Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "biomarkery" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 42
Tytuł:
Środki ochrony roślin a zdrowie rolników – biomarkery oraz możliwości ich wykorzystania do oceny ekspozycji na pestycydy
Plant protection products and farmers’ health – perspectives of the application of biomarkers for evaluation of exposure to pesticides and its biological eff ects
Autorzy:
Kapka-Skrzypczak, L.
Cyranka, M.
Kruszewski, M.
Turski, W.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941328.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Instytut Medycyny Wsi
Tematy:
pestycydy fosfoorganiczne
biomarkery narażenia
biomarkery skutków
genotoksyczność
Opis:
Pestycydy to substancje syntetyczne lub naturalne stosowane do zwalczania organizmów szkodliwych lub niepożądanych. Wśród obecnie stosowanych insektycydów najbardziej niebezpieczne, ze względu na ryzyko ostrych zatruć, są związki fosforoorganiczne. Jednak także długotrwała ekspozycja na toksyczne działanie pestycydów w najbliższym otoczeniu lub środowisku pracy niesie ze sobą ryzyko zdrowotne. Stopień narażenia środowiskowego i zawodowego na działanie insektycydów fosfoorganicznych może być monitorowany za pomocą biologicznych wskaźników oceniających ekspozycję, ryzyko zdrowotne czy osobniczą wrażliwość na toksyczne działanie tych pestycydów. Praca przedstawia najczęściej stosowane biomarkery wczesnych skutków biologicznych ekspozycji na pestycydy fosfoorganiczne, ze szczególnym naciskiem na genotoksyczne skutki powodowane narażeniem na te związki. Podsumowuje również możliwości i ograniczenia, jakie posiadają biomarkery wykorzystywane do oceny i identyfi kacji ekspozycji środowiskowej/zawodowej na działanie pestycydów.
Źródło:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu; 2011, 17(46), 1; 29-32
2083-4543
Pojawia się w:
Medycyna Ogólna i Nauki o Zdrowiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomarkery epileptogenezy – nadzieje i możliwości
Biomarkers of epileptogenesis – hopes and possibilities
Autorzy:
Franckiewicz, Milena
Strzelecka, Jolanta
Dryżałowski, Paweł
Jóźwiak, Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2077792.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
Tematy:
biomarkery
epileptogeneza
padaczka
biomarkers
epileptogenesis
epilepsy
Opis:
Prawie 30% chorych z padaczką cierpi na padaczkę lekooporną. Pomimo stosowania nowych leków odsetek ten nie obniża się. W wielu klinikach i pracowniach nauk podstawowych poszukuje się obecnie metod skuteczniejszego leczenia. Ostatnie lata przyniosły ogromne zainteresowanie czynnikami, za pomocą których można modyfikować proces powstawania i ewoluowania padaczki (epileptogenezę). Czynniki te nazywane biomarkerami epileptogenezy, należą do różnych grup. Wyróżnia się biomarkery immunologiczne, elektroencefalograficzne, neuroobrazowe, biomarkery "obwodowe", w tym biomarkery znajdowane w krwi obwodowej pacjenta. Najczęściej używanym biomarkerem jest badanie EEG. Współcześnie w Europie jest realizowanych wiele projektów badawczych dotyczących biomarkerów w padaczce. Celem tych badań jest lepsze poznanie mechanizmów powstawania padaczki i przełożenie tego na praktykę kliniczną. Biomarkery powinny pomóc podjąć decyzję w następujących kwestiach: "kogo leczyć?", "kiedy rozpocząć leczenie?" i "jaki sposób leczenia wybrać?". W ostatnim czasie dzięki ustaleniu biomarkerów, które pozwalają przewidzieć chorobę oraz dzięki opracowaniu skutecznych terapii antyepileptogennych, pacjenci z grup ryzyka wystąpienia padaczki mogą być leczeni jeszcze przed wystąpieniem napadów padaczkowych.
In almost 30% of epilepsy cases seizures remain uncontrolled. Despite the introduction of new drugs this percentage does not decrease. New methods of epilepsy treatment are investigated in many clinical departments and basic research institutes. In recent years a great attention has been paid to factors which may modify epileptogenesis and a course of epilepsy. These factors are called "biomarkers of epileptogenesis". They belong to different groups classified into : immunological, electroencephalographic, neuroimmaging, and "peripheral" biomarkers which may be found in peripheral blood. Currently the most frequently used biomarker is electroencephalography. There are several ongoing studies on epilepsy biomarkers in Europe. Their aim is to learn better about the mechanisms of epileptogenesis and translate this knowledge to clinical practice. Biomarkers should help to decide "who should be treated?", "when to start treatment?", "which treatment should be applied"? In recent years, due to the biomarkers which may predict an epilepsy and due to new antiepileptogenic therapies, patients with high risk of epilepsy may be treated even before the onset of first epileptic seizures.
Źródło:
Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 52; 55-62
1230-3690
2451-1897
Pojawia się w:
Neurologia Dziecięca
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komórki macierzyste raka jako tarcza dla terapii celowanej
Cancer stem cells in targeted therapy
Autorzy:
Markowska, Janina
Kojs, Zbigniew
Twardawa, Damian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029201.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CSCs
biomarkery CSCs
metformina
salinomycyna
szlaki sygnalizacyjne
Opis:
Cancer stem cells (CSCs) are one of the causes of failure in the treatment of patients with malignant tumors. Although these cells account for only about 2% of the tumor mass, they possess unique properties, such as self-renewal, unlimited proliferation, asymmetric cell division and the ability to form dormant cells. Cancer stem cells are responsible for treatment failure as they are resistant to standard anticancer treatment (chemo- and radiotherapy), leading to cancer progression, metastases and relapse. They carry specific biomarkers which enable their identification and isolation. The most common markers identified in breast, ovarian, and endometrial cancer as well as in other localizations include: CD44+, C117 (c-Kit), CD133+ (promin), ALDH1 (aldehyde dehydrogenase 1), Oct-4 (POU5F1), nestin and BMI1. Cancer stem cells take advantage of numerous signaling pathways (Wnt, SHH – sonic hedgehog homologue, PI3K/AKT/mTOR). Studies have demonstrated that clinical advantage can be gained using salinomycin (an antibiotic isolated from Streptomyces albus), or metformin, an antidiabetic drug. Research is continued on targeted therapy aimed at cancer stem cells: both cancer stem cell biomarkers or signaling pathways (their components) used by cancer stem cells may be targeted. Studies on microRNA, which coordinates the expression of multiple genes, and on metabolic strategies targeting cellular mitochondria are underway.
Jedną z przyczyn niepowodzeń leczenia chorych na nowotwory złośliwe jest istnienie komórek macierzystych raka (cancer stem cells, CSCs). Stanowią one tylko 2% masy guza, ale mają unikalne właściwości, takie jak samoodnawianie, nieograniczona proliferacja, niesymetryczne podziały i przebywanie w stanie utajenia (dormant cells). Komórki macierzyste raka są oporne na standardowe leczenie (chemio- i radioterapię), powodują więc progresję raka, przerzutowanie i nawroty. Mają swoiste biomarkery, na których podstawie identyfikuje się je oraz izoluje. Do najczęściej wykrywanych markerów w raku piersi, jajnika, endometrium, a także w innych lokalizacjach narządowych należą: CD44+, C117 (c-Kit), CD133+ (promina), ALDH1 (dehydrogenaza aldehydowa 1), Oct-4 (POU5F1), nestyna i BMI1. Komórki macierzyste raka korzystają z licznych szlaków sygnałowania (Wnt, SHH – sonic hedgehog homologue, PI3K/AKT/mTOR). Badania wykazały, że można uzyskać kliniczną korzyść, stosując salinomycynę (antybiotyk wyizolowany ze Streptomyces albus) albo lek przeciwcukrzycowy – metforminę. Trwają badania nad terapią celowaną: tarczą mogą być zarówno biomarkery komórek macierzystych raka, jak i szlaki sygnałowania (lub ich składowe), z których one korzystają. W centrum zainteresowania są również mikroRNA, koordynujące ekspresję wielu genów, i strategie metaboliczne celowane na mitochondria komórkowe.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2018, 16, 2; 96-100
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przedoperacyjnie podwyższone poziomy CA19-9 i CA125 jako predyktory całkowitego czasu przeżycia w gruczolakoraku trzustki. Badanie jednoośrodkowe
Autorzy:
Hogendorf, Piotr
Skulimowski, Aleksander
Durczyński, Adam
Kumor, Anna
Poznańska, Grażyna
Poznańska, Agnieszka
Oleśna, Aleksandra
Rut, Joanna
Øvereng Juliebø, Siri
Szmiel, Aneta
Pirowski, Wojciech
Strzelczyk, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391712.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
biomarkery
chirurgia ogólna
czynniki rokownicze
rak trzustki
Opis:
Wprowadzenie: Rak trzustki jest wyniszczającą chorobą, będącą siódmą w kolejności przyczyną zgonów z powodu raka na świecie. Jego agresywność wynika ze specyficznej biologii i późnego rozpoznawania. W związku z tym, rokowanie pacjentów jest wyjątkowo złe. 5-letnie przeżycia w przebiegu gruczolakoraka trzustki wynoszą około 6–10%. Na chwilę obecną jedynie kompletna resekcja chirurgiczna nowotworu gwarantuje znaczącą poprawę przeżycia chorych. Dotychczas nie wyjaśniono w pełni biologii rozwoju gruczolakoraka trzustki. Wydaje się jednak, że istnieje kilka fenotypów tego nowotworu. Z tego powodu prognozy dla indywidualnych pacjentów na początku leczenia są wysoce niepewne. Wobec powyższego, należy podkreślić znaczenie zarówno badań klinicznych, jak i podstawowych, które pozwoliłyby na standaryzację biomarkerów wpływających na długoterminowe rokowania. Istnieje coraz więcej dowodów na to, że biomarkery, takie jak CA19-9 i CA125, nie tylko odzwierciedlają obecność samego guza, ale również stanowią „wskazówkę” dotyczącą jego fenotypu, a tym samym jego agresywności. Cel: Celem pracy była przedoperacyjna ocena poziomu powszechnie stosowanych biomarkerów nowotworowych i ich wpływu na ogólną przeżywalność pacjentów. Materiały i metody: Przeprowadzono analizę retrospektywną danych dotyczących 129 pacjentów przyjętych do naszej Kliniki z powodu rozpoznania raka trzustki. W dniu przyjęcia wszyscy chorzy mieli zmierzony poziom: CA19-9, CA125, CEA i CA15-3. Ogólne przeżycie (ang. overall survival; OS) zostało zdefiniowane jako czas upływający od dnia przyjęcia do dnia zgonu. Opracowano krzywe Kaplana-Meiera dla wszystkich potencjalnych czynników oraz zastosowano model regresji Coxa do przeprowadzenia analizy wieloczynnikowej. Wyniki: Do analizy włączono 129 pacjentów o średniej wieku równiej 62 lata. Łącznie 95 z nich miało nieresekcyjnego guza, a 34 poddano operacji z zamiarem wyleczenia. Ogółem analizowana grupa chorych charakteryzowała się medianą przeżycia wynoszącą 7 miesięcy i 12 dni. Skumulowane wskaźniki przeżycia rocznego, 2-letniego i 4-letniego wynosiły odpowiednio: 35%, 16% i 15%. W analizie jednoczynnikowej czynniki, takie jak: wiek >= 60 lat, nieresekcyjny guz, CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i stosunek neutrofilów do limfocytów (ang. Neutrophile to Lymphocyte Ratio; NLR) >= 5, wiązały się z niższą medianą OS. W analizie wieloczynnikowej stwierdzono, że trzy czynniki: CA19-9 >= 200, CA125 >= 20 i wiek >= 60 lat, są istotne statystycznie. W dalszej analizie wykazano, że pacjenci wykazujący je wszystkie charakteryzowali się najniższą medianą przeżycia (OS), wynoszącą 89 dni. Mediana przeżycia dla pozostałych pacjentów to zaś 235 dni (p = 0,02 dla testu log-rank). Wnioski: Przeprowadzone badanie dostarcza dowodów na znaczący wpływ przedoperacyjnych poziomów CA19-9 i CA125 na długoterminowe przeżycie pacjentów. Co ciekawe, w grupie naszych pacjentów korelacja biomarkerów z OS była ściślejsza niż pomiędzy resekcyjnością a OS. Niniejsze badania mają jednak pewne ograniczenia dotyczące, np. braku danych o zastosowanym schemacie chemioterapii, chorobach współistniejących itp. Ostatnio przeprowadzone badania dotyczące udziału mucyn w rozwoju raka trzustki stanowią niejako „molekularne” umocowanie dla poczynionych ostatnio badań klinicznych.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 3; 32-38
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Use of Mass Spectrometry for Oil Spill Identification
Zastosowanie chromatografii gazowej do identyfikacji rozlewów olejowych
Autorzy:
Bogdaniuk, M.
Dembska, G.
Sapota, G.
Flasińska, A.
Wiśniewski, S.
Aftanas, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389263.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
rozlewy olejowe
GC-MS
biomarkery
oil spills
biomarkers
Opis:
A quick and simple method of separating oil products into the aliphatic and aromatic fractions are presented. The aliphatic fraction was analysed, using the GC/MS technique. Results of analyses of the predominant in oil group of biomarkers, ie the n-alkanes and two compounds from the isoprenoid group: pristane and phytane, are presented. Ratios of the content of these compounds (Pr/F), Pr/n-Cn and F/n-C18 are characteristic for a given oil, and this is used to identify the oil products.
Przedstawiono szybką i prostą metodę rozdziału produktów naftowych na frakcję alifatyczną i aromatyczną. Otrzymaną frakcję alifatyczną badano przy zastosowaniu techniki GC/MS. W pracy przedstawiono wyniki analiz dominującej w ropie naftowej grupy biomarkerów - n-alkanów oraz dwóch związków z grupy izoprenoidów. pristanu i fitanu. Stosunki ilości tych związków (Pr/F) oraz Pr/n-C17 i F/n-C18 są charakterystyczne dla określonej ropy, co wykorzystywane jest przy identyfikacji produktów naftowych.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 2-3; 279-287
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoprzeciwciała rozpoznające białka mieliny jako biomarkery w stwardnieniu rozsianym
Antimyelin atuoantibodies as biological markers in multiple sclerosis
Autorzy:
Jaśkiewicz, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/410279.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
stwardnienie rozsiane
autoprzeciwciała
biomarkery
multiple sclerosis
autoatibodies
biomarkers
Opis:
Stwardnienie rozsiane (SM) jest chroniczną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, charakteryzującą się występowaniem rozsianych ognisk demielinizacji włókien nerwowych. Heterogenność objawów i przebiegu klinicznego choroby wiąże się z koniecznością indywidualnej klasyfikacji pacjentów w oparciu o czynniki genetyczne, kliniczne oraz immunologiczne. Do czynników, które brane są pod uwagę należą autoprzeciwciała, bezpośrednio związane z humoralną odpowiedzią autoimmunologiczną występującą w SM. W przedstawionej pracy podsumowano stan wiedzy na temat autoprzeciwciał rozpoznających trzy główne antygeny mieliny: MBP, PLP oraz MOG. Uważa się, że mogą być one użytecznymi biomarkerami w klasyfikacji i przewidywaniu przebiegu SM, co w przyszłości przyczyni się do wyboru zindywidualizowanej, efektywnej terapii SM.
Multiple sclerosis (MS) is a human inflamatory demyelinating disease of the central nervous system. Because of heterogeneity in phenotypic expression of the disease there is a need for subtyping of patients by genetical, clinical and neuroimmunological parameters. Evidence for a possible role of autoantibodies to myelin antigens as biological markers for MS comes from several studies indicating the importance of humoral response in MS. This reviev summarizes the findings on autoantibodies recognizing three major myelin antigens: MBP, PLP and MOG. It is belived that these antibodies serving as biomarkers will help to establish individual, pathogenic subtype and disease status, that will allow to treat patients selectively and more efficiently.
Źródło:
Chemistry, Environment, Biotechnology; 2010, 14; 153-164
2083-7097
Pojawia się w:
Chemistry, Environment, Biotechnology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płynna biopsja jako innowacyjna metoda w diagnostyce egzosomów u psów i kotów
Liquid biopsy as an innovative method in the diagnosis of exosomes in dogs and cats
Autorzy:
Szczepankiewicz, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28763343.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
Tematy:
psy
koty
diagnostyka laboratoryjna
egzosomy
biomarkery
biopsja plynna
Źródło:
Życie Weterynaryjne; 2023, 98, 07; 441-444
0137-6810
Pojawia się w:
Życie Weterynaryjne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Detekcja biomarkerów w pióropuszach gazowych za pomocą kamery wielospektralnej w projektowanej misji Enceladus Orbiter (NASA)
Detection of Biomarkers in Gas Plumes Using a Multi-Spectral Camera in the Proposed Enceladus Orbiter Mission (NASA)
Autorzy:
Zalewska, N.
Kotlarz, J.
Kacprzak, M.
Korniluk, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/277007.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów
Tematy:
Enceladus
biomarkery
analizy wielospektralne
sensory
biomarkers
multispectral analysis
sensors
Opis:
W publikacji podjęto się próby odpowiedzi na pytanie o możliwość analizy składu chemicznego pióropuszy, wykorzystując ich wielospektralne zobrazowania wykonane za pomocą projektowanych dla nowej misji układów optycznych. Stosując teoretyczną analizę transmitancji warstw gazowych złożonych z H2O i CO2 oraz na podstawie przyjętego fizycznego modelu transmitancji promieniowania przez warstwę gazu widocznego na tle o ustalonej reflektancji wybrano pasmo optyczne 0,73 μm pozwalające na najlepsze rozróżnienie tych dwóch substancji. W celu walidacji otrzymanego wyniku przeprowadzono eksperyment fotografując za pomocą kamery wielospektralnej Quercus.6 strumienie gazowe złożone z obu biomarkerów na tłach o wysokiej (> 0,95) oraz niskiej (< 0,05) reflektancji w paśmie światła widzialnego i NIR. Pozyskane dane potwierdziły wynik analizy sygnatur spektralnych transmitancji obu biomarkerów. Na podstawie otrzymanego w doświadczeniu wyniku ustalono brzegowe parametry sensora i układu optycznego dla projektowanej dla orbitera kamery wielospektralnej pozwalające na oszacowanie względnej zawartości H2O i CO2 w pióropuszach fotografowanych na tle przestrzeni kosmicznej z dokładnością 2%: kanał optyczny λ = 0,730 ±0,020 μm, prędkość względna między orbiterem a księżycem v < 200 m/s, czas ekspozycji tEXP < 12 ms, iloczyn współczynnika efektywności kwantowej całego układu optycznego i względnych różnic reflektancji rejestrowanych obiektów w wybranym kanale ≥ 2,5%, wielkość pojedynczego piksela na detektorze CCD ≥ (3,75 · 3,75) μm2, głębokość studni potencjału piksela CCD ≥ 12 400 e–, zapis danych RAW co najmniej 8-bitowy. Otrzymany optymalny kanał nie był rejestrowany za pomocą stosowanych w poprzednich misjach sensorów optycznych MVIC. Stosowanie opisanej metodyki rozróżniania biomarkerów jest możliwe pod warunkiem, że jeden z czterech kanałów optycznych projektowanej kamery MAC będzie zawierać kanał 0,73 μm.
The cause of the cryovolcanic activity on the Enceladus south hemisphere and related to this activity gas plumes are one of the biggest mysteries of the outer solar system moons. The possibility of the existence of the ocean under Enceladus icy outer layer was confirmed through direct chemical plumes composition measurement during Cassini close flyby 168.2 km over moon’s surface. Three out of the four main plumes components are standard biomarkers (H2O, CO2 and CH4). Physical plumes parameters variability observed also by Cassini, possibility of drawing conclusions about cryovolcanic activity reasons and biotic causes of biomarkers presence in plumes are important reasons of new, dedicated to Enceladus observation, NASA’s mission development. In this paper we are asking about possibility of Enceladus plumes chemical components analysis using multispectral imaging by projected for this new mission sensors. We chose band 0.73 μm for H2O and CO2 distinguish using theoretical transmittance gas layers analysis and physical radiation transmittance through gas layer visible on the background material with defined constant reflectance model. In order to validate this result an experiment was conducted. Using multispectral camera Quercus.6 we photographed H2O and CO2 gas layers visible on the high (> 0.95) and low (< 0.05) visible light and NIR reflectance backgrounds. The results confirmed theoretical spectral transmittance analysis of those two biomarkers. Based on this result we established boundary parameters of the sensor and optical system projected for the orbiter allowing relative content of the biomarkers estimation with precision up to 2%: optical band λ = 0.730 (± 0.020) μm, relative velocity between orbiter and moon v < 200 m/s, exposition time tEXP < 12 ms, quantum efficiency of the whole optical system and two biomarkers in selected wavelength reflectance difference product ≥ 2,5%, single CCD pixel physical size ≥ (3,75 · 3,75) μm2, potential well depth for one CCD pixel ≥ 12 400 e–, RAW data record at least 8-bit. Optimal result waveband wasn’t recorded before using MVIC optical systems during past missions. If we want to apply proposed in this paper biomarkers distinguish methodology one out of four optical channels of the MAC camera projected for the new mission should cover also selected wavelength.
Źródło:
Pomiary Automatyka Robotyka; 2017, 21, 3; 35-44
1427-9126
Pojawia się w:
Pomiary Automatyka Robotyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Optimized upstream therapy for managing patients with postinfarction cardiosclerosis associated with hyperuricemia
Zoptymalizowana terapia wstępna w celu leczenia pacjentów z twardziną serca związaną z hiperurykemią
Autorzy:
Lypovetska, S.
Prokopovich, O.
Shved, M.
Boyko, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052680.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Bialska Nauk Stosowanych im. Jana Pawła II w Białej Podlaskiej
Tematy:
postinfarction cardiosclerosis
hyperuricemia
inflammatory biomarkers
twardzina serca
hiperurykemia
biomarkery zapalne
Opis:
Background. The recent epidemiological studies have shown that serum uric acid (SUA) is a risk factor for cardiovascular diseases and a negative prognostic marker for mortality in subjects with pre-existing heart failure. Material and methods. 147 patients, (59.2±0.8) years old, with postinfarction cardiosclerosis were included in this study. An evaluation of cardiohemodynamics, heart rhythm disturbances, lipid and purine metabolism’s violation and systemic inflammation was performed before treatment and six months afterwards. Results. An elevated SUA level was associated with the progression of postinfarction heart remodeling. Heterogenity of ventricular repolarization, decrease of heart rate variability, as well as high grade premature ventricular complexes were observed in these patients. Complex treatment with eprosartan provided a significant regress of left ventricle hypertrophy, achievement of target blood pressure levels, complete recovery from ventricular tachycardia, prevention of new-onset of atrial fibrillation. The use of fenofibrate resulted in reducing of total cholesterol, triglycerides, low density lipoproteins, SUA and main markers of systemic inflammation as well as an increase high density lipoproteins. Conclusions. The use of eprosartan and fenofibrate is an optimized upstream strategy for managing patients with postinfarction cardiosclerosis associated with hyperuricemia
Wprowadzenie. Ostatnie badania epidemiologiczne wykazały, że stężenie kwasu moczowego w surowicy krwi (SUA) jest czynnikiem ryzyka chorób sercowo-naczyniowych i stanowi ujemny wskaźnik prognostyczny przy klasyfikacji niewydolności serca i określania ryzyka śmiertelności. Materiał i metody. W badaniu uczestniczyło 147 pacjentów, (59,2 ± 0,8) lat, z zespołem stwardnienia kłębków poinfekcyjnych pozawałowych. Badania zostały przeprowadzone w dwóch etapach. W etapie pierwszym przeprowadzono ocenę parametrów hemodynamicznych, zaburzeń rytmu serca, pogorszenia metabolizmu lipidów i puryn oraz zapaleń ogólnoustrojowych przed leczeniem. Etap drugi obejmował ten sam układ badań sześć miesięcy później po zastosowaniu leczenia eprosartanem i fenofibratem. Wyniki. Podwyższony poziom SUA ma ścisły związek z progresją przebudowy lewej komory serca. Zaobserwowano nierówność repolaryzacji komórkowej, spadek zmienności rytmu serca, a także wysokiej jakości przedwczesne kompleksy komorowe. W wyniku leczenia eprosartanem uzyskano istotne zmniejszenie przerostu lewej komory, docelowy poziom ciśnienia krwi, całkowite ustąpienie częstoskurczów komorowych. Leczenie eprosartanem zapobiegło również ponownemu pojawieniu się migotania przedsionków. Natomiast leczenie Fenofibratem spowodowało zmniejszenie poziomu cholesterolu całkowitego, trójglicerydów, lipoprotein o małej gęstości, SUA i głównych markerów zapaleń układowych, uzyskano natomiast zwiększenie poziomu lipoprotein o wysokiej gęstości. Wnioski. Stosowanie eprosartanu i fenofibratu stanowi zoptymalizowaną strategię zapobiegawczą rozwoju chorób sercowo-naczyniowych u pacjentów z pozawałową miażdżycą serca związaną z hiperurykemią
Źródło:
Health Problems of Civilization; 2017, 11, 2; 109-116
2353-6942
2354-0265
Pojawia się w:
Health Problems of Civilization
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
AChE as biomarker of mussels and fish contamination with chemicals in the Gulf of Gdańsk
AChE jako biomarker skażenia chemikaliami małży i ryb z Zatoki Gdańskiej
Autorzy:
Kopecka, J.
Pempkowiak, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1826190.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
zanieczyszczenia środowiskowe
metale ciężkie
małże
pomiar biologicznych skutków zanieczyszczenia
biomarkery
Opis:
Significant part of the anthropogenic contaminants load reaching the marine environment enters the food chain. Traditionally, in order to monitor the effect of the contaminations on biota, analyses of the contaminants concentration in organisms have been carried out. Recently biomarkers were recognized as useful tool for assessment of the pollution impact on marine organisms. This is due to their sensitivity, low cost and specifity (Huggett et al, 1992; Walker and Livinstone, 1992; WHO, 1993). Levels of AChE activity are thought to be a useful indicator of biological responses in organisms (mussels and fish) to pollution. Inhibition of AChE activity in tissue has been proposed as a useful biomarker of an effective exposure to organophosphates and carbamates (Bocquene and Galgani, 1998; Schneider et al, 2000). Since the sources of contaminants are rather localised (mouth of the Vistula due to runoff, ports, sewage discharges) well-developed gradients of organic pollutants in organisms have been recorded. This is well documented and confirmed in this, biomarker oriented, study. This work was financially support from FP5 Program, Biological Effects of Environmental Pollution - BEEP.
W ciągu ostatnich kilkunastu lat udokumentowano w środowisku Morza Bałtyckiego spadek stężenia WWA, PCB, dioksyn i metali ciężkich. Jednak ze względu na wysoką toksyczność w odniesieniu do organizmów oraz ze względu na trwałość w środowisku morskim i akumulację w łańcuchu troficznym, należą one do najczęściej badanych zanieczyszczeń w programie środowiskowym. Jako metodę oceny stanu środowiska tradycyjnie stosuje się pomiar stężenia zanieczyszczeń w tkance miękkiej organizmów morskich. Jednak pomiar ten nie wiąże się bezpośrednio z oceną skutków ich akumulacji w organizmach żywych W ciągu ostatnich 15÷20 lat jako metodę toksykologii środowiskowej służącą do bardziej kompleksowej oceny stanu środowiska, wprowadzono pomiar biologicznych skutków zanieczyszczenia biocenozy - tzw. biomarkerów. Jako wskaźniki stosuje się tu zmiany w funkcjonowaniu organizmów na poziomie biochemicznym, fizjologicznym i histologicznym. Pozwalają one bezpośrednio określić wpływ zanieczyszczeń na organizmy żyjące w środowisku wodnym i mogą być one stosowane do pomiarów reakcji organizmów na chemiczne czynniki stresujące. Najwcześniej skutki biologiczne ujawniają się na poziomie komórkowym. Na poziomie organów i organizmów indywidualnych można zauważyć zmiany chorobowe, zaburzenia odporności i fizjologii. Śmierć organizmów, a tym samym spadek populacji, mniejsza bioróżnorodność, i w efekcie - degradacja środowiska przyrodniczego spowodowana jest długoterminowym efektem ekspozycji organizmów na zanieczyszczenia. Celem tej pracy było określenie poziomu Acetylocholinoesteracy (AChE) - enzymu współodpowiedzialnego za przekazywanie impulsów w systemie nerwowym w małżach i rybach z Zatoki Gdańskiej. Aktywność AChE ulega obniżeniu w organizmach eksponowanych na związki (np. pestycydy) fosforoorganiczne, i karbaminianowe. Organizmy pobierano z rejonów przybrzeżnych Zatoki Gdańskiej: Mechelinki, Sopot, ujście Wisły, z centralnej części Zatoki oraz punktu referencyjnego położonego na zewnątrz Półwyspu Helskiego. Badania wskaźników substancji szkodliwych objęły organizmy z dwóch gatunków małży (Macoma balthica i Mytilus trossulus) i jednego gatunku ryb - storni (Platichthys flesus). Analizie poddano wybrane tkanki (skrzela w M. trossulus, noga w M. balthica oraz mięśnie w storni) zostały zmierzone aktywności AChE (acetylocholinoesterazy). Analiza zbioru wyników aktywności (AChE) wykazała zmienność gatunkową stężenia AChE, różnice w AChE w organizmach męskich i żeńskich, i znaczną zmienność indywidualną. Nie stwierdzono statystycznie istotnych zmian w zmienności geograficznej i sezonowej. Natomiast w aktywności AChE w małżach nie obserwuje się istotnych różnic.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2004, Tom 6; 99-106
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki ryzyka i wskaźniki zapalne w nieszczelności zespolenia po całkowitym wycięciu mezorektum z wyłonieniem stomii
Autorzy:
Chernyshov, Stanislav
Alexeev, Mikhail
Rybakov, Evgeny
Tarasov, Mikhail
Shelygin, Yuri
Zarodniuk, Irina
Sukhina, Marina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392702.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
nieszczelność zespolenia
niska przednia resekcja
białko C-reaktywne
prokalcytonina
biomarkery
Opis:
Cel: Celem badania jest analiza czynników związanych z nieszczelnością zespolenia (NZ) po niskiej resekcji przedniej i całkowitym wycięciu mezorektum (LAR-TME) oraz określenie przydatności wczesnego pomiaru białek C-reaktywnych (CRP) i prokalcytoniny (PCT). Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 100 pacjentów w latach 2013–2016 poddanych LAR-TME z proksymalną stomią odprowadzającą. Pooperacyjne poziomy CRP i PCT mierzono w 3. i 6. dniu po zabiegu. Wyniki: Wystąpiło 11 klinicznych przypadków nieszczelności o negatywnym wpływie na jednoczynnikową analizę NZ u mężczyzn, z większymi i zwężonymi guzami, śródoperacyjną utratą krwi >200 ml, koniecznością okołooperacyjnej transfuzji krwi, niedokrwistością pooperacyjną i czasem zabiegu przekraczającym 180 minut. Po analizie wieloczynnikowej jedynie transfuzja krwi w okresie okołooperacyjnym była niezależnym czynnikiem ryzyka NZ. Zarejestrowane CRP było wyższe u pacjentów z NZ w porównaniu z przypadkami innymi niż AL w 3. dobie po operacji (odpowiednio 152,4 mg/L w porównaniu do 93 mg/L, p <0,0001) i 6. dobie po operacji (130,5 mg/L w porównaniu z 68,2 mg)/L; p <0,0001). Poziomy PCT również znacząco różniły się pomiędzy przypadkami AL i nie-AL w 3. dobie pooperacyjnej (odpowiednio: 0,5 ng/ml w porównaniu z 0,2 ng/ml; p <0,0001) i 6. dnia po operacji (1,16 ng/ml w porównaniu z 0,1 ng/ml, odpowiednio: p <0,0001). Zarówno CRP, jak i PCT wykazały wysokie wartości predykcyjne ujemne (NPV) w diagnozowaniu NZ w oba dni po operacji. Wniosek: Wysoki poziom NPV pomiarów CRP i PCT w diagnostyce nieszczelności zespolenia po przeprowadzeniu niskiej proktektomii odtwórczej może stanowić pomoc w podjęciu decyzji o wczesnym wypisaniu ze szpitala.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 3; 31-36
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biomarkery w diagnostyce medycznej – potencjalne zastosowania i ograniczenia
Autorzy:
Parfieniuk, E.
Fornal, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/274402.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Roble
Tematy:
biomarkery
diagnostyka medyczna
spektrometria mas
biomarkers
medical diagnostics
mass spectrometry
Źródło:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania; 2015, 20, 3; 29-34
1427-5619
Pojawia się w:
LAB Laboratoria, Aparatura, Badania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osadnictwo paleolityczne w Jaskini Biśnik w zapisie antropogenicznych biomarkerów
Palaeolithic settlement in Bisnik Cave as derivedfrom anthropogenic biomarkers
Autorzy:
Krajcarz, M.T.
Cyrek, K.
Gola, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2084287.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Geografii i Studiów Regionalnych
Tematy:
osadnictwo paleolityczne
Jaskinia Bisnik
biomarkery
obszary antropogeniczne
plejstocen
geochemia
koprostanol
cholesterol
Opis:
Caves formed a crucial shelters for people of Palaeolithic times. Among many archaeological cave sites known from Poland, the Biśnik Cave is one of the best recognized, with 18 cultural horizons of Middle Palaeolithic. The paper's aim was to check if geochemical traces of Neanderthal people have survived in the cave sediments. The samples of late Middle and early Late Pleistocene layers were analyzed by GC-MS method. The results allow to state the presence of two zoosterols (coprostanol and cholesterol) in sediments and to establish the participation of each sterol in particular layers. The ratio of sterol contents indicates the important impact of human faeces on the sedimentation of final Saalian, Eemian and early Weichselian sediments, but shows no clear evidence of human activity in older layers (middle Saalian). Achieved geochemical data stay in accordancc with settlement intensity reconstructed on the basis of archaeological rccord.
Źródło:
Prace i Studia Geograficzne; 2013, 51; 57-68
0208-4589
Pojawia się w:
Prace i Studia Geograficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skład materii organicznej jako wskaźnik genezy osadów jeziora Sarbsko
Organic matter composition as an indicator of genesis of Lake Sarbsko sediments
Autorzy:
Woszczyk, M.
Bechtel, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2066092.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
brzeg jeziora
osady materii organicznej
biomarkery
coastal lake
sedimentary organic matter
biomarkers
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2008, 56, 2; 140-140
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poziom katecholamin w ślinie podczas stresu egzaminacyjnego i wysiłku poznawczego
Salivary catecholamines in examinational stress and cognitive effort
Autorzy:
Rudnicki, Konrad
Rutkowska, Aleksandra
Wieczorek, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013965.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
katecholaminy
dopamina
noradrenalina
adrenalina
biomarkery
catecholamines
examinational stress
cognitive effort
salivary markers
Opis:
By ustalić przydatność katecholamin w ślinie do badania stresu, pobrano próbki od 30 studentów przed egzaminem oraz w dniu pozbawionym stresorów. Następnie aby zbadać wpływ wysiłku poznawczego na poziomy katecholamin, przebadano 31 ochotników, którzy uczestniczyli w dwóch spotkaniach poświęconych realizacji różnych testów poznawczych. Za pomocą HPLC-ED zmierzono poziomy noradrenaliny, dopaminy i adrenaliny w ślinie. W grupie przed egzaminem zaobserwowano wyłącznie obniżony poziom dopaminy w porównaniu do dnia nieobciążonego stresorami. W drugiej grupie wysiłek poznawczy wywołał podwyższenie poziomów wszystkich trzech katecholamin. Zważywszy na niejednoznaczne wyniki z dotychczasowych badań wydaje się, iż adrenalina i noradrenalina w ślinie mogą być stosowane jako markery aktywności współczulnej w badaniach psychologicznych.
In order to determine utility of salivary catecholamines in stress studies, samples were collected from 30 students before an exam and on an ordinary day. Subsequently, to examine the effect of cognitive effort on catecholamines, 31 volunteers, on two days, performed two sets of different cognitive tasks. Noradrenaline, adrenaline and dopamine levels were examined with HPLC-ED. Stressed group shown alleviated levels of dopamine, while levels of other substances remained unchanged. In the second group cognitive effort elicited elevated excretion of all three catecholamines. Given conflicting results from previous literature it appears that salivary adrenaline and noradrenaline might be useful as non-invasive markers of sympathetic activity in psychological research.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica; 2015, 19; 89-107
2353-4842
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Psychologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 42

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies