Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Aktor" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-45 z 45
    Tytuł:
    Telewizja jako aktor polityczny w ocenie społecznej Polaków
    Television as a political actor in the social assessment by Poles
    Autorzy:
    Maciejewska-Mieszkowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1364988.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    telewizja
    aktor polityczny
    ocena społeczna
    Opis:
    Telewizja traktowana jako jeden z aktorów politycznych podlega ocenie społecznej w zakresie jej wiarygodności i zaufania. W przypadku polskich mediów audiowizualnych wieloletnie badania sondażowe prowadzone w tym zakresie wykazują, że w ciągu ostatnich kilku lat zaszły zasadnicze zmiany w postrzeganiu przekazów telewizyjnych przez Polaków. Tendencję tę należy łączyć między innymi z dynamicznymi przeobrażeniami polskiej sceny politycznej oraz kształtującymi się preferencjami politycznymi odbiorców. Publikacja ma na celu ukazanie zaistniałych zmian w ocenie telewizji z uwzględnieniem stosunku Polaków do rzeczywistości politycznej oraz preferencji w zakresie korzystania z określonych źródeł informacji.
    Television, treated as one of political actors, is subject to social evaluation in terms of its credibility and trust. In the case of Polish audiovisual media, many years of surveys in the field show that in the last few years there have been fundamental changes in the perception of television broadcasts by Poles. This tendency should be associated with the dynamic transformations of the Polish political scene and the shaping of political preferences of the public. This publication aims to show changes in the assessment of television, taking into account the attitude of Poles towards political reality and their preferences in the use of specific sources of information.
    Źródło:
    Media Biznes Kultura; 2020, 2(9); 115-129
    2451-1986
    2544-2554
    Pojawia się w:
    Media Biznes Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Przedsiębiorczość dla mnie brzmi groźnie” – o znaczeniu przedsiębiorczości w pracy aktora
    Autorzy:
    Sternal, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640144.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    przedsiębiorczość, aktor, sztuki sceniczne, umiejętności
    Opis:
    „Entrepreneurship sounds scary to me...” – on the significance of entrepreneurship in an actor’s work This article attempts to present the significance of entrepreneurship in the professional life of actors. The results of a pilot research have been presented in the context of relationships between the arts and business. As described by the respondents entrepreneurship can be regarded as a a particular personality trait or a set of skills, or finally a certain attitude towards their personal and professional life. It has been linked to responsibility for one’s professional activities and to value creation, not only in the economic dimension. The article concludes with general remarks on some factors contributing to possible misunderstandings of the concept of entrepreneurship in the artistis professions.
    Źródło:
    Zarządzanie w Kulturze; 2015, 16, 1
    2084-3976
    Pojawia się w:
    Zarządzanie w Kulturze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Theater photographs as a source of research on the cultural heritage of 2nd half of the 19. century
    Autorzy:
    Kędziora, Alicja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640314.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    teatr, aktor, fotografia, atelier, interpretacja
    Opis:
    Theatre atelier photography is one of the few visual sources relating to the theatre of the second half of the nineteenth century; it is the most direct testimony, which, however, requires considerable caution in its interpretation. Science has developed a lot of methods for the study of visual sources, so an attempt – however  schematic and being just a reconnaissance in that research field – to implement them to interpret theater atelier photography seems to be justified. The author refers to methods which are the most interesting and the most relevant for the history of theater, and considers their usefulness in the analysis and interpretation of the photographic testimonies of dramatic performances.
    Źródło:
    Zarządzanie w Kulturze; 2014, 15, 1
    2084-3976
    Pojawia się w:
    Zarządzanie w Kulturze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktor teatralny i filmowy w teatrze życia codziennego. Esej socjologiczny na podstawie badań własnych
    Theater and Film Actor in the Theater of Everyday Life. Sociological Sketch
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2096338.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
    Tematy:
    theater actor
    film actor
    social role
    everyday life
    aktor teatralny
    aktor filmowy
    rola społeczna
    życie codzienne
    Opis:
    The aim of the article is to show a theatre and film actor in the “theatre of everyday life”. The author, using sociological literature on social roles (e.g. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode) discusses the problem of actors’ performing their professional roles. She is particularly interested in self-promotional strategies used by actors on a daily basis. As an exemplification of a “performance” outside the artistic context, (stage or film set), the author analyses the course of the Great Actor's meeting with the audience and defines it as a quasi-spectacle requiring the adoption of certain roles, both by the artist and the audience. A new concept of “celebrity illusion” appears in the text, which concerns the illusory conviction of many artists that everyone should know them. They take it for granted that as “inhabitants of the mass imagination” they should be noticed in public space and correctly identified. The article uses the following sources: (1) existing: journalistic interviews with theatre and film actors published in popular monthlies and on the Internet; (2) evoked: in-depth free interviews with theatre artists (mainly actors) representing six Polish theatre centres. In 2015-2017, the author conducted twenty interviews - the respondents were recruited using the “snowball” method. Younger and older generation artists, fourteen men and six women, participated in the study The research technique was supported by the observation of actors' behaviour in non-artistic contexts (e.g. during meetings with the audience).
    Celem artykułu jest ukazanie aktora teatralnego i filmowego w „teatrze życia codziennego”. Autorka, wykorzystując literaturę socjologiczną dotyczącą roli społecznej (m.in. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode), omawia problem realizowania przez aktorów roli zawodowej. Szczególnie interesują ją strategie autopromocyjne, jakie stosują aktorzy na co dzień. Jako egzemplifikację „występu” poza kontekstem artystycznym (scena lub plan filmowy), analizuje przebieg spotkania Wielkiego Aktora z publicznością. Określa je jako  quasi spektakl wymagający przyjęcia określonych ról, zarówno przez artystę, jak i przez publiczność. W tekście pojawia się nowe pojęcie „iluzji celebryckiej”, które dotyczy złudnego przeświadczenia wielu artystów, że każdy powinien ich znać. Uważają za oczywiste,  że jako „mieszkańcy masowej wyobraźni” powinni być zauważani w przestrzeni publicznej i poprawnie identyfikowani. W artykule wykorzystano następujące źródła: (1) zastane, a więc opublikowane w popularnych miesięcznikach i w Internecie prasowe wywiady dziennikarskie z aktorami teatralnymi i filmowymi; (2) wywołane, czyli pogłębione wywiady swobodne z twórcami teatralnymi (przede wszystkim z aktorami) reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. W latach 2015–2017 autorka przeprowadziła dwadzieścia wywiadów – respondenci rekrutowani byli metodą „śnieżnej kuli”. W badaniu partycypowali artyści młodszej i starszej generacji, czternastu mężczyzn i sześć kobiet. Wspomagającą technikę badawczą stanowiła obserwacja zachowań aktorów w kontekstach pozaartystycznych (np. podczas spotkań z publicznością).
    Źródło:
    Konteksty Społeczne; 2019, 7, 2; 133-142
    2300-6277
    Pojawia się w:
    Konteksty Społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jeśli podmiotu nie ma… O wpływie, aktorach, horrorze i innych zmartwieniach tzw. Koła Krakowskiego
    If there is no subject: On influence, actors, horror, and other worries of the so-called Krakow Circle
    Autorzy:
    Krupnik, Seweryn
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/904273.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
    Tematy:
    podmiotowość
    aktor
    wpływ
    mit
    subjectivity
    actor
    influence
    myth
    Opis:
    Celem tekstu jest krytyczne odniesienie się do dotychczasowych rozważań dotyczących podmiotowości podejmowanych w Kole Krakowskim. Autor argumentuje, że podmiotowość jest zbędna jako kategoria analityczna służąca zrozumieniu rzeczywistości społecznej. Można ją bowiem zastąpić innymi pojęciami, które są precyzyjniejsze. Jednocześnie jednak pojęcie to jest nieodzowne jako normatywny punkt odniesienia, samookreślenia się badaczy rzeczywistości społecznej.
    The aim of the paper is to critically review previous considerations concerning subjectivity. The author argues that subjectivity is both unnecessary and biased as an analytical category applied in order to understand the social reality. At the same time, however, the concept is indispensable as a normative reference.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2014, 3(29); 134-145
    1898-3529
    2658-1116
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interakcje człowiek-komputer-robot z perspektywy nauk społecznych
    Human-computer-robot interactions
    Autorzy:
    Krzysztofek, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/277255.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Sieć Badawcza Łukasiewicz - Przemysłowy Instytut Automatyki i Pomiarów
    Tematy:
    komputer
    robot
    aktor-sieć
    humanoid
    computer
    actor-network
    Opis:
    Autor wychodzi od stwierdzenia, że przez wiele dekad refleksja nt. robotów i ich wpływu na ludzi nie była traktowana jako główne zadanie badawcze humanistyki i nauk społecznych. Socjologia została ufundowana na badaniu zdarzeń interpersonalnych i społecznych. Nie wypracowała wystarczających metod badania techno-ludzkich i socjotechnicznych fenomenów. Tymczasem zrozumienie i objaśnienie roli przedmiotów jest niezbędne do zrozumienia natury społeczeństwa zdominowanego przez technologie, wśród których na czoło wysuwają się zaawansowane komputery inkorporowane w humanoidalnych robotach. Autor stwierdza w konkluzji, że usługi oferowane przez ludzi są zastępowane przez usługi wykonywane przez same technologie. To per se redukuje znaczenie struktur społecznych. Zmiana społeczna mniej zależy od sieci interpersonalnych , a bardziej od ekspansji sieci techno-ludzkich, przy czym ludzie oczekują coraz więcej od maszyn, a coraz mniej od siebie nawzajem.
    The Author starts from by saying that for several decades our reflection on non-human actors and their impact on humans have not been seen as a major task of humanities and social sciences. These were focused on research of interpersonal and social practices and did not work out sufficient and effective methods and approaches in examining techno-human and techno-social phenomena. Yet, it becomes more and more evident that understanding and explaining the role of objects and tools is indispensable to grasp the nature of technology saturated societies, in particular smart technologies incorporated into anthropomorphic robots. The Author concludes that services offered by humans are more and more replaced by those conducted by computers and robots. This per se reduces the importance of social structures. As a result the social change depends less on interpersonal networks and more on techno-human ones. This means that humans expect more from machines and less for each other.
    Źródło:
    Pomiary Automatyka Robotyka; 2011, 15, 3; 76-82
    1427-9126
    Pojawia się w:
    Pomiary Automatyka Robotyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kłopoty z pamięcią? – o technice „premeditato” w osiemnastowiecznym teatrze włoskim
    Problemi di memoria? Sulla tecnica "premeditato" nel teatro italiano del settecento
    Autorzy:
    Dygul, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/19322607.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    premeditato
    teatr włoski XVIII wieku
    autor
    aktor
    pamięć
    Opis:
    L’articolo analizza la diffusione della tecnica del premeditato nel teatro italiano del Settecento. L’esempio dei più grandi drammaturghi italiani, soprattutto del secondo Settecento, come Carlo Goldoni, Pietro Chiari, Antonio Piazza, Carlo Gozzi e Vittorio Alfieri, dimostra un’opposizione da parte degli attori ad accettare la riforma del teatro, che valorizzava il ruolo dell’autore del testo, riducendo la funzione dell’attore al semplice interprete del testo interamente scritto. Il repertorio modificato sconvolge la tradizionale struttura dei ruoli della commedia dell’arte, ma l’organizzazione teatrale non cambia, per questo il teatro italiano rimane a metà strada tra la riforma e il vecchio sistema teatrale.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2013, 008; 175-183
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postmedia w mediach: przypadek teatru
    Postmedia in media: The case of theatre
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22645698.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-22
    Wydawca:
    Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    teatr
    postteatr
    performans
    postmedia
    aktor
    theatre
    post-theatre
    performance
    actor
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest obecności postmediów w przestrzeni współczesnych przedstawień teatralnych. Autor wykorzystuje kategorię tak zwanego postteatru. W kontekście diagnoz kultury postmedialnej proponuje spojrzenie na współczesne przedstawienia teatralne jako syntezę dramaturgicznych, cielesnych, afektywnych i technologicznych mechanizmów mediatyzacji. Na przykładzie odbioru spektaklu Vernon Subutex autor dowodzi, iż współczesny podmiot znajduje swoje najpełniejsze uobecnienie w postmedialnym teatrze. Reakcje recenzenckie odsłaniają zarazem niską świadomość społeczną nowego paradygmatu kulturowego, który choć na co dzień tworzy i stymuluje zachowania na masową skalę, nie jest rozumiany i adekwatnie nazywany.
    The paper is devoted to the presence of postmedia in contemporary theatre performances. The author uses the category of the so-called post-theatre. In the context of diagnosis of postmedial culture, he suggests looking at modern theatre plays as a synthesis of dramaturgical, corporal, affective and technological mechanisms of mediatisation. On the basis of Vernon Subutex performance, the author proves that the contemporary subject finds its fullest representation in postmedial theatre. At the same time, reviews show a low social awareness of the new cultural paradigm, which despite creating and stimulating mass behaviours on a daily basis, is not understood or appropriately named.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2020, 12, 3; 13-29
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Państwo Islamskie - aktor państwowy czy niepaństwowy?
    Islamic State – a State or non-State Actor?
    Autorzy:
    Grabowski, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1832860.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Państwo Islamskie
    Konwencja z Montevideo 1933
    aktor państwowy
    aktor niepaństwowy
    terroryzm
    kalifat
    Islamic State
    Montevideo Convention of 1933
    state actor
    non-state actor
    terrorism
    caliphate
    Opis:
    Państwo Islamskie, jak sugeruje sama nazwa, nie chce być postrzegane jako organizacja terrorystyczna, ale jako kalifat, państwo muzułmańskie. W ostatnich latach wiele zmilitaryzowanych aktorów niepaństwowych głosiło potrzebę oraz dążenie do utworzenia państwa muzułmańskiego, jednak żadnemu z nich to się nie udało. Państwo Islamskie można traktować jako pierwszą organizację, która nie tylko ogłosiła powstanie państwa, ale także stworzyła struktury państwowe, a co więcej − spełniła w pewnym stopniu warunki państwowości wymienione w Konwencji o Prawach i Obowiązkach Państw z Montevideo z 1933 r. Czy jednak w świetle prawa międzynarodowego nowy twór polityczny można uznać za państwo?
    Islamic State, as the name suggest, is going to be perceived and treated not as a mere terrorist organization, but rather as a caliphate, Islamic state. In the last decades many violent non-state actors have propagated the idea of caliphate but none of them have never accomplished the idea. Islamic State can be treated as the first organization, which declare and what is more important create state structures, responsible for administrating conquered territory. To some extent Islamic State fulfills thecriteria for statehood listed in the Montevideo Convention on the Rights and Duties of States, 1933. But the basic question is whether  it can be recognized as a state in the light of international law?
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2016, 44, 1; 69-86
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lucjan Rydel i teatr
    Autorzy:
    Kowalska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/645989.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    teatr
    dramatopisarz
    recenzja
    aktor
    reżyser
    theatre
    playwrigth
    review
    actor
    director
    critic
    Opis:
    In my article I make an assumption that theatre was a crucial part of Lucjan Rydel artistic work. He worked in the theatre and for the theatre as a playwright, theatre critic, director, literary director, lecturer in theatre school, member of theatre committee, theatre producer and director of a city theatre. It is almost impossible to describe the whole range of Rydel’s professions. However, a deep analysis would reveal his different faces of this talented man. In this article I focus on the work of Rydel as a theatre practitioner, mainly on staging his own dramatic works. I claim that he had a deep knowledge of actors’ craft and skills, of staging methods and styles. I hope that thesis included in the article will encourage theatre historians to further research
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2019, 19; 21-34
    2081-1853
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Actors in the social world of public drama theatre in Poland during the communist period and in the 21st century. A comparative analysis
    Aktorzy w społecznym świecie publicznego teatru dramatycznego w Polsce w okresie PRL i w XXI wieku. Analiza porównawcza
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041303.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    aktor
    okres PRL
    teatr współczesny
    actor
    Poland under communism
    contemporary theatre
    Opis:
    This article aims to provide a comparative analysis of the social condition of actors during the communist era in Poland and after the political transformation of 1989. The empirical material used by the author includes popular science publications devoted to actors of Polish public drama theatres as well as free-flowing interviews conducted by the author in 2015–2017 with theatre artists representing six Polish theatrical centres. Actors who remember the period of the People’s Republic of Poland well are nostalgic about the past theatrical life, they remember being on familiar terms within theatre teams, anti-rankism, and the inclusion of technical and administrative staff in the community of artists without emphasising hierarchies. Today, the social, ideological and political divides in theatre teams are more noticeable. Distinguished actors are being challenged by young colleagues, while they were held in high regard in the past. Nowadays, multi-active actors demythologise the profession of an actor and point to the decline of the professional ethos.
    Celem artykułu jest analiza porównawcza kondycji społecznej aktorów w okresie PRL-u i po transformacji ustrojowej 1989 roku. Materiałem empirycznym, jaki wykorzystuje Autorka, są publikacje popularnonaukowe poświęcone aktorom polskich publicznych teatrów dramatycznych i przeprowadzone przez nią – w latach 2015–2017 – wywiady swobodne z twórcami teatralnymi, reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. Aktorzy, którzy dobrze pamiętają okres PRL-u, z nostalgią wspominają miniony czas w życiu teatralnym, pamiętają familiarne stosunki w zespołach, antyrankizm, włączanie pracowników technicznych i administracyjnych do wspólnoty twórców, bez podkreślania jakiejkolwiek hierarchii. Współcześnie podziały społeczne, ideologiczne i polityczne w zespołach są bardziej widoczne. Młodzi aktorzy częściej kwestionują autorytety, w minionej epoce zasłużeni aktorzy darzeni byli wielkim szacunkiem. Współcześnie multiaktywni aktorzy demitologizują profesję aktorską, zwracają uwagę na upadek zawodowego etosu.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2020, 73; 111-126
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podmiotowość, wolność i ludzkie działanie
    The East Central European parliaments as political actors
    Autorzy:
    Miklaszewska, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/904222.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
    Tematy:
    parlament
    egzekutywa
    aktor polityczny
    autonomia polityczna
    parliament
    executive
    political actor
    political autonomy
    Opis:
    W artykule tym analizowana jest relacja pomiędzy koncepcją jednostki a jej zdolnością do podejmowania wolnych i racjonalnych wyborów, zarówno indywidualnych jak i zbiorowych. Problem ten podejmują w swych pracach współcześni liberalni filozofowie i ekonomiści: Arrow, Buchanan, Rawls i Sen. Ten ostatni koncentruje uwagę na indywidualnym działającym podmiocie i na pojęciu zdolności, które wynikają z wolności jednostki, oraz stanowią podstawę dla stworzonej przez niego teorii sprawiedliwości. Badania te dowodzą, że liberalna filozofia polityczna oraz ekonomia są obecnie uprawiane jako dziedziny nie wolne od wartościowania.
    This paper analyzes the relationship between the concept of the individual and their ability to make free and rational choices, both individual and collective. The problem has been discussed in the works of many contemporary liberal philosophers and economists: Arrow, Buchanan, Rawls, and Sen. The latter focuses mainly on an acting person and on the concept of capabilities which stem from freedom of the individual, and create the basis for the theory of justice. These studies show that liberal political philosophy and economics can no longer be considered a value-free domain.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2014, 3(29); 125-133
    1898-3529
    2658-1116
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parlamenty Europy Środkowej i Wschodniej jako podmioty polityki. Przyczynek do dyskusji o podmiotowości organizacji politycznej
    The East Central European parliaments as political actors
    Autorzy:
    Antoszewski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/904338.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
    Tematy:
    parlament
    egzekutywa
    aktor polityczny
    autonomia polityczna
    parliament
    executive
    political actor
    political autonomy
    Opis:
    Przejście od komunizmu do demokracji pociąga za sobą transformację instytucji politycznych i relacji między nimi. Demokratyzacja pokomunistyczna oznacza m.in. uzyskanie przez parlament pozycji autonomicznego aktora polityki. Osiągnięcie tego efektu wymaga nie tylko profesjonalizacji parlamentu, zmian w jego strukturze organizacyjnej czy okrzepnięcia roli frakcji parlamentarnych, lecz także ograniczenia dążeń władzy wykonawczej do uczynienia z parlamentu „maszyny do głosowania”. W początkowym okresie transformacji autonomia parlamentu uległa znacznemu rozszerzeniu. Stał się on rzeczywistym podmiotem decyzji politycznych o znacznym ciężarze gatunkowym. Wprowadzono istotne gwarancje jego niezależności od egzekutywy. Niemniej jednak w miarę upływu czasu poziom autonomii, a co za tym idzie, mocy sprawczej parlamentu ulega obniżeniu. Wzrasta jego zależność od rządu i prezydenta, a także od partii politycznych. Czynnikiem ograniczającym swobodę działania parlamentu jest też europeizacja polityki. Parlament w coraz większym stopniu staje się miejscem ratyfikacji decyzji podejmowanych przez innych aktorów.
    The transition from communism to democracy is followed by the transformation of main political institutions. Postcommunist democratization means, among others, the metamorphosis of a “rubber stamp” parliament into a real political actor. It requires the professionalization of MPs (reduction of the number of novices), changes in internal organization, and strengthening of political parliamentary groups, as well as the limitation of the power of the executive. This paper shows that in the initial period of political transformation, the autonomy of the parliament was expanded so that it became a real decision maker, creating the framework of the new political system. In time, the level of autonomy and of political capacity has decreased. The dependence on the executive and on political parties has grown. The Europeanization of the politics has also been the factor limiting its freedom to act independently. As a result, the parliament has returned to the role of the body that ratifies the decisions made by other actors.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2014, 3(29); 115-124
    1898-3529
    2658-1116
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nierówności społeczne jako wyraz dysproporcji w partycypacji w zasobach językowych. Znaczenie metafor
    Social inequalities as an expression of disproportions in participation in linguistic resources. The meaning of metaphors
    Autorzy:
    Czykwin, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2103001.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-17
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
    Tematy:
    metafory
    język
    przystosowanie
    równość
    aktor
    widz.
    metaphors
    language
    adaptation
    equality
    actor
    spektator.
    Opis:
    Tekst poświęcony jest problematyce nierówności społecznych wykreowanych przez fakt nierównego uczestnictwa w zasobach języka. Słowo pisane kreowało nierówności społeczne stawiając cezurę miedzy czytelnikiem i autorem. Scientyzm ogranicza możliwość rozumienia przez laików wyspecjalizowanej wiedzy naukowej. Odmienny charakter ma też udział w języku aktorów i obserwatorów życia społecznego. Przyjmując, że antropologicznym wyzwaniem człowieka jest dążność do optymalnego przystosowania (D. Hoffman) społeczne porozumienie i przystosowanie dokonują się w przestrzeni języka. Metafory, jako składowe języka umożliwiają takie indywidualne spotkanie. Szczególną rolę pełnia tu metafory średniego zasięgu.
    The text is devoted to the problem of social inequalities created by the fact of unequal participation in language resources. "Gutenberg Galaxy" created social inequalities by setting a caesura between the reader and the author. Scientism limits the ability of lay people to understand specialized scientific knowledge. The participation in the language of actors and spectator of social life also has a different character. Assuming that the human anthropological challenge is the striving for optimal adaptation (D. Hoffman), social communication and adaptation take place in the space of language. As components of language, metaphors enable such an individual meeting. Mid-range metaphors play a special role here.
    Źródło:
    Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 11-20
    2083-0998
    2719-4078
    Pojawia się w:
    Studia z Teorii Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działania w sieciach społecznych
    Action in social networks
    Autorzy:
    Macełko, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/322749.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
    Tematy:
    sieci społeczne
    działania
    aktor społeczny
    kontrola
    social networks
    actions
    social actor
    control
    Opis:
    Artykuł opisuje naturę sieci społecznych, podejmując problematykę koordynacji wielu różnorodnych interakcji i relacji. Sieci są konstelacjami interakcji, których wyłaniające się wzory można zaobserwować. Działania aktorów społecznych ujęto jako działania komunikacyjne, dążące przede wszystkim do budowania tożsamości podmiotów i sprawowania kontroli nad niepewnym środowiskiem. Przedstawiono również problematykę racjonalności aktorów społecznych. W konkluzji podkreślono, że sieci społeczne można rozpatrywać jako układ wielu elementów uczestników, układ interakcji i relacji, wzory działań czy wzory przepływów wartości.
    The article describes the nature of social networks, coordination activities, variety of interactions and relationships in networks. Networks are the constellations of interaction, with the emerging patterns of them. The actions of social actors are described as communication activities, striving above all to building the identity and control in the uncertain environment. The article also presents the problem rationality of social actors. In conclusion it emphasizes that social networks can be seen as: system of many components (participants), system interactions and relationships, some pattern of actions or pattern of values flow.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2015, 83; 385-394
    1641-3466
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz ciała a przekonanie o własnej skuteczności u sportowców i aktorów teatralnych
    Body image and self-efficacy in sportsmen and theatre actors
    Autorzy:
    Kolańska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/514185.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Zielonogórski. Oficyna Wydawnicza
    Tematy:
    obraz ciała
    przekonanie o własnej skuteczności
    sport
    aktor
    body image
    self-efficacy
    actor
    Opis:
    Obraz własnego ciała stanowi istotny element samooceny człowieka, który może wpływać na podejmowane przez niego działania. Świadomość funkcjonowania, jak i wyglądu własnego ciała zdaje się odgrywać znaczącą rolę dla ludzi wykonujących m.in. pracę sportowca, prezentera telewizyjnego czy aktora. Sportowcy traktują swoje ciało bardziej w kategoriach narzędzia pracy, dzięki któremu mogą osiągnąć wyniki sportowe, co stanowi ich główny cel. Natomiast aktorzy wykorzystują swoje ciało jako środek przekazu komunikatu, emocji, pragnień na scenie. Przebadano 80 osób (40 aktorów i 40 sportowców) obydwu płci. Analiza wyników pozwoliła wykazać istotne różnice w ocenie obrazu ciała oraz przekonania o własnej skuteczności u kobiet obydwu profesji. Ponadto wskazano na korelacje między poszczególnymi komponentami obrazu ciała a własną skutecznością.
    Body image is an important element of human self-assessment, which may affect the actions taken by him. Awareness of functioning and image their own body seems to play a significant role for the people doing the work, among other things as a sportsman, television presenter and actor. Sportsmen treat their bodies more in a category work tools with which to achieve sports results, which is their main target. The actors use their body as a of communication, emotions, desires on the stage. The study of 80 people (40 actors and 40 sportsmen) of both sexes. Analysis of the results made it possible to show significant differences in the evaluation body image and self-efficacy in women of both professions. In addition, indicated in the the correlation between the individual components of body image and self-efficacy.
    Źródło:
    Psychologiczne Zeszyty Naukowe; 2016, 2; 115-130
    2451-1420
    Pojawia się w:
    Psychologiczne Zeszyty Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Witold Andrzejewski Aktor – Kleryk – Ksiądz
    Autorzy:
    Kamińska, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2043949.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Agencja Wydawnicza “PDN”
    Tematy:
    Ksiądz Witold Andrzejewski
    aktor Witold Andrzejewski
    Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wlkp
    Opis:
    Rev. Witold Andrzejewski (1940-2015), who stayed in Gorzów Wielkopolski, was a highly regarded priest, youth educator and chaplain of “Solidarity”. He was awarded the most prominent local honours (the freedom of the city) and nationwide ones (The Order of Polonia Restituta). However, it was not until after six years of his work in the Juliusz Osterwa Theatre in Gorzów that he decided to study in the theological seminary in Paradyż. Although he never came back on the stage as an actor, he never concealed this first stage of his life and even proudly emphasized that he had been an actor. He always highly regarded theatre as a field of art. The article presents Witold Andrzejewski’s relations with the theatre, first as an actor and then his groundbreaking decision to change his profession and study at the seminary, and in the third part, the presence of the theatre in the life and work of a clergyman. The article is an abstract of the book “Witold Andrzejewski, actor of the Juliusz Osterwa Theatre in Gorzów Wielkopolski (1960-1966)”.
    Źródło:
    Adhibenda; 2021, 8; 67-86
    2391-6109
    Pojawia się w:
    Adhibenda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Człowiek i przedmiot w teatrze Józefa Szajny
    Man and Object in Józef Szajna’s Theatre Work
    Autorzy:
    DORAK-WOJAKOWSKA, Lilianna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047012.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Józef Szajna, teatr, aktor, przedmiot, kukła, reifikacja
    Józef Szajna, theatre, actor, object, mannequin, reification
    Opis:
    Artykuł jest próbą opisania skomplikowanych relacji między aktorem a przedmiotem w teatrze Józefa Szajny. W świecie sztuki Szajny człowiek traktowany jest jak przedmiot (podlega reifikacji), ale istnieje również zjawisko przeciwne – przedmiotom martwym przypisywane są cechy istot żywych, przedmiot podlega animizacji, a także personifikacji. Jedną z podstawowych idei teatru Szajny było ukazanie, w jaki sposób człowiek staje się mechanizmem, rzeczą, i w jaki sposób ożywia ze swej natury martwy przedmiot. Zjawisko to uwidacznia się zwłaszcza w relacjach aktor–rzecz, aktor–kukła. Szajnę jako artystę-plastyka interesowało pomieszanie różnych cech przedmiotów i ludzi. Wprowadzony na scenę przedmiot, naznaczony czynnikiem destrukcji, musiał nosić cechy ludzkie. Aktor znajdował się jak gdyby na krawędzi tradycyjnej scenicznej egzystencji. Jego ciało, poddane nienaturalnemu modelowaniu, spajało się z ekspresją rzeczy. Ciągłe zderzenia przedmiotów i żywych istot obrazowały zaś przenikanie się krańcowych doznań życia, wskazywały na współistnienie i wzajemne oddziaływanie materii organicznej i nieorganicznej w jej różnych jej wymiarach i natężeniach. Traktowany na równi z otaczającymi go przedmiotami, aktor musiał zarazem jasno rozumieć cel swego posłannictwa i powód swego zaistnienia na scenie, którym było uczestnictwo w zbiorowym moralitecie i ukazanie humanizującej wizji świata.
    The paper is an attempt to describe the complex relations between the actor and the object in Józef Szajna’s theatre work. In Szajna’s art, the human being is subject to reification and is approached as an object. However, in the case of Szajna’s theatre, one can also speak about the opposite phenomenon, namely, inanimate objects getting attributes of living beings: an object would frequently become animated and personified. Szajna was interested in how a human being becomes a mechanism, or an object, and how a human being can animate an object. Thus he focused on the special relation obtaining between the actor and the object (or the actor and the mannequin). As a stage artist, Szajna would often deal with assemblages of human and object characteristics. In his work, an object, introduced onto the stage and marked by destruction, would suddenly reveal human characteristics. In his plays, the actor existed on the verge of his traditionally understood stage existence. The actor’s body, subjected to unnatural shaping (moulding) would bond with the expression of an object. The continuous juxtaposition of objects with animate beings pictured the interpenetration of extreme experiences of life, thus pointing to the coexistence and mutual interaction of organic and inorganic matter in its various dimensions, and with a varying intensity. The actor, treated as equal to the surrounding objects, was made to clearly understand her mission and the reason for her presence on the stage, namely, her participation in a collective morality play exhibiting a humanizing vision of the world.
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 4 (116); 245-276
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Teatralność” – zakazany język w teatrze doby performatywnej
    “Theatricality” – a Language Forbidden in the Performative Era Theatre
    Autorzy:
    Łubieniewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/445707.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    performance,illusion,creation,computer actor,metaphor, reality
    performans,iluzja,kreacja,aktor „komputerowy”,metafora, rzeczywistość
    Opis:
    The notion of “theatricality”, transferred by Goffmann from the sphere of aesthetic dispute to the area of sociological considerations, has become the quintessence of “pretence”, “falsehood”, and immersion in “illusion”. As its opposite, the performative idea of theatrical theory and practice proposes “truth”, “agency”, and immersion in “reality”, although it does not reject all of the theatrical effects. While inscribing those effects into a performance enriches its appeal, applying performative actions that deconstruct the show turns against the nature of the theatre. The performances: Na niby – naprawdę, directed by Andrzej Dziuk, Być jak Steve Jobs, directed by Marcin Liber, and Akropolis, a project by Łukasz Twarkowski, presented and analysed in this paper, show various ways in which theatre – urged to chase modern reality – deals with the radical change in the cultural situation. Dziuk’s staging is a confrontation between the poetics of the stage metaphor (‘pretence’) and the performative theatrical devices (‘reality’), yet their values are reversed. The act of dramatic creation of the main character, actor Ginesius, proves spirituality to be the “real” dimension of the world, while the actual “reality” turns out to be a “faked” life. In Liber’s show, the precious “relic” of the “old” theatre is the character whose Brechtian songs comment on the world’s convulsions after the 1989 transformation. In his vision, the dominant elements are the digital effects, the audience is entertained by the revolving stage, and the actors create characters taken straight from the tabloid reality. At the end, one of the beneficiaries of the political changes provocatively announces taking over the theatre building, closing the theatre and laying off the actors: theatre has become redundant; we can only watch the methodical deconstruction of what used to define its significance. In turn, in Twarkowski’s show most of the action takes place on a screen hung above the stage, which features the actors’ partner – a computer equipped with a speech synthesizer. The director admits that he dreams of “a computer actor”. In the future, implementing this idea may replace the live relationship between the actor and the spectator. The only element of the show that offers a direct actorspectator contact is the performative “interlude”, in which an actress presents to the audience the sensations of a person who has suffered a stroke. Are we, then, witnessing the times when the performance overwhelms theatre altogether, and the audience, driven by new desires, bids farewell to the loathed “theatricality” with no regrets? Perhaps, instead of yielding to this expansion, we should revise the label of “theatricality”, which reduces the rich tradition of diverse artistic conventions to one dramatic model of naturalistic origin. Perhaps, the term “theatricality” should be redefined in the spirit of Artaud, Witkacy, and Brecht, for whom “theatricality” is the opposite of “pretence”, a manifestation of the artistic creation process. Thus understood, “theatricality” has the potential – through metaphor, poetic image, and other acts stimulating the imagination – to transform “the fake” into “the real”, and to transfer the spectator into a “reality” of higher order: the reality of art.
    Pojęcie „teatralności”, przeniesione przez Goffmanna ze sfery rozważań estetycznych w dziedzinę rozważań socjologicznych, stało się dziś kwintesencją „udania”, „fałszu”, pogrążenia w „iluzji”. Performatywna koncepcja teorii i praktyki teatralnej przeciwstawia tej kategorii „prawdę”, „sprawczość” i zanurzenie w „rzeczywistości”, choć z pewnych efektów teatralnych nie rezygnuje. O ile inkrustowanie nimi performansu wzbogaca jego atrakcyjność, o tyle stosowanie dekonstruujących spektakl działań performatywnych obraca się przeciw naturze teatru. Analizowane w artykule przedstawienia (Na niby-naprawdę, w reżyserii Andrzeja Dziuka, Być jak Steve Jobs, zrealizowane przez Marcina Libera oraz Akropolis, według projektu Łukasza Twarkowskiego) ukazują różne sposoby jakimi teatr, poddawany presji pościgu za współczesnością, radzi sobie z radykalną zmianą sytuacji kulturowej. Spektakl Dziuka konfrontuje poetykę scenicznej metafory („na niby”) z zabiegami o charakterze performatywnym („naprawdę”), lecz odwraca znaki wartości: akt teatralnej kreacji głównego bohatera, aktora Ginezjusza, odkrywa duchowość jako „prawdziwy” wymiar świata, podczas gdy rzeczywistość „prawdziwa” okazuje się życiem „na niby”. W spektaklu Libera drogocennym „reliktem” teatru „starego” jest postać, której brechtowskie pieśni komentują konwulsje świata po transformacji 1989 roku. W jego wizji dominują efekty komputerowe, cieszy oko obrotówka, aktorzy zaś budują figury żywcem wzięte z rzeczywistości „tabloidowej”. W finale jedna z beneficjentek politycznych przemian prowokacyjnie zapowiada przejęcie budynku, likwidację teatru i zwolnienie aktorów: teatr stał się zbyteczny; możemy jedynie obserwować metodyczną dekonstrukcję tego, co stanowiło niegdyś o jego fenomenie. Natomiast w spektaklu Twarkowskiego większość akcji ma miejsce na ekranie wiszącym nad sceną, gdzie głównym partnerem aktora jest wyposażony w funkcję mowy komputer. Reżyser wyznał, że marzy o „aktorze komputerowym”; realizacja tego pomysłu zastąpić może w przyszłości żywą relację między aktorem i widzem. Bezpośredni kontakt z publicznością wnosi w spektaklu jedynie performatywny „przerywnik”, gdy aktorka przekazuje widzom doznania osoby, która przeszła udar mózgu. Czy nadchodzą więc czasy, gdy performans pochłonie teatr bez reszty, a publiczność, powodowana nowymi potrzebami, pożegna wzgardzoną „teatralność” bez żalu? Może zamiast poddania się tej ekspansji należałoby raczej zweryfikować przypiętą „teatralności” etykietę, która sprowadza bogatą tradycję różnorodnych artystycznych konwencji do jednego modelu scenicznego o rodowodzie naturalistycznym i redefiniować pojęcie „teatralności”, w duchu, jaki nadawali mu Artaud, Witkacy, Brecht. Dla nich była ona przeciwieństwem „udania”, stanowiąc demonstrację procesu kreacji artystycznej. „Teatralność” tak rozumiana może – operując metaforą, obrazem poetyckim, działaniami, które pobudzają wyobraźnię – przeobrazić „na niby” w „naprawdę”, przenosząc widza w wyższego rzędu „realność”, w realność sztuki.
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2019, 7; 222-233
    2353-4583
    2449-7401
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Układy interakcyjne w teatrze dramatycznym - na podstawie badań własnych
    Interactive systems in dramatic theater - based on empirical research
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034606.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-30
    Wydawca:
    Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
    Tematy:
    teatr dramatyczny
    układy interakcyjne
    aktor
    widz
    spektakl
    Performance
    dramatic theater
    interactive systems
    actor
    spectator
    Opis:
    Artykuł dotyczy układów interakcyjnych w polskim teatrze dramatycznym. Autorka, na podstawie źródeł zastanych i wywołanych, analizuje następujące sytuacje: 1. aktorzy oddziałują na widzów 2; widzowie oddziałują nawzajem na siebie; 3.widzowie oddziałują na aktorów i 4. aktorzy oddziałują nawzajem na siebie. Charakteryzuje specyfikę owych interakcji poprzez następujące pojęcia: interferencja społeczna, syntonia, facylitacja społeczna, próżniactwo społeczne, deimmersja, defokusacja, uskrzydlenie grupowe. Nie zamierzam mówić o instytucji czy organizacji formalnej, ale o miejscu prezentacji spektaklu, o sytuacji, gdy naprzeciw siebie „stają” aktor i widz, i ten pierwszy podmiot zaczyna coś przedstawiać, prezentować, kreować, a drugi dokonuje aktu recepcji. Ta sytuacja konstytuuje teatr.
    The article concerns interactive systems in the Polish drama theater. The author, based on existing and evoked sources, analyzes the following situations: 1. actors influence viewers 2; viewers interact with each other; 3. viewers interact with actors and 4. actors interact with each other. The author characterizes the specificity of these interactions through the following concepts: social interference, synthonia, social facilitation, social idleness, deimmersion, defocused, group winging. I do not intend to talk about an institution or a formal organization, but about the place where the performance is presented, about the situation when the actor and viewer "face each other," and the first entity begins to present something, present, create, and the second performs the act of reception. This situation constitutes the theate
    Źródło:
    Studia Humanistyczne AGH; 2020, 19, 1; 27-40
    2084-3364
    Pojawia się w:
    Studia Humanistyczne AGH
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bariery konsolidacji demokracji lokalnej: prezentyzm i recentywizm
    Barries for consolidaton of local democracy: presentism and recentivism
    Autorzy:
    Wałdoch, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2195281.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    demokracja
    polityka lokalna
    legitymizacja
    aktor polityczny
    depolityzacja
    democracy
    local politics
    legitimization
    political actor
    depoliticitization
    Opis:
    Constructing collective identity is one of the most crucial challenge for political power which seek legitimization. Pursuing such aim political actors choose different tools due to theirs ideological affiliation and political roots. One may observe in local Poland that depoliticization process play its role. This have a great impact on local communities. That is why local political elites make barriers for disputing history by using two techniques: presentism (is the view that neither the future nor the past exist – past times must meet present political requirements) and recentivism (only present time exist). Such practice of political power makes barriers for consolidation of democracy.
    Konstruowanie tożsamości zbiorowej jest jednym z wyzwań władzy politycznej dążącej do legitymizacji. W tym celu aktorzy polityczni dobierają różne instrumenty w zależności od swej afiliacji ideologicznej i korzeni politycznych. Obserwuje się w przestrzeniach lokalnych w Polsce, że dochodzi do swoistej depolityzacji życia społeczności. Zabiegiem mającym „uchronić” przed roztrząsaniem przeszłości i jej obecnych znaczeń, które mogą wywołać konflikt polityczny, są postawy prezentyzmu (dostosowanie przeszłości do swoich poglądów) oraz recentywizmu (skupienie się na teraźniejszości). Takie praktyki mają zasadnicze znaczenie dla procesu socjalizacji i intersubiektywizacji wartości politycznych istotnych dla konsolidacji demokracji.
    Źródło:
    Świat Idei i Polityki; 2016, 15; 81-95
    1643-8442
    Pojawia się w:
    Świat Idei i Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kostiumy Luigiego Sapellego w zbiorach Muzeum Krakowa
    Luigi Sapelli’s Costumes in the Collection of the Krakow City Museum
    Autorzy:
    Kowalska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37240354.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    teatr
    kostium
    aktor
    projektant kostiumów
    scenografia
    theater
    costume
    actor
    theatre arts
    costume designer
    scenography
    Opis:
    Kostium – element spektaklu teatralnego, a także swoisty strój – „przedmiot” wyróżniający aktora na scenie. Pomaga lub przeszkadza artyście scenicznemu w tworzeniu postaci. Przez wieki i dekady zmieniały się jego forma oraz znaczenie. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie kostiumów teatralnych zaprojektowanych przez Luigiego Sapellego, jednego z największych projektantów strojów scenicznych z przełomu XIX i XX w. Opis kostiumów poprzedzi szkic, skrótowo przybliżający stylistykę teatru okresu Młodej Polski oraz obowiązujące wówczas zasady tworzenia strony plastycznej spektakli. Omawiane kostiumy stanowią część kolekcji teatralnej należącej do Muzeum Krakowa.
    Stage costume is an element of a theatrical performance, as well as a specific attribute that can be used by an actor creating a role. It helps or hinders the stage artist in creating the character. Over the centuries and decades, its form and meaning have changed. The aim of this article is to present theatrical costumes designed by Luigi Sapelli, one of the greatest designers of stage costumes from the turn of the 19th and 20th centuries. The description of the costumes is preceded by a sketch, briefly presenting the style of the theater of the Young Poland period and the rules of creating the artistic side of performances applied at that time. The costumes in question are part of the theater collection of the Museum of Krakow.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 205-216
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W stronę maszyn społecznych. Jaka będzie socjologia, której nie znamy?
    TOWARDS SOCIAL MACHINES. WHAT WILL SOCIOLOGY BE LIKE?
    Autorzy:
    Krzysztofek, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/427107.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ACTOR; NETWORK
    HARD SCIENCE
    HERMENEUTIC
    SOCIAL MACHINES
    maszyny społeczne
    „twarde nauki”
    aktor
    sieć
    hermeneutyka w przyrodzie.
    Opis:
    Artykuł jest nawiązaniem do studium Łukasza Afeltowicza i Krzysztofa Pietrowicza Koniec socjologii, jaką znamy, czyli o maszynach społecznych i inżynierii socjologicznej („Studia Socjologiczne”, 3/190: 43–79 z 2008 roku). Problematyka w nim zawarta nabiera aktualności, autor uznał, że warto do niej wrócić. Autor polemicznie odnosi się do kwestii, czy socjologowie powinni tworzyć sztuczne układy społeczne, a następnie wbudowywać je w rzeczywistość społeczną. Chodzi o reprodukowanie w sztucznych warunkach naturalnych fenomenów lub tworzenie takich, które nie występują w rzeczywistości społecznej.
    This paper refers to the study by L. Afeltowicz and K. Pietrowicz published in 'Studia Socjologiczne' (3/190: 43-79). The issues touched upon by its Authors have gained substantial significance nowadays, which is the reason to consider it worthwhile to refer to them. The author critically takes up the question whether sociologists should design artificial social experiments and implant them into the existing social reality. The possible results include reproducing in artificial conditions certain natural social phenomena and/or introducing certain others which do not exist in the social reality in question.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2011, 2(201); 123-145
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Staropolski przekład dzieła Lingua Erazma z Rotterdamu w „teatralnym lustrze” pierwowzoru (casus jednego wątku)
    Autorzy:
    Dąbkowska-Kujko, Justyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028457.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-11
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
    Tematy:
    translation
    original
    language
    rhetoric
    actor
    theatre
    drama
    hypocrisy
    przekład
    oryginał
    język
    retoryka
    aktor
    teatr
    dramat
    hipokryzja
    Opis:
    Artykuł jest próbą spojrzenia na staropolskie strategie translatorskie w świetle oceny wczesnorenesansowej pracy przekładowej anonimowego tłumacza jednego z mniej znanych dzieł Erazma z Rotterdamu pt. Lingua. Treść rozprawy koncentruje się nie tylko na wskazaniu i omówieniu metod tłumaczenia, ale przede wszystkim odsłonięciu na przykładzie jednego zaledwie wątku sposobów myślenia obu autorów, estetyki słowa, kultury i pragmatyki transponowania zasobów erudycyjnych, wreszcie – dialogu międzykulturowego, jaki bez wątpienia otwiera każda konfrontacja oryginału z przekładem.
    The study attempts to look at Old Polish translation strategies in the light of the evaluation of the early Renaissance translation work by an anonymous translator of one of Erasmus’ lesser-known works, Lingua. The article focuses not only on indicating and discussing the methods of translation, but above all on revealing – on the example of one plot – the thinking procedures of both authors, the aesthetics of words, the culture and pragmatics of transposing erudite resources, and finally – the intercultural dialogue that undoubtedly opens up every confrontation of the original with translation.
    Źródło:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2022, 65; 55-74
    0029-8514
    Pojawia się w:
    Odrodzenie i Reformacja w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie konwersji przez studentów Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie. Wpływ instytucji edukacyjnych.
    The experience of conversion by the students of the Faculty of Acting Theatre Academy in Warsaw. The impact of educational institutions.
    Autorzy:
    Hernik, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623296.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    aktor
    szkoła teatralna
    kariera
    transformacja tożsamości
    metody jakościowe
    actor
    theater school
    career
    identity transformation
    qualitative methods
    Opis:
    The Monograph presents the issues of identity transformation in the institutional context, in relation to the students of the actors and their passage through a specific institution, which is a theater school. The author shows how the structural aspects of studying acting (the school itself, the people working there, producing climate and organizational culture) are associated with subjective aspects, conditioning the production of a particular self-identification. The author wanted to capture experienced by students of the impact of institutions on their own lives and self-definition, and get a image of their educational career.
    Praca monograficzna poświęcona problematyce transformacji tożsamości w kontekście instytucjonalnym, w odniesieniu do studentów wydziału aktorskiego i do ich przejścia przez bardzo specyficzną instytucję, jaką jest szkoła teatralna. Autorka pokazuje jak strukturalne aspekty studiowania aktorstwa (sama szkoła, ludzie tam pracujący, wytwarzający klimat i kulturę organizacyjną tego miejsca) wiążą się z aspektami subiektywnymi, warunkując wytwarzanie określonej autoidentyfikacji. Autorka pragnęła uchwycić doświadczany przez studentów wpływ instytucji na ich własne życie i autodefinicje oraz uzyskać obraz ich edukacyjnej kariery.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2007, 3, 3; 1-122
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kobieta i kobiecość w oparach ulotnego świata (ukiyo), czyli na pograniczu świata i artystycznej ułudy (na przykładzie teatru kabuki i drzeworytu ukiyo-e)
    Women and Feminity in The Floating World (ukiyo): Between Reality and Artistic Vision (based on The Kabuki Theatre and Woodblock Prints Ukiyo-E)
    Autorzy:
    Żeromska, Estera
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1185270.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    kabuki theatre
    Okuni
    onnagata actor
    Japanese woodcut (ukiyo-e)
    teatr kabuki
    aktor onnagata
    drzeworyt japoński (ukiyo-e)
    Opis:
    U progu XVII wieku Japończycy znali jedynie teatr nō (XIV/XV) i integralnie z nim związaną, wystawianą na tej samej scenie w ramach tego samego przedstawienia farsę kyōgen (XIV/XV). Przyzwyczajeni też byli do tego, że w teatrze występowali wyłącznie mężczyźni. Kiedy zatem w 1603 roku, który wyznaczył początek trwającego do 1868 roku okresu Edo, w Kioto pojawiła się utalentowana tanecznie kapłanka ze świątyni w Izumo, Okuni (Izumo-no Okuni), nikt nie spodziewał się, że w bliskiej przyszłości występ ten okaże się zalążkiem kabuki – nowego gatunku teatralnego, który wraz z teatrem lalkowym (jōruri) błyskawicznie stanie się ulubioną rozrywką mieszkańców większości japońskich miast (zwłaszcza Kioto i Edo) oraz jednym z głównych symboli kultury mieszczańskiej. Rozkwitała ona wprawdzie na marginesie oficjalnego kręgu ascetycznej kultury samurajskiej, ale z tak dużą żywiołowością, że nawet surowe ograniczenia narzucane przez ówczesne władze wojskowe (bakufu) nie wpływały na nią hamująco. Kolejni sioguni nie byli w stanie odstraszyć mężczyzn od przekraczania bram dzielnic rozpusty, nie zdołali powstrzymać rozwoju kabuki czy drzeworytu (ukiyo-e), którego wybitnie utalentowani twórcy z upodobaniem utrwalali ulotne chwile (ukiyo) z życia urodziwych gejsz, sławnych aktorów i zwykłych ludzi. Artykuł jest poświęcony kobiecie i kobiecości w życiu i na scenie kabuki w Japonii okresu Edo.
    In the beginning of the 17th century, the Japanese knew only the nō theatre (14th–15th c.), and integrally related to it, the kyōgen farce (14th–15th c.), played on the same stage during the same performance. They were used to the fact that only men played in the theatre. When in 1603, which marks the beginning of the Edo period lasting until 1868, a rhythmically-gifted priestess from Izumo shrine, Okuni (Izumo-no Okuni), appeared in Kyoto, nobody suspected that in the near future her performance would give rise to kabuki – a new theatrical genre, which together with the puppet theatre (jōruri) would immediately become a favorite pastime of inhabitants of most of the Japanese cities (especially Edo and Kyoto), and one of the symbols of the urban culture. It flourished outside the official sphere of the ascetic samurai culture, but with such vivaciousness that even strict regulations imposed by the military government (bakufu) did not prevent its development. Consecutive shogun were not capable of stopping men from visiting the pleasure quarters, nor preventing the development of the kabuki and woodblock printing (ukiyo-e), whose outstanding creators portrayed with gusto the floating world (ukiyo) of beautiful geishas, famous actors and commoners. The article focuses on women and feminity in everyday life and in the kabuki theatre in Japan of the Edo period.
    Źródło:
    Porównania; 2013, 12; 225-233
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Więcej niż teatr, więcej niż media – scena rzeczywistości rozszerzonej
    More Than Theatre, More Than Media: Augmented Reality Scene
    Autorzy:
    Pieniążek, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807192.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    aktor
    realność
    scena
    dramat
    afekty
    poezja
    rzeczywistość rozszerzona
    theater
    actor
    reality
    scene
    drama
    affect
    poetry
    Augmented Reality
    Opis:
    Artykuł omawia narastający proces mediatyzacji współczesnego teatru. Analizując kilkanaście wybranych spektakli współczesnych reżyserów (m.in. Jaya Scheiba, Lukasa Bangertera, Krzysztofa Warlikowskiego, Krystiana Lupy, Wojciecha Ziemilskiego), wskazuje na specyficzne wykorzystanie narzędzi medialnych w kształtowaniu wydarzenia scenicznego. Postaci teatralne upodabniające się w stylu bycia do modelu znanego z popkultury, polityki, reklam, billboardów są podstawą do wskazania na rodzący się nowy paradygmat przedstawień teatralnych, silnie absorbujących aktualne sposoby mediatyzacji rzeczywistości. Autor analizuje symptomy przenoszenia tego, co dramatyczne, dialogiczne i teatralne, w obszary rekonfiguracji percepcji, kognitywnych manipulacji i gier z wrażeniami. Puentą artykułu jest próba skodyfikowania jednej z tendencji teatru współczesnego, w której główną rolę odgrywa otwieranie widza na nowe przestrzenie kultury, które mają charakter zbiorowo doświadczanej rzeczywistości rozszerzonej.
    The article discusses the growing process of mediatization of contemporary theater. Analyzing the dozen of chosen performances of contemporary directors (Jay Scheib, Lukas Bangerter, Krzysztof Warlikowski, Krystian Lupa, Wojciech Ziemilski) indicates the specific use of media tools in shaping the events on stage. Characters of the contemporary theater are often created in style of celebrities of pop culture, politics, advertising. The analyzed trends allow to point out the emerging new paradigm of theatrical performances, strongly absorbing current ways of mediatization of reality. The author analyzes the performances in which can we observe transferring the traditionally elements of theatre in the new areas of technological mediatization, manipulation of perception, cognitive convergence and affects. The author also proposes an attempt to codify one of the trends in contemporary theater, in which the main role is played by opening new space of culture, which is a collective experience of Augmented Reality.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2015, 6, 4; 67-90
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Socjologiczny portret upadku aktora politycznego na przykładzie Ligi Polskich Rodzin
    A sociological portrait of the collapse of a political actor on the example of the League of Polish Families
    Autorzy:
    Płoski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616862.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    political actor
    Polish political scene
    the League of Polish Families
    aktor polityczny
    polska scena polityczna
    Liga Polskich Rodzin
    Opis:
    The paper is an attempt at theoretical and empirical research into a peculiar phenomenon in politics, namely the collapse of a political actor. The paper presents fragments of both quantitative and qualitative sociological research conducted in 2007 as part of my PhD dissertation “The League of Polish Families as a social actor.” The studies address the fundamental question: what were the causes of the collapse of the national-patriotic party, the League of Polish Families in 2007? Undoubtedly, its fall was influenced not only by the mistakes made within party structures, but also by the lack of intellectual support making the League of Polish Families’ program competitive in relation to other actors of Polish political scene.
    Niniejszy artykuł jest próbą rozważań teoretycznych i empirycznych nad osobliwym zjawiskiem w polityce, a mianowicie upadkiem aktora politycznego. W związku z tym zostały ukazane fragmenty badań socjologicznych przeprowadzonych w 2007 roku, zarówno ilościowych i jakościowych z pracy doktorskiej pt. Liga Polskich Rodzin jako aktor społeczny (por. Płoski, 2013). Przedstawione badania odpowiadają na zasadnicze pytanie: jakie były przyczyny upadku partii narodowo-patriotycznej Liga Polskich Rodzin w 2007 roku? Niewątpliwie na jej upadek miały wpływ nie tylko błędy w funkcjonowaniu struktur partyjnych, ale także brak zaplecza intelektualnego, które spowodowałoby, iż program Ligi Polskich Rodzin byłby konkurencyjny w odniesieniu do innych aktorów polskiej sceny politycznej.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2016, 1; 49-62
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Participation and Land Reform in Brazil: tracing connections between bureaucrats and social movements
    Partycypacja i reforma rolna w Brazylii: śledząc powiazania między biurokratami a ruchami społecznymi
    Autorzy:
    Penna, Camila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/412886.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    INCRA
    Bureaucracy
    Actor-network theory
    Participatory democracy
    Brazil
    Biurokracja
    teoria „aktor w sieci”
    demokracja partycypacyjna
    Brazylia
    proceduralizacja partycypacj
    Opis:
    There are different forms by which the state bureaucracy relates to social movements in the realm of agrarian reform policies in Brazil. A number of possible connections and very complex relations have been taking shape over the last 30 years. Possible connections include institutional spaces for discussion, but also a number of informal relations between bureaucrats and social movement mediators. I would argue that the literature on participatory democracy is not the best approach to analyze this wide-ranging scope of connections, inasmuch as it assumes the existence of two different and separate actors - the state and the civil society – and usually considers the state as a monolithic actor while focusing on civil society. In fact, the diversity of formats by which social movements relate to state bureaucracy can be apprehended more fully by the actor-network approach, as this gives the researcher tools to account for connections taking place in different sites and in a multiplicity of formats, as well as to analyze their effects on actors’ agency during the political process. Data that supports this argument is drawn from ethnographical research within the Brazilian state institution in charge of implementing agrarian reform policies, INCRA (National Institute of Colonization and Agrarian Reform). By focusing on how the bureaucracy understands and reacts to one of the most organized and mobilized beneficiary publics in the Brazilian political arena, this investigation presents some interesting findings regarding the complexity of networks in which bureaucrats are entangled and their effects on the negotiation and implementati of policies claimed by rural social movements. In what follows I discuss some of these findings in light of participatory democracy and theoretical actor-network contributions
    i ruchów społecznych. Wiele możliwych i złożonych powiązań dało się zauważyć w ciągu ostatnich 30 lat. Możliwe powiązania wskazują na przestrzeń instytucjonalną dla dyskusji, ale także na wiele relacji nieformalnych miedzy biurokratami i mediatorami ze strony ruchów społecznych. Literatura nt. demokracji uczestniczącej (partycypacyjnej) nie jest najlepszym środkiem do analizy tego wielkiego obszaru powiązań, ponieważ stwierdza się w niej, że mamy dwóch oddzielnych aktorów: państwo i społeczeństwo obywatelskie i że państwo jest aktorem monolitycznym. Zróżnicowanie możliwych form relacji ruchów społecznych i biurokracji może być lepiej badane przy zastosowaniu podejścia „actor-network” (aktor w sieci), ponieważ podejście to daje badaczowi narzędzie obserwacji powiązań w różnych miejscach i formach, jak również narzędzie do analizy ich wpływu na działania aktorów w procesie politycznym. Dane potwierdzające ten argument pochodzą z etnograficznych badań w Brazylijskich instytucjach państwowych, które wprowadzają reformę rolną, INCRA (National Institute of Colonization and Agrarian Reform). Badanie skoncentrowano na tym, jak biurokracja rozumie i reaguje na jedną z najlepiej zorganizowanych i zmobilizowanych publicznych akcji na brazylijskiej arenie politycznej. Przedstawia ono interesujące wyniki dotyczące złożoności sieci, w których są uwikłani biurokraci oraz skutki dla negocjacji i implementacji polityki rewindykowanej przez wiejskie ruchy społeczne. W artykule omawia się niektóre wyniki badania w świetle teorii demokracji partycypacyjnej i teorii „aktor w sieci”.
    Źródło:
    Przegląd Socjologiczny; 2012, 61, 4; 123-142
    0033-2356
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncepcja teatru jezuickiego i jego znaczenie w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej
    The Concept of the Jesuit Theater and its Importance in the Process of Socialization of School Youth
    Autorzy:
    Charchuła, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40494635.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    teatr jezuicki
    edukacja jezuicka
    socjalizacja
    pedagogia ignacjańska
    aktor społeczny
    Jesuit theater
    Jesuit education
    socjalization
    ignatian pedagogy
    social actor
    Opis:
    CEL NAUKOWY: Celem niniejszego opracowania jest omówienie funkcji, jaką pełni teatr jezuicki w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie: jakie warunki muszą być spełnione, aby teatr jezuicki mógł być skutecznym narzędziem procesu socjalizacji młodzieży szkolnej. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł jest skonstruowany w następujący sposób: Na wstępie ukazano najważniejsze cechy koncepcji teatru jezuickiego. Następnie zarysowano ramy teoretyczne, w jakich analizowane są procesy socjalizacji w świetle nauk społecznych, co wreszcie pozwoliło na określenie najważniejszych wyzwań stających przed szkolnictwem jezuickim w kontekście wykorzystania funkcji socjalizacyjnej działalności teatralnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przedstawionych rozważań wynika, że jest możliwe włączenie działalności teatralnej jako skutecznego narzędzia socjalizacji młodzieży w szkołach jezuickich. Co więcej, wydaje się, że jezuicki model edukacji stanowi adekwatną odpowiedź na zmiany spowodowane procesami globalizacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wnioski, jakie wynikają z przedstawionych analiz, wskazują przede wszystkim na komplementarność procesu edukacji i socjalizacji realizowanej poprzez wykorzystanie narzędzia, jakim jest teatr jezuicki. Tożsamość jezuickiego szkolnictwa wynika w dużym stopniu z przyjęcia całościowej wizji osoby i integralnego modelu formacji. To połącznie edukacji z działalnością teatralną wydaje się trafną receptą na aktualne wyzwania procesu socjalizacji młodzieży szkolnej.
    RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of this study is to discuss the function that Jesuit theater plays in the socialization process of school children. RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main research problem concerns the answer to the question: what conditions must be fulfilled for the Jesuit theater to be an effective tool in the process of socialization of schoolchildren. The analytical-synthetic method of the literature on the subject was used in this paper.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article is structured as follows. In the beginning, the most important features of the Jesuit theater concept are shown. Then, the theoretical framework, in which socialization processes are analyzed in the light of the social sciences, was outlined, what finally enabled to identify the most important challenges facing Jesuit education in the context of exploiting the socialization function of theatrical activities.  RESEARCH RESULTS: The presented considerations lead to conclusion that it is possible to incorporate the theatrical activity as an effective tool for the socialization of the youth in Jesuit schools. Moreover, the Jesuit model of education seems to be an adequate response to the changes caused by the processes of globalization.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The conclusions that arise from the presented analyses indicate, first of all, the complementarity of the process of education and socialization realized through the use of the tool that is the Jesuit theater. The identity of Jesuit education stems to a great extent from the adoption of a holistic vision of the person and an integral model of formation. This combination of education and theatrical activity seems to be the right recipe for the current challenges of the process of socialization of school children
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 33-41
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Włoskie organizacje mafijne jako niepaństwowi aktorzy polityczni
    The Italian mafia organizations as non-state political actors
    Autorzy:
    Niedźwiecki, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233342.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    organized crime
    Italian mafia
    non-state political actor
    social capital
    przestępczość zorganizowana
    włoska mafia
    niepaństwowy aktor polityczny
    kapitał społeczny
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na funkcjonowaniu włoskich organizacji przestępczych w aspekcie politologicznym, których cechą charakterystyczną jest zdobywanie i sprawowanie pozaprawnej władzy nad określonym terytorium, jako warunku wstępnego do osiągania zysków ekonomicznych w wymiarze lokalnym, krajowym i ogólnoeuropejskim. Uzyskując szeroko pojęte wpływy na danym obszarze, mafie – niczym aktorzy polityczni o charakterze niepaństwowym – prowadzą jego eksploatację, wykorzystując swój kapitał społeczny w obrębie mechanizmów gospodarki wolnorynkowej. Aktualnie istotą fenomenu włoskiej przestępczości zorganizowanej jest powstawanie związków między sferą przestępczą a światem polityki, gospodarki oraz instytucji publicznych, czego rezultatem staje się przekształcenie zwykłej działalności kryminalnej w kolejnego, niepaństwowego gracza politycznego, operującego na wielu płaszczyznach na zasadzie procesów ekspansji terytorialnej.
    The article focuses on the functioning of the Italian criminal organizations in the political science aspect, the characteristic feature of which is to gain and exercise outlaw power over a specific territory as a prerequisite for achieving economic profits in local, national and European dimension. Gaining broadly understood influence in a given area, mafias, like non-state political actors, exploit it, using their social capital within the mechanisms of a free market economy. Currently, the essence of the phenomenon of the Italian organized crime is the emergence of links between the criminal sphere and the world of politics, economy and public institutions, which results in the transformation of ordinary crime activity into another, non-state political player, operating at a multiple of level on the basis of territorial expansion processes.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2023, 17; 347-361
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kościół – aktor w przestrzeni publicznej i sferze politycznej
    The Church as an Active Agent in the Public and Political Spheres of Life
    Autorzy:
    Dłuska, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/480428.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
    Tematy:
    Aktor
    Kościół katolicki
    sfera polityczna
    sfera publiczna
    życie publiczne
    active agent
    Catholic Church
    political sphere
    public sphere
    public life
    Opis:
    Autorka artykułu przedstawia Kościół katolicki jako instytucję obecną w życiu publicznym, tj. zarówno w sferze publicznej, jak i politycznej. Wskazuje przy tym na znaczenie każdej z tych sfer. Chcąc pokazać, jak współcześnie powinny przedstawiać się relacje między dwiema instytucjami (tj. między państwem a Kościołem), działającymi w tym samym obszarze (tj. w życiu publicznym), wysunięte wnioski odnosi do wybranych aktów prawnych regulujących stosunki państwo – Kościół w III Rzeczypospolitej Polskiej.
    The author of this article shows the Catholic Church as an institution present in the public and political life. She emphasises the importance of each of these spheres, and aims at demonstrating the rules by which the proper relationship between the two realms (state and church), operating in the same areas of public life today, should be governed. In her conclusions she refers to a number of selected legal acts regulating the relationship between the Polish state and the Church in the Third Polish Republic.
    Źródło:
    Nurt SVD; 2018, 2; 199-214
    1233-9717
    Pojawia się w:
    Nurt SVD
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie aktorów niepaństwowych przez Rosję w konflikcie syryjskim
    Russias use of non-state actors in the Syrian conflict
    Autorzy:
    Mazur, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22446625.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    Syria
    Russia
    Wagner Group
    PMC
    Hezbollah
    Liwa al-Quds
    non-state actor
    Rosja
    Grupa Wagnera
    Liwa al-Kuds
    aktor niepaństwowy
    Opis:
    Zaangażowanie Rosji w konflikcie syryjskim okazało się jednym z elementów szerszego planu uzyskania roli ważnego aktora w nowo powstającym ładzie międzynarodowym. Potencjał Rosji był jednak znacznie mniejszy niż innych mocarstw, potrzebowała zatem specyficznych narzędzi i metod innych niż główni konkurenci. Celem artykułu jest analiza, w jaki sposób Rosja wykorzystała podmioty niepaństwowe do budowy swojej pozycji w Syrii i środowisku międzynarodowym i jakie mogą być implikacje tych doświadczeń w przyszłości.
    Russia's involvement in the Syrian conflict proved to be one element of a broader plan to gain a role as a major actor in the newly emerging international order. Russia's potential proved to be much weaker than other powers, so it needed to create specific tools and methods than its main competitors. The aim of this article was to analyze how Russia used non-state actors to build its position in Syria and in the international environment, and how these experiences might imply for the future.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2023, 22, 3; 201-219
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Process of Becoming a Professional Actor
    Proces stawania się zawodowym aktorem
    Autorzy:
    Zimnica-Kuzioła, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1812198.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    aktor teatralny
    motywacje wyboru zawodu
    znaczący inni
    edukacja teatralna
    theater actor
    motives for choosing a profession
    significant others
    theater education
    Opis:
    The article concerns the process of becoming a professional actor; the author investigates the motivations of young people who decide to study acting. She is particularly interested in the impact of their significant others at various stages of the career path. The text is also an attempt to look at the stereotypes related to education in public theater schools. The empirical basis of the work involves free interviews conducted by the author with actors from Polish public drama theaters (in the period of 2015–2017) as well as journalistic interviews with theater artists published in books and popular monthly magazines in the period of 2011–2016.
    Celem artykułu jest rekonstrukcja procesu stawania się zawodowym aktorem. Autorka stawia pytanie o motywacje, jakie kierują młodymi ludźmi decydującymi się na studiowanie aktorstwa. Interesuje ją także oddziaływanie znaczących innych na różnych etapach drogi prowadzącej do zawodu. Tekst stanowi też próbę przyjrzenia się stereotypom dotyczącym egzaminów wstępnych i edukacji w publicznych szkołach teatralnych. Bazę empiryczną pracy stanowią wywiady swobodne przeprowadzone przez autorkę z aktorami polskich publicznych teatrów dramatycznych (w latach 2015–2017) oraz wywiady dziennikarskie z artystami teatralnymi opublikowane w pozycjach książkowych i popularnych miesięcznikach w latach 2011–2016.
    Źródło:
    Przegląd Socjologii Jakościowej; 2021, 17, 3; 76-95
    1733-8069
    Pojawia się w:
    Przegląd Socjologii Jakościowej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy technika pozbawia nas pracy? Bezrobocie technologiczne w perspektywie teorii aktora-sieci
    Does Technology Deprive Us of Work? Technology−Related Unemployment in an Actor−Network Theory
    Autorzy:
    Afeltowicz, L.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2137322.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    non−human actor
    technology−related unemployment
    the constitution of modernity
    sociotechnical network
    aktor nieludzki
    bezrobocie technologiczne
    konstytucja nowoczesności
    sieć socjotechniczna
    Opis:
    The impact of technological innovations on employment is widely discussed. Debates related to the question of the so-called technology-related unemployment have lasted since the beginning of the 19th century, however, many of its aspects escape economic reflection. Drawing on the Actor-Network theory, the author will point to the processes linked to technology-related unemployment which remain beyond the reach of economics. Starting with the particular conceptions of modernity present in the Actor-Network theory, the author will prove that it is not only technology (as the economic conception of technology-related unemployment implies) but rather a coincidence of social and technological factors that leads to marginalization of people in production and services networks.
    Problem wpływu innowacji technologicznych w dziedzinie produkcji na zatrudnienie jest szeroko dyskutowany w ekonomii. Debaty wokół kwestii tak zwanego bezrobocia technologicznego trwają już od początku XIX wieku, jednakże wiele aspektów tego zjawiska umyka refleksji ekonomicznej. Odwołując się do perspektywy teorii aktora-sieci postaram się wskazać te procesy, związane z bezrobociem technologicznym, które pozostają nieuchwytne dla ekonomii. Wychodząc od rozwijanej w ramach teorii aktora-sieci specyficznej koncepcji nowoczesności, pokażę, że to nie sama technika, jak sugeruje ekonomiczna koncepcja bezrobocia technologicznego, lecz skomplikowany splot czynników społecznych i technologicznych prowadzi do wypierania i marginalizowania ludzi w sieciach produkcyjno-usługowych.
    Źródło:
    Studia Socjologiczne; 2007, 1(184); 107-126
    0039-3371
    Pojawia się w:
    Studia Socjologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marcel Marceau jako rzecznik mimu współczesnego
    Marcel Marceau as the Contemporary Mime Spokesman
    Autorzy:
    Krzyżak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807064.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    aktor
    antropologia teatru
    filozofia
    gest
    identyfikacja
    teatr
    milczenie
    mim
    pantomima
    actor
    anthropology of theater
    gesture
    identification
    mime
    theater
    silence
    pantomime
    philosophy
    Opis:
    Artykuł jest szkicem na temat mimu, formy teatralnej znanej od starożytności, lecz dzisiaj istniejącej w nowej odsłonie. Mim współczesny, powstały na kanwie awangardowych poszukiwań praktyków i teoretyków teatru początków XX wieku, zawdzięcza swą obecną formę twórcom francuskim, takim jak Étienne Decroux, Marcel Marceau i Jean-Louis Barrault. Koncepcja mimu przedstawiona w niniejszej pracy oparta jest na teorii i praktyce Marcela Marceau, mającej szczególny rys filozoficzny. Marceau, poświęcając całe życie propagowaniu idei i techniki mimu współczesnego poprzez spektakle, wywiady i pracę pedagogiczną, stał się jego rzecznikiem na całym świecie. Współcześnie mim to rodzaj teatru, w którym kluczową rolę odgrywają milczenie, stanowiące nowy wymiar ludzkiego istnienia, gdy słowa zawodzą, oraz postać doskonale przygotowanego technicznie aktora-mima, czyniącego na scenie to, co niewidzialne, widzialnym. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano historyczny kontekst mimu. Podjęto również próbę uporządkowania terminologicznego. W drugiej przedstawiono materię mimu współczesnego w aspekcie filozoficznym oraz technicznym na podstawie dokonań Marcela Marceau.
    The article is a sketch of the subject of mime, a theatrical form known since the ancient times, but nowadays existing in a new version. A contemporary mime that came into being based on the research of avant-garde theoreticians and practitioners of the early 20th century theatre owes its current shape to the French artists such as Étienne Decroux, Marcel Marceau, and Jean-Louis Barrault. The presented concept of mime is based on Marceau’s theory and practice—both having a particular philosophical touch. Marceau who dedicated his life to promoting theory and methodology of contemporary mime by means of performances, interviews and teaching has become a mime expert whose work has a timeless quality worldwide. These days mime is becoming a kind of theatre where silence plays the key role and becomes a new dimension of a human being when words fail, and where an actor-mime with perfect technical skills makes the invisible visible on stage The article consists of two parts. The first part outlines a historical context of mime. It also tries to organize its terminology. The second one presents philosophical and technical aspects of contemporary mime on the basis of Marcel Marceau’s work.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 2; 55-75
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Głos jako źródło tożsamości w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia
    Voicing Identities in the Ancient Greek Theatre and the Balinese Shadow Puppet Play
    Autorzy:
    Kocur, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/517913.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
    Tematy:
    performer
    głos
    teatr antyczny
    Wayang Kulit
    teatr balijski
    aktor
    maska
    lalka
    dalang
    rytuał
    voice
    ncient theatre
    Balinese theatre
    actor
    masque
    puppet
    ritual
    Opis:
    I will discuss the main strategies used by the “invisible” actors to voice the identities of the characters in ancient Greek theatre, and in Wayang Kulit, Balinese shadow puppet theatre. Of course, these two traditions are very different. A Greek actor, covered by a costume and a mask, acted directly in front of the audience and moved his whole body while voicing the character. Balinese puppet master has to act from behind the screen and he moves only his hands. The Greek actor gave voice to one mask at a time; the Balinese puppeteer produces voices of each of the many characters in the play. But there is something the Greeks and the Balinese may have in common: in both performative traditions voice seems to be separated from the physical person. I will argue that it is this separation that enhances and problematizes the construction of gender as well as stimulates the audience to emotionally participate in the performance.
    W artykule omawiam sposoby używania głosu do konstruowania tożsamości osoby dramatu przez „niewidzialnych” aktorów w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia, Wayang Kulit. Tradycje te są oczywiście bardzo odmienne. Artysta grecki, ukryty pod kostiumem i maską, działał bezpośrednio na oczach olbrzymiej widowni i użyczał swój głos jednej tylko postaci. Artysta balijski siedzi po turecku oddzielony od widzów ekranem i sam jeden użycza głosu każdej lalce animowanej przez siebie w scenie. W obu tych tradycjach głos zdaje się być oddzielony od fizycznej osoby performera. Postaram się dowieść, że to oddzielenie pogłębia i problematyzuje konstrukcje płci, a zarazem stymuluje publiczność do bardziej emocjonalnego uczestniczenia w performansie.
    Źródło:
    Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 20-29
    1898-3901
    Pojawia się w:
    Tematy z Szewskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Once again about Vlast’s Labyrinths as a historical precedent in the formation of national artistic prose
    Jeszcze raz o Labiryntach Vlasta jako historycznym precedensie w kształtowaniu się narodowej prozy artystycznej
    Яшчэ раз пра Лабірынты Власта як гістарычны прэцэдэнт у станаўленні нацыянальнай мастацкай прозы
    Autorzy:
    Chukichova, Nadzeya
    Bahdzevich, Anatol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29430759.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
    Tematy:
    author
    narration
    narrator
    discourse
    focalization
    actor
    character's nomination
    opowiadanie
    dyskurs
    fokalizacja
    aktor
    nominacja postaci
    autor
    аўтар
    аповед
    наратар
    дыскурс
    факалізацыя
    актар
    персанажная намінацыя
    Opis:
    The article investigates the specificity of narrative solutions in Labyrinths – the most surprising among Vaclau Lastousky’s works, which has no analogues in the Belarusian literature of that time. A number of significant examples are analyzed (the first encounter’s event, invisible publisher’s existence, the play by paratext etc.), which are the direct evidence of attempts of conscious “implementation” of internal dialogic possibilities of artistic expression as well as of author’s idea of polysubject narration creating. Among the author’s active use of polyphonic statement dialogized text constructions in a continuous discourse of an I-narrator are studied, as well as the change of observation focus on different narration sections and relatively developed characters nomination system. Thus, the “Labyrinths” should be attributed as the story, in which for the first time for Belarusian literature a completely new author’s strategy of a literary work composing is revealed.
    Artykuł analizuje specyfikę rozwiązań narracyjnych w “Labiryntach” – najbardziej nieoczekiwanej opowieści w twórczości Wacława Łastowskiego, niemającej odpowiednika w ówczesnej literaturze białoruskiej. Analizie poddano szereg przykładów ilustracyjnych (wydarzenie pierwszego spotkania z bohaterem, istnienie niewidzialnego “wydawcy”, zabawa z paratekstem itp.), które bezpośrednio świadczą o próbie świadomego “wdrożenia” możliwości wewnętrznej dialogiczności słowa artystycznego i autorskiej inicjatywy stworzenia wielosubiektywnej narracji. Do wyznaczników aktywnego posługiwania się przez autora mową polifoniczną zaliczają się dialogizowane konstrukcje tekstowe w ciągłym dyskursie narratora, zmiana skupienia obserwacyjnego na tym czy innym segmencie narracji oraz stosunkowo rozwinięty system nominacji postaci. Tym samym “Labirynty” należy przypisać opowieści, w której po raz pierwszy w warunkach białoruskiego procesu literackiego objawia się zasadniczo nowa autorska strategia konstruowania dzieła sztuki.
    У артыкуле даследуецца спецыфіка апавядальных рашэнняў у Лабірынтах – самай нечаканай аповесці ў творчасці Вацлава Ластоўскага, якая не мае аналагаў у беларускай літаратуры свайго часу. Аналізуецца шэраг паказальных прыкладаў (падзея першай сустрэчы з персанажам, існаванне нябачнага “выдаўца”, гульня паратэкстам і інш.), якія наўпрост сведчаць пра спробу свядомага “ўкаранення” магчымасцяў унутранай дыялагічнасці мастацкага слова і пра аўтарскую ініцыятыву стварэння полісуб’ектнага аповеду. Сярод маркераў актыўнага выкарыстання аўтарам шматгалосага выказвання разглядаюцца дыялагізаваныя тэкставыя канструкцыі ў суцэльным дыскурсе я апавядальніка, змена назіральнага фокуса на тым ці іншым адрэзку нарацыі і адносна развітая сістэма персанажных намінацый. Такім чынам, Лабірынты варта атрыбутаваць як аповесць, дзе ўпершыню праяўляе сябе прынцыпова новая ва ўмовах беларускага літаратурнага працэсу аўтарская стратэгія пабудовы мастацкага твора.
    Źródło:
    Acta Albaruthenica; 2023, 23; 111-122
    1898-8091
    Pojawia się w:
    Acta Albaruthenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Istota teatru
    The Essence of the Theatre
    Autorzy:
    Kaczmarek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807434.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teatr
    dramat
    antropologia teatru
    relacja
    teodramatyka
    persona
    personalizm
    osoba
    aktor
    rola
    scena
    theatre
    drama
    theatre anthropology
    relationship
    theo-drama
    personalism
    person
    actor
    role
    scene
    Opis:
    Autor artykułu wychodząc z założenia, że teatr już w starożytnej Grecji był związany ze współuczestnictwem osób tworzących społeczność polis, postuluje by także we współczesnym spojrzeniu na teatr uwzględnić koncepcję człowieka, który tworzy teatr i który do niego przychodzi. Relacyjny wymiar teatru istnieje od starożytności, gdy był on związany z polityczną i religijną funkcją jednoczącą społeczeństwo,  aż do współczesnej koncepcji teatru,  jako sztuki autonomicznej. Najważniejsza konsekwencja wynikającą z tego zestawienia (teatr i antropologia) ukazuje sztukę teatru jako miejsce formowania się koncepcji świata jako spektaklu (propozycje H. U. von Balthasara i H. Gouhier’a, J. Tischnera, A. Krąpca). Widz może odnaleźć na scenie metaforyczny obraz własnego życia, ogólny los człowieka jako istoty tragicznej, rozpiętej między życiem a śmiercią. Niezależnie od rodzaju realizowanego na scenie dzieła (komedia, tragedia, farsa) istotą teatru jest zawsze relacja między aktorem i widzem. Autor wskazuje także na genezę powstania teatru, pojęcie aktora, gry, roli, sceny oraz udziału widza. Ponieważ teatr jako sztuka nie ma utrwalonej formy, realizuje się w konkretnym czasie realizacji spektaklu (in statu nascendi), wymaga dlatego obecności odbiorcy w całym procesie swego trwania. Jest z tego powodu sztuką w swej istocie personalistyczną. Spektakl, o ile nie jest odbierany w kategoriach osobowych, przestaje być teatrem, a staje się widowiskiem pozbawionym relacji osobowych.
    The author of the article, assuming that the theatre, already in Ancient Greece, was connected with co-participation of persons constituting the community of polis, calls for equal recognition of the idea of man, who creates the theatre and who visits it, in the contemporary outlook upon the theatre.     The relational dimension of the theatre has existed since antiquity when it was strictly connected with a political and religious function uniting the community and reached the point of contemporary perception of the theatre as an independent art. The most crucial outcome resulting from the combination (theatre and anthropology) shows the art of theatre as a place of forming the conception of the world as a performance (suggestions of H.U. von Balthasar and of H. Gouhier, of J. Tischner, of A. Krąpiec). On the stage, theatre audience can find a metaphorical image of his or her life, of general fate of a man portrayed as a tragic being, suspended between life and death. Independently of the kind of performance given on the stage (comedy, tragedy, farce), a relation between the actor and theatre audience is a clue issue of the theatre. The author also shows the genesis of theatre formation, outlines the notion of the actor, stage acting, theatre roles, scenes and of theatre audience participation. Because the theatre as an art form does not have a stiff pattern, it acquires its shape at a concrete point of time during the stage performance (in statu nascendi). Therefore it requires the presence of theatre audience throughout the whole time of its duration. Because of that aspect, it is fundamentally personalistic at its roots. If a stage performance is not viewed on the grounds of personalistic categories, it stops being called the theatre and turns into a show devoid of personalistic relationships.  
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2011, 2; 89-107
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chorea – próba odwrotu czy… powrót?
    Autorzy:
    Bartosiak, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/973930.pdf
    Data publikacji:
    2012-06-01
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    theatre anthropology / antropologia teatru
    ‘theatre of an attempt’ / „teatr proby”
    theatrical experience / doświadczenie teatralne
    actor / aktor
    performer
    spectator-participant / widz-uczestnik
    processual montage principle / procesualna zasada montażowa
    Opis:
    The article presents an analysis of selected elements of the Chorea Theatre Association play entitled Grotowski - An Attempt to Retreat. The discussion starts with the mutual relations between a series of ideas in contemporary theatrological discourse: the performance, the actor-performer and the actor-character. In the course of the argument, the categories ‘theatre of an attempt’ and ‘processual montage principle’ are introduced and used in the context of the issues involved in theatrical events and experiences. The first term refers to the contemporary theatrical practice of treating a theatre event as a sort of anthropological experiment, and the second refers to the compositional technique characteristic of this approach. The ‘theatre of an attempt’ formula, as a situation of confrontation in the tripartite structure of actor, viewer and stage-action reality, allows the anthropological dynamic of the theatre event, whose integral component is the mental activity of the spectator, to be captured. The ‘processual montage principle’ relates not only to the construction of the spectacle and the actor’s actions, but also to the attitudes and actions of the cognitive spectator, who, in participating in the theatrical process of becoming must himself attempt an imaginative reflection of this process. In conclusion, an interpretation of the play in the context of the ‘Everyman’ morality tradition is suggested.
    Źródło:
    Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 2; 53-69
    2300-195X
    Pojawia się w:
    Kultura i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Im dłużej tym „bezpartyjniej”? Włodarze dużych miast w wyborach 2002–2018
    The longer this „non-partisan”? Elections of leaders of Polish major cities in the 2002–2018
    Autorzy:
    Drzonek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616330.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    reelections of mayor of city
    incumbents
    political parties
    as like nonpartisan actor
    personalization of local elections
    reelekcje prezydenta miasta
    inkumbent
    partie polityczne
    aktor niby-bezpartyjny
    personalizacja wyborów lokalnych
    Opis:
    The subject of the research undertaken in the article are the competitions (in the years 2002–2018) for the position of the mayor of the city in 19. Polish cities. The main goal was to find answer for the question: was party affiliation promoted incumbents or rather favored the alternation of power in the cities. The position of political parties was examined on the basis of two criteria. The first one was the number of incumbents affiliated with political parties. Another was the number of participants in the mayor’s competitions who obtained the second result after the winner. In the examined cities 60. reelection cases were recorded – in the majority there were nonpartisan incumbents. In 16 cases of power alternation, however, the candidates of political parties dominated. In the years 2002–2018 in all cities there were exactly 95 elections (19 cities x 5 elections) – in as many as 74 of them the main rivals of the winners were the candidates of political parties. The research has shown that the multi-years incumbency were favored outside the party, and – on the other hand – the political parties played a greater role in the changes of the mayors of cities.
    Przedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja prezydencka w 19. polskich miastach w latach 2002–2018. Ich celem było sprawdzenie czy afiliacja partyjna częściej towarzyszyła prezydentom miast, którzy dokonywali reelekcji, czy też raczej sprzyjała alternacji władzy. Pozycję partii politycznych badano na podstawie dwóch kryteriów: liczby reelekcji prezydentów afiliowanych z partiami oraz liczby pretendentów partyjnych, którzy uzyskiwali drugi wynik po zwycięzcach. W badanych miastach odnotowano 60 przypadków reelekcji – dominowali w nich inkumbenci pozapartyjni. W 16. przypadkach alternacji władzy dominowali natomiast kandydaci partii politycznych. Na 95 przypadków elekcji lat 2002–2018 w aż 74. z nich głównymi rywalami zwycięzców byli kandydaci partii politycznych. Badanie wykazało zatem, że wielokadencyjności prezydentów sprzyja pozapartyjność, a partie polityczne odgrywają większą rolę w alternacjach władzy.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2019, 2; 123-140
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The dark side of governance or on the shortcomings of governance networks
    Słabe strony współzarządzania albo o ograniczeniach sieci rządzenia
    Autorzy:
    Żabiński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/904264.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie, Małopolska Szkoła Administracji Publicznej
    Tematy:
    governance
    networks
    self-organizing inter-organizational networks
    network governance
    trust
    actor in the political process
    współzarządzanie
    sieci
    samoorganizujące się międzyorganizacyjne sieci
    rządzenie
    rządzenie sieciowe
    zaufanie
    aktor procesu politycznego
    Opis:
    The article deals with the issue of shortcomings of governance. The author presents and discusses the fundamental limitations of governance networks. To that end, he focuses on the issues of trust and communication between network members, network transparency and accountability as well as the problems of management and coordination within a network. He also reviews the impact of governance networks on increasing social inequality.
    Tekst poświęcony jest kwestii słabych stron współzarządzania. Podjęto w nim próbę przedstawienia i omówienia podstawowych ograniczeń sieci rządzenia. W tym celu przedstawione zostały problemy zaufania i komunikacji między podmiotami sieci, transparentności i rozliczalności sieci oraz kwestie kwestię kierowania i koordynacji w sieci, w artykule zaznaczono również kwestię wpływu współzarządzania sieciowego na problem narastających nierówności społecznych.
    Źródło:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance; 2014, 4(30); 47-55
    1898-3529
    2658-1116
    Pojawia się w:
    Zarządzanie Publiczne / Public Governance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przedstawiciele zawodów scenicznych w świetle dokumentów wczesnochrześcijańskich synodów (IV-V w.)
    Autorzy:
    Piechocka-Kłos, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040952.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Schauspieler
    Mime
    Zirkuskutscher
    Synode
    frühes Christentum
    römisches Kaisertum
    Geschichte des Altertums
    actor
    mime
    circus driver
    synod
    early Christianity
    Roman Empire
    ancient history
    aktor
    mim
    woźnica cyrkowy
    wczesne chrześcijaństwo
    cesarstwo rzymskie
    historia starożytna
    Opis:
    Formy i środki teatralnego wyrazu w antycznej kulturze rzymskiej, obfitując różnorodnością form  artystycznych, miały doskonałe warunki do rozwoju. Kulturowa działalność człowieka w naturalny sposób stworzyła potrzebę uprawiania zawodów scenicznych. W niniejszej publikacji przedstawiono szczegółową analizę postanowień synodów zwoływanych i obradujących w I V i V wieku n.e. oraz dokładnie przywołano ich treści, względem aktorów, mimów i woźniców cyrkowych. Powodem takiego zarysu badań jest wspólna dlatych wszystkich zawodów klasyfikacja ogólnie ich określająca jako przedstawicieli sztuk scenicznych. Analizie w tej kwestii poddano m.in. kanony ogłoszone w E lwirze (306), Arles (314), Kartaginie (15 VI 401), Hipponie (427) oraz ponownie w Arles (442–506). W celu pełniejszego ukazania przywołanego w temacie zagadnienia omówiono również sytuację przedstawicieli sztuk scenicznych na przykładzie aktorów w rzymskim prawie publicznym. 
    Forms and means of theatrical expression in ancient Roman culture, abounding in the diversity of artistic forms, had perfect conditions for development. The cultural activity of man has naturally created the need for stage performances. This publication presents a detailed analysis of the provisions of the synods summoned and debating in the 4th and 5th centuries, A.D. T heir content was carefully referenced, in relation to actors, mimes and circus drivers. The reason for such an outline of research is the classification common to all these professions generally describing them as representatives of performing arts. The analysis on this matter was subjected, inter alia, to canons proclaimed in Elvira (306), Arles (314), Carthage (15 June 401), Hippo (427) and again in Arles (442–506). In order to more fully illustrate the issue cited in the subject, the situation of  representatives of performing arts was also discussed on the example of actors in Roman public law and a short description of the history of synods in the ancient Church was presented.
    Die mannigfaltigen Formen und Mittel des theatralen Ausdrucks konnten sich in der antiken römischen Kultur sehr gut entwickeln. Die kulturelle Aktivität des Menschen erzeugte natürlicherweise das Bedürfnis, Bühnenberufe auszuüben. Im folgenden Artikel wird die detaillierte Analyse der Synodenbeschlüsse aus dem 4. und 5 Jh. durchgeführt, indem Texte benannt werden, die Schauspieler, Mime und Zirkuskutscher betreffen. Das Auswahlkriterium ist die für all diese Personen gemeinsame Bezeichnung als Vertreter derBühnenberufe. Es wurden u.a. die entsprechenden Canones der Synode in Elvira (306), Arles (314), Karthago (15 VI 401), Hippone (427) und wiederum Arles (442–506) analysiert. Um das Titelproblem ausführlich zu skizieren wurde auch die Situation der Vertreter der Bühnenberufe am Beispiel der Akteure im römischen öffentlichen Recht besprochen. Es wurde auch kurz die Entwicklungsgeschichte der Synode in der alten Kirche skizziert.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2019, 14; 89-102
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Peculiarities, Models and Problems of Interaction of International Non-Governmental Organisations With Other International Actors in Ensuring Peace and Security
    Specyfika, modele i problemy współpracy międzynarodowych organizacji pozarządowych z innymi podmiotami międzynarodowymi w kontekście zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa
    Autorzy:
    Kruchinina, Oksana
    Dorosh, Lesia
    Ilnytska, Uliana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30147196.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    international non-governmental organisation
    international security
    problems of cooperation of international actors in the security area
    international actor
    UN
    międzynarodowa organizacja pozarządowa
    bezpieczeństwo międzynarodowe
    problemy współpracy podmiotów międzynarodowych w obszarze bezpieczeństwa
    aktor międzynarodowy
    ONZ
    Opis:
    The efficiency and effectiveness of the international non-governmental organisations (INGOs) in ensuring peace and security as relevant and growing only in dynamic interaction and cooperation with other international actors (international governmental organisations, non-governmental actors, and civil society institutions) have been justified. The features, models and problems of interaction of INGOs with other international actors in maintaining peace, stability and security, solving and preventing modern security challenges of the international system have been comprehensively studied. Such interaction and coordination of the efforts of INGOs and other international actors is viewed through the prism of expanding the areas of competence of non-governmental international organisations and increasing their activity in various areas. Some examples of an active involvement of non-governmental organisations in the activities of the UN (and its structures), NATO, OSCE, CoE, EU are given. Challenges of the interaction of governmental and non-governmental sectors in the international arena are analysed. International non-governmental actors, being independent (mostly) of their governments and officials of other international structures, are emphasised to have the opportunity to respond to strategic security challenges quickly and effectively, update public opinion, and mobilise the international community to address security issues at the regional and global levels.
    Celem artykułu jest udowodnienie, iż sprawność i skuteczność międzynarodowych organizacji pozarządowych (INGO) w zapewnianiu pokoju i bezpieczeństwa wymaga ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi (międzynarodowymi organizacjami rządowymi, podmiotami pozarządowymi i instytucjami społeczeństwa obywatelskiego). W artykule dokonano analizy cech, modeli oraz problemów interakcji organizacji pozarządowych z innymi aktorami międzynarodowymi niezbędnymi w utrzymaniu pokoju, stabilności i bezpieczeństwa oraz rozwiązywaniu i zapobieganiu współczesnym wyzwaniom zagrażającym bezpieczeństwu systemu międzynarodowego. Taka interakcja i koordynacja wysiłków organizacji pozarządowych i innych aktorów międzynarodowych została ujęta przez pryzmat poszerzania obszarów kompetencji międzynarodowych organizacji pozarządowych i zwiększania ich aktywności w różnych obszarach. Podano przykłady aktywnego zaangażowania organizacji pozarządowych w działalność ONZ (i jej struktur), NATO, OBWE, Rady Europy oraz UE. W artykule przeanalizowano wyzwania jakie powstają w trakcie interakcji sektora rządowego i pozarządowego na arenie międzynarodowej. Podkreśla się, że międzynarodowe podmioty pozarządowe, będące (w większości) niezależne od swoich rządów i urzędników innych struktur międzynarodowych, mają możliwość szybkiego i skutecznego reagowania na strategiczne wyzwania bezpieczeństwa, informowania opinii publicznej i mobilizowania społeczności międzynarodowej do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa na poziomie regionalnym i globalnym.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 211-225
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Participation of Children in Social Research. Introduction to The Issue
    Partycypacja dzieci w badaniach społecznych wprowadzenie do zagadnienia
    Autorzy:
    Zalewska-Królak, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041179.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    partycypacja dzieci w badaniach
    sprawstwo
    dziecko jako aktywny aktor społeczny
    badania dzieci
    badania z dziećmi
    formy partycypacji
    narzędzia partycypacyjne
    childhood studies
    nowa socjologia dzieciństwa
    participation of children in research
    agency
    child as an active social actor
    child research
    research with children
    forms of participation
    participatory tools
    new sociology of childhood
    Opis:
    The perspective of childhood studies has existed in science since the 1990s. Currently, it is considered as a paradigm. The article concerns one of the assumptions of this theoretical orientation – the participation of children in research. The analysis of the concept includes both positive and critical stances expressed in the subject literature. The text contains an analysis of the main assumptions of childhood studies and their relationship to the participatory approach to research. Moreover, it presents types of participatory research with children, considering the degree of their participation. The article refers to numerous examples of both research and specific techniques applied.  
    Perspektywa childhood studies istnieje w nauce od lat 90. Obecnie uznawana jest za paradygmat. Artykuł dotyczy jednego z założeń tej orientacji teoretycznej – partycypacji dzieci w badaniach. Analiza pojęcia uwzględnia zarówno pozytywne, jak i krytyczne głosy pojawiające się w literaturze przedmiotu. Tekst zawiera analizę głównych założeń childhood studies oraz ich powiązania z partycypacyjnym podejściem do badań. Ponadto prezentuje rodzaje partycypacyjnych badań z dziećmi z uwzględnieniem stopnia uczestnictwa. Artykuł zawiera liczne przykłady zarówno przeprowadzonych badań, jak i konkretnych technik.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2020, 74; 75-93
    0208-600X
    2353-4850
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-45 z 45

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies