Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "HELIO" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    The use of standards in HELIO
    Autorzy:
    Pierantoni, G.
    Coghlan, B.
    Kenny, E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/305305.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    grid
    heliophysics
    HELIO
    standards
    Opis:
    HELIO [8] is a project funded under the FP7 program for the discovery and analysis of data for heliophysics. During its development, standards and common frameworks were adopted in three main areas of the project: query services, processing services, and the security infrastructure. After a first, proprietary implementation of the security service, it was suggested moving it to a standard security framework to simplify the enforcement of security on the different sites. As the HELIO front end is built with Spring and the TAVERNA server (HELIO workflow engine) has a security framework compatible with Spring, it has been decided to move the CIS in Spring security [2]. HELIO has two different processing services: one is a generic processing service called HELIO Processing Services (HPS), the other is called Context Service (CTX) and it runs specific IDL procedures. The CTX implements the UWS [4] interface from the IVOA [5], a standard interface for job submission used in the helio and astrophysics community. In its final release, the HPS will expose an UWS compliant interface. Finally, some of the HELIO services perform queries, to simplify the implementation and usage of this services a single query interface (the HELIO Query Interface) has been designed for all these services. The use of these solutions for security, execution, and query allows for easier implementation of the original HELIO architecture and for a simpler deployment of the services.
    Źródło:
    Computer Science; 2012, 13 (2); 93-102
    1508-2806
    2300-7036
    Pojawia się w:
    Computer Science
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Extending the sheba propagatio model to reduce parameter-related uncertainties
    Autorzy:
    Pierantoni, G.
    Coghlan, B.
    Kenny, E.
    Gallagher, P.
    Perez-Suarez, D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/305331.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
    Tematy:
    heliophysics
    HELIO
    SCI-BUS
    distributed computation infrastructure
    propagation models
    Opis:
    Heliophysics is the branch of physics that investigates the interactions and correlation of different events across the Solar System. The mathematical models that describe and predict how physical events move across the solar system (ie. Propagation Models ) are of great relevance. These models depend on parameters that users must set, hence the ability to correctly set the values is key to reliable simulations. Traditionally, parameter values can be inferred from data either at the source (the Sun) or arrival point (the target) or can be extrapolated from common knowledge of the event under investigation. Another way of setting parameters for Propagation Models is proposed here: instead of guessing a priori parameters from scientific data or common knowledge, the model is executed as a parameter-sweep job and selects a posteriori the parameters that yield results most compatible with the event data. In either case ( a priori and a posteriori ), the correct use of Propagation Models requires information to either select the parameters, validate the results, or both. In order to do so, it is necessary to access sources of information. For this task, the HELIO project proves very effective as it offers the most comprehensive integrated information system in this domain and provides access and coordination to services to mine and analyze data. HELIO also provides a Propagation Model called SHEBA, the extension of which is currently being developed within the SCI-BUS project (a coordinated effort for the development of a framework capable of offering to science gateways seamless access to major computing and data infrastructures).
    Źródło:
    Computer Science; 2013, 14 (2); 253-272
    1508-2806
    2300-7036
    Pojawia się w:
    Computer Science
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parangolés: Taniec i uruchomienie ciała widza w sztuce brazylijskiej lat sześćdziesiątych
    Parangolés: Dance and the Activation of the Viewer’s Body in Brazilian Art of the 1960s
    Autorzy:
    Sosnowska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30019114.pdf
    Data publikacji:
    2024-03-18
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Hélio Oiticica
    samba
    rzeźba
    widz
    karnawał
    partycypacja
    taniec
    sculpture
    viewer
    participation
    dance
    carnival
    Opis:
    Autorka analizuje twórczość artysty Hélio Oiticiki i neokonkretyzm brazylijski, aby na tym przykładzie zobrazować zmianę paradygmatu dzieła sztuki zachodzącą od lat sześćdziesiątych, interpretowaną jako droga od dzieła sztuki pojmowanego jako obiekt do efemerycznego wydarzenia. Zmiana ta implikuje osadzenie percepcji dzieła sztuki w doświadczeniu, redefinicję roli odbiorcy, otwarcie na życie codzienne i rzeczywistość społeczną i polityczną. Artykuł koncentruje się na powstałym w latach 1964–1968 cyklu Parangolés, aby ukazać, jak taniec stał się dla Oiticiki medium transformacji sztuki, a także życia społecznego. Parangolés wyglądają jak kolorowe płachty czy długie szarfy. Szyje się je bez uwzględnienia rozmiarów konkretnego ciała. Oplatając się nimi, trzeba dostosować je do swojej sylwetki i poprzez opanowanie materii stworzyć kompozycję w przestrzeni. Doświadcza się ich więc jako mobilnych rzeźb, które poruszają się razem z użytkownikiem czy bezpośrednio na nim.
    In the text, the author refers to the work of the artist Hélio Oiticica and Brazilian Neo-Concretism in order to show, through an analysis of a series of works Parangolés, the revolutionary change that has occurred in the approach to the artwork since the 1960s. It is a journey from the artwork as an object to an ephemeral event with its implications, such as the noticing the artwork in experience, redefinition of the role of the viewer, the opening to everyday life and social (as well as political) reality. In her analysis, the author focuses on the series Parangolés, created between 1964-68, to show how dance became for Oiticica a medium of transformation of art as well as of the social life. Parangolés look like colourful sheets or long scarves. They are made without considering the size of a particular body. By wrapping oneself in them, one has to adapt them to one's figure and, by mastering the matter, create a composition in space. They are thus experienced as a kind of mobile sculpture that moves with or directly on the user.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 1; 83-96
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Między autonomią a potęgą – latynoamerykańska interpretacja neorealizmu w okresie zimnowojennym
    Between Autonomy and Power – The Latin American Interpretation of Neorealism in the Cold War Era
    Autorzy:
    Gawrycki, Marcin F.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091741.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-25
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    neorealizm
    potęga
    autonomia
    Ameryka Łacińska
    Puig Juan Carlos
    Jaguaribe Hélio
    Abarca Ethel
    neorealism
    power
    autonomy
    Latin America
    Opis:
    Klasyczna teoria (lub teorie) neorealizmu silnie inspiruje latynoamerykańskich badaczy stosunków międzynarodowych, jednak zdają oni sobie sprawę, że podstawy tej koncepcji zostały zaprojektowane dla wielkich mocarstw (zwłaszcza Stanów Zjednoczonych) w ich grze o potęgę w obrębie systemu międzynarodowego. Latynoamerykańscy badacze są świadomi, że w odniesieniu do ich państw nie można mówić o klasycznym rozumieniu potęgi, a więc nie może być ona rozumiana jako zdolność do wpływania na inne kraje. Należy ją raczej pojmować jako możliwość państw Ameryki Łacińskiej do przeciwstawienia się – w dopuszczalnych granicach – presji i naciskom innych aktorów międzynarodowych (przede wszystkim USA i korporacji transnarodowych). Dlatego implementacji neorealizmu na grunt latynoamerykański towarzyszy jego dostosowanie do regionalnej specyfiki. Najlepszym tego przykładem jest zastąpienie kategorii „potęgi” terminem „autonomia”. Praktycznie we wszystkich państwach regionu rozważania o autonomii stanowią punkt wyjścia badań miejsca i roli Ameryki Łacińskiej w stosunkach międzynarodowych. Celem artykułu jest więc przedstawienie specyfiki latynoamerykańskiej wersji neorealizmu przez pryzmat tego pojęcia. Na podstawie prac trojga przedstawicieli tej dyscypliny: Argentyńczyka Juana Carlosa Puiga, Brazyliczyka Hélia Jaguaribego oraz Kostarykanki Ethel Abarki, autor niniejszego artykułu postara się udowonić, że w kontekście silnej zależności politycznej i gospodarczej państw Ameryki Łacińskiej, mają one ograniczoną zdolność do niezależnego działania w stosunkach międzynarodowych i raczej starają się negocjować swój zakres autonomii w polityce zagranicznej oraz posiadane pole manewru.
    Neorealism is one of the principal theoretical approaches applied by Latin American researchers of international relations. They are, however, nonetheless aware of its limitations. First of all, Latin American scholars understand that neorealism was developed with great powers and with their vying for power within the international system in mind. Therefore, implementation of neorealism to in the Latin American reality is accompanied by adjustments to the regional specificity. The best example of this is the replacement of the category of ‘power’ with the term ‘autonomy’. Thus practically in all the countries of the region, deliberations on autonomy are the starting point for studying Latin America’s place and role in international relations. The aim of this article is, therefore, to present the specificity of the Latin American version of neorealism from the angle of autonomy. Drawing on the works of three representatives of this discipline in the region – the Argentinean Juan Carlos Puig, the Brazilian Hélio Jaguaribe and the Costa Rican Ethel Abarca – the author seeks to prove that in the context of the strong political and economic dependence of Latin American countries, they have only limited capability of independently acting in international relations, and they attempt to negotiate the extent of their autonomy in foreign policy and the room for manoeuvre.
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2015, 51, 3; 223-244
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies