Temat: human soul - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Antropologiczno-metafizyczne konsekwencje nietomistycznego rozumienia duszy ludzkiej na przykładzie wybranych problemów
Anthropological and Metaphysical Consequences of Non-Thomistic Understanding of the Human Soul: Selected Problems
Autorzy:: Lampart, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/507634.pdf
Data publikacji:: 2020-03-30
Wydawca:: International Étienne Gilson Society
Tematy:: Thomas Aquinas
Thomism
philosophical realism
soul
body
human being
man
person
delayed animation
Descartes
William James
anima separata
Opis:: The article is aimed to show how the non-Thomistic understanding of the human soul determine the understanding of the human being. The author discusses the following problems: 1) delayed animation, 2) the reductionist idea of the human soul (Descartes and William James), and 3) anima separata. All reductionist approaches to the soul necessarily lead to a limitation or negation of the subjectivity of the human person. In turn, the absolutization of the human spirit leads to a dualistic or idealistic vision of the human being. The proposition of St. Thomas Aquinas, in the light of which the human soul is necessarily assigned to the body, shows an integral image of man, confirmed in his external and internal experience.
Źródło:: Studia Gilsoniana; 2020, 9, 1; 63-85
2300-0066
Pojawia się w:: Studia Gilsoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Arystotelesowsko-tomistyczna koncepcja animacji a współczesne spory bioetyczne
The Aristotelian-Thomistic Conception of Animation and the Contemporary Bioethical Dilemmas
Autorzy:: Kulik, Maciej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2075883.pdf
Data publikacji:: 2020-12-30
Wydawca:: Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:: animacja
dusza
życie ludzkie
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
animation
soul
human life
Aristotle
Thomas Aquinas
Opis:: The content of the paper is a philosophical analysis of Aristotelian-Thomistic conception of animation as a way to describe the essence of human life. The analysis is philosophical, because its aim does not consist in purely historical inquiry, but in establishment of correct conception of human life. The paper also shows that the classical dilemma between immediate and delayed animation is not anachronical quarrel, but the stances in it are analogous to the contemporary bioethical views on such problems as moral permissibility of abortion and euthanasia. According to the new interpretation Aristotle was a proponent of immediate animation and Aquinas was opting for some form of delayed animation. The critique of these stances has shown their problematic implications and their incompatibility with contemporary scientific knowledge. The aim of proposed modification is both to avoid these flaws and to maintain the essence of the classical conception. The argumentation shows that human life cannot be identified with the potentiality to perform the functions that are specific to human beings, because that potentiality can be ascribed also to the beings other than humans (e.g. reproductive cells). Human existence cannot be identified neither with the acts of reason, because it would lead to denial of the status of human being not only to the embryo and the fetus, but also to the people in their sleep. The correct conception of human life must involve both the existence of a being that has some biological individuality (a member of a specie Homo sapiens) and the potentiality to perform the acts of reason. If (as Aristotle claimed) in case of human being the act of vegetative faculty is also an act of the human soul, then a human being who performs act of that faculty also performs an act of a rational soul. Therefore he maintains its identity as a subject, although in the very moment he doesn’t perform what is most specific to the subject.
Źródło:: Rocznik Tomistyczny; 2020, 2, 9; 187-202
2300-1976
Pojawia się w:: Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Body–Soul and the Birth and Death of Man: Benedict Hesse’s Opinion in the Mediaeval Discussion
Ciało–dusza a narodziny i śmierć człowieka: opinia Benedykta Hessego w średniowiecznej dyskusji
Autorzy:: Bajor, Wanda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791223.pdf
Data publikacji:: 2021-06-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dusza
ciało ludzkie
materia
narodziny
semen
embrion
śmierć
soul
human body
matter
birth
embryo
death
Opis:: This issue was discussed with regard to chosen commentaries to Aristotle’s treatise De anima, formed in the so-called via moderna mainstream, in particular those of John Buridan, Nicole Oresme and Laurentius of Lindores. In such a context, the Cracovian commentaries referring to Parisian nominalists were presented by those of Benedict Hesse and Anonymus. The analyses carried out above allow one to ascertain that although William of Ockham’s opinion questioning the possibility of knowledge of the soul in the field of philosophy, nominalists of the late Middle Ages did not resign from speculation on the beginning (birth) and the separation (death) from the body of the soul, also the fate of the soul after death. They focused on the nature of the matter – human body (embryo, semen) and his relation with the soul (forma) – in the moment of birth. In the aspect of death 14th century scholars undertook the struggle, which was one with the justification of the psycho-physical unity of the human being existing after death solely as an immortal soul. In both thems, they tried to find their solutions, while if they could not solve these aporeticals questions – they had the courage to admit, that is not possible by solely relying on the natural forces of reason. They had to refer to the teaching of christianity, without however falling prey to fideism. This was a methodical endeavour based on the experience that natural reason in searching for the truth is not capable of its own efforts to attain to certain concepts and might on occasion err, it is then that faith becomes its guide and supplies it with more acceptable solutions. This is the courage of one of the greatest philosophers – Plato, who said that you have to have this “great courage” to undertake only probable knowledge, when another is not possible.
Przedstawiona problematyka została omówiona na podstawie wybranych komentarzy do traktatu Arystotelesa O duszy, tworzonych w nurcie tzw. via moderna, zwłaszcza jego głównych przedsawicieli: Jana Burydana, Mikołaja Oresme i Londoriusza z Lindores. W tym kontekście powstały krakowskie komentarze m.in. Benedykta Hessego i Anonima, nawiązujące do paryskich nominalistów. Przeprowadzone analizy tekstów pozwalają stwierdzić, że mimo opinii Wilhelma Ockhama, kwestionującej możliwość filozoficznego poznania duszy, późnośredniowieczni zwolennicy nominalizmu nie rezygnowali ze spekulacji na temat początku człowieka (narodzin) i śmierci, czyli oddzielenia duszy od ciała, a także losu duszy po śmierci. Skupili się oni na naturze materii ludzkiego ciała (embrion, nasienie) i jego relacji do duszy (formy) – w momencie narodzin. W problematyce śmierci XIV-wieczni uczeni podjęli próby uzasadnienia psychofizycznej jedności istoty ludzkiej istniejącej po śmierci w postaci nieśmiertelnej duszy. Jeśli nie potrafili znaleźć zadowalającego rozwiązania tych aporetycznych kwestii, mieli odwagę przyznać, że nie jest to możliwe, polegając wyłącznie na naturalnych siłach rozumu. Wskazywali na konieczność odwołania się do wiary, nie popadając jednak w fideizm. Było to metodyczne przedsięwzięcie, oparte na doświadczeniu, że naturalny rozum ludzki w swych poszukiwaniach nie jest w stanie samodzielnie dojść do pewnych prawd i czasami może się mylić. Wówczas wiara staje się przewodnikiem i dostarcza bardziej akceptowalnych rozwiązań. To odwaga jednego z największych filozofów – Platona, który powiedział, że trzeba mieć „wielką odwagę”, aby podjąć się takich poszukiwań i przyjąć wiedzę tylko prawdopodobną, gdy wiedza pewna jest nieosiągalna.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 39-63
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Ciało dla Pana, a Pan dla ciała (1 Kor 6, 13). Przyczynek do teologii ciała ludzkiego
Body for the Lord, and the Lord for the Body (1 Cor 6, 13) – Introduction to the Theology of the Human Body
Autorzy:: Kozakiewicz, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/571278.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: ciało ludzkie
ciało mistyczne
ciało uwielbione
ciało uświęcone
ciało i dusza
the human body
mystic body
worshipped body
sacred body
body and soul
Opis:: W dzisiejszych czasach cała uwaga skupia się tylko na cielesnej sferze człowieka. Można zauważyć, jak rośnie kult ludzkiego ciała, bardzo często oderwanego od prawdziwej miłości. Następuje więc swoista degradacja godności człowieka i zawężenie ontologii, jak też egzystencji ludzkiej tylko do doczesności. W niektórych kręgach współczesnej, zlaicyzowanej Europy rozwijają się ośrodki, które mają zapędy kultyczne w traktowaniu ludzkiego ciała i cielesności. Ażeby nie pogłębiał się proces destrukcji w rozumieniu człowieka i jego ciała, potrzebne jest rozwijanie i propagowanie chrześcijańskiej nauki o ludzkim ciele. Nie można odzierać człowieka i jego ciała z tego, co stanowi o jego tajemnicy i swoistym sacrum, którego źródłem jest sam Bóg. Dlatego prawda o stworzeniu człowieka na obraz Boży i Jego podobieństwo powinna być ustawicznie pogłębiana i upowszechniana. Człowiek jest obrazem Bożym nie tylko poprzez swoją duchowość, ale i przez cielesność, więc cały należy do Boga. Pozytywna i prawdziwa sakralizacja ciała ludzkiego zapewni integralne spojrzenie na człowieka. Teologia ciała zajmowała szczególne miejsce w nauczaniu św. Jana Pawła II. Opcja teologiczna umożliwia widzenie człowieka w całym jego wymiarze. Dlatego teologiczne rozumienie problemu, czym jest ciało człowieka i jaka jest jego cielesność, ściśle łączy się z teologią miłości ludzkiej. Niniejsze opracowanie było jedynie zasygnalizowaniem wieloaspektowej problematyki w chrześcijańskim patrzeniu i rozumieniu ludzkiego ciała.
In these times more attention is concerned with the human body. It can be observed how human body cult is growing strongly, often detached from the real love. In this way the specific degradation of dignity of the human being follows, and narrowing of ontology as well as reduction of the human existence to the only earthy matters takes place. In some circles of the contemporary, secular Europe, some centres are developing where cult of the human body as well as the focus on bodily matters are main activities. Not to deepen the destructive process regarding the understanding of the human being and its’ body, the urgent matter is the development and propagation of Christian science concerned with the human body matters. The human being and its body cannot be depleted from what is regarded as his/her mystery and a kind of sacrum which in God has its source. Therefore the truth concerned with the creation of the man according to the God’s image and the truth about this similarity should be constantly deepened and made more public. The reason for it is because the man is the God’s image not only because of his/her spirituality but also because of his/her body. The human being belongs entirely to the God. Positive and true socialization of the human body will ensure integral view on a human being. The theology of the human body was an important part of the blessed John Paul II teachings. The theological option enables consideration of the man in his/her entire dimension. Therefore the theological understanding of what is the human body and his/her bodily matters are closely related to the theology of the human love. This work can be regarded as only signaling many aspects of the Christian understanding of the human body.
Źródło:: Polonia Sacra; 2015, 19, 3(40); 65-90
1428-5673
Pojawia się w:: Polonia Sacra
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Człowiek i jego prawa w ujęciu Mieczysława A. Krąpca
Man and His Rights According to Mieczysław A. Krąpiec
Autorzy:: Ćwiertniak, Tomasz Władysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/665110.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Mieczysław A. Krąpiec
człowiek
osoba
ciało
dusza
prawa człowieka
man
person
body
soul
human rights
Opis:: The aim of this article is to present the philosophical conception of man formulated by M.A. Krąpiec, one of the foremost representatives of existential Thomism. This conception is shown within the context of the philosophical foundations of social and political life. It is justified by the fact that man is the real purpose and subject of political activity. However, the understanding of politics depends on the understanding of man; from this perspective man appears as a person - an independently existing subject, comprising a unity of body and soul and endowed with intellectual cognition and free will. Such a person expresses him-/herself most fully through acts of decision; in these acts, as well as in acts of cognition and love, the human person transcends nature and society. This attests to the particular dignity of the human person and points to the fact that every human person has inherent inalienable rights.
Celem artykułu jest przedstawienie koncepcji człowieka sformułowanej przez M.A. Krąpca, czołowego przedstawiciela tomizmu egzystencjalnego. Koncepcja ta przedstawiona jest w kontekście wskazania filozoficznych fundamentów szeroko rozumianej społeczno-politycznej sfery życia człowieka. Jest to o tyle zasadne, iż to właśnie człowiek jest podmiotem i celem działalności politycznej. Samo zaś rozumienie polityki jest w znacznej mierze zależne od przyjętego rozumienia człowieka. W wyniku przeprowadzonych analiz człowiek jawi się jako osoba, a więc samodzielnie istniejący podmiot stanowiący psychofizyczną jedność, obdarzony zdolnością intelektualnego poznania i wolnością woli, najpełniej wyrażający się poprzez akty decyzyjne. Osoba ludzka w swych aktach poznania, miłości i decyzji transcenduje przyrodę i społeczeństwo. Świadczy to o szczególnej godności przysługującej człowiekowi, a ponadto wskazuje na fakt przysługiwania każdej osobie ludzkiej niezbywalnych praw (prawa człowieka).
Źródło:: Folia Philosophica; 2018, 40
1231-0913
2353-9445
Pojawia się w:: Folia Philosophica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Człowiek jako dynamiczna jednostka duchowo-cielesna w nauczaniu św. Maksyma Wyznawcy
A human being as a dynamic spiritual and bodily individual in the teaching of st. Maximus the Confessor
Autorzy:: Kashchuk, Oleksandr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612801.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Św. Maksym Wyznawca
człowiek
dynamizm
ruch
Bóg
dusza
umysł
rozum
duch
ciało
przebóstwienie
antropologia
namiętność
St. Maximus the Confessor
human being
dynamism
movement
God
soul
mind
reason
spirit
body
deification
anthropology
passion
Opis:: In St. Maximus the Confessor’s teaching human nature consists of the soul and the body, in which logos of power that unifies them together is inscribed. Human nature manifests itself in the individual human being. The human being as the body and the soul naturally longs for God. This longing is fulfilled by the movement, which is connected to dynamism of the entire human structure. The dynamism is inscribed in the mind, reason, spirit, will, sense, passionate powers and body. The dynamic aspiration for God does not imply getting rid of any of the human elements, even passionate and bodily, but on the contrary, it demands appreciation and proper use of all the natural powers of the human being. Maximus the Confessor treats the human being as a whole. The human is not only mind, reason and spirit, but also will, sense, passionate powers and body. The dynamism of mental and spiritual sphere should be extended in the senses, passionate powers and body, so that the body also becomes the source of virtues, and is deified together with the soul through unity with the Absolute. This unity as the goal of human longing will never be static, but dynamic, because the fulfillment of this longing is the state with eternal movement. So human being will constantly strive for even more perfect unity with God. Through this unity the human being becomes more human. The originality of the Author consists in the fact that using the anthropological views of the earlier tradition and interpreting them mystically and symbolically, he intertwined the entire dynamism of human being with the structure of the Platonic world. The human being through the longing for God and through the proper use of natural powers mystically unites with God not only himself/herself, but also the entire universe, because the structure of the human being is analogous to the structure of the universe.
Źródło:: Vox Patrum; 2015, 64; 205-230
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Człowiek jako stworzenie Boże w teologicznej refleksji Christosa Yannarasa
Human Being as a Creature of God in the Theological Thought of Christos Yannaras
Autorzy:: Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343333.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: antropologia prawosławna
Christos Yannaras
obraz Boży
człowiek
rozróżnienie płci
dusza
ciało
natura ludzka
Orthodox Anthropology
Image of God
Human Being
the Distinction between the Sexes
the Soul
the Body
Human Nature
Opis:: The mystery of human being as a creature of God has been explored by many generations of philosophers and theologians. This article is an attempt to analyze of the some aspects of anthropological thought of famous contemporary Greek thinker – Christos Yannaras. The starting point is a depiction of the creation of human being as an act of God. His love constitutes man as an existential event of personal communion and relationship and a partaker in the freedom of love which is true life. The second part of the article relates to the issue of God’s image in human being. The Greek Fathers interpreted the image of God in humanity trying to avoid dualistic and monistic conceptual definitions. The patristic interpretation sums up the truth of the words “in the image” in the triadic character of personal energies (mind, reason, spirit) or in the “sovereignty” and “self-‑determination” which sum up the ontological differentiation of the person with regard to nature. The distinction between the sexes, namely the differentiation of man and woman, in relation to the image of God has been examined in the third part of the article. From the biblical narrative of man’s creation follows that man should realize life as communion with the other sex and it is the way for human life to be constituted in new personal hypostases and to have dominion over the earth (Gen 1:28). The distinction of sexes does not function in man as it functions in the animals where it is exclusively subordinate to the natural necessity of propagation. The distinction of the sexes has its foundation in human nature, but it is not identical with this nature, just as it is not to be identified even with the hypostasis of man. How to understand the reality of soul from the Christian point of view? Some possible answers for this question are presented in the four part of the article. There are many meanings of the word soul in the Bible and in Christian literature. The soul it is often identified in the Old Testament with the manifestation of life on earth, while in the New Testament it appears also as a bearer of eternal life. Today what we call soul is a dynamically effected event, a complex of ceaselessly effected functions which reveal and express the living existence of man. For these functions we use various names: we speak of reason, imagination, judgment, creativity, ability to love, etc. The final part of the article shows relations between soul and body. Yannaras underlines that soul and body do not determine the mode by which the human person is, but are determined and marked as differentiations of the result of natural energy, that is of the universal-ecstatic reference of the bicomposite essence or nature. Both the body and the soul are energies of human nature. What each specific man is, this inmost I which constitutes him as an existential event, is identified neither with the body nor the soul. The distinction between soul and body refers to the semantic differentiation of the result of natural energy and does not refer to the mode by which humanity is as nature and person.
Źródło:: Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 49-70
2081-6731
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Czy Awerroes był awerroistą?
Was Averroes an averroist?
Autorzy:: Kaczmarek, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/431332.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:: Awerroes
awerroizm
determinizm
dusza ludzka
teoria "podwójnej prawdy"
filozofia muzułmańska
Averroes
averroism
determinism
human soul
theory of “double-truth”
Muslim philosophy
Opis:: XIII wiek w Europie obfitował w wiele aktywnych nurtów filozoficznych. Jeden z nich, ruch związany z odkrytym na nowo Arystotelesem, zgromadził wokół siebie grupę ludzi zwanych „awerroistami”. Bardzo szybko tenże nurt zaczęto kojarzyć z Awerroesem, filozofem muzułmańskim z XII wieku. Powyższy artykuł podejmuje analizę filozofii Awerroesa, w celu dowiedzenia, że bezpośrednie łączenie imienia Awerroesa z nurtem awerroizmu stanowi zbyt duże uproszczenie. Artykuł opracowuje ten problem na różnych płaszczyznach. Głównymi źródłami podjętych tu rozważań są dwa dzieła Ibn Ruszda: Fasl al.-makal i Al.-Kaszf an manahidż al.-adilla. Pierwsze zagadnienie dotyczy wolnej woli i pojęcia determinizmu. Poruszany przez awerroistów problem predestynacji, Awerroes umieścił między dwoma skrajnościami: okazjonalizmem i determinizmem. Filozof z Kordoby dowodził, że człowiek nie jest bytem całkowicie zdeterminowanym, ale porusza się według pewnych reguł i korzysta z łaski Bożej, by te reguły wypełnić. W kolejnej części artykułu pada pytanie o problem duszy. Awerroiści twierdzili, że dusza ludzka jest śmiertelna i umiera wraz z ciałem. Uważali, że istnienie jedna wspólna dusza dla całego rodzaju ludzkiego. Ale to nie była teoria Awerroesa. Badając pisma tego filozofa, łatwo dowieść, że wierzył on w istnienie po śmierci indywidualnych dusz ludzkich, w życiu, które nastąpi po zmartwychwstaniu. Ostatnia z omawianych spraw dotyczy zagadnienia tzw. „podwójnej prawdy”. Zwolennicy tej teorii uważali, że istnieją dwie niezależne drogi wiodące ku prawdzie: teologiczna i filozoficzna. Według awerroistów były to drogi niezależne od siebie i każda posiadała swoją własną prawdę. W artykule wykazano jednak, że Awerroesa nie można łączyć ze stanowiskiem ateistycznym, dla którego prawdy teologiczne nie miałyby większej wartości. Był on bowiem wierzącym muzułmaninem, który miał szacunek dla credo swojej religii. Jednakże Ibn Ruszd pokazał trzy drogi rozumowania. Podzielił on ludzi na trzy grupy: filozofów, teologów i prosty lud. Według niego każda z tych grup posługuje się swoimi własnymi metodologicznymi narzędziami. Prosty lud rozumie prawdy swojej wiary w oparciu o metody retoryki, teologowie są dialektykami, natomiast filozofowie posługują się sylogizmem demonstratywnym, który jest najskuteczniejszym sposobem dochodzenia do prawdy. Na pewno badanie filozofii Awerroesa pozostaje stale aktualnym zadaniem. Warto jednak pamiętać o jednej uwadze – a mianowicie, należy zawsze starać się odróżniać oryginalne myśli Awerroesa od jego komentarzy dzieł Arystotelesa, które nie zawsze pokrywają się z poglądami Ibn Ruszda.
We can identify many branches of philosophy in 13th century Europe. The newly rediscovered philosophy of Aristotle, brought together the so–called “averroists”. The title “averroist” became linked with Averroes, a Muslim philhosopher in the 12th century. This article examines the philosophy of Averroes with the aim of showing that the linking of averroist approaches with his name is oversimplistic. The article does this in a few ways. The main sources of this exploration are two works written by Averroes: “The Decisive Treatise” (Fasl al.-maqal) and “Faith and Reason in Islam” (Al.-Kaszf an manahidż al.-adilla). The first issue is in regard to free will and determinism. Averroes placed predestination, as put forward by averroists, between two extremes: occasionalism and determinism. The philosopher from Cordoba argued that the man is not a fully determined being but moves in accordance with certain laws, for which he requires the grace of God to fulfil. The next part of the article looks at the soul. Averroists thought that a human soul is mortal and dies with the body. They believed that there is one common soul for all mankind. However, this is not Averroes’ theory. In examining his writings, it is clearly seen that he believed in the existence of individual souls after death, in a life following the resurrection. The final matter involves the theory of “double–truth”. Advocates of this idea believe that there are two independent ways of discovering the truth: theological and philosophical. Averroists argued that theology and philosophy are independent of one another and that each has its own truth. In our article we demonstrate that Averroes is not an atheist, for whom theological truth has no real value. On the contrary, he was a faithful Muslim, who respected the creed of his religion. However, Averroes (aka Ibn Rushd) showed three ways of reasoning. He divided people into three groups: philosophers, theologians and the common people. According to him, each group uses its own methodological tools. The common people understand the truth of their faith based on the methods of rhetoric, theologians are dialecticians, and philosophers use the syllogic demonstration, which is the most effective way of arriving at the truth. Certainly the study of Averroes’ philosophy remains a constant task. One needs to bear in mind however, that one should always try to distinguish his original thoughts from his comments on the works of Aristotle, which do not always correspond to his own views.
Źródło:: Studia Philosophiae Christianae; 2013, 49, 2; 79-94
0585-5470
Pojawia się w:: Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Descartes i problem nieśmiertelności duszy ludzkiej
Descartes and the Problem of Immortality of the Human Soul
Autorzy:: Kopania, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488485.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Descartes
dusza ludzka
metafizyka
etyka
human soul
metaphysics
ethics
Opis:: Descartes argumentował, wychodząc od swej słynnej tezy „Myślę, więc jestem”, o której sądził, że jest jedynym twierdzeniem niepowątpiewalnym, że udowodnił istnienie jedynie dwóch substancji: materialnej i duchowej, które są całkowicie różne, odrębne i autonomiczne w swych działaniach. Od czasu, gdy pisał swoje Medytacje o pierwszej filozofii, żywił głębokie przekonanie, że może także udowodnił nieśmiertelność duszy ludzkiej na mocy tezy o jej substancjalnej odrębności. Jednakże w trakcie pisania Medytacji, a szczególnie w rezultacie dyskusji ze swymi oponentami, przekonał się, że na gruncie jego filozofii taki dowód jest po prostu niemożliwy. W artykule ukazuje się tok myślenia Descartes’a oraz proces zastępowania metafizycznego punktu widzenia etycznym punktem widzenia.
Descartes argued, starting from his famous thesis “I think, therefore I am” which he thought to be the only unquestionable proposition, that he succeeded in proving that there are only two substances – material and spiritual – which are entirely distinct, separate, and autonomous in their actions. From the time he wrote his Meditations on First Philosophy he was deeply convinced that he was also able to prove the immortality of the human soul by virtue of the claim of its substantial distinctness. However, when writing his Meditations, and especially as a result of the discussions with his opponents he became convinced that on the ground of his philosophy such a proof was simply impossible. This article presents Descartes’ way of thinking, and the process of replacing the metaphysical point of view with the ethical point of view.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 9-32
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Fenomen „duszy” w heksaemeronie
Autorzy:: Lasek, Paweł Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158380.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: soul
human soul
animal soul
creation
heksaemeron
Gen 1
plants
sun
moon
dusza
dusza ludzka
dusza zwierząt
stworzenie
Rdz 1
rośliny
Słońce
Księżyc
Opis:: Celem pracy jest analiza pierwszego opisu stworzenia (Rdz 1) pod kątem kategorii stworzeń, jakie tworzy trzykrotne pojawienie się w nim słowa ברא . Każde wystąpienie tego czasownika w tym tekście oznacza stworzenie czegoś nowego i dodanie tego do istniejącego już świata, co powoduje początek istnienia nowej kategorii stworzeń. Pierwszą taką kategorią są rzeczy martwe, które otrzymują istnienie i są zbudowane tylko z martwej materii. Drugą kategorią są istoty żywe, które mają ciało zbudowane z tej samej materii, ale ponadto otrzymują pierwiastek życia. Trzecią kategorią jest człowiek, który ma ciało zbudowane z tej samej materii, ten sam pierwiastek życia oraz trzeci element, który sprawia że jest on „podobny” Bogu i jest Jego „obrazem”. Element ten nie jest nazywany, ale możemy postawić pytanie, czy można dopatrywać się tu tego, co nazywamy „duszą”. W takim razie posiadanie duszy wyróżnia człowieka ze wszystkich innych stworzeń. Duszę posiada tylko człowiek, nie mają jej zwierzęta, ani tym bardziej materia martwa. Duszy nie mają równ
The work provides an analysis of the first description of the creation (Gen 1) from the perspective of various categories of created entities, as reflected in the triple use of the verb ברא. Each occurrence of this verb in this biblical text means creating something new and adding this new entity to an already existing world, which gives rise to a new category of created things. The first such category are inanimate things which receive existence and are made only of dead matter. The second category are living creatures which have a body made of the same matter, but who also receive the element of life. The third category is man, who has a body made of the same matter, with the same element of life, but also the third element which makes him similar to God, in fact, God’s image. That third element is not named in the text, but we may see here what we call a soul. So, having a soul distinguishes man from all other beings created by God: Only man has a soul. Animals do not have it, nor do plants, nor the sun and the moon, which were idolized by the ancients -- none of these has a soul but instead belong to the realm of dead matter.
Źródło:: Verbum Vitae; 2022, 40, 3; 613-630
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Form, essence and matter in Aquinas’ early work De ente et essentia. Notes to the metaphysical foundation of Aquinas’ psychology
Autorzy:: Slováček, Petr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/426593.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: matter
form
esse/essentia distinction
physics
metaphysics
Thomas Aquinas
Avicenna
Aristotle
soul
human being
Opis:: The article analyzes the role of matter (materia prima) in the philosophy of Thomas Aquinas, from both the systematic and historicalphilosophical aspect. It shows that Arab tradition (Avicenna and Averroes) and its interpreters from the first half of the 13ᵗʰ century played an important and very complex role in his reception of philosophical tools derived from Aristotle. The article also presents the process by which Aquinas was able to unite hylomorphism with the metaphysical theory of real distinction esse/essentia, which paved the way for a non-dualistic conception of man.
Źródło:: Logos i Ethos; 2015, 2(39); 59-95
0867-8308
Pojawia się w:: Logos i Ethos
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Human Soul in the Light of Czesław Stanisław Bartnik’s Universalistic Personalism
Autorzy:: Miczyński, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2158377.pdf
Data publikacji:: 2022-09-26
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: body
soul
spirit
self
human
person
personalism
system
Opis:: The article presents a contemporary understanding of the human soul according to Czesław Stanisław Bartnik (1929–2020), the founder of universalistic personalism. The term “soul” has been understood in many different ways throughout the history of human thought, hence it still raises confusion today. It is sometimes dismissed as too “religious” and replaced by the word “ego” or “person.” It seems that a successful attempt to link the history of human thought with a contemporary understanding of the person is Bartnik’s personalistic system. The article groups Bartnik’s thoughts on the “human soul” into four main blocks: personalistic reflection on the history of the concept of “soul”; place of the soul in the structure of the contemporary person (real being); clarification of the significance of the soul’s “function” in the inner and outer world of an individual; the existence of a “social person” and – in a sense – a “social soul” i.e., the spiritual self-awareness of society (although there is no single common soul for all people). The analysis leads to the following conclusions: the terms “soul” and “person” are not synonymous today; the meaning of “person” is broader than that of “soul,” however, the “person” does not displace the “soul.” Putting it positively, the soul together with the body constitutes human nature, and thanks to this nature, there is a metaphysical personal “self” (ontic ego) which can be described as a “spiritual soul” or “spirit” (whereby the metaphysical “self” is inseparable from the “soul”) Man as a person expresses himself through body and soul, as well as the metaphysical self (which is present in the consciousness). Because of its “spiritual soul,” a person is constantly in development, transcends reality and is moving towards its ultimate fulfilment in the Communion of the Divine Persons. This is done by making the right moral choices, in conjunction with the Person of Jesus Christ.
Źródło:: Verbum Vitae; 2022, 40, 3; 751-774
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:: Verbum Vitae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Klasyczny i współczesny hylemorfizm a dusza ludzka
Classical and contemporary hylomorphism and human soul
Autorzy:: Tabaczek, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488638.pdf
Data publikacji:: 2019-03-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dusza ludzka
hylemorfizm analityczny
hylemorfizm klasyczny
intelektualne władze duszy ludzkiej
William Jaworski
human soul
analytic hylomorphism
classical hylomorphism
intellectual powers of human soul
Opis:: Hylemorfizm i związane z nim pojęcie duszy ludzkiej, rozumianej jako forma substancjalna bytu ludzkiego, są zwykle wspierane i komentowane przez przedstawicieli tradycji arystotelesowsko-tomistycznej zarówno w jej klasycznym, jak i współczesnym (analitycznym) ujęciu. Jednocześnie hylemorfizm zyskał w ostatnim czasie grupę nowych zwolenników wywodzących się spośród metafizyków analitycznych, niezwiązanych z myślą klasyczną. Niniejszy artykuł jest przede wszystkim próbą odpowiedzi na pytanie o relację nowych, czysto analitycznych wersji hylemorfizmu do jego klasycznej definicji. Podejmuje także kwestię zastosowania tych samych wersji hylemorfizmu w debacie na temat relacji umysł-ciało oraz ich ewentualnego odniesienia do pojęcia duszy ludzkiej. Wydaje się, że mereologiczna oraz strukturalistyczna reinterpretacja przyczyn materialnej i formalnej (ta druga bywa także rozumiana jako część całości, niekompletny byt lub substancja, nadrzędna moc lub dyspozycja jednocząca pozostałe moce bytu złożonego czy też zasada re-identyfikująca jego elementy składowe) w znaczący sposób odbiega od klasycznego hylemorfizmu. Co więcej, sugestia Williama Jaworskiego — argumentującego na rzecz nowego hylemorfizmu w debacie nad relacją umysł-ciało — aby zdefiniować fenomen umysłu jako „ustrukturalizowane manifestacje mocy” części składowych organizmu ludzkiego, rodzi poważne wątpliwości natury metafizycznej, nie pozostawiając także miejsca dla koncepcji duszy w jej klasycznym ujęciu. Mając wszystko to na uwadze, należy jednocześnie docenić starania zwolenników nowego hylemorfizmu analitycznego w poszukiwaniu alternatywy dla skrajnych stanowisk dualizmu (substancjalnego bądź przypadłościowego) oraz materializmu (eliminacyjnego bądź tożsamościowego) we współczesnej debacie dotyczącej problemu relacji umysł-ciało.
Hylomorphism and related to it classical concept of the human soul—understood as a substantial form of the human being—are traditionally supported and commented on by the followers of the Aristotelian-Thomistic thought, both in its classical and contemporary (analytic) approach. At the same time, hylomorphism has recently found a new group of followers, coming from the circles of analytic metaphysics, unrelated to the classical school of thought. This article strives to answer the question of the relation of the new, analytic versions of hylomorphism to its classical definition. Moreover, it also analyzes their application in the debate concerning the mind-body problem in philosophy of mind, as well as the question of their reference to the concept of the human soul. It seems that the mereological and structural reinterpretation of the material and the formal causes (the latter is also understood as a part of a whole, an incomplete entity or substance, a power uniting other relevant powers, or a principle of re-identification of the elements of a substance) departs considerably from the classical definition of hylomorphism. Moreover, the suggestion of William Jaworski – who argues in favor of the new hylomorphism in the mind-body debate – to define mental phenomena as “structured manifestations of powers” belonging to the parts of human body, not only raises some serious metaphysical concerns, but also seems to leave no “space” for the classical concept of human soul. These difficulties notwithstanding, one should appreciate an attempt of the proponents of the new analytic hylomorphism at finding an alternative to the extreme positions of substance or property dualism and eliminative or reductionist materialism in the contemporary discussion concerning the mind-body problem.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 1; 149-176
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Man’s animality in the light of st. Augustine’s philosophical works
Zwierzęcość człowieka w świetle pism filozoficznych św. Augustyna
Autorzy:: Terka, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/612862.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: bałwochwalstwo
błąd
Bóg
ciało
człowiek
dusza
pamięć
pożądliwość
przyjemność
przyzwyczajenie
rozum
zmysłowość
zwierzęcość
idolatry
mistake
God
body
human
soul
memory
lust
pleasure
accustom
reason
sensuality
animality
Opis:: Człowiek jako istota cielesna jest częścią świata materialnego, żyje i podlega procesom podobnym do tych, które panują w świecie zwierząt, a przewyższa go tylko dzięki posiadaniu duszy rozumnej. Chociaż więc ciało umożliwia zaistnienie i funkcjonowanie zwierzęcości w człowieku, to jednak jej istota, czyli podobieństwo człowieka do zwierząt, jest określone przede wszystkim przez relację duszy do ciała. Ponieważ zwierzęta nie posiadają rozumu, to zwierzęcość rozumianą na poziomie ontologicznym, jaką dzieli człowiek ze zwierzętami, św. Augustyn opisuje jako przeżywanie i doświadczanie doznań cielesnych przez byt o charakterze zmysłowym, który jako zwrócony w stronę rzeczy materialnych i żyjący w świecie doznań cielesnych, znajduje w nich właściwe sobie miejsce. Jest więc ona bezrozumnym rozkoszowaniem się sprawami cielesnymi. Zwierzęcość człowieka jest również rozważana jako możliwość bycia, co oznacza, że jest ona przedmiotem wyboru woli i przyjmuje postać procesu upodobnienia się do zwierząt rozumianego w sensie moralnym. Polega ona na tym, że człowiek, który został stworzony na obraz i podobieństwo Boga, będąc ze swej natury zwrócony ku Niemu, poprzez grzech pychy odwraca się od Niego i od kontemplacji prawd wiecznych zwracając się poprzez pożądliwość w stronę świata cielesnego. Ciesząc się dobrami doczesnymi oraz kierując ku nim swe pragnienia, człowiek przyzwyczaja się do przebywania pośród rzeczy cielesnych, zapomina o Bogu oraz o własnej rozumnej naturze, a dąży do zmysłowej przyjemności. Konsekwencją odwrócenia się od Stwórcy i pożądliwego skierowania się ku rzeczom doczesnym jest więc zaślepienie prowadzące do niewoli cielesności i bałwochwalstwa.
As a corporeal being, man is part of the material world, he lives and is subject to processes similar to those which prevail in the world of animals and exceeds them only owing to the fact that he possesses a rational soul. Thus, although a body makes animality possible for a man to exist and function, its nature, meaning man’s similarity to animals, is defined mainly by the relationship between the soul and body. Since animals do not have minds, animality understood on the ontological level is something man and animals share in common. St. Augustine describes this as experiencing bodily sensations by the sensual being, which, because of their turning towards material things, lives in the world of bodily sensations and finds their place in it. Therefore, this is irrational delectation in bodily matters. This animality in humans is also considered as a possible lifestyle, which means it is an object of the will’s choice and assumes the form of the process of becoming similar to animals in the moral sense. It consists in the fact that man, who is created in the image and likeness of God, being turned to Him by nature, yet due to the sin of pride turns away from Him and from contemplation of eternal truths, and because of covetousness goes towards the carnal world. Being pleased with worldly possessions and directing his desires towards them, man becomes accustomed to existing among corporeal matters, forgetting about God and his own nature, and aspires to sensual pleasures. Therefore, the consequence of turning away from the Creator and lustfully turning to worldly possessions is blindness that leads him or her into slavery of corporeality and idolatry.
Źródło:: Vox Patrum; 2017, 67; 631-652
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:: Vox Patrum
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Memorial Eulogy: Max Weismann—One of God’s Great Ideas
Autorzy:: Redpath, Peter A.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/507600.pdf
Data publikacji:: 2018-12-30
Wydawca:: International Étienne Gilson Society
Tematy:: Ronald Max Weismann
Center for the Study of The Great Ideas
Western civilization
Thomism
Christian philosophy
Christian education
organizational psychology
human soul
human person
rational animal
Opis:: This paper is the eulogy which was delivered by Dr. Peter A. Redpath (Senior Fellow, Center for the Study of The Great Ideas) on the occasion of the funeral of Ronald “Max” Weismann (1936–2017) on 06 May 2017 at St. John Chrysostom Church, Chicago, USA.
Źródło:: Studia Gilsoniana; 2018, 7, 4; 761-775
2300-0066
Pojawia się w:: Studia Gilsoniana
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "human soul" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język