Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hades" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    W Hadesie Homera i Hezjoda. Śmierć i los człowieka po śmierci w wierzeniach ludów archaicznej kultury greckiej
    In Hades of Homer and Hesiod: Death and Human’s Fate after Death in the People’s Beliefs of Archaic Greek Culture
    Autorzy:
    Baran, Grzegorz M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807464.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Homer
    Hezjod
    śmierć
    życie po śmierci
    Hades
    Hesiod
    death
    life after death
    Opis:
    The works of Homer and Hesiod, expressing people’s mentality of the archaic Greek culture, supply inter alia much information about people’s beliefs of that period concerning death and posthumous fate of humans. In the light analysis, one can notice that the people of that time period (being based on quotidian experience) had no doubts that humans were mortal beings. Although death inspired horror among the living the Greeks did not it amounted to total annihilation of man. They believed the spiritual part of human – ψυχή (psyché) survived mortal death leaving the body to go to the land of the dead. This place was known as Hades somewhere both far and deeply in relation to inhabited by people earth. The soul that exists in Hades, leads a generally gloomy and rather sad life. However, their posthumous fate, apart from few exceptions of the rebels against divine commandments – can’t be perceived as punishment, because in considered by people of today because people of that time had no concept of the Last Judgement and retribution after death.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2010, 1; 175-202
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Der Begriff πύλη in Mt 16,18 und die Tragödie Antigone von Sophokles
    The word πύλη in MT and the Tragedy Antigone of Sophocles
    Słowo πύλη w MT 16,18 i Tragedia Antygona Sofoklesa
    Autorzy:
    Dzikiewicz, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22676772.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-07
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
    Tematy:
    przekład
    brama
    moc
    gardziele
    Sofokles
    Antygona
    Hades
    miasto
    translation
    gate
    power
    throat
    Sophocles
    Antigone
    city
    Opis:
    This article follows a study undertaken 2017 in the journal Colloquia Theologica Ottoniana (pp. 57–67). The argumentation proposed at that time justifying the reading of the term πύλαι in Mt 16,18 as “throats” is here enriched with two other reasons for just such understanding of the analyzed Greek noun. The recited evidence comes from Sophocles’ Antigone and in some measure confirms the correctness of the proposed interpretation.
    Niniejszy artykuł stanowi kontynuację studium podjętego w 2017 r. na łamach drugiego numeru czasopisma Colloquia Theologica Ottoniana (s. 57–67). Zaproponowana wówczas argumentacja, uzasadniająca odczytanie słowa πύλαι w Mt 16,18 jako „gardziele”, jest tu wzbogacona o kolejne dwie racje przemawiające za takim właśnie zrozumieniem analizowanego greckiego rzeczownika. Przytaczane dowody pochodzą z Antygony Sofoklesa i niejako utwierdzają w słuszności proponowanej interpretacji.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Teologiczne; 2021, 30, 1; 37-48
    1231-1634
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
    Autorzy:
    Grzywaczewski, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Logos
    Syn Boży
    Mesjasz
    Chrystus
    Kościół
    Eucharystia
    Hades
    God’s Son
    Messiah
    Christ
    Church
    Eucharist
    Opis:
    The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
    Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
    Źródło:
    Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
    0137-6985
    2720-1481
    Pojawia się w:
    Collectanea Theologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Orfeusz i Eurydyka Czesława Miłosza: katabaza jako figura żałoby
    Autorzy:
    Maciej, Jaworki,
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/897263.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Miłosz
    Orpheus
    Eurydice
    myth
    mourning
    catabasis
    Hades
    Orfeusz
    Eurydyka
    mit
    żałoba
    katabaza
    Opis:
    The article is a proposal for a new interpretation of Czesław Miłosz’s poem. The author presents that Orpheus’s catabasis in the poem and in the myth itself – which is revealed while its reading – is a figure of mourning, ending with the second death of Eurydice and coming out to the surface. Interpretation of descent to Hades is inspired by the poet's self-commentary and observations of Freud, and Croce and di Nola on mourning. Such reading also explains the meaning of troublesome for interpreters changes, which Miłosz made in the story of the myth compared to traditional versions by Virgil, Ovid, Rilke.
    Źródło:
    Przegląd Humanistyczny; 2016, 60(2 (453)); 175-186
    0033-2194
    Pojawia się w:
    Przegląd Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quem dii diligunt, non semper adolescens moritur – Sybilla z Kume i jej wizerunek poprzez wieki
    Quem dii diligunt, non semper adolescens moritur – the Cumaean Sybil and Her Images Through the Centuries
    Autorzy:
    Miazek-Męczyńska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046774.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    the Cumaean Sybil
    reception of the Sybil myth
    prophetess
    Aeneas in Hades
    Metamorphoses
    Opis:
    The text is focused on the ancient literary images of the Cumaean Sibil, one of the most known and mysterious figures of the Roman mythology. Described by Vergil and Ovid in their monumental epic poems, mentioned also by other Roman writers (like Aulus Gellius, Petronius, Silius Italicus) Sibil from Cumae became a symbol of longevity of Rome and of the Roman culture and a guarantee of its successful existence. According to the mythological tradition, Sybil’s appearance was changing during her thousand-year-long life from a resplendent beauty, who was desired by Apollo, to a flabby old woman, dreaming about her own death. In this context the Roman prophetess could be interpreted as a personification of the passing human nature, ruled by the cycle of the returning eras (the Gold Era, the Silver Era, the Bronze Era and the Iron Era). The tragedy of Sybil, who was mortal, but could not die, trapped in her weak human body, firstly inspired Roman poets. Later their poems became an inspiration for many painters (for example Salvator Rosa, Guercino, Domenichino, Jan Breughel the Elder, William Turner) who recreated the Cumaean prophetess, giving her a new silent life in the art galleries all over Europe. Their masterpieces correspond with the ancient tradition underlining her agelessness.
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 2; 179-191
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman Catholicism and Eastern Orthodoxy: Can linguistic and semiotic analysis clarify their contrasts?
    Autorzy:
    Sullivan, William J.
    Tsiang, Sarah
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040240.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Heaven
    Hell
    Purgatory
    Paradise
    Hades
    emic/etic
    Opis:
    The western and eastern branches of Christianity, broadly speaking Roman Catholicism (RC) and Eastern Orthodoxy (EO), have been formally separate for almost a millennium. Yet they share the fundamental dogmas laid down by the first ecumenical councils. History and politics are entwined in the disputes since the Great Schism of 1054, but even earlier there was controversy over basic dogmatic questions and other doctrinal matters. Some, like using leavened or unleavened bread for Consecration, are now considered “matters of custom,” not requiring argument. Other matters are said to block reunification. One of these is Purgatory, for which EO does not even have a term, making a direct comparison difficult. We begin our analysis with the RC teachings on Purgatory, its locus, characteristics, and functions, and provide a simple relational network that shows Purgatory in relation to the afterlife, in particular to Heaven and Hell. With EO we begin with the teachings about life after death and provide a first approximation of Heaven and Hell and their relation to Paradise and Hades, both in characteristics and functions. Again, a simple relational network is enlightening. A surface comparison between the two networks distinguishes between those beliefs about the afterlife that are shared between RC and EO and those parts which house differences. It is these differences that must be subject to careful semiotic analysis to discover whether they are etic and possibly serious but not grounds for mutual excommunication or emic and a true barrier to reunification. We leave the possibly lengthy semiotic analysis for a subsequent study.
    Źródło:
    Linguistics Beyond and Within; 2017, 3; 187-194
    2450-5188
    Pojawia się w:
    Linguistics Beyond and Within
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies