Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ŚWITO, LUCJAN" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Legal Aspects of the Sacraments at a Distance
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433404.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
sacraments
power of attorney
media
broadcasting
telecommunications
Opis:
The article addresses the problem of the possibility of administering the sacraments of marriage, penance and Eucharist at a distance, that is, using information and communication technologies. Electronic means of communication change not only our understanding of time and space, but also the experience of building a community and contact with other people. The conducted analysis led to the conclusion that taking into account the spiritual good of the faithful, especially those who found themselves in danger of death or as a result of a great distance or due to isolation, they have no access to a priest and the real community of the faithful, as well as the fact that the Holy See did not give an authoritative answer opposing the administration of the sacraments by means of new communication tools, this form should not be excluded from the practice of the Church.
Artykuł podejmuje problem możliwości udzielania sakramentu małżeństwa, pokuty i eucharystii na odległość, tzn. przy wykorzystaniu technologii informacyjno-komunikacyjnych. Elektroniczne środki komunikacji sprawiają bowiem, że zmienia się nie tylko nasze rozumienie czasu i przestrzeni, ale również doświadczenie budowania wspólnoty i kontaktu z drugim człowiekiem. Przeprowadzona analiza skłoniła do postawienia wniosku, że biorąc pod uwagę dobro duchowe wiernych, szczególnie takich, którzy znaleźli się w niebezpieczeństwie śmierci lub na skutek wielkiej odległości lub z powodu izolacji nie mają dostępu do kapłana i realnej wspólnoty wiernych, a także fakt, że Stolica Apostolska nie udzieliła autorytatywnej odpowiedzi sprzeciwiającej się udzielaniu sakramentów za pomocą nowych narzędzi komunikacyjnych, nie należy tej formy z praktyki Kościoła wykluczać.
Źródło:
Philosophy and Canon Law; 2023, 9, 1; 1-9
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:
Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czasowe wykluczenie potomstwa: terminologia i problemy praktyczne
Temporary exclusion of offspring: terminology and practical problems
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21151040.pdf
Data publikacji:
2022-12-27
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
bonum prolis
dobro potomstwa
prokreacja
symulacja zgody małżeńskiej
wykluczenie potomstwa
nieważność małżeństwa
offspring well-being
procreation
simulation of matrimonial consent
exclusion of offspring
nullity of marriage
Opis:
Artykuł podejmuje próbę odpowiedzi na bardzo istotne z punktu widzenia praktyki sądowej pytanie, czy czasowe wykluczenie potomstwa, które nawiązuje do zasady świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa, może spowodować nieważność małżeństwa, czyli czy jest tożsame z wykluczeniem dobra potomstwa? Często bowiem w procesach o nieważność małżeństwa można spotkać się z deklaracją stron i świadków, z której wynika, iż nupturienci zawierając małżeństwo chcieli mieć ze sobą dzieci, ale nie od razu po ślubie, lecz w terminie późniejszym, bardziej dla nich dogodnym. Odpowiadając na postawione pytanie najpierw została dokonana krótka analiza normy unieważniającej zgodę małżeńską z tytułu wykluczenia dobra potomstwa, a następnie zasada świadomego i odpowiedzialnego rodzicielstwa. Przeprowadzona analiza doktryny i orzecznictwa rotalnego pozwoliła sformułować tezę, iż o wadliwie wyrażonej zgodzie małżeńskiej będzie decydował moment podjęcia decyzji o czasowym wykluczeniu potomstwa oraz siła, z jaką ta decyzja została wyrażona. Wykluczenia dobra potomstwa nie będzie, jeśli czasowe wykluczenie potomstwa zostało podjęte po wyrażeniu zgody małżeńskiej. Jeśli natomiast czasowe wykluczenie potomstwa zostało podjęte przed wyrażeniem zgody małżeńskiej, to domniemuje się wykluczenie dobra potomstwa, jeśli zamiar odłożenia w czasie możliwości poczęcia i zrodzenia się dziecka był podjęty w sposób absolutny lub warunkowy, lub też gdy był wiadomy zamiar wykluczenia zrodzenia potomstwa na zawsze.
The article attempts to answer a question which is very important from the point of view of judicial practice: can the temporary exclusion of offspring, which refers to the principle of conscious and responsible parenthood, make a marriage invalid, i.e. is it the same as excluding the good of offspring? Often in proceedings for the nullity of marriage one may find a declaration of the parties and witnesses, from which it follows that the nuptial couple wished to have children with each other not immediately after the marriage but at a later time, more convenient for them. Answering the question posed, first a brief analysis of the norm nullity of marriage consent due to the exclusion of the good of offspring was made, and then the principle of conscious and responsible parenthood. The analysis of doctrine and rotal jurisprudence made it possible to formulate a thesis that a defectively expressed marital consent will be determined by the moment of taking a decision to temporarily exclude offspring and the force with which this decision was expressed. There will be no exclusion of the offspring’s welfare if the temporary exclusion of the offspring was taken after the marital consent was expressed. If, on the other hand, the temporary exclusion of offspring was taken before the marital consent was given, the good of the offspring will be presumed to be excluded if the intention to postpone the possibility of conception and birth of the child was taken in an absolute or conditional manner, or if the intention to exclude the birth of offspring forever was known.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 2022, 33, 2; 5-32
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość religijna dziecka w pieczy zastępczej
Child’s Religious Identity in Foster Care
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040364.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Aspekt religijny w wychowaniu dzieci nie ogranicza się wyłącznie do edukacji rodzicielskiej, prawo do zachowania swojej tożsamości religijnej mają także same dzieci dorastające w naturalnym środowisku rodzinnym. W równym stopniu przysługuje ono jednak także dzieciom pozostającym w pieczy zastępczej. Czy jednak prawo to jest faktycznie w Polsce przestrzegane? Czy np. dwóch trzynastoletnich muzułmanów z Turcji, zatrzymanych na Dworcu Centralnym w Warszawie po nielegalnym przekroczeniu granicy, może złożyć wniosek o umieszczenie w rodzinie zastępczej lub instytucji, w której nie je się wieprzowiny, gdzie mogą pościć w miesiącu ramadan i studiować Koran? Czy katoliccy rodzice, którzy zostali pozbawieni opieki rodzicielskiej, mogą żądać, aby ich czteroletnie dziecko, które jest umieszczone w rodzinnym domu dziecka prowadzonym przez obojętne religijnie małżeństwo, uczestniczyło w cotygodniowej Mszy św. i zapoznawało się z Biblią? W niniejszym artykule podjęto próbę odpowiedzi na te pytania.
Taking into account the religious aspect in child-rearing is not exclusive to parental education, neither are only children growing up in their natural family environments entitled to the right to preserve their religious identity. Also children in foster care are equally entitled to it. Is, however, the right actually respected in Poland? Can, for example, two thirteen-year-old Muslims from Turkey, who are detained at the Central Station in Warsaw after having crossed the border illegally, request placement in a foster family or institution in which they are not required to eat pork, where they can fast in the month of Ramadan and study the Quran? Can Catholic parents, who have been deprived of parental custody, demand that their four-year-old child, who is placed in a family-type children’s home run by a religiously indifferent couple, attend weekly Mass and get acquainted with the Bible? This article attempts to address the abovementioned questions.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 4; 55-70
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Piotr Steczkowski, Penitencjaria Apostolska (XIII-XVI w.). Powstanie, ewolucja, odnowienie, Rzeszów: Dzieszko:com 2013
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891979.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 260-266
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakter prawny posługi duszpasterskiej proboszczów i wikariuszy w parafiach rzymskokatolickich w świetle prawa polskiego
Legal character of pastoral ministry of parish priests and parish assistants in roman-catholic parishes in the light of the polish law
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495609.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Tematy:
Employment
Taxes
Insurance
Priests
pastoral ministry
Opis:
The presented article is an attempt to answer the question about the legal character of pastoral work of parish priests and parish assistants in the light of the polish law. Analysis of labour legislations, social insurance, current tax regulations and civil law leads to conclusion that priestly ministry cannot be classified as employment contract or any other form of employment. This sort of ministry can’t be listed in any known type of legal agreement. In such a case contractus innominatus (nameless contract) should be applied to the clerical ministry. Polish law permits the use of contractus innominatus. The content of such contracts, within the boarders determined by the absolutely obligatory norms, can be freely drawn up by the parties.
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 2010, 27; 41-50
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skarga o nieważność wyroku "per modum actionis" czy "per modum exceptionis"?
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661559.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Can. 1621 CIC, necnon art. 271 Instructionis Dignitas Connubii duas formas querelae contra sententiam insanabilem distinguit: per modum actionis ac per modum exceptionis. Quae distinctio quaestiones procedurales parit. Analysis normarum in praesenti disquisitione contenta ad sequentes conclusiones perducit. Actio contra nullitatem sententiae et exceptio contra nullitatem sententiae essentialiter differunt circa terminum et modum querelae proponendae, iudicis competentiam et modum procedendi in ipsis cognoscendis. Deest tamen differentia circa indolem decisionum, quae cognitis mediis dici possunt. Tam querela nullitatis contra sententiam insanabilis nullitatis per modum actionis, quam querela nullitatis contra sententiam insanabilis nullitatis per modum exceptionis, decretum de sententiae invaliditate necessitatemque iterandi processum causare potest. Unicum distinctionis criterium inter utramque querelae formam momentum est procedendi quo querela nullitatis contra sententiam proposita est. Querela nullitatis sententiae per modum actionis accidit antequam causa devoluta sit, scilicet parte validitatem sententiae, non autem aequitatem accusante. Tunc querela nullitatis secundum normas de processu contentioso orali tractabitur. Querela nullitatis sententiae per modum exceptionis locum obtinet, quando proponitur: 1)  una cum appellatione, 2)  una cum petitione restitutionis in integrum, 3)  una cum nova causae propositione, et quando: 4)  nullitas sententiae in processu coram iudice ad quem constata est, quo casu secundum normam de causis incidentalibus tractatur.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2009, 52, 3-4; 355-367
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moc dowodowa dokumentów kościelnych w procedurze cywilnej
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/661862.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Der vorliegende Artikel ist der Versuch eine Antwort zu finden auf die Frage, welche Beweiskraft kirchliche Dokumente im Zivilprozess haben. Die gemachten Erwägungen führen zu dem Schluss, dass manche kirchliche Dokumente im Zivilprozess den Status von amtlichen Dokumenten haben können. Dazu gehören im weitesten Sinne die Dokumente des Eherechts, aber auch die Dokumente zur Errichtung einer Pfarrei oder zur Ernennung eines Pfarrers. Das bedeutet, dass jene Dokumente sowohl aus der Vermutung der Glaubwürdigkeit dessen, was in ihnen amtlich bescheinigt wird, wie auch aus der Vermutung der authentischen Herkunft solch eines Dokumentes von seinem Aussteller Nutzen ziehen sollten. Eine eventuelle Ablehnung dieser Vermutungen sollte nach den in Art. 252 des polnischen Zivilgesetzbuches beschriebenen Grundsätzen erfolgen. Neben den amtlichen Dokumenten unter den kirchlichen Dokumenten gibt es auch private Dokumente. Sie ziehen Nutzen nur aus der Vermutung der Glaubwürdigkeit derHerkunft des in ihnen vom Aussteller Bescheinigten, der sie eigenhändig unterschriebenhat. Dokumente dieser Art sind alle Verträge im zivilrechtlichen Bereich, wie z.B. der von einem Pfarrer einer Gemeinde abgeschlossene Pachtvertrag, wie auch der von einem Pfarrer (als Arbeitgeber) ausgestellte Arbeitsvertrag. Auszüge aus den Kirchenbüchern hingegen können in einem Erbprozess nur einen Informationswert zu einem Beweis haben.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2010, 53, 1-2; 245-268
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo kanoniczne w formacji do kapłaństwa. między „tradycją formacyjną” a wyzwaniami współczesności w świetle „Ratio Fundamentalis Institutionis Sacerdotalis” z 6 grudnia 2016 r.
Canon Law w in priestly formation. ‘Formative tradition’ and modern challenges in the light of Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis of 6 december 2016
Autorzy:
ŚWITO, LUCJAN
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662239.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
formacja kapłańska
kształcenie kapłanów
prawo kanoniczne
duchowieństwo
ratio fundamentalis
seminarium duchowne
priestly formation
education of priests
canon law
clergy
theological seminary
Opis:
On 8 December 2016, in the document entitled Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis, the Confederation for the Clergy updated the general norms relating to priestly formation, applicable to the whole Church. Adoption of the new norms requires the Episcopal Conferences to establish a new national programme of priestly formation. The programme should, among others, redefine the curriculum of the seminaries, considering the circumstances and the needs identified in a given country. This paper analyses the social and legal realities in the present-day Republic of Poland, indicating the most urgent problems to be considered while educating canon law alumni. Furthermore, it posits that canon law should be taught with stronger emphasis on the secular legal regulations applicable in Poland, particularly civil law and family law. The analysis also reveals a certain anachronism in the regulations governing dealings with church property.
W dniu 8 grudnia 2016 r. Kongregacja ds. Duchowieństwa w dokumencie „Ratio fundamentalis institutionis sacerdotalis” dokonała nowelizacji ogólnych norm dotyczących formacji kapłańskiej dla całego Kościoła. Przeprowadzona nowelizacja zrodziła konieczność opracowania przez poszczególne Konferencje Episkopatów krajowego programu formacji kapłańskiej. Program formacji krajowej powinien między innymi na nowo określić program studiów seminaryjnych, uwzględniając specyfikę i potrzeby danego kraju.  Prezentowany artykuł poprzez analizę współczesnych realiów społeczno-prawnych istniejących w Rzeczpospolitej Polskiej wskazuje na najbardziej palące problemy, które powinny być uwzględnione w procesie kształcenia alumnów w dziedzinie prawa kanonicznego i postuluje, aby prawo kanoniczne było wykładane z większym uwzględnieniem regulacji prawa świeckiego obowiązującego w Polsce, zwłaszcza prawa cywilnego i rodzinnego. Dokonana analiza wskazuje również na pewien anachronizm w zakresie uregulowań obrotu majątkiem kościelnym.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2017, 60, 4; 67-85
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Akty zarządzania dobrami doczesnymi
Acts of administration of ecclesiastical goods
Autorzy:
ŚWITO, LUCJAN
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662473.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
prawo własności
dobra kościelne
zarządzanie dobrami kościelnymi
zwyczajne zarządzanie
nadzwyczajne zarządzanie
property law
ecclesiastical goods
administration of ecclesiastical property
ordinary acts of administration
extraordinary acts of administration
Opis:
The Code of Canon Law (Corpus Iuris Canonici, CIC), in its version enacted by Pope John Paul II, employs diverse terminology when refer- ring to acts of administration of goods. Can. 1277 of CIC refers to “acts of administration which are more important” and “acts of extraordinary administration”, while the provision of 1281 §1 and §2 of CIC points out the dierence between “acts of ordinary administration” and “acts which exceed the limit and manner of ordinary administration”. Although the terminology adopted in the Code of Canon Law clearly marks the dierence, it does not dene these terms and does not provide any list of these acts. Scholars do not provide much opinion in this matter either, leaving the issue for consideration by particular legislation and legal practice. However, the exact denition of dierences between the above-mentioned acts of admi- nistration is of great practical importance for the validity of acts related to the administration of ecclesiastical property. e article presented herein, based on an analysis of Can. 1277 and Can. 1281 §1, and §2 of CIC, indicates the existing dierences in terminology, and underlines the urgent need to develop a list of extraordinary acts of administration of ecclesiastical goods to ensure the stability of this kind of legal action, and draws attention to the criteria by which acts of extraordinary administration should be formulated. 
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2015, 58, 3; 105-116
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota "bonum prolis"
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662426.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Sempre più spesso capita che il titolo, per cui si prendono in considerazione le cause di invalidità del matrimonio, è una simulazione del consenso matrimoniale, che si concretizza nell’atto positivo della volontà che causa l’esclusione del bonum prolis. La suddetta nozione di bonum prolis da una parte non si manifesta in nessuno dei contesti del diritto canonico, dall’altra viene comunemente usata dalla canonistica e perciò suscita tante ambiguità. La definizione precisa del contenuto, accettato dalla tradizione canonistica e dalla giurisprudenza rotale del termine bonum prolis, è oggetto di questa esclusione ehe causa l’invalidità del matrimonio, provoca tante difficoltà e la giusta opinione su questo problema è oggetto di dibattito. La discussione è legata all’interpretazione della norma giuridica del can. 1101 § 2 CIC/1983, a cui nella codificazione del diritto canonico del 1917 corrispondeva il can. 1086 § 2, perché la dottrina canonistica e la giurisprudenza rotale affermano unanimemente ehe il contenuto del termine bonum prolis implicitamente si conclude in questo, la cui esclusione conforme al can. 1101 § 2 CIC/1983, che si è formato per via dell’evoluzione del can. 1086 § 2 CIC/1917 - causa l’invalidità del matrimonio. Lo scopo del tema assunto era una prova della definizione del termine bonum prolis nel contesto della simulazione del consenso matrimoniale che causa la sua esclusione. L’autore cercava di rispondere alla domanda, quale è la genesi di questa nozione, quale contenuto a questo termine attribuiva la dottrina e la giurisprudenza rotale sotto il vecchio codice ed anche quale contenuto si ascrive ad essa alla luce del nuovo codice. L’analisi della dottrina e della giurisprudenza rotale è arrivata all’affermazione che il termine bonum prolis venne preso dall’insegnamento di sant’Agostino sui tre beni matrimoniali per esprimere l’oggetto fondamentale costituente il matrimonio. Inizialmente il contenuto del bonum prolis, era collegato al can. 1086 §2 CIC/1917, in seguito venne riferito al cosiddetto ius in corpus. Tuttavia questa formula del canone, che riduceva il contenuto del bonum prolis a ius in corpus, risultò insufficiente per tutti i casi della simulazione del consenso matrimoniale, per questo motivo si avverte la necessità di una nuova redazione della suddetta norma giuridica. Nel nuovo codice il bonum prolis si riferisce - nello spirito del can. 1101§ 2 CIC/1983 – al’ „essenziale elemento del matrimonio” ed, in conformità alla comune pratica della giurisprudenza rotale, il suo contenuto comprende i seguenti diritti-obblighi matrimoniali, i quali occorre trattare come uno solo, completando il diritto matrimoniale trasmesso reciprocamente dalla coppia di sposini nel momento dell’espressione del consenso matrimoniale, che per sua natura è esclusivo, fino alla morte, e non ammette né interruzioni, né limiti. Il diritto al fecondo atto matrimoniale (ius ad coniugalem actum), il cui aspetto dell’unione è indissolubilmente legato all’aspetto della procreazione. Poi il diritto alla prole (ius ad prolem), in altre parole il diritto alla procreazione (ius ad procreationem), ovvero il diritto alla generazione e alla nascita della prole per mezzo del pieno atto matrimoniale (copula perfecta). Infine il diritto all’educazione (ius ad educationnem), nel significato di bonum physicum prolis, cioè il diritto-obbligo dell’assicurazione alla prole di un minimo di educazione, cioè il mantenere il feto del nasciturus in vita, la sua nascita, la premura nel sostenere lui e il complesso delle sue membra in vita, infine l’accoglienza del neonato natus e la possibilità della crescita e dello sviluppo come persona umana. Il diritto all’educazione morale-religiosa della prole, ossia l’elemento del bonum spirituale prolis, non rientra nel contenuto del bonum prolis.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2002, 45, 3-4; 53-105
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osobowość prawna nasciturusa w prawie kanonicznym i polskim
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/662670.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Opis:
Der Begriff der juristischen Persönlichkeit ist der römischen Gesetzgebung, die die Person als Subjekt der Rechte und Pflichten bezeichnet hat, entnommen worden. Das römische Recht hat jedoch keine eindeutigen Begriffe, die sich auf die juristische Persönlichkeit beziehen, zu Ende herausgearbeitet. Laut des römischen Rechts erwarb der Mensch die juristische Persönlichkeit erst im Moment der Geburt, unter der Bedingung, daß das Kind lebendig auf die Welt gekommen war, und die menschliche Gestalt besessen hatte. Der Embryo im Mutterschoß (nasciturus) wurde dagegen nicht für das Subjekt des Rechts gehalten, weil er als pars viscerum matris gehalten wurde. Jedoch schnell began sich eine andere Auffassung den Weg zu bahnen, laut derer nasciturus pro iam nato habetur, quoties de commodis eius agitur. Gemäß diesem Prinzip wurde der menschliche Embryo mit dem rechtlichen Schutz ausgestattet, indem ihm das Erlangen von Vermögensvorteilen ermöglicht wurde. Man konnte auch einen Sonderverwalter berufen, der auf die Interessen des zu gebärenden Kindes aufpaßte. Alle anderen Berechtigungen und Pflichten der Ungehorenen wurden für nicht vohanden gehalten, weil sie „nicht lebten” . Das kanonische Recht ist das erste System, welches die Persönlichkeit des nasciturus in Hinsicht auf seinen eigenen Wert und die Würde der Person voll anerkennt. Nasciturus wird genauso wie jeder bereits geborene Mensch betrachtet, dem alle Rechte und Pflichten zustehen. Dafür sprechen unmittelbar zwei Argumente. Das erste wird dem kanonischen Recht entnommen. Der 1398. Kanon des Gesetzbuches des Kanonichen Rechts von Johann Paulus II, der die Exkommunikationsstrafe für den erfolgten Mord am menschlichen Embryo vorsieht, schreibt dem menschlichen Embryo das gleiche Recht auf das Leben wie den schon geboreren Menchen zu. Das zweite Argument ist der 871. Kanon des Gesetzbuches des kanonischen Rechtes, der die fehlgeborenen Embryos taufen läßt, wenn „sie leben und wenn das möglich ist” . Damit wird den fehlgeborenen Embryos die Fähigkeit zur Aufnahme der Taufe, wie jedem anderen schon geborenen Menchen, der noch nicht getauft worden ist, zuerkannt. Die juristischen Persönlichkeit des nasciturus ist dagegen im polnichen Rechtssystem problematisch und erweckt viele Diskussionen vor allem gegenüber der Gesetzgebung, die die Abtreibung erlaubt. Der durch das Gesetz über die Familienplanung, den Schutz des Menschenembryos und die Bedingungen der Zulässigkeit der Schwangerschaftsunterbrechung modifizierte 8. Artikel des Zivilgesetzbuches erkennt dem nasciturus die rechtliche Fähigkeit in bedingter Form zu. Die rechtliche Fähigkeit des nasciturus wird auch durch viele andere besondere Vorschriften des Zivilrechtes anerkannt. Die Rechtsprechung macht das noch im größeren Ausmaß, indem sie dem nasciturus den Rechtschutz verleiht. Andererseits aber besteht die Gesetzgebung, die die Abtreibung zaläßt, d.h. den nasciturus des grundsätzlichsten Rechts, des Rechts auf das Leben, beraubt. Die Subjektivitüt des nasciturus als juristischer Person ist also nicht vollkommen.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 1997, 40, 1-2; 233-248
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ograniczenie sprawowania kultu religijnego w czasie epidemii COVID-19 w Polsce. Wymiar prawny
Restricting Religious Worship During the COVID-19 Epidemic in Poland. Legal Dimension
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040378.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Funkcjonowanie wspólnot religijnych w przestrzeni publicznej w okresie wzmożonych zachorowań związanych z pandemią COVID-19 rodzi szereg pytań ważnych społecznie. Z jednej strony są to pytania o to, jaką postawę wspólnoty religijne przyjmują w walce z koronawirusem SARS-CoV-2 i czy w tym okresie wzmożonej próby dla całych społeczeństw, Kościoły i związki wyznaniowe w Polsce współdziałają z państwami dla realizacji dobra wspólnego? Z drugiej strony pojawiają się pytania o to, w jakim zakresie władze państwowe uprawnione są do narzucania wspólnotom religijnym określonego sposobu zachowania się i czy istnieją granice ingerencji państwa w autonomię wspólnot religijnych w dobie pandemii walki z koronawirusem? Pytania powyższe wpisują się w zagadnienie szeroko pojętej relacji pomiędzy państwem a Kościołami oraz innymi związkami wyznaniowymi i dotykają takiego aspektu tych relacji, który – ze względu na bezprecedensowy charakter i skalę samej pandemii – nie był jeszcze przedmiotem szerszej uwagi nauki współczesnej. Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na te pytania.
The functioning of religious communities in the public space during the period of increased disease related to the COVID-19 pandemic raises a number of socially important questions. On the one hand, these are questions about the attitude of religious communities in the fight against the SARS-CoV-2 coronavirus and whether during this period of increased trial for entire societies, churches and religious associations in Poland cooperate with countries to achieve the common good? On the other hand, there are questions about the extent to which state authorities are entitled to impose a specific behavior on religious communities and are there limits to state interference in the autonomy of religious communities in the time of the coronavirus pandemic? The above questions fit into the issue of the broadly understood relationship between the state and churches and other religious associations and touch upon an aspect of these relationships which – due to the unprecedented nature and scale of the pandemic itself – has not yet been the subject of much attention of modern science. The article is an attempt to answer these questions.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2021, 31, 3; 165-185
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność gospodarcza kościelnych osób prawnych a alienacja majątku Kościoła Katolickiego w Polsce. Problem spółek z ograniczoną odpowiedzialnością
Economic activity of ecclesiastical legal persons in Poland in light of canon law provisions on the alienation of property of the Catholic Church. The problem of limited liability companies
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2154930.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
majątek kościelny
działalność gospodarcza
alienacja kanoniczna
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
church property
economic activity
canonical alienation
limited liability company
Opis:
W artykule podjęto próbę odpowiedzi na pytanie o to, czy kościelne osoby prawne mogą posiadać status przedsiębiorców w Polsce i prowadzić działalność gospodarczą. Analiza norm prawa polskiego i kanonicznego doprowadziła do wniosku, iż zarówno w prawie kanonicznym, jak i w porządku prawa polskiego, nie ma żadnych norm, które wykluczałyby kościelne osoby prawne z obrotu gospodarczego ze względu na ich religijną specyfikę. Nie oznacza to jednak, że podjęcie działalności gospodarczej przez kościelną osobę prawną jest irrelewantne w świetle prawa kanonicznego. Ta działalność gospodarcza, która odbywa się w przestrzeni prawa cywilnego, winna również uwzględniać respektowanie zasad dotyczących dóbr doczesnych Kościoła określonych w prawie kanonicznym. Oznacza więc to, iż podjęcie przez kościelną osobę prawną działalności gospodarczej w formule spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi alienację w rozumieniu prawa wewnętrznego Kościoła Katolickiego i tym samym wymaga – co do ważności – zgody stosownych władz kościelnych.
The article addresses the question of whether ecclesiastical legal persons can have the status of entrepreneurs in Poland and pursue economic activity. The analysis of the norms of Polish and canon law shows that both in canon law and in the Polish legal order there are no regulations excluding ecclesiastical legal entities from economic activities due to their religious nature. This does not mean, however, that starting business activity by an ecclesiastical legal person is irrelevant in light of canon law. Economic activity which takes place under civil law should also take into account the canon law rules on the temporal goods of the Church. Thus, starting business activity by an ecclesiastical legal person by setting up a limited liability company constitutes alienation under the internal law of the Catholic Church and requires consent of the relevant Church authorities.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2022, 25; 195-216
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“New Human Rights” and the Ban on Sexual Intercourse between Relatives. Legal Contemplation
« Nouveaux droits » de l’homme et interdiction des contacts sexuels entre les personnes qui ont des liens de consanguinité Réflexion juridique
«Nuovi diritti» dell’uomo e divieto di contatti sessuali tra parenti Una riflessione legale
Autorzy:
Świto, Lucjan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035629.pdf
Data publikacji:
2020-12-18
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
human rights
incest
sexual decency
feminism
droits de l’homme
inceste
moralité sexuelle
féminisme
diritti umani
incesto
moralità sessuale
femminismo
Opis:
The classic conception of human rights, expressed in the Universal Declaration of Human Rights signed in Paris on December 10, 1948, has been receiving attempts at reinterpretation in the recent 50 years. The appearance of the concept of “new human rights” in the public sphere serves as an example here. However, the scope of the term “new rights” and the precise meaning of “reproductive and sexual rights” are not entirely known. The change in perception of human sexuality, the affirmation of sexual liberation, and the acceptance of violating social taboo in the name of the “new human rights” invites reflection on how the concept of sexual rights relates to the ban on sexual contacts between relatives. Does a ban on incest lose its rationale in modern times, and does the penalisation of such acts constitute merely anachronistic oppression? Are the currently enforced normative solutions clear and free of questions and controversy in this matter? Lastly, one is compelled to inquire whether sexual contacts between relatives are perhaps already among the “new human rights.” The present article endeavours to answer these questions.
Le concept classique des droits de l’homme, exprimé dans la Déclaration universelle des droits de l’homme signée à Paris le 10 décembre 1948, a fait l’objet de plusieurs tentatives de réinterprétation au cours des cinquante dernières années. L’apparition du concept de « nouveaux droits de l’homme » dans l’espace public en est une preuve éclatante. Cependant, les réponses aux questions, à savoir quelle est la portée du sens du terme « nouveaux droits », et surtout ce que signifie exactement « droits reproductifs et sexuels », ne sont pas entièrement connue. Le changement de perception de la sexualité humaine, l’affirmation de la libération sexuelle et le consentement à briser les tabous sociaux au nom des « nouveaux droits » humains provoquent une réflexion aux questions suivantes : comment le concept de droits sexuels se rapporte-t-il à l’interdiction des contacts sexuels entre les personnes qui ont des liens de consanguinité?; l’interdiction de l’inceste dans la réalité contemporaine perd-elle sa raison d’être et sa pénalisation n’est-il pas en train d’être réduit au symptôme d’un anachronisme oppressif ?; les solutions normatives actuellement contraignantes en la matière sont-elles claires et exemptes de questions et de controverses? Enfin, il est impossible de ne pas se demander si les contacts sexuels entre les personnes qui ont des liens de consanguinité ne font pas partie des « nouveaux droits » de l’homme? Le présent article tente de répondre aux questions posées.
Il concetto di diritti umani classico, espresso nella Dichiarazione universale dei diritti dell’uomo firmata a Parigi il 10 dicembre 1948, è stato oggetto di molte reinterpretazioni negli ultimi cinquant’anni. L’apparizione del concetto di «nuovi diritti umani» nello spazio pubblico ne è una prova lampante. Tuttavia, non è completamente esplicitato qual sia la portata del significato del termine «nuovi diritti», e in particolare che cosa significhi esattamente «diritti riproduttivi e sessuali ». Il cambiamento nella percezione della sessualità umana, l’affermazione della liberazione sessuale e il consenso a infrangere i tabù sociali in nome dei «nuovi diritti» umani provocano una riflessione basata sulle domande seguenti: come capire il concetto di diritti sessuali in riferimento al divieto di contatti sessuali tra parenti? Il divieto dell’incesto nella realtà contemporanea perde la sua ragion d’essere e la sua penalizzazione diventa solo sintomo di un anacronismo oppressivo? Le soluzioni normative attualmente vincolanti in questa materia sono chiare e libere da domande e controversie? Infine, è impossibile non chiedersi se i rapporti sessuali tra parenti non appartengano ai «nuovi diritti» dell’uomo? Il presente articolo è un tentativo di rispondere alle domande poste.
Źródło:
Philosophy and Canon Law; 2020, 6; 57-71
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:
Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies