Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "epicurus" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Polemika przeciwko polemice. Plutarcha krytyka epikureizmu
Autorzy:
Łapiński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944451.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
Plutarch
Epicurus
Epicureanism
tetrapharmakos
Opis:
Polemic against polemics. Plutarch’s attacks on Epicureanism Plutarch’s attitude toward Epicurean philosophy is extremely hostile. According to him, at the core of Epicureanism is subversiveness, an attempt to attack the most fundamental components of Greek culture: traditional morality, religious beliefs, educational, and political commitment. Moreover, the Epicureans were the only philosophers in antiquity who openly criticised Socrates, first and foremost for his εἰρωνεία and “unreasonable” death. In the article, the main tenets of Epicureanism, as well as Plutarch’s polemical efforts, are centered around the figure of τετραφάρμα-κος, or the “fourfold remedy”.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2017, 7, 2; 211-221
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Manifesto of the Epicurean Philosophy of Life
Autorzy:
Wesoły, Marian Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/633531.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Epicurus
Kepos
Letter to Menoeceus
philosophy of life
Opis:
Epicurus’ philosophy grew out of his life experiences, contacts, polemics, journeys and other activities. Apart from such great works as the monumental On nature (Peri phuseôs) in 37 books, Epicurus authored also various extracts (epitomai), principle doctrines, sayings and letters. The letters, while addressed to many students and friends, were for him a very important tool of propagating his own philosophy. Epicurus’ fascinating Letter to Menoeceus can be regarded as a manifesto of his philosophy of life. In historiography, it is often characterized as an exposition of his ethics, even though Epicurus probably did not use the term himself. To better capture the composition and spirit of this work, the Greek text of the letter has been somewhat rearranged here: for the sake of clarity, ample spaces and special paragraphs have been provided, and appropriate headings have been introduced in the Polish translation.
Źródło:
Peitho. Examina Antiqua; 2019, 10, 1; 85-102
2082-7539
Pojawia się w:
Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epikur i wino
Epicurus and wine
Autorzy:
Jaworska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/12660483.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
Epikur
Sympozjon
wino
winopicie
Epicurus
Symposium
wine
drunkenness
Opis:
The symposium has been the subject of research by many authors. Plutarch, in Quaestiones Convivales (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e), states that the most famous thinkers considered it worthy of literary effort, to write down disputes at the table. He included Plato, Xenophon, Aristotle, Speusippus, Dion, Prytanis, Hieronymus and, most importantly, Epicurus among those who were able to make use of symposium threads. The composition of the Epicurean Symposium is quite different from the Platonic dialogue, which has not escaped the attention of the author of The Deipnosophists , Athenaeus. Presumably, it also differs quite a bit from Aristotle’s Symposium. The noticeable lack of passion for wine at the Hellenistic thinker contributed not only to the promotion of a new attitude towards this drink, but also to a radical change in the convivial genre itself.
Sympozjon był przedmiotem dociekań wielu autorów. Plutarch w Zagadnieniach biesiadnych (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e) podaje, że najbardziej sławni myśliciele mieli zapisywanie dysput przy stole za godne literackiego wysiłku i trudu. Do grona tych, którzy potrafili czerpać użytek z wątków sympozjalnych zaliczył Platona, Ksenofonta, Arystotelesa, Speuzypposa, Akademika Diona, Prytanisa, Hieronima, a co najważniejsze – Epikura. Kompozycja epikurejskiego Sympozjonu jest całkiem inna od dialogu platońskiego, co nie uszło uwadze już twórcy Uczty mędrców, czyli Atenajosowi. Przypuszczalnie różni się on niemało także od arystotelesowskiego Sympozjonu. Zauważalny brak zamiłowania do wina u hellenistycznego myśliciela przyczynił się nie tylko do propagowania nowej postawy wobec tego trunku, ale i do radykalnej zmiany samego gatunku biesiadnego.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2022, 2 B (26); 113-125
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyjemność w filozofii starożytnej: Platon, Arystoteles, Epikur
Pleasure in ancient philosophy: Plato, Aristotle, Epicurus
Autorzy:
Płotka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/5918107.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
przyjemność
filozofia starożytna
Platon
Arystoteles
Epikur
pleasure
ancient philosophy
Plato
Aristotle
Epicurus
Opis:
The integral concept of pleasure seeks the answer to the question what various experiences of pleasure have in common. While contemporary philosophy partially capitulates before responding to this question, the integral and unifying concept of pleasure, ancient philosophers eagerly took up this thread and tried to elaborate on the essence of experience or the state of pleasure so as to be able to indicate its essential and inalienable element in various experiences. The aim of the paper is to present the three greatest concepts of pleasure in ancient philosophy: Platonic, Aristotelian and Epicurean. Although at the root of all three concepts is the same question and the same research problem to be solved (i.e. “what is pleasure in its essence”), the answers to this question were quite different. For Plato, pleasure is some kind of change in the soul or body (kinesis), he emphasized the nature of pleasure as a process. Aristotle, in turn, recognized pleasure not as a process, but as an activity, more precisely as a quality built on activity. The views of both philosophers can be considered “metaphysical”, i.e. they sought to answer the question about pleasure in terms of the nature and structure of this experience. Many scholars of ancient thought find inspiration for these concepts in ancient medical thought, especially the doctors of Hippocrates and Polybus of Kos. Similar influences are noted in the case of Epicurus’s concept of pleasure: although we would consider his concept as ethical rather than metaphysical, the relationship between Epicurean philosophy of pleasure and medicine is twofold. On the one hand, like Aristotle and Plato, he was influenced by the medical thought regarding the explanation of the nature of pleasure and pain, on the other hand, the influence of epicureanism, e.g. on medieval Arabic medical thought.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2022, 11; 53-64
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Influence of Aristotelianism, Epicureanism, Cynicism, and Stoicism on Human Life in the Early Church
Autorzy:
Baron, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559996.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Aristotle
Stoics
Epicurus
Plato
ancient Greek and Christian models of human life
Opis:
This article deals with the issue of ancient Greek models of life proposed by Aristotle, Epicurus and the Stoics. The author tries to describe how and which of these models were assimilated by Christian society during the first centuries and which were rejected. The purpose of this article is to show how important Aristotle’s, the Stoics and Epicurus’ philosophy was for Christians in the advancement of the Christian lifestyle among the Greek societies. Understanding the development of theology in the early Greek Church requires knowledge of the ideals and values that shaped the thinking and behavior of people before they heard about the Gospel of Jesus.
Źródło:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology; 2015, 3; 25-42
2300-3588
Pojawia się w:
Theological Research. A Journal of Systematic Theology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ESCHATOLOGIA I EPIKUREIZM W STAROŻYTNYM ŚWIECIE: JULIAN KUŁAKOWSKI O LUDZKIEJ NATURZE W MITOLOGII GRECKO-RZYMSKIEJ
ESCHATOLOGY AND EPICUREANISM IN THE ANCIENT WORLD: JULIAN KUŁAKOWSKI ON THE HUMAN NATURE IN THE GRECO-ROMAN MYTHOLOGY
Autorzy:
Puczkow, Andriej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423491.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Lubuskie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Julian Kułakowski
eschatology
ancient Greece
Epicurus
Epicureanism
the Ancient Greece Mythology
The Roman Mythology
Julian Kułakowski (1855–1919)
eschatologia antycznej Grecji
Epikur i epikureizm
mitologia starożytnej Grecji
mitologia rzymska
Opis:
Julian A. Kułakowski (1855-1919), Professor of the Roman rhetoric on the Imperial St. Włodzimierz’s University, Russified Pole, gave two public lectures in Kiev, one was about Lucretius (in 1887), the second one about Epicurus (in 1889). In 1899 he published the book titled: "Death and immortality in the ancient Greeks’ images". Taken together, they are probably the first in the Russian humanities historico-philosophical views that concern the process of the integration of the form of Greco-Roman world view into eschatology and epicureanism at that time, views that at the turn of the XIX and XX century were moderated by decadent (tu brakuje słowa w polskim abstrakcie) of the intellectuals of the Silver Age. In the article, on the basis of archives, careful reading and analysis of different contexts, the problematics of the history, theory of origin and functioning in the mythico-poetical space of this epoch was elaborated. The article shows the way in which Kułakowski reconstructs the ancient idea of human being based on the mythical attributivity, wherein human being functions integrally and exhaustively in both: the realistic world, and in the afterlife. This situation results from the specific corporality figure construed on the basis of the myth, corporality that has different levels and embraces the body, as well as the soul, and finally it allows this human soul to continue the existence in the afterlife.
Julian A. Kułakowski (1855-1919), profesor rzymskiej retoryki, Cesarskiego Uniwersytetu Św. Włodzimierza, zrusyfikowany Polak, wystąpił w Kijowie z dwoma wykładami publicznymi: o Lukrecjuszu (1887) i Epikurze (1889). W 1899 roku opublikował książkę „Śmierć i nieśmiertelność w wyobrażeniach starożytnych Greków”. Rozpatrywane łącznie, teksty te są prawdopodobnie pierwszymi w rosyjskiej humanistyce historyczno-filozoficznymi poglądami dotyczącymi procesu włączenie form światopoglądu grecko-rzymskiego do ówczesnej eschatologii i epikureizmu, które na przełomie XIX-XX wieku zostały złagodzone dekadenckimi intelektualistów Srebrnego Wieku. W artykule na podstawie materiałów archiwalnych i uważnej lektury i ponownego odczytania kontekstów rozpatrzono problematykę historii i teorii ich powstawania oraz funkcjonowanie w mityczno- poetyckiej przestrzeni postgutenbergowskiej epoki. Artykuł ukazuje jak Kulakowski rekonstruuje antyczną wizję człowieka zbudowaną na atrybutywności mitycznej, w której człowiek integralnie i całościowo funkcjonuje zarówno w świecie i w rzeczywistości pozagrobowej. Wynika to ze specyficznej, ukonstytuowanej na micie, figury cielesności, która posiadając różne poziomy jakościowo obejmuje zarówno ciało jak i dusze, pozwalając duszy ludzkiej kontynuować istnienie „po śmierci”.
Źródło:
Rocznik Lubuski; 2016, 42, 2; 189-202
0485-3083
Pojawia się w:
Rocznik Lubuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metateoria historii woli. Rozważania o powstaniu i wczesnym rozwoju pojęcia woli od V w p.n.e. do Maksyma Wyznawcy
Metatheory of a History of Will: Reflections on the Origins and Early Development of the Notion of the Will from the 5th Century B.C. to Maximus the Confessor
Autorzy:
Bizoń, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488160.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wolna wola
etyka
psychologia moralna
wybór
przyzwoleni
wolność
Platon
Arystoteles
Stoicy
Epikur
Aleksander z Afrodyzji
Augustyn z Hippony
Maksym Wyznawca
free will
ethics
moral psychology
choice
consent
freedom
Plato
Aristotle
Stoics
Epicurus
Alexander of Aphrodisias
Augustine of Hippo
Maximus the Confessor
Opis:
W tekście omawiam metateoretyczne uwarunkowania dla historii powstania i rozwoju pojęcia wolnej woli. Punktem wyjścia jest zagadnienie pojęcia spekulatywnego. Ponieważ wola jest pojęciem spekulatywnym, nie ma jednoznacznej definicji tego pojęcia. Dlatego też utrudnione jest badanie jego historii, ponieważ autorzy starożytni operowali różnymi teoriami chcenia i wolności, które nie zawsze były ze sobą kompatybilne. Następnie omawiam teorie chcenia i działania wybranych autorów, które miały istotny wpływ na późniejszy rozwój pojęcia woli. Rozpatruję pojęcie wyboru Platona, pojęcia życzenia i wyboru Arystotelesa, pojęcie przyzwolenia stoików, teorię wolności Epikura, teorię wyboru Aleksandra z Afrodyzji, pojęcie woli Augustyna z Hippony i teorię woli Maksyma Wyznawcy.
In the text, I discuss the metatheoretical aspects of a history of the origins and development of the notion of free will. I begin with the notion of a speculative concept. Since the will is a speculative concept there is no unequivocal definition of this notion. For this reason the study of the history of this notion is particularly difficult, since ancient authors have operated on different theories of willing and freedom, which were not always mutually compatible. Next, I discuss the theories of willing and action of select authors, that had a significant influence on the later development of the theory of the will. I discuss the notion of choice in Plato, the notions of wish and choice in Aristotle, the notion of assent in the Stoics, the theory of freedom of Epicurus, the theory of choice of Alexander of Aphrodisias, the concept of will in Augustine of Hippo, and the theory of will in Maximus the Confessor.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 3; 71-51
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba ludzka jako „byt relacyjny” – antropologiczne fundamenty eklezjologii Soboru Watykańskiego II
The Human Person as the “Relational Being” – Anthropological Foundations of Ecclesiology of the Second Vatican Council
Autorzy:
Choromański, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/956474.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
augustine
aristotle
christian anthropology
philosophical anthropology
bartnik cz.
boethius
cicero
a man
ecclesiology
epicurus
gaudium
et spes
individualism
individual
social being
communion (personal)
the
church
lumen gentium
nature
person
personalism
relational
vatican ii
thomas aquinas
the community
augustyn
arystoteles
antropologia chrześcijańska
boecjusz
cyceron
człowiek
eklezjologia
epikur
gaudium et spes
indywidualizm
indywiduum
istota społeczna
kościół
natura
osoba
personalizm
relacyjność
tomasz z akwinu
wspólnota
antropologia filozoficzna
komunia (osobowa)
Sobór Watykański II
Opis:
In this article the Author proves existence of an intrinsic and inseparable connection between anthropology and ecclesiology. The necessity of the Church as a community of believers can be demonstrated not only by the will of God explicitly expressed in the Holy Scriptures, but also by an anthropological analyses of the very nature of man, who is a social being opened towards God and towards other human beings. In the first part of the article, referring to a long philosophical tradition dating back to pre-Christian times and ending in the modern era, the Author illustrates by many examples the social dimension of human nature deliberately ignoring the biblical data and the teaching of the Magisterium. In the second part, he shows how the Conciliar teaching on the human person based on the Revelation remains in harmony with philosophical, anthropological and scientific arguments depicting human person as a relational (social) being. In the third part of the article, the Author demonstrates the correlation of the Conciliar teaching on the Church as community with anthropological data. The necessity of the Church can be justified not only by the authority of God (Revelation), but also by reflecting on the man’s nature (anthropology). Individualistic conception of faith, to which the Second Vatican Council wanted to react by its ecclesiology of communion, not only does not correspond to the biblical teaching, but also runs counter to the rational thinking on the human person who, in the light of diff erent sciences, is a relational being.
Źródło:
Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 58-87
2449-7452
Pojawia się w:
Studia Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies