Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Baczek-Kwinta, R" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Wpływ ozonu na kondycję różnych gatunków roślin zielarskich
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/800165.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Celem pracy było zbadanie podwyższonego stężenia O₃ do 140 nmol(O₃) ・mol⁻¹, stosowanego w ciągu dnia na stan fizjologiczny trzech gatunków roślin zielarskich z rodziny Labiatae: bazylii właściwej (Ocimum basilicum L.), melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.) i szałwii lekarskiej (Salvia officinalis L.). Stwierdzono, że najbardziej wrażliwym na ozon spośród badanych gatunków okazała się melisa lekarska, której liście uległy uszkodzeniom nekrotycznym przypominającym nadwrażliwość na patogen po 5 dniach ekspozycji na stres. Bazylia i szałwia nie ujawniły takich uszkodzeń nawet po 14 dniach ozonowania. Analiza parametrów fluorescencji chlorofilu a również nie wykazała różnic pomiędzy seriami kontrolną i ozonowaną. Zanotowano natomiast niekorzystny wpływ następczy O₃ (utrzymujący się po 8 dniach od momentu zakończenia ozonowania) na fotosystem II u melisy lekarskiej - rośliny ozonowane wykazywały wartości Fᵥ/Fₘ w wysokości 94%, t₁/₂ 84% i Fᵥ/Fₒ 80% kontroli. Powtórne ozonowanie zwiększyło uszkodzenia starszych liści, nie wywołało natomiast nekroz ani spadku Fᵥ/Fₘ w młodszych liściach. Jednym z możliwych wyjaśnień mechanizmu reakcji M. officinalis na ozon jest nadwrażliwość roślin, prowadząca do ochrony przed dalszym utlenianiem przy ponownej aplikacji O₃.
    The aim of this work was to study the influence of elevated (up to 140 nmol・mol⁻¹) O₃ concentration, applied daily on physiological status of three herbs of Labiatae family: basil (Ocimum basilicum L.), lemon balm (Melissa officinalis L.) and sage (Salvia officinalis L.). Lemon balm plants were the most sensitive to ozone, and after 5 days of exposure to O₃ they exhibited necrotic lesions on leaves, resembling the hypersensitive response to pathogens. Neither sage nor basil was injured, even after 14 days of stress. Photosystem II was not affected, as shown with analysis of chlorophyll a fluorescence. The post-stress effect (following 8 days of recovery) of elevated O₃ on lemon balm was noticed - ozone-treated plants had their Fᵥ/Fₘ of 94%, t₁/₂ of 84% and Fᵥ/Fₒ of 80% control, respectively. Re-ozonation enhanced the lesion formation in older leaves, but did not trigger necrotic spots nor the decline in Fᵥ/Fₘ value in the younger ones. One of the possible mechanisms of M. officinalis response to ozone is hypersensitive-like one, resulting in protection against subsequent oxidation during repeated O₃ application.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2002, 481, 2
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tolerance of eggplant (Solanum melongena L.) seedlings to stress factors
    Tolerancja siewek oberżyny (Solanum melongena L.) na czynniki stresowe
    Autorzy:
    Sekara, A.
    Baczek-Kwinta, R.
    Kalisz, A.
    Cebula, S.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28574.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Botaniczne
    Opis:
    The aim of the present study was to describe eggplant (Solanum melongena L.) tolerance to stress factors in the seedling stage as a basis for future studies on cross-tolerance to other stressors in subsequent stages of growth. After germination (3 days / 26oC), ‘Epic F1’ seedlings were exposed to chilling stress (3, 6 and 9oC × 48 h-1), heat stress (35, 40 and 45oC × 2 h-1), osmotic stress (mannitol 0.2; 0.6 and 1.0 M x 2 h-1), and oxidative stress (H2O2 0.2; 0.4 and 0.6 M × 2 h-1). A linear measurement of seedling radicle growth, electrolyte leakage and external symptoms of radicle damage under the stress conditions, compared to the non-stressed control, were analyzed. It was found that stressors in all experimental combinations caused a morphological and physiological response from eggplant seedlings. A significant reduction in linear growth of radicles, showed as an absolute length and as a percentage of the control, was found in the treatments exposed to chilling stress (3 and 6oC), heat stress (35, 40 and 45oC), osmotic stress (0.2, 0.6 and 1.0 M mannitol) as well as oxidative stress (0.2, 0.4 and 0.6 M H2O2). The changes in seedling length as a result of stress factors did not always correspond with the changes in seedling mass. Electrolyte leakage in the treatments exposed to the following stressors: 3 and 6oC as well as 0.6 M H2O2, was significantly greater than that observed in control plants. Based on the obtained results and microscopic observations of radicle damage, the following stressors can be identified as those which cause a physiological response without severe damage: 9oC × 48 h-1 (chilling stress), 35oC × 2 h-1 (heat stress), 0.2 M mannitol × 2 h-1 (osmoticum), and H2O2 0.2 M × 2 h-1 (oxidation factor). We propose these stressors as a basis for future studies on plant acclimation and hardening to other stresses.
    Celem przeprowadzonych badań była analiza tolerancji oberżyny (Solanum melongena L.) w stadium siewek na czynniki stresowe. Po skiełkowaniu (3 dni / 26oC), siewki oberżyny ‘Epic F1’ poddano działaniu stresu chłodowego (3, 6 i 9oC × 48 h-1), cieplnego (35, 40 i 45oC × 2 h-1), osmotycznego (mannitol 0,2; 0,6 i 1,0 M × 2 h-1), i oksydacyjnego (H2O2 0,2; 0,4 i 0,6 M × 2 h-1). Analizowano wzrost elongacyjny korzonka zarodkowego, wyciek elektrolitów oraz zewnętrzne objawy uszkodzeń korzonka zarodkowego w warunkach stresu, w porównaniu do nie stresowanej kontroli. Stwierdzono, że stresory we wszystkich eksperymentalnych kombinacjach wywołały morfologiczną i fizjologiczną reakcję siewek oberżyny. Istotny spadek przyrostu liniowego korzonków zarodkowych, wykazany w postaci ich bezwzględnej długości, jak i procentowo w stosunku do kontroli, stwierdzono w obiekcie eksponowanym na stres chłodowy (3 i 6oC), cieplny (35, 40 i 45oC), osmotyczny (0,2; 0,6 i 1,0 M mannitol) oraz oksydacyjny (0,2; 0,4 i 0,6 M H2O2). Zmiany długości korzonka zarodkowego siewek pod wpływem czynników stresowych nie zawsze odpowiadały zmianom ich masy. Wyciek elektrolitów w obiektach eksponowanych na następujące czynniki stresowe: 3 i 6oC oraz 0,6 M H2O2 był istotnie większy, niż obserwowany w obiekcie kontrolnym. Na podstawie otrzymanych wyników oraz mikroskopowych obserwacji zewnętrznych uszkodzeń powierzchni korzonka zarodkowego, wytypowano następujące stresowy, które wywołują odpowiedź fizjologiczną ze strony siewek oberżyny bez poważnych uszkodzeń tkanek: 9oC × 48 h-1 (stres chłodowy), 35oC × 2 h-1 (stres cieplny), 0.2 M mannitol × 2 h-1 (stres osmotyczny), i H2O2 0.2 M × 2 h-1 (stres oksydacyjny). Zaproponowano te czynniki stresowe jako bazowe do dalszych badań nad zwiększeniem tolerancji oberżyny na inne stresory działające w kolejnych fazach wzrostu i rozwoju ontogenetycznego.
    Źródło:
    Acta Agrobotanica; 2012, 65, 2
    0065-0951
    2300-357X
    Pojawia się w:
    Acta Agrobotanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reakcja czesci nadziemnych melisy lekarskiej [Melissa officinalis L.] i bazylii wlasciwej [Ocimum basilicum L.] na zalewanie korzeni
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R
    Czyczylo-Mysza, I
    Tokarz, K
    Pociecha, E
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/800400.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Tematy:
    reakcje roslin
    wymiana gazowa
    melisa lekarska
    chlorofil
    bazylia pospolita
    antocyjany
    czesci nadziemne
    fluorescencja
    aktywnosc fotosyntetyczna
    zalanie korzeni
    bazylia wlasciwa zob.bazylia pospolita
    plant response
    gas exchange
    lemon balm
    Melissa officinalis
    chlorophyll
    basil
    Ocimum basilicum
    anthocyanin
    aboveground organ
    fluorescence
    photosynthetic activity
    Opis:
    Zbadano wpływ 7-dniowego zalewania systemu korzeniowego na aktywność fotosyntetyczną i wymianę gazową, parametr Fv/Fm fluorescencji chlorofilu a oraz procesy wzrostowe części nadziemnych melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.) i bazylii właściwej (Ocimum basilicum L.). Zalewanie hamowało procesy wzrostowe pędów bazylii, natomiast tempo elongacji pędów melisy utrzymywało się na poziomie roślin kontrolnych. Zalewane rośliny bazylii charakteryzowały się około 30-proc. spadkiem fotosyntezy netto, transpiracji, przewodnictwa szparkowego i parametru Fv/Fm. W przypadku melisy wymiana gazowa i wartości parametru Fv/Fm utrzymywały się na tym samym poziomie kontroli. Zaobserwowano także zwiększoną zawartość antocyjanów w liściach tego gatunku pod wpływem zastosowanego stresu.
    The influence of 7-day flooding of roots on photosynthetic activity, gas exchange, chlorophyll α fluorescence and growth of aerial parts of lemon balm (Melissa officinalis L.) and basil (Ocimum basilicum L.) was studied. Waterlogging retarded the growth processes of basil shoots, whereas lemon balm maintained its elongation at the control level. Waterlogged basil plants demonstrated a clear decrease (of ca. 30%) in the net photosynthesis, transpiration, stomatal conductance and Fv/Fm. Lemon balm maintained its gas exchange and Fv/Fm at the control level and revealed an increased anthocyanin content in leaves.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 509; 141-149
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Porównanie reakcji bazylii właściwej i melisy lekarskiej na różne stresy środowiskowe
    The comparison of response of basil and lemon balm to various environmental stresses
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R.
    Hyrlicka, A.
    Maslak, J.
    Oleksiewicz, A.
    Serek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/797095.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Badano wpływ chłodu, suszy, zatapiania korzeni i podwyższonego stężenia ozonu na stopień uszkodzeń błon komórkowych liści (parametr EL) i stan fotosystemu II (określany przy pomocy parametru Fv/Fm) bazylii właściwej (Ocimum basilicum L.) i melisy lekarskiej (Melissa officinalis L.). Po 2 dniach chłodzenia (5°C) wskaźnik EL u bazylii wzrósł sześciokrotnie w stosunku do poziomu wyjściowego. Po 2-dniowej remisji roślin w temperaturze 20°C wartość EL obniżyła się nieznacznie, co świadczy o niecałkowitym cofaniu uszkodzeń. W przypadku identycznych pomiarów na liściach melisy zanotowano, że EL, podwyższony lekko w chłodzie, w fazie remisji osiągnął poziom wyjściowy, wykazując znacznie mniejszy stopień destrukcji błon komórkowych wywołanej niską temperaturą i szybsze procesy naprawcze w przypadku tego gatunku. Dwudniowa susza glebowa oddziaływała bardziej destrukcyjnie na bazylię niż na melisę: wskaźnik EL wzrósł trzykrotnie, natomiast u melisy zmiany były nieznaczne. Najmniej niekorzystne działanie na badane gatunki roślin wywarło 2-dniowe zatapianie korzeni (symulacja warunków powodziowych) oraz 7-dniowe ozonowanie (140 nmol C₃·mol⁻¹ powietrza). Zmiana wartości zarówno EL, jak i Fv/Fm w obu przypadkach była niewielka. Przedstawione wyniki wykazują, że gatunkiem bardziej wrażliwym na badane stresy środowiskowe jest bazylia, a chłód i susza wywierają silniejszy niekorzystny wpływ na obydwa gatunki roślin niż stres zalewania czy ozonowania. Uzyskane dane można traktować jako wstęp do bardziej szczegółowych studiów nad odpornością tych dwóch introdukowanych do Polski gatunków roślin zielarskich na różne czynniki pogodowe i klimatyczne.
    The influence of chill, drought, waterlogging and elevated ozone concentration on the degree of leaf membrane injury (EL parameter) and photosystem II status (estimated as Fv/Fm) of basil (Ocimum basilicum L.) and lemon balm (Melissa officinalis L.) was studied. After 2 days of chilling (5°C) a 6-fold increase in EL parameter as compared to the initial level was noticed. After 2-day recovery of plants at 20°C, the parameter slightly decreased, which revealed that the injury as still maintained. In the case of identical measurements on lemon balm leaves it was established that EL, increased slightly in the chilling treatment, reached the initial value at the recovery phase, showing much lower degree of membrane destruction triggered by low temperature and faster recovery processes of this species. 2-day soil drought influenced basil more destructively than lemon balm plants: the EL parameter increased 2-fold in basil, while in the case of lemon balm only slight changes were noticed. The less disadvantageous effect on both studied species had 2-day waterlogging of roots (the simulation of flood conditions) and 7-day ozone treatment (140 nmol(O₃)·mol⁻¹ air). The changes in as EL as Fv/Fm in both cases were insignificant. The presented studies reveal that basil is a more sensitive species to studied environmental stresses than lemon balm, and chill and drought influence both species more negatively than waterlogging or ozone treatment. The results may be considered as the basis for more detailed studies on the resistance of these two introduced to Poland medicinal species to unfavourable weather and climatic factors.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2004, 496, 2
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physiological response of plants and cadmium accumulation in heads of two cultivars of white cabbage*
    Reakcja fizjologiczna rooelin i akumulacja kadmu w główkach dwóch odmian kapusty białej
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R.
    Bartoszek, A.
    Kusznierewicz, B.
    Antonkiewicz, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/961607.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie / Polskie Towarzystwo Magnezologiczne im. Prof. Juliana Aleksandrowicza
    Opis:
    Plants of the Brassicaceae family are considered useful for phytoremediation owing to their tolerance to high concentrations of heavy metals, which may be hyperaccumulated in the tissues. Cabbage seems to be a useful phytoextractor because of the high biomass concentrated in the head and cabbage cultivation technologies which ensure high yield. In a pot experiment, the response of plantlets of two cabbage cultivars: Ditmarska Najwcześniejsza (DN) and Kamienna Głowa (KG) to 10 and 40 mg Cd kg–1 DM of soil (Cd10 and Cd40, respectively) was studied. In addition, the content of Cd in the heads after the growing season was assayed. It was established that the Cd-induced stress was temporary and did not prevent head formation by cabbage plants. Higher leaf membrane leakiness and lower chlorophyll content, which were noticed during the 3rd week of vegetation, disappeared by the 8th week. Cd stimulated production of glucosinolates by plants. The higher dose of cadmium (40 mg Cd kg–1 DW of soil) diminished the fresh weight of heads of DN by ca 33%, and KG by 15%. However, the Cd accumulation recalculated to dry weight was high, and increased with the Cd dose. DN heads harvested from Cd40 contained up to 260-fold more Cd than control heads; for KG heads, the Cd content was over 560-fold higher. Hence, white cabbage can be used for phytoextraction of cadmium polluted soil. Higher resistance of KG than DN cultivar to stress caused by heavy metals may be attributable to a more efficient biosynthesis of organic sulphur compounds in the former cultivar, as reflected by the GLS content in both control and Cd-exposed KG specimens.
    Rośliny z rodziny Brassicaceae są uważane za przydatne do celów fitoremediacyjnych w związku z tolerancją wysokich stężeń metali ciężkich, które mogą ulec hiperakumulacji w tkankach. Kapusta wydaje się rośliną, która może być wykorzystana jako fitoekstraktor w związku z dużą biomasą skoncentrowaną w główce i techniką uprawy tego warzywa umożliwiającą uzyskanie wysokiej wydajności. W doświadczeniu wazonowym badano reakcję sadzonek dwóch odmian kapusty białej głowiastej: Ditmarska Najwcześniejsza (DN) i Kamienna Głowa (KG) na kadm zastosowany w ilości 10 i 40 mg Cd kg–1 s.m. gleby (Cd10 i Cd40) oraz zawartość Cd w główkach po zakończeniu okresu wegetacji. Stwierdzono, że stres wywołany Cd był przejściowy, co umożliwiło roślinom wytworzenie główek. Zwiększenie przepuszczalności błon komórkowych liści oraz zmniejszenie w nich zawartości chlorofilu stwierdzone w 3. tygodniu wegetacji nie pojawiło się już w 8. tygodniu. Cd stymulował w roślinach produkcję glukozynolanów (GLS). Większa z zastosowanych dawek kadmu (40 mg Cd kg–1 s.m. gleby) wpłynęła na zmniejszenie świeżej masy główek DN o ok. 33%, a KG o 15%. Akumulacja Cd w jednostce suchej masy główek była jednak bardzo wysoka i wzrastała wraz ze wzrostem dawki. Główki DN pochodzące z uprawy z zastosowaniem Cd40 zawierały do 260 razy więcej Cd niż główki pochodzące z kontroli, analogiczne główki KG zakumulowały nawet ponad 560 razy więcej Cd w stosunku do kontroli. Zatem kapustę głowiastą białą można wykorzystać do fitoremediacji gleby zanieczyszczonej kadmem. Większa odporność odmiany KG niż DN na stres wywołany metalami ciężkimi może wynikać z bardziej wydajnej biosyntezy związków siarkoorganicznych, co znalazło odbicie w zawartości GLS, wyższej zarówno u roślin kontrolnych, jak i eksponowanej na Cd odmiany KG.
    Źródło:
    Journal of Elementology; 2011, 16, 3
    1644-2296
    Pojawia się w:
    Journal of Elementology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Manipulacje genowe wzmacniajace stres oksydacyjny i odpowiedź antyoksydacyjną roślin w różnych warunkach środowiska
    Genetic manipulations enhancing oxidative stress and plants antioxidative response in various environmental conditions
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/796572.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    Niniejsza praca stanowi przegląd dotychczasowych badań nad poprawą odporności na stresy środowiskowe drogą manipulacji genowych obejmujących enzymatyczne i niskocząsteczkowe elementy systemu antyoksydacyjnego. Intensyfikacja aktywności przeciwutleniaczy znajduje zastosowanie w ochronie roślin przed skutkami stresów abiotycznych - chłodu, mrozu, suszy, herbicydów foto-dynamicznych i innych. Natomiast w celu wzmocnienia nadwrażliwości na patogen i wyzwolenia odporności systemicznej (SAR) tworzone są transformanty o wzmożonej zdolności do tzw. wybuchu oddechowego, czyli do nadprodukcji tlenu singletowego, H₂O₂ i rodników tlenowych. Konstruowanie roślin modyfikowanych genetycznie (GM) drogami powyżej opisanymi napotyka jednak liczne problemy, przede wszystkim są to nieoczekiwane i niepożądane reakcje systemu antyoksydantów wywołane zmianami w stechiometrii sygnałów metabolicznych. W wielu przypadkach trudna do uzyskania jest też odporność krzyżowa transformantów.
    This article will give the overview of so far performed studies of the enhancement of plants' resistance to environmental stresses via genetic manipulations of both enzymatic and low-molecular weight antioxidants. The improvement of antioxidative activity has been applied to protect plants from abiotic stresses such as chill, frost, drought, photodynamic herbicides etc. On the other hand, in order to enhance the hypersensitivity to pathogen and to release the systemic acquired resistance, transformants with elevated ability to continuously overproduce singlet oxygen, H₂O₂ and oxygen radicals have been constructed. Manipulations described above have many difficulties, however. The main problems are the changes in the stoichiometry of metabolic signals leading to unpredictable and undesirable responses of antioxidant system. The cross-resistance of transgenes also needs to be conferred.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2002, 481, 1
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Heat shock influences the activity of catalase, ascorbate peroxidase and grain yield in spring barley (Hordeum vulgare L.)
    Szok cieplny wpływa na aktywność katalazy, peroksydazy askorbinianowej oraz na plon ziarniaków jęczmienia jarego (Hordeum vulgare L.)
    Autorzy:
    Plazek, A.
    Pociecha, E.
    Baczek-Kwinta, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/797902.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
    Opis:
    In crops the temperature of 42°C causes a lost of yield, disturbance in light phase of photosynthesis and electron transport in mitochondrium membranes. These effects could be caused also by reactive oxygen species generated as the aftermath of heat shock. The aim of the work was to estimate if 42°C for 1 or 3 h influences grain number and activity of antioxidant enzymes in leaves of spring barley. Plants of spring barley cv. ‘Sezam’ were grown at 18°C for seven weeks. Next, temperature increased for 2 h up to 42°C and remained for 1 or 3 h. After this time temperature declined back to 18°C. Control plants were kept at 18°C. The activities of catalase (CAT) and ascorbate peroxidase (APX) were measured before heat shock and 2, 24 and 72 h of recovery. CAT activity was estimated according to Aebi [1984], while APX activity according to Nakano and Asada [1981]. After the next 5 weeks the yield of rape grain was calculated. One-hour-heat shock increased APX activity after 24 h, while CAT activity after 72 h of recovery. Three-hour-heat shock caused first (after 2 h) increase, and later (after 24 h) decrease in APX activity. In this case of stress-treatment CAT activity increased in 24 h after the return to 18°C. Both 1 h and 3 h of 42°C caused a significant decrease in the number of grains.
    Temperatura 42°C powoduje spadek plonu roślin uprawnych, zakłócenia fazy jasnej fotosyntezy i transportu elektronów w błonach mitochondrialnych. Przyczyną wymienionych efektów może być utleniające działanie reaktywnych form tlenu (RFT) akumulowanych w dużych ilościach w następstwie szoku termicznego. Celem prezentowanej pracy było zbadanie, czy szok cieplny (42°C) trwający jedną lub trzy godziny wpływa na liczbę ziarniaków w kłosach oraz aktywność enzymów antyoksydacyjnych w liściach jęczmienia jarego. Rośliny jęczmienia jarego odmiany ‘Sezam’ wzrastały w 18°C przez siedem tygodni. Następnie temperaturę podnoszono stopniowo przez dwie godziny do 42°C i utrzymywano ją na tym poziomie przez jedną lub trzy godziny. Po tym czasie temperaturę obniżano stopniowo przez dwie godziny do 18°C. Próbki do oznaczenia aktywności katalazy (CAT) i peroksydazy askorbinianiowej (APX) pobierano po 2, 24 i 72 godzinach po obniżeniu temperatury do wartości kontrolnej. Aktywność CAT oceniano według metody Aebi [1984], podczas gdy aktywność APX oznaczano zgodnie z procedurą Nakano i Asady [1981], Po upływie następnych pięciu tygodni oceniano średnią liczbę dojrzałych ziarniaków zebranych z jednego kłosa. Jednogodzinny szok termiczny powodował wzrost aktywności APX po 24 godzinach, oraz wzrost aktywności CAT po 72 godzinach po obniżeniu temperatury do wartości kontrolnej. Temperatura 42°C utrzymująca się przez trzy godziny powodowała najpierw (po 2 godzinach) wzrost, a następnie (po 24 godzinach) spadek aktywności APX, oraz wzrost aktywności CAT po 24 godzinach po ustaniu stresu. Jedno- i trzygodzinny stres wysokotemperaturowy powodował istotny spadek średniej liczby ziarniaków zebranych z jednego kłosa.
    Źródło:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 2006, 509
    0084-5477
    Pojawia się w:
    Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Does the increased SOD activity reflects drought resistance of barley?
    Autorzy:
    Baczek-Kwinta, R.
    Borek, M.
    Koscielniak, J.
    Zmuda, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/80302.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    conference
    oxidative stress
    barley
    drought resistance
    superoxide dismutase activity
    reactive oxygen species
    chlorophyll a
    Źródło:
    BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology; 2013, 94, 2
    0860-7796
    Pojawia się w:
    BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Determination of lithium bioretention by maize under hydroponic conditions
    Określenie bioretencji litu przez kukurydzę w warunkach kultur hydroponicznych
    Autorzy:
    Antonkiewicz, J.
    Jasiewicz, C.
    Koncewicz-Baran, M.
    Bączek-Kwinta, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204620.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    lithium
    hydroponics
    tolerance index
    content
    translocation factor
    bioaccumulation factor
    lit
    hydroponika
    wskaźnik tolerancji
    objętość
    współczynnik translokacji
    współczynnik bioakumulacji
    Opis:
    Irrigation of cultivated plants can be a source of toxic lithium to plants. The data on the effect of lithium uptake on plants are scant, that is why a research was undertaken with the aim to determine maize ability to bioaccumulate lithium. The research was carried out under hydroponic conditions. The experimental design comprised 10 concentrations in solution differing with lithium concentrations in the aqueous solution (ranging from 0.0 to 256.0 mg Li ∙ dm-3 of the nutrient solution). The parameters based on which lithium bioretention by maize was determined were: the yield, lithium concentration in various plant parts, uptake and utilization of this element, tolerance index (TI) and translocation factor (TF), metal concentrations in the above-ground parts index (CI) and bioaccumulation factor (BAF). Depression in yielding of maize occurred only at the highest concentrations of lithium. Lithium concentration was the highest in the roots, lower in the stems and leaves, and the lowest in the inflorescences. The values of tolerance index and EC50 indicated that roots were the most resistant organs to lithium toxicity. The values of translocation factor were indicative of intensive export of lithium from the roots mostly to the stems. The higher uptake of lithium by the above-ground parts than by the roots, which primarily results from the higher yield of these parts of the plants, supports the idea of using maize for lithium phytoremediation.
    Celem badań było określenie zdolności kukurydzy do bioakumulacji litu. Badania prowadzono w warunkach kultur wodnych. Schemat doświadczenia obejmował 10 obiektów różniących się stężeniem litu w roztworze wodnym, w zakresie od 0.0–256.0 mg Li∙dm-3 pożywki. Jako parametry, na podstawie których określono bioretencję litu przez kukurydzę przyjęto: plon, zawartość litu w różnych częściach rośliny, pobranie i wykorzystanie tego pierwiastka oraz indeksy: tolerancji plonu (TI), translokacji (TF), stężenia metalu w częściach nadziemnych (CI) i bioakumulacji (BAF). Depresja plonowania kukurydzy wystąpiła przy dawce 128 i 256 mg Li ∙ dm-3. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że korzenie charakteryzowały się największymi zawartościami litu, natomiast niższymi łodygi i liście, a najmniejszymi kwiatostany. Wartości indeksu translokacji świadczą o intensywnym przemieszczaniu się litu z korzeni do części nadziemnych. Najwięcej litu pobrały łodygi, następnie korzenie, liście, a najmniej kwiatostan. Pobranie litu przez kukurydzę, w zależności od obiektu, wahało się od 2.31 do 24.36% w stosunku do ilości wprowadzonej do obiektu. Najmniejszy fi toodzysk odnotowano w obiektach, w których zastosowano największe ilości litu (3200-6400 mg Li akwarium-1), co zapewne było związane z dużymi dawkami litu oraz niskim plonowaniem i pobraniem tego pierwiastka przez kukurydzę.
    Źródło:
    Archives of Environmental Protection; 2017, 43, 4; 94-104
    2083-4772
    2083-4810
    Pojawia się w:
    Archives of Environmental Protection
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies