Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "„Arabska Wiosna”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-97 z 97
    Tytuł:
    Jemeńskie pragnienie demokracji - pomiędzy Arabią Szczęśliwą a terroryzmem. Przemiany polityczne i społeczne w Jemenie AD 2011
    The Yemeni Desire for Democracy - between ‘Happy Arabia’ and Terrorism. Political and Social Transformations in Yemen in 2011
    Autorzy:
    Siadkowski, Adrian K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615973.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Yemen
    Arabska Wiosna
    Jemen
    Opis:
    Yemen offers an excellent example of Orthodox Islam directly associated with the political situation of the state. In Yemen, Islam is the predominant state religion, subscribed to and practiced by a majorityof the society. Yemen is also an Arab country located in the vicinity of the most important Islamic place of worship - Mecca. It maintains certain tangible cultural symbols, such as khat, the cultivation of which significantly contributes to economic regression in agriculture, and in the social realm ostracizes those individuals who do not use it. Another, apparently contemporary, albeit surely infamous and undesirable, symbol of Yemen is the presence of Islamic extremism and terrorism. The rich history of Yemen, which used to be named ‘Happy Arabia’, brings to one’s mind the pictures of the fairytale-like existence of a society ruled by the magnificent Bilquis, the Queen of Sheba. From the historical perspective, Yemen can be seen through the story of the Queen of Sheba meeting King Solomon, as a country of fair government. The political present is far from being so bright. The division of Yemen into two independent states reunited in 1990 under the authoritarian rule of Al Saleh, triggered tensions leading to civil war. It was an unarguable benefit of Saleh’s Arab nationalism that he united North and South Yemen into the single organism of the Republic, but he failed to obliterate socio-political divisions. These divisions came to a head in 2011 when the Arab Spring led to society demanding changes that have ultimately benefited new ‘actors’.
    Jemen jest doskonałą egzemplifikacją ortodoksji islamskiej mającej bezpośrednie konotacje z sytuacją polityczną państwa. Jest to kraj, w którym islam jest dominującą religią państwową wyznawaną i praktykowaną przez większość społeczeństwa. Jest także krajem arabskim, w bliskości najważniejszego dla muzułmanów miejsca kultu - Mekki. Posiada swoiste namacalne kulturowe symbole takie jak khat, którego uprawa przyczynia się w zasadniczy sposób do regresu gospodarczego w obszarze rolnictwa, a w sferze społecznej powoduje izolację tych jednostek, które go nie zażywają. I wreszcie, co wydaje się być także współczesnym symbolem Jemenu, choć z pewnością niechlubnym i niepożądanym - nie jest wolne od zjawiska islamskiego ekstremizmu i terroryzmu. Bogata historia Jemenu, zwanego niegdyś Arabią Szczęśliwą może przywoływać na myśl obrazy o bajecznym życiu tego społeczeństwa pod panowaniem wspaniałej Bilkis, Królowej Saby. Może zatem Jemen w starożytnej perspektywie jawić się przez historię spotkania Królowej Saby z Królem Salomonem jako kraj sprawiedliwych rządów. Współczesność polityczna nie przedstawia się w jaskrawych barwach. Podział Jemenu na dwa niezależne organizmy państwowe, scalone w 1990 r. pod autorytarnymi rządami Alego Saleha powodował napięcia, włącznie z wojną domową. I choć niewątpliwą zasługą wynikłą z arabskiego nacjonalizmu Saleha było połączenie Jemenu Północnego i Południowego w jeden organizm - Republikę, to podziały polityczno-społeczne pozostały. Kulminacja przypadła na rok 2011, kiedy to na fali „Arabskiej Wiosny” społeczeństwo domagało się zmian, choć beneficjentami ostatecznymi zostali również nowi „gracze” destabilizująco wpływając na bezpieczeństwo w regionie.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 315-334
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filmowy zapis Arabskiej Wiosny
    A Film Record of the Arab Spring
    Autorzy:
    Radkiewicz, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340620.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Samar Yazebek
    Arabska Wiosna
    Arab Spring
    Opis:
    Termin Arabska Wiosna odnosi się do masowych protestów w krajach Afryki Północnej oraz na Bliskim Wschodzie w 2011 i 2012 r., kiedy w jednych państwach doszło do upadku reżimów lub aktywizacji opozycji, w innych do konfliktów zbrojnych. Wydarzeniom tym poświęcone są filmy fabularne i dokumentalne z Egiptu oraz Syrii, pokazujące z indywidualnej, osobistej perspektywy genezę i przebieg Arabskiej Wiosny oraz jej konsekwencje. Zestawienie różnorodnych poetyk i tematów filmowych pozwala dostrzec społeczny wymiar zdarzeń, których bohaterami są zwykli ludzie, rodziny, kobiety, młodzi aktywiści, zaangażowani w rewolucję. Tekst ukazuje różne obrazy Arabskiej Wiosny, obejmujące pełen napięcia klimat przed jej wybuchem, euforię rewolucyjnych działań oraz tragizm wojskowej interwencji, która w Syrii doprowadziła do wojny domowej. W przeprowadzonej analizie wybranych filmów, oprócz opracowań naukowych, zostały wykorzystane książki Samar Yazebek, syryjskiej pisarki, która opisała doświadczenia rewolucyjne i wojenne z perspektywy aktywnej uczestniczki.
    The term Arabic Spring refers to mass protests in North African countries and the Middle East in 2011 and 2012, when in some countries the regimes collapsed or the opposition was activated, whilst in other they resulted in armed conflicts. Feature and documentary films from Egypt and Syria, showing the genesis and course of the Arab Spring and its consequences from an individual, personal perspective are devoted to these events. A list of various poetics and film themes reveals the social dimension of events whose heroes are ordinary people, family, women, young activists involved in the revolution. The text shows various images of the Arab Spring, including a tense atmosphere before its outbreak, the euphoria of revolutionary actions and the tragic nature of military intervention that led to civil war in Syria. In the analysis of selected films, apart from scientific studies, books by Samar Yazebek, a Syrian woman writer who described revolutionary and military experiences from the perspective of an active participant, were used.
    Źródło:
    Kwartalnik Filmowy; 2019, 105-106; 188-204
    0452-9502
    2719-2725
    Pojawia się w:
    Kwartalnik Filmowy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arab Spring Countries Two Years After the Revolution: Economic Aspects, Background, Consequences, Forecasts
    Państwa Arabskiej Wiosny dwa lata po rewolucji. Kondycja ekonomiczna, szanse i zagrozenia
    Autorzy:
    Łukaszewicz, Adriana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506113.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Arabska Wiosna
    przejście
    Afryka Północna
    rozwój gospodarczy
    Opis:
    Artykuł analizuje transformację ustrojową państw po Arabskiej Wiośnie: Egiptu, Tunezji, Libii i Syrii. Opisuje obecną sytuację gospodarczą i proces transformacji oraz perspektywy na najbliższą przyszłość. Kraje te są bowiem na etapie anarchii lub zmiany paradygmatu systemowego, stare zasady zostały obalone, pojawili się nowi gracze polityczni, ale ich pozycja nie jest jeszcze ustalona, społeczeństwa wciąż tkwią w fazie przejściowej.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2013, 3; 53-72
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Ongoing Challenge of Pressure Groups in the 2011 Events of the Middle East
    Społeczne grupy nacisku a wydarzenia na Bliskim Wschodzie w 2011 r.
    Autorzy:
    Abudayeh, Saad
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505873.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    społeczne grupy nacisku
    partie polityczne
    Arabska Wiosna
    Opis:
    Wydarzenia na Bliskim Wschodzie w 2011 r. nie miały precedensu w historii świata arabskiego. Zmiany polityczne, które nastąpiły w następstwie tych wydarzeń w takich krajach, jak Egipt, Tunezja, Jemen, Syria czy Algieria, zostały bowiem wymuszone oddolnie przez niezorganizowane masy społeczne, a nie – jak do tej pory – przez partie polityczne. Społeczeństwa odegrały rolę bezpośrednich grup nacisku na elity władzy. W odróżnieniu od partii politycznych społeczne grupy nacisku nie zamierzały przejąć władzy; nie miały kadry przywódczej ani etatowych pracowników. Nie otrzymywały też żadnego wsparcia finansowego z zagranicy. Presja na władze ze strony społeczeństwa okazała się bardziej skuteczna w przeprowadzeniu reform niż działalność partii politycznych. Społeczne grupy nacisku są ciągle aktywne w państwach arabskich, a problemy społeczne, będące źródłem ich aktywności, są nadal nierozwiązane.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2014, 3; 123-130
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bahrajn – wewnętrzne uwarunkowania protestów na wyspie.
    Bahrajn – inner conditions for uprisings on the island.
    Autorzy:
    Tonta, Rachela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441404.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Bahrajn
    szyici
    Arabska Wiosna
    Bahrain
    Shias
    Arab Spring
    Opis:
    Protesty w Bahrajnie, które rozpoczęły się 14 lutego 2011 roku, w rocznicę przyjęcia Karty Działania Narodowego w ogólnonarodowym referendum, spotkały się ze zdecydowanie mniejszym zainteresowaniem zarówno ze strony przywódców państw Zachodu, jak i społeczności międzynarodowej niż wydarzenia, które od grudnia 2010 roku rozgrywały się między innymi w krajach Afryki Północnej. Powody wybuchu społecznego niezadowolenia wydawały się nie do końca zrozumiałe dla zewnętrznych obserwatorów. Próbowali oni poznać je na podstawie analizy ekonomicznych wskaźników, które w okresie poprzedzającym Arabską Wiosnę były zdecydowanie bardziej korzystne dla Bahrajnu niż pozostałych krajów, gdzie doszło do masowych demonstracji. Celem artykułu jest zatem zwrócenie uwagi na wewnętrzne przyczyny wybuchu protestów w Bahrajnie w perspektywie historycznej, analiza ich przebiegu i wysuwanych przez grupy opozycyjne żądań, oraz próba oceny, jakie są szanse rozwiązania tego wieloletniego konfliktu w najbliższej przyszłości.
    Bahraini uprisings, which broke out on 14 February 2011 during the anniversary of the National Action Charter referendum, were met with much lower interest from Western leaders and international societies than events taking place since December 2010 in North Africa, among others. Sources of social discontent were not entirely clear to outward observers who based their opinion on the analysis of economic data which, at the time before the Arab Spring, were much more optimistic for Bahrain than for other countries where mass demonstrations had been taking place. The aim of the paper is, therefore, to draw attention to historical perspective on inner causes of Bahraini uprisings, a time course analysis or else opposition demands. It also attempts to provide proposals for the resolution of the year-long conflict in the nearest future.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 101-114
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabia Saudyjska wobec Arabskiej Wiosny
    Saudi Arabia’s Reaction to the Arab Spring
    Autorzy:
    Pohl, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616486.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Saudi Arabia
    Arab Spring
    Arabia Saudyjska
    Arabska Wiosna
    Opis:
    The Arab Spring has led to a number of political changes in many states of North Africa and the Middle East. Elsewhere, it has led to internal conflicts and mass protests. It has triggered transformations, which all autocratic leaders in the Arab world should fear, as well as witnessed international rivalry for power. Saudi Arabia is one of the clearest examples of this. It might seem that this conservative, absolute monarchy is particularly susceptible to the radical protests of crowds demanding political changes. Simultaneously the state, which aims to play the role of a regional power, competing for this position against Iran, has had to take a stance and engage in the events in the region. Pacifying internal protests, Saudi Arabia resisted the Arab Spring on its territory. By contrast, beyond its borders it has supported either the protesters or ruling regimes depending on its current political interests. These interests are dictated by the rivalry against Iran, and rely on defending its spheres of influence (Bahrain, Egypt, Jordan, Tunisia) while displacing Iranian ones (Syria, Yemen).
    Arabska Wiosna spowodowała szereg przemian politycznych w wielu państwach Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu. W innych doprowadziła do wewnętrznych konfliktów i masowych protestów. Stała się impulsem do zmian, których powinni obawiać się wszyscy autorytarni przywódcy świata arabskiego, jak również areną ścierania się międzynarodowych interesów. Szczególnie wyraźne jest to na przykładzie Arabii Saudyjskiej. Wydawać by się mogło, że właśnie ta konserwatywna monarchia absolutna jest narażona na gwałtowane protesty i wystąpienia tłumów, domagających się przemian. Jednocześnie państwo, chcące odgrywać rolę mocarstwa regionalnego i rywalizujące o nią z Iranem, musiało ustosunkować i zaangażować się w wydarzenia zachodzące w regionie. Arabia Saudyjska, tłumiąc wewnętrzne protesty, oparła się arabskiej wiośnie na swoim terytorium. Z kolei poza swoimi granicami wspierała (wspiera) bądź to protestujących, bądź panujący reżim, uzależniając swoje poparcie i działania od bieżących celów politycznych. Te z kolei dyktowane są rywalizacją z Iranem i polegają na obronie własnych sfer wpływu (Bahrajn, Egipt, Jordania, Tunezja) i wypieraniu z regionu Iranu (Syria, Jemen).
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 143-157
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jemen – zapomniany aktor Arabskiej Wiosny
    Yemen – a Forgotten Actor of the Arab Spring
    Autorzy:
    Raubo, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615971.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Sanaa
    Yemen
    Arab Spring
    Jemen
    Saleh
    Arabska Wiosna
    Opis:
    Modern Yemen is one of the key states in all the geopolitical games in the Middle East. Yet in the comprehensive outlook on the Arab Spring revolutions which spread over the MENA region in 2011, Yemen has been a kind of forgotten actor. The radically increased activity of the AQAP terrorist group, however, coupled with the potential danger of being divided into two or even more independent states, has been a clear impulse for taking a new look at the Yemeni situation following president A. A. Saleh’s resignation. First of all, the author of this paper briefly describes the background of the most important historical issues of Yemen and their implications for current political dialogue. Next, how the Arab Spring developed in this poorest Arabic state is shown. Finally, the paper concentrates on the chances and main obstacles in the peaceful transition between the old regime and the new government in 2012 and 2013. It has to be underlined that foreigners especially need to realize the specific nature of the Yemen National Dialogue, because such a path to normalization might be a great solution for all the crises in this permanently unstable region. The potential failure of political agreements will be the first sign of a new, dangerous wave of chaos and the creation of new, large safe havens for terrorists or pirates, as in nearby Somalia.
    Współczesny Jemen jest jednym z kluczowych państw w strukturze geopolitycznej Bliskiego Wschodu. Aczkolwiek w całościowej wizji rewolucji, określanych obecnie jako Arabska Wiosna, które rozlały się w regionie MENA w 2011 r., Jemen pozostaje swoistym zapomnianym aktorem wspomnianych wydarzeń. Jednakowoż, gwałtowny wzrost aktywności organizacji terrorystycznych przede wszystkim AQAP oraz zagrożenie wielce realnym rozpadem państwa na dwie lub więcej części, stał się czytelnym impulsem do rozważenia niejako na nowo sytuacji w Jemenie po ustąpieniu prezydenta A. A. Saleha. Stąd też, na wstępie autor artykułu przedstawił tło oraz najważniejsze historyczne problemy i ich implikacje dla obecnego procesu transformacji jemeńskiego państwa. Następnie zaprezentował oraz odniósł się do przebiegu samej Arabskiej Wiosny, w tym najbiedniejszym arabskim państwie regionu. Ostatecznie skoncentrował się na szansach oraz przeciwnościach pokojowego przejścia ze starego reżimu do nowej władzy na przełomie 2012 i 2013 r. Należy podkreślić, że w głównej mierze dla zewnętrznych obserwatorów, istotne jest dostrzeżenie specyfiki jemeńskiego Dialogu Narodowego, jako potencjalnej formy normalizacji sytuacji nie tylko w jednym państwie, ale również swoistego wzoru dla całego, permanentnie niestabilnego regionu. Przy czym potencjalne fiasko politycznych prób rozwiązania sporów w Jemenie będzie sygnałem do nowej fali chaosu oraz wytworzenia olbrzymich baz wypadowych zarówno dla terrorystów, jak i piratów, podobnie jak to miało miejsce w pobliskiej Somalii.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 335-349
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przymusowa młodość. Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania Arabskiej Wiosny Ludów.
    Compulsory youth. Social-economical conditions of the Arab Spring.
    Autorzy:
    Górak-Sosnowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441108.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Arabska Wiosna Ludów
    bezrobocie
    demografia
    Arab Spring
    unemployment
    demography
    Opis:
    Jednym z dominujących tematów poruszanych w pierwszych tygodniach Arabskiej Wiosny Ludów były przyczyny nagłego wybuchu niezadowolenia społecznego w uznawanym za bastion autorytaryzmu regionie. W artykule został omówiony społeczno-demograficzny kontekst ruchów społecznych w świecie arabskim. Ukazano typologię Arabskiej Wiosny, wyróżniając cztery kategorie państw (niezdolne do przemian, podejmujące transformację, adaptujące się oraz przelewające krew). Następnie przedstawiono uwarunkowania demograficzne – rosnące bezrobocie oraz związane z tym zaburzenie cyklu przechodzenia przez kolejne fazy życia (stawania się dorosłym).
    One of the main topics discussed during the first weeks of Arab Spring was the issue of causes of the sudden burst of social discontent in region recognized to be a fortress of authoritarianism. The article concerns social-demographical context of social movements in the Arab region. The typology of states participating in Arab Spring is introduced. They are divided onto four categories: states indisposed to transform, undertaking transformation, adapting and those spilling blood. Then the demographic conditions are described, namely- rising unemployment rate and, as related to this phenomenon, the disorder of the process of proceeding through the stages of life, i.e. becoming adult.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 19-31
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiosna Arabska i jej następstwa na przykładzie Tunezji, Egiptu i Libii
    Autorzy:
    Wiśniewski, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056067.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-20
    Wydawca:
    Collegium Civitas
    Tematy:
    Wiosna Arabska
    rewolucja
    islam
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie procesu zmian społecznych i politycznych, zachodzących w wybranych krajach arabskich w latach 2010-2011. Autor dokonuje analizy wydarzeń Wiosny Arabskiej, wskazując na jej przyczyny, przebieg, a także następstwa w kontekście zarówno regionalnym, jak i międzynarodowym. Wyjaśnia również zagadnienia dotyczące kultury islamu jako czynnika mającego istotny wpływ na przebieg arabskiej rewolucji.
    Źródło:
    Securitologia; 2018, 2 (28); 83-95
    1898-4509
    Pojawia się w:
    Securitologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od „Arabskiej Wiosny” do „koptyjskiej zimy”: chrześcijański głos z Egiptu
    Autorzy:
    Woźniak, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686359.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Egypt
    Christians
    Copts
    Arab Spring
    Egipt
    chrześcijanie
    Koptowie
    „Arabska Wiosna”
    Opis:
    Constituting a ten per cent minority within Egypt’s population of 80 million, orthodox Copts are the largest Christian community in the Middle East and North Africa region. Their relations with the Muslim majority have never been without tension. However, the revolution, which began on February 11, 2011, and brought to an end Hosni Mubarak’s thirty-year rule, reunited the followers of these two religions for a while. The fundamentalists’ takeover in 2012 worsened the Copts’ situation: the Maspero massacre, the burning of churches i.e. in Sul and Idfu, attacks on nuns, Salafist anti-Christian propaganda as well as controversies around reconversion from Islam to Christianity all illustrated the deepening crisis. The death of Patriarch Shenouda III and the necessity to choose a new spiritual leader makes the Copts’ position even more difficult.
    Stanowiący około 10-procentową mniejszość w ponad 80-milionowym Egipcie, ortodoksyjni Koptowie są najliczniejszą chrześcijańską wspólnotą w regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Ich relacje z muzułmańską większością nigdy nie były pozbawione napięć, jednak rewolucja, która 11 lutego 2011 roku przyniosła kres 30-letnich rządów Husniego Mubaraka, na krótko zbliżyła wyznawców dwóch wielkich religii do siebie. Wraz z dojściem do władzy fundamentalistów muzułmańskich w 2012 roku sytuacja Koptów wyraźnie się pogorszyła: masakra w Maspiro, podpalenia kościołów m.in. w Sul oraz Idfu, ataki na siostry zakonne, salaficka propaganda antychrześcijańska, wreszcie kontrowersje wokół rekonwersji z islamu na chrześcijaństwo są na to dowodem. Śmierć patriarchy Szinudy III i konieczność wyboru nowego przywódcy duchowego czyni położenie Koptów jeszcze trudniejszym.
    Źródło:
    Orientalia Christiana Cracoviensia; 2014, 6
    2450-2936
    2081-1330
    Pojawia się w:
    Orientalia Christiana Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Foreign Policy of Turkey – between Transatlanticism and Orientalism
    Turecka polityka zagraniczna. Między atlantycyzmem a orientalizmem
    Autorzy:
    Wódka, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2021219.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    Turkey
    foreign policy
    Arab Spring
    Turcja
    polityka zagraniczna
    arabska wiosna
    Opis:
    The article explores the transformation which the Turkish foreign policy has been undergoing in the last decade since the post-Islamist Justice and Development Party had come to power. Whereas in the cold-war era Turkey concentrated its foreign policy on bolstering the alliance with the United States and on efforts to join the European Communities, last couple of years have seen the country diversify its international engagement. Turkey has been using ‘new’ instruments, such as softpower, to build up its regional status. Yet, the ambitious foreign policy is constrained by the regional developments, the Arab Spring turmoil being the prime example.
    Artykuł analizuje przemiany zachodzące w tureckiej polityce zagranicznej w ostatniej dekadzie pod rządami postislamistycznej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju. Turcja, która w czasach zimnowojennych w swojej w polityce zagranicznej koncentrowała się na budowie sojuszu z USA i aspiracjach członkowskich we Wspólnotach Europejskich, w ostatnich latach dywersyfikuje kierunki zaangażowania międzynarodowego. Otwiera się na nowe regiony, przede wszystkim Bliski Wschód, ale również intensyfikuje relacje z innymi wzrastającymi potęgami. Budując swoją pozycję w regionie, wykorzystuje „nowe” instrumenty dyplomatyczne, takie jak softpower. Ambicje Ankary w polityce zagranicznej ograniczane są jednak przez wydarzenia w regionie, przede wszystkim związane z arabską wiosną.
    Źródło:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2014, 44; 89-100
    1505-2192
    Pojawia się w:
    Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słudzy Allaha u władzy. Wpływ islamu na współczesną politykę krajów arabsko-muzułmańskich
    Autorzy:
    Borkowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420801.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    islam
    muzułmanie
    Arabska Wiosna
    kobieta w islamie
    Bliski Wschód
    polityka
    Opis:
    Od prawie dwóch lat oczy całego świata są zwrócone w kierunku Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej. Arabska Wiosna Ludów przetoczyła się od Maroka po Bahrajn, w niektórych krajach zostawiając po sobie krwawy ślad. Ostatnia fala rewolucji stanowi tło rozważań, w których autorka stara się uchwycić rolę islamu we współczesnych realiach arabsko-muzułmańskich na przykładzie wybranych państw. Celem artykułu jest ukazanie islamu jako jednego z najważniejszych mechanizmów determinujących bieg wydarzeń na arenie politycznej omawianego regionu, z którym zarówno lokalni politycy, jak i władcy światowych mocarstw muszą się dziś liczyć.
    Źródło:
    Horyzonty Polityki; 2012, 3, 5; 63-81
    2082-5897
    Pojawia się w:
    Horyzonty Polityki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ procesu zmian politycznych w państwach arabskich na politykę zagraniczną Turcji po 2010 roku
    The Process of changes in the Arab States and Its Influence on the Turkish Foreign Policy after 2010
    Autorzy:
    Osiewicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/641927.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arabska Wiosna
    Arab Spring
    Polityka zagraniczna Turcji
    Turkish Foreign Policy
    Opis:
    The process of political changes in the Arab states, which began in Tunisia in 2010, came as a complete surprise not only to international community, but also to all key players in the Middle East and in North Africa. Undoubtedly, Turkey was one of them. The main aim of this article is to analyze influence of the process on the foreign policy of Turkey after 2010. In order to do that, the author analyzes fundamental objectives of the Turkish foreign policy before and after 2010. He argues that two of them, namely zero problems with neighbors policy as well as a role of a mediator in the Middle East, are not valid anymore. Moreover, the internal conflict in Syria became a symbol of a failure of zero problems with neighbors policy. One of the weaknesses of the Turkish foreign policy was its dependence on personal relations between Turkish politicians and authoritarian leaders in the Arab states. Paradoxically, although Turkey supports changes in Egypt, this state can become its biggest regional rival in the nearest future. Last but not least, the author tries to find out whether so-called Turkish political model is attractive to the Arab states. He claims that although we can find some examples how Arab politicians follow the Turkish example in Tunisia, Morocco or Egypt, it is still not enough to assert that these states have already adopted the Turkish model.
    Proces zmian w państwach arabskich, którego początek wyznaczyły protesty w Tunezji na przełomie 2010 i 2011 r., stanowił zaskoczenie nie tylko dla szeroko definiowanej społeczności międzynarodowej, ale także dla najważniejszych graczy w regionach Bliskiego Wschodu oraz Afryki Północnej. Bez wątpienia do tej grupy zaliczyć należy Turcję. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu procesu zmian w państwach arabskich po 2010 r. na politykę zagraniczną Turcji. Szczegółowej analizie zostały poddane przede wszystkim podstawowe założenia polityki zagranicznej Turcji przed 2010 r. oraz ich późniejsza, ewentualna modyfikacja w obliczu zmian politycznych w świecie arabskim. Na podstawie analizy, autor za nieaktualne uznał dwa z regionalnych celów polityki zagranicznej Turcji: eliminację problemów z państwami w regionie oraz niemożność pełnienia funkcji państwa mediatora w regionie. Konflikt wewnętrzny w Syrii stał się bez wątpienia jednym z przykładów niepowodzenia polityki zagranicznej Turcji. Istotną wadą tureckiej polityki zagranicznej po 2002 r. stanowiło oparcie stosunków na bliskich, osobistych relacjach tureckich polityków z niektórymi autorytarnymi przywódcami państw arabskich. Paradoksalnie, wsparcie procesu przemian w Egipcie, może zagrozić regionalnym aspiracjom Turcji. Pytanie dotyczące atrakcyjności tak zwanego modelu tureckiego dla państw arabskich pozostaje pytaniem otwartym. Chociaż można wskazać przykłady nawiązywania do politycznych doświadczeń Turcji w takich państwach jak Tunezja, Maroko czy Egipt, jest to jeszcze zbyt mało, by można mówić o politycznej miękkiej sile Turcji w regionie.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2013, 1; 139-152
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Europe, the Middle East, and the ‘Arab Spring’ – The Shattering of the Dream
    Europa, Bliski Wschód i „arabska wiosna” – zawiedzione nadzieje
    Autorzy:
    Nagar, Nir Barkan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616320.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Europe
    Middle East
    Arab Spring
    Europa
    Bliski Wschód
    arabska wiosna
    Opis:
    Artykuł omawia stosunki między Europą i krajami Bliskiego Wschodu oraz konsekwencje tych relacji w ciągu ostatnich dwóch dekad, poprzez analizę „arabskiej wiosny”. Określenie „arabska wiosna” odnosi się do serii wydarzeń obejmujących demonstracje, przemoc i wojnę domową, które przetoczyły się przez kraje arabskie od końca 2010 r. Wywołane przez siły oporu wobec autorytarnych reżimów doprowadziły do upadku przywódców Egiptu, Tunezji i Libii. Protesty zwolenników demokracji, zrównoważonej gospodarki i likwidacji korupcji rządowej udało się jednak wykorzystać do swoich celów islamistom. Wprawdzie nie było wówczas jasne, jakie nowe reżimy przejmą władzę, ale powszechnie oczekiwano, że będą to siły islamistyczne. W kategoriach deklaracji, polityki i zaangażowania fizycznego Europa zareagowała na wydarzenia arabskiej wiosny pozytywnie w obawie, że wyniki protestów mogą zostać wykorzystane przez siły islamistyczne, mimo że przez dziesięciolecia państwa Zachodu łączyła z wieloma obalonymi tyranami współpraca i przyjazne stosunki. Polityka przymykania oka na brak demokracji i łamanie praw człowieka w tych krajach była jednak często postrzegana jako sprzeczna z wartościami europejskimi. W dniu 25 maja 2011 r. Unia Europejska opublikowała dokument przyznający, że nie udało jej się przeprowadzić reform politycznych w sąsiednich krajach arabskich. Po wydarzeniach arabskiej wiosny konieczne było wypracowanie nowego podejścia do wzmocnienia partnerstwa między Europą a światem arabskim. Cele europejskiej polityki wobec świata muzułmańskiego obejmują powstrzymanie masowej migracji muzułmańskiej, zmniejszenie wpływu fundamentalistycznego i radykalnego islamu na Bliskim Wschodzie, a także wśród muzułmanów w Europie, oraz zapewnienie dostaw surowców energetycznych z tych krajów. Sprostanie tym wyzwaniom będzie znaczącym krokiem we właściwym kierunku.
    This article addresses relations between Europe and the countries of the Middle East and the implications of these relationships over the past two decades, through an examination of the events of the ‘Arab Spring.’ The Arab Spring refers to a chain of events that swept through the Arab countries from late 2010, characterized by demonstrations, violence, and civil war. This was sparked by resistance to tyrannical regimes and led to the fall of the rulers of Egypt, Tunisia, and Libya. However, Islamists were able to utilize the protesters, who sought democracy, an equal economy, and the elimination of governmental corruption, to further their ambitions. At that time, it was not clear what the new regimes would look like, but it was widely expected that Islamist elements would gain power. Europe responded positively to these events, in terms of declarations, policy, and physical involvement, from the fear that Islamist forces would take advantage of the outcomes of the protests, despite the fact that, for decades, there had been collaboration and friendly relations between Western nations and many of the overthrown tyrants. This policy of turning a blind eye to the lack of democracy and human rights violations in these countries, however, had been perceived by many as contrary to European values. On May 25, 2011, the European Union published a document admitting their failure to achieve political reforms in the neighboring Arab countries. Following the events of the Arab Spring, a new approach to strengthening the partnership between Europe and the Arab world was needed. The objectives of European policy towards the Muslim world include halting massive Muslim migration, reducing the influence of fundamentalist and radical Islam in the Middle East and among Muslims in Europe, and ensuring a supply of energy resources obtained from these countries. Meeting these challenges will be a significant step in the right direction.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2019, 2; 55-66
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabska Wiosna w Syrii. Implikacje dla polityki regionalnej Turcji
    The Arab Spring in Syria and its Implications for the Regional Policy of Turkey
    Autorzy:
    Smoleń, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616474.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Turkey
    Arab Spring
    Syria
    regional policy
    Turcja
    Arabska Wiosna
    polityka regionalna
    Opis:
    The events of the Arab Spring in Syria have led to the re-evaluation of the regional policy of the Republic of Turkey, which has faced two options. One involves acting in compliance with the expectations of its Western allies, and promoting the principles of democracy in the Middle East by firmly reacting against any cases of human rights’ violations, simultaneously showing the direction of the changes necessary in the region. Another refers to the principles included in the definition of the international policy of „Strategic Depth”: avoiding problems with neighbors, which excludes all interference in the internal politics of other countries, and means the continuation of pragmatic co-operation with all political centers, including authoritarian regimes. In the face of the violent struggle between the opposition and Al-Assad supporters, a policy of the protection of democracy and human rights has been chosen. This decision, on the one hand, strengthens Turkey’s relations with Western structures. On the other hand, it may lead to open conflict with a direct neighbor, Syria, which constitutes a serious threat to Turkey’s security, and may result in negative consequences for its energy security and economic relations with its Middle East partners. The Republic of Turkey does not exclude direct engagement in a potential military intervention in three cases. Firstly, if Turkey’s NATO allies decide to start military operations in Syria. Secondly, should it become necessary to protect its people and its territory. Thirdly, in the case of the conflict’s escalation or its spread outside Syria’s borders.
    Wybuch Arabskiej Wiosny w Syrii spowodował przewartościowanie polityki regionalnej Turcji. Stanęła ona przed wyborem. Czy promować w Syrii i w całym regionie Bliskiego Wschodu zasady demokracji i reagować na przypadki łamania praw człowieka, wskazując tym samym kierunek niezbędnych przemian. Czy nawiązując do zasady tzw. zero problemów z sąsiadami kontynuować pragmatyczną współpracę z reżimem. Zwyciężyła polityka ochrony demokracji i praw człowieka. Wybór ten, z jednej strony zacieśnia relacje Turcji ze strukturami zachodnimi. Z drugiej, naraża na otwarty konflikt z Syrią oraz pogorszenie relacji z Iranem, które mogą mieć negatywne konsekwencje dlajej bezpieczeństwa i powiązań gospodarczych z Bliskim Wschodem. Uwzględniając złożoną sytuację na Bliskim Wschodzie, przywódcy Republiki Turcji za optymalne uznają: utrzymanie integralności terytorialnej Syrii; zapobieżenie wybuchowi konfliktu wyznaniowego, który może rozprzestrzenić się na obszar całego Bliskiego Wschodu oraz stopniową demokratyzację ogarniętego walkami państwa. Jednocześnie nie wykluczają oni bezpośredniego zaangażowania w konflikt w trzech przypadkach. Po pierwsze, przystąpienia do interwencji zbrojnej członków Sojuszu Północnoatlantyckiego. Po drugie, konieczności ochrony własnej ludności i terytorium. Po trzecie, eskalacji walk, bądź ich przeniesienia poza granice Syrii.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 107-122
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ma fī gheru ‒ nie ma nikogo innego.
    Ma fi gheru – there is no one else.
    Autorzy:
    Sawicka, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441234.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Syria
    protesty
    Bashar al-Asad
    zmiana systemu
    Arabska Wiosna
    revolution
    Arab Spring
    Opis:
    Praca przedstawia wydarzenia w Syrii, które miały swój początek w marcu 2011 roku i były następstwem Arabskiej Wiosny w Tunezji i Egipcie. Kiedy kolejne rewolucje ogarniały poszczególne kraje arabskie, wydawało się, że dni syryjskiego reżimu są policzone. Jednak, ku zaskoczeniu obserwatorów, gdy fala protestów przechodziła przez Kair, Tunis, Algier czy Trypolis, Damaszek wciąż pozostawał spokojny. Autorka pokazuje, dlaczego reżim syryjski, mimo pozornych podobieństw do swego egipskiego czy tunezyjskiego odpowiednika, wciąż utrzymuje się przy władzy. Wskazuje na istotne składniki w strukturze samego systemu, pozycję Syrii w regionie, jak również na otoczenie międzynarodowe, które sprawiają, że budowane przez 40 lat imperium Asadów ma szansę przetrwać.
    The paper presents the events in Syria, which began in March 2011 and was the consequence of the Arab Spring in Tunisia and Egypt. When the next revolution swept over various Arab countries, it seemed that the days of the Syrian regime are numbered. However, to the surprise of observers, the wave of protests passed Cairo, Tunis, Algiers and Tripoli, but Damascus still remained calm. The author shows why the Syrian regime, in spite of the apparent similarities with the Egypt and Tunisia, still remain in power. Points to the important components in the structure of the system itself, the position of Syria in the region, as well as the international environment, which makes that 40 years old empire of Asad has a chance to survive.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 71-85
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu oraz w wydarzeniach Arabskiej Wiosny 2011 roku
    The Importance of the Muslim Brotherhood in Egyptian Policy and the Events of the 2011 Arab Spring
    Autorzy:
    Purat, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615953.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Muslim Brotherhood
    Egypt
    politics
    Arabska Wiosna
    Bracia Muzułmanie
    Egipt
    polityka
    Opis:
    This paper presents the role of the Muslim Brotherhood in 20th century Egyptian politics and analyzes its position and influence on the 2011 Arab Spring events. Since the establishment of the Brotherhood, in 1928, the Muslim Brothers have been connected with the Muslim trend of political thought defined as Islamism. From the beginning of the Brotherhood, the Brothers an Islamic ideology as the foundation of its socio-national program. They also used it for their political struggle. Till the end of the1940s, the Brotherhood, headed by its founder Hassan al-Banna, operated legally. After his death in 1949, the Brotherhood was forced to withdraw into deep conspiracy by the Egyptian government. This resulted in the radicalization of the Muslim Brothers’ doctrine, which in the 1950s became revolutionary and anti-Nasser in character. This took place while the Brotherhood was headed by one of the main ideologists of Islamic fundamentalism - S. Kutb. Though the Brotherhood was an underground organization during the administrations of A. Sadat and H. Mubarak, it left its mark on the internal politics of Egypt. In the 1980s it became the main opposition force in this country. The Muslim Brotherhood was surprised by the sudden outbreak of the social protest in Egypt in 2011 and initially, as an organization, it did not participate in this protest, supporting the idea of operating within the parliamentary opposition. However, when the Muslim Brotherhood saw a chance for political change in Egypt, it joined theanti-government protests and supported the basic demand of the protesters, i.e. the resignation of the Egyptian President H. Mubarak. Though the Muslim Brothers joined the Arab Spring’s events late, theyacquired very strong social support which made it possible for them to return to legal politics and finally to seize power in Egypt. However, two years of their rule in Egypt did not improve the socio-economic situation in this country, and the political actions of ex-president M. Mursi headed towards the introduction of dictatorship. This resulted in a coup d’etat organized by the Egyptian army in 2013, which caused the removal of the Muslim Brothers from power again.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest przedstawienie roli Bractwa Muzułmańskiego w polityce Egiptu w XX wieku oraz analiza stanowiska i wpływu, jaki wywarło na wydarzenia Arabskiej Wiosny w 2011 roku. Bracia Muzułmanie od momentu założenia w 1928 roku są związani z muzułmańskim nurtem myśli politycznej określanym jako islamizm. Od początku swojego istnienia Bracia proponowali jako podstawę swojego programu społeczno-narodowego indologię islamu. Wykorzystywali go również do walki politycznej. Bractwo do końca lat czterdziestych XX w. kierowane przez swojego założyciela Hasana al-Bannę działało legalnie. Po jego śmierci w 1949 roku zostało zmuszone przez rządzących Egiptem do przejścia do głębokiej konspiracji. Konsekwencją tej sytuacji było zradykalizowanie doktryny Braci Muzułmanów, która w latach pięćdziesiątych XX w. przybrała charakter rewolucyjny i antynaserowski. Nastąpiło to w okresie kierowania Bractwem przez jednego z głównych ideologów radykalnego fundamentalizmu islamskiego, jakim był S. Kutb. Mimo że Bractwo w okresie rządów A. Sadata i H. Mubaraka działało w podziemiu, odcisnęło swoje piętno na polityce wewnętrznej Egiptu. W latach osiemdziesiątych XX w. stało się główną siłą opozycyjną tego kraju. Bractwo Muzułmańskie zostało zaskoczone nagłym wybuchem protestu społecznego w Egipcie w 2011 r. i początkowo jako organizacja w nim nie uczestniczyło, stojąc na stanowisku działania w ramach opozycji parlamentarnej. Jednak w momencie kiedy Bractwo Muzułmańskie dostrzegło szansę na zmiany polityczne w Egipcie, przyłączyło się do wystąpień antyrządowych i poparło podstawowe żądanie protestujących, jakim było ustąpienie prezydenta Egiptu H. Mubaraka. Mimo późnego włączenia się Braci Muzułmanów w wydarzenia Arabskiej Wiosny uzyskali oni bardzo duże poparcie społeczne, które umożliwiło im przejście do legalnej działalności politycznej i w końcu przejęcie władzy w Egipcie. Jednak dwa lata ich rządów w Egipcie nie poprawiły sytuacji społeczno-gospodarczej w tym kraju, a działania polityczne byłego prezydenta M. Mursiego zmierzały do wprowadzenia dyktatury. Ich konsekwencją był zamach stanu dokonany przez armię egipską w 2013 roku, który spowodował ponowne odsunięcie Braci Muzułmanów od władzy.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 215-230
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaangażowanie Arabii Saudyjskiej w aktualne konflikty na Bliskim Wschodzie - przyczyny i perspektywy
    Saudi Arabias involvement in current conflicts in the Middle East – causes and prospects
    Autorzy:
    Hyra, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539950.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Arabia Saudyjska
    Arabska Wiosna
    Iran
    Jemen
    Syria
    Arab Spring
    Saudi Arabia
    Yemen
    Opis:
    Królestwo Arabii Saudyjskiej aspiruje do roli lidera w świecie islamu. Podobne ambicje przejawia Iran. W związku z tym oba państwa od wielu lat rywalizują ze sobą. Arabska Wiosna podsyciła wzajemne animozje. W Rijadzie, Iran postrzegany jest jako największe zagrożenie dla bezpieczeństwa Arabii Saudyjskiej. Znaczna część aktywności międzynarodowej Saudyjczyków jest zatem nastawiona na zapewnienie sobie bezpieczeństwa w obawie przed Iranem. Celem artykułu jest wskazanie głównych aren gdzie rywalizują oba państwa. Ukazane zostały zabiegi Rijadu, których celem było podniesienie poziomu bezpieczeństwa królestwa, a także osłabienie Iranu. W tekście omówiono saudyjskie zaangażowanie w konflikty w Syrii i Jemenie.
    In recent years, the relationship between Saudi Arabia and Iran have become more strained. This is related to the Arab Spring, which both countries wanted to use for their own purposes geopolitical relations. This resulted in a permanent destabilization of the region. Currently growing conflicts in Yemen and Syria. Saudi Arabia for fear of Iran does not hesitate to use force. Besides of force, the Saudis run diplomatic activities to seek support in other countries.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2016, 17; 50-62
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Społeczność międzynarodowa wobec Arabskiej Wiosny w Libii
    The International Community’s Reaction towards the Arab Spring in Libya
    Autorzy:
    Wachowska, Klaudia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615939.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Libya
    Arab Spring
    Gaddafi
    international community
    Libia
    Arabska Wiosna
    Kaddafi
    społeczność międzynarodowa
    Opis:
    The overthrow of Libyan dictator, Muammar Al-Gaddafi, was a significant event in the Arab Spring. He was brought down by young Libyans assisted by an international coalition, mandated by the United Nations. The attitudes of different countries to the intervention in Libya were highly diversified. This paper orders, describes and partially explains the reasons behind the behavior of political elites in several countries, trying to present their motivation. The first country to be presented is Mali, which supported the dictator to the very end. Next come the countries with an ambivalent attitude to the Arab Spring in Libya, namely China, Russia and Germany. The third group of countries encompasses France, the United Kingdom and the United States. The paper is concluded with an analysis of the activities of the UN and NATO.
    Istotną częścią Arabskiej Wiosny było obalenie libijskiego dyktatora Muammara Al-Kaddafiego. Dokonała tego, oprócz młodych Libijczyków, międzynarodowa koalicja, posiadająca mandat Organizacji Narodów Zjednoczonych. Stanowiska państw dotyczące interwencji w Libii na areniemiędzynarodowej były silnie zróżnicowane. Poniższa praca porządkuje, opisuje i częściowo wyjaśnia przyczyny postępowania elit politycznych niektórych państw, starając się odzwierciedlić motywy, które nimi kierowały. Jako pierwsze zostało opisane państwo będące sprzymierzeńcem dyktatora do samego końca - Mali. Następnie państwa, których stosunek do Arabskiej Wiosny w Libii był niejednoznaczny - Chiny, Rosja i Niemcy. Trzecia grupa państw, która doprowadziła do zbrojnej interwencji to Francja, Wielka Brytania i Stany Zjednoczone. Na koniec zostały przeanalizowane działania Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 159-174
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Al-Saadi Gaddafi, the son of a dictator who wanted to be a football star
    Al-Saadi Kaddafi – piłkarz, który chciał zawojować piłkarski świat
    Autorzy:
    Kosak, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/529216.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-08
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Gaddafi
    Serie A
    Libya
    Arab Spring
    Al-Saadi Kaddafi
    Libia
    Arabska Wiosna
    Opis:
    The purpose of this article is to present the person of Al-Saadi Gaddafi, the third son of a dictator who ruled Libya during the years 1969–2011 – Mu’ammar Al-Gaddafi. In the first part of the article, the author writes about the first stage of the life of the dictator’s son, when Al-Saadi Gaddafi, thanks to his father’s acquaintances, enters the world of football, among others through demonstration training sessions at the Italian club Lazio Roma, where it was hoped that over time he would acquire skills to be able to play football in this club. In this part of the article, the author explains why this plan failed. In the next part of the article, the author presents the backstage of Al-Saadi Kaddafi’s tempestuous career first in Libyan football and then in the highest class of the Italian Serie A connected with such clubs as AC Perugia, Udinese Calcio and UC Sampdoria as a footballer and with Juventus Turin as one of the club’s officials and shareholders. In the final part of the article, the author focuses on the fate of Al-Saadi Gaddafi after completion of his football career and presents what happened to him after the outbreak of the so-called Arab Spring as a result of which the Gaddafi family lost their power in Libya.
    Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie osoby Al-Saadi Kaddafiego, trzeciego syna dyktatora władającego Libią w latach 1969–2011 Mu’ammara al-Kaddafiego. W pierwszej części artykułu autor przybliża pierwszy etap życia syna dyktatora, kiedy to Al-Saadi Kaddafi, dzięki znajomościom ojca, poznaje świat piłki nożnej, m.in. poprzez treningi pokazowe we włoskim klubie Lazio Rzym, gdzie liczono, że z czasem nabierze odpowiednich umiejętności, aby stać się piłkarzem tego klubu. W tej części artykułu autor wyjaśnia, dlaczego ten plan się nie udał. Następnie autor prezentuje w artykule kulisy barwnej kariery sportowej Al-Saadi Kaddafiego – najpierw w libijskiej piłce nożnej, a następnie w najwyższej klasie we Włoszech – Serie A, związanej z klubami AC Perugia, Udinese Calcio i UC Sampdoria (jako piłkarz) oraz z Juventusem Turyn (jako działacz i jeden z udziałowców klubu). W końcowej części artykułu autor skupia się na dalszych losach Al-Saadi Kaddafiego po zakończeniu przez niego dalszej kariery piłkarskiej oraz przedstawia losy jego osoby po wybuchu tzw. Arabskiej Wiosny, w wyniku której ród Kaddafich utracił władzę w Libii.
    Źródło:
    Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe; 2020, 3, 2; 41-56
    2545-3211
    Pojawia się w:
    Sport i Turystyka. Środkowoeuropejskie Czasopismo Naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hard power a soft power w polityce zagranicznej Arabii Saudyjskiej w drugiej dekadzie XXI wieku. Casus Bahrajnu i Jemenu
    Hard and Soft Power in Saudi Arabias Foreign Policy in the Second Half of the 21st Century. The Case of Bahrain and Yemen
    Autorzy:
    Czornik, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091836.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    State
    Foreign policy
    Security
    Arab Spring
    Państwo
    Polityka zagraniczna
    Bezpieczeństwo
    Arabska Wiosna
    Opis:
    Arabia Saudyjska to państwo, które na początku drugiej dekady XXI w. odgrywa rolę mocarstwa regionalnego na Bliskim Wschodzie, jak również pretenduje do roli hegemona w subregionie Zatoki Perskiej. Jako najpoważniejszego rywala w walce o ten status postrzega Islamską Republikę Iranu, z którą nie jest bezpośrednio skonfliktowana, ale uwikłana została w rywalizację na zasadach proxy wars (casus Bahrajnu w 2011 r. i Jemenu w 2015 r.). Rijad, realizując interesy i cele w polityce zagranicznej w regionie bliskowschodnim, sięga po instrumenty, które nie zawsze są zgodne z normami prawa międzynarodowego. Jest to szczególnie widoczne w drugiej dekadzie XXI w., która stała się dla Bliskiego Wschodu dekadą eskalacji niestabilności, sporów i konfliktów wewnątrzregionalnych. Sięganie przez Arabię Saudyjską po hard power stanowi bezpośrednią reakcję na zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa i jego interesów. Soft power, która jest polityką adekwatną w epoce pokoju, stabilności i względnego bezpieczeństwa, stała się nieskuteczna i straciła tym samym rację bytu w polityce Rijadu wobec najbliższego otoczenia.(abstrakt oryginalny)
    At the beginning of the second decade of the 21st century Saudi Arabia plays the role of regional power in the Middle East and aspires to the role of hegemon in the Persian Gulf subregion. It perceives the Islamic Republic of Iran as its most serious rival in achieving this status. The two states do not engage in direct conflict but have become entangled in rivalry in the form of proxy wars (the case of Bahrain in 2011 and Yemen in 2015). Pursuing its interests and foreign policy goals towards the Middle East, Riyadh, however, uses instruments that are not always consistent with the standards of international law. This has been especially clear in the second decade of the 21st century, which for the Middle East has become a decade of escalating instability and intraregional disputes and conflicts. Given this, Saudi Arabia's use of hard power constitutes a direct reaction to threats to its state security and interests. Consequently, soft power, which is a policy more relevant to an age of peace, stability and relative security, lost any justification in Riyadh's policies towards the country's immediate neighbourhood by becoming ineffective.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 1; 189-210
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stagnacja czy ewolucja?- systemy polityczne państw arabskich po Arabskiej Wiośnie Ludów-uwagi ogólne
    Autorzy:
    Sawicka, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2050181.pdf
    Data publikacji:
    2022-01-11
    Wydawca:
    Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
    Tematy:
    political system
    Arab states
    Arab spring
    democracy
    system polityczny
    państwa arabskie
    Arabska Wiosna
    demokracja
    Opis:
    Arabska Wiosna była jednym z najważniejszych wydarzeń, które miały miejsce na Bliskim Wschodzie w XXI wieku. Masowe protesty obaliły długoletnich przywódców państw arabskich lub wymogły na władzach pewne reformy. Zachód oczekiwał, że wydarzenie te przyczynią się do demokratyzacji tego regionu świata, jednak dekadę po Arabskiej Wiośnie jej bilans wydaje się być tragiczny. Procesy demokratyzacyjne nie spełniły pokładanych w nich nadziei, a w kilku państwach doszło do krwawych konfliktów, które trwają do dziś. Perspektywa zachodniego obserwatora jest jednak  często zawężona do oceny tych wydarzeń jedynie w kontekście demokratycznych przemian rozumianych na sposób zachodni. Ocenie tej wymykają się przeobrażenia, które zachodzą w samych społeczeństwach arabskich i które prowadzą do zmiany myślenia o możliwościach uczestnictwa i wpływu na życie polityczne mieszkańców tych państw. Obserwatorzy zachodni zdają się nie dostrzegać tych zmian, bowiem brak przemian demokratycznych oznacza dla nich stagnację. Tymczasem Arabowie powoli stają się świadomymi obywatelami swych państw, którzy coraz częściej i chętniej biorą udział w życiu politycznym swego kraju, co w przyszłości może zaowocować budową systemu politycznego, który będzie zgodny z oczekiwaniami mieszkańców tego rejonu świata.
    The Arab Spring was one of the most important events that took place in the Middle East in the 21st century. Massive protests overthrew the longtime leaders of Arab states or forced some reforms on the authorities. The West expected this event to contribute to the democratization of this region of the world, but a decade after the Arab Spring, its balance seems to be tragic. The democratization processes did not live up to the hopes placed on them, and bloody conflicts occurred in several countries, which continue to this day. However, the perspective of a Western observer is often limited to assessing these events only in the context of democratic changes understood in the Western way. This assessment is elusive of the changes taking place in Arab societies themselves and which lead to a change in thinking about the possibilities of participation and influence on the political life of the inhabitants of these countries. Western observers do not seem to notice these changes, because the lack of democratic changes means stagnation for them. Meanwhile, Arabs are slowly becoming conscious citizens of their countries, who more and often and more willingly take part in the political life of their country, which in the future may result in building a political system that will meet the expectations of the inhabitants of this part of the world.
    Źródło:
    Polityka i Społeczeństwo; 2021, 19, 3; 129-143
    1732-9639
    Pojawia się w:
    Polityka i Społeczeństwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W obronie status quo ante? Polityka Turcji wobec wojny domowej w Libii i kryzysu politycznego w Syrii.
    In defence of status quo ante? Turkish policy towards the civil war in Libya and the political crisis in Syria.
    Autorzy:
    Zdulski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441159.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Turcja
    Syria
    Libia
    Arabska Wiosna Ludów
    polityka międzynarodowa
    Turkey
    Libya
    Arab Spring
    foreign policy
    Opis:
    Wydarzenia w Libii i Syrii stanowiły, a w tym drugim przypadku nadal stanowią, wyzwanie dla tureckiej polityki zagranicznej. Ze względów gospodarczych i politycznych Ankara musiała zainteresować się sytuacją w obu państwach bliskowschodnich i dostosować do jej rozwoju swoje działania. Niniejszy artykuł analizuje postawę Turcji w pierwszych miesiącach tzw. Arabskiej Wiosny Ludów w odniesieniu do sytuacji w Libii i Syrii. Ukazuje najważniejsze działania podjęte przez rząd turecki, tłumaczy motywy, które kierowały jego poczynaniami oraz ukazuje najważniejsze zmiany zachodzące w stanowisku Ankary.
    Recent events in Libya and Syria have posed a challenge for Turkish foreign policy. Angora have had an interest in the situation in both countries for economic and political reasons and due to that fact was forced to adapt its actions to development of the situation. This article examines the attitude of Turkey in the first months of the so-called Arab Spring with regard to the situation in Libya and Syria. It shows the most important steps taken by the Turkish government, explains the motives that guided the actions of the Turkish decision-makers, and shows the most important changes in the position of Angora.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 86-100
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fallout of the Arab Uprisings for Hamas as a Non-State Armed Actor in the Middle East
    Hamas a rewolty w krajach arabskich 2011–2013
    Autorzy:
    Qandil, Magda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505463.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Hamas
    Arabska Wiosna
    Egipt
    Syria
    Strefa Gazy
    Półwysep Synaj
    Organizacja Wyzwolenia Palestyny
    Bracia Muzułmanie
    Opis:
    Rewolty, które wybuchły w 2011 r. i wstrząsnęły regionalnym status quo, obecnie są w fazie odwrotu z powodu naporu tych samych sił, które próbowały obalić. Wydarzenia na Bliskim Wschodzie z ostatnich trzech lat mają znaczący wpływ na położenie wszystkich państwowych i pozapaństwowych aktorów w regionie. W artykule uwaga została poświęcona zmiennym losom reżimów – tak upadłych, jak i tych wciąż rządzących, znacznie mniej pozapaństwowym aktorom politycznym, takim jak Hamas. Tekst jest próbą uzupełniania tego braku poprzez ukazanie Hamasu przed wybuchem rewolt w krajach arabskich oraz analizę ich wpływu na jego położenie. Dwie rewolty, które w najbardziej bezpośredni i znaczący sposób wpłynęły na sytuację ugrupowania, to powstania w Egipcie i Syrii. Przeobrażający się polityczny układ sił na Bliskim Wschodzie nie tylko wprawił Hamas w ruch, ale też uwydatnił jego wewnętrzne podziały. Organizacja znajduje się obecnie w skomplikowanej sytuacji – pełnej zarówno możliwości, jak i wyzwań – dlatego nawet jej najbliższa przyszłość pozostaje niejasna.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2013, 3; 167-178
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Międzynarodowe implikacje Arabskiej Wiosny
    International implications of Arab Spring
    Autorzy:
    Tarnawski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616490.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    revolution
    implications
    Russia
    military intervention
    Arabska Wiosna
    rewolucja
    implikacje
    Rosja
    interwencja zbrojna
    Opis:
    Revolutions in the Arab world sparked strong worldwide interest, mainly due to the ease with which long-reigning dictators were renouncing their power (except Syria). However, the shift of power has not made those who led to the overthrow of the tyrants any better off. As the price of freedom seems incalculable, it is difficult to assess unequivocally all the costs of the so-called Arab revolutions: the number of people killed and displaced, changes to the sizes of economies and standards of living, the impact on the immediate neighbors and on the situation in the region. Approximately 50,000 people died in total in the four most violent uprisings in Libya, Egypt, Yemen and Syria (where the uprising continues). In the 2012 edition of the annual Failed States Index issued by Foreign Policy, it was Libya and Syria where the most notable drops were observed (ranking 50th and 23rd respectively) with Yemen „moving up the scale” and being rated 8th in the world. One of the main issues touched upon in the Failed States Index 2012 was the Arab Spring in particular, but the picture painted by its authors turned out to be quite pessimistic and its title: Was the Arab Spring Worth It? does not leave much room for misinterpretation.
    Rewolucje w świecie arabskim wzbudzały ogromne zainteresowanie na całym świecie, głównie z powodu łatwości, z jaką panujący od lat dyktatorzy oddawali władzę (za wyjątkiem Syrii). Jednak zmiana władzy nie oznaczała faktycznej poprawy bytu ludzi, którzy doprowadzili do upadku tyranów. Cena wolności wydaje się być niepoliczalna, trudno więc jednoznacznie oszacować wszystkie koszty tzw. arabskich rewolucji: liczbę zabitych i wysiedlonych, zmiany wielkości gospodarek i poziomu życia, wpływ na najbliższych sąsiadów i sytuację w regionie. Jednym z głównych tematów Failed States Index 2012 była właśnie Arabska Wiosna, jednak obraz jaki przedstawiają autorzy jest pesymistyczny, a tytuł Was the Arab Spring Worth It?, mówi sam za siebie.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 19-32
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działania republiki Turcji wobec „arabskiej wiosny” w Syrii
    Autorzy:
    Smoleń, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624589.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Turkey, the Arab Spring, Middle East region, Syria
    Turcja, „arabska wiosna”, Bliski Wschód, Syria
    Opis:
    The analysis provided in this article encompass the activities of the Republic of Turkey in light of the events of the Arab Spring in Syria. For this purpose, firstly, there is an outline of the assumptions of Turkey’s geopolitical strategy in relation to the Middle East region. Secondly, the implementation of this strategy during the lengthy conflict in Syria is analysed thoroughly. Thirdly, a relationship between the outbreak of the Arab Spring in Syria and re-evaluation of Turkey’s political activities in the Middle East will be shown.
    Przedmiotem analizy w artykule jest polityka Turcji w warunkach wydarzeń określanych „arabską wiosną”. Stąd też, po pierwsze, skoncentrowano się na rekonstrukcji geopolitycznej strategii Turcji wobec regionu Bliskiego Wschodu. Po drugie, przedmiotem analizy stała się realizacja tej strategii wobec konfliktu w Syrii. Po trzecie, skoncentrowano się na pokazaniu relacji między początkiem „arabskiej wiosny” w Syrii i zmianą politycznej strategii Turcji wobec Bliskiego Wschodu.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reakcje wybranych państw Zachodu wobec "Arabskiej Wiosny"
    The reactions of Western countries to "Arab Spring"
    Autorzy:
    Piskorz, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564977.pdf
    Data publikacji:
    2015-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    "Arabska Wiosna"
    Afryka Północna
    Bliski Wschód
    Zachód
    "Arab Spring"
    North Africa
    Middle East
    West
    Opis:
    Artykuł został poświęcony reakcji krajów zachodniej części globu na zjawisko „Arabskiej Wiosny” (rewolucyjnej fali demonstracji i protestów przeciwko panującej władzy) na przykładzie Stanów Zjednoczonych, Niemiec i Francji. Wybór państw dokonano w oparciu onastępujące kryteria: po pierwsze – USA są mocarstwem globalnym i członkiem SojuszuPółnocnoatlantyckiego; po drugie – Francja i Niemcy należą do istotnych graczy europejskich ze względu na przynależność do struktur Unii Europejskiej. Dodatkowo Francja posiada dobre relacje z krajami Afryki Północnej, natomiast Niemcy są bardziej neutralne i stanowią potęgę gospodarczą w obrębie własnego kontynentu, co może budzić zaufanie świata arabskiego.
    This article deals with the Western countries reaction on “Arab Spring” phenomenon (a revolutionary wave of demonstration and protests against the power of country), especially the United States, Germany and France. The selection of countries was based on the following criteria: first of all, the US is a major power in the World and a member of North Atlantic Treaty Organization; secondly, France and Germany are main European players due to European Union membership. Additionally, France maintains good relations with North African countries, while Germany is more neutral and represents economic power within the European continent, which might gain the trust of Arabic World.
    Źródło:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2015, 2(1); 120-133
    2450-5005
    Pojawia się w:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabska Wiosna jako szansa na reset w relacjach Unii Europejskiej z jej południowym sąsiedztwem
    The Arab Spring as a Reset Opportunity for Relations of the European Union with its Southern Neighborhood
    Autorzy:
    Skorzycki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616508.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    European Union
    Arab Spring
    CFSP
    North Africa
    Unia Europejska
    Arabska Wiosna
    WPZiB
    Afryka Północna
    Opis:
    The chain of revolts in Maghreb and Mashriq countries has compelled the European Union to redefine the assumptions of its policy towards the region in question. The sluggish reaction of European states to the developments known as „the Arab Spring” has shown that they see those events as a sourceof threat to European interests. This paper attempts to indicate the erroneousness of this conviction and submit arguments supporting the thesis that the aforementioned changes should be understood as a chance for resuming the EU’s dialogue with its southern neighbors, a dialogue that Brussels is currently not able to continue as a result of the EU’s current paralysis in the Mediterranean area.
    Seria przewrotów politycznych w państwach Maghrebu i Maszreku postawiła Unię Europejską przed koniecznością zredefiniowania założeń polityki wobec państw wspomnianego regionu. Opieszała reakcja największych stolic europejskich na wydarzenia Arabskiej Wiosny świadczyła o upatrywaniu w nich źródła zagrożeń dla interesów Europy. W swoim tekście chciałbym wykazać mylność tego przekonania i przedstawić argumenty na poparcie tezy, że wspomniane przemiany stanowią szansę na wznowienie dialogu UE z południowym sąsiedztwem, którego Bruksela nie jest w stanie kontynuować w ramach sparaliżowanej Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 67-89
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemiecki słoń w składzie libijskiej porcelany. Implikacje postawy wobec wydarzeń w Libii w 2011 r. dla polityki zagranicznej i bezpieczeństwa RFN
    The German Elephant in Libyan China Shop. Implications of the Position on the Events in Libya in 2011 for German Foreign and Security Policy
    Autorzy:
    Libront, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616468.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Germany
    Libya
    Arab Spring
    German security policy
    Zivilmacht
    Niemcy
    Libia
    Arabska Wiosna
    polityka bezpieczeństwa Niemiec
    Opis:
    This paper strives to explain what implications for German foreign and security policy - its principles, doctrines and long-time trends - Berlin’s reaction to the Libyan crisis in 2011 could have. The author discusses Germany’s dilemma regarding the use of its army on foreign missions, as well as the international negotiations about the no-fly zone over Libya. This will help analyze two possible explanations of the German position on Libya. One possible justification is that this position has its origins in the short-term domestic interests of the ruling parties. Another explanation is that Berlin’s stance is one of the elements of a broader change in German foreign and security policy. It is a part of a trend to emancipate itself from ideological restraints and to put more emphasis on economic interests.
    Artykuł ma na celu wyjaśnienie, jakie implikacje dla niemieckiej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, jej zasad, doktryn i długofalowych trendów ma reakcja Berlina na wydarzenia w Libii w 2011 r. Przedstawione zostaną dylematy Niemiec odnośnie do użycia ich wojsk w miejscach zagranicznych oraz przebieg międzynarodowych negocjacji w sprawie ustanowienia zakazu lotów nad Libią. Następnie nakreślone zostaną dwa możliwe kierunki interpretacji postawy RFN. Jedno z wyjaśnień zakłada, że działania Niemiec w 2011 r. były funkcją doraźnych interesów partii rządzących w polityce wewnętrznej. Zgodnie z drugą interpretacją, zachowanie Berlina jest elementem zmiany polityki zagranicznej i bezpieczeństwa tego państwa. Wpisuje się ono w trend porzucania przez Niemcy dotychczasowych ograniczeń ideologicznych oraz aprecjacji interesów ekonomicznych.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 91-105
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabska Wiosna w tureckiej codziennej prasie anglojęzycznej
    Arab Spring in Turkish Daily English Press
    Autorzy:
    Kaczorowski, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1289546.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
    Tematy:
    Arabska Wiosna
    Turcja
    Bliski Wschód
    protesty
    polityka
    agenda setting
    framing
    Arab Spring
    Turkey
    political sociology
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie wyników analizy treści tureckiej codziennej prasy anglojęzycznej pod kątem ukazywania protestów na Bliskim Wschodzie nazywanych Arabską Wiosną. Dwieście dwadzieścia pięć artykułów pochodzących z dzienników „Hürriyet Daily News” i „Today’s Zaman” w okresie styczeń–czerwiec 2011 przeanalizowano pod kątem agenda setting i framingu oraz jakościowo, bazując na schemacie George'a Gerbnera. Pierwsza część pracy jest poświęcona krótkiej charakterystyce tureckiego rynku prasowego, następnie opisano metodologię badań. Przedstawienie wyników badań zostało podzielone na dwie części – ilościową analizę zawartości oraz pogłębioną jakościową analizę treści.
    The aim of the article is to present the results of content analysis of depiction of middle-eastern protests often called Arab Spring in Turkish daily newspapers published in English. Using agenda setting and framing analysis supplemented by George Gerbner's Message System Analysis scheme, 225 articles from published from January to June 2011 in “Hürriyet Daily News” and “Today’s Zaman” were analyzed. The article begins with short presentation of Turkish press market, after which there is a description of methodology used in the research. Results of the analysis were divided into two parts devoted to quantitive and qualitative analysis.
    Źródło:
    Studia Medioznawcze; 2014, 1 (56); 83-97
    2451-1617
    Pojawia się w:
    Studia Medioznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacje saudyjsko-irańskie i układ sił na Bliskim Wschodzie
    Saudi-Iranian relations and balance of power in the Middle East
    Autorzy:
    Belica, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539946.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Arabia Saudyjska
    Iran
    konflikty zastępcze
    Arabska Wiosna
    Saudi Arabia
    Middle East
    proxy wars
    Arab Spring
    Opis:
    W ostatnich latach wzrasta napięcie pomiędzy Iranem a Arabią Saudyjską. Wśród badaczy pojawiło się określenie „nowa” lub „bliskowschodnia” zimna wojna na określenie panującego pomiędzy Teheranem a Rijadem stanu napięcia. Określenie to jest uzasadnione, bowiem obydwa mocarstwa nie są zainteresowane bezpośrednim zaangażowaniem w konflikt zbrojny. Celem opracowania jest opis relacji saudyjskoirańskich wraz z osadzeniem ich we współczesnym układzie sił w regionie poprzez wskazanie znaczenia dla obu mocarstw poszczególnych konfliktów lokalnych dla budowania ich pozycji regionalnej. Tym samym, praca odpowie na pytanie, czy stosunki między mocarstwami oraz bieżąca sytuacja geopolityczna sprzyjają wybuchowi nowego konfliktu, czy też istniejący spór jest możliwy do zażegnania na relatywnie niskim poziomie intensywności, metodami pokojowymi. Słowa kluczowe: Arabia Saudyjska, Iran, konflikty
    In recent years, tension has grown between Iran and Saudi Arabia. Among the researchers appeared the term "new" or "cold” war to describe the state of tension prevailing between Tehran and Riyadh. This term is justified because both powers are not interested in direct involvement in armed conflict. The aim of the study is to describe the Saudi-Iranian relations along with embedding them in the present-day balance of power in the region by indicating the significance for both powers of individual local conflicts for building their regional position. Thus, the work will answer the question whether relations between the great powers and the current geopolitical situation are conducive to the outbreak of a new conflict, or whether the existing dispute can be resolved at a relatively low level of intensity, by means of peaceful methods.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2018, 24; 101-111
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przyczyny oraz przebieg procesu zmian politycznych w Egipcie w latach 2011-2014
    The causes and course of the political transformation in Egypt in 2011-2014
    Autorzy:
    Osiewicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616376.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Egypt
    Arab Spring
    Egyptian revolution
    Tahrir Square
    Kefaya
    Egipt
    arabska wiosna
    egipska rewolucja
    plac Tahrir
    Opis:
    The political crises in Egypt in 2011 and 2013 constituted an essential element in the entire process of socio-political transformations in the Arab states of North Africa and the Middle East. The ousting of the influential President Hosni Mubarak in February 2011 had a special and symbolic meaning for both Egyptians and the citizens of other Arab states. Therefore, the victory of the demonstrators in Tahrir Square was significant in both its domestic and regional dimensions. The Egyptian success provided a clear incentive for the societies of other authoritarian Arab states, such as Syria, Libya and Yemen. In this context, it is crucial to answer the question of what social, political and economic factors brought about such a rapid political change in Egypt. From the point of view of 2015, is it really true that the ruling elite was replaced, or were the 2011 events largely inspired by circles close to President Mubarak, thereby being only a manifestation of internal competition inside the army and the National Democratic Party belonging to the regime?
    Proces zmian politycznych w Egipcie po 2011 roku zyskał szczególne znaczenie w ramach szerszego procesu zmian w ramach świata arabskiego - tak zwanej arabskiej wiosny. Kairski plac Tahrir stał się najważniejszym symbolem zmian nie tylko w wymiarze wewnętrznym, ale także regionalnym. Sukces Egipcjan stał się źródłem inspiracji dla innych arabskic społeczeństw, rządzonych przez autorytarnych przywódców, na przykład, w Syrii, Jemenie, Libii i Bahrajnie. W tym kontekście ważna jest odpowiedź na pytanie, jakie czynniki społeczne, polityczne i ekonomiczne doprowadziły do tak nagłej zmiany politycznej w Egipcie. Ponadto, czy doszło do rzeczywistej wymiany elity rządzącej, czy też wydarzenia z 2011 roku były w dużej mierze inspirowane przez najbliższe otoczenie prezydenta Hosni Mubaraka i tym samym stanowiły jedynie przejaw wewnętrznej rywalizacji w ramach armii oraz reżimowej Partii Narodowo Demokratycznej (NDP).
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2015, 4; 65-78
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przesłanki i bariery interwencji humanitarnej na przykładzie Libii (2011) i Syrii (2013)
    Reasons for and Barriers to Humanitarian Intervention on the Example of Libya (2011) and Syria (2013)
    Autorzy:
    Domagała, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091910.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Arab Spring
    Humanitarian intervention
    Armed conflicts
    Human rights
    Arabska Wiosna
    Interwencja humanitarna
    Konflikty zbrojne
    Prawa człowieka
    Opis:
    Artykuł przedstawia prosty model wyjaśniający działanie potencjalnych interwentów w sytuacji poważnych i masowych naruszeń praw człowieka. Za kluczowe w decyzji o interwencji humanitarnej autor uważa nie kryteria wojny sprawiedliwej, a perspektywę sukcesu definiowaną jako kompleks uwarunkowań sprzyjających realizacji humanitarnego skutku przy minimalnych stratach własnych interwenta. Wskazuje na zależność między stopniem realizacji operacyjnych celów akcji zbrojnej a prawdopodobieństwem decyzji o podjęciu interwencji humanitarnej. Na podstawie krytycznego przeglądu literatury przedmiotu oraz historii wymuszania przestrzegania praw człowieka po 1991 r. identyfikuje następujące warunki składające się na wysokie prawdopodobieństwo sukcesu interwencji humanitarnej: (a) siła potencjalnego interwenta; (b) strategia reakcji neutralizacji potencjalnego przeciwnika; (c) możliwości precyzyjnego określenia celów w wymiarze politycznym i humanitarnym; (d) sprzyjające interwentom warunki klimatyczne, przyrodniczo-geograficzne oraz infrastrukturalne; (e) efektywne wykorzystanie zasobów logistycznych interwenta; (f) determinacja interwenta w realizacji celu; (g) czytelna sytuacja polityczna rozumiana jako istnienie skonsolidowanej opozycji wobec centrum władzy będącego naruszycielem praw człowieka; (h) zakres powiązań prawnomiędzynarodowych i politycznych państwa-przedmiotu interwencji; (i) legitymizacja działań interwenta; (j) spójność interwenta. Analizując powyższe warunki na przykładzie sytuacji w Libii (2011) oraz Syrii (2013), proponuje wyjaśnienie decyzji o interwencji w przypadku Libii oraz braku decyzji o interwencji w przypadku Syrii. Wśród warunków perspektywy sukcesu za szczególnie istotne należy uznać funkcjonowanie lokalnego sojusznika potencjalnego interwenta, opozycyjnego wobec naruszyciela praw człowieka i mającego potencjał do skutecznego działania polityczno-militarnego przy wsparciu ze strony interwenta.(abstrakt oryginalny)
    The article presents a simple model explaining the actions of potential interveners in a situation of serious and mass violations of human rights. In this model, the key factor in making a decision to launch a humanitarian intervention are not the criteria of just war but the prospect of success defined as a complex of determinants facilitating the achievement of humanitarian effects with minimum losses for the intervener. The article points out the relation between the execution of the operational goals of an armed intervention and the probability of a decision to launch a humanitarian intervention. On the basis of a critical literature review and the history of enforcing the observance of human rights after 1991 it identifies the conditions that, when combined, determine high probability of success of a humanitarian mission: (a) the power of the potential intervener; (b) the reaction strategy for neutralising the potential enemy; (c) the possibilities of precisely defining goals in political and humanitarian terms; (d) the climate, environment, geographic and infrastructural conditions favouring the interveners; (e) effective use of the intervener's logistic resources; (f) the intervener's determination in pursuing the objective; (g) a clear political situation understood as the existence of a consolidated opposition to the central authority as the party that violates human rights; (h) the extent of connections under international law and political relations of the country subject to the intervention; (i) the legitimacy of the intervener's actions; (j) the intervener's coherence. An analysis of the above conditions on the example of the situation in Lybia (2011) and Syria (2013) offers an explanation as to why it was decided to intervene in Libya while no operations were launched in Syria. Particularly important among the conditions increasing the prospect of success are: the presence of a local ally of the potential intervener, who opposes the human rights violator and has the potential for effective political and military action when supported by the intervener.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 3; 155-174
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ar-rabīˁ al-ˁarabī? Stosunek ludności berberyjskiej do wydarzeń Arabskiej Wiosny w Tunezji i Libii
    Ar-rabīˁ al-ˁarabī? The Attitude of the Berber Population to the Events of the 'Arab Spring' in Tunisia and Libya
    Autorzy:
    Kobis, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2091911.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych
    Tematy:
    Arab Spring
    Human rights
    Ethnic minority
    Indigenous peoples
    Arabska Wiosna
    Prawa człowieka
    Mniejszości narodowe
    Rdzenni mieszkańcy
    Opis:
    Celem artykułu jest analiza wydarzeń tzw. Arabskiej Wiosny z punktu widzenia niearabskiej mniejszości etnicznej. Analizie poddano Berberów - rdzenną ludność Afryki Północnej, która od początku XX w. zaczęła manifestować swoją odrębność kulturową. Analiza została ograniczona do dwóch państw regionu - do Libii oraz Tunezji. Wybór tych dwóch państw był podyktowany nie tylko skalą przemian politycznych, jakie zaszły w obu krajach po 2011 r., ale także znikomą liczbą publikacji naukowych odnoszących się do kwestii berberyjskiej po Arabskiej Wiośnie. Artykuł kładzie nacisk na przedstawienie kwestii berberyjskiej w przeddzień wybuchu manifestacji antyrządowych oraz stosunek tej mniejszości do przemian politycznych, jakie zaszły w wyniku rewolucji w obydwu państwach.(abstrakt oryginalny)
    The aim of the article is to present the events of the Arab Spring from the point of view of a non-Arab ethnic minority. The analysis concerns Berbers - the indigenous people of North Africa, who have been asserting their cultural distinctiveness since the beginning of the 20th century. Given the wide dispersion of the Berber population in North Africa, the analysis was limited to two countries of the region: Tunisia and Libya. The choice of these countries is determined not only by the scale of the political changes that took place there after 2011 but also by the insufficient number of academic papers on the issues discussed. The analysis focuses on the presentation of the situation of the Berber minority in both countries before 2011 and of the participation of ethnic minorities in the political changes that took place after the Arab Spring.(original abstract)
    Źródło:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations; 2016, 52, 3; 175-190
    0209-0961
    Pojawia się w:
    Stosunki Międzynarodowe - International Relations
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Scarcity of Food: a Factor Destabilising Security in the MENA Regio
    N iedobór żywności: czynnik destabilizujący bezpieczeństwo w regionie MENA
    Autorzy:
    Diawoł-Sitko, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557104.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    food security
    climate change
    MENA region
    Arab Spring
    bezpieczeństwo żywnościowe
    zmiany klimatu
    region MENA
    arabska wiosna
    Opis:
    This paper looks at the impact of food security on political stability in the MENA region, at the state, regional and individual levels. It also discusses the assessment of the effectiveness of governments in the region in terms of food security risk management strategies and interregional cooperation. The author puts forward the thesis that food shortage is one of the main driving factors of political instability in the MENA region, and ensuring food security is a major task for current governments in the entire region. Given the development problems of the region and the history of strained bilateral and multilateral relations, as well as the constant political distrust between the MENA countries, the shortage of food and water resources may exacerbate tensions and stir further conflict in the region.
    Niniejszy artykuł analizuje wpływ bezpieczeństwa żywnościowego na stabilność polityczną w regionie MENA na szczeblu państwowym, regionalnym i indywidualnym. Omówiono także ocenę skuteczności rządów w regionie pod względem strategii zarządzania ryzykiem bezpieczeństwa żywności i współpracy międzyregionalnej. Autor wysuwa tezę, że niedobór żywności jest jednym z głównych czynników niestabilności politycznej w regionie MENA, a zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego jest ważnym zadaniem dla obecnych rządów w całym regionie. Biorąc pod uwagę problemy rozwojowe regionu oraz historię napiętych stosunków dwustronnych i wielostronnych, a także ciągłą nieufność polityczną między krajami regionu MENA, brak zasobów żywności i wody może zaostrzyć napięcia i wywołać dalsze konflikty w regionie.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2020, 1; 111-130
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Układ sił na Bliskim Wschodzie. Kluczowi aktorzy konfliku syryjskiego
    The Balance of Power in the Middle East. The Key Actors of Syrian Conflict
    Autorzy:
    Michalik, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539966.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Bliski Wschód
    Arabska Wiosna
    potęgometria
    Baszar al-Asad
    Syria
    Middle East
    Arab Spring
    powermetrics
    Bashar al-Assad
    Opis:
    Przedstawiona analiza i ocena sytuacji z uwzględnieniem kluczowych graczy (państwowych i niepaństwowych) oraz ilościowej i jakościowej oceny potęgi państw, prowadzi do generalnego wniosku, że konflikt syryjski ma zasięg międzynarodowy, a jego rozwiązanie ma istotne znaczenie dla interesów określonych potęg światowych i regionalnych, które chcą zachować lub przejąć dominację w regionie. Przyszłość reżimu Asada jest raczej niepewna, choć jest on na razie mocny i zdeterminowany do pacyfikacji protestów i utrzymania reżimu wykorzystując silne poparcie aparatu bezpieczeństwa. Jednym z możliwych scenariuszy jest rozwiązanie bez udziału aktorów zewnętrznych, polegające na przekazaniu władzy komuś z rodziny Asadów. W ten sposób zagwarantowane zostałoby bezpieczeństwo alawitów, zapewniona stabilizacja w kraju i zachowanie układu sił w regionie. Syria stanowi istotny element do dalszego rozwoju sytuacji państw Bliskiego Wschodu i uregulowania kształtu przyszłego układu sił również dla całego regionu. Aktualnie sposób oraz horyzont czasowy rozwiązania konfliktu jest trudny do przewidzenia. Dodatkowo akty agresji ze strony Syrii na terytorium Turcji, dają przesłanki ewentualnej eskalacji konfliktu, co konsekwencji może doprowadzić do jego militarnego rozwiązania, a tym samym zasadniczo wpłynie na zmianę układu sił w regionie.
    The analysis and assessment of the situation with regard to key players (state and private) as well as quantitative and qualitative assessment of the power of states, leads to the general conclusion that the Syrian conflict is international, and its solution is important for the interests of certain global and regional powers that want to retain or take over dominance in the region. The future of the Assad regime is rather uncertain, although it is yet strong and determined to pacify the protests and maintenance regime using the strong support of the security apparatus. One possible scenario is the solution without the participation of external actors, which involve the transfer of power to a family of Assad. In this way, security would be guaranteed Alawites, ensured stability in the country and preserve the balance of power in the region. Syria is an important element for further developments in the Middle East and regulations shape the future of power also for the entire region. Currently, the manner and the time horizon solution to the conflict is difficult to predict. In addition, acts of aggression on the part of the territory of Turkey, Syria, give indications of possible escalation of the conflict, as a consequence, can lead to a military solution, and thus substantially affect the change of power in the region.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2014, 8; 49-62
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    ARABSKA WIOSNA W SYRII. KONSEKWENCJE W POLITYCE REGIONALNEJ TURCJI
    Autorzy:
    Smoleń, Kinga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624568.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Turkey
    The Arab Spring
    Syria
    Strategic Depth
    Middle East
    Turcja
    arabska wiosna
    Syria, strategiczna głębia, Bliski Wschód
    Opis:
    The  events  of  the Arab  Spring in  Syria  have  led  to  the  re-evaluation of Turkey’s regional  policy  and  forced  it  to  make  a choice: whether to, acting in compliance with the expect a-tions  of  its  Western  allies,  e.g.  the  United  States,  promote  the  rules  of  democracy  in  the  Middle East  and firmly react against any cases of human rights’ violation, simultaneously showing the direction of  neces sary  changes  in  the  region,  or  to  act  in  compliance  with  the  definition  of  the international policy Strategic Depth: „no problems with neighbours”, which excludes any interference in the internal politics of ther countries, to continue pragmatic cooperation with all political centres, including the authoritarian regimes. The  policy of the protection of democracy and human rights has been chosen. This decision, on the one hand, strengthens Turkey’s relations with West ern countries. On the other hand, it may lead to an open conflict with a direct neighbour, Syria, which constitutes a serious threat to Turkey’s  security and may result in negative consequences  for  its  economic  development,  energy security, and economic relations with the Middle East partners.
    Wydarzenia arabskiej wiosny w Syrii przyczyniły się do przewartościowania polityki regionalnej Republiki Turcji. Państwo to zmuszone zostało do dokonania wyboru. Czy zgodnie z oczekiwaniami  zachodnich  sojuszników, w  tym  m.in.  Stanów  Zjednoczonych,  promować  na obszarze  Bliskiego  Wschodu  zasady demokracji i zdecydowanie reagować na przypadki łamania praw człowieka, wskazując tym samym kierunek niezbędnych przemian w regionie. Czy nawiązując do zawartej w koncepcji polityki zagranicznej strategiczna głębia zasady: „zero problemów z sąsiadami”, która wyklucza ingerencję w politykę wewnętrzną innych państw, kontynuować pragmatyczną współpracę ze wszystkimi ośrodkami politycznymi, w tym z reżimami autorytarnymi. Zwyciężyła polityka ochrony demokracji i praw człowieka. Decyzja ta z jednej strony zacieśnia relacji Turcji ze strukturami zachodnimi, z drugiej, naraża na otwarty konflikt z bezpośrednim sąsiadem –Syrią. Konflikt  ten poważnie zagraża jej bezpieczeństwu oraz ma negatywne konsekwencje dla jej rozwoju ekonomicznego, bezpieczeństwa energetycznego, a także powiązań gospodarczych z partnerami z Bliskiego Wschodu.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2013, 8
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    SOJUSZ ARABII SAUDYJSKIEJ ZE STANAMI ZJEDNOCZONYMI. PRZESZŁOŚĆ I PERSPEKTYWY
    ALLIANCE. SAUDI ARABIA AND UNITED STATES: PAST AND PROSPECTS
    Autorzy:
    Hyra, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/483924.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
    Tematy:
    Arabia Saudyjska,
    Arabska Wiosna,
    Bliski Wschód,
    Iran,
    Stany Zjednoczone
    Arab Spring
    Iran
    Middle East
    Saudi Arabia
    USA
    Opis:
    Sojusz Stanów Zjednoczonych i Arabii Saudyjskiej trwa od zakończenia II wojny światowej. Przez ten czas w dwustronnych relacjach występowały napięcia, lecz nie zagrażały trwałości aliansu. W minionych latach stosunki obu państw były oparte o bezpieczeństwo i interesy ekonomiczne. Największa zapaść w relacjach między Waszyngtonem a Rijadem przypadła na okres urzędowania Baracka Obamy na stanowisku prezydenta Stanów Zjednoczonych. Oba państwa poróżniły się w kwestii Arabskiej Wiosny, punktem spornym było również wynegocjowane porozumienie nuklearne z Iranem, dzięki któremu zniesione zostały sankcje ekonomiczne, nałożone przed laty na Teheran przez państwa zachodnie. Objęcie urzędu prezydenta Stanów Zjednoczonych przez Donalda Trumpa pozwala na nowe otwarcie w polityce amerykańsko-saudyjskiej. Choć główne cele regionalne obu państw różnią się, to ich współpraca niesie korzyści dla każdej ze stron.
    The alliance of the United States and Saudi Arabia has been in existence since the end of World War II. During this time, there were tensions between this countries, but they did not jeopardize the durability of the alliance. In the past years, relations between USA and Saudi Arabia were based on security and economic interests. The worst relations between Washington and Riyadh had place during Barack Obama's presidency. Both countries had different view on the issue of the Arab Spring, also Saudi Arabia was not was not satisfied about nuclear deal with Iran which has lifted the economic sanctions that the West imposed on Tehran. Taking the office of the United States President by Donald Trump allows for a new opening in US-Saudi politics. Although the two countries' main regional objectives are different, cooperation between them benefits each other
    Źródło:
    Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem; 2017, 1(8) Moldova on the geopolitical map of Europe; 251-267
    2353-6306
    Pojawia się w:
    Ante Portas – Studia nad Bezpieczeństwem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Turkey’s Relations with the Middle East. Political Encounters after the Arab Spring, eds. Hüseyin Işıksal, Oğuzhan Göksel, Springer International Publishing, Cham 2018, ss. 220
    Autorzy:
    Pietrasik, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850552.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    Turkey
    Europe
    Caucasus
    Middle East
    Arab Spring
    politcs
    Turcja
    Europa
    Kaukaz
    Arabska Wiosna
    polityka ekologiczna
    Bliski Wschód
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2022, 15, 2; 161-165
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sphinx and the Awakenings of Egypt
    Sfinks i przebudzenie Egiptu
    Autorzy:
    Zinkow, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057294.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-29
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    Egipt
    sfinks
    Nahdat Misr
    styl neofaraoński
    Maḥmūd Muḫtār
    Banksy
    arabska wiosna
    Egypt
    Sphinx
    Neo-Pharaonic Style
    Arab Spring
    Opis:
    The article discusses some interesting themes of using the image of the Egyptian sphinx in contemporary contexts: the Egypt Awakened (Nahdat Misr) monument in Cairo, symbolizing modern Egypt, and the use of the sphinx motif as an aspect of social protests; the so-called Arab Spring and the political upheaval in Egypt of 2010–2012.
    W artykule omówiono kilka interesujących wątków wykorzystania wizerunku egipskiego sfinksa we współczesnych kontekstach: pomnik Egypt Awakened (Nahdat Misr) w Kairze, symbolizujący współczesny Egipt, oraz wykorzystanie motywu sfinksa jako aspektu protestów społecznych; tzw. arabska wiosna i przewrót polityczny w Egipcie w latach 2010–2012.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2022, 37, 2; 49-56
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Od Al-Dżaziry do Twittera - wpływ mediów na Arabską Wiosnę
    From Al-Jazeera to Twitter. The Influence of the New Media on the Arab Spring
    Autorzy:
    Bielińska, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615987.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    the media
    Internet revolution
    Al-Jazeera
    the Arab world
    Arabska Wiosna
    media
    internetowa rewolucja
    świat arabski
    Opis:
    The Internet played an important role during the revolution in the Arab countries, and the issue of utilizing both traditional and new media is still being discussed with respect to many aspects. The information which is transmitted in authoritarian states is carefully selected, therefore the Internet has become an important medium on the territory of Arab countries. Thanks to this, the protesters could easily organize themselves, and inform the world about what was really going on in their countries. One could, of course, ask whether a revolution can be carried out with the sole use of the Internet - but the answer is no. The Internet is only a tool and a means in pursuing a defined goal, albeit a means of an extensive range and enormous power.
    Internet odegrał ważną rolę podczas rewolucji w krajach arabskich, a sprawa wykorzystania tradycyjnych oraz nowych mediów jest nadal dyskutowana na wielu gruntach. Przekazywane informacje w systemach autorytarnych są starannie wyselekcjonowane, dlatego też Internet stał się ważnym medium na obszarze państw arabskich. Dzięki temu protestujący mogli swobodnie organizować się, informować i mówić światu o tym, co naprawdę dzieje się w ich krajach. Można oczywiście zadać pytanie, czy rewolucja może zostać przeprowadzona tylko za pomocą Internetu? Otóż nie - Internet jest jedynie narzędziem i środkiem w dążeniu do celu. Oczywiście o olbrzymim zasięgu i mocy.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 381-394
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bilans Arabskiej Wiosny w Bahrajnie
    Autorzy:
    Karolak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/640672.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Bahrajn, Wiosna Arabska, Day of Rage, monarchie Zatoki Perskiej
    Opis:
    AN ASSESSMENT OF THE ARAB SPRING IN BAHRAIN  Year 2011 marked a turning point in the contemporary history of the Middle East as the region witnessed the culmination of political upheavals, commonly known under the name of the Arab Spring. Bahrain is an exceptional case among the countries affected by the political revolts. It is the only monarchy of the Arabian Gulf, where the protests could potentially have posed a danger to the current political system. Nonetheless, the monarchy under the rule of the dynasty of Al-Khalifa survived the blow unchanged. Demonstrations were pacified and contained to areas inhabited by the Shi’a population. The aim of this article is to analyse the factors that led to the upheaval as well as to assess why the royal dynasty eventually consolidated the power in their hands. The article allows for a deeper understanding of the resilience of monarchy in the Arabian Gulf.
    Źródło:
    Prace Historyczne; 2014, 141, 3
    0083-4351
    Pojawia się w:
    Prace Historyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antyamerykanizm jako istotny element Arabskiej Wiosny
    Anti-Americanism as a Significant Element of the Arab Spring
    Autorzy:
    Stelmach, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615961.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    anti-Americanism
    Arab Spring
    United States
    Middle East
    al-Qaeda
    antyamerykanizm
    Arabska Wiosna
    Stany Zjednoczone
    Bliski Wschód
    Al-Kaida
    Opis:
    The purpose of this paper is to analyze the occurrence of anti-Americanism in the Muslim world and its influence on US-Arab relations. Since the outbreak of the Arab Spring, this phenomenon has been an important issue in this region. Anti-regime revolts evolved immediately into anti-American uprisings, as evidenced by the brutal assassination of the American Ambassador Chris Stevens and three US diplomats in Benghazi. This tragic event showed that anti-Americanism is not the exclusive domain of terroristorganizations anymore; it is an attitude of ordinary citizens. Al-Qaeda, apparently playing second fiddle, continues to operate by promoting propagandistic magazines that stir up hatred towards the United States.
    Celem pracy jest przeanalizowanie zjawiska antyamerykanizmu w świecie muzułmańskim oraz jego wpływu na stosunki amerykańsko-arabskie. Od wybuchu Arabskiej Wiosny fenomen ten stanowi znaczący problem w regionie. Antyrządowe protesty szybko zaczęły zamieniać się w antyamerykańskie, czego dowodem było brutalne zamordowanie amerykańskiego ambasadora, Chrisa Stevensa, oraz trzech dyplomatów w Benghazi. Te wydarzenia pokazały, że antyamerykanizm nie jest obecnie wyłączną domeną organizacji terrorystycznych, ale stał się również postawą przeciętnych obywateli. Pomimo pozornego ukrycia się w cień Al-Kaida działa nadal, między innymi poprzez upowszechnianie propagandowych pism szerzących nienawiść wobec Stanów Zjednoczonych.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 369-380
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rewolucja, status quo czy chaos – społeczeństwa wybranych krajów arabskich cztery lata po Arabskiej Wiośnie
    Revolutionary, stagnant or chaotic? Societies of selected Arab states four years after the Arab Spring.
    Autorzy:
    Guzik, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/447758.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Arabska Wiosna
    Bliski Wschód
    rewolucja demokratyczna
    społeczeństwo arabskie
    magazyn „Time”
    Arab Spring
    Middle East
    democratic revolution
    Arab society
    “Time”
    Opis:
    Powstania arabskie zwane Arabską Wiosną były z początku odbierane jako wydarzenia niosące nadzieję na trwałe demokratyczne zmiany na Bliskim Wschodzie. Pokojowe protesty przyniosły w styczniu i lutym 2011 roku szybkie i bezkrwawe obalenie prezydenta Tunezji Zine El Abedine Ben Alego i wieloletniego autokratycznego przywódcy Egiptu – Hosniego Mubaraka. Pod koniec roku dzięki pomocy amerykańskiego lotnictwa kolejny dyktator – Muammar Kadafi – stracił władzę w Libii. Zmiany społeczne rozpoczęły się niemal natychmiast – zniesienie cenzury, wolność słowa i wolne wybory były ich najwyraźniejszymi sygnałami. W 2012 roku wszystkie trzy kraje miały nowe parlamenty i prezydentów. Szybko okazało się jednak, że demokracja jest dla wszystkich – także dla fundamentalnych ruchów islamskich, które w ciemiężonych wcześniej społeczeństwach zdobyły pełnię władzy. Zamiast stabilizacji przyszedł chaos i kolejny bunt – liberalni aktywiści, którzy doprowadzili do rewolucji, rozpoczęli ponownie walkę – tym razem o to, by ich kraje nie przerodziły się z autokracji w teokrację. W 2014 roku do władzy w Egipcie ponownie doszli przedstawiciele obalonej w 2011 roku armii, w Tunezji morduje się liderów opozycji demokratycznej a w Libii obowiązuje islamskie prawo szariatu. Świat obserwuje zaś, czy „Klasa 2011”, która rozpoczęła falę powstań na Bliskim Wschodzie, rzeczywiście zmieni kraje regionu i ostatecznie odniesie sukces w kreowaniu społeczeństwa obywatelskiego. Artykuł analizuje zmiany zachodzące w społeczeństwach Bliskiego Wschodu w latach 2011–2013. Badania oparte są na analizie zawartości mediów – amerykańskiego wydania magazynu „Time”.
    The Spring of 2011 in the Arab world and its blooming revolutions were hopeful and precious. The whole world watched as angry masses of young Arabs toppled the regimes, ousting first Tunisia’s Zine El Abedine Ben Ali and then Egypt’s Hosni Mubarak. By the end of the year, with the help of American jetfighters, another bloody dictator was gone – Muamar Kaddafi no longer endangered the people of Libya. Social change was on the way – freedom of speech and freedom to vote were only among other prerogatives of the young civil societies. In 2012 all of those states had new governments and presidents. But something started to go wrong – in democratic elections islamists took over, not only destabilizing the countries, but fermenting newly born civil societies. In 2014, when the old power is back in Egypt, opposition leaders are being killed in Tunisia and Libya indicated sharia law, the world watches how “the class of 2011” – educated young Arabs that started the revolutions of 2011, will handle the changes. The article analyses changes observed within Arab societies in Egypt, Tunisia and Libya from December 2010 till December 2013. Analyses is based on „Time” magazine articles written about the Arab Spring Countries in the above dates.
    Źródło:
    Studia Socialia Cracoviensia; 2014, 2(11); 61-83
    2080-6604
    Pojawia się w:
    Studia Socialia Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polityka B. Obamy wobec Bliskiego Wschodu
    Autorzy:
    Jervis, David
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624585.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Barack Obama, Middle East, Arab Spring, Middle East peace
    Barack Obama, Bliski Wschód, Arabska Wiosna, pokój na Bliskim Wschodzie
    Opis:
    This article provides an overview of the Obama administration’s policies in the Middle East. At the outset, its priorities were to reduce the American role in the region and promote peace between Israelis and Palestinians. The Arab Spring introduced a number of new and novel issues that the administration had to confront. For the most part, Obama failed to reach his goals, so the final section seeks to contextualize and explain those failures.
    W artykule dokonano analizy polityk administracji prezydenta B. Obamy wobec Bliskiego Wschodu. Od samego początku ich priorytetem była redukcja roli USA w regionie oraz promowanie pokoju między Izraelczykami a Palestyńczykami. Arabska Wiosna przyczyniła się do powstania wielu nowych, wcześniej nie występujących wyzwań, z którymi musiała się zmierzyć administracja. Prezydent Obama nie osiągnął większości swoich celów, a wyjaśnienie kontekstu i przyczyn tych niepowodzeń zawarto w podsumowaniu artykułu.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 2
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany społeczno-polityczne w państwach arabskich po 2010 roku: krytyczna analiza stosowanych pojęć
    Social and Political Changes in the Arab States after 2010: A Critical Analysis of Terms Applied
    Autorzy:
    Osiewicz, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616450.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Arab Revolution
    Arab Awakening
    Arab Uprising
    Islamic Awakening
    e-revolution
    Arabska Wiosna
    rewolucja arabska
    arabskie przebudzenie
    arabskie powstanie
    islamskie przebudzenie
    e-rewolucja
    Opis:
    The events that took place in the Arab states at the turn of the last decade and the consequent profound political and social transformations came as a great surprise to numerous analysts and commentators. Whereas the possibility of political transformations or the change of ruling elites in the Middle Eastern states were frequently speculated on by researchers, neither the pace nor the scope of the process was predicted. At the same time the researchers faced the serious challenge of defining and naming this process. This paper is devoted to a detailed and critical analysis of the six most popular notions applied with reference to the process of socio-political transformations in North Africa and the Middle East.
    Wydarzenia w państwach arabskich przełomu dekad i będące ich wynikiem głębokie zmiany polityczne i społeczne stanowiły zaskoczenie dla wielu analityków i komentatorów. Chociaż możliwość zmian ustrojowych lub wymiany elit w poszczególnych państwach bliskowschodnich stanowiły niejednokrotnie przedmiot spekulacji ze strony badaczy, nikt nie przewidział ani tempa, ani skali procesu. Jednocześnie badacze stanęli przed niezwykle trudnym wyzwaniem – jak zdefiniować, jak nazwać tenże proces. Niniejszy artykuł poświęcony jest szczegółowej, krytycznej analizie sześciu najpopularniejszych pojęć, stosowanych w odniesieniu do procesu przemian polityczno-społecznych w państwach Afryki Północnej oraz na Bliskim Wschodzie.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 7-17
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bliski Wschód i Afryka Północna 5 lat po Arabskiej Wiośnie. Czy było warto?
    Autorzy:
    Czepirska, Izabela
    Górak-Sosnowska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811317.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-10
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    Arabska Wiosna
    Bliski Wschód
    przemiany społeczno-polityczne
    rewolucja
    transformacja ustrojowa
    The Arab Spring
    Middle East
    social-political changeover
    revolution
    transition
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest próba oceny, czy transformacja społeczno-polityczna nazywana zbiorczo Arabską Wiosną okazała się korzystna dla analizowanych państw (Algieria, Egipt, Jordania, Liban, Maroko, Tunezja). Na podstawie danych odnoszących się do sfery politycznej i ekonomicznej dokonano analizy oraz porównania osiągniętych wyników między państwami. W artykule wskazano podłoże oraz typy postulatów zgłaszanych przez protestujących mieszkańców Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej w czasie rewolucji, a następnie przedstawiono szereg wymiernych wskaźników badających ich stan po pięciu latach po Arabskiej Wiośnie. Zestawiając dostępne mierniki oceniono, iż działania rewolucyjne przyniosły znacznie mniej pozytywnych zmian polityczno-ekonomicznych niż oczekiwano. Ujemny wynik z perspektywy gospodarczej praktycznie we wszystkich badanych państwach, a także negatywne zmiany na płaszczyźnie politycznej mogą sugerować, iż nie udało się wykorzystać niewątpliwie ogromnego potencjału do poprawy warunków społeczno-ekonomicznych mieszkańców państw protestujących w ramach Arabskiej Wiosny.
    It was the winter of 2010/2011 when a young Tunisian, Muhammad Bou Azizi set himself on fire and provoked and unprecedented chain of dramatic events across the Middle East and North Africa, which were collectively called as the Arab Spring. After over 5 years which have passed, a preliminary short-term analysis of these events and their impact on economic and governance indicators is conducted by the authors. The study explores what has been achieved thanks to the Arab Spring and what has actually worsened while comparing the pre- and post-Arab Spring realities.
    Źródło:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2017, 14, 14; 19-42
    1730-0274
    Pojawia się w:
    DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Próby stabilizacji Egiptu po Arabskiej Wiośnie. Military electoral authoritarianism
    Attempts to stabilize Egypt after the Arab Spring. Military electoral authoritarianism
    Autorzy:
    Czornik, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557060.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Egypt
    the Arab Spring
    the Middle East
    terrorism
    military electoral authoritarianism
    Egipt
    Arabska Wiosna
    Bliski Wschód
    terroryzm
    wojskowy autorytaryzm wyborczy
    Opis:
    The Arab Spring in Egypt and the overthrow of the regime of Hosni Mubarak in January 2011 should be seen as one of the implications of the Jasmine Revolution in Tunisia. The Arab Spring was perceived by Western states as a process that should bring about the democratization of the Middle East and North Africa, as well as the emergence of civil societies in the countries of the region. The Arab Spring, despite the initial wave of rebellions, was supposed to imply stabilization of the region. The results of the Arab Spring, however, turned out to be completely different from the expected ones. In the case of Egypt, the regime change did not bring effective alternation in the socio-political order. Opposition groups, pro-democracy activists and subsequently moderate Islamists became the beneficiaries of Hosni Mubarak’s overthrow in the short term. The actual winner was the army and former military officers, including President General Abd al-Fattah as-Sisi re-elected in March, 2018. The Arab Spring initiated the next stage in the history of Egypt – military electoral authoritarianism, equally undemocratic as before January 25, 2011. In Egypt, the stability of the state is guarded by the army fighting with Islamic radicals and terrorists and having the support of the United States.
    Arabską Wiosnę w Egipcie i obalenie reżimu Hosniego Mubaraka w styczniu 2011 r. należy rozpatrywać jako implikację Jaśminowej Rewolucji w Tunezji. Fala protestów postrzegana była przez państwa zachodnie jako proces, którego efektem miała być szeroko pojęta demokratyzacja Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, jak również powstanie w państwach regionu społeczeństw obywatelskich. Mimo że zrodzona z buntu społecznego, Arabska Wiosna miała prowadzić do stabilizacji regionu. Jej skutki okazały się jednak zupełnie inne niż oczekiwano. W przypadku Egiptu regime change stworzyła tylko pozory zmian społeczno-politycznych. Krótkoterminowo beneficjentami obalenia Mubaraka stały się ugrupowania opozycyjne, prodemokratyczni aktywiści i następnie umiarkowani islamiści. Faktycznym zwycięzcą była jednak armia i byli oficerowie wojskowi, w tym wybrany ponownie w marcu 2018 r. na urząd prezydenta gen. Abd al-Fattah as-Sisi. Arabska Wiosna zainicjowała więc kolejny etap w historii Egiptu – military electoral authoritarianism – równie niedemokratyczny jak przed 25 stycznia 2011 r. W Egipcie na straży stabilności państwa stoi armia, która walcząc z islamskimi radykałami i terrorystami, zyskała poparcie Stanów Zjednoczonych.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 47-65
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w turystycznym transporcie lotniczym Egiptu w latach 2005–2014
    Changes in the Tourist Air Transport in Egypt in 2005–2014
    Autorzy:
    Wendt, Jan A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/438867.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    arabska wiosna
    biznes turystyczny
    polityka
    port lotniczy
    ruch turystyczny
    transport lotniczy
    airport
    air transport
    Arab Spring
    policy
    tourism business
    tourist traffic
    Opis:
    Rewolucja zwana arabską wiosną znalazła swoje odbicie w zmianach wielkości lotniczego, turystycznego ruchu pasażerskiego w krajach Afryki Północnej, zwłaszcza w Egipcie i Tunezji. Głównym przedmiotem prezentowanych badań jest ocena zmian wielkości ruchu turystycznego w Egipcie. Celem pracy jest pokazanie wielkości negatywnego oddziaływania wydarzeń politycznych w Egipcie na spadek ruchu turystycznego oraz dochodów z turystyki w tym kraju. Do analizy i korelacji wybrano zmiany wielkości turystycznego ruchu lotniczego w Egipcie na wybranych lotniskach. W 2011 roku, w porównaniu do 2008 roku, w porcie lotniczym w Szarm el-Szejk ruch pasażerski zmniejszył się o 37%, a w Hurghadzie o 27%. Stabilizacja sytuacji politycznej w kolejnych latach spowodowała wzrost wielkości przewozów lotniczych. Jednak zamach wojskowy w 2013 roku kolejny raz doprowadził do spadku ruchu turystycznego. Dopiero uspokojenie sytuacji politycznej w 2014 roku przyniosło wzrost liczby turystów. Jednak dochody z turystyki w 2014 roku stanowią jedynie 62% dochodów z najlepszego dla egipskiej turystyki 2010 roku. Według danych statystycznych całkowita liczba turystów zagranicznych, którzy odwiedzili Egipt w 2011 roku, spadła o 33% w porównaniu z 2010 rokiem. Wprawdzie w 2012 roku nastąpił jej wzrost o 18% w porównaniu do 2011 roku, jednak kolejny rok, wraz z nasileniem wydarzeń politycznych, przyniósł spadek o 15%, a niewielki wzrost – o 5% – nastąpił dopiero w 2014 roku.
    Revolution, called the “Arab Spring” was reflected by the changes of air, tourist passenger traffic in North Africa, especially in Egypt and Tunisia. The main object of this study is to evaluate changes in the volume of tourism in Egypt. The aim of the paper is to show the size of the negative impact of political developments in Egypt, the decline of tourism and the tourism income in the country. The analysis is concerned with changes in the size of the tourist traffic to Egypt at selected airports. In Egypt, at the airport of Sharm El-Sheikh passenger traffic decreased by 37% in 2011 as compared to 2008, and in Hurghada by 27% for the same period. The stabilization of the political situation in the following years has increased the volume of air traffic. However, the military coup in 2013, once again led to a decline in tourist traffic. It was calming the political situation in 2014 resulted in an increase in the number of tourists. However, income from tourism in 2014 represent only 62% of the income of the best Egyptian tourist 2010. According to statistical data, the total number of foreign tourists who visited Egypt in 2011 declined by 33% compared to 2010. While in 2012 there was an increase in the number of tourists by 18% compared to 2011, but the following year, together with increased political events brought a decline of 15%, a slight 5% increase occurred only in 2014.
    Źródło:
    Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego; 2016, 30, 4; 92-101
    2080-1653
    Pojawia się w:
    Prace Komisji Geografii Przemysłu Polskiego Towarzystwa Geograficznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Libia po interwencji zbrojnej w 2011 roku
    Libya after the military intervention in 2011
    Autorzy:
    Szczepankiewicz-Rudzka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556540.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    post-Qaddafi Libya
    state building process
    social conflicts
    political conflict
    Arabska Wiosna
    Libia po Kaddafim
    odbudowa państwa
    konflikty społeczne
    konflikt polityczny
    Opis:
    The Arab Spring in Libya took the form of a civil war, which led to the external military intervention and overthrowing the Muammar Qaddafi regime. Nearly seven years since the war broke out, the country has still remained in chaos. A lack of consensus regarding the form of political system and leadership in the country maintains the status quo and makes the current deadlock increasingly difficult to be broken. The article seeks to analyse the political landscape in Libya as well as the factors affecting the political impasse in the country, which, in the opinion of the author, comprised primarily of the coexistence of several power centres, ethnic conflicts, the activity of armed groups (militias) created both by military members and Islamists, and the weakness as well as the lack of unity in making a compromise on Libya among external actors, including the UN.
    Arabska Wiosna przybrała w Libii formę wojny domowej, w następstwie której doszło do zewnętrznej interwencji zbrojnej i obalenia reżimu Muammara Kaddafiego. Bez mała siedem lat od wybuchu wojny państwo nadal pogrążone jest w chaosie. Brak zgody co do kształtu ustrojowego i przywództwa państwa konserwuje status quo i sprawia, że wyjście z impasu jest coraz trudniejsze. W artykule podjęto próbę analizy sytuacji politycznej Libii oraz czynników determinujących impas polityczny, którymi są – zdaniem autorki – przede wszystkim: współistnienie kilku ośrodków władzy, konflikty etniczne, aktywność ugrupowań zbrojnych (milicji), tworzonych zarówno przez wojskowych, jak i islamistów, a także słabość i brak jedności aktorów zewnętrznych, w tym ONZ, w wypracowywaniu kompromisu dotyczącego Libii
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2018, 3; 67-80
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemieckie ugrupowania polityczne wobec kryzysu uchodźczego
    Autorzy:
    Nitszke, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624633.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Germany
    migration policy
    refugee crisis
    the Arab Spring
    German political parties
    Niemcy
    polityka imigracyjna
    kryzys uchodźczy
    arabska wiosna
    niemieckie partie polityczne
    Opis:
    The Federal Republic of Germany has developed a model of integration and assimilation of refugees and economic migrants, which for decades was a model for other European countries and the European Union (EU ). This was possible thanks to the consensus between the main political forces in the country, which, despite the natural alternation of power, do not undermine the main objectives of both foreign policy as well as internal, including the approach to immigrants. The situation changed after 2011 and the events in North Africa, known as the Arab Spring, the consequence of which was a massive influx of refugees and immigrants to Germany. This article examines the position of the main political parties in relation to the refugee crisis.
    Republika Federalna Niemiec (RFN) wypracowała model integracji i asymilacji uchodźców i imigrantów zarobkowych, który przez dziesięciolecia stanowił wzór dla innych państw europejskich i Unii Europejskiej (UE ). Było to możliwe dzięki konsensusowi pomiędzy głównymi siłami politycznymi w kraju, które, mimo naturalnej alternacji władzy, nie podważały głównych założeń zarówno polityki zagranicznej, jak też wewnętrznej, w tym kwestii podejścia do imigrantów. Sytuacja uległa zmianie po 2011 r. i wydarzeniach w Afryce Północnej, zwanych arabską wiosną, których konsekwencją stał się masowy napływ uchodźców i imigrantów do Niemiec. W artykule przeanalizowane zostaną stanowiska głównych partii politycznych w odniesieniu do kryzysu uchodźczego.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 3
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aktywność dżihadystów po Arabskiej Wiośnie
    Jihadist activity after the Arab Spring
    Autorzy:
    Michalczuk, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/21150507.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Geopolityczne
    Tematy:
    Afryka Północna i Bliski Wschód
    Arabska Wiosna
    bezpieczeństwo
    dżihad
    terroryzm
    Arab Spring
    jihad
    North Africa and the Middle East
    security
    terrorism
    Opis:
    Wydarzenia Arabskiej Wiosny i spowodowane nimi zwiększenie niestabilności w regionie Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu (MENA - Middle East and North Africa), stanowi istotny czynnik wpływający na ożywienie działalności ugrupowań dżihadystycznych. Jednym ze skutków Arabskiej Wiosny był wzrost wpływów politycznych ekstremistów w krajach regionu oraz zwiększenie ich zdolności operacyjnych, również w skali globalnej. Zmiany w systemach politycznych sprzyjały rozwojowi salafizmu i powstawaniu nowych organizacji fundamentalistycznych. Umocnienie pozycji konserwatywnych partii islamskich, uwolnienie z więzień przestępców skazanych za terroryzm czy niekontrolowany przemyt broni w konsekwencji wpłynęły na stopień zdolności militarnych i operacyjnych organizacji terrorystycznych. Działalność dżihadystów koncentruje się w znacznym stopniu na obcokrajowcach, a zagrożenie terrorystyczne dotyczy także europejskich turystów, którzy w dużej części państw arabskich stanowią największą grupę odbiorców lokalnych usług turystycznych. Region MENA jest także kluczowym dostawcą, a także ważną strefą tranzytową dla globalnych zasobów nośników energii. W związku z tym stabilność tego obszaru jest kwestią zasadniczą także w kontekście światowego bezpieczeństwa energetycznego. Celem artykułu jest określenie wpływu Arabskiej Wiosny na działalność Al-Kaidy Islamskiego Maghrebu i innych organizacji. Niniejszy artykuł opiera się na publikacjach naukowych i informacjach zamieszczonych na portalach internetowych i stanowi próbę ich systematyzacji i uogólnienia.
    The events of the Arab Spring and the resulting increase in instability in the Middle East and North Africa (MENA) region, has been a significant factor in the revival of the activities of jihadist groups. One of the effects of the Arab Spring has been an increase in the political influence of extremists in the countries of the region and an increase in their operational capabilities, also on a global scale. Changes in the political systems encouraged the growth of Salafism and the emergence of new fundamentalist organizations. The strengthening of the position of conservative Islamic parties, the release from prison of criminals convicted of terrorism, or the uncontrolled smuggling of weapons have consequently influenced the degree of military and operational capabilities of terrorist organizations. Jihadist activity is largely focused on foreigners, and the terrorist threat extends to European tourists, who in much of the Arab world constitute the largest group of local tourism customers. The MENA region is also a key supplier, as well as an important transit zone for global energy resources. Consequently, the stability of this area is also a crucial issue in the context of global energy security. The purpose of the article is to determine the impact of the Arab Spring on the activities of al-Qaeda of the Islamic Maghreb and other organizations. This article is based on scientific publications and information posted on Internet portals and is an attempt to systematize and generalize them.
    Źródło:
    Przegląd Geopolityczny; 2021, 37; 121-131
    2080-8836
    2392-067X
    Pojawia się w:
    Przegląd Geopolityczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania reorientacji polityki Unii Europejskiej wobec Afryki Północnej po roku 2011
    The Determinants of the Reorientation of the European Union’s Policy towards North Africa after 2011
    Autorzy:
    Przybylska-Maszner, Beata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616502.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Common Foreign and Security Policy
    European Union
    North Africa
    arabska wiosna
    wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa
    Unia Europejska
    Afryka Północna
    Opis:
    The paper attempts to indicate the determinants of the reorientation of the European Union’s policy towards North Africa after 2011 on account of the EU’s involvement in the Arab Spring and to analyze the new attitude to the possibilities of practical implementation of EU policy instruments. These considerations allow conclusions on further EU involvement in North Africa and building new frameworks for the EU’s strategic approach in this region to be presented both in terms of how various interests are established in Brussels and how the joint standpoint is presented and practical activities launched internationally.
    Celem artykułu jest ukazanie uwarunkowań reorientacji polityki Unii wobec regionu Afryki Północnej po roku 2011, w związku z jej zaangażowaniem podczas ‘arabskiej wiosny’, a także analiza zakresu nowego podejścia w odniesieniu do praktycznych możliwości wdrażania unijnych instrumentów polityk. Powyższe rozważania pozwolą na przedstawienie wniosków dotyczących dalszego zaangażowania Unii Europejskiej w regionie Afryki Północnej i budowy nowych ram podejścia strategicznego UE w tym regionie, zarówno na płaszczyźnie ustalania interesów na arenie brukselskiej, jak i przedstawienia wypracowanego stanowiska i uruchomienia działań na arenie międzynarodowej.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 51-65
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania stanowiska Federacji Rosyjskiej wobec kryzysu w Syrii
    Determinants of the Russian Position towards the Syrian Crisis
    Autorzy:
    Tarnawski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850880.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    The Arab Spring
    Syria
    Russia
    chemical weapons
    foreign policy of the Russian Federation
    Arabska Wiosna
    Rosja
    broń chemiczna
    polityka zagraniczna Federacji Rosyjskiej
    Opis:
    W sprawie konfliktu syryjskiego Rosja od samego początku przyjmowała bardzo jednoznaczne stanowisko i wyraźnie akcentowała sprzeciw wobec posunięć Stanów Zjednoczonych i Europy. Rosyjskie stanowisko jest motywowane specyficzną wizją porządku światowego, w którym odrzuca się użycie siły bez zgody Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz jakąkolwiek ingerencję zewnętrzną w sprawy suwerennych państw. Konflikt syryjski, przez rosyjskie władze, jest traktowany jako wydarzenie, które kształtuje nowy ład i porządek międzynarodowy. Ewentualne rozwiązanie problemu Syrii, które byłoby sprzeczne ze stanowiskiem Rosji wiązałoby się z utratą rosyjskich wpływów w tym regionie świata i powodowałoby spadek prestiżu Rosji na arenie międzynarodowej. Rosja postrzega również całość Arabskiej Wiosny jako rewolucję, która mogłaby być zdominowana przez siły ekstremistów, co zresztą budzi pewne obawy również na Zachodzie. Rosjanie obawiają się, że konflikt syryjski mógłby się jeszcze bardziej zradykalizować i rozprzestrzenić na inne państwa regionu. Rosyjska polityka zagraniczna w trakcie wydarzeń z jesieni 2013 r. ewidentnie nie była nastawiona na jakiekolwiek ustępstwa w sprawie ewentualnej interwencji w Syrii.
    In the Syrian conflict Russia from the beginning used to have a clear position and also clearly emphasized opposition to the moves of the United States and Europe. The Russian position is motivated by a specific vision of a world order in which the use of force without the approval of the UN Security Council is rejected as well as any outside interference in the affairs of sovereign states. Syrian conflict is treated by the Russian authorities as an event that shapes the new law and international order. Possible solution to the Syrian problem, which would be antagonistic to the Russian position, would lead to the loss of Russian influence in this region of the world and cause the decrease of Russia’s prestige in the international arena. Russia perceives the Arab Spring as a revolution which could be dominated by extremist forces, which, moreover, also raises some concerns in the West. Russians fear that the Syrian conflict could become even more radical and spread to other countries in the region. Russian foreign policy during the events of the autumn of 2013 was clearly aimed at refusing any concessions concerning possible intervention in Syria.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2015, 8, 1; 121-137
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizja bezpieczeństwa w Basenie Morza Śródziemnego w świetle wystąpień państw regionu w debacie generalnej 67. Sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych (Nowy Jork, 25 września–1 października 2012 r.)
    Autorzy:
    Jasiński, Wojciech A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624587.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    the 67th session of the UN General Assembly, the Mediterranean region, Arab Spring
    67. sesja ZO ONZ, region Morza Śródziemnego, arabska wiosna
    Opis:
    General debates of the annual sessions of the United Nations General Assembly (UNGA) get public attention. For the Mediterranean region the debate in the 67th GA session was significant due to the appearance of new political leaders emerging after the 2011 Arab Spring. Revolutionary changes in the MENA region resonated in the key speeches of the general debate that in turn anticipated events which we are facing today. As such, general debates of UNGA sessions provide a valuable source of information as well as an important agenda-setting mechanism.
    Debaty generalne dorocznych sesji Zgromadzenia Ogólnego (ZO), w których udział biorą wysokiej rangi przedstawiciele państw członkowskich Narodów Zjednoczonych (NZ) przyciągają uwagę opinii publicznej. Dla regionu BMŚ debata podczas 67. sesji miała szczególne znaczenie ze względu m.in. na fakt, że wzięło w niej udział po raz pierwszy wielu nowych przywódców państw po wydarzeniach arabskiej wiosny z 2011 r. Odbiły się one szerokim echem w kluczowych wystąpieniach przywódców państw, antycypując wydarzenia, z jakimi przyszło nam się mierzyć w ostatnich latach. Debaty generalne dorocznych sesji ZO stanowią więc cenne i systematyczne źródło informacji, ale także inspirację do działań na uniwersalnym forum, jakim są agendy systemu NZ.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2015, 10, 2
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Arabska Wiosna” - doświadczenia arabskich monarchii subregionu Zatoki Perskiej
    The Arab Spring - the Experiences of the Gulf Monarchies
    Autorzy:
    Bania, Radosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/615955.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Arab Gulf monarchies
    political situation in the Gulf states
    Arabska Wiosna
    arabskie monarchie Zatoki
    sytuacja polityczna w państwach subregionu Zatoki Perskiej
    Opis:
    Practically nowhere in the Arab world were the events of the Arab Spring avoided. Civil unrest and anti-government protests occurred in the rich oil monarchies of the Persian Gulf as well. When compared to the Maghreb and Mashrik, however, these anti-government protests were limited and in some cases merely incidental. Bahrain was the only country to witness violent anti-government protests of mass character, and that threatened the rule of the Al-Khalifa dynasty. Consequently, the authorities ofthe Kingdom of Bahrain decided to ask the members of the Gulf Cooperation Council for military aid in order to stabilize the internal situation, and eventually obtained it from Saudi Arabia and the United Arab Emirates. Unlike the remaining territory of the Middle East, the Gulf countries survived the most critical period of the Arab Spring, maintaining the key elements of their political systems unaltered. The objective of this paper is to present the progress of political events in the Gulf countries in 2011 and to indicate which determinants were decisive for the survival of the political systems in these states during a time of political crisis.
    Wydarzenia „Arabskiej Wiosny” nie ominęły niemal żadnego zakątka świata arabskiego. Niepokoje i wystąpienia antyrządowe miały miejsce również w bogatych, naftowych monarchiach Zatoki Perskiej. W porównaniu z obszarem Maghrebu i Maszriku wystąpienia antyrządowe miały jednak przebieg ograniczony, w niektórych przypadkach wręcz incydentalny. Jedynie na Bahrajnie doszło do gwałtownych wystąpień antyrządowych, które przybrały charakter masowy i zagroziły rządom dynastii Al-Chalifa. W efekcie władze królestwa Bahrajnu zdecydowały się poprosić państwa Rady Współpracy Państw Zatoki o pomoc militarnąw celu ustabilizowania sytuacji wewnętrznej, której ostatecznie udzieliła Arabia Saudyjska i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Odmiennie niż w przypadku pozostałych obszarów Bliskiego Wschodu, państwa Zatoki przetrwały najbardziej krytyczny okres „Arabskiej Wiosny” zachowując niezmienione główne składniki swoich systemów politycznych. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie rozwoju wydarzeń politycznych w państwach Zatoki w roku 2011 oraz wskazanie uwarunkowań, które zdecydowały o przetrwaniu systemów politycznych tych państw w okresie kryzysu politycznego.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 201-214
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bunt młodych Egipcjan – dlaczego udało się „obalić” Hosniego Mubaraka?
    Youth revolt in Egypt – why “deposition” of Hosni Mubarak was successful?
    Autorzy:
    Lipa, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441163.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Egipt
    Arabska Wiosna
    Mubarak
    Ruch 6 Kwietnia
    islamizm
    Bracia Muzułmanie
    armia
    autorytaryzm
    demokratyzacja
    Egypt
    Arab Spring
    6 April Movement
    Islamism
    Muslim Brotherhood
    Army
    Authoritarianism
    Democratization
    Opis:
    Pierwsza część artykułu obejmuje uwarunkowania polityczne i społeczno-ekonomiczne, w jakich przyszło żyć Egipcjanom i jakie stanowiły istotne tło dla wydarzeń, które nastąpiły po 25 stycznia 2011 roku. Kolejne dwie traktują o takich kwestiach, jak polityczna mobilizacja i strategia, w tym zastosowanie taktyki protestu bez przemocy. Nie byłaby ona skuteczna, gdyby nie pewne okoliczności, których dziś możemy się jedynie domyślać. Ostatnia część mówi więc o istotnych okolicznościach sprzyjających osiągnięciu celu, jakim była dymisja prezydenta, a także o możliwym scenariuszu na niedaleką przyszłość. Tezą artykułu jest konstatacja, iż polityczna mobilizacja, której skutkiem był masowy protest oraz dymisja Hosniego Mubaraka, okazała się skuteczna dlatego, że towarzyszyło jej pęknięcie w łonie autorytarnego systemu władzy (armia kontra partia dominująca i technokraci) – związane z problemem prezydenckiej sukcesji (po upływie kolejnej kadencji ponad 80-letniego Mubaraka) i lansowanie na stanowisko przyszłej głowy państwa Gamala Mubaraka, reprezentującego interesy technokratów („reżimowej burżuazji”), a nie armii.
    The first part of the paper focuses on political and socio-economic conditions in Egypt, offering a crucial background for a better understanding of events that took place after 25 January 2011. The following two parts concentrate on issues such as political mobilization and strategy, including protest policy without using violence. Were it not for some circumstances one can only speculate about, it would not have been possible. The final part concerns the most significant events that helped achieve this very goal, i. e. the resignation of the President Hosni Mubarak, and possible future scenario. The main thesis is that political mobilization resulting in mass protests and deposition of Hosni Mubarak was successful because it was accompanied with a breakdown in the very heart of authoritarian system (army against dominating party and technocrats) – which was connected with a problem of presidential succession (after over 80- years long tenure of Mubarak), and with lobbying Gamal Mubarak, representing not army but technocrats (so-called ‘regime bureaucracy’), to become next head of the state.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 32-43
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Palestyńska Władza Narodowa osiem lat po arabskiej wiośnie
    Palestinian National Authority Eight Years After the Outbreak of the Arab Spring
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505723.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Arab Spring
    Palestinians
    PLO
    Hamas
    military operations
    Middle East conflict
    two-state solution
    UN
    Arabska Wiosna
    Palestyńczycy
    OWP
    operacje militarne
    konflikt bliskowschodni
    rozwiązanie dwupaństwowe
    ONZ
    Opis:
    Despite the hopes of the Palestinians, the outbreak of the Arab Spring, instead of accelerating positive changes, led to a significant deterioration of the situation in the region and in the Palestinian Authority itself. Positive economic processes have been stopped. Successive Israeli military operations devastated the Gaza Strip. The divisions on the West Bank ruled by the Palestine Liberation Organization and Hamas controlling the Gaza Strip deepened. Social sentiment among Palestinians has deteriorated. In view of the emergence of the so-called Islamic State in the region, the international community, in particular the US, lost interest in resolving the Middle Eastern conflict. The moving of the US embassy from Tel Aviv to Jerusalem, in May 2018, was a blow to the Palestinians. But what’s the worst, is the loss of Israeli trust to the Palestinians, especially the fact that the idea of a two-state solution has been questioned in Israel. The partial success that the Palestinians achieved by obtaining the status of an observer in the United Nations in 2012 does not balance the losses that the 2011–2018 period brought to the Palestinian cause. There are many indications that the Palestinian National Authority is at a crossroad, on the eve of changes that will have to take into account the changes that have taken place in recent years.
    Wbrew nadziejom Palestyńczyków wybuch Arabskiej Wiosny, zamiast przyśpieszyć pozytywne przemiany doprowadził do pogorszenia sytuacji w regionie i samej Autonomii Palestyńskiej. Zostały zatrzymane oczekiwane procesy gospodarcze. Doszło do kilku dewastujących Strefę Gazy operacji militarnych Izraela. Pogłębiły się podziały – na Zachodni Brzeg rządzony przez OWP oraz Hamas kontrolujący Strefę Gazy. Pogorszeniu uległy nastroje społeczne wśród Palestyńczyków. Wobec pojawienia się w regionie tzw. Państwa Islamskiego, wspólnota międzynarodowa, w szczególności USA, straciły zainteresowanie trudnym do rozwiązania konfl iktem bliskowschodnim. Ciosem dla Palestyńczyków było przeniesienie przez Donalda Trumpa, w maju 2018 r., ambasady USA w Izraelu z Tel Awiwu do Jerozolimy. Wobec pogłębiających się problemów w Autonomii Palestyńskiej, w tym utraty zaufania do Palestyńczyków ze strony Izraela, kwestionowana zaczęła być w Izraelu idea rozwiązania dwupaństwowego, to jest przyszłego pokojowego współistnienia żydowskiego Izraela i arabskiej Palestyny. Połowiczny sukces, jaki osiągnęli Palestyńczycy uzyskując w 2012 r. statusu państwa obserwatora w ONZ nie równoważy strat, dla sprawy palestyńskiej z lat 2011–2018. Wiele wskazuje, że Palestyńska Władza Narodowa znajduje się dziś w przededniu przeobrażeń, które będą musiały uwzględnić niekorzystne zmiany, które zaszły w ostatnich latach.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 3; 81-105
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Syria’s ordeal: A modern state’s disintegration in an age of fake news and superpower regional rivalry
    Przypadek Syrii: rozpad nowoczesnego państwa w dobie fałszywych wiadomości i regionalnej rywalizacji supermocarstw
    Autorzy:
    Stanley, William R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1041602.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Syria
    Iran
    Turcja
    Izrael
    arabska wiosna
    terroryzm
    geopolityka regionalna
    problem kurdyjski
    uchodźcy
    konfrontacja supermocarstw
    Turkey
    Israel
    Arab Spring
    terrorism
    regional geopolitics
    Kurdish problem
    refugees
    superpower confrontation
    Opis:
    The negative impact of globalization is readily observed in today’s Syria. Ravished by seven years of internal conflict stimulated initially by Tunisia’s Arab awakening, this once proud state has become a magnet for religious fanatics and their wealthy sponsors in conservative Saudi Arabia and other countries far and near seeking geopolitical advantage. Not least Syria has experienced the seemingly futile endeavors by those in the United Nations and elsewhere seeking a solution to this country’s enduring turmoil. Military intervention by Iran and Russia has changed the configuration of the conflict at the critical point in time when Israeli and American intervention provides a dangerous environment for superpower conflict. All the while, Syrians remaining in the country suffer, and those seeking safety elsewhere are threatening to destabilize Lebanon, Turkey and Jordan and, farther afield, the cohesion of the European Community.
    Negatywny wpływ globalizacji łatwo zauważyć w dzisiejszej Syrii. Artykuł poświęcony jest siedmioletniemu konfliktowi wewnętrznemu, którego początek był reakcją na wydarzenia w Tunezji zwane arabskim przebudzeniem. Syria, niegdyś dobrze funkcjonujące państwo, stała się magnesem dla fanatyków religijnych i ich bogatych sponsorów z konserwatywnej Arabii Saudyjskiej i innych odległych państw szukających korzyści geopolitycznych. Syria doświadczyła daremnych starań podejmowanych przez ONZ w celu trwałego rozwiązania konfliktu w tym kraju. Interwencja wojskowa Iranu i Rosji zmieniła konfigurację konfliktu w krytycznym momencie, podczas gdy interwencja Izraela i Stanów Zjednoczonych stanowi zagrożenie konfliktem supermocarstw. Przez cały czas Syryjczycy pozostający w tym kraju cierpią, a ci, którzy szukają bezpieczeństwa gdzie indziej, stanowią zagrożenie dla stabilizacji politycznej Libanu, Turcji i Jordanii, a w dalszej perspektywie także dla spójności polityki Unii Europejskiej.
    Źródło:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2019, 8; 77-94
    2300-0562
    2450-0127
    Pojawia się w:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Arabska Wiosna a kwestie bezpieczeństwa Izraela i jego sąsiadów
    The Arab Spring and its Consequences for the Security of Israel and its Neighboring Countries
    Autorzy:
    Nowiak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616480.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Arab Spring
    Israeli national security
    conflict in the Middle East
    civil war in Syria
    Arabska Wiosna
    bezpieczeństwo narodowe Izraela
    konflikt na Bliskim Wschodzie
    wojna domowa w Syrii
    Opis:
    The Arab Spring did not end after the political transformations that occurred in numerous North African states in 2011. The analysis presented here refers directly to 2012 and early 2013 indicating the dynamic character of the processes related to the Arab Spring, both in respect of the entire region and individual states. Particular attention in the analysis is devoted to Israel and its neighbors, as well as other important actors on the Middle Eastern political stage, namely Saudi Arabia, Iran, Russia, Turkey, the US and the European Union. At the time this paper is being submitted for print, the most dramatic events are taking place in Syria, a strategic neighbor of Israel, where a bloody civil war is ongoing.
    Arabska Wiosna nie zakończyła się po zmianach politycznych jakie miały miejsce w wielu państwach Afryki Północnej w roku 2011. Przedstawiona analiza odnosi się bezpośrednio do roku 2012 oraz początków 2013, wskazuje na dynamiczny charakter procesów z nią związanych, zarówno w odniesieniu do całego regionu, jak i poszczególnych państw. W artykule szczególnym obszarem analizy jest Izrael oraz jego sąsiedzi, a także inni ważni gracze na scenie politycznej Bliskiego Wschodu – Arabia Saudyjska, Iran, Rosja, Turcja, USA oraz Unia Europejska. Najbardziej dramatyczny charakter ma w chwili oddawania tego materiału do druku, krwawa wojna domowa w Syrii, która jest strategicznym sąsiadem Izraela.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2014, 1; 123-141
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaangażowanie Stanów Zjednoczonych Ameryki w rozwiązanie kryzysu w Libii z 2011 roku
    Autorzy:
    Jureńczyk, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/647880.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    United States of America, Libya, Arab Spring, 2011 Libya crisis, operation “United Protector”
    Stany Zjednoczone Ameryki, Libia, Arabska Wiosna, kryzys w Libii z 2011 roku, operacja „Zjednoczony Obrońca”
    Opis:
    The aim of the article is to present and evaluate the involvement of the United States of America in resolving the 2011 Libya crisis. This problem is considered taking into account bilateral and multilateral circumstances. The individual parts of the article discuss issues such as relations between the United States of America and Libya before the crisis, as well as US actions during the crisis and the reasons for carrying them out. This concerns, inter alia, Washington's political activity in the UN Security Council and the contribution of the US Armed Forces to the military operation in Libya. The evolution of the United States position on the use of the military factor to change the political regime of Libya is also shown. The research problem is included in the questions, what motivated Washington's actions towards Libya and whether the chosen policy was justified? The main thesis of the article is that the basic reason for the involvement of the United States of America in the crisis in Libya were the premises of a humanitarian nature, but the US interests were also important. Unfortunately, the military action did not lead to the end of the internal conflict in this country. The approach of the United States of America to the crisis in Libya was an important element for the formulation of the doctrine of President Barack Obama. There can be observed the elements that match both the liberal and realistic concept of international relations. In the article, the text source analysis method was used.
    Celem artykułu jest przedstawienie i ocena zaangażowania Stanów Zjednoczonych Ameryki w rozwiązanie kryzysu w Libii z 2011 roku. Problem ten rozpatrywano z uwzględnieniem okoliczności dwustronnych i wielostronnych. W poszczególnych częściach artykułu omówiono zagadnienia, takie jak relacje Stanów Zjednoczonych Ameryki i Libii przed kryzysem oraz działania USA w trakcie kryzysu i motywy je warunkujące. Dotyczy to między innymi aktywności politycznej Waszyngtonu na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ oraz wkładu Sił Zbrojnych USA w operację zbrojną w Libii. Ukazano również ewolucję stanowiska Stanów Zjednoczonych Ameryki w kwestii wykorzystania czynnika militarnego do zmiany reżimu politycznego Libii. Problem badawczy zawiera się w pytaniach, czym motywowane były działania Waszyngtonu wobec Libii oraz czy obrana polityka była zasadna? Główną tezą artykułu jest stwierdzenie, że podstawowym powodem zaangażowania się Stanów Zjednoczonych Ameryki w kryzys w Libii były przesłanki natury humanitarnej, jednak liczyły się także interesy USA. Niestety akcja zbrojna nie doprowadziła do zakończenia konfliktu wewnętrznego w tym państwie. Podejście Waszyngtonu do kryzysu w Libii było ważnym elementem wpływającym na formułowanie doktryny prezydenta Baracka Obamy. Możemy w nim dostrzec cechy wpisujące się zarówno w liberalną, jak i realistyczną koncepcję stosunków międzynarodowych. W artykule wykorzystano metodę analizy źródeł tekstowych.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia; 2020, 27, 1
    1428-9512
    2300-7567
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio K – Politologia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ofiary politycznego klinczu
    Autorzy:
    Otłowski, Tomasz (1972- ).
    Powiązania:
    Polska Zbrojna 2021, nr 12, s. 86-88
    Data publikacji:
    2021
    Tematy:
    Ansār Allāh
    Bezpieczeństwo międzynarodowe
    Arabska Wiosna Ludów
    Wojna zastępcza
    Wojna domowa w Jemenie (2015- )
    Szyici
    Sunnici
    Kryzys humanitarny
    Artykuł z czasopisma fachowego
    Artykuł z czasopisma wojskowego
    Opis:
    Artykuł dotyczy kolejnej odsłony konfliktu w Jemenie. Pod koniec 2021 doszło do walk między rebeliantami z szyickiego ruchu Hutich a siłami rządowymi. Oddziały Hutich zajęły niemal cały obszar prowincji Marib. Opisano przyczyny konfliktu, który był następstwem Arabskiej Wiosny z lat 2010-2011, według ekspertów określanym jako „proxy war”, między Iranem a Arabią Saudyjską. Zwrócono uwagę na dramatyczną sytuację humanitarną państwa.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Czynnik „arabskiej wiosny” w stosunkach Unia Europejska–Algieria
    The factor of the “Arab Spring” in relations between the European Union and Algeria
    Autorzy:
    Stachurska-Szczesiak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2043241.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    relations between the European Union and Algeria
    Arab Spring
    the Hirak movement
    sustaining development
    democratization changes
    stosunki Unii Europejskiej z Algierią
    wiosna arabska
    ruch Hirak
    rozwój samopodtrzymujący
    przemiany demokratyzacyjne
    Opis:
    W 10 rocznicę masowych protestów zwanych „wiosną arabską”, jakie przeszły przez państwa południowej flanki basenu Morza Śródziemnego (BMŚ), rozumienie świata staje się bardziej złożone. Dla Unii Europejskiej (UE) rewolty dokonane w państwach z nią sąsiadujących były „strategicznym zaskoczeniem” i zburzyły jej dotychczasowe założenia wobec regionu, zmuszając ją do ich rewizji i szybkiego reagowania. Dla społeczeństw arabskich były wyrazem „przebudzenia”, przełamując uczucie strachu oraz buntu wobec panujących reżimów autorytarnych, a także próbą odrzucenia neoliberalnego sposobu „urządzania świata”. Algieria zajmuje strategiczne miejsce na mapie bilateralnych relacji, jakie UE utrzymuje z państwami dotkniętymi „wiosną arabską. Bliskość geograficzna, przeszłość historyczna oraz potencjał jaki posiada to państwo sprawiają, że UE jest „na nowo” obecna w Algierii, wspierając ją w trudnej drodze przekształceń polityczno-gospodarczych. Celem niniejszego artykułu jest analiza wpływu „wiosny arabskiej” na kształt współczesnych stosunków UE–Algieria, zwracając uwagę na ramy wyznaczone przez „Wspólne Priorytety Partnerstwa”, koncentrując się na trzech kluczowych sektorach współpracy ustalonych na lata 2018–2020.
    On the 10th anniversary of the mass protests known as the “Arab Spring” that passed through the southern Mediterranean countries, understanding of the world becomes more complex. For the European Union (EU), the revolts in its neighbors came as a “strategic surprise” and destroyed its prevision assumptions about the region, forcing it to revise them and react quickly. For Arab Societies, they were an expression of “awakening”, breaking the feeling of fear and rebellion against the ruling authoritarian regimes, as well as an attempt to reject the neoliberal way of “arranging the world”. Algeria occupies a strategic place on the map of bilateral relations that the EU maintains with the countries affected by the “Arab Spring”. The geographic proximity, historical past and the potential of this country make the EU present in Algeria “anew”, supporting it in the difficult path of political and economic transformations. The aim of this article is to analyze the impact of the “Arab Spring” on the shape of contemporary EU-Algeria relations, paying attention to the framework set by the “Common Partnership Priorities”, focusing on the three key sectors of cooperation established for 2018–2020.
    Źródło:
    Rocznik Integracji Europejskiej; 2021, 15; 107-123
    1899-6256
    Pojawia się w:
    Rocznik Integracji Europejskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bezpieczeństwo ekonomiczne państw Afryki Północnej po Arabskiej Wiośnie - Wsparcie ze strony wielostronnych banków rozwoju
    Economic security of the Northern African states after the Arab Spring: Support from the multilateral development banks
    Autorzy:
    Dumała, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/566686.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Instytut Nauk Politycznych
    Tematy:
    bezpieczeństwo ekonomiczne
    Afryka Północna
    Wiosna Arabska
    pomoc rozwojowa
    G8
    światowe organizacje finansowe
    wielostronne banki rozwoju
    economic security
    North Africa
    Arab Spring
    development assistance
    world finance institutions
    multilateral development banks
    Opis:
    The Arab Spring in North Africa had its origins in difficult socio-economic situation of states of the region. It constituted a threat to regional and international security. Calming the situation and solve the problems underlying the events of 2011, required external economic aid. The responses of the international community were, inter alia, the Deauville Partnership (the idea of the G8), Coordination Platform of international financial institutions (IFI) and the extension of the area of EBRD operations to SEMED region states. Also traditionally present in North Africa multilateral development banks such as the African Development Bank (AfDB) and Islamic Development Bank (IsDB), responded to the Arab Spring by increasing financial support for the Northern Africa member states (IsDB), or at least modifying the strategy of the Bank (AfDB).
    Źródło:
    Forum Politologiczne; 2014, 16 - Konteksty bezpieczeństwa w Afryce. Problemy globalne, sektorowe, regionalne, lokalne; 159-183
    1734-1698
    Pojawia się w:
    Forum Politologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania I Znaczenie Migracji W Przestrzeni Europejsko-Maghrebskiej
    Autorzy:
    Stachurska-Szczesiak, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624556.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Les pays du Maghreb, la migration, La Méditerranée, le printemps arabe, l’important de la migration versus la sécurité de l’Union Européenne
    państwa Maghrebu, migracje, basen Morza Śródziemnego, wiosna arabska, bezpieczeństwo południowych granic UE
    Opis:
    À la fin du XXe siècle, la question de la migration est devenue l’une des questions clés énumérées dans les relations internationales. Et tout indique que ce sera l’un des plus grands défis du XXIe siècle. La migration dans l’espace euro-maghrébin fait partie des tendances des migrations internationales, comme un élément de la revolution transnationale qui transforme la société et la vie politique à travers le monde. Le Maghreb (Algérie, Maroc, Tunisie) fait partie de cet espace, ce qui représente la sous-région la plus développée de l’Afrique. Les changements qui ont touché directement les pays du Maghreb, d’une part sont le résultat de la mondialisation, qui a contribué à la « rapprochement de l’humanité dans le monde », sur les autres de la spécificités géopolitiques, à savoir, la proximité avec l’UE. Pour montrer l’importance de la migration dans l’espace euro-maghrébin, il est important d’analyser l’évolution des flux migratoires et les facteurs historiques, socio-démographiques et politiques, comme les forces motrices qui maintiennent les tendances actuelles et les orientations de la migration dans la région. L’article, en utilisant la méthode comparative vérifie l’hypothèse que la proximité géographique et du contexte historique ont un impact important sur l’importance de la migration dans l’espace euro-maghrebskiej pour la stabilisation les frontières du sud de l’UE.
    Pod koniec ubiegłego stulecia problematyka migracji stała się jednym z kluczowych zagadnień w stosunkach międzynarodowych. Następstwa wiosny arabskiej z 2011 roku sprawiają, że będzie to jedno z największych wyzwań XXI wieku. Migracje w regionie Morza Śródziemnego wpisują się w trendy ogólnie pojętej międzynarodowej migracji, będącej elementem transnarodowej rewolucji, przeobrażającej społeczeństwa i życie polityczne na całym świecie. Maghreb (Algieria, Maroko, Tunezja) stanowi część tego problemu. Zmiany, które dotknęły bezpośrednio państwa Maghrebu, z jednej strony, są następstwem globalizacji, z drugiej zaś, specyfiki uwarunkowań geopolitycznych, tj. bliskości z UE. Aby móc w pełni przedstawić znaczenie migracji w przestrzeni euro-maghrebskiej, istotne jest dokonanie analizy ewolucji przepływów migracyjnych a także uwarunkowań historycznych, społeczno-demograficznych oraz politycznych, jako sił sprawczych. Artykuł, wykorzystując metodę porównawczą weryfikuje hipotezę, że bliskość geograficzna i kontekst historyczny mają duży wpływ na znaczenie migracji euro-maghrebskiej w stabilizowaniu południowych granic UE.
    Źródło:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2017, 12, 3
    1896-8279
    Pojawia się w:
    Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ Arabskiej Wiosny na sytuację w Palestynie i Izraelu.
    Influence of the Arab Spring on the situation in Palestine and Israel.
    Autorzy:
    Wach, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/441384.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
    Tematy:
    Abbas Mahmud
    Arabska Wiosna
    Assad Baszar
    Autonomia Palestyńska
    Bliski Wschód
    Bractwo Muzułmańskie
    Fatah, Hamas / Islamski Ruch Oporu
    Izrael
    Jordania
    Organizacja Wyzwolenia Palestyny / OWP
    Zachodni Brzeg Jordanu
    Abbas Mahmoud
    Arab Spring
    al-Assad Bashar
    Palestinian National Authority
    Middle East
    Muslim Brotherhood
    Fatah
    Hamas / Islamic Resistance Movement
    Haniyeh Ismail
    Israel
    Jordan
    Mashal Khaled
    Mubarak Hosni
    Netanyahu Benjamin
    Palestine Liberation Organization / PLO
    Gaza Strip
    West Bank
    Opis:
    Wystąpienia społeczne w świecie arabskim zapoczątkowane w Tunezji w styczniu 2011 roku diametralnie zmieniły układ sił w regionie. W zależności od kraju można zaobserwować różne formy społecznego nacisku na władzę i rozmaite reakcje rządzących na postulaty obywateli. Światowe media skupiły się na najbardziej spektakularnych i krwawych wydarzeniach, takich jak rewolucja w Egipcie, która doprowadziła do obalenia długoletniego prezydenta Hosniego Mubaraka czy wojna domowa w Libii, w wyniku której śmierć poniósł przywódca tego kraju Muammar Kaddafi. Wiele uwagi poświęcono również wydarzeniom w Tunezji, gdzie zapoczątkowano tzw. Arabską Wiosnę, jak również Syrii, w której nadal trwają krwawe starcia ludności z siłami rządowymi. Nieco rzadziej podnoszono kwestie związane z reformami w Maroku, protestami w Jemenie czy niepokojami w pozostałych państwach arabskich. Dynamiczny rozwój wydarzeń w poszczególnych krajach, a także zaangażowanie świata zachodniego w wydarzenia w regionie spowodował, że mniej uwagi poświęcono sytuacji w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu, które od lat nie schodziły z pierwszych stron gazet. Nie ma jednak wątpliwości, że i tam Arabska Wiosna odcisnęła swoje piętno i miała ogromny wpływ na wydarzenia ostatniego roku. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wpływu, jaki arabskie rewolty wywarły na graczy w Autonomii Palestyńskiej i Izraelu. Tekst prezentuje przyczyny i efekty poszczególnych działań, zmianę ich strategii i cele oraz możliwe skutki, jakie mogą przynieść społeczeństwom i rządom opisywanych podmiotów w najbliższej przyszłości. Tym samym pokazuje, w jaki sposób znacząca zmiana w regionalnej strukturze politycznych możliwości (McAdam i in. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach i Mooney 2009) wpłynęła na transformacje w części Bliskiego Wschodu, gdzie z pozoru niewiele się zmieniło.
    Social turmoil in the Arab world, which began in Tunisia in January 2011, drastically changed the balance of power in the region. Depending on the country, we can observe various forms of social pressure on the authorities, and various reactions of rulers to citizens' demands. Media around the world focused on the most spectacular and bloody events such as revolution in Egypt, which led to overthrow of long-time president Hosni Mubarak, and Libya's civil war, which resulted in the death of it's leader – Muammar Kaddafi. Much attention was also devoted to events in Tunisia, where the so called Arab Spring started, as well as Syria, where there are ongoing violent clashes between government forces and civilian rebels. Less frequently, media reported upon reforms in Morocco, protests in Yemen, and unrest in other Arab countries. Dynamic development as well as involvement of the Western world in the events in individual countries and the region as a whole caused less attention to be paid to the situation between the Palestinian Authority and Israel, which always had made the media headlines. There is no doubt that the Arab Spring left its mark and had huge impact on the events upon these entities. The purpose of this article is to present what influence the Arab revolts had on players within Palestinian Authority and Israel. The text presents causes and effects of individuals’ actions, changes in strategies and goals, and the possible consequences that may come to the societies and governments of the described entities. It shows how the significant changes in regional structure of political opportunities (McAdam et al. 1996, Wiktorowicz 2004, Gorlach and Mooney 2009) contributed to transformations in the Middle East.
    Źródło:
    Kultura i Polityka; 2012, 11; 115-126
    1899-4466
    Pojawia się w:
    Kultura i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-97 z 97

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies