PRZEMIANY W POLSKIEJ KULTURZE STRATEGICZNEJ W KONTEKŚCIE WYZWAŃ I ZAGROŻEŃ XXI WIEKU

Z kulturą trzeba się liczyć. Na początku XXI wieku przypomnieli o tym m.in. Lawrence E. Harrison i Samuel P. Huntington. Lata 90. oraz wydarzenia z 11 września 2001 r. dodatkowo wzmocniły znaczenie czynnika kulturowego w analizie stosunków międzynarodowych i przyczyniły się do rozwoju badań z wykorzystaniem paradygmatu cywilizacyjnego. Celem przedmiotowego artykułu jest analiza kultury strategicznej Polski, jej źródeł oraz cech. Została ona przeprowadzona w oparciu o literaturę fachową, mając na celu udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Co warunkuje polską kulturę strategiczną? Jakie są jej cechy oraz w jakich działaniach i zaniechaniach dochodzi do ich uzewnętrznienia?Podstawowym wnioskiem powyższej analizy jest potwierdzenie, że Polska posiada własną kulturę strategiczną ukształtowaną przez historyczne doświadczenie.

Culture must be reckoned with. At the beginning of the 21st century, Lawrence E. Harrison and Samuel P. Huntington reminded us about it. The events of September 11, 2001 further strengthened the importance of cultural factors in the analysis of international relations and contributed to the development of research using the civilisation paradigm. The purpose of this article is to analyse Poland’s strategic culture, its sources and features. It was conducted on the basis of professional literature with the aim of answering the following questions: What determines Polish strategic culture? What are its features and what actions and omissions do they manifest?The main conclusion of the above analysis is confirmation that Poland has its own strategic culture shaped by historical experience.