Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ethnohistory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Mikrohistoria na obrzeżach metanarracji. List Marii Kuńskiej z Brzeska do Bolesława Bieruta w związku z akcją „Wisła”
    Autorzy:
    Syrnyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2185100.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Historyczny
    Tematy:
    microhistory
    thick description
    ethnohistory
    Operation Vistula
    Besko
    Opis:
    The inspiration to write the article has been provided by a source document – a letter from a woman from Besko to Polish president Bolesław Bierut with a request to be exempted from displacement during Operation Vistula, launched in April 1947. An analysis of the document, employing the thick description method, resulted in working conclusions pertaining both the specific event and the context in which it occurred, as well as conclusions concerning potential new research fields.
    Źródło:
    Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka; 2020, 75, 2; 135-144
    0037-7511
    2658-2082
    Pojawia się w:
    Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish and Lithuanian Tatars. One history and two stories
    Autorzy:
    Warmińska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480660.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Polish Tatars
    Lithuanian Tatars
    ethnic identity
    ethnohistory
    documentary
    Polscy Tatarzy
    litewscy Tatarzy
    tożsamość etniczna
    etnohistoria
    film dokumentalny
    Opis:
    The aim of this article is to discuss the problem of relations between history, memory and ethnic identity. The closer look at similarities and differences pertaining to the character of the ethnicity of Polish and Lithuanian Tatars is taken with a special focus on the vision of ethno-history shared by each group. The empirical part of this text includes the description and interpretation of four documentaries. The analysis of visual materials show how Polish and Lithuanian Tatars use their cultural resources, e.g. the history and the past (partly common, partly different) to communicate their ethnic identity.
    Celem tego artykułu jest analiza relacji między historią, pamięcią i tożsamością etniczną. Szczególną uwagę skupiono na ukazaniu podobieństw i różnic między polskimi i litewskimi Tatarami w kontekście występującej w każdej z grup wizji etnohistorii. W części empirycznej zwarto opis i interpretację czterech filmów dokumentalnych. Analiza materiałów wizualnych pokazuje jak w obu społecznościach używa się kulturowych zasobów, to jest historii i przeszłości (podobnej, ale też odmiennej) w procesach komunikacji etnicznej tożsamości.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2017, 2; 111-122
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kwestia wołyńska w perspektywie historycznej, politycznej i perspektywie pamięci
    Autorzy:
    Syrnyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/608979.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    stosunki polsko-ukraińskie
    Wołyń
    Galicja Wschodnia
    etnohistoria
    antropologia historyczna
    Polish-Ukrainian relations
    Volhynia
    Eastern Galicia
    ethnohistory
    historical antropology
    Opis:
    W pierwszej części artykułu zarysowano teoretyczne ramy funkcjonowania różnorodnych opisów przeszłości w teraźniejszości. Wyróżniono trzy perspektywy narracyjne: naukową, perspektywę pamięci oraz perspektywę polityczną. Postawiono tezę, że perspektywy te bardzo często funkcjonują w swoistym przemieszaniu, a dominującą rolę w perspektywie naukowej odgrywa paradygmat etnohistoryczny. Druga część pracy dotyczy przyczyn istniejących w środowisku naukowym nieporozumień w zakresie interpretacji wydarzeń na Wołyniu i Galicji Wschodniej w latach 1943–1944. The first part of the article outlines a theoretical framework for the functioning of various descriptions of the past in the present. Three basic narrative perspectives are distinguished here: the scientific perspective, the perspective of memory, and the political perspective. A thesis has been put forward that in different texts these perspectives are often mixed up, and a dominant role is played by an ethnohistorical paradigm. The second part of the study
    Źródło:
    Dzieje Najnowsze; 2018, 50, 2
    0419-8824
    Pojawia się w:
    Dzieje Najnowsze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Influence Work, Resistance, and Educational Life-Worlds: Quintilian’s [Marcus Fabius Quintilianus] (35-95 CE) Analysis of Roman Oratory as an Instructive Ethnohistorical Resource and Conceptual Precursor of Symbolic Interactionist Scholarship
    Autorzy:
    Prus, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106788.pdf
    Data publikacji:
    2022-07-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Quintilian
    Rhetoric
    Aristotle
    Cicero
    Roman Oratory
    Education
    Symbolic Interactionism
    Ethnohistory
    Persuasive Interchange
    American Pragmatism
    Impression Management
    Courtroom Exchanges
    Opis:
    Despite the striking affinities of classical Greek and Latin rhetoric with the pragmatist/interactionist analysis of the situated negotiation of reality and its profound relevance for the analysis of human group life more generally, few contemporary social scientists are aware of the exceptionally astute analyses of persuasive interchange developed by Aristotle, Cicero, and Quintilian. Having considered the analyses of rhetoric developed by Aristotle (384-322 BCE) and Cicero (106-43 BCE) in interactionist terms (Prus 2007a; 2010), the present paper examines Quintilian’s (35-95 CE) contributions to the study of persuasive interchange more specifically and the nature of human knowing and acting more generally. Focusing on the education and practices of orators (rhetoricians), Quintilian (a practitioner as well as a distinctively thorough instructor of the craft) provides one of the most sustained, most systematic analyses of influence work and resistance to be found in the literature. Following an overview of Quintilian’s “ethnohistorical” account of Roman oratory, this paper concludes by drawing conceptual parallels between Quintilian’s analysis of influence work and the broader, transcontextual features of symbolic interactionist scholarship (Mead 1934; Blumer 1969; Prus 1996; 1997; 1999; Prus and Grills 2003). This includes “generic social processes” such as: acquiring perspectives, attending to identity, being involved, doing activity, engaging in persuasive interchange, developing relationships, experiencing emotionality, attaining linguistic fluency, and participating in collective events. Offering a great many departure points for comparative analysis, as well as ethnographic examinations of the influence process, Quintilian’s analysis is particularly instructive as he addresses these and related aspects of human knowing, acting, and interchange in highly direct, articulate, and detailed ways. Acknowledging the conceptual, methodological, and analytic affinities of The Institutio Oratoria of Quintilian with symbolic interactionism, an epilogue, Quintilian as an Intellectual Precursor to American Pragmatist Thought and the Interactionist Study of Human Group Life, addresses the relative lack of attention given to classical Greek and Latin scholarship by the American pragmatists and their intellectual progeny, as well as the importance of maintaining a more sustained transcontextual and transhistorical focus on the study of human knowing, acting, and interchange.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2022, 18, 3; 6-52
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pieśń i gra obrzędowa „Zelman” u Oskara Kolberga i innych. Materiały i interpretacje
    Autorzy:
    Jasiewicz, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/597381.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    ethnohistory, ritual play, folklore, Oskar Kolberg, legend, ritual song, ethnic relations, Zelman
    etnohistoria
    gra obrzędowa
    folklor
    Oskar Kolberg
    legenda
    pieśń obrzędowa
    stosunki etniczne
    Zelman
    Opis:
    The folk song and ritual play known under the name of Zelman was recorded and documented in the Ukraine in more than ten varieties by Oskar Kolberg in the 19th century. It may be interpreted from two perspectives: historical and mythological. In the former, its context is the practice of Orthodox churches being leased out to Jews. In the latter, it is related to the gods of ancient mythology. Scholars, like M. Hruszewski, have long dismissed any link between the ritual “Zelman” with Zelman Wolfowicz, who lived in the 18th Century in the town of Drohobych. They believed the practice of Jews taking churches in lease to be no more than a legend. The author presents the social, religious and political background of this legend and examines its parallels both with ‘haijwka’, an Easter ritual, and the forms of the legend which exist to this day. He considers this tradition part of enduring legacy in the relations between Ukrainians, Poles and Jews, which even today is not without significance
    W XIX wieku Oskar Kolberg zapisał i udokumentował na Rusi ponad dziesięć wersji pieśni ludowej i gry obrzędowej znanej pod nazwą „Zelman”. Można je interpretować z dwóch perspektyw: historycznej i mitologicznej. W pierwszym przypadku ich kontekstem jestlegenda odzierżawieniucerkwi prawosławnych przez Żydów, natomiast w drugim ujęciu Zelman wiązany jest z bóstwami starożytnej mitologii. Badacze, jak M. Hruszewski, od dawnaodrzucali wszelkie powiązania między pieśnią i obrzędem „Zelman” a Zelmanem Wolfowiczem, który żył w XVIII wieku w Drohobyczu. Ich zdaniem, opowieść o przejmowaniuświątyń przez Żydów jest jedynie legendą.Autor artykułu przedstawia społeczne, religijne i polityczne tło tej legendy i analizuje jej związek z„haijówką”, obrzędem wielkanocnym, oraz omawia wersje legendy, pieśni i zabawy, które istnieją do dnia dzisiejszego.Tradycję tęuznał za część trwałej spuścizny ukraińsko-polsko-żydowskiej, którado dziś zachowała swoje znaczenie
    Źródło:
    Lud; 2017, 101
    0076-1435
    Pojawia się w:
    Lud
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Łódzki ośrodek badań historycznych. Przeszłość i teraźniejszość
    The Lodz historical research center. The past and present
    Autorzy:
    Pomorski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/689093.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    łódzka szkoła historii historiografii
    łódzka szkoła etnohistorii
    łódzka szkoła historii stosunków międzynarodowych i dyplomacji
    łódzka szkoła bizantynologii
    Lodz school of history of historiography
    Lodz school of ethnohistory
    Lodz school of international relations and diplomatic history
    Lodz school of byzantine studies
    Opis:
    The author raises the question of what Polish historiography owes to the Lodz Historical Institute and as a reply, he sketches most important turning points and accomplishments in the 75-year long presence of a study of history at the University of Lodz. Phase one, from 1945 to 1948, was the period when – especially in the first couple of years – Lodz actually assumed the role of a ‘provisional’ capital. It exhibited relative pluralism of the historical community and significant intellectual ferment. Phase two, that lasted until 1956, was the period of Stalini-zation of Polish historiography, that affected the Lodz Historical Institute maybe even to a greater extent than others. Phase three that continued till the end of the 1960s and phase four that spanned over the 1970s, were the periods of ‘normalization’, that is of return towards source studies and creating one’s own academic identity, as well as of ‘stabilization’, when strong faculty base was built. These were also the times when four ‘schools of history’ – recognizable not only from the Polish perspective but also from the European one – started to take shape within the Lodz historical community. These included: the school of ethnohistory, the school of history of historiography, the Lodz school of Byzantinology, and the school of history of diplomacy and international affairs. The achievements of these four schools are subject to a short presentation in this article.
    Autor stawia pytanie, co zawdzięcza polska historiografia ośrodkowi łódzkiemu, by w odpowiedzi zarysować najważniejsze punkty zwrotne i osiągnięcia w 75-letniej obecności studium historii na Uniwersytecie Łódzkim. Faza pierwsza obejmuje okres 1945–1948, gdy Łódź faktycznie odgrywała – zwłaszcza w pierwszych latach – rolę „zastępczej” stolicy. Cechował ją względny pluralizm środowiska historycznego i duży ferment intelektualny. Faza druga, trwająca do 1956 r., to okres stalinizacji polskiej historiografii, której ośrodek łódzki podlegał może jeszcze w większym stopniu niż inne. Fazy trzecia, trwająca do końca lat sześćdziesiątych, i czwarta, obejmująca lata siedemdziesiąte, to okresy „normalizacji”, czyli powrotu do badań źródłowych i budowania własnej akademickiej tożsamości, oraz „stabilizacji”, czyli zbudowania solidnego zaplecza kadrowego. Wtedy też zaczynają się kształtować w obrębie łódzkiego środowiska historycznego cztery „szkoły historyczne”, rozpoznawalne nie tylko z perspektywy polskiej, lecz także europejskiej: szkoła etnohistorii, szkoła historii historiografii, łódzka szkoła bizantynologii oraz szkoła historii dyplomacji i stosunków międzynarodowych, których dorobek pokrótce jest w artykule omawiany.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2019, 18, 1; 143-167
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies