- Tytuł:
-
Poza narracją i fabułą – „Visitors” Godfreya Reggio jako przykład niefikcyjnego kina „avant-doc”. Typologie filmu dokumentalnego
Beyond Narrative and Plot: Godfrey Reggio’s “Visitors” as an Example of Non-fiction “Avant-doc” Cinema. Typologies of Documentary Filmmaking - Autorzy:
- Zawojski, Piotr
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/24927802.pdf
- Data publikacji:
- 2023
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
- Tematy:
-
Godfrey Reggio
Philip Glass
avant-doc
film nienarracyjny
film eksperymentalny
non-narrative film
experimental film - Opis:
-
W Visitors (2013) Godfrey Reggio korzysta z podstawowych zabiegów formalnych charakterystycznych dla swej autorskiej stylistyki: alternacji zdjęć zwolnionych i poklatkowych oraz synergicznego związku obrazów z muzyką Philipa Glassa, która stanowi rodzaj rytmicznej partytury, determinującej ostateczną wersję montażową. Choć film można traktować jako kolejną części trylogii Qatsi, czyniącą z niej tetralogię, należy zarazem zachować świadomość, że różni się on znacząco od wcześniejszych realizacji twórcy. Autor rozpatruje Visitors jako przykład nienarratywnej formuły avant-doc, łączącej tradycje kina awangardowego i dokumentalnego. Lektura filmu Reggio skłania go do przemyślenia nienarratywnych form sztuki ruchomych obrazów oraz pozycji widza – nie jako odbiorcy, ale kogoś, kto jest głównym producentem znaczeń i w istocie sam staje się storytellerem.
In Visitors (2013), Godfrey Reggio uses the fundamental formal procedures characteristic of his authorial style: the alternation of slow-motion and time-lapse cinematography and the synergic relationship between the images and Philip Glass’s music, which constitutes a kind of rhythmic score that determines the final editing. Although the film can be seen as another part of the Qatsi trilogy, making it a tetralogy, one should, at the same time, remain aware that it differs significantly from the filmmaker’s earlier works. The author considers Visitors as an example of a non-narrative avant-doc formula, combining the traditions of avant-garde and documentary cinema. Reading Reggio’s film makes him rethink non-narrative moving image art forms and the position of the viewer – not as a recipient of the stories presented to him, but as someone who is the producer of meaning and – in fact – becomes a storyteller himself. - Źródło:
-
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 97-116
0452-9502
2719-2725 - Pojawia się w:
- Kwartalnik Filmowy
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł