Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "XVII wiek" wg kryterium: Temat


Tytuł:
“Haec foecunda magnorum virorum parens Academia Cracoviensis.” A History of the Jagiellonian University in Academic Panegyrics for Krakow Bishops in the 1st half of the 17th Century
„Haec foecunda magnorum virorum parens Academia Cracoviensis”. Historia Uniwersytetu Krakowskiego w akademickich panegirykach dla biskupów krakowskich w I połowie XVII wieku
Autorzy:
Zdanek, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11347091.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
17th century
University of Cracow
Cracow bishops
university historiography
cultural memory
academic prints
occasional literature
panegyrics
XVII wiek
Uniwersytet Krakowski
biskupi krakowscy
historiografia uniwersytecka
kultura pamięci
druki akademickie
literatura okolicznościowa
panegiryki
Opis:
In 15th–16th centuries, Krakow University developed fundamental elements of its memory culture and historical awareness. In the first half of the 17th century, the Krakow academic community strengthened its message concerning its past. Occasional literature, in particular panegyrics, was a particularly important medium of this message. Numerous academic prints were dedicated to Krakow bishops, since they were the University’s chancellors, and frequently its alumni and supporters, while the University itself was one of the key institutions in the diocese, closely related to the Church. The panegyrics were created mostly to celebrate the award of bishopric, a ceremonial entrance of a bishop to the city, an ingress to the Wawel Cathedral or were written in the event of death and the funeral. Seven bishops ruled the diocese in the analyzed period. In that time, university professors and students dedicated a total of 65 panegyrics to them, of which 43 contained references to the University’s past. Panegyrics were a medium of the University’s institutionalized memory culture. Key facts and persons mentioned in the works include: the foundation of 1400, founder King Władysław Jagiełło, House of Jagiellon as the dynasty of founders and representatives of the golden age in the University’s history, Jan Kanty – a revered professor of theology (deceased in 1473) as an exemplary lecturer and patron of the University, as well as catalogues of renowned professors and alumni of the University. The catalogues were in fact lists of surnames, and they were supplied as anevidence of the University’s long history and service to the society, the country,and the Church.
Uniwersytet Krakowski w XV-XVI w. wypracował fundamentalne elementy swojej kultury pamięci i świadomości historycznej. W I połowie XVII w. krakowskie środowisko akademickie wzmocniło przekaz dotyczący swojej przeszłości. Bardzo ważnym medium tego oddziaływania była literatura okolicznościowa, a zwłaszcza panegiryki. Liczne druki akademickie poświęcano biskupom krakowskim, ponieważ byli oni kanclerzami uniwersytetu, a często jego wychowankami i mecenasami, uniwersytet zaś był jedną z najważniejszych instytucji diecezji, mocno związaną z Kościołem. Panegiryki takie powstawały głównie z okazji nadania biskupstwa, uroczystego wjazdu biskupów do miasta i ingresu do katedry wawelskiej oraz z racji śmierci i pogrzebu. W analizowanym okresie diecezją rządziło siedmiu biskupów. W tym czasie profesorowie i studenci uniwersytetu dedykowali im 65 panegiryków, z których 43 utwory zawierały treści i nawiązania z przeszłości uniwersyteckiej. Panegiryki były nośnikiem zinstytuzjonalizowanej uniwersyteckiej kultury pamięci. Głównymi figurami tej pamięci były: fundacja 1400 roku, fundator król Władysław Jagiełło, dynastia Jagiellonów jako dynastia fundatorów i reprezentantów złotego wieku w dziejach uniwersytetu, otoczony kultem profesor teologii Jan Kanty (zm. 1473) jako wzorzec profesora i patron uniwersytetu oraz katalogi sławnych profesorów i wychowanków uniwersytetu. Katalogi te miały formę wyliczania nazwisk, a przytaczano je jako dowód żywotności i zasług uniwersytetu dla społeczeństwa,państwa i Kościoła.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2020, 26, 2; 9-38
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Krakowskie" woluminy z dawnej biblioteki bernardynów na Karczówce pod Kielcami
"Cracow" volumens from the old library of the Bernadines in Karczówka near Kielce
Autorzy:
Kardyś, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1205705.pdf
Data publikacji:
2020-12-31
Wydawca:
Instytut Wydawniczy Księży Misjonarzy Redakcja "Nasza Przeszłość"
Tematy:
bernardyni
Karczówka
księgozbiór
XVII wiek
Bernardines
library
the 17th century
Opis:
Artykuł prezentuje ustalenia dotyczące „krakowskiej” proweniencji niektórych woluminów z dawnej biblioteki bernardynów na Karczówce, które obecnie znajdują się w zasobie Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego w Kielcach. Konwent Braci Mniejszych Obserwantów posiadał od początku swojego funkcjonowania (lata 30. XVII w.) wiele starodruków (zapewne też rękopisów liturgicznych) przekazanych przez władze zakonne prowincji, jak również krakowskich kanoników i profesorów uniwersyteckich. Ich identyfikację umożliwiły zachowane proweniencje oraz inne notki, m.in. wskazujące na konkretne przeznaczenie.
The article presents the conclusions concerning the "Cracow" provenance of some volumes originating from the former Bernardines library in Karczówka, which are currently stored in the Major Seminary in Kielce. Since the beginning of its functioning (the begining of the 1630s), the convent of the Friars Minor, the Observants was in the posession of the old prints (including liturgical manuscripts probably) donated by the province monastery authorities, Cracow canons as well as university professors. The identification of the specific items of the collection has been possible due to preserved provenance entries as well as other entries indicating the particular item’s purpose.
Źródło:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce; 2020, 134; 67-94
0137-3218
2720-0590
Pojawia się w:
Nasza Przeszłość. Studia z dziejów Kościoła i kultury katolickiej w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Martwe czarownice”. Procesy i egzekucje zmarłych oskarżonych o magię pośmiertną w dobrach zakonu krzyżackiego na Śląsku i Morawach w XVII i XVIII wieku
Autorzy:
Wojtucki, Daniel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1912429.pdf
Data publikacji:
2020-08-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
wampir
czarownica
magia
magia posthuma
procesy o czary
Śląsk
Morawy
zakon krzyżacki
samobójstwo
XVII–XVIII wiek
monarchia Habsburgów
vampire
witch
magic
“posthumous magic”
witchcraft trials
Silesia
Moravia
Teutonic Order
suicide
17th and 18th centuries
Habsburg Monarchy
Opis:
W dobrach przyległych do Bruntál (niem. Freudenthal) i Sovinec (niem. Eulenburg), czyli w majątkach należących do zakonu krzyżackiego odnajdziemy świadectwa wielu procesów osób oskarżonych o praktyki magiczne. Wśród tych wierzeń szczególne miejsce zajmuje tzw. magia posthuma, związana z osobami, które po swojej śmierci za sprawą zawartego jeszcze za życia paktu z diabłem nie mogli zaznać w grobie spokoju i nadal nękali żywych. Jedne z pierwszych udokumentowanych przypadków wierzeń w magię pośmiertną na pograniczu śląsko-morawskim znamy z ostatnich lat XVI w. Pod koniec XVII stulecia rozwinęły się wierzenia w to, że osoba zmarła posądzona o ten rodzaj magii może „infekować” kolejnych zmarłych, których zgon nastąpił tuż po niej. „Martwe czarownice”, bo tak można je nazwać, które jeszcze za swojego życia miały się oddać służbie diabłu, a aż do swojej śmierci nie zostały ujawnione, mogły zostać wykorzystane przez niego po swoim zgonie. W „tropienie” zmarłych angażowano lokalnych duchownych i władze zwierzchnie. Prześladowania zmarłych na podstawie powyższych wierzeń udokumentowano w dobrach krzyżackich, głównie w ośrodkach: Arnoltice (niem. Arnsdorf ), Břidličná (dawniej Frýdlant), Světlá (niem. Lichtewerden), Václavov u Bruntálu (niem. Wildgrub). Na podstawie zebranych przykładów z dóbr krzyżackich można stwierdzić, że najczęstszym sposobem trwałego unieszkodliwienie osoby posądzonej o magię pośmiertną było spalenie jej zwłok, względnie pogrzebanie na granicy miejscowości.
In the estate archives adjoining Bruntál (German: Freudenthal) and Sovinec (German: Eulenburg), properties belonging to the Teutonic Order, we can find testimonies of many trials of people accused of magical practices. Among these magic-beliefs can be found examples a “posthumous magic”, i.e. magic related people who made pacts with the devil during their lifetime and, after death returned to harass the living. One of the first documented cases “magia posthuma” in the Silesian – Moravian borderlands was recorded toward the end of the 16th century. By the end of the 17th century, a belief that a deceased person accused of this type of magic could “infect” other dead who died after it, began to develop. “Dead witches”, because that’s how you can call them, who still had during their lifetime dedicate themselves to the service of the devil, and were not revealed until their death, could have been used by him after his death. In “tracking” of the deceased, local clergy and superior authorities were involved. The persecution of the deceased on the basis of this beliefs was documented in the Teutonic estates, mainly in: Arnoltice (German: Arnsdorf ), Břidličná (before Frýdlant, German: Friedland an der Mohra), Světlá (German: Lichtewerden), Václavov u Bruntálu (German: Wildgrub). Based on the collected examples of the Teutonic goods, it can be concluded that the most common the way to permanently neutralize a person accused of posthumous magic was to burn his corpse, or burial on the edge of the village.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2020, 107; 153-197
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Ślepy człowiek na swoje wady” – o dydaktyzmie w Ogrodzie, ale nie plewionym Wacława Potockiego
“The blind man has his faults” – on the Didactism in Wacław Potocki’s The Garden, but Not Weeded
Autorzy:
Książek-Bryłowa, Władysława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953540.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dydaktyzm
Wacław Potocki
Ogród
ala nie plewiony
XVII wiek
dyskurs
fraszka
narracja
przypowieść
didactism
The Garden
but Not Weeded
17th century
discourse
epigram
narration
parable
Opis:
We describe here the ways to express didactism in various genres from The Garden, but Not Weeded by W. Potocki, the poet of the 17th century. The author has manage to find out that the didactic function is played by the titles, the contents – being an example – with inherent maxims, counsels, warnings etc. Potocki very clearly formulated his moralising intentions and played the role of a mentor.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 6; 5-26
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Statut sprawy elokacyjnej dla obywateli chełmińskich domy posiadających” – źródło ujawniające mechanizm dzierżawy gruntów miejskich Chełmna od XVII po XIX wiek
”Statute of the Elocation Case for Chełmno Citizens who Own Houses” – a Source Revealing the Mechanism of the Lease of Chełmno Municipal Land from the 17th to the 19th Century
Autorzy:
Zieliński, Marek G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52769506.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
Chełmno
XVII‒XIX wiek
historia miast
źrodłoznawstwo
17th‒19th century
city history
source studies
Opis:
The term elocation probably derives from the Latin word eloco, meaning to rent. It refers to the allocation process characteristic of Chełmno for townspeople, owners of houses and empty squares in the city, land outside the city. The purpose of this allocation was to give the townspeople the opportunity to obtain additional income enabling the maintenance of already existing houses and the development of empty squares in good condition. The income from leased land was also supposed to secure the property in the event of natural disasters and damages. The first elocation was carried out in 1602, the next ones took place every fifty years. For the elocation of 1852, its statute was preserved, showing the mechanism of allocating land to townspeople not only in the mid-nineteenth century. 
Źródło:
Tabularium Historiae; 2021, 9; 11-42
2543-8433
Pojawia się w:
Tabularium Historiae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Wojny ograniczone” XVII i XVIII wieku
The „Limited Wars” of the 17th and 18th Centuries
„Begrenzte Kriege” des 17. und 18. Jahrhunderts
Autorzy:
Hanczewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23202336.pdf
Data publikacji:
2023-12-27
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
„wojny ograniczone”
wojny rewolucyjne i napoleońskie
XVII–XIX wiek
„limited wars”
revolutionary and Napoleonic wars
17th–19th centuries
„begrenzte Kriege”
revolutionäre und napoleonische Kriege
17. bis 19. Jahrhundert
Opis:
Wojny państw europejskich między początkiem panowania Ludwika XIV (1661 r.) a rozpoczęciem wojen z rewolucyjną Francją (1792 r.) są określane w literaturze naukowej wielu krajów jako „wojny ograniczone”. Pod tym pojęciem rozumie się „wojny prowadzone z użyciem ograniczonych sił dla realizacji ograniczonych celów”. Ograniczony charakter miał je wyraźnie oddzielać od wcześniejszych wojen, które były motywowane religijnie i późniejszych, z rewolucyjną i napoleońską Francją, motywowanych ideologicznie. Koncepcja „wojen ograniczonych” ma jednak poważne wady. Powstała w oparciu o analizę wybranych konfliktów, przede wszystkim wojny o sukcesję hiszpańską i wojen Fryderyka II, prowadzonych na małej części kontynentu europejskiego. Zwolennicy koncepcji skupiają uwagę na militarnym wymiarze wojen – wielkość i organizacja sił zbrojnych, przebieg działań zbrojnych, spychając na dalszy plan bądź całkowicie pomijając względy polityczne, ekonomiczne i społeczne związane z wojnami. Dopiero połączenie tych elementów z militarnymi pozwala na pogłębioną analizę wojen oraz wskazuje na bardzo powierzchowny charakter koncepcji, która raczej utrudnia, niż umożliwia zrozumienie wojen drugiej połowy XVII i następnego stulecia oraz konfliktów, które je poprzedziły i po nich nastąpiły.
Conflicts between European states from the beginning of the reign of Louis XIV (1661) to the start of the wars with revolutionary France (1792) are referred to in the scientific literature of many countries as „limited wars”. This term means „wars waged with limited forces to achieve limited goals”. Their limited nature was intended to clearly distinguish them from earlier conflicts, which were religiously motivated, and the wars with revolutionary and Napoleonic France, which were ideologically motivated. However, the concept of „limited war”, which was created based on the analysis of selected conflicts, primarily the War of the Spanish Succession and the wars of Frederick II that were conducted on a small part of the European continent, has serious flaws. Supporters of the concept focus on the military dimension of wars – the size and organization of the armed forces and the course of military operations, whilst relegating or completely ignoring the political, economic and social considerations related to military conflicts. An in-depth analysis of wars can only be achieved by combining these elements with military factors, the lack of which indicates the very superficial nature of the concept. Adopting the „limited war” viewpoint makes it more difficult to fully understand not only the wars that took place during the second half of the 17th and the 18th century, but also the conflicts that preceded and followed them.
Die Kriege der europäischen Staaten zwischen dem Beginn der Herrschaft Ludwigs XIV. (1661) und dem Beginn der Kriege gegen das revolutionäre Frankreich (1792) werden in der wissenschaftlichen Literatur vieler Länder als „begrenzte Kriege” bezeichnet. Darunter versteht man „Kriege, die mit begrenzten Kräften geführt werden, um begrenzte Ziele zu erreichen”. Der begrenzte Charakter sollte sie klar von früheren Kriegen, die religiös motiviert waren, und späteren, ideologisch motivierten Kriegen mit dem revolutionären und napoleonischen Frankreich absondern. Das Konzept der „begrenzten Kriege” weist jedoch schwerwiegende Mängel auf. Es entstand aus der Analyse ausgewählter Konflikte, vor allem des Spanischen Erbfolgekriegs und der Kriege Friedrichs II., die auf einem kleinen Teil des europäischen Kontinents ausgetragen wurden. Die Befürworter des Konzepts konzentrieren sich auf die militärische Dimension von Kriegen – die Größe und Organisation der Streitkräfte, den Ablauf der militärischen Aktionen – und lassen die politischen, wirtschaftlichen und sozialen Erwägungen, die mit Kriegen verbunden sind, in den Hintergrund treten oder ganz außer Acht. Nur durch die Verbindung dieser Elemente mit dem Militärischen ist eine tiefgreifende Analyse der Kriege möglich und weist auf den sehr oberflächlichen Charakter des Konzepts hin, der ein Verständnis der Kriege der zweiten Hälfte des 17. und des folgenden Jahrhunderts sowie der ihnen vorausgehenden und nachfolgenden Konflikte eher behindert als ermöglicht.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2023, XXIV (LXXV), 4(286); 38-71
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
[Recenzja]: Dzieje Karczówki w Kielcach w latach 1624-2024, t. 1, Początki fundacji, insygnia, fundator, pod red. Jerzego Michty, Kielce 2016, ss. 411, il. 124
[Review]: Dzieje Karczówki w Kielcach w latach 1624-2024, t. 1, Początki fundacji, insygnia, fundator, pod red. Jerzego Michty, Kielce 2016, ss. 411, il. 124
Autorzy:
Kardyś, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784104.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kielce
historia
XVII wiek
history
17th century
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2018, 109; 427-431
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A soldier and a townsman during the Thirty Years’ War. Coexistence – Confrontation – Cooperation
Autorzy:
Kilian, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1591021.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
17th Century
Thirty Years´ War
Military History
Urban History
Soldiers
Violence
XVII wiek
wojna trzydziestoletnia
historia wojskowości
historia miast
żołnierze
przemoc
Opis:
The article deals with the basic issues of the relationships between soldiers and the city population during the Thirty Years' War, primarily on the basis of German special literature, which is still authoritative in this respect and at the same time confirms and complements the author's own research. Although the notion of the insurmountable ambivalence of both these social components, generally supported by countless reports of murders, robberies, rapes, physical and psychological attacks, the reality was much more colorful, and city experience with soldiers may not always have been negative. Whether it was mutual cooperation, especially on a commercial basis, or establishing friendly and family relations.
Artykuł poświęcony jest wzajemnym powiązaniom między żołnierzami a populacją miasta podczas wojny trzydziestoletniej, głównie na podstawie niemieckiej literatury przedmiotu, która potwierdza i uzupełnia własne badania autora. Chociaż zazwyczaj funkcjonuje obraz wrogości obu tych grup społecznych, potwierdzony przez rozliczne raporty morderstw, rozbojów, gwałtów, przemocy fizycznej i psychicznej, to jednak rzeczywistość była dużo bardziej barwna, a doświadczenie miasta z wojskiem nie zawsze musiało być negatywne. Mogła to być wzajemna współpraca, szczególnie na niwie handlowej,a nawet stosunki przyjazne i rodzinne.
Źródło:
Przegląd Zachodniopomorski; 2019, 4; 41-60
0552-4245
2353-3021
Pojawia się w:
Przegląd Zachodniopomorski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antonio Chemotti, Polyphonic music ‘pro mortuis’ in Italy (1550–1650). An introduction, Lucca–Warszawa 2020, Libreria Musicale Italiana–Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk (= Studi e Saggi 32), ss. 278. ISBN 978-83-66519-06-0; 978-88-5543-034-0
Autorzy:
Bebak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850468.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
muzyka żałobna
polifonia
pompa funebris
XVI wiek
XVII wiek
funeral music
polyphony
16th century
17th century
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 1; 195-202
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyfonarze piotrkowskie z lat 1600-1645 jako źródła do badań nad chorałem gregoriańskim w Polsce
Antifonari di Andrzej Piotrkowyczyk degalli anni 1600-1645 come la fonte delle ricerche sul canto Gregoriano in Polonia
Autorzy:
Bodzioch, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041036.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
17. secolo
casa editrice
Cracovia
breviario
liturgia
XVII wiek
oficyna wydawnicza
Kraków
brewiarz
17th century
publishing company
Krakow
breviary
liturgy
Opis:
Il termine antifonario di A. Pìotrkowczyk definisce un gruppo di libroni pubblicati dal sopraddetto editore, Andrzej Piotrkowczyk, e dai suoi posteriori negli anni 1600, 1607, 1614, 1645. Il numero delle edizioni non era finora ben noto, però la sua precisione è diventata possibile da quando era trovata 1' edizione del 1614 che sembrava inesistente. Le edizioni particolari furono dedicate agli illustri rappresentanti della Chiesa (il primate St. Karnkowski, il vescovo di Warmia – Sz. Rudnicki, il primate – W. Gembicki, il vescovo di Cracovia – P. Gembicki). Il contenuto dei libroni comprende le antifone e responsoria prolixa inse-rite nel proprium de tempore, proprium de sanctis e commune sanctorum. Inoltre nell'edizione del 1645 c'è un largo supplemento che comprende officia sui santi e sulle feste introdotte nel periodo dall'ultima edizione del 1614. I testi sono stampati nel carattere tondo, le note – in gotico, gli ornamenti – rappresentati dagli iniziali e dalle vignette. Sono sconosciuti i nomi dei redattori dei sopraddetti antifonari. Si suppone soltanto che l’autore della terza edizione (1614) sia Kasper di Kleczewo. Alcune annotazioni fatte a mano nel 1838 (ediz. terza) e nel 1880 (ediz. quarta) offrono argomento che: libroni furono in uso per ben più di 250 anni. Gli antifonari di A. Piotrkowczyk hanno un valore di monumenti dell'epoca post-tridentina e perciò sono di grande importanza per la storia del canto gregoriano in Polonia.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2002, 77; 117-148
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Archiwum Parafialne w Bielinach
Das Pfarrarchiv in Bielany
Autorzy:
Skrzyniarz, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041215.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Geschichte
17.-20. Jahrhundert
Pfarrarchiv
Archivssammlungen
historia
XVII-XX wiek
archiwum parafialne
zbiory archiwalne
history
17th-20th century
parish archive
archival repertory
Opis:
Laut Bestandsverzeichnis von 1889 verfügte das Archiv der Pfarrei Bieliny damals über Matrikelbücher ab 1637, d.h. seit Gründung dieser Pfarrei, sowie über Pergamindiplome aus der ersten Hälfte des 18. Jahrhunderts. Gegenwärtig gehören zum Archivbestand der Pfarrei Bieliny: Matrikelbücher (Taufbücher ab 1865, Traumbücher ab 1867 und Totenbücher ab 1871), ein als „Pfarrarchiv" betiteltes Buch, das zum Teil Kopien von Dokumenten aus den Jahren 1850-1950 enthält und erst ab 1994 eine Chronik im eigentlichen Sinne darstellt, ein Plan der Erdarbeiten von 1847, Dokumente aus dem 19. Jahrhundert sowie zeitgenössische Dokumente und Schreiben von Diözesanoberen und staatlichen Behörden, Protokolle von Visitationen des Dekans aus den Jahren 1938-1995 sowie ein Katalog der historischen Sehenswürdigkeiten der Kirche und des Friedhofs von Bieliny. Das Archiv enthält weder Pergamindokumente noch die ersten Matrikelbücher. Wegen der Kärglichkeit der Archivbestände besitzt das Pfarrarchiv in Bieliny keine Signaturen.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2001, 75; 251-259
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ars bene moriendi biskupa krakowskiego Piotra Tylickiego w świetle Listu Fryderyka Szembeka do Wawrzyńca Gembickiego
Ars bene moriendi of Piotr Tylicki bishop of Cracow in the Letter of Fryderyk Szembek to Wawrzyniec Gembicki
Autorzy:
Wołyniec, Bartłomiej Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/560462.pdf
Data publikacji:
2014-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Piotr Tylicki
biskup krakowski
XVII wiek
Fryderyk Szembek
sztuka umierania (ars moriendi)
bishop of Cracow
17th century
The Art of Daying (ars moriendi)
Opis:
W 1617 roku w krakowskiej oficynie wydawniczej Andrzeja Piotrkowczyka wydany został drukiem utwór zatytułowany O śmierci świętej pamięci Jego Mości X. Piotra Tylickiego krakowskiego biskupa […] i nabożnym ku niej przygotowaniu jego List do […] X. Wawrzyńca Gembickiego z Bożej Łaski arcybiskupa gnieźnieńskiego […]. Jego autorem był krakowski jezuita Fryderyk Szembek (1575–1644), który w pierwotnym zamyśle chciał o śmierci krakowskiego ordynariusza poinformować jedynie przyjaciela zmarłego hierarchy – arcybiskupa gnieźnieńskiego Wawrzyńca Gembickiego (1559–1624). W niedługim jednak czasie list ten na żądanie egzekutorów biskupiego testamentu oraz za wyraźnym dozwoleniem następcy Piotra Tylickiego na stolicy św. Stanisława Marcina Szyszkowskiego (1554–1630), jak i zakonnych zwierzchników autora został uzupełniony i wydany drukiem. Omawiany poniżej utwór autorstwa Fryderyka Szembeka należy do tzw. pisarstwa artis bene moriendi. Wydawane w tym nurcie książki miały co prawda różne formy, łączył je jednak przedmiot poruszanych w nich rozważań. Ogólnie rzecz ujmując, były to zbiory przykładów postaw i myśli o treści ascetycznej, służące do przygotowania człowieka na przyjęcie śmierci. Tytułowy biskup został w utworze przedstawiony z jednej strony jako wielki senator, prawdziwy potomek dawnych Polaków i miłośnik ojczyzny. Z drugiej zaś Piotr Tylicki był także dobrodziejem autora utworu oraz „dawnym i uprzejmym” przyjacielem adresata listu – arcybiskupa gnieźnieńskiego. Mimo tak wielu zalet i przymiotów w opisanym przez Fryderyka Szembeka trzyletnim okresie życia hierarchy Piotr Tylicki miał wedle autora ćwiczyć się w trzech zasadniczych cnotach. Pierwszą z nich było „wielkie nabożeństwo i takie, jakie ma być rzeczy boskich poważanie”, drugą stanowiła „pokora wielka w dostojeństwie tak wysokim”, trzecią i ostatnią było z kolei „staranie pilne o zbudowanie bliźnich i wystrzeganie się dania onym najmniejszego zgorszenia”.
In the year 1617 in Cracow printer Andrzej Piotrowczyk published book under the title O śmierci świętej pamięci Jego Mości X. Piotra Tylickiego krakowskiego biskupa […] i nabożnym ku niej przygotowaniu jego List do […] X. Wawrzyńca Gembickiego z Bożej Łaski arcybiskupa gnieźnieńskiego […]. Author of this work was one of the Cracow’s Jesuits Fryderyk Szembek (1575–1644). He wrote his letter to informed about death of bishop Piotr Tylicki to archbishop of Gniezno Wawrzyniec Gembicki (1559–1624), who was friend of dead. This work was however published in the short time, as it was mentioned, because of decision of executors of the bishop’s Piotr Tylicki will, religious superiors to Fryderyk Szembek and new bishop of Cracow, Marcin Szyszkowski (1554–1630). Szembek’s letter is example of ars bene moriendi writings. This type of literature have different forms, but all of them prepare men to the death. Therefore, they contain examples of attitudes and thoughts for dying person. Bishop Piotr Tylicki was presented in this letter as a exemplary senator, descendant of the nobles and patriot who loved his motherland, Poland. Bishop however had practiced his virtues. Those included religiosity, humility and care of piety of others. On the other hand we have to remember that, he was also the tutor of author. What is more, archbishop of Gniezno, as it was mentioned, was “old and kind” friend of bishop Piotr Tylicki.
Źródło:
Folia Historica Cracoviensia; 2014, 20; 65-94
0867-8294
Pojawia się w:
Folia Historica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Au carrefour de la médecine et de la littérature : Thomas Sonnet de Courval et Louis de Caseneuve
Where medicine and literature meet: Thomas Sonnet de Courval and Louis de Caseneuve
Na styku medycyny i literatury: Thomas Sonnet de Courval i Louis de Caseneuve
Autorzy:
Koźluk, Magdalena
Pietrzak, Witold Konstanty
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/966674.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
humanist physicians
satire
medical emblems
doctrine of the four temperaments
multifaceted culture
17th century
art of memory
“Debate on Women”
lekarze humaniści
satyra
emblematy medyczne
teoria czterech płynów ustrojowych
wielorodność kultury
xvii wiek
mnemotechnika
spór o kobietę
Opis:
W niniejszym artykule zestawiono i porównano dwóch lekarzy-humanistów, którzy żyli i tworzyli w pierwszej połowie XVII wieku. Interesując się jednocześnie literaturą i medycyną, pozostawili oni po sobie dzieła ukazujące wielorakość składników kultury tamtego okresu. Choć specjalizowali się w różnych gatunkach literackich, w satyrze i w emblemacie, to obaj wykorzystali teorię czterech płynów ustrojowych w oryginalny i właściwy sobie sposób. Pierwszy z nich, Thomas Sonnet de Courval (1577-1627), zastosował tę teorię w kontekście tradycyjnego sporu o kobietę do wyjaśnienia sporów małżeńskich, dając po raz pierwszy nie wartościującą, lecz naukową ich wykładnię. Drugi z autorów natomiast, Louis de Caseneuve (1577-1627), starał się uwypuklić dominujące cechy każdego z czterech temperamentów po to, aby za pomocą alegorii i mnemotechniki ułatwić zapamiętywanie doktryny fizjologicznej. Utwory tych dwóch humanistów stanowią tym samym interesujący przykład przenikania medycyny do sztuki literackiej w epoce późnego Renesansu.
This study considers and compares two humanist physicians who lived and were actif in the first half of the 17th century. Both of them interested in literature and medicine created works that testify to the multifaceted culture of the period. Within two different literary genres, satire and emblem, and in their own distinctive way, they deal with the doctrine of the four temperaments. Thomas Sonnet de Courval (1577-1627) perceives the theory from the perspective of the contemporary literary “Debate on Women” which discussed the institution of marriage, and gives not an axiological, but a scientific explanation of the issues raised. On the other hand, Louis de Caseneuve (1577-1627) tries to stress dominant features of the four temperaments in order to facilitate memorizing the physiological doctrine through allegory and mnemotechnics. The works of these two authors are interesting examples of how medicine and literature are interwoven in the humanist culture of the late Renaissance period.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2014, 009
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Augustianin Paweł Vois Wadowita (zm. 1616)
Autorzy:
Graff, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/458246.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Wadowickie Centrum Kultury im. Marcina Wadowity
Tematy:
Augustianie
Kraków
Wadowice
biografie
XVII wiek
Źródło:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny; 2012, 15; 123-126
1505-0181
Pojawia się w:
Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bank pobożny w Zamościu w XVII-XVIII wieku
Die „Fromme Bank” in Zamość im 17.- 18. Jahrhundert
Autorzy:
Partyka, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039932.pdf
Data publikacji:
2008-06-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Zamość
Jan Zamoyski
17. Jahrhundert
Mons Pietatis
XVII wiek
17th century
Opis:
Die den jeweiligen Ordinatsherren, angefangen mit Kanzler Jan Zamoyski, obliegende Wohlfahrtspfl ege wurde im 17.-18. Jahrhundert in Zamość von verschiedenen Institutionen ausgeübt. Eine dieser Einrichtungen war die 1601 von Jan Zamoyski gegründete Bank Pobożny („Fromme Bank”). Hierbei handelte es sich um eine Aushilfs- und Darlehenskasse, die die Bürger von Zamość sowie die Studenten der dortigen Akademie unterstützen sollte. Trotz anfänglicher Schwierigkeiten mit dem Beginn der eigentlichen Tätigkeit dieser Institution erfüllte sie, besonders im 18. Jahrhundert, durchaus ihre Rolle und leiste den Bürgeren von Zamość häufi ge Unterstützung. Von großer Bedeutung für ihr reibungsloses Funktionieren erwiesen sich die mit der Akademie von Zamość und der Stiftskirche verbundenen Kreise sowie die städtischen Behörden. Es waren gerade Vertreter dieser Kreise, die dem Willen des Stifters entsprechend die Rolle von Kuratoren der Frommen Bank übernahmen. Aus ihrem Kreis wählten sie dann die sogenannten Provisoren, die die Bank direkt leiteten und über ihre Tätigkeit Rechenschaft ablegen mussten. Der Grundgedanke bestand in der Gewährung kleinerer und niedrig verzinster Darlehen für den Zeitraum eines Jahre, wobei diese Grundsätze allerdings mit der Zeit gewissen Veränderungen unterlagen. Dank des Engagements zahlreicher Kreise, u.a. der Familie Zamoyski, der Infulaten-Dekane, der Professoren der Akademie und der Stadtverwaltung, überdauerte die Fromme Bank und diente den Bewohnern von Zamość bis zu den Polnischen Teilungen. Daher verdienen sowohl diese Einrichtung, als eine der wenigen dieser Art, die im 17.-18. Jahrhundert in den polnischen Gebieten wirkten, als auch ihr Gründer sowie die späteren Wohltäter unsere Erinnerung und Anerkennung.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2008, 89; 333-342
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies