Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "SOLITUDE" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 54
Tytuł:
Свет лірычных мініяцюр Змітрака Бядулі
Świat lirycznych miniatur Zmitraka Biaduli
Autorzy:
Siwek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954173.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liryczna miniatura
impresjonizm
romantyzm
pejzaż
samotność
niepokój
lyric miniature
impressionism
romanticism
landscape
solitude
anxiety
Opis:
Liryczne miniatury Zmitraka Biaduli (wł. Samuel Płaŭnik), najwybitniejszego przedstawiciela nurtu impresjonistycznego w literaturze białoruskiej, zajmują szczególne miejsce w jego dorobku twórczym. Biadula odznacza się niebywałą umiejętnością tworzenia nastrojowych pejzaży, zamykania licznych wrażeń w tak „drobnych” utworach. Zauważamy w nich specyficzne nasycenie emocjonalne, uwarunkowane przedstawieniem świata uczuć i zmysłów w wysoce zsubiektywizowany sposób, ze szczególnym upodobaniem do zapisu przelotnych i niewyrażalnych pojęciowo stanów psychologicznych. Szczególną rolę odgrywa tu pejzaż, przyroda. Przyroda jest w ciągłym ruchu, w coraz to nowych postaciach i formach. Interesująco przedstawia się też forma brzmieniowa analizowanych utworów. Takie elementy muzyczne jak powtórzenia, inwersyjny tok wypowiedzi, operowanie paralelizmem składniowym, pauzą, wprowadzanie licznych onomatopei i konstruowanie słów w pewne wyczuwalne struktury brzmieniowe pełniły bardzo ważną funkcję.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 131-139
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DER REGEN - METAPHER DER EINSAMKEIT. EINE STUDIE UBER R.M. RILKES EINSAMKEIT UND K.K. BACZYŃSKIS DESZCZE
The Rain - Metaphor of Solitude. A Study About R.M. Rilke’s Solitude and K.K. Baczyński’s The rains
Autorzy:
Pilipowicz, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/444829.pdf
Data publikacji:
2008-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
Tematy:
German literature
Polish literature
Rainer Maria Rilke
Krzysztof Kamil Baczyński
solitude
Opis:
The rain is a strikingly modest metaphor of solitude. However, it can deliver both its mutable intensity and dynamics (The solitude by Rainer Maria Rilke) and its life-giving and death-bringing power (The rains by Krzysztof Kamil Baczyński). The solitude proves that existential element that almost abolishes the limit between God and the man: The divine and the human get mixed in the raindrops that falling down embrace the world like God and that reflect the man as much as he seems to be inside.
Źródło:
Acta Neophilologica; 2008, X; 147-159
1509-1619
Pojawia się w:
Acta Neophilologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moralne problemy samotności w rodzinie
Moral Problems of Loneliness in the Family
Autorzy:
Pokrywka, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339130.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
indywidualizm
migracja
osamotnienie
samotność w rodzinie
individualism
migration
solitude
loneliness in the family
Opis:
In consequence of the globalization process and of an unprecedented development of the electronic media – that abolish the time and space barriers – the world has been called a global village. It could seem that owing to this fact people would easily get closer to one another. However, what can be seen is the quickly growing phenomenon of loneliness. The range of atrophy of deep interpersonal bonds is so serious that the term „lonely crowd” has been coined. This happens so because the possibilities and technical facilities themselves – although they undoubtedly constitute a chance – cannot form deep interpersonal relations, as the relations are formed by people who can become an unselfish gift and accept others as a gift. Unfortunately, the occurring civilization transformations, and a disintegration of the traditional family that happens along with them, contribute to an increase in the lack of understanding and in loneliness in the family circle. Loneliness in the family results from the lack of proper bonds between its members. Hence being together is often reduced to the physical presence devoid of a deeper, spiritual dimension. Living together, but not united, leads to solitude that can affect everybody: the spouses, children, elderly people. In order to be a real community a family has to constantly discover anew its communal identity. Marital and familial „community of persons” – although it grows from a gift of the loving God – is a task for the people forming it.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2009, 1; 165-181
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ewangelia ludzkiej cielesności
Il vangelo della corporeità umana
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233915.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
„teologia ciała”
cielesność
Jan Paweł II
antropologia adekwatna
„pierwotna samotność”
„the theology of the body”
the corporeality
John Paul II
the adequate anthropology
„the original solitude”
„teologia del corpo”
la corporeità
Giovanni Paolo II
l'antropologia adeguata
„la solitudine orginaria”
Opis:
Tra i tanti segni dei tempi nel mondo moderno c'è anche una specifica intelligenza della corporelità umana. Più prezioso d'uomo diventa il suo aspetto. Si dimentica spesso che il corpo è espressione dello spirito umano. L'uomo, per vedere il senso e il valore della sua corporelità, ha bisogno della speranza, ha bisogno del Vangelo. Karol Wojtyla – Giovanni Paolo II nel suo insegnamento ci fa vedere nella luce della Creazione, della Redenzione e della Santificazione il valore del corpo dell'uomo. Egli ci aiuta a sentire „la buona novella” di un uomo che „ha il corpo” come pure „è il corpo”. L'uomo ha conseguito il corpo da Creatore come il dono. Anche il corpo prende parte arealizzare l'immagine di Dio. L'uomo attraverso il suo corpo può essere „un dono sincero di sé” per altra persona. Gesù Cristo, Parola del Padre, „è diventato carne” per redimere l'uomo. In virtù dello Spirito Santo l'uomo si santifica come la persona, anche attraverso il suo corpo. In questo modo avrá il suo compimento nella gloria della risurrezione e in comunione di Trinità. Questa comunione si realizzerà anche a livello personale, quindi anche attraverso il corpo dell'uomo.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 81-97
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sieroctwo duchowe dziecka
Child as a spiritual orphan
Autorzy:
Ruszel, Magdalena Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559471.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
sieroctwo duchowe
sieroctwo społeczne
samotność
social orphan
solitude
spiritual orphan
Opis:
Artykuł ten podejmuje problem sieroctwa duchowego, o którym w porównaniu z chorobą sierocą i tradycyjnym sieroctwem niewiele się mówi. Sieroctwo duchowe polega na rozerwaniu lub rozbiciu więzi uczuciowych, psychicznych i rodzinnych między dzieckiem a jego rodzicami. Powoduje ono poważne konsekwencje dla dalszego prawidłowego rozwoju dziecka oraz wpływa na kształt jego dorosłego życia. Rodzice wychowujący dziecko nie zdają sobie sprawy, jakie konsekwencje dla jego życia będzie miała ich postawa, w której skazują swe dziecko na sytuację sieroctwa duchowego. Co więcej, wielu nauczyciele, wychowawców, katechetów także nie jest świadomych tego, że ich uczeń wzrasta i dojrzewa w sieroctwie duchowym w swojej rodzinie.
This article takes up the rare problem of spiritual orphan. There are not many scientific discussions on this question in comparison with discussion on traditional orphanage. Spiritual orphan lies in the fact that family, psychic and emotional bonds between a child and his parents are split up. That situation causes serious consequences in a future child development and also influence on his adult life. The parents, who bring up a spiritual child, have no idea what such serious consequences will their attitude cause. What is more, a lot of teachers and catechist do not know that their pupils are brought up as a spiritual orphan in their families.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 28; 151-157
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twinning Rider Haggard’s Ayesha and Joseph Conrad’s Kurtz
Autorzy:
Warodell, Johan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638888.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
solitude, madness, Congo, imperialism, Christianity, ivory
Opis:
Circumstantial evidence counts as hard fact in the attempt to understand what infl uenced Joseph Conrad’s works. Twenty-seven years ago Allan Hunter boldly argued that Conrad’s Heart of Darkness was, owing to many similar passages and phrases, strongly infl uenced by Rider Haggard’s She. To date, Hunter’s argument has been left unevaluated. This essay highlights similarities between the two antiheroes Kurtz and Ayesha in order to add circumstantial evidence to Hunter’s stated, but relatively unexplored view. This essay does not attempt to prove a direct infl uence, but hopes to show that engaging with this specifi c question of infl uence is worthwhile.
Źródło:
Yearbook of Conrad Studies; 2011, 6, 1
2084-3941
Pojawia się w:
Yearbook of Conrad Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Życie intymne uczonych
Intimate Life of Scholars
Autorzy:
Hübner, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/577479.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
INTIMATE LIFE
MISOGYNY
OLD-BACHELORHOOD
SCANDALS
SCHOLARS
SOLITUDE
Opis:
The paper presents cases, found in Polish academic life, of exceptional and moving violations of moral standards bound with the ideal of a scholar. These cases were made public by actors themselves (Wincenty Lutoslawski, Eugeniusz Romer), uncompromising historians (Henryk Barycz, Stanislaw Pigon) or widely known decision-makers (Rev. Bronislaw Zongollowicz). They argued that the ethics of scholars has not only normative character, but also a descriptive one, in many cases different that normative decisions. So conceived normative ethics should encompass the intimate life, particularly if it were made public due to a scandal. Such a scandal should call not condemnation, but intellectual reflection.
Źródło:
Zagadnienia Naukoznawstwa; 2011, 47, 2(188); 229-239
0044-1619
Pojawia się w:
Zagadnienia Naukoznawstwa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samotność w świetle teorii przywiązania Samotność w świetle teorii przywiązania / Loneliness in the Context of Attachment Theory
Autorzy:
Karbowa, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/419357.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
styl przywiązania
samotność
osamotnienie
wewnętrzne modele operacyjne
kompetencje społeczne
attachment style
solitude
loneliness
internal working models
social skills
Opis:
Dla udokumentowanych badaniami związków pomiędzy stylem przywiązania osób dorosłych a samotnością (obiektywną i subiektywną) można wskazać kilka istotnych mediatorów, tj. jakość wewnętrznych modeli operacyjnych przywiązania, style regulacji emocjonalnej czy kompetencje społeczne. Badań nad tymi mediatorami jest jednak zdecydowanie mniej niż hipotez możliwych do wyprowadzenia z teorii. Poniższy tekst stanowi próbę przedstawienia teoretycznych ustaleń dotyczących powiązań pomiędzy stylem przywiązania a samotnością i osamotnieniem, zarysowuje czynniki pośredniczące w tych zależnościach oraz prezentuje wyniki wybranych badań weryfikujących część z przedstawionych propozycji teoretycznych.
Źródło:
Studia Psychologiczne (Psychological Studies); 2012, 50, 1; 27-38
0081-685X
Pojawia się w:
Studia Psychologiczne (Psychological Studies)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Loneliness, Creativity and a Sense of Human Life in the 3rd Millennium
Samotność, kreatywność i poczucie sensu życia człowieka w trzecim tysiącleciu
Autorzy:
Balogová, Beáta
Lačný, Martin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196685.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
samotność
odosobnienie
kreatywność
sens życia
stres
loneliness
solitude
creativity
sense of life
stress
Opis:
Artykuł porusza problematykę samotności w pozytywnym kontekście życia społecznego człowieka współczesnej doby. Równocześnie jest refeksją nad sensownością egzystencji, analizując przeżywanie trudnych życiowych stytuacji, których skutkiem jest posttraumatyczny stres. Przeżycie tego stresu dostarcza jednostce wyższej jakości życia, z wyższą miarą wytrzymałości. Tym samym jej życie otrzymuje nową postać znaczenia codziennej egzystencji, nabiera sensu. Jednakże przezwyciężanie życiowych doświadczeń, poziom zdolności w pokonywaniu trudności wymaga różnorodnej kreatywności.
The contribution accentuates the issue of loneliness and solitude in a positive social context of a person’s life in the post-modern era. It is also a reflection of the meaningfulness of existence through experiencing difficult life situations, resulting in post-traumatic stress. The experience of related stress offers to an individual a higher quality of life with greater resilience. Thus, his life becomes revamped to a meaningful being, obtaining a new sense. However, overcoming difficult life situations as well as coping with them requires manifold creativity.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 17-35
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O strukturze semantycznej języka. Pojęcie SAMOTNOŚĆ
On the Semantic Structure of Language. The Concept of SOLITUDE and LONELINESS
Autorzy:
Sieradzka-Baziur, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196691.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
pojęcie
sem
samotność (definicja)
samotność (pojęcie)
concept
solitude and loneliness (definition)
solitude and loneliness (concept)
Opis:
W artykule zostało przedstawione zagadnienie struktury semantycznej języka. Szczegółowo omówiono jeden z jej elementów, a mianowicie pojęcie SAMOTNOŚĆ. Pojęcie jest polisemantyczną strukturą, kształtowaną w trakcie rozwoju języka, którą należy rozpatrywać na tle kontekstów społecznych, kulturowych, psychologicznych, religijnych i innych. Celem artykułu było pokazanie tego, jak współcześnie w języku polskim wyrażane jest pojęcie SAMOTNOŚĆ, poprzez wskazanie, jakie wyrazy, wyrażenia, zwroty, frazy do niego należą, co stanowi jego rdzeń, tworzy jego centrum oraz bliższe i ewentualnie dalsze peryferia. Samotność jest zjawiskiem towarzyszącym ludzkości od jej zarania i doświadczanym stale bądź czasowo przez wielu ludzi, może nawet wszystkich, jest sytuacją fizyczną, społeczną, w jakiej znajduje się dana jednostka, jej rzeczywistością duchową, stanem psychicznym, poczuciem i uczuciem. SAMOTNOŚĆ jest pojęciem, na które składają się następujące trzy kategorie tematyczne (pojęciowe):1. Kontakty społeczne.2. Emocje.3. Liczba i ilość.Tym trzem kategoriom pojęciowym użytkownicy języka przyporządkowują różnorodne znaki językowe, których ilość jest nieograniczona, bo język żyje, rozwija się, zmienia wraz ze swoimi użytkownikami. Samotność jest obecna w życiu każdego człowieka, a jej doświadczanie cechuje swoista ambiwalencja – przez jednych jest znienawidzona, inni jej bardzo pragną i znajdują w niej ukojenie.
The paper is devoted to the issue of the semantic structure of language. It focuses on one aspect of its elements ‒ the concept of SOLITUDE and LONELINESS. Every concept of the structure of a language is a polysemantic structure shaped in the course of language development, which should be considered in the context of various social, cultural, psychological, religious, and other aspects. The purpose of the article is to show how the concept of SOLITUDE and LONELINESS is expressed in contemporary Polish language by indicating which words and phrases belong to it, what is its core, which forms belong to the centre and to its close and possibly further peripherals. Solitude and loneliness are phenomena accompanying mankind since its beginning and experienced permanently or temporarily by many people, perhaps even all; they are connected with the physical and social situations in which an individual is placed; they are the spiritual and mental reality; they are feelings and emotions. SOLITUDE and LONELINESS is a concept which consists of the following three thematic (conceptual) categories:1. Social contacts.2. Emotions.3. The number and quantity.Users assign different language signs, the number of which is unlimited, to these three conceptual categories of language, because languages are alive, growing and changing along with their users. Solitude and loneliness are present in everyone’s life, and their experience is characterized by a peculiar ambivalence – they are hated by some, while others need them very much and find solace in them.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 117-138
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej
Loneliness in Education. Loneliness and Isolation Among the Rules of Intellectual Upbringing and Shaping Cognitive Independence
Autorzy:
Rembierz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196696.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
samotność
odosobnienie
osamotnienie
wychowanie i samowychowanie intelektualne
samodzielność poznawcza
loneliness
isolation
solitude
upbringing
self upbringing
cognitive independence
Opis:
Z wielością odcieni znaczeniowych słowa „samotność”, która występuje również w teorii i praktyce edukacyjnej, musi się liczyć refleksja pedagogiczna, dążąc do rozeznania roli samotności i odosobnienia w wychowaniu i samowychowaniu intelektualnym oraz w kształtowaniu samodzielności poznawczej. Posługiwanie się słowem „samotność” w refleksji pedagogicznej, mającej za zadanie doskonalenie teorii i praktyki edukacyjnej, wymaga porządkujących analiz. Trzeba się rozliczyć z rozpowszechnionymi nieporozumieniami w pojmowaniu samotności, której sens redukuje się do niepożądanego stanu osamotnienia i braku relacji z innymi. Na rozumieniu samotności jedynie jako osamotnienia nie można poprzestać, znając dziedzictwo myśli filozoficznej i pedagogicznej, wydobywającej głębszy i egzystencjalnie doniosły sens samotności. Antropologiczno-aksjologiczne rozumienie samotności jako siły oczyszczającej i wyzwalającej jest odmienne od eksponowania bolesnych doznań i przygnębienia, które współcześnie – co widać w dominujących internetowych treściach – przede wszystkim zespala się z samotnością. Dzięki właściwościom przypisanym samotności stanowi ona akt wyzwalania się z więzów społecznych krępujących niezależność myślenia i samodzielność poznawczą. Doświadczanie takiej samotności – jako odosobnienia wypracowanego dzięki samowychowaniu – pozwala kształtować wolność duchową i autonomię intelektualną. Wyuczoną bezradność w obliczu samotności kształtuje edukacja oparta na skrajnym redukcjonizmie („socjologizmie”), w którym człowieka postrzega się tylko jako wypadkową determinujących go sił przyrodnich i społecznych, a jego formowanie traktuje się jako urabianie elementu społeczeństwa. Przyznanie, iż człowiek posiada prawo do samotności, która przybiera postać odosobnienia, jest możliwe, gdy nie redukuje się go do wypadkowej sił przyrodnich i społecznych. Dzięki tej samotności może się kształtować indywidualny świat wewnętrzny, przeciwstawiający się naporowi sił społecznych. Uznanie faktu, że „człowiek uczy się zawsze sam”, eksponuje rolę wychowania i samowychowania intelektualnego, a także doświadczenia samotności i odosobnienia, które kształtują umiejętność samodzielnego uczenia się i umożliwiają samodzielność poznawczą.
Pedagogical reflection must take into account numerous shades of meaning of the word ‘loneliness’ in both the theory and practice of education if it is to discover the role of loneliness and solitude in intellectual upbringing and self upbringing and in shaping cognitive independence. Using the word ‘loneliness’ in pedagogical reflection aiming at perfecting educational theory and practice requires ordering analyses. It is necessary to deal with common misunderstandings in the perception of loneliness, reduced to undesirable state of solitude and the lack of relations with others. It is not enough to understand loneliness only as solitude, while bearing in mind the heritage of philosophy and pedagogy, which reveal a deeper and existentially vital meaning of loneliness. Anthropological and axiological understanding of loneliness as a purifying and liberating force differs from emphasising painful feelings and dejection, which is contemporary associated with loneliness, as can be seen from comments on the Internet. Thanks to the features attributed to loneliness, it is an act of liberating from social ties constraining independent thinking and cognitive independence. Experiencing such loneliness, understood as solitude arrived at through self upbringing, allows an individual to shape his spiritual freedom and intellectual autonomy. Learned helplessness in the face of loneliness is shaped by education based on extreme reductionism (‘sociologism’) in which a man is perceived only as net force of natural and social forces acting on him, and his shaping is treated as shaping an element of society. Admitting that a man has the right to loneliness in a form of solitude is possible, if he is not reduced to net force of natural and social forces. Thanks to such loneliness, an individual inner world which opposes social forces can be created. Accepting the fact that ‘a person always learns alone’ emphasizes the role of intellectual upbringing and self upbringing as well as experiencing loneliness and solitude, which shape the ability of autonomous learning and lead to cognitive independence.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 55-75
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samotność twórcy. Wychowawczy i antywychowawczy aspekt samotności
Creator’s Solitude. The Educational and Anti-Educational Aspects of Solitude
Autorzy:
Wójcik, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196698.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
samotność pierwotna
samotność wtórna
Hoene-Wroński
Kierkegaard
antropologia samotności
pedagogika samotności
samotność twórcy
primary solitude
secondary solitude
kierkegaard
the anthropology of solitude
the pedagogy of solitude
creator's solitude
Opis:
Duże znaczenie w praktyce pedagogicznej ma umiejętne wykorzystanie doświadczenia samotności i pokazanie zmagań, jakie w obszarze relacji ze światem i z samym sobą mieli wielcy twórcy. W artykule tej pokazuję tę pracę nad własną samotnością i niezrozumieniem przez innych na przykładzie wybranych fragmentów biografii wielkiego polskiego uczonego Józefa Marii Hoene-Wrońskiego. Narzędziem stosowanym w tych badaniach jest odpowiednio ujęta antropologia samotności na podstawie analizy wybranych fragmentów z Księgi Rodzaju, wiersza J. Kaczmarskiego Pusty raj oraz doświadczenia samotności S. Kierkegaarda. Wyszczególniam pierwotną i wtórną samotność i pokazuję ich miejsce w procesie wychowania.
Making good use of the experience of solitude and revealing struggle which great creators faced within the relations with the world and with themselves play an important role in pedagogical practice. The following paper shows this work on one’s own solitude and lack of understanding on the example of the selected fragments of a biography of an eminent Polish scholar Józef Maria Hoene-Wroński. The tool used in this research is an appropriately expressed anthropology of solitude based on the analysis of the selected fragments of the Book of Genesis, J. Kaczmarski’s poem “Pusty raj” (“Empty Paradise”) and the experience of solitude by S. Kierkegaard. Primary and secondary solitude is distinguished and their place in the process of education is shown.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 37-53
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wychowanie do dojrzałości ludzkiej – warunkiem owocnego przeżywania samotności osób duchownych i konsekrowanych
Education for Human Maturity – the Condition of Fruitful Experiencing Solitude by Priests and Consecrated People
Autorzy:
Studenski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1196692.pdf
Data publikacji:
2013-06-30
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
celibat
samotność
wspólnota
duchowni
życie konsekrowane
dojrzałość ludzka
dojrzałość emocjonalna
celibacy
solitude
community
priests
consecrated life
human maturity
emotional maturity
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie najważniejszych celów wychowania przygotowującego do dojrzałego przeżywania życia samotnego (życia w celibacie) osób duchownych i konsekrowanych. Autor dokonuje rozróżnienia pomiędzy „samotnością”, określającą pewien stan życia, a „osamotnieniem” – będącym zespołem negatywnych odczuć, które mogą – ale nie muszą – być związane z życiem samotnym. W opracowaniu omówiono najistotniejszy cel wychowania do samotności, jakim jest kształtowanie dojrzałości ludzkiej, przy czym szczególną uwagę poświęcono rozwijaniu dojrzałości emocjonalnej kandydatów do życia w celibacie i osób realizujących taki ideał, co jest szczególnie istotne w kontekście potrzeby rozwijania przez nich ojcostwa duchowego. Zwrócono uwagę na potrzebę świadomości duchownych dotyczącej znaczenia i sensu życia samotnego. Poruszono też problem związku pomiędzy samotnością i życiem wspólnotowym oraz omówiono zadania wychowawcze związane z dojrzałym uczestnictwem osób samotnych w relacjach z innymi.
The aim of the article is to present the most important goals of education that prepares for experiencing solitary lives (in celibacy) by priests and consecrated men in a mature way. The author emphasizes the distinction between “solitude” characteristic for adopting a certain way of life and “loneliness” – a set of negative feelings which can be, but not necessarily so, relevant to a lonely life. The most crucial goal of education for solitude that relies on shaping human maturity has been analysed in the study. At the same time, a special attention has been drawn to the development of emotional maturity among the candidates for living in celibacy and people pursuing such ideal. This aspect seems to be crucial in view of the need to develop their spiritual fatherhood. The article also focuses on the need of consciousness of a real sense and meaning of solitary life among priests. Such issues as the problem of connection between solitude and community life and the educational tasks related to mature participation of solitary people in relations with others have been discussed in the study as well.
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 93-115
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A child in the face of a parent’s death: Aspects of children’s loneliness
Autorzy:
Szymanowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916501.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Medyczny w Białymstoku
Tematy:
Family
death of a parent
solitude
loneliness
Opis:
Introduction: Among bereaved families, numerous tensions, stressors, and anxieties that are direct consequences of the loss of close relatives can be observed. Effective mitigation of these concerns depends heavily on the depth of the feeling of loneliness as well as on various factors that determine it. Purpose: To determine the impact of the death of a parent on children’s feelings of loneliness within their own families. Material and methods: A total of 10 families (6 mothers, 4 fathers, and 15 children) from the city of Białystok who had been in mourning during the two-year period were included in this qualitative research. The case study method was applied in addition to the following research techniques: structured interview, narrative interview, the Rotter Incomplete Sentences Blank projective technique, and an analysis of children’s activity products (essay entitled “My Family”). Results: The youngest children were characterized by less-intense feelings of loneliness, as they do not yet understand the irreversibility of death, whereas children at ages 12 to 14, aware of human life’s stability and persistence, felt the state of loneliness significantly more deeply. To cope with its presence, the children and their families usually used informal social support (parents, grandparents, siblings, or friends) rather than seeking the help of qualified social service professionals. Conclusions: Talking with children about death and remembering a deceased parent with them are integral parts of the mourning process. Before children can accept their loss, they feel a great need for talking and having the company of other family members in experiencing their pain. There are a number of critically important tasks that a family in mourning needs to face, including the following: helping to understand the need for breaking personal ties with the deceased and reducing the internal tension caused by the loss; modifying former structure, duties, and family roles; and the need for the bereaved family, especially its children, to find new relationships in the outside world.
Źródło:
Progress in Health Sciences; 2014, 4, 1; 118-123
2083-1617
Pojawia się w:
Progress in Health Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od ideologicznej samotności do dialogicznego spotkania: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire
From Ideological Solitude to a Dialogical Encounter: F. Ebner, L. Althusser, P. Freire
Autorzy:
Skorulski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2138121.pdf
Data publikacji:
2014-04-29
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
dialog
ideologia
samotność
spotkanie
zaufanie
dialogue
confidence
encounter
ideology
solitude
Opis:
W niniejszym artykule zostają zestawione dwie podstawowe sytuacje człowieka: sytuacja relacji z drugim człowiekiem (dialog) oraz sytuacja ludzkiej samotności, charakteryzowana tu jako ideologia. Ich zestawienie opiera się na koncepcjach trzech wybitnych, lecz bardzo różnych myślicieli, łączących filozofię i działanie pedagogiczne. Są to Ferdinand Ebner, Louis Althusser oraz Paulo Freire. Ebner reprezentuje tu filozofię dialogu, a więc nurt postrzegający naturalny stan człowieka – nieco upraszczając – w sytuacji dialogicznej. Althusser, jako neomarksista, widzi zaś tenże stan w zanurzeniu w ideologii. Natomiast Freire – twórca „pedagogiki dialogu” – stara się zaprezentować możliwość przejścia od zniewolenia w ideologii do wolności w dialogu. Na podstawie tej różnorodności koncepcji podjęta zostaje próba określenia „warunków możliwości” przejścia od ideologii do dialogu, a więc także od zniewolenia do wolności. Szczególne znaczenie zostaje przypisane problemowi zaufania, problemowi „złamania życia naturalnego” (określenie Ebnera), oraz pytaniu o stosowanie przemocy. Na pytanie o możliwość życia w wolności i wyzwalania w zainfekowanym ideologią świecie nie da się jednak odpowiedzieć na poziomie ogólnym i „obiektywnym”, lecz każdorazowo na poziomie osobistym i subiektywnym. Tak więc iluzoryczne byłoby być może pragnienie wyeliminowania ideologii całkowicie, jednak możliwe wydaje się, mimo obecności ideologii, uświadomienie sobie tej obecności i wybieranie zamiast niej realnego człowieka.
In this article two basic human situations are juxtaposed: the situation of a relationship with another human being (a dialogue) and the situation of human loneliness, characterized here as ideology. Their juxtaposition is based on the concepts of three outstanding, though very different, thinkers, combining philosophy and pedagogical activity. They are Ferdinand Ebner, Louis Althusser, and Paulo Freire. Ebner represents here the philosophy of dialogue, thus the trend perceiving the natural condition of man (to somewhat simplify it) in a dialogic situation. Althusser, as a neo-Marxist, sees the same condition in the immersion in ideology. In contrast, Freire – the developer of the “pedagogy of dialogue” – is trying to present a possibility to move from enslavement in ideology to freedom in dialogue. On the basis of this diversity of concepts an attempt is made to determine the “conditions of the possibility” to move from ideology to dialogue, and therefore also from enslavement to freedom. Particular importance is attributed to the issue of trust, the issue of “breaking natural life” (Ebner’s term), and the question of the use of violence. When asked about the possibility of living in freedom and emancipation in a world infected with ideology, one cannot answer at the general and “objective” level, but in each case at the personal and subjective one. Thus, a desire to completely eliminate ideology would be perhaps fairly illusory, but it seems possible, despite the presence of ideology, to be aware of this presence and to choose a real person instead of it.
Źródło:
Forum Oświatowe; 2014, 26, 1(51); 15-35
0867-0323
2450-3452
Pojawia się w:
Forum Oświatowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 54

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies