Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sanacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 38
Tytuł:
«Беларуская санацыя» ў Польшчы (1928–1937): паміж канфрантацыяй і лаяльнасцю
„Sanacja białoruska” w Polsce (1927–1937): między konfrontacją a lojalnością
“Belarusian sanation” in Poland (1928–1937): between confrontation and loyality
Autorzy:
Горны, Аляксандр
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437006.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Studiów Interkulturowych Europy Środkowo-Wschodniej
Tematy:
białoruski ruch narodowy
Zachodnia Białoruś
Polska międzywojenna
„białoruska sanacja”
grupa Łuckiewicza-Ostrowskiego
Belarusian national movement
Western Belarus
interwar Poland
“Belarusian sanation”
Luckievič-Astroŭski group
Opis:
W okresie międzywojennym w białoruskim ruchu narodowym na zachodniej Białorusi w Polsce istniało wiele prądów politycznych. Wśród nich była „białoruska sanacja” („grupa Łuckiewicza-Ostrowskiego”), która powstała po zdelegalizowaniu przez władze polskie Białoruskiej Włościańsko-Robotniczej Hromady. Przedstawiciele „białoruskiej sanacji” postulowali porzucenie radykalnej walki politycznej i rozpoczęcie poszukiwania kompromisu z władzami polskimi w celu zachowania istniejących białoruskich organizacji kulturalnych i oświatowych. Takie poglądy wyznawały m.in. organizacje Centrasajuz i Towarzystwo Białoruskiej Oświaty. Jednocześnie „białoruska sanacja” była dość krytycznie ustosunkowana wobec polityki polonizacyjnej i występowała w roli „konstruktywnej opozycji” wobec władz polskich. Przyczyną upadku „białoruskiej sanacji” były wewnętrzne nieporozumienia między przywódcami tego obozu politycznego.
A number of political trends existed in the Belarusian national movement in Western Belarus in Poland in the interwar period. One such political trend was the “Belarusian sanation” (“Luckievič-Astroŭski group”), which arose after the Polish authorities dissolved the Belarusian Peasants Workers Hramada. Followers of the “Belarusian sanation” proposed to abandon the radical political struggle and begin a search for a compromise with the Polish authorities to preserve the existing Belarusian cultural and educational organizations. Based on these ideas, such organizations as Centrasajuz and the Belarusian Education’s Association were created. At the same time, the “Belarusian sanation” was quite critical of polonization policy and acted as a “constructive opposition” towards the Polish authorities. The reason for the decline of the “Belarusian sanation” was internal disagreement among the leaders of this political direction.
Źródło:
Przegląd Środkowo-Wschodni; 2019, 4; 91-115
2545-1324
Pojawia się w:
Przegląd Środkowo-Wschodni
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polska dyplomacja wobec Związku Radzieckiego po przewrocie majowym
Polish diplomacy towards the Soviet Union after the May Coup
Autorzy:
Życki, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343676.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Sanation
diplomacy
Polish-Soviet relations
non-aggression pact
sanacja
dyplomacja
relacje polsko-sowieckie
pakt o nieagresji
Opis:
Przewrót majowy nie przyniósł początkowo poważniejszych zmian w polskiej polityce zagranicznej, choć pomajowe kręgi rządowe silniej akcentowały ideą prometejską i  koncepcję międzymorza. W stosunkach wzajemnych Warszawy i Moskwy cały czas, tak jak przed 1926 rokiem, prowadzony był dialog na temat polsko-sowieckiego układu o  nieagresji. Głównym punktem spornym było stanowisko Warszawy co do konieczności jednoczesnego zawarcia polsko-sowieckiego paktu o  nieagresji z  analogicznymi porozumieniami Moskwy z: Łotwą, Estonią, Finlandią i  Rumunią. Artykuł przedstawia drogę do porozumienia z  perspektywy Warszawy, przy uwzględnieniu zmieniającej się sytuacji międzynarodowej, w tym wzrostu tendencji faszystowskich w Europie, groźby wojny oraz zmian w polityce wewnętrznej ZSRR. Porozumienie z 25 stycznia 1932 roku i pakt o nieagresji z 25 lipca tegoż roku pomiędzy Polską a ZSRR były szczytowym punktem wzajemnych poprawnych relacji. Późniejsze lata, pakt Ribbentrop – Mołotow, 17 września ukazały, że dyplomacja sanacyjna, nie była wstanie zapobiec utracie przez Polskę niepodległości. Kwestią sporną pozostaje to, czy można było tej katastrofie zapobiec.
The May Coup did not initially bring about any major changes in Polish foreign policy, although the post-May governmental circles put a stronger emphasis on the Promethean idea and the concept of the Intermarium. In mutual relations between Warsaw and Moscow, a dialogue on the Polish-Soviet non-aggression treaty continued, as before 1926. The main point of contention was Warsaw's position on the necessity of concluding a Polish-Soviet non-aggression pact simultaneously with Moscow's analogous agreements with: Latvia, Estonia, Finland and Romania. The article presents the path to the agreement from the perspective  of Warsaw, taking into account the changing international situation, including the rise of fascist tendencies in Europe, the threat of war and changes in the USSR's domestic policy. The agreement of 25 January 1932 and the non-agreement pact of 25 July that year between Poland and the USSR were the high points of mutually correct relations. Later years, the Molotov-Ribbentrop Pact and 17 September showed that Sanation diplomacy was unable to prevent Poland from losing its independence. Whether this catastrophe could have been prevented remains a matter of dispute.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 47-64
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunki polityczne a literackie kreacje Wojciecha Korfantego. Zestawienie porównawcze
Political images versus literary creations of Wojciech Korfanty. A comparative comparison
Autorzy:
Węgrzynek, Krystian
Hojka, Zbigniew
Ruchniewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28700243.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe „Śląsk"
Tematy:
Korfanty
sanacja
polityka
literatura
Piłsudski
sanation
politics
literature
Pilsudski
Opis:
Autor analizuje wizerunki Wojciecha Korfantego powstałe od początku jego kariery politycznej aż po jej koniec. Koncentruje się na portretach wykreowanych w dziełach literackich oraz publicystycznych, konfrontując je z tymi, które zostały wytworzone w czasie politycznych kampanii. Wyodrębnia pięć wizerunków, przedstawiających śląskiego polityka w korzystnym świetle (obrońca ludu górnośląskiego w II Rzeszy; komisarz plebiscytowy i powstańczy przywódca; lider polityczny w II Rzeczypospolitej; więzień Rzeczypospolitej; chadecki przywódca i obrońca polskich Alzatczyków) oraz pięć wizerunków negatywnych (szkodnik interesów Kościoła, robotników i narodu; mąciciel społecznego ładu i bratobójca; grabarz powstania; wróg Józefa Piłsudskiego i jego zwolenników; malwersant rzekomy chrześcijański demokrata). Autor konkluduje, iż zmieniające się wizerunki Korfantego, także te powstające po jego śmierci, wynikają ze zmieniających się narracji politycznych oraz tendencji kulturowych (obok wierszy i powieści powstały m.in. opowieści rysunkowe, spektakle teatralne oraz filmy fabularne poświęcone śląskiemu politykowi).
The author analyses the images of Wojciech Korfanty created from the beginning of his political career until its end. He focuses on the portraits created in works of literature and journalism, confronting them with those created during political campaigns. He distinguishes five images depicting the Silesian politician in a favourable light (defender of the Upper Silesian people in the German Empire; plebiscite commissioner and insurrectionary leader; political leader in the Second Polish Republic; prisoner of the Polish Republic; Christian leader and defender of the Polish Alsatians) and five negative images (detriment to the interests of the Church, workers and the nation; disturber of the social order and fratricide; gravedigger of the uprising; enemy of Józef Piłsudski and his supporters; embezzler and pretend Christian politician). The author concludes that the changing images of Korfanty, including those created after his death, are a result of changing political narratives and cultural trends (apart from poems and novels, cartoon stories, theatre plays and feature films devoted to the Silesian politician were produced).
Źródło:
Zaranie Śląskie. Seria druga; 2023, 9; 91-142
0044-183X
Pojawia się w:
Zaranie Śląskie. Seria druga
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcje prawne Ignacego Matuszewskiego w okresie II Rzeczypospolitej
Autorzy:
Wawrzyniec, Kowalski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/902922.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Ignacy Matuszewski
The Second Republic
Poland – the state system
The March Constitution
The April Constitution
two-chamber
The Council of Ministries of the Republic
supporters of Pilsudski
sanation
interwar period
Druga Rzeczypospolita
Polska – ustrój państwa
Konstytucja marcowa
Konstytucja kwietniowa
dwuizbowość
Rada Ministrów RP
piłsudczycy
sanacja
dwudziestolecie międzywojenne
Opis:
The subject matter of this article is discussing legal concepts of Ignacy Matuszewski in the interwar period. In the core of the camp of adherents of Piłsudski he was one of the few people interested in the economic issues of the state, what is more he belonged to a small circle of its representatives who themselves formulated original political concepts of the Republic of Poland. Matuszewski’s output as a publicist formed not only the projects of a constitution, but also discussions concerning the shape and functioning of specific constitutional bodies. It was demonstrated that Matuszewski – the proponent of strong power of the head of the state, at the same time was characterised by a pragmatic attitude to system issues. He was against the view that only with the help of adequately enacted law the intended goal could be unfailingly achieved. The article contains the analysis of Matuszewski’s constitutional views from which it could be deduced that he was the advocate of a two-chamber parliament and of effective rule of the Council of Ministers. The study brings closer the achievements of Matuszewski in the sphere of law, which are in our times practically unknown.
Źródło:
Studia Iuridica; 2016, 66; 135-152
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Felietony Karola Zbyszewskiego w paryskim tygodniku ,,Słowo”
Karol Zbyszewski’s Feuilletons in the Paris Weekly “Słowo”
Autorzy:
Świderski, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339192.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Zbyszewski
„Słowo”
Paryż
emigracja wojenna
sanacja
“Słowo”
Paris
war emigration
The Sanation
Opis:
Niniejszy tekst jest próbą przedstawienia i analizy publicystyki (w konwencji felietonów) Karola Zbyszewskiego (1904-1990) w paryskim ,,Słowie”. Artykuł daje wgląd w mało znany epizod z twórczości pisarza i naświetla poglądy, jakie prezentował on kilka miesięcy po tragicznym dla Polski wrześniu 1939 r. Najważniejszym tematem, jaki Zbyszewski podjął w swoich felietonach, była krytyka obozu sanacyjnego, odpowiedzialnego według niego za porażkę Polski w kampanii 1939 r. Przeciwko niezwykle ostrym sformułowaniom użytym przez dziennikarza w jednym z artykułów zaprotestował prezydent RP Władysław Raczkiewicz.
This text is an attempt to present and analyse the journalism (in the convention of feuilletons) of Karol Zbyszewski (1904-1990) in the Paris weekly “Słowo”. The article provides an insight into a little-known episode in the writer's work and exposes the views he presented a few months after the tragic September 1939 for Poland. The most important issue Zbyszewski took up in his feuilletons was his criticism of the The Sanation, responsible according to him, for Poland’s failure in the 1939 campaign. The President of the Republic of Poland, Władysław Raczkiewicz, protested against the extremely harsh words used by the journalist in one of his articles.
Źródło:
Studia Polonijne; 2023, 44; 119-135
0137-5210
Pojawia się w:
Studia Polonijne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie państwowe w Drugiej Rzeczypospolitej w świetle programów szkolnych (po wprowadzeniu Reformy Oświatowej z 1932 roku)
Autorzy:
Stolarczyk, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/606517.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
state education, ideology, curricula, sanation, integration
wychowanie państwowe, ideologia, programy szkolne, sanacja, integracja
Opis:
The idea of ensuring Poland the status of power, promoted by Józef Piłsudski’s camp, entailed the need to create a strong state organization and shape consolidated society, homogenous in respect of its world view, solidarily and persistently working for the highest good, that is, the state, if taken into consideration the rhetoric of the sanation camp. This could not be done without the adoption of the appropriate educational doctrine and its conversion into an efficient educational system covering possibly the broadest spectrum of society. As a result, crystallising after 1926, the educational ideology of the sanation became known as the so-called state education, which, by shaping the desired ideal of the citizen – the state adherent – was expected to “remedy” social relations in the country. The school reform of 1932, bringing a new program framework, became its conceptualization. By pointing out shallowness of goals drawn in the old curricula and their excessive vagueness, the authors of the new core curriculum focused on the very practical character of teaching. The slogan that followed it was “Poland and its culture”. It was expected that emphasisng the cultural heritage of Poland would have an integrative value in the ethnically diversed society of the Second Polish Republic. This gave rise to an implication that Poland was the legacy of many nations that created its cultural mosaic, contributing in a unique manner to the continuity of the state, despite its formal, over 100-year absence both on maps and in human consciousness. According to new assumptions, the most important for every citizen was to respect the value of the state, to be devoted to its development, to shape a sense of civic responsibility regardless of belonging to the specified national group. The promotion of these patterns had to take place on many levels of social life, not only on the institutional one. Hence, emphasis was placed on linking didactic work with educational influence and school work with non-school activities. This article deals with the assumptions of curricula in a relation to teaching contents referring to the state education.
Lansowana przez obóz Józefa Piłsudskiego idea budowy wielkomocarstwowej Polski wiązała się z potrzebą stworzenia silnej organizacji państwowej oraz ukształtowania skonsolidowanego, homogenicznego światopoglądowo społeczeństwa, solidarnie i wytrwale pracującego na rzecz dobra najwyższego, czyli – w retoryce sanacyjnej – państwa. Nie mogło się to odbyć bez przyjęcia przez obóz władzy odpowiedniej doktryny wychowawczej i przekucia jej w sprawnie działający system edukacyjny obejmujący jak najszersze kręgi społeczne. W efekcie krystalizująca się po 1926 r. ideologia wychowawcza sanacji zyskała miano tzw. wychowania państwowego2, przez które, urabiając pożądany ideał obywatela-państwowca, spodziewano się „uzdrowić” stosunki społeczne w kraju. Jego konceptualizacją stała się reforma szkolnictwa z 1932 r. przynosząca nową ramę programową. Wytykając starym programom miałkość celów i zbytnią ogólnikowość, autorzy nowej podstawy stawiali na wybitnie praktyczny charakter nauczania. Hasło, jakie miało mu przyświecać, to Polska i jej kultura. Spodziewano się bowiem, iż położenie akcentu na dorobek kulturalny Polski wniesie walor integrujący w zróżnicowane etnicznie społeczeństwo II Rzeczypospolitej. Dawano w ten sposób do zrozumienia, że Polska to spuścizna wielu nacji, które tworzyły jej mozaikę kulturową w swoisty sposób przyczyniającą się do ciągłości państwa, pomimo jego formalnie ponad stuletniej nieobecności zarówno na mapach, jaki i w ludzkiej świadomości. W myśl nowych założeń, najważniejszym dla każdego obywatela winno stać się poszanowanie tej wartości, jakim było państwo, oddanie dla jego rozwoju, kształtowanie poczucia odpowiedzialności obywatelskiej niezależnie od przynależności do grupy narodowej. Krzewienie tychże wzorców musiało odbywać się na wielu płaszczyznach życia społecznego, nie tylko instytucjonalnej. Stąd kładziono nacisk na powiązanie pracy dydaktycznej z oddziaływaniem wychowawczym, pracy szkolnej z pozaszkolną. Niniejszy artykuł zajmuje się analizą założeń programów szkolnych, szkoły powszechnej i średniej pod kątem treści związanych z wychowaniem państwowym.
Źródło:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny; 2018, 37, 3
0137-6136
Pojawia się w:
Lubelski Rocznik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizjoner Polski wolnej, demokratycznej i niepartyjnej: Walery Sławek (1879-1939)
The visionary of a free, democratic and non-party Poland: Walery Sławek (1879-1939) – a handful of reflections on the 80th anniversary of his death
Autorzy:
Stebelska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/498933.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Fundacja im. Aliny i Leszka Allerhandów
Tematy:
Walery Sławek
Józef Piłsudski
sanacja (sanacja – ruch polityczny)
Konstytucja kwietniowa z 1935
Sanation (Sanacja – political movement)
The A pril Constitution of 1935
Opis:
Presentation of the figure and political views of a man who between 1926 and 1935 was considered the second person in Poland – after Marshal Józef Piłsudski, with whom he was on very friendly terms. Walery Sławek was a co-creator of the Polish Constitution of 1935, appointed by Piłsudski as his successor. He had his own idealistic vision of the state system based on a no-party democracy and a broad self-government. After Piłsudski’s death, he was gradually deprived of power. In 1939 he committed suicide.
Źródło:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda; 2019, 2, 2(4); 456-462
2657-7984
2657-800X
Pojawia się w:
Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ksiądz pułkownik Józef Panaś jako niezłomny działacz ludowy w walce z obozem sanacji w latach 1926–1939
Father Colonel Józef Panaś as an indomitable peasant activist in the fight against the Sanacja camp in 1926–1939
Autorzy:
Stawarz, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688350.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sanacja
strajk
obchody
PSL „Piast”
Stronnictwo Ludowe
sanitation
strike
celebration
Polish Peasant Party „Piast”
Peasant Party
Opis:
The purpose of this article is to show the chaplain’s activity in the fight against sanitation. Opposition to the hero of this article against the government after the May coup was reflected mainly in his articles published in the interwar press. It should also be noted that the chaplain was a strong opponent of the 1926 May coup and the event was strongly condemned. In addition, the chaplain was an ardent and uncompromising patriot. The overriding goal for the chaplain was the good of the state based on democratic and sovereign principles. He was also an advocate of the emancipation of the Polish village and its inhabitants. Many valuable articles written by this chaplain were an impulse a clue to the then opposition. This opposition adopted an unwavering attitude to the ruling country. This article is characterized by an ideological and programmatic contribution to the development of the popular movement in the Second Polish Republic. In summary, the chaplain expressed his views on many political, social and national issues. However, over the years the chaplain’s attitude has evolved and his views have become more pragmatic at the time. This attitude was then mainly due threat of an outbreak of world armed conflict.
Celem artykułu jest ukazanie aktywności księdza kapelana Józefa Panasia w walce z obozem sanacji. Stosunek kapelana do rządów pomajowych znajdował odzwierciedlenie przede wszystkim w jego artykułach publikowanych na łamach prasy ludowej okresu międzywojennego. Ksiądz kapelan był żarliwym i bezkompromisowym patriotą oraz zdecydowanym przeciwnikiem zamachu majowego z 1926 r. Wydarzenie to w sposób zdecydowany i jednoznaczny potępił. Nadrzędnym celem działalności ks. J. Panasia było dobro państwa, opartego na zasadach demokratycznych i suwerennych. Był też orędownikiem emancypacji wsi polskiej i jej mieszkańców. Wiele cennych i wartościowych tekstów pióra kapelana było także impulsem i wskazówką do niezłomnej postawy niektórych członków ówczesnej opozycji z rządzącymi. W artykule scharakteryzowano ideowo-programowy wkład J. Panasia w rozwój ruchu ludowego w okresie II Rzeczypospolitej. Ksiądz kapelan dawał wyraz swoim poglądom na wiele zagadnień politycznych, ustrojowych i narodowościowych. Jednakże z biegiem lat jego postawa wobec sanacji ewoluowała i jego ocena ówczesnej rzeczywistości stawała się bardziej liberalna i pragmatyczna. Wynikało to w dużej mierze ze zbliżającego się niebezpieczeństwa i realnej groźby wybuchu światowego konfliktu zbrojnego.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica; 2018, 100; 117-143
0208-6050
2450-6990
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych Drugiej Rzeczypospolitej było zdominowane przez byłych oficerów Wojska Polskiego?
Was the Ministry of Foreign Affairs of the Second Polish Republic Dominated by Former Officers of the Polish Army?
Autorzy:
Skóra, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477114.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
oficerowie wojska
sanacja
militaryzacja
Ministerstwo Spraw Zagranicznych
dyplomacja
służba konsularna
wywiad wojskowy
autorytaryzm
army officers
sanitation
militarization
the Ministry of Foreign Affairs
diplomacy
consular service
military intelligence
authoritarianism
Opis:
Po zamachu majowym z 1926 r. do polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych na stanowiska urzędników etatowych przyjęto kilkudziesięciu (co najmniej 43) zawodowych oficerów, cieszących się zaufaniem Józefa Piłsudskiego. Niemal połowa tej grupy w przeszłości była oficerami wywiadu wojskowego. Z wojska odchodzili na polecenie zwierzchników. Wraz z zatrudnionymi oficjalnie w ministerstwie attachés wojskowymi oraz rezydentami wywiadu wojskowego pracującymi w placówkach MSZ było ich ponad stu. W resorcie, w którym pracowało w latach trzydziestych około 1300 urzędników (etatowych i kontraktowych), tworzyli grupę zauważalną. A ponieważ zajmowali zazwyczaj wysokie stanowiska (włącznie z najwyższym) – również wpływową. W MSZ po 1933 r. można dostrzec zmiany wskazujące na przeniesienie wzorów wojskowych: bezwzględnie egzekwowane żądanie zachowania tajemnicy służbowej, wpływ zwierzchników na wybór małżonka, zatrudnianie wyłącznie obywateli polskich, ograniczenie sprawozdawczości i biurokracji, przenoszenie na inne stanowiska bez uwzględnienia woli zainteresowanego itd. Styl kierowania dyplomacją przez ministra Józefa Becka, daleki od kolegialności, nieco autorytarny, można wiązać z wzorcami panującymi w armii. Sami oficerowie główną wartość swojej obecności w MSZ postrzegali w uczynieniu z resortu sprawniejszego narzędzia do realizacji woli marszałka Piłsudskiego. Wysoko ceniona była „centralizacja” procesu decyzyjnego, odpowiadająca tradycyjnej strukturze wojskowej. Cywilni urzędnicy wskazywali na negatywne skutki pracy wojskowych: dominację wzorów szkodliwych w dyplomacji, takich jak brak szacunku dla indywidualizmu, zwalczanie krytyki (nawet niesłusznych decyzji), kult posłuszeństwa (choćby wbrew zdrowemu rozsądkowi), brak profesjonalizmu i ogłady.
After the May Coup of 1926, a few dozen (at least 43) professional officers, enjoying the trust of Józef Piłsudski, were admitted to the Polish Ministry of Foreign Affairs as full-time officials. About half of this group were military intelligence officers in the past. They left the army by orders of their superiors. Along with military attachés officially employed in the Ministry and residents of military intelligence working in the agencies of the MFA, there were over one hundred of them. They formed a noticeable group in the Ministry which in the 30s employed 1300 officials (full-time and contract). And because they usually held high-ranking positions (including the highest) – also an influential group. Changes can be seen in the MFA after 1933 indicating the transfer of military models: strictly enforced demand for professional secrecy, influence of superiors on the choice of a spouse, employment of only Polish citizens, reduction of reporting and bureaucracy, transfer to other positions without consideration of the will of the interested party, etc. The style of management of diplomacy by Minister Józef Beck, far from collegiality, somewhat authoritarian, can be associated with patterns prevailing in the army. The officers saw making the Ministry more efficient tool to implement the will of Marshal Piłsudski as the main value of their presence in the MFA. The “centralisation” of the decision-making process, corresponding to the traditional military structure, was highly valued. Civilian officials pointed to the negative effects of work of the military men: the dominance of patterns harmful in diplomacy, such as the lack of respect for individualism, combating criticism (even of unjust decisions), worship of obedience (even against common sense), the lack of professionalism and good manners.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 440-481
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The new model of the state – the constitutional position of the president in the April Constitution of 1935
Nowy model państwa – konstytucyjna pozycja prezydenta w Konstytucji kwietniowej z 1935 roku
Autorzy:
Sadowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942146.pdf
Data publikacji:
2018-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
april constitution
sanitation
principle of concentration of power in the person of the president
president
konstytucja kwietniowa
sanacja
zasada niepodzielnej władzy prezydenta
prezydent
Opis:
The March Constitution of 1921, which was to set the framework of a democratic state, but turned out to be an act that would not fit into the balance of power in the state. As a result of the crisis of Polish parliamentarism and the political situation in Europe, the desire to change the system quickly increased. The effect of this was the adoption of the April Constitution April 23, 1935. It was supposed to constitute a kind of compromise between authoritarian and nationalistic tendencies – which in Polish society raised wider opposition and liberalism, which in Polish political conditions did not gain support. The April Constitution denied the classical principle of the division of powers. It was replaced by the principle of concentration of power in the person of the president. This was due to the need to adjust the authoritarian system to the new concept of power and to remodel a decision center that would concentrate the process of governance in all the most important state matters. Centralization of power in the person of the president was aimed at strengthening the state, especially in international relations, and was in line with trends visible in other European countries. In emerging concepts of political changes, the president was perceived as the only organ that implemented the legal order and the superior of the state. The article is to bring the problem of the functioning of the power structure under the April constitution.
Konstytucja marcowa z 1921 r., która miała wyznaczać ramy demokratycznego państwa, jednak okazała się aktem nieprzystającym do układu sił w państwie. W wyniku kryzysu polskiego parlamentaryzmu oraz sytuacji politycznej w Europie szybko wzrastało dążenie do zmiany ustroju. Efektem tego było uchwalenie 23 kwietnia 1935 r. konstytucji kwietniowej. Miała ona stanowić swoisty kompromis między tendencjami autorytarnymi i nacjonalistycznymi – które w polskim społeczeństwie budziły w szerszym wymiarze sprzeciw oraz liberalizmem, który w polskich warunkach ustrojowych nie zyskał poparcia. Konstytucja kwietniowa zanegowała klasyczną zasadę podziału władzy. Zastąpiono ją zasadą koncentracji władzy w osobie prezydenta. Wynikało to z potrzeby dostosowania ustroju autorytarnego do nowej koncepcji władzy oraz przemodelowania ośrodka decyzyjnego, który koncentrowałby proces rządzenia we wszystkich najważniejszych sprawach państwa. Centralizacja władzy w osobie prezydenta miała na celu wzmocnienie państwa, zwłaszcza w stosunkach międzynarodowych oraz była zgodna z tendencjami widocznymi w innych państwach europejskich. W pojawiających się koncepcjach zmian ustrojowych prezydent był postrzegany jako jedyny organ urzeczywistniający porządek prawny i zwierzchnik państwa. Artykuł ma przybliżyć problematykę funkcjonowania struktury władzy na podstawie konstytucji kwietniowej.
Źródło:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2018, 6 (46); 73-87
2082-1212
Pojawia się w:
Przegląd Prawa Konstytucyjnego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emigracyjni przywódcy Stronnictwa Pracy wobec sanacji w pierwszych miesiącach II wojny światowej
Emigrant Leaders of Working Party towards Sanation in the First Months of the Second World War
Autorzy:
Rabiński, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945163.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Popiel
Izydor Modelski
Stronnictwo Pracy
sanacja
rząd RP na uchodźstwie
the Working Party
the „sanacja” regime
Polish government in exile
Opis:
The first months of the Polish authorities in exile saw a conflict between the activists of the Working Party and the “sanacja” political milieu. Karol Popiel and Izydor Modelski were staunch advocates of limiting the influence of the “sancja” regime on the political life of the country and emigration. It was manifested by the establishment of a commission and its works on the causes of the failure of the September campaign. The politicians of the Working Party shouldered the responsibility for the Polish-German clash on the members of the pre-September ruling authorities. Another area of conflict was the Committee of Ministers for the Affairs of the Country. It was a body competent for the leading of the underground struggle in occupied Poland. In the initial stage of the committee conducted by General Kazimierz Sosnkowski, who was linked with the milieu of the “sanacja” regime, attempts were made to keep a representative of the Working Party at a distance. This was connected with the then political competition between the Alliance of Armed Fighting (with some potent influences of the “sanacja” regime) and the Central Committee of Independence Organisations (with the leading position of the Working Party) for a leading function in the Polish underground state. In this case confrontation ended with a peculiar compromise – CKON ceased to function, and a representative of the Working Party became a permanent member Committee for the Affairs of the Country.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 2; 229-246
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bal w Operze: Żydowska apokalipsa według Juliana Tuwima
A Ball at the Opera: Apocalypse by Jewish Julian Tuwim
Autorzy:
Polonsky, Antony
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879740.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tuwim
apokaliptyczna wizja
II wojna światowa
Sanacja
Hitler
antysemityzm
apocalyptic vision
Second World War
antisemitism
Opis:
Bal w Operze autorstwa Juliana Tuwima jest jedną z najbardziej niezwykłych apokaliptycznych wizji, powstałych w latach poprzedzających wybuch II wojny światowej. Kiedy Tuwim zaczynał pisać swe dzieło, optymizm charakteryzujący lata 20. XX wieku już dawno wygasł. Pogorszenie klimatu politycznego Tuwim odczuł szczególnie boleśnie. Dla kogoś, kto uważał się zarówno za Polaka, jak i za Żyda, niezwykle dotkliwa była wszechobecna atmosfera antysemityzmu, rozniecana przez dojście Hitlera do władzy w Niemczech, utrzymywanie się kryzysu gospodarczego i gotowość części obozu rządowego do przyjęcia antysemickiego programu. Bal w Operze stanowi brutalny opis zdeprawowanej faszystowskiej dyktatury, którego autor jest na skraju rozpaczy. W przeciwieństwie do niektórych innych polskich pisarzy „katastroficznych” z lat 30. XX wieku, takich jak Gałczyński i Witkiewicz, Tuwim akcję tej faszystowskiej dystopii umieszcza właśnie w Polsce. Jest to poemat apokaliptyczny, w którym makabryczna wizja Tuwima dotycząca niegodziwych występków skorumpowanego społeczeństwa spaja się z zapowiedzią jego zniszczenia.
Julian Tuwim’s Bal w Operze (A Ball at the Opera) is one of the most remarkable of the apocalyptic visions which were produced in the doom-laden years prior to the outbreak of the Second World War. When he began to write it the optimism which had characterized the 1920s had long been dissipated. The worsening political climate was particularly painfully felt by Tuwim. As someone who considered himself both Polish and Jewish the pervasive climate of antisemitism, stimulated as it was by Hitler’s coming the power in Germany, the persistence of the depression and the willingness of a section of the government camp to adopt an antisemitic platfrom was extremely painful to experience. A Ball at the Opera is a savage description of a corrupt fascist dictatorship written by an individual in despair. Unlike some other Polish ‘catastrophist’ writers of the 1930s, such as Gałczyński and Witkiewicz, Tuwim clearly situates this fascist dystopia in Poland. It is an apocalyptic poem where Tuwim’s horror of a corrupt society’s filthy doings fuses with a foreboding of the destruction of that society.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 1; 9-28
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 38

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies