Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sowa, Jan." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 26
Tytuł:
The Essentialist Masturbation: Can the Global East Get any Satisfaction?
Esencjalistyczna masturbacja: Czy Globalny Wschód może zaznać satysfakcji?
Autorzy:
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009223.pdf
Data publikacji:
2021-05-03
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Global East
identity politics
capitalist world-system
essentialism
uni-versalism
progressive politics
revolutionary politics
Globalny Wchód
polityka tożsamości
esencjalizm
uniwersalizm
polityka postępowa
polityka rewolucyjna
kapitalistyczny system-świat
Opis:
While agreeing with Martin Müller’s intent of filling the gap in contemporary social sciences that the lack of interest in the Global East constitutes, the article engages in polemics withsolution postulated by Müller. The Author argues for a conceptualization of the Global East that would not be based on its essence, but rather on its place in the global division of labor. The “strategic essentialism” postulated by Müller is refuted for three reasons: a reactionary character of identity politics as such, its capture by the Right and doubtful value of socio-cultural identity of most societies of Global East. Instead an alter-universalism is proposed that would be different from the colonial universalism of the West and focused on constructing a common front of progressive--emancipatory struggles.
Zgadzając się z postulowanym przez Martina Müllera uzupełnieniem luki we współczesnych naukach społecznych, jaką stanowi niewielkie zainteresowanie kondycją Globalnego Wschodu, artykuł podejmuje polemikę z zaproponowanym przez niego rozwiązaniem owego problemu. Autor proponuje spojrzenie na Globalny Wschód nie w kategoriach esencjalistycznych, ale poprzez pryzmat jego miejsca w międzynarodowym podziale pracy. „Strategiczny esencjalizm”, za którym opowiada się Müller, jest zdaniem Autora błędny ze względu na trzy związane z nim problemy: reakcyjny charakter polityki tożsamości jako takiej, jej przejęcie przez środowiska prawicowe oraz wątpliwą wartość sporej części rozwiązań społeczno-kulturowych stanowiących historyczną tożsamość społeczeństw Globalnego Wschodu. Zamiast tego tekst proponuje konstrukcję alter-uniwersalizmu, który dystansowałby się od uniwersalizmu kolonialnego Zachodu, koncentrując się na budowie wspólnego frontu walk postępowo-emancypacyjnych.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2020, 38, 4; 181-189
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pióra w służbie buławy. Raz jeszcze o kancelarii i archiwum hetmańskim Stanisława Jabłonowskiego
Autorzy:
Sowa, Jan Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916745.pdf
Data publikacji:
2019-07-17
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
administracja wojskowa
archiwa
hetmani koronni
kancelarie
oficerowie
Opis:
Artykuł przedstawia charakterystykę kancelarii i archiwum hetmańskiego Stanisława Jabłonowskiego jako istotnego narzędzia sprawowania hetmańskiej władzy i kontroli nad siłami zbrojnymi w okresie wojny Rzeczypospolitej z Imperium Osmańskim (1683–1699). Długotrwały konflikt zbrojny niósł ze sobą  sporo wyzwań o charakterze logistycznym, finansowym i dyscyplinarnym. Rzetelnie prowadzona dokumentacja mogła być dla hetmana istotną pomocą w przezwyciężeniu tych trudności.Za tworzenie i gromadzenie akt hetmańskich odpowiadała podporządkowana mu kancelaria. Szczególną rolę odgrywali pisarze wojskowi – przełożeni kancelarii hetmańskiej. W okresie hetmaństwa Stanisława Jabłonowskiego pisarzami wojskowymi byli kolejno Wojciech Stanisław Czacki i Szymon Franciszek Pułaski. Pisarze zajmowali się szczegółowym opracowaniem treści wystawianych przez hetmana dokumentów. Pełnili ważną funkcję  przy rozdziale largicji – specjalnych wynagrodzeń przyznawanych rokrocznie przez hetmana wyższym oficerom wojska koronnego ze skarbu hibernowego. Wojny toczone przez Rzeczpospolitą w drugiej połowie XVII i na początku XVIII w. sprzyjały rozwojowi archiwów wojskowych jak i wprowadzaniu co raz bardziej biurokratycznych form administrowania armią.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2018, 70, 2; 195-212
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The mechanical aspect of titanium ion release after posterior instrumentation for early onset scoliosis
Autorzy:
Danielewicz, Anna
Fatyga, Marek
Wójciak-Kosior, Magdalena
Sawicki, Jan
Różańska-Boczula, Monika
Sowa, Ireneusz
Latalski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/109528.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
scoliosis
metal ions
implant
titanium
mineralization
Opis:
Surgical treatment of early onset scoliosis (EOS) is connected with the risk of early and late complications. The aim of the study is to assess influence of the rod fracture on the titanium ion release (TIR) in traditional growing rods instrumentation for EOS.56 patients treated surgically due to EOS were divided into three groups: 1) a control-patients newly operated due to scoliosis, patients treated with the traditional growing rod (TGR) and TGR who had rod fracture (FGR) and required a surgical revision. Titanium quantification in blood sample, skin fragment (CT –clean tissue) andmacrosco-pically contaminated tissue located near the implant (DT –dirty tissue) was performed using high-resolution emission spectrometry with excitation in inductively coupled plasma.The mean serum titanium level in control, TGR, and FGR groups were 1.93 ± 0.8, 5.61 ± 0.23, and 4.43 ± 0.1 μg/dm3, respectively. The mean CT titanium level in control, TGR, and FGR groups were 0.0045 ± 0.001, 0.0035 ± 0.001and 0.0065 ± 6.8 mg/g, respectively. The mean DT titanium level in TGR and FGR groups was 0.59 ± 0.02, and 1.022 ± 0.03 mg/g, respectively.Implant leadsto the TIR into tissues and blood. Increasing the number of anchors increases the titanium content inthe CT TGR group. Mechanical damage to the implant has no significant effect on the increase of TIR
Źródło:
Physicochemical Problems of Mineral Processing; 2019, 55, 6; 1442-1449
1643-1049
2084-4735
Pojawia się w:
Physicochemical Problems of Mineral Processing
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„W czym vertitur powaga moja hetmańska…” Organizacja i procedura sądu hetmańskiego w Koronie w latach 1683-1699
Autorzy:
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/916652.pdf
Data publikacji:
2018-11-02
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Opis:
This paper describes the sand procedure of the Hetman’s Court in the Crown Army at the time of the Great Turkish War (1683-1699). The Court has not been the subject of a separate study since the 1920s, whereas older studies relied on a very meagre source base. Meanwhile, there were availble Hetman’s registers (copies of documents issued by Hetman’s chancellery) from the period when the offi ce was held by Stanisław Jan Jabłonowski, the Ruthenian Palatine and later Kraków Castellan. The registers, albeit incomplete (registers for 1683-1685, 1687-1689 and 1696 are missing), contain, inter alia, decrees issued by the Court Martial (i.e., the Hetman’s Court), which served as the basis for this discussion. The Great Crown Hetman, similarly to the connétable de France (until 1627), combined in his hand the authority of the Commander-in-Chief of the regular army and the administrative authority over it. One of the major aspects of the latter was administration of justice over soldiers. Originally, the hetman had exclusive jurisdiction in this respect but the demands of nobility who suffered from robberies by soldiers resulted in subjecting soldiers to the jurisdiction of ‘civil’ (i.e. non military) courts. In the late 17th century, one can speak of the practically overlapping jurisdiction of the Hetman’s Court, Crown Tribunal and fi scal organs with relation to so-called causae iniuriatorum (causes of the aggrieved: nobility vs. the army). The Great Crown Hetman did not have as extensive a judicial apparatus as some western European armies at that time. Most causes were adjudicated by Jabłonowski himself (possibly with the assistance of junior judges). The Court Martial had also its own instigator and ushers. The competences of military judges are not very clear. To perform certain evidentiary acts (such as inquisition – an equivalent of scrutinum conducted in district courts (sądy ziemskie) – a kind of on-site inspection combined with the hearing of witness testimony) the Hetman would delegate trusted offi cers or national enlistment comrades and, not infrequently, local ‘civil’ offi cers. The role of military police was doubtless performed by the Hetman’s company of Hungarian infantry. The procedure of the Hetman’s court was similar to that of a trial before a district court. A military trial was in principle instituted by a complaint, it was adversarial and controlled by the parties. Proceedings were instituted by bringing a complaint to the military instigator who, in turn, petitioned the Hetman to issue a writ of summons. The penalty for a failure to appear on the fi rst date was contumacy (a fi ne – so-called niestanne). A writ of summons for the second date was announced publicly. The second term was a strict one – a failure to appear meant losing the case, having one’s pay distrained (this, by the way, was the most effective remedy) and – theoretically – being dishonourably discharged from the army (wytrąbienie). The most common evidence included inquisition, interrogation (involving torture in the case of people of non-noble descent) and an oath. The most important penalties imposed by the Court Martial included the penalty of the throat (death penalty – imposed very rarely, it practically was not executed in the case of noblemen), imprisonment in a tower and fi nally damages, which had the greatest practical value.
Źródło:
Czasopismo Prawno-Historyczne; 2013, 65, 1; 203-228
0070-2471
Pojawia się w:
Czasopismo Prawno-Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Do Algorithms Dream of Social Strike? Review of Michael Hardt and Antonio Negri’s Assembly
Autorzy:
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009339.pdf
Data publikacji:
2018-10-10
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
social factory
algorithmization
post-Operaism
populism
peripheries
Opis:
The essay is a review of Michael Hardt’s and Antonio Negri’s Assembly and it aims at a critical evaluation of its empirical relevance and political usefulness. It focuses on two issues. The first one is general and as such relates to the global context of struggles against capital: the notion of social factory and its implications for political action. The essay argues that the concept of social factory grasped an important development within twentieth century capitalism. It is, however, becoming more and more irrelevant as living labour is being systematically replaced by automation. Unlike the social media or other similar forms of “digital capitalism” analysed in Assembly, a very large part of automation does not depend on any kind of continuous, multitudinous human input. It rather aims at uploading the general intellect into the system of autonomous machines, making them independent from the human element. The second issue this essay examines is the recent populist-conservative turn and the situation of peripheral countries that had no part in the recent progressive cycle of struggles (Arab Spring, Occupy, Indignados). The essay points to a bias in the post-Operaist project – its focus on particular geographical and socio-cultural areas – that ignores the different social and political situations of some peripheral countries, especially those of Central-Eastern Europe.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2018, 27, 1; 269-285
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kapitalizm. Historia krótkiego trwania – Dziewiętnaście Long Reads o „Tysiącu lat niewolnictwa”
Autorzy:
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1013119.pdf
Data publikacji:
2018-10-08
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
historia kapitalizmu
Pobłocki
Marks
Polanyi
teoria zależności
teoria historii
krytyczna geografia
Opis:
Niniejszy tekst stanowi krytyczny esej poświęcony książce Kacpra Pobłockiego Kapitalizm. Historia krótkiego trwania. Zawiera on szereg luźno powiązanych uwag dotyczących kwestii założeń metodologicznych, wartości eksploatacyjnej, aktualności i nowatorskości, a także społecznego funkcjonowania książki Pobłockiego. Spośród poruszanych tu problemów trzy mają dominujący charakter: metodologiczny problem wyjaśnienia początków kapitalizmu oraz społecznego znaczenia systemu (debata między marksizmem a teorią zależności); omówienie historycznych przykładów niekapitalistycznych systemów społecznych; problem teleologii historii w wyjaśnieniach historycznych oraz jego ukryta obecność w terminologii sugerującej liniowy rozwój historii ludzkości.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2017, 26, 4; 362-386
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Płynne formy celebracji: Festiwale a polskie pole literackie
Autorzy:
Jankowicz, Grzegorz
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643747.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
theory of fields
Pierre Bourdieu
Polish literature
Opis:
Liquid forms of celebration: Festivals and the Polish literary fieldThe text aims to analyze the position of literary festivals within the Polish literary field. The process described is dynamic in character (the position of particular festivals changes over time). The authors attempt to grasp this dynamic, including its determining factors and the transformations it introduces in the literary field. The methodological framework of the article is provided by the category of theory of fields, developed by Pierre Bourdieu. Płynne formy celebracji: Festiwale a polskie pole literackieTekst ma na celu analizę pozycji, jaką festiwale poświęcone literaturze zajmują w obrębie polskiego pola literackiego. Pole to ma charakter dynamiczny (pozycja poszczególnych festiwali zmienia się wraz z upływem czasu). Autorzy starają się uchwycić ową dynamikę, zrozumieć determinujące ją czynniki, a także związane z tym przemiany w obrębie pola literackiego. Ramę metodologiczną tekstu stanowi kategoria teorii pól wypracowana przez Pierre’a Bourdieu.
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2017, 6
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Studia nad staropolską sztuką wojenną. T. 5
Współwytwórcy:
Hundert, Zbigniew (1986- ). Redakcja
Żojdź, Karol (1988- ). Redakcja
Sowa, Jan Jerzy (1989- ). Redakcja
Firma Handlowo Usługowa NAPOLEON V, Dariusz Marszałek. Wydawca
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Oświęcim : Wydawnictwo Napoleon V
Tematy:
Sztuka wojenna Polska 16-18 w.
Wojsko
Opis:
W części nakładu na s. 4 okł. naklejka z numerem ISBN 978-83-6585-502-2.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Międzynarodowa Konferencja Naukowa „II Statut Litewski: Terytorium Th emis i Clio”, Wilno, 17–18 listopada 2016 roku
Autorzy:
Sowa, Jan Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690048.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Źródło:
Rocznik Lituanistyczny; 2016, 2
2450-8454
2450-8446
Pojawia się w:
Rocznik Lituanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od towarzysza jazdy do wojewody podolskiego. Przebieg służby wojskowej Nikodema Żaboklickiego w latach 1656–1706
Autorzy:
Hundert, Zbigniew
Sowa, Jan Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631470.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Nikodem Żaboklicki, regimentarze (deputies) of the Crown Army, hussar lieutenants, the 17th century, military patronage of the Sieniawscy, Potoccy, and Stanisław Jan Jabłonowski, voivodes of Podolia
Nikodem Żaboklicki, regimentarze wojska koronnego, porucznicy husarscy, XVII wiek, patronat wojskowy Sieniawskich, Potockich i Stanisława Jana Jabłonowskiego, wojewodowie podolscy
Opis:
Nikodem Żaboklicki (zm. 1706) był jednym z najbardziej doświadczonych i jednym z najdłużej odbywających służbę wojskową oficerów koronnych w drugiej połowie XVII w. i na początku XVIII w. Syn chorążego bracławskiego Hieronima wstąpił do wojska ok. 1650 r. Na pewno od 1656 r. służył w królewskiej chorągwi kozackiej, zaś w latach 1663–1667 był towarzyszem roty husarskiej hetmana wielkiego koronnego Stanisława „Rewery” Potockiego. Równocześnie, w latach 1666–1667, był rotmistrzem chorągwi tatarskiej. Po krótkim epizodzie dowodzenia husarią hetmana polnego koronnego ks. Dymitra Wiśniowickiego w latach 1668–1683 był porucznikiem husarii Mikołaja Hieronima Sieniawskiego, a w latach 1684–1694 jego syna Adama Mikołaja. Następnie dowodził husarią hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jana Jabłonowskiego (1695–1702) oraz króla Augusta II (od 1702 r. chorągwią królewicza Fryderyka Augusta, a od ok. 1704 r. do śmierci – chorągwią samego monarchy). W trakcie dowodzenia husarią kolejnych możnych, z którymi Żaboklicki wchodził w układy klientalne, zwiększały się jego kompetencje dowódcze. W 1683 r. jako pułkownik JKM stał na czele hetmańskiego pułku Sieniawskiego. W latach osiemdziesiątych XVII w. coraz częściej wyznaczano go dowódcą większych zgrupowań taktycznych bądź grup operacyjnych, natomiast w latach dziewięćdziesiątych XVII w. i w pierwszych latach XVIII w. pełnił często samodzielne dowództwo nad wojskiem koronnym jako regimentarz generalny. Jako dowódca wojskowy był często wybierany na komisarza do hiberny czy komisarza do trybunałów skarbowych. Pełnił również funkcje posła wojskowego oraz posłów cywilnych z sejmików województwa ruskiego i podolskiego. Od 1676 r. był chorążym bracławskim, w 1693 r. wszedł w skład senatu w randze kasztelana kamienieckiego, a w 1704 r., jako zaufany stronnik króla Augusta II, otrzymał urząd wojewody podolskiego. W trakcie swej wieloletniej służby wojskowej odznaczył się wieloma osiągnięciami w kampaniach wojennych.
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od towarzysza jazdy do wojewody podolskiego. Przebieg służby wojskowej Nikodema Żaboklickiego w latach 1656–1706
Autorzy:
Hundert, Zbigniew
Sowa, Jan Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/631947.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Nikodem Żaboklicki, regimentarze (deputies) of the Crown Army, hussar lieutenants, the 17th century, military patronage of the Sieniawscy, Potoccy, and Stanisław Jan Jabłonowski, voivodes of Podolia
Nikodem Żaboklicki, regimentarze wojska koronnego, porucznicy husarscy, XVII wiek, patronat wojskowy Sieniawskich, Potockich i Stanisława Jana Jabłonowskiego, wojewodowie podolscy
Opis:
Nikodem Żaboklicki (d. 1706) was one of the most experienced officers in the Crown Army in the second half of the 17th century and at the beginning of the 18th century. Żaboklicki, a son of Hieronim (the Standard Bearer of Bracław), joined the army about 1650. Since 1656, he served in the royal cossack company, while from 1663 to 1667 he was a towarzysz (commilito, companion) in the hussar company of Grand Crown Hetman Stanisław ‘Rewera’ Potocki. At the same time, from 1666 to 1667, he was the rittmeister of a Tatar company. For a short time, he commanded the hussars of Field Crown Hetman Duke Dymitr Wiśniowiecki. Then, from 1668 to 1683, he was the lieutenant of Mikołaj Hieronim Sieniawski’s hussars, and later, until 1694, of those of Mikołaj’s son Adam Mikołaj. Next, he commanded the hussar company of Grand Crown Hetman Stanisław Jan Jabłonowski (1695–1702) and King Augustus II (from 1702 – the company of Prince Frederick Augustus, and from about 1704 until his death – the company of the monarch himself). While leading the hussars of the various magnates, with whom Żaboklicki was establishing cliental relationships, his commanding skills were developing. In 1683, as a Colonel of His Majesty, he was heading the cavalry regiment of Hetman Sieniawski. In the 1680s, he was appointed as the commander of bigger tactical or operational groups with increasing frequency. In the 1690s and 1700s, he was often designated the independent commander of the whole Crown Army as the Regimentarz Generalny (Hetman’s deputy). As an officer he would often be elected a commissar for the distribution of hiberna (augmentation of cavalry soldiers’ pay during the winter months) or a Member of the Fiscal Tribunal. He was also performing the duties of a military envoy to the Sejm and of a parliamentary representative of the Ruthenian and Podolian Voivodeships. Since 1676, he was the Standard Bearer of Bracław, while in 1693, he became a member of the Senate as the Castellan of Kamieniec Podolski. In 1704, as a trusted supporter of Augustus II, he was granted the office of the Voivode of Podolia. His long career abounded in impressive military achievements.
Nikodem Żaboklicki (zm. 1706) był jednym z najbardziej doświadczonych i jednym z najdłużej odbywających służbę wojskową oficerów koronnych w drugiej połowie XVII w. i na początku XVIII w. Syn chorążego bracławskiego Hieronima wstąpił do wojska ok. 1650 r. Na pewno od 1656 r. służył w królewskiej chorągwi kozackiej, zaś w latach 1663–1667 był towarzyszem roty husarskiej hetmana wielkiego koronnego Stanisława „Rewery” Potockiego. Równocześnie, w latach 1666–1667, był rotmistrzem chorągwi tatarskiej. Po krótkim epizodzie dowodzenia husarią hetmana polnego koronnego ks. Dymitra Wiśniowickiego w latach 1668–1683 był porucznikiem husarii Mikołaja Hieronima Sieniawskiego, a w latach 1684–1694 jego syna Adama Mikołaja. Następnie dowodził husarią hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jana Jabłonowskiego (1695–1702) oraz króla Augusta II (od 1702 r. chorągwią królewicza Fryderyka Augusta, a od ok. 1704 r. do śmierci – chorągwią samego monarchy). W trakcie dowodzenia husarią kolejnych możnych, z którymi Żaboklicki wchodził w układy klientalne, zwiększały się jego kompetencje dowódcze. W 1683 r. jako pułkownik JKM stał na czele hetmańskiego pułku Sieniawskiego. W latach osiemdziesiątych XVII w. coraz częściej wyznaczano go dowódcą większych zgrupowań taktycznych bądź grup operacyjnych, natomiast w latach dziewięćdziesiątych XVII w. i w pierwszych latach XVIII w. pełnił często samodzielne dowództwo nad wojskiem koronnym jako regimentarz generalny. Jako dowódca wojskowy był często wybierany na komisarza do hiberny czy komisarza do trybunałów skarbowych. Pełnił również funkcje posła wojskowego oraz posłów cywilnych z sejmików województwa ruskiego i podolskiego. Od 1676 r. był chorążym bracławskim, w 1693 r. wszedł w skład senatu w randze kasztelana kamienieckiego, a w 1704 r., jako zaufany stronnik króla Augusta II, otrzymał urząd wojewody podolskiego. W trakcie swej wieloletniej służby wojskowej odznaczył się wieloma osiągnięciami w kampaniach wojennych.
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od towarzysza jazdy do wojewody podolskiego. Przebieg służby wojskowej Nikodema Żaboklickiego w latach 1656–1706
Autorzy:
Hundert, Zbigniew
Sowa, Jan Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953504.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
nikodem żaboklicki
regimentarze wojska koronnego
porucznicy husarscy
xvii w.
patronat wojskowy sieniawskich
potockich i stanisława jana jabłonowskiego
wojewodowie podolscy
regimentarze (deputies) of the crown army
hussar
lieutenants
the 17th century
military patronage of the sieniawscy
potoccy
and stanisław
jan jabłonowski
voivodes of podolia
Opis:
Nikodem Żaboklicki (zm. 1706) był jednym z najbardziej doświadczonych i jednym z najdłużej odbywających służbę wojskową oficerów koronnych w drugiej połowie XVII w. i na początku XVIII w. Syn chorążego bracławskiego Hieronima wstąpił do wojska ok. 1650 r. Na pewno od 1656 r. służył w królewskiej chorągwi kozackiej, zaś w latach 1663–1667 był towarzyszem roty husarskiej hetmana wielkiego koronnego Stanisława „Rewery” Potockiego. Równocześnie, w latach 1666–1667, był rotmistrzem chorągwi tatarskiej. Po krótkim epizodzie dowodzenia husarią hetmana polnego koronnego ks. Dymitra Wiśniowickiego w latach 1668–1683 był porucznikiem husarii Mikołaja Hieronima Sieniawskiego, a w latach 1684–1694 jego syna Adama Mikołaja. Następnie dowodził husarią hetmana wielkiego koronnego Stanisława Jana Jabłonowskiego (1695–1702) oraz króla Augusta II (od 1702 r. chorągwią królewicza Fryderyka Augusta, a od ok. 1704 r. do śmierci – chorągwią samego monarchy). W trakcie dowodzenia husarią kolejnych możnych, z którymi Żaboklicki wchodził w układy klientalne, zwiększały się jego kompetencje dowódcze. W 1683 r. jako pułkownik JKM stał na czele hetmańskiego pułku Sieniawskiego. W latach osiemdziesiątych XVII w. coraz częściej wyznaczano go dowódcą większych zgrupowań taktycznych bądź grup operacyjnych, natomiast w latach dziewięćdziesiątych XVII w. i w pierwszych latach XVIII w. pełnił często samodzielne dowództwo nad wojskiem koronnym jako regimentarz generalny. Jako dowódca wojskowy był często wybierany na komisarza do hiberny czy komisarza do trybunałów skarbowych. Pełnił również funkcje posła wojskowego oraz posłów cywilnych z sejmików województwa ruskiego i podolskiego. Od 1676 r. był chorążym bracławskim, w 1693 r. wszedł w skład senatu w randze kasztelana kamienieckiego, a w 1704 r., jako zaufany stronnik króla Augusta II, otrzymał urząd wojewody podolskiego. W trakcie swej wieloletniej służby wojskowej odznaczył się wieloma osiągnięciami w kampaniach wojennych.
Nikodem Żaboklicki (d. 1706) was one of the most experienced officers in the Crown Army in the second half of the 17th century and at the beginning of the 18th century. Żaboklicki, a son of Hieronim (the Standard Bearer of Bracław), joined the army about 1650. Since 1656, he served in the royal cossack company, while from 1663 to 1667 he was a towarzysz (commilito, companion) in the hussar company of Grand Crown Hetman Stanisław ‘Rewera’ Potocki. At the same time, from 1666 to 1667, he was the rittmeister of a Tatar company. For a short time, he commanded the hussars of Field Crown Hetman Duke Dymitr Wiśniowiecki. Then, from 1668 to 1683, he was the lieutenant of Mikołaj Hieronim Sieniawski’s hussars, and later, until 1694, of those of Mikołaj’s son Adam Mikołaj. Next, he commanded the hussar company of Grand Crown Hetman Stanisław Jan Jabłonowski (1695–1702) and King Augustus II (from 1702 – the company of Prince Frederick Augustus, and from about 1704 until his death – the company of the monarch himself). While leading the hussars of the various magnates, with whom Żaboklicki was establishing cliental relationships, his commanding skills were developing. In 1683, as a Colonel of His Majesty, he was heading the cavalry regiment of Hetman Sieniawski. In the 1680s, he was appointed as the commander of bigger tactical or operational groups with increasing frequency. In the 1690s and 1700s, he was often designated the independent commander of the whole Crown Army as the Regimentarz Generalny (Hetman’s deputy). As an officer he would often be elected a commissar for the distribution of hiberna (augmentation of cavalry soldiers’ pay during the winter months) or a Member of the Fiscal Tribunal. He was also performing the duties of a military envoy to the Sejm and of a parliamentary representative of the Ruthenian and Podolian Voivodeships. Since 1676, he was the Standard Bearer of Bracław, while in 1693, he became a member of the Senate as the Castellan of Kamieniec Podolski. In 1704, as a trusted supporter of Augustus II, he was granted the office of the Voivode of Podolia. His long career abounded in impressive military achievements.
Źródło:
Res Historica; 2016, 42
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nota na temat artykułu Jacka Matuszewskiego
Autorzy:
Sowa, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/533208.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Źródło:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2015, 18; 299-302
1733-0335
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies