Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:

Wspomnienia z konferencji naukowej 9th International Symposium on the Cretaceous System - 1-5 września 2013 - Ankara, Turcja

Autorzy:

Borszcz, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/856591.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

Tematy:

paleontologia
kreda
konferencje
Ankara konferencja

Źródło:

Wszechświat; 2014, 115, 04-06
0043-9592

Pojawia się w:

Wszechświat

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:

Albian ammonites from northern Pakistan

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Fatmi, A. N.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138606.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cretaceous
Albian
Pakistan
amonity
kreda
alb

Opis:

The occurrence of rich Albian ammonite faunas in what is now northern Pakistan has been known for more than 80 years, but there has been no comprehensive account of the assemblages present. A total of 36 taxa are described below. The middle part of the Lumshiwal Formation yields Upper Aptian ammonites south of the Samana Range. Elsewhere, it yields Douvilleiceras leightonense Casey, 1962, of the lower Lower Albian Leymeriella regularis Zone and the Sonneratia perinflata and S. kitchini Subzones of the Sonneratia chalensis Zone of the northwest European sequence. The top one to two metres of the Lumshiwal yields an abundant fauna of rolled and phosphatised ammonites that includes elements from much of the Albian. Of these, Prolyelliceras gevreyi (Jacob, 1907) first appears in the lower Lower Albian Leymeriella tardefurcata Zone. The commonest ammonite is Douvilleiceras mammillatum (Schlotheim, 1813) sensu lato, which ranges from the perinflata Subzone of the chalensis Zone to the Otohoplites bulliensis Subzone of the O. auritiformis Zone of the Lower Albian. The presence of Lyelliceras pseudolyelli (Parona and Bonarelli, 1897) indicates the uppermost, pseudolyelli Subzone of the auritiformis Zone. The presence of Lyelliceras lyelli (d’Orbigny, 1841) indicates the basal Middle Albian lyelli Subzone of the Hoplites dentatus Zone. There is no evidence for the higher parts of the Middle Albian. Dipoloceras (Rhytidoceras ) sp. indicates the presence of lower Upper Albian, possibly the pricei Zone. There is evidence, in the form of specifically indeterminate Mortoniceras (Mortoniceras) sp., of a level within the inflatum to fallax Zone inteval from a single locality, but no evidence of the succeeding parts of the upper Upper Albian. The base of the Kawagarth Formation that succeeds the Lumshiwal yields lower Upper Albian Mortoniceras (M.) geometricum Spath, 1932 of the Mortoniceras pricei Zone, northwest of Darmasand in the Samana range.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 47-98
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:

Skutki spowolnienia przekształcania siedlisk hydrogenicznych w wyniku zaniechania eksploatacji kredy jeziornej
Consequences of the decrease of hydrogenic sites transformations as a result of discontinuation of lacustrine chalk exploitation

Autorzy:

Lemkowska, B

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/399517.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Inżynierii Ekologicznej

Tematy:

retardacja
kreda jeziorna
wapnowanie
retardation
lacustrine chalk
liming

Opis:

Największe wydobycie kredy jeziornej (3,5 mln t • rok-1) miało miejsce w latach 90-tych XX, kiedy transport nawozów wapniowych był dotowany. Od momentu zaniechania wsparcia finansowego dla producentów, wydobycie kredy zostało zahamowane. Aktualnie wydobycie ma miejsce tylko na jednym obiekcie spośród 176 udokumentowanych złóż. Jego zasoby bilansowe 165 tys. ton są pomniejszane rocznie o 16 tys. ton. Zaniechano wydobycia na 68 obiektach, przy czym w 7 przypadkach wyeksploatowano złoże. Wstrzymanie eksploatacji spowodowało zmniejszenie zużycia nawozów wapniowych z 200 kg CaO do 37 kg • ha-1 • rok-1. Tereny poeksploatacyjne tylko częściowo zrekultywowano, formując zbiorniki wodne, zalesiając, tworząc antropogeniczne grunty orne. Część pozostawiono bez uporządkowania terenu, porzucając elementy infrastruktury wykorzystywanej podczas eksploatacji. Dawne mokradła zostały przekształcone geomechanicznie i są wykorzystywane jako nielegalne wysypiska śmieci. Retardacja eksploatacji zasobów kredyjeziornej zapewnia zachowanie złóż, prolongatę funkcjonalności ekosystemów w stanie utrzymaniaświadczonych przez nie usług. Wiąże się również z zaniechaniem wapnowania gleb i negatywnymi skutkami postępującego ich zakwaszenia.
The greatest exploitation of lacustrine chalk (3.5 million t per year) was noted in the 90. of 20th century when the transport of calcareous fertilizers was subsidized by the government. Since the financial support was desisted, the excavation of the chalk was stopped. Now, the excavation of chalk takes place only at one site, among 176 documented ones. Its resources of 165,000 t are decreased by 16,000 t every year. The exploitation was stopped at 68 sites, among which seven were completely exploited. The reduction in exploitation resulted in decreasing calcareous fertilization from 200 kg CaO to 37 kg CaO per hectare per year. After exploitation, these areas were partly reclaimed andtransformed into water bodies, forests, anthropogenic arable lands. Some areas were left unarranged with parts of infrastructure used during exploitation. Former wetlands were geomechanically transformed and are used as illegal landfills. Retardation of lacustrine chalk exploitation saves the deposits and maintains the ecosystem functions. It is also associated with decreasing soil liming and negative effects of acidification.

Źródło:

Inżynieria Ekologiczna; 2013, 34; 173-180
2081-139X
2392-0629

Pojawia się w:

Inżynieria Ekologiczna

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:

Chełm podziemny : mało kto wie, że w mieście kojarzącym się raczej z manifestem PKWN, a nie górnictwem, można zwiedzić białą kopalnię -- unikatowy zabytek w skali światowej

Autorzy:

Wojtyś, Apolinary.

Powiązania:

Polska Zbrojna 2003, nr 47, s. 31

Data publikacji:

2003

Tematy:

Kreda (skała) Chełm (woj. lubelskie)

Opis:

Fot.

Dostawca treści:

Bibliografia CBW

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:

Weryfikacja stratygrafii utworów wyższej górnej jury i niższej dolnej kredy w środkowej części przedgórza Karpat w świetle nowych danych mikropaleontologicznych

Autorzy:

Urbaniec, A.
Świetlik, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2061392.pdf

Data publikacji:

2003

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

stratygrafia
jura
kreda
litologia
biostratygrafia
Jurassic
lithology
biostratigraphy
stratigraphy

Źródło:

Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 105-110
1896-7876
1731-3708

Pojawia się w:

Volumina Jurassica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:

Turonian ammonite faunas from the southern Corbières, Aude, France

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Bilotte, M.
Melchior, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950357.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja

Opis:

The Turonian successions of the southern Corbières comprise three transgressive-regressive cycles in which ammonites occur in three intervals. The lowest comes from the glauconitic basal transgressive unit of the first cycle, and comprises 21 species, including Kamerunoceras douvillei (Pervinquière, 1907), Kamerunoceras turoniense (d’Orbigny, 1850), Spathites (Jeanrogericeras) revelerianus (Courtiller, 1860), Spathites (Jeanrogericeras) combesi (d’Orbigny, 1856), Mammites nodosoides (Schlüter, 1871), Mammites powelli Kennedy, Wright and Hancock, 1987, Fagesia tevestensis (Péron, 1896), Neoptychites cephalotus (Coutiller, 1860), Thomasites rollandi (Thomas and Péron, 1889), Wrightoceras wallsi Reyment, 1954, and Choffaticeras (Choffaticeras) quaasi (Péron, 1904). This is a Lower Turonian assemblage referred to the Mammites nodosoides Zone, although the possibility that elements from the preceding Fagesia catinus Zone are also present cannot be excluded. The fauna from the transgressive glauconitic interval of the succeeding cycle comprises nine species, including Romaniceras (Romaniceras) mexicanum Jones, 1938, Romaniceras (Yubariceras) ornatissimum (Stoliczka, 1864), Pseudotissotia galliennei (d’Orbigny, 1850), Collignoniceras woollgari (Mantell, 1822) sensu lato, Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, and Eubostrychoceras (Eubostrychoceras) saxonicum (Schlüter, 1872). They indicate the Middle Turonian Romaniceras (R.) mexicanum and R. (Y.) ornatissimum zones. The highest fauna, from the Marnes supérieurs de Saint-Louis of the Saint-Louis syncline, is: Subprionocyclus sp. juv., Prionocyclus sp. and Worthoceras cf. rochatianum (d’Orbigny, 1850). The Subprionocyclus are minute individuals that resemble S. bravaisianus (d’Orbigny, 1841), and suggest the presence of the lower Upper Turonian bravaisianus Zone.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 437-494
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:

Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a United States Western Interior ammonite from the Upper Turonian of the southern Corbières, Aude, France

Autorzy:

Melchior, P.
Bilotte, M.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139013.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja

Opis:

A newly discovered ammonite faunule from the Padern region of the southern Corbières in southern France includes representatives of typical northwest European Upper Turonian species Subprionocyclus cf. neptuni (Geinitz, 1850) and Lewesiceras cf. woodi Wright 1979, tethyan/ northwestern Pacific species Phyllopachyceras cf. ezoense (Yokoyama, 1890), Anagaudryceras involvulum (Stoliczka, 1865) and, Desmoceras (Pseudouhligella) sp., together with Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a species previously known only from New Mexico in the United States, where it is regarded as Middle Turonian. The faunule occurs above one with Romaniceras (R.) mexicanum Jones, 1938 and Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, also originally described from New Mexico and northern Mexico, and recently described from the Uchaux massif in Vaucluse in southern France. The records suggest that the base of the Upper Turonian may be drawn at different, higher level in the United States Western Interior than in Europe. The coming together of these mixed faunal elements may be a result of high sea levels, and changing oceanic circulation patterns.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 121-134
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:

Scaphitid ammonites from the Upper Cretaceous of KwaZulu-Natal and Eastern Cape Province, South Africa

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Klinger, H. Ch.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138833.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

scaphitid ammonites
Cretaceous
South Africa
amonity
kreda
Republika Południowej Afryki

Opis:

Scaphitid ammonites are described and illustrated from the Upper Cretaceous of the coastal region of north-eastern South Africa. Scaphites kieslingswaldensis Langenhan and Grundey, 1891, Scaphites manasoaensis Collignon, 1965, and Yezoites concinna sp. nov. occur in the Coniacian part of the St Lucia Formation in northern KwaZulu-Natal. A further Yezoites sp. may also be from this level. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. occurs in the Santonian to Lower Campanian Mzamba Formation on the northernmost coast of Eastern Cape Province. Yezoites australis sp. nov. occurs in the Upper Santonian part of the St Lucia and Mzamba formations of these areas, and Scaphites reesidei Collignon, 1969, is recorded from the Lower Campanian part of the Mzamba Formation. The scaphitid assemblage includes species previously described from Western Europe and Madagascar, together with Argentoscaphites, previously known only from Patagonia (and possibly South India). Dimorphism is recognised in Scaphites reesidei, Yezoites concinna sp. nov. and Y. australis sp. nov. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. and Yezoites sp. are represented by microconchs only. Dimorphism has not been recognised in Scaphites kieslingswaldensis.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 527-543
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:

Zielona Antarktyda - zmiany klimatu i szaty roślinnej Antarktydy podczas kredy i kenozoiku

Autorzy:

Tomczyk, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/856336.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

Tematy:

Antarktyda
warunki klimatyczne
szata roslinna
mezozoik
kreda
kenozoik
zmiany klimatyczne

Źródło:

Wszechświat; 2016, 117, 07-09
0043-9592

Pojawia się w:

Wszechświat

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:

Charakterystyka macierzystości wybranych utworów fliszowych w przygranicznej strefie polskich Karpat Zewnętrznych
Source rock characteristic of the selected flysch deposits in the transfrontier area of the Polish Outer Carpathians

Autorzy:

Kosakowski, P.
Więcław, D.
Kotarba, M. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183729.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

geochemia naftowa
potencjał węglowodorowy
Karpaty zewnętrzne
warstwy menilitowe
kreda górna
kreda dolna
petroleum geochemistry
hydrocarbon potential
Outer Carpathians
Menilite Beds
Upper Cretaceous
Lower Cretaceous

Opis:

Charakterystykę geochemiczną poziomów potencjalnie macierzystych utworów fliszowych jednostek alochtonicznych wschodniej części polskich Karpat Zewnętrznych wykonano dla dolnokredowych warstw wierzowskich, lgockich i spaskich, górnokredowych warstw istebniańskich i inoceramowych oraz oligoceńskich warstw menilitowych. W analizie wykorzystano wyniki badań geochemicznych 875 próbek skał z profili 11 odwiertów i 48 odsłonięć w polskiej i przygranicznej ukraińskiej części Karpat Zewnętrznych. Wyniki badań geochemicznych potwierdzają, że warstwy menilitowe są najlepszymi skałami macierzystymi. Ropotwórczy kerogen II typu jest generalnie niedojrzały lub dojrzały w fazie wczesnej "okna ropnego". Parametry kinetyczne kerogenu warstw menilitowych są zbliżone w jednostkach śląskiej i skolskiej oraz wyraźnie niższe w jednostce borysławsko-pokuckiej. Pozostałe analizowane kredowe wydzielenia litostratygraficzne lokalnie spełniają ilościowe kryterium macierzystości i mogą uzupełniać bilans węglowodorowy utworów fliszowych Karpat.
Potential source rock horizons of the flysch cover were geochemically characterized in the eastern border area of the Polish flysch Carpathians: Lower Cretaceous Verovice, Lgota and Spas Beds, Upper Cretaceous Istebna and Inoceramian Beds as well as Oligocene Menilite Beds. The results of geochemical analyses of 875 rock samples collected from 11 boreholes and 48 outcrops in the Polish Outer Carpathians as well as from the adjacent Ukrainian were analyzed. The results indicate that Menilite Beds are the best source rocks of the Carpathian flysch cover in all analyzed tectonic units. The oil-prone Type II kerogen, deposited in marine environment of regular salinity, was proved to be usually immature or mature at an early stage of "oil window". Kinetic parameters of organic matter dispersed in the Menilite Beds, calculated based on organic sulphur content, are similar for the Silesian and Skole units and significantly lower in the Boryslav-Pokuttya Unit. The remaining lithostratigraphic divisions: Verovice, Lgota, Spas, Istebna and Inoceramian Beds, locally meet the source-rock requirements and can supplement the hydrocarbon balance of the Carpathians.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 4/1; 155-190
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:

Możliwości wykorzystania kredy ze złóż krajowych w technologiach odsiarczania spalin stosowanych w energetyce
The possibilities of using chalk from domestic deposits in flue gas desulphurization technologies used in the energy sector

Autorzy:

Hycnar, E.
Ratajczak, T.
Jończyk, W. M.
Wal, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/394738.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Tematy:

sorbenty SO2
skały węglanowe
kreda jeziorna
kreda pisząca
złoże Bełchatów
złoże Mielnik
SO2 sorbents
carbonate rocks
lacustrine chalk
chalkstone
Bełchatów deposit
Mielnik deposit

Opis:

W artykule przedstawiono rezultaty badań mioceńskiej kredy jeziornej ze złoża węgla brunatnego Bełchatów i czwartorzędowej kredy piszącej ze złoża Mielnik nad Bugiem. Charakter mineralogiczno-petrograficzny, wysoka zawartość CaCO3, rozbudowana porowatość i rozwinięta powierzchnia właściwa wskazują, że badane surowce reprezentują materiał o wysokiej aktywności chemicznej. Ocena zdolności sorpcyjnych kredy jeziornej i piszącej względem SO2 dokonana na podstawie wyznaczonych wartości wskaźników sorpcji bezwzględnej i reaktywności wskazuje, że skały te można traktować jako potencjalne sorbenty SO2 do zastosowania w technologii spalania fluidalnego.
The article presents the results of studies of the Miocene lacustrine chalk from the Bełchatów lignite deposit, and quaternary chalkstone from the Mielnik deposit from the Bug River. The mineralogical and petrographic features, high CaCO3 content, developed porosity and specific surface area indicate that the tested rocks represent high chemical activity material. The evaluation of the SO2 sorption capacity of lacustrine chalk and chalkstone conducted on the basis of absolute sorption and reactivity indices shows that these rocks can be considered as potential SO2 sorbents in the fluidized bed combustion technology.

Źródło:

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN; 2016, 96; 71-79
2080-0819

Pojawia się w:

Zeszyty Naukowe Instytutu Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:

The proposal of a GSSP for the Berriasian Stage (Cretaceous System): Part 2

Autorzy:

Wimbledon, William A.P.
Reháková, Daniela
Svobodová, Andrea
Elbra, Tiiu
Schnabl, Petr
Pruner, Petr
Šifnerová, Krýstina
Kdýr, Šimon
Frau, Camille
Schnyder, Johann
Galbrun, Bruno
Vaňková, Lucie
Dzyuba, Oksana
Copestake, Philip
Hunt, Christopher O.
Riccardi, Alberto
Poulton, Terry P.
Bulot, Luc G.
De Lena, Luis

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2060930.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

Cretaceous
GSSP
biostratigraphy
magnetostratigraphy
Vocontian Basin
Berriasian stages
Kreda
biostratygrafia
magnetostratygrafia

Opis:

In part 1 of this work we discussed the possibilities for the selection of a GSSP for the Berriasian Stage of the Cretaceous System, based on prevailing practical methods for correlation in that J/K interval, traditional usage and the consensus over the best boundary markers that had developed in the last forty years. This consensus has developed further, based on the results of multidisciplinary studies on numerous sites over the last decade. Here in Part 2 we give an account of the application of those results by the Berriasian Working Group (ISCS), and present the stratigraphic evidence that justifies the selection of the locality of Tré Maroua (Hautes-Alpes, SE France) as the proposed GSSP. We describe a 45 m-thick section in the Calcaires Blancs vocontiens – that part of the formation covering the calpionellid Chitinoidella, Remanei. Intermedia, Colomi, Alpina, Ferasini, Elliptica and Simplex biozones. The stratigraphic data collected here has been compiled as part of a wider comparative study of complementary Vocontian Basin sites (with localities at Charens, St Bertrand, Belvedere and Le Chouet). Evidence from Tré Maroua thus sits in this substantial regional biostratigraphic and magnetostratigraphic context. For the purposes of the GSSP definition, here we particularly concentrate on the unbroken sequence and biotic markers in the interval immediately below the boundary, the Colomi Subzone (covering circa 675,000 years), and immediately above, the Alpina Subzone (covering circa 725,000 years). Particularly significant fossil datums identified in the Tré Maroua profile are the primary basal Berriasian marker, the base of the Alpina Subzone (a widespread event marked by dominance of small Calpionella alpina, with rare Crassicollaria parvula and Tintinopsella carpathica): the base of the Berriasian Stage is placed at the base of bed 14, which coincides with the base of the Alpina Subzone. Secondary markers bracketing the base of the Calpionella Zone are the FOs of the calcareous nannofossil species Nannoconus wintereri, close below the boundary, and the FO of Nannoconus steinmannii minor, close above. The Tithonian/Berriasian boundary level occurs within M19n.2n, in common with many documented sites, and is just below the distinctive reversed magnetic subzone M19n.1r (the so-called Brodno reversal). We present data which is congruent with magnetostratigraphic and biostratigraphic data from other key localities in France and in wider regions (Le Chouet, Saint Bertrand, Puerto Escaño, Rio Argos, Bosso, Brodno, Kurovice, Theodosia…), and thus the characteristics and datums identified at Tré Maroua are key for correlation and, in general, they typify the J/K boundary interval in Tethys and connected seas

Źródło:

Volumina Jurassica; 2020, 18, 2; 121-160
1896-7876
1731-3708

Pojawia się w:

Volumina Jurassica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:

Earliest eutherian mammal skull, from the Late Cretaceous [Coniacian] of Uzbekistan
Najstarsza czaszka ssaka lozyskowego z poznej kredy [koniaku] Uzbekistanu

Autorzy:

McKenna, M C
Kielan-Jaworowska, Z
Meng, J

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21177.pdf

Data publikacji:

2000

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

uzebienie
fauna kopalna
Daulestes nessovi
kreda
ssaki
Uzbekistan
paleontologia
Asioryctitheria
czaszki

Opis:

We describe a partially crushed skull and dentaries of a sub-adult individual of Daulestes nessovi sp. n., from the Coniacian of Uzbekistan. This is the earliest known eutherian skull (about 87 Ma) and the sixth genus of Cretaceous eutherians in which a skull is available. Because the skull of D. nessovi is sub-adult, certain plesiomorphic features may be ontogenetic and should be interpreted with caution. Four upper premolars and five lower premolariform teeth were in use (possibly to become four lowers when fully adult). The upper cheek-teeth have winged conules; M2 has large parastylar and small metastylar projections. Pre- and postcingula are lacking on DP4 and the upper molars. The talonids of dp4-m2 are about 90% as wide as the trigonids, with widely separated entoconid and hypoconulid. The skull has a large sphenorbital fissure, no foramen rotundum, and apparently no pterygoid process of the sphenoid. A large orbital wing of the palatine prevents maxilla-frontal contact within the orbit. The zygomatic arch is slender. The cochlea has one full turn, with an expanded apex, which suggests that a lagena might have been present. A large malleus with a robust anterior process, and a large promontorium may be due to young age of the individual or a primitive retention, as in the platypus. Because of the similarity to Asioryctidaem both cranial structure and dentition, we assign Daulestes tentatively to Asioryctitheria Novacek et al. 1997, family incertae sedis.
W pracy opisano częściowo uszkodzoną czaszkę młodego osobnika określonego jako Daulestes nessovi sp. n. z koniaku Uzbekistanu. Jest to najwcześniejsza czaszka ssaka łożyskowego, licząca ok. 87 milionów lat. Daulestes jest szóstym rodzajem kredowego ssaka łożyskowego, którego czaszka jest znana. Ponieważ czaszka D. nessovi należy do młodocianego osobnika, niektóre cechy plezjomorficzne mogą być związane z wczesnym stadium rozwojowym. W czaszce występują cztery górne przedtrzonowce i pięć dolnych, jest jednak możliwe, że w stadium dorosłym dolnych było też tylko cztery. Na górnych zębach policzkowych występują konułe ze skrzydełkami. Na M2 wyrostek parastylarny jest duży, metastylarny - mały. Pre- i postcingula nie występują na mlecznym czwartym przedtrzonowcu ani na trzonowcach. Talonidy dp4-m2 mierzą ok. 90 % szerokości trygonidów, a entokonidy są oddalone od hipokonulidów. W czaszce występuje duża szczelina klinowo-oczodołowa i zapewne brak wyrostka skrzydłowego kości klinowej. Duże skrzydło oczodołowe kości podniebiennej powoduje, że brak jest kontaktu między szczęką a kością oczodołową w obrębie oczodołu. Wyrostek jarzmowy jest delikatny. Błędnik ma jeden pełny skręt z rozszerzonym wierzchołkiem, co może wskazywać na obecność lageny. Duży młoteczek z silnym wyrostkiem przednim oraz duże promontorium mogą być związane z młodym wiekiem osobnika lub zachowaniem cechy plezjomorficznej (jak u dziobaka). W związku z podobieństwem do Asioryctidae zarówno w budowie czaszki, jak i uzębienia, Daulestes został zaliczony do Asioryctitheria Novacek et al. 1997, rodzina incertae sedis.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 1-54
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:

On variation in Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian of western Kazakhstan

Autorzy:

Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138676.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Schloenbachia
variation
Cenomanian
Cretaceous
Kazakhstan
amonity
mutacja
cenoman
kreda
Kazachstan

Opis:

An assemblage of 94 specimens of Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian Sharpeiceras schlueteri Subzone of the Mantelliceras mantelli Zone of the Besakty section in the Mangyshlak Mountains of western Kazakhstan includes 26 complete adults that range from to 59–174 mm in diameter. No size-related dimorphism was detected in the assemblage, which shows wide, continuous intraspecific variation. This is described in terms of five formae; from robust to gracile these are: ventriosa, varians sensu stricto, subtuberculata, intermedia, and subplana. The ratio of robust (ventriosa + varians sensu stricto) to gracile (subtuberculata + intermedia + subplana) individuals is 34% to 66%. The reference specimens of the formae and their synonyms are described and illustrated, and related to the Besakty material. The modification of adult body chamber ornament of all formae is documented, and Jakeiceras Cooper and Owen, 2011 is shown to be based on an adult of a passage form between forma subtuberculata and forma intermedia. The differences between Lower Cenomanian S. varians, lower Middle Cenomanian S. coupei (Brongniart, 1822), and upper Middle and lower Upper Cenomanian S. lymensis Spath, 1926b are described and illustrated.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 443-468
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:

Wpływ dodatku wodnej zawiesiny kredy do gnojowicy na straty azotu
Nitrogen losses as affected by addition of water chalk suspension to the slurry

Autorzy:

Grzebisz, W.
Cyna, K.
Nestorowicz, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/238979.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Instytut Technologiczno-Przyrodniczy

Tematy:

kreda
gnojowica
świnia
azot
strata
pH
chalk
pig slurry
nitrogen
losses

Opis:

Przeprowadzone badania wykazały, że straty azotu z gnojowicy trzody chlewnej zależą od temperatury, osiągając po 16 dniowej inkubacji 16% i 48%, odpowiednio w t = 10°C i 18°C. Wodna zawiesina kredy, dodana do gnojowicy, w dawce 160 cm3/l, pozwoliła zmniejszyć straty, odpowiednio do 2% i 20%. Ochronne działanie kredy można wytłumaczyć wystąpieniem serii procesów zdefiniowanych jako efekt zwrotny hydrolizy węglanu wapnia.
Conducted study revealed that the losses of total nitrogen (N1) from pig slurry depend on the temperature, reaching after 16 days of incubation 16% and 48% at t = 10 and 18 deg C, respectively. Water chalk suspension added to pig slurry at the rate of 160 cm3/l enabled to reduce the total nitrogen losses down to 2% and 20%, respectively. The protective effect of this additive may be explained by the occurrence of a series of processes defined as the turning effect of calcium carbonate hydrolysis.

Źródło:

Problemy Inżynierii Rolniczej; 2007, R. 15, nr 1 cz.2, 1 cz.2; 101-105
1231-0093

Pojawia się w:

Problemy Inżynierii Rolniczej

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 16.

Tytuł:

Quantitative data on the genus Loftusia from the Zagros Mts., northern Iraq

Autorzy:

Görmüş, M.
Nuaimy, Q. A. M.
Ameen Lawa, F. A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139008.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Loftusia
northern Iraq
maastrichtian
quantitative data
Irak
mastrycht
kreda późna
dane ilościowe

Opis:

The Maastrichtian sediments of northern Iraq are rich in larger benthic foraminifera. Among them, the genus Loftusia is well-known one because of its significant palaeogeographic distribution across the Mediterranean and Middle East. In this study, observations of abnormal test shapes, species recognition criteria and endoskeleton characteristics of Loftusia are discussed, based on the new material from north-eastern Iraq. The following species of Loftusia are described: Loftusia elongata Cox, L. persica Brady, Loftusia morgani Douvillé, L. anatolica Meriç, L. matsumarui Meriç and Görmüs, L. minor B Cox, L. ketini B Meriç and L. kahtaensis Meriç, Loftusia minor A Cox, L. oktayi Meriç and L. baykali Meriç. The predominant species are Loftusia elongata, L. morgani and L. baykali. Skewed abnormal individuals and epidermal parts of the endoskeleton structure are also interesting aspects to note. Quantitative data obtained for Loftusia allow us to better understand and interpret species identification criteria, abnormal occurrences and the endoskeleton structure.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 207-218
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 17.

Tytuł:

Taxonomy and taphonomy of Cenomanian (Upper Cretaceous) nautilids from Annopol, Poland

Autorzy:

Machalski, M.
Wilmsen, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139221.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

nautilids
condensed deposits
taphonomy
cenomanian
Cretaceous
Annopol
Polska
tafonomia
cenoman
kreda
Polska

Opis:

A nautilid faunule of seven specimens, comprising Eutrephoceras bouchardianum (d’Orbigny, 1840), Cymatoceras deslongchampsianum (d’Orbigny, 1840), and Cymatoceras tourtiae (Schlüter, 1876) is described from a condensed middle Cenomanian interval at Annopol, Poland. C. tourtiae is recorded for the first time in Poland. The studied material consists of reworked phosphatised internal moulds of phragmocones, which may be of early or middle Cenomanian age, given the stratigraphic range of the associated ammonites. The nautilid moulds vary in inferred mode of infilling, and in intensity of abrasion, bioerosion and mineralisation. The sediment entered the phragmocones in two ways: 1) through punctures in the shell, the result of bioerosion or mechanical damage; 2) through siphonal openings by intracameral currents. In contrast to the fossil moulds from the Albian phosphorites of Annopol, which originated via direct precipitation of apatite around and/or inside fossils, the present nautilid moulds seem to have originated through secondary phosphatisation of the initially calcareous moulds. Diversity of taphonomic signatures in nautilid material from the middle Cenomanian interval at Annopol is compatible with the complex, multievent depositional scenario proposed for this level.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 495-506
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 18.

Tytuł:

The OAE1a in Cuchía (Early Aptian, Spain): C and O geochemistry and global correlation

Autorzy:

García-Mondéjar, J.
Fernández-Mendiola, P. A.
Owen, H. G.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139445.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
Aptian
Basque-Cantabrian Basin
C-O isotopes
TOC
kreda
apt
izotopy

Opis:

C-isotopes, TOC and O geochemical data from the lower Aptian Cuchía section in the western Basque-Cantabrian basin (BCB) allow an accurate delimitation of the OAE1a-equivalent and its geochemical Menegatti´s segments, a detailed δ¹³C_carb correlation with regional and interregional sections, and a high-resolution construction of TOC and bulk-rock δ¹⁸O_carb curves and their interpretation. The δ¹³C_carb values range from -2‰ and +4‰ (VPDB). They agree with previous data from the eastern BCB sections (Aralar) confirming the ammonite age of the OAE1a in the Basque-Cantabrian basin: Deshayesites forbesi, Deshayesites deshayesi, and Deshayesites deshayesi-Dufrenoyia furcata transition Zones. Interregional δ¹³C_carb correlation with pelagic (Cismon, Italy, and Mid-Pacific Mountains, DSDP Site 463) and neritic (Roquefort-La Bédoule, France) core sections, reveals a common profile of a wide negative excursion characteristic of the OAE1a. It consists of a double trough separated by a flat relative maximum, with two negative spikes in the upper trough of neritic sections. TOC absolute values range from 0.12% to 1.37%. Segments of the TOC curve with persistent low values closely correspond with descending segments of the δ¹³C_carb curve, and are attributed to lesser organic productivity in the BCB. Detailed bulk-rock δ¹⁸O_carb data (-5.71‰ to -1.05 ‰ PDB) and variation curve show two main positive O-isotope shifts and three minor positive inflections, within a general negative trend characteristic of the OAE1a. The two major positive shifts correspond to both shallowing upwards sequences and the lowermost can be related to a eustatic sea level fall. Independent interregional correlation of the O-isotope shifts with C-isotopes supports their interpretation as punctuating colder events within a general warming trend.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 525-543
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 19.

Tytuł:

A new type of slumping-induced soft-sediment deformation structure: the envelope structure

Autorzy:

Byun, Uk Hwan
van Loon, A. J. (Tom)
Kwon, Yi Kyun
Ko, Kyoungtae

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950457.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

Gyeokpori Formation
Cretaceous
lacustrine environment
slumping
conglomerate
kreda
środowisko jeziorne
opadanie
konglomerat

Opis:

The sediments of the Cretaceous Gyeokpori Formation in south-western South Korea accumulated in a lake in which mainly siliciclastic rocks were deposited, with some interbedded volcaniclastics. The nearby volcanic activity resulted in unstable lake margins inducing a dominance of gravity-flow deposits. The high sedimentation rate facilitated soft-sediment deformation on the sloping margin. The deposition of numerous gravity-flow deposits resulted in a vertically heterolithic stratification. The slumps are composed of different lithologies, which is expressed in different types of deformation due to the difference in cohesion between sandy and mussy layers within the slumps. Coarser-grained (cohesionless) slumps tend to show more chaotic deformation of their lamination or layering. The difference in slumping behaviour of the cohesive and non-cohesive examples is explained and modelled. A unique soft-sediment deformation structure is recognized. This structure has not been described before, and we call it ‘envelope structure’. It consists of a conglomerate mass that has become entirely embedded in fine-grained sediment because slope failure took place and the fine-grained material slumped down with the conglomerate ‘at its back’. The cohesive laminated mudstone formed locally slump folds that embedded the non-cohesive overlying conglomerate unit, possibly partly due to the bulldozing effect of the latter. This structure presumably can develop when the density contrast with the underlying and overlying deposits is exceptionally high. The envelope structure should be regarded as a special – and rare – type of a slumping-induced deformation structure.

Źródło:

Geologos; 2019, 25, 2; 111-124
1426-8981
2080-6574

Pojawia się w:

Geologos

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 20.

Tytuł:

Badania zmineralizowanego drewna z Arabii Saudyjskiej i z północnych Czech
Mineralised wood from Saudi Arabia and Northern Czech Republic

Autorzy:

Pitera, H.
Wojewoda, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183716.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

kreda
karbon
drewno skrzemieniałe
skład chemiczny
Cretaceous
Carboniferous
silicified wood
chemical composition

Opis:

W pracy zawarto wyniki badania dwóch próbek skrzemieniałego drewna. Próbkę pierwszą pobrano na pustyni w Arabii Saudyjskiej w Al Hawtah, a drugą pobrano na terenie północnych Czech w okolicach Trutnowa. Pierwsza próbka pochodzi z okresu kredowego (formacja z Wasia), a druga jest z okresu karbońskiego. Obydwa okazy poddano obserwacjom makroskopowym oraz mikroskopowym (w świetle przechodzącym i w mikroskopie skaningowym). Przeprowadzono również kilka chemicznych analiz punktowych, a w przypadku próbki pierwszej wykonano analizę rentgenograficzną. W drewnie zmineralizowanym z Arabii Saudyjskiej stwierdzono zanieczyszczenia związkami organicznymi, obecność kalcytu oraz domieszkę minerałów ilastych i kryptokrystaliczny pigment o barwie brunatnej (prawdopodobnie hematyt). Próbka z Czech jest silnie zsilifikowana. Efektem tego procesu jest obserwowany w niej kwarc i chalcedon. Pozwala to na wyciągnięcie wniosku o obecności w niej dwóch generacji krzemionki. I generacja, wcześniejsza, reprezentowana jest przez kwarc; późniejsza II generacja to chalcedon. W przypadku tej próbki również widoczne jest nagromadzenie drobnoziarnistego pigmentu o barwie brunatnoczerwonej na powierzchniach skupień kwarcu bądź chalcedonu.
In this study two samples of silicified wood were examined. One sample was found on a desert in Saudi Arabia, and the second one was taken in the Czech Republic. The first sample represents the Cretaceous period (Wasia), and the second one - Carboniferous. Both specimens were subjected to the macroscopic inspection, microscopic analysis (in the transmitted light and the scanning microscope). Some point analyses were also carried out, and in the case of the first sample the X-ray analysis was made. In the mineralised wood from Saudi Arabia polluting with organic compounds was detected, as well as presence of calcite and admixtures of clay minerals, and cryptocrystalline pigment of dark brown colour (probably haematite). The sample from the Czech Republic (an outcrop near Trutnov) is strongly silicified. The quartz and chalcedony observed in it are effects of this process. This allows for a conclusion about the presence of two generations of the silica in the sample. The first, earlier generation is represented by quartz; and the later, second generation of silica is the chalcedony. In the case of this sample concentration of fine-grained pigment of brown-red colour is also visible on surfaces of quartz or chalcedony.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2010, 36, 1; 49-66
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 21.

Tytuł:

Mosasauroid predation on an ammonite – Pseudaspidoceras – from the Early Turonian of south-eastern Morocco

Autorzy:

Gale, A. S.
Kennedy, W. J.
Martill, D.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138610.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

predation
ammonite
mosasauroidae
Cretaceous
Turonian
Morocco
drapieżnictwo
amonit
mozazaury
kreda
turon
Maroko

Opis:

A juvenile specimen of the ammonite Pseudaspidoceras from the Early Turonian of the Goulmima area in the Province of Er-Rachida in south-eastern Morocco shows clear evidence of predation by a tooth-bearing verte-brate. Most of the body chamber is missing, as a result of post-burial compactional crushing. The adapertural part of the shell on the left flank of the surviving fragment of body chamber bears six circular punctuations; the right flank four. These are interpreted as the product of a single bite by a mosasauroid, probably a Tethysaurus. The taxonomy of the Goulmima Pseudaspidoceras is discuused in an appendix.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 31-46
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 22.

Tytuł:

Systematic palaeontology of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France), and its implications for biostratigraphy

Autorzy:

Frau, C.
Bulot, L. G.
Wimbledon, W. A. P.
Ifrim, C.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138820.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Berriasian
Cretaceous
biostratigraphy
Le Chouet
France
amonity
berias
kreda
biostratygrafia
Francja

Opis:

This study describes ammonite taxa of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France). Emphasis is placed on new and poorly known Himalayitidae, Neocomitidae and Olcostephanidae from the lower part of the Jacobi Zone auctorum. Significant results relate the introduction of Lopeziceras gen. nov., grouping himalayitid-like forms with two rows of tubercles, and Praedalmasiceras gen. nov., grouping the early Berriasian Dalmasiceras taxa. Study of the ontogenetic sequences of both genera show that they were derived from late Tithonian Himalayitidae. This supports the distinction between the subfamilies Himalayitinae and Dalmasiceratidae subfam. nov. Content, variation, dimorphism and vertical range of the Neocomitidae Berriasella, Pseudoneocomites, Elenaella and Delphinella are discussed. A conservative use of the Olcostephanidae Proniceras is followed herein.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 2; 175-204
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 23.

Tytuł:

Badania możliwości zastąpienia barytu kredą w obciążonej płuczce poliglikolowej z polimerem PT-51 do przewiercania skał ilastych
Barite replacement with chalk in weighted polyglycol drilling mud with PT-51 polymer to drilling in clays and shales - lab research

Autorzy:

Kopeć, P.
Wysocki, S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/300495.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

płuczki wiertnicze
materiały obciążające
baryt
kreda
drilling muds
weighting agents
barite
chalk

Opis:

Prawidłowe obciążenie płuczki jest bardzo ważne dla procesu wiercenia, aby zrównoważyć ciśnienia złożowe oraz wywierać przeciwciśnienie na ściany otworu. W przypadku niewłaściwie dobranej płuczki wiertniczej do przewiercania skał ilastych obserwuje się efekt "płynięcia skał". Aby temu zapobiegać stosuje się płuczki o podwyższonej gęstości. Stosowane do obciążania płuczek materiały powinny być obojętne chemicznie względem składników płuczki oraz nie powinny wpływać znacząco na parametry technologiczne, dodatkowo, ze względu na duże zużycie, powinny być łatwodostępne oraz tanie. W niniejszej pracy przebadano możliwość zastąpienia barytu kredą w obciążonej płuczce poliglikolowej do przewiercania skał ilastych. Przeprowadzone badania wykazały, że użycie kredy i barytu w skomponowanej płuczce poliglikolowej skutecznie obciąża płuczkę do gęstości 1,5 g/cm3, bez znaczącego wpływu na parametry reologiczne. Kreda wpływa podobnie jak baryt na parametry technologiczne, przy czym posiada mniejsze właściwości ścierne i jest tańsza od barytu.
The right weighting of drilling mud is very important for drilling to balance well pressure and exert back pressure to the walls. In instance to wrong match of drilling mud, there is a crawling rocks effect. In order to prevent this effect, drilling mud with high density are use. Materials which we use to weighting should be a chemical inertness to other components of mud and don't change of technological parameters. Because of high consumption it also should be easily accessible and cheap. In this work we research for replacement barite by chalk in weighted polyglycol drilling mud to reboring clays and shales. Research show that using a chalk and barite on prepared mud successfully weight it to density of 1.5 g/cm3 without significant influence of rheological parameters. Chalk influence similarly like barite at technological parameters and have lower abrasiveness and it's cheaper than barite.

Źródło:

Wiertnictwo, Nafta, Gaz; 2010, 27, 1--2; 217-223
1507-0042

Pojawia się w:

Wiertnictwo, Nafta, Gaz

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 24.

Tytuł:

Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation in its type area (Magura Nappe, Outer Carpathians)

Autorzy:

Waśkowska, Anna
Golonka, Jan
Starzec, Krzysztof
Cieszkowski, Marek

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1835592.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Upper Cretaceous
Paleogene
lithostratigraphy
foraminifera
biostratigraphy
kreda górna
paleogen
litostratygrafia
otwornice
biostratygrafia

Opis:

The Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation, a part of the Magura Nappe succession in the Polish Outer Carpathians, is described in terms of its detailed litho- and biostratigraphy. The formation stretches along the marginal part of the Siary Unit, from the Jaworzynka stratotype area in the Silesian Beskid Mts up to the Mszana Dolna area in the Beskid Wyspowy Mts. Its equivalent in the Moravskoslezské Beskydy Mts of the Czech Republic is the Soláň Formation. In the stratotype area, the formation displays complex structure. We distinguish four lithological units, i.e., Biotite Sandstone and Shale (I), Shale (II), Mutne Sandstone Member (III) and Thin-bedded Turbidite (IV) and provide the first detailed biostratigraphy of particular units. The first unit forms the most prominent part of the formation. It was deposited in the Middle Campanian-earliest Maastrichtian within the upper part of Caudammina gigantea Zone up to the lower part of the Rzehakina inclusa Zone. The second unit occurs only locally and its age is limited to the Maastrichtian, to the Rzehakina inclusa Zone. The third unit is composed of thick-bedded sandstones that in some parts may form more than the half of the total thickness of the formation. It is Late Maastrichtian-Danian in age and is placed in the upper part of the Rzehakina inclusa Zone and the lower part of the Rzehakina fissistomata Zone. It is usually covered by a thin package of thin-bedded turbiditic sandstone and shales of Danian-Thanetian age with foraminifera of the Rzehakina fissistomata Zone.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 3; 345-370
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 25.

Tytuł:

Multituberculate mammals from the Cretaceous of Uzbekistan

Autorzy:

Kielan-Jaworowska, Z
Nessov, L.A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21199.pdf

Data publikacji:

1992

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

ssaki
kreda
skamienialosci
kosci
Uzbekbaatar kizylkumensis
Uzbekistan
paleontologia
Cimolodonta
zeby przedtrzonowe
multituberkulaty

Opis:

The first western Asian multituberculates found in the Bissekty Formation (Coniacian) of Uzbekistan are described on the basis of a lower premolar (p4), a fragment of a lower incisor, an edentulous dentary, a proximal part of the humerus and a proximal part of the femur. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n. is defined as having a low and arcuate p4, possibly without a posterobuccal cusp; it presumably had two lower premolars, as inferred from the presence of a triangular concavity at the upper part of the anterior wall of p4, and p3 less reduced in relation to p4 than in non-specialized Taeniolabidoidea and Ptilodontoidea. Uzbekbaatar is placed in the Cimolodonta without indicating family and infraorder. It might have originated from the Plagiaulacinae or Eobaatarinae.
Praca zawiera opis pięciu okazów multituberkulatów z późnej kredy (z formacji Bissekty, należącej do koniaku) z pustyni Kizylkum w Uzbekistanie. Są to pierwsze multituberkulaty z terytorium byłego Związku Radzieckiego i jedne z nielicznych na świecie z pierwszej połowy późnej kredy. Ssaki kredowe zostały ostatnio odkryte na terenie Uzbekistanu i Kazakstanu, reprezentowane prawie wyłącznie przez ssaki łożyskowe i deltateroidy; multituberkulaty, znalezione tylko w formacji Bissekty, obejmują 1% okazów ssaków. Ta proporcja różni się bardzo od stosunków w większości odsłonięć górnej kredy Azji i Ameryki północnej, gdzie multituberkulaty z reguły stanowią 50 - 70% znajdowanych okazów ssaków, a w formacjach Lance i Bug Creek w Ameryce północnej nawet więcej. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n., został opisany na podstawie czwartego dolnego zęba przedtrzonowego (p4). Ząb ten ma stosunkowo niską, łukowato wygiętą koronę, z dziewięcioma grzebieniami i przypuszczalnie bez tylnego guzka policzkowego. Uzbekbaatar został zaliczony do podrzędu Cimolodonta, szczepu i rodziny incertae sedis. Cimolodonta charakteryzują się obecnością dwóch dolnych przedtrzonowych: p3 i p4, przy czym p4 jest duży i łukowato wygięty; przewiesza się on nad silnie zredukowanym p3, który jest jednokorzeniowy i ma kształt patyczka przylegającego do przedniego korzenia p4. Dwa szczepy zaliczone do Cimolodonta: Ptilodontoidea i Taeniolabidoidea różnią się budową dolnego siekacza. Ponieważ siekacz ten u Uzbekbaatar nie jest znany, przynależność nowego rodzaju do szczepu nie mogła zostać ustalona. Uzbekbaatar nie może być zaliczony do podrzędów Paulchoffatoidea lub Plagiaulacoidea ze względu na łukowaty kształt p4 i przypuszczalną obecność tylko dwóch dolnych zębów przedtrzonowych, gdy w obu tych podrzędach p4 ma kształt prostokątny i występują trzy lub cztery dolne zęby przedtrzonowe. Ponadto w pracy opisano okazy oznaczone jako Multituberculata indet. sp. A, B, C, reprezentujące bezzębną żuchwę, proksymalną część kości ramiennej i proksymalną część kości udowej. W żuchwie zachowały się zębodoły zębów przedtrzonowych i trzonowych, wskazujące że multituberkulat ten miał dwa przedtrzonowe. Porównania rozmiarów tych okazów, oraz przedtrzonowego opisanego jako Uzbekbaatar kizylkumensis wykazują, że opisane multituberkulaty należą przynajmniej do dwóch taksonów. Ponadto w pracy opisano fragment dolnego siekacza z tych samych warstw, zaliczonego z zastrzeżeniem do multituberkulatów. Zilustrowane zostały również czwarte zęby przedtrzonowe przedstawicieli Plagiaulacoidea i Taeniolabidoidea, oraz przeprowadzono porównania między nimi, z których wynika, że budowa czwartego dolnego przedtrzonowego (który często zachowuje się sam) pozwala wnioskować o budowie i rozmiarach trzeciego przedtrzonowego, a także o liczbie dolnych przedtrzonowych.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 1-17
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 26.

Tytuł:

Rozwój litofacjalny późnej kredy Niżu Polskiego
Lithofacies evolution of the Late Cretaceous Basin in the Polish Lowlands

Autorzy:

Leszczyński, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2062985.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

litofacje
paleotektonika
kreda górna
Niż Polski
lithofacies
palaeotectonic setting
Upper Cretaceous
Polish Lowlands

Opis:

Praca jest podsumowaniem wieloletnich badań autora prowadzonych nad stratygrafią, litologią i paleogeografią kredy górnej Niżu Polskiego. W wyniku syntezy danych z 1018 otworów wiertniczych skonstruowano 6 map litofacjalno-paleogeograficznych, odpowiadających wydzielonym dla basenu późnej kredy na obszarze Niżu Polskiego cyklom transgresywno-regresywnym: K3-II–K3-III (wczesny cenoman–starszy późny cenoman), K3-IV (najmłodszy cenoman–środkowy turon), K4-I (późny turon–koniak), K4-II (santon–najstarszy kampan), K4-III (młodszy wczesny kampan–najstarszy mastrycht) i K4-IV–K4-V (młodszy wczesny mastrycht–późny mastrycht). Na mapach zastosowano jakościowe rekonstrukcje litofacjalne, ze wskazaniem na dominujący składnik litologiczny oraz składniki litologiczne towarzyszące. Wydzielono dziewięć kategorii litofacjalnych, odpowiadających określonym środowiskom i systemom depozycyjnym. Są to litofacje: kredy piszącej, węglanowa (wapienna), węglanowo-krzemionkowa, marglista, ilasto-marglista, mułowcowo-marglista, mułowcowo-piaszczysto-marglista, węglanowo piaszczysta i piaszczysta. W ramach prac nad prezentowaną w artykule wersją map, autor dokonał też kompleksowej analizy materiałów z wierceń Niżu Polskiego, uwzględniając przede wszystkim profilowania geofizyki wiertniczej. Niektóre profile wierceń zostały zweryfikowane i ponownie zinterpretowane. W szczególności, akcent położono na analizę poziomów twardych den, przerw sedymentacyjnych i wszelkich przejawów cykliczności sedymentacji. Umożliwiło to, w kilku przypadkach, logiczne korelacje odpowiadających sobie kompleksów litologicznych, które wcześniej stwarzały problemy interpretacyjne i były niewłaściwie skorelowane. Scharakteryzowano ogólne następstwo litofacji w basenie, zaprezentowano uwagi o subsydencji i batymetrii basenu oraz przedyskutowano pokrótce problem inwersji tektonicznej bruzdy śródpolskiej. Przedstawiona także została historia rozwoju litofacjalnego basenu późnej kredy.
The report is a general overview of the author’s many-year studies on the Late Cretaceous stratigraphy, lithology and paleogeography of the Polish Lowlands. Six lithofacies maps are presented for individual transgressive-regressive cycles in the Late Cretaceous of the Polish Basin: K3-II–K3-III (Early–early Late Cenomanian), K3-IV (latest Cenomanian–Middle Turonian), K4-I (Late Turonian–Coniacian), K4-II (Santonian–earliest Campanian), K4-III (late Early Campanian–earliest Maastrichtian), K4-IV–K4-V (late Early–Late Maastrichtian). The maps were constructed using qualitative lithofacies reconstructions with the dominant lithofacies component and accessory components indicated. Nine lithofacies types, corresponding to specific sedimentary environments and depositional systems, have been identified within the Upper Cretaceous succession of the Polish Lowlands: chalk, carbonate, carbonate-siliceous, marl, claystone-marl, mudstone (siltstone)-marl, mudstone-sandstone-marl, sandy-carbonate and sandstone lithofacies. The present version of the maps is based on an integrated analysis of drilling materials, mainly wireline logs. Lithology and stratigraphy in some boreholes were verified and reinterpreted by the author. In particular, special emphasis was laid on analysing hardgrounds, sedimentary breaks and any signs of sedimentary cyclicity. It enabled logical correlations between corresponding lithological complexes, which were previously incorrectly correlated. General succession of lithofacies in the basin is characterised, remarks on its subsidence and bathymetry are presented and a brief discussion of the problem of Late Cretaceous tectonic inversion of the Mid-Polish Trough is given. The report also presents the history of lithofacies evolution in the Late Cretaceous basin.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 443; 33--53
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 27.

Tytuł:

A new homolid crab, Zygastrocarcinus tricki sp. nov., from the Pierre Shale (middle Campanian), Baculite Mesa, Pueblo County, Colorado, USA

Autorzy:

Nyborg, T.
Bedell, M.
Garassino, A.
Larson, N. L.
Bishop, G. A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950344.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

crustacea
decapoda
Brachyura
Late Cretaceous
Colorado
USA
skorupiaki
dziesięcionogi
krab
kreda późna
Kolorado

Opis:

A new species of homolid crab, Zygastrocarcinus tricki sp. nov., is reported from the Late Cretaceous (middle Campanian, Baculites scotti Zone) of the Pierre Shale Formation (Baculite Mesa, Pueblo County, Colorado). This nearly complete homolid, hereto described is the sixth species assigned to the genus and extends our knowledge along with the geographical range and geological age of this taxon.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 709-713
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 28.

Tytuł:

Description of the lower jaws of Baculites from the Upper Cretaceous U.S. Western Interior

Autorzy:

Larson, N. L.
Landman, N. H.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138795.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

jaws
Upper Cretaceous
Pierre Shale
Niobrara Chalk
Baculites
szczęki
kreda górna
formacja Niobrara

Opis:

We report the discovery of lower jaws of Baculites (Ammonoidea) from the Upper Cretaceous U.S. Western Interior. In the lower Campanian Smoky Hill Chalk Member of the Niobrara Chalk of Kansas, most of the jaws occur as isolated elements. Based on their age, they probably belong to Baculites sp. (smooth). They conform to the description of rugaptychus, and are ornamented with coarse rugae on their ventral side. One specimen is preserved inside a small fecal pellet that was probably produced by a fish. Another specimen occurs inside in a crushed body chamber near the aperture and is probably in situ. Three small structures are present immediately behind the jaw and may represent the remains of the gills. In the lower Maastrichtian Pierre Shale of Wyoming, two specimens of Baculites grandis contain lower jaws inside their body chambers, and are probably in situ. In both specimens, the jaws are oriented at an acute angle to the long axis of the shell, with their anterior ends pointing toward the dorsum. One of the jaws is folded into a U-shape, which probably approximates the shape of the jaw during life. Based on the measurements of the jaws and the shape of the shell, the jaws could not have touched the sides of the shell even if they were splayed out, implying that they could not have effectively served as opercula. Instead, in combination with the upper jaws and radula, they constituted the buccal apparatus that collected and conveyed food to the esophagus.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 109-120
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 29.

Tytuł:

The trace fossil Lepidenteron lewesiensis (Mantell, 1822) from the Upper Cretaceous of southern Poland

Autorzy:

Jurkowska, A.
Uchman, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138831.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ichnofossils
bioturbation
Terebella
Upper Cretaceous
Miechów Upland
ichnofosylium
bioturbacja
kreda górna
Wyżyna Miechowska

Opis:

Lepidenteron lewesiensis (Mantell, 1822) is an unbranched trace fossil lined with small fish scales and bones, without a constructed wall. It is characteristic of the Upper Cretaceous epicontinental, mostly marly sediments in Europe. In the Miechów Segment of the Szczecin-Miechów Synclinorium in southern Poland, it occurs in the Upper Campanian–Lower Maastrichtian deeper shelf sediments, which were deposited below wave base and are characterized by total bioturbation and a trace fossil assemblage comprising Planolites, Palaeophycus, Thalassinoides, Trichichnus, Phycosiphon, Zoophycos and Helicodromites that is typical of the transition from the distal Cruziana to the Zoophycos ichnofacies. L. lewesiensis was produced by a burrowing predator or scavenger of fishes. The tracemaker candidates could be eunicid polychaetes or anguillid fishes.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 611-623
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 30.

Tytuł:

Sharpeiceras australe sp. nov., replacement name for Sharpeiceras falloti Kennedy, 2013, non Collignon, 1931

Autorzy:

Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138845.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cenomanian
Cretaceous
Madagascar
South Africa
amonity
cenoman
kreda
Madagaskar
Republika Południowej Afryki

Opis:

Sharpeiceras australe sp. nov. is proposed as the replacement name for Sharpeiceras falloti Kennedy, 2013, non Collignon, 1931, from the Lower Cenomanian of the Morondavo Basin, Madagascar.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 109-111
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 31.

Tytuł:

A late Albian ammonite assemblage from the mid-Cretaceous succession at Annopol, Poland

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Machalski, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139056.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
albian
Cretaceous
Annopol
Polska
condensation
stratigraphy
amonity
alb
kreda
Polska
kondensacja
stratygrafia

Opis:

A previously unrecorded ammonite assemblage, comprising Lepthoplites sp., Callihoplites tetragonus (Seeley, 1865), C. cf. tetragonus, Arrhaphoceras cf. substuderi Spath, 1923, Cantabrigites sp., Stoliczkaiella (Stoliczkaiella) sp., Hamites cf. duplicatus Pictet and Campiche, 1861, H. cf. subvirgulatus Spath, 1941, and H. cf. venetzianus Pictet, 1847, is described from the mid-Cretaceous condensed succession at Annopol, Poland. These specimens are preserved as pale phosphates or sandstone moulds in a bed of reworked phosphatic nodules near the top of the Albian. This assemblage has many species in common with the late late Albian faunas from condensed deposits of England, Switzerland, and France. The presence of Callihoplites tetragonus indicates the lowermost upper upper Albian Mortoniceras fallax Zone. The ammonites studied are the youngest elements in the phosphate bed, which also contains taxa as old as the middle Albian Hoplites dentatus Zone. This bed originated through condensation and reworking of nodules and fossils in a period of low net sedimentation rate, being probably a reflection of a sea-level drop at the boundary between the classic ammonite zones of Mortoniceras inflatum and Stoliczkaiella dispar.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 545-553
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 32.

Tytuł:

Roveacrinidae (Crinoidea, Articulata) from the Cenomanian and Turonian of North Africa (Agadir Basin and Anti-Atlas, Morocco, and central Tunisia): biostratigraphy and taxonomy

Autorzy:

Gale, Andrew Scott

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139298.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
microcrinoids
correlation
North Africa
New taxa
kreda
korelacja
Afryka Północna
nowe taksony

Opis:

Successions exposed in the Agadir Basin (upper Albian to middle Turonian), in the Anti-Atlas (lower Turonian) in Morocco and in central Tunisia (Cenomanian–Turonian) yield abundant microcrinoids of the family Roveacrinidae, which are described and assigned to 32 species and formae, in ten genera. The following new taxa are described: Fenestracrinus gen. nov. with the type species F. oculifer sp. nov., Discocrinus africanus sp. nov., Styracocrinus rimafera sp. nov., Lebenharticrinus quinvigintensis sp. nov., L. zitti sp. nov., Euglyphocrinus cristagalli sp. nov., E. jacobsae sp. nov., E. truncatus sp. nov., E. worthensis sp. nov., Roveacrinus gladius sp. nov., R. solisoccasum sp. nov. and Drepanocrinus wardorum sp. nov. In addition, the new subfamily Plotocrininae is erected. The stratigraphical distribution of the taxa in two important localities, Taghazout in the Agadir Basin (Morocco) and Sif el Tella, Djebel Mhrila (central Tunisia), is provided. The faunas from the uppermost Albian and lowermost Cenomanian of the Agadir Basin are nearly identical to those recorded from central Texas, USA, some 5,300 km away, and permit a detailed correlation (microcrinoid biozones CeR1 and CeR2) to be established across the southern part of the Western Tethys, independently supported by new ammonite records. For the middle and upper Cenomanian, rather few detailed records of microcrinoids are available elsewhere, and the North African record forms the basis for a new zonation (CeR3–CeR6). The distribution of Turonian Roveacrinidae in North Africa is evidently very similar to that described in the Anglo-Paris Basin, and zones TuR1–3, TuR9, 10 and 14 are recognised for the first time in the Tethys.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 3; 273-310
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 33.

Tytuł:

Roveacrinidae (Crinoidea, Articulata) from the Cenomanian and Turonian of North Africa (Agadir Basin and Anti-Atlas, Morocco, and central Tunisia): biostratigraphy and taxonomy

Autorzy:

Gale, Andrew Scott

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1835587.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
microcrinoids
correlation
North Africa
New taxa
kreda
korelacja
Afryka Północna
nowe taksony

Opis:

Successions exposed in the Agadir Basin (upper Albian to middle Turonian), in the Anti-Atlas (lower Turonian) in Morocco and in central Tunisia (Cenomanian–Turonian) yield abundant microcrinoids of the family Roveacrinidae, which are described and assigned to 32 species and formae, in ten genera. The following new taxa are described: Fenestracrinus gen. nov. with the type species F. oculifer sp. nov., Discocrinus africanus sp. nov., Styracocrinus rimafera sp. nov., Lebenharticrinus quinvigintensis sp. nov., L. zitti sp. nov., Euglyphocrinus cristagalli sp. nov., E. jacobsae sp. nov., E. truncatus sp. nov., E. worthensis sp. nov., Roveacrinus gladius sp. nov., R. solisoccasum sp. nov. and Drepanocrinus wardorum sp. nov. In addition, the new subfamily Plotocrininae is erected. The stratigraphical distribution of the taxa in two important localities, Taghazout in the Agadir Basin (Morocco) and Sif el Tella, Djebel Mhrila (central Tunisia), is provided. The faunas from the uppermost Albian and lowermost Cenomanian of the Agadir Basin are nearly identical to those recorded from central Texas, USA, some 5,300 km away, and permit a detailed correlation (microcrinoid biozones CeR1 and CeR2) to be established across the southern part of the Western Tethys, independently supported by new ammonite records. For the middle and upper Cenomanian, rather few detailed records of microcrinoids are available elsewhere, and the North African record forms the basis for a new zonation (CeR3–CeR6). The distribution of Turonian Roveacrinidae in North Africa is evidently very similar to that described in the Anglo-Paris Basin, and zones TuR1–3, TuR9, 10 and 14 are recognised for the first time in the Tethys.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 3; 273-310
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 34.

Tytuł:

Procesy diagenetyczne w holoceńskiej kredzie jeziornej wywołane obciążeniem – artykuł dyskusyjny
Diagenetic processes of Holocene lacustrine chalk caused by loading — discussion article

Autorzy:

Żurek-Pysz, U.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2062957.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda jeziorna
długotrwała konsolidacja
diageneza
holocen
lacustrine chalk
long-lasting consolidation
diagenesis
Holocene

Opis:

Holoceńskie osady węglanowe (kreda jeziorna i gytie) są żelami zawierającymi 55–60% wody, mikrokrystaliczny kalcyt i zróżnicowaną substancję organiczną. W artykule omówiono wpływ długotrwałej konsolidacji na procesy diagenetyczne w kredzie jeziornej. Analiza powierzchni mikrostrukturalnych dostarczyła wielu cennych informacji o wczesnej diagenezie w holoceńskich osadach wapiennych.
Holocene carbonate sediments (lacustrine chalk, gyttja) constitute gel, containing 55-60% of water, microcrystalline calcite and diverse organic matter. The long-lasting consolidation of lacustrine chalk and its effect are discussed. It can eventually have an influence on diagenetic processes of sediments. Microstructural analysis of lacustrine chalk provided interesting information about early diagenesis on Holocene calcareous sediment.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2011, 446 (2); 437--442
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 35.

Tytuł:

Wykształcenie i biostratygrafia wybranych profili górnej jury i dolnej kredy sukcesji braniskiej i pienińskiej pienińskiego pasa skałkowego Polski, na podstawie wapiennych dinocyst i kalpionellidów

Autorzy:

Hejnar, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183379.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

biostratygrafia
górna jura
kreda dolna
Pieniński Pas Skałkowy
biostratigraphy
Lower Cretaceous
Upper Jurassic

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 174-175
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 36.

Tytuł:

Albanerpetontid amphibians from the Upper Cretaceous of Middle Asia
Plazy z rodziny Albanerpetontidae z gornej kredy Azji Srodkowej

Autorzy:

Gardner, J D
Averianov, A O

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20615.pdf

Data publikacji:

1998

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

Albanerpetontidae
fauna kopalna
albanerpetodonty
Celtedens
kreda
zuchwa
Albanerpeton
Uzbekistan
paleontologia
plazy
Azja Srodkowa

Opis:

We review the fossil record of Asian albanerpetontids. The three dentaries previously attributed to the two species of Nukusurus Nessov, 1981 (lower Cenomanian and Coniacian, Uzbekistan) are from albanerpetontids, but none are distinctive below the familial level. We thus designate the names Nukusurus, N. insuetus Nessov, 1981, and N. sodalis Nessov, 1997 as nomina dubia within the Albanerpetontidae. Two dentaries (lower Cenomanian, Uzbekistan) described herein for the first time supplement the known record of Asian albanerpetontids. The holotype atlas and only specimen of the supposed albanerpetontid Bishara backa Nessov, 1997 (upper Santonian-?Campanian, Kazakhstan) is shown to be from a salamander, not an albanerpetontid. Our study recognizes Albanerpeton (Cretaceous-Miocene, North America and Europe) and Celtedens (Middle Jurassic-Lower Cretaceous, Europe) as the only valid albanerpetontid genera. Limited evidence favors one or more dispersals from Europe or Norttr America to Asia in the medial Cretaceous as the major biogeographic event in the history of Asian albanerpetontids.
Rewizja azjatyckiego zapisu kopalnego albanerpetontydów pozwoliła potwierdzić obecność tej grupy na podstawie dwóch żuchw z dolnego cenomanu Uzbekistanu, opisanych tu po raz pierwszy, oraz trzech okazów opisanych wcześniej przez Nesowa z dolnego cenomanu i koniaku Uzbekistanu. Materiał nie wykazuje jednak cech diagnostycznych pozwalających go określić poniżej szczebla rodzajowego. Dlatego nazwy Nukusurus, N. insuetus Nessov, 1981 i N. sodalis Nessov, 1997 wypada uznać za nomina dubia. Holotyp domniemanego albanerpetontyda Bishara backa Nessov, 1997 (górny santon-?kampan Kazachstanu) - pojedynczy dźwigacz - należy natomiast do salamandry, a nie albanerpetontyda. Tak więc jedynymi ważnymi rodzajami albanerpetontydów pozostają Albanerpeton (kreda-miocen, Ameryka Północna i Europa) oraz Celtedens (środkowa jura-dolna kreda, Europa). Na podstawie ograniczonego materiału kopalnego można przypuszczać, że w połowie kredy doszło do jednorazowego lub kilkakrotnego zasiedlenia Azji przez albanerpetontydy z Europy lub Ameryki Północnej.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1998, 43, 3; 453-476
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 37.

Tytuł:

The Late Cretaceous lizard Pleurodontagama and the origin of tooth permanency in Lepidosauria
Poznokredowa jaszczurka Pleurodontagama a powstanie uzebienia permanentnego u Lepidosauria

Autorzy:

Borsuk-Bialynicka, M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20355.pdf

Data publikacji:

1996

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
uzebienie
zgryz
kreda
paleontologia
jaszczurki
paleozoologia
szczeki
Pleurodontagama aenigmatodes
Lepidosauria
morfologia zwierzat

Opis:

The sinuous double-row dentition of Pleurodontagama aenigmatodes, the Late Cretaceous Mongolian relative of the Acrodonta is a possible initial stage of evolution of tooth permanency in the Acrodonta. The reconstructed ontogenetic development of this dentition is considered as a model of evolutionary events that resulted in tooth permanency. The acceleration of the posteriad growth of jaws, that occurred at the origin of the Acrodonta, was probably followed by both peripheral and interstitial growth of the dental lamina. Created by the interstitial growth, the interdental spaces were not large enough to allow for the inclusion of the subsequently developed teeth into the main (labial) tooth row. Their blockage resulted in the eventual total blockage of tooth replacement. The requirements of the precise occlusion resulted in a reduction of the redundant lingual tooth row of the Pleurodontagama type. The dentition subsequently changed into a one-row permanent type increasing by a sequential addition of teeth. The patterns of dentition in the sphenodontidans and the varanoids may also result from evolutionary changes of skull proportions via the differential growth of jaws and consequent adjustment of the dental lamina.
Przedmiotem pracy jest interpretacja uzębienia najprymitywniejszego rodzaju i gatunku agamidów - Pleurodontagama aenigmatodes Borsuk-Białynicka & Moody, 1984 z późnej kredy Mongolii. Naprzemienny, dwuszeregowy układ tego uzębienia zinterpretowano jako przejaw braku koordynacji między procesem wzrostu i wymiany uzębienia w ontogenezie z jednej strony a procesem wzrostu samych szczęk, stanowiących miejsce osadzenia tego uzębienia, z drugiej strony. W oparciu o tę interpretację zaproponowano model powstawania uzębienia permanentnego w filogenezie Acrodonta, stosując go następnie do wyjaśnienia pochodzenia uzębienia permanentnego Sphenodontida oraz waranidowego typu wymiany zębów u Anguimorpha. Podstawowe założenia prezentowanego modelu to (1) związki między zróżnicowanym wzrostem kości a wymianą zębów proponowane przez Osborna (1971, 1973, 1974) i Westergaarda (1980, 1986) oraz (2) istotnosć zmiany kształtu szczęk dla powstania linii ewolucyjnej Acrodonta (Robinson 1973, 1976; Borsuk-Białynicka 1986). Zmiana ta polegała na podsuwaniu się szczęk pod oczodół, co miało związek ze wzmacnianiem zgryzu u Acrodonta w porównaniu z ich iguanidowymi przodkami. Przesunięcie takie zachodzić musiało drogą intensyfikacji wzrostu tylnej części szczęki, czemu siłą rzeczy towarzyszł podobnie ukierunkowany wzrost listewki zębowej. Międzyzębowe (zamiast bezpośrednio dojęzykowego względem zębów funkcjonujścych) położenie kolejnych pokoleń zębów świadczy o tym, że wzrost listewki zębowej zachodził nie tylko na peryferiach, lecz także wewnątrz jej tkanki (interstycjalnie). Zahamowanie wielu zębów na pozycjach dojęzykowych prezentowane przez pleurodontagamę świadczy o niewydolności tego wzrostu w stosunku do wielkości tworzonych zębów. Zgodnie z proponowaną hipotezą, takie właśnie niedopasowanie tempa wzrostu szczęki do tempa wymiany doprowadziło do zablokowania wymiany i powstania uzębienia permanentnego charakterystycznego dla agamidów, a także kameleonów. Podsunięcie szczęk pod oczodół charakterystyczne dla Sphenodontida wiąże się także ze swego rodzaju naprzemiennoscią uzębienia (dotyczącą przede wszystkiem rozmiarów zębów), a także z zablokowaniem wymiany. Zjawiska te dotyczyły pierwotnie (u Diphydontosaurus avonis Whiteside, 1986, późnotriasowego przedstawiciela Sphenodontida) tylnej , a więc najsilniej rosnącej części szczęk, później całego uzębienia. W oparciu o zaproponowany tu model można przypuszczać, że intensywny wzrost szczęk w kierunku ku przodowi od oczodołu, uważany za charakterystyczną cechę Platynota (McDowell & Bogert 1954) spowodował charakterystyczną, naprzemienną wymianę zębów, zwaną typem waranidowym (Edmund 1960). Kierunek tego wzrostu (na zewnątrz czaszki zamiast ku oczodołowi i stawowi szczękowemu) pozwolił na swobodne mieszczenie się zębów kolejnych pokoleń w jednym szeregu i na międzyzębowe położenie zawiązków.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 3; 231-252
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 38.

Tytuł:

On imperfectly known Hauterivian representatives of the families Holcodiscidae Spath, 1923 and Barremitidae Breskovski, 1977 in Butkov Quarry (Central Western Carpathians, Slovakia)

Autorzy:

Vašíček, Zdeněk
Klein, Jaap

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2024043.pdf

Data publikacji:

2021

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Early Cretaceous
ammonites
taxonomy
stratigraphy
Manín Unit
Carpathians
kreda wczesna
amonity
taksonomia
stratygrafia
Karpaty

Opis:

In Butkov Quarry, ammonites of the families Holcodiscidae Spath, 1923 and Barremitidae Breskovski, 1977 occur in the pelagic Lower Cretaceous pelagic deposits of the Manín Unit. This contribution discusses the taxonomy of both families and presents their distribution in the layered sequences of the quarry. The genus Spitidiscus Kilian, 1910 classified as a member of the Superfamily Perisphinctoidea Steinmann in Steinmann and Döderlein, 1890 is an important representative of the Holcodiscidae from a stratigraphic point of view. In areas where the zonal index Acanthodiscus radiatus (Bruguière, 1789) does not occur, as in Butkov Quarry, the first representatives of Spitidiscus indicate the base of the Hauterivian. The genus Plesiospitidiscus Breistroffer, 1947 was long regarded as a member of the Superfamily Desmoceratoidea Zittel, 1895. This superfamily was based on its type species, Eodesmoceras celestini (Pictet and Campiche, 1860), which is not Valanginian in age, as now clearly proven. As a consequence, this superfamily is considered invalid. Vermeulen and Lahondère (2011) proposed an alternative by selecting a suitable initial genus, namely Plesiospitidiscus, for the Family Barremitidae, Superfamily Barremitoidea Breskovski, 1977 (nom. transl. Vermeulen and Lahondère, 2011).

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 4; 433--451
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 39.

Tytuł:

Ogniwo brekcji z Wapiennika (pieniński pas skałkowy, Polska) - czy na pewno jurajskie?
Wapiennik Breccia Member (Pieniny Klippen Belt, Poland) - is it really Jurassic?

Autorzy:

Sobstyl, A.
Sidorczuk, M.
Barski, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183977.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Pieniński Pas Skałkowy
biostratygrafia
brekcja
jura
kreda
Pieniny Klippen Belt
breccia
biostratigraphy
Jurassic
Cretaceous

Opis:

The main goal of this study was to verify the age of the Wapiennik Breccia Member (Birkenmajer 1977) from the Pieniny Klippen Belt, so far described as Callovian-Oxfordian on base on its stratigraphical position (Birkenmajer 1977). The age of the breccia in the Wapiennik quarry in Szaflary, near Nowy Targ (Poland), has been constrained by means of microfacies and foraminifera analyses. The breccia includes two subsets of conglomerates, differing in clasts composition, but incorporated into the red, limestone matrix. The age of the matrix could be confined to the Middle Albian-the lowermost Cenomanian time, thus questioning Jurassic age of the breccia.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 3/1; 99-100
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 40.

Tytuł:

Upper Cretaceous (Maastrichtian) charophyte gyrogonites from the Lameta Formation of Jabalpur, Central India: palaeobiogeographic and palaeoecological implications

Autorzy:

Khosla, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138589.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

charophyta
palaeobotany
palaeogeography
biogeography
Cretaceous-Paleogene boundary
Charophyta
paleobotanika
paleogeografia
biogeografia
kreda
paleogen
granica

Opis:

A charophyte gyrogonite assemblage consisting of Platychara cf. sahnii, Nemegtichara grambastii and Microchara sp. is reported herein from two localities (Bara Simla Hill and Chui Hill sections) of the Lameta Formation at Jabalpur. The Lameta Formation locally underlying the Deccan traps has been shown to be pedogenically modified alluvial plain deposits containing one of the most extensive dinosaur nesting sites in the world. They are associated with dinosaur bones and freshwater ostracod assemblages that suggest a Late Cretaceous (Maastrichtian) age. This is the first detailed systematic account of charophyte gyrogonites from the Lameta Formation. This charophyte assemblage is compatible with the biostratigraphic attribution provided by the ostracods. From a biogeographic viewpoint, it exhibits considerable similarity to other infratrappean assemblages of the Nand, Dongargaon, and Dhamni-Pavna sections (Maharashtra), and some intertrappean assemblages of Kora in Gujarat, Rangapur in Andhra Pradesh and Gurmatkal in South India. Globally, the genus Microchara is well distributed throughout Eurasia, whereas the genus Platychara occurs richly in the Upper Cretaceous deposits of Europe, Asia, America and Africa. However, at the specific level, Platychara cf. sahnii shows close affinities with charophytes from the Maastrichtian of Iran whilst Nemegtichara grambastii shows distinct affinities with two species of Early Palaeogene deposits of China and Mongolia. The presence of charophyte gyrogonites in the Lameta sediments is attributed to local lacustrine and palustrine conditions within a flood plain environment.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 3; 311-323
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 41.

Tytuł:

The ammonite genus Prionocycloceras Spath, 1926, from the Coniacian of KwaZulu-Natal, South Africa

Autorzy:

Klinger, H. C.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138691.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
coniacian
ammonite
prionocycloceras
KwaZulu-Natal
South Africa
kreda
koniak
amonit
Prionocycloceras
Afryka Południowa

Opis:

Subprionocyclus latiumbilicatus Van Hoepen, 1968, and Subprionocyclus obesus Van Hoepen, 1968, are revised, and referred to Prionocycloceras Spath, 1926, a genus not previously recognised from the South African Cretaceous. The material comes from the Middle and Upper Coniacian St Lucia Formation of northern KwaZulu-Natal.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 663-669
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 42.

Tytuł:

Upper Albian, Cenomanian and Upper Turonian ammonite faunas from the Fahdène Formation of Central Tunisia and correlatives in northern Algeria

Autorzy:

Kennedy, William James

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138843.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Ammonites
Cretaceous
Albian
Cenomanian
Turonian
Algeria
Tunisia
amonity
kreda
Alb
cenoman
Turon
Algieria
Tunezja

Opis:

Over 130 species are documented from the Upper Albian, Cenomanian and Upper Turonian Fahdène Formation and correlatives in Central Tunisia and northern Algeria, based on material described by Henri Coquand (1852, 1854, 1862, 1880), Léon Pervinquière (1907, 1910), Georges Dubourdieu (1953), Jacques Sornay (1955), and new collections. The material consists predominantly of limonitic nuclei, together with adults of micromorphs. There is no continuous record, and a series of faunas are recognised that can be correlated with the zonation developed in Western Europe. These are the Upper Albian Ostlingoceras puzosianum fauna, Lower Cenomanian Neostlingoceras carcitanense and Mariella (Mariella) harchaensis faunas, the upper Lower to lower Middle Cenomanian Turrilites scheuchzerianus fauna, Middle Cenomanian Calycoceras (Newboldiceras) asiaticum fauna, Upper Cenomanian Eucalycoceras pentagonum fauna, and the Upper Turonian Subprionocyclus neptuni fauna. Two new micromorph genera are described, Coquandiceras of the Mantelliceratinae and Cryptoturrilites of the Turrilitinae. Most of the taxa present have a cosmopolitan distribution, with a minority of Boreal, North American and endemic taxa.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2020, 70, 2; 147-272
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 43.

Tytuł:

Potencjał geoturystyczny kopalni kredy w Mielniku (Nizina Podlaska)

Autorzy:

Łabęcka, Karolina
Terpiłowski, Sławomir

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/763231.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej

Tematy:

geotourism
geotourist evaluation
chalk
Mielnik
Podlasie Lowland
geoturystyka
waloryzacja geoturystyczna
kreda pisząca
Nizina Podlaska

Opis:

This article evaluates the geotourism potential of the chalk opencast mine in Mielnik (Fig. 1–5), the only geological site of this type in the Polish Lowlands. The geotourist evaluation of the chalk mine in Mielnik shows that it has a large (nationwide) geotourism potential (Table 1). It is an object of high didactic value, despite the limited availability of information about it. It is also an object of high geotourist attraction, despite the insuffi cient geotourist development. In order to improve the insuffi cient geotourist development of the chalk mine in Mielnik, a new information board was proposed, “Chalk Mine in Mielnik”, with a location overlooking the most interesting part of the site and with an accent on the geological history of the rock mass (Fig. 6).
W artykule dokonano oceny potencjału geoturystycznego jedynej na Niżu Polskim kopalni kredy piszącej w Mielniku. Wykazano jej wysokie, rangi ogólnopolskiej, walory dydaktyczne oraz niedostateczne zagospodarowanie turystyczne. Zaproponowano nowe rozwiązania podnoszące atrakcyjność geoturystyczną obiektu.

Źródło:

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia; 2017, 72, 2
0137-1983

Pojawia się w:

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio B – Geographia, Geologia, Mineralogia et Petrographia

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 44.

Tytuł:

Synteza wollastonitu na bazie pospolitych surowców mineralnych
Synthesis of wollastonite on the basis of common raw materials

Autorzy:

Gąsiński, A.
Sałaciński, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/168812.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Ceramiki i Materiałów Budowlanych

Tematy:

wollastonit
kreda jeziorna
piasek szklarski
łupek kwarcytowy
wollastonite
lacustrine chalk
glass sand
quartzite schist

Opis:

Wollastonit (CaSiO3) jest minerałem używanym w wielu gałęziach gospodarki. W Europie Środkowej nie występują ważne gospodarczo złoża wollastonitu, dlatego podjęto próbę syntezy tego materiału na bazie tanich, pospolitych surowców mineralnych. Reakcje przeprowadzono metodą reakcji w stanie stałym w zakresie temperatur 1000-1300°C. Jako surowca wapiennego użyto kredy jeziornej, wapienia i kalcytu żyłowego, jako surowce krzemionkowe zastosowano piasek szklarski i łupek kwarcytowy. Najlepsze wyniki uzyskano dla materiałów na bazie kredy jeziornej i łupku kwarcytowego. Innym ważnym czynnikiem było prasowanie próbek przed syntezą – najlepsze wyniki osiągnięto dla próbek nieprasowanych.
Wollastonite is a mineral used in various industries. Since there is no economically important deposits of wollastonite in Central Europe, groups of experiments were performed to prepare wollastonite based on cheap natural raw materials. The solid state reaction method was selected with interval of temperature in the range of 1000-1300°C. Lacustrine chalk, limestone and calcite veins were sources of calcium, whereas glass sand and quartzite schist were used as a source of silica. Best results were obtained for lacustrine chalk and quartzite schist. Another important factor is pressing before synthesis – better results were obtained for non-pressed samples.

Źródło:

Szkło i Ceramika; 2015, R. 66, nr 1, 1; 8-13
0039-8144

Pojawia się w:

Szkło i Ceramika

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 45.

Tytuł:

Upper Albian and Cenomanian (Cretaceous) ammonites from the Debarsu Formation (Yazd Block, Central Iran)

Autorzy:

Wilmsen, M.
Storm, M.
Fürsich, F. T.
Majidifard, M. R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139149.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Mid-Cretaceous
Central-East Iranian Microcontinent
taxonomy
biostratigraphy
ammonites
kreda
taksonomia
biostratygrafia
amonity
Iran

Opis:

New ammonite faunas consisting of 13 taxa provide the first reliable biostratigraphic dating of the Debarsu Formation of the Yazd Block, west-central Iran, indicating several levels in the Upper Albian and Lower Cenomanian, while a foraminiferal assemblage places the top of the Formation in the Middle Turonian. Among the identified ammonite taxa, Acompsoceras renevieri (Sharpe, 1857) is recorded from Iran for the first time. The upper part of the lower Upper Albian is proved by the occurrences of mortoniceratines of the Mortoniceras (M.) inflatum Zone in the lowermost part of the Debarsu Formation. For the upper Upper Albian (traditional Stoliczkaia dispar Zone), the M. (Subschloenbachia) rostratum and M. (S.) perinflatum zones are proved by their index taxa. However, there is no evidence of the terminal Arrhaphoceras (Praeschloenbachia) briacensis Zone. The upper part of the lower Lower Cenomanian Mantelliceras mantelli Zone (M. saxbii Subzone) is proved by M. saxbii and M. cf. mantelli. Below, there is an ammonite-barren interval of ca. 100 m in thickness between M. (S.) perinflatum zonal strata and the M. saxbii Subzone. The upper Lower Cenomanian is documented by the presence of typically M. dixoni zonal ammonites such as Acompsoceras renevieri. Upper Cenomanian and Turonian ammonites have not been found in the upper part of the Debarsu Formation, but micro-biostratigraphic evidence (planktonic foraminifers) from the uppermost part of the formation indicate that the formation ranges into the Turonian. For the development of the major tectonic unconformity at the base of the overlying Haftoman Formation (which yielded Lower Coniacian inoceramids near its base), only 2–3 myr remain, stressing the geodynamic activity of Central Iran during mid-Cretaceous times.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 489-513
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 46.

Tytuł:

A survey of the Cretaceous ammonite Placenticeras Meek, 1876, in the United States Western Interior, with notes on the earliest species from Texas

Autorzy:

Cobban, W.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139241.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
ammonites
Placenticeras
U.S. Western Interior
kreda
amonity
USA
Środkowo-Zachodnie Stany Zjednoczone

Opis:

This contribution documents the record of the late Cretaceous ammonite Placenticeras Meek, 1876, from the late Cenomanian of Texas and the southern part of the U. S. Western Interior up to the late Middle Campanian zone of Baculites scotti, reconstructed and updated from an incomplete manuscript by the late W. A. Cobban based on the collections of the U. S. Geological Survey. The original manuscript dates from the late 1980’s, and there is now additional information on the occurrence of the genus that is incorporate here; much of this comes from Neal Larson of Hill City, South Dakota, to whom I am indebted for his help in preparing Bill’s manuscript for publication. It now provides an objective documentation of the distribution of Placenticeras in space and time on which any subsequent analysis of the evolution of the genus will depend.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 587-608
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 47.

Tytuł:

Late Turonian ammonites from Haute-Normandie, France

Autorzy:

Kennedy, W. J.
Gale, A. S.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/950350.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cretaceous
Turonian
Haute-Normandie
Western France
amonity
kreda
turon
Górna Normandia
Francja zachodnia

Opis:

Upper Turonian chalks of Haute-Normandie yield a distinctive ammonite fauna within the Subprionocyclus neptuni ammonite Zone and the Plesiocorys (Sternotaxis) plana echinoid Zone. Well-localised material all comes from the phosphatic fauna of the Senneville 2 Hardground that marks the boundary between the Formation de Senneville and the Életot Member of the succeeding Formation de Saint-Pierre-en-Port. The association is dominated by Lewesiceras mantelli Wright and Wright, 1951, accompanied by Mesopuzosia mobergi (de Grossouvre, 1894), Lewesiceras woodiWright, 1979, Subprionocyclus hitchinensis (Billinghurst, 1927), Subprionocyclus branneri (Anderson, 1902), Subprionocyclus normalis (Anderson, 1958), Allocrioceras nodiger (F. Roemer, 1870), Allocrioceras billinghursti Klinger, 1976, Hyphantoceras reussianum (d’Orbigny, 1850), Sciponoceras bohemicum bohemicum (Fritsch, 1872), and Scaphites geinitzii d’Orbigny, 1850. The fauna represents the Hyphantoceras reussianum Event of authors, elements of which have been recognised on the north side of Tethys from Northern Ireland to the Mangyschlak Mountains of western Kazakstan, a distance of more than 3,500 kilometres.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 507-524
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 48.

Tytuł:

Biostratygrafia mikropaleontologiczna utworów kredy górnej i miocenu w wierceniu "Bibice" (okolice Krakowa)
Micropaleontological biostratigraphy of the Upper Cretaceous and Miocene deposits in "Bibice" borehole (Kraków area)

Autorzy:

Zapałowicz-Bilan, B.
Pilarz, M.
Machaniec, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183417.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

biostratygrafia
mikropaleontologia
kreda późna
miocen
okolice Krakowa
biostratigraphy
micropaleontology
Late Cretaceous
Miocene
Kraków area

Opis:

Lower Campanian marls and marly opokas with cherts ("Bibice" borehole, Kraków vicinity) are rich in benthic forams (mainly Stensioeina and Gavelinella species) and rare planktic ones (Hedbergella). The overlying Miocene deposits (Kłodnik and Skawina beds), are developed as conglomerates (equivalent of fresh-water marls in Krakow region) which are completely devoid of microfossils, but younger clays are full of the Badenian forams.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 2/1; 95-103
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 49.

Tytuł:

Litostratygrafia i charakterystyka mikropaleontologiczna utworów kredy dolnej w środkowej części przedgórza Karpat
Lithostratigraphy and micropalaeontological characteristic of Lower Lithostratigraphy and micropalaeontological characteristic of Lower

Autorzy:

Urbaniec, A.
Bobrek, L.
Świetlik, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2074749.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda późna
przedgórze Karpat
Perytetyda
mikroskamieniałości
formacje litostratygraficzne
Lower Cretaceous
Carpathian Foreland
Peri-Tethys

Opis:

During the Early Cretaceous a central part of the Carpathian Foreland was situated in the Peri-Tethys area. That zone was located on the SW margin of the East European Craton and it was adjacent to the Tethys basins in the south. Impact of those both zoogeographic provinces (the Boreal Sea and the Tethys Ocean) is easily noticeable in assemblages of microfauna. Character of sedimentation in the Early Cretaceous basin of the Carpathian Foreland is connected mainly with changes of the sea-level as well as tectonic activity of this region. The stratigraphy and facies data are based on near two hundreds wells profiles. Detailed sedimentological profiles and photographic documentation of the Upper Jurassic and the Lower Cretaceous deposits from about 50 boreholes were done as well as micropalaeontological and microfacial studies of core samples. The presented work is an attempt of unification and formalization of lithostratigraphic units’ nomenclature. Two boreholes: Zagorzyce-7 andWiewiórka-4 were suggested as stratotype sections of distinguished formations. Jurassic–Cretaceous boundary is probably situated within limits of Ropczyce formation in this area. Three formations have been distinguished in the profile of Lower Cretaceous above Ropczyce formation: Zagorzyce limestone-marl formation (Berriasian age), Dębica marl and organodetritic limestone formation (Valanginian) andWiewiórka limestone formation (Late Valanginian-Hauterivian). The most marked erosion surface is recorded between Zagorzyce and Dębica formations. We suppose that hiatus including a large part of Lower Valanginian profile is connected with that erosion surface. It could be refered to a rapid fall of the sea-level in the Tethys Ocean, noticed inter alia in theWestern Carpathians and the Northern Calcareous Alps. The known existing thickness of the Lower Cretaceous sediments in the middle part of Carpathian Foreland (total of three formations: Zagorzyce fm., Dębica fm. andWiewiórka fm.) rises to 188 m in Zagorzyce-1 well.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2010, 58, 12; 1161-1175
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 50.

Tytuł:

The quadrate of oviraptorid dinosaurs
Kosc czworoboczna dinozaurow z rodziny Oviraptoridae

Autorzy:

Maryanska, T
Osmolska, H

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21975.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

ptaki
fauna kopalna
owiraptoridy
Mongolia
kreda
dinozaury
Alvarezauridae
paleontologia
czaszki
kosc czworoboczna
Oviraptoridae
morfologia zwierzat

Opis:

The quadrate of oviraptorid dinosaurs is strongly pneumatized and differs from the quadrates of other non-avian theropods by: (1) two separate facets on the otic process for contacts with the squamosal and braincase; (2) the articular surface for the pterygoid extended to the articular surface of the medial mandibular condyle; (3) the mandibular process provided laterally with a quadratojugal process bearing the quadratojugal cotyla. In the above characters the oviraptorid quadrate resembles those in most ornithothoracine birds, but, contrary to the streptostylic quadrate of birds, the oviraptorid quadrate is monimostylic.
W czasie badań czaszek dinozaurów z rodziny Oviraptoridae z osadów późnej kredy Mongolii, znajdujących się w zbiorach Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (ZPAL) i w Instytucie Geologii Mongolskiej Akademii Nauk w Ułan Bator (GIN) zaobserwowano, że ich kość czworoboczna (quadratum) różni się od kości czworobocznej innych teropodów, a także innych dinozaurów, następującymi cechami: (1) obecnościdą dwugłówkowego wyrostka skroniowego (processus oticus), kontaktującego zarówno z kością łuskową jak i z boczną ścianą puszki mózgowej; (2) wyrostkiem oczodołowym (processus orbitalis), dochodzącym w swej części tylnej do powierzchni stawowej medialnego kłykcia wyrostka żuchwowego (processus mandibularis); (3) obecnością na wyrostku żuchwowym bocznego wyrostka zaopatrzonego w dołek stawowy dla kości czworoboczno-jarzmowej; (4) rozległą pneumatyzacją. Cechy te występują także u większości ptaków z grupy Ornithothoraces, obejmującej wszystkie współczesne i kopalne ptaki z wyjątkiem praptaka (Archaeopteryx) i przedstawicieli późnokredowej rodziny Alvarezauridae, i mogą świadczyć o bliskim związku filogenetycznym owiraptoridów i ptaków. Jednak wniosek o homologii cech kości czworobocznej w obu grupach wymaga dodatkowych badań czaszki i szkieletu pozaczaszkowego. Kość czworoboczna owiraptoridów jest nieruchomo zestawiona z resztą czaszki (monimostylia), czym różni się od kości czworobocznej ptaków, która wykazuje znaczną ruchomość stosunku do czaszki (streptostylia).

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 3; 361-371
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 51.

Tytuł:

Charakterystyka geotechniczna gruntów organicznych ze Szczecinka
The geotechnical characteristic of organic soils from Szczecinek

Autorzy:

Wojnicka-Janowska, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/372150.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza

Tematy:

grunty organiczne
torf
gytia wapienna
kreda jeziorna
charakterystyka geotechniczna
Szczecinek
organic soils
gyttja
geotechnical characteristic

Opis:

Artykuł zawiera wyniki laboratoryjnych badań charakteryzujących organiczne grunty jeziorne ze Szczecinka. Na podstawie analizy stwierdzono niekorzystne parametry badanych próbek torfu, gytii wapiennej i kredy jeziornej. Grunty nie są przydatne jako podłoże do bezpośredniego posadowienia obiektów inżynieryjnych.
Organic soils are characterized by disadvantageous geotechnical parameters are numbered to so called weak soils. Lake marl, gyttja and peat show great physically mechanical differentiation according to the kind and content of mineral and organical elements. In connection with great variability of examined soils, generalizations are possible only for selected areas of their occurrence. The present article shows the geotechnical characteristic of carbonate sediments originated from Szczecinek.

Źródło:

Zeszyty Naukowe. Inżynieria Środowiska / Uniwersytet Zielonogórski; 2010, 139 (19); 143-151
1895-7323

Pojawia się w:

Zeszyty Naukowe. Inżynieria Środowiska / Uniwersytet Zielonogórski

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 52.

Tytuł:

Integrated biostratigraphy of the Santonian through Maastrichtian (Upper Cretaceous) of extra-Carpathian Poland

Autorzy:

Walaszczyk, I.
Dubicka, Z.
Olszewska-Nejbert, D.
Remin, Z.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139026.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Upper Cretaceous
Extra-Carpathian Poland
biostratigraphy
correlation
chronostratigraphy
górna kreda
Karpaty
Polska
biostratygrafia
korelacja
chronostratygrafia

Opis:

The biostratigraphic importance, current zonations, and potential for the recognition of the standard chronostratigraphic boundaries of five palaeontological groups (benthic foraminifers, ammonites, belemnites, inoceramid bivalves and echinoids), critical for the stratigraphy of the Santonian through Maastrichtian (Upper Cretaceous) of extra-Carpathian Poland, are presented and discussed. The summary is based on recent studies in selected sections of southern Poland (Nida Synclinorium; Puławy Trough including the Middle Vistula River composite section; and Mielnik and Kornica sections of south-eastern Mazury-Podlasie Homocline) and of western Ukraine (Dubivtsi). The new zonation based on benthic forams is presented for the entire interval studied. Zonations for ammonites, belemnites and inoceramid bivalves are compiled. All stage boundaries, as currently defined or understood, may easily be constrained or precisely located with the groups discussed: the base of the Santonian with the First Occurrence (FO) of the inoceramid Cladoceramus undulatoplicatus; the base of the Campanian with the Last Occurrence (LO) of the crinoid Marsupites testudinarius and approximated by the range of the foraminifer Stensioeina pommerana; and the base of the Maastrichtian approximated by the FO of the inoceramid bivalve Endocostea typica and the FO of the belemnite Belemnella vistulensis. The positions of substage boundaries, as currently understood, are constrained in terms of the groups discussed.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 3; 313-350
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 53.

Tytuł:

Oyster-bioimmured ammonites from the Upper Albian of Annopol, Poland: stratigraphic and palaeobiogeographic implications

Autorzy:

Machalski, M.
Kennedy, W. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138774.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

bioimmuration
oysters
ammonites
Albian
Cretaceous
Annopol
Polska
stratigraphy
palaeobiogeography
ostrygi
amonity
alb
kreda
Polska
stratygrafia

Opis:

Ammonites Mortoniceras (Subschloenbachia) sp. are preserved as attachment scars on the oyster shells from the topmost portion of the Albian succession at Annopol, Poland. These oyster-bioimmured ammonites show a closest affinity to the representatives of Mortoniceras (Subschloenbachia) characteristic of the upper Upper Albian Mortoniceras perinflatum Zone. No ammonites indicative of the uppermost Albian–lowermost Cenomanian Praeschloenbachia briacensis Zone are recorded. Thus, the hiatus at the Albian–Cenomanian boundary at Annopol embraces the latter zone. The presence (and dominance) of Mortoniceras in the upper Upper Albian ammonite assemblage of Annopol suggests that the representatives of this Tethyan genus could migrate into the epicratonic areas of Poland directly from the Tethyan Realm, via the Lwów (Lviv) region.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 545-554
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 54.

Tytuł:

Klasyczne stanowiska paleontologiczne górnej kredy zachodniej Ukrainy: historia badań oraz biostratygrafia
Classic palaeontological sites in the Upper Cretaceous of western Ukraine: history of research and biostratigraphy

Autorzy:

Machalski, M.
Malchyk, O.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2075518.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

inoceramy
amonity
górna kreda
zachodnia Ukraina
biostratygrafia
inoceramids
ammonites
upper Campanian/Maastrichtian
Western Ukraine
biostratigraphy

Opis:

For a long time, outcrops at Potelych, Nahoryany and Lviv in western Ukraine have been of special interestfor Campanian andMaastrichtian (Upper Cretaceous) palaeontology and biostratigraphy. An overview of studies devoted to these classic sites is presented, including an early account of the locality of Nahoryany in a Polish newspaper, dated 1843. The biostratigraphic position ofthese successions is reviewed, based on recent progress in studies of inoceramid bivalves and ammonites. The succession at Potelych, from where a unique land flora was described at the beginning of the 20th century, represents the upper Campanian “Ino- ceramus” costaecus Zone. The Nahoryany opoka, the source of rich fossil collections that were sent to many European museums in the 19th century, belongs to the lower Maastrichtian Endo- costea typica and Trochoceramus radiosus zones. The so-called Lviv marls correspond to the lower upper Maastrichtian Spyridocera- mus tegulatus Zone. The giant scaphitid ammonites Hoploscaphites quadrispinosus and Acanthoscaphites tridens s. str from Potelych and Nahoryany corroborate the inoceramid-based dating of these successions.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2016, 64, 8; 570--576
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 55.

Tytuł:

Gobiosuchus kielanae [ Protosuchia ] from the Late Cretaceous of Mongolia: anatomy and relationships
Anatomia i pokrewienstwa poznokredowego krokodyla z Mongolii Gobiosuchus kielanae [ Protosuchia ]

Autorzy:

Osmolska, H
Hua, S
Buffetaut, E

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20005.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
Gobiosuchus kielanae
Mongolia
kreda
szkielet
paleontologia
czaszki
Protosuchia
morfologia zwierzat
krokodyle
anatomia zwierzat

Opis:

The original description (Osmólska 1972) of the skull, postcranial skeleton, and armour of a protosuchian, Gobiosuchus kielanae (Gobiosuchidae Osmólska), is supplemented and revised on the basis of additional specimens from the type locality and horizon (Bayn Dzak, ?early Campanian Djadokhta Formation). It is suggested that Gobiosuchus kielanae was an entirely terrestrial and probably insectivorous animal. Assignment of Gobiosuchus to Protosuchia is supported by the following characters: basisphenoid larger than basioccipital; extensive ventral contact between quadrate and basisphenoid; pneumatic pterygoid; quadrate condyles only slightly protouding beyond posterior margin of braincase, and lack of retroarticular process. Gobiosuchus differs from other protosuchians in the following features: snout wider than high; palatal processes of premaxillae contacting along their entire length; closed supratemporal and mandibular fenesftae; basioccipital extending dorsally onto occiput and separating on each side ventromedial part of quadrate from contact with otoccipital; posterolateral process of squamosal extended far behind mandibular articulation; presence of cranioquadrate passage; descending process of prefrontal contacting palate; armour of sutured osteoderms encasing at least some of long limb bones; presence of peculiar accessory osteoderms in regions of articulation of limbs with girdles, and more than two longitudinal rows of dorsal osteoderms.
Praca zawiera opis czaszki i szkieletu pozaczaszkowego prymitywnego krokodyla, Gobiosuchus kielanae Osmólska, 1972, żyjącego pod koniec okesu kredowego, w kampanie, na terenie dzisiejszej pustyni Gobi w Mongolii. Był to bardzo mały (ok. 60 cm długi), długonogi krokodyl, o długiej, smukłej szyi, całkowicie okryty pancerzem z połączonych ze sobą skostnień skórnych. Małe rozmiary oraz małe, ostre zęby wskazują, że jego pożywieniem mogły być owady i inne drobne bezkręgowce, a także małe kręgowce - jaszczurki i ssaki. Szczegółowa analiza anatomiczna wykazała obecność u G. kielanae cech synapomorficznych Protosuchia, co potwierdza wcześniejsze, tymczasowe zaliczenie rodzaju Gobiosuchus (Osmólska 1972) do tej najprymitywniejszej grupy krokodyli. W budowie czaszki Gobiosachus są też bardzo liczne cechy autapomorficzne, różniące go od wszystkich innych krokodyli, a także kilka cech charakteryzujących bardziej zaawansowane krokodyle z grupy Mesoeucrocodylia. Wobec przeważającej ilości cech charakterstycznych dla Protosuchia, cechy te uznano za konwergencje. G. kielanae jest najkompletniej zachowanym z dotychczas poznanych przedstawicieli Protosuchia. Jest również stratygraficznie najmłodszym znanym przedstawicielem tej słabo poznanej i nielicznej grupy prymitywnych krokodyli, gdyż większość jej przedstawicieli żyła podczas okresu jurajskiego, tylko nieliczne gatunki znane są z osadów wczesnej części okresu kredowego.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 2; 257-289
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 56.

Tytuł:

Paleobiogeography and migration in the Late Cretaceous belemnite family Belemnitellidae
Paleobiogeografia i migracje poznokredowych belemnitow z rodziny Belemnitellidae

Autorzy:

Christensen, W K

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/22286.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

wystepowanie
Ameryka Polnocna
kreda
klimat umiarkowany
Belemnitellidae
warunki klimatyczne
paleontologia
paleobiogeografia
Europa Polnocna
belemnity
migracja

Opis:

The Late Cretaceous belemnite family Belemnitellidae Pavlow, 1914, which includes nine genera and two subgenera, occurs only in the Northern Hemisphere, that is in the North European and North American palaeobiogeographical Provinces of the North Temperate Realm, in addition to the northern margin of the Tethyan Realm in Europe. The North European Province is subdivided into the Central European, Central Russian and Baltoscandian Subprovinces. The centre of origin and dispersal of the belemnitellids lay in the North European Province and all known genera and subgenera occur there. The belemnitellids immigrated intermittently into the Tethyan Realm (at least nine times) and the North American Province (at least six times). The majority of the species occurring in the Tethyan Realm are conspecific with those from the North European Province, whereas the species occurring in the North American Province are endemic, with a few exceptions. The endemic species probably evolved by allopatric speciation from initial migrants. More than a score migrations have been recognized within the subprovinces of the North European Province. The palaeogeographical distribution and migration patterns of the belemnitellids were to a certain extent controlled by eustatic sea-level changes, cool or warm climatic phases and competition, although the cause of several migration events cannot be satisfactorily explained at present.
Belemnitellidae Pavlow, 1914 to późnokredowa rodzina belemnitów, obejmująca dziewięć rodzajów i dwa podrodzaje. Przedstawiciele rodziny występowali wyłącznie na półkuli północnej, tj. w prowincjach paleobiogeograficznych północnoeuropejskiej i północnoamerykańskiej w obrębie północnego królestwa klimatu umiarkowanego (North Temperate Realm) oraz na północnych obrzeżach królestwa tetydzkiego (Tethyan Realm) w Europie. W obrębie prowincji północnoeuropejskiej można wyróżnić trzy podprowincje: środkowoeuropejską, środkoworosyjską oraz bałtoskandzką. Obszarem, na którym belemnitellidy powstawały i z którego się rozprzestrzeniały na inne obszary, była prowincja północnoeuropejska. Znane są stąd wszystkie rodzaje i podrodzaje wyróżnione w obrębie rodziny. Z prowincji północnoeuropejskiej belemnitellidy zapuszczały się na obszary królestwa tetydzkiego (co najmniej dziewięć razy) oraz prowincji północnoamerykańskiej (co najmniej sześć razy). Większość gatunków występujących na obszarze królestwa tetydzkiego znanych jest także z prowincji północnoeuropejskiej, natomiast wiekszość gatunków prowincji północnoamerykańskiej to endemity. Te ostatnie powstawały zapewne na drodze specjacji allopatrycznej z imigrantów. W obrębie prowincji północnoeuropejskiej odnotowano łącznie ponad dwadzieścia wydarzeń migracyjnych między jej poszczególnymi subprowincjami. Niektóre zmiany w rozmieszczeniu belemnitellidów można wiązać z eustatycznymi oscylacjami poziomu oceanu światowego, wahaniami klimatycznymi, a także tłumaczyć odziaływaniami konkurencyjnymi między poszczególnymi gatunkami. Przyczyny wielu wydarzeń migracyjnych pozostają jednak niejasne.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 4; 457-495
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 57.

Tytuł:

Coniacian sandstones from the North Sudetic Synclinorium revisited: palaeoenvironmental and palaeogeographical reconstructions based on trace fossil analysis and associated body fossils

Autorzy:

Chrząstek, A.
Wypych, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/94674.pdf

Data publikacji:

2018

Wydawca:

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Tematy:

ichnology
Upper Cretaceous
Sudetes Mountains
Żerkowice Member
foreshore
shoreface
ichnologia
górna kreda
Sudety
przybrzeże
wybrzeże

Opis:

The Coniacian quartz sandstones (Żerkowice Member, Rakowice Wielkie Formation) that crop out at quarries near Czaple-Nowa Wieś Grodziska (North Sudetic Synclinorium) contain a low-diversity assemblage of trace fossils: Gyrochorte isp., Ophiomorpha nodosa Lundgren, 1891, Ophiomorpha isp., Phycodes cf. curvipalmatum (Pollard, 1981), ?Phycodes isp., Planolites cf. beverleyensis (Billings, 1862), Thalassinoides paradoxicus Woodward, 1830 and ?Thalassinoides isp. Moreover, interesting compound burrow systems, here referred to as Thalassinoides-Phycodes cf. palmatus and ?Thalassinoides-Phycodes, were recognised at the Czaple Quarry. Additionally, ?Gyrochorte isp., Phycodes cf. flabellum (Miller and Dyer, 1878) and ?Treptichnus isp. were encountered at correlative levels in the Rakowice Małe Quarry. Some of these ichnotaxa have not been recorded previously from Coniacian sandstones of the Żerkowice Member. Additionally, in slabs of these sandstones, the gastropod Nerinea bicincta Bronn, 1836 and the bivalve Lima haidingeri Zittel, 1866 were found. These interesting finds, in particular the gastropods, were already noted from the study area in the first half of the twentieth century by Scupin (1912–1913). Ethologically, the trace fossil assemblage is represented by domichnia or domichnia/fodinichnia (Ophiomorpha, Thalassinoides), fodinichnia (Phycodes) and pascichnia (Gyrochorte, Planolites). The compound burrow systems (Thalassinoides-Phycodes) are interpreted as dwelling/feeding structures. The possible tracemakers are crustaceans (Ophiomorpha, Thalassinoides) or worm-like animals (annelids and other) (Planolites, ?Phycodes, Gyrochorte and ?Treptichnus). The assemblage of trace fossils is characteristic of the Skolithos ichnofacies and Cruziana ichnofacies, typical of shallow-marine settings. Ichnological studies, as well as the presence of accompanying fossils (bivalves, gastropods), confirm the palaeoenvironmental reconstruction of the Żerkowice Member sandstones by Leszczyński (2010). That author interpreted the Coniacian sandstones as bar and storm deposits laid down in a shallow epicontinental sea (mainly the foreshore-upper shoreface; up to the middle shoreface) under normal oxygenation and salinity, in soft substrate, above fair-weather wave base. The deposition of the Żerkowice Member sandstones is linked to a regression that started after uplift of the southeastern part of the North Sudetic Synclinorium.

Źródło:

Geologos; 2018, 24, 1; 29-53
1426-8981
2080-6574

Pojawia się w:

Geologos

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 58.

Tytuł:

Ewolucja rowu tektonicznego Nasielsk–Dębe w kredzie
Evolution of the Nasielsk–Dębe Graben (Eastern Central Poland) during Cretaceous times

Autorzy:

Leszczyński, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2061855.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda
ewolucja tektoniczna
cykle sedymentacyjne
rów Nasielsk–Dębe
Cretaceous
tectonic evolution
sedimentary cycles
Nasielsk–Dębe Graben

Opis:

Badania nad kredową ewolucją rowu tektonicznego Nasielsk–Dębe oparto na danych z otworów wiertniczych Dębe 1, 2, 5, 6, i 7 oraz Nasielsk 1 i 2. W analizie profili otworów wiertniczych wykorzystano tylko krzywe pomiarów geofizycznych oraz materiały archiwalne (opisy rdzeni wiertniczych) i publikowane, ponieważ nie zachowały się rdzenie z tych otworów. Na podstawie analizy miąższościowej zaprezentowano etapy rozwoju rowu w kredzie i skorelowano je z cyklami depozycyjnymi. Zaobserwowano większe różnice miąższości poszczególnych pięter i ogniw po obu stronach północno-wschodniego uskoku rowu, co świadczy o jego większej aktywności w stosunku do południowo-zachodniego uskoku, zasadniczo w ciągu całej kredy. Stwierdzono istnienie przynajmniej dwóch powierzchni nieciągłości (reprezentowanych być może przez powierzchnie twardych den): na granicy kampan/mastrycht i na granicy dolny/górny mastrycht. W obrębie cyklu niższego rzędu K4-IV zaproponowano wyodrębnienie dwóch osobnych cykli najniższego rzędu: K4-IVa korelowanego w przybliżeniu z późnym wczesnym mastrychtem i K4-IVb odpowiadającego przypuszczalnie wczesnemu późnemu mastrychtowi.
The paper portrays the geological evolution of the Nasielsk–Dębe tectonic graben during Cretaceous times. The analysis is based on data from the Dębe 1, 2, 5, 6, and 7 and Nasielsk 1 and 2 boreholes. Only well logs, archived borehole materials (drill core description) and published data have been used because the drill cores are no longer available. The graben’s Cretaceous evolutionary stages have been identified based on thickness analysis, and correlated to depositional cycles. The analysis shows that greater thickness gradients are observed at the north-eastern graben-bounding fault, which indicates its higher activity compared to the south-western fault throughout nearly the entire Cretaceous. The upper part of the Cretaceous succession reveals the presence of at least two discontinuity surfaces (possibly even hardgrounds): approximately at the Campanian/Maastrichtian boundary, and near the lower Mastrichtian/upper Maastrichtian boundary. It is suggested to distinguish two separate lowest-order cycles within the lower-order cycle K4-IV: cycle K4-IVa correlated approximately with the late early Maastrichtian, and cycle K4-IVb corresponding roughly to the early late Maastrichtian.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2017, 470; 49--62
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 59.

Tytuł:

Wstępne wyniki badań składu mineralnego kredy jeziornej i gytii w świetle nowoczesnych metod badawczych
Preliminary results of the mineral composition of lacustrine chalk and gyttja in relation to modern investigation methods

Autorzy:

Maćkowska, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2063234.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda jeziorna
gytia
nawozy naturalne
mikroskopia elektronowa
mikrosonda
lacustrine chalk
gyttja
natural fertilizers
electron microscopy
microprobe

Opis:

Kreda jeziorna i gytie to węglanowe osady słodkowodne powszechnie stosowane w rolnictwie do wapnowania kwaśnych gleb oraz jako dodatek do pasz. Występują przede wszystkim w północnej Polsce, na obszarach objętych ostatnim zlodowaceniem. Głównym składnikiem tych osadów jest kalcyt oraz substancja organiczna pochodzenia roślinnego. Do oznaczenia składu mineralnego oprócz metod klasycznych (analiza derywatograficzna) zastosowano nowoczesne metody badawcze. Wykorzystano między innymi analizę chemiczną w mikroobszarze (tzw. mikrosonda elektronowa), analizę składu za pomocą mikroskopu elektronowego oraz analizę rentgenostrukturalną. Badane próbki pochodziły ze stanowisk Tarda (Pojezierze Iławskie) oraz Suliszewo (Pojezierze Choszczeńskie). Celem przeprowadzonych badań było określenie jakościowego składu mineralnego kredy jeziornej i gytii, a także sposobu wykształcenia poszczególnych składników. Kreda jeziorna i gytie wykazują budowę dwufazową, składają się z dwóch równorzędnych części: płynnej - czyli zmineralizowanej wody, oraz stałej, w której wiodącą rolę odgrywa kalcyt i substancja organiczna. Składniki stałe tworzące kredę jeziorną i gytie można podzielić na trzy grupy: składniki główne (kalcyt, fitogenetyczna substancja organiczna), składniki akcesoryczne autigeniczne (piryt), składniki akcesoryczne allogeniczne (kwarc, skalenie, minerały ilaste, łyszczyki, glaukonit, epidot).
Lacustrine chalk and gyttja are carbonate freshwater sediments, applied in agriculture as an addition to feeds and for liming acidic soils. In Poland, they occur mainly in its northeastern part; in the regions involved in the last glacial maximum. The main compounds are calcite and organic matter, which originate from various types of plants. Besides the classical methods (e.g. derivatographic analysis), modern analytical techniques, i.e. electron microprobe analysis (EMPA), scanning electron microscopy (SEM) and X-ray diffraction (XRD) were also used to determine the mineral composition. The investigated samples were collected from the localities of Tarda (Iława lake district) and Suliszewo (Choszczno lake district). The purpose of the study was to determine the qualitative mineral composition of both the sediments, as well as the mode of generation of each compound. The analysis shows that the lacustrine chalk and gyttja reveal a biphasic structure and consist of two equal phases: a liquid phase which stands as mineralised water; and a constant phase, in which calcite and organic matter are the major components. The constant compounds of the sediments can be divided into three groups: main compounds (calcite, fitogenic organic matter) and subsidiary autogenic compounds (pyrite), subsidiary allogenic compounds (quartz, feldspars, clay minerals, micas, glauconite and epidote).

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2008, 429; 75-78
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 60.

Tytuł:

Marsupites (Crinoidea, Uintacrinida) jako narzędzie datowania skał górnosantońskich w krach glacjalnych wschodniej Polski
Marsupites (Crinoidea, Uintacrinida) as a stratigraphic marker of the Upper Santonian strata in the glacial rafts of eastern Poland

Autorzy:

Łukowiak, M.
Gorzelak, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2074491.pdf

Data publikacji:

2006

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kra glacjalna
Marsupites
liliowce
datowanie skał
santon
górna kreda
glacial rafts
Bourgueticrinidae
Santonian
Upper Cretaceous
Polska

Opis:

In the Santonian chalk glacial deposits exposed at Kornica (eastern Poland) an assemblage of echinoderms comprising asteroids, echinoids, ophiuroids, and crinoids (comatulids, roveacrinids, and Bourgueticrinus, Isocrinus, Isselicrinus, Marsupites) is documented. The Santonian age of sediments at Kornica has been determined with foraminifers. Numerous occurrences of the crinoid Marsupites testudinarius, indicate their late Santonian age.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2006, 54, 9; 784-786
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 61.

Tytuł:

Revised taxonomy of albanerpetontid amphibians
Rewizja taksonomiczna plazow z rodziny Albanerpetodontidae

Autorzy:

Gardner, J D

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/20188.pdf

Data publikacji:

2000

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
albanerpetodonty
kosci czolowe
taksonomia
jura
szczeki
plazy
Albanerpetontidae
Celtedens
kreda
Albanerpeton
cechy morfologiczne
paleontologia

Opis:

Characters of the jaws and frontals are often used to differentiate albanerpetontid genera and species, yet the reliability of these characters has rarely been examined. Frontals are diagnostic for the genera Albanerpeton and Celtedens and for species in the latter genus. The value of frontals at the specific level in Celtedens may be inflated by lack of information about variation in jaw structure. Characters of the frontals, jaws, and body size differentiate species of Albanerpeton. Differential diagnoses are presented for the Albanerpetontidae based on cranial and vertebral characters and for the two named genera based on frontal characters. Each genus is characterized by one autapomorphy: fused frontals triangular in Albanerpeton and internasal process bulbous in Celtedens. An enigmatic albanerpetontid from the Middle Jurassic (upper Bathonian) of England has a unique mixture of frontal and premaxillary character states that precludes it from being included in either Celtedens or Albanerpeton.This leaves the oldest occurrences of the two genera in, respectively, the Late Jurassic (Kimmeridgian) and Early Cretaceous (latest Aptian/earliest Albian).
Rodzaje albanerpetodontów klasyfikowano na podstawie cech morfologicznych szczęk i kości czołowych, ale rzadko zastanawiano się nad przydatnością taksonomiczną tych cech. Budowa kości czołowych jest diagnostyczna dla rodzajów Albanerpeton i Celtedens oraz gatunków w obrębie tego ostatniego (zwłaszcza, że brak jest danych na temat zróżnicowania morfologii szczęk w obrębie tego rodzaju). W obrębie rodzaju Albanerpeton gatunki wyróżniają się cechami kości czołowych i szczęk oraz rozmiarami ciała. Podano diagnozy różnicujące dla obu rodzajów opisanych na podstawie powyższych cech, obejmujące także morfologię kręgów. Każdy z rodzajów odznacza się jedną autapomorfią: Albanerpeton - trójkątnymi zrośniętymi kośćmi czołowymi, a Celtedens - pękatym wyrostkiem międzynosowym tych kości. Zagadkowy albanerpetodont ze środkowej jury (baton) Anglii ma mieszane cechy, nie pozwalające zaliczyć go do wyżej wymienionych. Oznacza to, że Celtedens znany jest od późnej jury (kimeryd) a Albanerpeton - od wczesnej kredy (apt/alb).

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 55-70
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 62.

Tytuł:

Late Maastrichtian foraminiferids and diatoms from the Polish Carpathians (Ropianka Formation, Skole Nappe): a case study from the Chmielnik-Grabówka composite section

Autorzy:

Gasiński, M. A.
Olshtynska, A.
Uchman, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138777.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Carpathians
Skole Nappe
Cretaceous
microfossils
plankton
foraminiferids
diatoms
flysch
Karpaty
płaszczowina skolska
kreda
mikroskamieniałości
okrzemki
flisz

Opis:

Well-preserved foraminiferids have been found in the Chmielnik-Grabówka section (Skole Nappe, Polish Carpathians). The Abathomphalus mayaroensis (late Maastrichtian) and Racemiguembelina fructicosa (earlylate Maastrichtian) standard planktonic foraminiferal biozones have been recognized, based on the occurrence of their respective index species. Sediments of the R. fructicosa Zone contain diatoms, which are a rare component of Cretaceous flysch microfossil assemblages in the Carpathians. The diatom frustules and some foraminiferid tests are pyritized, probably after burial in the sediment, below the redox boundary or in the oxygen-deficient microenvironment inside the frustules or tests of microfossils; the presence of trace fossils and bioturbational structures in the same bed indicate an oxygenated sea floor.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 515-525
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 63.

Tytuł:

The benthic macrofauna from the Lower Maastrichtian chalk of Kronsmoor (northern Germany, Saturn quarry): taxonomic outline and palaeoecologic implications

Autorzy:

Engelke, J.
Esser, K. J. K.
Linnert, C.
Mutterlose, J.
Wilmsen, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139105.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
maastrichtian
Northern Germany
benthic macrofauna
taxonomy
palaeoecology
kreda
mastrycht
Niemcy Północne
makrofauna denna
taksonomia
paleoekologia

Opis:

The benthic macroinvertebrates of the Lower Maastrichtian chalk of Saturn quarry at Kronsmoor (northern Germany)been studied taxonomically based on more than 1,000 specimens. Two successive benthic macrofossil assemblages were recognised: the lower interval in the upper part of the Kronsmoor Formation (Belemnella obtusa Zone) is characterized by low abundances of macroinvertebrates while the upper interval in the uppermost Kronsmoor and lowermost Hemmoor formations (lower to middle Belemnella sumensis Zone) shows a high macroinvertebrate abundance (eight times more than in the B. obtusa Zone) and a conspicuous dominance of brachiopods. The palaeoecological analysis of these two assemblages indicates the presence of eight different guilds, of which epifaunal suspension feeders (fixo-sessile and libero-sessile guilds), comprising approximately half of the trophic nucleus of the lower interval, increased to a dominant 86% in the upper interval, including a considerable proportion of rhynchonelliform brachiopods. It is tempting to relate this shift from the lower to the upper interval to an increase in nutrient supply and/or a shallowing of the depositional environment but further data including geochemical proxies are needed to fully understand the macrofossil distribution patterns in the Lower Maastrichtian of Kronsmoor.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 671-694
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 64.

Tytuł:

Upper Albian, Cenomanian and Lower Turonian stratigraphy, ammonite and inoceramid bivalve faunas from the Cauvery Basin, Tamil Nadu, South India

Autorzy:

Gale, Andrews S.
Kennedy, William J.
Walaszczyk, Ireneusz

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139419.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
Ammonites
inoceramid bivalves
sequence stratigraphy
South India
kreda
amonity
małże inoceramidowe
stratygrafia sekwencyjna
Indie Południowe

Opis:

The lithostratigraphy, biostratigraphy, sequence stratigraphy, ammonite and inoceramid faunas of the Upper Albian, Cenomanian, and Lower Turonian Karai Formation, the highest unit of the Uttatur Group in the Pondicherry Sub-Basin of the Cauvery Basin in Tamil Nadu, south India, are documented. Detailed logs and descriptions of sections between Karai and Kulakkalnattam, Odiyam and Kunnam, and north-west of Garudamangalam are presented. They provide the evidence for an ammonite zonal scheme that can be correlated in detail with sequences developed in Europe, with successive Upper Albian zones of Pervinquieria (Subschloenbachia) rostrata and P. (S.) perinflata (the latter on slight evidence), Cenomanian zones of Mantelliceras mantelli, Cunningtoniceras cunningtoni, Calycoceras (Newboldiceras) asiaticum, Pseudo calycoceras harpax, Euomphaloceras septemseriatum and Pseudspidoceras footeanum. The Lower Turonian is represented by a Neoptychites cephalotus–Mytiloides borkari fauna. Over 120 ammonite species are described, of which Puzosia (Bhimaites) falx, Protacanthoceras parva, Watinoceras elegans, Euomphaloceras varicostatum, Kamerunoceras multinodosum, and Carthaginites multituberculatus are new. The new genus Kunnamiceras, with Ammonites tropicus Kossmat, 1865 as type species, is interpreted as a paedomorphic dwarf derivative of Pseudocalycoceras harpax (Stoliczka, 1864). Ammonite faunas from shales are dominated by feebly-ornamented taxa: leiostraca; those from sandstones by strongly ornamented taxa: trachyostraca, differences interpreted as reflecting the preferred habits of adults in life. 15 species of inoceramid bivalves, including a newly described species Inoceramus chiplonkari, are recognised, with a mixed East African–Euramerican–North Pacific affinity. On the basis of the stratigraphic framework developed, a sequence stratigraphic interpretation of the Karai Formation is proposed, and correlated with those recognised in Europe, Morocco, and the United States Gulf Coast and Western Interior.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2019, 69, 2; 161-338
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 65.

Tytuł:

High-resolution Campanian-Maastrichtian carbon and oxygen stable isotopes of bulk-rock and skeletal components: palaeoceanographic and palaeoenviron-mental implications for the Boreal shelf sea

Autorzy:

Wilmsen, M.
Niebuhr, B.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139424.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
northern Germany
stable isotopes
low-magnesium calcite
palaeoceanography
kreda
Niemcy Północne
izotopy stabilne
kalcyt
paleoceanografia

Opis:

A high-resolution latest Early Campanian to Early Maastrichtian carbon and oxygen stable isotope record from the northern German Boreal shelf sea based on 537 analyses of co-occurring belemnites, brachiopods, inoceramids, oysters, and bulk rock samples is presented. All samples are precisely related to their stratigraphic, systematic and facies backgrounds and form an integrated, nearly 10-myr-long dataset with considerable palaeoenvironmental and palaeoceanographical implications. Petrographic studies indicate that low-magnesium calcitic coccoliths and calcispheres (i.e., planktic carbonate) predominate the bulk-rock data (marl-limestone rhythmites and chalks), thus representing a sea-surface water signal, and that only minor diagenetic alteration of the carbonate muds took place. Based on TL and CL microscopy, the investigated belemnites are extraordinarily well preserved, which may in part be explained by their early diagenetic surficial silicification (container effect), while the other macroinvertebrate groups are all less well preserved. The (plankton-dominated) δ13C values of the marl-limestone rhythmites and chalks (+1.1 to +2.5‰), recording a surface water signal, compare well with the δ13C data of inoceramids while δ13C brach.values (+1.5 to +3.0‰) are heavier than the bulk rock data. The large variation in the δ13Cbel. (-0.1 to +3.6‰) is attributed to isotopic disequilibrium of the biogenic carbonate formed by the belemnite animal. The bulk rock δ18O values show a remarkable low scatter, supporting petrographic observation of only minor diagenetic stabilisation/cementation, and can be approximated with northern German shelf sea-surface temperatures of ca. 20°C for the Late Campanian (ca. -2‰ δ18O), being slightly cooler during the Early Maastrichtian. The δ18O values of the belemnite rostra are even less variable and quite rich in heavier 18O (-0.7 to +0.6 with a mean of -0.1‰ δ18Obel.) in comparison to bulk rock and other skeletal components. Based on their excellent microstructural preservation and non-luminescence, we conclude that the belemnite rostra are diagenetically unaltered and have preserved the primary δ18O signal of ambient seawater (12±2°C). In the absence of any indication for migration from cooler water masses and evidence for authochtonous populations we assume that the belemnites of the genera Belemnitella and Belemnella lived as nektobenthos near the sea-floor and thus record the temperature of the bottom mixed layer of the seasonally weakly stratified north German shelf sea at water depths of 100 to 150 m; the temperature gradient was thus 12.5–18.75 m/1°C. A conspicuous latest Campanian cooling event is evident in both sea-surface and bottom-water temperatures. The δ18O values of nearly all investigated benthic fossils lie between the isotope values of pristine belemnites and bulk rock, and, therefore, should be used for palaeotemperature reconstructions only with great care.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 47-74
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 66.

Tytuł:

Phanerozoic paleoenvironment and paleolithofacies maps : Mesozoic
Mapy paleośrodowiska i paleolitofacji fanerozoiku : mezozoik

Autorzy:

Golonka, J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/184125.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

trias
jura
kreda
tektonika płyt
paleogeografia
masowe wymieranie
Triassic
Jurassic
Cretaceous
plate tectonics
paleogeography
mass extinction

Opis:

The paper presents the detailed plate tectonic, paleogeographic, paleoenvironment and paleolithofacies maps for eight Mesozoic time intervals. The most significant Triassic convergent event was the Indosinian orogeny, the collision of Indochina and Indonesia with South China, and consolidation of Chinese blocks. The continued northward drift of the Cimmerian continents corresponded with the closing of the Paleotethys and opening of the Neotethys Ocean. Plate tectonic activity around the Triassic-Jurassic boundary caused paleogeographic and paleoclimatic change, which triggered mass extinction. The rifting in the Atlantic during the Early Jurassic was followed by Middle and Late Jurassic spreading. Cretaceous was the time of the farther spreading of Central Atlantic, as well as origin of South Atlantic and Indian oceans. These events were leading to the maximum dispersion of continents during Phanerozoic times.
Artykuł przedstawia szczegółowe mapy obrazujące tektonikę płyt, paleogeografię, paleośrodowisko i paleolitofacje ośmiu mezozoicznych przedziałów czasowych. Mapy te dotyczą przedziałów czasowych w obrębie triasu, jury i kredy. Głównym konwergentnym wydarzeniem w okresie późnego triasu była orogeneza indochińska, czyli kolizja Indochin i Indonezji z południowymi Chinami, oraz konsolidacja bloków chińskich. Postępujący w kierunku północnym dryft płyt kimeryjskich spowodował zamykanie oceanu Paleotetyda i otwieranie się oceanu Neotetyda. Aktywna tektonika płyt na granicy triasu i jury spowodowała zmiany paleogeograficzne i paleoklimatyczne, które wywołały masowe wymieranie gatunków fauny i flory. Rifting Atlantyku centralnego w okresie wczesnej jury poprzedził środkowojurajski i późnojurajski spreding tego oceanu. W kredzie nastąpił dalszy spreding Atlantyku centralnego, jak również narodziny Atlantyku południowego i Oceanu Indyjskiego. Wydarzenia te prowadziły do największego w fanerozoiku rozproszenia kontynentów.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2007, 33, 2; 211-264
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 67.

Tytuł:

The Aucellina biostratigraphy of the Upper Albian (Early Cretaceous) of the Kirchrode I cored borehole, Hannover-Kirchrode, northern Germany

Autorzy:

Wood, C. J.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139139.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Early Cretaceous
Late Albian
Aucellina
Kirchrode Marls
boreal marine environments
kreda wczesna
alb
margle
środowiska borealne

Opis:

The Aucellina biostratigraphy of the Upper Albian Kirchrode Marls Member succession in the Kirchrode I (1/91) cored borehole is described and the fauna illustrated. The borehole commenced at an unknown depth below the Early Cenomanian marls of the Bemerode Member, but higher beds of the Kirchrode Marls and the basal beds of the Bemerode Member were exposed in the Mittellandkanal and its Stichkanal extension at Misburg. The borehole and surface exposures permit a virtually complete Late Albian succession of Aucellina species to be observed. Published Aucellina range data from the borehole are reassessed and it is suggested that the lower part of the recorded range is based partly on misidentifications of fragments of thin-shelled bivalves such as Syncyclonema and Amussium. Aucellina appears in the borehole succession within the upper part of the Callihoplites auritus ammonite Subzone (Mortoniceras inflatum Zone) and continues to the top of the borehole succession within the Preaeschloenbachia briacensis ammonite Subzone (Stoliczkaia spp. Zone). Aucellina from higher in the briacensis Subzone collected from the Misburg Mittellandkanal section are also discussed and illustrated. There is some evidence that Aucellina occurs typically at levels in the borehole containing predominantly Boreal European Province ammonites, supporting the general inference that Aucellina lived in cooler northern waters. In contrast, Aucellina is poorly represented in intervals with Tethyan ammonites and thin-shelled inoceramids (e.g. the Mortoniceras (Durnovarites) perinflatum Subzone, Stoliczkaia spp. Zone). The briacensis Subzone, with an admixture of Tethyan (Stoliczkaia) and Boreal ammonites contains a distinctive, taxonomically highly diverse Aucellina assemblage. Relevant taxonomic research on European Late Albian and Early Cenomanian Aucellina faunas is reviewed. The Late Albian Aucellina succession in the borehole differs from that established from partially correlative successions in England.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 695-708
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 68.

Tytuł:

Late Cenomanian.Turonian (Cretaceous) ammonites from Wadi Qena, central Eastern Desert, Egypt : taxonomy, biostratigraphy and palaeobiogeographic implications

Autorzy:

Nagm, E.
Wilmsen, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139381.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

amonity
biostratygrafia
Egipt
górna kreda
paleobiogeografia
paleontologia systematyczna
ammonites
biostratigraphy
Egypt
palaeobiogeography
systematic palaeontology
Upper Cretaceous

Opis:

In Egypt, marine Upper Cenomanian.Turonian strata are well exposed in the Eastern Desert. The southernmost outcrops are located in the central part of Wadi Qena, where the lower Upper Cretaceous is represented by the fossiliferous Galala and Umm Omeiyid formations. From these strata, numerous ammonites have been collected bed-by-bed and 13 taxa have been identified, which are systematically described herein. Four of them (Euomphaloceras costatum, Vascoceras globosum globosum, Thomasites gongilensis and Pseudotissotia nigeriensis) are recorded from Egypt for the first time. The ammonite ranges are used for a biostratigraphic zonation of the lower Upper Cretaceous succession in the northern and central part of Wadi Qena: the Upper Cenomanian.Lower Turonian has been subdivided into five biozones (including a new upper Lower Turonian biozone based on the occurrence of Pseudotissotia nigeriensis), and one biozone has been recognized in the Upper Turonian. Palaeobiogeographically, the ammonite assemblage has a Tethyan character. During the Early Turonian, influences of the Vascoceratid Province were predominant with strong affinities to typical Nigerian faunas. This shows the significance of faunal exchange between Egypt and Central and West Africa via the Trans-Saharan Seaway. Compared to contemporaneous ammonoid faunas from the northern part of the Eastern Desert, Boreal influences are much less obvious in Wadi Qena. Thus, the present study greatly enhances the knowledge of the Late Cretaceous palaeobiogeography and biostratigraphy of Egypt and adjacent areas.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 1; 63-89
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 69.

Tytuł:

Silicified sea life – Macrofauna and palaeoecology of the Neuburg Kieselerde Member (Cenomanian to Lower Turonian Wellheim Formation, Bavaria, southern Germany)

Autorzy:

Schneider, S.
Jäger, M.
Kroh, A.
Mitterer, A.
Niebuhr, B.
Vodrážka, R.
Wilmsen, M.
Wood, C. J.
Zágoršek, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139394.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Late Cretaceous
Danubian Cretaceous Group
macroinvertebrates
facies
Silica diagenesis
stratigraphy
kreda
makrobezkręgowce
facja
krzemionka diageneza
stratygrafia

Opis:

With approximately 100 species, the invertebrate macrofauna of the Neuburg Kieselerde Member of the Wellheim Formation (Bavaria, southern Germany) is probably the most diverse fossil assemblage of the Danubian Cretaceous Group. Occurring as erosional relicts in post-depositional karst depressions, both the Cretaceous sediments and fossils have been silicified during diagenesis. The Neuburg Kieselerde Member, safely dated as Early Cenomanian to Early Turonian based on inoceramid bivalve biostratigraphy and sequence stratigraphy, preserves a predominantly soft-bottom community, which, however, is biased due to near-complete early diagenetic loss of aragonitic shells. The community is dominated by epifaunal and semi-infaunal bivalves as well as sponges that settled on various (bio-) clasts, and may widely be split into an early bivalve-echinoid assemblage and a succeeding sponge-brachiopod assemblage. In addition to these groups we document ichnofauna, polychaete tubes, nautilids and bryozoans. The fauna provides evidence of a shallow to moderately deep, calm, fully marine environment, which is interpreted as a largescale embayment herein. The fauna of the Neuburg Kieselerde Member is regarded as an important archive of lower Upper Cretaceous sea-life in the surroundings of the Mid-European Island.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 555-610
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 70.

Tytuł:

Środowisko sedymentacji i domniemane źródło materiału detrytycznego w górnokredowej formacji red-bed Ashua (Peru)
Depositional environment and probable source of detritus in the Upper Cretaceous red-bed Ashua Formation (Peru)

Autorzy:

Paulo, Andrzej
Ciesielczuk, Justyna
Racki, Grzegorz
Żaba, Jerzy
Gaidzik, Krzysztof

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2075984.pdf

Data publikacji:

2019

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

formacja Ashua
późna kreda
Peru
osady krzemowe
źródło piroklastyczne
Ashua Formation
Late Cretaceous
siliciclastic deposits
pyroclastic source

Opis:

Ashua Formation was deposited in Coniacian-Early Santonian time near shore of a shallow sea and in a plethora of continental arid environments. Its main component is fine-grained siliciclastic materialforming lithic and subordinate arkosic graywackes. Limestones are frequent in the lower member, and in the upper one gypsum and halite are present. Based on sedimentary textures and detailed petrographic studies, nine general microfacies were identified: shallow sea, beach, brackisch and mud flats, lagoon, sabkha and playa, deltaic, alluvial, mud flows, dunes at shoreline of an agitated water basin. The present authors suggest that the main source of detritus was pyroclastic deposits. They probably belong to the heavily eroded Lower Cretaceous Matalaque Formation.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2019, 67; 189--191
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 71.

Tytuł:

Diageneza kredy jeziornej i gytii w osadach holoceńskich północno-zachodniej Polski
Diagenesis of lacustrine chalk and gyttja in Holocene deposits from northwestern Poland

Autorzy:

Maćkowska, R.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2063003.pdf

Data publikacji:

2011

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

kreda jeziorna
gytia
mikroskopia elektronowa
dyfrakcja rentgenowska
diageneza
lacustrine chalk
gyttja
electron microscopy
X-ray diffraction
diagenesis

Opis:

W artykule przedstawiono procesy diagenetyczne zachodzące w kredzie jeziornej i gytii z osadów holoceńskich północno-zachodniej Polski. Analizom poddano próbki pochodzące ze stanowisk Tarda (Pojezierze Iławskie) oraz Suliszewo (Pojezierze Choszczeńskie). Do oznaczenia składu mineralnego, oprócz metod klasycznych (analiza derywatograficzna), zastosowano nowoczesne metody badawcze. Wykorzystano między innymi analizę chemiczną w mikroobszarze (mikrosonda elektronowa), obserwacje przy pomocy mikroskopu elektronowego oraz analizę rentgenostrukturalną. W kredzie jeziornej i gytii rozpoznano efekty procesów należących do wczesnego stadium diagenezy (eodiagenezy), głównie rozpuszczania minerałów węglanowych, pirytu i kwarcu. Znaczącą rolę odegrała także pirytyzacja oraz tworzenie się wczesnych cementów węglanowych. Stwierdzono, że w badanych osadach kompakcja zachodziła tylko na niewielką skalę. Ponadto odtworzono kolejność procesów diagenetycznych. Najwcześniejszym procesem diagenetycznym w badanej kredzie jeziornej i gytii było tworzenie się cementu mikrytowego oraz pirytyzacja. W dalszej kolejności osady były poddawane procesom rozpuszczania. Dopiero potem nastąpiła kompakcja. Po odwodnieniu próbek i ich osuszeniu z wód porowych wykrystalizował gips i halit.
The aim of this paper is to present the diagenetic processes occurring within lacustrine chalk and ooze in Holocene deposits from northwestern Poland. The analysed samples came from the Tarda (Iława Lake District) and Suliszewo (Choszczno Lake District) sites. For the purpose of mineral composition determination, both modern and classic (thermal analysis) research methods were applied. Composition analysis on a microprobe (Scanning Electron Microscopy) and X-ray structural analysis (Powder X-ray Diffraction) were used. Effects of early diagenesis processes (eodiagenesis) are observed in these sediments. The most important diagenetic processes include dissolution of carbonate minerals, pyrite and quartz. An important role was also played by pyritization and formation of early carbonate cements. Compaction occurred only on a small scale. Moreover, the sequence of the diagenetic processes was reconstructed. The earliest diagenetic process that occurred within the lacustrine chalk and ooze was the formation of micritic cement and pyritization. Successively, the whole sediment was undergoing dissolution processes, followed by compaction. After dehydration and drying of the samples, gypsum and halite crystallized from the pore waters.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2011, 444; 149--155
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 72.

Tytuł:

Djatochtatheria - a new suborder of multituberculate mammals
Djatochtatheria - nowy podrzad multituberkulatow

Autorzy:

Kielan-Jaworowska, Z
Hurum, J H

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/23058.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
Djadochtatheriidae
Djadochtatherium
ssaki
czaszki
Tombaatar
Mongolia
kreda
Catopsbaatar
cechy morfologiczne
paleontologia
Kryptobaatar
multituberkulaty
morfologia zwierzat

Opis:

Mongolian Late Cretaceous multituberculates (except Buginbaatar) form a monophyletic group for which the suborder Djadochtatheria is proposed. Synapomorphies of Djadochtatheria are: large frontals pointed anteriorly and deeply inserted between the nasals. U-shaped fronto-parietal suture, no frontal-maxilla contact, and edge between palatal and lateral walls of premaxilla. Large, rectangular facial surface of the lacrimal exposed on the dorsal side of the cranial roof is present in all djadochtatherians, but may be a plesiomorphic feature. It is also possible that in djadochtatherians the postglenoid part of the braincase is relatively longer than in other multituberculates. Djadochtatherians have an arcuate p4 (secondarily subtrapezoidal in Catopsbaatar) that does not protrude dorsally over the level of the molars (shared with Eucosmodontidae), I3 placed on the palatal part of the premaxilla (shared with the eucosmodontid Stygimys and the cimolomyid Meniscoessus). The small number of cusps on the upper and lower molars and no more than nine ridges on p4 are possibly plesiomorphies for Djadochtatheria. The djadochtatherian Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. n., family incertae sedis from the Barun Goyot Formation is proposed. New specimens of the djadochtatherian genera Kryptobaatar, ?Djadochtatherium, and Kamptobaatar are described and revised diagnoses of these taxa and Sloanbaatar are given. A cladistic analysis of Mongolian Late Cretaceous multituberculates (MLCM), using Pee-Wee and NONA programs and employing 43 dental and cranial characters, 11 MLCM taxa, five selected Late Cretaceous or Paleocene multituberculate genera from other regions, and a hypothetical ancestor based on the structure of Plagiaulacoidea, is performed. The Pee-Wee program yielded two equally fit trees that confirm the monophyly of MLCM excluding Buginbaatar. Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar, and Tombaatar form a clade, for which the family Djadochtatheriidae is proposed. Chulsanbaataris the sister taxon of this clade. Bulganbaatar and Nemegtbaatar are the sister group of all other djadochtatherians. Kamptobaatar, Sloanbaatar, and Nessovbaatar form a separate clade in the Pee-Wee tree. The NONAprogram yielded thirty equally parsimonious trees and a strict consensus tree with a poor resolution.
Na podstawie porównań anatomicznych popartych analizą filogenetyczną wykazano, że późnokredowe multituberkulaty (wieloguzkowce) Mongolii, z wyjątkiem rodzaju Buginbaatar, tworzą monofiletyczną grupę, dla której zaproponowano nowy podrząd Djadochtatheria. Podrząd Djadochtatheria charakteryzuje się nastepującymi synapomorfiami: kości czołowe są proporcjonalnie duże i wcinają się głęboko w formie zaostrzonego szpica między kości nosowe; szew czołowo-ciemieniowy jest U-kształtny; kość czołowa nie kontaktuje się ze szczęką; wzłuż kontaktu między podniebienną i boczną powierzchnią kości przedszczękowej występuje ostra krawędź. U wszystkich Djadochtatheria część twarzowa koki łzowej jest duża, w przybliżeniu prostokątna, umieszczona na dachu czaszki, co być może jest cechą symplezjomorficzną. Jest również możliwe, że tylna część czaszki, położona za dołemu żuchwowym jest u Djadochtatheria dłuższa w stosunku do całej czaszki niż u innych multituberkulatów. Djadochtatheria mają łukowaty p4 (wtórnie trapezoidalny u Catopsbaatar), który nie wystaje ponad poziom powierzchni żującej trzonowców (cecha wspólna z Eucosmodontidae), oraz I3 umieszczony na podniebiennej części kości przedszczekowej (cecha wystepująca również u eukosmodontida Stygimys i u cimolomyida Moeniscoessus). Mała liczba guzków na dolnych i górnych trzonowych, oraz nie więcej niż dziewięć grzebieni na p4 są przypuszczalnie cechami symplezjomorficznymi. Z formacji Barun Gojot opisano przedstawiciela Djadochtatheria Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. nov., zaliczonego do rodziny incertae sedis. Zaproponowano nową rodzinę Djadochtatheriidae dla rodzajów Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar i Tombaatar, a w oparciu o nowe materiały przedstawiono zrewidowane diagnozy czterech rodzajów Djadochtatheria: Sloanbaatar, Kryptobaatar, Djadochtatherium i Kamptobaatar. W celu przeprowadzenia analizy filogenetycznej późnokredowych multituberkulatów Mongolii zaproponowano listę 43 cech (różniącą się, z wyjątkiem dziesięciu cech, od list używanych dotychczas przy analizach filogenetycznych multituberkulatów) oraz matrycę taksonów i cech, obejmująca 17 taksonów. Taksony uwzględnione w analizie obejmują 11 późnokredowych rodzajów z Mongolii, pięć najkompletniej poznanych późnokredowych i paleoceńskich rodzajów z Ameryki Północnej i Azji, oraz hipotetycznego przodka, skonstruowanego na podstawie cech wystepujacych u jurajskich multituberkulatów z rzędu Plagiaulacoidea. W analizie kladystycznej zastosowano dwa różne programy komputerowe: Pee-Wee (Goloboff 1993a, 1996) oraz NONA (Goloboff 1993b), oparty na tej samej zasadzie co powszechnie używany PAUP (Swofford 1993). Program Pee-Wee przedstawił dwa drzewa. Fig. 13 przedstawia krótsze z tych drzew, które potwierdza odrębność Buginbaatar i monofiletyzm Djadochtatheria. Analiza przeprowadzona za pomocą tego programu wykazuje również monofiletyzm rodziny Djadochtatheriidae ustanowionej w pracy (Fig. 13, węzeł 18). Program NONA zaproponował 30 jednakowo oszczędnych drzew. Dwa drzewa ścisłej zgodności (Fig. 14A and 14B) wykazują znacznie gorszą rozdzielczość niż drzewo zaproponowane przez program Pee-Wee, na którym oparto wnioski filogenetyczne.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 2; 201-242
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 73.

Tytuł:

Hadrosaurs as ungulate parallels: lost life styles and deficient data
Dinozaury kaczodziobe jako ekologiczne odpowiedniki ssakow kopytnych: wygasle tryby zycia a niepelne dane

Autorzy:

Carrano, M T
Janis, C M

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/23129.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

Azja
Hadrosauridae
zeby
podobienstwo morfologiczne
Ameryka Polnocna
kreda
Ornithischia
cechy morfologiczne
szkielet
paleontologia
ssaki kopytne
dinozaury kaczodziobe

Opis:

Hadrosaur dinosaurs (Ornithischia: Hadrosauridae) were abundant in Late Cretaceous terrestrial environments of North America and Asia. Their derived dental and postcranial specializations for herbivory have led to the suggestion that these dinosaurs were analogous to modern ungulates in lifestyle. Ungulates display a suite of morphological features that are correlated with diet, habitat preference, and sexual dimorphism. In this paper we examine several of these same features in hadrosaurs in order to determine whether they display similar patterns under multivariate analysis. Initial results confirm the resemblances between hadrosaurs and ungulates but suggest that missing data may considerably affect the outcomes of statistical analyses. Using the hadrosaur dataset as a template, we artificially degrade the (previously complete) ungulate datasets and perform the same analyses. Results are consistent with earlier results and provide an opportunity to assess the impact of missing data on the original multivariate structure. Our results support the hypothesis that hadrosaurs were similar to ungulates in patterns of ecomorphology.
Dinozaury kaczodziobe (Ornithischia: Hadrosauridae) były w późnej kredzie pospolite w Ameryce Północnej i Azji. Wyspecjalizowane przystosowania uzębienia i szkieletu pozaczaszkowego pozwoliły wysunąć przypuszczenie, że trybem życia przypominały dzisiejsze ssaki kopytne. Kopytne przejawiają zespół cech morfologicznych skorelowanych z rodzajem pokarmu, preferencjami siedliskowymi i dymorfizmem płciowym. W niniejszej pracy poddano analizie wieloczynnikowej odnośne cechy hadrozaurów, by sprawdzić, czy i u nich występują podobne prawidłowości. Wstępne wyniki potwierdziły podobieństwa między hadrozaurami a kopytnymi, ale wynik analizy statystycznej mógł zostać znacząco zniekształcony przez niekompletność danych dotyczących dinozaurów. Dlatego zestawy danych dotyczące ssaków kopytnych (pierwotnie kompletne) zostały sztucznie zubożone na wzór danych kopalnych i poddane powtórnej analizie. Uzyskane wyniki okazały się zbieżne z rezultatami wstępnymi i pozwoliły oszacować wpływ brakujących danych na pierwotną strukturę wieloczynnikową. Nasza analiza wspiera hipotezę, że hadrozaury były podobne pod względem ekomorfologicznym do ssaków kopytnych.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 237-261
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 74.

Tytuł:

Palaeoenvironmental evolution of the Southern Alps across the Faraoni Level equivalent : new data from the Trento Plateau (Upper Hauterivian, Dolomites, N. Italy)

Autorzy:

Lukeneder, A.
Grunet, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139422.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

kreda dolna
Dolomity
hoteryw
płaskowyż
Włochy
Dolomites
Faraoni oceanic anoxic event
Hauterivian
Italy
Lower Cretaceous
Trento Plateau

Opis:

New stratigraphic and palaeoenvironmental data are presented for the northeastern part of the Trento Plateau (Puez area, Southern Alps, Italy). The studied section corresponds to the upper Hauterivian Balearites balearis and "Pseudothurmannia ohmi" ammonite zones and normal palaeomagnetic chron upper M5. A c. 30-cm-thick bed is identified as the equivalent of the Faraoni Level, based on its position within the Pseudothurmannia mortilleti Subzone, the composition of its ammonite fauna and the peak of a minor positive trend in the [delta]13 Cbulk record. Microfacies and geochemical proxies compare well with those of the southeastern part of the Trento Plateau and indicate palaeoceanographic continuity along the eastern margin of the plateau. The abundances of radiolarians and nannoconids suggest a turnover in the trophic structure from eutrophic conditions around the Faraoni Level equivalent to oligotrophic conditions. Low organic matter and sulphur content and frequent bioturbation indicate a well-oxygenated environment. Ammonite diversity and life-habitat groups document the influence of sea level on the plateau: while epi- and mesopelagic ammonites occur commonly during sea-level highstands, all life-habitat groups become reduced during a sea-level lowstand in the Spathicrioceras seitzi and P. ohmi subzones. The Faraoni event is heralded by a faunal turnover expressed as the diversification of epipelagic ammonites. Palaeoenvironmental conditions along the eastern margin of the Trento Plateau during the Faraoni event contrast with those of the organic-rich black shales in the west. A re-evaluation of the depositional model based on the new results suggests a general water depth of 300-500 m for the plateau. The severe reduction of mesopelagic ammonites during the sea-level lowstand indicates a shallowing towards the epi-/mesopelagic boundary. During the Faraoni event, the eastern areas of the Trento Plateau were located at the upper limit of the oxygen-minimum layer and were thus only occasionally affected by oxygen depletion, whereas the western areas were located well within the upper part of the oxygen-depleted layer.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 1; 89-104
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 75.

Tytuł:

Skały węglanowe ze złoża Szczerców jako potencjalne sorbenty do obniżania emisji SO2 w paleniskach
The carbonate rocks from fields Szczerców as potential sorbents for reducing emissions of SO2 in fluidized bed

Autorzy:

Hycnar, E.
Wisła-Walsh, E.
Zych, Ł.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/170136.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Poltegor-Instytut Instytut Górnictwa Odkrywkowego

Tematy:

sorbenty
odsiarczanie spalin
kreda jeziorna
wapienie
złoże Szczerców
sorbents
flue gas desulphurizationn
lacustrine chalk
limestones
Szczerców deposit

Opis:

W artykule przedstawiono oceną właściwości sorpcyjnych mioceńskiej kredy jeziornej i górno jurajskich wapieni ze złoża węgla brunatnego „Szczerców". Wykazano, że skały te mogą być traktowane jako surowce do produkcji wysokiej klasy sorbentów do usuwania kwaśnych zanieczyszczeń powstających w czasie spalania kopalnych paliw stałych w paleniskach fluidalnych. Wykazano, że zdolności sorpcyjne skał są związane z procesem tworzenia się porów o średnicach rzędu 0,07-0,6 Μ.
This paper presents an evaluation of sorption properties of the Miocene and Upper Jurassic from lignite deposit „Szczerców". It was shown that these rocks may be considered as raw materials for production of high quality sorbents to remove SO2 formed during combustion of solid fossil fuels to remove during combustion of in fluidized beds. Proved that the sorption capacity of the rocks are mainly related to the formation of pores with diameters of the order of 0,07 - 0,6 microns.

Źródło:

Górnictwo Odkrywkowe; 2012, 53, 1-2; 97-103
0043-2075

Pojawia się w:

Górnictwo Odkrywkowe

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 76.

Tytuł:

A revised inoceramid biozonation for the Upper Cretaceous based on high-resolution carbon isotope stratigraphy in northwestern Hokkaido, Japan

Autorzy:

Hayakawa, T.
Hirano, H.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139392.pdf

Data publikacji:

2013

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

carbon isotope stratigraphy
inoceramid biozones
Yezo Group
Upper Cretaceous
Hokkaido
Japan
stratygrafia izotopowa węgla
górna kreda
Japonia

Opis:

Biostratigraphic correlations of inoceramid bivalves between the North Pacific and Euramerican provinces have been difficult because the inoceramid biostratigraphy of the Japanese strata has been based on endemic species of the northwest Pacific. In this study, carbon stable isotope fluctuations of terrestrial organic matter are assembled for the Upper Cretaceous Yezo Group in the Haboro and Obira areas, Hokkaido, Japan, in order to revise the chronology of the inoceramid biozonation in Japan. The carbon isotope curves are correlated with those of marine carbonates in English and German sections with the aid of age-diagnostic taxa. According to the correlations of the carbon isotope curves, 11 isotope events are recognised in the sections studied. As a result of these correlations, the chronology of the inoceramid biozones of the Northwest Pacific has been considerably revised. The revised inoceramid biozones suggest that the timing of the origination and extinction of the inoceramids in the North Pacific biotic province is different from the stage/substage boundaries defined by inoceramids, as used in Europe and North America.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 2; 239-263
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 77.

Tytuł:

Stratygrafia kredy jeziornej ze złoża węgla brunatnego "Szczerców"
Stratigraphy of lacustrine chalk from the "Szczerców" lignite deposit

Autorzy:

Wagner, M.
Matl, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183517.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

złoże węgla brunatnego "Szczerców"
miocen
kreda jeziorna
badania stratygraficzne
lignite deposit Szczerców
Miocene
lacustrine chalk
stratigraphic study

Opis:

W złożu węgla brunatnego "Szczerców" wyróżniono dwa ciągłe, różnowiekowe horyzonty skał wapiennych (kredy jeziornej) o sumarycznej grubości do 90 m. Poziom starszy (II) występuje w zachodniej części złoża, głównie w dolnej części kompleksu węglowego. Poziom młodszy (I i la) znany jest z górnej części kompleksu węglowego. Obydwa poziomy rozdziela kilkudziesięciometrowa seria węglowa. Badania malakofauny i palinologiczne potwierdziły zróżnicowanie stratygraficzne wyróżnionych horyzontów kredy jeziornej. Poziom starszy jest dolnomioceński (zona biostratygraficzna MN 4), co odpowiada w schemacie miocenu morskiego (Paratetydy) ottnangowi i karpatowi. Jest to odpowiednik III-rawickiej grupy pokładów węgla. Młodszy poziom kredy jeziornej (I) zaliczono do miocenu środkowego, a jego lokalną górną część do przełomu miocenu środkowego i górnego (zona biostratygraficzna MN 5-6, co odpowiada badenowi i MN 7-8 zaliczanych do sarmatu). Odpowiada to przypuszczalnie II-łużyckiej grupie pokładów węgla na Niżu Polskim.
Two continuous lacustrine chalk horizons of different age with the total thickness around 90 m were distinguished in the "Szczerców" lignite deposit. The older level (II) occurs in the western part of deposit, particularly in the lower part of a coal complex. The younger level (I and la) is observed in the upper part of the coal complex. The levels are separated by lignite series that is several dozen meters thick. The analysis of malacofauna and palynology confirmed stratigraphic differentiation of the distinguished lacustrine chalk horizons. The older level was described as Lower Miocene that corresponds with Ottnangian and Carpathian in the marine Miocene scheme of Parathetys. Therefore, it is an equivalent to the III-Rawicz Lignite Main Group. The younger level of lacustrine chalk horizons (I) was classified to Middle Miocene and the local upper part of it was assigned to breaching of Middle and Upper Miocene (biostratigraphic zone MN 5-6 that corresponds with Badenian and MN 7-8 that is assigned to Sarmatian). Presumably, it is comparable to the II-Łużyce Lignite Main Group from Polish Lowland.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2007, 33, 3; 289-315
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 78.

Tytuł:

Utwory wczesnokredowego basenu protośląskiego w polsko-czeskich Karpatach fliszowych
Early Cretaceous deposits of the proto-Silesian Basin in Polish-Czech Flysch Carpathians

Autorzy:

Waśkowska, A.
Golonka, J.
Strzeboński, P.
Krobicki, M.
Vasicek, Z.
Skupien, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183433.pdf

Data publikacji:

2009

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Karpaty fliszowe
basen protośląski
kreda wczesna
utwory basenowe
flysch Carpathians
proto-Silesian Basin
Early Cretaceous
basin deposits

Opis:

The proto-Silesian Basin was well developed within the Alpine Tethys during the Late Jurassic times and existed as undivided entity until the significant Late Cretaceous reorganization. The deposits originated within this basin were incorporated into different structural units: Silesian, Subsilesian and Skole. The calciturbiditic Cieszyn Limestone Formation is the oldest Cretaceous flischoidal sequence of the proto-Silesian Basin. This calciturbiditic sedimentation passed gradually into younger siliciclastic deposition.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2009, 35, 2/1; 39-47
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 79.

Tytuł:

The skull of Velociraptor [Theropoda] from the Late Cretaceous of Mongolia
Czaszka drapieznego dinozaura Velociraptor mongoliensis z poznej kredy Mongolii

Autorzy:

Barsbold, R
Osmolska, H

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/21498.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
Velociraptor mongoliensis
czaszki
analiza anatomiczna
Deinonychus antirrhopus
Mongolia
kreda
zuchwa
dinozaury
paleontologia
szkielet
Dromaeosauridae
dromeozaurydy

Opis:

The well preserved material of the Late Cretaceous dromaeosaurid, Velociraptor mongoliensis, has allowed us to supplement earlier descriptions of the skull in this species. The skull of V. mongoliensis is similar to that of Deinonychus antirrhopus, but differs from the latter by: (1) laterally convex supratemporal arcade resulting in short, rounded supratemporal fenestra; (2) depressed nasal; (3) longer maxillary process of premaxilla; (4) lack of separate prefrontal, and (5) convex ventral border of the dentary. These differences, especially that in the structure of the temporal region, support generic distinction of Deinonychus and Velociraptor. Skulls of other dromaeosaurids are compared.
W pracy opisano czaszkę i żuchwę niewielkiego, mierzącego około 2 m długości, drapieżnego dinozaura z rodziny Dromaeosauridae, Velociraptor mongoliensis Osborn, 1924, oraz przedstawiono rozprzestrzenienie geograficzne i stratygraficzne tej rodziny. Badany materiał pochodzi z osadów kampanu (górna kreda) pustyni Gobi (Mongolia) i został zebrany przez mongolskie, polsko-mongolskie, radziecko-mongolskie i japońsko-mongolskie ekspedycje paleontologiczne w latach 1970-1997. Dromeozaurydy żyły w okresie kredowym w Ameryce Północnej i Azji Środkowej. Z sześciu do ośmiu monotypowych rodzajów zaliczanych do tej rodziny, tylko mongolski Velociraptor jest reprezentowany przez dość liczne i kompletne szkielety, pozostałe rodzaje oparte są na pojedynczych i bardzo fragmentarycznych szczątkach, zaś czaszki (znacznie mniej kompletne) znane są tylko u dwóch północnoamerykariskich rodzajów Deinonychus i Dromaeosaurus. Przeprowadzona w pracy analiza anatomiczna kilku czaszek V. mongoliensis i porównanie ich z czaszką wczesnokredowego Deinonychus antirrhopus Ostrom, 1969 wykazały, że nie ma dostatecznych podstaw do uznania nazwy rodzajowej Deinonychus za młodszy synonim nazwy Velociraptor, co było sugerowane przez niektórych badaczy (Paul 1988). Potwierdzono, że oba te rodzaje są ze sobą bliżej spokrewnione niż z innymi przedstawicielami dromeozaurydów.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 2; 189-219
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 80.

Tytuł:

Hypsodonty and enamel microstructure in the Paleocene gondwanatherian mammal Sudamerica ameghinoi
Hipsodoncja i mikrostruktura szkliwa u paleocenskiego ssaka gondwanateriowego Sudamerica ameghinoi

Autorzy:

Koenigswald, W
Goin, F
Pascual, R

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/22020.pdf

Data publikacji:

1999

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

fauna kopalna
ssaki
hipsodoncja
zeby trzonowcoksztaltne
zeby policzkowe
paleocen
Sudamerica ameghinoi
kreda
Gondwanatherium
szkliwo
paleontologia
gondwanateria
mikrostruktura

Opis:

Gondwanatherians were the earliest mammals to develop hypsodont cheek-teeth with thick cementum, already by the Late Cretaceous. Hypsodonty occurred independently in Gondwanatheria and Theria; however, very similar biomechanical strategies are observed. The hypsodont molariform cheek-teeth of the early Paleocene Sudamerica ameghinoi, the youngest member of the Gondwanatheria, are described. Sudamerica had in the lower jaw a continuously growing incisor and, separated by a large diastema, four cheek-teeth which cannot be homologized with premolars or molars, therefore they are regarded as molariforms. The analysis of one fragmentary mandible and 30 isolated molariforms led to the recognition of 8 different morphological categories among them, corresponding to four upper and four lower molariforms. The height of the teeth indicates a relatively high shape of the skull. The molariforms are characterized by transverse lophs; when only slightly worn, they show central enamel islets in the anterior/posterior caps and in the transverse valleys. When the first quarter of the tooth is worn down, these islets disappear and the synclines expand leaving only a narrow central longitudinal ridge. The enamel of the molariforms of Sudamerica is one-layered and formed by radial enamel; it resembles the enamel of Gondwanatherium. Compared to the enamel of the Gondwanatheria from Madagascar and India, the South American gondwanatherians are distinctly less derived. In turn, the incisor enamel is less derived in Sudamerica, although younger, than in Gondwanatherium; both show a combination of radial and tangential enamel. The evolution of hypsodonty in gondwanatherians during the Late Cretaceous and early Paleocene cannot be correlated with a grass diet, since grasses were not present during that time. Various lines of evidence including the dental morphology and the inferred habitat for Sudamerica ameghinoi, suggest semiaquatic and perhaps a burrowing way of life, similar to that of living beavers.
Gondwanatheria były pierwszymi ssakami, które już w późnej kredzie wykształcily wysokokoronowe zęby policzkowe z grubym kostniwem. Hipsodoncja rozwinęła się niezależnie u Gondwanatheria i Theria, można jednak dostrzec podobne strategie biomechaniczne w obu grupach. W pracy opisano trzonowcokształtne zęby policzkowe należące do najmłodszego przedstawiciela gondwanateriów, wczesnopaleoceńskiej Sudamerica ameghinoi. W żuchwie Sudamerica tkwił stale rosnący siekacz, a dalej, oddzielone diastemą, zęby policzkowe, o których trudno powiedzieć, czy są przedtrzonowcami, czy trzonowcami, i dlatego określa się je jako zęby trzonowcokształtne (molariform). Analiza niekompletnej żuchwy oraz 30 pojedynczych zębów policzkowych pozwoliła wyróżnić wśród nich 8 kategorii morfologicznych, odpowiadających czterem górnym i czterem dolnym zębom trzonowcokształtnym. Wysokość zębdw wskazuje na to, że czaszka była dość wysoka. Zęby te odznaczają się poprzecznymi listewkami (lophs). Mało zużyte zęby ukazują wysepki szkliwa pośrodku przednich i tylnych guzków i w poprzecznych dolinach. Kiedy pierwsza ćwiartka zęba ulega zużyciu, wysepki znikają, a doliny powiększają się, pozostawiając: tylko wąski podłużny grzbiet pośrodku. Szkliwo zębów trzonowcokształtnych Sudamerica jest jednowarstwowe i zbudowane ze szkliwa promienistego; przypomina szkliwo kredowego Gondwanatherium. W porównaniu z gondwanateriami z Madagaskaru i z Indii, forrny południowoamerykańskie są mniej wyspecjalizowane. Szkliwo siekaczy jest mniej wyspecjalizowane u Sudamerica niż u Gondwanatherium, choć pierwszy z tych rodzajów jest młodszy stratygraficznie. Oba rodzaje wykazują obecność szkliwa zarówno promienistego, jak i stycznego. Ewolucji hipsodoncji u gondwanateriów w kredzie i paleocenie nie da się przypisać trawożerności, gdyż nie było jeszcze wtedy traw. Rozmaite przesłanki dotyczące uzębienia i domniemanego siedliska Sudamerica ameghinoi wskazują na ziemnowodny, być może także ryjący tryb życia tego ssaka, zbliżony do współczesnych bobrów.
Los gondwanaterios fueron el primer grupo de mamíferos en desarrollar dientes yugales hipsodontes rodeados de una gruesa capa de cemento, ya desde el Cretácico tardío. La hipsodoncia se desarrolló independientemente en los Gondwanatheria y los Theria, si bien existen muy similares estrategias biomecánicas en ambos. En este trabajo se describen los molares hipsodontes de Sudamerica ameghinoi (Paleoceno temprano, Patagonia), el gondwanaterio más joven hasta ahora conocido. La fórmula dentaria inferior de Sudamerica incluía un incisivo de crecimiento continuo y, separados por una gran diastema, cuatro dientes cuyas precisas homologías (premolares o molares) son inciertas. El análisis de un fragmento mandibular y de 30 molariformes aislados permitió el reconocimiento de ocho categorías morfológicas distintas para los mismos, cuatro de las cuales corresponden a molariformes inferiores y las otras cuatro a molariformes superiores. De la altura de estos dientes se deduce que el cráneo debió ser relativamente alto. Los molariformes se caracterizan por la presencia de lofos transversales. Cuando no están desgastados, estos dientes muestran sobre la superficie oclusal una serie de islas de esmalte, tanto en los lóbulos anterior y posterior como en los valles transversales. Cuando el cuarto más superior del diente se desgasta, las isletas desaparecen y los sinclinales laterales se expanden dejando solamente un borde central angosto. El esmalte de los molariformes de Sudamerica incluye una sola capa de esmalte radial que recuerda a la estructura de Gondwanatherium. En cambio, el esmalte de los incisivos de Sudamerica es menos derivado que el de Gondwanatherium, e incluye una combinación de esmalte radial y tangencial. Comparado con el esmalte de los gondwanaterios de la India y Madagascar, el de los gondwanaterios sudamericanos es claramente menos derivado. La evolución de la hipsodoncia en los gondwanaterios durante el Cretácico tardío y el Paleoceno temprano no puede ser correlacionada con la de las gramíneas, ya que las mismas no existían en este lapso. Evidencias que incluyen la propia morfología dentaria y el biotopo inferido sugieren para Sudamerica ameghinoi hábitos semiacuáticos e incluso fosoriales, similares a los de los modernos castores.
Die Gondwanatheria haben als erste Säugetiergruppe hypsodonte Backenzähne mit dickem Zement entwickelt. Die Evolution der Hypsodontie erfolgte bei den Gondwanatheria unabhängig von den Theria, zeigt aber dennoch die gleichen biomechanischen Konzepte. Unter diesem Aspekt werden hier die hypsodonten Backenzähne von Sudamerica ameghinoi aus dem frühen Paläozän von Patagonien, dem jüngsten Glied der Gondwanatheria, beschrieben. Sudamerica hat in jeder Kieferhälfte einen immerwachsenden Schneidezahn und, durch eine langes Diastema davon getrennt, vier molariforme Backenzähne. Eine Homologisierung als Prämolaren und Molaren ist nicht möglich. Anhand eines Unterkiefers und 30 isolierter Zähne konnten acht Zahngruppen unterschieden werden, die den je vier Zahnpositionen des Ober- und Unterkiefers zuzuordnen sind. Aus der Länge der Zähne ergibt sich ein relativ hoher Schädel. Die molariformen Backenzähne sind durch Querjoche gekennzeichnet, die bei geringer Abkauung zentral Schmelzinseln in den Vorder- und Hinterkappen sowie in den Quertälern zeigen. Die Inseln verschwinden mit der Abkauung des oberen Viertels der Zahnhöhe. Bei weiterer Abkauung vertiefen sich die Synklinalen und lassen nur einen schmalen longitudinalen Mittelgrat stehen. Das Schmelzmuster der molariformen Backenzähne von Sudamerica ist einschichtig und wird aus radialem Schmelz gebildet. Es besitzt in diesem ursprünglichen Zustand Ähnlichkeit zu Gondwanatherium. Gegenüber den Gondwanatheria aus Madagaskar und Indien, die 'interrow sheets' entwickelt haben, ist der Schmelz weniger stark differenziert. Nach dem Schmelzmuster der Inzisiven, das bei Gondwanatherium und Sudamerica aus radialem und tangentialem Schmelz besteht, ist Sudamerica ist trotz des geringeren Alters weniger abgeleitet. Die Entwicklung der Hypsodontie bei den Gondwanatheria während der Oberkreide kann nicht als Anpassung an eine Grasnahrung betrachtet werden, da es Gräser zu dieser Zeit nur untergeordnet gab. Das Biotop läßt am ehesten eine semiaquatische, eventuell auch grabende Lebensweise, etwa ähnlich einem Biber, für Sudamerica vermuten.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 263-300
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 81.

Tytuł:

Petrologia i diageneza dolnokredowych piaskowców Niecki Płockiej
Petrology and diagenesis of the Lower Cretaceous sandstones from the Płock Trough

Autorzy:

Połońska, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2062989.pdf

Data publikacji:

2010

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

diageneza
cementy węglanowe
izotopy
glaukonit
dolna kreda
niecka płocka
diagenesis
carbonate cements
isotopes
glauconite
Lower Cretaceous
Płock Trough

Opis:

Zbadano piaskowce pochodzące z 15 otworów wiertniczych. Reprezentują one głównie arenity oraz waki kwarcowe i sublityczne. Osady te składają się przede wszystkim z ziaren kwarcu mono-i polikrystalicznego, litoklastów, skaleni i łyszczyków. Lokalnie obserwuje się wzrost udziału glaukonitu i Fe-ooidów. Piaskowce uległy procesom diagenetycznym, głównie kompakcji, cementacji i rozpuszczaniu. Rozpoznano efekty kompakcji mechanicznej. W wyniku cementacji powstały głównie minerały węglanowe, ilaste, żelaziste i fosforanowe. Cementy węglanowe występują obficiej od innych. Kalcyty zawierają zmienne domieszki Fe. Minerały syderytu mają skład syderoplesytu. Ponadto rozpoznano związki żelaza: getyt, hematyt oraz piryt. Wśród autigenicznych minerałów ilastych stwierdzono glaukonit, berthieryn i kaolinit. Nodule fosforytowe obecne w osadach górnego albu są zbudowane z frankolitu. Większość minerałów powstała podczas eodiagenezy. Mniej liczne skutki cementacji nastąpiły w etapie mezodiagenezy, gdy osady zostały głębiej pogrzebane. Piaskowce uległy procesom telodiagenezy podczas tektonicznej inwersji obszaru badań. Procesy kompakcji i cementacji spowodowały ograniczenie przestrzeni międziarnowej. Podczas rozpuszczania ziaren kwarcu i skaleni utworzone zostały wtórne pory.
The investigations were carried out on sandstones from 15 boreholes. The rocks are represented chiefly by quartz and sublithic arenites and wackes, and composed mostly of mono-and polycrystalline quartz grains, lithoclasts, feldspars and micas. Fe-ooids and glauconite are locally observed. The sandstones have undergone diagenetic processes, mainly of compaction, cementation and dissolution. Effects of mechanical compaction were identified. As a result of cementation processes, carbonate, clay, iron and phosphatic minerals were formed. Among these carbonate cements occur abundantly. Calcites contain admixture of Fe. Siderites show a composition of sideroplesite. Authigenic clay minerals are represented by glauconite, berthierine and kaolinite. There are also iron compounds: goethite, hematite and pyrite. The Upper Albian deposits contain phosphatic nodules composed of francolite. Most of the minerals formed during eodiagenesis. Less frequent effects of cementation occurred during mesodiagenesis when the deposits were buried to larger depths. The sandstones were subjected to processes of telodiagenesis during tectonic inversion of the study area. Compaction and cementation processes resulted in reduction of intergranular space. During dissolution of quartz and feldspar grains, secondary pores were formed.

Źródło:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2010, 443; 55--80
0867-6143

Pojawia się w:

Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 82.

Tytuł:

Upper upper Albian (Mortoniceras rostratum Zone) cephalopods from Clansayes (Drôme, south-eastern France)

Autorzy:

Jattiot, Romain
Lehmann, Jens
Latutrie, Benjamin
Tajika, Amane
Vennin, Emmanuelle
Vuarin, Pauline
Brayard, Arnaud
Fara, Emmanuel
Trincal, Vincent

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2086664.pdf

Data publikacji:

2022

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ammonites
Cretaceous
upper Albian
taxonomy
south-eastern France
shell chirality
amonity
kreda
alb
taksonomia
Francja południowo-wschodnia
chiralność

Opis:

We document an upper upper Albian (Mortoniceras rostratum Zone) cephalopod assemblage from Clansayes (Drôme, south-eastern France). Although fossils are rare in local exposures and in the single sampled level, a decade of intensive fossil collecting yielded 290 ammonite and 5 nautilid specimens. In total, we describe 1 species of nautilid and 24 species (within 17 genera) of ammonites, including 13 heteromorphs. Only two of these ammonite taxa were previously recorded from the upper upper Albian at Clansayes, which demonstrates the value of this fauna with regard to taxonomy, palaeobiology and palaeobiogeography. Based on morphological and biometric analyses performed on an extensive material (104 specimens), we discriminate two species for the heteromorphic ammonite genus Mariella Nowak, 1916 within the Mortoniceras rostratum Zone. In addition, we investigate shell chirality patterns in Mariella from the late Albian of southern France. Upon comparison of the Clansayes material with older material from the immediately underlying upper Albian Mortoniceras fallax Zone at the neighbouring Salazac locality, we identify an increase in the proportion of sinistral specimens. This observed increase in the frequency of sinistral Mariella specimens may hypothetically be part of a global evolutionary pattern, considering that nearly all documented younger Cenomanian Mariella (and more generally Cenomanian turrilitids) are sinistral.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2022, 72, 2; 187--233
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 83.

Tytuł:

Litostratygrafia osadów górnej jury i dolnej kredy zachodniej części Karpat zewnętrznych : (propozycja do dyskusji)
Lithostratigraphy of the Upper Jurassic and Lower Cretaceous deposits of the western part of the Outer Carpathians : (discussion proposition)

Autorzy:

Golonka, J.
Vasicek, Z.
Skupien, P.
Waśkowska-Oliwa, A.
Krobicki, M.
Cieszkowski, M.
Ślączka, A.
Słomka, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/184054.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Karpaty zewnętrzne
baseny sedymentacyjne
górna jura
kreda dolna
litostratygrafia
Outer Carpathians
sedimentary basins
Upper Jurassic
Lower Cretaceous
lithostratigraphy

Opis:

Górnojurajsko-dolnokredowe utwory wchodzą obecnie w skład płaszczowin zewnętrzno-karpackich: magurskiej, śląskiej i podśląsko-żdanicko-waschbergskiej oraz znane są z olistolitów występujących w osadach różnych jednostek Karpat zewnętrznych. Autorzy podjęli próbę usystematyzowania jednostek litostratygraficznych według ich występowania w pierwotnych basenach i innych obszarach sedymentacyjnych. Basen magurski uformował się w jurze środkowej, a seweryńsko-mołdawidzki (protośląski) w późnej jurze i wczesnej kredzie z osadami synryftowymi i postryftowymi. Podśląsko-żdanicki obszar sedymentacyjny uformował się w późnej kredzie, w jurze i wczesnej kredzie wchodził w skład basenu protośląskiego, jako jego część północna. Obszarem źródłowym dla olistolitów były osady północnego skłonu i strefy szelfowej basenu protośląskiego oraz wypiętrzeń śródbasenowych.
Upper Jurassic-Lower Cretaceous deposits are part of the Outer Carpathians nappes: Magura, Silesian and Sub-Silesian-Żdanice-Waschberg, and are known in olistholites, which occur within different units of the Outer Carpathians. Authors systematized lithostratigraphical units according to their primary position in sedimentary basins and other sedimentary areas. Magura Basin originated in Middle Jurassic and proto-Silesian Basin in Late Jurassic-Early Cretaceous times together with syn- and post-rift deposits. Sub-Silesian-Żdanice sedimentary area originated in Late Cretaceous, and during Jurassic and Early Cretaceous times was northern part of the proto-Silesian Basin. The source areas for olistholites have been northern slope and shelf of the proto-Silesian Basin and submerged intra-oceanic ridges (cordilleras).

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 9-31
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 84.

Tytuł:

The erratic rocks of the Upper Cretaceous Chalk of England: how did they get there, ice transport or other means?

Autorzy:

Jeans, Christopher V.
Platten, Ian M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/1835594.pdf

Data publikacji:

2020

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
chalk
erratics
gastroliths
fast ice
palaeogeography
NW Europe
kreda
eratyk
stały lód brzegowy
paleogeografia
Europa północno-zachodnia

Opis:

Rare erratic clasts - extraneous rock types - occur in the Upper Cretaceous Chalk, including a local basal facies, the Cambridge Greensand. The underlying Upper Albian Gault Clay and the Hunstanton Red Chalk Formations have also yielded erratics. The discovery of these erratics, their description and the development of hypotheses to explain their origins and significance are reviewed. They became the subject of scientific interest with the interpretation of a particularly large example “The Purley Boulder” by Godwin-Austen (1858) as having been transported to its depositional site in the Chalk Sea by drifting coastal ice. Thin section petrography (1930–1951) extended knowledge of their diverse provenance. At the same time the Chalk Sea had become interpreted as warm, so drifting ice was considered out of context, and the preferred agents of transport were entanglement in the roots of drifting trees, as holdfasts of floating marine algae, or as stomach stones of marine reptiles or large fish. Reconsideration of their occurrence, variable nature and sedimentary setting suggests that there are three zones in the English Chalk where erratics may be less rare (1) near the base of the Cenomanian in the Cambridge area, (2) the Upper Cenomanian-Middle Turonian in Surrey, and (3) the Upper Coniacian and Lower Santonian of Kent. The assemblage from each level and their sedimentary setting is subtly different. Present evidence suggests that the erratics found in the Upper Albian-Lower Cenomanian and the Upper Cenomanian-Middle Turonian zones represent shallow water and shoreline rocks that were transported into the Chalk Sea by coastal ice (fast-ice) that enclosed coastal marine sediments as it froze. The Upper Coniacian and Lower Santonian erratics from Rochester and Gravesend in Kent are gastroliths.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 3; 287-304
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 85.

Tytuł:

Zagadka wymierania kredowego

Autorzy:

Antczak, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/844327.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika

Tematy:

paleontologia
kreda
wymieranie masowe
wymieranie gatunkow
hipotezy naukowe
katastrofy kosmiczne
hipoteza impaktu
zderzenie meteorytu z Ziemia
aktywnosc wulkaniczna

Źródło:

Wszechświat; 2014, 115, 07-09
0043-9592

Pojawia się w:

Wszechświat

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 86.

Tytuł:

Early Aptian bay deposits at the southern margin of the Lower Saxony Basin : Integrated stratigraphy, palaeoenvironment and OAE 1a

Autorzy:

Lehmann, J.
Friedrich, O.
Bargen, D.
Hemker, T.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138789.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

APT
biostratygrafia
chemostratygrafia
facja
Niemcy
kreda wczesna
Aptian
biostratigraphy
chemostratigraphy
Early Cretaceous
facies
NW Germany
OAE 1a

Opis:

The present study establishes a lithostratigraphic subdivision, a bio- and chemostratigraphy and describes the sedimentology of the Alstatte Bay at the southern margin of the Lower Saxony Basin in northern Germany. The socalled Fischschiefer is developed in the lower part of the section, a 2.1 m thick laminated interval that shows TOC values of up to 2 % and is interpreted as local expression of the global Oceanic Anoxic Event 1a (OAE 1a). The basal part of the Fischschiefer is fairly continuously laminated, whereas its upper part is characterized by an alternation of laminated and non-laminated beds. Stable carbon isotopes ([delta^13]C[carb]) show a characteristic pattern for the Fischschiefer interval that can be correlated with sections from the Tethyan Realm. Immediately above the Fischschiefer, however, the studied section might reveal a diagenetic overprint as indicated by very negative carbon stable isotope values. The remaining part of the section is characterized by a rather monotonous claystone succession, terminated by a greenish layer rich in glauconite overlain by glacial till of Pleistocene age. The fauna is typically Boreal in the lower part of the section, but changes around 2 m above the Fischschiefer towards an assemblage indicating a distinct Tethyan influx. The faunal shift is considered to be due to the maximum flooding of the continuous, long-term sea level rise of the Early Aptian which led also to a supposed shift from a restricted to open bay environment.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 1; 35-62
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 87.

Tytuł:

The Boquillas Formation of the Big Bend National Park, Texas, USA, a reference Cenomanian through Santonian (Upper Cretaceous) carbonate succession at the southern end of the Western Interior Seaway

Autorzy:

Cooper, D. A.
Cooper, R.W.
Stevens, J. B.
Stevens, M. S.
Cobban, W. A.
Walaszczyk, I.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139039.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Boquillas Formation
Upper Cretaceous
US Western Interior Seaway
lithostratigraphy
biostratigraphy
paleoenvironment
formacja Boquillas
górna kreda
litostratygrafia
biostratygrafia
paleośrodowisko

Opis:

The upper lower Cenomanian through middle Santonian (Upper Cretaceous) of the Boquillas Formation in the Big Bend Region of Trans-Pecos Texas consists of a marine carbonate succession deposited at the southern end of the Western Interior Seaway. The Boquillas Formation, subdivided into the lower, c. 78 m thick limestone-shale Ernst Member, and the upper, c. 132 m thick limestone/chalk/marl San Vicente Member, was deposited in a shallow shelf open marine environment at the junction between the Western Interior Seaway and the western margins of the Tethys Basin. Biogeographically, the area was closely tied with the southern Western Interior Seaway. The richly fossiliferous upper Turonian, Coniacian and lower Santonian parts of the Boquillas Formation are particularly promising for multistratigraphic studies.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 4; 547-565
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 88.

Tytuł:

Hexactinellid sponge assemblages across the Campanian.Maastrichtian boundary in the Middle Vistula River section, central Poland

Autorzy:

Świerczewska-Gładysz, E.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139147.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

ekologia
gąbki
kampan
kreda górna
mastrycht
Polska
Campanian-Maastrichtian boundary
ecology
Hexactinosida
Lychniscosida
southern Poland
sponges
Upper Cretaceous

Opis:

The sponge fauna from the Upper Campanian.lowermost Maastrichtian succession of the Middle Vistula River valley (central Poland) is represented mainly by dictyid hexactinellid sponges (Hexactinosida and Lychniscosida). Their greatest abundance and taxonomic variability is noted in the "Inoceramus" inkermanensis Zone (Upper Campanian), and they are less diverse in the overlying (Upper Campanian) Trochoceramus costaecus Zone and lower "Inoceramus" redbirdensis Zone. In the upper "Inoceramus" redbirdensis Zone (basal Maastrichtian in the sense of the Tercis rather than the Boreal definition) they are extremely rare. With the beginning of the Maastrichtian the number of dictyid sponges gradually increases. The observed changes in the abundance and taxonomic variability of the dictyid sponges indicate environmental changes in the latest Campanian.earliest Maastrichtian sea in the area. It seems that changes in basin bathymetry, confined to eustatic sea-level changes in the latest Campanian and early Maastrichtian, were the most important factor. Progressive shallowing of the basin in the latest Campanian drastically restricted the development of dictyids. In the peak regression, the sea level could have fallen to only several tens of metres. The gradual recovery of the sponge assemblages correlates with subsequent deepening of the basin with the start of the Maastrichtian.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 4; 561-580
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 89.

Tytuł:

A North American ammonite fauna from the late Middle Turonian of Vaucluse and Gard, southern France: the Romaniceras mexicanum, Prionocyclus hyatti and Coilopoceras cf. springeri association

Autorzy:

Amédro, F.
Robaszynski, F.
Matrion, B.
Devalque, C.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138974.pdf

Data publikacji:

2016

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous
Turonian
Ammonites
Transgressive event
migration
North America
Southern France
kreda
turon
amonity
migracja
Ameryka Północna
Francja Południowa

Opis:

An unusual, exotic, ammonite fauna including Romaniceras mexicanum Jones, 1938, Prionocyclus hyatti (Stanton, 1894) and Coilopoceras cf. springeri Hyatt, 1903 is recorded from the late Middle Turonian of Vaucluse and Gard, southern France. It is the first record of this ammonite association outside the Gulf Coast region and the Western Interior of the United States of North America. Up to present, these species were considered as endemic to the Western Interior sea-way. The migration of numerous ammonites from North America to western Europe during the late Middle Turonian suggests it is linked to a transgressive event or to a short sea-level high.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 4; 729-736
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 90.

Tytuł:

Facies and integrated stratigraphy of the Upper Turonian (Upper Cretaceous) Grossberg Formation south of Regensburg (Bavaria, southern Germany)

Autorzy:

Niebuhr, B.
Richardt, N.
Wilmsen, M.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139052.pdf

Data publikacji:

2012

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

kreda
środowisko depozycyjne
turon
zintegrowana stratygrafia
Danubian Cretaceous Group
depositional environment
Grossberg Formation
integrated stratigraphy
Sedimentary unconformities
Turonian

Opis:

The Upper Turonian Grossberg Formation of the Regensburg area (Danubian Cretaceous Group, Bavaria, southern Germany) has a mean thickness of 20-25 m and consists of sandy bioclastic calcarenites and calcareous sandstones which are rich in bryozoans, serpulids and bivalves (oysters, rudists, inoceramids). Eight facies types have been recognized that characterize deposition on a southward dipping homoclinal ramp: the inner ramp sub-environment was characterized by high-energy sandwave deposits (sandy bioclastic rud- and grainstones, bioclastic sandstones) with sheltered inter-shoal areas. In mid-ramp settings, bioturbated, glauconitic, calcareous sand- and siltstones as well as bioturbated, bioclastic wacke- and packstones predominate. The carbonate grain association of the Grossberg Formation describes a temperate bryomol facies with indicators of warm-water influences. An inferred surplus of land-derived nutrients resulted in eutrophic conditions and favoured the heterozoan communities of the Grossberg Ramp. Carbon stable isotope geochemistry cannot significantly contribute to the stratigraphic calibration of the Grossberg Formation due to the depleted and trendless bulk-rock [delta^13]C values, probably resulting from a shallow-water aquafacies with depleted [delta^13]C DIC values and low [delta^13]C values of syndepositional and early diagenetic carbonate phases. However, strongly enriched skeletal calcite [delta^13]C values support a correlation of the Grossberg Formation with the mid-Late Turonian positive Hitch Wood isotope event (Hyphantoceras Event of northern Germany). This interpretation is supported by biostratigraphic data and a range from the Mytiloides striatoconcentricus Zone into the lower My. scupini Zone is indicated by inoceramid bivalves. Both the base and top of the Grossberg Formation are characterized by unconformities. Sequence boundary SB Tu 4 at the base is a major regional erosion surface (erosional truncation of the underlying Kagerhoh Formation in the Regensburg area, fluvial incision at the base of the Seugast Member of the Roding Formation in the Bodenwohr area towards the north and northeast). It is suggested that this unconformity corresponds to a major sea-level drop recognized in many other Cretaceous basins below the Hitch Wood or Hyphantoceras Event. The transgression and highstand of the Grossberg Formation is concomitant to the deposition of the fluvial Seugast Member and the onlap of the marginal-marine. Veldensteiner Sandstein. onto the Frankische Alb. The unconformity at the top of the Grossberg Formation (late Late Turonian SB Tu 5) is indicated by a ferruginous firm-/ hardground and an underlying zone of strongly depleted [delta^13]C values. The abrupt superposition by deeper marine marls of the lower Hellkofen Formation (uppermost Turonian.Lower Coniacian) may be connected with inversion tectonics at the southwestern margin of the Bohemian Massif.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 4; 595-615
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 91.

Tytuł:

Sprawling versus parasagittal stance in multituberculate mammals
Odwiedzione czy przystrzalkowe ustawienie konczyn multituberkulatow

Autorzy:

Gambaryan, P.P.
Kielan-Jaworowska, Z.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/945779.pdf

Data publikacji:

1997

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN

Tematy:

ustawienie konczyn
fauna kopalna
wymieranie gatunkow
skamienialosci
ssaki
Theria
konczyny
osady poznokredowe
Mongolia
kreda
kosci
paleontologia
szkielet
multituberkulaty

Opis:

Celem pracy było przetestowanie dwóch hipotez dotyczących położenia kończyn i sposobu poruszania się wymarłej grupy ssaków- multituberkulatów (wieloguzkowców). Kielan-Jaworowska & Gambaryan (1994) opisali dobrze zachowane szkielety multituberkulatów z osadów późnokredowych Mongolii, zrekonstruowali ich umięśnienie i wyciągneli wniosek, że kończyny multituberkulatów były skierowane na boki (odwiedzione), tak jak u współczesnych gadów i stekowców. Wniosek ten opierał się głównie na analizie budowy kończyn tylnych, w których poprzeczna oś kości piszczelowej jest dłuższa niż podłużna, tak jak u czworonogów o kończynach odwiedzionych, gdy w przypadku kończyn parasagitalnych, dłuższa jest oś podłużna. Drugim argumentem było skierowanie osi stopy nie równolegle do płaszczyzny podłużnej ciała i osi kości piętowej, lecz odwiedzenie jej o 30º od osi kości piętowej, gdy u ssaków o kończynach parasagitalnych oś stopy leży w przedłużeniu osi kości piętowej. Długie wyrostki ościste i poprzeczne kręgów lędźwiowych wskazywały na przystosowanie multituberkulatów do poruszania się asymetrycznymi skokami. Kompletne kości ramienne zachowane u paleoceńskiego multituberkulata z Chin wykazywały skręcenie proksymalnych i dystalnych odcinków w stosunku do siebie, jak u wiekszości czworonogów o odwiedzionych kończynach. Sereno & McKenna (1995) opisali kość ramienną i część szkieletu barkowego multituberkulata z późnej kredy Mongolii. Kość ta nie wykazuje skręcenia, charakterystycznego dla stekowców i współczesnych gadów, w związku z czym autorzy wyciągnęli wniosek, że multituberkulaty miały kończyny parasagitalne (ustawione przystrzałkowo), tak jak współczesne ssaki właściwe, poruszały się podobnie jak oposy, oraz że parasagitalność powstała w ewolucji ssaków tylko raz u wspólnych przodków multituberkulatów i ssaków właściwych. W pracy niniejszej przetestowano obie hipotezyw oparciu o porównania anatomiczne oraz rekonstrukcję ruchów kończyn przednich multituberkulatów. Wykazano że brak skręcenia kości ramiennej nie świadczy o parasagitalności, ponieważ nie skręcona kość ramienna występuje również u form z odwiedzionymi kończynami, np. u żab, oraz u licznych grzebiących ssaków łożyskowych, u których nastąpiło wtórne odwiedzenie kończyn. Porównując budowę stawu barkowego, kości ramiennej i stawu łokciowego czworonogów lądowych, ustalono listę cech kości ramiennej, które występują u czworonogów o pierwotnie odwiedzionych kończynach i wykazano że wszystkie te cechy wystgpują u multituberkulatów, Są to: brak bloczka na kości ramiennej i obecność wypukłych kłykci promieniowego i łokciowego, szeroka bruzda międzyguzkowa, oraz guzek mniejszy kości ramiennej szerszy niż guzek większy. Przeprowadzono też rekonstrukcję ruchów kończyn przednich multituberkulatów i wykazano, że zakres ruchów zginania i prostowania w stawie barkowym był mniejszy niż u oposa, natomiast kość ramienna mogła bardziej niż u oposa wyciągać się ku przodowi i w dół, tak jak to występuje u ssaków podczas skoków. Odrzucono więc przypuszczenie Sereno i McKenny, że multituberkulaty poruszały się podobnie jak współczene oposy. Wyciągnięto wniosek że budowa kończyn przednich (tak jak i tylnych) multituberkulatów wskazuje na odwiedzione położenie kończyn i udział skoków w ich lokomocji. Brak nawet zaczątkowego bloczka na kości ramiennej u wszystkich znanych multituberkulatów wskazuje, że nie powstała u nich parasagitalność. Parasagitalność w ewolucji ssaków powstała tylko u ssaków właściwych (Theria). Chociaż multituberkulaty i ssaki właściwe wykazują wiele cech wskazujących na ich pokrewieństwo (np. przebieg naczyń krwionośnych głowy, budowa kostek słuchowych itd.), położenie ich kończyn nie potwierdza hipotezy, że są to grupy siostrzane.
Celem pracy było przetestowanie dwóch hipotez dotyczących położenia kończyn i sposobu poruszania się wymarłej grupy ssaków- multituberkulatów (wieloguzkowców). Kielan-Jaworowska & Gambaryan (1994) opisali dobrze zachowane szkielety multituberkulatów z osadów późnokredowych Mongolii, zrekonstruowali ich umięśnienie i wyciągnęli wniosek, że kończyny multituberkulatów były skierowane na boki (odwiedzione), tak jak u współczesnych gadów i stekowców. Wniosek ten opierał się głównie na analizie budowy kończyn tylnych, w których poprzeczna oś kości piszczelowej jest dłuższa niż podłużna, tak jak u czworonogów o kończynach odwiedzionych, gdy w przypadku kończyn parasagitalnych, dłuższa jest oś podłużna. Drugim argumentem było skierowanie osi stopy nie równolegle do płaszczyzny podłużnej ciała i osi kości piętowej, lecz odwiedzenie jej o 30º od osi kości piętowej, gdy u ssaków o kończynach parasagitalnych oś stopy leży w przedłużeniu osi kości piętowej. Długie wyrostki ościste i poprzeczne kręgów lędźwiowych wskazywały na przystosowanie multituberkulatów do poruszania się asymetrycznymi skokami. Kompletne kości ramienne zachowane u paleoceńskiego multituberkulata z Chin wykazywały skręcenie proksymalnych i dystalnych odcinków w stosunku do siebie, jak u większości czworonogów o odwiedzionych kończynach. Sereno & McKenna (1995) opisali kość ramienną i część szkieletu barkowego multituberkulata z późnej kredy Mongolii. Kość ta nie wykazuje skręcenia, charakterystycznego dla stekowców i współczesnych gadów, w związku z czym autorzy wyciągnęli wniosek, że multituberkulaty miały kończyny parasagitalne (ustawione przystrzałkowo), tak jak współczesne ssaki właściwe, poruszały się podobnie jak oposy, oraz że parasagitalność powstała w ewolucji ssaków tylko raz u wspólnych przodków multituberkulatów i ssaków właściwych. W pracy niniejszej przetestowano obie hipotezy w oparciu o porównania anatomiczne oraz rekonstrukcję ruchów kończyn przednich multituberkulatów. Wykazano że brak skręcenia kości ramiennej nie świadczy o parasagitalności, ponieważ nie skręcona kość ramienna występuje również u form z odwiedzionymi kończynami, np. u żab, oraz u licznych grzebiących ssaków łożyskowych, u których nastąpiło wtórne odwiedzenie kończyn. Porównując budowę stawu barkowego, kości ramiennej i stawu łokciowego czworonogów lądowych, ustalono listę cech kości ramiennej, które występują u czworonogów o pierwotnie odwiedzionych kończynach i wykazano że wszystkie te cechy występują u multituberkulatów, Są to: brak bloczka na kości ramiennej i obecność wypukłych kłykci promieniowego i łokciowego, szeroka bruzda międzyguzkowa, oraz guzek mniejszy kości ramiennej szerszy niż guzek większy. Przeprowadzono też rekonstrukcję ruchów kończyn przednich multituberkulatów i wykazano, że zakres ruchów zginania i prostowania w stawie barkowym był mniejszy niż u oposa, natomiast kość ramienna mogła bardziej niż u oposa wyciągać się ku przodowi i w dół, tak jak to występuje u ssaków podczas skoków. Odrzucono więc przypuszczenie Sereno i McKenny, że multituberkulaty poruszały się podobnie jak współczesne oposy. Wyciągnięto wniosek że budowa kończyn przednich (tak jak i tylnych) multituberkulatów wskazuje na odwiedzione położenie kończyn i udział skoków w ich lokomocji. Brak nawet zaczątkowego bloczka na kości ramiennej u wszystkich znanych multituberkulatów wskazuje, że nie powstała u nich parasagitalność. Parasagitalność w ewolucji ssaków powstała tylko u ssaków właściwych (Theria). Chociaż multituberkulaty i ssaki właściwe wykazują wiele cech wskazujących na ich pokrewieństwo (np. przebieg naczyń krwionośnych głowy, budowa kostek słuchowych itd.), położenie ich kończyn nie potwierdza hipotezy, że są to grupy siostrzane.

Źródło:

Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 1; 13-44
0567-7920

Pojawia się w:

Acta Palaeontologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 92.

Tytuł:

Stratygrafia polskich Karpat fliszowych pomiędzy Bielskiem-Białą a Nowym Targiem
Stratigraphy of the Polish Flysch Carpathians between Bielsko-Biała and Nowy Targ

Autorzy:

Golonka, J.
Waśkowska-Oliwa, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/183843.pdf

Data publikacji:

2007

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Karpaty zewnętrzne
baseny sedymentacyjne
jura
kreda
paleogen
neogen
litostratygrafia
Jurassic
Paleogene
Neogene
lithostratigraphy
Outer Carpathians
sedimentary basins
Cretaceous

Opis:

W budowie geologicznej terenu pomiędzy Bielskiem-Białą a Nowym Targiem biorą udział jurajskie, kredowe, paleogeńskie i neogeńskie utwory allochtoniczne Karpat zewnętrznych budujące obecnie płaszczowiny: magurską, przedmagurską, śląską, podśląską i skolską. Autorzy usystematyzowali jednostki litostratygraficzne według ich występowania w oryginalnych basenach i innych obszarach sedymentacyjnych. Basen magurski uformował się w jurze środkowej. Początkowo dominowała w nim sedymentacja głębokomorska radiolarytowa i węglanowa, od późnej kredy przeważała sedymentacja fliszowa. Basen protośląski rozwinął się w późnej jurze i wczesnej kredzie z osadami synryftowymi i postryftowymi. W późnej kredzie uformowały się baseny przedmagurski, śląski i skolski. W basenie śląskim przeważały osady fliszowe. Podśląski obszar sedymentacyjny obejmował w badanym rejonie zachodni kraniec grzbietu podśląskiego, a także skłon basenu śląskiego i skłon basenu skolskiego na jego zachodnim krańcu. Zachodnie zakończenie basenu skolskiego znajduje się na rozpatrywanym obszarze. W związku z tym występują tu głównie facje skłonowe a także odrębne facje fliszowe basenowe. W okresie od późnego eocenu po wczesny miocen istniały dwa baseny. Resztkowy basen magurski ma charakter basenu niesionego. W północnej części pryzmy akrecyjnej rozwinął się basen krośnieński.
Jurassic, Cretaceous, Paleogene, and Neogene allochtonous rocks of the Outer Carpathians build up the complex area between Bielsko-Biała and Nowy Targ. These deposits belong recently to the Magura, Fore-Magura, Silesian, Sub-Silesian and Skole Nappes. The present authors provided the systematic arrangement of the lithostratigraphic units according to their occurrence within the original basins and other sedimentary areas. The Magura Basin was formed in the Middle Jurassic. The deep--water sedimentation of radiolarites and carbonates dominated at the beginning, since the Late Cretaceous the flysch sedimentation prevailed. The proto-Silesian Basin developed during Late Jurassic and Early Cretaceous times with the syn-rift and post-rift formations. The Silesian, Fore-Magura, Skole Basins formed during Late Cretaceous. Fore-Silesian sedimentary area included the western end of the Sub-Silesian Ridge and slopes of the Silesian and Skole Basins. The western end of the Skole Basin is located within the investigated area. The slope deposits of the Sub-Silesian type and separated basinal flysch facies occurred there. The basins existed during Late Eocene to Early Miocene times: the remnant piggy-back Magura Basin and, in the northern part of the accretionary prism the Krosno Basin with Menilite and Krosno Formations.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2007, 33, 4/1; 5-27
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 93.

Tytuł:

Główne elementy paleogeograficzne Zachodnich Karpat zewnętrznych w późnej jurze i wczesnej kredzie
Main paleogeographical elements of the West Outer Carpathians during Late Jurassic and Early Cretaceous times

Autorzy:

Golonka, J.
Krobicki, M.
Waśkowska-Oliwa, A.
Vasicek, Z.
Skupien, P.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/184048.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH

Tematy:

Karpaty zewnętrzne
paleogeografia
tektonika płyt
jura późna
kreda wczesna
Outer Carpathians
paleogeography
plate tectonics
Late Jurassic
Early Cretaceous

Opis:

Praca koncentruje się na elementach ważnych dla zrozumienia paleogeografii Zachodnich Karpat zewnętrznych w późnej jurze i wczesnej kredzie w nawiązaniu do litostratygrafii różnych stref facjalnych i opracowania skał macierzystych tworzących się w tym okresie. Opisano szereg elementów paleograficznych: Tetyda alpejska i basen magurski, grzbiet ślaski, basen seweryńsko-mołdawidzki oraz platforma północnoeuropejska. W obrębie tej platformy wyróżniono strefy wyniesione: grzbiet Baska-Inwałd oraz pawłowska platforma węglanowa, a także strefy basenowe: basen bachowicki i basen mikułowski.
The present paper concentrates on the elements important to understanding the paleogeography of the West Carpathians during Late Jurassic and Early Cretaceous times. These elements are linked to the lithostratigraphy of the various facies zones as well as occurrence of hydrocarbon source rocks. Several paleogeographic elements have been described: the Alpine Tethys, Magura Basin, Silesian Ridge, Severin-Moldavidic Basin and North European Platform. The uplifted and basinal zones were distinguished within the platform. The Baska-Inwałd Ridge and Pavlov Carbonate Platform belong to the uplifted elements, while Bachowice and Mikulov basins represent the basinal zones.

Źródło:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2008, 34, 3/1; 61-72
0138-0974

Pojawia się w:

Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 94.

Tytuł:

Kilka uwag o wkładzie pierwszej połowy XIX wieku do technik malarskich
SOME REMARKS ON CONTRIBUTIONS MADE BY THE FIRST HALF OF THE 19TH CENTURY TO THE PAINTER’S TECHNIQUES

Autorzy:

Ślesiński, Władysław

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/537484.pdf

Data publikacji:

1970

Wydawca:

Narodowy Instytut Dziedzictwa

Tematy:

rysunki ołówkowe
rysunki kredą
pastele
miniatury
malowanie tuszem
malowanie piórkiem
witrochromia
foliochromia
pseudowitrochromia
stereochromia
malowidła pompejańskie
technika enkaustyczna

Opis:

The present article represents a further consequent sequel in considerations which have been published by the same author in „Ochrona Zabytków” their subject being the situation in the field of painter’s technologies and techniques, the questions of the means with which and on which it has been painted and also of those of the artist’s workshop in the first half of the 19th century. The main objective of the present article consisted in presenting the contribution made by the first half of the 19th century to the painter’s techniques and ipso facto in reminding of an epoch which to a great extent has made its contribution to the actual state of knowledge and practical abilities in the field under discussion. Basing on such assumptions the author fo cusses his attention on listing of all features invented or developed within the period in question and applied in the painter’s techniques.

Źródło:

Ochrona Zabytków; 1970, 4; 279-284
0029-8247

Pojawia się w:

Ochrona Zabytków

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 95.

Tytuł:

Stratygrafia wapieni tytonu dolnego-aptu dolnego skałki Niedźwiedź w allochtonie wierchowym polskich Tatr Zachodnich
Stratigraphy of the Lower Tithonian–Lower Aptian limestones of the Niedźwiedź crag from the High-Tatric allochthon, Polish Western Tatra Mountains

Autorzy:

Borowska, U.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2075276.pdf

Data publikacji:

2015

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

otwornice bentoniczne
wapienne dinocysty
górna jura
dolna kreda
Tatry
benthic foraminifera
calcareous dinocysts
Upper Jurassic
Lower Cretaceous
Tatra Mts.

Opis:

Benthic foraminifera, tintinnids and calcareous dinocysts provide new important biostratigraphic data on the age of the Raptawicka Turnia Limestone Formation and Wysoka Turnia Limestone Formation of the NiedŸwiedŸ crag geological section in the Polish Western Tatra Mts. Foraminiferal assemblages of shallow- water limestones from the NiedŸwiedŸ section contain some stratigraphically significant species, including Haghimashella arcuata (Haeusler), Protomarssonella kummi (Zedler), Uvigerinammina uvigeriniformis (Seibold & Seibold) and Textulariopsis jurassica (Guembel). Sporadic planktonic microfossils, such as the tintinnid Tintinnopsella carpathica (Murgeanu & Filipescu), calcareous dinocysts (Cadosina minuta Borza, Colomisphaera lucida Borza, C. tenuis (Nagy), C. varia Øechanek and Parastomiosphaera malmica (Borza), have also been identified. On the basis of these microfossil assemblages the lower and middle parts of the NiedŸwiedŸ section was dated as the Lower Tithonian–Barremian. Limestones of the Raptawicka Turnia Limestone Formation section represent peloidal, peloidal-oolitic and peloidal-oolitic-bioclastic facies. Limestones from the Wysoka Turnia Limestone Formation of the NiedŸwiedŸ section was dated as the Upper Barremian–Lower Aptian, based on a specific composition of foraminifera assemblages, that suggest an eroded carbonate platform as a source of Urgonian-type carbonate material. The boundary between the formations occurs within a poorly dated interval (Valanginian–Barremian).

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2015, 63, 3; 164--171
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 96.

Tytuł:

Wstępne dane o nagromadzeniu jeżowców z rodzaju Conulus w profilu dolnego turonu Glanowa (niecka miechowska)
Apreliminary report on echinoid accumulations of the genus Conulus in the Lower Turonian at Glanów of the Miechów Trough - southern Poland.

Autorzy:

Borszcz, T.
Gajerski, A.
Rakociński, M.
Szczepańczyk, A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/2074605.pdf

Data publikacji:

2008

Wydawca:

Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy

Tematy:

niecka miechowska
profil turonu Glanowa
górna kreda
turon
jeżowce
Conulus
Salenocidaris
Miechów Trough
Glanów section
Upper Cretaceous
Turonian
Echinoids

Opis:

An interesting phenomenon of echinoid accumulation occurring in the Lower Turonian (Mytiloides labiatus Zone) at Glanów village (Miechów Upland) is the main topic of the paper. The bed investigated consists of poorly cemented sandy-marly limestones with thickness of about 30 cm. The accumulation of echinoids is older than that of documented in Wielkanoc which is of middleto-late Turonian age and situated in the same region under study. Apart from a dominant echinoid species Conulus subrotundus Mantell represented by adult and juvenile forms that are dispersed in the bed, the second echinoid species -a regular form Salenocidaris granulosa (Woodward)-has also been noted. Additionally, the skeletal elements of crinoids, ophiuroids, asteroids, as well as bryozoans, annelids, poriferans and shark teeth have also been found in the bed under study. Preliminary observations indicate that the origin of the echinoid accumulation corresponds well with the Conulus bed from the Wielkanoc quarry as a result of luxuriant development of echinoids and complex sedimentological, paleoecological and tectonic factors.

Źródło:

Przegląd Geologiczny; 2008, 56, 7; 552-556
0033-2151

Pojawia się w:

Przegląd Geologiczny

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 97.

Tytuł:

The stratigraphy of the Upper Greensand Formation (Albian, Cretaceous) of the Isle of Purbeck, Dorset, UK

Autorzy:

Gallois, R.
Owen, H.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/138644.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Upper Greensand Formation
Dorset
Isle of Purbeck
Cretaceous
Albian Stage
stratigraphy
palaeontology
ammonites
Wyspa Purbeck
kreda
stratygrafia
paleontologia
amonity

Opis:

At its maximum development in the type area on the Devon coast, the Upper Greensand Formation comprises up to 55 m of sandstones and calcarenites with laterally and stratigraphically variable amounts of carbonate cement, glauconite and chert that were deposited in fully marine, shallow-water environments. The formation is divided into three members, in ascending order the Foxmould, Whitecliff Chert and Bindon Sandstone, each of which is bounded by a prominent erosion surface that can be recognised throughout the western part of the Wessex Basin. The full thickness of the formation, up to 60 m, was formerly well exposed in cliffs in the Isle of Purbeck in the steeply dipping limb of the Purbeck Monocline. The upper part of the succession is highly condensed in comparison with the Devon succession and exhibits lateral variations over distances of hundreds of metres that are probably related to penecontemporaneous fault movements. Much of the fauna is not age-diagnostic with the result that the ages of parts of the succession are still poorly known. However, the Isle of Purbeck sections contain diverse ammonite faunas at a few stratigraphically well-defined levels that enable the succession to be correlated with that of east Devon and west Dorset.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 3; 405-424
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 98.

Tytuł:

Facies changes in the Cenomanian (Cretaceous) of the northwestern Elbe Valley near Dresden (Saxony, Germany)

Autorzy:

Tröger, K. -A.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139129.pdf

Data publikacji:

2017

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Upper Cretaceous
Cenomanian
Elbe Valley zone
biostratigraphy
lithostratigraphy
facies changes
tectonics
kreda górna
cenoman
dolina Łaby
biostratygrafia
litostratygrafia
tektonika

Opis:

The Upper Cretaceous of the Elbe Valley in Saxony and the erosion outliers west of it mark an Upper Cretaceous NW-SE-running strait between the Westsudetic Island in the NE and the Mid-European Island to the west. This street connected the NW-German-Polish Basin in the north and the Bohemian Cretaceous Basin (and adjacent regions of the Tethys) in the south. However, post-Cretaceous erosion north of Meißen removed any Upper Cretaceous deposits but erosion outliers at Siebenlehn and especially north of the Forest of Tharandt proof the presence of a marly through silty belt in this area. Three transgressions (base of uppermost Lower to Middle Cenomanian, base of Upper Cenomanian and base of the geslinianum Zone in the mid-Upper Cenomanian) have taken place. The sedimentation was influenced by the topography of the mentioned islands and by movements at structural lines in the Proterozoic and Palaeozoic basement. During the early Late Cenomanian, a marly-silty sedimentation (Mobschatz Formation) in the north existed besides sandy sedimentation in the south (Oberhäslich Formation). The transgression at the base of the geslinianum Zone caused the final submergence of island chains between Meißen, Dresden and Pirna, and a litho- and biofacies bound to cliffs and submarine swells formed. A silty-marly lithofacies, a mixed sandy-silty lithofacies (Dölzschen Formation) and a sandy lithofacies in the south (Sächsisches Elbsandsteingebirge) co-existed during the latest Cenomanian. The first mentioned biofacies yields a rich fauna mainly consisting of oysters, pectinids, rudists, and near-shore gastropods accompanied by echinids and, in some cliffs, teeth of sharks. The Pennrich fauna (Häntzschel 1933; Uhlig 1941) especially consists of the very common serpulids Pyrgopolon (P.) septemsulcata and Glomerula lombricus (formerly Hepteris septemsulcata and G. gordialis).

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 135-144
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 99.

Tytuł:

Spherules associated with the Cretaceous–Paleogene boundary in Poland

Autorzy:

Brachaniec, T.
Karwowski, Ł.
Szopa, K.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139277.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

Cretaceous-Paleogene boundary
Polska
Spherule
microkrystites
impact origin
Ni-rich spinels
smectite
kreda
paleogen
granica
Polska
geneza uderzeniowa
smektyty

Opis:

The succession of the Lechówka section near Chełm in south-eastern Poland presents the first complete record of the Cretaceous–Paleogene (K–Pg) boundary in Poland. Samples of the boundary clay were examined for microtektites and shocked minerals to confirm the impact origin of the sediment. The spheroidal fraction reveals morphological and mineralogical features, e.g., spherules, similar to material from the K–Pg boundary as described from elsewhere. The impact genesis of the spherules is confirmed by the presence of nickel-rich spinel grains on their surfaces. The spinels are considered to be primary microlites and, thus, the spherules at Lechówka can be classified as microkrystites. No shocked minerals were noted. The deposits with spherules comprise Aland Mg-rich smectite (Cheto smectite). This almost pure Mg-rich smectite, forming up to 100% of the clay fraction, derived from the weathering of the impact glass. It is proposed that the spherules isolated from the Cretaceous-Paleogene boundary clay at Lechówka come from the Chicxulub crater in Mexico.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 99-108
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce

Skocz do pozycji: 100.

Tytuł:

Regional hardening of Upper Cretaceous Chalk in eastern England, UK: trace element and stable isotope patterns in the Upper Cenomanian and Turonian Chalk and their significance

Autorzy:

Jeans, C. V.
Long, D.
Hu, X.-F.
Mortimore, R. N.

Powiązania:

https://bibliotekanauki.pl/articles/139436.pdf

Data publikacji:

2014

Wydawca:

Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN

Tematy:

chalk hardening
trace elements
stable isotopes
cement modelling
reservoir diagenesis
history
kreda
hartowanie
pierwiastki śladowe
izotopy trwałe
cement
historia

Opis:

The regional hardening of the Late Cenomanian to Early Turonian Chalk of the Northern Province of eastern England has been investigated by examining the pattern of trace elements and stable carbon and oxygen isotopes in the bulk calcite of two extensive and stratigraphically adjacent units each 4 to 5 m thick of hard chalk in Lincolnshire and Yorkshire. These units are separated by a sequence, 0.3–1.3 m thick, of variegated marls and clayey marls. Modelling of the geochemistry of the hard chalk by comparison with the Standard Louth Chalk, combined with associated petrographic and geological evidence, indicates that (1) the hardening is due to the precipitation of a calcite cement, and (2) the regional and stratigraphical patterns of geochemical variation in the cement are largely independent of each other and have been maintained by the impermeable nature of the thin sequence of the clay-rich marls that separate them. Two phases of calcite cementation are recognised. The first phase was microbially influenced and did not lithify the chalk. It took place predominantly in oxic and suboxic conditions under considerable overpressure in which the Chalk pore fluids circulated within the units, driven by variations in compaction, temperature, pore fluid pressure and local tectonics. There is evidence in central and southern Lincolnshire of the loss of Sr and Mg-enriched pore fluids to the south during an early part of this phase. The second phase of calcite precipitation was associated with the loss of overpressure in probably Late Cretaceous and in Cenozoic times as the result of fault movement in the basement penetrating the overlying Chalk and damaging the seal between the two chalk units. This greatly enhanced grain pressures, resulting in grain welding and pressure dissolution, causing lithification with the development of stylolites, marl seams, and brittle fractures. Associated with this loss of overpressure was the penetration of the chalk units by allochthonous fluids, rich in sulphate and hydrocarbons, derived probably from the North Sea Basin. Microbial sulphate-reduction under anoxic conditions within these allochthonous fluids has been responsible for dissolving the fine-grained iron and manganese oxides within the chalk, locally enriching the Fe and Mn content of the calcite cement. The possibility is discussed that the pattern of cementation preserved in these regionally hard chalks of Late Cenomanian and Early Turonian age may be different from that preserved in the younger (late Turonian to Campanian) more basinal chalks of eastern England.

Źródło:

Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 4; 419-455
0001-5709

Pojawia się w:

Acta Geologica Polonica

Dostawca treści:

Biblioteka Nauki

/5

Artykuł

Zmień widok

• na półce