W poszukiwaniu siebie. Biograficzny dyptyk Łozińskich w kontekście Lacanowskiej fazy lustra

W filmach Ojciec i syn (2013) Pawła Łozińskiego oraz Ojciec i syn w podróży (2013) Marcela Łozińskiego znajduje się ujęcie z archiwum rodzinnego: ojciec stoi przed lustrem, trzymając w jednym ręku kamerę, którą filmuje, a drugą przytrzymując kilkumiesięcznego synka. Ujęcie to wydaje się wręcz idealnie ilustrować Lacanowską koncepcję fazy lustra, wedle której wraz z momentem rozpoznania siebie w lustrze dziecko nabiera poczucia własnej odrębności, a zarazem separacji od opiekuna. Celem niniejszego artykułu jest przeanalizowanie tego ujęcia przez pryzmat Lacanowskiej koncepcji, przy uwzględnieniu montażowych kontekstów każdego z dwóch filmów. 

The subject of this paper is one shot included in two films: Ojciec i syn (Father and Son) (2013) by Paweł Łoziński and Ojciec i syn w podróży (Father and Son on a Journey) (2013) by Marcel Łoziński. This shot from the Łozińskis' family archive displays the father (Marcel Łoziński) standing in front of a mirror with a film camera in one hand and his little son Paweł on the other arm. It seems to be a perfect illustration of Jacques Lacan’s concept of the mirror stage, according to which the moment in which a baby recognizes itself in the mirror is a turning point, creating an awareness of individual identity, alongside with an awareness of its separateness from its principal caretaker. In this paper, the author analyses analyzing this shot through the prism of Lacanian theory, while also taking into account the differences in the editing of each film.