Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Jean- Luc Godard" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Baudrillard, „Paryż, Teksas”. Wyobraźnia filmowa w socjologii i filozofii Jeana Baudrillarda
    Baudrillard, “Paris, Texas”: Film Imagination in the Sociology and Philosophy of Jean Baudrillard
    Autorzy:
    Tokarz, Mateusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342048.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jean Baudrillard
    Jean-Luc Godard
    postmodernizm
    Wim Wenders
    postmodernism
    Opis:
    W swym artykule Tokarz podejmuje refleksję nad filmową wyobraźnią w filozofii i socjologii Jeana Baudrillarda. Dokonuje zderzenia hipotez badawczych oraz teorii społecznych Baudrillarda, który zgłosił akces do ruchu postmodernistycznego, z wieloma odmianami kina współczesnego. Metoda pisarstwa Baudrillarda została zestawiona z metodą twórczą reżysera francuskiej Nowej Fali Jean-Luca Godarda. Tokarz przeprowadza analizę nawiązań Baudrillarda do awangardy wysokiego modernizmu oraz jego spojrzenia przez pryzmat filmów na USA w reportażu filozoficznym Ameryka. Ponadto autor rozpatruje kwestie filmu nostalgicznego, aplikacji Baudrillardowskiej teorii uwodzenia, zestawienia jego myśli z filmem Paryż, Teksas oraz parkosyzmów systemu medialnego. Kluczowa jest hipoteza o możliwości manipulowania historią dzięki doskonałej operacyjności zapisu cyfrowego. W świecie Baudrillarda spełniły się wszystkie utopie i dystopie. Pozostała nostalgia za autentycznością.
    In his article, Tokarz reflects on cinematic imagination in philosophy and sociology of Jean Baudrillard. He confronts Baudrillard’s research hypotheses and social theories, on basis of which he claimed membership of the postmodernist movement, with many varieties of contemporary cinema. Baudrillard writing method is compared with creative method of the French New Wave director - Jean-Luc Godard. Tokarz analyses Baudrillard’s references to the avant-garde of high modernism and his view of America through the prism of films in his philosophical report America. The author also considers the question of nostalgic films, the application of Baudrillard’s theory of seduction, confrontation of his ideas with the film Paris, Texas and the paroxysms of media system. The key hypothesis concerns the possibility of manipulating history thanks to the excellent operationality of digital recording. In the world of Baudrillard all utopias and dystopias come true. What remains is the nostalgia for authenticity.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2016, 93-94; 201-213
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    (Bez)ruch i cisza obrazu-myśli według JLG
    (No)Motion and Silence of a Picture-Thought According to JLG
    Autorzy:
    Budzik, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28409024.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Barbara Kita
    Jean-Luc Godard
    Georges Didi-Huberman
    Gilles Deleuze
    Opis:
    Recenzja książki Barbary Kity Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda (2013). Justyna Budzik przedstawia strukturę wywodu naukowego Barbary Kity, komentując i opisując metodologię przyjętą przez autorkę. Recenzentka omawia problematykę refleksji podjętej przez badaczkę oraz wyjaśnia trzy główne kategorie, które stosuje ona w interpretacji późnej twórczości Jean-Luca Godarda: obraz zwolniony/zatrzymany, obraz malarski (kadr) oraz fotografię. Recenzentka zwraca również uwagę na kontekst współczesnej teorii obrazu (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze), w który wpisują się rozważania podjęte przez Barbarę Kitę.
    A review of Barbara Kita’s book Obraz zatrzymany. Praktyka i teoria późnego Godarda [Freeze Frame: Practice and Theory of Late Godard] (2013). Justyna Budzik presents the structure of Barbara Kita’s scientific argument, and describes and comments on the methodology adopted by the author. The reviewer discusses the problem of reflection taken up by the author and explains three main categories which she applies in her interpretation of the late work of Jean-Luc Godard: slow motion/stop motion image, art painting (film frame), and photography. The reviewer also gives some attention to the context of contemporary theory of image (Georges Didi-Huberman, Gilles Deleuze) which inform Barbara Kita’s work.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 86; 213-216
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trwanie w trybie umierania – ślady obecności autora w „Histoire(s) du cinéma” Jean-Luca Godarda
    Keeping in the Dying Mode – Traces of Author’s Presence in “Histoire(s) Du Cinéma” by Jean-Luc Godard
    Autorzy:
    Kołeczek, Kevin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341079.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jean-Luc Godard
    autobiografia
    figura autora
    autobiography
    figure of the author
    Opis:
    Praca jest próbą analizy Histoire(s) du cinéma (1988-1998) Jean-Luca Godarda pod kątem problemu autorstwa filmowego. Uznając dzieło za wyjątkowy przykład autobiografii, autor w swym tekście zmierza do ustalenia, za pomocą jakich strategii oraz w jakiej formie twórca wpisuje się w swój film. Doprowadza to do odnotowania dwóch pozornie sobie przeciwstawnych tendencji ukierunkowanych z jednej strony na unicestwienie, a z drugiej na odsłonięcie figury autora.
    The work is an attempt to analyse Jean-Luc Godard’s Histoire(s) du cinéma (1988-1998) in terms of the problem of film authorship. Recognizing the work as a unique example of autobiography, the author in his text aims to determine by what strategies and in what form the creator is part of his film. This leads to the revival of two seemingly contradictory tendencies aimed on the one hand to annihilate, and on the other to reveal the figure of the author.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2018, 104; 84-94
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W parku sekwoi. Hitchcock/Marker/Godard
    In a Sequoia Park: Hitchcock/Marker/Godard
    Autorzy:
    Kita, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27311675.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Alfred Hitchcock
    Chris Marker
    Jean-Luc Godard
    pamięć
    obraz
    memory
    image
    Opis:
    Tekst stanowi refleksję na temat wzajemnych relacji Hitchcocka, Markera i Godarda. Główną ideą artykułu jest dostrzeżenie istotnego wpływu tego pierwszego na obu francuskich artystów, który w proponowanym ujęciu przejawia się w oddziaływaniu Zawrotu głowy (1958) na Pomost (1962), Bez słońca (1983) oraz Immemory (1997) Markera, a także na Nową falę (1990) i Historie kina (1988-1998) Godarda. Autorka zauważa, że francuscy reżyserzy wykorzystali ten sam film Hitchcocka, ale w nieco odmienny sposób. Obaj zaakcentowali uniwersalność opowieści o pamięci/zapominaniu oraz docenili kunszt twórcy thrillera, który był doskonałym, czułym na obraz stylistą. Jednak każdy z nich na swój sposób kreował postać Hitchcocka w swych dziełach. Marker podkreślał umiejętność manipulowania czasem i przestrzenią, doskonałość niemal ascetycznej formy zawartej w Hitchcockowskich prostych obrazach. Godard polegał zaś na Hitchcocku jako na mistrzu kina, następcy wielkich malarzy, który wywierał na publiczność ogromny wpływ dzięki umiejętności opowiadania filmowych historii obrazami.
    The text is a reflection on the relationship between the filmmakers mentioned in the title: Hitchcock, Marker, and Godard. The main idea of the article is to see the significant influence exerted by the British director on the French artists, which is manifested in the proposed approach primarily in the impact of Vertigo (1958) on Marker’s La Jetée (1962), Sans Soleil (1983), and Immemory (1997), as well as on Godard’s Nouvelle vague (1990) and Histoire(s) du cinéma (1988-1998). It is worth noting that each of the French directors uses the same Hitchcock's film in a slightly different range. Both emphasize the universality of the story of memory/forgetfulness and appreciate the craftsmanship of the father of the thriller – an excellent stylist who was sensitive to the image. Each of them, however, created the figure of Hitchcock in their works in a different way. Marker particularly emphasized the ability to manipulate time and space, the perfection of the almost ascetic form contained in Hitchcock’s simple images. Godard, in turn, relied on Hitchcock as a master of cinema, successor to great painters, who exerted great influence on the audience thanks to his ability to tell stories by means of film images.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2021, 115; 62-80
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowa Fala po pół wieku
    The New Wave After Fifty Years
    Autorzy:
    Lubelski, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408602.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    francuska nowa fala
    Geoffrey Nowell-Smith
    Jean-Luc Godard
    French New Wave
    Opis:
    W piętnaście lat po napisaniu swojej monografii francuskiej Nowej Fali, autor – powracając do tego zjawiska – omawia najważniejsze spośród jego nowych opracowań, jakie powstały w międzyczasie na świecie, od angielskiej książki krytycznofilmowej Geoffreya Nowella-Smitha Making Waves (2008) po doktoraty i habilitacje napisane we Francji i w Niemczech. Efekt tego rekonansu badawczego zostaje przedstawiony w trzech  podrozdziałach zgodnych z ujęciami metodologicznymi poszczególnych opracowań: Nowa Fala jako prekursorka światowego przełomu; Nowa Fala jako reprezentacja francuskości; „Do utraty tchu” wobec epoki, płci kulturowej, przymusów pola, egzystencjalizmu.
    Fifteen years after writing the monograph on the French New Wave, the author returns to the phe- nomenon, and presents the most important up to date work on the topic published worldwide since then. He presents Geoffrey Nowell-Smith’s Making waves (2008), and PhD and habilitation theses writen in France and Germany. The result of this preliminary research is presented in three subsections: New Wave as a precursor of the global breakthrough; New Wave as a representation of Frenchness; “Breathless” in relation to the period, gender, compulsion fields and existentialism.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 40-50
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizualna filozofia. Doświadczenie liminalne w „Szalonym Piotrusiu” Godarda
    Visual Philosophy. The Liminal Experience in Godard’s „Pierrot the Madman”
    Autorzy:
    Radomski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/540644.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Tematy:
    Pierrot the madman
    Jean- Luc Godard
    limitation
    Victor Turner
    French New Wave
    rite of passage
    anthropology
    Szalony Piotruś
    Jean-Luc Godard
    liminalność
    Francuska Nowa Fala
    rytuał przejścia
    antropologia
    Opis:
    „Szalonemu Piotrusiowi” Jeana-Luca Godarda warto się przyjrzeć, odwołując się do terminu liminalności, stosowanego przez Victora Turnera. Film zrealizowany został w 1965 roku, a zatem wpisuje się w nurt Francuskiej Nowej Fali. Najistotniejsza w konstrukcji dzieł kina francuskiego tego okresu była nowatorska forma. Charakteryzuje ją odmienny styl kadrowania, sposób montażu, używanie trzęsącej się kamery „z ręki” czy rezygnacja ze sztucznego oświetlenia na rzecz naturalnego. Artykuł analizuje film Godarda odwołując się do antropologicznych teorii rytuałów przejścia w kulturze.
    „Pierrot the madman” Jeana-Luca Godarda is worth looking at referring to the limitation term used by Victor Turner. „Pierrot the madman” was made in 1965 and therefore belongs to the trend of the French New Wave. The most important issue of French cinema was the innovative form - different style of framing (not focusing on the beauty of the place but on its real appearance), the way of assembly (breaking the continuity on the axis of movement), using a shaking camera from the hand or abandoning artificial lighting to the natural. The article analyzes Godard’s film by referring to the rite of passage in culture.
    Źródło:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2017, 6; 99-107
    2353-1266
    2449-7983
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Historie kina” JLG. Historia XX wieku, metodologia sztuki i teoria kina
    „Histoire(s) du Cinéma” by JLG: History of the 20th Century, Methodology of Art and Theory of Cinema
    Autorzy:
    Kita, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28408606.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jean-Luc Godard
    archeologia kina
    esej filmowy
    archaeology of cinema
    film essay
    Opis:
    Tekst rozpoczyna konstatacja o kryzysie refleksji teoretycznej oraz historycznej odnoszącej się do kina, czy też w ogóle o kryzysie nauk humanistycznych (Roger Odin, Francesco Cassetti, Thomas Elsaesser). W tym kontekście jest interpretowane przedsięwzięcie artystyczne – esej wideo-telewizyjny autorstwa Jean-Luca Godarda Historie kina – potraktowane jako propozycja o charakterze teoretycznym oraz historycznym. Tu autorka podkreśla szczególnie praktykę archeologii kina (nakreśloną przez Ishagpoura) oraz historii XX w. jako wyraźny przejaw budowania refleksji metodologicznej, teoretycznej oraz historycznej. Wyjątkową rolę Kita upatruje w umiejętności reżysera do reorganizacji materiału archiwalnego w duchu pracy anamnezy (Alain Bergala). Godard realizuje bowiem projekt historii opowiadanej tak, by wyłonić z niej obszary refleksji teoretycznej. Jego „esej” to emanacja delikatnej siły sztuki (Céline Scemama) uwarunkowanej technikami montażowymi organizującymi materię obrazową tak, by rekonstruować z niej rys teorii sztuki i historii wieku widzianej obiektywem kinematografu.
    The text begins with an observation on the crisis of theoretical and historical reflection related to the cinema, and on the crisis of the humanities in general (Roger Odin, Francesco Cassetti, Thomas Elsaesser). In this context the artistic undertaking of Jean-Luc Godard’s film essay Histoire(s) du cinema is interpreted in light of its historical and theoretical aspects. Here the author emphasises in particular the practice of archaeology of cinema (outlined by Ishagpour) and the history of the twentieth century as a clear manifestation of building a methodological, theoretical and historical reflection. Kita sees a unique role in the director’s ability to reorganise the archival material in the spirit of the work of anamnesis (Alain Bergala). Godard carries out the project of history told in a manner revealing areas of theoretical reflection. His “essay” is an emanation of the delicate power of art (Celine Scemama) conditioned by montage techniques organising pictorial matter so as to reconstruct an outline of art theory and history of the age as seen through the lens of a cinematograph.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2014, 85; 62-72
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Pasażerka”. Obraz wyrwany z błota
    “The Passenger”: An Image Extracted from Mud
    Autorzy:
    Cichoń, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29520544.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Andrzej Munk
    Jean-Luc Godard
    Georges Didi-Huberman
    trauma
    niewyobrażalne
    kino polskie
    unimaginable
    Polish cinema
    Opis:
    W 50. rocznicę premiery Pasażerki Andrzeja Munka Tadeusz Lubelski stwierdził, że dla Jeana-Luca Godarda był to najlepszy film o wojnie jaki kiedykolwiek nakręcono. Mimo że trudno znaleźć potwierdzenie tych słów w źródłach, autor postanawia podjąć ową tezę i odpowiedzieć na pytanie, dlaczego Pasażerka mogłaby zyskać taki status. Tym samym stara się wykonać pracę wyobraźni, którą Georges Didi-Huberman zalecał jako metodę pozwalającą „mimo wszystko” mierzyć się z „niewyobrażalnym”. Jej założenia, a także te właściwe Benjaminowskiemu materializmowi historycznemu zostają w niniejszym artykule użyte do przemyślenia metod montażowych, które zastosowano w Pasażerce. Jest to bowiem wyjątkowy przykład filmu dokończonego po śmierci reżysera. Sposób zmontowania pozwala podjąć namysł nad traumą, a jednocześnie daje niezwykłe świadectwo obrazu wydobytego z błota „niewyobrażalnego”.
    At the fiftieth anniversary of the premiere of Andrzej Munk’s The Passenger, Tadeusz Lubelski said that for Jean-Luc Godard, this was the best war film ever directed. Although it would be difficult to find documents confirming these words, the author of the article decided to rethink this statement and answer the question why The Passenger could be considered as the best war film. In so doing, the author attempts to perform the “work of imagination” which Didi-Huberman proposed as a method of fight against “the unimaginable”, a fight which is always undertaken “in spite of all”. In this article, the premises of Didi-Huberman’s method and Benjamin’s historical materialism are used to rethink montage in The Passenger. This work is a unique example of a film finished after the death of its author. The unusual montage used in The Passenger invites reflection about the trauma of image. At the same time, it is an exceptional testimony of image extracted from the mud of “the unimaginable”, an image saved from oblivion.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2021, 114; 88-103
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Cadre de vie”. Jean-Luc Godard’s „Deux ou trois choses que je sais d’elle” (1967), French TV and Architectural Discourse
    „Cadre de vie”. Film „Dwie lub trzy rzeczy, które o niej wiem” (1967) Jean-Luca Godarda, francuska telewizja i dyskurs architektoniczny
    Autorzy:
    Maurer, Jacqueline
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31341122.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jean-Luc Godard
    kino francuskie
    osiedle mieszkaniowe
    architektura
    Cité des 4000 Sud
    ujęcie panoramiczne
    French cinema
    housing estate
    architecture
    panorama shot
    Opis:
    The article demonstrates how Jean-Luc Godard’s Deux ou trois choses que je sais d’elle (1967) contributed to the contemporary critical discourse on (social) housing estates (grands ensembles). With his work, the filmmaker aimed to show the grand ensemble, or ‘the big(ger) picture’ of what it meant to live in contemporary consumerist oriented France. The protagonist Juliette Johnson represents the French citizen and simultaneously the metaphor of the Paris Region that underwent a huge transformation. The main interest of the text lies in the use of the 360-degree pan shot and the notion of cadre (frame), as they connect film theory and the contemporary discourse about how the décor, i.e. the (built) environment, influences people’s cadre de vie (living conditions). A close reading of two film sequences and a historical contextualisation of architectural discourses and theories is completed by a comparison with documentary TV programmes. While they had fostered the critical discussion about housing estates already before, they used the panorama shot only after Deux ou trois choses…
    Autorka demonstruje, w jaki sposób reżyser wpisał się swą produkcją we współczesny dyskurs krytyczny na temat społecznego projektu wielkich zespołów mieszkaniowych (grands ensembles). Godard chciał pokazać ów wielki zespół, a zarazem wielki/większy obraz tego, jak wygląda życie we współczesnej, konsumpcyjnie nastawionej Francji. Główna bohaterka Juliette Johnson jest przykładem statystycznej francuskiej obywatelki, a jednocześnie metaforą paryskiej aglomeracji, która przeszła ogromną transformację. Autorka koncentruje swą uwagę na zastosowanym w filmie 360-stopniowym ujęciu panoramującym, a także odnosi się do pojęcia kadru (cadre), co w efekcie pozwala jej połączyć teorię filmu ze współczesnym dyskursem na temat tego, jak ukształtowanie miejskiej zabudowy (décor) wpływa na jakość i warunki życia (cadre de vie). Analiza dwóch sekwencji tego filmu oraz historyczna kontekstualizacja dyskursów architektonicznych i teorii została w artykule uzupełniona porównaniem z dokumentalnymi programami telewizyjnymi. To właśnie te audycje swego czasu podsyciły dyskusję na temat budownictwa komunalnego, ale ich twórcy zdjęcia panoramiczne zastosowali dopiero po premierze Dwóch lub trzech rzeczy…
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2020, 109; 68-85
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mit nieoglądalnych filmów, czyli Grupa Dziga Wiertow w prasie filmowej PRL
    The Myth of Unwatchable Films: The Press Reception of Dziga Vertov Group in the Polish People’s Republic
    Autorzy:
    Poborca, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/25806666.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Jean-Luc Godard
    Grupa Dziga Wiertow
    prasa filmowa PRL
    recepcja filmu
    kino kontestacji
    Dziga Vertov Group
    film reception
    film press in Polish People's Republic
    cinema of protest
    Opis:
    Jak dla wielu narodów europejskich rok 1968 stanowi historyczną cezurę, tak i dla Jean-Luca Godarda był czasem przejścia od humorystycznych fabularnych kolaży o lekko politycznym zabarwieniu do kolektywnych eksperymentów motywowanych fascynacją maoizmem. Jego praca pod szyldem Grupy Dziga Wiertow, świadomie skazana na komercyjne niepowodzenie, doczekała się jednak uwagi polskich dziennikarzy. W swoim artykule, opierając się na analizie artykułów prasowych z lat 1960-1989, autor stara się dotrzeć do źródeł oporu publicystów wobec „czerwonej” twórczości reżysera. Zastanawia sie również, dlaczego komunistyczne treści w filmach z Zachodu nie doczekały się przyjaźniejszej recepcji w kraju, w którym wykładnia marksistowska obowiązywała także w czasopiśmiennictwie filmowym.
    Just as for many European nations the year of 1968 was a historic turning point, for Jean-Luc Godard it was also a time of transition from humorous fictional collages with a slightly political tinge to collective experiments motivated by his fascination with Maoism. Dziga Vertov Group was then created; while it was voluntarily doomed to commercial failure, its activity received some attention from Polish journalists. Based on the analysis of press articles from 1960-1989, the author attempts to reveal the sources of the journalists' resistance to Gordard's 'red' period. He also considers why communist content from Western films did not have a more welcoming reception in a country where Marxist interpretation was also in force in film journalism.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2022, 120; 164-189
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On Foreclosure and Fresh Cherries
    O wykluczeniu i świeżych wiśniach
    Autorzy:
    Ajder, Teodor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/593885.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Anna Baumgart
    Polish Contemporary Art
    Video art
    Serge Daney
    Women’s Rights
    Film Theory
    Jean-Luc Godard
    French New Wave Cinema
    Jacques Rivette
    współczesna sztuka polska
    video art
    prawa kobiet
    teoria filmu
    francuska Nowa Fala w filmie
    Opis:
    This is an attempt to put a video artwork – Świeże wiśnie [Fresh cherries] by Anna Baumgart to a critical test proposed by the film critic Serge Daney. Daney formulated it while discussing a number of films that emerged in Europe as a result of the Holocaust experience. He claims that first, an author creating a film dealing with such a theme should not place beauty before the just; second, the author should honestly acknowledge the impossibility of telling the story – the stopping point in the course of history, when storytelling freezes or runs idle, and finally, such a film should not be talking about amnesia or repression, but rather about foreclosure, that is a hallucinatory return to the reality of something upon which it was impossible to place a ’judgment of reality’.
    Artykuł stanowi próbę poddania pracy wideo, zatytułowanej Świeże wiśnie autorstwa Anny Baumgart, krytycznemu testowi zaproponowanemu przez krytyka filmowego Serge’a Daney’a. Daney sformułował go w czasie omawiania szeregu filmów, które powstały w Europie w wy-niku doświadczeń Holocaustu. Twierdzi on, że po pierwsze, autor/ka tworząc film o takim temacie nie powinien/na stawiać piękna nad słusznością, po drugie, powinien/na nadać filmo-wi szczerość, która uniemożliwiłaby opowiadanie fabuły. Jest to moment, w którym opowia-danie toczy się na jałowym biegu lub ulega zawieszeniu. Film taki nie powinien mówić w związku z tym o amnezji lub represji, lecz raczej o wykluczeniu, o halucynacyjnym powro-cie do prawdziwości czegoś, czego nie można było osądzić „orzeczeniem rzeczywistości”.
    Źródło:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts; 2013, 15; 89-106
    1641-9278
    Pojawia się w:
    Art Inquiry. Recherches sur les arts
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O roli i znaczeniu przypadku
    Autorzy:
    Mąsior, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951517.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
    Tematy:
    Mecz tenisowy
    Olivier Sacks
    Ferdinand de Saussure
    Francisco Varela
    Paul Watzlawick
    Ludwik Wittgenstein
    Balon
    Obserwator
    Media
    Technologie
    Interaktywność
    Doświadczenie
    Gra
    Film
    Interakcja
    Interaktor
    Język
    Kreatywność
    Metafora
    Obserwacja
    Odbiorca
    Obiekt
    Oddech
    Palimpsest
    Pantomima
    Powietrze
    Przestrzeń
    Przekształcanie
    Przypadek
    Rozgrywka
    Różnica
    Sygnał
    Symbol
    Sztuka
    Technologia
    Tekst
    Znak
    Diody LED
    Instalacja audiowizualna
    Mecz w tenisa
    Żyłka
    Antonioni Michelangelo
    Aristarco Guido
    Arystoteles
    Roland Barthes
    Carlo di Carlo
    Julio Cortázar
    Nikos Daskalothanasis
    Jacques Derrida
    Thomas Stearns Eliot
    Heinz von Foerster
    Jean-Luc Godard
    Dionisis Kavathas
    Paul Klee
    Billy Klüver
    Giannis Kunellis
    Mallarmé Stéphane
    Rosa Martinez
    Umberto Maturana
    Marshall McLuhan
    Piet Mondrian
    Robert Motherwall
    Friedrich Nietzsche
    Nikos Navridis
    Pablo Picasso
    Robert Rauschenberg
    Ad Reinhard
    Opis:
    Artykuł przybliża poszukiwania oparte na tematyce sceny tenisowej przedstawionej za pomocą tekstu, filmu i technologii, równocześnie nakreślając rzeczywistość przybliżoną za pomocą różnych mediów. Kontekst badań odnosi się do przykładów zaczerpniętych z dzieł sztuki z lat 60. i 70. XX wieku, to jest z filmu Blow-Up w reżyserii Michelangelo Antonioniego (1966), opartym na poetyckim dziele Julio Cortázara Las babas del diablo (1959) i meczu tenisowym, jak go przedstawia Robert Rauschenberg w dziele Open Score (1966). Te dzieła sztuki łączy wyjątkowy świat. Interesująca jest dla mnie relacja medium–działanie–mechanizm rozgrywanej akcji, szczególnie w odniesieniu do technologii i nowych możliwości. Celem tych badań i analizy – wynikających z początkowej, pierwotnie empirycznej obserwacji – jest utrwalenie i opisanie tożsamości (charakteru) tego, co jest obserwowane (przedmiotu), oraz obserwatora, jak również interakcja między tym, co obserwowane, a obserwatorem. Jak pokazać, że „grać granie” to część gry? Przyczynkiem do poszukiwania była własna praca artystyczna związana z przemysłowym przedmiotem, jakim jest balon, który został przeniesiony w obszar działania twórczego. Pierwsza część pracy teoretycznej dotyczy zagadnienia roli i znaczenia przypadku, druga balonu w sztuce.
    Źródło:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
    2719-7816
    Pojawia się w:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies