Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "EDYP" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Mity. Kilka tropów
Autorzy:
Andrzej, Kostołowski,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487786.pdf
Data publikacji:
2019-08-04
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
OEDIPUS
ANDROGYNE
PYGMALION
A LIVING MYTH
ARTISTIC DUOS
EDYP
PIGMALION
ŻYWY MIT
DUETY ARTYSTYCZNE
Opis:
The text is mainly about some references to myth in the 20-21st century art. A rift in treatment of myth during this period is interesting. On the one hand, in popular literature and media a generic term “myth” is often used. But it is often understood as something substantially irrational and used with a certain disdain, as well as on the boundary of being pejora- tive. Whereas in serious anthropological and philosophical texts and in art, “myth” may be on the one hand specified (in the case of “classical” mythical stories there are references by names to mythical characters in sequences of events), and on the other fully rational elements are excavated from it within its context, which significantly explain natural phenomena and cause and effect aspects of the surrounding world. Taking more rational way of describing myth into consideration, I chose examples of myths: Oedipus, Androgyne and Pygmalion’s. Oedipus is burdened with inter- pretations and omnipresent in the surrealist art (for example especially strongly in Max Ernst’s works). Also, as an “out-take” of the myth, part about Sphinx, carries interesting proto-feminist threads (in Leonor Fini’s paintings). A hermaphroditic Androgyne seems to draw out a new actual- ity and is interpreted in twofold unity, or completely entangled. In twofold unity (as in Marc Chagall’s works or Magdalena Abankowicz’s) they are associated but separated presence of personas. In the sense of negative rifting we may analyze genres of womanly act, which hides objectification of broken Androgyne. However, entanglement is on the one hand a connec- tion (as in lovers’ embrace) and on the other over-individualistic duos or bigger groups of artists, especially those who have been also performance artists since the 60s of the 20th century. Pygmalion myth profusely used in art hides within, among others, a metaphor of illusion.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 50-66
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marks bez organów
Marx without organs
Autorzy:
Rudnicki, Cezary
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013074.pdf
Data publikacji:
2017-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
labour
desire
body without organs
fetishism
code
debt
Oedipus
praca
pragnienie
ciało bez organów
fetyszyzm
kod
dług
Edyp.
Opis:
Niniejszy tekst stanowi próbę ukazania związków pomiędzy myślą Marksa a przedstawioną w Anty-Edypie ontologią pragnienia. Zabiegiem kluczowym dla wydobycia relacji pomiędzy tymi dwoma projektami filozoficznymi będzie pominięcie wszelkich odniesień do psychoanalizy. Toteż podstawowe, organizujące siatkę teoretyczną Anty-Edypa pojęcia, takie jak pragnienie, ciało, nieświadomość, kod, brak, a nawet Edyp, zostaną objaśnione bez odniesienia do pism Freuda, Lacana czy Melanie Klein. Tym ostatnim poświęcano dotąd zbyt wiele uwag, w efekcie zawężając krąg odbiorców dzieła Deleuze’a i Guattariego. Wydaje się, że komunikacyjna blokada powstała przede wszystkim pomiędzy Anty-Edypem a środowiskiem marksistowskim (nie licząc kilku drobnych wyjątków). Jest to kanał, który należałoby wreszcie udrożnić.
This text attempts to reveal the relationship between Marx’s thought and the ontology of desire presented in Anti-Oedipus. Its key mode of operation, allowing exposure of the relationship between these two philosophical projects, will consist of omitting any references to psychoanalysis. Thus, the basic concepts forming the theoretical grid of Anti-Oedipus – concepts such as desire, body, unconsciousness, code, lack, and even Oedipus – will be explained without reference to the writings of Freud, Lacan and Melanie Klein. Too much time has been devoted to these last-named, as a result narrowing down the circle of recipients of Deleuze and Guattari’s work. It seems that the communication block was created primarily between Anti-Oedipus and the Marxist milieu (not counting a few minor exceptions). This is a channel that should finally be made available.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 25, 3; 384-397
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intensywna podróż: od psychoanalizy do schizoanalizy kina
Intensive Voyage: From Cinepsychoanalysis to the Schizoanalysis of Cinema
Autorzy:
Kotwasińska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013068.pdf
Data publikacji:
2017-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Anti-Oedipus
schizoanalysis
cinema
film theory
psychoanalysis
sensation
horror
Psycho
zombie
representation
Anty-Edyp
schizoanaliza
kino
teoria filmu
psychoanaliza
doznanie
Psychoza
przedstawienie
Opis:
Celem artykułu jest prześledzenie wpływu krytyki psychoanalitycznej doksy, zaprezentowanej w Anty-Edypie przez Gillles’a Deleuze’a i Feliksa Guattariego, na angloamerykańską teorię filmową ostatnich dwóch dekad. W pierwszej części autorka przybliża specyficzny impas teoretyczny, w który wpadło filmoznawstwo, zbyt mocno skupiając się na psychoanalitycznych ścieżkach interpretacyjnych obracających się wokół identyfikacji, relacji widz-ekran oraz przedstawienia. W drugiej części artykułu autorka prezentuje wybrane publikacje wchodzące w kreatywny dialog zarówno z psychoanalizą kina, jak i schizoanalizą oraz przedstawia przykładowe interpretacje dwóch słynnych horrorów: Psychozy oraz Świtu żywych trupów. W obu przypadkach psychoanalityczny komentarz zostaje odsunięty na bok, a na pierwszy plan wysuwa się deleuzjańsko-guattariańska idea pragnienia oraz afektywne doświadczanie filmu.
The aim of the article is to trace how the critique of psychoanalysis, developed by Gilles Deleuze and Félix Guattari in Anti-Oedipus, has influenced Anglo-American film theory in the last two decades. In the first part of the article, the author describes a somewhat peculiar theoretical impasse that has plagued film studies; a blockage caused by an overemphasis on psychoanalytic interpretations which revolve around identification, spectatorship, and representation. In the second part, the author presents selected publications that have entered into a creative dialogue with both cinepsychoanalysis and schizoanalysis, and includes two interpretations of famous horror movies: Psycho and The Dawn of the Dead. In both cases psychoanalytic commentary is pushed aside, while the deleuzian-guattarian concept of desire and the notion of an affective film experience are moved into the foreground.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 25, 3; 371-383
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W poszukiwaniu samowiedzy. Oblicza wartości w mitach jako kodach kultury na przykładzie Syzyfa, Odysa i Edypa
In Search of Self-knowledge. Calculates Values in Myths as Culture Codes on the Example of Sisyphus, Odysseus and Oedipus
Autorzy:
Lech, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31231858.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Selbsterkenntnis
Wertegesichter
Mythen
Codes der Kultur, Neuinterpretation
Sisyphos
Odysseus
Ödipus
self-knowledge
calculates values
myths
codes of culture
reinterpretations
Sisyphus
Oedipus
samowiedza
oblicza wartości
mity
kody kultury
reinterpretacja
Syzyf
Odys
Edyp
Opis:
W prezentowanych rozważaniach przedstawiam mity jako dotąd jednostronnie odczytywane metafory podróży ludzkiej racjonalności w poszukiwaniu władzy i wiedzy (Edyp), maksymalizacji zysku (Syzyf), autonomii (Odys). Zaprezentowane reinterpretacje ukazują „inną” stronę wartości, którym już nadaliśmy znaczenie. Ulisses swoją mądrość zawdzięcza napotkanym kobietom. Kara Syzyfa – wtaczanie głazu na górę – to esencja wyalienowanego życia. Heros Edyp przegrał z fatum, ale u kresu życia uosabiał mądrość i spełnienie. A współczesny człowiek, „antropoceńczyk”? Zatraca się w panowaniu nad Ziemią i na Ziemi. Jego rozwój i wzrost nie jest rozkwitem. Władza i wiedza nie zapewniają wolności. Autonomia i samowiedza nowoczesności grożą samozagładą. Zagrożenie kryzysem klimatycznym odsłania Janusowe oblicze współczesnych wartości.
In den präsentierten Überlegungen stelle ich Mythen als – bisher einseitig gelesene – Metaphern der Reise der menschlichen Rationalität auf der Suche nach Macht und Wissen (Ödipus), Gewinnmaximierung (Sisyphos), Autonomie (Odysseus) vor. Die vorgestellten Neuinterpretationen zeigen die "andere" Seite der Werte, denen wir bereits Bedeutung gegeben haben. Odysseus verdankt seine Weisheit den Frauen, denen er begegnet. Die Bestrafung des Sisyphos, der einen Felsbrocken den Berg hinauf zu rollen hatte, ist die Essenz des entfremdeten Lebens. Der Held Ödipus verlor gegen das Schicksal, aber am Ende seines Lebens verkörperte er Weisheit und Erfüllung. Und der moderne Mensch – der Mensch des Anthropozäns? Er verliert sich in der Herrschaft über die Erde und auf der Erde. Seine Entwicklung und sein Wachstum bringen keinen Aufschwung. Macht und Wissen garantieren keine Freiheit. Die Autonomie und Selbsterkenntnis der Moderne drohen mit Selbstzerstörung. Die Bedrohung durch die Klimakrise offenbart das Janusgesicht zeitgenössischer Werte.
The article presents myths as one-sided metaphors of the journey of human rationality in search of power and knowledge (Oedipus), profit maximization (Sisyphus), autonomy (Odysseus). The presented reinterpretations show the “other” side of the values to which we have already given meaning. Ulysses owes his wisdom to the women he meets. Sisyphus' punishment of rolling a boulder up a mountain is the essence of alienated life. The hero Oedipus lost to fate, but at the end of his life he personified wisdom and fulfillment. And the modern human-“Anthropoceneman”? He loses himself in dominion on and over the Earth. His development and growth do not lead to flourishment. Power and knowledge do not guarantee freedom. The autonomy and self-knowledge of modernity threaten the human with self-destruct. The threat of the climate crisis reveals the Janus face of contemporary values.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2022, 34; 235-255
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Schizofreniczna materia. O produkcji ciał, pojęć i podmiotowości
Schizophrenic Matter. About the Production of Bodies, Concepts and Subjectivities
Autorzy:
Mroczkowski, Bartosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013066.pdf
Data publikacji:
2017-09-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
new materialism
matter
agential realism
Karen Barad
Anti-Oedipus
posthumanism
performativity
Deleuze and Guattari
feminism
poststructuralism
materia
realizm sprawczy
nowy materializm
Anty-Edyp
posthumanizm
performatywność
Deleuze i Guattari
feminizm
poststrukturalizm
Opis:
Realizm sprawczy jest współczesnym stanowiskiem, mieszczącym się w obrębie nowego materializm i posthumanizmu, łączącym zagadnienia z zakresu filozofii i fizyki. Jego twórczyni, Karen Barad, feministyczna myślicielka, wiąże ze sobą rozważania z zakresu poststrukturalizmu (Michel Foucault), krytycznych teorii feministycznych z odkryciami współczesnej fizyki kwantowej, wynikającymi z twierdzeń przyjętych przez jednego z fundatorów tej dziedziny wiedzy – Nielsa Bohra. Celem artykułu jest ukazanie pokrewieństw zachodzących pomiędzy realizmem sprawczym oraz rozważaniami Deleuze’a i Guattariego, przedstawionym w Anty-Edypie. Autor skupia się na zaprezentowaniu procesualnej ontologii (objaśnieniu w jaki sposób produkowane są ciała, pojęcia i przedmioty) wynikającej z zazębiania się obydwóch stanowisk.
Agential realism is a perspective situated within the new materialism and posthumanism which combines philosophical and physical issues. Karen Barad, feminist thinker and creator of agential realism, mixes poststructuralist ideas (Michel Foucault) and feminist critical theories with quantum physics, in particular with the thesis of Niels Bohr, one of the founders of this field. The main purpose of this article is to show the relations between agential realism and ideas presented by Deleuze and Guattari in one of their most famous books – Anti-Oedipus. The author of the paper focuses on the presentation of a processual ontology (especially on an explanation of how bodies, concepts, and objects are produced) resulting from the engagement of both perspectives.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 25, 3; 354-370
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies