Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jurgen Habermas" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 28
Tytuł:
Implikacje psychoanalizy Zygmunta Freuda dla teorii socjologicznych Jürgena Habermasa, Talcotta Parsonsa oraz socjologii psychoanalitycznej.
The Implications of Sigmund Freuds Psychoanalytic Theory for the sociological theories of Jürgen Habermas, Talcott Parsons and psychoanalytic sociology.
Autorzy:
Dyba, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441258.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Zygmunt Freud
Jürgen Habermas
Talcott Parsons
psychoanaliza
socjologia psychoanalityczna
teoria agresji
działanie komunikacyjne
Sigmund
Freud
Jürgen
Habermas
Talcott, Parsons
psychoanalysis
psychoanalytic sociology
theory of aggression
communicative action
Opis:
Artykuł, w oparciu o wybrane aspekty konkretnych teorii społecznych, zwięźle przedstawia trzy rodzaje wpływu myśli psychoanalitycznej Zygmunta Freuda na teorię socjologiczną. W pierwszej części pracy ukazane zostały wpływy psychoanalizy freudowskiej na sposób ujmowania dynamiki zjawisk oraz procesów społecznych na przykładzie niektórych komponentów teorii Jürgena Habermasa. Następnie pokazano rodzaj oddziaływania, polegający na zapożyczeniu pojęć i konstruktów teoretycznych opracowanych przez Freuda do analizy i opisu zjawisk społecznych. Do zilustrowania tego rodzaju oddziaływania posłużono się elementami myśli Talcotta Parsonsa. Artykuł zamyka syntetyczna analiza trzeciego rodzaju oddziaływania, przyjmującego formę samodzielnego paradygmatu, a przejawiającego się w ramach ukształtowania nowego sposobu myślenia o zjawiskach społecznych.
This article concisely outlines three types of influence that Sigmund Freud's psychoanalytical thought has had on sociological theory, based on selected aspects of various social theories. In the first part of the paper the impact of Freudian psychoanalysis is shown with regards to describing the dynamics of social phenomena and processes, as illustrated by chosen components of Jürgen Habermas’ social theories. The next influence discussed consists of adopting concepts and theoretical constructs developed by Freud for the purpose of analyzing and describing social phenomena. The argument is exemplified by elements of Talcott Parsons’ social thought. The paper concludes with a synthetic analysis of the third type of influence, which manifests itself in the form of a separate paradigm, which can be observed as a completely new way of thinking about social phenomena.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2009, 6; 120-132
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog, etyka, gospodarka. Zastosowania dialogu w zarządzaniu w ujęciu niemieckojęzycznej etyki gospodarczej
Dialogue, Ethics, Economy. Aplication of Dialogue in Managment
Autorzy:
Szulczewski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311470.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
dialogue
philosophy
ethics
economic crisis of 2008
Jurgen Habermas
Karl Otto Apel
Peter Ulrich
Horst Steimann
Opis:
The article presents the conditions to be met by the conversation to become a dialogue. Based on the concept of dialogue was established philosophy and ethics of dialogue, which we present. Its representatives include: Jurgen Habermas and Karl Otto Apel. Then, on the example of German business ethics demonstrates how philosophy and ethics of dialogue could become the foundation of the Republican economic ethics created by Peter Ulrich and business ethics developed by Horst Steimann. In the opinion of the author, they may be helpful in developing a new version of business ethics, which is formed under the influence of reflection on experiences Financial and economic crisis that began in 2008, and whose effects are visible to this day.
Źródło:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym; 2012, 15; 207-219
1899-2226
2353-4869
Pojawia się w:
Annales. Etyka w Życiu Gospodarczym
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sfera publiczna – funkcje, dysfunkcje, normy oficjalne i nieoficjalne
PUBLIC SPHERE – FUNCTIONS, DYSFUNCTIONS, FORMAL AND INFORMAL NORMS
Autorzy:
Gadowska, Kaja
Jan, Winczorek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/427536.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
PUBLIC SPHERE
NORMS
ARENDT HANNAH
HABERMAS JÜRGEN
LUHMANN NIKLAS
Opis:
The article briefly discusses selected sociological approaches to public sphere, in particular those of J. Habermas, N. Luhmann and H. Arendt, showing the relationships between this subject and the problematic of formal and informal norms. Authors stress the necessity of directing sociological reflection on norms in the public sphere towards the issue of their actual social effect. This should allow sociological theories to avoid empirically unverifiable assumptions and counterfactual convictions regarding the functioning of public sphere. Having said that, the authors introduce papers collected in the volume.
Źródło:
Studia Socjologiczne; 2013, 1(208); 5-18
0039-3371
Pojawia się w:
Studia Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teorie dyskursu i dyskursy teorii
Theories of Discourse and Discourses of Theory
Autorzy:
Czyżewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/985734.pdf
Data publikacji:
2013-06-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
discourse
awareness of discourse
theories of discourse
discourse analysis
teorie dyskursu
Jürgen Habermas
dyskurs
świadomość dyskursowa
analiza dyskursu
Michel Foucault
Opis:
This article concerns the sources andmanifestations of discourse analysis’s popularity in contemporary social sciences. In this context, the author postulates an awareness of discourse and indicates the different concepts of discourse proposed by conversation analysis, critical discourse analysis, discursive psychology, and ‘discourse theory’ (Laclau and Mouffe). Habermas’s and Foucault’s paradigmatic approaches are also considered.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2013, 57, 2; 3-25
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zagadnienie ideologii we wczesnych pismach Jürgena Habermasa
The Question of Ideology in the Early Writings of J¨urgen Habermas .
Autorzy:
Karalus, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423431.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
ideology
critical theory
Jürgen Habermas
technique
communication
Frankfurt School
Ideologiekritik
ideologia
teoria krytyczna
technika
komunikacja
szkoła frankfurcka
krytyka ideologii
Opis:
The article focuses on the reconstruction of the main assumptions of the concept of ideology which are to be found in J¨urgen Habermas’s early writings. Habermas redefined the task of the critical theory while facing the aporias that result from the critical theory of the first generation of so called Frankfurt School. The author of The Structural Transformation of the Public Sphere rejected the totalizing critique of the Western reason encapsulated in the influential Dialectic of Enlightenment and proposed to distinguish between two aspects of social life and, thus, to distinguish between two different forms of social rationalization, which were conflated by Horkheimer and Adorno. On the basis of the aforementioned dichotomy of social actions (labor and communication), Habermas defines ideology as a suppression of ethical questions, which results in reducing the practical issues to purely technical ones, which are most likely implemented into social fabric as a purposiverationalprocedure. According to Habermas, ideology nowadays manifests itself in suchphenomena as scienticization of politics, de-politicization of the public debate and decisionism. Their shared feature is the elimination of the sphere of the ethical and practical reasoning which consequently leads to an infringement of the fundamental interest of the human species which consists of the possibility of reaching an agreement and the ideal of the communication freed from coercion.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2013, 25; 181-198
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia jako rewidowanie: jak niemiecki idealizm nabrał wymiaru historycznego w myśli odosobnionego filozofa amerykańskiego
Autorzy:
Terezakis, Katie
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644095.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
John William Miller
Immanuel Kant
Jürgen Habermas
Johann Georg Hamann
Idealismus
Aktualismus
Pragmatismus
Metakritik
mittelbare Welt der Handlungsobjekte
Idealism
Actualism
Pragmatism
Metacriticism
Midworld of Functioning Objects
idealizm
aktualizm
pragmatyzm
metakrytyka
pośredni świat obiektów działających
Opis:
John William Miller, ein verhältnismäßig wenig bekannter amerikanischer Philosoph des 20. Jahrhunderts, benutzt in seinen Schriften den kantischen Idealismus, indem er ihn in eine historische und linguistisch orientierte Philosophie des symbolischen Handelns umwandelt. Ich stelle die These auf, dass das System Millers als eine Idee gelesen werden kann, die sowohl im detranszendentalisierenden Projekt der philosophischen Moderne angesiedelt ist, als auch in der Begeisterung für den deutschen Idealismus, das für die frühe amerikanische Philosophie charakteristisch war. Ich verbinde die Methodologie von Miller mit der metakritischen Beurteilung der Philosophie Kants, die bis zu seiner ersten Kritik zurückgreift. In Millers Ansatz finde ich auch die Sorge um das menschliche Handeln und seine Wirkungsmacht, die für die pragmatische Tradition typisch sind. Ich begründe die These, dass Miller das Projekt Kants, insbesondere den Begriff der regulativen Ideen, mit Hilfe „der mittelbaren Welt der Handlungsobjekte“ revidiert. Ich glaube, dass anhand der mittelbaren Welt Millers vorgeführt wird, dass kognitive Kategorien, samt kantischen Intuitionsformen, in einem historischen und sprachlichen Zusammenhang verortet sind. Miller bezeugt auf diese Weise, wie eine wirklich kritische Philosophie aussehen soll. Dabei vermeidet er die in der gegenwärtigen Philosophie zurückkehrenden Fragen des Fallibilismus und der Endlichkeit. Miller meint, dass die Philosophie eine vollkommen historische und fortwährende Tätigkeit des Revidierens sei. Er weist auch darauf hin, dass man zu der Philosophie zurückkehren solle, um Probleme zu überwinden, die andere Handlungen des Menschen bestimmen. Millers System veranschaulicht sowohl die Historizität der kritischen Philosophie als auch praktische Anwendungen einer wirksamen philosophischen Methodologie bei der Lösung gegenwärtiger Fragestellungen.
In the works of relatively unknown twentieth century American thinker, John William Miller, Kantian idealism is both utilized and transformed into a historical, linguistically focused philosophy of symbolic action. I argue that Miller’s system should be understood as native to the detranscendentalizing project of philosophical modernity as well as to concerns about German idealism that typify early American philosophy. I link Miller’s methodology to a metacritical assessment of Kant’s work that is nearly as old as the first Critique; I also link Miller’s approach to concerns about human action and agency that characterize the pragmatist tradition. I make the case that Miller revises the Kantian project, and the notion of regulative ideality in particular, with his presentation of a “midworld of functioning objects”. The Millerian midworld, I maintain, demonstrates the historically and linguistically contextual establishment of cognitive categories, including the Kantian forms of intuition. In so doing, Miller demonstrates what a genuinely critical philosophy must look like and he sidesteps difficulties regarding fallibilism and finitude, which continue to reappear in contemporary theorizing. Miller sees philosophy as an utterly historical, ongoing work of revision; he also shows how other forms of human endeavoring do well to return to philosophy to address the problems that have come to define them. Miller’s system aptly demonstrates both the historicity of critical philosophy and the practical application of a working philosophical methodology to contemporary dilemmas.
John William Miller, stosunkowo mało znany dwudziestowieczny filozof amerykański, korzysta w swych pracach z Kantowskiego idealizmu, przekształcając go w historyczną i nakierowaną lingwistycznie filozofię działania symbolicznego. Stawiam tezę, że system Millera powinno się odczytywać jako myślenie osadzone w detranscendentalizującym projekcie filozoficznej nowoczesności, jak też w zainteresowaniu niemieckim idealizmem, które charakteryzuje wczesną filozofię amerykańską. Metodologię Millera łączę z metakrytyczną oceną pracy Kanta, która sięga aż pierwszej Krytyki. W podejściu Millera znajduję również troskę o ludzkie działanie i sprawczość, typowe dla tradycji pragmatycznej. Uzasadniam tezę, że Miller rewiduje projekt Kanta – a w szczególności pojęcie idei regulatywnych – za pomocą własnego “pośredniego świata obiektów działających”. Sądzę, że Millerowski świat pośredni ukazuje, że kategorie kognitywne, łącznie z Kantowskimi formami intuicji, są usytuowane w kontekście historycznym i językowym. Miller pokazuje w ten sposób, jak powinna wyglądać prawdziwie krytyczna filozofia, omijając powracające w filozofii współczesnej problemy fallibilizmu i skończoności. Miller sądzi, że filozofia to całkowicie historyczna i ciągłe dzieło rewidowania. Wskazuje również, że należałoby powrócić do filozofii, by przezwyciężyć problemy, które określają inne działania człowieka. System Millera przekonująco ukazuje tak historyczność filozofii krytycznej, jak i praktyczne zastosowania skutecznej metodologii filozoficznej do rozwiązywania problemów współczesnych.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2014, 12
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integrująca rola dochodzenia do porozumienia w teorii działania komunikacyjnego Jürgena Habermasa
An integrating role of the seeking agreement in the theory of communicative action of Jürgen Habermas
Autorzy:
Krupka, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/447687.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
Jürgen Habermas
the theory of communicative action
the seeking agreement
teoria działania komunikacyjnego
dochodzenie do porozumienia
Opis:
While appreciating the role of the Enlightenment Jürgen Habermas also understands the difficulties of its primacy of rationality. Inadequacy of instrumental interpretation of rationality leads the German philosopher to the formulation of the theory of communicative action. In this theory the search for an agreement becomes the basis for an action; this theory replaces and complements the conception of the action formulated by Max Weber. Moreover, it is the language and more specifically the whole process of communication that reveals complicated social reality. The importance of these theoretical considerations is shown in bioethical reflection, mainly in regard to the eugenics.
Jürgen Habermas, doceniając, rolę epoki oświecenia jednocześnie zdawał sobie sprawę z trudności, z którymi musi zmierzyć się odziedziczony po niej prymat racjonalności. Niewystarczalność jej instrumentalnego rozumienia doprowadziła niemieckiego filozofa do sformułowania teorii działania komunikacyjnego. W niej to dochodzenie do porozumienia stało się podstawą działania, zastępując i uzupełniając Weberowską koncepcję działania. Co więcej, to właśnie w języku, a właściwie w całym procesie komunikacji ujawniła się złożoność społecznej rzeczywistości. Waga tych teoretycznych rozważań została przez samego Habermasa ukazana w refleksji bioetycznej, dotyczącej głównie zagadnienia eugeniki.
Źródło:
Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 1(10); 85-97
2080-6604
Pojawia się w:
Studia Socialia Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persuasive argumentation as a cultural practice
Autorzy:
Gałkowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437484.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Instytut Filozofii i Socjologii
Tematy:
informal logic
argument as social practice
philosophy of culture
Jurgen Habermas
Jerzy Kmita
logika nieformalna
argumentacja jako praktyka społeczna
filozofia kultury
Jürgen Habermas
Opis:
In this article author traces relation between argumentation and cultural practice. The first part focuses on definition of argumentation in informal logic tradition. In particular, it discusses argument in terms of verbal and social activity involving the use of everyday language. Author claims that there is no argumentation beyond language. The second part explains persuasive argumentation as a form of cultural practice. The persuasive arguments found in “social practice” can be understood as a social activity, analysable within the context of a given cultural system. Author refers to an approach taking the argumentative expression as a certain type of communicative practice, directed towards respecting, recognising or accepting specific actions. The inclusion of persuasive argumentation in the “circuit of cultural activities” to be studied makes it possible to compare this type of argumentation with other social practices, and to posit a clear historical dimension in the study of argumentation. It also makes it possible to view persuasive argumentation as one of many cultural activities aimed at changing or perpetuating behaviours, attitudes, thinking, etc. The third part of the paper concerns the problem of humanistic interpretation of persuasive argumentation. Author attempts to develop this intuition, at the same time demonstrating the problems that arise from this approach. In conclusion, author tries to analyze argumentation in terms of culture theory and humanistic interpretation.
Źródło:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal; 2014, 4, 1; 123-134
2083-6635
2084-1043
Pojawia się w:
ARGUMENT: Biannual Philosophical Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyzwoity laicki świat – realna przyszłość ludzkich społeczności? Rozważania o racjach polityki i zasadach etyki
A Decent Secular World – the Real Future Human Community? Reflections About Rations of Policy and Rules of Ethics
Autorzy:
Grzybowski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558406.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
sekularyzm
postmodernizm
religia
ateizm
etyka
Richard Rorty
Jürgen Habermas
Jacek Woroniecki
secularism
postmodernism
religion
atheism
ethics
Rychard Rorty
Opis:
Teoretycy kultury i cywilizacji głoszą koniec epoki, w której dominowała kultura oświeceniowa. W XX wieku dokonało się przekroczenie horyzontu tradycji rozumu, z którego kiedyś wyłoniła się samowiedza europejskiej nowoczesności. Erozji i dewaluacji uległy podstawowe pojęcia, na których wspierał się zachodni racjonalizm, a rozum został zdemaskowany jako władcza, choć zarazem ujarzmiona podmiotowość instrumentalnego panowania nad kulturą. Siła i władza racjonalizmu narzucającego swe dyskursywne rozumienia została osłabiona, a raczej – używając terminologii filozofii ponowoczesnej – zdekonstruowana. Także religia traci funkcję „świętej kosmizacji”, choć przez wiele wieków dla rzesz ludzi była podstawą socjalizacji, prawa, obyczaju. Współcześnie można wręcz dostrzec tęsknotę za dniem, kiedy to cała nasza kultura osiągnie stan, w którym nie będziemy już dłużej niczego ubóstwiać. Współcześni ateiści, pragmatycy i postmoderniści mają nadzieję, że jeśli publiczna i polityczna przestrzeń zostanie pozbawiona religijnej symboliki i pozostanie pusta, to tym samym, niejako z definicji, stanie się lepsza. Przestrzeń skrupulatnie oczyszczona z symboliki religijnej, uchodzi w tej wizji za bardziej demokratyczną i tym samym zdolną do wyprowadzenia, na bazie innej niż religijna, właściwych zachowań społecznych. Dzięki temu zaś owa „pusta przestrzeń” ujawni się jako miejsce debaty, w której mogą zostać wypracowywane lepsze niż konfesyjne rozwiązania problemów społecznych. Ateizm może być sposobem bycia dobrym i moralnym człowiekiem, który nie wspomaga swych etycznych działań inspiracją wiary. Ateiści i agnostycy zdają się dziś pokazywać, że choć w laickiej społeczności należy być świadomym nieobecności Boga, którego „śmierć” stwierdzono i ogłoszono, to przede wszystkim należy z nadzieją starać się stworzyć lepszy świat. Jednakże, choć wspólnoty demoliberalne współczesnych państw Zachodu szczycą się swymi osiągnięciami – wybór (demokracja), postęp, wolność, prawo, odwaga, wspaniałomyślność, łagodność, sprawiedliwość – to okazuje się, że dla obrony tych zdobyczy nie wypracowały skutecznego projektu uczenia odpowiedzialności, oddania i poświęcenia. Tym samym kosmopolityczno-wielokulturowe ideały nie stają się przestrzenią powściągliwości, tolerancji, cierpliwości, gotowości do kompromisów, zaufania, wspólnoty, wierności, tradycji, entuzjazmu, wyobraźni, pracy, lojalności czy społecznej dyscypliny. Rolę tę wciąż jeszcze dzierżą wspólnoty zdeterminowane, tożsame w sobie, z bardzo wyrazistym przesłaniem ideowym i konfesyjnym – rodzina, wspólnoty religijne, zespolone tradycją społeczności lokalne, naród.
In our times a liberal model of the social life is a space, in which democratic and liberation desires can be carried out in the full way. Still however inalienable questions about goods and purposes which society is putting, are included to most important. What significant political good should be today, in the days of diversity and multitude of lifestyles, - the prosperity, the affluence, or a firmly liberally defined freedom (if I am not violating other’s freedom, I am making what I want)? And perhaps it should be an aim of the policy action - how the Aristotle wanted - good and right life of citizens manifesting itself in the righteousness of character i.e. the virtue of bravery (aréte)? Liberal democracy is promoting freedom, pluralism, affluence, consumption and effective law today as achievmentsof contemporaneity, convincing that we will live in harmonious, multicultural and peacetime community. However in the realization of these ideals something is standing in the way, what can be named “paradox of the liberalism”: freedom from one side widely understood, on the other whereas simultaneous expectation of self-limitation, self-control, responsibility, or even asceticisms. Therefore contemporary political-social desire for building the global and diversified society, is based on the hasty and naive conviction that people of all sorts of nations, cultures, tongues and customs will be able to live without religion together in peace and prosperity, respecting and tolerating own inflectednesses.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2014, 35; 137-160
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Romantyzm i narodziny myśli postsekularnej
Romanticism and the origins of postsecular thought
Autorzy:
Warchala, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/426647.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
postsecularism
romanticism
modernity
William Blake
William Wordsworth
Jürgen Habermas
Opis:
The purpose of the paper is to use the concept of postsecularism to interpret some selected themes of the British and German Romanticism. Postsecularism is here understood in the sense given to this term by Jürgen Habermas, as a thought which: 1) takes Western secularization to be largely an accomplished fact, but at the same time: 2) claims that religion is an important source of meanings suitable for the secularized public sphere of (post)modern societies. The main contention of the paper is that one can find the roots of the postsecular thought thus understood in the period of Romanticism, in the works of such authors as William Wordswort, William Blake or Novalis. The Romantics assume that the main Christian intuitions, symbols or themes may be “saved”, but only within a highly idiosyncratic and heterodox conceptual framework.
Źródło:
Logos i Ethos; 2014, 1(36); 73-85
0867-8308
Pojawia się w:
Logos i Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antynomie europejskiej modernizacji. Uwagi na marginesie lektury prac Jürgena Habermasa, Clausa Offe i Wolfganga Streecka
Antinomies of European modernization. Remarks on the recent work of Jürgen Habermas, Claus Offe and Wolfgang Streeck
Autorzy:
Kassner, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/413287.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
integracja europejska
strefa euro
antynomie
Claus Offe
Wolfgang Streeck
Jürgen Habermas
European integration
Eurozone
antinomies
Opis:
Integracja europejska jest często postrzegana na wzór liniowego postępu zmierzającego do stworzenia coraz ściślejszego związku między narodami Europy. W tym artykule dowodzę, że powinniśmy analizować integrację europejską w kategoriach procesu napędzanego przez wewnętrzne sprzeczności i nierzadko prowadzącego do rezultatów odmiennych od oczekiwań jej głównych architektów. Odwołując się do prac niemieckich socjologów – J. Habermasa, C. Offe i W. Streecka – diagnozuję obecny kryzys Unii Europejskiej jako wynikający ze sprzecznych logik integracji politycznej, ekonomicznej i kulturowej. Te sprzeczności i antynomie zmuszają nas, jak sądzę, do ponownego postawienia pytania o to, jaki powinien być realistyczny cel polityki europejskiej.
European integration is very often conceived as form of linear progress, aimed at ever closer union. In this article I argue that European modernization should be rather conceptualized as a process driven by inner contradictions and producing consequences that are often different from those expected by its main architects. Drawing on recent work of J. Habermas, C. Offe and W. Streeck, I diagnose the current crisis in EU politics as a result of the conflicting logics of political, cultural and economic integration. I believe these antinomies and contradictions force us to rethink once again what we take to be the realistic goal of European politics.
Źródło:
Przegląd Socjologiczny; 2015, 64, 2; 113-130
0033-2356
Pojawia się w:
Przegląd Socjologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauka konstytuowana przez interesy. O koncepcji Jürgena Habermasa
Science Constituted by Interests. On Jürgen Habermas’ Conception
Autorzy:
Czarnocka, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343084.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Filozofii i Socjologii PAN
Tematy:
Jürgen Habermas
interes poznawczy
rola nauki
cognitive interest
the role of science
Opis:
W artykule analizuję koncepcję Jürgena Habermasa trzech interesów i przyporządkowanych im trzech typów nauk, przedstawioną w Erkenntnis und Interesse (1968) oraz w Teorii i praktyce, w tekście Niektóre trudności próby związania teorii z praktyką. Wprowadzeniu do nowego wydania (1971). Dwie cechy tej koncepcji sprawiają, że jest ona aktualnie ważna. Po pierwsze, zawiera niestandardowy pogląd na naturę i rolę nauki. Po drugie, jest rzadką obecnie koncepcją poznania ufundowaną antropologicznie, z odcieniem transcendentalizmu i z rozbudowanymi wątkami ewolucjonistycznymi, jednak przełamującą redukcjonizm konsekwentnych epistemologii ewolucyjnych poprzez wprowadzenie sfery duchowej, transcendującej biologiczność.
I reconstruct and analyse Jürgen Habermas’ conception of three interests and subordinated to them three types of sciences; this conception has been presented mainly in his Knowledge and Interests (1968) and in the New Introduction to the fourth German edition of the Theory and Practice (1971). The present validity of the conception is due to its two properties. First, it includes a non-standard, alternative to today’s dominated view on the nature and role of science. Second, it is a currently rare theory of science founded anthropologically, with evolutionary theories threads, however, weakened in comparison with the consistent Darwinism by introducing the spiritual sphere, transcending biologicality.
Źródło:
Filozofia i Nauka; 2016, 4; 61-80
2300-4711
2545-1936
Pojawia się w:
Filozofia i Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non-modern modernity? Neomodern architecture
Nienowoczesna nowoczesność? Neomodernizm w architekturze
Autorzy:
Ciarkowski, Błażej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/593967.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
architecture
modernism
neo-modern architecture
modernity
eclecticism
Jürgen Habermas
architektura
modernizm
neomodernizm
nowoczesność
eklektyzm
Opis:
Neo-modernism, as both a philosophical and an architectural current, evolved as a critical response to postmodernism, the movement described by Agnes Heller as “neither conservative, nor revolutionary, nor progressive”. At the same time, neo-modernism adopted some post-modernist assumptions, resulting from the criticism of the modernist movement. Rem Koolhaas emphasized that although contemporary architecture is clearly inspired by modernist aesthetics, it has little in common with the two major attributes of the modern movement – opposition towards context and towards history. Thus, neo-modernism can be described as “unmodern modernity”. According to Jürgen Habermas, being modern is closely related to being free of external axioms. Neo-modernism appears rather to be another form of eclecticism or “a strategy without an aim”, than a new modern movement.
Neomodernizm, zarówno jako kierunek filozoficzny, jak i nurt w architekturze, zrodził się jako krytyczna odpowiedź na postmodernizm, zdefiniowany jako ruch nadmiernie pluralistyczny, który sam w sobie nie jest „ani konserwatywny, ani rewolucyjny, ani postępowy”. Jednocześnie przyjął niektóre z postmodernistycznych założeń wynikających bezpośrednio z krytyki ruchu nowoczesnego. Rem Koolhaas słusznie zwracał uwagę, że współcześni architekci chętnie sięgają ku modernistycznym wzorcom zapominając jednocześnie o dwóch immanentnych cechach ruchu nowoczesnego w architekturze – akonstektualności i ahistoryczności. Neomodernizm może zatem być określony mianem „nienowoczesnej nowoczesności”. Zgodnie z koncepcją Jurgena Habermasa, bycie nowoczesnym jest ściśle związane z odrzuceniem zewnętrznych pewników. Neomodernizm jawi się raczej jako kolejne oblicze eklektyzmu, „strategia bez ostatecznego celu”, niż nowy ruch nowoczesny.
Źródło:
Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2016, 18; 87-97
1641-9278
Pojawia się w:
Art Inquiry. Recherches sur les arts
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyszłość przez przeszłość – rola historii w koncepcji patriotyzmu konstytucyjnego Jürgena Habermasa
The future by the past: The role of history in the concept of constitutional patriotism of Jürgen Habermas
Autorzy:
Raczyński, Mikołaj
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2195282.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Jürgen Habermas
patriotyzm konstytucyjny
historia
filozofia
demokracja
constitutional patriotism
history
philosophy
democracy
Opis:
The definition of patriotism is usually restricted to the conclusion that its aim is mere cultivation of the historical memory. However, patriotism has two distinct faces: one pointed at the past and the other focused on the present. What is more, in the opinion of many scholars, patriotism doesn’t need to be closely related to one nation or culture. An interesting concept of constitutional patriotism was developed by German historians and philosophers during the debate on national identity after World War II. Jürgen Habermas has been one of the founders of this project. According to the German philosopher, constitutional patriotism doesn’t mean just positivist constitutional acts, but some abstract forms, interpretations of a particular community. Such universal principles may be, for instance, procedures of sovereignty and liberal rights. The following article conveys arguments indicating that the role of history is very important in the concept of constitutional patriotism by Jürgen Habermas.
Definicja patriotyzmu najczęściej ogranicza się do stwierdzenia, że jest to tylko pielęgnowanie pamięci o historii. Jednak patriotyzm może mieć dwojakie oblicze: jedno – najczęściej podkreślane – skierowane ku przeszłości i drugie ukierunkowane na teraźniejszość, a nawet przyszłość. Co więcej, zdaniem wielu badaczy patriotyzm nie musi być ściśle związany z jednym narodem czy kulturą. Wartą zainteresowania koncepcję patriotyzmu konstytucyjnego podczas dyskusji o tożsamości narodowej toczonych po II wojnie światowej wypracowali historycy i filozofowie niemieccy. Jednym z popularyzatorów tego projektu był i cały czas jest Jürgen Habermas. Według niemieckiego filozofa patriotyzm konstytucyjny to nie pozytywistyczne zasady konstytucyjne, ale pewne abstrakcyjne formy, sposoby interpretacji spajające określoną zbiorowość. Takimi uniwersalnymi zasadami mogą być procedury suwerenności oraz liberalne prawa jednostki. Patriotyzm konstytucyjny wydaje się odchodzić od tradycyjnego powoływania się na pamięć historyczną. Zamiast niej proponuje nie tyle czystą naukę, ale próbę uzyskania samoświadomości poprzez jej znajomość. W artykule przedstawiono argumenty wskazujące na to, że w koncepcji patriotyzmu konstytucyjnego proponowanej przez J. Habermasa refleksyjnie opracowana historia odgrywa bardzo istotną, a nawet kluczową rolę.
Źródło:
Świat Idei i Polityki; 2016, 15; 66-80
1643-8442
Pojawia się w:
Świat Idei i Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theory of History vis-à-vis two World Wars and the Holocaust
Autorzy:
Hudzik, Jan P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/545558.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydział Filologiczny
Tematy:
Theory of history
history as a science
world wars
the Holocaust
critical social theory
ethical turn
power of judgment
Jürgen Habermas
Paul Ricoeur
Raul Hilberg
Opis:
The author poses two questions: Is there anything new that the two World Wars and the Holocaust introduce to the methodology of history or rather to the self-consciousness of history as a scientific discipline? What do these events change in the way we perceive the importance and function of historiography in culture? The article consists of introductory remarks, main text and conclusions. Key considerations are divided into six parts: 1. The First World War and the Turn to Memory, 2. World War Two and the Question about Theory of History, 3. Political Context, 4. The Ethical Turn, 5. Auschwitz, History, and the Power of Judgment, 6. The Hilberg Case. A reconstruction of the methodological consciousness of history is carried out on the basis of the research categories and attitudes proposed by such authors as Habermas, Ricoeur, Jaspers, and Bourdieu. Using some of these ideas, it culminates in the interpretation of Hilberg’s theory of historiography. The ideas are, among other things, the following: critical theory, ethical turn, power of judgment, non-dualistic epistemology and ontology.
Źródło:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne; 2016, 6; 29-56
2353-4699
Pojawia się w:
Jednak Książki. Gdańskie Czasopismo Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 28

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies