Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "coat of arms" wg kryterium: Temat


Tytuł:
W sprawie nowego herbu gminy i miasta Szadek
On the new coat of arms for the town and commune of Szadek
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510342.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
coat of arms
Szadek
herb
Opis:
The coat of arms for the town and commune of Szadek was designed and approved in 1990, in accordance with law in force at that time. It was, however, done without consulting heraldists and historians specializing in municipal coats of arms from the period of I Republic of Poland, or persons professionally designing emblems for contemporary municipalities. Consequently, a number of mistakes were made, the most important being that it only partly resembles the town’s heraldic arms from the mid-16th century or the coat of arms from the 17th century, which was incorporated in the altar of Szadek’s parish church to commemorate the citizens who donated funds for its equipment and decoration. According to current quidelines for re-creating coats of arms of urban communes, a municipality should have as its heraldic symbol the historic coat of arms of its capital town or city. Relevant sources indicate that the new emblem of the town and commune of Szadek should contain a city wall with an open gate and three battlemented towers, the exact shape depending on which tradition – 16th or 17th century – is recalled. As regards the heraldic colours, the new coat of arms should have red walls on a golden shield (like that from the 17th century), although a white background is also found for Szadek in publications on heraldic arms of Polish towns and cities.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2012, 12; 5-21
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znikające znaki. Czy można prześledzić losy polskich herbów rycerskich w świetle źródeł średniowiecznych?
Vanishing Signs. Is It Possible to Follow the Fortunes of Polish Knightly Coat of Arms with the Help of Medieval Sources?
Autorzy:
Gigoń, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459659.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
heraldry
small knight-clans
variant of coat-of-arms disappearance of coat-of-arms medieval society
Opis:
The paper presents research on some virtually unknown coat-of-arms. It deals with the subject of coat-of-arms, such as Kliza, Wiza, Moszczenica, Calina, Wazanki, Piękostki, Ulina, Owada, Czawuja, Kołmasz, Prus I (Turzyna), Prus II (Wilczekosy), Glezyna, Larysza, Ogniwo, Zarosie, Chmara, Zgraja, Goljan. Most of them are supposed to be variants of well-known coat-of-arms. They also reflect the structure of medieval society in Poland.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Disappearing signs. Can the changes in The Polish chivalric coats-of-arm s be traced in medieval sources?
Autorzy:
GIGOŃ, MATEUSZ
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628794.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
heraldry, petty knightly clans, coat-of-arms varieties, diminishing of coat--of-arms, medieval society
Opis:
The paper presents an overview of current papers(but it reminds us also of fi ndings of prewar researchers) about coats-of-arms of small chivalric clans, rarely present in sources. It also contains some fi ndings made by the author himself, mainly about Prus, Chmara and Zgraja coats-of-arms. The intent of the author was also a limited sources study refl ec-tion on the coats-of-arms, about which there is lack of information concerning their shape and probable genetical relationship with other coats-of-arms. The following coats-of-arms or their callings were mentioned: Kliza, Wiza, Moszczenica, Calina, Wazanki, Piękostki, Ulina, Owada, Czawuja, Kołmasz, Prus I (Turzyna), Prus II (Wilczekosy), Glezyna, Lary-sza, Ogniwo, Zarosie, Chmara, Zgraja, Goljan. Most of them turned out to equate with other, better known coats-of-arms, or strove for that kind of equation. All this makes the structure of polish medieval society and the rules of that society more clear
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2012, 3, 1; 105-114
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emblem of the Polish Republic as Part of the National Culture: The Genesis of the Symbol
Autorzy:
Grabowski, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2007525.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
national emblem
Polska
coat of arms
national symbols
Opis:
The theme of this article is the evolution of the Polish national emblem. Without knowledge of the genesis and history of this national symbol, it is difficult to understand the value of education in terms of nationality and the sense of national unity. Appearance, shape, colour evolved due to the political centrifugation in the country, but always and invariably meant Poland as the home of those who lived in the country and emigrated.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2016, 4(114); 200-209
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herb gminy (wiejskiej) Zduńska Wola
Coat of arms of Zduńska Wola (rural) commune
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510646.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
coat of arms
commune
Zduńska Wola
herb
gmina
Opis:
Zduńska Wola (rural) commune coat of arms was adopted in 2001. It was de-signed by Andrzej Dabrowski, a designer connected with the Polish Heraldry Cen-tre. The emblem includes reference to the controversial mid-19th century version of Zduńska Wola city crest or the region’s bee-keeping tradition (three bees), and to the Siemiątkowski family (coat of arms Jastrzębiec) living in Zduńska Wola re-gion in the 19th and first half of the 20th century (a horseshoe and a cross). In 2001 the project of the sign, with due explanation, was submitted, as is required by law, to the Ministry of Internal Affairs and Administration for opinion. The initial opinion prepared by experts from the Heraldry Committee was negative, but it did not lead to the issuing of a decision in this matter by the minister in charge of administration. The objections to the coat of arms of Zduńska Wola (rural) commune, expressed by the experts of the Heraldry Committee, and the lack of a positive ministerial opinion, which is necessary for adoption of the emblem, indicate that in the future there may be a change of the emblem. Perhaps a good starting point for a new coat of arms should be St. Catherine, the patron saint of the church in Korczew, which also was a parish church for Zduńska Wola and other localities in its neighbourhood.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2014, 14; 75-84
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herb powiatu zduńskowolskiego
Zduńska Wola county coat of arms
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510330.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
coat of arms
county
Zduńska Wola
herb
powiat
Opis:
The County Council in Zduńska Wola made a resolution on 24 November 2000 to adopt a county coat of arms. It features St. Maksymilian M. Kolbe, a monk and martyr. The Saint’s ties with Zduńska Wola influenced the direction of search for a symbolic reference for Zduńska Wola county arms. St. Maksymilian M. Kolbe (born in Zduńska Wola in 1894) is the patron of Zduńska Wola, and October 10 – the day of his canonization – is the Feast of Zduńska Wola. Memory of the Saint’s links with his place of birth is cultivated by the Museum – home of St. Maksymilian M. Kolbe in Zduńska Wola, set up in 1994, on the centenary of his birth. In 2004 the church of the Assumption of Virgin Mary in Zduńska Wola was named the Sanctuary of the Birth and Baptism of St. Maksymilian M. Kolbe. Zduńska Wola county coat of arms received a positive opinion from the admini-stration minister. The only objection that could be raised by a heraldist may con-cern the too realistic (non-heraldic) presentation of the figure of St. Maksymilian M. Kolbe.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2014, 14; 85-96
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Godne Księstwo Litewskie takiego klejnotu” – edycja krytyczna cyklu wierszy dotyczących Pogoni z Pocztu herbów Wacława Potockiego
Autorzy:
Piotrowiak, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2031018.pdf
Data publikacji:
2019-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Wacław Potocki
Pogoń
Lithuania
coat of arms
Litwa
herb
Opis:
The paper is a critical edition of Wacław Potocki’s series of poems centered around the Lithuanian coat of arms „Pogonia”. The poems come from a verse book of heraldry:  The Coats of Arms of the Nobility of the Polish Crown and the Grand Duchy of Lithuania, published in 1696. The transcription of the works is accompanied by explanations of a multifaceted character.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2019, 14, 9; 246-266
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herb miejski jako medium społecznej komunikacji. Treści symboliczne herbu Kamienia Pomorskiego do końca XIX wieku
The Town’s Coat of Arms as a Medium of Social Communication: The Symbolism of Kamień Pomorski’s Coat of Arms until the Nineteenth Century
Autorzy:
Gut, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1059139.pdf
Data publikacji:
2020-09-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe w Toruniu
Tematy:
western pomerania
kamień pomorski
town
heraldry
coat of arms
emblem
symbolism
social communication
Opis:
The article aims at presenting the town’s coat of arms as a medium of social communication in the Middle Ages and early modern times, with the example of one of the small towns in Western Pomerania – Kamień Pomorski. The text analyses the transformations that took place in the iconography of the town seal from the fourteenth to the nineteenth centuries and investigates different ways of understanding the symbolism of the coat of arms, based on written sources created from the seventeenth to eighteenth centuries in the town chancery. The example of the coat of arms of Kamień Pomorski was used to determine the reasons that led to changes in its appearance and in the message it conveyed. The undertaken studies demonstrated that the changes in the symbolic meaning of the coat of arms were the result of an intentional adaptation of the visual message shaped in the Middle Ages to the changing religious and social circumstances of the early modern period. The changes in the conveyed message were not only the result of the replacement of emblems placed on the seals, but also of their new interpretation by means of legends explaining the origin and symbolism of the coat of arms conceived by the town council and burghers.
Źródło:
Zapiski Historyczne; 2020, 85, 3; 5-34
0044-1791
2449-8637
Pojawia się w:
Zapiski Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbole religijne na flagach i w herbach państw współczesnego świata
Autorzy:
Wrona, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/471388.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
coat of arms
country
flag
religion
world
flaga
herb państwowy
kraj
religia
świat
Opis:
Wygląd i podstawowa symbolika flag i herbów państwowych wchodzi w zakres zainteresowania także geografii, zwłaszcza geografii politycznej. Wiele flag i herbów swą kolorystyką i detalami graficznymi odnosi się do religii, gdyż – tak dawniej, jak i obecnie – wierzenia religijne mają duży wpływ na rozwój społeczeństw. Na flagach prawie 70 i w herbach około 80 państw współczesnego świata zostawiły swoje odbicie przede wszystkim wielkie religie światowe – chrześcijaństwo i islam. Symbole religijne na flagach i w herbach: nawiązują do tradycji religijnych danego narodu, symbolicznie informują o podstawowym składzie wyznaniowym mieszkańców, „określają” religię państwową, niekiedy nawołują do tolerancji religijnej. Napisy na flagach oraz dewizy herbowe odwołują się wprost do Boga lub do określonych wartości etyczno-religijnych.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica; 2016, 10
2084-5456
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Geographica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znak miejski Zduńskiej Woli
Coat of arms of the city of Zduńska Wola
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510674.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
city coat of arms
Zduńska Wola
city rights
herb miasta
prawa miejskie
Opis:
The heraldic coat of arms of Zduńska Wola commemorates the possessors of the town (Stefan and Honorata Złotniccy) and the granting of city rights in 1825. The present sign of the city of Zduńska Wola was designed in 1915. Earlier, in 1847 and 1904, two proposals for coats of arms were prepared, which, however, were not accepted as city emblems. In XIX century, adoption of a coat of arms depicting three bees was considered, and in early XX century a city sign was created featuring a factory, a loom and a woman working on it. The 1847 version was popularized in the period of II Republic and then in the 1960s by Marian Gumowski. Up to 1976 it competed for the status of the city sign with the emblem designed in 1915. Resolution of the City Council of Zduńska Wola of 1976 put a stop to this dispute, although it comes up from time to time to this day.
Źródło:
Biuletyn Szadkowski; 2014, 14; 59-74
1643-0700
Pojawia się w:
Biuletyn Szadkowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzeł Biały w polskich herbach miejskich
The White Eagle in Polish City Coats of Arms
Autorzy:
Marecki, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19944749.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu
Tematy:
Orzeł Biały
herb miejski
heraldyka
symbol
White Eagle
city coat of arms
heraldry
Opis:
Wśród wielu herbów miast leżących na terenie Polski wyróżniają się te, na tarczach których widnieje wyobrażenie Orła Białego będącego herbem (godłem) państwowym. Orzeł Biały znajduje się w herbach dziewięciu miast polskich. Przedstawienie orła występuje w heraldyce rycerskiej, szlacheckiej, miejskiej i kościelnej. Przyjęcie Orła Białego jako godła nie jest przypadkowe, ma swoje uzasadnienie historyczne i społeczne. Stanowiło także pewne wyróżnienie dla miasta, w którego herbie znajdowały się elementy zaczerpnięte z herbu państwowego. Najczęściej nawiązywało do nadania praw miejskich przez władców Polski oraz do historycznej roli, jaką odegrały używające je współcześnie miasta. Warto też podkreślić, że Orzeł Biały w herbie budował poczucie przynależności do wspólnoty państwowej i utwierdzał poczucie tożsamości narodowej w okresie niewoli narodowej.
Among the many coats of arms of cities located in Poland, the ones with the image of the White Eagle, which is the state coat of arms (emblem), stand out. The White Eagle is in the coats of arms of nine Polish cities. The depiction of the eagle occurs in knightly, noble, city and church heraldry. The adoption of the White Eagle as an emblem is not accidental, it has its historical and social justification. It was also a kind of distinction for the city whose coat of arms contained elements taken from the national coat of arms. Most often it referred to the granting of city rights by Polish rulers and to the historical role played by the cities that use them today. It is also worth emphasizing that the White Eagle in the coat of arms built a sense of belonging to the state community and strengthened the sense of national identity during the period of national captivity.
Źródło:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia; 2021, 28; 69-94
0208-7626
Pojawia się w:
Studia Sandomierskie. Teologia-Filozofia-Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herb Kamionki – źródła i treść
The Coat of Arms of Kamionka – Sources and Content
Autorzy:
Giergiel, Tomisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33909989.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Kamionka
city coat of arms
sources
city seal
herb miasta
źródła
pieczęć miejska
Opis:
Artykuł przedstawia dzieje herbu Kamionki w województwie lubelskim. Autor prezentuje genezę, źródła i treść herbu używanego przez władze miasta w latach osiemdziesiątych XVI w. Był to złoty okres w rozwoju miasta. Autor prezentuje również inne źródła heraldyczne i sfragistyczne, które mogą obecnie być brane pod uwagę w procesie kreowania herbu miasta. Analiza ta została przekazana samorządowi Kamionki, który uzyskał prawa miejskie 1 stycznia 2021 r. i rozpoczął przygotowania do ustanowienia herbu oraz innych symboli. Zostały one zwieńczone 30 listopada 2021 r. podjęciem uchwały w sprawie ustanowienia symboli Gminy Kamionka i zasad ich używania w oparciu o przedstawione tutaj wnioski.
The article presents the history of the Kamionka coat of arms in the Lubelskie Voivodeship. The author presents the genesis, sources and content of the coat of arms used by the city authorities in the eighties of the sixteenth century. It was a golden period in the city's development. The author also presents other heraldic and sphragistic sources that may affect the process of creating the city's coat of arms. This analysis was submitted to the local government of Kamionka, which obtained city rights on January 1, 2021, and began preparations for the establishment of the coat of arms and other symbols. They were completed on November 30, 2021 with the adoption of a resolution on the establishment of the symbols of the Kamionka Commune and the rules for their use based on the conclusions presented here.
Źródło:
Res Historica; 2023, 55; 137-159
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika herbu Sokola
Symbolism of the Sokola Coat of Arms
Autorzy:
Gapski, Marcin H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1944897.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
herb Sokola
heraldyka
symbolika
niedźwiedź
dzik
Sokola coat of arms
heraldry
symbolism
bear
wild boar
Opis:
The wild boar and the bear have been present in people's beliefs and customs from time immemorial. This was the case both with beliefs of representatives of folk culture – e.g. peasants in Byelorussia or shepherds in Silesia – and with recipients of high-brow and sophisticated chronicles written by medieval historians. The boar and the bear lived side by side, and this common presence – both the real one, connected with their similar habitats, and the proximity in the sphere of material and spiritual culture – could lead to the features of both these animals merging in one image, that is in the Sokola coat of arms, in which one can see a half-boar and half-bear.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 2; 21-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orzeł Biały z 1 VIII 1919 roku – idealny wzór polskiego orła państwowego czy „heraldyczne nieszczęście”? Uwagi na marginesie inicjatywy obywatelskiej w sprawie przywrócenia „tradycyjnego” herbu Rzeczypospolitej
White Eagle from 1919 – the ideal model of the Polish state eagle, or “heraldic misfortune”? Comments on the citizens’ initiative in the case to restore the “traditional” coat of arms of the Poland
Autorzy:
Adamczewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687474.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Orzeł Biały
heraldyka
herb Rzeczypospolitej / herb Polski
White Eagle
heraldry
Polish national coat of arms
Opis:
In 2018, a group of politicians submitted a proposal to change the coat of arms of Poland. They proposed that the coat of arms of the Polish state that is currently used replaced with the coat of arms from 1919. The coat of arms of the Polish state from 1919 resembled the emblem used in the 18th and 19th centuries. The crown on the head of the eagle from 1919 took the form of a closed crown with a cross. The eagle in the crown with the cross – according to the applicants – symbolizes both state sovereignty and national sovereignty. The eagle in the crown with the cross – what the applicants pointed out – has been a traditional eagle of Poland for centuries. The author of the article draws attention to the errors contained in the arguments for the change of the coat of arms of Poland. The author draws attention to historical, symbolic, political and aesthetic arguments, which together allow for a critical assessment of the application. The most important are historical arguments. The basic sources – the seals of Polish kings – from the coronation of Przemysław II to Stanisław August – have the image of an eagle in the open crown without a cross. The crown closed with a cross on the head of the eagle on the royal seals appeared in the 18th century. This observation proves that the eagle in the official coat of arms of Poland until the mid-18th century had an open crown without a cross. However, the crown closed with a cross on the head of the Polish eagle often appeared on the unofficial images of the White Eagle. In the 19th century, during the November Uprising, the National Government issued an important decision on the coat of arms of Poland. The eagle from February 1831 was crowned with an open crown. The eagle in the open crown replaced the eagle in a closed crown with a cross. The government‘s decision of February 1831 about the coat of arms was invoked by politicians who designed the emblem of Poland in 1919. However, they did not know that the official eagle of February 1831 had an open crown. They mistakenly believed that the Polish eagle had a crown closed with a cross throughout the November Uprising. The question remains open whether the Polish eagle of 1919 would be crowned with a crown closed with a cross if the politicians who designed it knew exactly what form the coat of arms of February 1831 was. Historians agree with the opinion that state emblems change their form, and the form of coats of arms changes with artistic and historical periods. The coat of arms of the Polish state in the following years may be changed. The question should be asked whether the new form of the coat of arms should closely repeat the pattern from previous historical periods. Many believe that the alternative to duplicating old eagle designs is to create an Polish eagle in „modernist“ stylization, appropriate to the aesthetics of the early 21st century.
1 sierpnia 1919 r. Sejm Ustawodawczy przyjął ustawę o polskich godłach państwowych. Posłowie w trakcie obrad parlamentarnych zgłosili szereg wątpliwości w sprawie formy Orła Białego przedłożonego do poselskiej akceptacji. Pomimo zastrzeżeń i wątpliwości Sejm przyjął zgłoszoną regulację. Ustawa z 1919 r. nie zakończyła dyskusji na temat polskich znaków państwowych, a jedynie wprowadziła znak tymczasowy i zapowiedziała jego uszczegółowienie. Godło przyjęte 1 sierpnia 1919 r. było jednym z trzech znaków w grupie ważnych orłów rywalizujących u progu II Niepodległości o miano godła państwowego. Dwa pozostałe godła – orzeł Kazimierza Kierskiego z początku 1917 r. lub nawet z końca 1916 r. i orzeł Bronisława Gembarzewskiego z początku 1917 r. – w różnym czasie pełniły funkcje polskich znaków przedpaństwowych, a nawet funkcje polskich znaków państwowych po 11 listopada 1918 r. Orzeł z sierpnia 1919 r. sylwetą odwoływał się do tradycji polskich znaków państwowych z końca XVIII i XIX w. Wyrażał ciągłość państwa i akcentował przywiązanie twórców godła do tradycji powstania listopadowego i – werbalnie – do herbu ustanowionego przez Sejm i Rząd Narodowy na początku 1831 r. Słuszne założenie o zachowaniu ciągłości z decyzjami władz powstańczych z 1831 r. jednakowoż nie zostało w 1919 r. dobrze zrealizowane. Orzeł z sierpnia 1919 r. był inny od orła z 1831 r., a także został gorzej od niego narysowany. Z tego powodu podjęte zostały prace, które finalnie przynieść miały lepszy wzór godła. Od sierpnia 1919 r. w Ministerstwie Sztuki i Kultury, a następnie w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego przygotowywano nowe wersje godła Rzeczypospolitej. Prace nadzorowane przez aparat państwowourzędniczy II Rzeczypospolitej zmierzały do stworzenia znaku, który stylizacją nawiązywałby do godła z sierpnia 1919 r. Równolegle do prac ministerialnych czołowi graficy ówczesnej Polski opracowywali własne Orły Białe, często wzorując się na orłach jagiellońskich. Na uwagę zasługują prace prof. Zygmunta Kamińskiego i Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej. Zaprojektowane przez nich w 1924 i 1925 r. orły zainteresowały rządzących Polską po zamachu majowym z 1926 r. i rządzący ci zlecili w 1927 r., aby prof. Kamiński przygotował wzór nowego herbu Rzeczypospolitej. Orzeł Biały prof. Z. Kamińskiego z 1927 r. formą odbiegał od wzoru z sierpnia 1919 r., a jakością wykonania wyraźnie przewyższał dotychczasowe godło. Kontrowersje wzbudziła zmiana korony na głowie orła. W miejsce korony zamkniętej prof. Kamiński wprowadził koronę otwartą. Dla polityków i dla zwolenników ugrupowań prawicowo-narodowych taka korekta – szczególnie, że nastąpiła po zbrojnym zamachu stanu w maju 1926 r. i bez udziału parlamentu – była nie do zaakceptowania. Dyskusja wywołana zmianą formy korony, czy szerzej – zmianą formy polskiego orła państwowego w 1927 r. trwa do dziś. Heraldycy i politycy spierają się, czy w herbie Rzeczypospolitej powinna być korona otwarta, czy też korona zamknięta, a politycy prawicowo-narodowi podpowiadają, że Rzeczypospolitej należy przywrócić jej tradycyjne godło, a tym tradycyjnym godłem – według polityków prawicowo-narodowych – jest orzeł z sierpnia 1919 r. Odpowiedź na pytanie o właściwą formę polskiego orła państwowego, a także o rodzaj jego korony nie jest łatwa. Źródła (w tym przypadku analizowane były królewskie pieczęcie) sugerują odpowiedź. W długim trwaniu, w okresie przedrozbiorowym polski orzeł ukoronowany był koroną otwartą. Ponadto w 1831 r. Sejm powstańczej Polski i jej rząd zgodnie przyjęli herb z orłem „jagiellońskim” ukoronowanym także koroną otwartą. Korona zamknięta na głowie orła na pieczęciach pojawiła się w okresie panowania Stanisława Augusta Poniatowskiego. Była popularna w przedstawieniach polskiego orła w XIX w. i ta dziewiętnastowieczna tradycja korony zamkniętej wpłynęła na treść dwudziestowiecznej dyskusji o godle Rzeczypospolitej.
Źródło:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku; 2018, 20; 7-42
2450-6796
Pojawia się w:
Studia z Historii Społeczno-Gospodarczej XIX i XX Wieku
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tres turres sunt tres arces... Rola toruńskiego herbu w poezji Ulryka Schobera
Tres tres sunt tres arces... – The role of Toruń coat of arms in Ulryk Schober poetry
Autorzy:
Chrulska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636509.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Tres tres sunt tres arces
Toruń
coat of arms
Ulryk Schober
Renaissance
Emblem Books
Opis:
Emblem was one of the most characteristic art forms of the Renaissance. Emblem Books were especially popular in the end of the sixteenth century and wielded an unusual influence on literature, especially in combination with younger stemmata. In order to get support from a wealthy patron, poets often wrote poems in which the symbolic interpretation of a coat of arms became a pretext for praise, however it was not always so. This article deals with an interesting example of making use of an emblem (or stemma) as means of persuasion. The emblem in question is also a rare example of the use of persuasion in connection to an urban (and not one of the nobility) coat of arms. Taking into account the historical and religious context, one can read works of Schober more accurately. What is particularly valid is the influence of mayor Henryk Stroband. The ideological content of the poems was subordinated to policy of the city, and, on the other hand, to religious insulation, as a result of the progress of the Counter-Reformation in the Kingdom of Poland, and the concerns it brought about in the predominantly Protestant Torun. By referring to Stroband thought that „felix civitas quae tempore pacis timet bella,” and by use of his interpretation of Torun coat of arms, Schober tried to convince inhabitants to take responsibility for the security of the city, not only in practical terms – by building walls, but also more existential ones – by learning to cooperate. To summarize, these poems are not merely an allegorical interpretation of Torun coat of arms. They reach far beyond the typical interpretation of stemma and also contain instructions for a particular vision of the city, which was to be implemented in Torun at the end of the sixteenth century.
Źródło:
Terminus; 2012, 14, 25; 179-189
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Śląska pieczęć Jana Hinczy z Rogowa z 1435 r. Przyczynek do dziejów herbu Działosza
Autorzy:
Wójcik, Marek L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052788.pdf
Data publikacji:
2021-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
pieczęć
herb
Rogowscy
Działosza
Śląsk
Salisch
seal
coat of arms
the Rogowski family
Silesia
Opis:
Przedmiotem zainteresowania autora jest nieznana w historiografii pieczęć podskarbiego koronnego Jana Hinczy z Rogowa, odnaleziona w Archiwum Państwowym we Wrocławiu przy dokumencie z 1435 r. Ze względu na unikalny kształt godła stała się ona punktem wyjścia do badań nad najstarszym, wiązanym genetycznie ze Śląskiem, wyobrażeniem herbu Działosza i jego ewolucją.
The author focuses his interest on the seal of Crown Treasurer Jana Hincza of Rogów, unknown in historiography, found in the State Archives in Wrocław applied to a document of 1435. Due to the unique shape of its charge, it has become the starting point for research on the oldest, genetically related to Silesia, image of the coat of arms of Działosza and its evolution.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2021, 59; 39-51
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek św. Floriana jako symbol heraldyczny w niektórych herbach polskich gmin i miast
The image of St. Florian as a heraldic symbol in some arms of Polish municipalities and cities
Autorzy:
Sobkowicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595390.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
św. Florian; herb; heraldyka; kult świętych; ikonografia;
St. Florian; coat of arms; heraldry; veneration of the saints; iconography;
Opis:
Wizerunek św. Floriana w porównaniu z wizerunkami innych świętych, obok św. Jerzego, jest jednym z najczęściej wykorzystywanych wizerunków w herbach polskich. Nasuwa się pytanie: Dlaczego tak się dzieje? Odpowiedź jest bardzo prosta. Otóż św. Florian to wzór człowieka nieugiętego w swoich przekonaniach, wzór wierności wyznawanej wiary, wzór męstwa, odwagi, ofiarności, który narażał się dla bliźnich, przyjaciół, chciał pomóc, chciał ulżyć w cierpieniu. Św. Florian, patron m.in. ludzi, którzy w trosce o życie, zdrowie i mienie bliźniego oraz środowisko walczą z pożarami i miejscowymi zagrożeniami, jest wciąż pamiętany i czczony w wielu zakątkach naszego kraju i poza nim, a pamięć ta jest okazywana w różnoraki sposób, w tym także przez wykorzystywanie jego wizerunku w heraldyce samorządowej.
The image of Saint Florian in comparison with images of other saints, apart from Saint George, it is one of the most frequently used images in Polish arms. The question why is raised as to why that is so? The answer is simple, Saint Florian is an example of a man unyielding in his beliefs, an example of faithfulness to professed religion, an example of valour, courage, dedication, who clearly showed himself to neighbours and friends as a man who wanted to help people, to alleviate their suffering and due to this he became a victim of his own dedication. Saint Florian is a patron of people who out of concern for life, health and property of a neighbour and environment, fight the fires. He is still remembered and revered in many parts of Poland and abroad and it is shown in various ways, including also in the use of his image in local government heraldry.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2016, 36, 1; 251-269
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czternastowieczna nieznana pieczęć Wieruszowa. Przyczynek do badań nad najstarszą heraldyką miasta i jego właścicieli
Das unbekannte Siegel von Wieruszów aus dem 14. Jahrhundert Ein Beitrag zur Forschung über die älteste Heraldik der Stadt und ihrer Besitzer
The unknown fourteenth-century seal of Wieruszów: A contribution to research on the oldest coats of arms of the town and of its owners
Autorzy:
Wójcik, Marek L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018625.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Wieruszów
rodzina Wieruszów
herb
pieczęć
kozioł
jeleń
the family of Wierusz
coat of arms
seal
goat
stag
Opis:
Artykuł dotyczy pieczęci herbowej miasta Wieruszowa wyciśniętej przy dokumencie z 28 stycznia 1426 roku. Jest ona punktem wyjścia do analizy heraldyki tego miasta oraz jego właścicieli, którymi od przełomu XIII i XIV wieku aż do 1467 roku byli przedstawiciele familii Wieruszów herbu Wieruszowa. W historiografii pieczęć ta nie była dotychczas znana, a za najstarszy herb miasta powszechnie uchodził kładziony w srebrnym polu wizerunek czarnego, kroczącego w prawą stronę kozła stojącego na zielonej murawie i dźwigającego na grzbiecie czerwony kościół z dwiema wieżami, którego przedstawienia pochodzą dopiero z pieczęci z końca XVIII wieku. Odnaleziona pieczęć, datowana na lata 1368–1426, eksponuje dwudzielną w słup tarczę herbową z szachownicą sześciorzędową w trzy cegły na polu prawym i wspiętym poł kozłem na polu lewym, w otoku zaś napis: + · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS. Jej ikonografia nawiązuje ewidentnie do herbu właścicieli miasta, którzy pieczętowali się kozłem na poły czarnym, na poły szachowanym w czerwono-srebrne cegły. Na podstawie analizy artefaktu z 1426 roku oraz pieczęci herbowych panów Wieruszowa z lat 1395–1448 autor wykazuje, że brak uzasadnienia dla forsowanej ostatnio w literaturze opinii, jakoby rodzina kładła w herbie jelenia zamiast kozła. Nieznana dotąd pieczęć była używana przypuszczalnie do końca XV wieku. Po pożarze miasta, jaki wybuchł w 1497 lub 1498 roku, została wymieniona na nową, z uaktualnioną treścią ikonograficznego przekazu, który z jednej strony łączył symbolikę odwołującą się bezpośrednio do założycieli miasta i reprezentującą zwierzchność feudalną (kozioł), z drugiej zaś był formą manifestacji miejskiej samodzielności (fasada kościoła z dwiema wieżami). W takim kształcie herb funkcjonuje do dziś.
The article has as its subject the coat of arms seal of Wieruszów that was used to authenticate a document from 28th January 1426. The seal is a point of departure for analysing the coat of arms of the town and of its owners. From the turn of the fourteenth century till 1467 the owners were representatives of the Wierusz family, who used Wieruszowa coat of arms. In historiography the seal had not been known before this discovery. The oldest coat of arms of Wieruszów was thought so far to be the following image: argent, a goat sable standing on the grass vert, bearing church gules with two towers of the same on the back. The representations of the goat originate from the seal as late as the end of the eighteenth century. The older seal recently discovered is dated for 1368—1426 and displays a coat of arms shield, party per pale, the dexter side checky of three and six gules and argent, on the sinister argent a demi-goat passant sable. In the rim there is the inscription “+ · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS”. The iconography of the seal visibly relates to the coat of arms of the town’s owners. They used the Wieruszowa coat of arms: argent, a goat half sable half checky gules and of the field. The artefact from 1426 and the coat of arms seals of the Wieruszów owners that they used between 1395 and 1448 have been analysed. The article demonstrates that the opinion that the owners laid a stag in their coat of arms instead of a goat is unfounded. This opinion has recently been put forward a lot in the research. The seal, unknown until recently, probably kept being used till the end of the fifteenth century. After the fire of the town, which broke out in 1497 or 1498, the seal was replaced with a new one. The iconography of the new seal was an updated one, since it combined the symbols associated with the town’s founders and with feudal allegiance (a goat) and with manifesting the town’s independence (a church façade with two towers). This is the current shape of the town’s coat of arms.
Der Artikel ist dem Siegel der Stadt Wieruszów (dtsch. Weruschau) gewidmet, das auf einer Urkunde vom 28. Januar 1426 abgedruckt wurde. Der Siegelabdruck bietet einen Ausgangspunkt für die Analyse der Heraldik dieser Stadt, die vom Ende des dreizehnten Jahrhunderts bis 1467 den Vertretern der Familie Wierusz gehörte. In der Geschichtsschreibung blieb das Siegel bisher unbekannt. Als das älteste Stadtwappen galt allgemein die Abbildung des schwarzen, rechts schreitenden Ziegenbocks auf silbernem Grund, der auf dem grünen Rasen steht und eine rote zweitürmige Kirche auf dem Rücken trägt, dessen Darstellungen erst aufden Siegeln vom Ende des achtzehnten Jahrhunderts zu sehen waren. Das aufgefundene, für die Jahre 1368—1426 datierte Siegel stellt einen gespaltenen Wappenschild mit dem sechsreihigen Schachbrett zu drei Ziegeln rechts, einem halben aufgerichteten Ziegenbock links und folgender Umschrift dar: + · S(igillum) · C(ivitatis) · WERVSC[HOW]IENSIS. Seine Ikonografie bezieht sich eindeutig auf das Wappen der Stadtbesitzer, die sich mit dem einen halb schwarzen, halb rot-silber geschachten Ziegenbock darstellenden Siegel legitimierten. Auf der Grundlage der Analyse des Artefakts aus dem Jahre 1426 und der Wappensiegel der Herren von Wieruszów aus den Jahren 1395—1448 deutet der Autor darauf hin, dass es keine Begründung für die in der letzten Zeit in der Literatur verbreitete Meinung gibt, dass die Familie in ihremWappen einen Rehbock anstelle des Ziegenbocks getragen hätte. Das unbekannte Siegel wurdehöchstwahrscheinlich bis Ende des fünfzehnten Jahrhunderts verwendet. Nach dem Stadtbrand im Jahre 1497 bzw. 1498 wurde es gegen ein neues getauscht, mit dem aktualisierten ikonografischen Inhalt, der einerseits eine sich direkt auf die Gründer der Stadt beziehende und die Feudalherrschaft vertretende Symbolik (Ziegenbock) verband, andererseits die Stadtunabhängigkeit manifestierte (Kirchenfassade mit zwei Türmen). In dieser Form funktioniert das Wappen bis zum heutigen Zeitpunkt.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2020, 12; 69-95
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herby złożone Zamoyskich – świadectwo pamięci genealogicznej rodu
The Zamoyski Coat-of-Arms – a Testimony of the Genealogical Memory of the Family
Autorzy:
Kowalczyk-Pyrczuk, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945169.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zamoyscy
heraldyka
herby złożone
pamięć genealogiczna
the Zamoyski family
heraldry
complex coat-of-arms
genealogical memory
Opis:
The paper analyses the successive Zamoyski coat-of-arms. It mainly functioned in the cultural area of Zamość – the family town of the Zamoyskis. The seventeenth century coat-ofarms with a four-field shield: the Jan Zamoyski coat-of-arms, the chancellor and great crown hetman from the chapel of the Transfiguration in the Zamość cathedral; the Tomasz Zamoyski coat-of-arms cartouche, son of Jan, the second heir in tail over the middle staircase arcade in the Zamość ratusz (the original is in the Museum Arsenal in Zamość); the colourful coat-ofarms of Tomasz from the pommel of the sceptre of Zamość Akademia of ca. 1619 (the deposit in the Zamość Museum); the coat-of-arms on the elevation of the building at the Great Square in Zamość, called Wilczkowska, that belonged to Stanisław Koniecpolski, son of Joanna Barbara nee Zamoyska, Tomasz’s grandchild. The coat-of-arms of Jan Zamoyski’s niece, Jadwiga nee Włodkowie Firlej from the tombstone placed in the Franciscan church in Krosno. An attempt is made to interpret the five-filed Jan Zamoyski coat-of-arms, the third entailer, called Sobiepan, with a fairly untypical structure of family coat-of-arms cast in 1662. It is placed on one of the largest bells in Poland, named “Jan” after its founder and hanged in belfry at the Zamość Cathedral. The eighteenth-century two-field coat-of-arms have been presented (a set of silver candlesticks, the Sacral Museum in Zamość, an antique book published by the printing press of Zamość Academy on the occasion of Stanisław Potocki’s wedding with Helena Zamoyska, daughter of the fourth entailer – the Zamość Museum, the facade of St. Nepomucen baroque church on water in Zwierzyniec founded by Tomasz Antoni Zamoyski, the fourth entailer and his wife Teresa nee Michowska).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 2; 109-127
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Najstarsze pieczęcie Ciechanowa
The Oldest Official Seals of Ciechanów
Autorzy:
Górczyk, Wojciech Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131894.pdf
Data publikacji:
2022-07-22
Wydawca:
Państwowa Uczelnia Zawodowa im. Ignacego Mościckiego w Ciechanowie
Tematy:
Ciechanów
sphragistics
heraldry
coat of arms
seal
St. Peter
sfragistyka miejska
heraldyka
herb
pieczęć
św. Piotr
Opis:
Artykuł zawiera informacje dotyczące najstarszych pieczęci Ciechanowa jako podmiotu municypalnego. Jest próbą wykazania, że opracowania z zakresu sfragistyki mogą być interesującym źródłem wiedzy o historii miasta, w szczególności jego ustroju i prawach miejskich. Oczywiście przy zachowaniu korelacji między opracowaniem sfragistycznym a dokumentami i materiałami dotyczącymi szeroko rozumianych dziejów miasta.
The article contains information on the oldest offi cial seals of Ciechanów as a municipal entity. It is an attempt to show that studies in the fi eld of sphragistics can be an interesting source of knowledge about the history of the city, in particular its system and municipal rights. Of course, while maintaining the correlation between the sphragistic study and documents and materials related to the broadlyunderstood history of the city.
Źródło:
Studia Mazowieckie; 2022, 17, 1; 79-92
1231-2797
2720-5991
Pojawia się w:
Studia Mazowieckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbole samorządowe Białej. Z prac nad herbem, flagą i pieczęciami urzędowymi gminy
Autorzy:
Wójcik, Marek L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2185026.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
Tematy:
symbols of the self-government
coat of arms
flag
seal
Biała
Opolean Silesia
urban-rural commune
Heraldic Commission
Opis:
Chaos, visible in the municipal heraldry of the town of Biała after 1945 and further exacerbated during the period of political transformation in the 1990s, caused the need among the members of the municipal authorities to set this issue in order and legally regulate it. The article, based on rich iconographic material, discusses the course of work on restoring the historical form of the coat of arms of Biała and developing and designing its flag and official seal.
Źródło:
Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka; 2022, 77, 1; 115-169
0037-7511
2658-2082
Pojawia się w:
Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Герб роду панів Гербуртів ХІІІ-початку XVII ст.
Herburt Coat of Arms from the 13th Century to the Early 17th Century
Herb rodowy Herburtów od XIII do początku XVII wieku
Autorzy:
Однороженко, Олег
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666130.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Herburtowie z Felsztyna
herb Herburt
ziemie ruskie Korony Królestwa Polskiego
modyfikacje herbów
heraldyka
herb
pieczęć
Herburts from Felsztyn
Herburt coat of arms
Russian lands of the Crown of the Kingdom of Poland
changes in coats of arms
heraldry
coat of arms
seal
Opis:
Herb rodowy Herburtów od połowy XIII do początku XVII wieku przedstawiał się na‑ stępująco: na tarczy jabłko przebite trzema mieczami. Jednak od przełomu XVI-XVII wieku poszczególni przedstawiciele rodu uzupełniali tę kompozycję figurą krzyża umieszczoną nad jabłkiem. Jednocześnie możemy zaobserwować znaczną kolorystyczną odmienność różnych figur herbu, głównie w zawartości emblematów hełmów. Pomimo faktu, że w klejnotach her‑ bów rodu Herburtów znajdujemy zwykle pawie lub strusie pióra, różnica w ich liczbie i ko‑ lorze (wraz ze zmianą koloru labr i figur na tarczy) natychmiast umożliwia rozpoznanie 19 odmian herbu używanego przez różnych przedstawicieli rodu. Taka zmienność drugorzędnych elementów ogólnego emblematu była charakterystyczna zarówno dla czesko-morawskich, jak i ruskich gałęzi rodu. W tym drugim przypadku obserwowana zmienność była swoistą kon‑ tynuacją tradycji charakterystycznych dla herbów szlacheckich na ziemiach Korony Czeskiej.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2019, 11; 220-261
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lemmata w staropolskich konstrukcjach stemmatycznych jako przejaw hybrydyzacji gatunkowej
Lemmata in Old-Polish Armorial Poetry as a Manifestation of Genological Hybridization
Autorzy:
Czarski, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636511.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Lemmata
Old-Polish Armorial Poetry
emblems
coat of arms
academic stemmata
Polish-Lithuanian Commonwealth
hybrid forms
Opis:
One of the most popular panegyrical forms in the Polish–Lithuanian Commonwealth was the so-called “stemmata”. Similar to emblems, these visual works consisted of an illustrated coat of arms and an epigram, often attached to the front matter of printed texts during the Old-Polish Period. This article discusses select cases in which, influenced by emblems, lemma are incorporated into the stemmas structure. The text explains how the lemma is introduced to the stemma and how it affects stemmas meaning. Particular attention has been paid to cases in which mottos are treated as the title of a combination of a coat of arms and a poem. The text also analyzes “academic stemmata”, a sub-genre of a heraldic poems that consists of several features characteristic of emblems. The presence of lemma in the structure of stemmata is recognized as the consequence of a trend to liven up this visual form. Making the emblem more attractive was a way to draw the attention of readers, increasing the producer chance of communicating a panegyrical message. Not only the authors of stemma, but also their powerful patrons came to require this effect. The presence of lemma in the structure of heraldic poems also relates to the role of mottos in the Jesuit educational system. Mottos and verba aurea were treated by teachers from Societas Iesu as a very useful medium for presenting moral and parenetic subjects and it was fairly easy for authors of stemmata to use them for panegyric purposes. The lemmas role within the stemmas structure was twofold; it created a special connection between the stemma and the main text and simultaneously linked the fictional word of literature with the real one. The popularity of “classic stemmata” in the Polish-Lithuanian Commonwealth led to the creation and popularization of other hybrid forms composed of a coat of arms and other textual elements.
Źródło:
Terminus; 2012, 14, 25; 157-178
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza prawnej ochrony polskich symboli narodowych i państwowych
The Genesis of Legal Protection of Polish National and State Symbols
Autorzy:
Grabowski, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2189156.pdf
Data publikacji:
2023-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish emblem
coat of arms of Poland
legal protection
history of law
godło polskie
herb Polski
ochrona prawna
historia prawa
Opis:
There is no protection in national and state symbols in Poland, there is no long tradition, because the first statutory regulations on this issue come from the first half of the 18th century, and comprehensive statutory protection has been in effect since 1919. The practice of using the eagle symbol as a sign of the Polish state and its authorities is much longer, because in the case of the emblem it dates back to 1005, and in the case of the coat of arms to 1295. The specificity of the status of state symbols in the monarchy and the lack of legal protection of the signs of rulers and states until the 19th century, it is impossible to carry out a legal analysis and examine the scope of protection. A change in this respect took place in the 19th century, i.e. at the beginning of constitutionalism and detailed statutory regulations, including codes. In the case of Poland, issuing such regulations was impossible or possible only for short periods of time, due to the fact that Polish lands remained under partition from the late 18th century to the beginning of the 20th century. Legal acts issued in the period 1807–1832 are of particular interest. However, the tendencies to isolate and protect state symbols in the regulations of the then European countries could only be implemented in Poland after 1918.
Ochrona nie ma w symboli narodowych i państwowych w Polsce nie ma długiej tradycji, gdyż pierwsze regulacje ustawowe tej problematyki pochodzą z I połowy XVIII w., a kompleksowa ochrona ustawowa trwa od w 1919 r. Praktyka używania symbolu orła jako znaku państwa polskiego i jego władz jest znacznie dłuższa, bo datuje się w przypadku godła na 1005 r., a w przypadku herbu na 1295 r. Specyfika statusu symboli państwowych w monarchii oraz brak ochrony prawnej znaków władców i państw do XIX w., nie można przeprowadzić analizy prawnej i zbadać zakresu ochrony. Zmiana w tym zakresie nastąpiła XIX w., tj. w początkach konstytucjonalizmu i szczegółowych regulacji ustawowych, w tym także kodeksowych. W przypadku polskim wydanie takich regulacji było niemożliwe bądź możliwe jedynie w krótkich okresach, z uwagi na pozostawanie ziem polskich pod zaborami od schyłku XVIII w. do początku XX w. Szczególnie interesujące są akty prawne wydane w okresie 1807–1832. Jednak widoczne w przepisach ówczesnych państw europejskich tendencje do wyodrębniania przepisów dotyczących symboli państwowych i obejmowanie ich ochroną mogły zostać zrealizowane w Polsce dopiero po roku 1918.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2023, 1(71); 13-25
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walenty Parczewski herbu Nałęcz, dowódca i powstaniec styczniowy
Walenty Parczewski of the Nałęcz coat of arms, commander and January insurgent
Autorzy:
Kałużny, Jędrzej Tomasz
Wochna, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408288.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
insurgent
Walenty Parczewski
powstanie styczniowe
powstaniec
Uniejów
Czepów
herb Nałęcz
1863
January Uprising
Nałęcz coat of arms
Opis:
Celem publikowanego artykułu jest przybliżenie sylwetki Walentego Parczewskiego, powstańca styczniowego, dowódcy oddziału powstańczego walczącego na terenie gminy Uniejów w 1863 r. W tekście przedstawione zostało pochodzenie rodzinne i fakty z życia Parczewskiego. Ważną częścią publikowanej pracy jest również jego działalność powstańcza, w tym walki toczone na terenie dzisiejszej gminy Uniejów.
The purpose of this article is to present the profile of Walenty Parczewski, the January Uprising insurgent, commander of the insurgent unit fighting in Uniejów municipality in 1863. The text presents Parczewski’s family background, as well as facts from his life. An important part of this study is devoted to his insurgent activity, including the fights fought in the area of today’s municipality of Uniejów.
Źródło:
Biuletyn Uniejowski; 2023, 12; 105-120
2299-8403
Pojawia się w:
Biuletyn Uniejowski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herby biskupów diecezjalnych Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w perspektywie heraldyki kościelnej
The coats of arms of the diocesan bishops of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese in the perspective of church heraldry
Autorzy:
Mazurkiewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570865.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
herb biskupi
heraldyka
biskup diecezjalny
diecezja koszalińsko-kołobrzeska
bishop’s coat of arms
heraldry
diocesan bishop
Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg)
Opis:
Heraldyka kościelna rozwijała się zgodnie z heraldyką ogólną i zajmowała się herbami duchownych wszystkich stopni kościelnych, zakonów, jak i innych organizacji w łonie kościołów chrześcijańskich. Tworzenie herbu osobistego i wybór zawołania jest przywilejem, a nie obowiązkiem hierarchów kościelnych. W herbie i zawołaniu duchownego zawarta jest jego tożsamość, odbiór świata i sprawy dla niego najważniejsze. Najbardziej charakterystyczne dla herbów kościelnych są symbole religijne. Przedstawiane są one w postaci dewiz, trzymaczy i podpór oraz innych insygniów heraldycznych. Zarówno herb, jak i dewiza (zawołanie) jest osobistym wyborem hierarchy i wynika z jego posługi i bliskich mu treści religijnych. Opis herbu składa się z dwóch części, a mianowicie z opisu symboli umieszczonych na obrazie herbu oraz z przedstawienia jego intencji. W niniejszym artykule dokonano opisu graficznej postaci herbów biskupów diecezjalnych, analizując symbole w nich umieszczone.
Church heraldry developed in accordance with the general heraldry and dealt with the crests of clergy of all church grades, orders and other organizations in the womb of Christian churches. Creating a personal coat of arms and choosing a calling is a privilege, not a duty of church hierarchs. In the coat of arms and the call of the clergy, his identity, the perception of the world and the matters most important to him are included. Religious symbols are the most characteristic of religious coats of arms. They are presented in the form of foreign currency, holders and supports and other heraldic insignia. Both the coat of arms and the motto (call) is a personal choice of the hierarch and results from his ministry and his religious content. The description of the coat of arms consists of two parts, namely the description of symbols placed on the image of the coat of arms and the presentation of its intentions. In this article, a graphic description of the form of the diocesan bishop's coats of arms was made, analyzing the symbols placed in them.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2018, 6; 85-101
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walerian Olszowski herbu Prus II (zm. 1650), ojciec prymasa Andrzeja Olszowskiego i dobrodziej familii w pamięci potomstwa wyrażonej na nagrobku ojca w Stolcu
Valerian Olszowski coat of arms Prus II (d. 1650), father of Andrew Olszowski and benefactor of the family in the memory of his offspring expressed on the gravestone in Stolec
Autorzy:
Ćwikła, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687851.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Walerian Olszowski herbu Prus II
Andrzej Frycz Modrzewski herbu Jastrzębiec
Olszowscy
ród Prusów w Polsce Centralnej
genealogia
epigrafika
Stolec
Walerian Olszowski coat of arms Prus II
Andrzej Frycz Modrzewski coat of arms Jastrzębiec
Olszowscy Family
the house of Prussia in the Central Poland
genealogy
epigraphy
Opis:
This article discusses the content of the inscriptions commemorating Valerian Olszowski coat of arms Prus II. The tombstone is in the church of saint Lawrence in Stolec in the Renaissance style. The inscription has got several obvious advantages. Firstly, it informs about the political role of the family Olszowscy, both Valerian and his sons. This monument is also an excellent example of the use of epigraphic monuments in genealogical researches and accurately determines the cause of death of the title character. The article is also an attempt to resolve a heraldic program, which consists of coats of arms Prus II, Jastrzębiec, Ostoja, Topór. In addition to this, the author took the issues related to the origin of the family Olszowscy, which should be treated as a contribution to the history of this family in the Central Poland.  
Artykuł omawia treść inskrypcji upamiętniającej Waleriana Olszowskiego herbu Prus II (1587–1650). Nagrobek znajduje się obecnie w kościele pod wezwaniem św. Wawrzyńca w Stolcu i utrzymany jest w stylu renesansowym. Inskrypcja ma kilka niewątpliwych zalet. Po pierwsze, informuje na temat roli politycznej przedstawicieli rodu Olszowskich, czyli nie tylko Waleriana, lecz także jego synów. Stanowi także dobry przykład wykorzystania zabytków epigraficznych w badaniach genealogicznych oraz – co jest niezwykłą rzadkością – precyzyjnie określa przyczynę zgonu tytułowego bohatera. Artykuł stanowi również próbę rozwiązania programu heraldycznego, na który składają się herby Prus II, Jastrzębiec, Ostoja, Topór. Ponadto autor podjął zagadnienia związane z pochodzeniem rodu Olszowskich w okresie średniowiecza, które można potraktować jako drobny przyczynek do dziejów tej familii w Polsce Centralnej.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2017, 98; 9-23
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Materiały dotyczące heraldyki książąt pomorskich w Archiwum Państwowym w Szczecinie
Sources to the heraldry of the Pomeranian princes in the holdings of The State Archives in Szczecin
Autorzy:
Gaziński, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065216.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
heraldyka książąt pomorskich
Archiwum Państwowe w Szczecinie
herb Gryfitów
heraldry of the Pomeranian princes
the State Archives in Szczecin
coat-of-arms of Griffins
Opis:
There are scattered sources to the history of the coat of arms of the Pomeranian princes in the holdings of the State Archives in Szczecin. Only few parchment records with seals are to be found in the archival collections. The oldest among them was issued by prince Otto III in 1458. It presents a single-pole princery coat of arms featuring Griffin in the attack position. Among the diplomas with heraldic seals are records of Boguslaw X (1488 and 1512), Jerzy I and Barnim IX (1524) and Bogusław XIV (1626). Still, the most important archival fond at the holdings of the state archives in Szczecin – The Pomeranian Dukes Archives – contains only one archival unit (I/2428), showing a ten-pole princery coat of arms of 1623. The intention was to put it on the entrance gate of the castle in Szczecinek. Images of the great ten-pole princely coat of arms and its description are still preserved in the fond Manuscripts and Legacies (item no. 450) and the Collection of Loeper (No. 45a). Moreover, the princery coats of arms appear on the maps of Pomerania stored in the Cartographic Collection (a map by Petrus Artopaeus to cosmography Sebastian Münster and a map by Joaness Jannsonius). A library of the archives has in its collection a few old books in which are also to be found signs of the prince. The most important among them is a chronicle of Szczecin by Paul Friedeborn of 1613. It contains a description and image of the greater coat of arms of Pomerania. In addition, ducal signs are in the Pomeranian catechism of 1593 and a chronicle of the Pomeranian Church by Daniel Kramer. The greater coat of arms of the Pomeranian dukes is featured in these works. Sources preserved in Szczecin archives are far from complete and allow only to make a preliminary draft of development proccess of the ducal coat of arms. Full query, for research the developmental paths of the coat of arms Griffin, requires visit at the archives, libraries and museums in Berlin and Greifswald and the Pomeranian Library in Szczecin, the National Museum and the Library of the University of Szczecin.
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2016, 23; 9-25
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herby i logotypy małych miast – bliżej tradycji czy współczesności
Coat of Arms and Logotypes of Small Cities – Closer to Tradition or to the Modernity
Autorzy:
Rudolf, Wawrzyniec
Wrześniewska-Szymańska, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/691634.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
herb miasta
logo miasta
identyfikacja wizualna miasta
marka terytorialna
city coat of arms
city logo
visual identification of the city
territorial brand
Opis:
The study concerns signs used in marketing activities of Polish cities. These are traditional coats of arms, often with rich symbolism and historical references, and logos, considered as promotional signs, based on the contemporary values of individual towns. The authors assessed the level of similarity of the two signs in terms of symbolism and color. The results of this assessment were presented in the system of Polish voivodeships and taking into account the size of the city. Particular attention has been given to the category of small towns.
Opracowanie dotyczy oznaczeń wykorzystywanych w działaniach marketingowych polskich miast. Są to tradycyjne herby, często o bogatej symbolice i historycznych odniesieniach oraz loga uznawane jako znaki promocyjne, oparte na współczesnych walorach poszczególnych miejscowości. Autorzy dokonali oceny podobieństwa obu tych oznaczeń w zakresie symboliki i kolorystyki. Wyniki tej oceny zaprezentowano w układzie województw oraz z uwzględnieniem wielkości miasta. Szczególną uwagą objęto kategorię miast małych.
Źródło:
Space – Society – Economy; 2018, 24; 59-74
1733-3180
2451-3547
Pojawia się w:
Space – Society – Economy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Michał Lasocki (zm. 1472) – konfederat, rycerz, polityk. Przyczynek do badań nad sygnatariuszami konfederacji Spytka z Melsztyna z 1439 roku
Autorzy:
Ćwikła, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042492.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Michał Lasocki herbu Dołęga
szlachta
konfederacja Spytka z Melsztyna
Michael Lasocki coat of arms Dołęga
nobility
the confederation of Spytek of Melsztyn
Opis:
Artykuł jest próbą wyjścia naprzeciw sformułowanemu przez Franciszka Sikorę postulatowi w sprawie badań karier byłych konfederatów Spytka z Melsztyna z 1439 r. Tytułowy bohater należał do obozu Melsztyńskiego, następnie brał udział w wyprawie węgierskiej Władysława Warneńczyka, a w czasach Kazimierza Jagiellończyka jego kariera polityczna nabrała przyspieszenia. Dzięki przychylności władców otrzymywał zapisy na dobrach monarszych, objął starostwo łęczyckie, sięgnął po urzędy ziemskie, by ostatecznie dostać się na dwór królewski. Będąc marszałkiem nadwornym, wszedł do grona elity politycznej Królestwa.
This article is an attempt to meet Franciszek Sikora’s demand for research into the careers of former confederates of Spytek of Melsztyn in 1439. The title hero belonged to Spytek’s fraction, then he took part in the Hungarian expedition of Wladislaus of Varna, and during the reign of Casimirus Jagiellonian his political career accelerated. Thanks to the favor of the rulers, he received endowments of royal property, took over the Łęczyca starosty, reached for land offices and finally got to the royal court. As the court marshal, he joined the group of the political elite of the Kingdom.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2020, 19, 2; 9-29
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ikonografia najstarszej pieczęci wsi Drogomyśl
Iconography of the Oldest Seal of the Village of Drogomyśl
Autorzy:
Borowski, Jan Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076783.pdf
Data publikacji:
2020-12
Wydawca:
Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
Tematy:
rural sfragistics
seals of Drogomysl
bridges on the Vistula River
Drogomysl coat of arms
sfragistyka wiejska
pieczęcie Drogomyśla
mosty na Wiśle
herb Drogomyśla
Opis:
Two outstanding researchers, M. Gumowski and A. Znamierowski, claimed that the seal of the village of Drogomyśl dating back to the 19th century depicts a villager plowing the field. In the background, behind the villager, the researchers noticed two fences. But a closer look at the seal on a document dating from 1855 reveals that it is not a fence but two bridges. There had been two bridges over the Vistula river in Drogomyśl since the beginning of the 18th century. They were marked on the map of the Duchy of Cieszyn dating from 1736. M. Gumowski describes two ladders and A. Znamierowski – a pile of wood on the seal of the village of Drogomyśl dating from the 18th century. However, if we look at the iconography of this seal in the context of the Vistula crossings in Drogomyśl, it should be assumed that it represents two bridges instead of two piles of logs.
Dwaj wybitni badacze dawnych sigilli wiejskich, Marian Gumowski i Alfred Znamierowski, uważali, że ikonografia XIX-wiecznej pieczęci wsi Drogomyśl przedstawia oracza kierującego pługiem zaprzężonym za konia, w tle którego widnieją dwa przęsła ogrodzenia wiejskiego. Jeżeli jednak dobrze przyjrzeć się odciskowi tejże pieczęci pozostawionym na dokumencie z roku 1855 dostrzec można dwa mosty, których słupy osadzone zostały w nurcie rzeki. Po raz pierwszy dwa mosty na Wiśle w Drogomyślu pojawiają się na mapie Księstwa Cieszyńskiego z roku 1736. W tym czasie Drogomyśl nie posiadał jeszcze pieczęci, nie ma jej chociażby w protokołach Katastru Karolińskiego. Pojawia się ona dopiero pod koniec XVIII wieku, a jej wyobrażenie napieczętne zdaniem M. Gumowskiego to dwie drabiny, natomiast w opinii A. Znamierowskiego – dwie sterty bali. Jeżeli jednak spojrzeć na ikonografię tejże pieczęci w kontekście znajdujących się w Drogomyślu przepraw przez Wisłę, to należy przyjąć, że przedstawia ona dwa mosty miast dwóch stert bali.
Źródło:
Rocznik Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"; 2020, 8, 8; 23-33
2353-2734
Pojawia się w:
Rocznik Muzeum "Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie"
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herby biskupów pomocniczych Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej w perspektywie heraldyki kościelnej
The coats of arms of the auxiliary bishops of the Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese in the perspective of church heraldry
Autorzy:
Mazurkiewicz, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/570818.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Koszalińsko-Kołobrzeskiej
Tematy:
herb biskupi
heraldyka
biskup diecezjalny
diecezja koszalińsko-kołobrzeska
bishop’s coat of arms
heraldry
auxiliary bishop
Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese
Opis:
Biskup pomocniczy to wyświęcony na biskupa duchowny katolicki, którego zadaniem jest pomoc biskupowi diecezjalnemu w zarządzaniu diecezją, zazwyczaj jako wikariusz generalny lub wikariusz biskupi. Podczas sediswakancji, w przypadku niemożności wypełniania obowiązków przez biskupa diecezjalnego (choroba, śmierć), najstarszy nominacją biskup pomocniczy przejmuje władzę w diecezji do czasu wyboru administratora diecezjalnego. Bez przeszkód wypełnia również władzę, którą posiadał wcześniej, jako wikariusz generalny lub biskupi. Biskupów pomocniczych określa się też mianem sufraganów. Biskupi przez swą konsekrację biskupią wraz z zadaniem uświęcania otrzymują także zadanie nauczania i rządzenia, które z natury swej mogą być wykonywane tylko w hierarchicznej wspólnocie z głową Kolegium i jego członkami. W herbie i zawołaniu duchownego zawarta jest jego tożsamość, odbiór świata i sprawy dla niego najważniejsze. Herby hierarchów Kościoła Rzymskokatolickiego to kościelne oznaki godności, a symbole umieszczane w herbach dostojników kościelnych informują o ich miejscu w hierarchii Kościoła. W niniejszym artykule dokonano opisu graficznej postaci herbów biskupów pomocniczych diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej i analizy symboli w nich umieszczonych.
Auxiliary bishop is an ordinated Roman-catholic religious man, whose duty is to assist the diocese bishop to manage the diocese. He does it usually as a vicar general or vicar episcopal. During sede vacante period (the diocese bishop’s sickness or death) the eldest (considering his nomination) auxiliary bishop takes over in the diocese up to the choice of a diocese administrator. He also is able to still rule as a vicar general or vicar episcopal. Auxiliary bishops are called suffragans. Bishops along with their consecration have a duty of sanctifying and also teaching and ruling, which can be done only in a hierarchical community with its head and members. In the coat of arms and motto of a religious there is contained his identity, his world reception and other most important things. Coats of arms of the hierarchs of the Roman-Catholic Church are church signs of dignity, symbols contained in the coats of arms of the Church dignitaries inform of their posts in the hierarchy of the Church. In this article there has been done a description of the graphic form of bishops’ coats of arms in Koszalin-Kolobrzeg (Kołobrzeg) Diocese, and also an analysis of the symbols contained by them.
Źródło:
Rocznik Skrzatuski; 2019, 7; 133-144
2300-8296
Pojawia się w:
Rocznik Skrzatuski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inwentarz rzeczy po staroście dobrzyńskim Adamie Kazimierzu Noskowskim z 1659 r.
Inventory of the estate of Adam Kazimierz Noskowski, Starosta of Dobrzyń, dated 1659
Autorzy:
Jop, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1065367.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Noskowscy h. Łada
Adam Kazimierz Noskowski
Anna Noskowska
inwentarz pośmiertny
Łęczna
Noskowski family (coat of arms Łada)
post-mortem inventory
Opis:
In 1656 Starosta of Dobrzyń Adam Kazimierz Noskowski, owner of Łęczna estates, died childless. His estate was inherited by his underage niece, Anna, daughter of late Jan Karol Noskowski; her legal guardian was her uncle, Józef Gorajski. Post-mortem inventory of Adam Kazimierz Noskowski’s estate, constituting a register of immovable and movable assets, revenues and expenditures, has been created in 1658–1659, in connection with transfer of said estate to Józef Gorajski by Andrzej Firlej of Dąbrowica. The article incudes a copy of the inventory dated 1659, as entered into Lublin city records
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 99-128
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apoteoza godła heraldycznego biskupa Wojciecha Skarszewskiego w łacińskich wierszach herbowych w rubrycelach chełmsko-lubelskich i lubelskich
Apotheosis of the heraldic emblem of Bishop Wojciech Skarszewski in the Latin armorial poems in the Chełm-Lublin and Lublin directorium
Autorzy:
Strycharczuk, Agnieszka
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882756.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
heraldyka
herb Leszczyc
biskup Wojciech Skarszewski
rubrycele
epigramaty
poezja herbowa
heraldry
Leszczyc coat of arms
Bishop Wojciech Skarszewski
directorium
epigrams
armorial poetry
Opis:
Ważną rolę w życiu pastoralnym każdej diecezji odgrywają rubrycele. W Polsce druki te znane są od XVI w. Zawierają one kalendarz liturgiczny uwzględniający lokalne obchody, dyrektywy duszpasterskie oraz listę instytucji i duchowieństwa pracującego w diecezji. Rubrycele wydawane są mocą władzy biskupa. We wcześniejszych wiekach stało się to okazją do drukowania na pierwszej stronie jego herbu rodowego oraz odpowiedniego łacińskiego utworu poetyckiego. W czasie rządów Wojciecha Skarszewskiego, ostatniego biskupa chełmskiego a potem pierwszego biskupa lubelskiego ukazały się 34 rubrycele eksponujące herb Skarszewskich – Leszczyc. Zamieszczone tam wiersze były niekiedy powtórką utworów wcześniej drukowanych. Łącznie zatem w rubrycelach chełmskich i lubelskich ukazało się 21 oryginalnych wierszy. Ich autorzy nie są znani. Wiersze te mają formę epigramatów. W zakresie kompozycji są to krótkie utwory liryczne ujęte w cztero- i sześciowersowe strofy, pisane dystychem elegijnym, mające strukturę dwudzielną, w której pierwszy człon odnosi się bezpośrednio do herbu szlacheckiego, drugi zaś jest jego alegorycznym wyjaśnieniem. W niniejszym artykule zostały one przedrukowane i przetłumaczone na język polski. Ich analiza i tłumaczenie jest nowym zjawiskiem, gdyż dotychczas nie pojawiły się na gruncie polskim prace o charakterze przekładu czy naukowego opracowania wierszy zamieszczonych w rubrycelach.
A directorium plays an important role in the pastoral life of a diocese. In Poland such writings have been known since 16th century. They are made up of a liturgical calendar, which lists local holidays, pastoral directives, as well as institutions and clergymen serving in a diocese. A directorium is issued by the decision of the bishop. In the early centuries, it was an opportunity for the bishop to print his coat of arms and an appropriate Latin poem on the first page of a directorium. Wojciech Skarszewski, the last bishop of Chełm, and then the first bishop of Lublin, had 34 directoria issued, which displayed the Skarszewskis’ coat of arms, i.e. the Leszczyc coat of arms. The poems presented in the directoria sometimes repeated themselves. Altogether, 21 original poems were issued in the directoria in Chełm and Lublin. Their authors remain unknown. The poems are in the form of epigrams, which are short texts, usually of a 4- or 6-verse stanzas, written in the elegiac couplet, of a two-part structure, where the first part refers to a coat of arms, and the other one refers to its allegorical explanation. This article presents the poems translated into Polish. Their analysis and translation is a new phenomenon as there is a lack of scientific works dealing with poems issued in the directoria. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 3; 149-176
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu najstarszego polskiego stemmatu – pytania i propozycje odpowiedzi
Autorzy:
Czarski, Bartłomiej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028452.pdf
Data publikacji:
2022-01-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
stemmat
emblemat
literatura nowołacińska
herb
humanizm
panegiryzm
stare druki
stemma
emblem
neo-Latin literature
coat of arms
humanism
panegyrism
old prints
Opis:
Artykuł dotyczy renesansowych początków polskich stemmatów, kompozycji złożonych z herbów i opartych na nich wierszy. Głównym celem tekstu jest wskazanie najstarszego polskiego stemmatu i weryfikacja dotychczasowych ustaleń w tym zakresie. Odpowiedzi na to pytanie szukano w polskich i zagranicznych opracowaniach oraz najstarszych krakowskich i obcych drukach. Artykuł prezentuje i omawia wyniki tych poszukiwań – różne kryteria prowadzenia badań doprowadzają do odmiennych rezultatów. W gronie kandydatów na twórcę najstarszego polskiego stemmatu znaleźli się wybitni polscy humaniści z początków XVI w.: Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki oraz Paweł z Krosna.
The article deals with the Renaissance beginnings of Polish stemmata, i.e. compositions consisting of coats of arms and poems that are based on them. The main purpose of the text is to indicate the oldest Polish stemma and to verify previous research results in this area. Answers to this question were sought in Polish and foreign studies as well as in the oldest Cracow and foreign early prints. The article presents and discusses the results of this search – different test criteria lead to different effects. The group of candidates for the author of the oldest Polish stemma includes outstanding Polish humanists from the beginning of the sixteenth century: Jan Dantyszek, Andrzej Krzycki, and Paweł of Krosno.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2022, 65; 5-33
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Numa Łepkowski i historia nieznanej dedykacji Norwida
Numa Łepkowski and the history of Norwid’s unknown dedication
Autorzy:
Cedro, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729447.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Dante
Boska komedia
Stany Zjednoczone
Numa Łepkowski
August Antoni Jakubowski
herb Topór
Divine Comedy
United States
Topór coat of arms
Opis:
In 2010 in the blog nonsolusblog.wordpress.com information appeared about finding in the collection of the Illinois University Library a copy of the Italian edition of Dante's Divine Comedy that had belonged to Cyprian Norwid. Probably Norwid had this copy in the Berlin prison, and on the basis of it he translated fragments of the Italian masterpiece. On the title page, beside the poet's signature, there is the inscription “Florencja 1846” (Florence 1846). The date is a riddle, as in the light of the present knowledge it does not seem likely that Norwid could be in Italy in that year The dedication in the book (“To N. Łepkowski in remembrance of 1854 in America) has made it possible to establish that its addressee, Numa Łepkowski, was born in Volhynia about 1805, he studied at the Warsaw University, and then he fought in the November Uprising. Together with a large group of Polish veterans (234 people) he was deported to the United States, among others with August Antoni Jakubowski. Until his death (28 May 1887) Łepkowski made his living by playing the guitar: he composed music, gave concerts, but first of all he taught playing this instrument in the most famous New York homes. He was also active in organizations of the Polish community in America, and he took part in the social life of the New York elites. It was probably because of his high social status and extensive relations that Norwid met him. The death of the composer and his rank as a musician was noted in obituaries in several American, and even New Zealand newspapers Under Norwid's signature on the title page of the book there is an imprint of a signet-ring, in which elements of the Topór coat of arms, the poet's family sign, can be recognized. This is an additional premise that allows deciding that the book belonged to the poet's library.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2011, 29; 135-156
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apoteoza godła heraldycznego biskupa Józefa Marcelego Dzięcielskiego (1768-1839) w łacińskich wierszach herbowych w rubrycelach lubelskich
Apotheosis of the Coat of Arms of Bishop Józef Marceli Dzięcielski (1768-1839) in the Latin Heraldic Poems in the Ordos of the Diocese of Lublin
Autorzy:
Strycharczuk, Agnieszka
Marczewski, Jarosław R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791394.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
herb Korwin
poezja herbowa
biskup Józef Marceli Dzięcielski
diecezja lubelska
rubrycele
Korwin coat of arms
heraldic poetry
Bishop Józef Marceli Dzięcielski
the Diocese of Lublin
ordo
Opis:
Przedstawiony w niniejszym artykule zbiór trzynastu łacińskich wierszy herbowych poświęcony jest biskupowi Józefowi Marcelemu Dzięcielskiemu. Był on pasterzem diecezji lubelskiej w latach 1825-1839. Wiersze na herby znane są w obiegu literackim od XV wieku. Te, które pojawiają się w rubrycelach, są rzadko analizowane i tłumaczone. Dzieje się tak ze względu na elitarny charakter tych druków użytkowych, docelowo kierowanych do duchowieństwa danej diecezji. Warto przedstawić je szerszemu gronu odbiorców, ponieważ stanowią one także element dorobku literackiego epoki. Artykuł i analizowane w nim utwory przybliżają postać biskupa Józefa Marcelego Dzięcielskiego, jego herb i posługę.
The collection of thirteen Latin heraldic poems presented in this article was dedicated to Bishop Józef Marceli Dzięcielski. He was a shepherd of the Diocese of Lublin in the years 1825-1839. The heraldic poems have been known in literary circuit since the 15th century. Those that appeared in dioecesan ordos have been rarely analyzed and translated. This is due to the elitist nature of these usable prints, ultimately directed to dioecesan clergy. It is all the more worth presenting them to a broader audience, as they are also an element of the literary output of the era. The article and the poems analyzed in it bring some more knowledge of Bishop Józef Marceli Dzięcielski, of his coat of arms, and of his ministry. They can also provoke a discussion on the completed translation and the solutions applied in it.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 111-132
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sygle na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka
Autorzy:
Stróżyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954950.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
sfragistyka
heraldyka
pieczęć
Kazimierz Jagiellończyk
Elżbieta Rakuszanka
sphragistics
epigraphics
heraldry
seal
coat-of-arms
sigla
monogram
Kazimierz the Jagiellonian
Elisabeth the Austrian
Zofia-Sonka Holszańska
Opis:
Na pieczęci podkanclerskiej Kazimierza Jagiellończyka z 1454 r. znalazły się sygle k : e, które odnieść należy do osoby króla i jego żony, Elżbiety Rakuszanki. W artykule analizowany jest ten przypadek, w odniesieniu do innych ówczesnych pieczęci jagiellońskich.
On the subchancellor seal of Kazimierz the Jagiellonian from 1454 there are sigla k : e, which must be related to the king and his wife, Elisabeth the Austrian. The paper analyses this case in relation to other Jagiellonian seals of the same period.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2021, 87; 57-78
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Materiały do herbarza Emiliana Szeligi Żernickiego w Archiwum Głównym Akt Dawnych
Notes for Emilian Szeliga Żernicki’s armorial in the Central Archives of Historical Records
Autorzy:
Jankowski, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1076654.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:
Emilian Żernicki h. Szeliga
heraldyka
herbarz szlachty polskiej
Archiwum Główne Akt Dawnych
Emilian Żernicki (coat of arms Szeliga)
heraldry
armorial of Polish nobility
Central Archives of Historical Records
Opis:
The article discusses the content of notes for Emilian Szeliga Żernicki’s armorial, preserved in the Central Archives of Historical Records in Warsaw. The notes are part of a file, created by Żernicki when preparing the book Der polnische Adel und die demselben hinzugetretenen andersländischen Adelsfamilien, General-Verzeichniss (Bd. 1–2, Hamburg 1900). Notes preserved in the file complement the information contained in the printed version of the armorial
Źródło:
Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 145-152
0860-1054
Pojawia się w:
Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekopis MS 104 z archiwum krakowskiej kapituły katedralnej na Wawelu
The MS 104 mansucript from the Archive of the Cracow Cathedral Chapter at the Wawel
Autorzy:
Rybska-Bąk, Karolina
Bąk, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1217712.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
rękopis MS 104
kodeks
Kapituła Katedralna na Wawelu
herb Doliwa
Wincenty Kot
Jakub Kot
manuscript MS 104
code
Cathedral Chapter in Wawel
Doliwa coat of arms
Opis:
Artykuł dotyczy rękopisu MS 104 znajdującego się w Archiwum Krakowskiej Kapituły Katedralnej na Wawelu. Kodeks ten powstał w I połowie XV w. Był kilka razy wzmiankowany, jednak nie doczekał się dotychczas szerszego opracowania. Jego stan zachowania jest dostateczny, jednak ze względu na pękniętą okładzinę górną nie jest obecnie udostępniany. Autorzy w pierwszej części artykułu skoncentrowali się na opisie kodykologicznym rękopisu. Kodeks MS 104 nie należy do bogato zdobionych. Na jego dekorację składa się inicjał, dwa przedstawienia herbu Doliwa oraz wypełnienia liter przypominające ludzkie twarze, które znajdują się jedynie w tekstach pierwszego pisarza. Wyszczególnione zostały umieszczone w nim znaki wodne oraz teksty, które napisano tą samą ręką. Rękopis nie jest jednorodny. To zbiór dziesięciu tekstów należących do różnych autorów. Nie można z całą pewnością wskazać osoby, której kodeks był dedykowany. Różnorodność dzieł zawartych w rękopisie może być jedynie odzwierciedleniem zainteresowań zleceniodawcy. Biorąc pod uwagę okres, w którym rękopis mógł powstać oraz jego teść, autorzy wzięli w swym rozważaniu pod uwagę dwie osoby: braci Wincentego oraz Jakuba Kota.
The article deals with the MS 104 manuscript which lies in the Archive of the Cathedral Chapter at the Wawel. This code was written down in the first half of the 15th century. It appeared a few times in scientific literature, but no detailed study has been devoted to it yet. The manuscript is in a fairly good shape. Notwithstanding, it cannot be made available to anyone since its upper cover is cracked in some places. In the first part of the article emphasis was put on a codicological description of the manuscript in question. The MS 104 code is far from being richly embellished. What it presents externally is an initial, two images of Dowlin’s coat of arms as well as letters’ fillings which resemble human faces which in turn appear but in the first author’s texts. Watermarks and texts handwritten by one person have been accentuated there. The manuscript is not homogenous – what it contains is a collection of ten texts stemming from different authors. There is no certainty as to which person the code might have been dedicated to. The multifaceted character of works included in the code may merely reflect hobbies and interests of the purchaser. Taking account of the time in which the manuscript might have been elaborated as well as what its contents are, the authors of the article decided to focus on two persons – brothers Wincenty and Jakub Kot.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2015, 124; 5-38
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księgozbiory Czapskich herbu Leliwa w XVIII wieku
The Book Colections of the Czapski Family of the Leliwa Coat of Arms in the 18th Century
Autorzy:
Tomaszewski, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/471909.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Czapscy of the Leliwa coat of arms
nobility
Royal Prussia
book collections in the 18th century
Czapscy herbu Leliwa
szlachta
Prusy Królewskie
księgozbiory w XVIII w.
Opis:
The Czapski family in the 18th century belonged to the Royal Prussian elite. Unfortunately, until today, they did not receive wider studies, which they undoubtedly deserve. Their activity was visible in the political, economic and cultural patronage. Several representatives of this rich Prussian family were developing book collections. An example is the brothers Tomasz and Paweł Tadeusz, who in their Gdańsk properties have collected many books on various subjects, written in different languages. Their younger sister Magdalena also became the owner of a large book collection thanks to a marriage with Hieronym Radziwiłł. Other members of the Czapski family also kept such collections in their palaces. The reason for their collection were both scientific and prestigious motives. Nevertheless, it is worth to discuss briefly the part of their activity, which strengthened their position in the hierarchy of the nobility in terms of the so-called external prestige.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2017, 11; 395-407
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studia nad wybranymi pieczęciami z herbem miasta Poznania
Autorzy:
Stróżyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/608116.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
sphragistics
seals of Dominican Nuns
municipal seals
seals of January Uprising
heraldry
coat-of-arms of the city of Poznań
Friedrich Wilhelm Below
sfragistyka
pieczęcie dominikanek
pieczęcie miejskie
pieczęcie powstania styczniowego
heraldyka
herb miasta Poznania
Fryderyk Wilhelm Below
Opis:
The three studies presented here deal with some selected questions connected with seals displaying the coat-of-arms of Poznań. They include seals of Dominican Nuns of Poznań, early modern municipal seals and a seal from the period of the January Uprising.
Trzy prezentowane studia dotyczą wybranych zagadnień związanych z pieczę-ciami, na których umieszczony został herb Poznania. Są wśród nich pieczęcie poznańskich dominikanek, nowożytne pieczęcie miejskie oraz pieczęć z okresu powstania styczniowego.
Źródło:
Roczniki Historyczne; 2019, 85
0324-8585
Pojawia się w:
Roczniki Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzina i majątek Stefana (zm. 1629) i Marcjanny z Daniłowiczów (zm. 1646) Koniecpolskich. Studium z dziejów przecławskiej linii rodu Koniecpolskich herbu Pobóg
The Family and Property of Stefan (d. 1629) and Marcjanna Koniecpolski née Daniłowicz (d. 1646). A Study of the History of Przecław Line of the Koniecpolski Family, Pobóg Coat of Arms
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050685.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Koniecpolski family
Pobóg coat of arms
Przecław
Stefan Koniecpolski
Marcjanna Daniłowiczówna
Polish nobility
history of the Polish-Lithuanian Commonwealth
genealogy
Koniecpolscy herbu Pobóg
szlachta polska
dzieje Rzeczypospolitej w XVI i XVII w.
genealogia
Opis:
Artykuł poświęcony jest dziejom przecławskiej gałęzi rodziny Koniecpolskich h. Pobóg w XVI i XVII w. Jej protoplastą był kasztelan rozpierski Mikołaj Przedbór Koniecpolski (zm. 1586). Jednym z jego synów był Andrzej, kasztelan połaniecki. Dzięki małżeństwu z Anną, córką Stefana Ligęzy wszedł on w posiadanie miasta Przecławia. Jego synem był pułkownik Stefan Koniecpolski (zm. 1629), kolejny dziedzic na Przecławiu. W artykule przedstawiono jego działalność na scenie politycznej, dokonania w służbie wojskowej, jak również nieudane zabiegi o rękę Teofili Tarłówny. Skorygowano również kilka informacji dotyczących jego małżeństwa z Marcjanną Daniłowiczówną. Przedstawiono najbliższych krewnych obojga małżonków. Omówiono także stan posiadania Stefana i Marcjanny Koniecpolskich. Sporo uwagi poświęcono również trzem synom Stefana i Marcjanny, Andrzejowi, Aleksandrowi i Stanisławowi, którzy w 1647 r. podzielili duże, ale mocno zadłużone, dobra ziemskie po rodzicach. Dwaj starsi bracia zmarli w młodym wieku bezpotomnie. Najmłodszy syn Stefana i Marcjanny Koniecpolskich – Stanisław, który skupił w swoich rękach prawa do całego rodowego majątku, okazał się człowiekiem nieodpowiedzialnym i lekkomyślnym. Wyzbył się większości swoich dóbr, w tym rodowego Przecławia, a za bigamię został skazany na infamię. Dopiero w 1670 r. udało mu się zakończyć spór sądowy z rodziną jednej z byłych żon i odzyskać dobre imię. Stanisław Koniecpolski zmarł po 1670 r. Jego jedyny syn Leonard Józefat nie odegrał już żadnej roli w dziejach Rzeczypospolitej. Nie są znane nawet daty jego urodzin i śmierci. Zmarł on bezpotomnie jako ostatni męski reprezentant przecławskiej gałęzi rodziny Koniecpolskich.
The article is dedicated to the history of the Przecław branch of the Koniecpolski family, Pobóg coat of arms in the 16th and 17th centuries. Its progenitor was the Rozprza castellan, Mikołaj Przedbór (d. 1586). One of his sons was Andrzej, the castellan of Połaniec. Thanks to his marriage to Anna, the daughter of Stefan Ligęza, he came into the possession of the town Przecław. His son was Colonel Ste fan Koniecpolski (d. 1629), another heir in Przecław. The article presents the latter’s activities on the political scene and his achievements in military service, as well as his unsuccessful attempts to marry Teofila Tarłówna. Some information about his marriage to Marcjanna Daniłowiczówna is corrected in this article, while it also presents the closest relatives of both spouses. The ownership status of Stefan and Marcjanna Koniecpolski is also discussed here. Much attention in this article is also paid to the three sons of Stefan and Marcjanna, namely Andrzej, Aleksander and Stanisław, who in 1647 divided among themselves the large, but heavily in debted estates of their parents. Two older brothers died at young age without issue. The youngest son Stanisław, who concentrated the rights to the entire family estate in his hands, turned out to be an irresponsible and reckless man. He lost most of his possessions, including his family’s property Przecław, and was sentenced to infamy for bigamy. It was only in 1670 that he managed to end the court dispute with the family of one of his former wives and regain his good name. Stanisław Koniecpolski died after 1670. His only son (from third marriage), played no significant role in the history of Polish-Lithuanian Commonwealth. Even the dates of his birth and death remain unknown. He died childless as the last male representative of the Przecław branch of the Koniecpolski family.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 49-78
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krezowie herbu Przeginia – genealogia rodu
The Krezas, Przeginia coat of arms – genealogy of the family
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/689097.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Krezowie herbu Przeginia
genealogia
szlachta polska
potomkowie króla Zygmunta I Starego
The Krezas Przeginia Coat of Arms
genealogy
Polish nobility in 15th–17th centuries
descendants of King Sigismund I the Old
Opis:
The subject of the research undertaken by the Author is the history of the Krezas family Przeginia coat of arms from the end of the 14th to the 17th century. It was the middle noble family of Minor Poland, which gained the greatest importance in the first half of the 16th century. The fate of the Krezas family attracted the attention of researchers mainly because one of its representatives – Mikołaj, married Anna Szafraniec of Pieskowa Skała, the natural granddaughter of King Sigismund I the Old. So in the veins of the descendants of this pair, royal blood flowed. Despite of this interest, little has been known about the history of this family. The Author focused his attention on the source search, which enabled him to elaborate the full genealogy of the studied family. In the text presented here, almost all issues that remained unknown until now have been resolved. The Author determined who were the wives of the two most active in the public forum of the great-grandchildren of Sigismund I the Old, i.e. Jan and Marcin Kreza. He proved that Urszula, who had been attributed to Jan as his own daughter so far, was in fact his niece. He found sources from which result that the other of the said brothers – Marcin, left five sons and five daughters. He finally corrected a number of his own mistakes, introduced to the scientific circuit in his text dedicated to the Polish descendants of Sigismund I the Old and Katarzyna Telniczanka.
Przedmiotem badań podjętych przez Autora są dzieje rodu Krezów herbu Przeginia od końca XIV do XVII w. Była to średnioszlachecka rodzina małopolska, która największe znaczenie osiągnęła w pierwszej połowie XVI w. Losy rodu Krezów przyciągały uwagę badaczy głównie z tego powodu, że jeden z jego przedstawicieli – Mikołaj ożenił się z Anną Szafrańcówną z Pieskowej Skały, naturalną wnuczką króla Zygmunta I Starego. W żyłach potomków tej pary płynęła więc królewska krew. Pomimo tego zainteresowania, o dziejach tego rodu wiedziano dotąd niewiele. Autor skupił swoją uwagę na poszukiwaniach źródłowych, które umożliwiły mu opracowanie pełnej genealogii badanego rodu. W prezentowanym tu tekście udało się rozstrzygnąć niemal wszystkie kwestie, które pozostawały dotychczas nieznane. Autor ustalił, kim były żony dwóch najbardziej czynnych na forum publicznym prawnuków Zygmunta Starego, czyli Jana i Marcina Krezów. Udowodnił, że przypisywana dotąd Janowi córka Urszula była w istocie jego bratanicą. Odnalazł źródła, z których wynika, że drugi ze wspomnianych braci – Marcin pozostawił po sobie pięciu synów i pięć córek. Sprostował wreszcie szereg własnych pomyłek, wprowadzonych do obiegu naukowego w jego tekście poświęconym polskim potomkom Zygmunta Starego i Katarzyny Telniczanki.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 5-40
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lanckorońscy na Jagielnicy. Z dziejów i genealogii podolskiej linii rodziny Lanckorońskich herbu Zadora w XVI i XVII wieku
The Lanckoroński Family in Jagielnica. History and Genealogy of the Podolian Line of the Lanckoroński Family, Zadora Coat of Arms in the 16th and 17th Centuries
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23050639.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Jagielnica
Podolia
Lanckoroński family
Zadora coat of arms
genealogy
Polish nobility
Polish-Lithuanian Commonwealth in the 16th and 17th centuries
Podole
Lanckorońscy herbu Zadora
genealogia
szlachta polska
Rzeczpospolita w XVI i XVII w.
Opis:
W prezentowanym tu artykule przedstawiono dzieje tej linii znanego rodu Lanckorońskich herbu Zadora, która w połowie XVI w. objęła w posiadanie miasto Jagielnicę z przyległymi dobrami na Podolu. Pierwszym właścicielem Jagielnicy z rodu Lanckorońskich był starosta skalski Hieronim (zm. 1569), który był właściwym protoplastą jagielnickiej gałęzi tej rodziny. Przedmiotem zainteresowania autora były cztery pokolenia Lanckorońskich z tej linii. Omówiono tu pokrótce dzieje życia tak samego Hieronima, jak i jego synów, wnuków i prawnuków. Najwięcej miejsca poświęcono najwybitniejszym potomkom starosty skalskiego – synom Stanisławowi (zm. 1592), kasztelanowi halickiemu i Mikołajowi (zm. 1597), podkomorzemu podolskiemu, wnukowi Stanisławowi (1585–1617), wojewodzie podolskiemu oraz prawnukowi, też Stanisławowi (zm. 1657), wojewodzie ruskiemu i hetmanowi polnemu koronnemu. Autor wprowadził szereg korekt i uzupełnień zarówno do genealogii rodziny Lanckorońskich, jak i do biografii wielu reprezentantów linii jagielnickiej. Sporo uwagi poświęcił też rodzinom, z których pochodziły żony Lanckorońskich. Ustalił pokrewieństwa łączące interesujących go przedstawicieli tej rodziny z ważnymi i wpływowymi osobistościami na scenie politycznej Rzeczypospolitej. Omówił również, na szerszym tle dziejów państwa polsko-litewskiego, szereg nieznanych wcześniej zagadnień natury politycznej, gospodarczej i obyczajowej związanych z historią opisywanej tu rodziny.
The article presented here presents the history of the Podolian Line of the renowned Lanckoroński family, Zadora coat of arms, which in the mid-16th century took into its possession the town of Jagielnica, together with the adjacent estates in Podolia. The first owner of Jagielnica from the Lanckoroński family was Hieronim (d. 1569), starost of Skała, who was the actual ancestor of the Jagielnica branch of this family. The article analyses four generations of the Lanckoroński family from this line. While the history of the life of Hieronim and his sons, grandchildren and great-grandchildren is discussed briefly, most of the text is devoted to the most eminent descendants of the starost of Skała – his sons Stanisław (d. 1592), castellan of Halych and Mikołaj (d. 1597), chamberlain of Podolia, his grandson Stanisław (1585–1617), voivode of Podolia and his great-grandson, also Stanisław (d. 1657), the voivode of Ruthenia and the field hetman of Crown. In this article, the author introduced a number of corrections and additions both to the genealogy of the Lanckoroński family and to the biographies of many representatives of the Jagielnica line. Much attention is devoted to the families from which the Lanckoroński’s wives came. Kinship was established between the particular representatives of this family who and certain important and influential personalities on the political scene of the Polish-Lithuanian Commonwealth. Keeping in mind the broader background of the history of the Polish-Lithuanian state, the author also discusses a number of previously unknown political, economic and moral issues related to the history of the Lanckoroński family.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 2; 9-40
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sienieńscy herbu Dębno (lubelska gałąź rodu) w XVI i XVII wieku
Autorzy:
Anusik, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550829.pdf
Data publikacji:
2021-08-18
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Sienieńscy herbu Dębno
szlachta polska
województwo lubelskie
Rzeczpospolita w XVI i XVII w.
genealogia
Sienieńskis
Dębno coat of arms
Polish nobility
Lublin voivodeship
Polish-Lithuanian Commonwealth in 16th and 17th centuries
genealogy
Opis:
Znana, senatorska rodzina Sienieńskich herbu Dębno nie doczekała się dotąd rzetelnego opracowania genealogicznego. Nieliczne próby przedstawienia genealogii tego rodu należy uznać za nieudane, pełno w nich bowiem różnego rodzaju błędów i przekłamań. W artykule, napisanym na podstawie zakrojonych na szeroką skalę badań archiwalnych, przedstawiono genealogię i dzieje najmniej znanej, lubelskiej linii Sienieńskich. Autor zidentyfikował i opisał dzieje życia kilkudziesięciu potomków Wiktoryna Sienieńskiego (zm. p. 1556). Skorygował i uzupełnił dane biograficzne dwóch przedstawicieli tej linii, którzy doczekali się biogramów w Polskim słowniku biograficznym – kasztelana lubelskiego Zbigniewa (zm. 1633) i tytularnego biskupa maronickiego Dominika (zm. 1743). Drobiazgowo prześledził zawierane przez Sienieńskich związki małżeńskie. Przedstawił też ich sytuację majątkową, jak również najważniejsze fakty z życia najbardziej znaczących przedstawicieli tej linii rodu. Zawarł również kilka uwag bardziej ogólnej natury. Zwrócił uwagę na fakt, że apogeum świetności Sienieńskich z Lubelskiego przypadło na pierwszą połowę XVII w. W drugiej połowie tego stulecia nastąpiło zaś gwałtowne załamanie ich znaczenia i pozycji. Podział dóbr między dziewięciu żyjących w tym czasie mężczyzn doprowadził bowiem do ich relatywnego zubożenia. Sienieńscy stopniowo tracili też swoje posiadłości. Pod koniec XVII w. nie byli już właścicielami żadnego majątku w Lubelskiem.
The well-known, senatorial Sienieński family, Dębno coat of arms has not yet received a reliable genealogical study. The few attempts at presenting the genealogy of this family should be considered unsuccessful. They are full of all sorts errors and distortions. The article, written on the basis of extensive archival research, presents the genealogy of the least known Lublin Sienieński line. The author identified and described the lives of several dozen descendants of Wiktoryn Sienieński (died before 1556). He corrected and completed the biographical data of two representatives of this lineage who had biographies in Polski słownik biograficzny – the Lublin castellan Zbigniew (died 1633) and titular Maronite bishop Dominik (died 1743). He meticulously traced the marriages concluded by the members of the Sienieński family. He also presented their material status, as well as the most important facts from the lives of the most significant representatives of this family line. He also made some remarks of a more general nature. He drew attention to the fact that the peak of the splendor of the Sienieński family from Lublin voivodeship fell in the first half of the 17th century. In the second half of this century, their importance and position suddenly collapsed. The distribution of landed property among nine men alive at that time led to their relative impoverishment. The Sienieńskis also gradually lost their possessions. At the end of 17th century, they no longer owned any property in Lublin voivodeship.
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2021, 20, 1; 97-158
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Выдающийся военный востоковед, генерал-майор Георгий Алексеевич Арандаренко
Wybitny wojskowy orientalista, generał-major Georgy Alekseevich Arandarenko
An Outstanding Military Orientalist, Major-General Georgy Alekseevich Arandarenko
Autorzy:
Boroshko, Sergey
Bozhinskaya (Arandarenko), Lyudmila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33765162.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Oriental studies
Arandarenko
Jarand from Grabi and Brudzewo
Pomian coat of arms
military administration
geographic research
scientific journalism
востоковедение
Арандаренко
Jarand z Grabi i Brudzewa h. Pomian
административно-военное управление
географические исследования
научная публицистика
Opis:
Представлена биография выдающегося военного востоковеда, генерал-майора Георгия Арандаренко (1846–1908), выдающегося ученого и государственного деятеля Российской империи второй половины XIX века. Приводятся данные о его древнем польском шляхетском происхождении от рода Яранда Брудзевского герба Помян, о его Запорожских предках, известными представителями которых были казацкие гетманы Тимофей Арандаренко и Тарас Трясило. Рассмотрены основные этапы его военно-административной службы, его научные, этнографические и статистическиеисследования Русского Туркестана. Приведены примеры его обширной благотворительной деятельности. Проанализированы его личные качества, вклад в завоевание и управление Туркестаном.
The biography of an outstanding military orientalist, Major General GeorgyArandarenko (1846–1908), an outstanding scientist and statesman of the Russian Empire of the second half of the 19th century is presented. The data on his ancient Polish gentry origin from the Yaranda clan of the Brudze coat of arms of Pomyan, about his Zaporozhye ancestors, whose famous representatives were the Cossack hetmans Timofey Arandarenko and Taras Triasilo are given. The main stages of his military-administrative service, hisscientific, ethnographic and statistical studies of Russian Turkestan are strudied. Examples of his extensive charitable activities are given. His personal qualities, contribution to the conquest and administration of Turkestan are analyzed.
Źródło:
Res Historica; 2022, 53; 171-212
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wolumin mszalny poznańskich karmelitów bosych.
The Roman missal of the Poznań-based Discalced Carmelites
Autorzy:
Pokora, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/912008.pdf
Data publikacji:
2015-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
The Discalced Carmelites (Barefoot Carmelites)
Poznań
missal
coat of arms
Archdiocese Archives in Gniezno
Cathedral Library in Gniezno
bindings
tegumentology.
karmelici bosi Poznań
mszał
herb
Archiwum Archidiecezjalne w Gnieźnie
Biblioteka Katedralna w Gnieźnie
oprawy
tegumentologia.
Opis:
Komunikat prezentuje wolumin mszalny z poznańskiego klasztoru karmelitów bosych z lat 1685–1705 (1738) w oprawie z aksamitu, z okuciami ze srebra, pochodzącej z początku XVIII wieku, a wykonanej zapewne w lokalnym warsztacie introligatorskim.
The communique presents the Roman Missal, the book containing the prescribed prayers, chants, and instructions for the celebration of Mass in the Roman Catholic Church, from the Poznań-based monastery of Discalced Carmelites (Barefoot Carmelites) from the years 1685–1705 (1738). The missal is bound in a velvet binding with silver cornerpieces from the beginning of the eighteenth century and most probably produced in some local bindery.
Źródło:
Biblioteka; 2015, 19(28); 47-57
1506-3615
2391-5838
Pojawia się w:
Biblioteka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Późnośredniowieczne superekslibrisy Mikołaja Heskena z Kościana. Cymelia ze zbiorów Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu
Late medieval super-libraries by Mikołaj Hesken of Kościan. Items from the collection of the Archdiocesan Archives in Poznań
Autorzy:
Franczak, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602488.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Mikołaj Hesken z Kościana
Archiwum Archidiecezjalne w Poznaniu
superekslibris
pieczęć
herb Drogosław
św. Katarzyna
tegumentologia
introligatorstwo
sfragistyka
Mikołaj Hesken from Kościan
Archdiocesan Archives in Poznań
super-bookplate
Seal
Drogosław coat of arms
St. Katarzyna
Tegumentology
Bookbinding
Sphragistics
Opis:
Pozostałości po późnośredniowiecznym księgozbiorze kanonika poznańskiego Mikołaja Heskena z Kościana (zm. 1485 r.) znajdują się obecnie w zbiorach Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu. Podczas swoich badań ks. Kamil Kantak opisał jego zbiór, zwracając uwagę na „pieczątki” znajdujące się na oprawach ksiąg. Autor artykułu po przeprowadzeniu bliższej analizy stwierdził, że wspomniane „pieczątki” są superekslibrisami Mikołaja Heskena wyciśniętymi za pomocą tłoków pieczętnych. Dalsze badania wykazały, że jest to cenny i wartościowy materiał do dziejów książkowych znaków własnościowych w Polsce. Świadczy o tym m.in. chronologia superekslibrisów, która czyni je najstarszymi w Wielkopolsce.
Remains of the late-medieval book collection of the Poznań canon Mikołaj Hesken of Kościan (d. 1485) are currently in the collection of the Archdiocesan Archives in Poznań. During his research, Fr. Kamil Kantak described his collection, paying attention to the „stamps” on the book covers. The author of the article, after carrying out a closer analysis, stated that the aforementioned „stamps” are Mikołaj Hesken’s super-bookplates pressed with stamps. Further research has shown that it is a valuable material for the history of book proprietary marks in Poland. This is evidenced by, inter alia, chronology of super-bookplates, which makes them the oldest in Greater Poland.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 83-92
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Organizacja spławu w dobrach kasztelanowej krakowskiej Izabeli z Poniatowskich Branickiej
Organisation of Floating in the Estates of Widow of Kraków Castellan Izabela Branicka née Poniatowska
Autorzy:
Syta, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33905819.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
floating
magnate latifundium
latifundial economy
boatbuilding
the Branickis (coat-of-arms Gryf)
Izabela Branicka née Poniatowska
Vistula trade
river transport
spław
latyfundium magnackie
gospodarka latyfundialna
szkutnictwo
Braniccy h. Gryf
Izabela z Poniatowskich Branicka
handel wiślany
transport rzeczny
Opis:
Artykuł poświęcony jest organizacji spławu rzecznego w dobrach Branickich h. Gryf, zarządzanych od 1771 r. przez Izabelę z Poniatowskich Branicką, wdowę po kasztelanie krakowskim i hetmanie wielkim koronnym Janie Klemensie. Podstawą źródłową artykułu są źródła archiwalne z zespołu archiwalnego Archiwum Roskie przechowywanego w zasobie Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Szczególnie istotną w ustaleniach zawartych w tekście jego częścią jest korespondencja z kręgu urzędników i oficjalistów Izabeli Branickiej zaangażowanych w administrację jej majętności ziemskich. Problematykę spławu omówiono w ramach kilku obszarów, wśród których znalazła się charakterystyka: szlaków wodnych i portów eksploatowanych przez flotyllę Branickiej, kierunków transportu rzecznego i jego wielkości, zarządzania flotyllą w zakresie frochtowania i wynajmu statków i łodzi, stanu flotylli w zakresie budowy, remontów i zakupu jednostek ją tworzących, załóg statków i łodzi – z uwzględnieniem stanu osobowego, funkcji, kosztów utrzymania, w końcu przebiegu spławu i czynników nań wpływających.
This article is devoted to the organisation of river floating in the estates of the Branicki family (coat-of-arms Gryf), managed from 1771 by Izabela Branicka née Poniatowska, widow of the castellan of Kraków and Great Hetman of the Crown Jan Klemens. The article is based on archival sources from the Roskie Archive fonds stored in the holdings of the Central Archives of Historical Records in Warsaw. Particularly important in the findings of the text is the correspondence from the circle of Izabela Branicka's clerks and officials involved in the administration of her landed estates. The issue of floating was discussed in several areas, including the characteristics of: waterways and ports used by the Branicka's flotilla, directions of river transport and its volume, management of the flotilla in terms of froth and renting ships and boats, the state of the flotilla in terms of construction, repairs and purchase of vessels forming it, crews of ships and boats – including the number of personnel, functions, maintenance costs, and finally the course of floating and factors affecting it.
Źródło:
Res Historica; 2023, 55; 247-280
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies