Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Greek" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 500
Tytuł:
Konflikt na Morzu Egejskim – otwarta puszka Pandory w stosunkach grecko-tureckich
The Aegean Conflict – an Open Pandora’s Box in Greek-Turkish Relations
Autorzy:
Adamczyk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1831875.pdf
Data publikacji:
2020-04-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Grecja
Turcja
polityka zagraniczna
konflikt grecko-turecki
szelf kontynentalny
morze terytorialne
Greece
Turkey
foreign policy
Greek-Turkish conflict
continental shelf
territorial sea
Opis:
Konflikt egejski jest wieloaspektowym problemem występującym w stosunkach grecko-tureckich. Do głównych komponentów sporu zaliczamy kwestię delimitacji szelfu kontynentalnego, morza terytorialnego, przestrzeni powietrznej, remilitaryzację wysp greckich oraz kwestionowanie „greckości” wysp Morza Egejskiego. Brak rozwiązania tego sporu powoduje występowanie licznych napięć i kryzysów pomiędzy oboma państwami, które mogą doprowadzić do wybuchu otwartej wojny. Do tej pory, dzięki inicjatywie NATO, a głównie Stanów Zjednoczonych, udawało się zażegnywać niebezpieczeństwo wybuchu militarnego konfliktu. Jednak zmiana w polityce zagranicznej Turcji w erze Erdoğana,  polegająca m.in. na kwestionowaniu Traktatu z Lozanny, przyczynia się do coraz większej destabilizacji w regionie. Napięcia pojawiające się w basenie Morza Egejskiego mogą przenieść się na „kruche” Bałkany i tym samym zagrozić bezpieczeństwu europejskiemu.
The Aegean conflict is a multifaceted problem in Greek-Turkish relations. The main components of the dispute include the issue of delimitation of the continental shelf, territorial sea, air space; the remilitarization of the Greek islands and questioning the Greekness of the Aegean islands. The lack of resolution of this dispute has resulted in numerous tensions and crises between both countries, which could lead to the outbreak of an open war. Thanks to the initiative of NATO, and mainly the US, it has managed to prevent the danger of a military conflict. However, the change in Turkish foreign policy in the Erdoğan era, involving the questioning of the Treaty of Lausanne, contributes to the escalation of regional destabilization. Tensions occurring in the Aegean Sea can be transferred to the “fragile” Balkans and thus threaten European security.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2018, 46, 3; 45-61
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Rhetoric of aikia in Petitions from Roman Egypt
Autorzy:
Allbright, Joshua
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083408.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Fundacja im. Rafała Taubenschlaga
Tematy:
Roman Egypt
violence
aikia
petitions
social control
rhetoric
Greek law
Roman law
Opis:
This article discusses the rhetorical usage of the verb αικίζεσθαι (‘abuse’, ‘thrash’, ‘brutalize’) and its derivatives in petitions from Roman Egypt. Curiously, this description of violence only appears in petitions from the Roman period. Using theories of conflict resolution and social control, it is argued that the writers of these petitions, the majority of whom lived in villages in the Arsinoite nome, used the concept of aikia in an attempt to overcome the inefficiency of the Roman Egyptian legal system by augmenting the severity of the crimes they suffered. The usage of the verb αικίζεσθαι (often paired with the noun πληγαις) emphasized the brutality and socially transgressive nature of the attack and presented it as something that needed to be addressed by the authorities immediately, as it affected the entire social order. Over time the phrase πληγαις αικίζεσθαι became formulaic in its expression, suggesting that it was not just contained to a handful of petitions. Rather it was a linguistic phenomenon in itself that reveals the effects of the social and legal environment of Roman Egypt on the language of petitions.
Źródło:
The Journal of Juristic Papyrology; 2021, 51; 1-26
0075-4277
Pojawia się w:
The Journal of Juristic Papyrology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ctesias and the Importance of His Writings Revisited
Autorzy:
Almagor, Eran
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/637962.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Ctesias
Persica
Indica
Artaxerxes II
Xenophon
Anabasis
Greek Historiography
Photius
Plutarch
Deinon
Opis:
Following the recent attempts to rehabilitate the reputation of Ctesias and the information given in his works, this paper proposes to understand certain of the seemingly fanciful details that were associated with the physician and his writings. It tries to shed some light on several uncertainties connected with Ctesias (i.e., his sojourn in Persia) and the Persica (i.e., date, original style and sources of imagery). It argues that the pedestrian lists included in the work might have been later interpolations and that the minor works circulating under Ctesias’ name might have been either sections of the Persica that were taken out to be presented as stand-alone volumes or else falsely attributed to him. The paper addresses the Indica and puts forward several possibilities concerning its relation with the Persica. The influence of Ctesias on the author Deinon is examined, and in the appendix the impact of the Persica on Xenophon’s Anabasis is analyzed.
Źródło:
Electrum; 2012, 19; 9-40
2084-3909
Pojawia się w:
Electrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Greccy lekarze w oczach rzymskiej elity (od Republiki po I w. n.e.)
Autorzy:
Ángeles Alonso, María
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607634.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
ancient medicine
Greek physicians
medicus
Roman aristocracy
Roman gravitas
starożytna medycyna
greccy lekarze
rzymska arystokracja
rzymska gravitas
Opis:
In the 3rd century BC, Greek doctors brought scientific medicine to Rome. The arrival of new therapeutic practices, which were the inheritance of a different mental and cultural framework, provoked a double reaction at Rome. On the one hand, philhellenic circles promoted the presence of physicians in the city and in aristocratic households. On the other hand, the part of the elite that defended the safeguarding of the Roman gravitas condemned both the new medicine and the physicians. The assimilation of Greek medicine in Rome was accomplished in the 1st century BC. However, the attitude of Roman elite towards doctors continued to be ambiguous, since these doctors came usually from the East and practiced a foreign medicine. The aim of this paper is to analyze the attitude of the Roman elite towards those who had to take care of their health. With the help of literary sources like Cato the Elder, Cicero or Pliny, we will evaluate to what extent these physicians who interacted in the life of the aristocracy were perceived as carnifici who killed or amici who healed.
W III w. p.n.e. greccy lekarze przywieźli medycynę naukową do Rzymu. Pojawienie się nowych praktyk terapeutycznych, będących dziedzictwem odmiennych ram mentalnych i kulturowych, wywołało podwójną reakcję w Rzymie. Z jednej strony kręgi filhellenistyczne promowały obecność lekarzy w mieście i domach arystokratycznych, z drugiej zaś część elity, która broniła grawitacji rzymskiej, potępiła zarówno nową medycynę, jak i lekarzy. Asymilacja medycyny greckiej w Rzymie została dokonana w I w. p.n.e., jednak postawa elity rzymskiej wobec lekarzy była nadal niejednoznaczna, ponieważ lekarze ci przychodzili zwykle ze Wschodu i praktykowali lekarstwo obce. Celem artykułu była analiza postawy elity rzymskiej wobec tych, którzy musieli zadbać o swoje zdrowie. Za pomocą źródeł literackich autorstwa m.in. Kato Starszego, Cycerona czy Pliniusza, oceniono, do jakiego stopnia ci lekarze, którzy oddziaływali na życie arystokracji, byli postrzegani jako carnifici, którzy zabijali, lub amici, którzy uzdrawiali.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia; 2018, 73
0239-4251
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio F – Historia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Insults and Swear Words in the TinTin Comic: Morpho-Pragmatic Contrastive Study
Zniewagi i przekleństwa w komiksie TinTin: kontrastywne studium morfopragmatyczne
Autorzy:
Antoniou, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955622.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Krakowskie Towarzystwo TERTIUM
Tematy:
insults
swear words
pragmatics
morphology
linguistic politeness
cultural values
cross-cultural communication
Greek
French
English
discourse analysis
zniewaga
przekleństwa
pragmatyka
morfologia
grzeczność
wartości kulturowe
komunikacja międzykulturowa
grecki
francuski
angielski
analiza dyskursu
Opis:
Linguists consider insults/swear words as interjections carrying an expressive, cathartic, function, through which the enunciator manifests emotions. We provide a contrastive study of insults/swear words, investigating whether there are specific morphological/syntactic structures pertaining to insults/swear words and discuss the cross-cultural similarities/differences in the pragmatic use of this kind of language, focusing on the perspective of politeness. To do so, we analyse examples drawn from Hergé’s TinTin and their translation into Greek and English, this comic being rich in insults /swear words due to the particularities of the genre of discourse and Captain Haddock’s expressive character. The question is whether the implicit pragmatic/cultural values are the same in all the texts or there are important differences, which can be traced, deriving from the particularities of each of the languages of study. It emerged that the Greek chosen utterances reflect all the parameters influencing the original: phonological, semantic, pragmatic, stylistic. The English version seems to be more distant on all levels of analysis. The (non)preservation of the parameters depends on the peculiarities of the Greek, French and English languages and on the collective images of the recipients. Our conclusions match previous researches, proving Greek as positive politeness oriented, opposed to English (see also Romero 2000; Sifianou 2001). 
W opinii wielu językoznawców zniewagi i przekleństwa uważane są za wtrącenia transmitujące funkcję ekspresywną wypowiedzi, poprzez którą osoba wypowiadająca je manifestuje swoje emocje (Guiraud 1975; Rouayrenc 1998). Ich użycie ma więc charakter oczyszczający. Celem niniejszego artykułu jest przeprowadzenie kontrastywnej analizy językowej w odniesieniu do zniewag i przekleństw. Autorka bada czy istnieją specyficzne struktury morfologiczne i syntaktyczne, które odnoszą się do zniewag i przekleństw, jak również omawia, z punktu widzenia uprzejmości, międzykulturowe podobieństwa i różnice w pragmatycznym użyciu tego rodzaju języka. Aby osiągnąć zamierzone cele, autorka zestawia przykłady zaczerpnięte z komiksu TinTin Hergé’a i ich tłumaczenia na grecki i angielski, a to z uwagi na fakt, że komiks ów, ze względu na specyficznym typ dyskursu obecnego w nim i ekspresywny charakter Kapitana Haddoka, obfituje w zniewagi i przekleństwa, co z kolei jest źródłem oralności i hiperboliczności. Należy zadać pytanie: czy pragmatyka wyrażona implicite i wartości kulturowe są takie same we wszystkich analizowanych tu tekstach, czy też można zaobserwować znaczące różnice? Okazuje się, że wersja grecka preferuje powiązane ze sobą wyrazy złożone, a wybrane wypowiedzi stanowią odzwierciedlenie wszystkich parametrów zamieszczonych w oryginale, tj. fonologicznych, semantycznych, pragmatycznych i stylistycznych. W odróżnieniu od powyższego, wersja angielska wydaje się być bardziej oddalona na każdym poziomie analizy. Jednocześnie (nie) utrzymywanie parametrów zależy od specyficznych cech języka greckiego, francuskiego i angielskiego, jak również od wspólnych wyobrażeń odbiorców tekstu. Uzyskane wyniki są spójne z wcześniejszymi wnioskami i potwierdzają, że język grecki, w przeciwieństwie do angielskiego, jest raczej zorientowany na pozytywne formy uprzejmość (zob. Romero 2000; Sifianou 2001).
Źródło:
Półrocznik Językoznawczy Tertium; 2021, 6, 1; 86-121
2543-7844
Pojawia się w:
Półrocznik Językoznawczy Tertium
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Byzantinisme et rationalité : Julien Benda et Constantin Tsatsos
Byzantinism and Rationality: Julien Benda and Constantine Tsatsos
Autorzy:
Arabatzis, George
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938497.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Greek culture
Byzantinism
rationality
continuity
literary philosophy
Opis:
This article examines the concept of Byzantinism that Julien Benda employed in his book La France Byzantine. In the fin-de-siècle European sensibility, Byzantinism was transferred from political to literary level, but Benda created an epistemological break when he asserted in his book that Byzantinism is literature in its normal function. Furthermore, of Byzantinist character is especially the modern literature (e.g. Valéry or Mallarmé). Thus, labeling modern literati as Byzantinist writers served as a critical tool for Benda, who condemned the degradation of modern intellectuals into clerks. This transformation of literary normality affected also pure thought as is manifested in the ambiguous manner of expressing their ideas by modern thinkers (this being a mixture of idealism and apocryphal thinking, which renders ideas rather abstractions than instruments of rationality). An example of such a Byzantinist use can be found in the manner Emmanuel Levinas exploited Husserl’s phenomenology. Finally, Benda engaged in a discussion with Paulhan’s view that literary philosophy is a form of critical terror. The position of Benda is that of a rationalist, whereas Paulhan is a thinker who focuses on the use of language. For Constantine Tsatsos (1899–1987), on the other hand, a Greek philosopher and author of a philosophical novel entitled Dialogues in a Monastery (1974), the Byzantine moment is a part of great continuity of Greek culture, which is characterized by various structures in its period of long duration. One of these is the synthesis of Hellenism and Christianity that can be seen in Byzantium, where the transposition of the philosophical (Platonic) Eros to the mystical one plays a major role. This development is of paramount importance not only for the whole European culture but also for all questions of beauty and morality. The present paper concludes with a brief discussion of Richard Rorty’s account of pragmatic reason, which makes it possible to show how contemporary philosophy can be placed in the context of the debate about Byzantinism.
Źródło:
Peitho. Examina Antiqua; 2017, 8, 1; 423-446
2082-7539
Pojawia się w:
Peitho. Examina Antiqua
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Clement’s of Alexandria teaching about the cryptic philosophical tradition
Nauczanie Klemensa Aleksandryjskiego o sekretnej tradycji filozoficznej
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613778.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
filozofia grecka
Biblia
gnostycyzm
doskonały chrześcijanin
nasiona wiedzy
Klemens Aleksandryjski
Greek philosophy
Bible
gnosticism
perfect Christian
seeds of knowledge
Clement of Alexandria
Opis:
Prezentowany artykuł, składający się z trzech części: tradycja apokryficzna w Kościele; Klemens z Aleksandrii i wykorzystanie tradycji apokryficznej w jego pismach; Logos w myśli Klemensa Aleksandryjskiego, ukazuje, jakie miejsce Klemens widział dla tradycji apokryficznej w nauczaniu Kościoła i swoich pismach. Klemens wyjaśnia z naciskiem, że sekretna tradycja filozoficzna prowadzi gnostyków do stania się ucieleśnieniem obecności Chrystusa w świecie. Ta sekretna tradycja filozoficzna różni się od tradycji chrześcijańskiej, przynależnej do Kościoła i dlatego Klemens nie odnosi się często do nauczania Kościoła, lecz odwołuje się do innej tradycji – do apokryfów. Jednocześnie nie chce pomijać prawdziwej Tradycji kościelnej. Ta niespisana tradycja, którą Klemens traktuje jako nasiona wiedzy, które z konieczności mają być trzymane w ukryciu, wpływa na formę i znajduje swe miejsce w księgach Stromatów.
Źródło:
Vox Patrum; 2014, 62; 61-71
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Embracing Greek philosophical thinking in the fathers of the 2nd - 5th centuries
Akceptacja greckiej myśli filozoficznej u Ojców Kościoła od II do V wieku
Autorzy:
Artemi, Eirini
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612219.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
filozofia grecka
paideia
Justyn Męczennik
Klemens Aleksandryjski
Tertulian
Bazyli Wielki
Grzegorz z Nyssy
Grzegorz z Nazjanzu
Jan Chryzostom
Cyryl Aleksandryjski
Izydor z Peluzjum
hellenizm
chrześcijaństwo
Greek philosophy
Paideia
Justin Martyr
Clemens of Alexandria
Tertullian
Basilius of Caesarea
Gregory of Nyssa
Gregory of Nazianzus
John Chrysostom
Cyril of Alexandria
Isidore of Pelusium
Hellenism
Christianity
Opis:
Ojcowie Kościoła nie byli ani nieprzejednanymi wrogami greckiej myśli ani nie odnosili się z nienawiścią do dzieł starożytnych pisarzy greckich. Bazyli Wielki nie wahał się pokazywać ludzi, o których mowa w dziełach literatury świeckiej, jako przykłady cnoty. Podkreślał on – podobnie jak inni autorzy – że nie wszystko w literaturze antycznej jest godne przejęcia, ale należy zachować to, co jest przydatne dla chrześcijaństwa, pomijając szkodliwą resztę. Cyryl Aleksandryjski nie odrzucał starożytnej myśli greckiej jako filozofii, ale jedynie jako teologię. Kontrast pomiędzy chrześcijańską teologią i grecką filozofią istniał tylko wtedy, gdy ta ostatnia była przedstawiana jako teologia. Ojcowie greccy szanowali grecki sposób myślenia i grecki język, i używali ich w swoich pismach, ale zwalczali greckie praktyki związane z kultem. Artykuł prezentuje stosunek do filozofii pogańskiej, jej akomodację do myśli chrześcijańskiej oraz idee dotyczące edukacji świeckiej, reprezentowane przez wybranych Ojców i pisarzy wczesnochrześcijańskich z okresu od II do V wieku. Przede wszystkim omawia poglądy Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy, Grzegorza z Nazjanzu, Jana Chryzostoma, Cyryla Aleksandryjskiego oraz Izydora z Peluzjum, gdyż im właśnie udało się zbudować most między hellenizmem i chrześcijaństwem bez ich zmieszania. Cyryl i Izydor reprezentują neutralną postawę pisarzy chrześcijańskich V wieku wobec filozofii pogańskiej.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 65; 31-47
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mönchstum und Ökumene nach Andreas Szeptyckyj
Monastycyzm i ekumenizm według Andrzeja Szeptyckiego
Autorzy:
Babiak, Augustyn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595344.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
ecumenism; monastic life; Andrew Sheptytsky; Greek-Catholic Orthodox Church' order of Studiets;
ekumenizm; monastycyzm; Andrzej Szeptycki; Kościół Wschodni; zakon studytów;
Opis:
This paper concerns the metropolitan Andrew Sheptytsky and his activity for the renewal of monastic life in the Greek-Catholic Orthodox Church at the beginning of the twentieth century. He contributed not only to the revival of religious life, but gave it a new form. The religious foundation for Sheptytsky was eastern spirituality, because it was the monastery of Basilians which aided this formation, and it was completed through study with Jesuits in Kraków. Even through he fulfilled the function of a metropolitan of Lviv-Hal he was still in his spiritual nature a monk. A vision for the renewal of monastic life accompanied Sheptytsky from the beginning of his pastoral service and was developed under the influence of numerous contacts with western orders, like Benedictines, Jesuits and Carmelites. He established an order, gained from their experiences, which responds to Slavic spirituality and religiosity. He began to fulfill this order in 1904, when from two prayer communities he established the foundations of the future order of Studiets. This community took as the foundation of their life the advice of monks written by Studios in the fifth century, and corrected and developed by St. Theodor Studit. In 1923 Sheptytsky obtained from the Vatican confirmation of the rule of their community, which was based on the Byzantine tradition, had numerous elements of the teaching of the western Fathers of the Church, and corresponded with the exigencies of the reality of the time. The basis of the formation of Studiets is not only prayer, asceticism and work, but theological education, patristic knowledge and acquaintance of the eastern liturgy and tradition too. For Sheptytsky the eastern monasticism had to be first of all the source of spiritual life for the Greek-Catholic Orthodox Church and had to influence on the morally and educatory renewal of the believers and the clergy of the diocese. The present article demonstrates the exceptional framework of this order, which was openness to other cultures and religions, through encounters with the Greek-Catholic Orthodox Church of the time. A lot of contacts and activities had an ecumenical dimension. It happened through contact with other Christian’s confessions, showing the richness of the spiritual life, the splendor of eastern liturgy, and indicates the value of unspoiled faith as a way to true unity amongst Christians. The metropolitan Andrew Sheptytsky was an example of this openness, because he personally kept many contacts with different ecclesial communities and was the advocate of the realization of the universal Church. He was not fearful of the benefits from the spiritual richness of the whole of Christianity, through it – attached to the thought of John Paul II – he breathed with both the lungs of the Western and Eastern Church.
Artykuł ukazuje osobę metropolity Andrzeja Szeptyckiego i jego działania zmierzające do odnowienia życia monastycznego w Cerkwi greckokatolickiej na początku XX w. Przyczynił się on nie tylko do ożywienia życia religijnego, lecz nadał mu nowy kształt. Fundamentem religijnym była dla Szeptyckiego duchowość wschodnia, gdyż sam przeszedł formację w zakonie bazylianów, a uzupełnił ją przez studia u jezuitów w Krakowie. Mimo pełnionej funkcji metropolity lwowsko-halickiego w swojej naturze duchowej pozostał zakonnikiem. Wizja odnowy życia monastycznego przyświecała Szeptyckiemu od początku jego posługi pasterskiej i była rozwijana pod wpływem licznych kontaktów z zachodnimi zakonami, takimi jak benedyktyni, jezuici czy karmelici. Czerpiąc z ich doświadczeń, założył zakon, który odpowiada duchowości i religijności słowiańskiej. Ideę tę zaczął realizować w 1904 r., gdy z dwóch wspólnot modlitewnych stworzył podstawy przyszłego zakonu studytów. Wspólnota ta przyjęła za podstawę życia wskazania dla mnichów opracowane przez Studiosa w V w., a poprawione i rozwinięte przez św. Teodora Studytę. W 1923 r. Szeptycki uzyskał w Watykanie zatwierdzenie reguły tej wspólnoty, która choć oparta na wielowiekowej tradycji bizantyjskiej, posiadała wiele elementów z nauczania Ojców Kościoła Zachodniego i odpowiadała wymogom ówczesnej rzeczywistości. Podstawą formacji u studytów była nie tylko modlitwa, asceza i praca, ale także wykształcenie teologiczne, wiedza z zakresu patrystyki oraz znajomość liturgii i wschodniej tradycji. Dla Szeptyckiego monastycyzm wschodni miał być przede wszystkim źródłem życia duchowego dla Cerkwi greckokatolickiej, a także miał wpływać na odnowę moralną i edukacyjną nie tylko wiernych, lecz również duchowieństwa diecezjalnego. W niniejszym artykule został ukazany jeden szczególny rys tego monastycyzmu, jakim było otwarcie na inne kultury i religie, z którymi stykała się ówczesna Cerkiew greckokatolicka. Wiele aspektów tych kontaktów i działań miało wymiar ekumeniczny. Działo się to przez kontakty z innymi odłamami chrześcijaństwa, ukazywanie bogactwa życia duchowego, piękna wschodniej liturgii i wskazywanie wartości nieskażonej wiary jako podstawa dojścia do prawdziwej jedności chrześcijan. Sam metropolita Andrzej Szeptycki był przykładem takiego otwarcia, gdyż osobiście utrzymywał wiele kontaktów z różnymi wspólnotami kościelnymi i był orędownikiem realizacji Kościoła powszechnego. Nie lękał się korzystać z bogactwa duchowego całego chrześcijaństwa, przez co – nawiązując do myśli Jana Pawła II – oddychał obydwoma płucami Kościoła Wschodniego i Zachodniego.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2015, 35; 357-370
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koptyjski przekład Iz 1-39 w manuskrypcie sa 52 (M 568) z VIII w
Coptic text of Iz 1-39 in the manuscript sa 52 (M 568) from the VIIIth century.
Autorzy:
Bąk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051361.pdf
Data publikacji:
2015-11-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Coptic manuscripts
sa 52
M 568
Pierpont Morgan
Coptic – Greek comparison
Proto-Isaia in Coptic-Sahidic dialect
Opis:
In this article I attempt to analyze a Coptic manuscript sa 52 (according tothe nomenclature of K. Schüssler), from the collection of Pierpont Morgan Library. In this parchment codex we have almost the entire text of the Book of Isaiah in the Sahidic dialect of the Coptic language.The first part of this book is particularly important: the so-called Proto–Isaiah. Onethird of the text of Proto–Isaiah in Sahidic can be found only in our manuscript sa 52!The presentation and analysis of the codex sa 52 is divided in several parts. Thefirst part contains a short history of our manuscript against the background of the whole Pierpont Morgan collection. In the second part there are some technical informations about our codex (its form, measurements, shape of the letters, manner of writing, etc.). The third part is dedicated to the Coptic text itself and its comparison with the Greek text of the Septuagint (according to the edition of J. Ziegler). In the last part – based on several examples – we try to answer the following question: how the Coptic text of sa 52 helps us in our interpretation of the Greek text of Proto–Isaia, especially when the text of Septuagint is difficult and unclear.
Źródło:
The Biblical Annals; 2015, 5, 2; 289-305
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Soknopaiou Nesos to Warsaw: A Greek account on the back of the Demotic temple inventory P. Berol. Inv. 6848
Autorzy:
Balamoshev, Constantinos
Claytor, W. Graham
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16648004.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Fundacja im. Rafała Taubenschlaga
Tematy:
Greek papyri
Demotic papyri
Roman Egypt
Soknopaiou Nesos
account
wage labour
priests
temples
archives
Pakysis
Opis:
This article discusses the history of P. Berol. inv. 6848, known for the Demotic temple inventory published as P. Zauzich 12, and provides the first edition of the Greek account on the back, which belongs to the archive of the Soknopaiou Nesos priest Pakysis (TM Arch 165). An appendix lays out the story of its reappearance in the early 1990s as part of a group of thirteen Berlin papyri in private hands and the negotiations and maneuvers that eventually led to the acquisition of this group by the National Museum in Warsaw in 1998.
Źródło:
The Journal of Juristic Papyrology; 2022, 52; 1-28
0075-4277
Pojawia się w:
The Journal of Juristic Papyrology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Imperial Cult: A Cretan Perspective
Autorzy:
Baldwin Bowsky, Martha W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/52157816.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
imperial cult
Cretan religion
Cretan society
Greek East
Roman Crete
Opis:
Forty years after the publication of Sanders’ Roman Crete, a broader range of evidence for the imperial cult on Crete is available—temples and other structures, monumental architectural members, imperial altars, portraiture and statuary, coinage, statue and portrait bases, other inscriptions, priest and high priests, members and archons of the Panhellenion, and festivals—and far more places can now be identified as cities participating in the imperial cult. This evidence can be set into multiple Cretan contexts, beginning with the establishment and evolution of the imperial cult across Crete, before locating the imperial cult in the landscape of Roman Crete. The ultimate Cretan contexts are the role of emperor worship in the lives of the island’s population, as it was incorporated into Cretan religious and social systems.
Źródło:
Electrum; 2023, 30; 353-399
1897-3426
2084-3909
Pojawia się w:
Electrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki kultury zachodu i wschodu na przykładzie twórczości Hoca Mimara Sinana
Relationships of the Culture of West and East on the Example of Works of Hoca Mimar Sinan
Autorzy:
Banasik-Petri, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509636.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Orient
sztuka islamska
sztuka renesansowa
Sinan
Witruwiusz
Palladio
kompozycja architektoniczna
sztuka bizantyjska
sztuka grecka
Islamic art
Renaissance art
Vitruvius
architectonic composition
Byzantine art
Greek art
Opis:
W artykule, na podstawie wybranych obiektów architektonicznych, ukazano związki i przenikanie się myśli artystycznej i architektonicznej w XVI wieku między stolicą Wschodu – Stambułem a stolicą potęgi morskiej Zachodu – Wenecją. Przykładem wymiany myśli w dziedzinie teorii architektury, architektury i inżynierii jest twórczość tureckiego architekta Hoca Mimara Sinana (ok. 1489-1588) oraz weneckiego architekta Andrei Palladia (1508-1580). Fascynacja architekturą i sztuką Zachodu jest widoczna w twórczości Sinana w poszukiwaniu formy, dekoracji oraz sposobie kompozycji opartej na harmonii matematycznego piękna będącego funkcją witruwiańskiej triady – firmitas, utilitas, venustas. Sinan, opierając się na klasycznych zasadach sztuki budowania, potrafił nadać swoim budowlom nowy, indywidualny wyraz. Synergia klasycznego umiłowania piękna i orientalnego kunsztu dekoracji promieniowała na Zachód swoją maestrią, nie dziwi więc, iż wybitny teoretyk i praktyk, jakim był Andrea Palladio, uległ fascynacji rozwiązań architekta ze Wschodu. W artykule przybliżono te wątki, ukazując dwie niezwykłe osobowości artystyczne na podstawie wybranych realizacji oraz odnosząc się do dzieła łączącego architektów – traktatu Witruwiusza pt. O architekturze ksiąg dziesięć.
In her article, the author, based on the selected architectonic objects, showed the relationships and interpenetration of the artistic and architectonic thought in the 16th century between the capital of the East, Istanbul, and the capital of the maritime power of the West, Venice. An example of the thought in the field of the theory of architecture, architecture and engineering is the works of the Turkish architect Hoca Mimar Sinan (around 1489–1588) and the Venetian architect Andrea Palladio (1508–1580). Fascination of the architecture and art of West is evident in the works of Sinan in seeking for the form, decoration, and the way of composition based on the harmony of mathematic beauty being a function of the Vitruvian triad: firmitas, utilitas, venustas. Sinan, relying on the classic rules of the art of building, managed to provide his constructions a new, individual expression. The synergy of the classic love of beauty and the oriental art of decoration emanated to West with its mastery; therefore, it is not surprising that an outstanding theoretician and practitioner, Andrea Palladio, yielded to fascination of the resolutions of the architect from East. In her article, the author brought closer those topics, presenting the two unusual artistic personalities based on the selected accomplishments and referring to the art linking the architects – the treatise of Vitruvius, entitled De Architectura libri decem.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2015, 42(4)/2015 Architektura; 16-31
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ogniwa z dziejów duszpasterstwa w polskich formacjach granicznych
An Outline History of the Pastoral Care in the Polish Border Guard
Autorzy:
Banaszek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558998.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
duszpasterstwo wojskowe
Straż Graniczna
Kościół ewangelicko-augsburski
Kościół grekokatolicki
Kościół prawosławny
Kościół rzymskokatolicki
armed forces pastoral care
Border Guard
Evangelical Church of the Augsburg Confession
Orthodox Church
Roman Catholic Church
Ukrainian Greek Catholic Church
Opis:
Dzieje polskiego duszpasterstwa wojskowego sięgają początków państwowości polskiej. W zorganizowanej formie, w tym w odniesieniu do formacji ochraniających granice państwa, funkcjonuje ono od czasu odzyskania niepodległości w 1918 r. Specyfika duszpasterstwa wojskowego wynika z faktu, że jest ono realizowane wobec żołnierzy, którzy tworzą raczej zamkniętą strukturę zawodową. Służba w wojsku naznaczona jest nierzadko stresogennymi sytuacjami. Kapelani muszą uwzględnić szczególną sytuację w jakiej znajdują się wojskowi i ich rodziny. Punktem odniesienia dla ich pracy duszpasterskiej jest dewiza Wojska Polskiego: Bóg, Honor, Ojczyzna. Zawartą w niej treść kapelani powinni potwierdzać osobistym przykładem i zaangażowaniem.
The history of the pastoral care for the Polish military is going back to the beginning of the Polish state. However the organized pastoral care started its existence after Poland regained its independence in 1918. The border units, which were responsible for security and stability of the internal state, were appointed chaplains for pastoral ministry. Trying to determine what is the military pastoral care we stressed its specific form. Ordinary pastoral tasks conducted among soldiers due to a hermetic structure of military institutions, from being born in this situation, stress, tension and interpersonal and personal problems. A Chaplain should take into account the unique character of the military service and especially problems faced by the officers, acquainting them with the principles of Christian life. Chaplains should remember the motto of the Polish military: God, Honor, Fatherland and they should lead the soldiers by their own example.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 155-162
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Nature and Characteristics of the Gods in Classical Mythology
Natura i charakterystyka bogów w mitologii
Autorzy:
Bär, Silvio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1045681.pdf
Data publikacji:
2020-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
classical mythology
Greek mythology
Roman mythology
gods
divine
Abrahamic God
humans
overview
teaching of mythology
Opis:
This article is intended for students and teachers of classical mythology. It gives an overview of the nature and the characteristics of the gods in Greek and Roman mythology, explaining what the Greek and Roman gods are and what they are not. Furthermore, the relationship between gods and humans in classical mythology is discussed.
Źródło:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2020, 30; 7-46
0302-7384
Pojawia się w:
Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 500

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies