Autor: Smoleń, P. - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Rekonstrukcja paleośrodowiska sedymentacji środkowojurajskich iłów rudonośnych Gnaszyna (Częstochowa) - wyniki wstępne
Autorzy:: Gedl, P.
Kaim, A.
Boczarowski, A.
Kędzierski, M.
Smoleń, J.
Szczepanik, P.
Witkowska, M.
Ziaja, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2061399.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:: paleośrodowisko
sedymentacja
iły rudonośne
szkarłupnie
paleoenvironment
sedimentation
ore bearing
echinoderms
Źródło:: Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 19-28
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:: Volumina Jurassica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Biostratigraphy and sequence stratigraphy of the Lower Cretaceous in central and SE Poland
Autorzy:: Dziadzio, P. S.
Gaździcka, E.
Ploch, I.
Smoleń, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191639.pdf
Data publikacji:: 2004
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: biostratigraphy
ammonites
foraminifers
ostracods
calcareous nannofossils
depositional systems
sequence stratigraphy
Lower Cretaceous
central and southeastern Poland
Opis:: Detailed biostratigraphy and sequence stratigraphy of the Lower Cretaceous deposits in central and southeastern Poland (the Warsaw and Lublin troughs and the Carpathian Foredeep) were established and refered to the cyclicity nature of the sedimentary basins filling. The surfaces of transgression and maximum flooding, and sequence boundaries were identified on the grounds of geophysical well-logs analysis, including: gamma (G), neutron (N), spontaneous potential (SP), and resistivity (R) logs. The analysis allowed us to distinguish sedimentary sequences of various scales and to correlate them precisely throughout the studied area. The chronostratigraphic framework was based on analyses of ammonite, microfauna and calcareous nannoplankton assemblages analysed in the same series. Mixed, Tethyan and Boreal macro- and microfauna allowed us to identify biostratigraphic zones of both, the Tethyan and Boreal realms. The recognised boreal ammonite zones included robustum, heteropleurum (lowermost Valanginian), polytomus-crassus, triptychoides (Upper Valanginian), amblygonium, noricum (Lower Hauterivian) and gottschei (Upper Hauterivian), as well as the Tethyan zones, such as petransiens (Lower Valanginian), verrucosum (Upper Valanginian) and radiatus (Upper Hauterivian). Eight foraminiferal assemblages were identified in the studied series. Some of them were correlated with the six Berriasian and Valanginian ostracod zones: Cypridea dunkeri, C. granulosa, C. vidrana, Protocythere propria emslandensis, P. aubersonensis and P. frankei. Thirteen calcareous nannoplankton zones have been distinguished, in reference to the stratigraphical zonal scheme of the Lower Saxony Basin. The microfossil data allowed us to recognise the position of the Jurassic/Cretaceous boundary. It was correlated with a sequence boundary by analysis of geophysical logs. This boundary was identified along the studied area, over a distance of more than 170 km. Genetically controlled third order sedimentary sequences (parasequences) were described in the Lower Cretaceous, which record the progress of the sedimentary basins filling. A local curve of relative sea-level changes presented in this paper was correlated with a global one. A reconstruction of depositional sequences allowed us to indicate periods of tectonic activity in the studied area, adjacent to the Teisseyre-Tornquist Zone.
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2004, 74, No 2; 125-196
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Biostratigraphy and sequence stratigraphy of the lower cretaceous in central and SE Poland -discussion
Autorzy:: Dziadzio, P. S.
Gaździcka, E.
Ploch, E.
Smoleń, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191623.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: biostratigraphy
stratygraphy
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2006, 76, No 3; 315-315
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Biostratigraphy and sequence stratigraphy of the lower cretaceous in central and SE Poland- reply
Autorzy:: Gaździcka, E.
Dziadzio, P. S.
Ploch, E.
Smoleń, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/191625.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Geologiczne
Tematy:: biostratigraphy
stratigraphy
Źródło:: Annales Societatis Geologorum Poloniae; 2006, 76, No 3; 321-321
0208-9068
Pojawia się w:: Annales Societatis Geologorum Poloniae
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Arbowirusy
Arboviruses
Autorzy:: Liberski, Paweł P.
Sikorska, Beata
Bratosiewicz-Wąsik, Jolanta
Smoleń, Joanna
Wąsik, Tomasz J.
Kruszyński, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059404.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Japanese B encephalitis
arboviruses
dengue
encephalitides
neuropathology
tick-borne encephalitis
arbowirusy
neuropatologia
zapalenia mózgu
kleszczowe zapalenie mózgu
denga
japońskie zapalenie mózgu B
Opis:: In this review we covered encephalitides and other sequelae of arbovirus infections. A family Flaviviridae along with families Togaviridae, Bunyaviridae, Reoviridae and Arenaviridae had been previously classified as Arboviridae (arthropod-borne). In spite of a significant diversity of viruses of the Arboviridae group, the term “arboviruses” is still useful and widely used. Here we covered viruses spread by ticks: tick-borne encephalitis virus, Powassan, Russian spring summer encephalitis virus, Kyasanur forest disease virus, Omsk hemorrhagic fever virus, louping ill and by mosquitos: yellow fever virus, Wesselsbron virus, Ilheus virus, Japanese B encephalitis virus, Murray Valley encephalitis virus, St. Louis encephalitis virus, West Nile virus and Dengue hemorrhagic fever virus as well as a Modoc group. Togaviruses comprise Eastern, Western and Venezuelan equine encephalitis virus while fleboviruses, Rift Valley virus. Coltiviruses comprise Colorado thick fever virus.
W pracy omówiono powikłania ze strony układu nerwowego po zakażeniu arbowirusami. Rodzina Flaviviridae dawniej była zaklasyfikowana, wraz z rodzinami Togaviridae, Bunyaviridae, Reoviridae i Arenaviridae, do grupy zwanej Arboviridae. Grupa ta obejmowała wirusy przenoszone przez stawonogi (arthropod-borne). Pomimo dużego zróżnicowania wirusów należących do grupy Arboviridae określenie „arbowirusy” jest nadal przydatne i często stosowane. Omówiono wirusy przenoszone przez kleszcze: wirusy kleszczowego zapalenia mózgu, Powassan, rosyjskiego wiosenno-letniego zapalenia mózgu, choroby lasu Kyasanur, omskiej gorączki krwotocznej, louping ill („skaczących” owiec) oraz wirusy przenoszone przez komary: grupę żółtej gorączki, wirus Wesselsbron, Ilheus i Rocio, grupę japońskiego zapalenia mózgu, wirus zapalenia mózgu doliny Murray, wirus zapalenia mózgu St. Louis, wirus zachodniego Nilu, wirus gorączki krwotocznej dengi i grupę Modoc. Do omówionych togawirusów należą: wirusy wschodniego, zachodniego i wenezuelskiego końskiego zapalenia mózgu. Do rodzaju Bunyavirus należą: grupa Modoc i wirus gorączki doliny Rift; do koltiwirusów: wirus gorączki kleszczowej Kolorado.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 85-95
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Postępująca leukoencefalopatia wieloogniskowa
Progressive multifocal leucoencephalopathy
Autorzy:: Liberski, Paweł P.
Smoleń, Joanna
Sikora, Beata
Wąsik, Tomasz J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059409.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: JC virus
Papovaviridae
encephalitis
neuropathology
progressive multifocal leucoencephalopathy
papowa
postêpuj¹ca wieloogniskowa leukoencefalopatia
zapalenia
mózgu
neuropatologia
wirus JC
Opis:: Progressive multifocal leucoencephalopathy (PML) is an invariably lethal, progressive demyelinating disease, caused by the JC virus (the term consists of initials of the patient, in whom the virus has been first isolated – John Cunningham), of the Polyomaviridae family. Before, the JC virus was enumerated among the Papovaviridae, a family which includes also papillomaviruses. The JC virus has been isolated from brains of patients with progressive multifocal leucoencephalopathy and is considered the etiologic factor here, although it may also cause renal and upper respiratory tract diseases. Suggestions about viral aetiology of PML appeared as early as the ‘50s, but only ultrastructural studies by Gabrielle ZuRhein revealed structures identical to virions of polyoma viruses. Microscopic lesions are usually much more pronounced than those visible by naked eye. Most often, these are symmetric, diffuse foci of subcortical demyelination, ranging from microscopic to large, confluent and encompassing most of the white matter in a particular area. Within these foci visible are oligodendrocytes featuring large basophilic nuclei with viral inclusion bodies and hypertrophic, monster astroglial cells.
Postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML) jest zawsze śmiertelną postępującą chorobą demielinizacyjną wywołaną wirusem JC (nazwa pochodzi od inicjałów chorego, od którego wyizolowano po raz pierwszy wirus, Johna Cunninghama) należącym do rodziny Polyomaviridae. Poprzednio wirus JC zaliczano do rodziny Papovaviridae obejmującej także papillomawirusy. Wirus JC był izolowany z mózgu w postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii i jest uznany za czynnik etiologiczny, aczkolwiek może wywoływać także schorzenia nerek i górnego układu oddechowego. Sugestie wirusowej etiologii PML uwzględniono już w latach pięćdziesiątych, ale dopiero badania ultrastrukturalne Gabrielle Zu Rhein wykazały obecność struktur identycznych z wirionami wirusów polyoma. Zmiany mikroskopowe są zwykle bardziej nasilone niż zmiany widoczne w badaniu makroskopowym. Najczęściej są to symetryczne, rozlane ogniska podkorowej demielinizacji, od mikroskopowych do dużych, zlewających się i obejmujących większość istoty białej na danym obszarze. W ogniskach tych spotyka się duże bazofilne jądra oligoden-drocytów, zawierające wtręty wirusowe oraz przerosłe, dziwaczne komórki astrogleju.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 122-124
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Wścieklizna
Rabies
Autorzy:: Liberski, Paweł P.
Smoleń, Joanna
Wąsik, Tomasz J.
Sikorska, Beata
Bratosiewicz-Wąsik, Jolanta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059351.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Negri bodies
Rhabdoviridae
encephalitides
neuropathology
rabies
woeoecieklizna
zapalenia mózgu
neuropatologia
rhabdoviridae
ciała Negriego
Opis:: Rabies is a fatal disease (50 000 death in the third Word countries) caused by a virus from a family Rhabdoviridae (from a Greek noun rhabdos – a rod). A virus, cause rabies, demonstrated a characteristic bullet-like shape. Human beings are infected by rabid animal bite (dogs or foxes); there is a possibility of infection through the aerosols in caves invested by carnivorous bats. The virus is ubiquitous; the exceptions are: Antarctic, the British Isles, Ireland, Island, New Zealand, Hawaii, Bahamas and Bermudas. In the Western countries and the USA, also in Poland, the prevalence of rabies is low (1 case in the USA in 1998 and 4 in 1997), but in countries like India or Mexico, the prevalence is in a range of 3.3/105 and thousand of deaths every year (mainly in India). About 50% of cases of rabies is diagnosed in boys under 15. Neuropathologic study reveals features of encephalitis; cytoplasmic Negri bodies are present within the neurons.
Wścieklizna to śmiertelna choroba (rocznie około 50 000 zgonów w krajach Trzeciego Świata) wywoływana przez wirus z rodziny Rhabdoviridae (od greckiego rzeczownika rhabdos - pałeczka), o charakterystycznym wirionie (cząsteczce wirusa) w kształcie pocisku. Człowiek zakaża się zwykle od ugryzienia przez chorego psa lub zwierzęta dzikie (w Polsce lisy). Istnieje również możliwość zakażenia od zainfekowanych nietoperzy, wyjątkowo rzadko zakażenie następuje drogą kropelkową. Wirus występuje na całym świecie, z wyjątkiem Antarktyki oraz Wysp Brytyjskich, Irlandii, Islandii, Hawajów, Nowej Zelandii, wysp Bahama i Bermudów. W krajach Europy Zachodniej i USA, także w Polsce, częstość występowania wścieklizny jest bardzo mała (1 przypadek w USA w 1998 i 4 w 1997 roku), natomiast w krajach takich jak Indie czy Meksyk wynosi ona około 3,3/105, a każdego roku odnotowuje się w nich wiele tysięcy zgonów (głównie w Indiach) z powodu tej choroby. Około 50% przypadków wścieklizny rozpoznaje się u chłopców poniżej 15. roku życia. Badanie neuropatologiczne wykazuje cechy zapalenia mózgu, w neuronach obserwuje się cytoplazmatyczne ciała Negriego.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 119-121
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Zapalenie rogów przednich rdzenia (poliomyelitis, choroba Heinego-Medina)
Poliovirus
Autorzy:: Liberski, Paweł P.
Smoleń, Joanna
Wąsik, Tomasz J.
Sikorska, Beata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059427.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Picornaviridae
neuropathology
postpolio syndrome
virology
polio
picornaviridae
neuropatologia
wirusologia
zespół post-polio
Opis:: The poliovirus is classified among the family Picornaviridae and genus Enterovirus. Due to intensive vaccinations with Salk and Sabin vaccines, the worldwide polio epidemics belong to the past; the eradication of polio in the Western countries was achieved by 1991. Neuropathologically, the major changes occur in the anterior horn cells of the spinal cord; lesions are also seen in the brain stem, pons and the cerebellum. The cerebral cortex, except for the precentral gyrus, is unaffected. The disease is biphasic. Initially, it is manifested as a typical viral illness with headache and pharyngitis. Following the incubation period lasting from 9-12 days, the temperature rises again; the signs of meningismus, nausea and vomiting, somnolence or agitation are observed. In a few days, signs of flaccid paralysis including respiratory muscles follow. In 25-60% of survivors, the postpolio progressive muscular atrophy, PPMA develops.
Wirus polio (poliomyelitis, choroba Heinego-Medina) należy do rodzaju Enterovirus, rodziny Picornaviridae (pico - mały, rna - wirus zawierający RNA). W wyniku intensywnej immunizacji za pomocą szczepionek (Sabina i Salka) epidemie poliomyelitis należą do przeszłości, eradykacja wirusa polio w krajach Zachodu dokonała się w 1991 roku; ograniczone epidemie obserwuje się w tych populacjach, które odrzucają szczepienia z przyczyn np. religijnych. W klasycznej postaci największe zmiany występują w rogach przednich rdzenia, szczególnie w odcinku szyjnym i lędźwiowym, poza tym zmiany mogą obejmować rdzeń przedłużony, most, twór siatkowaty i móżdżek; kora, z wyjątkiem zakrętu przedśrodkowego, jest zwykle niezmieniona. Na obraz mikroskopowy składają się zmiany patologiczne neuronów i nacieki zapalne. Początkowo, po kilkudniowym okresie inkubacji, pojawiają się typowe objawy choroby wirusowej z podwyższoną temperaturą, bólami głowy i zapaleniem gardła oraz złym samopoczuciem, które ustępują, a po 9-12 dniach następuje ponowny wzrost temperatury z objawami podrażnienia opon, bólami głowy, sennością lub pobudzeniem i wymiotami. Jest to typowy dwufazowy przebieg choroby. W ciągu kilku dni dołączają się niedowłady wiotkie, głównie mięśni kończyn dolnych (mogą być także zajęte inne mięśnie, w tym mięśnie oddechowe). W około 25% do ponad 60% przypadków w 30 do 40 lat po ustąpieniu objawów choroby pojawiają się nowe; u części chorych występuje powoli narastający niedowład wiotki z zanikiem mięśni i fascykulacjami (ang. postpolio progressive muscular atrophy, PPMA).
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 115-118
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Effect of Differentiated Fertilization and Foliar Application of Iodine on Yielding and Antioxidant Properties in Radish (Raphanus sativus L.) Plants
Wpływ zróżnicowanego nawożenia i dokarmiania dolistnego jodem na plonowanie i właściwości antyoksydacyjne rzodkiewki (Raphanus sativus L.)
Autorzy:: Strzelecki, P.
Smoleń, S.
Rożek, S.
Sady, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/387750.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:: jod
rzodkiewka
związki fenolowe
właściwości antyoksydacyjne
iodine
radish
phenolic compounds
antioxidant properties
Opis:: The aim of this research was an attempt to obtain radish plants enriched with iodine by means of foliar application and soil fertilization with two forms of iodine – KI and KIO3. The effect of iodine on radish yielding and its antioxidant characteristic was determined. It was demonstrated that the form of applied iodine and the way of its application had a meaningful effect on the quantity of biological yield and leaf mass. Although all plants accumulated greater amounts of iodine in comparison with the control, it was best manifested in case of foliar application, as well as combined foliar application and soil fertilization of radish with KI form as 34.17 and 29.30 mg I kg–1 f.m., respectively. Although, the effect of the form of applied iodine as well as the way of its application on antioxidant characteristics of radish was not revealed, the content of phenolic compounds turned out to be significantly higher than in case of foliar application combined with soil fertilization with both forms of iodine.
Celem podjętych badań była próba uzyskania roślin rzodkiewki wzbogaconych w jod poprzez zastosowanie dokarmiania dolistnego oraz nawożenia doglebowego dwoma formami jodu - KI oraz KIO3. Określono również wpływ jodu na plonowanie rzodkiewki oraz jej właściwości antyoksydacyjne. Wykazano, że forma użytego jodu oraz sposób jego aplikacji miały statystycznie istotny wpływ na ilość plonu biologicznego i masę liści. Chociaż wszystkie rośliny akumulowały większe ilości jodu w porównaniu z kontrolą to jednak najbardziej uwidoczniło się to przy dolistnym dokarmianiu, jak również przy łącznym dokarmianiu dolistnym i nawożeniu doglebowym rzodkiewki formą KI odpowiednio 34,17 oraz 29,30 mgI kg -1 ś.m. Pomimo, iż nie wykazano statystycznie istotnego wpływu zarówno formy użytego jodu oraz sposobu aplikacji tego pierwiastka na właściwości antyoksydacyjne rzodkiewki, to zawartość sumy związków fenolowych okazała się istotnie większa w przypadku łącznego dokarmiania dolistnego jak i nawożenia doglebowego roślin rzodkiewki obiema formami jodu.
Źródło:: Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 9; 1189-1196
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:: Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: The effect of diverse iodine fertilization on nitrate accumulation and content of selected compounds in radish plants (Raphanus sativus L.)
Wpływ zróżnicowanego nawożenia jodem na akumulację azotanów oraz na zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki (Raphanus sativus L.)
Autorzy:: Strzetelski, P.
Smoleń, S.
Rożek, S.
Sady, W.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/11541831.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:: iodine fertilization
nitrate accumulation
compound content
radish plant
radish
Raphanus sativus
nitrate
amino acid
biofortification
fertilization
human nutrition
diet
nitrogen metabolism
iodine form
fertilizer application
foliar application
root
leaf
dry mass
ammonium ion
pigment
Opis:: Plant fertilization with iodine may be an alternative source of this element in human diet. Iodine influence on nitrogen metabolism in plants has not yet been thoroughly described. Thus, there is an urgent need to determine the effect of iodine application on nitrate(V) accumulation in plants. The aim of the study was to determine the influence of soil and foliar application of iodine forms (I-, IO3-) on nitrate accumulation and concentration of selected compounds in radish plants. The following treatments were applied in the experiment: 1 – control (without application of iodine), 2 – foliar application in KI form, 3 – foliar application in KIO3 form, 4 – soil fertilization in KI form, 5 – soil fertilization in KIO3 form, 6 – soil fertilization in KI form + foliar application in KI form, 7 – soil fertilization in KIO3 form + foliar application in KIO3 form. Soil fertilization with iodine was carried out before radish sowing to the level of 15 mg I·dm-3 soil. Foliar application of this element was performed twice using iodine solution in a concentration per pure element of 0.2%, in dose of 0.4 dm3· m-2. In all tested combinations with iodine treatment an increase of ammonium ion content in radish roots was observed in comparison to the control. Both, foliar nutrition with KI as well as nitrogen fertilization with KIO3 (combination 2 and 6, respectively) resulted in a significant increase of free amino acids concentration in radish roots. No significant influence of tested factors was noted for the root and leaf content of: dry mass, nitrates(V), nitrates(III) as well as root level of total soluble sugars and leaf concentration of photosynthetic pigments and ammonium ions in radish.
Nawożenie roślin jodem może być alternatywnym źródłem tego pierwiastka stosowanym w diecie człowieka. Wpływ jodu na gospodarkę azotową roślin jest zagadnieniem, które jak do tej pory nie zostało jeszcze rozpoznane. Dlatego też istnieje pilna potrzeba określenia wpływu aplikowanego jodu roślinom na akumulację azotanów. Celem badań określenie wpływu form jodu (I- i IO3-) aplikowanego doglebowo i dolistnie na akumulację azotanów oraz zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki. W badaniach wyróżniono następujące warianty dolistnej i doglebowej aplikacji jodu: 1 – kontrola (bez aplikacji jodu), 2 – aplikacja dolistna w formie KI, 3 – aplikacja dolistna w formie KIO3, 4 – nawożenie doglebowe w formie KI, 5 – nawożenie doglebowe w formie KIO3, 6 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KI, 7 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KIO3. Nawożenie doglebowe jodem zastosowano przedsiewnie w dawce 15 mg I·dm-3 gleby. Dokarmianie dolistne tym pierwiastkiem zastosowano dwukrotnie, stosując roztwór jodu w stężeniu czystego składnika 0,2% w dawce cieczy roboczej 0,4 dm3·m-2. We wszystkich obiektach traktowanych jodem stwierdzono zwiększenie zawartości jonów amonowych w zgrubieniach rzodkiewki w porównaniu z kontrolą. W zgrubieniach roślin z kombinacji nr 2 i 6, jak również w mniejszym stopniu z kombinacji nr 7, stwierdzono znaczące zwiększenie zawartości wolnych aminokwasów. Nie stwierdzono istotnego wpływu badanych kombinacji na zawartość suchej masy, azotanów(V), azotanów(III) w liściach i zgrubieniach oraz na zawartość barwników asymilacyjnych i jonów amonowych w liściach, jak i na zawartość cukrów rozpuszczalnych w zgrubieniach rzodkiewki.
Źródło:: Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2010, 09, 2; 65-73
1644-0692
Pojawia się w:: Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Comparison of iodine determination in spinach using 2% CH₃COOH and TMAH
Porównanie oznaczenia jodu w szpinaku za pomocą 2% CH3COOH oraz TMAH
Autorzy:: Smoleń, S.
Strzetelski, P.
Rożek, S.
Ledwożyw-Smoleń, I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/11541993.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:: Tetramethylammonium hydroxide (TMAH) is the compound most commonly applied for iodine determination in environmental samples but, at the same time, is very harmful for human health when used as an analytical reagent. For that reason, it is desirable to seek for alternative, equally rapid and easy-to-perform (but requiring less hazardous chemicals) methods of iodine analysis in environmental samples on the same detection level. The aim of the research was to assess the applicability of iodine determination in spinach after incubation of plant samples with 2% acetic acid in comparison with standard analytical procedure using solution of TMAH (tetramethylammonium hydroxide). Studies were conducted on spinach samples from two vegetation experiments carried out in pots and field including soil fertilization and foliar application of diverse iodine doses in the form of KI and KIO3. Obtained results indicated a relatively high usefulness of sample incubation with 2% acetic acid for iodine determination in spinach plants. Still, the statistical significance of the relation (defined with the use of correlation coefficients) between iodine content determined in TMAH (x variable) and 2% acetic acid (y variable) was primarily influenced by iodine form, dose and method of its application during plant cultivation. In the pot experiment, values of correlation coefficients between tested variables were statistically significant and equal to r = 0.66. In the field study, values of correlation coefficients (between x and y variables) for plants with foliar application of KI and KIO3 were statistically significant and equal to r = 0.99 and r = 1.00, respectively. Combined comparative analysis of data obtained in both experiments revealed that correlation between tested variables was statistically significant and its coefficient was equal to r = 0.80. Mean iodine recovery from fortified samples after incubation with 2 % acetic acid was 91.1% ±17.7% (n = 15), whereas using TMAH – 89.3% ±30.7 (n = 15).
Najczęściej do oznaczenia jodu w próbach środowiskowych wykorzystuje się tetrametyloaminę (TMAH) –związek szkodliwy dla zdrowia i życia człowieka. Dlatego też otwartą kwestią jest poszukiwanie innych, równie szybkich i łatwych do wykonania (ale mniej szkodliwych dla zdrowia człowieka niż TMAH) metod umożliwiających porównywalne oznaczenie jodu w próbach środowiskowych. Celem badań było określenie przydatności oznaczenia jodu w szpinaku po inkubacji prób z 2% kwasem octowym w porównaniu do standardowej procedury analitycznej z TMAH (tetramethylammonium hydroxide). Badaniami objęto próby szpinaku z dwóch doświadczeń wegetacyjnych (wazonowego i polowego) obejmujących zróżnicowane pod względem dawki nawożenie doglebowe i dokarmianie dolistne roślin jodem w formie KI i KIO3. Badania wykazały stosunkowo dobrą przydatność inkubacji prób z 2% kwasem octowym do oznaczania zawartości jodu w szpinaku. Jednakże na statystyczną istotność zależności (współczynników korelacji), pomiędzy zawartością jodu oznaczanego w TMAH (zmienna x) i w 2% kwasem octowym (zmienna y), decydujący wpływ miała forma, dawka i sposób aplikacji jodu podawanego roślinom w czasie uprawy. W doświadczeniu wazonowym wartość współczynnika korelacji pomiędzy zmiennymi była statystycznie istotna i wynosiła r = 0,66. W doświadczeniu polowym wartości współczynników korelacji (pomiędzy zmienną x i y) dla grupy roślin dokarmianych dolistnie KI oraz KIO3 były statystycznie istotne i wynosiły odpowiednio r = 0,99 i r = 1,00. Łączna analiza porównawcza dla danych z obydwu doświadczeń wykazała, że współczynnik korelacji pomiędzy zmienną x i y był istotny statystycznie i wynosił r = 0,80. Średni odzysk jodu z prób fortyfikowanych po inkubacji z 2% kwasem octowym wyniósł 91,1% ±17,7% (n = 15), a po inkubacji z TMAH kształtował się na poziomie 89,3% ±30,7 (n = 15).
Źródło:: Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 29-38
1644-0692
Pojawia się w:: Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Preliminary evaluation of the influence of iodine and nitrogen fertilization on the effectiveness of iodine biofortification and mineral composition of carrot storage roots
Wstępna ocena wpływu nawożenia jodem i azotem na efektywność biofortyfikacji marchwi w jod oraz na jej skład mineralny
Autorzy:: Smolen, S.
Sady, W.
Rozek, S.
Ledwozyw-Smolen, I.
Strzetelski, P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/15822.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Opis:: Biofortification of vegetables with iodine can become an alternative method to salt iodization of introducing this element to human diet. Iodine is not an essential nutrient for plants and its effect on plant growth and development has not yet been sufficiently examined. The aim of the study was to assess the influence of soil fertilization with iodine (in the form of I– and IO3 –) and nitrogen (applied as NO3 – and NH4 +) on the effectiveness of iodine biofortification as well as mineral composition of carrot storage roots. Carrot cv. Kazan F1 was cultivated in a field experiment in 2008 and 2009. Different soil fertilization treatments with iodine as well as nitrogen were tested, including: 1 – control without N and I fertilization; 2 – KI fertilization without N application; 3 – KIO3 fertilization without N application; 4 – KI + Ca(NO3)2 fertilization; 5 – KIO3 + Ca(NO3)2 fertilization, 6 – KI + + (NH4)2SO4 fertilization, 7 – KIO3 + (NH4)2SO4 fertilization. Iodine as KI and KIO3 was applied pre-sowing in a dose of 2 kg I ha–1. Nitrogen fertilization in the form of Ca(NO3)2 and (NH4)2SO4 was performed pre-sowing and as top dressing with 100 kg N ha–1. In carrot storage roots, the iodine content as well as P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb concentration were determined by the ICP-OES technique, while nitrogen – using Kjeldahl method. Better results of iodine enrichment in carrot were obtained after introducing this element in the form of KI, especially together with ammonium sulphate. Application of the IO3 – form of iodine significantly improved nitrogen utilization from mineral fertilizers by carrot plants. In storage roots of carrots cultivated without N nutrition, iodine treatment (in both forms: KI and KIO3) contributed to a significant increase in P, K and Ca content as well as a reduction in Fe accumulation. However, it had no influence on the concentration of Mg, S, Cu, Mn, Zn, Mo, Al and Pb in carrot storage roots. Application of KIO3, in comparison to KI, resulted in a significant increase of the K, Fe and Zn content in carrot roots fertilized with Ca(NO3)2. In the case of (NH4)2SO4 as a nitrogen source, KIO3 contributed to significantly higher accumulation of P, K, Mg, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Al and Cd in carrot storage roots when compared to KI.
Warzywa biofortyfikowane jodem mogą być alternatywnym, do jodowania soli, sposobem wprowadzenia tego pierwiastka do diety człowieka. Jod nie jest pierwiastkiem niezbędnym dla roślin. Jego oddziaływanie na rośliny nie zostało dostatecznie zdiagnozowane. Celem badań było określenie wpływu doglebowego nawożenia jodem (w formie I– i IO3 –) i azotem (w formie NO3 – i NH4 +) na efektywność biofortyfikacji jodem oraz na skład mineralny marchwi. Marchew odmiany Kazan F1 uprawiano w doświadczeniu polowym w latach 2008-2009. W badaniach zastosowano zróżnicowane doglebowe nawożenie jodem (I w formie I– lub IO3 –) i azotem (N w formie NO3 – lub NH4 +): 1 – kontrola bez nawożenia N i I, 2 – nawożenie KI bez nawożenia N, 3 – nawożenie KIO3 bez nawożenia N, 4 – nawożenie KI + Ca(NO3)2, 5 – nawożenie KIO3 + Ca(NO3)2, 6 – nawożenie KI + (NH4)2SO4, 7 – nawożenie KIO3 + (NH4)2SO4. Jod w formie KI i KIO3 aplikowano przedsiewnie w dawce 2 kg I ha–1, azot w formie Ca(NO3)2 i (NH4)2SO4 – w dawce po 100 kg N ha–1 przedsiewnie i pogłównie. W marchwi oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb technik¹ ICP-OES; zawartość azotu metodą Kiejdahla. Lepsze efekty wzbogacania marchwi w jod uzyskano po zastosowaniu jodu w formie KI, zwłaszcza gdy stosowano ten związek w połączeniu z siarczanem amonu. Zastosowanie jodu w formie IO3 – istotnie poprawiało efektywność wykorzystania azotu przez rośliny z zastosowanych nawozów mineralnych. W korzeniach spichrzowych roślin nienawożonych azotem zastosowanie jodu (w formie KI i KIO3) powodowało istotne zwiększenie zawartości P, K, Ca oraz zmniejszenie zawartości Fe; natomiast nie miało wpływu na zawartość Mg, S, Cu, Mn, Zn, Mo, Al i Pb. Zastosowanie KIO3, w porównaniu z KI, powodowało istotne zwiększenie zawartości K, Fe i Zn w marchwi nawożonej Ca(NO3)2. W przypadku nawożenia (NH4)2SO4 aplikacja KIO3, w porównaniu z KI, powodowa³a istotne zwiększenie zawartości P, K, Mg, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Al i Cd w marchwi.
Źródło:: Journal of Elementology; 2011, 16, 2
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Preliminary evaluation of the influence of soil fertilization and foliar nutrition with iodine on the effectiveness of iodine biofortification and mineral composition of carrot
Wstępna ocena wpływu nawożenia i dokarmiania dolistnego jodem na efektywność biofortyfikacji marchwi w jod oraz jej skład mineralny
Autorzy:: Smolen, S.
Rozek, S.
Strzetelski, P.
Ledwozyw-Smolen, I.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/14989.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Opis:: Vegetables enriched with iodine can become an alternative to iodized salt as a way of introducing this element to human diet. Iodine is not a nutritional element for plants. Its influence on biochemical and physiological processes occurring in plants, including mineral nutrition, has not yet been diagnosed. In the available literature, no information can be found on the comparison of iodine biofortification efficiency of carrot storage roots through soil fertilization and foliar nutrition. The aim of this study was to assess the influence of pre-sowing soil fertilization with iodine (in the form of KI) and foliar application of this element (as KIO3) on the biofortification effectiveness and mineral composition of carrot storage roots. Carrot cv. Kazan F1 was cultivated in a field experiment in 2008 and 2009. The experiment comprised different variants of soil and foliar application of iodine: control (without soil or foliar application of iodine), combinations with pre-sowing soil fertilization with iodine in the dose of 0.5, 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well as foliar nutrition with iodine in the concentration of: 0.0005%, 0.005% and 0.05% repeated four times. In total, using 1,000 dm3 of work solution per 1 ha, the following amounts of iodine were applied to plants in the latter variant: 0.02, 0.2 and 2.0 kg I ha–1, respectively. In carrot storage roots, iodine as well as P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb were analyzed with the ICP-OES technique, whereas nitrogen was determined with Kiejdahl’s method. In all the tested combinations, significant increase in iodine concentration in carrot was observed versus the control (2.1 mg I kg–1 d.w). Storage roots of carrot treated with the highest doses of iodine (through soil and foliar application) contained comparable amounts of this element: 10.2 and 8.6 mg I kg–1 d.w., respectively, which were also the highest quantities relative to the control and the other treatments. Soil fertilization in the dose of 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well as foliar nutrition with 0.0005%, and 0.05% solution of iodine contributed to an increased content of nitrogen in carrot roots. Soil and foliar application of iodine, in relation to the control, resulted in a higher content of Mg, Fe, Al and K as well as a lower S concentration in carrot, except K and S in the combination with soil fertilization of 0.5 kg I ha–1. Diversified influence of the iodine dose, form and application method was observed in reference to concentrations of: P, Ca, Na, B, Cu, Mn, Zn, Cd and Pb in carrot storage roots. Iodine treatments included in the research had no significant influence on the Mo content in carrot.
Warzywa wzbogacane w jod mogą stać się alternatywną, do jodowania soli kuchennej, drogą wprowadzania jodu do diety człowieka. Jod nie jest składnikiem pokarmowym roślin. Jego oddziaływanie na procesy biochemiczne i fizjologiczne roślin, w tym na funkcjonowanie gospodarki mineralnej, nie zostało zdiagnozowane. W dostępnej literaturze brak jest informacji na temat porównania efektywności biofortyfikacji korzeni spichrzowych marchwi w jod poprzez nawożenie doglebowe i dolistną aplikację tego pierwiastka. Celem badań było określenie wpływu doglebowego przedsiewnego nawożenia jodem (w formie KI) i dolistnej aplikacji tego pierwiastka (w formie KIO3) na efektywność biofortyfikacji w jod oraz skład mineralny korzeni spichrzowych marchwi. Marchew odmiany Kazan F1 uprawiano w latach 2008-2009 w doświadczeniu polowym. W badaniach uwzględniono kombinacje ze zróżnicowanym nawożeniem doglebowym i dokarmianiem dolistnym jodem. Wyróżniono kontrolę (nienawożoną i niedokarmianą dolistnie jodem), kombinacje z przedsiewnym nawożeniem doglebowym jodem w dawkach: 0,5, 1,0 i 2,0 kg I ha–1 oraz 4-krotne dolistne dokarmianie roślin jodem w stężeniach 0,0005%, 0,005% i 0,05% – sumarycznie po zastosowaniu 1000 dm3 cieczy roboczej ha–1 zaaplikowano roślinom odpowiednio: 0,02, 0,2 i 2,0 kg I ha–1. W korzeniach spichrzowych marchwi oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb techniką ICP-OES, a także zawartość azotu metodą Kiejdahla. We wszystkich badanych kombinacjach stwierdzono istotne zwiększenie zawartości jodu w marchwi w porównaniu z kontrolą (2,1 mg I kg–1 s.m.). Korzenie marchwi traktowanej najwyższymi dawkami jodu (doglebowo i dolistnie) zawierały porównywalną, najwyższą zawartość jodu – odpowiednio 10,2 i 8,6 mg I kg–1 s.m. W odniesieniu do kontroli nawożenie doglebowe w dawkach 1 i 2 kg I ha–1 oraz dokarmianie dolistne 0,0005%, i 0,05% wpłynęło na zwiększenie zawartości azotu w marchwi. Dolistna i doglebowa aplikacja jodu, w porównaniu z kontrolą, wpłynęła na zwiększenie zawartości Mg, Fe i Al, a także K oraz obniżenie zawartości S w marchwi – oprócz K i S w kombinacji z nawożeniem 0,5 kg I ha–1. Stwierdzono zróżnicowane oddziaływanie dawki, formy i sposobu aplikacji jodu na zawartość P, Ca, Na, B, Cu, Mn, Zn, Cd i Pb w marchwi. Zastosowane zabiegi aplikacji jodu nie miały wpływu na zawartość Mo w marchwi.
Źródło:: Journal of Elementology; 2011, 16, 1
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Preliminary evaluation of the influence of soil fertilization and foliar nutrition with iodine on the efficiency of iodine biofortification and chemical composition of lettuce
Wstępna ocena wpływu nawożenia i odżywiania dolistnego jodem na efektywność biofortyfikacji sałaty w jod oraz jej skład chemiczny
Autorzy:: Smolen, S.
Rozek, R.
Ledwozyw-Smolen, I.
Strzetelski, P.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/15969.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:: soil fertilization
foliar nutrition
iodine
iodine biofortification
chemical composition
lettuce
Opis:: According to the World Health Organization, consumption of table salt (being a major carrier of iodine in human diet) should be reduced of 50%. Vegetables biofortified with iodine can become an alternative source of this element for humans. Agronomic recommendations with reference to biofortification have to be developed, including the evaluation of side-effects associated with iodine application to plants. Iodine is not an essential element for plants and hence its effect on crops has not yet been diagnosed. The aim of the study has been to assess the influence of soil fertilization with KI and foliar application of KIO3 on the success of iodine biofortification as well as the mineral composition of lettuce. Lettuce cv. Melodion F1 was cultivated in a field experiment in 2008-2009. Combinations with different soil fertilization and foliar nutrition with iodine were distinguished in the research including: control (without iodine application), three combinations with presowing soil fertilization of iodine (in the form of KI) in doses of 0.5, 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well three combinations with four applications of foliar nutrition with iodine solution (as KIO3) in the concentration of: 0.0005%, 0.005% and 0.05% after using 1000 dm3 of working solution per 1 ha so that the following amounts of iodine were applied: 0.02, 0.2 and 2.0 kg I ha–1, respectively. In lettuce heads, the iodine content as well as the content of: P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb were determined using the ICP-OES technique, while N-total was assayed by Kjeldahl method. In comparison to the control, only foliar nutrition with 0.05% solution of iodine significantly improved accumulation of this element in lettuce. At the same time, a lower level of nitrogen nutrition was observed in plants from this combination. A significant increase in the N-total content was found only in lettuce plants fed with 2.0 kg I ha–1 dose of KI. In reference to the control, both foliar and soil application of iodine contributed to a higher content of K, Mg, Ca, Mn and Cd as well as a decreased level of P, Cu and Zn in lettuce. Doses, forms and application methods of iodine were found to have produced diverse effects on the content of S, Na, B, Fe, Mo, Al and Pb in lettuce plants.
Zgodnie z zaleceniem WHO spożycie soli kuchennej (głównego nośnika jodu w diecie) musi zostać ograniczone o 50%. Warzywa biofortyfikowane w jod mogą stać się głównym źródłem jodu dla człowieka. Zalecenia agrotechniczne dotyczące sposobów biofortyfikacji muszą być opracowane na postawie badań określających uboczne oddziaływanie jodu na rośliny. Wynika to z tego, że jod nie jest składnikiem pokarmowym roślin, a jego oddziaływanie na rośliny nie zostało dostatecznie zdiagnozowane. Celem badań było określenie wpływu doglebowego nawożenia jodem (w formie KI) i odżywiania dolistnego tym pierwiastkiem (w formie KIO3) na efektywność biofortyfikacji w jod oraz na zawartość składników pokarmowych i balastowych w sałacie. Sałatę odm. Melodion F1 uprawiano w doświadczeniu polowym w latach 2008-2009. W badaniach uwzględniono kombinacje ze zróżnicowanym nawożeniem doglebowym i odżywianiem dolistnym jodem. Wyróżniono kontrolę (nienawożoną i nieodżywianą dolistnie jodem), kombinacje z przedsiewnym nawożeniem doglebowym jodem w dawkach 0,5, 1,0 i 2,0 kg I ha–1 oraz 4-krotne dolistne odżywianie roślin jodem w stężeniach 0,0005%, 0,005% i 0,05% – sumarycznie po zastosowaniu 1000 dm3 cieczy roboczej na 1 ha zaaplikowano roślinom odpowiednio 0,02, 0,2 i 2,0 kg I ha–1. W główkach sałaty oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb techniką ICP-OES oraz zawartość azotu metodą Kiejdahla. W porównaniu z kontrolą, jedynie odżywianie dolistne jodem w stężeniu 0,05% wpłynęło na statystycznie istotne zwiększenie zawartości tego pierwiastka w sałacie. Jednocześnie stwierdzono pogorszenie stopnia odżywienia roślin w azot w tej kombinacji. Istotny wzrost zawartości azotu w sałacie uzyskano wyłącznie w wyniku nawożenia jodem w dawce 2,0 kg I ha–1. W odniesieniu do obiektu kontrolnego, zarówno dolistna, jak i doglebowa aplikacja jodu wpłynęła na zwiększenie zawartości K, Mg, Ca, Mn i Cd oraz na zmniejszenie zawartości P, Cu i Zn w sałacie. Stwierdzono zróżnicowane oddziaływanie dawki, formy i sposobu aplikacji jodu na zawartość S, Na, B, Fe, Mo, Al i Pb w sałacie.
Źródło:: Journal of Elementology; 2011, 16, 4
1644-2296
Pojawia się w:: Journal of Elementology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Palaeoenvironmental reconstruction of Bathonian (Middle Jurassic) ore-bearing clays at Gnaszyn, Kraków-Silesia Homocline, Poland
Autorzy:: Gedl, P.
Kaim, A.
Leonowicz, P.
Boczarowski, A.
Dudek, T.
Kędzierski, M.
Rees, J.
Smoleń, J.
Szczepanik, P.
Sztajner, P.
Witkowska, M.
Ziaja, J.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/138742.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:: beton
iły rudonośne
jura
paleośrodowisko
Polska
Bathonian
Jurassic
ore-bearing clays
palaeoenvironment
Polska
Opis:: Multidisciplinary studies of the Middle-Upper Bathonian ore-bearing clays at Gnaszyn revealed variable palaeoenvironmental conditions during the deposition of this seemingly monotonous sequence. We interpret the conditions in the bottom environment and the photic zone, and also evaluate the influence of the adjacent land areas, based on sedimentology, geochemistry, sporomorphs and palynofacies composition, benthic (foraminifera, gastropods, bivalves, scaphopods, echinoderms), planktonic (calcareous nannoplankton, dinoflagellate cysts), and nektonic (sharks) fossils. The Gnaszyn succession originated relatively close to the shore, within reach of an intense supply of terrestrial fine clastic and organic particles. The latter are mainly of terrestrial origin and range from 1.5 to 2.5 wt.%. The precise water depth is difficult to estimate but most likely ranges from several tens of metres to a few hundred metres. All fossil groups show minor changes throughout the succession. As the climate seems to have been quite stable during this period we consider sea-level fluctuations to have been the main factor responsible for the changes. The terrestrial input, including freshwater and land-derived clastic and organic particles (sporomorphs and cuticles), increased during periods of sea-level lowstand. As a consequence, stress conditions (lower salinity, higher nutrient availability, lower water transparency) in the photic zone caused blooms of opportunistic planktonic taxa. Furthermore, a faster sedimentation rate led to oxygen depletion and deterioration of the living conditions in the bottom environment due to an increased accumulation of organic matter. As a result, the benthic biota became taxonomically impoverished and commonly dominated by juvenile forms. During periods of high sea level, the source areas were shifted away from the basin, resulting in a decrease in the terrestrial influx, increase in the salinity of surface waters, the appearance of more diverse phytoplankton assemblages, a lower sedimentation rate, and an improvement of living conditions at the bottom.
Źródło:: Acta Geologica Polonica; 2012, 62, 3; 463-484
0001-5709
Pojawia się w:: Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Smoleń, P." wg kryterium: Autor

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język