Physiological response of plants and cadmium accumulation in heads of two cultivars of white cabbage*

Plants of the Brassicaceae family are considered useful for phytoremediation owing to their tolerance to high concentrations of heavy metals, which may be hyperaccumulated in the tissues. Cabbage seems to be a useful phytoextractor because of the high biomass concentrated in the head and cabbage cultivation technologies which ensure high yield. In a pot experiment, the response of plantlets of two cabbage cultivars: Ditmarska Najwcześniejsza (DN) and Kamienna Głowa (KG) to 10 and 40 mg Cd kg–1 DM of soil (Cd10 and Cd40, respectively) was studied. In addition, the content of Cd in the heads after the growing season was assayed. It was established that the Cd-induced stress was temporary and did not prevent head formation by cabbage plants. Higher leaf membrane leakiness and lower chlorophyll content, which were noticed during the 3rd week of vegetation, disappeared by the 8th week. Cd stimulated production of glucosinolates by plants. The higher dose of cadmium (40 mg Cd kg–1 DW of soil) diminished the fresh weight of heads of DN by ca 33%, and KG by 15%. However, the Cd accumulation recalculated to dry weight was high, and increased with the Cd dose. DN heads harvested from Cd40 contained up to 260-fold more Cd than control heads; for KG heads, the Cd content was over 560-fold higher. Hence, white cabbage can be used for phytoextraction of cadmium polluted soil. Higher resistance of KG than DN cultivar to stress caused by heavy metals may be attributable to a more efficient biosynthesis of organic sulphur compounds in the former cultivar, as reflected by the GLS content in both control and Cd-exposed KG specimens.

Rośliny z rodziny Brassicaceae są uważane za przydatne do celów fitoremediacyjnych w związku z tolerancją wysokich stężeń metali ciężkich, które mogą ulec hiperakumulacji w tkankach. Kapusta wydaje się rośliną, która może być wykorzystana jako fitoekstraktor w związku z dużą biomasą skoncentrowaną w główce i techniką uprawy tego warzywa umożliwiającą uzyskanie wysokiej wydajności. W doświadczeniu wazonowym badano reakcję sadzonek dwóch odmian kapusty białej głowiastej: Ditmarska Najwcześniejsza (DN) i Kamienna Głowa (KG) na kadm zastosowany w ilości 10 i 40 mg Cd kg–1 s.m. gleby (Cd10 i Cd40) oraz zawartość Cd w główkach po zakończeniu okresu wegetacji. Stwierdzono, że stres wywołany Cd był przejściowy, co umożliwiło roślinom wytworzenie główek. Zwiększenie przepuszczalności błon komórkowych liści oraz zmniejszenie w nich zawartości chlorofilu stwierdzone w 3. tygodniu wegetacji nie pojawiło się już w 8. tygodniu. Cd stymulował w roślinach produkcję glukozynolanów (GLS). Większa z zastosowanych dawek kadmu (40 mg Cd kg–1 s.m. gleby) wpłynęła na zmniejszenie świeżej masy główek DN o ok. 33%, a KG o 15%. Akumulacja Cd w jednostce suchej masy główek była jednak bardzo wysoka i wzrastała wraz ze wzrostem dawki. Główki DN pochodzące z uprawy z zastosowaniem Cd40 zawierały do 260 razy więcej Cd niż główki pochodzące z kontroli, analogiczne główki KG zakumulowały nawet ponad 560 razy więcej Cd w stosunku do kontroli. Zatem kapustę głowiastą białą można wykorzystać do fitoremediacji gleby zanieczyszczonej kadmem. Większa odporność odmiany KG niż DN na stres wywołany metalami ciężkimi może wynikać z bardziej wydajnej biosyntezy związków siarkoorganicznych, co znalazło odbicie w zawartości GLS, wyższej zarówno u roślin kontrolnych, jak i eksponowanej na Cd odmiany KG.