Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "social theater" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Aktor teatralny i filmowy w teatrze życia codziennego. Esej socjologiczny na podstawie badań własnych
Theater and Film Actor in the Theater of Everyday Life. Sociological Sketch
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096338.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
Tematy:
theater actor
film actor
social role
everyday life
aktor teatralny
aktor filmowy
rola społeczna
życie codzienne
Opis:
The aim of the article is to show a theatre and film actor in the “theatre of everyday life”. The author, using sociological literature on social roles (e.g. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode) discusses the problem of actors’ performing their professional roles. She is particularly interested in self-promotional strategies used by actors on a daily basis. As an exemplification of a “performance” outside the artistic context, (stage or film set), the author analyses the course of the Great Actor's meeting with the audience and defines it as a quasi-spectacle requiring the adoption of certain roles, both by the artist and the audience. A new concept of “celebrity illusion” appears in the text, which concerns the illusory conviction of many artists that everyone should know them. They take it for granted that as “inhabitants of the mass imagination” they should be noticed in public space and correctly identified. The article uses the following sources: (1) existing: journalistic interviews with theatre and film actors published in popular monthlies and on the Internet; (2) evoked: in-depth free interviews with theatre artists (mainly actors) representing six Polish theatre centres. In 2015-2017, the author conducted twenty interviews - the respondents were recruited using the “snowball” method. Younger and older generation artists, fourteen men and six women, participated in the study The research technique was supported by the observation of actors' behaviour in non-artistic contexts (e.g. during meetings with the audience).
Celem artykułu jest ukazanie aktora teatralnego i filmowego w „teatrze życia codziennego”. Autorka, wykorzystując literaturę socjologiczną dotyczącą roli społecznej (m.in. E. Goffman, M. Łoś, W. J. Goode), omawia problem realizowania przez aktorów roli zawodowej. Szczególnie interesują ją strategie autopromocyjne, jakie stosują aktorzy na co dzień. Jako egzemplifikację „występu” poza kontekstem artystycznym (scena lub plan filmowy), analizuje przebieg spotkania Wielkiego Aktora z publicznością. Określa je jako  quasi spektakl wymagający przyjęcia określonych ról, zarówno przez artystę, jak i przez publiczność. W tekście pojawia się nowe pojęcie „iluzji celebryckiej”, które dotyczy złudnego przeświadczenia wielu artystów, że każdy powinien ich znać. Uważają za oczywiste,  że jako „mieszkańcy masowej wyobraźni” powinni być zauważani w przestrzeni publicznej i poprawnie identyfikowani. W artykule wykorzystano następujące źródła: (1) zastane, a więc opublikowane w popularnych miesięcznikach i w Internecie prasowe wywiady dziennikarskie z aktorami teatralnymi i filmowymi; (2) wywołane, czyli pogłębione wywiady swobodne z twórcami teatralnymi (przede wszystkim z aktorami) reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. W latach 2015–2017 autorka przeprowadziła dwadzieścia wywiadów – respondenci rekrutowani byli metodą „śnieżnej kuli”. W badaniu partycypowali artyści młodszej i starszej generacji, czternastu mężczyzn i sześć kobiet. Wspomagającą technikę badawczą stanowiła obserwacja zachowań aktorów w kontekstach pozaartystycznych (np. podczas spotkań z publicznością).
Źródło:
Konteksty Społeczne; 2019, 7, 2; 133-142
2300-6277
Pojawia się w:
Konteksty Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kariera aktorska i jej determinanty w społecznym świecie teatru zawodowego w Polsce
Acting Career and its Determinants in the Social World of Professional Theater in Poland
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096299.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
Tematy:
sociology of art
acting career
theater awards
actor’s migrations
socjologia sztuki
kariera aktorska
nagrody teatralne
migracje aktorów
Opis:
Artykuł stanowi próbę odpowiedzi na pytanie dotyczące czynników oddziałujących na trajektorię kariery aktorskiej. Autorka konfrontuje obiektywne wymiary kariery z subiektywnym pojęciem sukcesu, eksplikowanym przez samych uczestników społecznego świata teatru. Bazę empiryczną pracy stanowią wywiady swobodne przeprowadzone przez autorkę z aktorami polskich publicznych teatrów dramatycznych (w latach 2015–2017) oraz wywiady dziennikarskie z artystami teatralnymi opublikowane w pozycjach książkowych i popularnych miesięcznikach w latach 2011–2016. Aktorzy wysoko waloryzują talent i aspekty osobowościowe – ich zdaniem większą szansę na sukces mają osoby charyzmatyczne, mające naturalną umiejętność przyciągania uwagi. Duże znaczenie dla przebiegu kariery aktorskiej stanowi kapitał społeczny i kulturowy artysty scenicznego. Aktorzy mówią zarówno o koincydencji zdarzeń, jak i o tym, że szczęście sprzyja lepszym, bardziej pracowitym, zmotywowanym i zdeterminowanym. Autorka zastanawia się nad uwarunkowaniami migracji artystów, które potencjalnie dynamizują karierę artystów scenicznych. Na podstawie ich dyskursu podaje w wątpliwość communis opinio, że nagrody branżowe stanowią relewantny czynnik dla przebiegu kariery aktorskiej. 
The article is an attempt to answer the question about factors affecting the trajectory of an acting career. The author confronts the objective dimensions of a career with a subjective concept of success, clarified by the participants of the social world of theater themselves. The empirical basis of the work are free interviews conducted by the author with actors of Polish public drama theaters (in 2015–2017) and journalistic interviews with theater artists published in books and popular monthly magazines in the last two decades of the 21st century. All sources were subjected to qualitative content analysis. It shows that in addition to talent, which is the basis of an acting career, hard work is also important. The actors pay attention to personality aspects – charismatic people with a natural ability to attract attention have a greater chance of success. The cultural capital of the stage artist and social capital (the relevant role of linking artistic careers) are not without significance for the course of the acting career. Actors also say a lot about coincidence of events, but it is worth remembering that “you have to be good to be lucky”, you have to be more motivated and determined. The author also tries to answer questions whether awards actuate the course of acting career and whether migrations are an opportunity for creative progression. 
Źródło:
Konteksty Społeczne; 2020, 8, 1; 48-69
2300-6277
Pojawia się w:
Konteksty Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spektakl Zakonnice Odchodzą po Cichu jako Przykład Tendencji Demaskatorskich w Polskim Teatrze Dokumentalnym
The Performance The Nuns Leave Quietly as an Example of the Unmasking Tendencies in Polish Documentary Theatre
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424587.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
teatr dokumentalny
non-fiction
społeczne tabu
zakonnice
polski kościół katolicki
documentary theater
social taboo
nuns
Polish catholic church
Opis:
Artykuł dotyczy tendencji demaskatorskich w polskim teatrze dokumentalnym. W pierwszej części Autorka podejmuje próbę ujęcia differentia specifica teatru dokumentalnego i rozważa przyczyny zwiększonego zainteresowania tym nurtem zarówno ze strony profesjonalnych krytyków, jak i potocznych widzów. Druga część tekstu stanowi analizę spektaklu Zakonnice odchodzą po cichu, zrealizowanego w opolskim Teatrze im. Jana Kochanowskiego. Przedstawienie powstało na kanwie głośnego reportażu Marty Abramowicz, która przeprowadziła dwadzieścia rozmów z byłymi mniszkami. Twórczynie spektaklu poszerzyły jego spektrum tematyczne o problem aktorstwa i poszukiwały analogii pomiędzy powołaniem zakonnym i misją społeczną aktora. Rozważając problem demaskatorskiego charakteru nagrodzonego Złotą Maską dzieła teatralnego, Autorka konstatuje, iż dotyczy ono kwestii tabuizowanych w publicznym dyskursie i dlatego generuje tak silne emocje widzów. Relacje sióstr, które odeszły z zakonu to ich subiektywna prawda, to zwierzenia intencjonalnie hiperbolizujące ciemną stronę zakonnej rzeczywistości. Niemniej przełamują one milczenie na temat realiów zakonnego życia i animują dyskusję dotyczącą podrzędnej roli kobiet w strukturach Kościoła. Teatr dokumentalny ma zatem potencjał odkrywania treści niepopularnych, traktowanych jako społeczne tabu.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 241-247
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
GDY W GRĘ WCHODZĄ POSTAWY: TEATR FORUM W KLASIE JĘZYKOWEJ
When attitudes play a role at school – theater forum in the classroom
Autorzy:
Wrońska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443012.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Collegium Novum. Polskie Towarzystwo Neofilologiczne
Tematy:
forum theater
intercultural and social competence
oral
competence
Erasmus+
eTwinning
teatr forum
kompetencja międzykulturowa
kompetencja
społeczna
produkcja ustna
szkolne projekty międzynarodowe
Opis:
Forum theater is a powerful tool that can enrich teaching with a civic dimension but also improves intercultural intelligence. This paper sets out to bring closer the principles of theater forum and its advantages for teachers and learners. The aim is to present the results of Erasmus+ project D.I.A.L.O.G. promoting theater forum at school through workshops and digital multimedia handbook in 4 countries.
Źródło:
Neofilolog; 2018, 50/2; 303-315
1429-2173
Pojawia się w:
Neofilolog
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of the use of social media by cultural institutions shown by the example of the Teatr Śląski in Katowice
Analiza wykorzystania mediów społecznościowych przez instytucje kultury na przykładzie Teatru Śląskiego w Katowicach
Autorzy:
Walotek‑Ściańska, Katarzyna
Jochem, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1597196.pdf
Data publikacji:
2018-03-31
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
instytucje kultury
teatr
media społecznościowe
promocja
wizerunek
institutions of culture
theater
social media
promotion
image
Opis:
The purpose of this article is to present the results of the analysis of ac tivities carried out by the Teatr Śląski in the social media and the im pact of these activities on the image of the institution. The study cov ered by social networking sites and blogs, where Teatr Śląski officially promotes its activities.
Celem artykułu jest przedstawienie wyników analizy dzia łań prowadzonych przez Teatr Śląski w Katowicach w mediach społecznościowych oraz przedstawienie wpływu tych działań na kreo wanie wizerunku instytucji. Badaniem zostały objęte serwisy społecz nościowe oraz blogi, w których Teatr Śląski oficjalnie prowadzi dzia łalność promocyjną.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2018, 20, 1; 9-26
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena poziomu wykorzystania mediów społecznościowych przez teatry publiczne w województwie śląskim w świetle badań empirycznych
The analysis and evaluation of the degree of the use of social media by the public theatres in the Silesian Voivodship
Autorzy:
Walotek-Ściańska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/588872.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Instytucje kultury
Media społecznościowe
Teatr publiczny
Cultural institutions
Public theater
Social media
Opis:
Zarządzający instytucjami kultury coraz częściej wykorzystują media społecznościowe do promocji swoich działań i budowania swojego wizerunku. W niniejszym artykule zaprezentowano wyniki badań przeprowadzonych w latach 2015-2017 (w ramach projektu MNiSW). Głównym celem badań było określenie poziomu wykorzystania mediów społecznościowych przez teatry publiczne. Osiągnięcie celu głównego wymagało odpowiedzi na pytania: 1) w jakim stopniu teatry wykorzystują media społecznościowe? 2) które rodzaje mediów społecznościowych są najczęściej wykorzystywane i w jakim celu? 3) kto odpowiada za zamieszczanie i przygotowanie treści? 4) kto analizuje/monitoruje obecność teatrów w mediach społecznościowych?
More and more often, the managers of culture institutions use social media to promote their institutions’ activities and build their image. The paper presents the results of the research study conducted in the years 2015-2017 (within the project financed by the Ministry of Science and Higher Education). The main objective of the study was to determine the level of the use of social media by the public theatres. The answers to the following questions were sought: 1) to what degree do public theatres use social media? 2) which types of social media are used most frequently and for what purpose? 3) who is responsible for creating and posting the social media content? 4) who analyzes/ monitors the presence of the theatres in the social media?
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2017, 321; 183-196
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polski Teatr Ludowy we Lwowie – fenomen radzieckich czasów
Polish Peoples Theater in Lviv - a phenomenon of Soviet times
Autorzy:
Sawicz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340837.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
kultura
Związek Radziecki
mniejszość polska
Ukraina
culture
Soviet Union
Polish minority
Ukraine
Opis:
Polski Teatr Ludowy we Lwowie to scena pod wieloma względami niezwykła. Powstał w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w 1958 r., a założył go emerytowany nauczyciel języka polskiego Piotr Hausvater. Zebrał on wokół siebie grupę pasjonatów, amatorów, którym przez kolejne lata udało się stworzyć zespół dający przedstawienia nie tylko w Związku Radzieckim, ale też poza jego granicami. Wśród aktorów nie było profesjonalistów, ale Teatr osiągnął w pełni profesjonalny poziom i zdobywał liczne nagrody, prezentując w trudnych warunkach państwa totalitarnego sztuki w języku polskim. Uczniowie, studenci, robotnicy, inżynierowie, nauczyciele i intelektualiści – wszyscy poświęcali swój prywatny czas, by charytatywnie tworzyć sztukę. Efekt ich pracy był dla wielu Polaków w ZSRR jedynym kontaktem z ojczystym językiem. Był to też sposób, by zapoznać się z dorobkiem kulturalnym kraju, z którym wciąż czuli więź. Co ciekawe, zespół tworzyli nie tylko ludzie o polskich korzeniach, ale także Ukraińcy i Rosjanie. To rosyjski artysta Walery Bortiakow kierował Teatrem Ludowym po tym, jak jego dyrektor, Zbigniew Chrzanowski, musiał wyjechać ze Związku Radzieckiego w związku z represjami za złożenie kwiatów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie. Teatrowi udało się przetrwać komunistyczne represje i z powodzeniem działa do dziś, w wolnej Ukrainie.
The Polish People's Theater in Lviv is an extraordinary stage in many respects. It was founded in the Ukrainian Soviet Socialist Republic in 1958 by a retired Polish language teacher, Piotr Hausvater. He gathered around him a group of enthusiasts, amateurs who over the years managed to create a team that played not only in the Soviet Union, but also outside its borders. There were no professionals among the actors, but the Theater reached a fully professional level and won numerous awards, presenting plays in Polish in the difficult conditions of a totalitarian state. Pupils, students, workers, engineers, teachers and intellectuals - all devoted their private time to create art for charity. The effect of their work was for many Poles in the USSR the only contact with their native language. It was also a way to become acquainted with the cultural heritage of the country with which they still felt a bond. Interestingly, the band was made up not only of people with Polish roots, but also Ukrainians and Russians. It was the Russian artist Valery Bortyakov who managed the Theater after its director, Zbigniew Chrzanowski, had to leave the Soviet Union due to repressions for laying flowers at the monument to Adam Mickiewicz in Lviv. The theater managed to survive the communist repressions and successfully operates to this day, in free Ukraine.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2023, 26, 1; 116-135
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr społeczny, interkulturowy, postmigrancki
Social, Intercultural, Post-Migrant Theater
Autorzy:
Prykowska-Michalak, Karolina
Szymańska, Eliza
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47236341.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr niemiecki 1980-2020
teatr migrantów
teatr postmigrancki
teatr interkulturowy
German theater 1980-2020
migrant theater
postmigrant theater
intercultural theater
Opis:
Badania teatru migrantów, jeden z głównych nurtów współczesnych badań teatralnych, szczególnie intensywnie prowadzone są w Niemczech, kraju o największej skali imigracji w Europie. Istotny ich wątek stanowi zagadnienie teatru postmigranckiego. W pracach Wolfganga Schneidera (2011) i Azadeh Sharifi (2017) zagadnienie to włączone zostało w szerszą refleksję nad zmianami struktur teatru niemieckiego oraz nad jego rozwojem. Badania te stanowią punkt wyjścia dla podjętej w artykule próby usytuowania działalności trzech teatrów (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) w typologii teatru interkulturowego zaproponowanej przez Wolfganga Stinga (2011), by pokazać, jak można w jej ramach opisywać teatry migranckie i postmigranckie oraz jak praktyka i kontekst społeczny modyfikują rozumienie tej kategorii.
Research on migrant theater, one of the main currents of contemporary theater studies, is particularly strong in Germany, the country with the highest immigration rate in Europe. An important aspect of these studies is post-migrant theater. In the works of Wolfgang Schneider (2011) and Azadeh Sharifi (2017), this problem is discussed in the broader context of structural changes in German theater and its development. In the article, this research is the point of departure for an attempt to situate the activity of three theaters (Teatr Kreatur, Theater der Migranten, Ballhaus Naunynstraße) within the typology of intercultural theater proposed by Wolfgang Sting (2011), in order to demonstrate not only this framework’s potential for describing migrant and post-migrant theaters, but also to show how theater practice and the social context modify the framework. (Trans. Z. Ziemann)
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brama jako archiwum. Działania archiwistyczne Ośrodka „Brama Grodzka - Teatr NN” w Lublinie
The “Gate” as an Archive: the Archival Activities of the Grodzka Gate - NN Theater Center in Lublin
Autorzy:
Próchniak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781963.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Grodzka Gate-NN Theater Center
history of Lublin
Holocaust
social memory
commemoration
memory theater
social archive
Shoah
Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”
historia Lublina
Zagłada
pamięć społeczna
upamiętnienie
teatr pamięci
archiwum społeczne
Szoah
Opis:
This article concerns the archival enterprise at the Grodzka Gate-NN Theater Center in Lublin [Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”; http://teatrnn.pl] and those aspects of its operation that are connected with the artistic processing of the idea of an archive as a “memory ark.” The author discusses key elements of the archive’s form and function in connection with the Center’s social and educational activities, showing their relation to questions of cultural memory, memory as responsibility, the social dimension of memory, and ethical and artistic aspects of remembering (especially the remembrance and non-remembrance of victims of the Shoah).The article also reviews those works of the Center in which the form and function of the archive are translated into various realizations of “memory theater” (including “behind-the-scenes theater” inspired by the form of the archive, mysteries of memory, the expanded digital archive and its network infrastructure oriented on “memory work”, etc.)
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2019, 63, 1; 113-123
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
NIEWIDOMY ODBIORCA SZTUKI – SPOŁECZNE, EDUKACYJNO-REHABILITACYJNE ZNACZENIE AUDIODESKRYPCJI PRZEDSTAWIEŃ TEATRALNYCH DLA OSÓB Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIĄ WZROKU
THE BLIND AS A RECIPIENTS OF ART - SOCIAL, EDUCATIONAL AND REHABILITATIONAL MEANING OF AUDIO DESCRIPTION IN THE THEATRE FOR PEOPLE WITH VISUAL IMPAIREMENT
Autorzy:
Paplińska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/549693.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
sztuka dostępna dla osób niewidomych
audiodeskrypcja (AD)
rozumienie pojęć
warsztaty teatralne dla osób niewidomych
art accessible for the blind
audio description
understanding of concepts theater workshops
Opis:
Udostępnianie sztuki, zwłaszcza przedstawień teatralnych i filmów, osobom niewidomym ma ogromne znaczenie w ich aktywizacji społecznej, jak również spełnia rolę edukacyjno-rehabilitacyjną. Udział osób niewidomych w warsztatach teatralnych sprawia, że mogą być w pełni uczestnikami i odbiorcami sztuki. Audiodeskrypcja spektakli sprzyja zrozumieniu niedostępnych dla dzieci niewidomych pojęć.
Access to performing arts, including theatre performances is particularly important in social activation as well as education and rehabilitation of people with visual impairments. Theatre workshops can give blind individuals an opportunity to develop a sense of complete and active participation in artistic activities. Theatre performance audio description helps blind people understand visual concepts that are otherwise difficult to comprehend.
Źródło:
Forum Pedagogiczne; 2016, 1; 181-194
2083-6325
Pojawia się w:
Forum Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawczość scenografii – między sceną teatralną i społeczną
The Agency of Set Design: Between Theatrical and Social Scene
Autorzy:
Michałowska, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433197.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
theater scenography
social scenography
engaged theater
exhibition narrative
scenografia teatralna
scenografia społeczna
teatr zaangażowany
narracja wystawiennicza
Opis:
Artykuł omawia projekt badawczy Zmiana ustawienia. Polska scenografia teatralna i społeczna XX i XXI wieku, realizowany przez zespół pod kierownictwem Dariusza Kosińskiego, zakończony trzytomową publikacją. Przedstawia jego założenia teoretyczne i zawartość merytoryczną. Przybliża i analizuje pojęcia scenografii teatralnej i scenografii społecznej na przykładzie ostatniego tomu cyklu, który jest książkową reinscenizacją wystawy pokazanej w Zachęcie – Narodowej Galerii Sztuki w 2019 roku. Ekspozycja prezentowała przeobrażenia polskiej scenografii teatralnej w XX i XXI wieku, zestawiając je z dokumentacją wydarzeń politycznych i społecznych. Autorka artykułu skupia się na kulturoznawczych wartościach omawianej publikacji: interesują ją przede wszystkim sposób ujęcia idei scenografii społecznej oraz metoda przekładu rzeczywistości ekspozycyjnej na formę książkową.
This article discusses the research project Change the Setting: Polish Theatrical and Social Set Design of the 20th and 21st Centuries, carried out by a team led by Dariusz Kosiński, and concluded with a three-volume publication. The author presents the project’s theoretical premises and subject matter. She introduces and analyzes the concepts of theatrical scenography and social scenography, drawing on the example of the publication’s last volume, which re-enacts in book form an exhibition shown at the Zachęta National Gallery of Art in 2019. The exhibition presented the transformations of Polish theater set design in the 20th and 21st centuries, juxtaposing them with records of political and social events. The author of the article focuses on the volume’s value in terms of culture research: she is primarily interested in its approach to the idea of social scenography and the method of translating the reality of the exhibition into a book.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 3; 145-156
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La violencia de género en el teatro español de denuncia: Acercamiento al problema en cuatro textos contemporáneos
Gender Violence in the Spanish Theater of Denunciation: An Approach to the Problem in Four Contemporary Texts
Autorzy:
Martínez-López, Maribel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806671.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wspólczesny teatr hiszpański; zaangażowanie etyczne; nowe paradygmaty społeczne; przemoc ze względu na płeć
Current Spanish Theater; ethical commitment; new social paradigms; Gender-based violence
Opis:
Przemoc na tle płciowym w hiszpańskim teatrze denuncjacyjnym: Podejście do problemu w czterech tekstach współczesnych Dzisiejszy teatr hiszpański wykazuje wyraźne zaangażowanie w życie społeczeństwa, w którym się rodzi, i czyni to poprzez krytyczne odzwierciedlenie jego obrazu w sposób, który pomaga ustanowić nowe paradygmaty dotyczące kontrowersyjnych, najbardziej niepokojących kwestii. Jedną z nich jest przemoc, a zwłaszcza różne przejawy przemocy ze względu na płeć. Sztuki tego rodzaju zaświadczały o przemocy na tle płciowym od zawsze, na przykład już w teatrze barokowym XVII wieku. Społeczne oddziaływanie tego tematu na sztuki barokowe etapy mają w naszym społeczeństwie wielkie znaczenie, ponieważ przez stulecia odzwierciedlało nie tylko koncepcję całkowitego poddania się kobiety patriarchalnej władzy mężczyzny, ale także sprzyjało jego zakorzenieniu. Od połowy XX wieku do dzisiaj pojawiła się interesująca lista tytułów, które są próbą zwrócenia uwagi hiszpańskich dramaturgów na problem przemocy seksualnej i wszystkiego, co ją otacza: ustawodawstwa i raportów (sądowych, kryminalnych medycznych), przejawów specjalistycznej opieki socjologicznej, zdrowotnej i psychologicznej, działań pedagogicznych na rzecz nieletnich itp. La violencia de género en el teatro español de denuncia: Acercamiento al problema en cuatro textos contemporáneos El teatro español actual manifiesta claramente su compromiso ético con la sociedad en la que nace, y lo hace reflejando críticamente la sociedad contemporánea de manera que colabora en la fijación de nuevos paradigmas en lo concerniente a los temas polémicos y que más nos preocupan. En su faceta de visualización testimonial y denuncia, la violencia es uno de los ejes argumentales recurrentes, y las diversas manifestaciones de la de género tienen un lugar reseñable. Los escenarios testimonian violencia de género desde siempre, como los ejemplos del tratamiento del tema del honor y la honra en el teatro barroco del siglo XVII. La repercusión social que ese tópico de la honra subido a los escenarios barrocos sigue teniendo en nuestra sociedad es de gran importancia, pues durante siglos no solo ha reflejado la concepción de sumisión absoluta de la mujer a la figura patriarcal y la prevalencia del hombre sobre ella, sino que también ha ayudado a arraigarla. Frente a esa visión, otros textos han servido para comenzar a concienciar del problema. Desde mitad del siglo XX hasta hoy, una interesante relación de títulos sirve como muestra de la atención prestada por nuestros dramaturgos al maltrato de género y todo lo que le rodea: legislación, informes periciales médico forenses, atención de profesionales de la asistencia socio-sanitaria y psicológica, actuaciones pedagógicas con menores, etc.
Current Spanish Theater clearly shows its ethical commitment to the society in which it is born, and it does so by critically reflecting contemporary society in a way that helps to set new paradigms regarding the controversial issues, and that we are most concerned about. In this line of testimonial viewing and complaint, violence is one of the recurring arguments, and the various manifestations of gender-based violence have a remarkable place. The stages bear witness to gender violence since always, as examples of the treatment of the theme of honor in the baroque theater of the seventeenth century. The social impact that this topic of honor risen to the baroque stages still have in our society is of great importance, because for centuries has not only reflected the conception of absolute submission of women to the patriarchal figure and the prevalence of the man over her, but has also helped it to take root. Faced with this vision, other texts have served to begin to raise awareness of the problem. From the mid-twentieth century until today, an interesting list of titles serves as a sample of the attention given by our playwrights to gender abuse and everything that surrounds them: legislation, forensic medical forensic reports, care of socio-health care professionals And psychological, pedagogical actions with minors, etc.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 37-58
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Individual and Community Crises in a Pandemic: The Social Theater of Ambulatory Care
Kryzysy jednostki i wspólnoty w pandemii. Ambulatorium teatru społecznego
Autorzy:
Kułakowska, Katarzyna
Kalinowska, Katarzyna
Drygas, Olga
Bargielski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47235590.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr społeczny
pandemia
kryzys
jednostka
społeczeństwo
wspólnota
niska teoria
teatr-ambulatorium
social theater
pandemic
crisis
individual
sociaty
community
low theory
theater of ambulatory care
Opis:
This article offers a preliminary diagnosis of Polish social theaters with regard to the crises of the individual and the community during the Covid-19 pandemic. The interpretive framework is Lidia Zamkow’s concept of the theater of ambulatory care, which allows us to locate the activity of social theaters in the context of Michel de Certeau’s tactics and Jack Halberstam’s low theories. The theater of ambulatory care recognizes the needs of individuals and communities in a pandemic crisis and reacts to them in different ways. We distinguish and describe three ideal types of diagnoses and the resulting treatments that theaters of ambulatory care use in a pandemic: therapy, conjuring, and revolution. The article is based on materials collected during two studies: a funded research project on the anthropological and social activity of the Węgajty Theater, carried out at the Institute of Art of the Polish Academy of Sciences, and a survey among theater staff during the pandemic, initiated by the Zbigniew Raszewski Theater Institute in Warsaw. (Trans. K. Kułakowska)
Artykuł dotyczy działalności polskich teatrów społecznych w czasie pandemii Covid-19. Ramą interpretacyjną jest koncepcja teatru-ambulatorium Lidii Zamkow, która pozwala umiejscowić aktywność teatrów społecznych w kontekście działań taktycznych Michela de Certeau oraz niskich/słabych teorii Jacka Halberstama. Ambulatorium teatru społecznego rozpoznaje potrzeby jednostek i społeczności w pandemicznym kryzysie i reaguje na nie w różny sposób. W artykule wyróżnione zostały trzy typy idealne rozpoznań i wynikających z nich kuracji, które teatry-ambulatoria stosują w pandemii: terapeutyzowanie, sztukmistrzostwo i rewolucja. Podstawą analizy są materiały zebrane podczas dwóch badań: grantu dotyczącego antropologiczno-społecznej działalności Teatru Węgajty realizowanego przez Instytut Sztuki PAN oraz badania pracownic i pracowników teatrów w pandemii zainicjowanego przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 63-84
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzeń emblematyczna
Emblematic Space
Autorzy:
Kubikowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47233177.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
performatyka
emblemat a teatr
teatr społeczny
teoria emblematu
performance theory
theater emblematics
social theater
emblem theory
Opis:
W artykule autor śledzi związki sztuki teatru ze sztuką emblematu. Wychodząc od dzieł Albrechta Schönego i posiłkując się współczesną teorią emblematu, stawia tezę, że obydwie sztuki wykorzystują zjawisko performansu, z którym wiążą się nierozerwalnie. Strukturę emblematyczną można odnaleźć zarówno w trwałych zaczątkach teatralnego performansu (dramat lub scenariusz), jak i w jego pozostałościach (dokumenty dzieła). Emblemat stanowi więc ostateczne medium oddziaływania teatru na najdalszy społeczny dystans, kiedy zanikł wszelki żywy kontakt odbiorców ze zjawiskiem. Teatr szczególnie nastawiony na społeczną misję, najchętniej sięga do środków sztuki emblematu. Tytułowa „przestrzeń emblematyczna” – to abstrakcyjna kategorialna przestrzeń, którą ustanawia i w której zachodzi performans życiowy, społeczny czy sceniczny. Otwiera się ona w powszechnej świadomości jako jego „scena”. W teatrze takie przestrzenie powołuje się programowo; w życiu powszednim tworzą się one samorzutnie, jako emanacje zbiorowych oczekiwań lub nadziei, albo poprzez działania jednostek.
In this paper, the author traces the connections between the art of the theater and the art of the emblem. Revisiting the work of Albrecht Schöne and referring to the present theories of the emblem, the author claims that both art forms employ performance, which inseparably connects them. Emblematic structures can be found both in the beginnings of a theatrical performance (the play or the script) and in its remains (the documentation of the performance). The emblem is therefore the ultimate medium of the theater’s influence and transmission at the longest social distance, when any direct link of the audience with the original performance has already vanished. We can observe that theater more oriented towards social impact tends to utilize emblematics all the more willingly. Finally, the author introduces the notion of the “emblematic space”: an abstract categorial space, which is constituted and transformed through performance, containing it as its “stage.” Theater’s task is creating such spaces; in everyday social life, they arise spontaneously as emanations of the collective hopes or expectations; they are also set up by individual efforts. (Trans. T. Kubikowski)
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2020, 69, 4; 7-38
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Preperformatywne cienie i ślady antropologii. O pograniczu nauk społecznych i teatru
Pre-performative Shadows and Traces of Anthropology. On the Borderline between Social Sciences and Theater
Autorzy:
Kozłowski, Marcin Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2096378.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Instytut Socjologii
Tematy:
anthropology
ritual
theatre
cultural performance
social drama
antropologia
rytuał
teatr
widowisko kulturowe
dramat społeczny
Opis:
Many anthropologists have their share in precursory ideas important for the development of Performance Studies. This article aims to present three main categories of anthropological contribution to the abovementioned field: debate, practice, and concepts. Although the meeting between Theatre and Anthropology in terms of a theory was late, the first signs of their collision can be found in ancient philosophy and literature topos Theatrum Mundi. In early Anthropology, we have the analysis of religion which takes into account relation between ritual and theatre. This analysis started a long debate and contributed to the theoretical basis of Performance Studies. In terms of research methods, both fields discussed prefer to rely on experience gained through fieldwork (Anthropology) and participation in the creative process (Performance Studies). This type of approach refers us to the participant observation, in which the scholar in his physical and mental self is forced to play various “roles”. Apart from its key role in the debate and equally important contribution to research practice Anthropology has a significant share in creating a theoretical basis of Performance Studies. The two most important concepts here are a cultural spectacle and social drama. The expression pre-performative used in this paper aims at emphasizing that the history and ubiquity of the performative aspect of cultural and social activities are vast and performative actions existed long before they started to be part of anthropological analyzes or became a ground on which new branch of social science started to grow.
Wśród prekursorskich myśli istotnych dla studiów performatywnych znajduje się dorobek wielu antropologów. Centralnym celem tego artykułu jest zaprezentowanie trzech głównych kategorii antropologicznego wkładu do tej dziedziny. Przedstawieniu kolejno podlegać będą: debata, praktyka i koncepcje. Chociaż spotkanie między teatrem a antropologią w wymiarze teoretycznym było późne, to pierwsza refleksja o takim charakterze wiązana być może z pojawieniem się toposu teatrum mundi w starożytnej filozofii i literaturze. Wczesna antropologia podjęła się analiz religii, uwzględniając kwestię relacji rytuału i teatru, co rozpoczęło jedną z najdłuższych debat, stanowiącą teoretyczne podłoże studiów performatywnych. Obie dziedziny preferują w swojej metodzie doświadczenie, pochodzące z badań terenowych lub partycypacji w procesie twórczym. Takie ujęcie odsyła nas do obserwacji uczestniczącej, w której to etnograf w swej cielesno-intelektualnej rozciągłości zmuszony jest do odgrywania różnych „ról’’. Antropologia, co oczywiste, oprócz kluczowej debaty i nie mniej ważnej praktyki badawczej odznacza się istotnym teoretycznym wkładem do studiów performatywnych, który omówiony zostanie na podstawie dwóch koncepcji: widowiska kulturowego i dramatu społecznego. W tym sensie wyrażenie pre-performatywny nie usiłuje zaprzeczyć odwieczności i wszechobecności performatywnego aspektu kulturowo-społecznych działań, a raczej wskazuje na czas, w którym – po pierwsze – nie stanowił on sformułowanego i wyjściowego elementu dla podejmowanych analiz antropologicznych i – po drugie – nie przyczynił się do powołania odpowiednich katedr.
Źródło:
Konteksty Społeczne; 2017, 5, 2; 7-28
2300-6277
Pojawia się w:
Konteksty Społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies