Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Mańkowska-Pliszka, Hanna" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Characteristics of local inflammation of the fibula bone material from Tell Masaikh (Syria)
    Charakterystyka miejscowego stanu zapalnego kości strzałkowej z materiału kostnego ze stanowiska w Syrii
    Autorzy:
    Mańkowska-Pliszka, Hanna
    Tomczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1062505.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    paleopatologia
    ostitis
    Tell Masaikh
    palaeopathology
    Opis:
    Inflammatory states usually precede the development of an organ or systemic pathologies. Whether a given infection that causes such a state has a chance to develop, depends on many individual and environmental factors. Post-inflammatory changes can be traced in the osseous material. Therefore, macroscopic, radiological and  histological analysis was performed  on the upper epiphysis of the right fibula (caput fibulae) with a lesion within the articular surface turned towards the tibia (facies articularis capitis fibulae). The research material came from the excavations led in Tell Masaikh (Syria).
    Stany zapalne zwykle poprzedzają rozwój ogólnoustrojowych zmian. To, czy dana infekcja wywołująca taki stan ma szansę się rozwinąć, zależy od wielu czynników indywidualnych i środowiskowych. W materiale kostnym można prześledzić zmiany pozapalne. W związku z tym wykonano analizę makroskopową, radiologiczną i histologiczną górnej nasady kości strzałkowej prawej (caput fibulae) oraz zmianą w obrębie powierzchni stawowej skierowaną w stronę kości piszczelowej (facies articularis capitis fibulae). Materiał badawczy pochodził z wykopalisk prowadzonych w Tell Masaikh (Syria).
    Źródło:
    Studia Ecologiae et Bioethicae; 2020, 18, 5; 363-367
    1733-1218
    Pojawia się w:
    Studia Ecologiae et Bioethicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charakterystyka miejscowego stanu zapalnego kości strzałkowej z materiału kostnego z Tell Masaikh (Syria)
    Characteristics of local inflammation of the fibula bone material from Tell Masaikh (Syria)
    Autorzy:
    Mańkowska-Pliszka, Hanna
    Tomczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1964684.pdf
    Data publikacji:
    2011-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Tell Masaikh
    Paleopatologia
    Dolina Średniego Eufratu
    paleopathology
    ostistis
    Middle Euphrat Valley
    Opis:
    Stany zapalne zwykle poprzedzają rozwój ogólnoustrojowych zmian. To, czy dana infekcja wywołująca taki stan ma szansę się rozwinąć, zależy od wielu czynników indywidualnych i środowiskowych. W materiale kostnym można prześledzić zmiany pozapalne. W związku z tym wykonano analizę makroskopową, radiologiczną i histologiczną górnej nasady kości strzałkowej prawej (caput fibulae) oraz zmianą w obrębie powierzchni stawowej skierowaną w stronę kości piszczelowej (facies articularis capitis fibulae). Materiał badawczy pochodził z wykopalisk prowadzonych w Tell Masaikh (Syria).
    Inflammatory states usually precede the development of an organ or systemic pathologies. Whether a given infection that causes such a state has a chance to develop, depends on many individual and environmental factors. Post-inflammatory changes can be traced in the osseous material. Therefore, macroscopic, radiological, and histological analysis was performed on the upper epiphysis of the right fibula (caput fibulae) with a lesion within the articular surface turned towards the tibia (facies articularis capitis fibulae). The research material came from the excavations led in Tell Masaikh (Syria).
    Źródło:
    Studia Ecologiae et Bioethicae; 2011, 9, 4; 37-45
    1733-1218
    Pojawia się w:
    Studia Ecologiae et Bioethicae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Evolution stages of some monkey and ape taxons.
    Autorzy:
    Sikorska-Piwowska, Zofia
    Dawidowicz, Antoni Leon
    Mańkowska-Pliszka, Hanna
    Zalewska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/748482.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Matematyczne
    Tematy:
    polyphyletic development of primates
    primates taxonomic differences, primates skull measurements
    Opis:
    Celem pracy jest przedstawienie sformalizowanych taksonów  łączących  różne gatunki i rodzaje  jako etapy mofologiczne ewolucji naczelnych.Materiał badawczy  zawiera 115 czaszek małp zwierzokształtnych i człekokształtnych. Stosunek zmienności ich mózgoczaszki do twarzoczaszki scharakteryzowano wskaźnikiem Moranta i Sergiego oraz pomiarami bezpośrednimi, które go tworzą. Analiza wyników  pozwala na poniżej sformułowane wnioski. Przy tworzeniu dla pawianów taksonu PAPIO wykazano, że różnice między samcami i samicami  są większe niż międzygatunkowe czy międzyrodzajowe. W przypadku szympansów  [takson PAN]  nie wykazano istotnych różnic ani między rodzajami, które go tworzą, ani między płcią męską i żeńską. Badaniem istotności różnic między  utworzonymi taksonami stwierdzono, że radiacja adaptatywna małp człekokształtnych  rozpoczęła się od formy przodka opowiadającemu współczesnemu szympansowi. Gibony [takson HYLOBATES] są w podobnym stopniu oddalone od małp zwierzokształtnych jak i człekokształtnych. Można przypuszczać, że stanowią one osobny trend ewolucyjny w budowie czaszki.W przestrzeni rozpatrywanych cech, takson PONGO nawiązuje do małp zwierzokształtnych poprzez takson PAPIO. Można przypuszczać, że ewolucja pawianów może przebiec w kierunku reprezentowanym obecnie przez orangutany. Analiza tempa i rytmu rozwojowego czaszki wskazuje, że osobniki młode wszystkich badanych naczelnych są do siebie podobne. Zróżnicowanie taksonomiczne między nimi pojawia się dopiero w okresie pełnej dojrzałości warunkującej stabilizację morfologiczną czaszki.
    The aim of this work is to present taxons which link various species and genera as morphological stages in the evolution of primates. The research material consists of 115 skulls of monkeys and apes. Their variability in neurocranium and splanchnocranium ratios can be characterized by Morant and Sergi’s index and by direct measurements that is formed of. The analysis of results allows the following conclusions. Determining taxon concerning PAPIO (baboons) shows that sex dimorphism exceeds differences between its genus. In the PAN taxon (chimpanzees) there are no significant differences concerning genus and sex. By studying taxonomic differences between the taxons it can be stated that the evolutionary radiation of apes started from initial form corresponding to contemporary chimpanzee. Gibbons (HYLOBATES) differ equally from both baboons and apes, and future evolution of baboons will run in the orangutan (PONGO) direction. .The analysis of skull development rate and rhythm of the primates studied indicates that young individuals are relatively similar to each other irrespective of taxonomic differences. The taxonomic  differentiation  can be noticed  only in the period of  morphological stabilization  
    Źródło:
    Mathematica Applicanda; 2014, 42, 1
    1730-2668
    2299-4009
    Pojawia się w:
    Mathematica Applicanda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hominization tendencies in the evolution of primates in multidimensional modeling
    Autorzy:
    Sikorska-Piwowska, Zofia
    Zalewska, Marta
    Tomczyk, Jacek
    Dawidowicz, Antoni Leon
    Mańkowska-Pliszka, Hanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/748368.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Matematyczne
    Tematy:
    hominization tendencies in the primates evolution, human roots, primate evolution model
    Tendencje hominizacyjne w ewolucji naczelnych, ludzkie korzenie, ewolucyjny model naczelnych
    Opis:
    Radiacja ewolucyjna naczelnych wyznaczyła wiele dróg rozwojowycha wsród nich tendencje hominizacyjna prowadzaca do powstaniaczłowieka współczesnego. Ta ewolucja została zbadana na podstawie pomiarówtworzacych wskaznik Moranta i Sergiego (Sergi(1940)), pobranych na 68 czaszkachwybranych małp i kopalnych hominidów w wieku adultus. Zostały onezakwalifikwane do dziesieciu odrebnych taksonów. Pomiary czaszek zostałyopracowane przy uzyciu statystyki opisowej i analizy dyskryminacyjnej, jakometody pozwalajacej na wychwycenie róznic miedzy badanymi taksonami cozostało przedstawione na podstawie odległosci Mahalanobisa. Ponadto zastosowanoanalize wariancji ANOVA wraz z porównaniami wielokrotnymiTukeya oraz rangowy współczynnik korelacji Kendalla $\tau$ oparty na róznicyprawdopodobienstwa wzrostu lub zmniejszania sie jednej zmiennej pomiarowejwzgledem drugiej.W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, zeewolucja małp człekokształtnych przebiegała od form prymitywnych, którychcechy czaszki nawiazywały do zbadanych przez nas form taksonów szympansai orangutana, a forma najbardziej odbiegajaca od rdzenia ich ewolucjijest gibon. Ewolucja pawianów bedzie odpowiednikiem rozwoju filogenetycznegoform posrednich prowadzacych do formy orangutana. Tak wiec cechyczaszki orangutana maja charakter preadaptywny, stanowiacy punkt wyjsciazarówno dla małp człekokształtnych jak i zwierzokształtnych. Hominidypoprzez formy australopiteków masywnych i gracylnych doprowadziły równolegledo powstania pitekantropa, którego dalszy rozwój zaowocował w formieneandertalskiej. Człowiek współczesny pozostał odległy od wszystkich naczelnychpoprzez równoczesny wzrost wysklepienia i wysokosci mózgoczaszki, copozwoliło na ogromny rozwój mózgu. Ten typ rozwoju jest wyrazem skokujakosciowego w ewolucji naczelnych.
    Evolutionary radiation of primates determined many developmental paths among which there is a hominization tendency that leads to the emergence of modern human. This evolution was studied on the basis of measurements constituting Morant and Sergi's index (Sergi(1940)), which were taken on 68 skulls of chosen adult monkeys, apes and fossil hominids. They were classified into 10 separate taxons. The skull measurements were worked out with the help of the following methods: descriptive statistics and discriminant analysis, a method that allow spotting differences between the taxons studied on the basis of Mahalanobis distance. Moreover, analysis of variance, ANOVA, was applied as well as Tukey's multiple comparisons and Kendall's $\tau$  rank correlation coefficient based on the difference in the probability of growth or decrease of one measuring variable in relation to the other one.  As a result, the analysis performed showed that apes take their origin from the primitive forms in relation to chimpanzee (PAN taxon) and orangutan  (PONGO taxon). Evolution of baboon (PAPIO taxon) is in developmental  lineage of intermediate ancestors of orangutan (PONGO  taxon). Gibbons are forms which differ  from their evolution roots the most.  Hominids, through massive and gracile \textit{Australopithecus} forms, led simultaneously to the emergence of \textit{Pithecanthropus} whose further evolution resulted in the neanderthal form. Modern humans remained distinct from all primates due to simultaneous growth of cranial vault and height, which allowed for considerable brain development.  This type of development can be regarded as a manifestation of a qualitative jump in the evolution of primates.
    Źródło:
    Mathematica Applicanda; 2015, 43, 1
    1730-2668
    2299-4009
    Pojawia się w:
    Mathematica Applicanda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The speech - a specific feature of the evolution of the modern human (Homo sapiens)
    Autorzy:
    Sikorska-Piwowska, Zofia
    Mańkowska-Pliszka, Hanna
    Dawidowicz, Antoni Leon
    Ungier, Ewa
    Zalewska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/748210.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Matematyczne
    Tematy:
    anthropometric examination of the origin of speech conditions, evolution of speech in primates
    Opis:
    Swoistością człowieka odróżniającą go świata zwierzęcego jest mowa. Mowa jest formą komunikacji, której nośnikiem są znaki systemowe wyrażające siebie i otaczającą nas rzeczywistość w sposób werbalny (cf. Grzegorczykowa(2008)). Ta definicja narzuca z góry pogląd, że powstanie mowy można rozpatrywać od pewnego, odpowiednio wysokiego poziomu rozwoju mózgu. W celu prześledzenia ewolucji zdolności mówienia wśród naczelnych wykonano pomiary trójkąta górno-twarzowego trzewioczaszki według Martina i Sallera(1957), określającego rozmieszczenie narządów odpowiedzialnych za artykulację dźwięków w formie głosek.Opracowanie matematyczne dotyczyło m.in. statystyki opisowej pomiarów zilustrowanej wykresami pudełkowymi. Obliczono odległości Mahanolobisa między badanymi taksonami naczelnych i przedstawiono graficznie w postaci analizy dyskryminacyjnej. Zastosowany model pozwolił na całkowite oddzielenie małp zwierzokształtnych i człekokształtnych od człowiekowatych, tworząc dwa zbiory taksonów. Wynika z tego, że zdolność mówienia jest znakiem skoku jakościowego w ewolucji czaszek naczelnych, prowadzącej do formy człowieka współczesnego. Zwierzęta w porównaniu z człowiekiem mają inne rozeznanie otaczającej ich rzeczywistości, co się przejawia w interakcyjnych sposobach porozumiewania się opartych głównie na doświadczeniu i instynkcie.
    The specific feature of humans, that distinguishes them from the animal world, is the speech. The speech is a form of communication in which we use comprehensive signs to express verbally ourselves and the surrounding reality. This definition imposes the opinion that the origin of the speech can be considered from the appropriately high level of the brain development. In order to trace the evolution of the ability to speak among the Primates, the measurements of the superofacial triangle of the splanchnocranium, according to Martin and Saller (1957), were carried out. The triangle characterises the distribution of the organs responsible for articulation of the sounds. The mathematical analysis concerned i.a. the descriptive statistics of the measurements, illustrated with the bar charts. On this basis, the Mahalanolobis distances between the examined taxons of primates were measured and presented graphically in form of the discriminant analysis. The applied model helped to divide entirely the monkey and apes from the Hominidae, and to form two clusters of taxons.  The conclusion is that the ability to speak is a sign of a quality change in the evolution of the Primates that led to the Homo sapiens form. Animals do not use such a wide spectrum of recognizing the surrounding reality and their interactive communication is based on the experience and instinct.
    Źródło:
    Mathematica Applicanda; 2015, 43, 1
    1730-2668
    2299-4009
    Pojawia się w:
    Mathematica Applicanda
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies