Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Markus, Lipowicz," wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Zombie sociologicus – filmy o żywych trupach jako artystyczne narzędzie krytyki społecznej
Autorzy:
Markus, Lipowicz,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897498.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
zombie
żywe trupy
przemoc
konsumpcja
wyzysk
niewolnictwo
George A. Romero
Opis:
Since the beginning of the new millennium zombie cinema has become part of popular culture. In our times the figure of the zombie constitutes an important topic not only for the fans and critics of horror art, but also for a wide audience of people who are professionally and academically involved in the analysis of contemporary cinema. The popularity of this subspecies of horror cinema demands an interdisciplinary analytical approach in order to portray its multidimensional message and possibilities of interpretation. In the present article I tried to sketch the historical development and the sociological dimension of zombie cinema as a critique of contemporary western culture and social life.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2015, 59(3 (450)); 103-115
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od emancypacji człowieka do emancypacji z człowieczeństwa? O posthumanistycznych implikacjach pedagogiki ogólno-krytycznej
Autorzy:
Markus, Lipowicz,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/892000.pdf
Data publikacji:
2018-04-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Pedagogy
upbringing
human
humanity
emancipation
posthumanism
transhumanism
Opis:
In the article the author hypothesises that the posthumanist thought is not only compatible with critical pedagogical reflection, but can also be interpreted as its essential implication. An important reference point for these considerations is Robert Kwaśnica’s concept of the “second degree pedagogy”, which challenges the a priori premises of the paradigmatic pedagogy. The crucial idea which is called into question is the concept of humanity. The author argues that the contestation of the anthropological frame of upbringing makes the pedagogical thought head towards a posthumanist reflection, which is presented as a critical addendum to contemporary general pedagogy. At the end of these considerations the author points out the limitations and also the possible dangers deriving from a fully posthumanist perspective on upbringing.
Źródło:
Kwartalnik Pedagogiczny; 2018, 63(1 (247)); 69-86
0023-5938
Pojawia się w:
Kwartalnik Pedagogiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rewolucja seksualna jako droga do ponowoczesności – analiza twórczości Wilhelma Reicha w świetle współczesnej dekonstrukcji kultury patriarchalnej
Sexual Revolution as a Road to Postmodernism – Analysis of the Works by Wilhelm Reich in the Light of the Contemporary Deconstruction of Patriarchal Culture
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850798.pdf
Data publikacji:
2013-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Sexual revolution
postmodernity
western culture
patriarchal culture
sexual urge
sensual desires
Christian morality
Opis:
The aim of the present article is a presentation of Wilhelm Reich’s works as one of the most important intellectual foundations of postmodernity. Particularly the propagated by Reich sexual revolution constitutes the kernel of contemporary cultural changes in the West. An important point of reference for Reich were the revelations of Bronisław Malinowski on the sexual life of savages. These convinced Reich that there is no necessary conflict between the satisfaction of sensual desires and cultural life, as Sigmund Freud proclaimed. In order to overcome the dualism between nature and culture in the western culture Reich deconstructed the ecclesiastic image of Jesus Christ. Instead of a savior Reich suggested that one should see in Jesus a man who proclaimed reconciliation between the forces of nature and the social life. In this way Reich tried to convince that in place of ascetic moral values the ones that promote sexual liberty and individual satisfaction should be placed. I will try to demonstrate that the ideas of Reich constitute a fundamental intellectual source of the contemporary western culture.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2013, 1(94); 145-168
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nauczmy dzieci być bogami – edukacja humanistyczna wobec wyzwania transhumanizmu
Let Us Teach Children to Be Gods – Humanistic Education Facing the Challenge of Transhumanism
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/442110.pdf
Data publikacji:
2016-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Wiedzy Powszechnej w Szczecinie
Tematy:
transhumanizm
edukacja humanistyczna
wychowanie
człowiek
osoba
transhumanism
humanistic education
upbringing
human being
person
Opis:
W niniejszym artykule chciałbym zaprezentować pogląd transhumanistyczny z perspektywy pedagogiczno-filozoficznej. Zamierzam pokazać, że integracja podstawowych idei transhumanistycznych w proces wychowania i edukacji oznaczałaby odejście od fundamentalnych wartości humanistycznych, zwłaszcza koncepcji godności osoby ludzkiej. Jednocześnie zależy mi na podkreśleniu, że współczesny ruch transhumanistyczny zaczyna już dążyć do celowego oddziaływania na podstawowe parametry dziecięcej i młodzieżowej wyobraźni, aby w ten sposób móc na poziomie wczesnej socjalizacji doprowadzić do gruntownej redefinicji człowieczeństwa. Moim głównym przedmiotem badawczym będzie powieść Gennady’ego Stolyarova II Death is Wrong z roku 2013; z kolei analityczny, filozoficzny punkt odniesienia stanowi myśl Stefana Lorenza Sorgnera. Moja hipoteza brzmi: transhumanizm dąży do wyrwania człowieka z granic człowieczeństwa poprzez transgresję tego, co w sposób istotny określa jednostkę jako osobę.
In the present article I would like to unveil transhumanism from a pedagogical-philosophical perspective. I will try to indicate that the integration of the fundamental ideas of transhumanism into the process of upbringing and education would lead to a departure from central human values, above all from the concept of dignity of the human person. Also I am particularly keen to emphasize that the contemporary transhumanist movement deliberately aims to have an impact on the essential parameters of children’s and youngster’s imagination in order to bring about a basic redefinition of humanity on the level of early socialization. My main research subject will be Gennady Stolyarov II’s children’s book Death is Wrong of the year 2013, while my analytical and philosophical reference point will be the thought of Stefan Lorenz Sorgner. My hypothesis is: transhumanism tends to extract the human being from the borders of humanity through transgressing what essentially defines the individual as a person.
Źródło:
Edukacja Humanistyczna; 2016, 1; 33-45
1507-4943
Pojawia się w:
Edukacja Humanistyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijańska dekonstrukcja ponowoczesności? Albo: jak każdy znak może zostać odwrócony.
A Christian deconstruction of the postmodernity: can any sign be reversed
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/441256.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Wyższa Szkoła Europejska im. ks. Józefa Tischnera
Tematy:
Centrum struktury
dekonstrukcja
doświadczenie auto-trascendencji myślenie postmetafizyczne ponowoczesność
postświecka kondycja społeczna
Centre of structure
deconstruction
experience of self-transcendence post-metaphysical thinking postmodernity
the postsecular condition of society
Opis:
W niniejszym artykule autor w sposób innowacyjny próbuje zająć się kwestią ponowoczesnej dekonstrukcji znaczeń i sensu religii, a w szczególności chrześcijaństwa. W czasie, gdy niemal na porządku dziennym podkreśla się „groźne” skutki, jakie niesie ze sobą ponowoczesność dla chrześcijaństwa, mało kto chce zauważyć drugą stronę medalu. Autor pragnie rozważyć możliwości dekonstruktywistycznego ujęcia wpływu chrześcijaństwa na ponowoczesność. Punktem wyjścia w owej analizie będzie próba rekonstrukcji samego pojęcia dekonstrukcji w odniesieniu do ważnego dla analizy socjologicznej pojęcia „porządku społecznego”. Autor będzie usiłował wskazać, że już same teoretyczne propozycje „kultury bez centrum” i „zdekonstruowanego chrześcijaństwa” ignorują komunikatywną strukturę społeczeństwa. Ponowoczesność to nie tylko kolejny etap procesu „destrukcji metafizyki” doprowadzającego do relatywizacji wszystkich obowiązujących znaczeń i sensów we współczesnym społeczeństwie. Nietzscheański i Heideggerowski dyskurs ponowoczesny zapomina o ważnych dla życia społecznego fenomenach, jak doświadczenie „auto-transcendencji” oraz istotnego dla współczesnej filozofii nurtu „przetłumaczenia“ treści metafizycznych i sakralnych na język świecki. Oba te zjawiska jednak świadczą o tym, że cywilizacja zachodnia pozostaje w sposób kognitywny związana z chrześcijaństwem. Typowe ponowoczesne doświadczenie kontyngencji zostaje w ten sposób zredukowane poprzez ponowne odkrycie treści chrześcijańskich i postmetafizycznych, co z kolei doprowadza do paradoksalnej dekonstrukcji samego procesu dekonstrukcji – czyli, samej ponowoczesności. Ową odwróconą dekonstrukcję potwierdzają badania empiryczne z zakresu socjologii i psychologii społecznej przeprowadzone między innymi w Niemczech i Austrii. Pozostaje, według autora, faktem społecznym, że ludzie w swoim życiu nie przestają szukać „głębszych” prawd, których zdekonstruowana rzeczywistość ponowoczesna nie może im zaoferować. Tutaj właśnie – w zdekonstruowanej rzeczywistości społecznej – otwierają się dla chrześcijaństwa i jego emfatycznie rozumianej prawdy nowe możliwości aktywności społecznej.
In this article the author is trying to bring up in an innovative way the question of the postmodern deconstruction of the meanings and sense of religion, and above all Christianity. Nowadays, as the stressing of the “dangerous” effects of postmodernity on Christianity seems to be an everyday occurrence, hardly anyone is willing to notice the other side of the issue. The author discusses the possibility of a deconstructive influence of Christianity upon postmodernity itself. The starting point of this analysis will be an attempt to analyze the term deconstruction itself, referring it to the important sociological term of “social order”. The author will try to point out that the mere theoretical proposition of a “culture without centre” or the idea of a “deconstructed Christianity” in fact ignores the communicative structure of society. Postmodernity is not only the next stage of the “destruction of metaphysics”, which leads to the relativism of all valid concepts that have meaning and sense in contemporary society. The Nietzschean and Heideggerian discourse of postmodernity forgets about such important phenomena of social life as the experience of “self-transcendence” and the importance in contemporary philosophy of “translating” metaphysical and sacral ideas into a secular language. Both phenomena prove though, that Western Civilization is cognitively bound to Christianity. The typical postmodern experience of contingency is reduced by the rediscovery of Christian and post-metaphysical contents, which ironically leads to a deconstruction of deconstruction itself – hence, postmodernity itself. This reversed deconstruction is confirmed by empirical research conducted in, among other countries, Germany and Austria. According to the author, it remains a social fact that people do not stop seeking deeper “truths”, which the deconstructed postmodern reality is not capable of offering. Right here – in the reality of a deconstructed society – new perspectives of social activity are opened for Christianity and its emphatical understanding of “truth”.
Źródło:
Kultura i Polityka; 2009, 6; 105-117
1899-4466
Pojawia się w:
Kultura i Polityka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea sprawiedliwości w myśli Karola Marksa
The idea of justice in Marx’s thought
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/423367.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
justice
capitalism
exploitation
work
revolution
sprawiedliwość
kapitalizm
wyzysk
praca
rewolucja
Opis:
From the perspective of the history of ideas the output of Karl Marx poses a very difficult object of research. Though Marx himself made the issue of social justice a central aspect of his scientific praxis, the idea of “justice” itself seems to be paradoxically rather insignificant in his work. Nevertheless, no other philosophical conception has initiated such a number of social and political movements that eagerly tried to overcome the injustice of the capitalistic system and thereby radically change the fundamental processes of sociation. On the basis of the thoughts of non-Marxist Ralf Dahrendorf I will try to show that Marx’s conception of historical materialism itself contains two ideas of justice: first a “relative” idea of justice, which Marx criticized for being a functional superstructure of the capitalistic system – and the second is an “absolute” idea of justice, which Marx did not articulate directly but which can be understood on the basis of his work as a target of the social revolution. However, in Marx’s work this “absolute” idea of justice is not a utopian one, but it poses a materialistic potential of the capitalistic system that is still waiting for its realization.
Źródło:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2014, 26; 97-117
0860-4487
Pojawia się w:
IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transgresja człowieczeństwa – transhumanizm jako nowe oblicze wychowania religijnego?
Transgression of humanity – transhumanism as a new face for religious upbringing?
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/629031.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
transgresja
transcendencja
transhumanizm
wychowanie religijne
człowieczeństwo
transgression
transcendence
transhumanism
religious upbringing
humanity
Opis:
The article depicts transhumanism as an alternative form of religious upbringing which entirely rejects the Christian concept of humanity through favoring a non-transcendent, transgressive notion of human existence. First, I will try to present transcendence and transgression as two diametrically opposed worldviews. Further, I will elaborate various transhumanistic approaches to spirituality and religion. Finally, I will demonstrate the transgressive impact of transhumanism with reference to the philosophy of Georges Bataille. Generally, this paper will argue that transhumanism aims at realizing the idea of a sovereign, amoral and atheistic individual, whose spirituality is based on the concept of overcoming the anthropological limitations of humanity. From a pedagogical point of view transhumanism proclaims an existential attitude that fundamentally disclaims the ontological difference between sacrum and profanum.
Artykuł przedstawia transhumanizm jako nowe oblicze religijnego wychowania, które całkowicie odrzuca chrześcijańską koncepcję ludzkości poprzez faworyzowanie transcendentalnego i transgresyjnego pojęcia ludzkiej egzystencji. Na początku postaram się przedstawić transcendencję i transgresję jako dwa diametralnie przeciwne światopoglądy. Następnie omówię różne transhumanistyczne podejścia do duchowości i religii. Na koniec pokażę transgresyjny wpływ transhumanizmu w odniesieniu do filozofii Georges’a Bataille’a. Artykuł będzie argumentował tezę, że transhumanizm ma na celu realizację idei suwerennej, amoralnej i ateistycznej jednostki, której duchowość opiera się na koncepcji przezwyciężenia antropologicznych ograniczeń ludzkości. Z pedagogicznego punktu widzenia transhumanizm głosi postawę egzystencjalną, która całkowicie zrzeka się ontologicznej różnicy między sacrum a profanum.
Źródło:
Podstawy Edukacji; 2017, 10; 33-50
2081-2264
Pojawia się w:
Podstawy Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antydekalog Markiza de Sade’a albo związek między postmodernizacją i dechrystianizacją kultury Zachodu
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643989.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
culture
Marquise de Sade
Moderne
Postmoderne
Christentum
Dechristianisierung
Natur
Werte
Triebe
Erotik
Kultur
virtuelle Welt
Marquis de Sade
modernity
postmodernity
Christianity
dechristianisation
nature
values
drives
erotic
virtual world
Markiz de Sade
nowoczesność
ponowoczesność
chrześcijaństwo
dechrystianizacja
natura
wartości
popędy
erotyka
kultura
świat wirtualny
Opis:
Im Aufsatz verfolge ich das Ziel, das Schaffen von Marquise de Sade aus dem Gesichtspunkt der Philosophie und Soziologie zu interpretieren. Der Text ist auch eine Polemik gegen die in Polen allgemein anerkannten Interpretationen des Schaffens von de Sade. Indem ich den Marquise als proto-postmodernen Autor darstelle, beabsichtige ich aufzuzeigen, dass es ihm gelungen ist, authentische Tendenzen der modernen westlichen Kultur zum Ausdruck zu bringen. Indem Sade versuchte, endgültige Konsequenzen aus der Abkehr der westlichen Kultur von der christlichen Moraltradition zu ziehen, hegte er die Überzeugung, dass die Abwendung von metaphysischen Ideen die ganze menschliche Existenz auf die sinnliche Dimension des Lebens reduzieren sollte. Analog dazu bildet gegenwärtig die Entwicklung der Pornographie und der auf erotischen Inhalten basierenden Massenkultur eine virtuelle Welt der Begierde und des ununterbrochenen Spiels mit menschlicher Sinnlichkeit. Die philosophische Grundlage dieser Entwicklung bildet ausgerechnet das Schaffen von Marquise. Letztendlich schafft die gegenwärtige postmoderne Kultur eine soziale Wirklichkeit, in der der Mensch auf bewusste Weise die Sinne über die Ideen herrschen lässt – und nicht umgekehrt.
The aim of the present article is an interpretation of the works of Marquise de Sade from a philosophical and sociological point of view. The text also poses a polemic with the interpretations of Sade’s work, which are generally acclaimed in Poland. Introducing the Marquis as a proto-postmodernist, I will try to indicate that the he effectively managed to express the authentic tendencies of the contemporary Western culture. Trying to face the final consequences of the departure from the Christian traditions and principles of social integration, Sade believed that the departure from metaphysical ideas should limit the human life to its sensual dimension. Likewise, the contemporary expansion of pornography and the mass culture based on erotic content builds a virtual world of lust and a persisting game of human sensuality. The philosophical foundation of this development constitutes the work of de Sade. In conclusion, the contemporary postmodern Western culture creates a social reality in which human intentionally allows her/his senses to dominate ideas – and not vice versa.
Celem artykułu jest interpretacja twórczości Markiza de Sade’a z punktu widzenia filozofii i socjologii. Tekst stanowi też polemikę z powszechnie uznanymi w Polsce interpretacjami twórczości Sade’a. Przedstawiając Markiza jako proto-postmodernistę wskazuję, że udało mu się wyrazić autentyczne tendencje współczesnej kultury zachodniej. Usiłując wyciągnąć ostateczne konsekwencje odejścia zachodniej kultury od chrześcijański tradycji moralnej oraz zasad integracji społecznej, Sade żywił przekonanie, że porzucenie metafizycznych idei powinno sprowadzić całą ludzką egzystencję do zmysłowego wymiaru życia. Współczesny rozwój pornografii oraz kultury masowej opartej na treściach erotycznych tworzy – analogicznie – wirtualny świat pożądania oraz nieustającej gry ze zmysłowością ludzką. Filozoficznym fundamentem tego rozwoju jest właśnie twórczość Markiza. Ostatecznie współczesna kultura ponowoczesna tworzy rzeczywistość społeczną, w której człowiek w sposób świadomy pozwala zmysłowości panować nad ideami – a nie odwrotnie.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2014, 11
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogical Anthropology as Existential Risk Prevention: A Critical Take on the Techno-Progressive Discourses of Artificial General Intelligence and Moral Enhancement
Pedagogiczna antropologia jako prewencja ryzyka egzystencjalnego – krytyczne ujęcie techno-progresywnych dyskursów wokół sztucznej inteligencji i moralnego ulepszenia
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448621.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
existential risk
Artificial General Intelligence
moral enhancement
technology
pedagogical anthropology
techno-progressive discourse
ryzyko egzystencjalne
Ogólna Sztuczna Inteligencja
ulepszenie moralne
technologia
antropologia pedagogiczna
dyskurs techno-progresywny
Opis:
The article undertakes the problem of AGI (Artificial General Intelligence) research with reference to Nick Bostrom’s concept of existential risk and Ingmar Persson’s/Julian Savulescu’s proposal of biomedical moral enhancement from a pedagogical-anthropological perspective. A major focus will be put on the absence of pedagogical paradigms within the techno-progressive discourse, which results in a very reduced idea of education and human development. In order to prevent future existential risks, the techno-progressive discourse should at least to some extent refer to the qualitative approaches of humanities. Especially pedagogical anthropology reflects the presupposed and therefore frequently unarticulated images of man within the various scientific disciplines and should hence be recognized as a challenge to the solely quantitative perspective of AGI researches and transhumanism. I will argue that instead of forcing man to adapt physically to artificial devices, as the techno-progressive discourses suggest, the most efficient way of avoiding future existential risks concerning the relationship between mankind and highly advanced technology would be—as John Gray Cox proposes—making AGIs adopt crucial human values, which would integrate their activity into the social interactions of the lifeworld (Lebenswelt).
Artykuł podejmuje problematykę badań nad ogólną sztuczną inteligencją (OSI) w odniesieniu do koncepcji ryzyka egzystencjalnego Nicka Bostroma oraz propozycji moralnego ulepszenia człowieka Ingmara Perssona i Juliana Savulescu z perspektywy pedagogiczno-antropologicznej. Główny nacisk zostanie położony na nieobecność paradygmatu pedagogicznego w dyskursie techno-progresywnym, co wiąże się z bardzo ograniczoną ideą edukacji i rozwoju ludzkiego. Aby móc zapobiec przyszłym ryzykom egzystencjalnym, dyskurs techno-progresywny powinien przynajmniej w jakimś stopniu odnieść się do jakościowego podejścia humanistyki. Antropologia pedagogiczna jest tą dziedziną wiedzy, która w szczególności podejmuje refleksję nad z góry przyjmowanymi i przez to często niewyartykułowanymi obrazami człowieka, funkcjonującymi w obrębie rozmaitych dyscyplin naukowych, i to właśnie ona powinna z tego powodu być postrzegana jako wyzwanie dla wyłącznie ilościowej perspektywy badań nad OSI i transhumanizmem. Będę argumentować, iż zamiast zmuszać człowieka do fizycznej adaptacji do sztucznych urządzeń, jak to sugerują dyskursy techno-progresywne, najbardziej skuteczna droga uniknięcia przyszłego ryzyka egzystencjalnego wynikającego z relacji między człowiekiem a wysoko rozwiniętą technologią mogłaby polegać – jak proponuje John Gray Cox – na sprawieniu, aby OSI przyjęła podstawowe wartości humanistyczne, które zintegrowałyby jej aktywność w społecznych interakcjach zachodzących w obrębie świata życia (Lebenswelt).
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 1; 73-101
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Beyond Humanity – Beyond Education? Michał Klichowski, Narodziny cyborgizacji. Nowa eugenika, transhumanism i zmierzch edukacji [The Birth of Cyborgisation: New Eugenics, Transhumanism and the Dawn of Education], Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2014, pages 187
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/449088.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 1; 143-148
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanizm: między ideologią a teorią społeczną. Próba wyjaśnienia kilku nieporozumień dotyczących koncepcji postczłowieka
Posthumanism: Between Ideology and Social Theory. An Attempt to Straighten Out Some Misconceptions Concerning the Concept of the Posthuman
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140187.pdf
Data publikacji:
2019-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
posthumanizm
transhumanizm
humanizm nowożytny
edukacja
technologia
edukacja filozoficzna
posthumanism
transhumanism
modern humanism
education
technology
philosophical education
Opis:
Artykuł stanowi odpowiedź na polemiczny tekst A. Rogalskiej-Marasińskiej pt. Człowiek – postczłowiek – transczłowiek: kto podejmie edukację na rzecz zrównoważonego rozwoju?. Postaram się wykazać, iż mimo pewnych odchyleń ideologicznych posthumanizm stanowi współcześnie jedyną alternatywę wobec transhumanizmu, który definiuję jako ideowego spadkobiercę nowożytnego humanizmu. Z tego powodu humanizm nie może stanowić zabezpieczenia przed transhumanistycznym ryzykiem egzystencjalnym. Będę argumentował, że to właśnie humanistyczny antropocentryzm stanowi nie tylko największe zagrożenie dla środowiska naturalnego w sensie ogólnym, ale także konkretnie dla samego gatunku ludzkiego, którego sprawczość może zgodnie z logiką (trans)humanistyczną zostać przejęta przez cyfrowe algorytmy. Z drugiej strony relacyjna antropologia posthumanizmu może przywrócić transcendentalny obraz człowieka i edukacji, które sprzeciwiają się (trans)humanistycznemu redukcjonizmowi. Na końcu poświęcę kilka uwag możliwości integracji posthumanizmu w system edukacyjny poprzez instytucjonalną reaktywację edukacji filozoficznej.
The article is a reply to A. Rogalska-Marasińska’s polemical text entitled Human – Posthuman – Transhuman: Who Will Undertake the Education for Sustainable Development?. I will try to show that despite some ideological deviations posthumanism poses contemporarily the only alternative to transhumanism which I define as an ideational inheritor of modern humanism. Thus, humanism cannot secure us from the existential risks of transhumanism. I will argue that, first and foremost, it is humanistic anthropocentrism that poses not only the greatest danger for the natural environment in general, but specifically for the human species, whose agency can be, in accordance to the logics of (trans)humanism, taken over by digital algorithms. The relational anthropology of posthumanism, on the other hand, could reinstate the transcendental image of man and education, which resist the reductionist tendency of transhumanism. At the end I willdedicate a few comments to the possibilities of integrating posthumanism into the educational system through an institutional reactivation of philosophical education.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2019, 22, 1(85); 154-173
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanizm Fryderyka Nietzschego jako remedium na nihilistyczne tendencje w humanistyce? W odpowiedzi Wojciechowi Kruszelnickiemu
Friedrich Nietzsche’s Posthumanismas a Remedy for the Nihilistic Tendencies in the Humanities? A Reply to Wojciech Kruszelnicki
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2140828.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
nihilizm
wychowanie
nadczłowiek
postmodernizm
W. Kruszelnicki
F. Nietzsche
nihilism
education
overhuman
postmodernity
Opis:
W swoim artykule Tendencje nihilistyczne w pedagogice ogólnej W. Kruszelnicki (2018) stwierdza, iż pedagogika ogólna pogrążyła się w postmodernistycznym kryzysie wartości, co powoduje, że utraciła ona zdolność do formułowania teoretycznie ugruntowanych celów wychowania. Jako środek zaradczy na owe tendencje W. Kruszelnicki przedstawia filozofię F. Nietzschego, która jego zdaniem została mylnie potraktowana jako intelektualny fundament postmodernistycznego relatywizmu i sceptycyzmu. Chciałbym w tym artykule odnieść się do tej polemiki i uzupełnić ją o własne refleksje dotyczące kryzysu humanistyki. Istotnym punktem odniesienia będzie tutaj Nietzscheańska koncepcja „nadczłowieka”, którą W. Kruszelnicki w swojej krytyce nihilizmu pomija. Swoje rozważania zakończę hipotezą, iż zgodnie z posthumanistyczną myślą F. Nietzschego za największe wyzwanie współczesnej humanistyki nie powinien być uznany sam nihilizm, ale nasilające się technokratyczne tendencje w zakresie formułowania i wdrażania celów wychowawczych w obrębie współczesnych instytucji wychowawczych.
In his article Nihilist tendencies in general pedagogy W. Kruszelnicki (2018) argues that general pedagogy sank into a postmodern crisis of values which results in its inability to formulate theoretically groundedaims of education. As a remedy for this tendency W. Kruszelnicki presents F. Nietzsche’s philosophy, who sethought, as Kruszelnicki is convinced, was wrongly associated with the intellectual fundament of postmodernrelativism and skepticism. In this article I would like to refer to these polemics and complement them withsome of my own thoughts regarding the crisis of the theory of education. Here, a significant reference pointwill be Nietzsche’s concept of the “overhuman”, which W. Kruszelnicki omits in his critique of nihilism. I will finish my reflections with the following hypothesis: according to F. Nietzsche’s posthumanist thoughtthe biggest challenge for the contemporary humanities is not nihilism itself, but the progressing technocratictendencies in terms of formulating and enforcing educational aims within our educational institutions
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2018, 21, 3(83); 105-118
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posthumanizm jako podstawa edukacji dla zrównoważonego rozwoju? Możliwości i granice rewolucji edukacyjnej
Posthumanism as a Base of Education for Sustainable Development? Possibilities and Limits of Educational Revolution
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2141574.pdf
Data publikacji:
2017-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej
Tematy:
rozwój zrównoważony
edukacja
środowisko naturalne
posthumanizm
postantropocentryzm
transhumanizm
education
sustainable development
natural environment
posthumanism
postanthropocentrism
transhumanism
Opis:
W niniejszym artykule będę argumentował, iż ekologiczny program rozwoju zrównoważonego, promowany przez ONZ, wymaga rewizji dotychczasowych sposobów myślenia o edukacji. W tym celu zaprezentuję myśl posthumanistyczną jako istotną alternatywę wobec koncepcji i apeli o edukację humanistyczną, która dotychczas nie przyniosła pokładanych w niej nadziei. Kluczową przesłanką posthumanizmu jest promowany przez niego postantropocentryzm, który poszerza horyzonty świadomości i troski wobec bytów nie-ludzkich. Pod koniec artykułu postaram się także wskazać, iż największym oponentem tej myśli jest – paradoksalnie – najbardziej ekstremalny odłam posthumanizmu, czyli transhumanizm. Postaram się przekonać, iż zamiast rewidować humanistyczne fiksacje wokół efektywności i wydajności, transhumanizm wydaje się jedynie dążyć do potęgowania ludzkiej dominacji nad przyrodą, co w sposób fundamentalny kłóci się z kluczowymi ideami programu zrównoważonego rozwoju.
In the present article I will argue that the program of sustainable development, as promoted by the United Nations, demands a revision of the foregoing patterns of educational reflection. For this purpose I will present the posthuman thought as an alternative to the conception and plea for humanistic education, which hitherto has failed to realize the invested hopes. The key premise of posthumanism is the promotion of postanthropocentrism, which extends the horizons of consciousness and concerns regarding non-human beings. Towards the end of the article I will try to indicate that the biggest opponent of this thought is – paradoxically – the most extreme fraction of posthumanism, which is transhumanism. I will argue that instead of revising the humanistic fixations on effectiveness and efficiency, transhumanism seems to head towards an increase of human domination over nature, which fundamentally contradicts the key ideas of the sustainability program.
Źródło:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja; 2017, 20, 2(78); 139-153
1505-8808
2450-3428
Pojawia się w:
Teraźniejszość – Człowiek – Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pedagogiczne implikacje filozofii kultury i życia Ludwiga Wittgensteina – zarys problematyki
Pedagogical implications of Ludwig Wittgenstein’s philosophy of culture and life – an outline of the problem
Autorzy:
Lipowicz, Markus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962543.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydział Pedagogiki i Psychologii
Tematy:
postmodernity
culture
upbringing
transcendence
rituals
ceremonies
ponowoczesność
kultura
wychowanie
transcendencja
rytuały
ceremonie
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie oraz krótkie rozwinięcie pedagogicznych implikacji filozofii kultury i życia Ludwiga Wittgensteina. Stawiam hipotezę, iż myśl Wittgensteina może stanowić istotną alternatywę dla postmodernizmu zainspirowanego filozofią Nietzschego, skoncentrowanego wokół idei transgresji i indywidualizmu egocentrycznego. Po krótkim omówieniu pojęcia ponowoczesności w pierwszym rozdziale, postaram się w drugim rozdziale rozwinąć pojęcie wychowania, które wyłania się z myśli wiedeńskiego filozofa. Będę chciał pokazać, iż zamiast głosić konieczność emancypacji z kolektywnie ukształtowanych struktur kulturowych bądź ustanowienia nowych wartości, autor słynnego Traktatu logiczno-filozoficznego proponował postawę pokory wobec tego, czego nie sposób wyrazić w języku naukowym i metafizycznym, ale jednoznacznie manifestuje się w życiu społecznym w rozmaitych rytuałach i ceremoniach, dzięki którym jednostka zyskuje zdolność pojmowania swojej egzystencji jako sensownej. Ponowoczesny impet filozofii Wittgensteina nie polega więc na odrzuceniu nowoczesnej racjonalności, lecz na zdystansowaniu się wobec typowego dla nowoczesności nieustannego postępu oraz wynikającego z niego poczucia wyższości wobec przednowoczesnych, archaicznych form życia społecznego. Mając na uwadze współczesny nacisk na wzmocnienie wiedzy oraz umiejętności technicznych wśród dzieci i dorosłych, te humanistyczne implikacje pedagogiczne filozofii kultury i życia Wittgensteina wydają się być niezwykle aktualne i warte dalszych refleksji antropologicznych.
The aim of the article is presentation and short elaboration on the pedagogical implications of Ludwig Wittgenstein’s philosophy of culture and life. My hypothesis is that Wittgenstein’s thoughts can be considered as an important alternative to postmodernism inspired by Nietzsche’s philosophy, which is fixed on the ideas of transgression and egocentric individualism. After a short discussion on the conception of postmodernity in the first chapter, I will try to elaborate on the concept of upbringing, which emerges from the thought of the Vienna philosopher. I will indicate that instead of proclaiming the emancipation from collectively established cultural structures of the constitution of new values, the author of the famous Tractatus Logico-Philosophicus proposed a disposition to humbleness to what cannot be expressed through scientific language or metaphysics, but clearly manifests in social life in various rituals and ceremonies, through which the individual gains the ability to understand its existence as meaningful. The postmodern impetus of Wittgenstein’s philosophy lies therefore not in a rejection of modern rationality but in distancing from the specific modern tendency of constant progress and the resulting feeling of superiority towards pre-modern, archaic social life forms. Having in mind the contemporary emphasis on enhancing technological knowledge and skills among both children and adults, these pedagogical implications of Wittgenstein’s philosophy of culture and life seem to be remarkably valid and therefore worth further anthropological reflections.
Źródło:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN; 2017, 1
2353-7914
Pojawia się w:
Parezja. Czasopismo Forum Młodych Pedagogów przy Komitecie Nauk Pedagogicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies