Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Ovarian cancer and inflammation. Part 2. Anti-inflammatory cytokines

Autorzy:

Terlikowska, K.M.
Dobrzycka, B.
Terlikowski, S.J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1918736.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

Tematy:

Ovarian cancer
inflammation
cytokines

Opis:

Inflammation plays a key role in epithelial ovarian cancer tumorigenesis and progression. The growth and progression of epithelial ovarian cancer may be due to local cytokine-induced immunosu-ppression, which may lead to an immunity impairment. Thus, cytokine antagonism may be an essential factor in the treatment of ovarian cancer. Based on the increased knowledge on the role of the immune system in ovarian cancer, major improvements are to be expected of immunotherapy based treatment of this disease. This article aims to summarize the current literature views on the evidence for a role for chronic inflammation with a specific focus on anti-inflammatory cytokines.

Źródło:

Progress in Health Sciences; 2018, 8(2); 206-209
2083-1617

Pojawia się w:

Progress in Health Sciences

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Ovarian cancer and inflammation. Part 1. Pro-inflammatory cytokines

Autorzy:

Terlikowska, K.M.
Strzyż-Skalij, M.A.
Kryński, K.
Osmólska, M.
Łada, Z.
Malinowska-Gleń, M.
Kryńska, E.E.
Terlikowski, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1918599.pdf

Data publikacji:

2018-06-21

Wydawca:

Uniwersytet Medyczny w Białymstoku

Tematy:

Ovarian cancer
inflammation
cytokines

Opis:

Ovarian cancer is the most threatening cause of death among gynecologic malignancies and represents the fifth leading cause of death from all cancers for women. Research reveals that ovarian cancer patients exhibit significant immune responses against the tumor. In this review of the current literature chiefly the interaction of ovarian cancer tumor cells and the immune system is discussed. There is increasingly growing evidence that pro-inflammatory cytokines are involved in intricate complex of mechanisms responsible for tumorigenesis, and delicate balance between pro- and anti-inflammatory cytokines is critical for the antitumor host immune response.

Źródło:

Progress in Health Sciences; 2018, 8(1); 194-201
2083-1617

Pojawia się w:

Progress in Health Sciences

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Antiangiogenic therapy in ovarian cancer – for whom and when?
Terapia antyangiogenna w raku jajnika – dla kogo ikiedy?

Autorzy:

Bilgetekin, Irem
Cetin, Bulent
Ozet, Ahmet

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1029801.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

antiangiogenic agents
bevacizumab
ovarian cancer

Opis:

Tumor angiogenesis appears to be an important process in epithelial ovarian cancer development. Bevacizumab is a monoclonal antibody that can neutralize vascular endothelial growth factor, a promoter of the initiation phase of angiogenesis. First-line chemotherapy in combination with bevacizumab followed by maintenance bevacizumab demonstrated efficacy over chemotherapy alone in two phase III trials (Gynecologic Oncology Group, GOG 218 and ICON7); however, absolute progression-free survival benefit remains modest, with no demonstrated impact on overall survival. The addition of molecularly targeted agents to the treatment of women with recurrent and platinum-sensitive disease has been recently reported in the OCEANS study, which evaluated the benefit of adding bevacizumab to carboplatin and gemcitabine in women with platinum-sensitive recurrent disease. Bevacizumab-based therapy also extended progressionfree survival from 8 to 12 months. However, overall survival was not different between the two arms. In the Gynecologic Oncology Group 213 (GOG 213) trial, women with platinum-sensitive recurrent epithelial ovarian cancer were randomly assigned to medical treatment (carboplatin plus paclitaxel with or without bevacizumab). A significant improvement in progression-free survival (14 versus 10 months, respectively) was observed. A trend towards a significant improvement in overall survival, which was not statistically significant, was reported. In November 14, 2014, based on AURELIA findings, the Food and Drug Administration approved bevacizumab in combination with paclitaxel, pegylated liposomal doxorubicin, or topotecan, for the treatment of patients with platinum-resistant recurrent epithelial ovarian cancer. Ovarian cancer is a primary cancer against which these new agents are being tested. This review will describe the role of angiogenesis inhibitors in epithelial ovarian cancer.
Angiogeneza nowotworowa wydaje się istotnym procesem w rozwoju raka jajnika. Bewacyzumab jest przeciwciałem monoklonalnym zdolnym do neutralizacji naczyniowo-śródbłonkowego czynnika wzrostu, promotora początkowej fazy angiogenezy. W dwóch badaniach klinicznych III fazy (Gynecologic Oncology Group – GOG 218 oraz ICON7) wykazano skuteczność chemioterapii pierwszego rzutu w skojarzeniu z bewacyzumabem i następowym leczeniem podtrzymującym bewacyzumabem w porównaniu z samą chemioterapią, jednak bezwzględne korzyści czasu wolnego bez progresji pozostają niewielkie, bez wpływu na przeżycie całkowite. W  badaniu OCEANS oceniono korzyści wynikające z  włączenia bewacyzumabu do terapii karboplatyną i gemcytabiną u kobiet z nawrotowym rakiem jajnika wrażliwym na platynę. Leczenie oparte na bewacyzumabie wydłużyło czas przeżycia bez progresji choroby z 8 do 12 miesięcy. Nie stwierdzono różnicy w odniesieniu do przeżycia całkowitego między dwiema grupami pacjentek. W badaniu klinicznym GOG 213 (Gynecologic Oncology Group 213) kobietom z nawrotowym rakiem jajnika wrażliwym na platynę losowo przypisywano rodzaj leczenia (karboplatynę plus paklitaksel z lub bez bewacyzumabu). Zaobserwowano istotną poprawę w zakresie przeżycia bez progresji choroby (odpowiednio 14 i 10 miesięcy). Odnotowano tendencję do poprawy w zakresie przeżycia ogólnego, jednak bez istotności statystycznej. W oparciu o wyniki badania AURELIA 14 listopada 2014 roku Agencja Żywności i Leków zatwierdziła bewacizumab w skojarzeniu z paklitakselem, pegylowaną liposomalną doksorubicyną lub topotekanem w leczeniu chorych z wrażliwym na platynę nawrotowym rakiem jajnika. Rak jajnika jest pierwszym nowotworem, wobec którego badane są te leki. W niniejszej pracy opisano rolę inhibitorów angiogenezy w nabłonkowym raku jajnika.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 1; 78-85
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Evaluating the diagnostic accuracy of ultrasonography in differential diagnosis of adnexal tumours

Autorzy:

Smoleń, Agata
Stachowicz, Norbert
Czekierdowski, Artur

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/552437.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Stowarzyszenie Przyjaciół Medycyny Rodzinnej i Lekarzy Rodzinnych

Tematy:

ultrasound
ovarian cancer
adnexal tumours.

Źródło:

Family Medicine & Primary Care Review; 2016, 3; 340-344
1734-3402

Pojawia się w:

Family Medicine & Primary Care Review

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Comparison of epidemiology of selected female reproductive cancers in Poland against three European countries

Autorzy:

Roszkowska, Anna
Kwolczak, Justyna
Świerszcz, Łukasz
Piecewicz-Szczesna, Halina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1162584.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN

Tematy:

cervix uteri cancer
corpus uteri cancer
ovarian cancer

Opis:

Female reproductive system cancers are the most common cancers in women. A significant percentage of gynecological malignancies are malignant tumors in which prognosis and treatment outcomes depend on the stage of cancer and early diagnosis. Therefore, the analysis of age-standardized rates of incidence and death among different countries, which provide different healthcare strategies, can be helpful while inventing new strategy for cancer prophylaxis and treatment. In this study we collected newest available data on female reproductive system cancers from official European data base and PubMed data base and confronted it against contemporary facts concerning three analyzed cancers, such as cervix uteri cancer, ovarian cancer, corpus uteri and other unspecified cancer. We made comparative table to clearly show dependence between four European selected countries – Poland, Czech Republic, Denmark and England. We used age-standardized rate of incidence and death as a basic tool to make comparison of given data. According to the constructed all investigated countries present increasing tendency for age-standardized rate of incidence of corpus uteri and unspecified uterine cancer. Moreover, there is visible increasing tendency for age-standardized rate of death due to corpus uteri and unspecified uterine cancer in Poland, England and Denmark. According to the analyzed data age-standardized rate of incidence of ovarian cancer in Poland seems to be slightly increased over investigated period. Furthermore, England manifests the lowest ASR of incidence and death of both uterine cervix and corpus uteri and unspecified uterine cancer, which indicates good quality of healthcare and prophylaxis. The analyzed statistic data provided by four European countries indicates that still some of them manifest significant or slight but stable increase of incidence or/and death of selected types of cancer, while the other carcinoma conditions are dropping over investigated period.

Źródło:

World Scientific News; 2018, 111; 143-150
2392-2192

Pojawia się w:

World Scientific News

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Coffee and its Biologically Active Components: Is There a Connection to Breast, Endometrial, and Ovarian Cancer? - a Review

Autorzy:

Witkowska, Anna M.
Mirończuk-Chodakowska, Iwona
Terlikowska, Katarzyna M.
Kulesza, Kamila
Zujko, Małgorzata E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1447277.pdf

Data publikacji:

2020-05-25

Wydawca:

Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie

Tematy:

coffee
caffeine
breast cancer
ovarian cancer
Endometrial Cancer

Opis:

Coffee is an important dietary source of biologically active components, not to mention caffeine, phenolic acids, and diterpenes. It has been suggested that selected coffee secondary metabolites may beneficially modulate several mechanisms of anti-cancer protection. This literature review was intended to present current knowledge related to coffee and its components and hormone-dependent female cancers, such as breast, endometrial and ovarian cancer, and to identify gaps in research that may be exploited in the future. The search for studies was conducted through electronic databases. Publications on coffee composition, coffee preparation and brewing methods, in vitro and in vivo experiments with the use of substances naturally present in coffee, observational studies, and meta-analyses were collected. In population studies, the greatest attention has been paid to the anticancer effect of caffeinated coffee and/or caffeine. In general, most studies and meta-analyses indicated that there was no clear correlation between coffee and breast cancer or ovarian cancer. Some subgroups of women may benefit from coffee consumption. This is the case for post-menopausal women with regard to the risk of breast cancer and obese women with regard to the risk of endometrial cancer. This paper identifies a number of issues for future research, related to a better understanding of the anti-cancer mechanisms of coffee compounds and further research that would focus on specific target groups, taking into account both the different methods of coffee preparation and lifestyle factors that may influence the results.

Źródło:

Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 2020, 70, 3; 207-222
1230-0322
2083-6007

Pojawia się w:

Polish Journal of Food and Nutrition Sciences

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

DNA content evaluation for epithelial ovarian cancer identification
Analiza zawartości DNA w rozpoznaniu nabłonkowego raka jajnika

Autorzy:

Tomé, António
Leal, Irene
Palmeiras, Carlos
Matos, Eduarda
Amado, João
Abreu, Miguel
Lopes, Carlos

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1029484.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

DNA content
epithelial ovarian cancer
prognosis

Opis:

Objective: To assess the cellular DNA status of epithelial ovarian cancer cells for clinical stage identification and its effect on survival. Methods: Sixty-two patients treated by primary surgery and six courses of platinum-based chemotherapy were enrolled. The surgical stage was analyzed in correlation with DNA ploidy, S-phase fraction and DNA index. DNA analysis was performed via image cytometry. Results: From the 62 cases, 38 were International Federation of Gynecology and Obstetrics (Fédération Internationale de Gynécologie et d’Obstétrique, FIGO) stage I and II, 24 – stage III and IV. In the DNA histograms obtained, the DNA index ranged from 0.85 to 3.02. Sixteen were classified as diploid and 46 as aneuploid (18 multiploid). S-phase fraction ranged from 9.8 to 51%. The aneuploid cells with DNA content above 5C ranged from 0.0 to 77.2%. Patients diagnosed with FIGO III and IV (vs. I and II) were 3.3 times more likely to die. Only in FIGO stage I and II the survival differed significantly for the different groups of ploidy. The risk of death for the multiploid (vs. diploid) group is 6.4 times and for aneuploid (vs. diploid) 2.3 times. Overall survival was better in the group with low DNA index. The low percentage compared with a high percentage of 5C cells ploidy groups showed association with mortality. The death hazard for the S-phase >33 median group is 4.9 times the hazard in relation to the S-phase <33. Conclusions: DNA ploidy, DNA index, S-phase, and 5C cells are important prognosticators for epithelial ovarian cancer mainly in early stages.
Cel: Ocena statusu DNA komórek nabłonkowego raka jajnika w różnych stopniach zaawansowania klinicznego i jego wpływ na przeżycie. Metoda: Do badania zakwalifikowano 62 pacjentki leczone operacyjnie i za pomocą chemioterapii opartej na platynie (6 kursów). Stopień zaawansowania klinicznego nowotworu analizowano w odniesieniu do ploidalności DNA, frakcji fazy S oraz indeksu DNA. Analizę DNA przeprowadzono z zastosowaniem cytometrii obrazowej. Wyniki: Spośród 62 pacjentek 38 zakwalifikowano jako stopień zaawansowania I i II, natomiast 24 – jako stopień III i IV wg FIGO (International Federation of Gynecology and Obstetrics). W otrzymanych histogramach DNA indeks DNA wynosił 0,85–3,02. Szesnaście przypadków raka zaklasyfikowano jako diploidalne, natomiast 46 – jako aneuploidalne (18 multiploidalnych). Frakcja fazy S mieściła się w przedziale 9,8–51%. Odsetek komórek aneuploidalnych z zawartością DNA powyżej poziomu 5C wynosił 0,0–77,2%. Ryzyko śmierci było 3,3-krotnie większe w przypadku pacjentek z chorobą w stopniu zaawansowania FIGO III i IV (w porównaniu z I i II). Jedynie w przypadku stopni zaawansowania FIGO I i II odnotowano istotnie różnice w przeżywalności między poszczególnymi grupami ploidalności. Ryzyko śmierci było 6,4-krotnie większe w przypadku multiploidalności i 2,3-krotnie większe w przypadku aneuploidalności (w porównaniu z diploidalnością). Dłuższe przeżycie ogólne odnotowano w grupie o niskim indeksie DNA. Wykazano związek między niskim odsetkiem komórek 5C, w porównaniu z wysokim odsetkiem tych komórek w grupach poliploidalnych, a śmiertelnością. Ryzyko śmierci było 4,9-krotnie większe w grupie z medianą liczby komórek w fazie S >33 w porównaniu z medianą liczby komórek w fazie S <33. Wnioski: Ploidalność DNA, indeks DNA, faza S oraz obecność komórek 5C to ważne czynniki prognostyczne u pacjentek z nabłonkowym rakiem jajnika, głównie we wczesnym stadium.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2018, 16, 1; 3-10
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Wpływ odstępu czasu między zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii na rokowanie u chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO
Impact of time-interval between surgery and institution of chemotherapy on prognosis in FIGO stage III ovarian cancer patients

Autorzy:

Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908251.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

chemotherapy
ovarian cancer
surgery
time interval

Opis:

Ovarian cancer is the 5th most common malignancy in Polish women and is the 4th most common cause of death. Surgical treatment with subsequent platinum derivates-based chemotherapy combined with paclitaxel is the cornerstone of treatment of far advanced cases. The aim of this paper was to analyze patients treated since 1995 thru 1999 for FIGO stage III ovarian cancer. The primary end-point was progression-free survival (PFS). Based on our results, time interval between surgery and institution of chemotherapy had no influence on PFS in the study population. Median PFSs for particular quartiles were 8.4 months, 4.9 months, 7.8 months and 7.2 months respectively. Survival curves for these subgroups did not differ significantly (log rank test, p=0.74). Similar results were obtained when analyzing two groups of patients: those undergoing optimal surgical resection and those, in whom optimal procedure was impossible. In conclusion, time interval between surgery and adjuvant chemotherapy does not influence prognosis measured as progression-free survival in FIGO stage III ovarian cancer patients.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce i zajmuje czwarte miejsce wśród najczęstszych przyczyn zgonów. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była analiza chorych leczonych w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy statystycznej nie stwierdzono, aby odstęp czasu pomiędzy zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii miał wpływ na długość czasu do progresji choroby w badanej populacji. Mediany czasu do progresji choroby dla poszczególnych kwartyli wynosiły 8,4 miesiąca, 4,9 miesiąca, 7,8 miesiąca oraz 7,2 miesiąca. Krzywe przeżycia dla tych grup nie różniły się w sposób istotny statystycznie – test log rank: p=0,74. Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku analizy dwóch grup pacjentek – tych, u których wykonano optymalną resekcję chirurgiczną, i w grupie kobiet, u których nie udało się przeprowadzić optymalnego zabiegu chirurgicznego. Należy zatem wysnuć wniosek, że odstęp czasu pomiędzy chirurgią i adiuwantową chemioterapią nie ma wpływu na rokowanie mierzone jako czas do progresji choroby w grupie chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 177-185
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Multiplexed Immunobead-Based Cytokine Profiling in patients with ovarian cancer

Autorzy:

Wyciszkiewicz, Aleksandra
Lach, Michał
Kalinowska, Alicja
Michalak, Sławomir
Nowakowski, Błażej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1890964.pdf

Data publikacji:

2021-12-02

Wydawca:

Gdański Uniwersytet Medyczny

Tematy:

ovarian cancer
cytokines
metalloproteinases
inflammation markers
endometriosis

Opis:

Due to late diagnosis, ovarian cancer is the most deadly gynecologic malignancy. Inflammation is one of the risk factors of ovarian cancer and the inflammatory response implicates all stages of tumorigenesis. The purpose of this study was to analyze the concentration of molecules, which can take part in malignant processes. We analyzed patients with ovarian cancer, with endometriosis and healthy controls. Thirty-seven analytes were measured in serum using BioPlex Pro Human Inflammation Panel. We were able to detect 28 of the proteins among the studied groups. We found a significant increase in 22 of the tested molecules (BAFF, Chitinase3-like 1, IFN-alpha2, IFN-beta, IFN-gamma, IFN-lambda2, IFN-lambda1, gp130, IL-2, IL-12 (p40), IL-11, IL-32, IL-35, MMP3, Osteocalcin, Pantraxin-3, sCD163, TNFRSF8, sIL-6Ralpha, STNF-R1, STNF-R2, and TSLP) in the ovarian cancer group in comparison to the healthy controls. Two of them (IL-20, MMP1) did not show significant differences between groups. Moreover, we identified decreased concentrations of APRIL and osteopontin in ovarian cancer vs. healthy controls. While this study is a preliminary report, we hope this will encourage a further use of multiplex analysis in ovarian cancer biomarker research.

Źródło:

European Journal of Translational and Clinical Medicine; 2021, 4, 2; 31-43
2657-3148
2657-3156

Pojawia się w:

European Journal of Translational and Clinical Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na zaawansowanego raka jajnika?
Is optimal surgical cytoreduction an independent prognostic factor for women with advanced ovarian cancer?

Autorzy:

Starnawski, Michał
Bidziński, Mariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908220.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

optimal cytoreduction
ovarian cancer
residual disease
surgery

Opis:

In Poland ovarian cancer is on fifth place regarding morbidity and fourth most common cause of cancerrelated death in women. Surgical cytoreduction followed by paclitaxel and platinum-based chemotherapy is standard of care in advanced ovarian cancer. The aim of this study was to assess, if optimal surgical cytoreduction is an independent prognostic factor in this group of patients. Clinical data of 358 women with FIGO stage III ovarian cancer treated in Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre – Institute, Warsaw, between 1995 and 1999 were assessed. Primary endpoint was PFS. Multivariable analysis showed that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor. Optimal surgery was statistically less frequently performed in older patients (p=0.06; borderline statistical significance), FIGO stage III C and patients with performance status 1 or 2 according to WHO criteria (p<0.001). Grade and FIGO stage were identified as independent prognostic factors for PFS. Median PFS were 11.4 and 5.7 months in optimally and suboptimally cytoreduced group respectively. We conclude that optimal surgical cytoreduction was not independent prognostic factor in this group of patients because there was correlation between surgical resectability and certain clinical factors.
Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet i czwartą co do częstości przyczyną zgonów w Polsce. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią, opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem, jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była odpowiedź na pytanie, czy optymalność zabiegu może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy u chorych na raka. Badaną grupę stanowiło 358 kobiet leczonych w Centrum Onkologii w Warszawie w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy wieloczynnikowej stwierdzono, że optymalność zabiegu operacyjnego nie może być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy w tej grupie chorych. Uznano, że zabieg optymalny był istotnie rzadziej wykonywany u pacjentek, u których rozpoznano nowotwór w późniejszym wieku (p=0,06; na granicy istotności) oraz u pacjentek z FIGO III C i pacjentek ze stanem sprawności wg WHO 1-2 (p<0,001). Czynnikami wpływającymi niezależnie na długość czasu do progresji choroby były stopień zróżnicowania histologicznego oraz stopień zaawansowania wg FIGO. Mediany czasu do progresji choroby wynosiły: w przypadku chorych operowanych optymalnie – 11,4 miesiąca, a grupie, w której takiego zabiegu nie udało się wykonać – 5,7 miesiąca. W badanej grupie chorych wykazano związek pomiędzy rodzajem zabiegu a występowaniem pewnych cech klinicznych, dlatego też optymalność zabiegu nie powinna być traktowana jako niezależny czynnik rokowniczy.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 2; 90-98
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Analiza wartości prognostycznej markera CA 125 w przewidywaniu skuteczności chirurgii oraz przeżyć bezobjawowych u chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania
Analysis of prognostic value of CA 125 relating to effectiveness of surgery and symptom-free survival in patients with FIGO stage III ovarian cancer

Autorzy:

Panek, Grzegorz
Olszewski, Maciej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908064.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

CA 125 follow-up
CA 125 level
CA 125 prognostic value
advanced ovarian cancer
cytoreductive surgery in ovarian cancer

Opis:

Aim of paper: The aim of paper was to assess the prognostic value of preoperative CA 125 level in patients with late-stage ovarian cancer, particularly in correlation with optimal cytoreduction rate and duration of symptom-free survival. Material and methods: Retrospective analysis included 76 patients with FIGO stage III ovarian cancer. Using the uni- and multivariate models, prognostic value of the following parameters was assessed: preoperative CA 125 level, clinical stage, histological type and grade of maturity in correlation with quality of cytoreduction and symptom-free survival. Results: Baseline CA 125 serum level in the entire study population ranged from 35 to 9740 IU (median: 1117 IU). Optimal cytoreduction rate for the entire population was: 73.7% for CA 125 level below 288 IU, 47.4% for CA 125 level 288-1118 IU, 26.3% for CA 125 level 1119-2880 IU and 15.8% for CA 125 above 2880 IU (p=0.019; χ2). In the logistic-regression model, only CA 125 level had a significant influence on quality of cytoreduction. Analysis of correlation of other prognostic factors on symptom-free survival revealed, that only CA 125 and histological maturity grade correlated significantly with survival. Conclusions: Preoperative serum CA 125 level is significantly correlated with optimal cytoreduction rate achieved, as well as with risk of death and symptom-free survival.
Cel: Celem analizy była ocena znaczenia prognostycznego przedoperacyjnego poziomu CA 125 u chorych na zaawansowanego raka jajnika, ze szczególnym uwzględnieniem jego wpływu na odsetek optymalnych cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano 76 chorych na raka jajnika w III stopniu zaawansowania (FIGO). Wykorzystując mono- i wielowariantowy model, dokonano oceny prognostycznej przedoperacyjnego poziomu CA 125, a także stopnia zaawansowania, typu histologicznego oraz stopnia dojrzałości histologicznej na stopień uzyskanej cytoredukcji oraz na czas przeżyć bezobjawowych. Wyniki: Wyjściowy poziom CA 125 w całej analizowanej populacji wyniósł od 35 do 9740 IU (mediana 1117 IU). Odsetek optymalnych cytoredukcji w całej badanej grupie chorych wyniósł 40,8%, zaś dla chorych w poszczególnych grupach prognostycznych odpowiednio: 73,7% - CA 125 <288 IU, 47,4% - CA 125 =288-1118 IU, 26,3% - CA 125 =1119-2880 IU i 15,8% - CA 125 >2880 IU (p=0,019; x2). W modelu logistyczno-regresywnym jedynie poziom CA 125 miał znamienny wpływ na poziom cytoredukcji. Ocena wpływu analizowanych czynników prognostycznych na przeżycia bezobjawowe wykazała, że tylko CA 125 oraz stopień dojrzałości histologicznej miały znamienny wpływ na przeżycia. Wnioski: Przedoperacyjny poziom CA 125 ma istotne znaczenie w przewidywaniu optymalnej cytoredukcji, ma też znamienny statystycznie wpływ na ryzyko zgonu i przeżyć bezobjawowych.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 102-110
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

Facts about ovarian cancer in Maysanian women
Dane dotyczące raka jajnika ukobiet z irackiej prowincji Majsan

Autorzy:

Saadoon Qasim Alhilf, Haider
Alwan Hasan Alhashimi, Redha

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1029715.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

Misan province
gynecologic malignancy
ovarian cancer
serous carcinom

Opis:

Background: Ovarian cancer is one of the commonest gynecologic malignancy. It is the most common cause of death due to gynecologic tumors, and accounts for 50% of deaths due to all gynecologic cancer types. Objectives: The aim was to discuss and assess ovarian cancer in Misan province and to underline its impact for increased awareness and interest in screening and early diagnosis by the determination of the prevalence rates among Maysanian women. Methods: The study lasted six months. During this period, we obtained a lot of data from records of the Al-Shifaa Oncology Center in Misan province, Iraq. Between September 2016 and February 2017, 50 cases of ovarian cancer from 282 gynecologic cancers were recorded. Complete history was obtained for every case. Results: The study showed that ovarian cancer constituted 17.73% of all types of cancer. It usually occurred in patients aged 60–70 years (30%). Women lived in urban areas 1.5 times more frequently than in rural areas. The most common histopathological type of ovarian cancer was ovarian serous carcinoma (46%). The most common stages were stage III and IV, accounting for 76%. Conclusion: Ovarian cancer is the third most common gynecologic cancer type. It was more common in women aged 60–70 years. Regarding the family history, the results were insignificant. The most common histopathological type of ovarian cancer in this study was ovarian serous carcinoma. The most common stages of the disease were advanced stages III and IV.
Wstęp: Rak jajnika jest jednym z najczęstszych nowotworów złośliwych żeńskich narządów płciowych oraz główną przyczyną umieralności z powodu tych nowotworów – odpowiada za 50% zgonów wśród chorych z nowotworami kobiecego układu płciowego. Cele: Omówienie i ocena występowania raka jajnika w irackiej prowincji Majsan w celu zwiększenia świadomości i zainteresowania badaniami przesiewowymi i wczesnym rozpoznaniem choroby poprzez określenie częstości występowania omawianego nowotworu wśród kobiet zamieszkujących region Majsan. Metody: Badanie trwało sześć miesięcy. Uzyskano liczne dane z Centrum Onkologii Al-Shifaa w prowincji Majsan w Iraku. W okresie od września 2016 do lutego 2017 roku odnotowano 50 przypadków raka jajnika wśród ogółem 282 przypadków nowotworów narządów płciowych. Od każdej pacjentki zebrano pełny wywiad. Wyniki: Badanie wykazało, że rak jajnika stanowił 17,73% nowotworów. Rozpoznawano go zwykle u kobiet w wieku 60–70 lat (30%). Pacjentki częściej (o 1,5 razy) zamieszkiwały rejony wiejskie. Najczęstszym typem histopatologicznym był surowiczy rak jajnika (46%). Chorobę zwykle rozpoznawano w stadium III i IV, co stanowiło 76% przypadków. Wnioski: Rak jajnika to trzeci co do częstości nowotwór żeńskich narządów płciowych. Występował częściej u kobiet w wieku 60–70 lat. Wyniki dotyczące wywiadu rodzinnego nie były istotne. Najczęstszy typ histopatologiczny stanowił surowiczy rak jajnika. Chorobę rozpoznawano przeważnie w zaawansowanym stadium – III i IV.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 2; 113-119
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

PREPARATION AND CHARACTERIZATION OF SELF-MICROEMUSIFYING DRUG DELIVERY SYSTEM (SMEDDS) OF CISPLATIN FOR ORAL USE IN OVARIAN CANCER TREATMENT

Autorzy:

Akartas, Irfan
Karasulu, Hatice Yeşim

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/895344.pdf

Data publikacji:

2020-02-29

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne

Tematy:

cytotoxicity
ovarian cancer
cisplatin
SMEDDS
in vitro release

Opis:

Cisplatin is an antineoplastic drug, used for the treatment of ovarian cancer. SMEDDS has many advantages such as enhanced bioavailability, lymphatic targeting and ease of manufacture. The main objective of this study was to prepare and characterize Cisplatin loaded SMEDDS formulation and to evaluate antitumoral activity with cell viability studies. Cisplatin SMEDDS formulation was prepared and characterized physicochemically. In vitro release studies and cell viability studies were performed and evaluated. The mean droplet size of Cisplatin SMEDDS was measured as 25,4±1,9 nm and PDI was 0,241±0,018. Refractive index of the formulation was measured as 1,471±0,001. pH values of Cisplatin SMEDDS (dilution ratio 1:10 w) were measured as 5,84±0,09 and (dilution ratio 1:10 pH 6,8 PBS) 6,51±0,14. Viscosity of formulation was measured as 284 mPa. According to in vitro release studies, %78,17 of Cisplatin were released from Cisplatin SMEDDS. The formulation performed cytotoxic effect to A2780 cells; vitality was found 20,26% at 0,02 µg/mL. It was concluded that, Cisplatin SMEDDS could be beneficial for the treatment of ovarian cancer and it could be promising alternative due to its enhanced bioavailability.

Źródło:

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research; 2020, 77, 1; 183-193
0001-6837
2353-5288

Pojawia się w:

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

Niedokrwistość towarzysząca leczeniu chorych na raka jajnika schematem chemioterapii składającym się z paklitakselu i pochodnej platyny – analiza wstępna
Chemotherapy-related anaemia in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound – preliminary analysis

Autorzy:

Miedzińska-Maciejewska, Magdalena

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908260.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

anaemia
chemotherapy
erythropoietic proteins
ovarian cancer
supportive care

Opis:

Aim: The aim of the paper is to evaluate the problem of anaemia in patients treated with paclitaxel and cisor carboplatin as a first line treatment for ovarian cancer. Material and methods: The analysis comprised patients who completed 6 cycles of chemotherapy and who commenced the treatment not sooner than in 2004. The patients were not selected in any way with respect to anaemia. The data concerning the haemoglobin concentration and the management of anaemia were collected retrospectively. The blood counts taken into consideration had been performed on the day of the chemotherapy or on the previous day. Results: The patients’ age ranged from 31 to 78. Patients with FIGO IIIC stage ovarian cancer accounted for 67.5% of the whole group. The haemoglobin concentration at the beginning of the treatment was 9.5 – 14.4 g/dl (average 11.8 g/dl). In the course of subsequent chemotherapy cycles, a gradual decrease was observed, down to the values of 7.2 – 13.8 g/dl (average 10.9 g/dl) at the 6th cycle. In 52 patients, at least one count was below 11 g/dl, including 13 patients with haemoglobin below 9 g/dl. Chemotherapy had to be postponed due to anaemia in 10 patients; 9 patients required erythrocyte concentrate transfusion. No patients was administered epoietin and 3 patients were administered alpha-darbepoietin. Conclusions: 30% of the patients in the whole group maintained a haemoglobin concentration above 11 g/dl in the course of treatment. This fact implies that anaemia is very common in ovarian cancer patients treated with paclitaxel and a platinum compound. However, the prophylaxis or management of anaemia still seems to be insufficient, despite the availability of erythropoietic proteins.
Cel badania: Przedstawienie problemu niedokrwistości u chorych leczonych paklitakselem z cis- lub karboplatyną w ramach chemioterapii pierwszej linii z powodu raka jajnika. Materiał i metody: Badaniem objęto 74 chore, które ukończyły 6 kursów chemioterapii i rozpoczęły leczenie nie wcześniej niż w 2004 roku. Badane nie były w jakikolwiek sposób selekcjonowane pod względem występowania niedokrwistości. Retrospektywnie zebrano dane o stężeniu hemoglobiny i postępowaniu w przypadku niedokrwistości. W analizie brano pod uwagę pomiary morfologii wykonywane w dniu lub w przeddzień terminu chemioterapii. Wyniki: Wiek chorych wynosił od 31 do 78 lat. Chore w IIIC stopniu zaawansowania według FIGO (Federation Internationale de Gynecologie Oncologique) stanowiły 67,5% całej grupy. Stężenie hemoglobiny na początku leczenia wynosiło od 9,5 do 14,4 g/dl (średnio 11,8 g/dl). W trakcie kolejnych cykli chemioterapii następował stopniowy spadek aż do wartości od 7,2 do 13,8 g/dl (średnio 10,9 g/dl) przy 6 cyklu. U 52 pacjentek przynajmniej jednokrotnie stężenie hemoglobiny obniżyło się poniżej 11 g/dl, w tym u 13 poniżej 9 g/dl. Konieczność odroczenia chemioterapii z powodu anemii wystąpiła u 10 badanych, a u 9 zaistniała konieczność przetaczania koncentratu krwinek czerwonych. Żadna chora nie otrzymała epoetyny, a trzy otrzymały darbepoetynę alfa. Wnioski: Niespełna 30% pacjentek z całej grupy utrzymało stężenie hemoglobiny powyżej 11 g/dl w trakcie całego leczenia. Świadczy to o ogromnym rozpowszechnieniu niedokrwistości u chorych z rakiem jajnika leczonych schematem chemioterapii pierwszej linii, opartym na paklitakselu i pochodnych platyny. Natomiast leczenie i profilaktyka anemii, mimo dostępnych leków w postaci białek erytropoetycznych, wydają się wciąż niewystarczające.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 151-159
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Analiza wybranych czynników molekularnych i klinicznych u pacjentek leczonych z powodu raka jajnika taksanami i cisplatyną
Analysis of selected molecular and clinical factors in patients with ovarian cancer treated with taxanes and cisplatin

Autorzy:

Ziółkowska-Seta, I.
Derlatka, P.
Sobiczewski, P.
Panek, G.
Kraszewska, E.
Kupryjańczyk, J.
Bidziński, M.
Mądry, R.
Markowska, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908278.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

BAX
BCL-2
TP53
ovarian cancer
taxanes

Opis:

Introduction: Paclitaxel and platinum analogs are standard drugs implemented as first-line therapy in advanced ovarian cancer, after previous surgery. One of causes of resistance to therapy is, among others, disruption of mechanisms leading to cell apoptosis. Aim of the paper is to determine the significance of expression of TP53, BAX and BCL-2 in response to first-line chemotherapy using paclitaxel in patients with advanced ovarian cancer, as well as to assess the role of TP53 as a prognostic and predictive factor in ovarian cancer. Material and method: The study included 164 patients with advanced ovarian cancer. Immunohistochemical staining was performed on histological specimens obtained from paraffin blocks. Monoclonal antibodies anti-BAX, anti-BCL-2 and anti-p53 were used. Results: Accumulation of TP53 was noticed in 60% of tumors. BCL-2 was absent in half of tumors studied. Significant expression of BCL-2 was noticed in 24% of tumors, while that of BAX was seen in 34% of tumors. There was a correlation of histological grade, volume of residual tumor left after surgery and BAX expression with overall survival. Enhanced expression of BAX correlated directly with increased death risk. Accumulation of none of proteins studied had any influence on disease-free survival. Complete remission was obtained in 106 patients. Size of residual tumor has a significant impact on disease-free survival. Conclusions: 1) In ovarian cancer patients, clinical factors clearly have far greater prognostic value than molecular factors. 2) There was no correlation between TP53 expression and clinical response to first-line chemotherapy using paclitaxel, cisplatin or platinum analogs. 3) TP53 expression is not a prognostic or predictive factor in ovarian cancer.
Wstęp:Paklitaksel i analogi platyny są standardem postępowania w pierwszej linii leczenia w zaawansowanym raku jajnika, po uprzedniej chirurgii. Przyczyną oporności na leczenie jest między innymi uszkodzenie mechanizmów prowadzących do apoptozy. Celem naszej pracy jest określenie znaczenia ekspresji TP53, BAX i BCL-2 w odpowiedzi na chemioterapię pierwszej linii z zastosowaniem paklitakselu u pacjentek z zaawansowanym rakiem jajnika, jak również ocena TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono u 164 chorych z zaawansowanym rakiem jajnika. Barwienia immunohistochemiczne zostały wykonane na materiale z bloczków parafinowych. Stosowano przeciwciała monoklonalne anty-BAX, anty-BCL-2 i anty-p53. Wyniki: Akumulację TP53 stwierdzono w 60% guzów. Obecności BCL-2 nie wykazano w połowie badanych guzów. Silną ekspresję BCL-2 stwierdzono w 24%, zaś silną ekspresję BAX – w 34% guzów. Wykazano wpływ histologicznego stopnia zaawansowania, wielkości pozostawionych resztek oraz ekspresji BAX na całkowite przeżycia. Przy silnej ekspresji BAX ryzyko zgonu było większe. Akumulacja żadnego białka nie miała wpływu na długość czasu wolnego od choroby. Całkowitą remisję uzyskano u 106 pacjentek. Wielkość pozostawionych resztek miała znaczący wpływ na długość czasu wolnego od choroby. Wnioski: 1) Czynniki kliniczne mają zdecydowanie większe znaczenie prognostyczne niż czynniki molekularne w raku jajnika. 2) Nie zaobserwowano związku pomiędzy stanem TP53 a odpowiedzią na leczenie pierwszej linii chemioterapii z zastosowaniem paklitakselu i cisplatyny lub analogów platyny. 3) Nie wykazano znaczenia TP53 jako czynnika prognostycznego i predykcyjnego w raku jajnika.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 220-229
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Peritonektomia - rola w operacji cytoredukcyjnej raka jajnika
Role of peritonectomy in cytoreductive surgery of ovarian cancer

Autorzy:

Soja, Paweł
Sałek, Agata
Dudka, Paweł
Naróg, Maciej
Skręt-Magierło, Joanna
Raba, Grzegorz
Kluza, Roman
Skręt, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908502.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

cytoreductive surgery
debulking
hyperthermic chemotherapy
ovarian cancer
peritonectomy

Opis:

Background: Global statistics indicate continuously increasing incidence of ovarian cancer. As the outcome of surgery- and chemotherapy-based therapies of this condition are highly unsatisfactory, the search is underway for novel surgical techniques, more effective drugs and new treatment protocols. Peritonectomy is a technique enabling a more complete cytoreduction and better survival indices. The aim of this paper is to review current literature related to peritonectomy - a novel technique in cytoreductive surgery of ovarian cancer. Material and method: Internet-based search of medical libraries (Cochrane, PubMed and Medline) using such key words as: “ovarian”, “cancer”, “chemotherapy”, “peritonectomy”, “chemohyperthermia”, and various combinations thereof. The review encompassed papers published after 1990. Results: Literature data enable an insight into several techniques of peritonectomy, as well as its combination with intraperitoneal hyperthermic chemotherapy. Results of surgical treatment including peritonectomy and complications on the part of other organs as sequels of this procedure are reviewed. Conclusions: Peritonectomy is a novel surgical technique, which may contribute to improvement of outcome of ovarian cancer treatment. Although this type of procedure is associated with an increased risk of complications due to its greater invasiveness, in most authors’ opinion complication and mortality rates are acceptable. Based on available literature we may conclude that prospective studies are necessary in order to determine the role of this technique in the aspects of survival and postoperative complication rates.
Wstęp: Światowe statystyki pokazują nieustanny wzrost zachorowalności na raka jajnika. Ponieważ rezultaty leczenia tego nowotworu oparte na procedurach chirurgicznych oraz chemioterapii są wciąż niezadowalające, konieczne jest opracowanie nowych technik chirurgicznych, skuteczniejszych leków oraz nowych metod leczenia. Peritonektomia to procedura, która pozwala na szerszą cytoredukcję i uzyskanie lepszych wskaźników przeżycia. Celem pracy jest przegląd literatury dotyczącej peritonektomii - nowej metody w operacjach cyto- redukcyjnych raka jajnika. Materiał i metodyka: Dokonano przeglądu piśmiennictwa w bibliotekach Cochrane, PubMed oraz Medline, używając podczas wyszukiwania słów kluczowych: ovarian, cancer, chemotherapy, peritonectomy procedures, chemohyperthermia oraz różnych kombinacji tych słów. Przeglądem objęto prace opublikowane po 1990 roku. Wyniki: Dane zawarte w literaturze pozwoliły przedstawić różne techniki peritonektomii oraz połączenia peritonektomii z hipertermiczną chemioterapią wewnątrzotrzewnową. Zaprezentowane są również wyniki leczenia operacyjnego z zastosowaniem peritonektomii, omówiono także komplikacje ze strony różnych układów związane z tym zabiegiem. Wnioski: Peritonektomia jest nową metodą chirurgiczną, która może poprawić rezultaty leczenia raka jajnika. Mimo iż ten rodzaj leczenia powoduje częstsze występowanie powikłań związanych z wysokim obciążeniem dla organizmu, większość autorów jest zdania, iż wskaźniki powikłań i umieralności są możliwe do zaakceptowania. Na podstawie istniejących prac wywnioskować można, iż potrzebne są badania prospektywne, które w pełni potwierdzą znaczenie tej metody w aspekcie przeżyć i komplikacji pooperacyjnych.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 107-113
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Histopatologia raków jajnika współistniejących z endometriozą
Histology of endometriosis-associated ovarian carcinomas

Autorzy:

Stasienko, Elżbieta
Wiśniewska, Magdalena
Kamecki, Krzysztof
Skręt-Magierło, Joanna
Opławski, Marcin
Brożyna, Anna
Maleńczyk, Magdalena
Koper, Krzysztof
Roszkowski, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030413.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

endometriosis
histopathology
ovarian cancer
endometrioza
histopatologia
rak jajnika

Opis:

Objective: The objective of this study was to demonstrate the histological diversity of endometriosis-associated ovarian carcinoma. Material and methods: Using record linkage techniques, we have conducted histopathological assessment in patients with endometriosis-associated ovarian cancer who received surgical treatment between 2004–2010 in the Oncology Centre in Bydgoszcz. Endometriosis and cervical carcinoma were confirmed in one tissue specimen in 62 patients. Results: Endometriosis seemed to promote the development of specific histologic types of ovarian cancer. Of 62 subjects, 53.22% (33/62) had endometrioid adenocarcinoma, 25.8% (16/62) had clear-cell carcinoma, 19.35% (12/62) had serous adenocarcinoma, and 1.61% (1/62) had mucinous adenocarcinoma. Our results support the hypothesis that coexistent endometriosis is more often associated with endometrioid and clear-cell carcinomas than other histologic subtypes as well as that clear-cell variant is the most common cancer developing in the abdominal wall scar from a previous laparotomy. Among patients with endometriosis-associated ovarian carcinoma in the abdominal scar, three (75%) had clear-cell carcinoma and one had papillary serous adenocarcinoma. Conclusions: According to Sampson’s criteria, endometrioid carcinoma of the ovary was the most common histological diagnosis in patients with endometriosis-associated ovarian carcinoma. The clear-cell variant of cancer was the most common type in patients with endometriosis-associated ovarian carcinoma in the abdominal scar after laparotomy.
Cel: Celem pracy jest prezentacja zróżnicowania histopatologicznego raków jajnika współistniejących z endometriozą. Materiał i metody: Korzystając ze szpitalnej bazy danych, przeanalizowaliśmy wyniki histopatologiczne pacjentek z rakiem jajnika, które były operowane między 2004 a 2010 rokiem w Centrum Onkologii w Bydgoszczy. U 62 chorych potwierdziliśmy endometriozę i raka jajnika w jednym preparacie tkankowym. Wyniki: Wydaje się, iż endometrioza wpływa na rozwój specyficznych typów histopatologicznych raków jajnika. Spośród 62 pacjentek 53,22% (33 przypadki) miało raka endometrioidalnego, 25,8% (16) – raka jasnokomórkowego, 19,35% (12) – raka surowiczego, a 1,61% (1) – raka śluzowego. Nasze wyniki potwierdzają tezę, że endometrioza może promować rozwój określonych typów histopatologicznych raka jajnika. Odnotowaliśmy częstsze występowanie raka endometrioidalnego i jasnokomórkowego niż innych podtypów raka jajnika, a także przewagę raka jasnokomórkowego wśród raków powstałych w bliźnie po laparotomii. W grupie pacjentek z rakiem w bliźnie trzy (75%) miały raka jasnokomórkowego, a jedna – surowiczego. Podsumowanie: Jeśli przyjąć klasyczne kryteria Sampsona, typ endometrialny był najczęstszym rozpoznaniem histopatologicznym u pacjentek z rakiem jajnika, któremu towarzyszyła endometrioza. Typ jasnokomórkowy okazał się zaś najczęstszym rozpoznaniem wśród chorych z rakiem, któremu towarzyszyła endometrioza w bliźnie po laparotomii.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 2; 85-92
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

Nawrotowy platynowrażliwy i platynooporny nabłonkowy zaawansowany rak jajnika
Recurrent platinum-resistant and platinum-sensitive advanced epithelial ovarian cancer: an update
Возобновленный платиночувствительный и платинорезистентный эпителиальный развивающийся рак яичника

Autorzy:

Olejek, Anita
Waksmański, Bogdan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908001.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

chemioterapia
chemotherapy
late-stage disease
ovarian cancer
recurrent ovarian cancer
therapy
rak jajnika
zaawansowane stadium choroby
nawrotowy rak jajnika
postêpowanie
terapeutyczne

Opis:

Ovarian cancer continues to be the most lethal malignancy in women. Standard treatment in advanced ovarian cancer is primary optimal cytoreduction with extensive tumour excision combined with platinum- and taxanoid-based chemotherapy. The cornerstone of treatment is surgical reduction of tumour burden. Usually, surgical cytoreduction precedes or follows neoadjuvant therapy, i.e. after several courses of chemotherapy. The key issue in the treatment of ovarian cancer is correct determination of clinical stage of tumour. Nevertheless, still we lack reliable data based on metaanalyses, which might define optimal management of patients presenting with a recurrence of ovarian cancer. Recurrent ovarian cancer is a pathologic process or a chronic disease. We review results of clinical studies aiming at improvement of effectiveness while reducing toxicity of drugs used in systemic treatment of advanced epithelial ovarian cancer. Apart of well-known preparations, e.g. cisplatin, paclitaxel, topotecan and liposomal doxorubicin, great hopes are associated with novel compounds, e.g. gemcitabine, docetaxel, etoposide, irinotecan, vinorelbine and bevacizumab, particularly in platinum-resistant form of recurrent ovarian cancer. Further studies on novel therapeutic protocols focus on different management strategies, e.g. serial administration of drugs, or evaluation of effectiveness of a single drug used as monotherapy. Currently, the most important therapeutic aim is to improve survival of patients with recurrent ovarian cancer while preserving an acceptable quality of life.
Rak jajnika jest nadal najbardziej śmiertelną chorobą nowotworową wśród kobiet. Leczeniem standardowym w przypadku zaawansowanego raka jajnika jest pierwotna optymalna cytoredukcja wraz z rozległym usunięciem guza uzupełniona o następczą chemioterapię składającą się z pochodnych platyny i taksonoidów. Zabieg chirurgiczny jest podstawową formą leczenia. Zwykle optymalny zabieg zostaje wykonany na początku lub po terapii neoadjuwantowej, tj. po kilku cyklach chemioterapii. Kluczowym aspektem chirurgii w raku jajnika jest zapewnienie odpowiedniej klasyfikacji według stadiów zaawansowania klinicznego nowotworu. Nadal brak wiarygodnych danych opartych na metaanalizach, które pomogłyby określić odpowiednie postępowanie kliniczne w przypadkach nawrotów raka jajnika. Nawracający rak jajnika jest procesem chorobowym, a raczej chorobą chroniczną. Przedstawiono w pracy wyniki badań klinicznych mających na celu poprawę skuteczności oraz zmniejszenie toksyczności leków wykorzystywanych w systemowym leczeniu zaawansowanego nabłonkowego raka jajnika. Obok dobrze znanych środków, takich jak cisplatyna, pakli-taksel, topotekan, liposomalna doksorubicyna, coraz większe nadzieje wiąże się z nowymi lekami, takimi jak gemcytabina, docetaksel, etopozyd, irynotekan, winorelbina i bewacizumab, szczególnie w platynoopornej postaci nawrotowego raka jajnika. Dalsze badania nad nowymi środkami skupiają się w innych strategiach postępowania, takich jak na przykład leki podawane seryjnie, bądź też oceniają skuteczność pojedynczej, izolowanej monoterapii. Obecnie najważniejszym celem terapii jest zwiększenie przeżywalności pacjentek z nawracającym rakiem jajnika z zachowaniem odpowiedniej jakości życia.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 3; 140-150
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

The use of logistic regression in the ovarian cancer diagnostics

Autorzy:

Sompolska-Rzechuła, Agnieszka
Machowska-Szewczyk, Małgorzata
Chudecka-Głaz, Anita
Cymbaluk-Płoska, Aneta
Menkiszak, Janusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/424781.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu

Tematy:

logit model
classification quality of female patients
ovarian cancer

Opis:

In the present elaboration an attempt has been made to build the logit model which makes it possible to specify the probability of diagnosing the ovarian carcinoma in the female patients with pathological lesion in the ovary. Based on sampling of 210 patients treated and diagnosed at the Teaching Hospital of Operative Gynaecology and Gynaecological Oncology of Women and Girls of the Pomeranian Medical University, the evaluations of the parameters of two logit models were determined and the estimation of the quality of obtained models was made. The obtained results may contribute to supporting of the ovarian cancer diagnostics.

Źródło:

Econometrics. Ekonometria. Advances in Applied Data Analytics; 2014, 3(45); 151-164
1507-3866

Pojawia się w:

Econometrics. Ekonometria. Advances in Applied Data Analytics

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Suspected ovarian cancer in a young patient with a congenital heart defect and a history of cardiac surgery and pacemaker implantation – difficult therapeutic decisions

Autorzy:

Kaźmierczak, Kamila
Stempniewski, Tomasz
Kufel-Grabowska, Joanna
Nowakowski, Błażej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1035815.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Medical Education

Tematy:

Ca 125 marker
congenital heart defect
endometriosis
ovarian cancer

Opis:

After uterine cancer, ovarian cancer is the second most common female reproductive tract malignancy. In Poland, in 2015, there were 3735 new cases and 2738 deaths from ovarian cancer. Over 80% of all cases are diagnosed in women aged over 50, whereas only 6% – before 35 years of age. Most cases are diagnosed, when clinical symptoms have already appeared, and the disease is at least locally advanced. The case presented below describes a very young 28-year-old woman with a tumour in the pelvis, ascites and very high Ca 125 and HE 4 levels. The clinical symptoms as well as laboratory and imaging tests were suggestive of epithelial ovarian cancer that required urgent surgery due to progression of the disease. The surgery posed a significant risk of complications, but owing to the deterioration of the patient’s condition it was considered necessary. The patient was born with a severe, complex heart defect, had undergone two cardiac surgeries, and had a pacemaker (first VVIR, then DDD). She was also intensively treated for iatrogenic HCV infection and hypothyroidism. A multidisciplinary team (a gynecologist, cardiologist and anesthetist) were behind the decision to carry out a major gynecological operation which ended with success. For the past 6 years, the patient has been under constant oncological follow-up and enjoys a good health.

Źródło:

OncoReview; 2018, 8, 2; 38-41
2450-6125

Pojawia się w:

OncoReview

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Modifiable lifestyle factors and ovarian cancer incidence in women

Autorzy:

Plagens-Rotman, K.
Chmaj-Wierzchowska, K.
Pieta, B.
Bojar, I.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2081558.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

ovarian cancer
risk factors
lifestyle
the odds ratio
disease

Opis:

Introduction. A correct diet plays an important role in the prevention of malignant tumours. The risk of the disease may be reduced by introducing a number of changes to the daily diet. The most important changes concern the amount of fat in the diet, dietary fibre, antioxidants in the food and the reduction of substances having a significant impact on the development of malignant tumours. Objective. The aim of the study is to analyse the role of selected modifiable lifestyle factors affecting the development of ovarian cancer. Materials and method. The study covered healthy women and women with diagnosed ovarian cancer. A total of 850 women aged between 21–84 were studied. The study included women visiting the Gynaecology and Obstetrics Hospital of the University of Medical Sciences in Poznan, Poland, between 2011–2013. Patients recognized with malignant ovarian cancer were qualified into the study based on the histopathological examination of the material obtained during surgery. Results. Respondents who consumed fruit and vegetables several times a week have the odds ratio OR = 0.29 level; 95% CI 0.04–2.01 (p =.2085), compared to women not consuming fruit and vegetables at all. Consumption of 100 g of French fries and potato chips several times a week, results in a 2-fold increase in ovarian cancer. The OR for this group of women amounts to 2.06; 95% CI 0.53–7.99 (p=.2966). Conclusions. A diet rich in fruit and vegetables, including bulb vegetables, and grain products containing whole grains, should be introduced. It is recommended that the consumption of popular fast foods be eliminated.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2018, 25, 1; 36-40
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Współczesne możliwości oszczędzenia zdolności do rozrodu u kobiet leczonych z powodu nowotworów narządu rodnego
Modern therapeutic modalities enabling preservation of procreative potential in women treated for genital malignancies

Autorzy:

Panek, Grzegorz
Sobiczewski, Piotr
Derlatka, Paweł
Gmyrek, Jarosław
Ziółkowska-Seta, Izabela

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908262.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

endometrial cancer
ovarian cancer
preservation of fertility
sparing treatment
uterine cervix cancer

Opis:

Recent decade saw a significant progress in the diagnosis of prognostically important features of neoplasm, in particular those influencing critically the choice of techniques and protocols of oncological treatment. Principles of therapeutic approach to patients with genital malignancies, which were valid in the past, most often neither took into consideration the age of patients, nor was the issue of preservation of procreative functions considered as clinically important. In recent years, the situation in this area underwent a dramatic change. In patients of procreative age, the measure of therapeutic success is not as much standard parameters, e.g. long-term survival rate or recurrence risk, but rather overall quality of life and in particular preservation of ability to procreate. At present, in most locations of early-stage female genital malignancy, there is a possibility to spare procreative function. Based on reports in recent publications, we undertook a review of current views on management of malignancies of uterine cervix, uterine mucosa and ovary enabling preservation of procreative potential of women involved.
Ostatnie dziesięciolecie to czas, w którym dokonał się znaczący postęp w rozpoznawaniu istotnych prognostycznie czynników charakteryzujących nowotwór, zwłaszcza tych, które w sposób znaczący wpływają na wybór metody leczenia onkologicznego. Obowiązujące w przeszłości zasady postępowania terapeutycznego stosowane w leczeniu nowotworów złośliwych narządu rodnego najczęściej nie uwzględniały wieku pacjentek i możliwości oszczędzenia funkcji rozrodczych jako istotnego klinicznie elementu. Sytuacja w tym zakresie uległa w ostatnich latach zasadniczej zmianie. U chorych w wieku rozrodczym miarą sukcesu terapeutycznego są obecnie nie tylko typowe parametry, jak odsetek wieloletnich przeżyć czy też ryzyko nawrotu, ale również jakość życia – w tym szczególnie zachowanie zdolności do rozrodu. Obecnie w większości lokalizacji wczesnych postaci nowotworów narządów płciowych kobiecych istnieje możliwość oszczędzenia zdolności do prokreacji. Bazując na doniesieniach współczesnego piśmiennictwa, dokonano przeglądu aktualnych stanowisk i opinii na leczenie nowotworów szyjki macicy, błony śluzowej macicy oraz jajnika z oszczędzeniem zdolność do rozrodu.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 230-240
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Pierwotny surowiczy rak otrzewnej – diagnoza, leczenie i rokowanie
Primary peritoneal serous carcinoma – diagnosis, management and prognosis

Autorzy:

Miedzińska, Magdalena
Bodnar, Lubomir
Bobkiewicz, Piotr
Bidziński, Mariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908305.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

advanced ovarian cancer
diagnosis
primary peritoneal serous carcinoma
prognosis
treatment

Opis:

Primary peritoneal serous carcinoma (PPSC) is a rarely diagnosed malignancy. Furthermore, use of different terminology and classifications in reporting particular cases precludes collection and presentation of reliable epidemiological data. As a consequence, we lack adequate experience, enabling confident management of patients with this diagnosis. On histological grounds, PPSC is a neoplasm identical to invasive epithelial ovarian cancer. Also, patients present a similar profile of clinical symptoms. Most often these include abdominal pain, gastrointestinal disorders and weight loss. Clinical staging is based on surgical-pathological criteria of advanced ovarian cancer. Therapeutic management, i.e. combination of cytoreductive surgery and chemotherapy, is similar to that used in the treatment of late-stage ovarian cancer. Systemic adjuvant and palliative treatment includes chemotherapy protocols based on platinum derivates, recently combined with paclitaxel. Proper administration of combined treatment yields a high response rate and mean survival time of about 40 weeks. Prognosis in PPSC is not fully elucidated. Some studies indicate that prognosis is similar to that seen in late-stage ovarian cancer, while others report worse outcomes and shorter survival. Unfavourable prognostic factors include: suboptimal cytoreduction, poor general condition, advanced age of patient and 4th clinical stage. Data gathered hitherto point to highly similar natural course of PPSC and ovarian cancer, justifying the same therapeutic approach in both these conditions.
Pierwotny surowiczy rak otrzewnej (primaryperitonealserous carcinoma, PPSC) jest nowotworem rzadko rozpoznawanym. Jednocześnie stosowanie różnej terminologii i klasyfikacji poszczególnych przypadków nie pozwala na przedstawienie wiarygodnych danych epidemiologicznych. W związku z powyższym brak jest wystarczającego doświadczenia w postępowaniu z chorymi z tym rozpoznaniem. PPSC histopatologicznie jest nowotworem o utkaniu identycznym z inwazyjnym nabłonkowym rakiem jajnika. Pacjentki manifestują także podobny profil objawów klinicznych. Najczęściej są to dolegliwości bólowe ze strony jamy brzusznej, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, ubytek masy ciała. Do oceny stopnia zaawansowania wykorzystuje się kyteria oceny chirurgiczno-patologicznej zaawansowanego raka jajnika. Również postępowanie terapeutyczne skojarzenie operacji cytoredukcyjnej z chemioterapią, jest analogiczne do leczenia zaawansowanego raka jajnika. W systemowym leczeniu uzupełniającym i paliatywnym stosowane są schematy chemioterapii oparte na pochodnych platyny, obecnie w połączeniu z paklitakselem. Właściwe przeprowadzenie leczenia skojarzonego pozwala na uzyskanie wysokiego odsetka odpowiedzi i średnich przeżyć sięgających 40 miesięcy. Nie jest do końca wyjaśniona kwestia rokowania w PPSC. Niektóre badania wskazują na podobieństwo do rokowania w zaawansowanym raku jajnika, natomiast inne donoszą o gorszych wynikach leczenia i krótszym przeżyciu chorych. Do niekorzystnych czynników prognostycznych należą: nieoptymalna cytoredukcja, gorszy stan ogólny, starszy wiek pacjentek oraz IV stopień zaawansowania choroby. Dotychczas zgromadzone dane przemawiają za znacznym podobieństwem przebiegu naturalnego PPSC i raka jajnika, co upoważnia do stosowania takiego samego postępowania terapeutycznego w obu tych jednostkach chorobowych.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 15-21
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Salinomycyna – przełom w leczeniu raka jajnika?
Salinomycin – a breakthrough in the treatment of ovarian cancer?

Autorzy:

Huczyński, Adam
Markowska, Janina
Ramlau, Rodryg
Sajdak, Stefan
Szubert, Sebastian
Stencel, Katarzyna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030100.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

cancer stem cells
ovarian cancer
salinomycin
komórki macierzyste raka
rak jajnika
salinomycyna

Opis:

It is believed that cancer stem cells are the primary cause of cancer chemotherapy resistance, metastasis and relapse. The cancer stem cells form a small population of cells present in the tumor (accounting for less than 2% of the tumor mass) and have properties which enable them to survive chemo- and radiotherapy. These cells have the ability to self-renew, do not undergo apoptosis, display overexpression of the ALDH1A1 enzyme and ABC genes which encode transport proteins, and furthermore make use of various signaling pathways (Wnt, Notch, Hedgehog). Cancer stem cells may be identified and isolated from the tumor based on the characteristic biomarkers (CD44+, CD133+, CD117+, BMi1, Oct-4, nestin). It has been demonstrated that salinomycin, an antibiotic obtained from Streptomyces albus, eliminates cancer stem cells, which are resistant to treatment with cytostatics. Salinomycin causes apoptosis of these cells through a number of mechanisms, including the disruption of the Na+/K+ ion balance in biological membranes, inhibition of the Wnt pathway and resistance to transporters, increase in the activity of caspases, activation of the MAPKp38 pathway and inhibition of the nuclear transcription factor NF-κB. Salinomycin has an effect on many types of cancer. It may turn out to be a breakthrough in the therapy of chemotherapy-resistant cancers.
Uważa się, że główną przyczyną chemiooporności, przerzutów i nawrotów raka jajnika są komórki macierzyste raka. Jest to obecna w guzie mała populacja komórek (stanowiąca mniej niż 2% jego masy), których właściwości pozwalają im przetrwać chemio- i radioterapię. Komórki te mają zdolność do samoodnowy, nie podlegają apoptozie, wykazują nadekspresję genów ABC kodujących białka transportowe, enzymu ALDH1A1 i korzystają z różnych szlaków sygnałowania (Wnt, Notch, Hedgehog). Komórki macierzyste raka można zidentyfikować oraz izolować z guza na podstawie charakterystycznych biomarkerów (CD44+, CD133+, CD117+, BMi1, Oct-4, nestyna). Wykazano, że salinomycyna, antybiotyk uzyskany ze Streptomyces albus, eliminuje komórki macierzyste raka, które są oporne na leczenie cytostatykami. Salinomycyna powoduje apoptozę tych komórek poprzez wiele mechanizmów, w tym poprzez zakłócenie jonowego bilansu Na+/K+ w błonach biologicznych, hamowanie szlaku Wnt i oporności na działanie transporterów, wzrost aktywności kaspaz, aktywację szlaku MAPKp38 oraz hamowanie jądrowego czynnika transkrypcyjnego NF-κB. Salinomycyna jest aktywna w wielu rodzajach nowotworów. Może okazać się przełomem w terapii nowotworów chemioopornych.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 156-161
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Wybrane poglądy na postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne w przypadku kobiet w ciąży – ze szczególnym uwzględnieniem nowotworów złośliwych jajnika
Selected opinions on diagnostic and therapeutic procedures in pregnant patients with particular attention paid to malignant ovarian cancer

Autorzy:

Osuch, Beata
Maździarz, Agnieszka
Skrzypczak, Anna
Jagielska, Beata
Śpiewankiewicz, Beata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1031616.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

ciąża
nowotwory
rak jajnika
chemioterapia
radioterapia
pregnancy
cancer
ovarian cancer
chemotherapy
radiotherapy

Opis:

The most common neoplasms in pregnant women are: breast cancer, cancers of the reproductive organ (in particular cervical cancer) and gastrointestinal tract, lymphomas and melanoma. Both diagnosis and treatment of cancer in pregnancy encounter numerous obstacles and therefore they should be conducted by an interdisciplinary team of physicians. The primary aim should always be the protection of life and health of the mother and the lowest possible risk of adverse effects induced by the diagnosis and therapy to the fetus. A surgical procedure is one of the basic methods of oncological treatment, also in pregnant patients. However, its extent depends on the type of cancer, gestational age and fetal development. Radiotherapy of the pelvic and abdominal regions during pregnancy is absolutely contraindicated due to severe (also lethal) consequences to the fetus. Chemotherapy with selected drugs is allowed after organogenesis. The therapy should end approximately three weeks prior to the planned labor. The incidence of malignant ovarian cancers is approximately 1 per 10 000–38 000 pregnancies. In the majority of cases, pregnancy does not affect prognosis. The therapeutic management primarily depends on the clinical advancement of cancer. In early stages, surgical intervention should be limited to unilateral salpingo-oopheorectomy as well as biopsy of the peritoneum and greater omentum. Following the conclusion of pregnancy and postpartum period, a repeated surgery to assess the advancement of the disease should be considered. In advanced diseases, the extent of surgical treatment depends mainly on the patient’s decision to maintain the pregnancy.
Do najczęstszych nowotworów rozpoznawanych u kobiet ciężarnych należą: rak piersi, nowotwory narządu rodnego (szczególnie szyjki macicy) i przewodu pokarmowego, chłoniaki i czerniak. Zarówno rozpoznanie, jak i leczenie choroby nowotworowej w okresie ciąży napotyka wiele trudności, powinien je więc prowadzić zespół złożony z wielu specjalistów. Cel nadrzędny zawsze powinny stanowić ochrona zdrowia i życia matki oraz możliwie najniższe ryzyko negatywnego odziaływania diagnostyki i terapii na płód. Postępowanie chirurgiczne to jedna z podstawowych metod leczenia onkologicznego, także w trakcie ciąży, ale jego zakres zależy od rodzaju rozpoznanego nowotworu, wieku ciąży i stopnia rozwoju płodu. Radioterapia okolic miednicy i jamy brzusznej podczas ciąży jest bezwzględnie przeciwwskazana, z uwagi na poważne (w tym letalne) zagrożenie płodu. Chemioterapię wybranymi lekami dopuszcza się po zakończeniu okresu organogenezy; zaleca się zakończenie leczenia około trzech tygodni przed planowanym porodem. Częstość występowania nowotworów złośliwych jajnika wynosi około 1 na 10 000–38 000 ciąż. W większości przypadków ciąża nie zmienia rokowania. Postępowanie lecznicze uwarunkowane jest przede wszystkim stopniem klinicznego zaawansowania choroby. We wczesnych postaciach interwencja chirurgiczna powinna ograniczać się do jednostronnego usunięcia przydatków, biopsji otrzewnej i sieci większej. Po zakończeniu ciąży i okresu połogu do rozważenia jest powtórna operacja, oceniająca zaawansowanie procesu nowotworowego. W przypadkach choroby zaawansowanej zakres leczenia chirurgicznego zależy głównie od decyzji pacjentki co do utrzymania ciąży.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2014, 12, 4; 308-317
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Second primary malignant neoplasm in patient with ovarian cancer – case report

Autorzy:

Krawczyk, Przemysław Hubert
Braun, Marcin
Kaczmarczyk, Dariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1400054.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Index Copernicus International

Tematy:

ovarian cancer
nasopharyngeal cancer
lymphatic metastasis
metachronic tumor
multiple primary malignant tumors

Opis:

Increase in the occurrence of multiple primary malignant tumours is associated with significant extention of survival rate among patients treated for malignant neoplasm. Treatment of multiple primary malignant tumours demands precise clinical evaluation, imaging, laboratory diagnostics and histopathological evaluation of the lesion. In the presented case immunohistochemical staining of lymphatic metastasis from nasopharyngeal carcinoma was mimicking distant metastasis from poorly differentiated ovarian cancer. It impeded histopathological diagnosis and required additional imaging enriched by PET-CT, which allowed the visualization of the second tumor.

Źródło:

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2017, 6, 1; 43-47
2084-5308
2300-7338

Pojawia się w:

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

Angiogenic cytokines VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cancer cells
Wydzielanie angiogennych cytokin VEGF, TGF-β1, IL-8 iTNF przez ludzkie komórki nowotworów jajnika

Autorzy:

Sienko, Jacek
Grabowska-Derlatka, Laretta
Czajkowski, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1029705.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

IL-8
TGF-β
TNF
VEGF
cell line
ovarian cancer

Opis:

Objectives: Angiogenesis is a process that is indispensable in cancer progression. A complex network of tumor and microenvironment stimuli regulate angiogenesis. VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF belong to the angiogenic factors that are key points in vessel formation. The aim of the study was to assess h-VEGF, TGF-β1, IL-8 and TNF secretion by human ovarian cell lines. Material and methods: OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 and OVA 14 cell lines were established in our laboratory. The cells derived from primary and metastatic tumors of epithelial and non-epithelial origin. SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 and OVP-10 were the cell lines obtained from other sources. The concentration of VEGF, TGF-β1 and IL-8 was determined in culture supernatants by using the ELISA tests. Results: OVA 11 secreted all the evaluated cytokines. MDAH 2774 was the source of h-VEGF, TGF-β1, IL-8. SK-OV-3 secreted h-VEGF and IL-8. OVA 4 secreted TGF-β1 and TNF. TNF was the only studied cytokine secreted by CAOV-1, OVA 2 and OVA 9 cell lines. OVA 14 did not secret any of the cytokines. Conclusions: The investigated cell lines present heterogeneous profile of angiogenic cytokine secretion and seem to be an interesting set of models for the study of angiogenic signaling, or target therapy.
Cel: Angiogeneza jest procesem niezbędnym do progresji raka. Złożona sieć bodźców pochodzących od guza i z mikrośrodowiska reguluje angiogenezę. VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF należą do czynników angiogennych, które odgrywają kluczową rolę w tworzeniu naczyń. Celem pracy była ocena wydzielania h-VEGF, TGF-β1, IL-8 i TNF przez ludzkie linie raka jajnika. Materiał i metoda: Linie OVA 2, OVA 4, OVA 9, OVA 11 oraz OVA 14 zostały ustalone samodzielnie. Komórki pochodziły z pierwotnych lub przerzutowych guzów jajnika pochodzenia nabłonkowego lub nienabłonkowego. Linie SK-OV-3, MDAH 2774, CAOV-1 oraz OVP-10 pochodziły z innych źródeł. Stężenie VEGF, TGF-β1 i IL-8 określano w supernatantach hodowli komórkowych w teście ELISA. Wyniki: Linia OVA 11 wydzielała wszystkie badane cytokiny. Linia MDAH 2774 była źródłem h-VEGF, TGF-β1, IL-8. Linia SK-OV-3 wydzielała h-VEGF oraz IL-8. Linia OVA 4 wydzielała TGF-β1 i TNF. TNF był jedyną cytokiną wydzielaną przez linie CAOV-1, OVA 2 oraz OVA 9. Linia OVA 14 nie wydzielała żadnej spośród badanych cytokin. Wnioski: Badane linie komórkowe stanowią heterogenną grupę nowotworów wydzielających cytokiny o właściwościach angiogennych i wydają się interesującym panelem do badań nad procesami angiogenezy czy terapii celowanej.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 2; 99-104
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Dziedziczny rak jajnika – opis przypadku
Hereditary ovarian cancer – case report

Autorzy:

Gmyrek, Leszek Jarosław
Nowakowska, Dorota

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908428.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

BRCA1
BRCA2
diagnosis
hereditary ovarian cancer
prophylaxis
therapy

Opis:

Hereditary causative factors are present in about 10% of ovarian cancer cases, mainly BRCA1 and BRCA2 mutations. Mean age of women developing hereditary ovarian cancer is about 10 years lower (42-45 years) than that of women with sporadic ovarian cancer (54 years). In both groups prognosis is similar. Most common histological type is serous adenocarcinoma. The paper presents a case of a 44-year-old woman, in the care of genetic outpatient clinic because of BRCA1 mutation. For the first time, the patient presented at the Centre of Oncology in Warsaw, Poland, in 2002, with results of biopsy of a breast lesion. Due to a positive family history, the patient entered of the Program of supervision of families burdened by high, genetically determined risk of malignant tumours, conducted by the Genetic Outpatient Clinic of the Institute. The patient was subjected to a regular follow-up at 6-months’ intervals. Five years after her first visit, in October 2007, transvaginal sonography revealed a small cystic lesion with endophytic excrescences in the left ovary, 3 cm in diameter, with concomitant increase of the Ca 125 level. Control study in December 2007 confirmed the presence of a cystic-solid tumour of the left ovary. The patient was qualified for surgical treatment. Surgery consisted in hysterectomy, adnexectomy, omentectomy, retroperitoneal lymphadenectomy and peritoneal biopsy. Microscopic studies of surgical specimens revealed urothelial adenocarcinoma G3. The patient was referred for paclitaxel- and carboplatin-based chemotherapy.
Około 10% przypadków raka jajnika związanych jest z czynnikami dziedzicznymi, głównie z mutacjami BRCA1 i BRCA2. Średnia wieku kobiet, u których wystąpił dziedziczny rak jajnika, jest mniej więcej o 10 lat niższa (42-45 lat) niż u kobiet z grupy, w której stwierdzono sporadycznego raka jajnika (54 lata). Rokowanie w obu grupach jest podobne. Najczęściej spotykanym typem histopatologicznym jest rak gruczołowy surowiczy. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 44-letniej kobiety będącej pod opieką poradni genetycznej z powodu stwierdzonej mutacji genu BRCA1. Pacjentka zgłosiła się po raz pierwszy do Centrum Onkologii - Instytutu w Warszawie w 2002 roku z wynikiem biopsji ze zmiany w piersi. Ze względu na obciążony wywiad rodzinny pacjentka została zakwalifikowana do Programu opieki nad rodzinami wysokiego, dziedzicznie uwarunkowanego ryzyka zachorowania na nowotwory złośliwe, realizowanego przez Poradnię Genetyczną w CO-I w Warszawie. Pacjentka została poddana regularnym badaniom, które odbywały się co 6 miesięcy. Po 5 latach od pierwszego badania, w październiku 2007 roku, w badaniu USG TV stwierdzono niewielką, trzycentymetrową torbielowatą zmianę z endofitycznymi wypustkami w prawym jajniku oraz jednoczesny wzrost poziomu Ca 125. Kontrolne badanie USG TV przeprowadzone w grudniu 2007 roku potwierdziło obecność podejrzanego tor-bielowato-litego guza prawego jajnika. Wobec podejrzenia raka jajnika pacjentka została zakwalifikowana do leczenia operacyjnego. Wykonano wycięcie macicy z przydatkami, sieci większej i węzłów chłonnych za-otrzewnowych oraz biopsję otrzewnej. Wynik materiału pooperacyjnego: rak gruczołowy urotelialny G3. Pacjentka została zakwalifikowana do chemioterapii uzupełniającej z zastosowaniem paklitakselu i karboplatyny.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 4; 236-242
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

D-dimery w chemioterapii pierwszego rzutu w raku jajnika
Significance of D-dimers in first-line chemotherapy of ovarian cancer

Autorzy:

Stanisławiak, Joanna
Markowska, Janina
Mądry, Radosław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908506.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

D-dimers
neoplasm
ovarian cancer
rirst-line chemotherapy
thromboembolic complications

Opis:

Background: Ovarian cancer is usually diagnosed late and is one of leading causes of genital malignan-cies-related mortality in women. Thromboembolic events are a frequent complication of neoplastic disease, occurring four-fold more often in patients with this disease and six-fold more often in persons undergoing chemotherapy. The aim of paper was to answer the following questions: What is the impact of first-line chemotherapy on D-dimer level during treatment? Is there any correlation between D-dimer level and FIGO stage of ovarian cancer? Is there a correlation between D-dimer level during chemotherapy and completeness of tumour resection? Is there a correlation between D-dimer level and incidence of thromboembolic complications during chemotherapy of ovarian cancer? Material and method: Study population initially consisted of 20 women with ovarian cancer treated at the Department of Oncologic Gynaecology of the K. Marcinkowski Medical University in Poznan. Each patient underwent cytoreductive surgery with subsequent paclitaxel-plati-num chemotherapy. Peripheral blood has been obtained four times from each patient in order to assess D-dimer level, CA 125 tumour marker and blood count. Results: In persons with ovarian cancer, preoperative D-dimer level several-fold exceeded normal range. Application of chemotherapy significantly (p<0.05) reduced D-dimer level in women with ovarian cancer. Conclusions: Assessment of risk of thromboembolic complications in women with ovarian cancer during chemotherapy based on D-dimer level is not possible.
Rak jajnika jest nowotworem późno diagnozowanym i jedną z głównych przyczyn zgonów z powodu nowotworów złośliwych narządu rodnego kobiet. Incydenty zakrzepowo-zatorowe są częstym powikłaniem choroby nowotworowej, występują cztery razy częściej u pacjentów z tą chorobą i sześć razy częściej u osób leczonych chemioterapią. Cel badania: Celem badania była próba odpowiedzi na pytania: Jak chemioterapia pierwszego rzutu wpływa na stężenie D-dimerów podczas leczenia? Czy istnieje związek pomiędzy: stężeniem D-dimerów a stopniem zaawansowania raka jajnika według FIGO; stężeniem D-dimerów podczas chemioterapii a radykalnością zabiegu operacyjnego; stężeniem D-dimerów a występowaniem zaburzeń zakrzepowo-zatorowych podczas chemioterapii w raku jajnika? Materiały i metody: Grupę badaną początkowo stanowiło 20 kobiet z rozpoznanym rakiem jajnika hospitalizowanych na Oddziale Ginekologii Onkologicznej Uniwersytetu Medycznego im. K. Marcinkowskiego w Poznaniu. Każda pacjentka została poddana operacji cytoredukcyjnej z następową chemioterapią według schematu paklitaksel i pochodna platyny. Każdej pacjentce czterokrotnie pobrano krew obwodową na oznaczenie stężenia D-dimerów, markera CA 125 oraz morfologii. Wyniki: Stężenie D-dimerów u osób z rakiem jajnika przed zabiegiem operacyjnym kilkakrotnie przewyższało wartości prawidłowe. Stosowanie chemioterapii znamiennie statystycznie (p<0,05) wpływa na obniżenie stężenia D-dimerów u kobiet z rakiem jajnika. Wnioski: Ocena ryzyka wystąpienia zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u kobiet z rakiem jajnika podczas chemioterapii na podstawie stężenia D-dimerów nie jest możliwa.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 114-122
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Rola przysadkowej i pozaprzysadkowej prolaktyny w rozrodzie i onkologii
The role of pituitary and extrapituitary prolactin in reproduction and oncology

Autorzy:

Skałba, Władysław
Lemm, Magdalena
Witek, Andrzej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1036568.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

prolaktyna
rak endometrium
rak jajnika
prolactin
endometrial carcinoma
ovarian cancer

Opis:

Prolactin (PRL) acts in the body as a hormone secreted into the blood and as a cytokine. In this review after a brief presentation of the structure of PRL and its receptor, we have focused on local hormone secretion by endometrial and ovarian cancer cells. We have discussed the available information about the autocrine/paracrine hormone signaling pathway in the endometrium and ovary. More attention was focused on the role of PRL in endometrial and ovarian cancers. What is more, the clinical aspects related to the diagnosis and new therapeutic options in these tumors are described. At the end, we have included the suggestion that a number of interesting and important problems of both cancers concerning the pathology and treatment have not yet been discovered, which is a challenge for future research.
Prolaktyna (PRL) działa w organizmie człowieka jako hormon wydzielany do krwi i jako cytokina. W pracy, po krótkim przedstawieniu struktury PRL i jej receptora, skoncentrowano się na lokalnym wydzielaniu hormonu przez endometrium i komórki jajnika. Omówiono dostępne informacje na temat auto- i parakrynnego działania hormonu w endometrium i jajniku. Zwrócono uwagę na rolę PRL w rakach endometrium i jajnika oraz na kliniczne aspekty dotyczące diagnostyki i nowych możliwości terapeutycznych w tych nowotworach, wynikające z badań nad osią PRL–PRLR. W zakończeniu zasugerowano, iż wiele interesujących problemów, ważnych z punktu widzenia patologii i kliniki obu nowotworów, nie zostało jeszcze odkrytych, stanowiąc wyzwanie dla przyszłych badań.

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 46-50
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

Ocena stężenia bFGF w surowicy krwi kobiet z guzami złośliwymi i niezłośliwymi jajnika
Analysis of serum bFGF concentration in women with malignant and benign ovarian tumors

Autorzy:

Moszyński, Rafał
Szpurek, Dariusz
Michalak, Sławomir
Szubert, Sebastian
Krygowska, Joanna
Sajdak, Stefan

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030163.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

CA-125
bFGF
diagnosis
ovarian cancer
ovarian tumor
diagnostyka
guzy jajnika
rak jajnika

Opis:

Aim of paper: The purpose of this paper was to assess serum bFGF level on women with malignant and benign ovarian cancer. Material and methods: The study encompassed 62 patients treated at the Department of Surgical Gynaecology of the Medical University in Poznań since 2006 thru 2009. The patients were subdivided into two groups: those harboring ovarian cancer (group 1; n=17) and those affected with a benign tumor (group 2; n=45). Serum bFGF level was assessed in both groups in relation to several features of the disease. Results: Median serum bFGF level in group 1 was 40.10 pg/ml (95% CI: 29.17-113.89), while in group 2 – 20.60 pg/ml (95% CI: 16.33-36.59). The difference was close to statistical significance (p=0.068). Prognostic value of bFGF in ovarian cancer in terms of sensitivity and specificity was 47% and 93%, respectively. Its positive predictive value (PPV) was 73%, negative predictive value (NPV) – 82%, and AU-ROC (area under curve) – 0.647. Analysis of AU-ROC for bFGF and CA-125 revealed superior predictive value of the latter in ovarian cancer (p=0.011). Median serum bFGF level in women with ovarian cancer at FIGO stage III and IV was 99.60 pg/ml (95% CI: 37.59-185.04) and was significantly higher than at FIGO stage I and II (16.29 pg/ml; 95% CI: 4.57-37.78; p=0,025). In clear-cell- and non-differentiated cancers, higher serum bFGF level was noticed (p=0.0037). No correlations have been noticed between bFGF and histological malignancy grade (p=0.56) or tumor size (group 1: p=0.56; group 2: p=0.87). Conclusions: In women affected with ovarian cancer, serum bFGF level is higher than in those harboring benign tumors and the difference is close to statistical significance. In women with ovarian cancer, serum bFGF level is significantly higher in those at more advanced clinical stage of the disease. bFGF may be a valuable adjunct in preoperative diagnostic work-up of ovarian tumors.
Cel: Celem pracy była ocena surowiczego stężenia bFGF u kobiet ze złośliwym i niezłośliwym guzem jajnika. Materiał i metody: Badaniami objęto 62 pacjentki leczone w Klinice Ginekologii Operacyjnej UM w Poznaniu w latach 2006-2009. Pacjentki podzielono na dwie grupy: chore z rakiem jajnika (grupa 1.; n=17) i kobiety z guzem niezłośliwym (grupa 2.; n=45). Stężenie bFGF analizowano w poszczególnych grupach w zależności od różnych cech choroby. Wyniki: Mediana stężenia bFGF w grupie 1. wynosiła 40,10 pg/ml (95% CI: 29,17-113,89), natomiast w grupie 2. – 20,60 pg/ml (95% CI: 16,33-36,59). Różnica ta była bliska istotności statystycznej (p=0,068). W prognozowaniu raka jajnika bFGF uzyskał czułość równą 47%, swoistość – 93%, PPV – 73%, NPV – 82% przy polu pod krzywą ROC (AU-ROC) równym 0,647. Analiza AU-ROC dla bFGF i CA-125 wykazała wyższość CA-125 w predykcji raka jajnika (p=0,011). Mediana stężeń bFGF u kobiet z rakiem jajnika w III i IV stopniu według FIGO wynosiła 99,60 pg/ml (95% CI: 37,59-185,04) i była istotnie statystycznie wyższa niż w I i II stopniu FIGO (16,29 pg/ml, 95% CI: 4,57-37,78; p=0,025). W rakach jasnokomórkowych i niezróżnicowanych występowały wyższe stężenia bFGF (p=0,0037). Nie zaobserwowano korelacji między bFGF a stopniem złośliwości histologicznej (p=0,56) ani wielkością guza (grupa 1.: p=0,56; grupa 2.: p=0,87). Wnioski: U kobiet z rakiem jajnika stężenia bFGF są wyższe niż u kobiet z guzami niezłośliwymi, a różnice te są bliskie istotności statystycznej. U kobiet z rakiem jajnika stężenie bFGF jest istotnie wyższe w zaawansowanych stadiach choroby. bFGF może być cennym uzupełnieniem diagnostyki przedoperacyjnej guzów jajnika.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 199-205
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Poly(adP-ribose) polymerase inhibitor olaparib in the treatment of ovarian cancer: a comprehensive review of current literature

Autorzy:

Poboży, Kamil
Domańska, Julia
Domański, Paweł

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/22792529.pdf

Data publikacji:

2023-07-02

Wydawca:

Medical Education

Tematy:

Olaparib
PARP inhibitor
ovarian cancer
targeted therapy
poly(ADP-ribose) polymerase
cancer therapy

Opis:

Purpose of the review: This comprehensive review aims to provide a summary of current research on the utilization of olaparib, a poly(ADP-ribose) polymerase (PArP) inhibitor, in the treatment of ovarian cancer. The review aims to highlight the key findings from recent clinical trials and assess the potential of olaparib as a targeted therapy for improving the prognosis of ovarian cancer patients. recent findings: Ovarian cancer remains a significant global health concern with high mortality rates. While optimal debulking surgery and platinum-based chemotherapy are the standard treatments, the recurrence rates remain substantial. The emergence of PArP inhibitors, particularly olaparib, has intro duced a novel therapeutic approach that targets the genomic instability and DnA repair mechanisms in cancer cells. notable clinical trials, such as SOl O1, SOl O2, and PAOlA-1, have demonstrated the effectiveness of olaparib in significantly improving progression-free survival, particularly in patients with Br CA mutations or homologous recombination deficiency. Additionally, combination therapies involving olaparib, such as those with bevacizumab or entinostat, have shown promising results. Summary: The utilization of olaparib has brought about a paradigm shift in the treatment of ovarian cancer. notably, it has shown significant improvements in progression-free survival and overall survival, particularly in patients with Br CA mutations or homologous recombination deficiency. The exploration of olaparib through various clinical trials and combination therapies continues to provide valuable insights and offer new prospects for ovarian cancer patients. Moreover, the growing understanding of PArP inhibitors holds the potential for further advancements in the prognosis of patients with this formidable condition.

Źródło:

OncoReview; 2023, 13, 2; 39-47
2450-6125

Pojawia się w:

OncoReview

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Scyntygrafia z użyciem sestaMIBI w wykrywaniu wznowy raka jajnika
SestaMIBI scintigraphy in diagnosis of ovarian cancer’s relapse

Autorzy:

Timorek-Lemieszczuk, Agnieszka
Kurowska-Mroczek, Ewa
Osuch, Beata
Jakuciński, Maciej

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030162.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

follow-up
ovarian cancer
relapse
sestaMIBI
monitorowanie
rak jajnika
wznowa
PET

Opis:

Ovarian cancer is the main cause of mortality among women suffering from malignant genital system cancer in Poland. Early detection of possible cancer recurrence after combined first-line therapy is necessary to launch adequate additional treatment with the best result for patient. Elevated concentration of CA-125 may precede clinical symptoms of reoccurrence even by a few months. A fusion of a functional study such as the positron emission tomography with a morphological study of computer tomography (PET-CT) allows for obtaining precise data about metabolic activity as well as anatomical evaluation of how advanced the cancer process is. Aim of the study: To compare the value of scintigraphy in which Tc-99m sestaMIBI is used and the value of PET-CT in early detection of cancer recurrence among women diagnosed with ovarian cancer. Material and methods: Fourteen patients diagnosed with ovarian cancer in clinical stages from IC to IIIC underwent scintigraphy (using Tc-99m sestaMIBI) of pelvis minor and abdomen as well as PET-CT of the whole body. Diagnostic value of the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and PET-CT was evaluated on the basis of sensitivity, specificity, and positive and negative predictive value of these tests. Results: Functional studies such as the Tc-99m sestaMIBI scintigraphy and the positron emission tomography linked with computer tomography, can be especially useful in a oncological gynecology in cases that cannot be equivocally decided using other available diagnostic methods. However, our results will require further investigation in which a greater number of patients in a study group should be used.
Rak jajnika stanowi w Polsce główną przyczynę zgonów wśród kobiet chorujących na nowotwory złośliwe narządu płciowego. Po leczeniu pierwszego rzutu wczesne wykrycie potencjalnej wznowy procesu nowotworowego jest niezbędne w celu szybkiego wdrożenia leczenia następowego najlepszego dla pacjentki. Podwyższone stężenie CA-125 może występować nawet na kilka miesięcy przed pierwszymi klinicznymi objawami nawrotu choroby. Fuzja badania czynnościowego, jakim jest pozytronowa emisyjna tomografia, z badaniem morfologicznym tomografii komputerowej (PET-CT) pozwala na uzyskanie dokładnych danych na temat aktywności metabolicznej i anatomicznej oceny zaawansowania procesu nowotworowego. Cel pracy: Próba oceny wartości badania scyntygraficznego z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI w porównaniu z badaniem PET-CT we wczesnym wykrywaniu wznowy procesu nowotworowego u kobiet chorych na raka jajnika. Materiał i metody: U 14 pacjentek z rozpoznanym rakiem jajnika w stopniach klinicznego zaawansowania od IC do IIIC wykonano badanie scyntygraficzne z użyciem Tc-99m sestaMIBI jamy brzusznej i miednicy mniejszej oraz badanie PET-CT całego ciała. Celem oceny wartości diagnostycznej tych badań obliczono ich czułość, swoistość, dodatnią i ujemną wartość predykcyjną. Wyniki: Zastosowanie badań czynnościowych – scyntygraficznych z wykorzystaniem Tc-99m sestaMIBI oraz pozytronowej emisyjnej tomografii sprzężonej z tomografią komputerową – w klinice ginekologii onkologicznej może być przydatne szczególnie w tych przypadkach, w których inne dostępne metody rozpoznawcze nie są do końca jednoznaczne. Uzyskane przez nas wyniki wymagają jednakże dalszych badań na większej grupie pacjentek.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 169-175
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Dendrimer-paclitaxel complexes for efficient treatment in ovarian cancer: study on OVCAR-3 and HEK293T cells

Autorzy:

Yao, Hua
Ma, Jinqi

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1038392.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Biochemiczne

Tematy:

Paclitaxel
Biotinylated PAMAM NH2 complex
ovarian cancer
cellular uptake
cytotoxicity

Opis:

The present paper investigates the enhancement of the therapeutic effect of Paclitaxel (a potent anticancer drug) by increasing its cellular uptake in the cancerous cells with subsequent reduction in its cytotoxic effects. To fulfill these goals the Paclitaxel (PTX)-Biotinylated PAMAM dendrimer complexes were prepared using biotinylation method. The primary parameter of Biotinylated PAMAM with a terminal HN2 group - the degree of biotinylation - was evaluated using HABA assay. The basic integrity of the complex was studied using DSC. The Drug Loading (DL) and Drug Release (DR) parameters of Biotinylated PAMAM dendrimer-PTX complexes were also examined. Cellular uptake study was performed in OVCAR-3 and HEK293T cells using fluorescence technique. The statistical analysis was also performed to support the experimental data. The results obtained from HABA assay showed the complete biotinylation of PAMAM dendrimer. DSC study confirmed the integrity of the complex as compared with pure drug, biotinylated complex and their physical mixture. Batch 9 showed the highest DL (12.09%) and DR (70%) for 72 h as compared to different concentrations of drug and biotinylated complex. The OVCAR-3 (cancerous) cells were characterized by more intensive cellular uptake of the complexes than HEK293T (normal) cells. The obtained experimental results were supported by the statistical data. The results obtained from both experimental and statistical evaluation confirmed that the biotinylated PAMAM NH2 dendrimer-PTX complex not only displays increased cellular uptake but has also enhanced release up to 72 h with the reduction in cytotoxicity.

Źródło:

Acta Biochimica Polonica; 2018, 65, 2; 219-225
0001-527X

Pojawia się w:

Acta Biochimica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Peroxiredoxin-1 as a prognostic factor in patients with ovarian cancer

Autorzy:

Sieńko, J.
Teliga-Czajkowska, J.
Przytula, E.
Czajkowski, K.
Smolarczyk, R.
Nowis, D.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2085041.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

Peroxiredoxin-1
PRDX-1
ovarian cancer
overall survival
disease free survival

Opis:

Introduction and objective. Peroxiredoxin-1 (PRDX-1) belongs to a family of antioxidant enzymes and has proved to be a versatile molecule regulating cell growth, differentiation and apoptosis. PRDX1-regulated signaling pathways play an important role in the progression and metastasis of human tumours, especially in breast, esophageal and lung cancers. The aim of the study was to evaluate the expression of PRDX-1 in ovarian cancer tissues, and to test the clinical value of PRDX-1 as a prognostic factor in this malignancy. Materials and method. PRDX-1 expression was assessed by automated immunohistochemistry in tumours taken from 55 patients with ovarian cancer during primary surgery. Specimen were formalin-fixed and preserved in paraffin-embedded blocks. The results were correlated with clinicopathological data. Results. A high expression of PRDX-1 was observed in 20% of cases, and was associated with worse compliance to chemotherapy protocol (P<0.002), worse response to chemotherapy (P<0.04), and higher levels of CA 125 after the 1st line treatment (P<0.004). PRDX-1 positive subjects had a significantly lower 5-year disease-free survival (9.1% vs. 42.6%, P<0.01) and a lower 5-year overall survival (9.1% vs. 56.7%; P<0.002). Multivariate analysis showed that a high expression of PRDX-1 is an independent prognostic factor of poor, overall survival (P<0.002) and a disease-free survival (P<0.01). Conclusion. Results of the study show that PRDX-1 expression in tumour tissues can be another biomarker of prognosis in patients with ovarian cancer.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2019, 26, 3; 415-419
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Urban and rural differences in characteristics of ovarian cancer patients

Autorzy:

Szpurek, D.
Moszynski, R.
Szubert, S.
Sajdak, S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/51471.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

urban area
rural area
differentiation
ovarian cancer
patient
residence place
diagnosis

Opis:

Introduction and objective. The aim of the study was evaluation of the urban and rural differences in ovarian cancer patients’ characteristics at the moment of diagnosis. Materials and methods. The study comprised women with ovarian cancer diagnosed and treated in the Division of Gynecological Surgery of Poznan University of Medical Sciences between 2004–2011. The patients were divided into 3 groups based on their place of residence: 1) patients residing in large cities (over 50,000 people), 2) inhabitants of small towns (below 50,000 people), 3) women from rural areas. Results. Among the studied groups of patients no differences were found in the FIGO stage at diagnosis (p=0.453), histological grade of the tumour (p=0.916), histopathological types of ovarian neoplasms (p=0.431), median tumour volume (p=0.855), presence of fluid in the pouch of Douglas (p=0.872). Women with ovarian cancer residing in large cities had lower median parity (p=0.0005), higher education level status (p=0.0001), and experienced menarche at an earlier age (p=0.039). There were no differences in the use of oral contraception (p=0.93) and body mass index (p=0.23) between the women included in the study. Conclusions. There were no differences in advancement of ovarian cancer at the moment of diagnosis or in tumour type and size between women residing large cities, small towns and rural areas. Several ovarian cancer risk factors were more common among ovarian cancer patients living in urbanized areas.

Źródło:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2013, 20, 2
1232-1966

Pojawia się w:

Annals of Agricultural and Environmental Medicine

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

Negative pressure wound therapy - case report

Autorzy:

Baliś, Mikołaj
Barbachowska, Aleksandra
Krzanik, Klaudia
Witek, Łukasz
Bodzek, Piotr
Olejek, Anita

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1177821.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN

Tematy:

Complex wound failure
mesh-mediated fascial traction
ovarian cancer
vacuum dressing

Opis:

The postoperative wound dehiscence is a rare complication of surgical procedures. It is more common among geriatric patients and those undergoing chemotherapy. A more frequent complication is a postoperative bowel obstruction, which also occurred in the presented case. One of the advanced therapeutic techniques in wound infections and complex wound failure (CWF) is the use of negative pressure on the wound surface to improve healing. It is sometimes combined with implantation of monofilament mesh to reconstruct the abdominal wall. A 76-year-old woman diagnosed with ovarian cancer (IV FIGO stage), after chemotherapy, was referred to the Department of Obstetrics, Gynecology and Oncological Gynecology in Bytom for surgical treatment. Postoperative course was complicated by intestinal obstruction and abnormal wound healing with extensive necrosis and fascial dehiscence. Patient required multiple relaparotomies with wound revisions, during which vacuum dressing and monofilament, polypropylene mesh filling the gap in the fascia were implanted. At intervals of 3-4 days, the wound was examined and the dressing was replaced. The mesh was gradually cut, what allowed to bring the fascia edges closer together. During the tenth intervention, the dressing was removed and the skin was sewn. The case illustrates that the combination of using non-absorbable synthetic materials and vacuum assisted closure therapy is highly effective in the treatment of complex wound failures with extensive dehiscence of abdominal wall. The gradual cutting technique of the implantation mesh allows the fascia edges to completely close the wound.

Źródło:

World Scientific News; 2018, 99; 215-221
2392-2192

Pojawia się w:

World Scientific News

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

Chirurgiczne leczenie raka jajnika
Surgical treatment of ovarian cancer

Autorzy:

Bidziński, Mariusz
Dańska-Bidzińska, Anna

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908065.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

chemotherapy
cytoreductive surgery
ovarian cancer
second-look surgery
secondary debulking surgery

Opis:

The paper presents current algorithms of surgical treatment of patients with ovarian cancer. At early clinical stages (FIGO stage I and II), the basic principle of surgical treatment is radical excision of malignant lesions within the pelvis and meticulous search for metastatic foci of tumour within the mid-abdomen and epigastrium. Therefore, mandatory procedures include omentectomy, multiple sampling of peritoneum (including diaphragmatic lining) and periaortal lymph nodes. In late-stage disease (FIGO stages III and IV), the main task is to remove all metastatic foci, both within the abdominal cavity and retroperitoneal space. In late-stage cases, surgery requires great expertise of both surgical, anesthetic and physiotherapy teams. Required are also precise surgical instruments, including argon bipolar coagulation, a reliable diathermy unit and a kit of self-retaining retractors. Extensive cytoreductive procedures are burdened by an elevated complication rate, therefore in selected cases preoperative (neoadjuvant) chemotherapy is used.
W artykule przedstawiono współczesne algorytmy postępowania chirurgicznego u chorych leczonych z powodu raka jajnika. We wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego (I i II wg klasyfikacji FIGO) zasadą postępowania chirurgicznego jest nie tylko usunięcie zmian nowotworowych zlokalizowanych w miednicy mniejszej, lecz także dokładne sprawdzenie, czy nie ma ognisk nowotworu w śródbrzuszu i nadbrzuszu. Dlatego obligatoryjne jest wycięcie sieci, pobranie licznych wycinków z otrzewnej, w tym także przepony, oraz pobranie do badania węzłów przyaortalnych. W stopniach zaawansowanych (III i IV wg klasyfikacji FIGO) zasadniczym zadaniem jest usunięcie wszystkich ognisk przerzutowych zarówno z terenu jamy brzusznej, jak i przestrzeni zaotrzewnowej. Chirurgia w tych stopniach zaawansowania wymaga bardzo dużego doświadczenia zespołu zarówno chirurgów, jak i anestezjologów i rehabilitantów. Wymaga także użycia precyzyjnych narzędzi chirurgicznych, w tym: bimera argonowego, dobrej diatermii oraz zestawów haków samotrzymają-cych. Rozległe cytoredukcyjne operacje są obarczone większą liczbą powikłań i dlatego niekiedy stosowana jest przedoperacyjna (neoadiuwantowa) chemioterapia.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 2; 61-74
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Przydatność laparoskopii w leczeniu guzów przydatków
Laparoscopy in the treatment of adnexal tumors

Autorzy:

Szamatowicz, Jacek
Kuźmicki, Mariusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030996.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

laparoscopy
ovarian cancer
ovarian cysts
ovarian tumors
sonography
guzy jajników
laparoskopia
rak jajnika
torbiele jajników
ultrasonografia

Opis:

Adnexal tumors are among the most frequent disorders of the female genital system. According to current estimates, they affect up to 10% of all women. Recently, the role of laparotomy in surgical techniques in gynecology increased considerably, while laparoscopy performed for an adnexal tumor is one of the commonest gynecologic procedures. The aim of this study was a retrospective analysis of 307 laparoscopic procedures performed due to adnexal tumors. In this population of patients, in 2 instances the procedure was converted from laparoscopy to laparotomy because of a suspected malignancy, subsequently confirmed by histological study, while in 2 other cases malignancy was diagnosed post-hoc and a repeat surgery was necessary. The incidence of various types of ovarian lesions was analyzed, whereby the most frequently encountered conditions included simple, endometrioid and dermoid cysts, in decreasing order. No serious laparoscopy- associated complications were noticed and all patients were discharged from hospital on the first postoperative day. The authors highlight the importance of precise diagnosis of adnexal tumors prior to surgery and role of sonographic study, as the basic diagnostic tool used to determine the nature of lesion. Sensitivity and specificity of this study in the diagnosis of adnexal tumors is discussed, as well as predictive value of the non-specific marker CA-125, which proved useless when suspecting endometrial tumors. At present, laparoscopy is the technique of choice in the diagnosis and treatment of benign genital lesions in the females. Nevertheless, adequate qualification of patients to surgical treatment is still the key issue.
Guzy przydatków należą do najczęstszych chorób żeńskiego układu rozrodczego. Szacuje się, że występują one nawet u 10% populacji kobiet. W ostatnich latach wykorzystanie laparoskopii w technikach operacyjnych w ginekologii znacznie się zwiększyło, a wykonywanie laparoskopii z powodu guzów przydatków należy do najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza 307 operacji wykonywanych z powodu guzów w obrębie przydatków. Spośród analizowanych chorych w dwóch przypadkach dokonano konwersji do laparotomii z powodu podejrzenia o proces nowotworowy złośliwy, w dwóch kolejnych przypadkach zmianę złośliwą rozpoznano pooperacyjnie i konieczna była kolejna interwencja. W pracy przeanalizowano częstość występowania poszczególnych rodzajów zmian w jajnikach. Najczęściej stwierdzano torbiele proste, w kolejności endometrialne i dermoidalne. Nie zanotowano poważnych powikłań związanych z wykonywanymi zabiegami, a wszystkie pacjentki opuściły szpital w pierwszej dobie po operacji. W pracy zwrócono szczególną uwagę na dokładną diagnostykę guzów przydatków przed kwalifikacją do zabiegu. Omówiono przydatność badania ultrasonograficznego jako podstawowego badania przy opracowywaniu charakteru zmian. Krytycznie przedyskutowano czułość i specyficzność tego badania w diagnostyce. Ustosun kowano się do wartości predykcyjnej niespecyficznego markera CA-125, który jest nieprzydatny w podejrzeniu guzów endometrialnych. W chwili obecnej laparoskopia jest metodą z wyboru w diagnostyce i leczeniu niezłośliwych zmian narządu rodnego. Jednak na szczególną uwagę zasługuje właściwa kwalifikacja do zabiegu operacyjnego.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 174-179
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Angiogeneza w złośliwych nowotworach ginekologicznych
Angiogenesis in gynecologic malignancies

Autorzy:

Markowska, Anna
Jaszczyńska-Nowinka, Karolina
Kaysiewicz, Joanna
Makówka, Anna
Markowska, Janina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030307.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

bevacizumab
cervical cancer
endometrial cancer
ovarian cancer
bewacyzumab
rak endometrium
rak jajnika
rak szyjki macicy

Opis:

Angiogenesis is crucial for the development and progression of malignant neoplasms. In terms of molecular mechanisms leading to the development of genital malignancies, the development has contributed to improved survival of patients as a result of antiangiogenic therapy, which is targeted against the vascular endothelial growth factor. Vascular endothelial growth factor is a key promoter of angiogenesis and disease progression. Bevacizumab, a humanized anti-vascular endothelial growth factor monoclonal antibody, has shown single-agent activity in women with recurrent tumors. This article reviews the results of studies using bevacizumab in ovarian cancer, which gave rise to its registration by the European Medicines Agency in 2011 in Poland. In addition, the effects of bevacizumab in recurrent, platinum-resistant ovarian cancer (AURELIA), the drug’s safety profile (ROSIA), other routes of administration (intraperitoneal) as well as an assessment of the efficacy and safety of neoadjuvant bevacizumab (ANTHALYA) were presented. Attention was paid to the location of recurrence after treatment with bevacizumab and escape from antiangiogenic therapy and therapeutic resistance. Bevacizumab combined with chemotherapy in persistent or recurrent cervical cancer improved both – overall survival and time to progression. That has become the baseline for an open-label global safety study (CECILIA) evaluating the efficacy and complications of bevacizumab. The presented study on the use of bevacizumab in the treatment of endometrial cancer shows promising results.
Angiogeneza ma kluczowe znaczenie dla powstawania i progresji nowotworów złośliwych. Postęp w rozumieniu mechanizmów molekularnych prowadzących do rozwoju nowotworów narządu rodnego przyczynił się do poprawy przeżycia chorych dzięki wdrażaniu leczenia antyangiogennego – skierowanego przeciwko naczyniowośródbłonkowemu czynnikowi wzrostu. W artykule dokonano przeglądu wyników badań nad stosowaniem bewacyzumabu w raku jajnika, które dały podstawę do zarejestrowania leku przez European Medicines Agency w 2011 roku. Ponadto przedstawiono efekty przyjmowania bewacyzumabu w nawrotowym platynoopornym raku jajnika (badanie AURELIA), profil bezpieczeństwa leku (ROSIA) oraz inną, dootrzewnową drogę jego podania. Omówiono także badanie ANTHALYA – próbę zastosowania bewacyzumabu w terapii neoadiuwantowej. Zwrócono uwagę zarówno na lokalizację nawrotów po leczeniu bewacyzumabem, jak i na oporność terapeutyczną oraz ucieczkę przed terapią antyangiogenną. Bewacyzumab stosowany w przetrwałym lub nawrotowym raku szyjki macicy wraz z chemioterapią wydłużał nie tylko całkowite przeżycie, lecz także czas do progresji. Dało to podstawę do rozpoczęcia międzynarodowego badania CECILIA, oceniającego efektywność leczenia i powikłania mu towarzyszące. Prezentowane badania nad zastosowaniem bewacyzumabu w leczeniu raka endometrium przynoszą obiecujące wyniki.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 256-262
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

Genetic predisposition to breast and/or ovarian cancer – focus on the candidate BARD1 gene

Autorzy:

Klonowska, K.
Ratajska, M.
Wojciechowska, M.
Kozlowski, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/80894.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

breast cancer
ovarian cancer
genetic predisposition
BRCA1 gene
structure
function
BARD1 gene

Źródło:

BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology; 2014, 95, 3
0860-7796

Pojawia się w:

BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Zastosowanie hipertermii w onkologii
Usage of hyperthermia in oncology

Autorzy:

Timorek-Lemieszczuk, Agnieszka
Nalewczyńska, Agnieszka
Śpiewankiwicz, Beata

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030743.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

brachytherapy
chemotherapy
hyperthermia
ovarian cancer
radiotherapy
brachyterapia
chemioterapia
hipertermia
radioterapia
rak jajnika

Opis:

Hyperthermia may be defined as a way of controlled elevation of temperature, targeted on neoplasm or adjacent tissues, organs, body part(s) or entire body. The first medical application of hyperthermia in modern medicine was described by Westermark in 1898: he used containers with continuous flow of water at temperature of 42-44°C to treat inoperable cervical cancer. In studies performed to date, hyperthermia was combined with standard therapeutic modalities – radiotherapy and chemotherapy, both intravenous and intraperitoneal. Studies revealed that effects of hyperthermia include induction of apoptosis, both mediated by suppressor protein p53 and by an independent mechanism. Depending on the range of temperatures used, hyperthermia may be classified as mild (about 39°C), moderate (40-41°C) and intense (over 42°C). Chemotherapeutic agents whose effect is enhanced by concomitant hyperthermia include alkylating drugs (ifosfamide, cyclophosphamide), antineoplastic antibiotics (bleomycin, adriamycin, mitomycin C and actinomycin), platinum derivatives, antimetabolites (5-fluorouracil) and gemcitabine (administered a day before or a day after heating). Hyperthermia combined with radiotherapy has a synergistic effect. This effect depends on degree of temperature elevation in target tissue (the higher the temperature, the greater the effect), duration of heating and chronologic order of implementation of both modalities. It appears that hyperthermia may contribute to improvement of still unsatisfactory treatment outcomes in gynecologic oncology, particularly in patients with ovarian cancer, cervical cancer and endometrial cancer.
Hipertermia może być definiowana jako metoda kontrolowanego podwyższenia temperatury, której celem jest guz nowotworowy, jak również otaczające tkanki, narządy, część lub nawet całe ciało. Pierwsze zastosowanie hipertermii w czasach nowożytnych zostało opisane przez Westermarka w 1898 roku; użył on pojemników z ciągłym przepływem wody o temperaturze 42-44°C w leczeniu nieoperacyjnych przypadków raka szyjki macicy. W dotychczas przeprowadzonych badaniach hipertermię łączy się ze standardowo stosowanymi terapiami – radioterapią oraz chemioterapią dożylną i dootrzewnową. W badaniach stwierdzono również, że jednym z działań hipertermii jest indukowanie apoptozy zarówno zawiązanej z białkiem supresorowym p53, jak i w mechanizmie niezależnym. W zależności od zakresu stosowanych temperatur możemy podzielić hipertermię na: łagodną (około 39°C), o średnim nasileniu (od 40 do 41°C) oraz bardzo nasiloną (powyżej 42°C). Do chemioterapeutyków, których efekt działania zostaje zwiększony w wyniku łącznego stosowania z hipertermią, należą: leki alkilujące (ifosfamid, cyklofosfamid), antybiotyki przeciwnowotworowe (bleomycyna, adriamycyna, mitomycyna C i aktynomycyna), pochodne platyny, antymetabolity (5-fluorouracyl) oraz gemcytabina (podana dobę przed lub dobę po nagrzewaniu). Hipertermia w połączeniu z radioterapią wykazuje działanie synergistyczne. Działanie to zależne jest od uzyskanego wzrostu temperatury w tkance docelowej (im wyższa temperatura, tym większy efekt), czasu nagrzewania oraz kolejności łączenia obu tych metod. Wydaje się, iż hipertermia jest metodą, która może mieć wpływ na poprawę ciągle niezadowalających wyników leczenia w ginekologii onkologicznej, szczególnie u chorych na raka jajnika, szyjki macicy i endometrium.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 4; 264-269
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Relationship of c-myc and erbB oncogene family gene aberrations and other selected factors to ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in the modified ATP-chemosensitivity assay.

Autorzy:

Vogt, Ulf
Falkiewicz, Bogdan
Bielawski, Krzysztof
Bosse, Ulrich
Schlotter, Claus

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1044426.pdf

Data publikacji:

2000

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Biochemiczne

Tematy:

cultured tumor cells
antitumor drug screening assays
oncogenes
ovarian cancer
antineoplastic agents

Opis:

A pilot study on relationships of selected molecular factors [erbB-1, erbB-2, erbB-3, and c-myc oncogene average gene copy numbers (AGCN); steroid receptors and pS2 gene expression; tumor cells' DNA values] to the ex vivo chemosensitivity of ovarian cancer in a modified adenosine triphosphate cell viability chemosensitivity assay (ATP-CVA), was performed. Despite the relatively small number of patients, numerous correlations among the factors tested were found. Nevertheless, only c-myc gene dosage positively affected ex vivo chemosensitivity of tumors tested.

Źródło:

Acta Biochimica Polonica; 2000, 47, 1; 157-164
0001-527X

Pojawia się w:

Acta Biochimica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Terapia bewacizumabem w raku jajnika – przegląd badań klinicznych
Treatment with bevacizumab in ovarian cancer – clinical trials review

Autorzy:

Lubin, Jolanta
Markowska, Anna
Markowska, Janina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1031532.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

rak jajnika
angiogeneza
bewacizumab
badania kliniczne
ovarian cancer
angiogenesis
bevacizumab
clinical trials

Opis:

Angiogenesis is a process which has been in the focus in the last decade due to its role in the development of cancers. The identification of vascular endothelial growth factor (VEGF) in the beginning of the 80’s became the new objective of therapies of cancers. The finding of angiogenesis inhibitors has brought the therapy of cancers including ovarian cancer in a new era. Apart from the “golden standard” such as the taxans and platinum components, the treatment of ovarian cancer has not introduced any new front-line drugs for many years. The registration of bevacizumab has changed data regarding in particular the progression-free survival (PFS), which was confirmed by GOG-0218 and ICON-7 clinical trials. The aim of the article was to put clinical trials that pointed to the efficiency of bevacizumab in order as well as presenting those whose results may allow in the nearest future for a wider use of bevacizumab – not only in the front-line chemotherapy of ovarian cancer, but also in neoadjuvant therapy and the treatment of a recurrent neoplasm, both platinum-sensitive and platinum-resistant. Studies of predictive factors, which allow for a group of patients who benefit most from anti-angiogenic drugs treatment to be singled out, are also important. At present, clinical trials and scientific studies are under way and maybe they will help identify patients whose PFS and the overall survival (OS) time is be prolonged as a result of treatment with bevacizumab.
Angiogeneza to proces, na którym w ciągu ostatnich dekad skupiono szczególną uwagę, ponieważ odgrywa on istotną rolę w rozwoju nowotworów. Identyfikacja czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego VEGF (vascular endothelial growth factor) na początku lat 80. ubiegłego stulecia stała się niewątpliwie nowym celem terapii nowotworów, a stworzenie leków hamujących angiogenezę umożliwiło wprowadzenie leczenia nowotworów, w tym raka jajnika, w nową erę. Od wielu lat w terapii tego nowotworu, oprócz „złotego standardu”, jakim jest stosowanie taksanów i pochodnych platyny, nie wdrożono nowych leków w pierwszej linii leczenia. Rejestracja bewacizumabu zmieniła dane dotyczące szczególnie czasu wolnego do progresji (progression-free survival, PFS), co potwierdziły badania rejestracyjne tego preparatu (GOG-0218 i ICON-7). Celem pracy było usystematyzowanie badań klinicznych, które dowiodły skuteczności bewacizumabu, a także przedstawienie tych, których wyniki w najbliższej przyszłości mogą pozwolić na szersze zastosowanie leku – nie tylko w terapii pierwszej linii chemioterapii raka jajnika, ale także w terapii neoadiuwantowej oraz w leczeniu wznowy raka jajnika zarówno u pacjentek z nowotworem platynowrażliwym, jak i platynoopornym. Dużej uwagi wymagają też badania nad czynnikami predykcyjnymi, umożliwiającymi wyłonienie grupy pacjentów, którzy mogą uzyskać największą korzyść z leczenia lekami antyangiogennymi. Obecnie trwają badania naukowe i kliniczne, które być może pozwolą zidentyfikować chorych, u których terapia bewacizumabem wydłuży PFS i czas całkowitego przeżycia (overall survival, OS).

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 4; 286-294
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Przydatność oznaczeń surowiczego stężenia CA 125 i HE4 w diagnostyce raka jajnika
Usefulness of determining CA 125 and HE4 serum concentration in diagnosis of ovarian cancer

Autorzy:

Gumółka, Izabela A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1037745.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Tematy:

rak jajnika
ca 125
he4
algorytm roma
ovarian cancer
roma algorithm

Opis:

INTRODUCTION: Ovarian cancer is a malignant tumor that is the most common cause of death among women with abnormalities of the reproductive organs. CA125 plays a key role in the diagnosis of ovarian cancer. However, accord-ing to recent reports, potentially new markers may be HE4 and ROMA. The aim of study was to assess the clinical usefulness of marker concentrations in the serum of women with ovarian cancer and ROMA determination, as well as to compare the results of those obtained from patients with endometrial cancer and from healthy women. MATERIALS AND METHODS: The study was conducted in the Beskid Oncology Centre in Bielsko-Biala, in the follow-ing groups of women: control group – healthy women, I research group – women with ovarian cancer, II research group – women with non-malignant gynecological diseases and III research group – women with endometrial cancer. In order to determine the concentrations of the markers, the immunological method with electrochemiluminescence technology was applied. RESULTS: A statistically significant difference between the marker concentrations and specified value of ROMA in the groups of healthy women and of those with ovarian cancer (p < 0.001) and with non-malignant gynecological disorders (CA125 p < 0.001, HE4 p = 0.034; ROMA p = 0.012) was demonstrated. The ROC curve analysis showed that determining the markers’total concentration and determining ROMA significantly improves the diagnostic value of the test as compared to single-marker determination (AUC:CA125 69%; HE4 85%; ROMA 90%). CONCLUSIONS: Simultaneous measurements of CA125 and HE4 concentrations as well as determining ROMA for the differential diagnosis of pelvic tumors and gynecological cancers (ovarian, endometrial cancer) were proven use-ful.
WSTĘP: Rak jajnika jest nowotworem złośliwym, będącym najczęstszą przyczyną zgonów kobiet z patologią narządu rodnego. W diagnostyce raka jajnika kluczową rolę odgrywa marker CA 125. Zgodnie z ostatnimi doniesieniami, potencjalnym nowym markerem może być białko HE4 oraz Algorytm ROMA. Celem pracy była ocena przydatności klinicznej równoczesnych oznaczeń stężeń obu markerów w surowicy kobiet chorych na raka jajnika oraz ocena Algorytmu ROMA, a następnie porównanie wyników tych oznaczeń z uzyskanymi u pacjentek ze schorzeniami ginekologicznymi innymi niż rak jajnika oraz u kobiet zdrowych. MATERIAŁ I METODY: Badania przeprowadzono w Beskidzkim Centrum Onkologii – Szpitalu Miejskim im. Jana Pawła II w Bielsku-Białej, w następujących grupach kobiet: kontrolnej – osoby zdrowe, I badanej – pacjentki chore na raka jajnika, II badanej – pacjentki z nienowotworowymi schorzeniami ginekologicznymi oraz III badanej – pacjentki z rakiem trzonu macicy. Do oznaczeń stężeń obu markerów zastosowano metodę immunologiczną z wykorzystaniem technologii elektrochemiluminescencji (ECLIA). WYNIKI: Wykazano znamienną statystycznie różnicę między stężeniami obu markerów oraz wartością Algorytmu ROMA w grupach kobiet zdrowych i chorych na raka jajnika (p < 0,001) oraz chorych na nienowotworowe schorzenia ginekologiczne (CA 125 p < 0,001; HE4 p = 0,034; Algorytm ROMA p = 0,012). Analiza krzywych ROC wykazała, że łączne oznaczanie stężeń obu markerów i wyznaczanie Algorytmu ROMA istotnie podnosi wartość diagnostyczną testu w porównaniu z oznaczaniem pojedynczych markerów (AUC: CA 125 69%; HE4 85%; Algorytm ROMA 90%). WNIOSKI: Stwierdzono dużą użyteczność równoległych oznaczeń stężeń CA 125 i HE4 oraz wyznaczania Algorytmu ROMA dla diagnostyki różnicowej guzów miednicy mniejszej i nowotworów narządu rodnego (rak jajnika, rak trzonu macicy).

Źródło:

Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 138-149
1734-025X

Pojawia się w:

Annales Academiae Medicae Silesiensis

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

Udział zaburzeń szlaku FGF/FGFR w transformacji nowotworowej piersi, jajnika oraz błony śluzowej trzonu macicy
The role of FGF/FGFR signaling pathway disorders in breast, ovarian and endometrial cancerogenesis

Autorzy:

Szymczyk, Agnieszka
Forma, Ewa

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1032540.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Łódzkie Towarzystwo Naukowe

Tematy:

FGF
FGFR
breast cancer
endometrial cancer
ovarian cancer
fgf
fgfr
rak piersi
rak jajnika
rak endometrium

Opis:

Fibroblast growth factors (FGFs) and their receptors (FGFRs) are the members of a large protein family involved in the regulation of many cellular processes which are essential for proper functioning of cells. It was found that the disregulation of FGF/FGFR signaling pathway can lead to the cancerogenesis of many tissues including the breast, the ovary and the endometrium. The alteration in FGF and FGFR gene expression and their mutation may induce growth and survival signals and suppress apoptosis. The Disregulation of FGF/FGFR signaling pathway can also promote endocrine therapy resistance.
Czynniki wzrostu fibroblastów (FGF) oraz ich receptory (FGFR) stanowią liczną rodzinę białek zaangażowanych w regulację wielu procesów kluczowych dla prawidłowego funkcjonowania komórek. Na przestrzeni ostatnich lat wykazano, że zaburzenia szlaku FGF/FGFR odgrywać mogą istotną rolę w transformacji nowotworowej wielu narządów, w tym piersi, jajnika i endometrium. Nieprawidłowa ekspresja genów kodujących FGF i ich receptory, a także ich mutacje skutkować mogą m.in. zaburzeniami procesów wzrostu i apoptozy. Zaburzenia sygnalizacji szlaku FGF/FGFR mogą również leżeć u podstaw nabywania przez komórki nowotworowe oporności na terapię hormonalną.

Źródło:

Folia Medica Lodziensia; 2014, 41, 1; 93-105
0071-6731

Pojawia się w:

Folia Medica Lodziensia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

Znaczenie PD-1 – receptora programowanej śmierci-1 – i jego ligandów w immunoterapii raka jajnika
The role of PD-1 – a programmed cell death receptor 1 – and its ligands in ovarian cancer immunotherapy

Autorzy:

Markowska, Anna
Sajdak, Stefan
Lubin, Jolanta
Markowska, Janina

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1030141.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

PD-1/PD-L1
immunotherapy
nivolumab
ovarian cancer
immunoterapia
niwolumab
rak jajnika

Opis:

The immune system plays an important role in both cancer development and destruction. Tumor cells have developed mechanisms to evade an effective immune response. One of these involves the use of immune checkpoint pathways, which modulate the intensity and duration of such responses. There are two immune checkpoint receptors that have been most thoroughly studied: CTLA-4 (cytotoxic T lymphocyte-associated antigen 4) and PD-1 (programmed cell death protein 1 pathway), involved in regulatory T cell responses. The anti-CTLA-4 antibody is used in the treatment of many malignancies, including non-small-cell lung cancer, prostate cancer and melanoma. PD-1 and its ligands, PD-L1 and PD-L2, represent an immune axis protecting cancer cells against regulatory T cells (cytotoxic CD8+ cells and CD4+ helper cells). Nivolumab, a monoclonal antibody, blocks PD-1 and, as a result, its binding to its ligands. Consequently, T cell antitumor activity is restored, which appears promising in clinical trials involving patients with malignancies in multiple locations, including non-small-cell lung cancer, melanoma and ovarian cancer, clear cell ovarian carcinoma in particular. Nivolumab therapy is not devoid of adverse effects, which affect about 40% of patients with ovarian cancer. These include e.g. arrhythmia, fever, anemia and decreased lymphocyte count. It is believed that combining a therapy that blocks the key immune checkpoints with other anticancer agents, including chemotherapy, radiation therapy or other targeted therapies, will improve treatment efficacy in malignancies, including ovarian cancer.
Układ immunologiczny odgrywa istotną rolę zarówno w rozwoju raka, jak i jego destrukcji. Komórki nowotworu wykształciły mechanizmy pozwalające im uniknąć skutecznej reakcji immunologicznej. Jednym z nich jest wykorzystanie szlaków immunologicznych punktów kluczowych (immune checkpoint), które modulują nasilenie i czas trwania tej odpowiedzi. Najlepiej poznane są dwa receptory immunologicznych punktów kluczowych: antygen 4 CTLA (cytotoxic T lymphocyteassociated antigen 4) i białko programowanej śmierci komórki 1 – PD-1 (programmed cell death protein 1 pathway), uczestniczące w odpowiedzi regulatorowych limfocytów T. Przeciwciało przeciwko cząsteczce CTLA-4 stosowane jest w leczeniu wielu nowotworów złośliwych, w tym niedrobnokomórkowego raka płuca, raka prostaty i czerniaka. PD-1 i jego ligandy PD-L1 i PD-L2 stanowią oś immunologiczną, która chroni komórki nowotworowe przed działaniem limfocytów T regulatorowych (T cytotoksycznych CD8+ i pomocniczych CD4+). Przeciwciało monoklonalne niwolumab blokuje PD-1, a przez to połączenie z jego ligandami. W ten sposób odtwarzana jest aktywność przeciwguzowa limfocytów T, która okazuje się obiecująca w próbach klinicznych u chorych na nowotwory złośliwe w wielu lokalizacjach, w tym na niedrobnokomórkowego raka płuca, czerniaka oraz raka jajnika, zwłaszcza jasnokomórkowego. Stosowanie niwolumabu nie jest pozbawione działań niepożądanych, które występują u około 40% leczonych na raka jajnika kobiet. Należą do nich między innymi arytmia, gorączka, niedokrwistość oraz obniżenie liczby limfocytów. Uważa się, że łączenie terapii blokującej kluczowe punkty immunologiczne z innymi czynnikami przeciwrakowymi, w tym chemioterapią, radioterapią, inną terapią celowaną, pozwoli uzyskać większą skuteczność w leczeniu nowotworów złośliwych, w tym raka jajnika.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 2; 117-120
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Can Nidogen-1 and Nidogen-2 improve our preoperative cancer detection rate?

Autorzy:

Kwiatkowska, A.
Krawczyk, D.
Kulak, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2098287.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Instytut Medycyny Wsi

Tematy:

ovarian cancer
biomarker
laminin
collagen IV
heparan sulphate proteoglycan
Nidogen-1
Nidogen-2

Opis:

Introduction and objective. Ovarian cancer (OC) is the third most commonly diagnosed gynecological cancer among women worldwide and the second most common in Poland. Early-stage ovarian cancer is still very difficult to diagnose and concerns only about 20–30% of all ovarian cancers. Most cases (approximately 70%) of ovarian cancer are diagnosed at more advanced stages (III and IV). The aim of the review is to bring closer new potential biological markers – Nidogen-1 and Nidogen-2 in the diagnosis of ovarian cancer. Brief description of the state of knowledge. To date, the best serum marker for ovarian cancer is Ca-125, but its use as a screening marker is limited due to high false positive rates. Ca-125 could be elevated in other benign and malignant conditions. Serum concentrations of Nidogen-1 and Nidogen-2 are higher in the advanced stagegroup (Stage III and IV), in comparison to the early stage group (Stage I and II) in serous ovarian cancer, and can reflect the tumour burden. Analysis showed that Nidogens discriminate against patients with serous ovarian carcinomas from healthy controls. The concentrations of both of them correlate with concentration Ca-125, especially Nidogen-2. The above biomarkers were compared with the results of the preoperative detection of ovarian cancer that are often used in clinical practice – IOTA Simple Rules, Risk of Malignancy Index and Risk of Ovarian Malignancy Algorithm. Conclusions. Nidogen-1 and Nidogen-2 are new promising biomarkers for ovarian cancer, especially for the serous type, although there is still a need for prospective studies proving their good diagnostic value.

Źródło:

Journal of Pre-Clinical and Clinical Research; 2021, 15, 2; 80-86
1898-2395

Pojawia się w:

Journal of Pre-Clinical and Clinical Research

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Endometrioza i proces nowotworowy
Endometriosis and the neoplastic process

Autorzy:

Sznurkowski, Jacek J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1031082.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

cancer
clear-cell cancer
endometriosis
endometrioza
malignant transformation
ovarian cancer
rak
rak jajnika
rak jasnokomórkowy
transformacja nowotworowa

Opis:

Endometriosis is a benign proliferative process, where tissues of the uterine mucosa are present ectopically, generally manifesting by infertility and pain. Awareness of similarity between endometriosis and neoplastic process, as well as of oncological risk associated therewith is low. Since 1925, when Sampson was the first to highlight the fact that endometriosis may transform into a malignant lesion, several papers appeared in the medical literature extensively documenting the correlation between endometriosis and tumors, in particular with ovarian cancer. The aim of this paper was to examine correlations linking endometriosis with the neoplastic process by reviewing medical literature published in English in the aspect of epidemiological evidence of endometriosis – cancer correlation, comparison of clinical-pathological features of both entities and comparison of molecular and genetic features of endometriosis with the “cancer phenotype” as defined by Hanahan and Weinberg in their paper The hallmarks of cancer. A large body of evidence has been collected documenting similarity of endometriosis to the neoplastic process, its association with malignant transformation and increased risk of cancer and other malignant tumors. It is not clear, whether endometriotic lesions may undergo malignant transformation directly, indirectly with an intermediate phase, the so-called atypical endometriosis, or endometriosis and cancer possess common initial antecedent mechanisms and/or predisposing factors (e.g. genetic susceptibility, sensitivity to exposure to environmental toxins) with subsequent divergence on the molecular level. Incidence of endometriosis undoubtedly creates an oncological risk, necessitating elucidation by further genetic and molecular studies.
Endometrioza to łagodny proces rozrostowy, w którym tkanki błony śluzowej macicy występują ekotopowo. Schorzenie kojarzone jest powszechnie z niepłodnością oraz z bólem. Mała jest świadomość podobieństw endometriozy do procesu nowotworowego oraz zagrożeń onkologicznych związanych z jej występowaniem. Od 1925 roku, kiedy Sampson jako pierwszy zwrócił uwagę, że endometrioza może przekształcić się w zmianę złośliwą, w literaturze medycznej pojawiły się liczne publikacje obszernie dokumentujące związek gruczolistości z nowotworami, a w szczególności z rakiem jajnika. Celem pracy było zbadanie powiązań endometriozy z procesem nowotworowym poprzez przeszukanie anglojęzycznego piśmiennictwa medycznego pod kątem dowodów epidemiologicznych na związek endometriozy z rakiem, porównania cech kliniczno-patologicznych endometriozy i raka oraz porównanie cech molekularnych i genetycznych endometriozy z cechami „fenotypu raka” zdefiniowanymi przez Hanahana i Weinberga w publikacji zatytułowanej The hallmarks of cancer. Zebrano liczne dowody dużego podobieństwa endometriozy do procesu nowotworowego, związku z transformacją złośliwą oraz ze zwiększonym ryzykiem raka i innych nowotworów złośliwych. Nie jest jasne, czy zmiany endometriotyczne mogą bezpośrednio ulegać przemianie złośliwej, z etapem pośrednim, tzw. atypowej endometriozy, czy też endometrioza oraz rak posiadają wyłącznie wspólne początkowe, antecendentne mechanizmy i/lub czynniki predysponujące (np. genetyczną podatność, wrażliwość na ekspozycję toksynami środowiskowymi) z oczywistą dywergencją w przebiegu molekularnym. Występowanie endometriozy niewątpliwie stwarza zagrożenie onkologiczne, którego źródło powinno być wyjaśnione poprzez dalsze badania genetyczne i molekularne.

Źródło:

Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 1; 61-70
2451-0750

Pojawia się w:

Current Gynecologic Oncology

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

Chemioterapia dootrzewnowa w zaawansowanym raku jajnika
Intraperitoneal chemotherapy in the treatment of late-stage ovarian cancer

Autorzy:

Demska, Mirosława

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/908051.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Medical Communications

Tematy:

GOG172 trial
advanced ovarian cancer
conventional intravenous chemotherapy
first-line chemotherapy
intraperitoneal chemotherapy

Opis:

Ovarian cancer is worldwide the leading cause of mortality in women with genital tract malignancy. Over one-half of patients are diagnosed with their ovarian cancer in the 3rd and 4th clinical stage. Currently, the standard protocol of management consists in surgery aiming at obtaining histological diagnosis, determination of clinical stage and cytoreduction followed by chemotherapy. At present, generally accepted chemotherapy protocol includes paclitaxel and platinum derivates (6 courses 3 weeks apart). Unfortunately, the outcome of this therapy is far from satisfactory and only about 20% of women with late-stage ovarian cancer survive over 5 years. Studies are underway aiming at improvement of the patients’ survival rate. Promising results are associated with intraperitoneal chemotherapy, which may be implemented as first-line treatment, consolidation of remission or salvage treatment. This modality may be an attractive alternative, because it by-passes peritoneal barrier, overcomes resistance of cancer cells, results in less systemic toxicity, increases exposure of tumour to high concentration of cytostatics. The newest GOG172 trial confirmed a 21.6% mean reduction of death risk. This study enabled to define a group of patients who may benefit most of intraperitoneal chemotherapy. These are patients in the 3rd clinical stage, after optimal surgical cytoreduction, with minimal residual disease. At present, great hopes are associated with the protocol including intraperitoneal cisplatin (100 mg/m2) and taxanes administered intravenously only or intravenously and intraperitoneally.
Rak jajnika jest na świecie główną przyczyną śmierci kobiet z powodu nowotworów narządu rodnego. U ponad połowy chorych nowotwór jajników jest rozpoznany w III° i IV° zaawansowania. Obecnie standardowe postępowanie obejmuje zabieg operacyjny, mający na celu uzyskanie diagnozy histopatologicznej, ocenę stopnia klinicznego zaawansowania, cytoredukcję, a następnie chemioterapię. Aktualnie powszechnie akceptowanym schematem chemioterapii jest paklitaksel i pochodne platyny (6 kursów co trzy tygodnie). Niestety rezultaty tej terapii są dalekie od oczekiwanych i tylko około 20% kobiet z zaawansowanym rakiem jajnika przeżywa 5 lat. Prowadzone są badania, których celem jest poprawa przeżywalności chorych. Obiecująca wydaje się być chemioterapia dootrzewnowa, która może być zastosowana jako terapia pierwszej linii, konsolidacyjna lub ratunkowa. Terapia ta może być atrakcyjnym sposobem leczenia, ponieważ pomija barierę otrzewnową, przełamuje oporność komórki nowotworowej, daje mniejszą toksyczność układową oraz większą ekspozycję guza na wysokie stężenie cytostatyków. Najnowsze badanie GOG172 potwierdziło średnie zmniejszenie ryzyka zgonu o 21,6%. Badanie to wyodrębniło grupę chorych, które mogą osiągnąć największą korzyść z chemioterapii dootrzewnowej. Są to pacjentki z nowotworem w III° zaawansowania, po optymalnym zabiegu cytoredukcyjnym, z minimalną chorobą resztkową. Obecnie za budzący nadzieję uważa się schemat zawierający IP cisplatynę 100 mg/m2 i taksany podawane tylko IV lub IV i IP.

Źródło:

Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 4; 241-249
1731-5379

Pojawia się w:

Ginekologia Onkologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce