Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Cyceron" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-22 z 22
    Tytuł:
    Spokój czy smutek? Koncepcja starości w pismach Marka Tulliusza Cycerona
    Peace or sorrow? The conception of old age as discussed in the writings of Marcus Tullius Cicero
    Autorzy:
    Kowalski, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613263.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Cyceron
    starość
    Cicero
    old age
    Opis:
    One of the great authorities in the antiquity who wrote about old age was Marcus Tullius Cicero, the author of „Cato Maior De senectute [Cato the Elder on Old Age]”. The famous orator wrote this work in 44 BCE and dedicated it to his friend Atticus. The author himself was almost 62 years old at that time, and Atticus 65. Cicero wrote the work in a dialogue form, setting the action in 150 BCE, the speakers being Marcus Porcius Cato the Elder, who in this case presented the views of Cicero, Publius Cornelius Scipio the Younger and Gaius Laelius Sapiens. Cicero followed the example of a Greek treatise on old age, probably written by a third-century BCE Peripatetic philosopher, Aristo of Ceos. The concept of the presentation of the treatise is based on comparison of two different views on old age. In one, sorrow and anxiety are visible. Through Cato’s words, Cicero names four reasons why people regard old age as an unhappy period of life: a). it moves us away from active life; b). it weakens physical strength, c). it deprives us of all sensual pleasures, d). it is close to death. The other view, represented by Cato, disproves the objections against old age, recommending calmness, activity, and moderation. Interestingly enough, apart from philosophical or medical arguments, Cicero also refers to political, religious, social and cultural aspects. The apologia for old age presented by Cicero was not always reflected in the reality. Roman sources, especially legal documents, inform about attempted suicide or euthanasia by the elderly. The fundamental reason was the condition of health and physical pain as well as mental illnesses, but the direct motive associated with old age was taedium vitae – weariness of life.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2011, 56; 119-131
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Primo saggio di analisi testuale della Rettorica di Brunetto Latini: i capitoli iniziali
    Autorzy:
    Carmello, Marco
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/638245.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    analiza tekstowa, Brunetto Latini, Cyceron, retoryka
    Opis:
    The Starting Chapters of Brunetto Latini’s Rettorica, a First Attempt of a Textual Analysis This article deals with a textual analysis of the structure of the starting chapters of Brunetto Latini’s Rettorica. Our aim is to study the relation between the translation from Cicero’s De inventione and its comment for demonstrating that the architecture of Rettorica bends to Brunetto’s authorial will. In analyzing the first and fifth chapters we discussed the complexity of the textual constructions in a microstructural as well as in a macrostructural way.
    Źródło:
    Romanica Cracoviensia; 2012, 12, 1
    2084-3917
    Pojawia się w:
    Romanica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Retoryka w służbie przywódcy politycznego
    The rhetoric in the service of political leaders
    Autorzy:
    Czapińska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/679296.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
    Tematy:
    Machiavelli
    lider polityczny
    Platon
    Cyceron
    political leader
    Plato
    Cicero
    Opis:
    Powstały u zarania demokracji ateńskiej spór o rolę retoryki w działalności przywódcy politycznego nie wygasł wraz z końcem tego ustroju. Jego przebieg możemy śledzić m. in. na kartach tekstów Platona, Cycerona i Machiavellego. Platon deklaruje się jako przeciwnik sofi stycznego traktowania retoryki jako narzędzia służącego do manipulacji drugim człowiekiem. Cyceron uznaje, że stosowanie technik retorycznych w celu sterowania wolą słuchacza jest dopuszczalne jedynie w przypadku polityka, którego etyczna postawa jest gwarantem ich prawidłowego wykorzystania. W ujęciu Machiavellego natomiast retoryka odzyskuje charakter, jaki posiadała w przekonaniu sofistów – ma służyć przywódcy politycznemu w realizacji jego planów. Okazuje się zatem, że na skutek odmiennego rozumienia rzeczywistości państwowej, wynikającego głównie z przypisywania różnej wagi orientacji etycznej jednostek sprawujących władzę, wspomniani autorzy dochodzą do odmiennych wniosków, a zainicjowana przez starożytnych Greków dyskusja po wiekach wraca do punktu wyjścia.
    A dispute ignited at the dawn of the Athenian democracy about the role of the rhetoric in the activities of political leaders did not fade out completely at the end of that regime. Its course we can track inter alia on the pages of texts written by Plato, Cicero and Machiavelli. Plato speaks against the rhetoric sophistically understood as a tool serving to manipulate other people. Cicero concludes that the use of rhetorical techniques in order to take control over listener’s will is allowed only for a politician, whose ethical attitude is the guarantee of their proper use. However, from the Machiavelli’s perspective, the rhetoric retrieves its sophistic character - to serve political leaders to fully implement their plans. It appears then that on account of different perceptions of the state’s reality, which arise from the particular inclination to attach various levels of importance to the moral sense of individuals in power, these authors come to contrastive conclusions, and the discussion initiated by the ancient Greeks goes back to the starting point centuries later.
    Źródło:
    Res Rhetorica; 2015, 2, 4; 19-29
    2392-3113
    Pojawia się w:
    Res Rhetorica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Listy do przyjaciół. Księga XIV
    Autorzy:
    Cyceron, Marek Tulliusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648721.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Cyceron
    Marek Tulliusz Cyceron
    Arpinata
    listy Cycerona
    „Listy do przyjaciół”
    schyłek republiki rzymskiej
    Pomponius Atticus
    Pomponiusz Attyk
    Lucjusz Sergiusz Katylina
    Tullia
    Terentia
    Opis:
    Przekładu dokonał zespół Koła Antycznej Translatoryki Uniwersytetu Łódzkiego w składzie: Katarzyna Głogowska, Roksana Kielian, Katarzyna Kuszewska, Anna Lenartowicz-Zagrodna, Kamila Mrozek-Kochanek, Helena Sygnet-Tomczak, Monika Szafrańska-Sienkiewicz pod kierunkiem dr hab. Idaliany Kaczor.
    This publication presents the Polish translation of the fourteenth book of the Letters to his friends by Cicero (Epistulae ad Familiares), which contains 24 letters written during the years 58–47 BC. Our translation has been enriched with the large introduction, in which we pay attention to: historical background of the letters; the very character and history of Cicero himself (also as the very particular letter writer); and the recipients of his letters, among whom were the wife of Cicero, Terentia, a daughter Tullia and a son Mark. The readers will be able to learn what the structure and construction of the ancient letter looked like. We ourselves, while translating the text, have tried to interpret the Cicero’s words as literally as possible. This way the Polish readers can get to know this great orator from more private side – as a father and husband. His letters are far more private than any of his other work, as they were not intended to be published. They are full with emotions and sincerity, which show what man the author really was. Cicero was known as a confident person, even slightly arrogant, but while reading his letters we can see how in moments of doubt he shows his weakness and longing for loved ones. In the letters we can clearly see his relationship with children – the daughter Tullia and the son Mark. He seems to be a good father who spares no words of endearment for his kids. Fourteenth book of the letters also shows what the relation with his wife Terentia really looked like during the happy and the sad times. While the letters to his wife from the year 58 are filled with affection and sometimes bring to mind the modern love letters, it is clear that short after the year 47 BC they are more like telegraphic notes which contain rather orders or instructions regarding the care of children or the management of household. On the basis of this letters we are, at least partially, able to reconstruct the fate of the family of Cicero and the people closest to him like his best friend Pomponius Atticus. Unfortunately, we do not have any testimony of the letters which Terentia had been sending to her husband, so we must always take in mind to evaluate the relationship between both of them very carefully. Reading these letters is a wonderful adventure. The reader has the opportunity to get to know the daily life of Cicero, his private thoughts, attitudes towards loved ones, and it is all with the background of the historical events. No other ancient author have been so well known from the private side, so human side, a Cicero.
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2014, Marek Tulliusz Cyceron Listy do przyjaciół. Księga XIV (2014)
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Do the Origins of the Constitution Can Be Sought in Roman Law? - A Few Comments on the Side Note of the Cicero’s and Polybius’ Selected Sorks
    Czy genezy konstytucji można szukać w prawie rzymskim? - kilka uwag na marginesie wybranych dzieł Cycerona i Polibiusza
    Autorzy:
    Świrgoń-Skok, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1920492.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    constitution
    political system
    ancient Rome
    Cicero
    konstytucja
    ustrój
    starożytny Rzym
    Cyceron
    Opis:
    In the presented article, I try to answer the question whether in the Roman state there is a possibility to find the roots of the constitution. In Roman state the constitution as a separate normative act did not exist, the separate jurisdiction of public law was not created, and a constitutional law was primarily based on the custom and political practice. However, in the preserved source material, among others, Cicero’s and Polybius’ statements can be found, which refer to the political issues. On the basis of their analyses, I try to prove that the ideas of constitutionalism and constitution, of course in a substantive sense, date back to the ancient Rome.
    W niniejszym artykule postaram się odpowiedzieć na pytanie czy w państwie rzymskim można odnaleźć korzenie konstytucji. W starożytnym Rzymie nie występowała wprawdzie konstytucja jako osobny akt normatywny, jak i nie stworzono osobnej jurysprudencji prawa publicznego a prawo konstytucyjne oparte było przede wszystkim na zwyczaju i praktyce ustrojowej. To jednak w zachowanym materiale źródłowym można odnaleźć m.in. wypowiedzi Cycerona i Polibiusza odnoszące się swoją tematyką do kwestii ustrojowych. Właśnie w oparciu o ich analizę postaram się dowieść, że idee konstytucjonalizmu i konstytucji, oczywiście w sensie materialnoprawnym, sięgają aż do starożytnego Rzymu.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2020, 5 (57); 283-293
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inspiracje Cycerońskie w Marcina Kromera Monachus, sive Colloquiorum de religione […] liber I (1568:34-40)
    Ciceronian Inspirations in Martini Cromeri Monachus, sive Colloquiorum de religione […] liber I ( p. 34-40)
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791388.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Marcin Kromer
    Cyceron
    mowy
    dialog
    retoryka
    style
    Martinus Cromerus
    Cicero
    speeches
    rhetoric
    Opis:
    Marcin Kromer (1512-1589), sekretarz ostatnich królów polskich z dynastii Jagiellonów – Zygmunta I Starego i Zygmunta II Augusta, biskup warmiński, był wybitnym humanistą i cenionym historiografem. Włączył się też swoim pisarstwem w polemiczno-teologiczny dialog z reformacją. W latach 1541-1544 wyszły kolejno 4 księgi anonimowych polskojęzycznych Rozmów Dworzanina z Mnichem. Głównym celem ich napisania było zniechęcenie rodaków do przechodzenia na stronę ewangelików i umocnienie w wierze katolickich Polaków. Kromer pisze o tym w łacińskich praefationes do wydania dwóch pierwszych rozmów w języku łacińskim z 1559 r. i do kompletnego wydania, noszącego tytuł Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor... z 1568 r. We wstępach pisze też o powodach stworzenia łacińskich wersji dialogów, a w wydaniu z 1568 r. wspomina o pracy z tekstem. Zarówno uwagi odautorskie, jak i staranne porównanie tekstów polskich z łacińskimi oraz łacińskich wydań między sobą pozwalają wysnuć wniosek, że łacińskie wydania dialogów nie są tłumaczeniem polskich rozmów, a poszczególne wydania colloquiorum libri... wykazują zmiany zarówno w warstwie merytorycznej, jak i stylistycznej. Właśnie ta ostatnia jest przedmiotem analizy zamieszczonej w artykule. Fragment opisujący zamieszki i wojny religijne (głównie wojnę ze Związkiem Szmalkaldzkim) wykazuje wyraźne inspiracje stylem mów Cycerona. Analiza wybranych zdań z fragmentu pierwszej rozmowy z pierwszej księgi dostarcza dowodów na to, że Kromer świadomie korzystał ze środków retorycznych i ich połączeń używanych przez Cycerona w jego mowach (np. De imperio Cn. Pompei, Pro Caelio) oraz na wzór Arpinaty łączył istotne dla omawianej treści wyrazy. Analizowany passus zdaje się najbardziej obfitować w figury stylistyczne w całym liczącym ponad 1000 stron dziele Kromera. Jest również znakomitą ilustracją umiejętności retorycznych biskupa warmińskiego. Z tego też względu zasługuje na uwagę badaczy szesnastowiecznej prozy polsko-łacińskiej.
    Martinus Cromerus (1512-1589), the secretary of last Polish kings from Jagiellonian dynasty: Sigismundus I and Sigismundus II Augustus, bishop of Warmia, was distinguished humanist and appreciated historiographer. His work was part of a polemic dialog with Reformation. Between 1541-1544 four anonymous volumes of Rozmowy Dworzanina z Mnichem were published. Their main purpose was to discourage Polish people from converting to Evangelism. Cromerus wrote about it in latin prafaetio for two first editions of Colloquiorum de religione from 1559 year and completed edition titled Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor... from 1568 year. In preface he mentioned reasons of creating latin versions of the dialogs, and in edition for year 1568 about his work method with text. Both authors declarations, comparison of polish and latin texts and between latin editons show that Monachus, sive Colloquiorum de religione libri quattuor is not a translation of Polish dialog. Individual editions of colloquiorum libri... contain differences in content as well as in style. Stylistical devices used by Cromerus in the fragment of first dialog from first volume Monachus… is the subject of this article. The author described riots and religious conflicts (mostly war with Smalcaldica confoederatio) imitating style of Ciceros speeches. Analysis of chosen sentences from above mentioned fragment provides evidence that Kromer has purposely used rhetorical devices and their connections form Ciceronian speeches (eg. De imperio Cn. Pompei, Pro Caelio). Analysed passaged seems to be the most rhetorical passus in over 1000 pages of Cromerus’ work, is a great ilustration of Warmian Bishops rhetorical abilities and therefore it deserves sixteenth century polish-latin prose researchers’ attention.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 7-22
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O przemianach tradycji antycznej i ich odniesieniu do historyzmu na przykładzie recepcji Plutarcha (z Norwidem w tle)
    About the transformations of the Ancient tradition and their reference to historism on the example of the reception of Plutarch (with Norwid in the background)
    Autorzy:
    Junkiert, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729559.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Plutarch
    recepcja tradycji antycznych
    historiografia
    Rousseau
    Cyceron
    reception of ancient traditions
    historiography
    Cicero
    Opis:
    Plutarch, beside Homer, Socrates and Alexander the Great, was one of the important figures in Norwid’s intellectual and artistic biography. Apart from Herodotus he was the main source of Norwid’s knowledge of Greek history and culture. Norwid’s readings are also inscribed in the reception of Plutarch by the French language readers, as he read his works in Amyot’s translation of the beginning of the 19th century that was so important for French literature. The significance of Plutarch for Norwid’s works is particularly well seen when the influence of the Greek historian is considered on writing the poem Epimenides and the drama Cleopatra and Ceasar. Both these works are a proof that he intensively and creatively thought over some of the Parallel Lives, that he treated as sources of historical and cultural knowledge.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2015, 33; 109-130
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De Cicerone poeta - sine ira et studio
    Autorzy:
    Bleja, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938468.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Katarzyna Marciniak
    Pro Cicerone poeta
    Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci
    Cyceron
    Opis:
    [K. Marciniak, Pro Cicerone poeta. Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci, Warszawa 2008]
    Katarzyna Marciniak, Pro Cicerone poeta. Poezja Marka Tulliusza Cycerona na przestrzeni stuleci, Instytut Badań Interdyscyplinarnych Artes Liberales, Uniwersytet Warszawski, Warszawa 2008, ss. 428.
    Źródło:
    Peitho. Examina Antiqua; 2010, 1, 1; 175-179
    2082-7539
    Pojawia się w:
    Peitho. Examina Antiqua
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskretny urok starości
    Autorzy:
    Gralewska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647275.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    age
    aging
    boredom
    exclusion
    Améry
    Cicero
    Schopenhauer
    starość
    starzenie się
    nuda
    wykluczenie
    Cyceron
    Opis:
    The article is intended to present a mistaken perception of older people in modern Western culture. Excessive adherence to the new patterns and disregard for the traditions lead to the wrong perception of the time of senility. Modern philosophical literature about the old age does not contain any critical approaches to this distortion, on the contrary – it seems to have this distortion multiplicated. However the earthy, clear-hearted approach to the old age can be found in the works of the ancient philosophers, in particular by Cicero and Schopenhauer. Both of them seem to rationally evaluate the advantages and disadvantages of the old age. Therefore in this article they are the guides in search for the proper balance between the society and the elder persons as well as the attitude of the elderly persons to themselves. In the conclusion the article states that senility can be not a worse period than the previous ones, if follows a wisely lived life and when there’s no unreasonable demand of preserving the attributes of youth in it.
    Artykuł ma na celu przedstawienie opatrznego postrzegania osób starszych we współczesnej kulturze zachodniej. Przesadne hołdowanie nowym wzorcom i lekceważenie tradycji prowadzi do niewłaściwego postrzegania okresu starości. Współczesna literatura filozoficzna na temat starości nie zawiera krytycznych ujęć tego wypaczenia i sama, jak się zdaje, to wypaczenie powiela. Trzeźwe spojrzenie na starość znajdujemy natomiast u filozofów dawniejszych, szczególnie w dziełach Schopenhauera i Cycerona. Obaj zdają się racjonalnie oceniać wady i zalety starości. Są oni w artykule przewodnikami w szukaniu właściwego stosunku zarówno społeczeństwa do osób starszych, jak i osób starszych do siebie samych. Konkluzją artykułu jest twierdzenie, iż starość może być okresem nie gorszym niż wcześniejsze, o ile następuje po mądrze przeżytym życiu i jeśli nie wymagamy od niej nonsensownie, by zachowywała cechy młodości.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2016, 41, 1
    2300-7540
    0137-2025
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oratio pro Aulo Caecina Cycerona – prawo pomiędzy jurysprudencją a retoryką
    Cicero’s Oratio pro Aulo Caecina – the law between jurisprudence and rhetoric
    Autorzy:
    Zajadło, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/692824.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Oratio pro Caecina
    Cicero
    jurisprudence
    rhetoric
    philosophy
    Pro Caecina oratio
    Cyceron
    jurysprudencja
    retoryka
    filozofia
    Opis:
    The starting point of the author’s considerations is one of Cicero’s forensic speeches in a civil case, Oratio pro Caecina. But the main purpose of this article is to answer the following question: was Cicero a jurist or not? For many years, this problem was controversial for Romanists, historians and theoreticians of rhetoric. The author puts forward two hypotheses – firstly, a historical one, and secondly a modern one. In the light of the former, Cicero was not a jurist, because in court he played the role of a Roman advocatus and Roman iurisconsultus. From the modern perspective the problem is more complicated – he was a jurist in the modern sense, even if he was not a jurist in today’s meaning. The author’s analysis is constructed more from the point of view of legal philosophy than from the history of Roman law.
    Punktem wyjścia rozważań autora jest prezentacja jednej z mów Cycerona w sprawie cywilnej, oratio pro Caecina. Na tym tle próbuje on odpowiedzieć na następujące pytanie, od dawna stawiane w nauce prawa rzymskiego: czy Cyceron był prawnikiem? W artykule zaproponowano spojrzenie na ten problem z dwóch perspektyw – historycznej i współczesnej. Zdaniem autora w perspektywie historycznej Cyceron nie był prawnikiem w rzymskim znaczeniu tego pojęcia; natomiast w perspektywie współczesnej powinniśmy go jednak uznać, stosując terminologię anglosaską, za jurist (nawet jeśli nie za lawyer). W artykule analiza prowadzona jest nie z pozycji historii prawa rzymskiego, lecz w ujęciu filozoficzno-prawnym.
    Źródło:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2019, 81, 2; 35-49
    0035-9629
    2543-9170
    Pojawia się w:
    Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quod vi metusve causa. Początki ochrony osób dokonujących czynności prawnej pod wpływem przymusu w prawie rzymskim
    Quod vi metusve causa. The Beginnings of protection of the persons performing legal transactions under the influence of coercion in Roman law
    Autorzy:
    Torwacka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621817.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    metus, formula Octaviana, proskrypcje, Seneka Retor, Cyceron
    metus, formula Octaviana, proscriptions, Seneca the Elder, Cicero
    Opis:
    The aim of the paper is to discuss some issues concerning the origins of the formulaOctaviana which provided protection of individuals, who performed a legal act underduress. The research carried out allows to believe that introduction of the formulawas related to the proscriptions during Sulla’s dictatorship, and it is probable that thedictator himself, under the influence of Cicero’s Pro Roscio Amerino, allowed it to beincluded in the pretor’s edict. On the basis of Seneca’s controversies, it is possible tosuppose that in the early Principate there were discussions concerning the problemagainst whom the protection measures given by the praetor in case of metus couldbe used. It seems that, according to prevailing opinion, it was not the one who usedforce, but the one who benefited from it.
    Artykuł ma na celu analizę problematyki początków formula Octaviana zapewniającej ochronę osobom, które dokonały czynności prawnej pod przymusem.Przeprowadzone badania pozwalają sądzić, że wprowadzenie skargi miało związekz proskrypcjami okresu dyktatury Sulli. Jest możliwe, że sam dyktator, pod wpływemmowy Cycerona Pro Roscio Amerino, zezwolił na umieszczenie jej w edykcie pretorskim. Na podstawie kontrowersji autorstwa Seneki Starszego można przypuszczać,że we wczesnym pryncypacie toczyły się dyskusje na temat tego, przeciwko komumożna było zastosować środki ochrony pretorskiej dotyczącej metus. Wydaje się,że zgodnie z przeważającą opinią, nie był to ten, kto stosował przymus, lecz ten, ktoczerpał z niego korzyści.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2018, 17, 2; 101-114
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Just war in the classical world: Grece and Rome
    Autorzy:
    Bermúdez Vázquez, Manuel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/431234.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    just war
    Peloponnesian war
    Roman imperialism
    Cicero
    Thucydides
    wojna sprawiedliwa
    wojna peloponeska
    imperializm rzymski
    Cyceron
    Tukidydes
    Opis:
    'War is hell’ is one of the mantras used to offer an explanation for the lack of ethical guidance in the radical antagonism involved in that human conflict known as war. Throughout the history of mankind, there has been an effort to introduce ethical considerations in war-waging. However, humanity has assisted, defenseless, to the greatest injustices and disasters once and again. This situation highlights the problematic issues and paradoxes of the concept of “just war”. Our purpose here is to analyze the origins of this concept in the Greek ethical reflection during the Peloponnesian War and in the justification of the Roman expansion during the founding of the Roman Empire.
    Źródło:
    Studia Philosophiae Christianae; 2017, 53, 3; 41-54
    0585-5470
    Pojawia się w:
    Studia Philosophiae Christianae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sen Scypiona z VI księgi De Re Publica Marka Tulliusza Cycerona na tle ówczesnych wierzeń greckich i rzymskich
    The Dream of Scipio in Book VI of De Re Publica by Marcus Tullius Cicero against the Background of Contemporary Greek and Roman Beliefs
    Autorzy:
    Trzebuniak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480816.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Marek Tulliusz Cyceron
    De Re Publica
    Somnium Scipionis
    kult
    religijność ludowa
    Marcus Tullius Cicero
    cult
    folk religion
    Opis:
    W niniejszym artykule opisane zostały wierzenia starożytnych Rzymian w kontekście VI księgi traktatu filozoficznego Marka Tulliusza Cycerona De Re Publica zatytułowanej Somnium Scipionis. Najpierw przedstawiono etapy formowania się religijności współczesnych Cyceronowi obywateli Rzymu. Wskazano, że wpłynęły na nią zwłaszcza archaiczne kulty italskie i religijność greckich kolonizatorów. Opisano organizowanie kultu, ogłaszanie dni świątecznych przez kapłana-pontyfika oraz działalność rzymskich flaminów. Ponadto ukazano wpływ pitagoreizmu, orfizmu, a także racjonalizmu greckoorientalnego na ówczesną religijność. Następnie przedstawiono postać Cycerona, który uznawał wielką użyteczność polityczną religii tradycyjnej i nowych nurtów mistycznych. W VI księdze De Re Publica – Sen Scypiona, Cyceron zaprezentował swoje tezy filozoficzne dotyczące tej kwestii. Jego przemyślenia wykazują pokrewieństwa ze stoicyzmem i platonizmem (bardzo wówczas rozpowszechnionymi). Na koniec przedstawiono krytyczne spojrzenie na kult, pobożność i moralność starożytnych Greków i Rzymian. Ich religijność była de facto „sprawą osobistą”, chociaż powszechnie dostrzegano materialne korzyści wynikające ze sprawowanego kultu.
    The sixth book of Cicero’s De Re Publica, entitled The Dream of Scipio, provides the context for this article’s presentation of the beliefs of ancient Romans. It opens with an overview of the religiosity of Cicero’s contemporaries and how it evolved. It describes the organisation of the cult, procedures for declaring feast days by priest pontifex and activities of Roman flamens. It notices the influence of Pythagoreanism, Orphism and Greco-Oriental Rationalism on the religious life of the Romans, and – in Cicero’s view – a great beneficial effect of the traditional religion and emerging mysticism on political life of the state. His reflections on this theme, expressed in The Dream of Scipio in the sixth book of De Re Publica, demonstrate close affinity with Stoicism and Platonism, both very popular philosophical systems at the time. The article closes with a critical overview of the cults, piety and morality of the ancient Greeks and Romans. Their religiosity was de facto their personal matter, though they did not neglect the material benefits that could be drawn from the cults.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2015, 1; 94-108
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Retoryka militarna w deskrypcji zachowań kobiet. Na podstawie tekstów Cycerona i Liwiusza
    Military Rhetoric in the Description of Women Behaviour. On the Basis of the Texts of Cicero and Livy
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929083.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Liwiusz
    Cyceron
    Katon Starszy
    Klodia Metelli
    retoryka
    mowa
    kobieta
    Livy
    Cicero
    Cato the Elder
    Clodia Metelli
    rhetoric
    speech
    woman
    Opis:
    The article analyzes the original and rare Roman military phraseology found in preserved works of literature, inscribed in the convention of invectives against women. As it is testified by the preserved fragments of the Law of the Twelve Tables the Roman civilization divided the space of men’s activities (politics and war) from the space of women’s activities (home and family) quite early. Literature imbued with didacticism supported this division by creating archetypal figures of ideal representatives of both the genders. In the course of development it worked out a stereotyped phraseology that served describing virtutes feminae and, separately, men’s virtues, corresponding to the spaces ascribed to them. Any breaking with the order established by tradition (mores maiorum) and law encountered severe reprimands, which, however, remained in the rhetoric convention of vituperatio. The two texts by outstanding rhetors: Livy – Cato the Elder’s speech against the repeal of the Oppian law (AUC 34, 2-4) and Marcus Tullius Cicero’s speech Pro Caelio that are analyzed here supply examples of the use of military phraseology, that is phraseology usually used for describing typically men’s activities, in descriptions of women’s behavior. In the case of Marcus Porcius Cato’s speech vocabulary belonging to the sphere of military science (agmen, expugnare, obsidere, coniuratio, seditio) serves inducing fear in the men listening to him. In this way, by using the threat of seizing power in the republic by women, the consul motivated patres familias to act and not to yield to women. In the case of Cicero’s speech military rhetoric was used to ridicule and embarrass Clodia Metelli as a credible witness for the prosecution in the trial of Marcus Caelius Rufus. Aggressive, and at times obscene humor was supposed to divert the listeners’ attention from the defense’s lack of arguments concerning the substance of the trial. The original military phraseology used by both the authors serves definite practical aims. What is more, its artistic dimension is decidedly pushed into the background. Cicero’s and Livy’s surprising idea allows, on the one hand, to appreciate their ingeniousness in the field of rhetoric, their conscious rejection of conventions, and on the other, helps the contemporary reader of ancient texts realize the fact that men of the period of the Republic found it difficult to keep women within the limits imposed by tradition. They were forced to reach for sophisticated verbal argumentation in order to convince the judges and politicians (in both these groups patres familias prevailed) about a real threat posed by the ones in their charge.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 3; 75-95
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Humanitas jako ćwiczenie duchowe. Rozważania nad egzystencjalnym wymiarem humanizmu Cycerona
    Autorzy:
    Kurowicki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076454.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Cyceron humanitas ćwiczenia duchowe filozofia rzymska Pierre Hadot Juliusz Domański
    Cicero humanitas spiritual exercise Roman philosophy Pierre Hadot Juliusz Domanski
    Opis:
    The article took up the issue of the Ciceronian understanding of the category humanitas understood as an example of spiritual exercise. The historical context of Cicero’s inspiration was discussed first. In the following part of the paper, the notion of humanitas was subjected to a semantic analysis, which demonstrates several concepts used by Cycero to describe this phenomenon in his writings. Then, the discussed issue was interpreted in the key of the theory proposed by Pierre Hadot and Juliusz Domański, according to which the ancient philosophy was a kind of spiritual exercise (exercice spirituel). Based on the analysis of selected passages from Cicero’s work De officiis, an attempt was made to demonstrate the relevance of Hadot’s theory to Cicero’s concept.
    Źródło:
    Colloquia Litteraria; 2020, 29, 2; 97-110
    1896-3455
    Pojawia się w:
    Colloquia Litteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ‘LEGES’ A ‘PRIVILEGIA’ W RZYMIE OKRESU REPUBLIKI
    ‘Leges’ and ‘privilegia’ in Republican Rome
    Autorzy:
    Zabłocki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096777.pdf
    Data publikacji:
    2022-08-20
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Aulus Gellius; Noce Attyckie; Cyceron; Capito; rogatio; lex; plebiscitum; privilegium.
    Aulus Gellius; Te Attic Nights; Cicero; Capito; rogatio; lex; plebiscitum; privilegium.
    Opis:
    W artykule przedstawiono pytania stawiane przez Aulusa Gelliusa w rozdziale 20 tytułu 10 jego Noctes Atticae: czym jest rogatio, czym lex, czym plebiscitum, a czym privilegium i czym się one od siebie różnią. Przytaczając defnicję lex podaną przez Capitona jako generale iussum populi aut plebis rogante magistratu, Gelliusa stwierdza, że jeśli przytoczona defnicja jest poprawna, to nie mogą być nazwane leges uchwały: de imperio Cn. Pompei, de reditu M. Ciceronis czy de caede Clodii quaestio. Dotyczą one poszczególnych osób i należy je nazwać privilegia. Należy zauważyć, że Aulus Gellius dokonał nie tylko rozróżnienia takich pojęć, jak: lex, plebiscitum, privilegium, rogatio, lecz także zwrócił uwagę na udział przy tworzeniu ustawy z jednej strony magistratus, z drugiej zaś ludu lub plebsu.
    This article presents the questions Aulus Gellius puts in Chapter 20, Title 10 of his Attic Nights on the nature of rogatio, lex, plebiscitum, and privilegium, and the differences between them. He cites Capito’s defnition of lex as a generale iussum populi aut plebis rogante magistrate (“A law ... is a general decree of the people, or of the commons, answering an appeal made to them by a magistrate”) and observes that if this definition is right, then the measures de imperio Cn. Pompei, de reditu M. Ciceronis and de caede Clodii quaestio cannot be considered leges. These resolutions applied to specific persons and should therefore be considered privilegia. Aulus Gellius not only sees a distinction between concepts like lex, plebiscitum, privilegium, and rogatio, but also observes that the parties which contributed to the drafting of a legislative act were the magistrate (magistratus) on the one hand, and the people (populus), or of the commons (plebs) on the other hand.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2022, 22, 2; 267-280
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Utworzenie kategorii godności człowieka (dignitas hominis) przez Hieronima ze Strydonu
    Coining of the Category of Human Dignity (dignitas hominis) by Jerome of Stridon
    Autorzy:
    Guerrero van der Meijden, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43553365.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    godność człowieka
    antropologia patrystyczna
    Hieronim ze Strydonu
    Cyceron
    Orygenes z Aleksandrii
    filozofia patrystyczna
    human dignity
    patristic anthropology
    Jerome of Stridon
    Origen of Alexandria
    Cicero
    patristic philosophy
    Opis:
    Niniejszy artykuł omawia powstanie antropologiczno-aksjologicznej kategorii ludzkiej godności w pismach Hieronima ze Strydonu. Aby ocenić oryginalność Hieronima, artykuł omawia jego źródła: pisma Orygenesa z Aleksandrii i Cycerona De officiis. Identyfikacja przełomowego w historii europejskiego myślenia o ludzkiej godności momentu utworzenia przez Hieronima systematycznie stosowanej nazwy dla statusu aksjologicznego człowieka, dignitas hominis, pozawala podważyć dotychczas funkcjonujące w debacie naukowej ustalenia, które wskazywały na autorów takich jak Augustyn z Hippony czy Leon Wielki jako pionierów stosowania kategorii „ludzkiej godności”. Pokazanie, że kategorią dignitas hominis posługiwał się około roku 397 r. betlejemski pustelnik przesuwa zatem o kilkadziesiąt lat pierwsze systematyczne występowanie pojęcia godności ludzkiej w kulturze europejskiej.
    This article discusses the emergence of the anthropological-axiological category of human dignity in the writings of Jerome of Strydon. In order to estimate’s Jerome’s originality, the article analyses his sources: writings of Origen of Alexandria and Cicero’s De officiis. Pointing out the watershed moment in the history of European thinking on human dignity, when Jerome created a systematically applied name for the axiological status of human beings, dignitas hominis, allows us to undermine the findings so far operating in the scientific debate, which point to authors such as Augustine of Hippo or Leo the Great as pioneers in the application of the category of “human dignity.” Showing that the category of dignitas hominis was used for the first time around the year 397 by a Bethlehem’s hermit thus postpones by several decades the first systematic occurrence of the concept of human dignity in European culture.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 135-154
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)
    Letters of Marcus Caelius Rufus about ‘the perfect revenge’ (Cic. Fam. 8, 12-17)
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879666.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Marek Celiusz Rufus
    Marek Tulliusz Cyceron
    Appiusz Klaudiusz Pulcher
    Rzym
    republika
    listy
    proces
    zemsta
    polityka
    Marcus Caelius Rufus
    Marcus Tullius Cicero
    Appius Claudius Pulcher
    Rome
    republic
    letters
    revenge
    politics
    lawsuit
    Opis:
    Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
    Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 111-122
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ars memorativa i nauczanie retoryki w kolegiach jezuickich. Recepcja dzieł: "Rhetorica ad Herennium", "De oratore" Marka Tuliusza Cycerona i "Institutio oratoria" Marka Fabiusza Kwintyliana w podręczniku "De arte rhetorica" libri III Cipriano de Soareza
    Ars Memorativa and the Teaching of Rhetoric in Jesuit Colleges. The Reception of the Works: "Rhetorica ad Herennium", "De Oratore" by Marcus Tullius Cicero and "Institutio Oratoria" by Marcus Fabius Quintilian in the Manual "De Arte Rhetorica" Libri III by Cipriano De Soarez
    Autorzy:
    Konrad, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2230979.pdf
    Data publikacji:
    2022-12-16
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Rhetorica ad Herennium
    ars memorativa
    memoria
    pamięć
    zapamiętywanie retoryczne
    sztuka zapamiętywania
    De arte rhetorica libri III
    Cipriano de Soarez
    nauczanie retoryki
    szkoły jezuickie
    Cyceron De oratore
    Kwintylian Institutio oratoria
    Cicero De oratore
    Quintilian Institutio oratoria
    memory
    rhetorical memorisation
    art of memory
    teaching of rhetoric
    Jesuit colleges
    Opis:
    Members of the Society of Jesus, as didacticians (and humanists), were aware of the importance of the memoria for the delivery of speech. For this reason, they did not omit this opus oratoris in rhetorical studies intended for their students. An example of this is the textbook De arte rhetorica libri tres ex Aristotele, Cicerone, et Quintiliano praecipue deprompti by the Portuguese Jesuit Cipriano de Soarez (1524–1593). The aim of the research was to trace the influence of Rhetorica ad Herennium, De oratore by Marcus Tulius Cicero and Institutio oratoria by Marcus Fabius Quintilian on the rhetorical theory presented by Soarez concerning ars memorativa. An attempt was also made to determine what the teaching of rhetoric looked like in Jesuit colleges, which was helped by the Ratio studiorum treatise (1599). In the course of comparative analysis, it was found that the Portuguese teacher mainly drew on Marcus Fabius Quintilian’s Institutio oratoria.  
    Źródło:
    Collectanea Philologica; 2022, 25; 51-71
    1733-0319
    2353-0901
    Pojawia się w:
    Collectanea Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba ludzka jako „byt relacyjny” – antropologiczne fundamenty eklezjologii Soboru Watykańskiego II
    The Human Person as the “Relational Being” – Anthropological Foundations of Ecclesiology of the Second Vatican Council
    Autorzy:
    Choromański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/956474.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    augustine
    aristotle
    christian anthropology
    philosophical anthropology
    bartnik cz.
    boethius
    cicero
    a man
    ecclesiology
    epicurus
    gaudium
    et spes
    individualism
    individual
    social being
    communion (personal)
    the
    church
    lumen gentium
    nature
    person
    personalism
    relational
    vatican ii
    thomas aquinas
    the community
    augustyn
    arystoteles
    antropologia chrześcijańska
    boecjusz
    cyceron
    człowiek
    eklezjologia
    epikur
    gaudium et spes
    indywidualizm
    indywiduum
    istota społeczna
    kościół
    natura
    osoba
    personalizm
    relacyjność
    tomasz z akwinu
    wspólnota
    antropologia filozoficzna
    komunia (osobowa)
    Sobór Watykański II
    Opis:
    In this article the Author proves existence of an intrinsic and inseparable connection between anthropology and ecclesiology. The necessity of the Church as a community of believers can be demonstrated not only by the will of God explicitly expressed in the Holy Scriptures, but also by an anthropological analyses of the very nature of man, who is a social being opened towards God and towards other human beings. In the first part of the article, referring to a long philosophical tradition dating back to pre-Christian times and ending in the modern era, the Author illustrates by many examples the social dimension of human nature deliberately ignoring the biblical data and the teaching of the Magisterium. In the second part, he shows how the Conciliar teaching on the human person based on the Revelation remains in harmony with philosophical, anthropological and scientific arguments depicting human person as a relational (social) being. In the third part of the article, the Author demonstrates the correlation of the Conciliar teaching on the Church as community with anthropological data. The necessity of the Church can be justified not only by the authority of God (Revelation), but also by reflecting on the man’s nature (anthropology). Individualistic conception of faith, to which the Second Vatican Council wanted to react by its ecclesiology of communion, not only does not correspond to the biblical teaching, but also runs counter to the rational thinking on the human person who, in the light of diff erent sciences, is a relational being.
    Źródło:
    Studia Teologii Dogmatycznej; 2015, 1; 58-87
    2449-7452
    Pojawia się w:
    Studia Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-22 z 22

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies