Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sojusz Połnocnoatlantycki" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-14 z 14
    Tytuł:
    Chorwacka droga do NATO
    Croatian road to NATO
    Autorzy:
    Łakota-Micker, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2141105.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-27
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    NATO
    Sojusz Północnoatlantycki
    Chorwacja
    Opis:
    W niniejszym artykule Autorka omawia proces akcesji Republiki Chorwackiej do Sojuszu Północnoatlantyckiego. Dokonując opisu jego przebiegu wskazuje na najważniejsze jego etapy, konfrontując je z przeobrażeniami politycznymi w regionie oraz ewolucją poglądów państw europejskich na kwestię członkostwa Chorwacji w Pakcie. W konkluzjach wskazuje na możliwości kreowania polityki regionalnej, jakie uzyskał Zagrzeb. W jej ocenie za najważniejsze uznać należy współuczestnictwo w kreowaniu polityki euroatlantyckiej, ułatwienia w procesie akcesji do Unii Europejskiej oraz postępujący proces stabilizacji sytuacji w regionie, oparty w dużej mierze na wspólnych inicjatywach regionalnych i działaniach wskazanych przez Sojusz Północnoatlantycki.
    In this article the writer discusses the process of the access of Croatia to the North Atlantic Treaty. The description includes its most important stages confronted with political transformations in the region and the evolution of the views of European countries on the issue of the Croatian membership in the Pact. In the conclusion the writer indicates the possibilities of creating a regional policy by Zagreb. According to her evaluation what is the most important is the coparticipation in the creation of the Euro-Atlantic policy, facilitations in the process of accessing the European Union and the ongoing process of stabilizing the situation in the region, based largely on joint regional initiatives and actions indicated by the North Atlantic Alliance.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2012, 6; 187-198
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Sojuszu Północnoatlantyckiego w umacnianiu bezpieczeństwa na wschodniej flance NATO
    The importance of the North Atlantic Treaty Organization in enhancing security in the eastern part of the Alliance
    Autorzy:
    Wodnicki, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139731.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    NATO
    Sojusz Północnoatlantycki
    Rosja
    Russia
    Opis:
    Celem tekstu jest ocena i analiza działań podjętych przez Sojusz Północnoatlantycki w zakresie wzmacniania bezpieczeństwa na wschodniej flance NATO. Punkt wyjścia do prowadzonych badań stanowi imperialna postawa Federacji Rosyjskiej, która poprzez destabilizację sytuacji w Gruzji i na Ukrainie skutecznie hamuje prozachodnie ambicje państw „bliskiej zagranicy”. Celem działania Rosji jest chęć odzyskania utraconej strefy wpływów oraz statusu światowego mocarstwa. Przedmiotowa analiza obejmuje okres od szczytu NATO w Newport w 2014 r. i przyjęcia przez przywódców państw NATO „Planu Gotowości Sojuszu” (Readiness action plan) – jako doraźnej formy wzmocnienia wschodniej flanki NATO, a kończy się szczytem NATO w Brukseli w 2018 r. i zapowiedzią utworzenia inicjatywy „4 x 30”. Na ważność i aktualność tematu wpływa fakt, iż Rzeczpospolita Polska jest krajem flankowym NATO, a działania destabilizacyjne w pobliżu jej granic jednoznacznie wskazują na deficyt bezpieczeństwa w pobliżu granic Polski.
    The aim of this text is to analyze and assess steps taken by NATO in enhancing security in the eastern part of the Alliance. The research is conducted in connection with destabilization Georgia and Ukraine by Russian Federation. Russian aim is to hamper integration former Warsaw Pact countries with NATO, restoring supremacy in the region and regain status of the world’s superpower. This analysis covers the period from the NATO summit in Newport in 2014 and implementation by North Atlantic Council “Readiness action plan” – as an interim form of strengthening NATO’s eastern flank, and closes in 2018 with launching a NATO Readiness Initiative (4x30) during summit in Brussels. The importance of this subject is influenced by the fact that Republic of Poland is NATO’s eastern country and destabilization activities near its borders has negative influence security in the region.  
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2019, 13, 1; 143-157
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    NATO jako cel rosyjskiej aktywności w środowisku informacyjnym państw bałtyckich
    Autorzy:
    Gałek, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/565250.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Sojusz Północnoatlantycki
    Rosja
    środowisko informacyjne
    państwa bałtyckie
    The North Atlantic Treaty Organization
    Russia
    information environment
    Baltic States
    Opis:
    NATO as a Target of Activity in the Information Environment of the Baltic States
    НАТО – цель российской активности в информационной среде балтийских государств
    Źródło:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2019, 2(5); 97-109
    2450-5005
    Pojawia się w:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ustanowienie cywilnej kontroli nad wojskiem polskim w latach 1989–1997
    Establishment of Civilian Control of the Polish Army In 1989–1997
    Autorzy:
    Faszcza, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27317175.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    cywilna kontrola nad armią
    Wojsko Polskie
    Sojusz Północnoatlantycki
    civilian control of the military
    Polish Army
    North Atlantic Treaty Organization
    Opis:
    W artykule omówiono proces tworzenia politycznej kontroli nad Wojskiem Polskim w okresie od chwili desygnowania Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko prezesa Rady Ministrów w 1989 r. do momentu ustanowienia rozwiązań instytucjonalno-prawnych w postaci przyjęcia ustawy zasadniczej w kwietniu 1997 r. Wskazano jego kluczowe momenty na tle wydarzeń politycznych, które zachodziły w tym okresie w Polsce z wyeksponowaniem pomocy udzielonej władzom polskim przez czynniki zewnętrzne. Proces ten nie przebiegał bezkonfliktowo, a jego zakończenie w dużym stopniu było możliwe dzięki pomocy udzielonej przez rządy państw zachodnich i instytucji euroatlantyckich.
    The article discusses the process of creating political control over the Polish Army in the period from the designation of Tadeusz Mazowiecki to the position of Prime Minister in 1989 until the establishment of institutional and legal solutions in the form of the adoption of the Constitution in April 1997. Its key moments against the backdrop of events are indicated that were taking place in Poland at that time, with emphasis on how the aid was provided to the Polish authorities by external factors. This process was not without conflicts, and its completion was possible to a large extent thanks to the help provided by the governments of Western countries and Euro-Atlantic institutions.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Polityka; 2023, 1(74); 73-100
    1733-8050
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka Francji i Niemiec wobec niepodległej Ukrainy. Wokół stabilizacji i bezpieczeństwa
    Policy of France and Germany Towards Independent Ukraine. Around Stability and Security
    Autorzy:
    Mitrofanova, Oksana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1830753.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ukraina
    Francja
    Niemcy
    Rosja
    Unia Europejska
    Sojusz Północnoatlantycki
    Ukraine
    France
    Germany
    Russia
    the European Union
    the North Atlantic Alliance
    Opis:
    Artykuł analizuje kształtowanie się polityki głównych państw UE wobec niepodległej Ukrainy. Wskazano, że na ów proces wpłynęło kilka czynników, m.in. historia stosunków między poszczególnymi państwami a Imperium Rosyjskim i ZSRR, brak doświadczenia we współpracy z Ukrainą jako niezależnym państwem, interesy geopolityczne. W niemieckich i francuskich kręgach politycznych oraz w mediach wyrażono zaniepokojenie możliwością proliferacji broni jądrowej przez Ukrainę, co z kolei doprowadziło do politycznej i ekonomicznej presji na stanowisko Ukrainy w sprawie jej statusu nuklearnego. Artykul potwierdza, że kwestia technologii jądrowych nie ograniczała się do dyskusji o dawnym istnieniu arsenału jądrowego na Ukrainie. Francja i Niemcy biorą czynny udział w działaniach w strefie Czarnobyla. Czołowe państwa UE w latach 90. XX wieku wyraziły nadzieję na demokratyczne przemiany w Rosji, przejrzystość i rozwój społeczeństwa obywatelskiego. Ukraińska polityka wielowektorowa była niezrozumiała dla państw zachodnich. Podobnie jak próżnia bezpieczeństwa odczuwana przez Ukrainę, która została stopniowo uwięziona w geopolitycznym uścisku dwóch bloków obronnych: NATO na Zachodzie i Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym Taszkentu na Wschodzie. Od 2014 r. Francja i Niemcy w formacie normandzkim są mediatorami w rozstrzyganiu konfliktu rosyjsko-ukraińskiego na Donbasie, ale na razie nie ma postępów w rozwiązaniu tego konfliktu o niskiej intensywności.
    This essay provides the shaping of the leading EU countries’ policy towards independent Ukraine. It examines that it was influenced by several factors: including the history of relations between each country with the Russian Empire and the USSR, and the lack of experience in cooperation with Ukraine as an independent state, and geopolitical interests of each state. The German political circles and the media as well as the French ones have been expressed their concern over the possible proliferation of nuclear weapons by Ukraine, which in turn has led to political and economic pressure on Ukraine’s stance on its nuclear status. The essay proves that the issue of nuclear technologies was not limited to the discussion of the former existence of a nuclear arsenal in Ukraine. France and Germany take an active part in the activities in the Chernobyl zone. Leading EU countries in the 1990s hoped there will be democratic changes in Russia, transparency and the development of civil society. Ukraine’s multi-vector policy was incomprehensible to Western countries, as was the security vacuum felt by Ukraine, which was gradually trapped in the geopolitical grip of two defense blocs: NATO in the West and Collective Security Treaty Organisation (Tashkent Pact) in the East. Since 2014, France and Germany have been mediators in the resolution of the Russian-Ukrainian conflict in Donbas in the framework of Normandy format, but so far there is no progress in resolving this low-intensity conflict.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2021, 49, 2; 105-120
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problem NATO w relacjach niemiecko-ukraińskich w XXI wieku. Zarys zagadnienia
    The NATO Problem in German-Ukrainian Relations in the 21st Century: Outline of the Issue
    Autorzy:
    Drzewicki, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1831632.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ukraina
    Sojusz Północnoatlantycki
    Republika Federalna Niemiec
    Federacja Rosyjska
    rozszerzenie NATO
    Ukraine
    the North Atlantic Alliance
    the Federal Republic of Germany
    the Russian Federation
    NATO enlargement
    Opis:
    Zakres i intensywność współpracy między RFN i Ukrainą, mimo dużych oczekiwań i nadziei wyrażanych przede wszystkim przez stronę ukraińską, w pierwszych dwóch dekadach XXI wieku nie osiągnął zbyt wysokiego poziomu. Władze niemieckie nie tylko nie wypracowały w tym okresie jasno sprecyzowanej koncepcji politycznej wobec tego kraju, ale stały się nawet jednym z głównych zwolenników realizacji zasady Russia First. Konieczność uwzględnienia przez Berlin przesłanek determinowanych znaczeniem Moskwy dla europejskiego i światowego bezpieczeństwa jest stałym czynnikiem warunkującym pozycję Niemiec w kwestii rozszerzenia NATO o Ukrainę, bez uwzględnienia którego nie można w sposób właściwy zdiagnozować dynamiki relacji niemiecko-ukraińskich. Stanowisko Berlina w tej kwestii charakteryzuje wyraźnie niezmiennie negatywne podejście. Podczas trwającego od 2014 r. rosyjsko-ukraińskiego konfliktu zbrojnego Ukraina nie doczekała się zarysowania jasnej perspektywy członkostwa. Co więcej, w istniejącej sytuacji kwestia ta traktowana jest jako czynnik budujący dodatkowe napięcia i tym samym uniemożliwiający dyplomatyczne przezwyciężenie kryzysu. Tego rodzaju podejście, w warunkach prawdopodobnej permanentności konfliktu, oznacza nie tylko realne zdjęcie kwestii rozszerzenia Sojuszu na Wschód z euroatlantyckiej agendy, ale prawdopodobnie również długotrwałe jej „zamrożenie”.
    The scope and intensity of cooperation between Germany and Ukraine, despite high expectations and hopes expressed primarily by the Ukrainian side, have not reached high level in the first two decades of the 21st century. During this period, the German government has not only failed to develop a clear political concept for Ukraine, but became one of the main supporters of the Russia First principle. Berlin’s need to take into account the conditions determined by Moscow’s significance for European and global security is a constant factor determining Germany’s attitude towards NATO’s enlargement to Ukraine without which the dynamics of German-Ukrainian relations cannot be properly understood. Berlin’s attitude towards this issue has been clearly and consistently negative. During the Russian-Ukrainian armed conflict, ongoing since 2014, Ukraine has not seen a clear membership perspective. Moreover, in the current situation, this issue is treated as a factor creating additional tensions and thus blocking the diplomatic routes to overcome the crisis. Such an approach, coupled with the probable permanence of the conflict, means that the enlargement of NATO to the East will probably not only be removed from the Euro-Atlantic agenda, but also “frozen” for a long time to come.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2019, 47, 1; 53-78
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania bezpieczeństwa Polski na przełomie XX i XXI wieku
    Determinants of Poland’s Security at the Turn of the 20th and 21st Centuries
    Autorzy:
    Elak, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557423.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    security
    defense
    Warsaw Pact
    North Atlantic Alliance
    strategic security environment
    geopolitical location
    security strategy
    bezpieczeństwo
    obronność
    Układ Warszawski
    Sojusz Północnoatlantycki
    strategiczne środowisko bezpieczeństwa
    geopolityczne położenie
    strategia bezpieczeństwa
    Opis:
    Poland – one of the countries of the former communist bloc, and a member of the Warsaw Pact after World War II – has undergone two major states of functioning on the international arena to this day. As a satellite country of the Soviet Union, it built its foundations of security and defence, based on the military and political strength of the Warsaw Pact against Western Europe, the United States, and generally against NATO. The collapse of the Soviet Union and the transformations that took place across Eastern Europe in the early 1980s resulted in a situation in which the country detached itself from the communist system, built its democracy and, as a neutral country, sought membership in NATO and the European Union, the two guarantors of building its own security policy and defence, given Poland’s geopolitical location. The goal of this paper is to familiarize the reader with the ways in which Poland built its national and international security at the turn of the 20th and 21st centuries against the background of the wave of geopolitical changes taking place in Europe. The paper provides an in-depth analysis of Poland’s security environment after 1989, presents the chronology of changes made internationally to join Poland to both NATO and European structures, and the country’s contribution to supporting world peace.
    Polska jako jeden z wielu krajów dawnego bloku komunistycznego i członek Układu Warszawskiego przechodziła po II wojnie światowej dwa zasadnicze stany funkcjonowania na arenie międzynarodowej. Po pierwsze, będąc krajem satelitarnym Związku Radzieckiego, swoje fundamenty bezpieczeństwa i obronności budowała w oparciu o siłę militarną i polityczną UW przeciwko krajom Europy Zachodniej i Stanom Zjednoczonym, a więc przeciwko NATO. Po drugie, rozpad ZSRR oraz przemiany polityczno-społeczne i militarne w Europie Wschodniej na początku lat 80. XX w. spowodowały sytuację, w której Polska oderwała się od komunistycznego systemu. Pozwoliło jej to na budowanie demokracji i – jako krajowi neutralnemu – na dążenie do przynależności do NATO (również do Unii Europejskiej) jako gwaranta budowania własnej polityki bezpieczeństwa i obronności. Obecnie w drugiej dekadzie XXI w. Polska, ze względu na swoje niekorzystne geopolityczne położenie w Europie i aspiracje międzynarodowe, wiedzie prym w wywiązywaniu się z zobowiązań sojuszniczych oraz w zwiększaniu nakładów finansowych na modernizację przemysłu i zakupu nowych technologii, w tym na modernizację armii. Celem artykułu jest przedstawienie czytelnikowi, jak Polska budowała swoje bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe na przełomie XX i XXI w., w aspekcie zmian geopolitycznych w Europie. W artykule zawarto dogłębną analizę środowiska bezpieczeństwa Polski po roku 1989, przedstawiono chronologię zmian dokonywanych na arenie międzynarodowej w celu przyłączenia Polski do NATO i struktur europejskich oraz wkład naszego kraju w wspieranie pokoju na świecie.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2020, 2; 33-47
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współpraca polityczna i w zakresie bezpieczeństwa Stanów Zjednoczonych z Unią Europejską po amerykańskich wyborach prezydenckich 2016 r. – kontynuacja czy zmiana?
    Political and Security Cooperation between the United States and the European Union after the 2016 US Presidential Election – A Continuation or Change?
    Autorzy:
    Waśko-Owsiejczuk, Ewelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505577.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Unia Europejska
    Stany Zjednoczone Ameryki
    Sojusz Północnoatlantycki
    bezpieczeństwo
    Donald Trump
    Barack Obama
    George W. Bush
    stosunki transatlantyckie
    European Union
    United States of America
    North Atlantic Treaty Organization
    security
    transatlantic relations
    Opis:
    Wygrana Donalda Trumpa w wyborach prezydenckich w 2016 r. zwiastowała diametralny zwrot w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa USA. Zmianie miały ulec relacje transatlantyckie, polityka supermocarstwa wobec NATO i Unii Europejskiej. Pomimo że sojusznicy USA w Europie zakładali, że kampania wyborcza rządzi się innymi prawami niż faktycznie rządzenie państwem, więc Donald Trump po przejęciu władzy nie zrealizuje swoich najbardziej kontrowersyjnych obietnic, to wypowiedzi przywódców mocarstw europejskich były pełne obaw. Celem niniejszego artykułu jest analiza współpracy pomiędzy Stanami Zjednoczonymi i Unią Europejską po wyborach prezydenckich w 2016 r. Analizie poddano przy tym współpracę polityczną i w zakresie bezpieczeństwa, odnosząc się do decyzji i działań nie tylko nowego prezydenta USA, ale również poprzednich administracji amerykańskich, w celu pokazania pewnych tendencji, elementów wspólnych i odmiennych.
    Donald Trump’s victory in the 2016 presidential election signaled a diametric turn in US foreign and security policy. This change concerns transatlantic relations and the policies of the superpower towards NATO and the European Union. US allies in Europe assumed that during the electoral campaign diff erent rules were being applied than those to be used in governing the nation. They assumed that Donald Trump would not deliver on his most controversial promises. Nevertheless, many of the statements made by the leaders of European nations were full of fear and uncertainty. The purpose of this article is to study the kind of cooperation occurring between the United States and the European Union after the 2016 presidential election. Political and security cooperation has been analyzed in this regard, comparing the decisions and actions of the new US president to those of the previous US administration, in order to highlight certain tendencies, those that are common and those that are not.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2017, 1; 147-165
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego Zachód idzie na wojnę? Motywy interwencji zbrojnych Zachodu po zimnej wojnie w świetle oficjalnych wystąpień zachodnich przywódców
    Why is the West Going to War? The Motives behind Western Military Interventions after the Cold War in Light of Official Statements Delivered by Western Leaders
    Autorzy:
    Madej, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091699.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Sojusz Północnoatlantycki (NATO)
    interwencja zbrojna
    interwencja humanitarna
    wojna w Zatoce
    Deliberate Force
    Allied Force
    ISAF
    koalicja chętnych
    Iraqi Freedom
    NATO
    military intervention
    humanitarian intervention
    Gulf War
    coalition of the willing
    Opis:
    W artykule pokazano uzasadnienia interwencji zbrojnych przeprowadzonych przez państwa zachodnie po zakończeniu zimnej wojny. Celem jest identyfikacja i analiza motywów podjęcia tego rodzaju akcji, wskazywanych publicznie przez przywódców krajów zachodnich zaangażowanych w interwencje lub je inicjujących. Autor omówił kolejno pięć przypadków: akcję zbrojną przeciw Irakowi w 1991 r. (wojna w Zatoce), operację w Bośni i Hercegowinie (1992−1995), operację NATO w Kosowie w 1999 r., interwencje: w Afganistanie po zamachach z 11 września (2001−2014) oraz w Iraku (2003−2010). Badając przede wszystkim oficjalne wystąpienia dotyczące tych operacji i przedstawione przez przywódców państw zachodnich oraz przedstawicieli organizacji międzynarodowych (np. NATO), starał się ustalić treść uzasadnień, a także określić hierarchię ważności powodów podjęcia międzynarodowych działań zbrojnych w reakcji na konkretny kryzys lub konflikt. Wśród deklarowanych celem uzasadnienia poszczególnych misji motywów autor wyróżnił cztery kategorie: interesy bezpieczeństwa narodowego państw zachodu, motywy ekonomiczne, względy humanitarne oraz interes społeczności międzynarodowej jako ogółu. Wskazał także, iż stosunkowo najczęściej w oficjalnych uzasadnieniach interwencji akcentowano interes społeczności międzynarodowej, najrzadziej odwoływano się zaś do motywów ekonomicznych.
    The article discusses the official justification of Western or Western-led military interventions after the Cold War. Its aim is to identify and analyse the motives and reasons for such actions as publicly presented by leaders of the Western states involved in particular operations. Five cases are discussed: the Gulf War (1990–1991), the intervention in Bosnia and Herzegovina (1992–1995), the NATO operation in Kosovo (1999), the intervention in Afghanistan after 9/11 (2001–2014) and the war against Iraq (2003–2010). Analysing primarily official documents and statements given by the leaders of key Western states or international organisations (i.e. NATO), the author is trying to establish the main features of the justification of these interventions as well as a hierarchy of the motives for taking such actions as declared by Western authorities. Those motives are divided in four broad groups: ‘hardcore’ national interests of Western states, economic motives, humanitarian reasons, and interests of the international community as a whole. The article stipulates that the motives most frequently listed as being the most important for undertaking an action were the interests of the international community as a whole, while economic motives were almost always absent from the official rhetoric.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 3; 9-28
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewolucja polsko-niemieckiej współpracy wojskowej w latach 1991–2021
    Evolution of Polish-German Military Cooperation in the Years 1991–2021
    Autorzy:
    Sokołowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2139529.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    Polska
    Niemcy
    Siły Zbrojne RP
    Bundeswehra
    współpraca wojskowa
    Sojusz Północnoatlantycki
    NATO
    Unia Europejska
    UE
    bezpieczeństwo międzynarodowe
    Polska
    Germany
    Polish Armed Forces
    Bundeswehr
    military cooperation
    North Atlantic Alliance
    European Union
    EU
    international security
    Opis:
    W artykule przedstawiono znaczenie polsko-niemieckiej współpracy wojskowej dla umacniania bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej po 1991 r. oraz budowy nowej architektury bezpieczeństwa w Europie. Autor wydzielił i opisał 7 faz współpracy między Siłami Zbrojnymi RP i Bundeswehrą w latach 1991–2021. W tym okresie polsko-niemiecka współpraca wojskowa była prowadzona w formule dwu- i wielostronnej poprzez: wymianę informacji, oficjalne wizyty i spotkania robocze na wszystkich szczeblach, szkolenie i wymianę kadr, kontakty przygraniczne, wspólne ćwiczenia różnych rodzajów wojsk, kooperację w zakresie techniki i uzbrojenia. Władze Niemiec popierały starania Polski o przyjęcie do NATO i UE, także poprzez współpracę trójstronną Polska-Niemcy-Francja oraz Polska-Niemcy-Dania. Na początku XXI wieku Polska otrzymała z zasobów Bundeswehry 128 czołgów Leopard 2A oraz 23 samoloty MIG-29. Na stan stosunków polsko-niemieckich miały wpływ przewartościowania w relacjach transatlantyckich i europejskich po 11 września 2001 r. Duże znaczenia miała tu ponadto zmiana rządów w Polsce w 2005 i 2015 r. Obecnie mamy do czynienia ze stabilnym partnerstwem polsko-niemieckim w ramach NATO i UE. Nadal jednakże zachowana jest asymetria tego partnerstwa.
    The article presents the significance of Polish-German military cooperation in improving the security of the Republic of Poland after 1991 and building a new security architecture in Europe. The author has separated and described 7 phases of cooperation between the Polish Armed Forces and the Bundeswehr in the years 1991–2021. During this period, Polish-German military cooperation was conducted in a bilateral and multilateral formula through: exchange of information, official visits and working meetings at all levels, training and exchange of personnel, cross-border contacts, joint exercises of various types of troops, cooperation in the field of technology and armament. The German authorities supported the Polish's efforts to join NATO and the EU, also through trilateral cooperation between Poland-Germany-France and Poland-Germany-Denmark. At the beginning of the 21st century, Poland received 128 Leopard 2A tanks and 23 MIG-29 aircraft from the Bundeswehr's resources. The state of Polish-German relations was influenced by the re-evaluation of transatlantic and European relations after 11 September 2001. The change of government in Poland in 2005 and 2015 was also of great importance here. Currently, we are dealing with a stable Polish-German partnership within NATO and the EU. However, the asymmetry of this partnership is still maintained.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2021, 15, 2; 159-175
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dokąd zmierza NATO? Sojusz Północnoatlantycki, Europa i Polska w świetle decyzji szczytu NATO w Madrycie 29–30 czerwca 2022 r.
    Where is NATO going? The North Atlantic Alliance, Europe and Poland in the light of the decisions of the NATO summit in Madrid on 29–30 June 2022
    Autorzy:
    Chłoń, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2192191.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    bezpieczeństwo europejskie
    bezpieczeństwo w basenie Morza Bałtyckiego
    Sojusz Połnocnoatlantycki
    obrona kolektywna
    rozszerzenie NATO
    konflikty zbrojne
    Ukraina
    Rosja
    European security
    Baltic Sea security
    Atlantic Alliance
    collective defence
    NATO enlargement
    armed conflicts
    Ukraine
    Russia
    Opis:
    Efektywność i długowieczność Sojuszu Północnoatlantyckiego zależą od zdolności adaptowania się do zmieniających się warunków środowiska międzynarodowego i wynikających z nich zagrożeń. Potwierdzają to wyniki szczytu NATO w Madrycie, które w warunkach agresji rosyjskiej na Ukrainę są reakcją na odnowienie zagrożenia wojną światową, choć nie oznaczają prostego powrotu do czasów sprzed 1989 r. Odnoszą się do zasadniczej rozbudowy zdolności sojuszniczych w zakresie trzech misji NATO: kolektywnej obronny, zarządzania kryzysowego i bezpieczeństwa zbiorowego. Zwiększenie zaangażowania Sojuszu na flance wschodniej uwiarygadnia gwarancje art. 5 Traktatu Północnoatlantyckiego. Przyjęta na szczycie nowa koncepcja strategiczna zwiększa zobowiązania sojuszników europejskich względem oczekiwań USA, co pogłębia jej korelacja z Kompasem strategicznym UE.
    The effectiveness and longevity of the Atlantic Alliance depend on its ability to adapt to the changing conditions of the international environment and the resulting threats. This is borne out by the outcome of NATO’s Madrid summit, which, in the context of Russian aggression against Ukraine, responds to the renewed threat of global war, although it does not mark a simple return to the pre-1989 era. They refer to a fundamental expansion of Alliance capabilities in NATO’s three missions: collective defence, crisis management and collective security. The increased commitment of the Alliance on the eastern flank gives credibility to the guarantees of Article 5. The new Strategic Concept adopted at the summit increases the commitments of the European allies vis-à-vis American expectations, which is deepened by its correlation with the EU Strategic Compass.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 1; 15-49
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozwój polsko-niemieckiej współpracy wojskowej w drugiej dekadzie xxi wieku
    Development of Polish-German Military Cooperation in the Second Decade of the 21st Century
    Autorzy:
    Sokołowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2140849.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-28
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
    Tematy:
    współpraca wojskowa
    Polska
    Niemcy
    Siły Zbrojne RP
    Bundeswehra
    Sojusz Północnoatlantycki (NATO)
    Unia Europejska (UE)
    military cooperation
    Polska
    Germany
    the Polish Armed Forces
    the Bundeswehr
    the North Atlantic Alliance
    NATO
    European Union
    EU
    Opis:
    Polsko-niemiecka współpraca wojskowa nabrała nowej dynamiki po 2011 r. Jest prowadzona zarówno w układzie bilateralnym, jak i multilateralnym w ramach NATO, UE i Trójkąta Weimarskiego. Jej zakres skoncentrowany został w sferze obronności, a nie kreowania procesów bezpieczeństwa w wymiarze globalnym. Obecna jest w niej także kwestia aktywności Sojuszu Północnoatlantyckiego i Unii Europejskiej w obszarze zapewniania bezpieczeństwa. Odnosi się to zwłaszcza do funkcjonowania NATO jako sojuszu obronnego i UE jako instytucji podejmującej działania w zakresie reagowania kryzysowego. Natomiast na sferę kooperacji stricte wojskowej składa się głównie wymiana informacji na temat funkcjonowania Sił  Zbrojnych RP i Bundeswehry oraz wymiana doświadczeń związanych z organizacją systemu obronnego państwa.
    After 2011, Polish-German military cooperation has gained a new momentum. It is carried out on both bilateral and multilateral basis within NATO, EU and the Weimar Triangle framework. The scope of the cooperation covers principally the sphere of defense, but excludes the creation of security processes on a global scale. The question of the activities of the North Atlantic Alliance and the European Union in the field of providing safety and security is also present in the cooperation. This applies especially to the functioning of NATO as a defense alliance and the EU as an institution responsible for emergency response management. Strictly military sphere of cooperation, however, consists mainly in the exchange of information related to the functioning of the Polish Armed Forces and the Bundeswehr, as well as in the exchange of experience related to the organization of the national defense system.
    Źródło:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego; 2015, 9, 2; 256-265
    1896-8848
    2450-3436
    Pojawia się w:
    Rocznik Bezpieczeństwa Międzynarodowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    PRZEMIANY W POLSKIEJ KULTURZE STRATEGICZNEJ W KONTEKŚCIE WYZWAŃ I ZAGROŻEŃ XXI WIEKU
    TRANSFORMATIONS IN POLISH STRATEGIC CULTURE IN THE CONTEXT OF CHALLENGES AND THREATS OF THE 21ST CENTURY
    Autorzy:
    Zarobny, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1827209.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-15
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    kultura
    kultura bezpieczeństwa
    kultura strategiczna
    „zimna wojna”
    instytucje
    bezpieczeństwa europejskiego
    Sojusz Północnoatlantycki
    Unia Europejska
    dziedzictwo
    narodowe
    tradycje oręża.
    culture
    security culture
    strategic culture
    “cold war”
    European security institutions
    North Atlantic Alliance
    European Union
    national heritage
    arms traditions
    Opis:
    Z kulturą trzeba się liczyć. Na początku XXI wieku przypomnieli o tym m.in. Lawrence E. Harrison i Samuel P. Huntington. Lata 90. oraz wydarzenia z 11 września 2001 r. dodatkowo wzmocniły znaczenie czynnika kulturowego w analizie stosunków międzynarodowych i przyczyniły się do rozwoju badań z wykorzystaniem paradygmatu cywilizacyjnego. Celem przedmiotowego artykułu jest analiza kultury strategicznej Polski, jej źródeł oraz cech. Została ona przeprowadzona w oparciu o literaturę fachową, mając na celu udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Co warunkuje polską kulturę strategiczną? Jakie są jej cechy oraz w jakich działaniach i zaniechaniach dochodzi do ich uzewnętrznienia?Podstawowym wnioskiem powyższej analizy jest potwierdzenie, że Polska posiada własną kulturę strategiczną ukształtowaną przez historyczne doświadczenie.
    Culture must be reckoned with. At the beginning of the 21st century, Lawrence E. Harrison and Samuel P. Huntington reminded us about it. The events of September 11, 2001 further strengthened the importance of cultural factors in the analysis of international relations and contributed to the development of research using the civilisation paradigm. The purpose of this article is to analyse Poland’s strategic culture, its sources and features. It was conducted on the basis of professional literature with the aim of answering the following questions: What determines Polish strategic culture? What are its features and what actions and omissions do they manifest?The main conclusion of the above analysis is confirmation that Poland has its own strategic culture shaped by historical experience.
    Źródło:
    Studia nad Bezpieczeństwem; 2019, 4; 63-76
    2543-7321
    Pojawia się w:
    Studia nad Bezpieczeństwem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-14 z 14

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies