Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "guzy" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Badanie ekspresji podtypów receptora somatostatynowego w ludzkich guzach endokrynnych
Investigation of somatostatin receptor subtypes expression in human endocrine tumors
Autorzy:
Pisarek, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032622.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Guzy endokrynne
somatostatyna
Opis:
Somatostatin (SST) – a hypothalamic polipeptide discovered in 70-ies of last century, is widely distributed in the central and peripheral nervous system, the pituitary gland and other tissues such as the pancreas, adrenals, intestine, kidneys, prostate, placenta and the cells of immune system. It exerts a number of different endo- and exocrine biological effects, predominantly of inhibitory nature. Somatostatin inhibits hormones secretion (GH, TSH, insulin, glucagon, gastrin, ghrelin, VIP). One of the most encouraging aspects of somatostatin effects, particularly in the context of tumor diseases therapy, is its antiproliferative action. It acts as both cytostatic (growth inhibition) as well as cytotoxic (apoptosis induction) agent. It inhibits also the angiogenesis process. Somatostatin as well as its synthetic analogs act via specific receptors which are present on the surface of the target cells. These receptors are glycoproteins and belong to a group of seven transmembrane domains linked with the G protein. Five subtypes of the SST receptor have been identified i.e. SSTR 1-5 with two splicing variants (2A and 2B) of the type 2 receptor. Recently, the new two variants of SSTR 5 (SSTR 5B and SSTR 5C) have been identified. The highly variable expression of SSTR subtypes in pituitary adenomas and neuroendocrine tumors of gastrointestinal tract, may partially explain why some tumors of this type do not respond to therapeutic action. This kind of therapy currently applies long-acting somatostatin analogs like octreotide or lanreotide which act mainly via SSTR 2 and SSTR 5 subtypes of somatostatin receptors. The studies describing the expression of somatostatin receptor subtypes in other endocrine tumors like thyroid and adrenal gland tumors are still rare and often confusing. They applied mainly to the molecular biology methods (mainly PCR). Immunohistochemical investigations are not numerous. Thus in my investigations I have taken a trial of immunohistochemical estimation of somatostatin receptor subtypes (including 2A and 2B SSTR isoforms) in surgically treated human adrenal tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors. In case of thyroid tumors, additionally molecular biology method was used (Real-Time PCR) to correlate the results obtained with both techniques. During my pituitary adenomas investigations, I could observed the distribution of somatostatin receptor subtypes in plurihormonal adenomas in order to answer the question if the immunopositivity of GH or ACTH is linked or not to more abundant expression of particular SSTR subtypes. For the first time, I could described this kind of correlation. The pattern of SSTR immunostaining in pituitary adenomas, estimated according to the frequency of appearance and expressed in percentage rate was made. Being based on the obtained results, I have drown the following conclusions: 1. The adrenal gland tumors, thyroid tumors, pituitary adenomas and neuroendocrine tumors exhibit the somatostatin receptor subtypes expression in a varied manner being specific in each case. There are variable levels both in different group of tumors as well as in the tumors of the same type. 2. In the adrenal gland tumors SSTR 5 is the dominant subtype of somatostatin receptor, SSTR 1 is expressed at the lower level. 3. Subtype SSTR 1 is the dominant form in the thyroid gland tumor and hyperplasia. 4. It was demonstrated the 100% of correlation between immunohistochemical - IHC and RT-PCR methods for SSTR 5. 5. The expression of all somatostatin receptor subtypes (SSTR 1-5) in pituitary adenomas depends on the hormonal phenotype of the tumor: • in somatotropinomas dominate two subtypes of receptor: SSTR 5 (88,8%) and SSTR 1 (77,8%), • in all prolactinomas SSTR 2B, SSTR 3 and SSTR 5 were found, gonadotroph adenomas demonstrated the low level of SSTR, with the strongest expression for SSTR 3 (27,3%) and SSTR 2B (22,7%), • in all of pituitary adenomas secreting ACTH – corticotropinomas, SSTR 2A was found and in 80% of cases the expression of SSTR 1 and SSTR 3 was detected, • the enhanced immunpositivity for SSTR 1 and SSTR 5 in plurihormonal pituitary adenomas was demonstrated for the first time; the expression of these somatostatin receptor subtypes does not depend on GH secretion by tumor’s cells. 6. In the neuroendocrine tumors the subtypes SSTR 1 (58,8%) and SSTR 5 (52,9%) are most often expressed, however the subtypes 3 and 2A were found in 41,2% and 33,3% of cases respectively. 7. SSTR 1-5 characterized membrane and cytoplasmic distribution in the cells of tumors. 8. The results presented in my studies confirm the high utility of immunohistochemical method to investigate the expression of somatostatin receptor subtypes.
Somatostatyna (SST) - podwzgórzowy polipeptyd odkryty w latach 70-tych ubiegłego wieku, szeroko występuje w neuronach centralnego i obwodowego układu nerwowego, w przysadce, a takŜe w trzustce, nadnerczach, przewodzie pokarmowym, nerkach, prostacie, łoŜysku oraz w komórkach układu immunologicznego. Wywiera szereg róŜnorodnych efektów biologicznych: endo- i egzokrynnych, polegających głównie na hamowaniu sekrecji róŜnych hormonów (hormonu wzrostu -GH, tyreotropiny, insuliny, glukagonu, gastryny, ghreliny, VIP), a takŜe zmniejszeniu proliferacji komórkowej. To ostatnie działanie SST jest jednym z najbardziej interesujących efektów SST, zwłaszcza w aspekcie prób leczenia chorób nowotworowych. Somatostatyna działa zarówno cytostatyczne (hamowanie wzrostu), jak i cytotoksyczne (indukcja apoptozy), a takŜe hamuje angiogenezę. Somatostatyna, a takŜe jej długo działające syntetyczne analogi, wywierają swoje działanie za pośrednictwem specyficznych receptorów obecnych na powierzchni komórek docelowych. Mają one charakter glikoproteinowy i wiadomo, Ŝe naleŜą do grupy receptorów błonowych posiadających siedem obszarów transmembranowych i związanych z białkiem G. Zdefiniowano pięć podtypów receptora SST: SSTR 1-5. Podtyp SSTR 2 posiada dwie izoformy: 2A i 2B, a ostatnio zidentyfikowano takŜe dwa nowe warianty podtypu SSTR 5: SSTR 5B i SSTR 5C. Receptory somatostatynowe występują nie tylko w tkankach prawidłowych, lecz takŜe w guzach nowotworowych, co pozwala przewidzieć pozytywną odpowiedź na stosowanie analogów SST. DuŜa róŜnorodność ekspresji podtypów SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki, a takŜe w guzach neuroendokrynnych przewodu pokarmowego moŜe częściowo wyjaśniać dlaczego w niektórych guzach tego typu, obserwuje się brak odpowiedzi na działanie analogów somatostatyny o przedłuŜonym działaniu, takich jak oktreotyd i lanreotyd, wiąŜących się głównie z podtypem receptora 2 i 5. Prace na temat występowania receptorów somatostatynowych w nowotworach innych gruczołów dokrewnych, takich jak nowotwory tarczycy i nadnerczy są nieliczne i prezentują sprzeczne wyniki. Badania te były jednak prowadzone głównie metodą łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR), natomiast mniej badań przeprowadzono z uŜyciem metody immunohistochemicznej. Dlatego teŜ w swoich badaniach podjęłam próbę immunohistochemicznej oceny ekspresji podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 (z uwzględnieniem izoform SSTR 2A i 2B) w nowotworach tych narządów, a prezentowana praca jest podsumowaniem obserwacji własnych na tle dotychczasowego piśmiennictwa. W przypadku chorób tarczycy, równolegle wykonane zostały takŜe badania na poziomie molekularnym (RT-PCR) i przeprowadzono ocenę zgodności wyników uzyskanych tymi dwiema metodami. Omawiając występowanie SSTR w gruczolakach przysadki, po raz pierwszy dokonałam opisu dystrybucji SSTR w guzach wielohormonalnych tego gruczołu, odpowiadając na pytanie czy fakt współwystępowania GH lub ACTH w guzie ma związek ze zwiększoną ekspresją danego podtypu receptora. Na podstawie procentowej częstości występowania, określiłam wzory immunoekspresji SSTR 1-5 w gruczolakach przysadki. Otrzymane wyniki upowaŜniają do formułowania następujących wniosków: 1. Guzy nadnerczy, tarczycy, przysadki oraz guzy neuroendokrynne wykazują ekspresję podtypów receptora somatostatynowego SSTR 1-5 w sposób bardzo zróŜnicowany i specyficzny dla danego przypadku. Istnieją róŜnice w ekspresji SSTR 1-5 pomiędzy guzami róŜnych typów, jak równieŜ wśród guzów tego samego rodzaju. 2. W guzach nadnerczy dominuje SSTR 5, w mniejszym stopniu występuje SSTR 1. 3. Podtyp SSTR 1 receptora somatostatynowego jest dominującym podtypem w rakach i w łagodnych rozrostach gruczołu tarczowego. 4. Wykazano 100% zgodność pomiędzy metodą immunohistochemiczną - IHC i techniką RT-PCR dla SSTR 5. 5. Ekspresja podtypów receptora somatostatynowego w gruczolakach przysadki zaleŜy od fenotypu hormonalnego guza: • w guzach somatotropowych dominują dwa podtypy receptora: SSTR 5 (88,8%) i SSTR 1 (77,8%), • we wszystkich guzach prolaktynowych stwierdzono obecność SSTR 2B, SSTR 3 i SSTR 5, • w gruczolakach gonadotropowych stwierdzono niską ekspresję SSTR, wynoszącą maksymalnie dla SSTR 3 - 27,3%, a dla SSTR 2B - 22,7%, • we wszystkich gruczolakach przysadki wydzielających ACTHcorticotropinoma stwierdzono ekspresję SSTR 2A, a występowanie SSTR 1 i SSTR 3 w 80% przypadków. • po raz pierwszy wykazano w wielohormonalnych gruczolakach przysadki (adenoma plurihormonale) zwiększoną immunopozytywność SSTR 1 i SSTR 5, a ekspresja tych podtypów nie była związana z sekrecją hormonu wzrostu przez komórki guza, 6. W guzach neuroendokrynnych (NET) dominowały podtypy: SSTR 1 (58,8%) i SSTR 5 (52,9%), natomiast SSTR 3 stwierdzono w 41,2% a SSTR 2A w 33,3% przypadków. 7. SSTR 1-5 charakteryzują się błonową lub cytoplazmatyczną dystrybucją w komórce. 8. Przedstawione w pracy wyniki potwierdzają wysoką uŜyteczność immunohistochemicznej metody badania ekspresji receptorów somatostatynowych.
Źródło:
Folia Medica Lodziensia; 2009, 36, 1; 5-71
0071-6731
Pojawia się w:
Folia Medica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mięsak włóknisto-histiocytarny krtani
Autorzy:
Bilewicz, R
Wierzchowska, M
Burduk, P.K
Szukalski, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398867.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy złośliwe krtani
fibrohistiocytoma
Opis:
Introduction. Malignant fibrohistiocytoma is one of the rare neoplasms of the larynx. It has nonepithelial origin. The most common sites of the neoplasm are: limbs, trunk and retroperitoneal space. Other localizations within head and neck are very rare. There are 5 histologic types. The most common is pleomorphic type. It is built of histiocytes, fibroblasts and multinuclear giant cells. An examination of the neoplasms consists of microscopic and immunohistologic examination with identification specific tissue markers and intermediate filaments of proteins. Treatment methods of the neoplasms are radical surgery, radiotherapy, chemiotherapy and associate methods of therapy. Prognosis is very bad. Material and methodic. We present 71 years old man with croak for four mounths. The tumor of the larynx was examined in laryngoscopy. Biopsy of the tumor confirmed malignant fibrohistiocytoma. Laser surgery (chordectomy) was used to treatment this tumor without radiotherapy. Results. One year observation of the patient didn’t show recurrence of neoplasm, but he had only croak. Conclusions. Malignant fibrohistiocytoma of the larynx doesn’t differ from other malignant neoplasms of the larynx. Malignant fibrohistiocytoma of the larynx is very rare malignant neoplasms of the larynx.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2007, 61, 3; 325-328
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy postępowanie zachowawcze odgrywa jeszcze rolę w leczeniu szkliwiaka?
Autorzy:
Bittar, Renato Fortes
Neutzling Lehn, Carlos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401785.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy zębopochodne
szkliwiak
nawrót
Opis:
Cele: Szkliwiak jest agresywnym nowotworem łagodnym pochodzenia nabłonkowego. Wywodzi się z narządu szkliwnego, pozostałości listewki zębowej, wyściółki torbieli zębopochodnej lub (prawdopodobnie) z komórek podstawnych błony śluzowej jamy ustnej. Może się umiejscowić zarówno w szczęce, jak i żuchwie, mogąc powodować istotne deformacje twarzy. Leczenie polega na operacji radykalnej z zachowaniem marginesu zdrowych tkanek. Głównym celem niniejszej pracy było dokonanie przeglądu najbardziej znaczących, dostępnych w piśmiennictwie, opisów przypadków chorobowych, oraz określenie, jaki rodzaj leczenia pozwala na uzyskanie najlepszych wyników w zakresie kontroli choroby i częstości jej nawrotów. Metody: Dokonano analitycznego przeglądu literatury, korzystając z baz danych: Medline oraz Scielo. Dyskusja: Leczenie za pomocą łyżeczkowania jest niewystarczające i może być związane z pozostawieniem wysepek guza w obrębie kości. Resekcja guza z marginesem zdrowych tkanek lub resekcja en bloc jest najpowszechniej stosowaną formą leczenia, a wielu chirurgów opowiada się za zachowaniem marginesu 15 mm klinicznie prawidłowej tkanki kostnej. Wnioski: Z uwagi na wysoką częstość nawrotów, leczenie zachowawcze jest błędem w sztuce lekarskiej.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2016, 5, 1; 36-40
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najczęściej występujące zmiany rozrostowe tylnego odcinka oka u dorosłych
Ocular tumours of the posterior segment of the eye – a short review
Autorzy:
Rospond-Kubiak, Iwona
Kocięcki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
czerniak
guzy naczyniówki
przerzuty
znamię
Opis:
W niniejszym artykule przedstawiono w skrócie najczęściej występujące zmiany rozrostowe, tj. tradycyjnie różnicowane z nowotworami naczyniówki, położone w tylnym odcinku gałki ocznej u osób dorosłych. Omówiono także zmiany melanocytarne typu hamartoma, te wywodzące się z naczyń oraz guzy przerzutowe.
This short review refers to most commonly observed ocular tumours of the posterior segment of the eye in adults. Melanocytic, vascular, metastatic lesions are discussed with a some clinical tips and tricks and practical guide to differentiation.
Źródło:
OphthaTherapy; 2016, 3, 2; 95-100
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka ultrasonograficzna guzów przydatków – praktyczna przydatność różnych schematów prognostycznych oceny ryzyka onkologicznego
Ultrasound diagnosis of adnexal masses: the practical usefulness of various malignancy risk prediction models
Autorzy:
Nowosielski, Krzysztof
Witek, Andrzej
Kapuśniak, Ewa
Stawicka-Ociepka, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029696.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnostyka
guzy przydatków
ocena ryzyka onkologicznego
Opis:
Adnexal masses are found in women of all ages, both pre- and postmenopausal. A large majority of them are benign and are diagnosed incidentally. Some cases, nonetheless, pose diagnostic and clinical challenges regarding the character of the lesion (whether benign or malignant). Correct preoperative classification is crucial for proper management both in terms of the scope and technique of surgery as well as the choice of the medical center where a given medical procedure is to be held (an gynecologic oncology center/a gynecologic ward). The usefulness of various imaging modalities (each characterized by a given level of sensitivity and specificity) for the diagnosis of ovarian cancer has been analyzed in multicenter studies. Studies by international groups, such as the IOTA, indicate the possibility of applying various diagnostic algorithms, relying on ultrasound assessment (Simple Rules model), complex mathematical models (LR1, LR2), biomarker measurements (ROMA, ROCA, OVERA), or a conjunction of clinical data, serum marker levels and ultrasound findings (ADNEX, RMI). All these models facilitate a differential diagnosis of ovarian tumors and help to triage patients into low-, moderate- or highrisk groups, thus warranting correct classification of patients for further management even when expert diagnosis is not feasible, and optimizing the quality of care provided. This study is a review of the available predictive formulas utilizing ultrasound findings, serum biomarker measurements and complex mathematical models as well as newly proposed diagnostic algorithms, based on the results of the most recent studies and guidelines of various gynecologic and obstetric societies. They may be helpful in day-to-day practice of gynecologists, aiding preoperative classification of adnexal masses as likely benign or malignant.
Guzy przydatków występują u kobiet w różnym wieku, zarówno przed menopauzą, jak i po niej. Zdecydowana większość z nich ma charakter łagodny i jest rozpoznawana przypadkowo. Część zmian przydatków budzi jednak wątpliwości diagnostyczno-kliniczne co do charakteru zmiany (łagodna czy złośliwa). Właściwe rozpoznanie przedoperacyjne warunkuje odpowiednie postępowanie w odniesieniu zarówno do zakresu i techniki operacji, jak i ośrodka wykonującego daną procedurę medyczną (ośrodek ginekologii onkologicznej/oddział ginekologiczny). W wielośrodkowych badaniach dotyczących diagnostyki guzów przydatków analizowane są różne metody obrazowania, z których każda cechuje się odpowiednim poziomem czułości i specyficzności. Prace międzynarodowych grup, w tym grupy IOTA, wskazują na możliwość zastosowania różnych schematów diagnostycznych, opartych na ocenie obrazów ultrasonograficznych (model prostych reguł), złożonych modelach matematycznych (LR1, LR2), markerach biochemicznych (ROMA, ROCA, OVERA) czy wreszcie skojarzeniu danych klinicznych, markerów biochemicznych i cech ultrasonograficznych (ADNEX, RMI). Wszystkie te schematy mają na celu diagnostykę różnicową guzów i ustalenie przynależności do grup niskiego, pośredniego i wysokiego ryzyka. Dzięki takiemu postępowaniu nawet przy braku możliwości oceny dokonanej przez eksperta możliwa staje się właściwa kwalifikacja pacjentek, co z kolei optymalizuje jakość zapewnianej im opieki medycznej. Niniejsza praca ma charakter poglądowy i prezentuje dostępne metody diagnostyki obrazowej guzów przydatków, oparte na ultrasonografii, markerach biochemicznych oraz złożonych modelach matematycznych. Przedstawia również nowe propozycje schematów diagnostycznych guzów przydatków, oparte na wynikach najnowszych opracowań naukowych i wytycznych towarzystw ginekologów i położników. Mogą one być pomocne w codziennej praktyce lekarzy ginekologów w przedoperacyjnej klasyfikacji guzów jako prawdopodobnie łagodnych lub wysokiego ryzyka onkologicznego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 3; 194-217
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty kardiologiczne stwardnienia guzowatego
Cardiovascular considerations in tuberous sclerosis
Autorzy:
Kohut, Joanna
Mazurek, Bogusław
Pająk, Jacek
Szydłowski, Lesław
Morka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034371.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
pierwotne guzy serca
rhabdomyoma
stwardnienie guzowate
Opis:
Tuberous sclerosis complex is a genetic condition with an autosomal dominant pattern of inheritance, with an incidence of approximately 1:10,000, and 1:6,800 in the paediatric population, caused by a mutation of either of two genes: TSC1 on chromosome 9 (9q34) or TSC2 on chromosome 16 (16p13.3). Detailed American guidelines for cardiologists published in 2014 emphasize the vast assortment of phenotypes that may be found on tuberous sclerosis complex spectrum. The condition may manifest either very early, with foetal cardiac rhabdomyomas, observed as early as at 15 weeks of gestation, or with cardiovascular symptoms (aberrant cardiac conduction in particular) in adult tuberous sclerosis complex patients with no previous history of any such symptoms. Cardiovascular manifestations in tuberous sclerosis complex patients, apart from rhabdomyomas, arrhythmia and conduction disorders, include also rarer symptoms, such as coarctation of the aorta, thoracic or abdominal aortic aneurysms, rhabdomyositis (a rare form of cardiomyopathy), and hypertension. Echocardiography is the method of choice in the diagnosis of cardiac involvement in the course of tuberous sclerosis complex. Rhabdomyomas tend to occur between 20 and 30 weeks of foetal life. Cardiac magnetic resonance imaging can be used an alternative, and sometimes as a useful adjunct to echocardiography in the diagnostic workup of tuberous sclerosis complex. In the past 5 years, there have been some reports regarding the use of everolimus to induce prompt regression of rhabdomyomas in cases of heart failure resistant to conventional pharmacotherapy. The natural history of a vast majority of rhabdomyomas, however, is spontaneous regression within the child’s first year of life. In isolated cases, cardiac surgery is required to excise the tumours causing refractory heart failure.
Stwardnienie guzowate to genetycznie uwarunkowany zespół, dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, o częstości występowania około 1:10 000, a w populacji dziecięcej 1:6800, spowodowany mutacją jednego z dwóch genów: TSC1 na chromosomie 9. (9q34) lub TSC2 na chromosomie 16. (16p13.3). Szczegółowe amerykańskie wytyczne dla kardiologów z 2014 roku podkreślają dużą różnorodność fenotypową stwardnienia guzowatego. Możliwe jest zarówno występowanie bardzo wczesnych manifestacji choroby, pod postacią obserwowanych już w 15. tygodniu życia płodowego guzów serca typu rhabdomyoma, jak i pojawianie się objawów kardiologicznych (zwłaszcza zaburzeń przewodnictwa) u osób dorosłych ze stwardnieniem guzowatym, które wcześniej takich objawów nie miały. Do problemów kardiologicznych u osób ze stwardnieniem guzowatym, poza guzami serca, zaburzeniami rytmu i przewodnictwa, należą również rzadsze nieprawidłowości, takie jak koarktacja aorty, tętniak aorty piersiowej lub brzusznej, rhabdomyositis (rzadka forma kardiomiopatii) oraz nadciśnienie tętnicze. Echokardiografia jest metodą z wyboru w diagnostyce zajęcia serca w przebiegu stwardnienia guzowatego. Guzy serca typu rhabdomyoma mają tendencję do pojawiania się pomiędzy 20. a 30. tygodniem życia płodowego. Alternatywą, a czasem uzupełnieniem badania echokardiograficznego w diagnostyce guzów serca w stwardnieniu guzowatym jest rezonans magnetyczny serca. W ostatnich 5 latach ukazały się pojedyncze doniesienia o zastosowaniu ewerolimusu w indukowaniu szybkiego zaniku guzów typu rhabdomyoma w opornej na typowe leczenie farmakologiczne niewydolności serca. Jednak większość guzów serca typu rhabdomyoma zanika samoistnie w ciągu pierwszego roku życia dziecka. Sporadycznie chorzy wymagają interwencji kardiochirurgicznej w celu usunięcia guzów serca, będących przyczyną opornej na leczenie farmakologiczne niewydolności serca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 155-162
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena zmian w składzie ciała u pacjentów zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia guzów pierwotnych i przerzutowych wątroby z wykorzystaniem impedancji bioelektrycznej
Autorzy:
Skroński, Michał
Andrzejewska, Marta
Fedosiejew, Małgorzata
Ławiński, Michał
Włodarek, Dariusz
Ukleja, Anna
Nyckowski, Paweł
Słodkowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392920.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy wątroby
impedancja bioelektryczna
kąt fazowy
Opis:
Wstęp: Resekcja jest optymalnym sposobem leczenia nowotworów wątroby oraz przerzutów z innych narządów. Uraz operacyjny może wpływać na skład ciała pacjentów badany za pomocą impedancji bioelektrycznej BIA (bioelectrical impedance). Analiza otrzymanych wskaźników może być pomocna przy identyfikacji wczesnych zmian świadczących o pogorszeniu stanu odżywienia. Cel pracy: Celem pracy była ocena zmian w składzie ciała pacjentów przed i po resekcji guzów wątroby oraz ewentualnej termoablacji zmian ogniskowych. Materiał i metodyka: Badaniem objęto grupę 50 pacjentów Kliniki Chirurgii Ogólnej, Gastroenterologicznej i Onkologicznej WUM w Warszawie, których zakwalifikowano do radykalnego chirurgicznego leczenia nowotworów w obrębie wątroby. Przeanalizowano dane dotyczące zawartości wody, tłuszczu, mięśni i masy komórkowej. Wyniki: Porównując dane uzyskane od pacjentów przed i po ingerencji w obrębie wątroby wykazano istotną statystycznie (p<0,05) utratę wody wewnątrzkomórkowej, masy mięśniowej, masy komórkowej, a także tkanki tłuszczowej. Znacząco zmieniała się także wartość kąta fazowego u tych pacjentów, zmniejszając się średnio o 0,61°. Natomiast wzrost zawartości odnotowano w przypadku wody zewnątrzkomórkowej. Wnioski: Interwencja chirurgiczna w obrębie wątroby powoduje wyraźne, niekorzystne zmiany w składzie ciała, o czym świadczy zmniejszenie wartości masy mięśniowej, a także masy komórkowej, czego wynikiem jest obniżenie się kąta fazowego. Impedancja bioelektryczna jest odpowiednią metodą służącą do oceny zmian składu ciała pacjentów poddanych resekcji wątroby i jest przydatna w praktyce klinicznej. Wskazane jest prowadzenie dalszych badań w grupie chorych poddawanych zabiegom inwazyjnego leczenia wątroby, z powodu: wzrastającej liczby tego typu zabiegów oraz ośrodków, w których dokonuje się tego typu interwencji chirurgicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 6; 27-31
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nasieniak z przerzutem zaotrzewnowym o innej komponencie guza – opis przypadku
Seminoma with Retroperitoneal Metastasis of a Different Tissue Component – Case Report
Autorzy:
Sarosiek, Tomasz
Filipow, Joanna
Żeleźnicka, Monika
Filip, Grydź
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520632.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uczelnia Łazarskiego. Oficyna Wydawnicza
Tematy:
nasieniak
kosmówczak
guzy germinalne
rediagnoza
guzy mieszane
seminoma
choriocarcinoma
germ cell tumor
mixed germ cell tumor
rediagnosis
Opis:
Nowotwory jąder są dominującym rozpoznaniem u mężczyzn w grupie wiekowej 15–40 lat, a zachorowalność na nie stale wzrasta. 95% to guzy germinalne, z czego 60% stanowią nienasieniaki, a 40% nasieniaki. Guzy mają mieszaną komponentę w aż 40% przypadków. Leczeniem z wyboru w każdym przypadku nowotworu jądra jest wycięcie całego jądra zajętego przez nowotwór – orchidektomia. Pięcioletnie przeżycie przy odpowiednim leczeniu wynosi ok. 97%. U 61-letniego pacjenta z epizodami kolki żółciowej w wywiadzie zaplanowano cholecystektomię laparoskopową. Śródoperacyjnie uwidoczniono masę zaotrzewnową. Odstąpiono od cholecystektomii i pobrania wycinków ze względu na podejrzenie tętniaka aorty brzusznej. W wyniku dalszej diagnostyki rozpoznano nasieniaka (seminoma) jądra prawego w stadium IIIB, z wynikiem β-hCG 21 866 mIU/ml. Zmianę zaotrzewnową powiązano z procesem podstawowym jako ognisko przerzutowe. Pacjent otrzymał leczenie zgodne z rekomendacjami PTOK, ESMO i NCCN dla guzów non-seminomaze względu na wysoką wartość markerów nowotworowych. Zastosowano chemioterapię w schemacie BEP (bleomycyna, etopozyd, cisplatyna) w czterech cyklach. Zakwalifikowano pacjenta do operacji wycięcia zmiany resztkowej (RPLND ‒ ang. retroperitoneal lymphnode dissection). Ze względu na długi czas oczekiwania na operację zakwalifikowano pacjenta do radioterapii na obszar zajętych węzłów chłonnych celem zatrzymania progresji choroby. W związku z wynikiem badania histopatologicznego zmiany zaotrzewnowej (95% choriocarcinoma, 5% teratoma) pacjent został zakwalifikowany do chemioterapii II rzutu w schemacie TIP (paklitaksel, ifosfamid, cisplatyna). Leczenie modyfikowano ze względu na powikłania hematologiczne. Uzyskano stabilizację choroby w skali RECIST. Chorego przekazano do obserwacji. W związku ze stosunkowo wysokim odsetkiem nowotworów o mieszanej komponencie wymagana jest szczególnie dokładna ocena histopatologiczna. Równie ważnym elementem holistycznej diagnostyki jest prawidłowa interpretacja poziomu markerów nowotworowych.
Testicular cancer is the most common diagnosis in men aged 15–40, and its incidence is constantly increasing. 95% of these are germ cell tumors, of which 60% are non-seminomas and 40% are seminomas. Up to 40% of tumors have a mixed component. The treatment of choice in each case of testicular cancer is excision of the entire testicle occupied by the cancer – orchidectomy. With effective treatment, the overall five-year survival rate is 97%A 61-year-old patient with a history of biliary colic was qualified for laparoscopic cholecystectomy. A retroperitoneal mass was visualized intraoperatively. Cholecystectomy and biopsy were abandoned due to the suspicion of abdominal aortic aneurysm. As a result of further diagnostics, right testicular seminoma was diagnosed in stage IIIB with a result of β-CG of 21 866 mIU/ml. The retroperitoneal lesion was associated with the underlying process as a metastatic lesion. The patient was treated according to the recommendations of PTOK, ESMO and NCCN for non-seminomatous tumors due to elevated tumor markers. Chemotherapy in the BEP regimen (bleomycin, etoposide, cisplatin) was applied in four cycles. The patient was qualified for surgery to remove the residual lesion (RPLND - retroperitoneal lymph node dissection). Due to the long waiting time for surgery, the patient was qualified for radiotherapy in the area of the affected lymph nodes in order to stop the progression of the disease. Due to the result of histopathological examination of the retroperitoneal lesion (95% choriocarcinoma, 5% teratoma), the patient was qualified for second-line chemotherapy in the TIP regimen (paclitaxel, ifosfamide, cisplatin). Treatment was modified due to haematological complications. The disease was stabilized on the RECIST scale. The patient was transferred for observation. Due to the relatively high percentage of multicomponent tumors, a particularly thorough histopathological evaluation is required. An equally important element of holistic diagnostics is the correct interpretation of serum tumor markers.
Źródło:
Review of Medical Practice; 2023, XXIX, 3; 57-62
2956-4441
2956-445X
Pojawia się w:
Review of Medical Practice
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie chirurgiczne torbieli skórzastej grzbietu nosa: rynoplastyka otwarta
Autorzy:
Yurochko, Fedir
Olashyn, Vasyl
Kopanska, Dzvenyslava
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1399486.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
otwarta rynoplastyka
torbiel skórzasta
wrodzone guzy nosa
Opis:
Wprowadzenie: Torbiel skórzasta to łagodny guz typu choristoma, będący odmianą potworniaka. Torbiel skórzasta nosa (TSN) jest najczęstszą wrodzoną wadą linii pośrodkowej w obrębie nosa. Rozpoznanie jest zwykle stawiane do 3 r.ż. W przypadku jego opóźnienia lub leczenia zabiegowego mogą wystąpić powikłania w postaci: zniekształceń twarzy, nawracających zakażeń z zapaleniem tkanki podskórnej albo zropieniem torbieli, nieżytu nosa lub powikłań wewnątrzczaszkowych. Opis przypadku: W artykule przedstawiliśmy przypadek 7-letniego chłopca przyjętego do oddziału laryngologicznego Regionalnego Dziecięcego Szpitala Klinicznego „OHMATDYT” we Lwowie z powodu utrzymującego się bólu i obrzęku grzbietu nosa z wyciekiem serowatej treści z przetoki. W MRI uwidoczniono kostną strukturę w tkance podskórnej grzbietu nosa. Rozpoznano torbiel skórzastą, którą z powodzeniem leczono operacyjnie otwartą rynoplastyką. W okresie dwuletniej obserwacji po zabiegu chory nie zgłaszał żadnych dolegliwości. Wnioski: TSN jest torbielą rozwijającą się z ekto- i mezodermy. Oprócz objawów klinicznych dla postawienia rozpoznania niezbędne są badania obrazowe (TK lub MRI). Skuteczną metodą jej leczenia jest radykalna resekcja chirurgiczna.
Źródło:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 2; 49-53
2084-5308
2300-7338
Pojawia się w:
Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena powikłań po operacjach laparoskopowych nowotworów nerek wg klasyfikacji Clavien-Dindo
Autorzy:
Kierstan, Andrzej
Konecki, Tomasz
Jabłonowski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391761.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
guzy nerek
klasyfikacja Clavien-Dindo
zabiegi laparoskopowe
Opis:
Wstęp: Zabiegi chirurgiczne są uznaną, podstawową metodą leczenia nowotworów złośliwych nerek. Cel: Celem pracy była ocena powikłań pooperacyjnych wg klasyfikacji Clavien-Dindo po zabiegach laparoskopowych w przebiegu leczenia nowotworów złośliwych nerek. Materiał i metody: Badaniem retrospektywnym objęto 112 chorych. Badania oparto o analizę danych z dokumentacji medycznej kliniki oraz dokumentacji poradni urologicznej. Klasyfikację powikłań pooperacyjnych wg Claviena i Dindo u operowanych oceniono w 7-stopniowej skali. Wyniki: Powikłania o mniejszym nasileniu wystąpiły u 24 (21,4%) pacjentów. Wszystkie w/w powikłania opanowano w sposób zachowawczy podażą leków i przetaczaniem krwi. Powikłanie w stopniu IIIb wystąpiło u 1 (0,9%) pacjenta i wymagało usunięcia nerki. Wnioski: Zastosowanie klasyfikacji Clavien-Dindo w ocenie powikłań pooperacyjnych zabiegów laparoskopowych na nerce jest prostym i obiektywnym narzędziem diagnostycznym stanu pooperacyjnego chorych. Uzyskane wyniki przeprowadzonego przez nas badania oceny powikłań po operacjach laparoskopowych nerek wg klasyfikacji Clavien-Dindo są zbliżone do wyników uzyskanych w renomowanych ośrodkach urologicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 4; 7-11
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzrost częstości występowania brodawczaków odwróconych masywu szczękowo-sitowego – analiza epidemiologiczna
Autorzy:
Zydroń, Roland
Greczka, Grażyna
Wierzbicka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1398479.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
brodawczak odwrócony
guzy masywu szczękowo-sitowego
epidemiologia
rynologia
Opis:
W ostatnich latach zaobserwowano znaczący wzrost częstości występowania brodawczaków odwróconych (IP) w stabilnej populacji. Celem pracy była analiza występowania IP w latach 2002–2012 w odniesieniu do czynników epidemiologicznych oraz rozpoczęcie dyskusji o problemach związanych z ewidencją częstości występowania tych łagodnych guzów, nie ujętych jak dotąd w oficjalnych rejestrach. Badanie objęło grupę 69 chorych leczonych z powodu IP w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Od 2006 roku obserwujemy znaczący wzrost chorych zgłaszających się do kliniki z powodu IP. Wyodrębniono dwie podgrupy – pierwsza obejmowała 11 chorych leczonych w latach 2002–2006, do drugiej zaliczono 58 chorych leczonych w latach 2007–2012. Grupy te następnie porównano ze sobą. Pomimo znaczącej różnicy w liczbie chorych w dwóch analizowanych okresach, nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic związanych z lokalizacją guza (p>0,05), stopniem zaawansowania (p=0,16), czasem trwania objawów (p=0,39), miejscem zamieszkania, paleniem tytoniu (p=0,41). Wiek chorych był jedyną zmienną, która różniła się w sposób istotny statystycznie (48,45 vs. 56,93 lat; p=0,043569); średnia wieku chorych w drugim analizowanym okresie była wyższa.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2017, 71, 1; 30-33
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie ultrasonografii dopplerowskiej w okulistyce
Appliance of doppler ultrasonography in ophthalmology
Autorzy:
Stasiak, Karol
Nowicki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929296.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
Doppler
gałka oczna
guzy
obrazowanie
okulistyka
patologia
ultrasonografia
Opis:
Ultrasonografia dopplerowska jest techniką stosowaną od wielu lat w diagnostyce radiologicznej. W okulistyce również znalazła swoje miejsce, jednak ze względu na ograniczony dostęp do urządzeń jej zastosowanie nie jest tak popularne jak standardowej ultrasonografii. W pracy przedstawiono zastosowania, możliwości oraz ograniczenia tej metody w najczęstszych schorzeniach okulistycznych.
Doppler ultrasonography is a diagnostic method applied widely in the field of radiology. Nowadays it is also being employed in ophthalmology, however due to limited access to the CDI equipment, this techique is not so widespread as routine ultrasonographic tests. In this paper we present possible applications, diagnostic potential and limitations of this method in most common ophthalmological disorders.
Źródło:
OphthaTherapy; 2014, 1, 3; 149-156
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współwystępowanie guzów narządów dokrewnych w przebiegu fakomatoz
The coexistence of endocrine organ tumors in course of facomatoses
Autorzy:
Pilarz, Łukasz B.
Ziora, Katarzyna
Bajor, Grzegorz
Bulska, Weronika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034778.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
fakomatozy
guzy narządów dokrewnych
facomatoses
endocrine organs tumors
Opis:
The aim of this study is to draw attention to the coexistence of endocrine organ tumors and other symptoms commonly found in facomatoses. Facomatoses, otherwise known as neuro-cutaneous diseases are genetically conditioned neurodermatoses, which are observed in multiple tumors of many organs, including endocrine glands. Therefore, their knowledge is particularly important from the standpoint of a physician. The most common facomatoses have been discussed: von Recklinghausen’s disease (neurofibromatosis), tuberous sclerosis (Bourneville-Pringle’s syndrome), von Hipple-Lindau’s syndrome, Klippl-Trénaunay-Weber’s syndrome.
Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na współwystępowanie guzów narządów dokrewnych z innymi objawami spotykanymi w fakomatozach. Fakomatozy, zwane inaczej chorobami nerwowo-skórnymi lub neurodermatozami, są chorobami uwarunkowanymi genetycznie, w których obserwuje się liczne nowotwory wielu narządów, w tym także gruczołów wydzielania wewnętrznego. W związku z tym ich znajomość jest dla lekarza szczególnie ważna. Omówiono najczęściej występujące fakomatozy: chorobę von Recklinghausena (nerwiakowłókniakowatość), stwardnienie guzowate (zespół Bourneville’a-Pringle’a), zespół von Hippla-Lindaua oraz zespół Klippel-Trénaunay-Weber.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 1; 52-60
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Własne doświadczenia w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych
Autorzy:
Jałocha-Kaczka, Anna
Kolary-Siekierska, Katarzyna
Miłoński, Jarosław
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1397328.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
duże gruczoły ślinowe
guzy
Klinika
leczenie
własne doświadczenia
Opis:
Wstęp. Celem pracy jest przedstawienie Kliniki i własnych doświadczeń w leczeniu guzów dużych gruczołów ślinowych. Materiał i metodyka. W latach 2013–2019, przeprowadzono 95 operacji gruczołów ślinowych, w tym u 45 kobiet (47,36%), w wieku od 24 do 82 lat i u 50 mężczyzn (52,64%), w wieku od 29 do 86 lat. Diagnostyka dużych gruczołów ślinowych obejmowała: wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, badanie ultrasonograficzne (USG) oraz biopsję aspiracyjną cienkoigłową (BACC) (guza), badania laboratoryjne (morfologia, CRP) oraz badanie tomografii komputerowej z kontrastem (TK) lub rezonansu magnetycznego (MRI) w celu dokładnej oceny gruczołów ślinowych, umiejscowienia zmiany i węzłów chłonnych przed planowaną operacją. Wyniki badań. W analizowanym materiale chorzy z guzami dużych gruczołów ślinowych najczęściej operowani byli w wieku 61-70 lat (34,7%) oraz w wieku 51-60 lat (23,2%). Najwięcej guzów hospitalizowano w ostatnich 4 latach, tj. 2016-2019, co stanowiło 77,8% wszystkich operowanych pacjentów. Wśród operowanych zmian nowotwory łagodne i guzy występowały w 93,7%, z czego najczęściej w badaniu histopatologicznym stwierdzono guz Warthina w 50,5%, oraz gruczolaka wielopostaciowego w 26,3%). Pozostałe guzy i nowotwory łagodne stanowiły zaledwie 16,9% i zaobserwowano je w pojedynczych przypadkach, w tym: gruczolak kwasochłonny, torbiel limfocytowo-nabłonkową, gruczolak mioepitelialny, tłuszczakowłókniak, torbiel zastoinową, torbiel powietrzną, gruczolak kanalikowy, gruczolak podstawnokomórkowy, torbiel z cechami metaplazji płaskonabłonkowej, malformacja naczyniowa, Nowotwory złośliwe w śliniankach stwierdzono w 6,3%, w tym histopatologicznie rozpoznano następujące nowotwory złośliwe: rak gruczołowo-torbielowaty, rak śluzowo-naskórkowy, rak zrazikowo-komórkowy, rak nabłonkowo-mioepitelialny, rak przewodowy. Wnioski. Większość zoperowanych guzów w obrębie gruczołów ślinowych stanowiły nowotwory łagodne (93,7%), z czego histopatologicznie najczęściej były to: guz Warthina (50,5%) oraz gruczolak wielopostaciowy (26,3%), natomiast nowotwory złośliwe występowały w 6,3%. Guzy umiejscowione były głównie w śliniankach przyusznych, bo aż w 93,7%, z czego najczęściej lokalizacja dotyczyła płata powierzchownego w 56,8%. Najczęstszą techniką operacyjną stosowaną w Klinice była metoda zewnątrztorebkowego wyłuszczenia guza w 88,4%, rzadziej pozostałe metody.
Źródło:
Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 17-22
0030-6657
2300-8423
Pojawia się w:
Polish Journal of Otolaryngology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy i zmiany guzopodobne imitujące raka pęcherza moczowego w badaniu ultrasonograficznym
Sonography of tumors and tumor-like lesions that mimic carcinoma of the urinary bladder
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Szopiński, Tomasz
Gołąbek, Tomasz
Ostasz, Oksana
Bojko, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058049.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bladder pseudotumors
bladder tumors
ultrasound imaging
urinary bladder neoplasms
guzy pęcherza moczowego
guzy rzekome pęcherza moczowego
nowotwory pęcherza moczowego
ultrasonografia
Opis:
One of the basic abdominal organs that is assessed during transabdominal ultrasound examination for urological reasons is the urinary bladder. The bladder must be fi lled with urine. This is a prerequisite for a reliable assessment and, at the same time, an acoustic window in examining adjacent structures and organs, for instance the prostate gland. In some cases, doubts occur with respect to the nature of lesions detected. The paper presents anatomic lesions, defects and pathologies which might be erroneously interpreted as tumors of the urinary bladder, i.e. transitional cell carcinoma of the urinary bladder. The following lesions are discussed: 1) anatomic defects (including urachus remnants, ligaments that stabilize the bladder or cyst in the opening of the ureter into the bladder – ureterocele); 2) tumorlike lesions in the lumen of the urinary bladder (such as blood clots, fungus balls, stones or foreign bodies); 3) bladder wall pathologies (i.e. cystitis or endometriosis), focal decidual transformation of stromal cells or infl ammatory pseudotumor; 4) lesions impressing on the bladder from the outside (the mesentery of the sigmoid colon, the bowel, pathological lesions in organs adjacent to the urinary bladder, infl ammatory infi ltration, vasogenic compression of the bladder, pelvic lipomatosis, pathological lesions of the pubic symphysis); 5) postoperative lesions. All these lesions may mimic carcinoma of the urinary bladder in sonography. Bearing this fact in mind is signifi cant in establishing a diagnosis. Due to the malignant character of carcinoma of the urinary bladder and the need for aggressive surgical treatment, a correct diagnosis of this disease is essential for patients, particularly because the lack of adequate treatment and delayed treatment considerably affect prognosis.
Jednym z podstawowych narządów jamy brzusznej ocenianych w trakcie badania ultrasonografi cznego przez powłoki jamy brzusznej wykonywanego ze wskazań urologicznych jest pęcherz moczowy. Jego dobre wypełnienie moczem stanowi bezwzględny warunek wiarygodnej oceny, a zarazem okno akustyczne w diagnostyce innych sąsiadujących struktur i narządów, np. stercza. W niektórych przypadkach pojawiają się wątpliwości co do natury wykrytych zmian. W pracy przedstawiono zmiany anatomiczne, wady oraz stany chorobowe, które można mylnie zinterpretować jako guz pęcherza moczowego, czyli rak przejściowokomórkowy pęcherza moczowego. Kolejno omówiono następujące zmiany: 1) wady anatomiczne (w tym pozostałości moczownika, więzadła stabilizujące pęcherz moczowy, torbiel ujścia pęcherzowego moczowodu – ureterocele); 2) zmiany guzopodobne w świetle pęcherza moczowego (tj. skrzepy krwi, kule grzybicze, złogi, ciała obce); 3) patologie ściany pęcherza (tzn. zapalenie pęcherza moczowego, gruczolistość macicy zewnętrzną – endometriozę), ogniskową przemianę doczesnową komórek podścieliska, guza rzekomego zapalnego; 4) zmiany modelujące od zewnątrz pęcherz moczowy (krezkę okrężnicy esowatej, jelito, zmiany chorobowe w narządach przylegających do pęcherza moczowego, naciek zapalny, ucisk pęcherza naczyniopochodny, otłuszczenie miednicy, zmiany patologiczne spojenia łonowego); 5) zmiany pooperacyjne. Wszystkie powyższe zmiany mogą dać obraz ultrasonografi czny imitujący raka pęcherza moczowego. Znajomość tego faktu jest istotna w diagnostyce. Ze względu na złośliwy charakter raka pęcherza moczowego oraz konieczność agresywnego leczenia operacyjnego właściwe rozpoznanie tej choroby ma ogromne znaczenie dla pacjenta, zwłaszcza że nie tylko brak odpowiedniej terapii, ale również jej odwleczenie w czasie znacznie pogarsza rokowanie.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 56; 36-48
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies