„Historie kina” JLG. Historia XX wieku, metodologia sztuki i teoria kina

Tekst rozpoczyna konstatacja o kryzysie refleksji teoretycznej oraz historycznej odnoszącej się do kina, czy też w ogóle o kryzysie nauk humanistycznych (Roger Odin, Francesco Cassetti, Thomas Elsaesser). W tym kontekście jest interpretowane przedsięwzięcie artystyczne – esej wideo-telewizyjny autorstwa Jean-Luca Godarda Historie kina – potraktowane jako propozycja o charakterze teoretycznym oraz historycznym. Tu autorka podkreśla szczególnie praktykę archeologii kina (nakreśloną przez Ishagpoura) oraz historii XX w. jako wyraźny przejaw budowania refleksji metodologicznej, teoretycznej oraz historycznej. Wyjątkową rolę Kita upatruje w umiejętności reżysera do reorganizacji materiału archiwalnego w duchu pracy anamnezy (Alain Bergala). Godard realizuje bowiem projekt historii opowiadanej tak, by wyłonić z niej obszary refleksji teoretycznej. Jego „esej” to emanacja delikatnej siły sztuki (Céline Scemama) uwarunkowanej technikami montażowymi organizującymi materię obrazową tak, by rekonstruować z niej rys teorii sztuki i historii wieku widzianej obiektywem kinematografu.

The text begins with an observation on the crisis of theoretical and historical reflection related to the cinema, and on the crisis of the humanities in general (Roger Odin, Francesco Cassetti, Thomas Elsaesser). In this context the artistic undertaking of Jean-Luc Godard’s film essay Histoire(s) du cinema is interpreted in light of its historical and theoretical aspects. Here the author emphasises in particular the practice of archaeology of cinema (outlined by Ishagpour) and the history of the twentieth century as a clear manifestation of building a methodological, theoretical and historical reflection. Kita sees a unique role in the director’s ability to reorganise the archival material in the spirit of the work of anamnesis (Alain Bergala). Godard carries out the project of history told in a manner revealing areas of theoretical reflection. His “essay” is an emanation of the delicate power of art (Celine Scemama) conditioned by montage techniques organising pictorial matter so as to reconstruct an outline of art theory and history of the age as seen through the lens of a cinematograph.