Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Teodulfa z Orleanu (750/760–821) fascynacja klasykami. Refleksje na kanwie utworu „Versus contra iudices”
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631106.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    THEODULF OF ORLEANS
    THE CAROLINGIAN REVIVAL
    VERSUS CONTRA IUDICES
    EARLY CHRISTIAN RECEPTION OF THE ANTIQUITY
    ROMAN VS CHRISTIAN TRADITON
    Opis:
    Theodulf of Orleansmay easily be called an arch-Christian eulogist of the antique heritage. His legacy is replete with classical influences. The emulation of the antique which may be noticed with the Visigoth scholar was nevertheless in line with the deliberately adopted method stemming from the Augustan programme. The exceptional aptitude of the poet combined with the skill of commanding language to his needs allowed him to create highly diverse and unconstrained literary pieces, where the reader finds combinations of elements taken from classical culture with the articles of faith and piety, occurring without conflict and artificiality but in harmony. “Versus contra iudices” proves that Theodulf was a master at composing anecdotal coincidence of two worlds and simultaneously,  two sensitivities as well.  Thanks to the gifted Visigoth,  myth and classical tradition became something in the way of early medieval philosophia moralis.
    Źródło:
    Studia Europaea Gnesnensia; 2012, 6; 315-331
    2082-5951
    Pojawia się w:
    Studia Europaea Gnesnensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Recepcja źródeł ascetycznych i monastycznych w Liber manualis Dhuody z Septymanii (ok. 803-843)
    The reception of ascetic and monastic sources in Dhuoda’s of Septimania (c. 803-843) Liber manualis
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612247.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dhuoda z Septymanii
    Liber manualis
    literatura karolińska
    renesans karoliński
    monastycyzm w IX wieku
    Dhuoda of Septimania
    Carolingian literature
    Carolingian revival
    monasticism in 9th century
    Opis:
    The analysis of monastic and ascetic sources concluded in Liber manualis is the main goal of this article. The author is trying to systematize borrowings which Carolingian scientist quoted or paraphrased in her own treaty. The deep exploration of mentioned quote will allow us to determine a compilation and interpretation method which accompany to early Middle Ages scientist. Above and beyond it will let us to ask some research questions about intellectual formation of marchioness from Uzès, her access to tomes, creative awareness and orientation in political and religious changes taking place in a Country.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2018, 69; 105-123
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idea compassio fraterna w parenetycznej instrukcji Dhuody z Septymanii († ok. 843)
    The Idea Compassio Fraterna in Paraenetic Instruction of Dhuoda from Septimania († c. 843)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/614208.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dhuda z Septymanii
    speculum laicalis
    fraternitas
    braterstwo
    piśmiennictwo karolińskie
    karolińskie zwierciadła świeckie
    Dhuoda of Septimania
    Carolingian lay mirrors
    fraternity
    Carolingan literature
    Opis:
    The present article is about an idea of compassio fraterna which was proclaim by Carolingian scientist Dhuoda from Septimania and was related to ability of brotherly compassion and co-suffering and it was given a birth to a such important thing as a Christian soul bond as well. The author is trying to bring closer the definition of brotherly love which Dhuoda considered on a biological and spiritual level and she defined a belonging to it moral values and flowing from them reciprocal obligations consequent as well. There are pictured a sources which were inspiration for Carolingian scientist who for her juvenile son created her own crystal concept of model-based Christian brotherhood. A base to analisys is a Liber manualis  (Handbook) - the only composition written by marchioness Septimania.
    Niniejszy artykuł podejmuje temat związany z proklamowaną przez karolińską uczoną, Dhuodę z Septymanii, ideą compassio fraterna, która odnosiła się do zdolności braterskiego współczucia i współcierpienia, rodziła także tak istotną dla chrześcijan duchową więź. Autorka przybliża definicję miłości braterskiej, którą Dhuoda rozważała na płaszczyźnie biologicznej i duchowej. Określiła ona także przynależne jej wartości moralne i płynące z niej wzajemne zobowiązania. W artykule przedstawione zostały źródła, którymi inspirowała się uczona karolińska kreśląc przed małoletnim synem swoje zwierciadłowe wyobrażenie modelowego chrześcijańskiego braterstwa. Podstawę analiz stanowi jedyne napisane przez markizę Septymanii dzieło – Liber manualis, czyli Podręcznik.   
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 87-114
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Status oraz tradycje wychowawcze frankońskich matres familias – na przykładzie Herchenefredy (VII w.) oraz Dhuody z Septymanii (ok. 803-843)
    Status and Pedagogical Traditions of the Franconian 'matres familias' - on the Example of Herchenefreda (7-th century) and Dhuoda of Septimania († c. 843)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947561.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dhuoda z Septymanii
    Herchenefreda
    Liber manualis
    pareneza
    wychowanie
    mater familias
    Frankowie
    wczesne średniowiecze
    Dhuoda of Septimania
    education
    paraenesis
    Frankish state
    Middle Ages
    Opis:
    This article will present the issue of the pedigree position and parental rights, which in the centuries-old tradition have been attended by the Franconian aristocrats. These noble and respectable matrons, though subject to the ruthless power of their husbands, and also representing the natural sexus inferior, had, as it turns out, a kind of power of attorney to take an open voice regarding the moral education of their own sons and successors. These women obtained the status of Christian matres familias. At the same time, they did not lack the conviction of the mission performed for the good of the entire family. From the Kingdom of the Franks, get throught two written testimonies of the so-called maternal educational struggles. Unique evidence of maternal effort that became a sacrifice to God. Representing the seventh-century Herchenefred left three instructive letters for her son Dezyderiusz.Dhuoda from Septymania, living in the middle of the 9th century, wrote a long textbook of right living, which addressed her firstborn Wilhelm. Two aristocratic mothers and two preserved unique female sources, written for sons and successors. These testimonies in a detailed way provide us today with answers to questions related to the status of mothers of that time - the mothers of the Franconian families. What was their strength and allowed for the formulation of courageous and arbitrary admonitions directed to their male heirs? In the article, the author will attempt to approximate the definition of the Franconian mater familiae, which, apart from the ancient tribal tradition, also consisted of adopted biblical and patristic pedagogy.  
    Niniejszy artykuł podejmuje problematykę dotyczącą pozycji rodowej oraz uprawnień wychowawczych, które na drodze wielowiekowej tradycji stały się udziałem frankońskich arystokratek. Owe zacne i poważane matrony, podlegające bezwzględnej władzy swych mężów, a także reprezentujące naturalny sexus inferior, posiadały, jak się okazuje, swoistego rodzaju pełnomocnictwo do zabrania otwartego głosu w sprawie moralnego wychowania własnych synów i następców. Kobiety te uzyskały status chrześcijańskich matres familias. Nie brakowało im przy tym przekonania o pełnionej dla dobra całego rodu misji. Z okresu państwa frankońskiego zachowały się dwa pisemne świadectwa tzw. matczynych zmagań wychowawczych. Unikatowe dowody macierzyńskiego trudu, który stawał się ofiarą złożoną Bogu. Reprezentująca początek VII w. Herchenefreda, pozostawiła dla swojego syna Dezyderiusza trzy pouczające listy. Dhuoda z Septymanii, żyjąca w połowie IX w., spisała – z kolei – długi wzorcotwórczy traktat poświęcony prawemu życiu, który zaadresowała do pierworodnego syna Wilhelma. Zachowane instrukcje wychowawcze Herchenefredy oraz Dhuody poświadczają, jakie były oczekiwania społeczne względem frankońskich matron. Okazuje się, że ponosiły one wielką odpowiedzialność za przekazanie swoim dzieciom moralnych idei oraz praktyk. Tym samym, zajmowały ważną rolę w budowaniu potęgi rodu swoich małżonków. Oba kobiece świadectwa w szczegółowy sposób dostarczają nam dzisiaj odpowiedzi na pytania związane ze statusem ówczesnych matek – rodzicielek merowińskich i karolińskich rodów. W artykule autorka podejmie próbę przybliżenia definicji frankońskiej mater familias, na którą oprócz pradawnej tradycji plemiennej składała się niewątpliwie także zaadoptowana pedagogia patrystyczna.  
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 149-178
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WCZESNOŚREDNIOWIECZNY ETHOS RYCERSKI W NARRACJI DHUODY Z SEPTYMANII (OK. 803–843 R.)
    EARLY MIDDLE AGES KNIGHT’S ETHOS IN NARRATION OF DHUODA FROM SEPTIMANIA (803–843)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/418423.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Akademia Marynarki Wojennej. Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych
    Tematy:
    knights ethos
    knighthood
    feudalism
    Carolingian state
    Dhuoda from Septimania
    Liber manualis
    Opis:
    This article is concerned about ethic history and ethos of the knights. It guides read-er to middle ages in which the elements of knights codex were crystallized. Carolingian state created characteristic kind of military elite. Forming feudal system led to rised a system of interplays which the central point was military attention towards the senior. The Carolingian warrior announced the early middle ages knights. Wars of Charles the Great was wars con-cerning about holy order. Himself in line of current people belief stand in a row with bibles lords. It believed that his political activity is inspired by Divine Providence. According with this activity there were also evidently large-scale 'mission works' which was carrying proselytize and propagate Christianity as well. The carolingian warrior closely correspond with later knight of Cru-sades. The main base of analysis relating to conceptions of early middle ages knight ethos will be the masterpiece of carolingian writer – Dhuoda from Septimania – Liber manualis – Textbook. This work was written for adolescent son of the author and was a specific guidebook of upstanding behaviour for aristocrat. This document is an example of early knight codex.
    Źródło:
    Colloquium; 2015, 7, 1; 45-60
    2081-3813
    2658-0365
    Pojawia się w:
    Colloquium
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Herchenefreda. Trzy listy do syna Dezyderego
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158116.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Herchenefreda,
    pareneza wczesnośredniowieczna
    edukacja w Państwie Franków
    listy merowińskie
    epoka merowińska
    święty Dezydery z Cahors
    Herchenefreda
    early medieval paraenesis
    Merovingian letters
    Merovingian era
    education in the Frankish state
    Saint Didier of Cahors
    Opis:
    Prezentowany tekst zawiera przekład trzech listów, które w pierwszej połowie VII w. merowińska arystokratka Herchenefreda napisała do swojego syna Dezyderego, wpływowego możnego i przyszłego biskupa Cahors. Przekład poprzedzony został wstępem, w którym czytelnik odnajdzie szkicowo zarysowany kontekst epoki, informacje na temat życia Herchenefredy oraz Dezyderego, a także tematykę poszczególnych listów. Korespondencja merowińskiej arystokratki ostatecznie znalazła się w anonimowych dziejach świętego Dezyderego i w ten sposób także ocalała od zapomnienia. Niekwestionowanie ubogaca ona zasobną merowińską tradycję epistolarną. Przede wszystkim z uwagi na samą autorkę – świecką możną - która w tak przeważającym gronie współczesnych jej męskich twórców pretenduje do miana rara avis.  Zwraca uwagę także osobisty i emocjonalny ton omawianej matczynej korespondencji. Listy są ważnym świadectwem wczesnośredniowiecznych relacji rodzicielskich, statusu szlachetnie urodzonych matron, ich wykształcenia oraz powinności względem rodu, męża, synów i wreszcie także całej chrześcijańskiej wspólnoty.        
    The present paper contains a translation of three letters written in the first half of the seventh century by the Merovingian aristocrat Herchenefreda to her son Deisider, an influential nobleman and future bishop of Cahors. The translation is preceded by an introduction, in which the reader will find a sketch of the context of the period, information on the lives of Herchenefreda and Dezydier, and the subject matter of the individual letters. The correspondence of the Merovingian authoress eventually found its way into the anonymous history of St. Désider and has thus also been saved from oblivion. It undoubtedly enriches the rich Merovingian epistolary tradition. First of all because of the author herself - a secular noblewoman - who in such a predominant group of her male contemporaries pretends to be a rara avis. Also notable is the personal and emotional tone of the maternal discussed correspondence.  The letters are an important testimony to early medieval parental relations, the status of noble matrons, their education, and their duties to their family, husband, sons, and ultimately the entire Christian community. 
    Źródło:
    Vox Patrum; 2022, 83; 507-520
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    List o Psiogłowych Ratramnusa z Korbei (zm. ok. 870)
    The letter on the Dog-Headed Creatures Ratramnuss of Corbie (died c. 870)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2167957.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-15
    Wydawca:
    Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Early Middle Ages
    Carolingian Latin literature
    Ratramnus of Corbie
    Cynocephaly
    Saint Christopher
    wczesne średniowiecze
    piśmiennictwo karolińskie
    cynocefal
    św. Krzysztof
    Ratramnus z Korbei
    Opis:
    The presented article quotes the content of the Carolingian correspondence devoted to the living – according to applications – somewhere on the periphery of the ecumene of dog-headed. The document was edited in the middle of the 9th century in one of the leading literary culture centers at that time – in the Abbey of Corbie. The author of the letter was a valued Benedictine theologian – Ratramnus, who undeterred participated in all religious polemics of his time. In the 9th century, the western church, after a period of relative theological silence, lived to see an unusually debatable moment. The development of ecclesiastical culture and the advancement of theological teachings have caused internal movements in the sphere of Christian reflection. Scholars representing various centers of Carolingian culture gradually began to speak on liturgical matters and, finally, theological matters as well. It turns out that the subject of their disputes, divagations and polemics was not only the problem around the cult of images, adoptionism, the origin of the Holy Spirit, the Eucharist and predestination. Ratramnus from Corbei, editing an extraordinary letter about a curious nation of people with dogs' heads, touched the topic related to the definition of humanity and its border. The letter about dogheaded presents to the reader a rare attempt an early medieval conceptualization of rationality.
    Prezentowany artykuł przytacza treść karolińskiej korespondencji poświęconej żyjącym – według pradawnych podań – na peryferiach ekumeny psiogłowcom. Dokument zredagowany został w połowie IX w. w jednym z wiodących wówczas centrów kultury piśmienniczej – w opactwie w Corbie. Autorem wspomnianego listu był ceniony benedyktyński teolog – Ratramnus, który aktywnie brał udział we wszystkich polemikach religijnych swoich czasów. W IX stuleciu Kościół zachodni, po okresie względnej ciszy teologicznej, doczekał momentu niezwykle dyskusyjnego. Rozwój kultury kościelnej i postęp nauk teologicznych wywołał wewnętrzne poruszenia w sferze refleksji chrześcijańskiej. Uczeni reprezentujący różne ośrodki kultury karolińskiej sukcesywnie zaczęli zabierać głos w odniesieniu do kwestii liturgicznych i wreszcie także teologicznych. Okazuje się, że tematem ich sporów, dywagacji i polemik był nie tylko problem wokół kultu obrazów, adopcjanizmu, pochodzenia Ducha Świętego, eucharystii i predestynacji. Ratramnus z Corbei, redagując swój list o kuriozalnej nacji ludzi z psimi głowami, poruszył temat związany z definicją człowieczeństwa, a także jego granicą.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2018, Zeszyt, XXXII; 293-310
    0860-9608
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podręcznik Dhuody skierowany do jej syna Wilhelma (wybór)
    Autorzy:
    Chudzikowska-Wołoszyn, Małgorzata
    z Septymanii, Dhuoda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947567.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Dhuoda z Septymanii
    Liber Manualis Dhuodane quem ad filium suum transmisit Wilhelmum
    Opis:
    Dzieło karolińskiej arystokratki Dhuody z Septymanii (†843) napisane zostało w okresie od 30 listopada 841 r. do 2 lutego 843 r. Tę szczegółową informację autorka zamieściła w ostatniej – XI – księdze parenetycznego traktatu. Podręcznik prezentuje typ piśmiennictwa napominającego dla świeckich, który w literaturze określony został mianem speculum laicalis – zwierciadło laickie. Dzieła tego gatunku pisane były z myślą o przedstawicielach świeckiej arystokracji i rozwinęły się obok dominującej w okresie karolińskim grupy zwierciadeł królewskich i książęcych. W IX w. powstało pięć pism, które z uwagi na podejmowane wątki zaliczamy do zwierciadeł świeckich. Znajdujące się w tym zbiorze dzieło Dhuody zdecydowanie wyróżnia się na tle pozostałych traktatów. Przede wszystkim ze względu na osobę autorki. W dobie kultury karolińskiej Liber manualis Dhuody stanowi jedyny przykład kobiecego pisarstwa. Na uwagę zasługuje także fakt, że księżna z Septymanii zadedykowała utwór swojemu synowi, pierworodnemu Wilhelmowi (826-850). Pozostałe karolińskie specula laicalium napisane zostały przez duchownych na zamówienie wysokiej rangi świeckich urzędników. Bliska relacja łącząca autorkę ze swoim adresatem skutkowała jedynym w swoim rodzaju osobistym charakterem całego pisma. Celem wszystkich autorów tworzących zwierciadłowe instrukcje dla świeckich było nakreślenie pomocnych reguł, dzięki którym adresaci mogliby osiągnąć zbawienie swoich dusz. Główną treścią traktatów staje się wykładnia chrześcijańskiej moralności, która zostaje ściśle zorientowana na grupę świeckich dygnitarzy pełniących cały szereg społecznych i rodzinnych ról – wojowników, urzędników, doradców, synów, małżonków, a także wreszcie ojców. W ten sposób obok istniejącego już etosu mnicha (który objął cały karoliński kler), a także etosu królewskiego (proklamowanego w zwierciadłach dla władców), doprecyzowano typową etykę świecką i tzw. institutiones dla laików. Okazało się, że laicy w sposób tożsamy do osób duchownych mogli, na drodze realizacji odpowiednich dla nich cnót, reguł i przepisów, prowadzić życie podobające się Bogu i prowadzące ich do Królestwa Bożego.  
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 199-236
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies