Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "flowering biology" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Analiza porównawcza cech dzikich gatunków rodzaju Secale L. w celu poszerzenia zmienności genetycznej przydatnej w hodowli
Comparative analysis of the features of wild species within the genus Secale for widening genetic variability to be utilized in breeding
Autorzy:
Ćwiklińska, Anna
Broda, Zbigniew
Bocianowski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/42791556.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
RAPD
Secale sp.
biologia kwitnienia
flowering biology
Opis:
Przedmiotem badań było 12 dzikich gatunków i podgatunków żyta. Gatunkiem kontrolnym był gatunek Secale cereale ssp. cereale odmiana Walet. Obserwacje i analizy miały na celu próbę charakterystyki biologii kwitnienia, cech struktury plonu badanych roślin oraz rozpoznania terminów kwitnienia w aspekcie przydatności do krzyżowania w rodzaju Secale L. W tym celu przeprowadzono obserwacje i pomiary siedmiu cech fenotypowych: liczby kłosów na roślinie, liczby źdźbeł na roślinie, liczby kłosków w kłosie, liczby ziaren w kłosie, długości kłosów, zbitości kłosów, oraz żywotności ziaren pyłku. Prowadzono również obserwacje terminu i długości kłoszenia oraz kwitnienia. Zależności między cechami fenotypowymi, a markerami molekularnymi charakteryzo¬wano przy wykorzystaniu analizy regresji. Ocena polimorfizmu DNA pozwoliła na ustalenie podobieństwa genetycznego. Cechami, które istotnie różniły gatunek uprawny od gatunków i podgatunków dzikich były: liczba kłosków w kłosie i liczba ziaren w kłosie. W roku prowadzenia obserwacji początek kwitnienia gatunków w rodzaju Secale L. wahał się tak, że najwcześniejszy gatunek rozpoczynał kwitnienie 18.05 (S. c. ssp. ancestrale), a najpóźniejszy 16.06 (S. strictum ssp. kuprijanovii). Badane gatunki utworzyły trzy grupy podobieństwa genetycznego. Podobieństwo genetyczne w grupie I wahało się od 57% (między S. c. ssp. cereale, a S. s. ssp. ciliatoglume) do 68% (między S. c. ssp. cereale, a S. sylvestre), w grupie II wyniosło 55% (między S. c. ssp. dighoricum 17785, a S. c. ssp. segetale) a w grupie III wahało się od 43% (między S. c. ssp. dighoricum 5687, a S. c. ssp. ancestrale) do 82% między gatunkami (S. vavilovii, a S. c. ssp. dighoricum 5687).
The aim of the research was to analyze some characteristics of flowering biology of 12 wild species and subspecies of rye as potential candidates to be used in crossing programmes for species of the genus Secale. Time and length of the flowering and heading periods were determined. Moreover, the following seven yield components were characterized: number of spikes per plant, number of stalks per plant, number of spikelets per spike, number of grains per spike, spike density, spike length and viability of pollen grains. Secale cereale ssp. cereale cv. Walet was used as a reference species. Variability of phenotypic features was assessed using RAPD molecular markers. Evaluation of the DNA polymorphism made possible to measure genetic similarity. The wild Secale species and subspecies under study began flowering at different dates, between May 18th (S. c. ssp. ancestrale) and June 16th (S. strictum ssp. kuprijanovii). The wild species greatly differed from the cultivar Walet in the number of spikelets per spike and in the number of grains per spike. Based on the rates of genetic similarity, the species and subspecies were classified into three groups: I. range from 57% (similarity between S. c. ssp. cereale and S. s. ssp. ciliatoglume) to 68% (S. c. ssp. cereale and S. sylvestre), II. 55% (S. c. ssp. dighoricum 17785 and S. c. ssp segetale), III. range from 43% (S. c. ssp. dighoricum 5687 and S. c. ssp. ancestrale) to 82% (S. vavilovii and S. c. ssp. dighoricum 5687).  
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2009, 252; 119-137
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology of three taxa of the genus Scilla L. (Hyacinthaceae) and flower visitation by pollinating insects
Biologia kwitnienia i oblot przez owady zapylające trzech taksonów z rodzaju Scilla L. (Hyacinthaceae)
Autorzy:
Zuraw, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28129.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering biology
flowering rate
squill
Scilla
Hyacinthaceae
flower visitation
pollinating insect
insect
Opis:
Squill of the family Hyacinthaceae is a small bulb perennial. The present study on flowering and pollination of Scilla sibirica Andr., S. sibirica ‘Alba’, and S. bifolia L. was conducted in the years 1995, 1997, and 1999 in the Botanical Garden of the Maria Curie-Skłodowska University in Lublin. The plants flowered from the end of March until the middle of May. The duration of flowering of individual taxa was similar and it averaged 20 days (Scilla sibirica), 21 days (S. sibirica ‘Alba’), and 23 days (S. bifolia). The opening of flower buds always started around 9.00 am and lasted, depending on the taxon, until 3.00 pm (Scilla sibirica ‘Alba’), 4.00 pm (S. bifolia), and 5.00 pm (S. sibirica). The flowers were visited by bees (Apoidea), primarily the honey bee (Apis mellifera L.), bumblebee (Bombus L.), and solitary bees. Numerous honey bee foragers were observed; they bit through the anther walls and even attempted to open still closed flower buds in order to reach the pollen.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 1
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology of eggplant and procedures intensifying fruit set - review
Biologia kwitnienia oberżyny i zabiegi intensyfikujące wiązanie owoców - praca przeglądowa
Autorzy:
Kowalska, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541773.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
flowering biology
eggplant
procedure
fruit set
Solanum melongena
harmonization
pollination
yielding
Opis:
The paper presents literature data on the flowering biology of eggplant and the influence of flower heterostyly on yielding. Flowers with long–styled pistol are the majority among all flowers on a plant (60%). Number of flowers with medium and short style is lower (10–15% and 22–30%, respectively). Eggplants set fruits from flowers with long style in 49–100% and with medium style in 46–85%. These flower’s stigmata have well – developed nodules and well – permissible tissues rich in polysaccharides, proteins styled flowers have small stigmata with underdeveloped nodules and, due to worse absorption, they are not pollinated and do not set fruits. Taking into account the complexity of many factors that make difficult or impossible to self-pollinate the eggplant’s flowers, the efficiency of three procedures intensifying the fruit budding has been presented: bunch vibrating, flower harmonization, and natural pollinating by bumblebees. Many authors’ studies confirm that flower bunch vibrating has not caused sufficient pollen setting on stomata and has not been sufficient for good eggplant flower pollination. Applying growth regulators appears to be more efficient and significantly affects the improvement of eggplant’s yielding. The highest efficiency has been achieved when applying insects as natural pollinators at cultivating the eggplant under covers.
W pracy przedstawiono dane literaturowe na temat biologii kwitnienia oberżyny i wpływu zjawiska heterostylii kwiatów na plonowanie. Największą liczbę wszystkich kwiatów na roślinie stanowią kwiaty ze słupkiem wysokim (ponad 60%). Ilość kwiatów ze słupkiem pośrednim i niskim jest zdecydowanie mniejsza, odpowiednio: 10–20% i 20–30%. Większość roślin oberżyny zawiązuje owoce z kwiatów ze słupkiem wysokim w 49–100% i pośrednim w 46–85%. Znamiona tych kwiatów mają dobrze rozwinięte brodawki i dobrze przepuszczalne tkanki bogate w polisacharydy, białka i inne składniki odżywcze. Charakteryzują się również wysoką chłonnością pyłku. Kwiaty ze słupkiem niskim posiadają małe znamiona z nierozwiniętymi brodawkami. Zwarte tkanki z niską przepuszczalnością zawierają niewielkie ilości składników odżywczych, co uniemożliwia kiełkowanie pyłku i zawiązywanie owoców. Mając na uwadze złożoność wielu czynników, które utrudniają lub wręcz uniemożliwiają samozapylenie kwiatów oberżyny, przedstawiono skuteczność trzech zabiegów intensyfikujących zawiązywanie owoców: wibratorowanie gron, hormonizację kwiatów, a także naturalne zapylanie przez trzmiela ziemnego - Bombus terrestris. Badania wielu autorów potwierdzają, że potrząsanie gron kwiatowych nie powoduje dostatecznego osadzenia pyłku na znamionach słupka i nie jest wystarczające do dobrego zapylenia kwiatów oberżyny. Stosowanie regulatorów wzrostu jest bardziej efektywne i wpływa znacząco na poprawę plonowania oberżyny. Największą skuteczność uzyskano przy zastosowaniu owadów jako naturalnych zapylaczy w uprawie oberżyny pod osłonami.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2008, 07, 4; 63-76
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biologia kwitnienia różnych gatunków z rodzaju Secale L.
Differentiation of flowering biology among species of rye in the genus Secale
Autorzy:
Ćwiklińska, Anna
Broda, Zbigniew
Kurasiak-Popowska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/41535532.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Tematy:
biologia kwitnienia
dzikie gatunki
rodzaj Secale sp.
flowering biology
Secale genus
wild species
Opis:
Przedmiotem badań była charakterystyka kwitnienia jedenastu dzikich gatunków i podgatunków żyta pochodzących z Europy i Azji Środkowej, oraz gatunku uprawnego Secale cereale ssp. cereale, odmiany Walet. Celem badań była wiec charakterystyka biologii kwitnienia gatunków z rodzaju Secale L. Poznanie biologii kwitnienia jest przydatne do krzyżowań oddalonych, ponieważ synchronizacja terminów kwitnienia odgrywa podstawową rolę w prawidłowym przeprowadzaniu krzyżowań i wytworzeniu mieszańców. Porównane zostały takie cechy jak: budowa kłosów (budowa morfologiczna kłosków, długość kłosa, liczba kłosków w kłosie, zbitość kłosa), żywotność ziaren pyłku, termin i długość kwitnienia, stopień samoniezgodności kłosów z poszczególnych gatunków. W wyniku prowadzonych badań i obserwacji ustalono, że wszystkie gatunki i podgatunki mają podobną budowę morfologiczną kłosów, różnią się istotnie statystycznie niektórymi cechami ilościowymi: długością kłosa, liczbą kłosków w kłosie i zbitością kłosów. W roku prowadzenia obserwacji kwitnienie w rodzaju Secale było rozłożone w czasie. Gatunek najwcześniejszy rozpoczynał kwitnienie 18.05, a gatunek najpóźniejszy rozpoczynał kwitnienie 16.06. Gatunki Secale silvestre i Secale strictum ssp. africanum zawiązywały ziarniaki przy samozapyleniu. Pozostałe gatunki i podgatunki jako obcopylne i samoniezgodne nie zawiązywały ziarniaków przy samozapyleniu
The purpose of the study was to characterize the flowering of different species in the genus Secale. Good knowledge of blooming biology is needed for making distant crosses because synchronization of flowering is important for proper performance of the treatment. Investigations were carried out on eleven wild rye species coming from Europe and Middle Asia, and on a cultivated species Secale cereale ssp. cereale, cultivar Walet. The following elements of flowering were compared: structure of inflorescences (morphological structure of spikelets, ear length, spikelet number per ear, ear density), viability of pollen, flowering dates and level of self-incompatibility in species. All the species and subspecies under study were found to have the same morphological structure and to differ significantly in ear length, number of spikelets per ear and ear density. In the year of investigations the duration of flowering in Secale species was largely extended and it lasted from 18 May till 16 June. The species Secale silvestre and Secale strictum ssp. africanum set seeds in the self-pollination process. The other species and subspecies, being self-incompatible ones, did not bind grains in this process.
Źródło:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin; 2009, 251; 107-120
0373-7837
2657-8913
Pojawia się w:
Biuletyn Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology and nectary structure of Melissa officinalis L.
Biologia kwitnienia i budowa nektarnika Melissa officinalis L.
Autorzy:
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28111.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering biology
nectary structure
Melissa officinalis
blooming
visiting insect
insect
micromorphology
stoma
plant anatomy
lemon balm
Opis:
The present study on lemon balm (Melissa officinalis L.) covered flowering biology, monitoring of pollinating insects and floral nectary structure. The micromorphology of epidermal cells of the nectary was investigated using scanning electron microscopy. The nectariferous tissues were observed using light microscopy based on semi-thin sections. Lemon balm flowered from the second decade of June until September. Buds opened from early morning hours until noon. Flowers lived for 24 hours, on the average. Their primary pollinator was the honey bee. The beginning of nectar secretion was found to be at the bud swell stage. The automorphic nectary forms a disc with four protrusions at the base of the nectary. Three smaller ones and one larger than the other ones were distinguished among them. No stomata were found on the lower protuberances, whereas on the highest part anomocytic stomata were present, the number of which was 15. The stomata exhibited different development stages and they were situated above other epidermal cells. In their outline, they were ellipsoidally shaped (18 x 23 μm) and they had average-sized cuticular ledges. They produced a smooth cuticle and wax granules. In cross section, the nectary tissues were composed of a singlelayered epidermis and 9 – 11 layers of the nectary parenchyma. Their thickness was 198 μm. In longitudinal section, the height of the nectary was within a range of 354 – 404 μm. The epidermal cells produced thin outer cell walls. Some of them were completely filled with strongly stained cytoplasm, whereas others showed a high degree of vacuolisation. But the nectary parenchyma cells were marked by poorly stained cytoplasm, a large nucleus and vacuolisation of varying degree.
Przeprowadzone badania melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.) obejmowały biologię kwitnienia, monitoring owadów zapylających i strukturę nektarnika kwiatowego. Mikromorfologię komórek epidermy nektarnika analizowano w skaningowym mikroskopie elektronowym. Tkanki nektarnikowe obserwowano w mikroskopie świetlnym w oparciu o preparaty półcienkie. Melisa lekarska kwitła od drugiej dekady czerwca do września. Pąki rozwijały się od wczesnych godzin rannych do południa. Kwiaty żyły średnio dobę. Ich głównym zapylaczem była pszczoła miodna. Początek sekrecji nektaru stwierdzono w fazie nabrzmiałego pąka. Automorficzny nektarnik tworzy przy nasadzie zalążni dysk z czterema wzniesieniami. Wśród nich wyróżniono trzy mniejsze i jedno większe od pozostałych. Na niższych uwypukleniach brak było aparatów szparkowych, zaś na najwyższej części obecne były skupienia anomocytycznych aparatów szparkowych, których liczba wynosiła 15. Aparaty szparkowe wykazywały zróżnicowane fazy rozwoju i były usytuowane powyżej innych komórek epidermy. W zarysie miały kształt elipsoidalny (18 x 23 μm) i średniej wielkości listwy kutykularne. Na ich powierzchni obserwowano gładką kutykulę i granulki wosku. Tkanki nektarnika na przekroju poprzecznym obejmowały jednowarstwową epidermę i 9 – 11 warstw parenchymy nektarnikowej. Ich miąższość wynosiła 198 μm. Natomiast wysokość nektarnika na przekroju podłużnym wahała się w granicach 354 – 404 μm. Komórki epidermy tworzyły cienkie zewnętrzne ściany komórkowe. Niektóre były całkowicie wypełnione silnie zabarwioną cytoplazmą, inne wykazywały duży stopień wakuolizacji. Natomiast komórki parenchymy nektarnikowej wyróżniały się słabo zabarwioną cytoplazmą, dużym jądrem komórkowym i zróżnicowanym stopniem wakuolizacji.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2009, 62, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology and pollen production of four species of the genus Rosa L.
Biologia kwitnienia i produkcja pyłku czterech gatunków z rodzaju Rosa L.
Autorzy:
Zuraw, B.
Sulborska, A.
Stawiarz, E.
Weryszko-Chmielewska, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26998.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering biology
pollen production
plant species
Rosa
flower
functional morphology
petal structure
scent emission
pollen mass
pollen load
Opis:
Wild growing rose species are of great importance as a source of pollen for insects. Oil extracted from the petals of various Rosa species is used in perfumery, cosmetic industry, and therapeutics. In our study, we compared the flowering duration and flower lifespan, the number of stamens and pistils, the mass and size of pollen grains as well as the anatomical features of the petals of four Rosa species: R. canina, R. ×damascena, R. gallica, and R. rugosa. Moreover, we examined the pollen loads collected by bumblebees foraging on rose flowers in order to determine the attractiveness of pollen of this genus to insects. We showed the flower lifespan to vary (3.5–8 days) in the roses studied and revealed high variation in the number of stamens (82–260) and pistils (17–65) as well as in the mass of pollen produced. The flowers of R. rugosa produced the highest amount of pollen (26.7 mg per flower), while the flowers of R. canina the least (3.3 mg per flower), which is associated with differences in the number of stamens developed in the flowers between these species. The largest pollen grains were found in R. ×damascena and R. gallica. We demonstrated that R. ×damascena produces the thickest petals and that scent-emitting papillae found on the adaxial surface of the petals differ in size and shape in the rose species investigated.
Dziko rosnące gatunki z rodzaju róża (Rosa) mają duże znaczenie jako źródło pyłku dla owadów. Uzyskiwany z płatków olejek znalazł zastosowanie w perfumerii, przemyśle kosmetycznym i lecznictwie. W pracy porównano długość okresów kwitnienia, długość życia kwiatów, liczbę pręcików i słupków, masę i wielkość ziaren pyłku oraz cechy anatomiczne płatków czterech gatunków z rodzaju Rosa: R. canina, R. ×damascena, R. gallica i R. rugosa. Wykazano różną długość życia kwiatów badanych róż (3.5–8 dni) oraz duże zróżnicowanie w liczbie pręcików (82–260) i słupków (17–65), a także w masie produkowanego pyłku. Najwięcej pyłku wytwarzają kwiaty R. rugosa (26.7 mg/kwiat), najmniej kwiaty R. canina (3.3 mg/kwiat), co jest związane w dużej mierze z różną pomiędzy gatunkami liczbą pręcików w kwiatach. Największe ziarna pyłku stwierdzono u R. ×damascena i R. gallica. Wśród badanych gatunków róż najgrubsze płatki wytwarza R. ×damascena, a występujące na doosiowej powierzchni płatków papille emitujące zapach różnią się wielkością i kształtem. Udział pyłku Rosa w obnóżach pyłkowych zebranych przez trzmiele oblatujące kwiaty róż jest dominujący i wynosi >90%.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2015, 68, 3
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flowering biology and structure of floral nectaries in Galanthus nivalis L.
Autorzy:
Weryszko-Chmielewska, E.
Chwil, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/59188.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
flowering biology
nectary structure
floral nectary
Galanthus nivalis
snowdrop
common snowdrop zob.snowdrop
flower
breeding system
pollen mass
nectar production
Opis:
In Poland Galanthus nivalis L. is partially protected. The flowers of this species are one of the first sources of nectar and pollen for insects from February to April. The aim of this study was to present the flowering biology as well as the topography, anatomical, and ultrastructural features of the floral nectary. The flower lifespan, the breeding system, and the mass of pollen and nectar produced by the flowers were determined. Examination of the nectary structure was performed using light, fluorescence, scanning and transmission electron microscopy. The flower of G. nivalis lives for about 30 days. The stamens and pistils mature simultaneously and during this time nectar is secreted. The anthers of one flower produced the large amount of pollen (4 mg). The breeding system of G. nivalis was found to be characterized by partial self-compatibility, outcrossing, and xenogamy. The nectary is located at the top of the inferior ovary. The nectary epidermal cells are characterized by striated cuticular ornamentation. Initially, the secreted nectar formed vesicle-like protuberances under the cuticle. The epidermal and parenchymal cells contain numerous plastids, mitochondria, dictyosomes, ER cisterns, and vesicles fused with the plasmalemma, which indicates granulocrine nectar secretion.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2016, 85, 1
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The biology of flowering of winter aconite (Eranthis hyemalis (L.) Salisb.)
Biologia kwitnienia rannika zimowego (Eranthis hyemalis (L.) Salisb.)
Autorzy:
Rysiak, K.
Zuraw, b.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28378.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
winter aconite
Eranthis hyemalis
dynamics
flowering
nectar
pollen
Ranunculaceae
biology
plant morphology
flower morphology
Opis:
Eranthis hyemalis belongs to the Ranunculaceae family whose representatives enrich early spring pollen flow and nectar for pollinating insects. Flowering biology and morphological characteristics flowers of winter aconite were studied. The forage value was estimated as the rate of nectar production. Observations were carried out between 2008 and 2011 in the Botanical Garden of the Maria Curie-Skłodowska University located in the Lublin area. In the conditions of Lublin, flowering of winter aconite plants started at the beginning of February and lasted until the end of March. The seasonal bloom dynamics was strongly affected by maximum temperatures, which intensified flower blooming, and snowfalls which hampered this process. During the day, flowers opened between 8.00 am and 3.00 pm, but the highest intensity was between 10.00 am and 12.00 am. The process of pollen release, with the average number of 29 stamens shedding pollen in the flowers, lasted from 2 to 3 days. During the day the largest number of anthers opened at noon hours, between 11.00 am and 1.00 pm, though a certain rise in this number was also observed in the morning hours between 8.00 and 9.00 am. Eranthis hyemalis flowers develop funnel-shaped nectaries, on average 3-6 per flower. The determined amount of nectar per flower was 1.23 mg, while the concentration of sugars in it averaged 72.11%. The weight of nectar sugar per flower was 0.88 mg.
Eranthis hyemalis należy do rodziny Ranunculaceae, której przedstawiciele wzbogacają wczesnowiosenny pożytek pyłkowy i nektarowy dla owadów zapylających. Celem pracy było poznanie biologii kwitnienia i cech morfologicznych kwiatów rannika zimowego oraz wartości pożytkowej wyrażonej obfitością nektarowania. Obserwacje prowadzono w latach 2008-2011 na terenie Ogrodu Botanicznego UMCS w Lublinie. W warunkach Lublina kwitnienie roślin trwało od początku lutego do końca marca. Na sezonową dynamikę rozkwitania decydujący wpływ miały temperatury maksymalne, które intensyfikowały rozkwitanie kwiatów, ale również opady śniegu, które całkowicie hamowały ten proces. W ciągu dnia kwiaty rozkwitały od godziny 8.00 do 15.00 z największym nasileniem w godzinach 10.00-12.00. Proces pylenia pręcików w liczbie średnio 29 w kwiecie trwał od 2 do 3 dni. W ciągu dnia najwięcej pylników otwierało się w godzinach południowych 11.00-13.00, choć zauważono również pewną zwyżkę w godzinach porannych 8.00- 9.00. Kwiaty rannika wykształcają lejkowatego kształtu listki miodnikowe w liczbie od 3 do 6. Oznaczona ilość nektaru z 1 kwiatu wynosiła 1,23 mg, a koncentracja cukrów w nim zawartych średnio 72,11%. Masa cukrów oznaczonych z 1 kwiatu wynosiła 0,88 mg.
Źródło:
Acta Agrobotanica; 2011, 64, 2
0065-0951
2300-357X
Pojawia się w:
Acta Agrobotanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies