Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "guzy" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Badanie ekspresji podtypów receptora somatostatynowego w ludzkich guzach endokrynnych
Investigation of somatostatin receptor subtypes expression in human endocrine tumors
Autorzy:
Pisarek, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032622.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Guzy endokrynne
somatostatyna
Opis:
Somatostatin (SST) – a hypothalamic polipeptide discovered in 70-ies of last century, is widely distributed in the central and peripheral nervous system, the pituitary gland and other tissues such as the pancreas, adrenals, intestine, kidneys, prostate, placenta and the cells of immune system. It exerts a number of different endo- and exocrine biological effects, predominantly of inhibitory nature. Somatostatin inhibits hormones secretion (GH, TSH, insulin, glucagon, gastrin, ghrelin, VIP). One of the most encouraging aspects of somatostatin effects, particularly in the context of tumor diseases therapy, is its antiproliferative action. It acts as both cytostatic (growth inhibition) as well as cytotoxic (apoptosis induction) agent. It inhibits also the angiogenesis process. Somatostatin as well as its synthetic analogs act via specific receptors which are present on the surface of the target cells. These receptors are glycoproteins and belong to a group of seven transmembrane domains linked with the G protein. Five subtypes of the SST receptor have been identified i.e. SSTR 1-5 with two splicing variants (2A and 2B) of the type 2 receptor. Recently, the new two variants of SSTR 5 (SSTR 5B and SSTR 5C) have been identified. The highly variable expression of SSTR subtypes in pituitary adenomas and neuroendocrine tumors of gastrointestinal tract, may partially explain why some tumors of this type do not respond to therapeutic action. This kind of therapy currently applies long-acting somatostatin analogs like octreotide or lanreotide which act mainly via SSTR 2 and SSTR 5 subtypes of somatostatin receptors. The studies describing the expression of somatostatin receptor subtypes in other endocrine tumors like thyroid and adrenal gland tumors are still rare and often confusing. They applied mainly to the molecular biology methods (mainly PCR). Immunohistochemical investigations are not numerous. Thus in my investigations I have taken a trial of immunohistochemical estimation of somatostatin receptor subtypes (including 2A and 2B SSTR isoforms) in surgically treated human adrenal tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors. In case of thyroid tumors, additionally molecular biology method was used (Real-Time PCR) to correlate the results obtained with both techniques. During my pituitary adenomas investigations, I could observed the distribution of somatostatin receptor subtypes in plurihormonal adenomas in order to answer the question if the immunopositivity of GH or ACTH is linked or not to more abundant expression of particular SSTR subtypes. For the first time, I could described this kind of correlation. The pattern of SSTR immunostaining in pituitary adenomas, estimated according to the frequency of appearance and expressed in percentage rate was made. Being based on the obtained results, I have drown the following conclusions: 1. The adrenal gland tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors exhibit the somatostatin receptor subtypes expression in a varied manner being specific in each case. There are variable levels both in different group of tumors as well as in the tumors of the same type. 2. In the adrenal gland tumors SSTR 5 is the dominant subtype of somatostatin receptor, SSTR 1 is expressed at the lower level. 3. Subtype SSTR 1 is the dominant form in the thyroid gland tumor and hyperplasia. 4. It was demonstrated the 100% of correlation between immunohistochemical - IHC and RT-PCR methods for SSTR 5. 5. The expression of all somatostatin receptor subtypes (SSTR 1-5) in pituitary adenomas depends on the hormonal phenotype of the tumor: • in somatotropinomas dominate two subtypes of receptor: SSTR 5 (88,8%) and SSTR 1 (77,8%), • in all prolactinomas SSTR 2B, SSTR 3 and SSTR 5 were found, gonadotroph adenomas demonstrated the low level of SSTR, with the strongest expression for SSTR 3 (27,3%) and SSTR 2B (22,7%), • in all of pituitary adenomas secreting ACTH – corticotropinomas, SSTR 2A was found and in 80% of cases the expression of SSTR 1 and SSTR 3 was detected, • the enhanced immunpositivity for SSTR 1 and SSTR 5 in plurihormonal pituitary adenomas was demonstrated for the first time; the expression of these somatostatin receptor subtypes does not depend on GH secretion by tumor’s cells. 6. In the neuroendocrine tumors the subtypes SSTR 1 (58,8%) and SSTR 5 (52,9%) are most often expressed, however the subtypes 3 and 2A were found in 41,2% and 33,3% of cases respectively. 7. SSTR 1-5 characterized membrane and cytoplasmic distribution in the cells of tumors. 8. The results presented in my studies confirm the high utility of immunohistochemical method to investigate the expression of somatostatin receptor subtypes.
Somatostatyna (SST) - podwzgórzowy polipeptyd odkryty w latach 70-tych ubiegłego wieku, szeroko występuje w neuronach centralnego i obwodowego układu nerwowego, w przysadce, a takŜe w trzustce, nadnerczach, przewodzie pokarmowym, nerkach, prostacie, łoŜysku oraz w komórkach układu immunologicznego. Wywiera szereg róŜnorodnych efektów biologicznych: endo- i egzokrynnych, polegających głównie na hamowaniu sekrecji róŜnych hormonów (hormonu wzrostu -GH, tyreotropiny, insuliny, glukagonu, gastryny, ghreliny, VIP), a takŜe zmniejszeniu proliferacji komórkowej. To ostatnie działanie SST jest jednym z najbardziej interesujących efektów SST, zwłaszcza w aspekcie prób leczenia chorób nowotworowych. Somatostatyna działa zarówno cytostatyczne (hamowanie wzrostu), jak i cytotoksyczne (indukcja apoptozy), a takŜe hamuje angiogenezę. Somatostatyna, a takŜe jej długo działające syntetyczne analogi, wywierają swoje działanie za pośrednictwem specyficznych receptorów obecnych na powierzchni komórek docelowych. Mają one charakter glikoproteinowy i wiadomo, Ŝe naleŜą do grupy receptorów błonowych posiadających siedem obszarów transmembranowych i związanych z białkiem G. Zdefiniowano pięć podtypów receptora SST: SSTR 1-5. Podtyp SSTR 2 posiada dwie izoformy: 2A i 2B, a ostatnio zidentyfikowano takŜe dwa nowe warianty podtypu SSTR 5: SSTR 5B i SSTR 5C. Receptory somatostatynowe występują nie tylko w tkankach prawidłowych, lecz takŜe w guzach nowotworowych, co pozwala przewidzieć pozytywną odpowiedź na stosowanie analogów SST. DuŜa róŜnorodność ekspresji podtypów SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki, a takŜe w guzach neuroendokrynnych przewodu pokarmowego moŜe częściowo wyjaśniać dlaczego w niektórych guzach tego typu, obserwuje się brak odpowiedzi na działanie analogów somatostatyny o przedłuŜonym działaniu, takich jak oktreotyd i lanreotyd, wiąŜących się głównie z podtypem receptora 2 i 5. Prace na temat występowania receptorów somatostatynowych w nowotworach innych gruczołów dokrewnych, takich jak nowotwory tarczycy i nadnerczy są nieliczne i prezentują sprzeczne wyniki. Badania te były jednak prowadzone głównie metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR), natomiast mniej badań przeprowadzono z uŜyciem metody immunohistochemicznej. Dlatego teŜ w swoich badaniach podjęłam próbę immunohistochemicznej oceny ekspresji podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 (z uwzględnieniem izoform SSTR 2A i 2B) w nowotworach tych narządów, a prezentowana praca jest podsumowaniem obserwacji własnych na tle dotychczasowego piśmiennictwa. W przypadku chorób tarczycy, równolegle wykonane zostały takŜe badania na poziomie molekularnym (RT-PCR) i przeprowadzono ocenę zgodności wyników uzyskanych tymi dwiema metodami. Omawiając występowanie SSTR w gruczolakach przysadki, po raz pierwszy dokonałam opisu dystrybucji SSTR w guzach wielohormonalnych tego gruczołu, odpowiadając na pytanie czy fakt współwystępowania GH lub ACTH w guzie ma związek ze zwiększoną ekspresją danego podtypu receptora. Na podstawie procentowej częstości występowania, określiłam wzory immunoekspresji SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki. Otrzymane wyniki upowaŜniają do formułowania następujących wniosków: 1. Guzy nadnerczy, tarczycy, przysadki oraz guzy neuroendokrynne wykazują ekspresję podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 w sposób bardzo zróŜnicowany i specyficzny dla danego przypadku. Istnieją róŜnice w ekspresji SSTR 1-5 pomiędzy guzami róŜnych typów, jak równieŜ wśród guzów tego samego rodzaju. 2. W guzach nadnerczy dominuje SSTR 5, w mniejszym stopniu występuje SSTR 1. 3. Podtyp SSTR 1 receptora somatostatynowego jest dominującym podtypem w rakach i w łagodnych rozrostach gruczołu tarczowego. 4. Wykazano 100% zgodność pomiędzy metodą immunohistochemiczną - IHC i techniką RT-PCR dla SSTR 5. 5. Ekspresja podtypów receptora somatostatynowego w gruczolakach przysadki zaleŜy od fenotypu hormonalnego guza: • w guzach somatotropowych dominują dwa podtypy receptora: SSTR 5 (88,8%) i SSTR 1 (77,8%), • we wszystkich guzach prolaktynowych stwierdzono obecność SSTR 2B, SSTR 3 i SSTR 5, • w gruczolakach gonadotropowych stwierdzono niską ekspresję SSTR, wynoszącą maksymalnie dla SSTR 3 - 27,3%, a dla SSTR 2B - 22,7%, • we wszystkich gruczolakach przysadki wydzielających ACTHcorticotropinoma stwierdzono ekspresję SSTR 2A, a występowanie SSTR 1 i SSTR 3 w 80% przypadków. • po raz pierwszy wykazano w wielohormonalnych gruczolakach przysadki (adenoma plurihormonale) zwiększoną immunopozytywność SSTR 1 i SSTR 5, a ekspresja tych podtypów nie była związana z sekrecją hormonu wzrostu przez komórki guza, 6. W guzach neuroendokrynnych (NET) dominowały podtypy: SSTR 1 (58,8%) i SSTR 5 (52,9%), natomiast SSTR 3 stwierdzono w 41,2% a SSTR 2A w 33,3% przypadków. 7. SSTR 1-5 charakteryzują się błonową lub cytoplazmatyczną dystrybucją w komórce. 8. Przedstawione w pracy wyniki potwierdzają wysoką uŜyteczność immunohistochemicznej metody badania ekspresji receptorów somatostatynowych.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2009, 36, 1; 5-71
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mięsak włóknisto-histiocytarny krtani
Autorzy:
Bilewicz, R
Wierzchowska, M
Burduk, P.K
Szukalski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398867.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy złośliwe krtani
fibrohistiocytoma
Opis:
Introduction. Malignant fibrohistiocytoma is one of the rare neoplasms of the larynx. It has nonepithelial origin. The most common sites of the neoplasm are: limbs, trunk and retroperitoneal space. Other localizations within head and neck are very rare. There are 5 histologic types. The most common is pleomorphic type. It is built of histiocytes, fibroblasts and multinuclear giant cells. An examination of the neoplasms consists of microscopic and immunohistologic examination with identification specific tissue markers and intermediate filaments of proteins. Treatment methods of the neoplasms are radical surgery, radiotherapy, chemiotherapy and associate methods of therapy. Prognosis is very bad. Material and methodic. We present 71 years old man with croak for four mounths. The tumor of the larynx was examined in laryngoscopy. Biopsy of the tumor confirmed malignant fibrohistiocytoma. Laser surgery (chordectomy) was used to treatment this tumor without radiotherapy. Results. One year observation of the patient didn’t show recurrence of neoplasm, but he had only croak. Conclusions. Malignant fibrohistiocytoma of the larynx doesn’t differ from other malignant neoplasms of the larynx. Malignant fibrohistiocytoma of the larynx is very rare malignant neoplasms of the larynx.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 325-328
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy postępowanie zachowawcze odgrywa jeszcze rolę w leczeniu szkliwiaka?
Autorzy:
Bittar, Renato Fortes
Neutzling Lehn, Carlos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401785.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy zębopochodne
szkliwiak
nawrót
Opis:
Cele: Szkliwiak jest agresywnym nowotworem łagodnym pochodzenia nabłonkowego. Wywodzi się z narządu szkliwnego, pozostałości listewki zębowej, wyściółki torbieli zębopochodnej lub (prawdopodobnie) z komórek podstawnych błony śluzowej jamy ustnej. Może się umiejscowić zarówno w szczęce, jak i żuchwie, mogąc powodować istotne deformacje twarzy. Leczenie polega na operacji radykalnej z zachowaniem marginesu zdrowych tkanek. Głównym celem niniejszej pracy było dokonanie przeglądu najbardziej znaczących, dostępnych w piśmiennictwie, opisów przypadków chorobowych, oraz określenie, jaki rodzaj leczenia pozwala na uzyskanie najlepszych wyników w zakresie kontroli choroby i częstości jej nawrotów. Metody: Dokonano analitycznego przeglądu literatury, korzystając z baz danych: Medline oraz Scielo. Dyskusja: Leczenie za pomocą łyżeczkowania jest niewystarczające i może być związane z pozostawieniem wysepek guza w obrębie kości. Resekcja guza z marginesem zdrowych tkanek lub resekcja en bloc jest najpowszechniej stosowaną formą leczenia, a wielu chirurgów opowiada się za zachowaniem marginesu 15 mm klinicznie prawidłowej tkanki kostnej. Wnioski: Z uwagi na wysoką częstość nawrotów, leczenie zachowawcze jest błędem w sztuce lekarskiej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 36-40
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najczęściej występujące zmiany rozrostowe tylnego odcinka oka u dorosłych
Ocular tumours of the posterior segment of the eye – a short review
Autorzy:
Rospond-Kubiak, Iwona
Kocięcki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
czerniak
guzy naczyniówki
przerzuty
znamię
Opis:
W niniejszym artykule przedstawiono w skrócie najczęściej występujące zmiany rozrostowe, tj. tradycyjnie różnicowane z nowotworami naczyniówki, położone w tylnym odcinku gałki ocznej u osób dorosłych. Omówiono także zmiany melanocytarne typu hamartoma, te wywodzące się z naczyń oraz guzy przerzutowe.
This short review refers to most commonly observed ocular tumours of the posterior segment of the eye in adults. Melanocytic, vascular, metastatic lesions are discussed with a some clinical tips and tricks and practical guide to differentiation.
Źródło:
OphthaTherapy; 2016, 3, 2; 95-100
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka ultrasonograficzna guzów przydatków – praktyczna przydatność różnych schematów prognostycznych oceny ryzyka onkologicznego
Ultrasound diagnosis of adnexal masses: the practical usefulness of various malignancy risk prediction models
Autorzy:
Nowosielski, Krzysztof
Witek, Andrzej
Kapuśniak, Ewa
Stawicka-Ociepka, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029696.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnostyka
guzy przydatków
ocena ryzyka onkologicznego
Opis:
Adnexal masses are found in women of all ages, both pre- and postmenopausal. A large majority of them are benign and are diagnosed incidentally. Some cases, nonetheless, pose diagnostic and clinical challenges regarding the character of the lesion (whether benign or malignant). Correct preoperative classification is crucial for proper management both in terms of the scope and technique of surgery as well as the choice of the medical center where a given medical procedure is to be held (an gynecologic oncology center/a gynecologic ward). The usefulness of various imaging modalities (each characterized by a given level of sensitivity and specificity) for the diagnosis of ovarian cancer has been analyzed in multicenter studies. Studies by international groups, such as the IOTA, indicate the possibility of applying various diagnostic algorithms, relying on ultrasound assessment (Simple Rules model), complex mathematical models (LR1, LR2), biomarker measurements (ROMA, ROCA, OVERA), or a conjunction of clinical data, serum marker levels and ultrasound findings (ADNEX, RMI). All these models facilitate a differential diagnosis of ovarian tumors and help to triage patients into low-, moderate- or highrisk groups, thus warranting correct classification of patients for further management even when expert diagnosis is not feasible, and optimizing the quality of care provided. This study is a review of the available predictive formulas utilizing ultrasound findings, serum biomarker measurements and complex mathematical models as well as newly proposed diagnostic algorithms, based on the results of the most recent studies and guidelines of various gynecologic and obstetric societies. They may be helpful in day-to-day practice of gynecologists, aiding preoperative classification of adnexal masses as likely benign or malignant.
Guzy przydatków występują u kobiet w różnym wieku, zarówno przed menopauzą, jak i po niej. Zdecydowana większość z nich ma charakter łagodny i jest rozpoznawana przypadkowo. Część zmian przydatków budzi jednak wątpliwości diagnostyczno-kliniczne co do charakteru zmiany (łagodna czy złośliwa). Właściwe rozpoznanie przedoperacyjne warunkuje odpowiednie postępowanie w odniesieniu zarówno do zakresu i techniki operacji, jak i ośrodka wykonującego daną procedurę medyczną (ośrodek ginekologii onkologicznej/oddział ginekologiczny). W wielośrodkowych badaniach dotyczących diagnostyki guzów przydatków analizowane są różne metody obrazowania, z których każda cechuje się odpowiednim poziomem czułości i specyficzności. Prace międzynarodowych grup, w tym grupy IOTA, wskazują na możliwość zastosowania różnych schematów diagnostycznych, opartych na ocenie obrazów ultrasonograficznych (model prostych reguł), złożonych modelach matematycznych (LR1, LR2), markerach biochemicznych (ROMA, ROCA, OVERA) czy wreszcie skojarzeniu danych klinicznych, markerów biochemicznych i cech ultrasonograficznych (ADNEX, RMI). Wszystkie te schematy mają na celu diagnostykę różnicową guzów i ustalenie przynależności do grup niskiego, pośredniego i wysokiego ryzyka. Dzięki takiemu postępowaniu nawet przy braku możliwości oceny dokonanej przez eksperta możliwa staje się właściwa kwalifikacja pacjentek, co z kolei optymalizuje jakość zapewnianej im opieki medycznej. Niniejsza praca ma charakter poglądowy i prezentuje dostępne metody diagnostyki obrazowej guzów przydatków, oparte na ultrasonografii, markerach biochemicznych oraz złożonych modelach matematycznych. Przedstawia również nowe propozycje schematów diagnostycznych guzów przydatków, oparte na wynikach najnowszych opracowań naukowych i wytycznych towarzystw ginekologów i położników. Mogą one być pomocne w codziennej praktyce lekarzy ginekologów w przedoperacyjnej klasyfikacji guzów jako prawdopodobnie łagodnych lub wysokiego ryzyka onkologicznego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 3; 194-217
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty kardiologiczne stwardnienia guzowatego
Cardiovascular considerations in tuberous sclerosis
Autorzy:
Kohut, Joanna
Mazurek, Bogusław
Pająk, Jacek
Szydłowski, Lesław
Morka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034371.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
pierwotne guzy serca
rhabdomyoma
stwardnienie guzowate
Opis:
Tuberous sclerosis complex is a genetic condition with an autosomal dominant pattern of inheritance, with an incidence of approximately 1:10,000, and 1:6,800 in the paediatric population, caused by a mutation of either of two genes: TSC1 on chromosome 9 (9q34) or TSC2 on chromosome 16 (16p13.3). Detailed American guidelines for cardiologists published in 2014 emphasize the vast assortment of phenotypes that may be found on tuberous sclerosis complex spectrum. The condition may manifest either very early, with foetal cardiac rhabdomyomas, observed as early as at 15 weeks of gestation, or with cardiovascular symptoms (aberrant cardiac conduction in particular) in adult tuberous sclerosis complex patients with no previous history of any such symptoms. Cardiovascular manifestations in tuberous sclerosis complex patients, apart from rhabdomyomas, arrhythmia and conduction disorders, include also rarer symptoms, such as coarctation of the aorta, thoracic or abdominal aortic aneurysms, rhabdomyositis (a rare form of cardiomyopathy), and hypertension. Echocardiography is the method of choice in the diagnosis of cardiac involvement in the course of tuberous sclerosis complex. Rhabdomyomas tend to occur between 20 and 30 weeks of foetal life. Cardiac magnetic resonance imaging can be used an alternative, and sometimes as a useful adjunct to echocardiography in the diagnostic workup of tuberous sclerosis complex. In the past 5 years, there have been some reports regarding the use of everolimus to induce prompt regression of rhabdomyomas in cases of heart failure resistant to conventional pharmacotherapy. The natural history of a vast majority of rhabdomyomas, however, is spontaneous regression within the child’s first year of life. In isolated cases, cardiac surgery is required to excise the tumours causing refractory heart failure.
Stwardnienie guzowate to genetycznie uwarunkowany zespół, dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, o częstości występowania około 1:10 000, a w populacji dziecięcej 1:6800, spowodowany mutacją jednego z dwóch genów: TSC1 na chromosomie 9. (9q34) lub TSC2 na chromosomie 16. (16p13.3). Szczegółowe amerykańskie wytyczne dla kardiologów z 2014 roku podkreślają dużą różnorodność fenotypową stwardnienia guzowatego. Możliwe jest zarówno występowanie bardzo wczesnych manifestacji choroby, pod postacią obserwowanych już w 15. tygodniu życia płodowego guzów serca typu rhabdomyoma, jak i pojawianie się objawów kardiologicznych (zwłaszcza zaburzeń przewodnictwa) u osób dorosłych ze stwardnieniem guzowatym, które wcześniej takich objawów nie miały. Do problemów kardiologicznych u osób ze stwardnieniem guzowatym, poza guzami serca, zaburzeniami rytmu i przewodnictwa, należą również rzadsze nieprawidłowości, takie jak koarktacja aorty, tętniak aorty piersiowej lub brzusznej, rhabdomyositis (rzadka forma kardiomiopatii) oraz nadciśnienie tętnicze. Echokardiografia jest metodą z wyboru w diagnostyce zajęcia serca w przebiegu stwardnienia guzowatego. Guzy serca typu rhabdomyoma mają tendencję do pojawiania się pomiędzy 20. a 30. tygodniem życia płodowego. Alternatywą, a czasem uzupełnieniem badania echokardiograficznego w diagnostyce guzów serca w stwardnieniu guzowatym jest rezonans magnetyczny serca. W ostatnich 5 latach ukazały się pojedyncze doniesienia o zastosowaniu ewerolimusu w indukowaniu szybkiego zaniku guzów typu rhabdomyoma w opornej na typowe leczenie farmakologiczne niewydolności serca. Jednak większość guzów serca typu rhabdomyoma zanika samoistnie w ciągu pierwszego roku życia dziecka. Sporadycznie chorzy wymagają interwencji kardiochirurgicznej w celu usunięcia guzów serca, będących przyczyną opornej na leczenie farmakologiczne niewydolności serca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 155-162
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena zmian w składzie ciała u pacjentów zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia guzów pierwotnych i przerzutowych wątroby z wykorzystaniem impedancji bioelektrycznej
Autorzy:
Skroński, Michał
Andrzejewska, Marta
Fedosiejew, Małgorzata
Ławiński, Michał
Włodarek, Dariusz
Ukleja, Anna
Nyckowski, Paweł
Słodkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392920.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy wątroby
impedancja bioelektryczna
kąt fazowy
Opis:
Wstęp: Resekcja jest optymalnym sposobem leczenia nowotworów wątroby oraz przerzutów z innych narządów. Uraz operacyjny może wpływać na skład ciała pacjentów badany za pomocą impedancji bioelektrycznej BIA (bioelectrical impedance). Analiza otrzymanych wskaźników może być pomocna przy identyfikacji wczesnych zmian świadczących o pogorszeniu stanu odżywienia. Cel pracy: Celem pracy była ocena zmian w składzie ciała pacjentów przed i po resekcji guzów wątroby oraz ewentualnej termoablacji zmian ogniskowych. Materiał i metodyka: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM w Warszawie, których zakwalifikowano do radykalnego chirurgicznego leczenia nowotworów w obrębie wątroby. Przeanalizowano dane dotyczące zawartości wody, tłuszczu, mięśni i masy komórkowej. Wyniki: Porównując dane uzyskane od pacjentów przed i po ingerencji w obrębie wątroby wykazano istotną statystycznie (p<0,05) utratę wody wewnątrzkomórkowej, masy mięśniowej, masy komórkowej, a także tkanki tłuszczowej. Znacząco zmieniała się także wartość kąta fazowego u tych pacjentów, zmniejszając się średnio o 0,61°. Natomiast wzrost zawartości odnotowano w przypadku wody zewnątrzkomórkowej. Wnioski: Interwencja chirurgiczna w obrębie wątroby powoduje wyraźne, niekorzystne zmiany w składzie ciała, o czym świadczy zmniejszenie wartości masy mięśniowej, a także masy komórkowej, czego wynikiem jest obniżenie się kąta fazowego. Impedancja bioelektryczna jest odpowiednią metodą służącą do oceny zmian składu ciała pacjentów poddanych resekcji wątroby i jest przydatna w praktyce klinicznej. Wskazane jest prowadzenie dalszych badań w grupie chorych poddawanych zabiegom inwazyjnego leczenia wątroby, z powodu: wzrastającej liczby tego typu zabiegów oraz ośrodków, w których dokonuje się tego typu interwencji chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 27-31
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasieniak z przerzutem zaotrzewnowym o innej komponencie guza – opis przypadku
Seminoma with Retroperitoneal Metastasis of a Different Tissue Component – Case Report
Autorzy:
Sarosiek, Tomasz
Filipow, Joanna
Żeleźnicka, Monika
Filip, Grydź
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520632.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
nasieniak
kosmówczak
guzy germinalne
rediagnoza
guzy mieszane
seminoma
choriocarcinoma
germ cell tumor
mixed germ cell tumor
rediagnosis
Opis:
Nowotwory jąder są dominującym rozpoznaniem u mężczyzn w grupie wiekowej 15–40 lat, a zachorowalność na nie stale wzrasta. 95% to guzy germinalne, z czego 60% stanowią nienasieniaki, a 40% nasieniaki. Guzy mają mieszaną komponentę w aż 40% przypadków. Leczeniem z wyboru w każdym przypadku nowotworu jądra jest wycięcie całego jądra zajętego przez nowotwór – orchidektomia. Pięcioletnie przeżycie przy odpowiednim leczeniu wynosi ok. 97%. U 61-letniego pacjenta z epizodami kolki żółciowej w wywiadzie zaplanowano cholecystektomię laparoskopową. Śródoperacyjnie uwidoczniono masę zaotrzewnową. Odstąpiono od cholecystektomii i pobrania wycinków ze względu na podejrzenie tętniaka aorty brzusznej. W wyniku dalszej diagnostyki rozpoznano nasieniaka (seminoma) jądra prawego w stadium IIIB, z wynikiem β-hCG 21 866 mIU/ml. Zmianę zaotrzewnową powiązano z procesem podstawowym jako ognisko przerzutowe. Pacjent otrzymał leczenie zgodne z rekomendacjami PTOK, ESMO i NCCN dla guzów non-seminomaze względu na wysoką wartość markerów nowotworowych. Zastosowano chemioterapię w schemacie BEP (bleomycyna, etopozyd, cisplatyna) w czterech cyklach. Zakwalifikowano pacjenta do operacji wycięcia zmiany resztkowej (RPLND ‒ ang. retroperitoneal lymphnode dissection). Ze względu na długi czas oczekiwania na operację zakwalifikowano pacjenta do radioterapii na obszar zajętych węzłów chłonnych celem zatrzymania progresji choroby. W związku z wynikiem badania histopatologicznego zmiany zaotrzewnowej (95% choriocarcinoma, 5% teratoma) pacjent został zakwalifikowany do chemioterapii II rzutu w schemacie TIP (paklitaksel, ifosfamid, cisplatyna). Leczenie modyfikowano ze względu na powikłania hematologiczne. Uzyskano stabilizację choroby w skali RECIST. Chorego przekazano do obserwacji. W związku ze stosunkowo wysokim odsetkiem nowotworów o mieszanej komponencie wymagana jest szczególnie dokładna ocena histopatologiczna. Równie ważnym elementem holistycznej diagnostyki jest prawidłowa interpretacja poziomu markerów nowotworowych.
Testicular cancer is the most common diagnosis in men aged 15–40, and its incidence is constantly increasing. 95% of these are germ cell tumors, of which 60% are non-seminomas and 40% are seminomas. Up to 40% of tumors have a mixed component. The treatment of choice in each case of testicular cancer is excision of the entire testicle occupied by the cancer – orchidectomy. With effective treatment, the overall five-year survival rate is 97%A 61-year-old patient with a history of biliary colic was qualified for laparoscopic cholecystectomy. A retroperitoneal mass was visualized intraoperatively. Cholecystectomy and biopsy were abandoned due to the suspicion of abdominal aortic aneurysm. As a result of further diagnostics, right testicular seminoma was diagnosed in stage IIIB with a result of β-CG of 21 866 mIU/ml. The retroperitoneal lesion was associated with the underlying process as a metastatic lesion. The patient was treated according to the recommendations of PTOK, ESMO and NCCN for non-seminomatous tumors due to elevated tumor markers. Chemotherapy in the BEP regimen (bleomycin, etoposide, cisplatin) was applied in four cycles. The patient was qualified for surgery to remove the residual lesion (RPLND - retroperitoneal lymph node dissection). Due to the long waiting time for surgery, the patient was qualified for radiotherapy in the area of the affected lymph nodes in order to stop the progression of the disease. Due to the result of histopathological examination of the retroperitoneal lesion (95% choriocarcinoma, 5% teratoma), the patient was qualified for second-line chemotherapy in the TIP regimen (paclitaxel, ifosfamide, cisplatin). Treatment was modified due to haematological complications. The disease was stabilized on the RECIST scale. The patient was transferred for observation. Due to the relatively high percentage of multicomponent tumors, a particularly thorough histopathological evaluation is required. An equally important element of holistic diagnostics is the correct interpretation of serum tumor markers.
Źródło:
Review of Medical Practice; 2023, XXIX, 3; 57-62
2956-4441
2956-445X
Pojawia się w:
Review of Medical Practice
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie chirurgiczne torbieli skórzastej grzbietu nosa: rynoplastyka otwarta
Autorzy:
Yurochko, Fedir
Olashyn, Vasyl
Kopanska, Dzvenyslava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399486.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
otwarta rynoplastyka
torbiel skórzasta
wrodzone guzy nosa
Opis:
Wprowadzenie: Torbiel skórzasta to łagodny guz typu choristoma, będący odmianą potworniaka. Torbiel skórzasta nosa (TSN) jest najczęstszą wrodzoną wadą linii pośrodkowej w obrębie nosa. Rozpoznanie jest zwykle stawiane do 3 r.ż. W przypadku jego opóźnienia lub leczenia zabiegowego mogą wystąpić powikłania w postaci: zniekształceń twarzy, nawracających zakażeń z zapaleniem tkanki podskórnej albo zropieniem torbieli, nieżytu nosa lub powikłań wewnątrzczaszkowych. Opis przypadku: W artykule przedstawiliśmy przypadek 7-letniego chłopca przyjętego do oddziału laryngologicznego Regionalnego Dziecięcego Szpitala Klinicznego „OHMATDYT” we Lwowie z powodu utrzymującego się bólu i obrzęku grzbietu nosa z wyciekiem serowatej treści z przetoki. W MRI uwidoczniono kostną strukturę w tkance podskórnej grzbietu nosa. Rozpoznano torbiel skórzastą, którą z powodzeniem leczono operacyjnie otwartą rynoplastyką. W okresie dwuletniej obserwacji po zabiegu chory nie zgłaszał żadnych dolegliwości. Wnioski: TSN jest torbielą rozwijającą się z ekto- i mezodermy. Oprócz objawów klinicznych dla postawienia rozpoznania niezbędne są badania obrazowe (TK lub MRI). Skuteczną metodą jej leczenia jest radykalna resekcja chirurgiczna.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 49-53
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena powikłań po operacjach laparoskopowych nowotworów nerek wg klasyfikacji Clavien-Dindo
Autorzy:
Kierstan, Andrzej
Konecki, Tomasz
Jabłonowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391761.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy nerek
klasyfikacja Clavien-Dindo
zabiegi laparoskopowe
Opis:
Wstęp: Zabiegi chirurgiczne są uznaną, podstawową metodą leczenia nowotworów złośliwych nerek. Cel: Celem pracy była ocena powikłań pooperacyjnych wg klasyfikacji Clavien-Dindo po zabiegach laparoskopowych w przebiegu leczenia nowotworów złośliwych nerek. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto 112 chorych. Badania oparto o analizę danych z dokumentacji medycznej kliniki oraz dokumentacji poradni urologicznej. Klasyfikację powikłań pooperacyjnych wg Claviena i Dindo u operowanych oceniono w 7-stopniowej skali. Wyniki: Powikłania o mniejszym nasileniu wystąpiły u 24 (21,4%) pacjentów. Wszystkie w/w powikłania opanowano w sposób zachowawczy podażą leków i przetaczaniem krwi. Powikłanie w stopniu IIIb wystąpiło u 1 (0,9%) pacjenta i wymagało usunięcia nerki. Wnioski: Zastosowanie klasyfikacji Clavien-Dindo w ocenie powikłań pooperacyjnych zabiegów laparoskopowych na nerce jest prostym i obiektywnym narzędziem diagnostycznym stanu pooperacyjnego chorych. Uzyskane wyniki przeprowadzonego przez nas badania oceny powikłań po operacjach laparoskopowych nerek wg klasyfikacji Clavien-Dindo są zbliżone do wyników uzyskanych w renomowanych ośrodkach urologicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 7-11
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie ultrasonografii dopplerowskiej w okulistyce
Appliance of doppler ultrasonography in ophthalmology
Autorzy:
Stasiak, Karol
Nowicki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929296.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
Doppler
gałka oczna
guzy
obrazowanie
okulistyka
patologia
ultrasonografia
Opis:
Ultrasonografia dopplerowska jest techniką stosowaną od wielu lat w diagnostyce radiologicznej. W okulistyce również znalazła swoje miejsce, jednak ze względu na ograniczony dostęp do urządzeń jej zastosowanie nie jest tak popularne jak standardowej ultrasonografii. W pracy przedstawiono zastosowania, możliwości oraz ograniczenia tej metody w najczęstszych schorzeniach okulistycznych.
Doppler ultrasonography is a diagnostic method applied widely in the field of radiology. Nowadays it is also being employed in ophthalmology, however due to limited access to the CDI equipment, this techique is not so widespread as routine ultrasonographic tests. In this paper we present possible applications, diagnostic potential and limitations of this method in most common ophthalmological disorders.
Źródło:
OphthaTherapy; 2014, 1, 3; 149-156
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współwystępowanie guzów narządów dokrewnych w przebiegu fakomatoz
The coexistence of endocrine organ tumors in course of facomatoses
Autorzy:
Pilarz, Łukasz B.
Ziora, Katarzyna
Bajor, Grzegorz
Bulska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034778.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
fakomatozy
guzy narządów dokrewnych
facomatoses
endocrine organs tumors
Opis:
The aim of this study is to draw attention to the coexistence of endocrine organ tumors and other symptoms commonly found in facomatoses. Facomatoses, otherwise known as neuro-cutaneous diseases are genetically conditioned neurodermatoses, which are observed in multiple tumors of many organs, including endocrine glands. Therefore, their knowledge is particularly important from the standpoint of a physician. The most common facomatoses have been discussed: von Recklinghausen’s disease (neurofibromatosis), tuberous sclerosis (Bourneville-Pringle’s syndrome), von Hipple-Lindau’s syndrome, Klippl-Trénaunay-Weber’s syndrome.
Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na współwystępowanie guzów narządów dokrewnych z innymi objawami spotykanymi w fakomatozach. Fakomatozy, zwane inaczej chorobami nerwowo-skórnymi lub neurodermatozami, są chorobami uwarunkowanymi genetycznie, w których obserwuje się liczne nowotwory wielu narządów, w tym także gruczołów wydzielania wewnętrznego. W związku z tym ich znajomość jest dla lekarza szczególnie ważna. Omówiono najczęściej występujące fakomatozy: chorobę von Recklinghausena (nerwiakowłókniakowatość), stwardnienie guzowate (zespół Bourneville’a-Pringle’a), zespół von Hippla-Lindaua oraz zespół Klippel-Trénaunay-Weber.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 1; 52-60
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Własne doświadczenia w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych
Autorzy:
Jałocha-Kaczka, Anna
Kolary-Siekierska, Katarzyna
Miłoński, Jarosław
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397328.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
duże gruczoły ślinowe
guzy
Klinika
leczenie
własne doświadczenia
Opis:
Wstęp. Celem pracy jest przedstawienie Kliniki i własnych doświadczeń w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych. Materiał i metodyka. W latach 2013–2019, przeprowadzono 95 operacji gruczołów ślinowych, w tym u 45 kobiet (47,36%), w wieku od 24 do 82 lat i u 50 mężczyzn (52,64%), w wieku od 29 do 86 lat. Diagnostyka dużych gruczołów ślinowych obejmowała: wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, badanie ultrasonograficzne (USG) oraz biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC) (guza), badania laboratoryjne (morfologia, CRP) oraz badanie tomografii komputerowej z kontrastem (TK) lub rezonansu magnetycznego (MRI) w celu dokładnej oceny gruczołów ślinowych, umiejscowienia zmiany i węzłów chłonnych przed planowaną operacją. Wyniki badań. W analizowanym materiale chorzy z guzami dużych gruczołów ślinowych najczęściej operowani byli w wieku 61-70 lat (34,7%) oraz w wieku 51-60 lat (23,2%). Najwięcej guzów hospitalizowano w ostatnich 4 latach, tj. 2016-2019, co stanowiło 77,8% wszystkich operowanych pacjentów. Wśród operowanych zmian nowotwory łagodne i guzy występowały w 93,7%, z czego najczęściej w badaniu histopatologicznym stwierdzono guz Warthina w 50,5%, oraz gruczolaka wielopostaciowego w 26,3%). Pozostałe guzy i nowotwory łagodne stanowiły zaledwie 16,9% i zaobserwowano je w pojedynczych przypadkach, w tym: gruczolak kwasochłonny, torbiel limfocytowo-nabłonkową, gruczolak mioepitelialny, tłuszczakowłókniak, torbiel zastoinową, torbiel powietrzną, gruczolak kanalikowy, gruczolak podstawnokomórkowy, torbiel z cechami metaplazji płaskonabłonkowej, malformacja naczyniowa, Nowotwory złośliwe w śliniankach stwierdzono w 6,3%, w tym histopatologicznie rozpoznano następujące nowotwory złośliwe: rak gruczołowo-torbielowaty, rak śluzowo-naskórkowy, rak zrazikowo-komórkowy, rak nabłonkowo-mioepitelialny, rak przewodowy. Wnioski. Większość zoperowanych guzów w obrębie gruczołów ślinowych stanowiły nowotwory łagodne (93,7%), z czego histopatologicznie najczęściej były to: guz Warthina (50,5%) oraz gruczolak wielopostaciowy (26,3%), natomiast nowotwory złośliwe występowały w 6,3%. Guzy umiejscowione były głównie w śliniankach przyusznych, bo aż w 93,7%, z czego najczęściej lokalizacja dotyczyła płata powierzchownego w 56,8%. Najczęstszą techniką operacyjną stosowaną w Klinice była metoda zewnątrztorebkowego wyłuszczenia guza w 88,4%, rzadziej pozostałe metody.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzrost częstości występowania brodawczaków odwróconych masywu szczękowo-sitowego – analiza epidemiologiczna
Autorzy:
Zydroń, Roland
Greczka, Grażyna
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398479.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
brodawczak odwrócony
guzy masywu szczękowo-sitowego
epidemiologia
rynologia
Opis:
W ostatnich latach zaobserwowano znaczący wzrost częstości występowania brodawczaków odwróconych (IP) w stabilnej populacji. Celem pracy była analiza występowania IP w latach 2002–2012 w odniesieniu do czynników epidemiologicznych oraz rozpoczęcie dyskusji o problemach związanych z ewidencją częstości występowania tych łagodnych guzów, nie ujętych jak dotąd w oficjalnych rejestrach. Badanie objęło grupę 69 chorych leczonych z powodu IP w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Od 2006 roku obserwujemy znaczący wzrost chorych zgłaszających się do kliniki z powodu IP. Wyodrębniono dwie podgrupy – pierwsza obejmowała 11 chorych leczonych w latach 2002–2006, do drugiej zaliczono 58 chorych leczonych w latach 2007–2012. Grupy te następnie porównano ze sobą. Pomimo znaczącej różnicy w liczbie chorych w dwóch analizowanych okresach, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic związanych z lokalizacją guza (p>0,05), stopniem zaawansowania (p=0,16), czasem trwania objawów (p=0,39), miejscem zamieszkania, paleniem tytoniu (p=0,41). Wiek chorych był jedyną zmienną, która różniła się w sposób istotny statystycznie (48,45 vs. 56,93 lat; p=0,043569); średnia wieku chorych w drugim analizowanym okresie była wyższa.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 1; 30-33
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy i zmiany guzopodobne imitujące raka pęcherza moczowego w badaniu ultrasonograficznym
Sonography of tumors and tumor-like lesions that mimic carcinoma of the urinary bladder
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Szopiński, Tomasz
Gołąbek, Tomasz
Ostasz, Oksana
Bojko, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058049.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bladder pseudotumors
bladder tumors
ultrasound imaging
urinary bladder neoplasms
guzy pęcherza moczowego
guzy rzekome pęcherza moczowego
nowotwory pęcherza moczowego
ultrasonografia
Opis:
One of the basic abdominal organs that is assessed during transabdominal ultrasound examination for urological reasons is the urinary bladder. The bladder must be fi lled with urine. This is a prerequisite for a reliable assessment and, at the same time, an acoustic window in examining adjacent structures and organs, for instance the prostate gland. In some cases, doubts occur with respect to the nature of lesions detected. The paper presents anatomic lesions, defects and pathologies which might be erroneously interpreted as tumors of the urinary bladder, i.e. transitional cell carcinoma of the urinary bladder. The following lesions are discussed: 1) anatomic defects (including urachus remnants, ligaments that stabilize the bladder or cyst in the opening of the ureter into the bladder – ureterocele); 2) tumorlike lesions in the lumen of the urinary bladder (such as blood clots, fungus balls, stones or foreign bodies); 3) bladder wall pathologies (i.e. cystitis or endometriosis), focal decidual transformation of stromal cells or infl ammatory pseudotumor; 4) lesions impressing on the bladder from the outside (the mesentery of the sigmoid colon, the bowel, pathological lesions in organs adjacent to the urinary bladder, infl ammatory infi ltration, vasogenic compression of the bladder, pelvic lipomatosis, pathological lesions of the pubic symphysis); 5) postoperative lesions. All these lesions may mimic carcinoma of the urinary bladder in sonography. Bearing this fact in mind is signifi cant in establishing a diagnosis. Due to the malignant character of carcinoma of the urinary bladder and the need for aggressive surgical treatment, a correct diagnosis of this disease is essential for patients, particularly because the lack of adequate treatment and delayed treatment considerably affect prognosis.
Jednym z podstawowych narządów jamy brzusznej ocenianych w trakcie badania ultrasonografi cznego przez powłoki jamy brzusznej wykonywanego ze wskazań urologicznych jest pęcherz moczowy. Jego dobre wypełnienie moczem stanowi bezwzględny warunek wiarygodnej oceny, a zarazem okno akustyczne w diagnostyce innych sąsiadujących struktur i narządów, np. stercza. W niektórych przypadkach pojawiają się wątpliwości co do natury wykrytych zmian. W pracy przedstawiono zmiany anatomiczne, wady oraz stany chorobowe, które można mylnie zinterpretować jako guz pęcherza moczowego, czyli rak przejściowokomórkowy pęcherza moczowego. Kolejno omówiono następujące zmiany: 1) wady anatomiczne (w tym pozostałości moczownika, więzadła stabilizujące pęcherz moczowy, torbiel ujścia pęcherzowego moczowodu – ureterocele); 2) zmiany guzopodobne w świetle pęcherza moczowego (tj. skrzepy krwi, kule grzybicze, złogi, ciała obce); 3) patologie ściany pęcherza (tzn. zapalenie pęcherza moczowego, gruczolistość macicy zewnętrzną – endometriozę), ogniskową przemianę doczesnową komórek podścieliska, guza rzekomego zapalnego; 4) zmiany modelujące od zewnątrz pęcherz moczowy (krezkę okrężnicy esowatej, jelito, zmiany chorobowe w narządach przylegających do pęcherza moczowego, naciek zapalny, ucisk pęcherza naczyniopochodny, otłuszczenie miednicy, zmiany patologiczne spojenia łonowego); 5) zmiany pooperacyjne. Wszystkie powyższe zmiany mogą dać obraz ultrasonografi czny imitujący raka pęcherza moczowego. Znajomość tego faktu jest istotna w diagnostyce. Ze względu na złośliwy charakter raka pęcherza moczowego oraz konieczność agresywnego leczenia operacyjnego właściwe rozpoznanie tej choroby ma ogromne znaczenie dla pacjenta, zwłaszcza że nie tylko brak odpowiedniej terapii, ale również jej odwleczenie w czasie znacznie pogarsza rokowanie.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 56; 36-48
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy piersi obserwowane w obrazach Rembrandta
Breast tumours in Rembants paintings
Autorzy:
Kucharzewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039728.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
guzy piersi
obrazy rmebrandta
breast tumours
rembant’s paintings
Opis:
Rembrandt is one of the most famous baroque painter. He depicted the reality the very way he perceived it. In his works we can easily find paintings presenting medical scenes as well as works clearly showing women with breast tumours. In the following work the author discusses Bathsheba at her bath and Holly Family, on which the women presented suffer from breast cancer.
Rembrandt to jeden z najsłynniejszych malarzy barokowych, który przedstawiał rzeczywistość tak, jak ją widział. W jego twórczości znajdujemy obrazy przedstawiające sceny medyczne, jak również obrazy ukazujące kobiety z guzami piersi. W pracy autor omawia obrazy Betsabe wychodzi z kąpieli i Święta Rodzina, na których kobiety zostały przedstawione z guzami piersi.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2009, 63, 1; 66-69
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potential prognostic importance of minichromosome maintenance 2 (MCM2) protein in chosen rare solid tumors in children
Potencjalna wartość prognostyczna białka MCM2 w wybranej grupie rzadkich guzów litych u dzieci
Autorzy:
Taran, Katarzyna
Sitkiewicz, Anna
Andrzejewska, Ewa
Kobos, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/771757.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
MCM2
childhood
dzieci
guzy lite
prognosis
prognoza
solid tumors
Opis:
Introduction: Pediatric solid tumors represent a variety of morphologic pictures and clinical behavior. Unexpected results of the performed treatment point that the biology of those entities is still not completely known. In nephron-blastoma and neuroblastoma group of tumors – the commonest extracranial pediatric solid tumors, the list of prognostic factors is numerous and most widely accepted. Unfortunately, among rarely appearing entities, one of the main clinical problems is still the estimation of prognosis in individual cases. The aim of our study was to examine the expression of minichromosome maintenance 2 (MCM2) by immunohistochemistry in a chosen group of rare solid children tumors and to estimate its possible prognostic value by the comparison with the main accepted prognostic markers for this group - histological type of tumor. Materials and methods: We selected study 20 formalin-fixed and paraffinembedded tumor tissue sections of pediatric solid tumors: 8 cases of rhabdomyosarcoma, 3 EWS/PNETs, 2 cases of fibromatosis and 7 cases of other sarcomas. All those tumor tissue samples were used for immunohistochemical research with the use of minichromosome maintenance 2 (MCM2) antibody produced by Thermo Scientific Comp. Labeling index (LI) of the MCM2 protein positive cells was scored in 10 HPF in every case and 1000 tumor cells were examined. Results: Our studies showed that MCM2 expression appeared to correlate with the prognosis based on the histology of the tumor. We found the highest MCM2 expression (90%) among cases with unfavorable histology and unfavorable course of disease. Conclusions: MCM2 is a promising marker in prognostication of solid tumors in children and further studies on a more numerous group are necessary in order to assess the clinical value of MCM2 protein in this group of tumors.
Wstęp: Guzy lite wieku dziecięcego prezentują dużą różnorodność obrazów zarówno pod względem morfologicznym, jak i w przebiegu klinicznym. Nieoczekiwane negatywne rezultaty zastosowanego leczenia wskazują, że biologia tych rozrostów nie jest jeszcze całkowicie poznana. Dla nerczaka zarodkowego i nerwiaka zarodkowego – najliczniejszych reprezentantów poza czaszkowych guzów litych u dzieci została stworzona powszechnie uznana lista czynników prognostycznych. Niestety dla rzadziej występujących przedstawicieli guzów litych wieku dziecięcego sformułowanie prognozy w indywidualnych przypadkach jest istotnym problemem klinicznym. Celem naszej pracy było zbadanie metodą immunohistochemiczną ekspresji białka MCM2 (minichromosome maintenance 2 – MCM2) w wybranej grupie rzadkich guzów litych wieku dziecięcego i ocena jej potencjalnej wartości prognostycznej poprzez porównanie z głównym powszechnie akceptowanym markerem, jakim jest w tej grupie typ histologiczny nowotworu. Materiały i metody: Do badań wybrano 20 utrwalonych w formalinie i zatopionych w blokach parafinowych wycinków tkankowych guzów litych: 8 przypadków mięśniakomięsaka prążkowanokomórkowego, 3 przypadki guzów z grupy EWS/PNETs, 2 przypadki fibromatoz i 7 przypadków innych mięsaków. Skrawki guzów zostały wykorzystane do badań immunohistochemicznych z użyciem przeciwciała przeciwko MCM2 wyprodukowanego przez Thermo Scientific Comp. Indeks komórek guza wykazujących dodatni odczyn liczono każdorazowo w 10 dużych polach widzenia, oceniając 1000 komórek. Wyniki: Przeprowadzone przez nas badania wskazują, że ekspresja MCM2 koreluje z prognozą opartą na histologii guza. Najwyższe wartości indeksów ekspresji MCM2 (90%) zaobserwowano w przypadkach o niekorzystnej histologii i ciężkim przebiegu klinicznym. Wnioski: Ekspresja MCM2 jest obiecującym markerem prognostycznym w grupie rzadziej występujących guzów litych wieku dziecięcego. Dalsze badania obejmujące większą liczbę przypadków są niezbędne dla ostatecznej oceny wartości klinicznej ekspresji MCM2 w badanej grupie rozrostów.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 201-213
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porównanie metody endoskopowej i klasycznej w leczeniu torbieli pajęczynówki i guzów wewnątrzkomorowych
Endoscopic and classic methods in treatment of arachnoid cysts and intraventricular tumors
Autorzy:
Błaszczyk, Bartłomiej
Michalak, Anna
Kowalczyk, Agnieszka
Suszyński, Krzysztof
Kwiek, Stanisław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037889.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
neuroendoskop
torbiele pajęczynówki
guzy wewnątrzkomorowe
neuroendoscope
arachnoid cysts
intraventricular tumors
Opis:
INTRODUCTION Endoscopic operations are classified as minimally invasive procedures. It means that the traumatization of skin, bone and brain tissue is reduced to a minimum. The endoscopic technique is used especially in the case of intraventricular system pathology or when precise manipulations in deep structures are to be performed (e.g. excising part of arachnoid cyst and its communication with arachnoid cisterns or ventriculostomy). The endoscopic method in Polish neurosurgery departments is still not widespread, therefore knowledge about the legitimacy of its use and effectiveness requires discussion and popularization. MATERIAL AND METHODS We have analyzed immediate and long-term results of treatment,operation time, postoperative hospitalization time, and complications in 62 patients operated on in the Department of Neurosurgery. Among them 25 were treated using an endoscope and 37 had a classical operation performed. The patients were divided into two groups according to the kind of treatment and pathology. RESULTS According to our observation, the mean operation time for tumors of the third ventricle was markedly shorter in the endoscpic operation (mean 119 minutes, median 102 minutes vs. mean 280 and median 265 minutes in classical operation). The mean hospitalization time was 25 days using the endoscopic vs. 33 in the classic method. In both methods we obtained improvement of the clinical state, which was higher in the endoscopic method. Similar results were observed in patients operated on for lateral ventricle tumors, or arachnoid cysts. CONCLUSION The endoscopic method is an effective and minimally invasive technique which might be applied in the treat- ment of brain disorders. The use of this modern technology shortens the treatment time and duration of ostoperative hospitalization. The effectiveness of the endoscopic method is comparable to the classical method, but the former is associated with fewer complications.
WSTĘP Operacje endoskopowe należą do grupy zabiegów tzw. minimalnie inwazyjnych, co oznacza, że traumatyzacja powłok i tkanki mózgowej ograniczona jest do minimum. Technikę endoskopową stosuje się zwłaszcza w przypadkach patologii układu wewnątrzkomorowego (w których dojście klasyczne wiąże się z koniecznością przechodzenia przez zdrową tkankę) oraz gdy zachodzi potrzeba wykonania jedynie niewielkich manipulacji w obszarach zlokalizowanych głęboko (np. wycięcie części torbieli ściany pajęczynówki i połączenie jej ze zbiornikami pajęczynówki). Metoda endoskopowa w polskich oddziałach neurochirurgii nadal nie jest szeroko rozpowszechniona, tak więc wiedza co do zasadności jej zastosowania i skuteczności wymaga omawiania i popularyzacji. MATERIAŁY I METODY Analizie poddano wyniki leczenia bezpośrednie i odległe, czas operacji, okres hospitalizacji oraz powikłania u 62 pacjentów leczonych chirurgicznie w Klinice Neurochirurgii SUM w Katowicach. Wśród nich było 25 leczonych endoskopowo i 37 leczonych klasycznie. Chorych podzielono na dwie zasadnicze grupy, co do patologii i rodzaju zabiegu. WYNIKI W naszych analizach średni czas operacji pacjentów z guzem komory trzeciej był przy zastosowaniu metody endoskopowej (średnio 119 min, mediana 102 min) znacznie krótszy niż w metodzie klasycznej (średnio 280 min, mediana 265 min). Średni czas hospitalizacji pacjentów leczonych metodą endoskopową wynosił 25 dni, a pacjentów leczonych metodą klasyczną 33 dni. W obu metodach uzyskaliśmy poprawę stanu klinicznego, choć w grupie leczonych metodą endoskopową zaobserwowano mniejszą liczbę powikłań. Podobne wyniki uzyskano w grupie chorych leczonych z powodu torbieli pajęczynówki. WNIOSKI Metoda endoskopowa jest skuteczną i małoinwazyjną technika mogącą mieć zastosowanie w leczeniu schorzeń mózgu. Jej zastosowanie skraca czas zabiegu oraz czas hospitalizacji pooperacyjnej. Skuteczność metod endoskopowej klasycznej jest porównywalna, jednak pierwsza wiąże się z mniejszą liczbą powikłań.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2014, 68, 5; 268-274
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka obrazowa nowotworów germinalnych i gonadalnych
Imaging diagnosis in germ cell and sex cord-stromal tumors
Autorzy:
Stachowicz, Norbert
Morawska, Dorota
Kotarski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031028.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
germ cell tumors
sex cord-stromal tumors
sonography
tumor morphology
vascular perfusion pattern
guzy germinalne jajnika
guzy gonadalne jajnika
morfologia guza
przepływy naczyniowe
ultrasonografia
Opis:
Clinical diagnosis of ovarian tumors is the more difficult, the earlier is the clinical stage at presentation. On the other hand, while early-stage conditions are much more difficult to detect, early diagnosis is associated with the best outcomes. Rare sex cord-stromal and germ cell tumors present sonographic features similar to other ovarian tumors. Sonographic report should address the following: location, size and echogenicity of ovaries, location of adnexal lesions and their relation to other pelvic structures, precise description of solid elements, septations and papillomatous excrescences within the tumor as well as presence of free fluid within the peritoneal cavity. In suspected malignant tumors, most useful prognostic features include papilliform excrescences, so their location, size and number must be always documented. Furthermore, number and thickness of septations is of great prognostic significance. Description of tumor morphology should include its external and internal walls. Sonographic diagnosis may predict malignancy of lesion based on such features as solid areas, papilliform excrescences, septations or abnormal pattern of tumor vasculature. Due to neoangiogenesis in malignant tumors, study of vasculature and perfusion is also important. A typical finding in a malignant tumor is increased late-diastolic flow velocity, reduced resistance index RI to less than 0.5 and pulsation index to less than 0.8. Frequent is also elevation of peak systolic velocity PSV to over 12 cm/s. In spite of sophisticated and continuously improved imaging techniques in sonography, including “color” and “power” options in angio-Doppler studies as well as introduction of 3D/4D technique, malignant process may at best be suspected. Final diagnosis of malignant tumor is always based on histological studies.
Diagnostyka kliniczna zmian rozrostowych jajnika jest tym trudniejsza, im stopień zaawansowania klinicznego jest niższy, jednocześnie wczesne rozpoznanie daje najlepsze efekty terapeutyczne. Rzadko występujące guzy gonadalne i germinalne charakteryzują się podobnymi cechami ultrasonograficznymi jak inne guzy jajnika. W opisie wyniku badania sonograficznego należy uwzględnić następujące elementy: umiejscowienie, rozmiary i echostrukturę jajników, umiejscowienie zmian przydatkowych i ich stosunek do pozostałych struktur miednicy, dokładny opis elementów litych, przegród i wyrośli brodawkowatych w obrębie guza, obecność płynu w jamie otrzewnej. Wśród najbardziej przydatnych prognostycznie cech guza podejrzanego o rozrost złośliwy są wyrośla brodawkowate, dlatego też zawsze należy opisać ich lokalizację i wymiary oraz liczbę. Rokownicze znaczenie ma również liczba przegród oraz ich grubość. Ocena morfologii guza powinna także dotyczyć jego ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Diagnostyka ultrasonograficzna może jedynie prognozować, czy zmiana ma charakter złośliwy, przy uwzględnieniu takich cech, jak obszary lite, wyrośla brodawkowate, przegrody czy nieprawidłowości przepływów naczyniowych w guzie. Ze względu na występowanie neoangiogenezy w guzach złośliwych ważne jest również badanie unaczynienia i przepływów naczyniowych w obrębie naczyń krwionośnych. W guzie złośliwym najczęściej można uwidocznić naczynia, w których stwierdza się wzrost prędkości przepływu późnorozkurczowego oraz spadek indeksów oporu RI<0,5 i pulsacji PI<0,8. Często też następuje wzrost szczytowej szybkości przepływu w czasie skurczu PSV>12 cm/s. Pomimo zaawansowanej i wciąż rozwijającej się techniki obrazowania sonograficznego z zastosowaniem kolorowego i power angio-Dopplera oraz możliwości wykorzystania techniki 3D/4D możemy jedynie podejrzewać rozrost złośliwy. Ostateczne rozpoznanie nowotworu złośliwego jest zawsze rozpoznaniem histopatologicznym.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 47-50
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ czynnika czasu na jakość otrzymywanych obrazów w badaniach scyntygraficznych z użyciem 67Ga
Influence of time on the image quality in nuclear medicine imaging using 67Ga citrate
Autorzy:
Lesiak, J.
Krolicki, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15148.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
chloniaki
diagnostyka
guzy nowotworowe
jakosc
nowotwory
obrazy
onkologia
scyntygrafia
czynnik czasu
Opis:
Diagnostyka chłoniaków z użyciem 67Ga jest powszechnie przyjętym postępowaniem, jednakże ze względu na długi efektywny okres rozpadu tego izotopu konieczne jest ustalenie optymalnego czasu badania. W pracy poddano ocenie 70 zmian widocznych w badaniach całego ciała (whole body) oraz 74 w badaniach określonego odcinka (hot spots). Badanie polegało na ocenie jakościowej i ilościowej zmian chorobowych. W badaniu stwierdzono, że najlepsze obrazy - zarówno w badaniu całego ciała, jak i określonego odcinka ciała - otrzymywano w badaniach po 7 dobach, a najgorsze po 10. Badanie scyntygraficzne z zastosowaniem 67Ga należy przeprowadzać w 7 dobie po podaniu znacznika.
Using 67Ga in diagnostic of lymphomas is common. In view of long effective half-life time of the isotope it is necessary to find optimal time of examination. In the study 70 regions of interest in the whole body scans and 74 in hot spot areas were examined. The aim of the study was to evaluate quality and quantity of findings. It was found that the best images were obtained in both - whole body and hot spot scans after 7 days, and the worst after 10 days. Examination using 67Ga should be made 7 days after the injection.
Źródło:
Journal of Elementology; 2006, 11, 2
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fibromatoza przestrzeni przygardłowej – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Autorzy:
Piotrowska, Angelika
Rzepakowska, Anna
Chęciński, Piotr
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1400385.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
fibromatoza złośliwa
przestrzeń przygardłowa
guzy przestrzeni przygardłowej
nowotwory głowy i szyi
Opis:
Fibromatoza jest rzadką chorobą nowotworową. Charakteryzuje się miejscową agresywnością i dużą tendencją do wznowy miejscowej. Lokalizacja fibromatozy w rejonie głowy i szyi wiąże się z cięższym przebiegiem i gorszym rokowaniem w związku z występowaniem w tej okolicy ważnych życiowo struktur anatomicznych. Przedstawiono opis procesu diagnostycznego i postępowania terapeutycznego u 33-letniej pacjentki z fibromatozą przestrzeni przygardłowej po stronnie lewej. Zastosowana resekcja chirurgiczna zmiany z dostępu szyjnego pozwoliła na radykalne usunięcie nowotworu bez istotnych powikłań pooperacyjnych. Chora pozostaje w obserwacji ambulatoryjnej bez wznowy choroby.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 2; 10-15
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Użytkowanie telefonów komórkowych i bezprzewodowych a ryzyko występowania guzów mózgu zdiagnozowanych w latach 1997-2003 - analiza wyników badań kliniczno-kontrolnych
Pooled analysis of two Swedish case-control studies on the use of mobile and cordless telephones and the risk of brain tumours diagnosed in 1997-2003
Autorzy:
Mild, K. H.
Hardell, L.
Carlberg, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/180423.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
telefonia komórkowa
wyniki badań
guzy mózgu
mobile phone
results of testing
Opis:
W ostatnich latach na całym świecie wzrasta liczba użytkowników telefonów przenośnych i bezprzewodowych. Mózg jest organem eksponowanym na pola elektromagnetyczne o częstotliwościach radiowych, emitowane podczas rozmów telefonicznych. Od drugiej połowy lat dziewięćdziesiątych w Szwecji były wykonywane badania dla ustalenia związku tej ekspozycji z guzami mózgu. Ekspozycja była oceniana na podstawie pytań ankietowych. Analiza łączna dwóch badań kliniczno-kontrolnych przypadków zachorowań na guzy mózgu została oparta na odpowiedziach od 1 254 (88%) pacjentów z łagodnym guzem mózgu, 905 (90%) ze złośliwym guzem mózgu oraz 2 162 (89%) osób z grupy kontrolnej. W podsumowaniu autorzy stwierdzili, że na podstawie przeglądu najnowszych badań dotyczących tego tematu można wnioskować, iż używanie telefonów przenośnych dłużej niż 10 lat powoduje zwiększone ryzyko występowania guzów mózgu.
During recent years the use of mobile and cordless phones has increased worldwide. Radiofrequency electromagnetic fields are emitted during calls and the brain is the main target organ for exposure. We have done case-control studies on this topic since the second part of the 1990s to evaluate an association with brain tumours. Exposures were assessed with self-administered questionnaires. The pooled analysis of the two case-control studies on brain tumours was based on answers from 1 254 (88%) cases with a benign brain tumour, 905 (90%) with a malignant brain tumour and 2 162 (89%) controls. A recent review of currently published studies on this topic has revealed that the use of mobile phones for longer than 10 years increases the risk for brain tumours.
Źródło:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka; 2007, 4; 22-26
0137-7043
Pojawia się w:
Bezpieczeństwo Pracy : nauka i praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echogenicity of benign adrenal focal lesions on imaging with new ultrasound techniques – report with pictorial presentation
Echogeniczność łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy w obrazowaniu z zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych – doniesienie z prezentacją obrazową
Autorzy:
Słapa, Rafał Z.
Kasperlik-Załuska, Anna A.
Migda, Bartosz
Otto, Maciej
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Jakubowski, Wiesław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052926.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adrenal glands
adrenal masses
echogenicity
ultrasound
echogeniczność
guzy nadnerczy
nadnercza
ultrasonografia
Opis:
Aim: The aim of the research was to assess the echogenicity of benign adrenal focal lesions using new ultrasound techniques. Material and method: 34 benign adrenal masses in 29 patients were analyzed retrospectively. The examinations were conducted using Aplio XG (Toshiba, Japan) ultrasound scanner with a convex probe 1–6 MHz in the B-mode presentation with the combined use of new ultrasound techniques: harmonic imaging and spatial compound sonography. The size of the adrenal tumors, their echogenicity and homogeneity were analyzed. Statistical analysis was conducted using the STATISTICA 10 software. Results: The following adrenal masses were assessed: 12 adenomas, 10 nodular hyperplasias of adrenal cortex, 7 myelolipomas, 3 pheochromocytomas, a hemangioma with hemorrhage and a cyst. The mean diameter of nodular hyperplasia of adrenal cortex was not statistically different from that of adenomas (p = 0.075). The possibility of differentiating between nodular hyperplasia and adenoma using the parameter of hypoechogenicity or homogeneity of the lesion was demonstrated with the sensitivity and specificity of 100% and 41.7%, respectively. The larger the benign adrenal tumor was, the more frequently did it turn out to have a mixed and inhomogenous echogenicity (p < 0.05; ROC areas under the curve: 0.832 and 0.805, respectively). Conclusions: A variety of echogenicity patterns of benign adrenal focal lesions was demonstrated. The image of an adrenal tumor correlates with its size. The ultrasound examination, apart from its indisputable usefulness in detecting and monitoring adrenal tumors, may also allow for the differentiation between benign lesions. However, for lesions found incidentally an algorithm for the assessment of adrenal incidentalomas is applicable, which includes computed tomography and magnetic resonance imaging.
Cel: Celem badania była ocena echogeniczności łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy z zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych. Materiał i metoda: Retrospektywnej analizie poddano badania ultrasonograficzne 34 łagodnych guzów nadnerczy u 29 pacjentów. Badania były wykonywane z zastosowaniem aparatu ultrasonograficznego Aplio XG (Toshiba, Japonia), głowicy convex 1–6 MHz w prezentacji B-mode z łącznym zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych: obrazowania harmonicznego i ultrasonografii złożonej przestrzennie. Analizie poddano wielkość guzów nadnerczy, ich echogeniczność oraz jednorodność. Analiza statystyczna była wykonywana z zastosowaniem programu STATISTICA 10. Wyniki: Oceniano: 12 gruczolaków, 10 guzów rozrostu (hyperplasia) guzkowego kory nadnercza, 7 guzów myelolipoma, 3 guzy chromochłonne, naczyniak z krwawieniem oraz torbiel. Średni wymiar guzów rozrostu guzkowego kory nadnerczy nie różnił się statystycznie od gruczolaków (p = 0,075). Wykazano możliwość różnicowania rozrostu guzkowego oraz gruczolaka z zastosowaniem parametru hipoechogeniczności lub jednorodności z czułością i swoistością odpowiednio 100% i 41,7%. Im większy był łagodny guz nadnercza, tym częściej zmiany okazywały się mieć mieszaną i niejednorodną echogeniczność (p < 0,05; pola pod krzywymi ROC – odpowiednio 0,832 i 0,805). Wnioski: Wykazano różnorodność wzorców echogeniczności łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy. Obraz guza nadnercza koreluje z jego wielkością. Badanie ultrasonograficzne poza niewątpliwą korzyścią w wykrywaniu i monitorowaniu guzów nadnerczy może pozwalać na różnicowanie w zakresie zmian o łagodnym charakterze. Jednak w sytuacjach przypadkowo wykrytych zmian obowiązuje algorytm oceny nadnerczowych incydentaloma, oparty na badaniach tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 368-376
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standards of ultrasound imaging of the adrenal glands
Standardy badania ultrasonograficznego nadnerczy
Autorzy:
Słapa, Rafał Z.
Jakubowski, Wiesław S.
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Kasperlik-Załuska, Anna A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052938.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adrenal glands
adrenal masses
standards
ultrasound
guzy nadnerczy
nadnercza
standardy
ultrasonografia
Opis:
Adrenal glands are paired endocrine glands located over the upper renal poles. Adrenal pathologies have various clinical presentations. They can coexist with the hyperfunction of individual cortical zones or the medulla, insufficiency of the adrenal cortex or retained normal hormonal function. The most common adrenal masses are tumors incidentally detected in imaging examinations (ultrasound, tomography, magnetic resonance imaging), referred to as incidentalomas. They include a range of histopathological entities but cortical adenomas without hormonal hyperfunction are the most common. Each abdominal ultrasound scan of a child or adult should include the assessment of the suprarenal areas. If a previously non-reported, incidental solid focal lesion exceeding 1 cm (incidentaloma) is detected in the suprarenal area, computed tomography or magnetic resonance imaging should be conducted to confirm its presence and for differentiation and the tumor functional status should be determined. Ultrasound imaging is also used to monitor adrenal incidentaloma that is not eligible for a surgery. The paper presents recommendations concerning the performance and assessment of ultrasound examinations of the adrenal glands and their pathological lesions. The article includes new ultrasound techniques, such as tissue harmonic imaging, spatial compound imaging, three-dimensional ultrasound, elastography, contrast-enhanced ultrasound and parametric imaging. The guidelines presented above are consistent with the recommendations of the Polish Ultrasound Society.
Nadnercze to parzysty gruczoł endokrynny położony nad górnymi biegunami nerek. Choroby nadnerczy prezentują różne obrazy kliniczne. Mogą przebiegać z nadczynnością w zakresie poszczególnych warstw kory nadnercza albo rdzenia, niedoczynnością kory nadnercza lub z zachowaną prawidłową czynnością hormonalną. Najczęściej spotykanymi zmianami nadnerczy są przypadkowo stwierdzane w badaniach obrazowych (ultrasonografia, tomografia, rezonans magnetyczny) guzy, określane terminem incydentaloma. Obejmują one szereg jednostek histopatologicznych, jednak najczęściej są to gruczolaki kory nadnerczy bez nadmiernej czynności hormonalnej. Każde badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej dziecka albo osoby dorosłej powinno obejmować ocenę pól nadnerczowych. W przypadku uwidocznienia w polu nadnerczowym wcześniej nieopisywanej, przypadkowej litej zmiany ogniskowej o średnicy >1 cm (incydentaloma) konieczne jest jej potwierdzenie i różnicowanie za pomocą badania tomografii komputerowej lub obrazowania rezonansu magnetycznego oraz określenie stanu czynnościowego guza. Badanie ultrasonograficzne wykorzystywane jest również do kontrolowania przypadków incydentaloma nadnerczy niezakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. W pracy przedstawiono zalecenia dotyczące wykonywania i oceny badań ultrasonograficznych nadnerczy oraz ich zmian patologicznych. Opracowanie uwzględnia nowe techniki ultrasonograficzne, takie jak tkankowe obrazowanie harmoniczne, obrazowanie złożone przestrzennie, ultrasonografia trójwymiarowa, elastografia oraz obrazowanie z zastosowaniem ultrasonograficznych środków kontrastujących i obrazowanie parametryczne. Zawarte w publikacji wytyczne są przedstawione zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 377-387
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego u pacjentów z pierwotnymi guzami komór mózgowych – doświadczenia własne
Shunt-dependent hydrocephalus in patients with primary intraventricular
Autorzy:
Chodakowski, Paweł
Kapustka, Bartosz
Kotas, Adrian
Marcol, Wiesław
Wysokiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035864.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
guzy wewnątrzkomorowe
wodogłowie
zastawka komorowo-otrzewnowa
hydrocephalus
intraventricular tumours
ventricular shunt
Opis:
WSTĘP: Guzy wewnątrzkomorowe stanowią 1,5–3% wszystkich guzów mózgu. Są to zmiany o znacznej heterogenności pod względem rozpoznania histopatologicznego, symptomatologii oraz możliwych dostępów operacyjnych. Jednym z powikłań guzów wewnątrzkomorowych jest wodogłowie wymagające implantacji układu zastawkowego. Autorzy ocenili zależność rozwoju wodogłowia „zastawkozależnego” od lokalizacji guza, doszczętności resekcji, występowania wodogłowia przedoperacyjnego oraz zastosowania drenażu zewnętrznego komór mózgu. MATERIAŁ I METODA: Analizie retrospektywnej poddano 31 przypadków chorych z pierwotnie wewnątrzkomorowymi guzami mózgu, leczonych na Oddziale Neurochirurgii Szpitala w Jastrzębiu-Zdroju w latach 2002–2013. Wiek chorych wahał się od 17 do 75 lat. Grupa ta stanowiła 2,3% wszystkich pacjentów z guzami mózgu. Wybór dostępu operacyjnego był uzależniony od lokalizacji i charakteru zmiany oraz preferencji operatora. WYNIKI: 14 guzów (45,2%) położonych było w komorze czwartej, 9 (35%) w komorze trzeciej, 8 (25,8%) w komorach bocznych. Diagnostyka histopatologiczna wykazała: 6 przypadków ependymoma WHO II (19,4%), 4 subependymoma WHO I (12,9%), 3 carcinoma plexus choroidei WHO IV (9,7%), po dwa przypadki (6,5%) torbieli koloidowej i malignant ependymoma WHO III/IV oraz 10 innych rozpoznań. W 81% przypadków wykonano całkowitą resekcję guza. Wodogłowie przedoperacyjne występowało w 35% przypadków. U 42% chorych zastosowano drenaż komorowy zewnętrzny w okresie okołooperacyjnym. Wodogłowie pooperacyjne, wymagające implantacji układu zastawkowego, wystąpiło w 12,9% przypadków (4 chorych). Analiza statystyczna wykazała statystycznie istotną zależność jedynie między występowaniem takiego wodogłowia a lokalizacją guza (p = 0,041). WNIOSKI: Doszczętność operacyjna, obecność wodogłowia obturacyjnego przed zabiegiem oraz założenie drenażu komorowego zewnętrznego nie mają statystycznie istotnego wpływu na ryzyko rozwoju wodogłowia po zabiegu. Istotny statystycznie wpływ na powstanie „zastawkozależnego” wodogłowia w przebiegu pooperacyjnym ma jedynie lokalizacja guza z predylekcją do komory czwartej.
INTRODUCTION: Intraventricular tumours constitute 1.5–3% of all brain tumours. These tumours are a very heterogeneous group. There are many histologic types, various symptomatology and different surgical approaches. One of the possible complications is hydrocephalus, sometimes demanding shunt implantation. The authors estimated the relationship between shunt-dependent hydrocephalus and tumour location, the extension of resection, occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis of 31 cases with primary intraventricular tumours operated on in the Neurosurgical Department of the State Hospital in Jastrzebie-Zdroj between 2002 and 2013 was conducted. The age of the patients ranged between 17 and 75 years. This group constituted 2.3% of all patients with brain tumours. RESULTS: 14 tumours (45.2%) were located in the 4th ventricle, 9 (35%) in the 3rd ventricle, 8 (25.8%) in lateral ventricles. The histopathological diagnostics revealed: 6 cases of ependymoma WHO II (19.4%), 4 cases of subependymoma (12.9%), 3 cases of choroid plexus carcinoma, 2 coloid cysts (6.5%), 2 cases of malignant ependymoma WHO III/IV (6.5%) and 10 other diagnoses. Total resection was performed in 81% of tumours. Preoperative hydrocephalus appeared in 35% of cases. A perioperative external ventricular shunt was applied in 42% of patients. Shunt-dependent hydrocephalus appeared after 12.9% of operations (4 patients). Statistical analysis revealed a significant relationship between the existence of shunt-dependent hydrocephalus and tumour location (p = 0.041). CONCLUSION: The extent of resection, the occurrence of preoperative hydrocephalus and the use of an external ventricular shunt do not change the risk of the development of postoperative hydrocephalus. Only the location of the tumour has a statistically significant influence on the occurrence of shunt-dependent hydrocephalus.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 32-37
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola przeszczepiania autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu guzów litych
Autologous hematopoietic cell transplantation in the treatment of solid tumors
Autorzy:
Młot, Beata
Gawroński, Krzysztof
Oborska, Sylwia
Pielichowski, Wojciech
Rzepecki, Piotr
Waśko-Grabowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031041.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autologous hematopoietic stem cell transplantation
germ cell tumors
high-dose chemotherapy
neuroblastoma
solid tumors
guzy lite
guzy zarodkowe
nerwiak płodowy
przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
wysokodawkowa chemioterapia
Opis:
High-dose chemotherapy (HDC) followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has been used in the treatment of solid tumors since the ‘80s. Standard indications include breast cancer, ovarian cancer and germ cell tumors. Results of several phase II trials confirmed a beneficial effect of this therapeutic strategy on recurrence-free survival and total survival compared with conventional chemotherapy. Unfortunately, in most types of solid tumors, this effect has not been confirmed by phase III trials. Subsequently, the number of autologous transplantations in breast cancer decreased considerably. There is no evidence for any favorable effect of HDC in brain tumors and small cell lung cancer. According to 2006 EBMT recommendations, HDC followed by administration of hematopoietic cells is a therapeutic option in cases of therapy-resistant or recurrent primarily extragonadal germ cell tumors. A matter of debate is the use of this technique with similar indications in patients with germ cell tumors originating in the gonads. The first report on the effectiveness of HDC as first-line treatment of non-epithelial soft tissue tumors was by Pritchard et al. (1998). They documented improved event-free survival and total survival after administration of high doses of melphalan in children with stage IV neuroblastoma, achieving complete or very favorable partial remission after completed induction chemotherapy and surgical treatment. To date, neuroblastoma remains the only neoplasm, where randomized trials in children confirmed a favorable effect of transplantation of autologous hematopoietic cells on final treatment outcome.
Wysokodawkowa chemioterapia (HDC) z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych (ASCT) jest stosowana w leczeniu guzów litych od lat 80. Najczęstszymi wskazaniami były: rak sutka, rak jajnika i guzy zarodkowe. Wyniki wielu badań drugiej fazy wskazywały na korzystny wpływ tej metody leczenia na przeżycie wolne od nawrotu i całkowite przeżycie w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią. Niestety, dla większości typów guzów litych efekt ten nie został potwierdzony w badaniach trzeciej fazy. Znacząco spadła liczba autologicznych przeszczepień w raku sutka. Nie znaleziono dowodów o wyższości HDC w guzach mózgu i raku drobnokomórkowym płuca. Według stanowiska EBMT z 2006 roku wysokodawkowa chemioterapia z następową podażą komórek krwiotwórczych stanowi opcję terapeutyczną w przypadkach opornych bądź nawrotowych guzów zarodkowych o pierwotnym punkcie wyjścia pozagonadalnym. Dyskusyjna jest sprawa zastosowania tej metody w podobnych wskazaniach u chorych z guzem zarodkowym wywodzącym się z gonad. Pierwszym doniesieniem potwierdzającym skuteczność zastosowania wysokodawkowej chemioterapii w leczeniu pierwotnym nowotworów nienabłonkowych tkanek miękkich była praca Pritcharda i wsp. z 1998 roku. Autorzy udokumentowali w niej poprawę przeżycia wolnego od zdarzeń i całkowitego przeżycia (ES i OS) po zastosowaniu wysokich dawek melfalanu u dzieci w stadium IV neuroblastoma, które uzyskały całkowitą lub bardzo dobrą częściową remisję po zakończeniu chemioterapii indukcyjnej i leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej neuroblastoma pozostaje jedynym nowotworem, w przypadku którego w badaniu randomizowanym (u dzieci) wykazano korzystny wpływ przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych na ostateczne wyniki leczenia.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 169-185
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady leczenia guzów gonadalnych jajnika
Sex cord stromal tumors of the ovary: principles of management
Autorzy:
Markowska, Janina
Mardas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030827.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Sertoli-Leydig cell tumors
granulosa cell tumor
grupa otoczkowiakowłókniaków
guzy gonadalne
guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami
guzy z komórek Leydiga i Sertoliego
gynandroblastoma
leczenie
management
sex cord stromal tumors
sex cord tumors with annular tubules
thecoma-fibroma group
ziarniszczaki
Opis:
Sex cord stromal tumors of the ovary are rare neoplasms that account for only 7% of all ovarian malignancies. They are derived from the sex cords and the ovarian stroma or mesenchyme. Most common in this group is granulosa cell tumor that accounts for approximately 70% of malignant sex cord stromal tumors and divides into adult and juvenile type. Surgery remains the mainstay of initial management and is necessary to establish a definitive tissue diagnosis. In patients wishing to preserve their fertility unilateral salphingo-oophorectomy seems to be reasonable. In patients with advanced disease and in postmenopausal women total abdominal hysterectomy with bilateral salphingo-oophorectomy and complete surgical staging should be performed. Most of these tumors are classified as stage I at the time of diagnosis. Patients with stage I disease have a very good prognosis (5-years survival 84-95%) and do not require adjuvant treatment. Only long-term, careful follow-up is recommended. In advanced stages adjuvant chemotherapy with BEP is usually considered standard first line. Serum tumor markers are very useful in follow-up, especially inhibins and estradiol. Other sex cord stromal tumors include tumors from thecoma-fibroma group, Sertoli-Leydig cell tumors and very rare gynandroblastoma and sex cord tumors with annular tubules.
Guzy gonadalne jajnika są rzadko występującymi nowotworami, które stanowią około 7% nowotworów złośliwych jajnika. Rozwijają się one zarówno z elementów gonady żeńskiej, jak i męskiej oraz z komórek podścieliska i fibroblastów. W tej grupie guzów najczęściej występują ziarniszczaki, które są odpowiedzialne za występowanie prawie 70% złośliwych guzów gonadalnych. Dzieli się je na postać dojrzałą, stanowiącą 95% ziarniszczaków, i młodzieńczą, która stanowi jedynie 5% przypadków w tej grupie. Podstawę leczenia stanowi zabieg operacyjny, który jest niezbędny do ostatecznego rozpoznania histopatologicznego. U pacjentek z niskim stopniem zaawansowania, chcących zachować płodność, zasadne jest leczenie oszczędzające z jednostronnym usunięciem przydatków. Z kolei u kobiet z zaawansowaną chorobą i po menopauzie wskazane jest przeprowadzenie zabiegu radykalnego: wycięcie macicy z przydatkami i maksymalna redukcja guza. Większość guzów rozpoznaje się w stadium I według FIGO. Pacjentki w I stopniu zaawansowania mają bardzo dobre rokowanie (5-letnie przeżycia: 84-95%) i nie wymagają dalszego leczenia. Zaleca się wyłącznie długoletnią, dokładną obserwację. W zaawansowanych przypadkach (FIGO >II) niezbędne jest leczenie uzupełniające. Najczęściej rozpatrywane postępowanie pierwszego rzutu to chemioterapia według schematu BEP (bleomycyna + etopozyd + cisplatyna). Pomocne w monitorowaniu przebiegu choroby są markery nowotworowe, szczególnie inhibina i estradiol. Do guzów gonadalnych zalicza się również guzy z grupy otoczkowiakowłókniaków, grupę guzów z komórek Leydiga i Sertoliego, jak również niezwykle rzadkie: gynandroblastoma oraz guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 265-272
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estimation of Cyclin E expression and its possible prognostic value in nephroblastomas, rhabdomyosarcomas and teratomas in children
Ocena ekspresji i potencjalnej wartości prognostycznej Cykliny E w nerczaku płodowym, mięśniakomięsaku prążkowanokomórkowym oraz grupie potworniaków dojrzałych u dzieci
Autorzy:
Taran, Katarzyna
Owecka, Agata
Sitkiewicz, Anna
Kobos, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032872.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
cyclin e
solid tumors
childhood
prognosis
cyklina e
guzy lite
dzieci
prognoza
Opis:
Introduction: Nephroblastoma is the most common malignant renal tumor of childhood, rhabdomyosarcoma is the most common sarcoma of childhood, teratomas are a special group of entities typically occurring at the age of development. All of the examined entities belong to solid tumors of childhood and they are treated according to the histology and stage of the disease. Unexpected poor results of performed treatment prove the presence of complicated mechanisms of progression and still undiscovered prognostic factors. Cyclin E is involved in the regulation of the cell cycle and its activity is regulated by suppressor gene products. Its high expression was observed in malignant neoplsms among adults and leukemias and lymphomas of childhood. The aim of the study was to evaluate the expression and possible prognostic value of Cyclin E in nephroblastomas, rhabdomyosarcomas, and mature teratomas in children. Material and methods: 44 tumor tissue samples were selected for the study: 19 cases of nephroblastoma, 8 cases of rhabdomyosarcoma and 17 cases of mature teratomas. Formalin fixed and paraffin embedded tumor tissue samples were cut into 3-4 micrometer sections and stained with hematoxylin and eosine (HE) and used in immunohistochemical research with the use of mouse monoclonal antibody against Cyclin E (Novocastra Laboratories Ltd.) A nuclear type of reaction – brown color of tumor cell nuclei was interpreted as a positive reaction. Cyclin E expression was shown as an index (the percentage of Cyclin E- positive tumor cells) by counting 1000 tumor cells. In a statistical analysis we also investigated differences in the expression of Cyclin E in the two groups with and without chosen clinical features: the presence of metastases, recurrences and deaths of the disease. The differences were considered statistically significant if p < 0.05. Results: The higher values of Cyclin E indices in nephro-blastoma group were observed in cases with a less favorable prognosis: with metastases (26.5%) and recurrences (9.2%) as opposed to cases without metastases (14.9%) and recurrences (7.7%). Among rhabdomyo-sarcomas the values of Cyclin E indices seen in children who died of the disease were higher than among the patients who survived (38.3 % vs. 34.2%). The detected correlations failed to prove statistically significant. The expression of the investigated marker were not observed in any of the examined mature teratoma tissue samples. Conclusion: The obtained results indicated that the high values of Cyclin E indices may be indicative for a poor prognosis in nephroblastomas and rhabdomyosarcomas of childhood.
Wstęp: Nerczak płodowy jest najczęstszym złośliwym nowotworem nerek u dzieci, mięśniakomięsak prążkowanokomórkowy jest najczęściej występującym mięsakiem wieku dziecięcego. Potworniaki są specyficzną grupą guzów, których biologia zależy od reprezentowanego utkania. Wszystkie poddane badaniu rozrosty należą do grupy guzów litych i jako takie są leczone zgodnie z typem histologicznymi i stopniem zaawansowania choroby. Nieoczekiwane złe wyniki zastosowanego leczenia w niektórych przypadkach wskazują na skomplikowane mechanizmy progresji choroby i dowodzą obecności nieznanych jeszcze czynników prognostycznych. Cyklina E uczestniczy w regulacji cyklu komórkowego, a jej aktywność zależy od ekspresji genów supresorowych. Jej wysoka ekspresja została zaobserwowana w nowotworach złośliwych u dorosłych oraz białaczkach i chłoniakach u dzieci. Celem pracy była ocena ekspresji i potencjalnej wartości prognostycznej cykliny E w nerczaku płodowym, mięśniakomięsaku prążkowanokomórkowym i potworniakach dojrzałych u dzieci. Materiały i metody: Do badań wybrano 44 utrwalone w formalinie i zatopione w blokach parafinowych wycinki tkankowe guzów litych: 19 przypadków nerczaka płodowego, 8 przypadków mięśniakomięsaka prążkowano komórkowego i 17 przypadków potworniaków dojrzałych. Wykonano z nich 3-4-mikrometrowej grubości skrawki, zabarwiono rutynowo (hematoksyliną i eozyną) oraz wykorzystano do przeprowadzenia badań immunohistochemicznych z użyciem przeciwciała przeciwko cyklinie E (wyprodukowanego przez Novocastra Laboratories Ltd.). Za dodatni odczyn przyjmowano brązowe zabarwienie jąder komórkowych, a ekspresja cykliny E przedstawiana była jako indeks (procent komórek pozytywnych na 1000 komórek nowotworu). W analizie statystycznej poszukiwano różnic w ekspresji cykliny E w grupach: z i bez obecności wybranych cech klinicznych: przerzutów, wznowy i śmierci w wyniku choroby nowotworowej. Znamienność statystyczną przyjęto na poziomie p<0,05. Wyniki: W grupie nerczaka płodowego wyższe wartości indeksów cykliny E zaobserwowano w przypadkach o trudniejszym przebiegu klinicznym: z obecnością przerzutów (26,5%) i wznów (9,2%) w stosunku do przypadków bez przerzutów (14,9%) i bez wznów (7,7%). Wśród mięśniakomięsaków prążkowanokomórkowych wartości indeksów cykliny E były wyższe w przypadkach śmierci z powodu choroby nowotworowej (38,3 % vs. 34,2%). Różnice te nie okazały się znamienne statystycznie. W żadnym ze zbadanych przypadków potworniaka dojrzałego nie stwierdzono ekspresji cykliny E. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują to, że wysokie indeksy cykliny E mogą być wykładnikiem złego rokowania w nerczaku płodowym i mięśniakomięsaku prążkowanokomórkowym u dzieci.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 215-225
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyniki leczenia brodawczaków odwróconych masywu szczękowo - sitowego (IPs) w zależności od techniki operacyjnej i krzywej uczenia się.
Autorzy:
Zydroń, Roland
Wierzbicka, Małgorzata
Greczka, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398619.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
brodawczak odwrócony
guzy masywu szczękowo - sitowego
chirurgia endoskopowa
rynologia
krzywa uczenia się
Opis:
WSTĘP: Brodawczaki odwrócone masywu szczękowo – sitowego (IP) stanowią duże wyzwanie dla otorynolaryngologów. W ostatnich dekadach obserwowany jest wzrost liczby operacji endoskopowych przy malejącym odsetku zabiegów z dojścia zewnętrznego / podwójnego. Celem pracy była analiza odległych wyników leczenia IP w zależności od zastosowanej metody operacyjnej. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywne badanie obejmuje grupę 69 pacjentów (28 kobiet i 41 mężczyzn) leczonych w latach 2002-2012 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu; 47 – endoskopowo; 16 – z dojścia podwójnego i 6 – z dostępu zewnętrznego. WYNIKI: Odsetek wznów u chorych leczonych endoskopowo wynosił 32%; natomiast u chorych leczonych z dostępu podwójnego/zewnętrznego – 64 % (p=0.03306). W latach 2002 – 2006 odestek wznów po operacjach endoskopowych wynosił 75 %; natomiast w latach 2007 – 2012 – 28 %. Odsetek wznów nie zależał od wieku (p=0.087686), płci (p=0.42810), rodzaju objawów (p=0,20955), stopnia rozległości wg Krouse (p=0.23658). Miało istotny wpływ na wznowę położenie zmian względem płaszczyzny Ohngrena (p=0,004768); oraz występowanie guza w sitowiu przednim (p=0,00416). DYSKUSJA: Operacje endoskopowe są efektywną metodą leczenia IP przy uwzględnieniu należytych wskazań i doświadczeniu operatora.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2016, 70, 6; 1-5
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Splenunculus. A misdiagnosed pancreatic tumor
Splenunculus. Błędne rozpoznanie guza trzustki
Autorzy:
Grolik-Kachnic, Marzena
Mazur, Jacek
Szlachetka, Bartłomiej
Komorowski, Andrzej L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1623693.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
splenunculus
intrapancreatic accessory spleen
pancreatic neuroendocrine tumor
wewnątrztrzustkowa śledziona dodatkowa
guzy neuroendokrynne trzustki
Opis:
An intrapancreatic accessory spleen, often referred to as a splenunculus, can imitate neuroendocrine or lobular pancreatic cancer. 17% of accessory spleens are found within the pancreatic tail. We report the case of a splenunculus found within the tail of the pancreas during a laparoscopy for a suspected pancreatic neuroendocrine tumor.
Wewnątrztrzustkowa śledziona dodatkowa jest wczesną anomalią rozwojową, która może naśladować neuroendokrynne lub zrazikowe nowotwory trzustki. W 17% przypadków występuje w ogonie trzustki i jest często określana jako splenunculus. W pracy zaprezentowano przypadek chorego, u którego podczas operacji laparoskopowej z powodu podejrzenia guza neuroendokrynnego trzustki stwierdzono wewnątrztrzustkową śledzionę dodatkową umiejscowioną w ogonie tego narządu.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2020, 4; 73-76
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stężenia bFGF w surowicy krwi kobiet z guzami złośliwymi i niezłośliwymi jajnika
Analysis of serum bFGF concentration in women with malignant and benign ovarian tumors
Autorzy:
Moszyński, Rafał
Szpurek, Dariusz
Michalak, Sławomir
Szubert, Sebastian
Krygowska, Joanna
Sajdak, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030163.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA-125
bFGF
diagnosis
ovarian cancer
ovarian tumor
diagnostyka
guzy jajnika
rak jajnika
Opis:
Aim of paper: The purpose of this paper was to assess serum bFGF level on women with malignant and benign ovarian cancer. Material and methods: The study encompassed 62 patients treated at the Department of Surgical Gynaecology of the Medical University in Poznań since 2006 thru 2009. The patients were subdivided into two groups: those harboring ovarian cancer (group 1; n=17) and those affected with a benign tumor (group 2; n=45). Serum bFGF level was assessed in both groups in relation to several features of the disease. Results: Median serum bFGF level in group 1 was 40.10 pg/ml (95% CI: 29.17-113.89), while in group 2 – 20.60 pg/ml (95% CI: 16.33-36.59). The difference was close to statistical significance (p=0.068). Prognostic value of bFGF in ovarian cancer in terms of sensitivity and specificity was 47% and 93%, respectively. Its positive predictive value (PPV) was 73%, negative predictive value (NPV) – 82%, and AU-ROC (area under curve) – 0.647. Analysis of AU-ROC for bFGF and CA-125 revealed superior predictive value of the latter in ovarian cancer (p=0.011). Median serum bFGF level in women with ovarian cancer at FIGO stage III and IV was 99.60 pg/ml (95% CI: 37.59-185.04) and was significantly higher than at FIGO stage I and II (16.29 pg/ml; 95% CI: 4.57-37.78; p=0,025). In clear-cell- and non-differentiated cancers, higher serum bFGF level was noticed (p=0.0037). No correlations have been noticed between bFGF and histological malignancy grade (p=0.56) or tumor size (group 1: p=0.56; group 2: p=0.87). Conclusions: In women affected with ovarian cancer, serum bFGF level is higher than in those harboring benign tumors and the difference is close to statistical significance. In women with ovarian cancer, serum bFGF level is significantly higher in those at more advanced clinical stage of the disease. bFGF may be a valuable adjunct in preoperative diagnostic work-up of ovarian tumors.
Cel: Celem pracy była ocena surowiczego stężenia bFGF u kobiet ze złośliwym i niezłośliwym guzem jajnika. Materiał i metody: Badaniami objęto 62 pacjentki leczone w Klinice Ginekologii Operacyjnej UM w Poznaniu w latach 2006-2009. Pacjentki podzielono na dwie grupy: chore z rakiem jajnika (grupa 1.; n=17) i kobiety z guzem niezłośliwym (grupa 2.; n=45). Stężenie bFGF analizowano w poszczególnych grupach w zależności od różnych cech choroby. Wyniki: Mediana stężenia bFGF w grupie 1. wynosiła 40,10 pg/ml (95% CI: 29,17-113,89), natomiast w grupie 2. – 20,60 pg/ml (95% CI: 16,33-36,59). Różnica ta była bliska istotności statystycznej (p=0,068). W prognozowaniu raka jajnika bFGF uzyskał czułość równą 47%, swoistość – 93%, PPV – 73%, NPV – 82% przy polu pod krzywą ROC (AU-ROC) równym 0,647. Analiza AU-ROC dla bFGF i CA-125 wykazała wyższość CA-125 w predykcji raka jajnika (p=0,011). Mediana stężeń bFGF u kobiet z rakiem jajnika w III i IV stopniu według FIGO wynosiła 99,60 pg/ml (95% CI: 37,59-185,04) i była istotnie statystycznie wyższa niż w I i II stopniu FIGO (16,29 pg/ml, 95% CI: 4,57-37,78; p=0,025). W rakach jasnokomórkowych i niezróżnicowanych występowały wyższe stężenia bFGF (p=0,0037). Nie zaobserwowano korelacji między bFGF a stopniem złośliwości histologicznej (p=0,56) ani wielkością guza (grupa 1.: p=0,56; grupa 2.: p=0,87). Wnioski: U kobiet z rakiem jajnika stężenia bFGF są wyższe niż u kobiet z guzami niezłośliwymi, a różnice te są bliskie istotności statystycznej. U kobiet z rakiem jajnika stężenie bFGF jest istotnie wyższe w zaawansowanych stadiach choroby. bFGF może być cennym uzupełnieniem diagnostyki przedoperacyjnej guzów jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 199-205
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący – opis przypadku
Autorzy:
Kuźmińska, Magdalena
Gotlib, Tomasz
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398982.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący
włókniak kostniejący
guzy jamy nosowej
chirurgia endoskopowa zatok przynosowych
Opis:
Młodzieńczy piaszczakowaty włókniak kostniejący jest rzadko występującym nowotworem łagodnym głowy i szyi, rozwijającym się najczęściej u dzieci i młodych dorosłych w obrębie jamy nosowej, zatokach przynosowych bądź oczodole. Może przybierać charakter miejscowo złośliwy z tendencją do niszczenia struktur sąsiednich. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie zmiany. W zależności od umiejscowienia guza i preferencji chirurga, zaleca się stosowanie dostępów endoskopowych lub dostępów zewnętrznych, wskazując na te pierwsze jako postępowanie z wyboru. Mając na uwadze ryzyko masywnego krwawienia śródoperacyjnego, przed zabiegiem konieczne jest zabezpieczenie preparatów krwiopochodnych. W pracy przedstawiono przypadek 41-letniego pacjenta leczonego w Klinice Otorynolaryngologii, Chirurgii Głowy i Szyi WUM.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 1; 57-61
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akromegalia jako problem interdyscyplinarny
Acromegaly - an interdisciplinary problem
Autorzy:
Zawada, Natalia Bożena
Kunert-Radek, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032907.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
akromegalia
hormon wzrostu
guzy przysadki
analogi
somatostatyny
acromegaly
growth hormone
pituitary tumours
somatostatin analogs
Opis:
The aim of this article is to review the epidemiology and pathogenesis of acromegaly with regard to the nature and pathophysiology of growth hormone. The authors give a broad view of pituitary tumours and especially focus on acromegaly. They pay attention to clinical presentation and criteria for diagnosis of this endocrinopathy with reference to the new guidelines of the American Association of Clinical Endocrinologists published in 2011 which focus on the diagnosis and treatment of acromegaly. The authors also raise a query about the diagnosis of acromegaly which is delayed for several years. They also highlight the interdisciplinary, complex problem of therapy of this endocrinopathy and the need for interdisciplinary collaboration of many medical specialists. They discuss the treatment of acromegaly step by step stressing the crucial role of surgery. They pay much attention to different forms of pharmacotherapy, more broadly used in invasive somatotroph adenomas, also as a treatment of choice. The authors discuss new forms of pharmacotherapy of acromegaly and stress that in some patients a combination of several treatment options is necessary to cure acromegaly.
Praca omawia epidemiologię i patogenezę akromegalii ze szczególnym zwróceniem uwagi na naturę i patofizjologię hormonu wzrostu. Autorzy poruszają szeroko problem guzów przysadki z uwzględnieniem miejsca akromegalii w różnorodnych kryteriach podziału gruczolaków przysadki. Przedstawiają charakterystyczny obraz kliniczny i kryteria rozpoznania tej endokrynopatii, odnosząc się w szczególności do konsensusu Amerykańskiego Towarzystwa Endokrynologów Klinicznych z 2011 roku, dotyczącego diagnostyki i leczenia akromegalii. Podnoszą zagadnienie wciąż wiele lat opóźnionego rozpoznania choroby. Podkreślają interdyscyplinarny, złożony problem terapii tej endokrynopatii i zaangażowanie lekarzy wielu specjalności. Omawiają zasady etapowego leczenia akromegalii, podkreślając wciąż wiodącą rolę leczenia operacyjnego. Dużo uwagi poświęcają różnym formom farmakoterapii akromegalii, coraz szerzej stosowanym w inwazyjnych gruczolakach somatotropowych, również jako metody pierwszego wyboru. Autorzy podkreślają nadzieje związane z nowymi lekami oraz konieczność łączenia wielu metod terapeutycznych w celu wyleczenia akromegalii.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2011, 38, 2; 285-317
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzadki przypadek tłuszczaka tylnej ściany gardła i przestrzeni przygardłowej
The rare case of lipoma of posterior wall of the pharynx and parapharyngeal space
Autorzy:
Nowak, Katarzyna
Banaszewski, Jacek
Szyfter, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401894.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy niezłośliwe gardła
tłuszczak
nagła duszność
dysfagia
benign tumors
pharynx
lipoma
sudden dysnoea
dysphagia
Opis:
Praca przedstawia rzadki przypadek tłuszczaka okolicy przestrzeni przygardłowej oraz gardła środkowego u 46-letniego mężczyzny. Tłuszczak ujawnił się nagle podczas jedzenia, dając uczucie przeszkody w  gardle. Rozpoznanie przedoperacyjne ustalono na podstawie bardzo charakterystycznego obrazu KT (niska gęstość, obecność  torebki, brak wzmocnienia kontrastowego oraz wykorzystanie techniki z supresją tłuszczu). Guz został usunięty operacyjnie w całości, z dojścia przez jamę ustną. Podkreślono rzadkość występowania guzów o tym utkaniu w obrębie przestrzeni przygardłowej i gardła, uwarunkowaną niewielką ilością tkanki tłuszczowej w tej okolicy, a także możliwość powstania burzliwych objawów obturacji dróg oddechowych wywołanych nagłym ujawnieniem się guza położonego w tkankach głębokich.
The paper presents the rare case of lipoma of parapharyngeal space and oropharynx in 46-year-old man who came out suddenly while eating, giving the feeling of an obstacle in the throat. Preoperative diagnosis was based on a characteristic image of KT (low density, presence of capsule, lack of contrast gain and the use of fat suppression technique). The tumor was surgically removed in its entirety, from reaching the mouth. Emphasized the rarity of tumors of the weaving within the parapharyngeal space and throat, conditioned by a small amount of fat in this area, as well as the possibility of turbulent obstructive symptoms caused by the sudden disclosure of a tumor located deep in the tissues.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 3; 50-53
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy jajnika w ciąży
Ovarian tumors in pregnancy
Autorzy:
Markowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031510.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
guzy jajnika
rak jajnika
ciąża
chemioterapia
laparotomia
ovarian tumors
ovarian carcinoma
pregnancy
chemotherapy
laparotomy
Opis:
Ovarian tumors develop in 2.3–8.8% of pregnant women. Most of them are benign cysts which vanish spontaneously after the 9th or 10th week of gestation. Ultrasound examination and magnetic resonance imaging are helpful diagnostic tools. Computed tomography, however, is contraindicated. The most common benign lesions are teratomas and cystadenomas. Malignant tumors account for 2.15–13% of all ovarian tumors in pregnant patients. Germ cell tumors, followed by borderline tumors and ovarian carcinomas constitute the most common ones. The management in the case of germ cell and borderline tumors involves unilateral adnexectomy and in invasive ovarian carcinomas, the treatment is individualized. In stage 1A G1, the management is similar to the one in borderline tumors and restaging after the delivery may be performed. Additionally, in early stages of carcinoma (stage IA G2 and G3, IB, IC as well as IIA), lymphadenectomy and platinum-based chemotherapy are recommended. In advanced stages, there are numerous possibilities of treatment including radical surgery with termination of pregnancy before the 20th–24th weeks of gestation and adjuvant therapy. Another option is the implementation of neoadjuvant chemotherapy during pregnancy and performance of cytoreduction following the delivery. At the mother’s request, delaying the treatment until after the delivery may be considered. Chemical treatment during pregnancy does not exert negative effects on the fetus provided that it is applied in the second or third trimesters. One of its rare complications is intrauterine growth restriction (IUGR). The survival of patients with ovarian carcinomas diagnosed during pregnancy is not different than in the case of women diagnosed without being pregnant.
Guzy jajnika w ciąży występują u 2,3–8,8% ciężarnych. Większość z nich to torbiele łagodne, które samoistnie zanikają po 9.–10. tygodniu ciąży. W diagnozowaniu pomocne jest badanie ultrasonograficzne oraz rezonans magnetyczny. Przeciwwskazana jest tomografia komputerowa. Najczęstszymi zmianami łagodnymi są potworniaki i torbielakogruczolaki. Wśród wszystkich guzów jajnika w ciąży 2,15–13% stanowią guzy złośliwe. Najczęstsze są guzy germinalne, a następnie typu borderline i raki jajnika. W guzach germinalnych i borderline postępowanie obejmuje adneksektomię jednostronną. W inwazyjnych rakach jajnika leczenie jest zindywidualizowane. W stopniu IA G1 postępowanie jest podobne jak w guzach granicznych, a po porodzie może być dokonana ponowna ocena zaawansowania. W stopniach wczesnych raka (IA G2 i G3, IB, IC i IIA) zaleca się dodatkowo wykonanie limfadenektomii i zastosowanie chemioterapii opartej na platynie. W stopniach zaawansowanych istnieją różne możliwości, włącznie z operacją radykalną, połączoną z terminacją ciąży przed 20.–24. tygodniem ciąży i leczeniem adiuwantowym. Inną opcją jest stosowanie chemioterapii neoadiuwantowej w ciąży i przeprowadzenie cytoredukcji po porodzie. Na życzenie matki można rozważyć opóźnienie leczenia do czasu urodzenia dziecka. Leczenie chemiczne w czasie ciąży nie wywiera szkodliwego wpływu na płód, jeśli jest zastosowane w II i III trymestrze ciąży; jednym z rzadkich powikłań jest opóźnienie wewnątrzmacicznego wzrastania płodu (IUGR). Przeżycia kobiet z rakiem jajnika rozpoznanym w ciąży nie różnią się od stwierdzanych w raku jajnika bez ciąży.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 2; 159-165
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena skuteczności oraz ryzyka powikłań „bezramowej” biopsji stereotaktycznej guzów mózgu opartej na neuronawigacji i badaniu MRI
Effiectiveness and safety of MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours
Autorzy:
Chodakowski, Paweł
Kapustka, Bartosz
Marcol, Wiesław
Kiwic, Grzegorz
Wysokiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1036720.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
biopsja „bezramowa”
guzy mózgu
biopsja stereotaktyczna
neuronawigacja
'frameless' biopsy
brain tumours
stereotactic biopsy
neuronavigation
Opis:
INTRODUCTION: Stereotactic biopsy is a relatively commonly used tool for brain tumour diagnostics. A frame-based stereotactic biopsy is the standard, but the so-called 'frameless' biopsy, which is done by using a special neuronavigation system, seems to be a safe and convenient alternative. The authors have assessed the safety and effectiveness of an MRI based 'frameless' stereotactic biopsy of brain tumours. MATERIAL AND METHODS: 42 cases of patients, who underwent 'frameless' brain tumour biopsies in 2011–2013, were been retrospectively analysed. The biopsies were done by using BrainLab™ neuronavigation with VarioGuide and biopsy side-cut needles. The operation plan was based on a preoperative MRI head. In every case, at least 3 specimens various trajectories were taken. Pathological analysis was performed in the same place in every case. RESULTS: There were 85.7% cases with an exact histopathological result. 14.3% cases obtained a pathological result, but without exact diagnosis. One patient (2.4%) with astrocytoma WHO III died as a result of a perioperative intraventricular hemorrhage. Other clinically significant perioperative complications occurred in 2 cases (4.8%). The histopathological diagnostics revealed: 12 cases of GBM (28.6%), 8 cases of astrocytoma WHO III (19%), 10 cases of astrocytoma WHO II (23.8%), 1 case of metastasis (2.4%), 1 case of lymphoma (2.4%) as well as 2 other lesions (4.8%). Statistical analysis revealed no significant differences in the patients’ pre- and postoperative state. CONCLUSIONS: The 'frameless' biopsy is an effective and relatively safe way of diagnosing brain tumours. This type of biopsy takes less time to perform. It seems that it can be recommended as a convenient alternative to frame-based biopsy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 122-126
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy graniczne jajnika – diagnostyka i leczenie
Borderline tumors of the ovary – diagnosis and treatment
Autorzy:
Markowska, Janina
Pawałowska, Monika
Grabowski, Jacek
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030983.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline tumors
borderline tumors of the ovary
borderline-malignancy tumors
peritoneal pseudomyxoma
treatment of borderline ovarian tumors
guzy graniczne jajnika
guzy o granicznej złośliwości
leczenie guzów granicznych jajnika
śluzak otrzewnej (pseudomyxoma peritonei)
Opis:
Borderline tumors of the ovary account for 10-20% of all epithelial cancers of this organ. They are usually diagnosed at clinical stage I, mainly in women of reproductive age. The tumor is unilateral in 60-90% of the cases. Most of the tumors are serous (37-50% of total). The mucinous variant is less frequent and the least frequent is the endometrioid variety. Histological diagnosis of borderline tumors is based on lack of destructive stromal infiltration. A characteristic feature of these tumors is the presence of peritoneal seeding, both invasive and non-invasive, associated mainly with serous and mucinous tumor types. A special form of borderline tumor is the serous borderline tumor with micropapillary pattern. Unfavorable prognosis is associated with the bowel type of mucinous borderline tumor, particularly when coexisting with peritoneal pseudomyxoma, often originating from the vermiform appendix. Development of borderline cancers results from mutations in the BRAF and KRAS genes, which are present in 47-60% of serous tumors. Sparing surgery indicated in early clinical stages (I and II) in women under 40, who wish to preserve their fertility. In all other cases, even at early clinical stages, standard procedure consists in hysterectomy combined with adnexectomy and omentectomy. In advanced stages, the aim of surgery is total cytoreduction, if feasible. Mucinous tumors require concomitant appendectomy. Recurrent cases usually are reoperated, particularly when the primary procedure was a sparing one. Chemotherapy does not improve treatment outcomes.
Raki graniczne jajnika (borderline tumors of the ovary) stanowią 10-20% nabłonkowych raków jajnika. Rozpoznawane są najczęściej w I stopniu zaawansowania, głównie u kobiet w wieku rozrodczym. W 60-90% lokalizują się w jednym jajniku; w większości są to guzy surowicze, stanowiące 37-50% wszystkich guzów, rzadszą postacią są guzy śluzowe, a najrzadziej występują guzy endometrioidalne. Rozpoznanie histologiczne raków granicznych opiera się na braku destrukcyjnej inwazji podścieliska. Cechą charakterystyczną tych guzów jest obecność wszczepów dootrzewnowych, inwazyjnych lub nieinwazyjnych, występujących głównie w rakach granicznych surowiczych i śluzowych. Szczególną postacią guzów granicznych jest mikrobrodawkowaty rak surowiczy (serous borderline tumor with micropapillary pattern). Niekorzystne rokowanie dotyczy raka granicznego śluzowego typu jelitowego, a zwłaszcza współistniejącego ze śluzakiem otrzewnej (pseudomyxoma peritonei), którego źródłem pierwotnym jest często wyrostek robaczkowy. W rozwoju raków granicznych udział biorą mutacje w genach BRAF i KRAS, które wykrywane są w 47-60% guzów o utkaniu surowiczym. We wczesnych stanach zaawansowania (I i II) u kobiet poniżej 40. roku życia pragnących zachować płodność przeprowadza się operację oszczędzającą. W pozostałych przypadkach wczesnych klinicznie standardem jest wycięcie macicy z przydatkami i siecią większą. W stopniach zaawansowanych wykonuje się (jeśli to możliwe) cytoredukcję – całkowitą. W przypadku guza śluzowego konieczne jest wycięcie wyrostka robaczkowego. W przypadku nawrotu choroby najczęściej wykonuje się powtórny zabieg operacyjny, szczególnie u kobiet poddanych poprzednio leczeniu oszczędzającemu. Leczenie chemiczne nie poprawia wyników leczenia.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 160-165
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy jajnika o granicznej złośliwości – diagnostyka, leczenie i obserwacja po leczeniu
Borderline ovarian tumors – diagnosis, treatment and follow-up
Autorzy:
Sobiczewski, Piotr
Kupryjańczyk, Jolanta
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030294.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline tumors
follow-up
relapse
surgical treatment
guzy graniczne
leczenie chirurgiczne
nawroty
obserwacja po leczeniu
Opis:
Tumors of borderline malignancy account for approximately 20% of all ovarian tumors. Their diagnostic criteria mainly include: the absence of destructive stromal invasion, stratification of epithelial cells, moderate mitotic activity and non-intensified nuclear atypia. The mainstay of treatment is surgery. Indications for radical treatment include older patient’s age and considerable advancement of the disease. The surgery should involve hysterectomy with salpingo-oophorectomy and removal of all macroscopic tumor foci as well as staging, which includes: peritoneal fluid sampling, omentectomy and peritoneal biopsy. Adjuvant treatment is not recommended except for cases with invasive implants. Over 50% of patients with borderline tumors are women at the child-bearing age. In these patients, the wish to preserve fertility should be considered. Conservative treatment consists of tumor removal, preservation of the uterus and at least a part of one ovary as well as staging. The follow-up period should be long since the disease can recur after several or even a dozen or so years. Patients with risk factors (advanced FIGO stage, presence of implants, incomplete staging or a residual tumor mass) should be followed every 3–4 months for the first 2 years, and subsequently, every 6 months. A similar follow-up pattern is recommended in patients after conservative treatment, particularly because most recurrences typically occur within the first 2 years after surgery. The total frequency of relapse is approximately 10–11%. These cases usually involve recurring borderline tumors, but approximately 30% are invasive (2.5–3% of malignant transformation). Conservative treatment is associated with a higher risk of relapse (up to 35%). However, in such cases, tumors are usually of borderline malignancy and can be effectively managed surgically. Invasive relapse is associated with poor prognosis.
Guzy o granicznej złośliwości stanowią około 20% guzów jajnika. Kryteriami rozpoznania są: brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, nawarstwianie komórek nabłonka, umiarkowana aktywność mitotyczna i nienasilona atypia jądrowa. Podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Wskazania do leczenia radykalnego to starszy wiek pacjentki i znaczne zaawansowanie choroby. Zakres operacji powinien obejmować usunięcie macicy z przydatkami i wszystkich makroskopowych ognisk nowotworu oraz staging, w którego skład wchodzą: pobranie płynu z otrzewnej, usunięcie sieci, biopsje otrzewnej. Leczenie adiuwantowe nie jest rekomendowane, z wyjątkiem przypadków, w których obecne są wszczepy inwazyjne. Ponad 50% chorych z guzami o granicznej złośliwości to kobiety w wieku rozrodczym – u nich leczenie powinno uwzględniać chęć zachowania płodności. Leczenie oszczędzające polega na usunięciu zmian nowotworowych z zachowaniem macicy i przynajmniej fragmentu jednego jajnika oraz oceną stopnia zaawansowania. Obserwacja po leczeniu powinna być wieloletnia, ponieważ nawroty mogą występować po kilku, a nawet kilkunastu latach. Chore z czynnikami ryzyka (zaawansowany stopień FIGO, obecność implantów, niepełny staging lub pozostawiona masa resztkowa nowotworu) przez 2 pierwsze lata powinny mieć kontrole co 3–4 miesiące, a następnie co 6 miesięcy. Podobną obserwację zaleca się u pacjentek po leczeniu oszczędzającym, zwłaszcza że największy odsetek nawrotów występuje w ciągu 2 lat po operacji. Częstość nawrotów wynosi około 10–11%. Najczęściej są to wznowy typu granicznego, niemniej około 30% nawrotów ma charakter inwazyjny (2,5–3% transformacji złośliwej). Leczenie oszczędzające wiąże się z wyższym ryzykiem nawrotu (nawet 35%), jednak wznowy mają charakter graniczny i są skutecznie leczone chirurgicznie. Wystąpienie wznowy inwazyjnej wiąże się ze złym rokowaniem.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 234-244
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz metaboliczny guzów mózgu w protonowej spektroskopii MR (1HMRS)
Metabolic image of braintumors in proton MR spectroscopy (1HMRS)
Autorzy:
Flaga, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112269.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
protonowa spektroskopia rezonansu magnetycznego
guzy mózgu
1H MRS
magnetic resonance proton spectroscopy
brain tumors
Opis:
Wstęp. Protonowa spektroskopia MR (1HMRS) to wyspecjalizowana technika, która w bezinwazyjny sposób dostarcza informacji na temat składu biochemicznego tkanek. Dzięki niej można określić charakter zmian, które są niejednoznaczne po wykonaniu konwencjonalnego badania TK lub MR. Cel. Celem badania jest identyfikacja charakterystycznego dla guzów mózgu widma 1HMRS. Materiał i metody. Analizowano dane z badań 1HMRS 30 pacjentów (15 kobiet i 15 mężczyzn) w wieku od 18 do 76 lat (średnia 56,7 lat) wykonanych przy pomocy systemu MR 1,5 T. U wszystkich badanych zidentyfikowano obecność zmian ogniskowych w OUN, które okazały się guzami złośliwymi (weryfikacja hist-pat po przebytych operacjach). Sygnały 1HMRS uzyskiwano z obszaru guza, a także z przeciwnej niezmienionej tkanki mózgowej (lokowano tzw. Volume of Interest – VOI). Porównywano poziom względnych stężeń (WSS) następujących metabolitów: NAA/Cr, Cho/Cr, mI/Cr, Lip/Cr i Lac/Cr z obu lokalizacji. Ocenę różnic WSS pomiędzy badanymi grupami (VOI z guza i ze strony przeciwnej) przeprowadzono testem t-Studenta. Jako poziom istotności przyjęto wartość p < 0,05. Wyniki. Stwierdzono istotny statystycznie wzrost wartości WSS Cho/Cr, Lip/Cr i Lac/Cr oraz spadek WSS NAA/Cr w widmie 1HMRS guzów złośliwych mózgu. Wnioski. W widmie 1HMRS złośliwych guzów mózgu stwierdza się istotny statystycznie: wzrost stężenia Cho, wzrost stężenia Lip i Lac oraz spadek stężenia NAA. Stwierdza się również różnice w konfiguracji widma 1HMRS w zależności od stopnia złośliwości guza. W guzach o niskim stopniu złośliwości odnotowano uniesienie piku Cho z obniżeniem piku NAA, natomiast w guzach o wysokim stopniu złośliwości odnotowano obniżenie piku NAA, uniesienie piku Cho oraz bardzo znaczne uniesienie pików Lac i Lip.
introduction. Proton MR spectroscopy (1HMRS) is a specialized technique that provides non-invasive information on the biochemical composition of tissues. Thanks to it, it is possible to determine the nature of changes that are ambiguous after performing a conventional CT or MR examinations. The aim of the study. The aim of the study is to identify the 1HMRS spectrum characteristic for brain tumors. Material and methods. Data from 1HMRS studies were analyzed in 30 patients (15 women and 15 men) aged from 18 to 76; (mean 56.7 years) made using the MR 1.5 T system. All subjects were identified by the presence of focal lesions in the CNS, which turned out to be malignant tumors (histopathic verification after surgery). 1HMRS signals were obtained from the tumor area as well as from the opposite unchanged brain tissue (the so-called Volume of Interest (VOI) was located). The levels of relative ratio of concentrations (RRC) of the following metabolites were compared: NAA/Cr, Cho/Cr, mI/Cr, Lip/Cr and Lac/Cr from both sites. Evaluation of RRC differences between the examined groups (VOI from tumor and from the opposite side) was carried out with the Student’s t-test. The p value was < 0.05 as the significance level. Results. There was a statistically significant increase in RRCCho/Cr, Lip/Cr and Lac/Cr values as well as a decrease in RRC NAA/Cr in the 1HMRS spectrum of brain malignancies. Conclusions. In the 1HMRS spectrum of malignant tumors of the brain, statistically significant is found: increase of Cho concentration, increase of Lip and Lac concentration and decrease of NAA concentration. It is also found differences in the configuration of spectrum 1HMRS depending on the grade of the tumor. In low-grade tumors, the Cho peak with NAA peak reduction was noted, while in the high-grade tumors there was a decrease in NAA peak, Cho peak lift and very high Lac and Lip lift.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 5; 333-337
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PET/CT w diagnostyce guzów mózgu
PET/CT imaging in the diagnosis of brain tumors
Autorzy:
Cegła, P.
Adamska, K.
Smoleń, M.
Pachowicz, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/112371.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Indygo Zahir Media
Tematy:
diagnostyka medyczna
guzy mózgu
medycyna nuklearna
PET-CT
onkologia
diagnostic
brain tumors
nuclear medicine
oncology
Opis:
Wczesna diagnostyka zmian guzów zlokalizowanych w ośrodkowym układzie nerwowym jest bardzo istotna. Podstawowymi badaniami obrazowymi w diagnostyce guzów mózgu są tomografia komputerowa (TK) oraz rezonans magnetyczny (MR). Pomimo wykorzystania tych metod wykrywanie wznowy miejscowej oraz odróżnienie jej od zmian wywołanych zastosowanym leczeniem jest bardzo trudne. Obrazowanie z wykorzystaniem technik medycyny nuklearnej stanowi uzupełnienie do podstawowych metod obrazowania guzów ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Po wprowadzeniu 18F-fluorodeoxyglukozy (18F-FDG) do diagnostyki i wykazaniu wartości diagnostycznej z użyciem tego znacznika, obrazowanie w neurologii stało się jednym z ważniejszych obszarów jego wykorzystania. Ze względu na wysoki fizjologiczny metabolizm glukozy w tkance mózgowej i związany z tym wysoki wychwyt FDG w obrębie mózgowia, wykrycie i zróżnicowanie zmian nowotworowych w ośrodkowym układzie nerwowym jest utrudnione. Wykorzystanie innych radiofarmaceutyków i obrazowania techniką pozytonowej tomografii emisyjnej PET (Positron Emission Tomography) pozwala na wykrycie hipoksji, dostarcza informacji na temat przemian biochemicznych aminokwasów lub proliferacji komórkowej. Dzięki temu zwiększa się czułość w diagnostyce guzów mózgu oraz poprawia ocena odpowiedzi na leczenie czy wczesnym wykrywaniu wznowy. W niniejszej pracy przedstawiono metody obrazowania guzów ośrodkowego układu nerwowego z użyciem techniki PET/CT.
Early diagnostic is critical in central nervous system tumors. Primary imaging modalities in brain tumors are computed tomography (CT) and magnetic resonance (MR). Despite use of these methods recurrence detection and differentiation between tumor and post-therapeutic changes is still challenging. Nuclear medicine modalities provide additional information unavailable in CT or MRI imaging. After FDG introduction the diagnostic value of this radiotracer was quickly proven and ever since positron emission tomography (PET) has become one of most important tools in brain tumor management. Due to the high physiologic activity of 18F-FDG in healthy brain tissue, it is difficult to differentiate the lesions within the brain. Positron emission tomography using other markers visualizing hypoxia, aminoacids metabolism or proliferation increases the sensitivity of brain tumor diagnostics and follow-up of the treated area to detect early recurrence. The paper presents methods for imaging central nervous system tumors using the PET/CT.
Źródło:
Inżynier i Fizyk Medyczny; 2018, 7, 5; 305-309
2300-1410
Pojawia się w:
Inżynier i Fizyk Medyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaawansowane nowotwory masywu szczękowo-sitowego – wyzwanie terapeutyczne. Opis dwóch przypadków i analiza literatury
Autorzy:
Bieńkowska, Karolina
Rzepakowska, Anna
Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399679.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy masywu szczękowo-sitowego
leczenie
naciekanie podstawy czaszki
nowotwory złośliwe zatok przynosowych
nowotwór złośliwy
rokowanie
Opis:
Guzy masywu szczękowo-sitowego (MSS) są rzadkimi nowotworami złośliwymi i stanowią około 0,2–0,5% wszystkich nowotworów złośliwych człowieka. Początkowe objawy choroby nie są charakterystyczne, imitują stany zapalne zatok. Chorzy najczęściej zgłaszają jednostronną niedrożność nosa z krwisto-ropną wydzieliną oraz bóle głowy. Poza badaniem przedmiotowym, często z wykorzystaniem endoskopowej oceny jamy nosowej, dla dokładnej oceny rozległości zmian konieczne jest wykonanie: tomografii komputerowej zatok przynosowych oraz rezonansu magnetycznego. Badanie histopatologiczne wycinka z guza jest niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy i zaplanowania leczenia. Rak płaskonabłonkowy rogowaciejący to najczęściej rozpoznawany typ histologiczny w rejonie MSS. Inne częste nowotwory złośliwe tego obszaru to: gruczolakorak, rak gruczołowo-torbielowaty, chłoniaki, czerniaki błony śluzowej oraz nerwiak węchowy zarodkowy. Leczeniem z wyboru wszystkich złośliwych zmian MSS, poza chłoniakami, jest leczenie chirurgiczne. Niestety nadal duży odsetek zmian rozpoznawany jest w zaawansowanym stadium choroby, gdy naciek obejmuje struktury podstawy czaszki. W tych przypadkach decyzja o wykonaniu u chorego leczenia operacyjnego jest bardzo trudna i wymaga dużego doświadczenia w chirurgii podstawy czaszki. Z uwagi jednak na niską promienioczułość i niewielką skuteczność chemioterapii w rakach MSS, resekcja zmian i leczenie uzupełniające przyczyniają się do wydłużenia całkowitego przeżycia w tej grupie chorych. W artykule omówione zostały przypadki dwóch pacjentów z zaawansowanym nowotworem MSS, skierowanych do Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 24-30
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Efficiency of Neoadjuvant Therapy of Malignant Tumors of the Mediastinal and Chest Wall
Skuteczność terapii neoadjuwantowej złośliwych guzów śródpiersia i ściany klatki piersiowej
Autorzy:
Zakharychev, Valerii
Gordiichuk, Prokip
Gordiichuk, Mykola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/7432671.pdf
Data publikacji:
2023-06-28
Wydawca:
Akademia Bialska im. Jana Pawła II
Tematy:
neoadjuvant chemotherapy
primary tumors
chest wall
mediastinum
neoadjuwantowa chemioterapia
guzy pierwotne
ściana klatki piersiowej
śródpiersie
Opis:
Background Primary tumors of the mediastinum and chest wall are heterogeneous in morphological structure, united only by anatomical localization. Considering their proximity to the vital structures of the mediastinum, their treatment is a complex task that requires a personalized approach in the selection of neoadjuvant therapy. Material and methods The results of surgical, combined and complex treatment of 1,375 patients with primary malignant tumors of the mediastinum, and 98 patients with malignant tumors of the chest wall were analyzed. Various treatment methods were used in the neoadjuvant regime: radiotherapy, thermoradiotherapy, chemoradiotherapy and intra-arterial regional chemotherapy. Results The results proved that the use of intra-arterial neoadjuvant chemotherapy (IACT) has a better degree of tumor regression (p<0.05) and the lowest frequency of metastases compared with the use of radiotherapy and thermoradiotherapy (p<0.001). When compared with the use of chemoradiation therapy, there were no statistically significant differences (p>0.05). The results of 3-year and 5-year survival rate did not have a statistically significant difference (p>0.05) between the variants of neoadjuvant therapy. Conclusions. In the treatment of patients with malignant tumors of the mediastinum and chest wall, the use of neoadjuvant therapy is mandatory. When a malignant tumor is localized in the anterior mediastinum, anterior and side wall of the chest, in the blood circulation zone of a. thoracica interna, a promising variant of neoadjuvant therapy is intra-arterial regional chemotherapy.
Wprowadzenie Nowotwory pierwotne śródpiersia i ściany klatki piersiowej są niejednorodne pod względem budowy morfologicznej, łączy je jedynie ich lokalizacja anatomiczna. Ze względu na bliskość kluczowych dla życia struktur śródpiersia ich leczenie jest zadaniem złożonym, wymagającym indywidualnego podejścia w doborze terapii neoadjuwantowej. Materiał i metody Przeprowadzono analizę wyników leczenia chirurgicznego, skojarzonego i kompleksowego 1375 pacjentów cierpiących na pierwotne nowotwory złośliwe śródpiersia oraz 98 pacjentów z nowotworami złośliwymi ściany klatki piersiowej. W schemacie neoadjuwantowym stosowano różne metody leczenia: radioterapię, termoradioterapię, chemioradioterapię oraz chemioterapię regionalną dotętniczą. Wyniki Wykazano, że zastosowanie dotętniczej chemioterapii neoadjuwantowej (IACT) charakteryzuje się lepszym stopniem regresji guza (p<0,05) i najniższą częstością występowania przerzutów w porównaniu ze stosowaniem radioterapii i termoradioterapii (p<0,001), a w porównaniu z zastosowaniem chemioradioterapii nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic (p>0,05). Wyniki wskaźnika przeżyć 3-letnich i 5-letnich nie wykazały istotnej statystycznie różnicy (p>0,05) pomiędzy wariantami terapii neoadiuwantowej. Wnioski W leczeniu chorych cierpiących na nowotwory złośliwe śródpiersia i ściany klatki piersiowej stosowanie terapii neoadiuwantowej jest obowiązkowe. Gdy guz złośliwy zlokalizowany jest w przedziale przednim śródpiersia, przedniej i bocznej ścianie klatki piersiowej, w strefie krążenia krwi wyznaczonej przez tętnicę piersiową wewnętrzną, obiecującym wariantem terapii neoadiuwantowej jest regionalna chemioterapia dotętnicza.
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2023, 17, 2; 114-121
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność laparoskopii w leczeniu guzów przydatków
Laparoscopy in the treatment of adnexal tumors
Autorzy:
Szamatowicz, Jacek
Kuźmicki, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030996.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
laparoscopy
ovarian cancer
ovarian cysts
ovarian tumors
sonography
guzy jajników
laparoskopia
rak jajnika
torbiele jajników
ultrasonografia
Opis:
Adnexal tumors are among the most frequent disorders of the female genital system. According to current estimates, they affect up to 10% of all women. Recently, the role of laparotomy in surgical techniques in gynecology increased considerably, while laparoscopy performed for an adnexal tumor is one of the commonest gynecologic procedures. The aim of this study was a retrospective analysis of 307 laparoscopic procedures performed due to adnexal tumors. In this population of patients, in 2 instances the procedure was converted from laparoscopy to laparotomy because of a suspected malignancy, subsequently confirmed by histological study, while in 2 other cases malignancy was diagnosed post-hoc and a repeat surgery was necessary. The incidence of various types of ovarian lesions was analyzed, whereby the most frequently encountered conditions included simple, endometrioid and dermoid cysts, in decreasing order. No serious laparoscopy- associated complications were noticed and all patients were discharged from hospital on the first postoperative day. The authors highlight the importance of precise diagnosis of adnexal tumors prior to surgery and role of sonographic study, as the basic diagnostic tool used to determine the nature of lesion. Sensitivity and specificity of this study in the diagnosis of adnexal tumors is discussed, as well as predictive value of the non-specific marker CA-125, which proved useless when suspecting endometrial tumors. At present, laparoscopy is the technique of choice in the diagnosis and treatment of benign genital lesions in the females. Nevertheless, adequate qualification of patients to surgical treatment is still the key issue.
Guzy przydatków należą do najczęstszych chorób żeńskiego układu rozrodczego. Szacuje się, że występują one nawet u 10% populacji kobiet. W ostatnich latach wykorzystanie laparoskopii w technikach operacyjnych w ginekologii znacznie się zwiększyło, a wykonywanie laparoskopii z powodu guzów przydatków należy do najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza 307 operacji wykonywanych z powodu guzów w obrębie przydatków. Spośród analizowanych chorych w dwóch przypadkach dokonano konwersji do laparotomii z powodu podejrzenia o proces nowotworowy złośliwy, w dwóch kolejnych przypadkach zmianę złośliwą rozpoznano pooperacyjnie i konieczna była kolejna interwencja. W pracy przeanalizowano częstość występowania poszczególnych rodzajów zmian w jajnikach. Najczęściej stwierdzano torbiele proste, w kolejności endometrialne i dermoidalne. Nie zanotowano poważnych powikłań związanych z wykonywanymi zabiegami, a wszystkie pacjentki opuściły szpital w pierwszej dobie po operacji. W pracy zwrócono szczególną uwagę na dokładną diagnostykę guzów przydatków przed kwalifikacją do zabiegu. Omówiono przydatność badania ultrasonograficznego jako podstawowego badania przy opracowywaniu charakteru zmian. Krytycznie przedyskutowano czułość i specyficzność tego badania w diagnostyce. Ustosun kowano się do wartości predykcyjnej niespecyficznego markera CA-125, który jest nieprzydatny w podejrzeniu guzów endometrialnych. W chwili obecnej laparoskopia jest metodą z wyboru w diagnostyce i leczeniu niezłośliwych zmian narządu rodnego. Jednak na szczególną uwagę zasługuje właściwa kwalifikacja do zabiegu operacyjnego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 174-179
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acute transverse myelitis and intramedullary spinal cord tumors in children – clinical presentation, differential diagnosis and prognostic factors
Ostre poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego oraz guzy śródrdzeniowe u dzieci – obraz kliniczny, diagnostyka różnicowa, czynniki prognostyczne
Autorzy:
Kopyta, Ilona
Mandera, Marek
Wesolek-Kaminska, Beata
Sordyl, Joanna
Sordyl, Ryszard
Sarecka-Hujar, Beata
Skrzypek, Michal
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077796.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
poprzeczne zapalenie rdzenia kręgowego
guzy rdzenia kręgowego
dzieci
zapalenie
transverse myelitis
spinal cord tumor
children
inflammation
Opis:
Cel: Scharakteryzowanie przebiegu klinicznego oraz czynników prognostycznych ostrego poprzecznego zapalenia rdzenia kręgowego (acute transverse myelitis – ATM) oraz guzów śródrdzeniowych (intramedullary spinal cord tumors – ISCTs) u dzieci. Materiał i metody: Badana grupa składała się z 11 dzieci z ATM oraz 22 pacjentów z ISCTs, hospitalizowanych w Oddziale Neurologii Dziecięcej oraz Oddziale Neurochirurgii Dziecięcej w ciągu ostatnich 10 lat. U wszystkich pacjentów przeprowadzono badanie neurologiczne oraz badanie MRI. U dzieci, u których podejrzewano ATM, dodatkowo wykonano analizy płynu mózgowo- rdzeniowego. Badanie kontrolne wykonano po średnio 50 miesiącach w przypadku dzieci z ATM i średnio po 55 miesiącach w ISCTs. Wyniki: Dzieci w obu grupach prezentowały podobne objawy, jednak zaburzenia czucia były częstsze w grupie pacjentów z ATM. Płeć, wiek oraz średnia liczba zajętych segmentów rdzenia kręgowego nie wpływały znamiennie na wyniki w badaniu kontrolnym w obu grupach. Większość dzieci z ATM, które nie prezentowały objawów w badaniu kontrolnym, cechowała dobra odpowiedź na wstępne leczenie steroidami. Wnioski: Ze względu na podobny obraz kliniczny, zarówno ATM jak i ISCTs powinny być rozważane podczas diagnostyki różnicowej zaburzeń z zakresu rdzenia kręgowego. Zaburzenia czucia wydają się być bardziej specyficzne dla ATM. Dobra odpowiedź na wstępne leczenie steroidami u dzieci z ATM powinna być brana pod uwagę jako korzystny czynnik rokowniczy.
Purpose: To characterize the clinical course, outcomes and prognostic factors of acute transverse myelitis (ATM) and intramedullary spinal cord tumors (ISCTs) in children. Methods: The studied group consisted of 11 children with ATM and 22 children with ISCTs, hospitalized in the Departments of Pediatric Neurology and Pediatric Neurosurgery in the last 10 years. The patients underwent a neurological examination and MRI. CSF analyses were performed in children with a suspicion of ATM. Follow up lasted about 50 months in the ATM and 55 months in ISCTs. Results: Patients in both groups presented similar symptoms. A sensory loss was most common in the group of ATM children. Sex, age and the mean number of injured segments presented no significant influence on the results in the follow up in both groups. Most of the ATM children with no residual symptoms presented a good response to the initial steroid therapy. Conclusions: Because of similar symptoms both ATM and ISCTs should be taken into account in differential diagnosis of spinal cord disturbances. Sensory loss seems to be more specific for the ATM. A good response to the initial steroid treatment in the group of ATM children could be considered as a positive prognostic factor.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 39-45
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół bólowy kręgosłupa i bóle głowy jako wstępna manifestacja guza rdzenia kręgowego - opis dwóch przypadków
Spinal pain syndrome and headache as initial manifestation of spinal cord tumour – a report of two cases
Autorzy:
Stefanowicz, Joanna
Szołkiewicz, Anna
Iżycka-Świeszewska, Ewa
Drożyńska, Elżbieta
Szutowicz-Zielińska, Ewa
Bień, Ewa
Połczyńska, Katarzyna
Maciejewska, Agata
Balcerska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/766482.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bóle kręgosłupa
children
dzieci
glejaki złośliwe
guzy rdzenia kręgowego
malignant gliomas
spinal cord tumours
vertebral pain
Opis:
Two cases of intraspinal thoracolumbar tumours with meningeal involvement in boys aged 10.5 and 12 years are presented. Medical history of both patients comprised headaches and back pains lasting for some weeks and months before admission. Because of the significant extension of the neoplastic process, one patient was disqualified from tumour resection and was administered with neoadjuvant chemotherapy. The second patient received partial tumour resection and supplementary intense chemotherapy. Both children died of disease progression after 2 and 15 months after first symptoms occurrence, respectively. Autopsy revealed malignant gliomas with extensive meningeal involvement as well as neoplasm dissemination within central nervous system via cerebro-spinal fluid in both cases. Vertebral pain is a rare neurological symptom in children, requiring particular attention and thorough radiological examination. It needs to be stressed that headaches may be also the first symptom of the tumour located within vertebral column.
Przedstawiamy dwa przypadki guzów śródrdzeniowych odcinka piersiowo-lędźwiowego z towarzyszącym zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych u chłopców w wieku 10,5 i 12 lat. Klinicznie choroba zamanifestowała się bólami głowy i kręgosłupa w okresie kilku tygodni i kilku miesięcy przed hospitalizacją. U jednego dziecka wykonanie zabiegu operacyjnego było niemożliwe ze względu na rozległość procesu nowotworowego, poddano je chemioterapii. U drugiego chłopca przeprowadzono częściową resekcję guza i zastosowano intensywną chemioterapię. Obydwaj chłopcy zmarli w wyniku progresji choroby, odpowiednio - w 2 i 15 miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów neurologicznych. Badanie sekcyjne ujawniło w obydwu przypadkach utkanie glejaków złośliwych z rozległymi naciekami opony miękkiej oraz rozsiew nowotworu drogą płynu mózgowo-rdzeniowego w obrębie układu nerwowego. Zespół bólowy kręgosłupa jest rzadkim zespołem neurologicznym w wieku dziecięcym, wymagającym wnikliwej diagnostyki, ze szczególnym wskazaniem do wykonania badań obrazowych. Pierwszym objawem procesu rozrostowego w kanale kręgowym mogą być również bóle głowy.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 127-131
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia równowagi u pacjentów z guzem kąta mostowo-móżdżkowego
Autorzy:
Zarębska-Karpieszuk, Paulina
Bartoszewicz, Robert
Pierchała, Katarzyna
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401853.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nerwiak nerwu słuchowego
guzy kąta mostowo-móżdżkowego
zaburzenia równowagi
zawroty głowy
objawy guza kąta mostowo-móżdżkowego
Opis:
Guzy kąta mostowo-móżdżkowego to wspólna nazwa szeregu nowotworów lokalizujących się w tylnym dole czaszki pomiędzy tylną powierzchnią piramidy kości skroniowej (z uwzględnieniem przewodu słuchowego wewnętrznego) a brzuszną powierzchnią mostu oraz dolną powierzchnią móżdżku. Najczęstsze zmiany lokalizujące się w tej okolicy to osłoniaki części przedsionkowej n. VIII (Vestibular Schwannoma). Te łagodne, rzadkie w strukturze guzy wywołują zespół kąta mostowo-móżdżkowego. Ich charakterystycznymi objawami są: postępujący jednostronny niedosłuch odbiorczy (53–57%), szum uszny (79–82%), zawroty głowy (18–50%). Celem pracy było opracowanie profilu pacjentów z guzem kąta mostowo-móżdżkowego zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego w Klinice Otolaryngologii WUM, a także analiza występowania w badanej grupie zaburzeń równowagi w odniesieniu do innych objawów. Dane pozyskano na podstawie retrospektywnego opracowania 53 historii chorób 96 pacjentów operowanych od maja 2012 r. do maja 2014 r. Analizie w programie Statistica poddano: maksymalny wymiar guza w osi PSZ, zaawansowanie guza w skali Koos’a i Perneczky’ego, ubytek słuchu według skali Gardnera-Robertsona, uszkodzenie narządu przedsionkowego (na podstawie badania VNG), oraz występowanie zawrotów głowy w wywiadzie. Analizując wyniki, stwierdzono wyższą częstotliwość występowania zawrotów głowy u pacjentów z dobrze zachowanym słuchem, a także dodatnią korelację pomiędzy wymiarem guza a patologicznym wynikiem VNG. Występowanie zaburzeń równowagi w wywiadzie współistniało z patologicznym wynikiem VNG tylko w grupie pacjentów z guzami wewnątrzprzewodowymi w stadium zaawansowania T1 wg Koos’a i Perneczky’ego.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2015, 4, 4; 27-31
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie systemowe guzów jajnika o granicznej złośliwości – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Systemic treatment of borderline ovarian tumors – case report and literature review
Autorzy:
Świetlik, Aneta
Sobiczewski, Piotr
Kowalska, Magdalena
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030427.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline ovarian tumors
chemotherapy
fertility-sparing treatment
follow-up
indications
chemioterapia
guzy graniczne jajnika
leczenie oszczędzające
obserwacja
wskazania
Opis:
In the classification of the World Health Organization from 1973, borderline tumors were classified as a separate group of epithelial ovarian tumors. The most important characteristics of such tumors include: the absence of destructive stromal invasion and a buildup of epithelial cells as well as moderate mitotic activity and nuclear atypia. Surgery, which can be fertility-sparing in younger women who plan pregnancy, is the basic treatment of borderline tumors. Adjuvant therapy is, however, a debatable issue. In selected cases, chemotherapy is implemented but treatment protocols are not uniform and vary in different centers. The indications for adjuvant treatment and the number of cycles are determined by the experience of an oncological center. Doubts usually concern patients with invasive implants and advanced forms of the disease. The aim of the paper was to present a rather special case of a 25-year-old patient with bilateral borderline ovarian tumors with invasive implants in the peritoneum and greater omentum. The patient underwent a sparing surgery, due to her decision to retain fertility, followed by chemotherapy. The patient has not presented any signs of relapse for two years. The article also presents a review of available literature on adjuvant treatment of borderline tumors and new recommendations of experts and oncological societies. Most of the studies indicate that systemic treatment is ineffective. In the case presented, however, a remission was achieved after six cycles of chemotherapy, which suggests the need for individualizing treatment in certain cases.
W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia z 1973 roku guzy o granicznej złośliwości wyodrębniono jako oddzielną grupę nabłonkowych nowotworów jajnika. Najważniejszymi cechami tych nowotworów są: przede wszystkim brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, a także nawarstwianie komórek nabłonka oraz umiarkowana aktywność mitotyczna i atypia jądrowa. Podstawowym sposobem leczenia guzów granicznych jest chirurgia – u kobiet młodych, planujących ciążę może być oszczędzająca. Leczenie uzupełniające pozostaje przedmiotem dyskusji. W wybranych przypadkach stosuje się chemioterapię, chociaż protokoły leczenia nie są jednolite i różnią się w zależności od ośrodka. Wskazania do leczenia uzupełniającego i liczbę jego kursów determinuje doświadczenie ośrodka onkologicznego. Wątpliwości dotyczą głównie pacjentek z wszczepami inwazyjnymi i zaawansowaną postacią choroby. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku 25-letniej kobiety z obustronnymi guzami granicznymi jajników oraz wszczepami inwazyjnymi w otrzewnej i sieci większej. Pacjentkę leczono chirurgicznie oszczędzająco, ze względu na chęć zachowania płodności, a następnie uzupełniająco chemioterapią. Czas obserwacji bez cech nawrotu wynosi dwa lata. W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat leczenia uzupełniającego w guzach granicznych oraz najnowszych zaleceń ekspertów i towarzystw onkologicznych. Większość badań wskazuje na brak skuteczności leczenia systemowego. W opisanym przypadku uzyskano jednak remisję choroby po sześciu cyklach chemioterapii, co sugeruje konieczność indywidualizacji leczenia w części przypadków.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 1; 44-50
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wartość prognostyczna śródoperacyjnych zmian morfologii zapisu ABR i ECochG w aspekcie zachowania słuchu u pacjentów z osłoniakiem nerwu przedsionkowego
Autorzy:
Pobożny, Izabela
Morawski, Krzysztof
Pierchała, Katarzyna
Bartoszewicz, Robert
Niemczyk, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401747.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
osłoniaki nerwu przedsionkowego
guzy okolicy kąta mostowo-móżdżkowego
śródoperacyjne monitorowanie słuchu
transtympanalna elektrokochleografia
potencjały słuchowe wywołane z pnia mózgu
Opis:
Wstęp: Osłoniaki nerwu przedsionkowego (VS) są nowotworami łagodnymi, które rozwijają się z osłonek Schwanna. Szybkie zdiagnozowanie, jak również wykorzystanie śródoperacyjnego monitorowania słuchu (IM) podczas usuwania guza, dodatkowo wpływa na wzrost prawdopodobieństwa zachowania słuchu. Podczas operacji można zastosować różne opcje IM, tj: zastosowanie potencjałów słuchowych wywołanych z pnia mózgu (ABR), transtympanalnej elektokochleografii (TT-ECochG) i otoemisji produktów zniekształceń nieliniowych (DPOAE). Cel: Celem pracy było określenie przydatności IM podczas operacji usuwania VS oraz analiza zmian w zapisach morfologii potencjałów słuchowych względem słuchu po operacji. Materiał i metoda: Dane zostały pozyskane na podstawie retrospektywnego opracowania wyników badań audiologicznych oraz zapisów z przeprowadzonych śródoperacyjnych monitorowań słuchu 15 pacjentów ze zdiagnozowanym osłoniakiem nerwu przedsionkowego. Analizie poddano wartości: progu słyszenia, zrozumiałości mowy, latencji fali V ABR uzyskane przed i po operacji oraz wartości amplitudy i latencji potencjału czynnościowego (AP) mierzonych przed i po usunięciu guza. Wyniki: Przedoperacyjne wartości progu słyszenia wahały się od 10–25 dB HL, a po operacji od 25–65 dB HL w paśmie częstotliwości 0,125–8 kHz. W pooperacyjnej audiometrii słownej maksymalnie uzyskano 65% zroumiałości mowy. Wartość mediany dla pooperacyjnego wydłużenia latencji fali V w ABR wynosiła 1,38 ms, podczas gdy dla latencji AP 0,23 ms. Amplituda AP uległa redukcji o 1,43 μV. Wniosek: W analizowanym materiale uzyskano znamienne korelacje między progiem słyszenia a parametrami charakteryzującymi fizjologię słyszenia latencji fali V ABR, redukcję amplitudy i wydłużenie latencji AP. Wykazano przydatność IM w operacjach usuwania VS.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 3; 15-23
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błędy i pomyłki w diagnostyce ultrasonograficznej trzustki
Errors and mistakes in the ultrasound diagnosis of the pancreas
Autorzy:
Ćwik, Grzegorz
Gierbliński, Ireneusz W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058998.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anatomy of the pancreas
diagnostic mistakes
pancreatic pathologies
pancreatic tumors
ultrasound
anatomia trzustki
choroby trzustki
guzy trzustki
pomyłki diagnostyczne
ultrasonografia
Opis:
The differential diagnosis of the focal lesions in the region of the pancreas is difficult due to the similarity of clinical and radiological pictures of neoplastic and non-neoplastic lesions. This paper presents the most common causes of errors in ultrasound diagnosis of pancreatic pathologies. Attention was paid to the errors resulting from the structural variants of the pancreas and those caused by the neighborhood of intestine, stomach and other organs or vessels. Moreover, the article presents mistakes in the interpretation of ultrasound images of normal pancreas as well as its inflammatory and neoplastic lesions. The errors and mistakes in question were divided into three categories: 1) mistakes related to the anatomical structure of the pancreas (anatomical variants, echostructure and echogenicity, course of the splenic artery); 2) mistakes related to anatomical structures localized in the vicinity of the pancreas (caudate lobe of the liver, other organs and intestinal loops surrounding the head of the pancreas, vessels and bile ducts, lymph nodes in the region of the pancreas or duodenal diverticula and tumors); 3) mistakes related to the pathologies of the pancreas (inflammatory and neoplastic lesions including differentiation between inflammatory tumors and malignant masses). In spite of the progress of imaging techniques, the differential diagnosis of focal solid lesions remains the prime problem of imaging examinations of the pancreas. The major aim of the ultrasound examination is early detection of pancreatic neoplasm. Improper performance of the examination or a failure to perform a repeated scan when the conditions for the assessment of the pancreas are not favorable or, what is worse, description of normal pancreas when it is not clearly and entirely visible, constitute errors.
Diagnostyka różnicowa zmian ogniskowych w obrębie trzustki jest trudnym zadaniem ze względu na podobieństwo obrazów klinicznych i radiologicznych zmian nowotworowych i nienowotworowych. W pracy przedstawiono najczęstsze przyczyny pomyłek w diagnostyce ultrasonograficznej chorób trzustki. Zwrócono uwagę na błędy wynikające z odmian budowy trzustki oraz spowodowane sąsiedztwem przylegających jelit, żołądka i innych narządów czy naczyń krwionośnych. Omówiono pomyłki w interpretacji obrazów ultrasonograficznych prawidłowej trzustki oraz jej zmian zapalnych i nowotworowych. Omawiane błędy podzielono na trzy kategorie: 1) pomyłki związane z budową anatomiczną trzustki (warianty budowy, echostruktury i echogeniczności, przebieg tętnicy śledzionowej); 2) pomyłki związane ze strukturami anatomicznymi zlokalizowanymi w pobliżu trzustki (płat ogoniasty wątroby, inne narządy oraz pętle jelitowe otaczające głowę trzustki, naczynia i przewody żółciowe, węzły chłonne w okolicy trzustki czy guzy i uchyłki dwunastnicy); 3) pomyłki związane z chorobami trzustki (zmiany zapalne i nowotworowe, w tym różnicowanie guza zapalnego ze zmianą nowotworową). Pomimo rozwoju technik obrazowania najważniejszym problemem badania obrazowego trzustki pozostaje diagnostyka różnicowa zmian ogniskowych o litej strukturze. Podstawowym celem badania ultrasonograficznego jest wczesne wykrycie nowotworu trzustki. Nieprawidłowe przeprowadzenie badania, zaniechanie badania powtórnego przy istniejących złych warunkach oceny trzustki, oraz, co gorsza, opisanie prawidłowej trzustki, która nie była w całości dobrze widoczna, jest błędem.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2013, 13, 53; 178-191
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dąbska Tumor – a rare neoplasm of the paranasal sinuses. Case report and review of world literature
Guz Dąbskiej – rzadki nowotwór zatok przynosowych. Opis przypadku i przegląd piśmiennictwa światowego
Autorzy:
Piotrowski, Sławomir
Śmiałek, Urszula
Kropidłowska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399039.pdf
Data publikacji:
2021-04-30
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Dabska tumor
endoscopic treatment
paranasal sinuses
rare neoplasms
sinus tumors
guz Dąbskiej
guzy zatok
leczenie endoskopowe
rzadkie nowotwory
zatoki przynosowe
Opis:
The authors present a rare case of endovascular papillary angioendothelioma also known as “Dąbska tumor”, which occurs mainly in children and young adults. This neoplasm was found in the right maxillary sinus and nasal cavity in a 22-year-old woman that remained undiagnosed for one year. After the initial diagnostic imaging, the tumor was removed through the endoscopic approach. After a year, the patient developed a mucopurulent cyst in the postoperative cavity, which was removed without any recurrence of the neoplastic disease in the follow-up histopathological examination. The authors present the clinical picture of this potentially malignant neoplasm and review the current literature.
Autorzy opisują rzadki przypadek śródbłoniaka wewnątrznaczyniowego brodawkowatego, znanego również jako „guz Dąbskiej”, występującego głównie u dzieci i młodych dorosłych. Nowotwór ten został stwierdzony w prawej zatoce szczękowej i w jamie nosa u 22-letniej pacjentki, u której rozwijał się niezdiagnozowany przez jeden rok. Po wstępnej diagnostyce obrazowej guz został wycięty doszczętnie na drodze endoskopowej. Po upływie roku u chorej doszło do wytworzenia torbieli śluzowo-ropnej w loży pooperacyjnej. Torbiel usunięto, a w kontrolnym badaniu histopatologicznym nie stwierdzono nawrotu choroby nowotworowej. Autorzy przedstawiają kliniczny obraz tego potencjalnie złośliwego nowotworu oraz dokonują przeglądu aktualnego piśmiennictwa.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2021, 10, 2; 34-39
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies