Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Rożek, P." wg kryterium: Autor


Tytuł:
Wpływ dodatku suszu z wytłoków jabłkowych na właściwości fizykochemiczne i sensoryczne jogurtów
Effect of dried apple powder additive on physical-chemical and sensory properties of yoghurt
Autorzy:
Znamirowska, A.
Kalicka, D.
Buniowska, M.
Rozek, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/827999.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
napoje mleczne fermentowane
jogurt
blonnik
preparaty blonnikowe
dodatki blonnikowe
susz z jablek
analiza zywnosci
analiza sensoryczna
wzbogacanie zywnosci
zywnosc prozdrowotna
Opis:
Zaletą preparatów błonnikowych z suszu jest postrzeganie ich przez konsumentów jako naturalnych składników owoców i warzyw. Dzięki takiemu pozytywnemu odbiorowi sproszkowane susze z owoców jako potencjalne źródło błonnika nabierają coraz większego znaczenia dla przemysłu spożywczego. Celem pracy było określenie wpływu zastosowania dwóch dawek suszu jabłkowego: 1,5 i 3 % na kwasowość, barwę, synerezę, teksturę i cechy sensoryczne jogurtów produkowanych metodą termostatową. Zakres pracy obejmował produkcję jogurtów naturalnych oraz z dodatkiem suszu jabłkowego i ocenę ich jakości po 7 dniach przechowywania w warunkach chłodniczych. Oceniono: pH, kwasowość ogólną, synerezę, parametry barwy (L*, a*, b*), teksturę testem TPA oraz cechy sensoryczne. Dodatek suszu jabłkowego wpływał istotnie na ograniczenie synerezy, zwiększenie kwasowości ogólnej oraz zmniejszenie twardości jogurtów. Wprowadzenie 1,5 % suszu spowodowało zmniejszenie wydzielania serwatki o ok. 4 %, a zwiększenie dodatku suszu do 3 % wpłynęło na ograniczenie synerezy aż o ok. 6,5 %. Ponadto zwiększanie ilości wprowadzanego suszu z 1,5 do 3 % istotnie zwiększało intensywność barwy żółtej i czerwonej jogurtów. Susz jabłkowy spowodował niekorzystne pociemnienie barwy jogurtów, ale jednocześnie nadał wyrazisty smak i zapach jabłkowy preferowany przez konsumentów. Dodatek jabłkowy wpływał na zmniejszenie intensywności odczucia smaku mleczno-kremowego, a zwiększał intensywność smaku kwaśnego w jogurtach. Susz jabłkowy nie nadawał jogurtom zapachu i posmaku obcego i dodatek ten był postrzegany przez konsumentów jako naturalny, owocowy. Susz z wytłoków jabłkowych jest naturalnym produktem owocowym, który w szerszym stopniu powinien być stosowany do produkcji napojów mlecznych ze względu na dużą zawartość błonnika, optymalną zawartość cukru oraz bardzo dobry smak i zapach. Składnik ten dobrze wpisuje się w trend „czystej etykiety” w segmencie rynku żywności naturalnej.
The advantage of dried fibre products is that they are perceived by consumers as natural ingredients in fruits and vegetables. Owing to this positive perception, the dried powdered fruit has become increasingly important as a potential source of fibre for the food industry. The objective of the study was to determine the effect of applying two doses of dried apple powder: 1.5 and 3 % on the total acidity, colour, syneresis, texture, and sensory features of yogurt produced using a thermostatic method. The scope of the research study covered the production of plain yoghurt with dried apple powder added and the assessment of its quality after 7 days of refrigerated storage. The assessed parameters were: pH, total acidity, syneresis, colour parameters (L *, a *, b *), texture with the use of TPA, and sensory features. The dried apple powder additive significantly affected the reduction of syneresis, acidity increase, and yoghurt hardness reduction. Adding dried apple powder in the amount of 1.5 % caused the release of whey to be 4 % reduced while increasing the quantity of dried apple powder added to 3 % caused the syneresis effect to be reduced as much as ca. 6.5 %. Moreover, increasing the amount of dried apple powder added from 1.5 to 3 % significantly increased the intensity of red and yellow colour of the yoghurt. The dried apple powder added caused the yoghurt colour to adversely grow dark but, at the same time, it imparted a distinct apple flavour and aroma to the yoghurt, the ones preferred by consumers. The dried apple powder added caused the intensity of the milky-cream flavour to be reduced and the intensity of the sour taste of yogurt to increase. The dried apple powder did not impart any foreign aroma and foreign flavour to the yoghurt and this additive was perceived by consumers as a natural, fruity flavour. The dried apple powder is a natural fruit product that should be applied to a greater extent in the production of milk-based drinks owing to its high fibre content, optimal sugar content, and very good taste and aroma. This additive fits well into the “clean label” trend in the organic foods segment.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2018, 25, 2
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Entanglement Detection by Current Measurements in Double Quantum Dot System
Autorzy:
Busz, P.
Rożek, P.
Tomaszewski, D.
Martinek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386781.pdf
Data publikacji:
2015-02
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Fizyki PAN
Tematy:
03.67.Mn
03.67.Bg
73.23.-b
Opis:
The development of quantum computing in quantum dots systems requires highly efficient and continuous solid-state source of spatially separated spin-entangled electrons. One of the approaches is a use of double quantum dot system connected to superconducting lead, where Cooper pairs provide a source of naturally entangled electrons. Apart from the source, an useful tool for detection of quantum entanglement is needed. We present entanglement detection by the ferromagnetic electrodes using entanglement witness operator method and direct measurement of spin polarized current in the system. We investigate requirements that have to be fulfilled by ferromagnetic detectors.
Źródło:
Acta Physica Polonica A; 2015, 127, 2; 490-492
0587-4246
1898-794X
Pojawia się w:
Acta Physica Polonica A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dynamika fermentacji serwatki niskolaktozowej przez Saccharomyces bayanus (Bayanus G995) oraz jakość napojów serwatkowych
Dynamics of fermenting low-lactose whey by Saccharomyces bayanus (Bayanus G995) and quality of whey beverages
Autorzy:
Znamirowska, A.
Rozek, P.
Buniowska, M.
Kalicka, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/828582.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
serwatka
serwatka niskolaktozowa
fermentacja
Saccharomyces bayanus
dynamika fermentacji
napoje serwatkowe
jakosc
whey
low lactose whey
fermentation
fermentation dynamics
whey drink
quality
Opis:
Enzymatyczny rozkład laktozy w serwatce przy udziale β-galaktozydazy pozwala na intensyfikację fermentacji alkoholowej poprzez zwiększenie dostępności cukrów i możliwość zastosowania szczepów mikroorganizmów niefermentujących laktozy, a używanych tradycyjnie w produkcji napojów alkoholowych. Celem pracy była ocena możliwości zastosowania drożdży BAYANUS G995 (Spirit Ferm, Szwecja) oraz określenie dynamiki fermentacji serwatki z naturalną zawartością laktozy i niskolaktozowej. W pracy przedstawiono wyniki oceny jakości napojów serwatkowych nasyconych CO₂. Fermentację alkoholową prowadzono w temp. 23 ºC przez 28 dni. Co 7 dni nastawy dosładzano sacharozą oraz kontrolowano raz w tygodniu zawartość sacharydów, białka, pH, kwasowość całkowitą oraz po zakończeniu fermentacji – zawartość alkoholu. Po 28 dniach serwatki zlano, wzbogacono o dodatki smakowe i dosłodzono sacharozą. Przeprowadzano refermentację w temp. 25 ºC przez 4 dni w celu nasycenia CO₂. Następnie napoje schłodzono do temp. 5 ºC i poddano ocenie sensorycznej i fizykochemicznej. Saccharomyces bayanus G995 mogą być wykorzystywane do produkcji napojów nasyconych CO₂ z serwatki z naturalną zawartością laktozy i niskolaktozowej. Po 28 dniach fermentacji w napojach niskolaktozowych stwierdzono o 1 % większą zawartość alkoholu niż w napojach z naturalną zawartością laktozy, odpowiednio: 9,50 i 8,50 %. Podczas 28 dni fermentacji w nastawach serwatki z laktozą wartość pH obniżyła się o 0,5 jednostki (z 4,56 do 4,06), a w napojach niskolaktozowych – o 0,45 jednostki (z 4,50 do 4,05). W czasie fermentacji odnotowano także systematyczny wzrost kwasowości całkowitej nastawów z naturalną zawartością laktozy (z 0,36 g/l w 0. dniu do 0,67 g/l w 28. dniu) i niskolaktozowych (z 0,46 g/l w 0. dniu do 0,69 g/l w 28. dniu). Napoje otrzymane z serwatki niskolaktozowej charakteryzowały się większą klarownością, lepszą barwą oraz intensywniejszym słodszym smakiem w porównaniu z napojami wyprodukowanymi z serwatki o tradycyjnej zawartości laktozy.
The enzymatic degradation of lactose in whey by β-galactosidase makes it possible to intensify alcoholic fermentation through increasing the availability of sugars and the possibility of applying strains of non-lactose fermenting bacteria, which are traditionally used in the production of alcoholic beverages. The objective of the study was to evaluate the possibility of using BAYANUS G995 yeast (Spirit Ferm., Sweden) and to determine the dynamics of fermenting whey with a natural content of lactose and low-lactose whey. The paper presents the results of quality evaluation of whey beverages saturated with CO₂. The alcoholic fermentation was performed at 23 ºC during a period of 28 days. Every 7 days, sucrose was added to the whey under fermentation. Once a week, there were monitored: content of saccharides, content of protein, pH value, total acidity, and, after the fermentation, content of alcohol. After 28 days, whey beverages were decanted, flavouring innards were added, and the beverages were sweetened using sucrose. The whey beverages were fermented at a temperature of 25 ºC during a period of 4 days to saturate them with carbon dioxide. Next, the beverages were chilled down to 5ºC and underwent sensory and physical-chemical analysis. Saccharomyces bayanus can be utilized in the production of carbonated beverages made from whey with a natural content of lactose and from low-lactose whey. After 28 days of fermentation, it was found that the content of alcohol in the low-lactose beverages was 1 % higher compared to that in the whey beverages with the natural content of lactose: 9.50 % and 8.50 %, respectively. During the 28 day fermentation period, the pH value of the whey fermented decreased by 0.5 unit (from a value of 4.56 to 4.06) whereas that of the low-lactose whey decreased by 0.45 unit (from a value of 4.50 to 4.05). During fermentation, a systematic increase was also recorded in total acidity of the whey with natural content of lactose (from 0.36 g/l (on 0 day of fermentation) to 0.67 g/l (on the 28th day of fermentation) as well as of the low-lactose whey (from 0.46 g/l (on 0 day of fermentation) to 0.69 g/l on the 28th day of fermentation). The beverages produced from the low-lactose whey were characterized by a better clarity, better colour, and by a more intense sweet flavour in comparison with the beverages made from whey with a natural content of lactose.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2017, 24, 3
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie czosnku niedźwiedziego (Allinum ursinum L.) do produkcji mleka fermentowanego przez Bifidobacterium animalis ssp. lactis BB-12
Using wild garlic (Allinum ursinum L.) in production of milk fermented with Bifidobacterium animalis ssp. lactis BB-12
Autorzy:
Znamirowska, A.
Rozek, P.
Buniowska, M.
Kalicka, D.
Kuzniar, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/826872.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Technologów Żywności
Tematy:
Bifidobacterium
bakterie probiotyczne
czosnek niedzwiedzi
mleko
mleko fermentowane
mleczarstwo
przetwory mleczne
przetwory mleczne fermentowane
jakosc mleka
produkty funkcjonalne
produkcja zywnosci
cechy sensoryczne
Opis:
Duża aktywność biologiczna czosnku niedźwiedziego i jego ekstraktów, a także obecność związków chemicznych o działaniu prozdrowotnym sprawia, że roślina ta może stać się dobrym surowcem do produkcji funkcjonalnych produktów i suplementów diety. Celem pracy było określenie wpływu różnych dawek czosnku niedźwiedziego (Allium ursinum L.) na wybrane właściwości mleka fermentowanego przez Bifidobacterium animalis ssp. lactis Bb-12. Oceniono mleko z dodatkiem czosnku niedźwiedziego w ilości 0,5 i 1,0 % oraz bez jego dodatku (próba kontrolna), fermentowane przez Bifidobacterium animalis ssp. lactis Bb-12. Badania jakości mleka fermentowanego przeprowadzono w pierwszym i dwudziestym pierwszym dniu przechowywania w temp. 5 ºC. Próbki mleka fermentowanego z czosnkiem niedźwiedzim spełniały kryterium minimum terapeutycznego, tj. zawierały ponad 6 log jtk·g⁻¹ Bifidobacterium. Największą liczbą komórek bakterii charakteryzowało się mleko z 1-procentowym dodatkiem czosnku zarówno w pierwszym, jak i dwudziestym pierwszym dniu przechowywania. Istotnie niższą liczbę badanego szczepu oznaczono w mleku fermentowanym kontrolnym. W mleku z 1-procentowym dodatkiem czosnku w 21. dniu przechowywania nastąpiła redukcja Bb-12 o 0,86 log jtk·g⁻¹, a w próbkach z 0,5-procentowym dodatkiem czosnku różnica ta była również istotna, ale mniejsza i wynosiła 0,2 log jtk·g⁻¹. Natomiast populacja Bifidobacterium animalis ssp. lactis w mleku kontrolnym nie zmieniła się istotnie w czasie przechowywania. Mleko fermentowane z czosnkiem charakteryzowało się większą synerezą i wyższym pH oraz mniejszą twardością żelu w porównaniu z mlekiem kontrolnym. Czosnek niedźwiedzi nadał mleku wyrazisty czosnkowy smak i zapach oraz zielony odcień. Może być on zatem stosowany jako bioaktywny komponent do produkcji mlecznych napojów fermentowanych przez Bifidobacterium animalis ssp. lactis Bb-12 o cechach sensorycznych atrakcyjnych dla konsumentów.
A high biological activity of wild garlic and its extracts as well as the occurrence of chemical compounds with pro-health properties makes this plant a good raw material for the manufacture of functional products and dietary supplements. The objective of this study was to determine the effect of different doses of wild garlic (Allium ursinum) on some selected properties of milk fermented with Bifidobacterium animalis ssp. Lactis Bb-12. To the milk fermented with Bifidobacterium animalis ssp. lactis Bb-12, wild garlic was added in the amount of 0.5 % and 1.0 %; the control sample of fermented milk contained no wild garlic. Those fermented milks with and without wild garlic were assessed. The analysis of the fermented milk quality was performed on the first and the twenty-first day of storing them at a temperature of 5 ºC. The milk samples with wild garlic added met the criterion of therapeutic minimum, i.e. they contained more than 6 log jtk g⁻¹ of Bifidobacterium. The milk containing 1 % of wild garlic was characterized by the highest count of bacterial cells both on the first and the twenty-first day of storage. A significantly lower number of the strain tested was determined in the control sampled of the fermented milk. On the 21st day of storage, in the fermented milk with 1 % addition of wild garlic, the amount of Bb-12 was reduced to a level of 0.86 log·jtk g⁻¹. Regarding the milk with 0.5 % addition of wild garlic, the difference was lower but also significant and amounted to 0.2 log·jtk g⁻¹. In the control sample of milk, the population of Bifidobacterium animalis ssp. lactis did not change significantly during storage. The fermented milk with wild garlic was characterized by a higher syneresis and a higher pH value as well as by a lower hardness of gel compared to the control milk. Wild garlic gave the milk a distinctive taste and aroma of garlic and a tone of green. Thus, it can be applied as a bioactive component to manufacture Bifidobacterium animalis ssp. lactis Bb-12-fermented milk beverages having sensory characteristics appearing attractive to consumers.
Źródło:
Żywność Nauka Technologia Jakość; 2018, 25, 1
1425-6959
Pojawia się w:
Żywność Nauka Technologia Jakość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie drożdży winiarskich w produkcji napojów serwatkowych naturalnie nasyconych CO2
Using wine yeast in production of naturally carbonated whey beverages
Autorzy:
Znamirowska, A.
Rozek, P.
Kalicka, D.
Buniowska, M.
Pawlos, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/800296.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Opis:
Celem pracy była ocena możliwości zastosowania do produkcji napojów serwatkowych dwóch preparatów drożdży winiarskich oraz określenie właściwości organoleptycznych i fizykochemicznych otrzymanych napojów. Serwatkę kwasową spasteryzowano, schłodzono, filtrowano i oznaczono skład chemiczny oraz kwasowość. Następnie dosłodzono sacharozą, podzielono na 2 grupy i dodano drożdże: 1) SIHA Aktiv 4, 2) MYCOFERM CRU 69. Przeprowadzono fermentację w 23°C przez 28 dni, dosładzając co 7 dni sacharozą. Po 28 dniach serwatki zlano, filtrowano i dosłodzono do zawartości cukru 12,0 ±0,2% oraz dodano esencji. Napoje rozlano do butelek i przeprowadzono refermentację. Oznaczono skład chemiczny, zawartość alkoholu, kwasowość ogólną oraz cechy organoleptyczne. Serwatka kwasowa może być stosowana do produkcji napojów musujących fermentowanych przez drożdże winiarskie. Drożdże SIHA Activ 4 lepiej odfermentowały cukry, produkując większą zawartość alkoholu i CO₂ w napojach serwatkowych niż drożdże MYCOFERM CRU69. Napoje fermentowane przez SIHA Activ 4 były bardziej preferowane i charakteryzowały się dobrą klarownością, silnym nasyceniem CO₂ oraz bardzo słabym posmakiem obcym.
In the last years, there has been an increasing interest in the production of wheybased beverages in Western Europe was observed. However, in Poland, they are still little known and only now are being gradually introduced to a wider range of consumers. Alcoholic fermentation of lactose is an excellent example of the use of deproteinized whey that is used for food purposes. The aim of the study was the evaluation of the possibility of using two formulations of wine yeast for whey beverages production and to determine the physicochemical and organoleptic characteristics of the beverages obtained. The acid whey was pasteurized, chilled down to 30°C, filtered and submitted to analysis of the chemical composition and total acidity. Next, whey was sweetened with saccharose and divided into 2 (experimental) group: group I with SIHA Aktiv yeast 4 addition and group II with MYCOFERM CRU 69 yeast addition. Alcoholic fermentation was performed in at 23°C for 28 days with the addition of saccharose every 7 days. After 28 days whey was filtered and sweetened to obtained a sugar content 12.0 ±0.2%. Beverages were poured into the bottle and secondary fermentation was performed. After fermentation the analysis of chemical composition, alcohol content, total acidity and organoleptic characteristics were performed. The acid whey can be suitable for use in the production of sparkling whey beverages with wine yeast. The protein content in whey during fermentation differed and depended on the strains of yeast used. Whey protein level was significantly higher in whey fermented by SIHA Aktiv 4. The total protein concentration during 28 days of fermentation increased in the sample fermented by SIHA Activ 4 to 0,12% and in the sample with strains of MYCOFERM CRU69 to 0,07%. Moreover, a significant increase of acidity in both types of whey beverages during the fermentation time was observed. Using of SIHA Activ 4 yeast showed better sugar attenuation, producing a higher level of alcohol and carbonation in beverages than MYCOFERM CRU69 yeast. The whey beverages fermented by Yeast SIHA Aktiv 4 (Saccharomyces bayanus – strain CH 158) indicated the higher content of alcohol (8.5%) compared to beverages fermented by MYCOFERM CRU69 (Saccharomyces cerevisiae vel. bayanus) 7.50%. In addition, samples fermented by SIHA Activ 4 yeast were preferred by most of testers and marked by good clarity, strong carbonated and off-flavours. Wheybased beverages fermented by MYCOFERM CRU69 indicated bitter, yeast taste and offflavours more intense compared to beverages fermented by SIHA Activ 4 yeast.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2017, 590
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Entanglement Detection with Non-Ideal Ferromagnetic Detectors
Autorzy:
Rożek, P.
Busz, P.
Kłobus, W.
Tomaszewski, D.
Grudka, A.
Baumgartner, A.
Schönenberger, C.
Martinek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1386794.pdf
Data publikacji:
2015-02
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Fizyki PAN
Tematy:
03.67.Mn
03.67.Bg
73.23.-b
Opis:
Entangled states are essential in basics quantum communication protocols and quantum cryptography. Ferromagnetic contacts can work as a spin detector, giving possibility of converting information about electron spin to the electric charge, and therefore, detection of entangled states with the electric current measurements is possible. Method of confirming entanglement with non-ideal detectors is presented, the impact of decoherence and noise on states and quality of entanglement is discussed. Entanglement witness (EW) operator method is compared with the CHSH inequalities approach. Required spin polarization for the EW is lower than for the CHSH inequalities. System with asymmetric spin polarizations of detectors was analyzed, including the CHSH inequalities and the EW method.
Źródło:
Acta Physica Polonica A; 2015, 127, 2; 493-495
0587-4246
1898-794X
Pojawia się w:
Acta Physica Polonica A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of freezing desiccation on cold hardiness, ROS, membrane lipid levels and antioxidant status in spruce seedlings
Autorzy:
Kaminska-Rozek, E
Pukacki, P.M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/58255.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Tematy:
desiccation stress
antioxidant status
freezing desiccation
spruce
desiccation
phospholipid
lipid level
lipid
membrane
cold hardiness
reactive oxygen species
seedling
Picea
winter desiccation
Opis:
The symptoms of oxidative stress and antioxidative response were investigated on Norway spruce seedlings subjected to freezing desiccation conditions. Three-year-old seedlings were exposed to freezing desiccation at -3oC and -10oC for 45 days in two acclimation stages: autumn (October) and winter (January). The stress enhanced the production of reactive oxygen species (ROS): superoxide radical anion (O2.-), and hydrogen peroxide (H2O2). Concentrations of low molecular antioxidants: glutathione (GSH), ascorbic acid (AsA) and a-tocopherol declined at both low temperatures and acclimation stages. The activity of superoxide dismutase (SOD) increased with ROS production, while guaiacol peroxidase (POX) activity decreased. The freeze-induced desiccation of needles was significantly correlated with the cold hardiness (LT50), the level of low-molecular antioxidants, and POX activity, but not with SOD activity. Under extreme freezing desiccation conditions, these reactions continued, leading to the degradation of membrane phospholipids and a strong decrease in cold hardiness. The results show that membranes are the primary site of injury induced by ROS, produced under the influence of low temperature combined with dehydration. The acclimation response of Norway spruce needles to the oxidative stress generated by long-term cold and/or freezing desiccation is discussed.
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2005, 74, 3
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Differential effects of spring reacclimation and deacclimation on cell membranes of Norway spruce seedlings
Autorzy:
Pukacki, P.M.
Kaminska-Rozek, E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/56935.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Botaniczne
Źródło:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae; 2013, 82, 1
0001-6977
2083-9480
Pojawia się w:
Acta Societatis Botanicorum Poloniae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of Differentiated Fertilization and Foliar Application of Iodine on Yielding and Antioxidant Properties in Radish (Raphanus sativus L.) Plants
Wpływ zróżnicowanego nawożenia i dokarmiania dolistnego jodem na plonowanie i właściwości antyoksydacyjne rzodkiewki (Raphanus sativus L.)
Autorzy:
Strzelecki, P.
Smoleń, S.
Rożek, S.
Sady, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387750.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
jod
rzodkiewka
związki fenolowe
właściwości antyoksydacyjne
iodine
radish
phenolic compounds
antioxidant properties
Opis:
The aim of this research was an attempt to obtain radish plants enriched with iodine by means of foliar application and soil fertilization with two forms of iodine – KI and KIO3. The effect of iodine on radish yielding and its antioxidant characteristic was determined. It was demonstrated that the form of applied iodine and the way of its application had a meaningful effect on the quantity of biological yield and leaf mass. Although all plants accumulated greater amounts of iodine in comparison with the control, it was best manifested in case of foliar application, as well as combined foliar application and soil fertilization of radish with KI form as 34.17 and 29.30 mg I kg–1 f.m., respectively. Although, the effect of the form of applied iodine as well as the way of its application on antioxidant characteristics of radish was not revealed, the content of phenolic compounds turned out to be significantly higher than in case of foliar application combined with soil fertilization with both forms of iodine.
Celem podjętych badań była próba uzyskania roślin rzodkiewki wzbogaconych w jod poprzez zastosowanie dokarmiania dolistnego oraz nawożenia doglebowego dwoma formami jodu - KI oraz KIO3. Określono również wpływ jodu na plonowanie rzodkiewki oraz jej właściwości antyoksydacyjne. Wykazano, że forma użytego jodu oraz sposób jego aplikacji miały statystycznie istotny wpływ na ilość plonu biologicznego i masę liści. Chociaż wszystkie rośliny akumulowały większe ilości jodu w porównaniu z kontrolą to jednak najbardziej uwidoczniło się to przy dolistnym dokarmianiu, jak również przy łącznym dokarmianiu dolistnym i nawożeniu doglebowym rzodkiewki formą KI odpowiednio 34,17 oraz 29,30 mgI kg -1 ś.m. Pomimo, iż nie wykazano statystycznie istotnego wpływu zarówno formy użytego jodu oraz sposobu aplikacji tego pierwiastka na właściwości antyoksydacyjne rzodkiewki, to zawartość sumy związków fenolowych okazała się istotnie większa w przypadku łącznego dokarmiania dolistnego jak i nawożenia doglebowego roślin rzodkiewki obiema formami jodu.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 9; 1189-1196
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The effect of diverse iodine fertilization on nitrate accumulation and content of selected compounds in radish plants (Raphanus sativus L.)
Wpływ zróżnicowanego nawożenia jodem na akumulację azotanów oraz na zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki (Raphanus sativus L.)
Autorzy:
Strzetelski, P.
Smoleń, S.
Rożek, S.
Sady, W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541831.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Tematy:
iodine fertilization
nitrate accumulation
compound content
radish plant
radish
Raphanus sativus
nitrate
amino acid
biofortification
fertilization
human nutrition
diet
nitrogen metabolism
iodine form
fertilizer application
foliar application
root
leaf
dry mass
ammonium ion
pigment
Opis:
Plant fertilization with iodine may be an alternative source of this element in human diet. Iodine influence on nitrogen metabolism in plants has not yet been thoroughly described. Thus, there is an urgent need to determine the effect of iodine application on nitrate(V) accumulation in plants. The aim of the study was to determine the influence of soil and foliar application of iodine forms (I-, IO3-) on nitrate accumulation and concentration of selected compounds in radish plants. The following treatments were applied in the experiment: 1 – control (without application of iodine), 2 – foliar application in KI form, 3 – foliar application in KIO3 form, 4 – soil fertilization in KI form, 5 – soil fertilization in KIO3 form, 6 – soil fertilization in KI form + foliar application in KI form, 7 – soil fertilization in KIO3 form + foliar application in KIO3 form. Soil fertilization with iodine was carried out before radish sowing to the level of 15 mg I·dm-3 soil. Foliar application of this element was performed twice using iodine solution in a concentration per pure element of 0.2%, in dose of 0.4 dm3· m-2. In all tested combinations with iodine treatment an increase of ammonium ion content in radish roots was observed in comparison to the control. Both, foliar nutrition with KI as well as nitrogen fertilization with KIO3 (combination 2 and 6, respectively) resulted in a significant increase of free amino acids concentration in radish roots. No significant influence of tested factors was noted for the root and leaf content of: dry mass, nitrates(V), nitrates(III) as well as root level of total soluble sugars and leaf concentration of photosynthetic pigments and ammonium ions in radish.
Nawożenie roślin jodem może być alternatywnym źródłem tego pierwiastka stosowanym w diecie człowieka. Wpływ jodu na gospodarkę azotową roślin jest zagadnieniem, które jak do tej pory nie zostało jeszcze rozpoznane. Dlatego też istnieje pilna potrzeba określenia wpływu aplikowanego jodu roślinom na akumulację azotanów. Celem badań określenie wpływu form jodu (I- i IO3-) aplikowanego doglebowo i dolistnie na akumulację azotanów oraz zawartość wybranych składników w roślinach rzodkiewki. W badaniach wyróżniono następujące warianty dolistnej i doglebowej aplikacji jodu: 1 – kontrola (bez aplikacji jodu), 2 – aplikacja dolistna w formie KI, 3 – aplikacja dolistna w formie KIO3, 4 – nawożenie doglebowe w formie KI, 5 – nawożenie doglebowe w formie KIO3, 6 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KI, 7 – nawożenie doglebowe + dolistna aplikacja w formie KIO3. Nawożenie doglebowe jodem zastosowano przedsiewnie w dawce 15 mg I·dm-3 gleby. Dokarmianie dolistne tym pierwiastkiem zastosowano dwukrotnie, stosując roztwór jodu w stężeniu czystego składnika 0,2% w dawce cieczy roboczej 0,4 dm3·m-2. We wszystkich obiektach traktowanych jodem stwierdzono zwiększenie zawartości jonów amonowych w zgrubieniach rzodkiewki w porównaniu z kontrolą. W zgrubieniach roślin z kombinacji nr 2 i 6, jak również w mniejszym stopniu z kombinacji nr 7, stwierdzono znaczące zwiększenie zawartości wolnych aminokwasów. Nie stwierdzono istotnego wpływu badanych kombinacji na zawartość suchej masy, azotanów(V), azotanów(III) w liściach i zgrubieniach oraz na zawartość barwników asymilacyjnych i jonów amonowych w liściach, jak i na zawartość cukrów rozpuszczalnych w zgrubieniach rzodkiewki.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2010, 09, 2; 65-73
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminary evaluation of the influence of soil fertilization and foliar nutrition with iodine on the effectiveness of iodine biofortification and mineral composition of carrot
Wstępna ocena wpływu nawożenia i dokarmiania dolistnego jodem na efektywność biofortyfikacji marchwi w jod oraz jej skład mineralny
Autorzy:
Smolen, S.
Rozek, S.
Strzetelski, P.
Ledwozyw-Smolen, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/14989.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Opis:
Vegetables enriched with iodine can become an alternative to iodized salt as a way of introducing this element to human diet. Iodine is not a nutritional element for plants. Its influence on biochemical and physiological processes occurring in plants, including mineral nutrition, has not yet been diagnosed. In the available literature, no information can be found on the comparison of iodine biofortification efficiency of carrot storage roots through soil fertilization and foliar nutrition. The aim of this study was to assess the influence of pre-sowing soil fertilization with iodine (in the form of KI) and foliar application of this element (as KIO3) on the biofortification effectiveness and mineral composition of carrot storage roots. Carrot cv. Kazan F1 was cultivated in a field experiment in 2008 and 2009. The experiment comprised different variants of soil and foliar application of iodine: control (without soil or foliar application of iodine), combinations with pre-sowing soil fertilization with iodine in the dose of 0.5, 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well as foliar nutrition with iodine in the concentration of: 0.0005%, 0.005% and 0.05% repeated four times. In total, using 1,000 dm3 of work solution per 1 ha, the following amounts of iodine were applied to plants in the latter variant: 0.02, 0.2 and 2.0 kg I ha–1, respectively. In carrot storage roots, iodine as well as P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb were analyzed with the ICP-OES technique, whereas nitrogen was determined with Kiejdahl’s method. In all the tested combinations, significant increase in iodine concentration in carrot was observed versus the control (2.1 mg I kg–1 d.w). Storage roots of carrot treated with the highest doses of iodine (through soil and foliar application) contained comparable amounts of this element: 10.2 and 8.6 mg I kg–1 d.w., respectively, which were also the highest quantities relative to the control and the other treatments. Soil fertilization in the dose of 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well as foliar nutrition with 0.0005%, and 0.05% solution of iodine contributed to an increased content of nitrogen in carrot roots. Soil and foliar application of iodine, in relation to the control, resulted in a higher content of Mg, Fe, Al and K as well as a lower S concentration in carrot, except K and S in the combination with soil fertilization of 0.5 kg I ha–1. Diversified influence of the iodine dose, form and application method was observed in reference to concentrations of: P, Ca, Na, B, Cu, Mn, Zn, Cd and Pb in carrot storage roots. Iodine treatments included in the research had no significant influence on the Mo content in carrot.
Warzywa wzbogacane w jod mogą stać się alternatywną, do jodowania soli kuchennej, drogą wprowadzania jodu do diety człowieka. Jod nie jest składnikiem pokarmowym roślin. Jego oddziaływanie na procesy biochemiczne i fizjologiczne roślin, w tym na funkcjonowanie gospodarki mineralnej, nie zostało zdiagnozowane. W dostępnej literaturze brak jest informacji na temat porównania efektywności biofortyfikacji korzeni spichrzowych marchwi w jod poprzez nawożenie doglebowe i dolistną aplikację tego pierwiastka. Celem badań było określenie wpływu doglebowego przedsiewnego nawożenia jodem (w formie KI) i dolistnej aplikacji tego pierwiastka (w formie KIO3) na efektywność biofortyfikacji w jod oraz skład mineralny korzeni spichrzowych marchwi. Marchew odmiany Kazan F1 uprawiano w latach 2008-2009 w doświadczeniu polowym. W badaniach uwzględniono kombinacje ze zróżnicowanym nawożeniem doglebowym i dokarmianiem dolistnym jodem. Wyróżniono kontrolę (nienawożoną i niedokarmianą dolistnie jodem), kombinacje z przedsiewnym nawożeniem doglebowym jodem w dawkach: 0,5, 1,0 i 2,0 kg I ha–1 oraz 4-krotne dolistne dokarmianie roślin jodem w stężeniach 0,0005%, 0,005% i 0,05% – sumarycznie po zastosowaniu 1000 dm3 cieczy roboczej ha–1 zaaplikowano roślinom odpowiednio: 0,02, 0,2 i 2,0 kg I ha–1. W korzeniach spichrzowych marchwi oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb techniką ICP-OES, a także zawartość azotu metodą Kiejdahla. We wszystkich badanych kombinacjach stwierdzono istotne zwiększenie zawartości jodu w marchwi w porównaniu z kontrolą (2,1 mg I kg–1 s.m.). Korzenie marchwi traktowanej najwyższymi dawkami jodu (doglebowo i dolistnie) zawierały porównywalną, najwyższą zawartość jodu – odpowiednio 10,2 i 8,6 mg I kg–1 s.m. W odniesieniu do kontroli nawożenie doglebowe w dawkach 1 i 2 kg I ha–1 oraz dokarmianie dolistne 0,0005%, i 0,05% wpłynęło na zwiększenie zawartości azotu w marchwi. Dolistna i doglebowa aplikacja jodu, w porównaniu z kontrolą, wpłynęła na zwiększenie zawartości Mg, Fe i Al, a także K oraz obniżenie zawartości S w marchwi – oprócz K i S w kombinacji z nawożeniem 0,5 kg I ha–1. Stwierdzono zróżnicowane oddziaływanie dawki, formy i sposobu aplikacji jodu na zawartość P, Ca, Na, B, Cu, Mn, Zn, Cd i Pb w marchwi. Zastosowane zabiegi aplikacji jodu nie miały wpływu na zawartość Mo w marchwi.
Źródło:
Journal of Elementology; 2011, 16, 1
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preliminary evaluation of the influence of soil fertilization and foliar nutrition with iodine on the efficiency of iodine biofortification and chemical composition of lettuce
Wstępna ocena wpływu nawożenia i odżywiania dolistnego jodem na efektywność biofortyfikacji sałaty w jod oraz jej skład chemiczny
Autorzy:
Smolen, S.
Rozek, R.
Ledwozyw-Smolen, I.
Strzetelski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15969.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
Tematy:
soil fertilization
foliar nutrition
iodine
iodine biofortification
chemical composition
lettuce
Opis:
According to the World Health Organization, consumption of table salt (being a major carrier of iodine in human diet) should be reduced of 50%. Vegetables biofortified with iodine can become an alternative source of this element for humans. Agronomic recommendations with reference to biofortification have to be developed, including the evaluation of side-effects associated with iodine application to plants. Iodine is not an essential element for plants and hence its effect on crops has not yet been diagnosed. The aim of the study has been to assess the influence of soil fertilization with KI and foliar application of KIO3 on the success of iodine biofortification as well as the mineral composition of lettuce. Lettuce cv. Melodion F1 was cultivated in a field experiment in 2008-2009. Combinations with different soil fertilization and foliar nutrition with iodine were distinguished in the research including: control (without iodine application), three combinations with presowing soil fertilization of iodine (in the form of KI) in doses of 0.5, 1.0 and 2.0 kg I ha–1 as well three combinations with four applications of foliar nutrition with iodine solution (as KIO3) in the concentration of: 0.0005%, 0.005% and 0.05% after using 1000 dm3 of working solution per 1 ha so that the following amounts of iodine were applied: 0.02, 0.2 and 2.0 kg I ha–1, respectively. In lettuce heads, the iodine content as well as the content of: P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd and Pb were determined using the ICP-OES technique, while N-total was assayed by Kjeldahl method. In comparison to the control, only foliar nutrition with 0.05% solution of iodine significantly improved accumulation of this element in lettuce. At the same time, a lower level of nitrogen nutrition was observed in plants from this combination. A significant increase in the N-total content was found only in lettuce plants fed with 2.0 kg I ha–1 dose of KI. In reference to the control, both foliar and soil application of iodine contributed to a higher content of K, Mg, Ca, Mn and Cd as well as a decreased level of P, Cu and Zn in lettuce. Doses, forms and application methods of iodine were found to have produced diverse effects on the content of S, Na, B, Fe, Mo, Al and Pb in lettuce plants.
Zgodnie z zaleceniem WHO spożycie soli kuchennej (głównego nośnika jodu w diecie) musi zostać ograniczone o 50%. Warzywa biofortyfikowane w jod mogą stać się głównym źródłem jodu dla człowieka. Zalecenia agrotechniczne dotyczące sposobów biofortyfikacji muszą być opracowane na postawie badań określających uboczne oddziaływanie jodu na rośliny. Wynika to z tego, że jod nie jest składnikiem pokarmowym roślin, a jego oddziaływanie na rośliny nie zostało dostatecznie zdiagnozowane. Celem badań było określenie wpływu doglebowego nawożenia jodem (w formie KI) i odżywiania dolistnego tym pierwiastkiem (w formie KIO3) na efektywność biofortyfikacji w jod oraz na zawartość składników pokarmowych i balastowych w sałacie. Sałatę odm. Melodion F1 uprawiano w doświadczeniu polowym w latach 2008-2009. W badaniach uwzględniono kombinacje ze zróżnicowanym nawożeniem doglebowym i odżywianiem dolistnym jodem. Wyróżniono kontrolę (nienawożoną i nieodżywianą dolistnie jodem), kombinacje z przedsiewnym nawożeniem doglebowym jodem w dawkach 0,5, 1,0 i 2,0 kg I ha–1 oraz 4-krotne dolistne odżywianie roślin jodem w stężeniach 0,0005%, 0,005% i 0,05% – sumarycznie po zastosowaniu 1000 dm3 cieczy roboczej na 1 ha zaaplikowano roślinom odpowiednio 0,02, 0,2 i 2,0 kg I ha–1. W główkach sałaty oznaczono: zawartość jodu oraz P, K, Mg, Ca, S, Na, B, Cu, Fe, Mn, Zn, Mo, Al, Cd i Pb techniką ICP-OES oraz zawartość azotu metodą Kiejdahla. W porównaniu z kontrolą, jedynie odżywianie dolistne jodem w stężeniu 0,05% wpłynęło na statystycznie istotne zwiększenie zawartości tego pierwiastka w sałacie. Jednocześnie stwierdzono pogorszenie stopnia odżywienia roślin w azot w tej kombinacji. Istotny wzrost zawartości azotu w sałacie uzyskano wyłącznie w wyniku nawożenia jodem w dawce 2,0 kg I ha–1. W odniesieniu do obiektu kontrolnego, zarówno dolistna, jak i doglebowa aplikacja jodu wpłynęła na zwiększenie zawartości K, Mg, Ca, Mn i Cd oraz na zmniejszenie zawartości P, Cu i Zn w sałacie. Stwierdzono zróżnicowane oddziaływanie dawki, formy i sposobu aplikacji jodu na zawartość S, Na, B, Fe, Mo, Al i Pb w sałacie.
Źródło:
Journal of Elementology; 2011, 16, 4
1644-2296
Pojawia się w:
Journal of Elementology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of iodine determination in spinach using 2% CH3COOH and TMAH
Porównanie oznaczenia jodu w szpinaku za pomocą 2% CH3COOH oraz TMAH
Autorzy:
Smoleń, S.
Strzetelski, P.
Rożek, S.
Ledwożyw-Smoleń, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11541993.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Tetramethylammonium hydroxide (TMAH) is the compound most commonly applied for iodine determination in environmental samples but, at the same time, is very harmful for human health when used as an analytical reagent. For that reason, it is desirable to seek for alternative, equally rapid and easy-to-perform (but requiring less hazardous chemicals) methods of iodine analysis in environmental samples on the same detection level. The aim of the research was to assess the applicability of iodine determination in spinach after incubation of plant samples with 2% acetic acid in comparison with standard analytical procedure using solution of TMAH (tetramethylammonium hydroxide). Studies were conducted on spinach samples from two vegetation experiments carried out in pots and field including soil fertilization and foliar application of diverse iodine doses in the form of KI and KIO3. Obtained results indicated a relatively high usefulness of sample incubation with 2% acetic acid for iodine determination in spinach plants. Still, the statistical significance of the relation (defined with the use of correlation coefficients) between iodine content determined in TMAH (x variable) and 2% acetic acid (y variable) was primarily influenced by iodine form, dose and method of its application during plant cultivation. In the pot experiment, values of correlation coefficients between tested variables were statistically significant and equal to r = 0.66. In the field study, values of correlation coefficients (between x and y variables) for plants with foliar application of KI and KIO3 were statistically significant and equal to r = 0.99 and r = 1.00, respectively. Combined comparative analysis of data obtained in both experiments revealed that correlation between tested variables was statistically significant and its coefficient was equal to r = 0.80. Mean iodine recovery from fortified samples after incubation with 2 % acetic acid was 91.1% ±17.7% (n = 15), whereas using TMAH – 89.3% ±30.7 (n = 15).
Najczęściej do oznaczenia jodu w próbach środowiskowych wykorzystuje się tetrametyloaminę (TMAH) –związek szkodliwy dla zdrowia i życia człowieka. Dlatego też otwartą kwestią jest poszukiwanie innych, równie szybkich i łatwych do wykonania (ale mniej szkodliwych dla zdrowia człowieka niż TMAH) metod umożliwiających porównywalne oznaczenie jodu w próbach środowiskowych. Celem badań było określenie przydatności oznaczenia jodu w szpinaku po inkubacji prób z 2% kwasem octowym w porównaniu do standardowej procedury analitycznej z TMAH (tetramethylammonium hydroxide). Badaniami objęto próby szpinaku z dwóch doświadczeń wegetacyjnych (wazonowego i polowego) obejmujących zróżnicowane pod względem dawki nawożenie doglebowe i dokarmianie dolistne roślin jodem w formie KI i KIO3. Badania wykazały stosunkowo dobrą przydatność inkubacji prób z 2% kwasem octowym do oznaczania zawartości jodu w szpinaku. Jednakże na statystyczną istotność zależności (współczynników korelacji), pomiędzy zawartością jodu oznaczanego w TMAH (zmienna x) i w 2% kwasem octowym (zmienna y), decydujący wpływ miała forma, dawka i sposób aplikacji jodu podawanego roślinom w czasie uprawy. W doświadczeniu wazonowym wartość współczynnika korelacji pomiędzy zmiennymi była statystycznie istotna i wynosiła r = 0,66. W doświadczeniu polowym wartości współczynników korelacji (pomiędzy zmienną x i y) dla grupy roślin dokarmianych dolistnie KI oraz KIO3 były statystycznie istotne i wynosiły odpowiednio r = 0,99 i r = 1,00. Łączna analiza porównawcza dla danych z obydwu doświadczeń wykazała, że współczynnik korelacji pomiędzy zmienną x i y był istotny statystycznie i wynosił r = 0,80. Średni odzysk jodu z prób fortyfikowanych po inkubacji z 2% kwasem octowym wyniósł 91,1% ±17,7% (n = 15), a po inkubacji z TMAH kształtował się na poziomie 89,3% ±30,7 (n = 15).
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2011, 10, 3; 29-38
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The chemical composition of the essential oil of leaf celery (Apium graveolens L. Var. Secalinum Alef.) under the plants’ irrigation and harvesting method
Skład chemiczny olejku eterycznego selera listkowego (Apium graveolens L. Var. Secalinum Alef.) pod wpływem nawadniania roślin i metody zbioru
Autorzy:
Rożek, E.
Nurzyńska-Wierdak, R.
Sałata, A.
Gumiela, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11543360.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie
Opis:
Qualitative and quantitative composition of the essential oil is subject to different types of variability. The aim of this study was to determine the effect of irrigation and harvest date on the content and composition of essential oil distilled from leaves, petioles and leaf blades of Apium graveolens L. var. secalinum Alef. Drip irrigation was carried out twice in the third 10 days of July and twice in the third 10 days of August. A single dose of water was 20 mm. The raw material was harvested on September 7 and October 17, thus collecting leaves after 120 and 161 days of plant growth, respectively. Irrigation increased the concentration of volatile substances in leaf blades (0.68%) and decreased the content of these components in petioles (0.24%). Celery leaves harvested in October contained significantly less essential oil (0.34%) compared to those collected in the first 10 days of September (0.53%). Monoterpenes proved to be the main fraction in the essential oil of leaf celery, limonene and myrcene being predominant among them. Most limonene (75.77%) was found in petioles of irrigated plants. Leaves of irrigated plants contained more limonene and less myrcene compared to leaves of non-irrigated plants. More myrcene and less limonene were determined in leaves harvested in September than in those harvested in October.
Badania miały na celu określenie wpływu nawadniania i terminu zbioru na zawartość i kompozycję olejku eterycznego destylowanego z liści, ogonków liściowych i blaszek liściowych Apium graveolens L. var. secalinum Alef. Nawadnianie kroplowe przeprowadzono dwukrotnie w trzeciej dekadzie lipca i dwukrotnie w trzeciej dekadzie sierpnia. Jednorazowa dawka wody wynosiła 20 mm. Zbiór surowca przeprowadzono 7 września i 17 października, zbierając liście odpowiednio po 120 i 161 dniach wegetacji roślin. Nawadnianie zwiększało koncentrację substancji lotnych w blaszkach liściowych (0,68%) oraz zmniejszało zawartość tych składników w ogonkach liściowych (0,24%). Liście selera zbierane w październiku zawierały istotnie mniej olejku eterycznego (0.34%) w porównaniu ze zbieranymi w pierwszej dekadzie września (0.53%). Główną frakcją olejku eterycznego selera listkowego okazały się monoterpeny, wśród których dominował limonen i mircen. Najwięcej limonenu (75,77%) stwierdzono w ogonkach liściowych roślin nawadnianych. Liście roślin nawadnianych zawierały więcej limonenu i mniej mircenu w porównaniu z liśćmi roślin nienawadnianych. Więcej mircenu i mniej limonenu oznaczono w liściach zebranych we wrześniu.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus; 2016, 15, 1; 149-159
1644-0692
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Surface characterization of the electrospun chitosan nanofibers after methane plasma treatment
Autorzy:
Rożek, Z.
Lubasova, D.
Matousek, J.
Louda, P.
Niedzielski, P.
Mitura, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/283811.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
electrospinning
electrospun nanofibers
plasma treatment
hydrophobicity
Opis:
Present nanofiber technology is one of the most important objects in the recent research topics. Electrospinning is a unique technology that can produce non-woven fibrous materials with interesting characteristics such as diameters ranging from sub-micron to several nanometers, high surface to volume ratio, high porosity and small interfibrous pore size. Polymer nanofibres have great potential for technical applications in filtration, composites and electronics. Nanofibers are also of importance in many different applications as the drug delivery, biomaterials and tissue engineering. For these applications there is a great need for polymer nanofibers with well defined surface properties. In this field, plasma surface treatment has been applied in the textile industry for the modification of polymer nanofibers. In this study, chitosan nanofibers were prepared by modified electrospinning method called NanospiderTM and treated with plasma in the presence of methane gas. The surface characteristics of the nanofibers after plasma treatment were examined using contact angle measurements, SEM and XPS analysis.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2010, 13, 94; 2-6
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies