Epikur i wino

The symposium has been the subject of research by many authors. Plutarch, in Quaestiones Convivales (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e), states that the most famous thinkers considered it worthy of literary effort, to write down disputes at the table. He included Plato, Xenophon, Aristotle, Speusippus, Dion, Prytanis, Hieronymus and, most importantly, Epicurus among those who were able to make use of symposium threads. The composition of the Epicurean Symposium is quite different from the Platonic dialogue, which has not escaped the attention of the author of The Deipnosophists , Athenaeus. Presumably, it also differs quite a bit from Aristotle’s Symposium. The noticeable lack of passion for wine at the Hellenistic thinker contributed not only to the promotion of a new attitude towards this drink, but also to a radical change in the convivial genre itself.

Sympozjon był przedmiotem dociekań wielu autorów. Plutarch w Zagadnieniach biesiadnych (Plut. Quaest. conv. I, 612d-e) podaje, że najbardziej sławni myśliciele mieli zapisywanie dysput przy stole za godne literackiego wysiłku i trudu. Do grona tych, którzy potrafili czerpać użytek z wątków sympozjalnych zaliczył Platona, Ksenofonta, Arystotelesa, Speuzypposa, Akademika Diona, Prytanisa, Hieronima, a co najważniejsze – Epikura. Kompozycja epikurejskiego Sympozjonu jest całkiem inna od dialogu platońskiego, co nie uszło uwadze już twórcy Uczty mędrców, czyli Atenajosowi. Przypuszczalnie różni się on niemało także od arystotelesowskiego Sympozjonu. Zauważalny brak zamiłowania do wina u hellenistycznego myśliciela przyczynił się nie tylko do propagowania nowej postawy wobec tego trunku, ale i do radykalnej zmiany samego gatunku biesiadnego.