Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Lozinski" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Marnotrawne ojcostwo, marnotrawne synostwo i granat w piwnicy uczuć
Prodigal Fatherhood, Prodigal Sonship and the Grenade in the Cellar of Emotions
Autorzy:
Rutkowska, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341037.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Marcel Łoziński
Paweł Łoziński
kino osobiste
kino w pierwszej osobie
personal documentary
first person documentary
Opis:
W 2013 r. wybitni polscy dokumentaliści, Marcel i Paweł Łozińscy, ojciec i syn, postanowili zrealizować wspólny film będący relacją z podróży z Warszawy do Paryża. Wyprawa miała też mieć znaczenie terapeutyczne – pomóc w wyjaśnieniu nieporozumień i naprawić ich wzajemne relacje. Zamysł nie do końca się powiódł. Wspólny projekt nie został zrealizowany, a zamiast niego, na podstawie tych samych materiałów zdjęciowych, powstały dwa niezależne filmy: Ojciec i syn P. Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży M. Łozińskiego. Autorka definiuje te filmy jako przykłady kina osobistego (personal documentary) i „kina w pierwszej osobie” (first person documentary), a także sytuuje je w szerszym kontekście – na linii relacji między ojcem i synem – postpamięci nawiązującej do historii rodziny i jej żydowskich korzeni oraz dylematów wynikających z uprawiania przez ojca i syna tej samej profesji.
In 2013, prominent Polish documentary filmmakers, Marcel and Paweł Łoziński, father and son, decided to implement a joint film project, that was to be a report from a journey from Warsaw to Paris. The expedition was also supposed to have a therapeutic signi- ficance, to help to clarify misunderstandings and to repair their mutual relations. The idea was not entirely successful. The joint project was not realized, and instead, based on the same photographic material, two independent films were created: Father and Son by Paweł Łoziński, Father and Son on the Journey by Marcel Łoziński. The author defines these films as examples of personal documentary and first person documentary, and places them in a broader context - on the line of the relationship between father and son - post-memory referring to the history of the family and its Jewish roots and dilemmas resulting from father and son practising the same profession.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2018, 103; 113-124
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schematyzmy diecezji pińskiej (1926-1939)
Schematisms of the Pinsk Diocese of Pinsk (1926-1939)
Autorzy:
Hałaburda, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/784061.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
bp Zygmunt Łoziński
diecezja
elenchus
Pińsk
schematyzm
bishop Zygmunt Łoziński
diocese
list
Pinsk
schematism
Opis:
The Diocese of Pinsk was established in 1925. The diocese was founded by virtue of the papal bulla of Pius XI ‘Vixdum Poloniae unitas’ coming from 28 October, 1925. The bulla was implemented by virtue of the decree of the apostolic nuncio in Poland Wawrzyniec Lauri ‘Quam favente Deo’ coming from 11 December, 1925. Zygmunt Łoziński, who was the bishop of Minsk at that time, became the ordinary of the created unit of church administration on Borderlands. The first bishop of the new diocese was not only responsible for quick organization of institutions necessary for functioning of bishopric in Pińsk, but he was also responsible for offering pastoral help to priests and official church publishing houses. The publishing house together with the diocesan printing house started working in the diocesan curia in 1926. In the same year the first schematism of the Diocese of Pinsk was published for 1926 (worked out at the end of 1925). The print was introduced to the circulation in 1926. Since that time lists of churches and clergies of the Diocese of Pinsk were published annually until the break-out of the Second World War (1926-1939). The purpose of this article is to present issues connected with schematisms of the Diocese of Pinsk form a source point of view, and it is about delivering essential information about the source, about its beginning, supply, essential contents, development and evolution during the discussed period in the first place. The author has consciously decided not to discuss the issue of values of schematisms as a historic source. An analysis of this problem will be undertaken in a following publication discussing diocesan schematisms as a basic source presenting history of the Catholic Church on Borderlands.
Diecezja pińska powstała w 1925 roku. Kanoniczne jej erygowanie nastąpiło na mocy bulli cyrkumskrypcyjnej papieża Piusa XI „Vixdum Poloniae Unitas” z 28 października 1925 roku, wprowadzonej w życie mocą dekretu nuncjusza apostolskiego w Polsce Wawrzyńca Lauriego „Quam favente Deo” z 11 grudnia 1925 roku. Ordynariuszem powstałej wówczas jednostki administracji kościelnej na Kresach został ks. Zygmunt Łoziński, pełniący dotychczas urząd biskupa mińskiego. Troską pierwszego biskupa nowej diecezji było nie tylko szybkie zorganizowanie w Pińsku instytucji koniecznych do działania biskupstwa, lecz także opracowanie pomocy duszpasterskich dla księży i oficjalnych wydawnictw kościelnych. Już 1926 roku przy kurii diecezjalnej pracę rozpoczęło wydawnictwo wraz z drukarnią diecezjalną. Jeszcze w tym samym okresie ukazał się pierwszy schematyzm diecezji pińskiej na 1926 rok (opracowany pod koniec 1925 roku). Druk został wprowadzony do obiegu w 1926 roku. Od tej pory spisy kościołów i duchowieństwa diecezji pińskiej wydawano corocznie aż do wybuchu II wojny światowej (1926-1939). Celem niniejszego artykułu jest prezentacja zagadnień związanych ze schematyzmami diecezji pińskiej pod kątem źródłoznawczym. W pierwszej kolejności chodzi o dostarczenie niezbędnych informacji o źródle, a więc o jego powstaniu, zasobie, treściach merytorycznych, rozwoju oraz ewolucji na przestrzeni omawianego okresu. Świadomie zrezygnowano z rozważań na temat wartości schematyzmów jako źródła historycznego. Analiza tego problemu zostanie podjęta w kolejnej publikacji poświęconej schematyzmom diecezjalnym jako podstawowym źródle do dziejów Kościoła katolickiego na Kresach.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2019, 112; 151-166
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Żeby nie bolało” jako postulat antropologiczny
“So That It Does Not Hurt” as an Anthropological Postulate
Autorzy:
Teleżyńska, Irena Antonina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341657.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Marcel Łoziński
antropologia
film dokumentalny
anthropology
documentary
Opis:
Żeby nie bolało Marcela Łozińskiego to klasyczna już pozycja dokumentalna, na temat której napisano bardzo wiele. Film ten, analizowany w kontekście antropologicznym, okazuje się niesamowicie aktualny, bowiem kondensuje w sobie podstawowe problemy dziedziny, jaką jest antropologia kulturowa i społeczna. Tekst Teleżyńskiej jest propozycją spojrzenia w kierunku wytyczanym przez wypowiedzi Urszuli – głównej bohaterki filmu, która staje się symbolem figury rozmówcy antropologicznego. Jej pośrednictwo pozwala w nowatorski sposób dotknąć najbardziej podstawowych problemów antropologii.
So That It Does Not Hurt by Marcel Łoziński is a much written about classic documentary. The film, analysed in anthropological context, appears incredibly pertinent, as it condenses the fundamental problems of the field of cultural and social anthropology. Teleżyńska’s article suggests a gaze towards the direction defined by Urszula - the main character of the film, who becomes the symbol of the anthropological informer. Her mediation enables one to touch the most basic problems of anthropology in a novel way.
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2017, 97-98; 307-312
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość ojczyzny w tesktach Sługi Bożego Kardynała Stefana Wyszyńskiego (1901-1981) i Sługi Bożego Biskupa Zygmunta Łozińskiego (1870-1932). Analiza porównawcza
A Comparative Analysis of the Theme of Love of the Homeland in the Writings of Servant of God Cardinal Stefan Wyszynski (1901–1981) and Servant of God Bishop Zygmunt Lozinski (1870–1932)
Autorzy:
Vintou (Wintow), Yauhen (Eugeniusz)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828678.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Wyszynski
Lozinski
Minsk
Belarus
love of the homeland
Christian virtue
Wyszyński
Łoziński
Mińsk
Białoruś
miłość ojczyzny
cnota chrześcijańska
Opis:
Sługa Boży kardynał Stefan Wyszyński i Sługa Boży biskup Zygmunt Łoziński to dwie osoby, dla których miłość ojczyzny była nie tylko czymś bliskim wewnętrze, ale i zewnętrznie. W wielu momentach swojego życia pokazywali to poprzez przykład życia oraz nauczanie. Nauczali, że miłość do ojczyzny to nie nacjonalizm. To uczucie obejmujące długi szereg wielu rozmaitych przedmiotów, z którymi wiąże nas życie fizyczne i duchowe. Nie jest to miłość egoistyczna. Miłość ojczyzny, pojęta po chrześcijańsku, wznosi się do godności cnoty nadprzyrodzonej i wkłada na człowieka cały szereg obowiązków. Również styczność nauczania tych dwóch hierarchów pomaga szerzej zrozumieć temat ojczyzny i wejść w historię narodu polskiego i białoruskiego. 
Servant of God Cardinal Stefan Wyszynski and Servant of God Bishop Zygmunt Łoziński are two men for whom the love of their homeland was not only something intimate but also exteriorised. In many moments of their lives they were displaying this patriotic by the example of their lives and teaching. They preached love of the homeland that was not nationalism. On the contrary, it is a multidimensional sentiment which stimulates our physical and spiritual existence. It is not a elfish love. The Christian patriotic affection is elevated to the dignity of the supernatural virtue which determines a series of tasks to be accomplished by men. It must be stressed that the study of the interaction between the magisterium of both hierarchs helps us to gain a better understanding of the topic of homeland and the history of the Polish and the Belarusian People. 
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2019, 53; 543-556
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu siebie. Biograficzny dyptyk Łozińskich w kontekście Lacanowskiej fazy lustra
In Search of the Self: A Biographical Dyptych by the Łozińskis in the Context of the Lacanian Mirror Stage
Autorzy:
Przylipiak, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520363.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
father and son
Paweł Łoziński
Marcel Łoziński
the mirror stage
psychoanalysis
ojciec i syn
faza lustra
psychoanaliza
Opis:
W filmach Ojciec i syn (2013) Pawła Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży (2013) Marcela Łozińskiego znajduje się ujęcie z archiwum rodzinnego: ojciec stoi przed lustrem, trzymając w jednym ręku kamerę, którą filmuje, a drugą przytrzymując kilkumiesięcznego synka. Ujęcie to wydaje się wręcz idealnie ilustrować Lacanowską koncepcję fazy lustra, wedle której wraz z momentem rozpoznania siebie w lustrze dziecko nabiera poczucia własnej odrębności, a zarazem separacji od opiekuna. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie tego ujęcia przez pryzmat Lacanowskiej koncepcji, przy uwzględnieniu montażowych kontekstów każdego z dwóch filmów. 
The subject of this paper is one shot included in two films: Ojciec i syn (Father and Son) (2013) by Paweł Łoziński and Ojciec i syn w podróży (Father and Son on a Journey) (2013) by Marcel Łoziński. This shot from the Łozińskis' family archive displays the father (Marcel Łoziński) standing in front of a mirror with a film camera in one hand and his little son Paweł on the other arm. It seems to be a perfect illustration of Jacques Lacan’s concept of the mirror stage, according to which the moment in which a baby recognizes itself in the mirror is a turning point, creating an awareness of individual identity, alongside with an awareness of its separateness from its principal caretaker. In this paper, the author analyses analyzing this shot through the prism of Lacanian theory, while also taking into account the differences in the editing of each film.    
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2022, 118; 21-41
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Miejsce urodzenia" Pawła Łozińskiego jako mnemotopos
Place of Birth by Paweł Łoziński as a mnemotopos
Autorzy:
Roszczynialska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/520901.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Miejsce urodzenia
Paweł Łoziński
Henryk Grynberg
trauma
miejsce
pamięci
mnemotopos
performatywność
The Birthplace
Pawel Lozinski
Henryk Grynberg, trauma
lieux de memoire
performativity
Opis:
Autorka prezentuje film w reżyserii Pawła Łozińskiego pt. Miejsce urodzenia (1992) w kategoriach wielowymiarowego miejsca pamięci, które to, jako swego rodzaju praca dokonywana na materiale przeszłości, z definicji ma charakter obiektu w działaniu, performatywu. Omawia film wykorzystując koncepcje afektu, kultury traumy oraz autorstwa kolaboratywnego. Film jawi się jako: komparatystyczne miejsce pamięci, archiwum, katalizator doświadczenia traumatycznego, translator traumy, performatyw przekształcający nie-miejsce pamięci w mnemotopos – w zależności od perspektywy/statusu instancji autorskiej.
The author presents the film directed by Paweł Łoziński, Place of Birth (Miejsce Urodzenia, 1992), in the categories of a multidimensional memory place, which, as a sort of work done on the material of the past, can be characterized by definition as an object in action, a performative. She describes the movie using the concepts of affect, trauma culture and collaborative authorship. The movie is presented as: a comparative place of memory, an archive, trauma experience catalyst, trauma translator, a performative shaping a non-memory place into a mnemotopos – depending on the perspective/status of the author instance.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2017, 9, 2 "Film w działaniu"; 8-19
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jan Emanuel Łoziński
Powiązania:
Powstanie Warszawskie i medycyna / red. nacz. Andrzej Danysz Warszawa, 2003 S. 353-354
Współwytwórcy:
Oziemska-Łozińska, Halina. Opracowanie
Danysz, Andrzej. Redakcja
Orlikowska-Krasnowolska, Ewa. Redakcja
Data publikacji:
2003
Tematy:
Łoziński Jan E. (1922-1992) biografia
Łoziński, Jan E.
Armia Krajowa. Grupa Śródmieście Południe - "Sławbor". Batalion "Bełt" biografie
Obóz jeniecki Łambinowice biografie
Opis:
Od września 1943 r. w II kompanii 21 pp AK batalionu "Bełt". W Powstaniu Warszawskim walczył z plutonem w rejonie barykady w Al. Jerozolimskich 17 (obecnie 23). Po kapitulacji Powstania w obozie Lamsdorf, następnie ewakuowany do Bawarii.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Kino Wolność (1990–2009)
Freedom Cinema (1990–2009)
Autorzy:
Lubelski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510997.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Polish cinema after the year 1989 Marcel Łoziński
Kazimierz Karabasz
Jacek Blawut
Opis:
The article deals with Polish cinema after the year 1989. Starting with the characteristics of Polish cinema before the period of transformations, the author continues with an analysis of the new cinema to distinguish four currents: “works of mourning” encompassing films which were meant as settling accounts or reconciliation with World War II and communism; “cinema of testimony” with special interest in films by Marcel Łoziński, but also mentioning others such as Kazimierz Karabasz and Jacek Blawut; “filmmakers young and old” based on three strategies of authorship, namely those of a fabulator (e.g. Krzysztof Kieślowski), a myth¬ biographer (e.g. Andrzej Kondratiuk, Marek Koterski and Marcin Koszałka), and an artist (e.g. Andrzej Barański, Dorota Kędzierzawska and Lech J. Majewski); and “popular cinema” with its four basic genres: action cinema, comedy, literary adaptation and romantic comedy.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2010, 1(5); 35-62
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteka Seminarium Duchownego w Pińsku
Autorzy:
Petrani, Aleksy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047682.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
seminarium duchowne
Pińsk
biblioteka
Pius XI
Zygmunt Łoziński
franciszkanie
divinity school
library
Franciscan friar
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 1976, 32; 278-281
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak się zostawało komunistką, czyli "Tonia i jej dzieci" Marcela Łozińskiego
Autorzy:
Keff, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643683.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
“Tonia and her children”
Marcel Łoziński
communism
anti-Fascism
parenthood
childhood
“żydokomuna” (Jewish Bolshevism)
Opis:
How I became a communist. About Marcel Łoziński movie "Tonia and her children"Marcel Łoziński's documentary “Tonia and her children” is a long-form interview with children of Tonia Lechtman – a communist, Jewess, and victim of Stalin's persecutions, born in 1916. Daughter and son of Lechtnam tell about their mother's life from their own perspective. They try to understand her, but they also express their regret, that she spent too much time being envolved in politics, while exposing them to solitude and suffering. Bożena Keff makes a review of Łoziński's movie as a political statement about the stereotype of “Żydokomuna”, and as a psychological portrait of two adult people – their mutual relationship, their expectations for parents, their convictions about gender and family roles. Jak się zostawało komunistką, czyli "Tonia i jej dzieci" Marcela ŁozińskiegoFilm dokumentalny “Tonia i jej dzieci” Marcela Łozińskiego to wywiad-rzeka z dziećmi Toni Lechtman – urodzonej w 1916 roku komunistki, Żydówki, po wojnie ofiary stalinowskich prześladowań. Córka i syn Lechtman opowiadają o życiu matki z własnej perspektywy. Próbują ją zrozumieć, ale także wyrażają wobec niej żal, że zbyt dużo czasu poświęcała politycznemu zaangażowaniu narażając ich na samotność i cierpienie. Bożena Keff recenzuje film Łozińskiego jako polityczną wypowiedź o stereotypie “żydokomuny” oraz jako psychologiczny portret dwójki dojrzałych ludzi – ich wzajemnych relacji, ich oczekiwań wobec rodziców, ich przekonań na temat ról genderowych i rodzinnych.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2012, 1
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy możliwe jest dzisiaj w Polsce kino kolonialne? Przypadek Pani z Ukrainy Pawła Łozińskiego
Is Colonial Cinema Possible in Poland These Days? The Case of Pani Z Ukrainy by Paweł Łoziński
Autorzy:
Dabert, Dobrochna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182027.pdf
Data publikacji:
2013-12-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Paweł Łoziński
the Polish documentary film
Ukraine
colonialism
postcolonialism
polski film dokumentalny
Ukraina
kolonializm
postkolonializm
Opis:
Tekst stanowi krytyczną analizę filmu Pawła Łozińskiego pt. Pani z Ukrainy (2002), dokonaną z perspektywy krytyki postkolonialnej. Łoziński, który chciał stworzyć ciepły portret psychologiczny gastarbeiterki z Ukrainy, bezrefleksyjnie uruchomił zachowania językowe i obyczajowe, przy pomocy których podkreśla dysproporcje między statusem własnym i bohaterki filmu. Specyficzna metoda twórcza, którą zastosował dokumentalista, polegająca na wprowadzeniu siebie jako drugiego bohatera filmu, wytworzyły dojmujące poczucie nierówności dwojga bohaterów – niewidocznego na ekranie reżysera (pana domu i pracodawcy) i Ukrainki pozostającej pod uważną obserwacją kamery. Tylko pozornie struktura filmu została oparta na rozmowie. To raczej „odsłuchiwanie” gosposi, które ujawnia w całej okazałości nierówność pozycji, w jakiej znaleźli się interlokutorzy. Obraz cenionego dokumentalisty można potraktować jako dowód na istnienie w rodzimej kulturze pokusy do deprecjonowania, wykluczania i wywyższania, stanowiącej konsekwencje kolonialnej i jednocześnie kolonizującej przeszłości.
The text provides a critical analysis of Paweł Łoziński’s film Pani z Ukrainy (2002) carried out from the perspective of postcolonial criticism. Łoziński, who wanted to create a warm psychological portrait of a Gastarbeiterin from Ukraine, thoughtlessly uses linguistic and customary behaviour by means of which he emphasises the diffrences instatus between him and the protagonist. The particular creative metod used by the documentarian which consists in introducing the film maker himself as the second character in the film, brought about a sharp image of inequality between the film maker (the owner of the house and the employer) who is invisible to the viewer and the Ukrainian who remains closely watched through the camera. The structure of the film is only seemingly based on a conversation. In fact, it is rather a „hearing” of the housekeeper which contributes to expressing the inequality of the positions of the two interlocutors. This image from the renowned documentarian can be treated as evidence that there exists the temptation to have a depreciative, exclusive and patronising attitude which is the result of a colonial but also colonising past.
Źródło:
Porównania; 2013, 13; 157-166
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pułapka „ciepłych portretów”. Wybrane przykłady ukraińskich heteroobrazów w literaturze i kinie polskim na początku XXI wieku
The trap of "warm portraits". Selected examples of Ukrainian heteroimages in Polish literature and cinema at the beginning of the 21st century
Пастка „теплих портретів”. Вибрані приклади українських гетерообразів у польській літературі та кіно початку ХХІ ст.
Autorzy:
Kupidura, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343513.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
migration
migration literature
heteroimages
stereotypes
Paweł Łoziński
Barbara Kosmowska
міграція
міграційна література
гетерообрази
стереотипи
Павел Лозінський
Барбара Космовська
Opis:
Хвиля польської солідарності з українцями після агресії Російської Федерації 24 лютого 2022 року була абсолютно безпрецедентною. Безперечно такий радикальний історичний прорив у такому масштабі не був би можливим без внеску української міграційної дипломатії, реалізованої, часто несвідомо, сотнями тисяч мігрантів, які через безпосередній контакт із поляками знизили конфліктогенний потенціал українсько-польської історії. Метою цієї статті є простеження еволюції українських гетерообразів, які з’явилися в польському кіно та літературі на початку ХХІ століття, на прикладі короткометражного фільму Пані з України Павла Лозінського, роману Українка Барбари Космовської та репортажів Марти Мазусь та Моніки Собень-Гурської. Автор акцентує також увагу на міграційному контрдискурсі, що виникає на основі «заробітчанської» літератури, ролі польсько-українського театру та інтеркультурній перспективі для майбутніх літературно-художніх пошуків.
The expressions of Polish solidarity with Ukrainians after the aggression of the Russian Federation on February 24, 2022 was absolutely unprecedented. Undoubtedly, such a radical historical breakthrough would not have been possible without the contribution of Ukrainian migration diplomacy, implemented, often unknowingly, by hundreds of thousands of migrants who, through direct contact with Poles, reduced the conflict-causing potential of Ukrainian-Polish history. The aim of this paper is to examine the evolution of Ukrainian heteroimages appearing in Polish cinema and literature at the beginning of the 21st century, e.g. Lady from Ukraine by Paweł Łoziński, Ukrainian girl by Barbara Kosmowska and reportages written by Marta Mazuś and Monika Sobień-Górska. The author also focuses attention on the migration counter-discourse in Guest Worker Literature, the role of the Polish-Ukrainian theater and the intercultural perspective for future literary and artistic searches.
Źródło:
Studia Ukrainica Posnaniensia; 2022, 10, 2; 29-40
2300-4754
Pojawia się w:
Studia Ukrainica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z kamerą wśród ludzi. „Wizyta” Marcela Łozińskiego
Entering people’s lives with a camera. „The Visit” by Marcel Łoziński
Autorzy:
Tyborowicz, Izabella
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152454.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
film dokumentalny
Marcel Łoziński
etyka dokumentalisty
lata siedemdziesiąte
współczesne media
documentary
the ethics of a documentary filmmaker
the 1970s
contemporary media
Opis:
This article discusses Marcel Łoziński’s The Visit (1974), confronting it with the reality of the Gierek decade and the situation of Polish rural women in the 1970s. The film depicts an ideological conflict between a female farmer interested in literature and theatre, and a journalist as the embodiment of what is modern and urban. The women’s clash is an interesting starting point for a broader discussion on the subject matter, message, and visual aspects of the documentary, particularly in the context of staging and provocation. The paper addresses a very significant issue of media invasiveness and journalism ethics associated with the responsibility of journalists and filmmakers. Using the example of The Visit, the author describes the behaviour and statements of the film characters, and their determination in the presence of the camera. She discusses the cinematography, which plays an essential role in conveying the theses made in the film, the trap of adopting a stereotypical approach to rural populations, the mixed reception of the film, and its links to one of Łoziński’s later productions, So It Doesn’t Hurt (1998).
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 116, 4; 108-118
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies