Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "rokowanie" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-50 z 50
    Tytuł:
    Rokowanie chorych z wczesną miażdżycą tętnic wieńcowych w 4-letniej obserwacji
    Early-stage coronary artery atherosclerosis patients in 4-year follow-up
    Autorzy:
    Dąbek, Józefa
    Majewski, Michał M.
    Bałys, Mariusz
    Gąsior, Zbigniew T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035414.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    wczesna miażdżyca
    rokowanie
    early-stage atherosclerosis
    outcomes
    Opis:
    Introduction: Cardiovascular disease, induced mainly by atherosclerosis, is the leading global cause of morbidity and mortality. Atherosclerosis develops in early childhood and coronary artery atherosclerosis can be found in about 50% of young people. As a result a great deal of effort is made to detect and identify people at increased risk of cardiovascular complications. Implementing preventive principles can prevent disease progression and the development of complications. Subclinical atherosclerosis is an early stage of the disease with only minor lesions in coronary arteries. Strong evidence supports the association between subclinical atherosclerosis and increased risk of coronary artery disease, fatal and non-fatal myocardial infarction as well as symptomatic angina. The aim of the study was to investigate the medium-term outcomes of patients with early-stage coronary atherosclerosis. Material and methods: From the initial group of patients with early-stage coronary artery disease (n = 45; 100%), in which coronary angiography showed no or only minor atherosclerotic lesions and in which the coronary artery calcium score assessed with 64-raw multislice computed tomography was positive (CACS > 0), 29 persons (64.5%) were enrolled in the study. Results: In the analyzed group of patients, satisfactory general prognosis was found. There were no cardiovascular deaths or serious non-fatal cardiovascular events. In addition, a high level of compliance, regular use of recommended treatment and satisfactory control of comorbidities and risk factors during the 48-month follow-up were observed in the studied patients. Improvement in the advancement of angina symptoms was also seen. Conclusion: The subpopulation of patients with early-stage coronary artery disease is burdened with moderate cardio-vascular risk in an intermediate term observation.
    WSTĘP: Choroby układu krążenia, powodowane głównie miażdżycą i jej powikłaniami, są najczęstszą przyczyną chorobowości i śmiertelności na świecie. Miażdżyca rozwija się już we wczesnym wieku dziecięcym, a u około 50% młodych osób występują cechy miażdżycy tętnic wieńcowych. W związku z tym podejmuje się wiele działań zmierzających do wczesnego jej wykrywania i identyfikacji osób o podwyższonym ryzyku powikłań sercowo-naczyniowych, u których wdrożenie zasad prewencji może zapobiegać progresji choroby oraz rozwojowi powikłań. Subkliniczna miażdżyca to wczesny etap rozwoju choroby z obecnością niewielkich zmian w ścianie tętnic wieńcowych. Wykazano związek wczesnej miażdżycy ze zwiększonym ryzykiem choroby wieńcowej i występowaniem powikłań w postaci zgonów z przyczyn wieńcowych, zawałów serca niezakończonych zgonem oraz objawowej dławicy piersiowej. Celem pracy była obserwacja odległa osób z wczesną miażdżycą tętnic wieńcowych. MATERIAŁ I METODY: Z pierwotnej grupy 45 chorych (100%) we wczesnym etapie zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych – obejmującej pacjentów, u których w koronarografii uwidoczniono prawidłowy obraz tętnic wieńcowych lub jedynie drobne zmiany przyścienne, natomiast w 64-rzędowej tomografii komputerowej wskaźnik uwapnienia tętnic wieńcowych był dodatni (CACS powyżej 0) – obserwacji odległej poddano 29 osób (64,5%). WYNIKI: W analizowanej grupie 29 chorych w 48-miesięcznej obserwacji stwierdzono dobre rokowanie ogólne. Nie występowały zgony z przyczyn sercowo-naczyniowych ani poważne zdarzenia sercowo-naczyniowe niezakończone zgonem. Ponadto chorzy dobrze współpracowali w zakresie procesu terapeutycznego, stosowali się do zaleceń oraz kontrolowali choroby współistniejące. U większości badanych doszło do poprawy w zakresie objawowości niedokrwienia mięśnia sercowego. WNIOSKI: Uzyskane dane pozwalają uznać subpopulację pacjentów we wczesnym etapie zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych za obarczoną pośrednim ryzykiem sercowo-naczyniowym.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 1-7
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osteochondroza u koni. Część II. Rozpoznawanie i rokowanie
    Osteochondrosis in horses. Part II. Diagnosis and prognosis
    Autorzy:
    Kliczkowska, K.
    Bereznowski, A.
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858291.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    choroby zwierzat
    osteochondroza
    diagnostyka
    badania radiologiczne
    badania histopatologiczne
    ultrasonografia
    biomarkery
    mikrotomografia komputerowa
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2013, 88, 12
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Nadziąślaki" u psów - klasyfikacja, rozpoznawanie i rokowanie
    "Epulides" in dogs - classification, diagnosis and prognosis
    Autorzy:
    Sapierzyński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180759.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    choroby jamy ustnej
    nowotwory
    klasyfikacja
    leczenie
    rokowanie
    nadziąślaki
    rozrost włóknisty dziąseł
    włókniak zębotwórczy
    szkliwiak kolczystokomórkowy
    diagnostyka różnicowa
    canine acanthomatous ameloblastoma
    fibrous gingival hyperplasia
    histopathology
    peripheral odontogenic fibroma
    dog
    prognosis
    Opis:
    The term “epulis” has been used to describe localized gingival mass or masses, regardless of their nature. This is considered to be only topographical description not specific diagnosis. Epulis includes both non-neoplastic and/or neoplastic processes and microscopic examination of tissue sample is necessary to obtain final diagnosis. Among numerous lesions, gingival fibrous hyperplasia, odontogenic fibroma (formerly called fibrous and osseous epulides), and canine acanthomatous amaloblastoma (formerly called acanthomatous epulis), are most often recognized benign tumors with clinical presentation as “epulis” in dogs. Prevalence, clinical presentations, and microscopic pictures of mentioned lesions were described in this article, as well as some data and guidance concerning prognosis were presented.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 01; 34-41
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Udary mózgu u starszych kobiet - czynniki ryzyka i rokowanie
    Stroke in elderly women - risk factors and prognosis
    Autorzy:
    Członkowska, Anna
    Kobayashi, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1199623.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Przyrodników im. Kopernika
    Opis:
    Stroke morbidity increases with age. That is the reason why it affects especially the middle aged and elderly. Because of longer life expectancy, by ca. 10 years, stroke is a major problem in women. 8% of males and 16% of females die due to stroke. Risk factors are basically the same in both sexes. The most important are hypertension, diabetes, dyslipidaemia, atrial fibrillation, coronary heart disease, previous stroke, smoking, alcohol abuse, obesity and lack of physical activity. Their impact, however, is different in males and females. Women with diabetes, atrial fibrillation, myocardial infarction, obese, drinking excessive amounts of alcohol and smoking are more likely to suffer of stroke than males with the same burden. Up to the age of 55, the course of stroke in women is less severe and the outcome more favorable. Women older than 55 have more severe strokes and higher stroke fatality and disability than men of the same age. It is possible that poor prognosis is related to a drop in blood estrogen concentration after menopause.
    Źródło:
    Kosmos; 2003, 52, 1; 77-82
    0023-4249
    Pojawia się w:
    Kosmos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ropień mózgu
    Cerebral abscess
    Autorzy:
    Jaskólski, Dariusz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053358.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antibiotics
    brain infection
    cerebral abscess
    management
    prognosis
    rokowanie
    ropień mózgu
    zakażenie mózgu
    leczenie
    antybiotyki
    Opis:
    The advent of CT/MRI and modern antibiotics along with the progress in surgical techniques made both diagnosis and management of brain abscesses easier and safer. Nonetheless they remain one of the most challenging lesions, both for surgeons and internists. Atypical bacterial and fungal abscesses are frequently due to chemotherapy, immunosuppression, HIV infection, or prolonged antibiotic therapy. This paper gives an account of epidemiology, aetiology and pathogenesis of cerebral abscesses, discusses stages of the infection and stadia of the abscess formation as well as immune response, clinical presentation, diagnosis, management and prognosis. The specific clinical picture of mucormycotic abscesses and those caused by Aspergillus sp., Nocardia sp. and Scedosporium apiospermum were addressed, as were the contemporary MR techniques – diffusion weighted images (DWI) and proton spectroscopy (MRS). Up-to-date there has been no randomised controlled clinical trial comparing two methods of surgery: tap and aspiration versus excision. The review of the literature allowed a presentation of recommended management variants. Currently, mortality in brain abscesses decreased down to 17–32%. From 20% to 70% of patients have permanent neurological sequelae, often (30–50%) epilepsy. Immunosuppression and comorbidities, initial neurological status, and intraventricular rupture are significant factors influencing the outcomes of patients.
    Rozwój badań obrazowych (CT i MRI), wprowadzenie nowoczesnej antybiotykoterapii, a także postępy techniki chirurgicznej sprawiły, że rozpoznanie oraz leczenie ropni mózgu stało się łatwiejsze i bezpieczniejsze. Mimo to w dalszym ciągu stanowią one poważne wyzwanie dla klinicystów. Szczególnie ważnym zagadnieniem są atypowe ropnie bakteryjne, jak również ropnie grzybicze, występujące zwykle u chorych poddawanych chemioterapii, immunosupresji, zakażonych HIV oraz po długotrwałym leczeniu antybiotykami. W pracy omówiono epidemiologię, etiologię i patogenezę ropni mózgu, stadia zakażenia oraz związane z nimi fazy rozwoju ropnia, mechanizmy obronne organizmu, a także objawy kliniczne, diagnostykę, leczenie i rokowanie. Zwrócono uwagę na swoisty obraz kliniczny ropni mukormykotycznych, kropidlakowych oraz wywołanych przez Nocardia sp. i Scedosporium apiospermum, jak również na współczesne techniki MRI znajdujące zastosowanie w rozpoznaniu różnicowym ropni – dyfuzję i spektroskopię. Jak dotąd nie przeprowadzono randomizowanego badania klinicznego porównującego dwie metody leczenia chirurgicznego: aspirację i usunięcie ropnia. Przedstawiono dane z piśmiennictwa na ich temat, dokonując przeglądu zalecanych sposobów postępowania. Współcześnie śmiertelność w przypadku ropnia mózgu zmalała do 17–32%. Od 20 do 70% chorych ma trwałe następstwa neurologiczne, często (30–50%) padaczkę. Najważniejsze czynniki wpływające na rokowanie to: obecność zaburzeń odporności, choroby współistniejące, stan neurologiczny przy przyjęciu do szpitala i przebicie się ropnia do układu komorowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 96-106
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotne nowotwory płuc u psów - rozpoznanie i rokowanie
    Primary lung tumors in dogs – diagnosis and prognosis
    Autorzy:
    Sapierzyński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180960.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    nowotwory
    rozpoznawanie
    badanie kliniczne
    badania obrazowe
    badania radiologiczne
    badania cytologiczne
    badania histopatologiczne
    rokowanie
    czynniki rokownicze
    choroby zwierząt
    nowotwory płuc
    stopień zaawansowania klinicznego
    stopień złośliwości histologicznej
    clinical staging
    diagnosis
    dog
    lung tumors
    prognosis
    Opis:
    Canine lung tumors are common, with predominance of metastatic lesions, however primary tumors are also quite often recognized. Microscopic examination of tumors resected during surgery, is extremely important since histologic grade is reliable, prognostic factor. Moreover, detailed clinical examination, supported by diagnostic imaging and visualization techniques, especially computed tomography, allow to establish clinical stage of disease. This article describes diagnostic procedures and prognostic factors in dogs with primary lung tumors.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 06; 417-423
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych – kryteria rozpoznania, leczenie, rokowanie i zapobieganie
    Hypersensitivity pneumonitis: Diagnostic criteria, treatment, prognosis and prevention
    Autorzy:
    Jędrych, Małgorzata E.
    Szturmowicz, Monika
    Bestry, Iwona
    Kuś, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2164310.pdf
    Data publikacji:
    2016-06-30
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    tomografia komputerowa płuc o wysokiej rozdzielczości
    BALF
    hypersensitivity pneumonitis
    diagnosis
    treatment
    prognosis
    high resolution chest computed tomography
    Opis:
    Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych (AZPP) jest chorobą wywoływaną wdychaniem środowiskowych antygenów, najczęściej rozpoznawaną wśród rolników i hodowców ptaków. Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu objawów klinicznych (kaszel i duszność) u osoby narażonej na kontakt z antygenem oraz na wykazaniu w tomografii komputerowej płuc o wysokiej rozdzielczości (TKWR) charakterystycznego obrazu – obustronnych mozaikowatych obszarów zacienień typu matowej szyby z predylekcją do pól środkowych i dolnych, i/lub słabo odgraniczonych guzków środkowej części zrazika, a także cech pułapki powietrznej, lepiej widocznych w fazie wydechowej badania. Taki obraz TKWR najczęściej stwierdzany jest w podostrej postaci AZPP. Pomocne w ustaleniu rozpoznania jest badanie płynu z płukania oskrzelowo-pęcherzykowego (broncho-alveolar lavage fluid – BALF), w którym stwierdza się zwiększenie całkowitej liczby komórek z przewagą limfocytów T (> 50%), szczególnie jeśli towarzyszy mu wzrost liczby neutrofilów (> 3%) i mastocytów (> 1%). Prawidłowy wynik BALF na ogół wyklucza AZPP, chyba że jest to schyłkowe stadium włóknienia. W ustaleniu rozpoznania jest pomocne wykazanie obecności swoistych przeciwciał precypitujących w surowicy chorego. W przypadkach niepewnych rozstrzygający jest wynik badania histopatologicznego materiału z biopsji płuca. Za rozpoznaniem AZPP przemawia obecność małych, słabo uformowanych ziarniniaków, bez cech martwicy, po wykluczeniu innych chorób ziarniniakowych. W leczeniu AZPP najważniejsze jest przerwanie narażenia na antygen. Stosowanie glikokortykosteroidów przynosi szybką poprawę, zwłaszcza w leczeniu ostrych objawów, ale długofalowa skuteczność tych leków jest niepewna. Rokowanie jest na ogół dobre, jeśli zostanie przerwane narażenie na antygen. W niektórych przypadkach dochodzi jednak do postępującego włóknienia płuc, co może prowadzić do ciężkiej niewydolności oddechowej. Med. Pr. 2016;67(4):517–527
    Hypersensitivity pneumonitis (HP) is caused by inhalation of environmental antigens. Farmers and bird keepers are most frequently affected by this desease. The HP diagnosis is based on clinical symptoms (cough, dyspnea) in a person exposed to environmental antigens, and the presence of characteristic changes in high resolution chest computed tomography (HRCT) (bilateral, mosaic, ground glass opacities in the middle and lower lung zones, ill-defined centrilobular nodules and the sign of air-trapping on expiration). This type of HRCT pattern is most frequently found in the patients with subacute HP. Bronchioloalveolar lavage fluid (BALF) examination is helpful in establishing the HP diagnosis, when the increased total number of cells, with the predominance of T lymphocytes (> 50%), and the increased number of neutrophils (> 3%) and mastocytes (> 1%) are found. The presence of specific serum precipitins increases the likelihood of HP. In case of atypical clinical presentation, lung biopsy is recommended. The diagnostic criterion of HP is the presence of ill-defined non-necrotising granulomas, after excluding other granulomatous lung diseases. The prevention and treatment of HP is based on the elimination of the antigen from the environment. Corticosteroids may contribute to the improvement in the acute and sub-acute form of the disease but their long term effectiveness is uncertain. The prognosis of HP patients is generally perceived as good, especially in those patients in whom antigen avoidance is possible. Nevertheless, in some patients progressive pulmonary fibrosis and development of severe respiratory insufficiency is observed. Med Pr 2016;67(4):517–527
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2016, 67, 4; 517-527
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ropniaki wewnątrzczaszkowe
    Intracranial empyemas
    Autorzy:
    Jaskólski, Dariusz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053307.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ropniak podtwardówkowy
    ropniak nadtwardówkowy
    zakażenie mózgu
    leczenie
    rokowanie
    subdural empyema
    epidural empyema
    brain infection
    management
    prognosis
    Opis:
    An intracranial empyema is a sub- or epidural collection of pus. Subdural empyema comes frequently as a sequela of ENT infections, meningitis or neurosurgical procedures, and rarely as a result of hematogenous spread, whereas epidural one usually coexists with osteomyelitic flap in patients after surgery. A typical clinical picture consists of fever, meningeal irritation, symptoms of raised intracranial pressure including somnolence or coma, neurological deficit and seizures. Establishing the diagnosis requires radiological studies, preferably MRI including diffusion weighted images. Surgical treatment allows drainage of pus and obtaining samples for Gram stain and culture assessment. Craniectomy relieves raised intracranial pressure. Up-to-date there has been no randomised controlled clinical trial comparing three applicable methods of surgery: burr hole aspiration, craniotomy and craniectomy. Currently, the average mortality rate in subdural empyema is 10–20%, however, it does not exceed 5% in patients in good general condition on admission, reaching up to 75% in unconscious ones. Delayed diagnosis and treatment brings about a significant risk of permanent neurological deficit. Possible complications involve: herniation, ischaemic stroke, venous sinus thrombosis, cranial osteomyelitis, cerebral abscess, septic shock, hydrocephalus and epilepsy. The last-named has been reported in as many as 42% of patients after subdural empyema.
    Ropniakiem wewnątrzczaszkowym nazywamy zbiornik ropy umiejscowiony nad lub pod oponą twardą. Ropniak podtwardówkowy jest zwykle powikłaniem infekcji laryngologicznych, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, operacji neurochirurgicznych, rzadziej następstwem krwiopochodnego rozsiewu zakażenia, z kolei ropniak nadtwardówkowy często współistnieje z zapaleniem kości czaszki związanym z zakażeniem okołooperacyjnym. Na typowy obraz kliniczny składają się: gorączka, zespół oponowy, symptomy nadciśnienia wewnątrzczaszkowego, w tym zaburzenia świadomości, oraz ubytkowe objawy neurologiczne i napady padaczkowe. Do ustalenia właściwego rozpoznania niezbędne jest wykonanie badań radiologicznych, najlepiej MRI, w tym obrazowania dyfuzji. Leczenie operacyjne umożliwia usunięcie ropy i uzyskanie materiału do badań mikrobiologicznych, a poprzez kraniektomię także obniżenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Do tej pory nie przeprowadzono randomizowanego badania klinicznego oceniającego wyniki leczenia chirurgicznego trzema dostępnymi technikami: ewakuacji poprzez otwory trepanacyjne, na drodze kraniotomii i kraniektomii. W pracy omówiono zasady antybiotykoterapii oraz leczenia wspomagającego: steroidami i antyepileptykami. Śmiertelność w ropniaku podtwardówkowym wynosi średnio 10–20%, lecz nie przekracza 5% u chorych hospitalizowanych w dobrym stanie ogólnym, sięgając 75% u pacjentów nieprzytomnych przy przyjęciu. Zwłoka w podjęciu leczenia istotnie zwiększa ryzyko wystąpienia trwałego deficytu neurologicznego. Możliwe powikłania to: wklinowanie, udar niedokrwienny, zakrzepica zatok żylnych, zapalenie kości czaszki, ropień mózgu, wstrząs septyczny, wodogłowie i padaczka. Ostatnie powikłanie występuje u 42% chorych po leczeniu ropniaka podtwardówkowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 112-116
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podłoże molekularne rdzeniaka wieku dziecięcego
    Genetics of childhood medulloblastoma
    Autorzy:
    Zakrzewska, Magdalena
    Liberski, Paweł P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057952.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    dzieci
    ekspresja
    rdzeniak
    rokowanie
    profilowanie genetyczne
    children
    expression
    medulloblastoma
    prognosis
    genetic profiling
    Opis:
    Medulloblastoma is the most common type of embryonal tumour in paediatric population. This entity represents up to 4% of all intracranial neoplasms in the whole population and 20-25% of all brain tumours in children. The majority of tumours is located within vermis and fourth ventricle. Due to its frequency, histological aggressiveness, and unfavourable outcome, the treatment of children with medulloblastoma is a great clinical problem. According to the newest achievements of molecular biology, the significant heterogeneity of this tumour was confirmed. The most frequent types of molecular abnormalities detected in medulloblastoma were SHH and WNT pathways activation, MYC amplification and isochromosome i17q presence. Recently, on the basis of modern molecular analyses comprising gene expression profiling, several molecular subtypes of that tumour were described. Among them there were two subgroups connected with SHH and WNT pathways activation. SHH type medulloblastomas showed frequent CTNNB1 gene mutations and monosomy of chromosome 6. The PTCH and SUFU mutations accompanied by loss of chromosome 9 were identified in WNT type.Remaining subgroups distinguished on the basis of transcriptome analyses were not so clearly characterized and their number varied in particular molecular studies. This paper is a review of the latest data describing molecular background of medulloblastoma.
    Rdzeniak jest najczęstszym nowotworem ośrodkowego układu nerwowego pochodzenia zarodkowego występującym w wieku dziecięcym. W populacji ogólnej guz ten stanowi około 4%, natomiast u dzieci – 20-25% wszystkich nowotworów ośrodkowego układu nerwowego. Rdzeniak rozwija się tylko w obrębie tylnego dołu czaszki (podnamiotowo). Najczęściej umiejscowiony jest w robaku móżdżku i komorze IV mózgu. Ze względu na częstość występowania, wysoki stopień złośliwości histologicznej i związany z tym niekorzystny przebieg choroby rdzeniak stanowi poważny problem kliniczny. Ostatnio dzięki zaawansowanej diagnostyce molekularnej wykazano znaczną heterogenność tych nowotworów. Wśród najczęściej obserwowanych zaburzeń molekularnych wymienia się aktywację szlaków przekazywania sygnałów komórkowych SHH i WNT, amplifikację genu MYC i obecność izochromosomu i17q. W oparciu o wykorzystanie nowoczesnych metod biologii molekularnej, m.in. profilowania genomowego, wyodrębniono kilka podtypów molekularnych tego nowotworu. Wśród nich wyróżniają się dwie spójne podgrupy związane z aktywacją szlaków WNT i SHH. Nowotwory uwarunkowane aktywacją pierwszego ze szlaków cechują częste mutacje genu CTNNB1 i zmiany pod postacią monosomii chromosomu 6. Rdzeniaki, których profil genowy wskazuje na aktywację drugiego ze szlaków, prezentują częste mutacje genów PTCH i SUFU oraz delecję ramienia długiego chromosomu 9. Pozostałe podtypy molekularne określone na podstawie analizy transkryptomów nie są już tak dobrze scharakteryzowane i w zależności od opracowania różnią się liczbą wyróżnionych podgrup. Praca jest aktualnym przeglądem piśmiennictwa opisującego podłoże molekularne rdzeniaka, które w niedalekiej przyszłości może zostać wykorzystane w praktyce klinicznej do indywidualizacji terapii u dzieci z tym nowotworem.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2011, 11, 2; 85-90
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza chorych z tętniakiem aorty piersiowej uwzględniająca czynniki ryzyka, postępowanie i rokowanie w 5-letniej obserwacji klinicznej
    Analysis of patients with thoracic aortic aneurysm taking into account risk factors, procedure and prognosis in 5-year clinical observation
    Autorzy:
    Dąbek, Józefa
    Potyka, Katarzyna
    Skorus, Paweł
    Swoboda, Michał
    Gąsior, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035606.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    tętniak aorty piersiowej
    postępowanie
    rokowanie
    thoracic aortic aneurysm
    procedure
    prognosis
    Opis:
    INTRODUCTION: Aneurysms are characterized by widening of the arterial lumen by more than 50% in diameter in comparison to the normal dimensions of the aortic segment. They are often detected accidentally while performing other tests. Aneurysms are divided into two types: true and dissecting. MATERIALS AND METHODS: All the patients who were diagnosed with a thoracic aortic aneurysm, hospitalized in the Cardiology Department in 2010–2014 were included in the study. The study group consisted of 50 patients aged 33 to 92 years, the mean age was 64 years. Among them there were 9 women and 41 men. The analysis was based on the occurrence of risk factors gathered from the history of the disease and the results of examinations, including imaging tests, treatment and prognosis RESULTS: 25 persons (50%) were in the group treated conservatively and the other 25 subjects (50%) were treated surgically. The most common predisposing factors were: hypertension (n = 42; 84%), dyslipidemia (n = 25; 50%), ischemic heart disease (n = 20; 40%), smoking (n = 14; 28%) and family history (n = 14; 28%). Surgical treatment was the most frequently chosen in patients with dissecting aneurysms (n = 23; 60.5%). Nevertheless, conservative treatment was preferred with patients with a true aneurysm (n = 10; 83.3%). CONCLUSIONS: The study group had a great number of risk factors. Analysis of the treatment did not show the superiority of any of the methods used (surgical vs. pharmacological) and the mortality rate during hospitalization in both groups was comparable.
    WSTĘP: Tętniakami nazywamy każde poszerzenie światła naczynia tętniczego przekraczające 50% średnicy w stosunku do średnicy uważanej za normę dla danego odcinka aorty. Wykrywane są często przypadkowo podczas wykonywania innych badań. Tętniaki aorty piersiowej dzielą się na prawdziwe i rozwarstwiające. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto wszystkich chorych z rozpoznanym tętniakiem aorty piersiowej, hospitalizowanych w Klinice Kardiologii w latach 2010–2014. Badana grupa obejmowała 50 chorych w wieku 33–92 lat (średnia wieku 64 lata), w tym 9 kobiet i 41 mężczyzn. Analizie poddano dane z historii choroby dotyczące występowania czynników ryzyka rozwoju tętniaków aorty, wywiadu chorobowego oraz wyniki przeprowadzonych badań, w tym obrazowych, oraz sposób leczenia i rokowanie. WYNIKI: Z badanej grupy 25 osób (50%) było leczonych zachowawczo, a 25 (50%) operacyjnie. Z czynników predysponujących najczęściej występowały u badanych: nadciśnienie tętnicze (n = 42; 84%), dyslipidemia (n = 25; 50%), ChNS (n = 20; 40%), palenie tytoniu (n = 14; 28%) oraz obciążający wywiad rodzinny (n = 14; 28%). W grupie chorych z tętniakami rozwarstwiającymi leczenie operacyjne było częściej wybieranym sposobem leczenia (n = 23; 60,5%). Natomiast leczenie zachowawcze było preferowane u chorych z tętniakiem prawdziwym (n = 10; 83,3%). WNIOSKI: Badana grupa chorych z tętniakiem aorty piersiowej obarczona była licznymi czynnikami ryzyka ich rozwoju. Analiza sposobu leczenia badanych nie wykazała przewagi żadnej z zastosowanych metod (chirurgicznej vs. farmakologicznej), a śmiertelność podczas hospitalizacji w obu grupach była taka sama.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 193-202
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ropniak nadtwardówkowy kanału kręgowego
    Spinal epidural empyema
    Autorzy:
    Jaskólski, Dariusz J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1053338.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ropniak nadtwardówkowy kanału kręgowego
    zakażenie kręgosłupa
    antybiotyki
    leczenie
    rokowanie
    spinal epidural empyema
    spinal infection
    antibiotics
    management
    prognosis
    Opis:
    A spinal epidural empyema is a collection of pus between the bone and dura. It may be a sequela of discitis or vertebral body osteomyelitis but much more frequently it arises as a result of hematogenous spread, usually from urinary tract infection, endocarditis or pneumonia. Male to female ratio is two and patients are typically over 30 years old. Risk factors are as follows: the use of intravenous drugs, immunosuppression, diabetes mellitus, alcohol abuse, foci of infection, open spinal trauma, spinal surgery. The source of infection remains unidentified in <40% of patients. The pathognomonic triad of symptoms is: fever, focal back pain aggravated on palpation and progressive neurological deficit. Early diagnosis is crucial since treatment may prevent neurological sequelae but should they appear, cannot warrant their subsidence. The correct diagnosis requires radiological studies, preferably MRI. The management involves surgical drainage of pus and long-standing treatment with antibiotics. The operative procedure aims for decompression of neural elements, meticulous evacuation of both pus and inflammatory granuloma, and obtaining samples for Gram stain and culture assessment. Mortality rate reaches 16%. Factors that influence prognosis in a negative way are: comorbidities, multiple spinal surgical procedures, empyema located in thoracic segment, MRSA infection.
    Ropniakiem nadtwardówkowym kanału kręgowego nazywamy zbiornik ropy położony nad oponą twardą kręgosłupa. Bywa powikłaniem zapalenia krążka międzykręgowego oraz zapalenia kości trzonu kręgu, lecz znacznie częściej powstaje w efekcie rozsiewu zakażenia (układu moczowego, wsierdzia, płuc) drogą krwiopochodną. Jest dwukrotnie częstszy u mężczyzn; występuje zwykle u chorych powyżej 30. roku życia. Czynniki ryzyka to: narkomania, immunosupresja, cukrzyca, alkoholizm, obecność ognisk zakażenia i przebycie operacji lub otwartego urazu kręgosłupa. Źródło infekcji pozostaje niewykryte u <40% osób. Znamienna triada objawów obejmuje gorączkę, silny miejscowy ból kręgosłupa i postępujący zespół neurologiczny. Wczesne rozpoznanie stanowi niezwykle ważny aspekt – leczenie może wprawdzie zapobiec rozwojowi deficytu neurologicznego, lecz żadną miarą nie daje pewności jego ustąpienia. Do postawienia właściwej diagnozy niezbędne jest wykonanie badań obrazowych, najlepiej MRI. Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu ropniaka i długotrwałej antybiotykoterapii. Zabieg operacyjny ma na celu odbarczenie elementów nerwowych, staranną ewakuację ropy i ziarniny zapalnej oraz uzyskanie materiału do badań mikrobiologicznych. Śmiertelność sięga 16%. Rokowanie co do funkcji zależy przede wszystkim od początkowego stanu neurologicznego i czasu trwania deficytów – jeśli przekracza on 72 godziny, nie ma szans na poprawę. Czynniki negatywnie wpływające na rokowanie to: obecność współistniejących chorób, przebycie wielokrotnej operacji kręgosłupa, ropniak w odcinku piersiowym oraz zakażenie szczepem MRSA.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 107-111
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leiszmanioza u psów - obserwacje własne
    Canine leishmaniosis - own observations
    Autorzy:
    Sapierzyński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180765.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    choroby wektorowe
    leiszmanioza
    objawy kliniczne
    rozpoznawanie
    rokowanie
    choroby zwierząt
    występowanie
    dog
    leishmaniosis
    vector borne diseases
    Opis:
    Canine leishmaniosis is among the most important diseases with zoonotic potential, because dogs are considered the 'main reservoir of the parasite. In endemic areas, clinical form of the disease is observed only in about 10% of infected dogs. If present, three forms of canine leishmaniosis can be recognized, namely cutaneous, mucocutaneous and visceral. Since endemic areas of canine leishmaniosis in Europe spread to regions, that have long been considered as free from parasite, it is important to include this parasitic disease in laboratory diagnostic protocols in dogs also in Poland. This article presents some significant issues on canine leishmaniosis.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 02; 81-85
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cervical Myelopathy: diagnose, treatment and rehabilitation
    Mielopatia szyjna: diagnostyka, leczenie i rehabilitacja
    Autorzy:
    Opara, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790968.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-11
    Wydawca:
    Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
    Tematy:
    Cervical Spondylotic Myelopathy
    CSM
    DCM
    diagnose
    treatment
    rehabilitation
    mielopatia szyjna
    MSz
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    rehabilitacja
    Opis:
    Cervical myelopathy, known in literature as Cervical Spondylotic Myelopathy or Degenerative Cervical Myelopathy, is one of the most common causes of disability in the elderly. This is an example of a disease that occurs much more often than it is diagnosed. The cause of compression of the roots and cervical core are degenerative changes leading to critical stenosing of the spinal canal. The first complaints usually are: numbness in the hands and shoulder pain; after some time, gait disturbances, sphincter dysfunction and impotence. Neurological examination shows paresis and atrophy of the hand muscles, later, paresis of the lower limbs with neurogenic bladder dysfunction may occur. The basis of the diagnosis is neurological examination, MRI and neurophysiological examination. There are a number of specific clinimetric scales and tests facilitating the diagnosis and evaluation of cervical myelopathy treatment results. The natural course of this disease, difficult to predict, usually slowly progressing. Some patients require surgical treatment, however, the improvement observed at the beginning, disappears. In comprehensive rehabilitation, both components used in patients with radiculopathy as well in paraplegia are applied. In this review article, the current state of knowledge on the diagnosis, treatment and rehabilitation of people with cervical myelopathy has been described.
    Mielopatia szyjna, znana w piśmiennictwie anglosaskim jako Cervical Spondylotic Myelopathy lub Degenerative Cervical Myelopathy, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności osób w wieku podeszłym. Jest to jednostka chorobowa występująca o wiele częściej niż jest rozpoznawana. Przyczyną ucisku na korzonki i rdzeń w odcinku szyjnym kręgosłupa są zmiany zwyrodnieniowe prowadzące do krytycznego zwężenia kanału kręgowego. Pierwszymi dolegliwościami zazwyczaj są: drętwienie rąk i rwa barkowa; po jakimś czasie pojawiają się zaburzenia chodu, zaburzenia czynności zwieraczy i impotencja. Badanie neurologiczne wykazuje niedowłady i zaniki mięśni rąk, w okresie późniejszym może dochodzić do niedowładów piramidowych kończyn dolnych z dysfunkcją neurogenną pęcherza moczowego. Podstawą rozpoznania jest badanie neurologiczne, MR i badanie neurofizjologiczne. Istnieje szereg specyficznych skal klinimetrycznych i testów ułatwiających diagnostykę i ocenę wyników leczenia mielopatii szyjnej. Naturalny przebieg choroby, trudny do przewidzenia, najczęściej ma charakter wolno postępujący. Część chorych wymaga leczenia operacyjnego, jednakże obserwowana z początku poprawa z czasem zanika. W postępowaniu rehabilitacyjnym zastosowanie mają zarówno elementy stosowane u chorych z radikulopatią jak z paraplegią. W artykule przeglądowym przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat diagnostyki, leczenia i rehabilitacji osób z mielopatią szyjną.
    Źródło:
    Medical Rehabilitation; 2018, 22(4); 34-38
    1427-9622
    1896-3250
    Pojawia się w:
    Medical Rehabilitation
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zatrucie winogronami i rodzynkami u psów
    Grapes and raisins intoxication in dogs
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Wojtczak, M.
    Filich, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859521.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    zatrucia
    rodzynki
    winogrona
    objawy zatrucia
    postepowanie ze zwierzetami
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 06
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rokowanie w najwcześniejszych stadiach ostrego zapalenia trzustki – rola parametrów biochemicznych i zmian histopatologicznych
    Autorzy:
    Baj, Jacek
    Radzikowska, Elżbieta
    Maciejewski, Marcin
    Dąbrowski, Andrzej
    Torres, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393240.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    Ostre zapalenie trzustki
    taurocholan sodu
    skala Spormanna
    Opis:
    Od wielu lat poszukuje się zestawu parametrów biochemicznych ułatwiających jak najszybsze ustalenie ciężkości, rokowania i odpowiedniego sposobu leczenia ostrego zapalenia trzustki (OZT). Wdrożenie leczenia w pierwszych 48 godzinach od przyjęcia chorego nastręcza wiele problemów związanych z niemożnością rozróżnienia pacjentów z łagodną postacią ostrego zapalenia trzustki (OZT) od chorych z ciężką postacią ostrego zapalenia trzustki. Cel badania: Określenie zależności pomiędzy stopniem zmiany stężeń 10 wybranych wskaźników biochemicznych: amylazy, lipazy, bilirubiny całkowitej, kreatyniny, kwasu moczowego, aminotransferazy asparaginowej (AST), aminotransferazy alaninowej (ALT), glukozy, magnezu oraz żelaza a zmianami histopatologicznymi zachodzącymi w trzustce w czasie 2 i 6 godzin od indukcji OZT. Wybrane przedziały czasowe odpowiadają odpowiednio pierwszej i drugiej dobie choroby u człowieka. Materiał i metody: Badanie przeprowadzono na 110 samcach szczurów rasy Wistar, ważących od 250 do 300 g. Zwierzęta doświadczalne podzielono na trzy grupy: grupę Z – służącą do wyznaczenia zakresów norm badanych parametrów i struktur histologicznych, grupę K – którą stanowiły zwierzęta operowane, którym podano 0,9% NaCl do przewodu żółciowotrzustkowego, grupę E – zwierząt operowanych, u których indukowano OZT poprzez iniekcję 5% taurocholanu sodu do przewodu żółciowo-trzustkowego. Zwierzęta z grupy E i K losowo przydzielono do jednej z pięciu podgrup, z których materiał do badań biochemicznych i histologicznych zbierano po 2 i 6 godzinach od indukcji OZT. Do badań histologicznych wypreparowywano trzustki w całości, uzyskane próbki barwiono hematoksyliną i eozyną w nasyconym roztworze alkoholowym. Stopień uszkodzenia trzustki oceniano wg skali Spormanna. Zmienne ilościowe charakteryzowano metodą średniej arytmetycznej, odchylenia standardowego, mediany, minimum i maksimum wartości oraz 95% CI. Wyniki: W preparatach histologicznych szczurów z grupy E po 2 godzinach zaczęły pojawiać się zmiany obrzękowe, a w miąższu trzustkowym nacieki neutrofilowe w wraz z pojedynczymi wylewami krwawymi. Po 6 godzinach zmiany stały się bardziej nasilone, a w obrębie tkanki tłuszczowej pojawiły się drobne ogniska martwicy skrzepowej oraz mniejsze ogniska ropnego zapalenia. W ciągu 2 godzin uzyskano statystycznie istotne różnice w poziomie czterech markerów: kreatyniny, ALT, amylazy i magnezu. Po 6 godzinach osiągnięte zostały statystycznie istotne różnice w poziomie dwóch markerów: AST i glukozy. Zbadano korelacje między oceną histologiczną wg skali Spormanna a wskaźnikami biochemicznymi. Stwierdzono, że w ciągu 2 godzin – wraz ze wzrostem poziomu AST (współczynnik korelacji 0,95; p=0138) – nasiliło się zapalenie trzustki. W grupie K – wraz ze wzrostem stężenia kreatyniny – w ciągu 6 godzin zwiększyło się natężenie nacieku zapalnego. W grupie E – wraz ze wzrostem poziomu AST (współczynnik korelacji 0,90; p=0,0063) oraz poziomu żelaza (współczynnik korelacji 0,78; p= 0,0399) – w czasie 2 godzin nasiliła się intensywność zmian chorobowych w postaci nacieku zapalnego. W tej samej grupie, oraz w tym samym czasie, wzrost poziomu AST (współczynnik korelacji 0,79; p=0,0343) wiązał się ze wzrostem nasilenia zmian chorobowych w postaci wylewów krwawych. Naciek zapalny wzrósł w ciągu 6 godzin (współczynnik korelacji 0,87; p=0,0117), natomiast poziom kreatyniny uległ zmniejszeniu. Interesujące wyniki uzyskano przy zastosowaniu analizy regresji krokowej – regresji krokowej postępującej. Jeżeli poziom stężenia kreatyniny w czasie 2 godzin wzrasta o 1, natężenie zmian w ostrym zapaleniu trzustki zmniejszy się o 9,02 w odniesieniu do skali Spormanna, podczas gdy inne zmienne pozostaną na stałym poziomie. Jednak jeżeli poziom ALT wzrasta o 1, intensywność zmian w ostrym zapaleniu trzustki wzrośnie o 0,02 w odniesieniu do skali Spormanna. Jeżeli poziom amylazy wzrasta o 1, natężenie zmian w ostrym zapaleniu trzustki wzrośnie o 0,01 w odniesieniu do skali Spormanna, podczas gdy inne zmienne pozostaną na stałym poziomie. Wnioski: Zmiany histopatologiczne poprzedzały zmiany w wynikach badań laboratoryjnych, natomiast istotne korelacje ze skalą Spormanna dotyczyły zmian w poziomach AST i kreatyniny. Przedstawione wyniki badań potwierdzają fakt, że diagnostyka ostrego zapalenia trzustki jest bardzo trudna i wymaga monitorowania wielu parametrów laboratoryjnych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 31-38
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Innovation in the context of strengthening active social policy development and its importance for the process of urban community organizing
    Autorzy:
    Marszowski, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/325544.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
    Tematy:
    human being
    innovation
    prognosis
    adaptation
    change
    człowiek
    innowacja
    rokowanie
    adaptacja
    zmiana
    Opis:
    In the paper, in an interdisciplinary way, an attempt was made to define the term "social innovation" in the context of strengthening active social policy and community organising. It appears that multifaceted tendencies and changes in the development of technological and social innovations determine the need to take into account numerous tasks, functions, needs, determinants and systematic efforts to ensure that community inhabitants have good living and development conditions.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2019, 134; 153-170
    1641-3466
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Torbielowate zmiany nerek
    Cystic lesions of kidneys
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Jonska, I.
    Wojtczak, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/860310.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    koty
    choroby zwierzat
    choroby nerek
    torbiele nerek
    wielotorbielowatosc nerek
    okolonerkowa torbiel rzekoma
    wodonercze
    przyczyny
    wykrywanie
    objawy chorobowe
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 11
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Włóknienie wątroby u psów
    Hepatic fibrosis in dogs
    Autorzy:
    Sobczak-Filipiak, M.
    Galanty, M.
    Trebacz, P.
    Januchta, M.
    Warchulska, K.
    Fiedorowicz, S.
    Mecik-Kronenbrg, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/862359.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    choroby watroby
    wloknienie watroby
    etiologia
    badania histopatologiczne
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2015, 90, 02
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny surowiczy rak otrzewnej – diagnoza, leczenie i rokowanie
    Primary peritoneal serous carcinoma – diagnosis, management and prognosis
    Autorzy:
    Miedzińska, Magdalena
    Bodnar, Lubomir
    Bobkiewicz, Piotr
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908305.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    advanced ovarian cancer
    diagnosis
    primary peritoneal serous carcinoma
    prognosis
    treatment
    Opis:
    Primary peritoneal serous carcinoma (PPSC) is a rarely diagnosed malignancy. Furthermore, use of different terminology and classifications in reporting particular cases precludes collection and presentation of reliable epidemiological data. As a consequence, we lack adequate experience, enabling confident management of patients with this diagnosis. On histological grounds, PPSC is a neoplasm identical to invasive epithelial ovarian cancer. Also, patients present a similar profile of clinical symptoms. Most often these include abdominal pain, gastrointestinal disorders and weight loss. Clinical staging is based on surgical-pathological criteria of advanced ovarian cancer. Therapeutic management, i.e. combination of cytoreductive surgery and chemotherapy, is similar to that used in the treatment of late-stage ovarian cancer. Systemic adjuvant and palliative treatment includes chemotherapy protocols based on platinum derivates, recently combined with paclitaxel. Proper administration of combined treatment yields a high response rate and mean survival time of about 40 weeks. Prognosis in PPSC is not fully elucidated. Some studies indicate that prognosis is similar to that seen in late-stage ovarian cancer, while others report worse outcomes and shorter survival. Unfavourable prognostic factors include: suboptimal cytoreduction, poor general condition, advanced age of patient and 4th clinical stage. Data gathered hitherto point to highly similar natural course of PPSC and ovarian cancer, justifying the same therapeutic approach in both these conditions.
    Pierwotny surowiczy rak otrzewnej (primaryperitonealserous carcinoma, PPSC) jest nowotworem rzadko rozpoznawanym. Jednocześnie stosowanie różnej terminologii i klasyfikacji poszczególnych przypadków nie pozwala na przedstawienie wiarygodnych danych epidemiologicznych. W związku z powyższym brak jest wystarczającego doświadczenia w postępowaniu z chorymi z tym rozpoznaniem. PPSC histopatologicznie jest nowotworem o utkaniu identycznym z inwazyjnym nabłonkowym rakiem jajnika. Pacjentki manifestują także podobny profil objawów klinicznych. Najczęściej są to dolegliwości bólowe ze strony jamy brzusznej, zaburzenia pracy przewodu pokarmowego, ubytek masy ciała. Do oceny stopnia zaawansowania wykorzystuje się kyteria oceny chirurgiczno-patologicznej zaawansowanego raka jajnika. Również postępowanie terapeutyczne skojarzenie operacji cytoredukcyjnej z chemioterapią, jest analogiczne do leczenia zaawansowanego raka jajnika. W systemowym leczeniu uzupełniającym i paliatywnym stosowane są schematy chemioterapii oparte na pochodnych platyny, obecnie w połączeniu z paklitakselem. Właściwe przeprowadzenie leczenia skojarzonego pozwala na uzyskanie wysokiego odsetka odpowiedzi i średnich przeżyć sięgających 40 miesięcy. Nie jest do końca wyjaśniona kwestia rokowania w PPSC. Niektóre badania wskazują na podobieństwo do rokowania w zaawansowanym raku jajnika, natomiast inne donoszą o gorszych wynikach leczenia i krótszym przeżyciu chorych. Do niekorzystnych czynników prognostycznych należą: nieoptymalna cytoredukcja, gorszy stan ogólny, starszy wiek pacjentek oraz IV stopień zaawansowania choroby. Dotychczas zgromadzone dane przemawiają za znacznym podobieństwem przebiegu naturalnego PPSC i raka jajnika, co upoważnia do stosowania takiego samego postępowania terapeutycznego w obu tych jednostkach chorobowych.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2007, 5, 1; 15-21
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego u płodu
    Foetal tumours of the central nervous system
    Autorzy:
    Respondek-Liberska, Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058750.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    nowotwory mózgu u płodu
    rokowanie
    diagnostyka różnicowa
    postępowanie
    ultrasonografia
    prenatal central nervous system tumours
    prognosis
    differential diagnosis
    procedure
    ultrasonography
    Opis:
    Current scientific literature on a subject of foetal brain tumours, however rich, consists mainly of case reports, produced by either obstetricians – ultrasonographers or radiologists and neuropathologists. In this review, we summarize state of the art literature on that subject and we performed a meta-analysis of 92 cases from that literature and presented our own cases referred to us as to a reference centre. This centre is obstetrical and paediatric and provides a complex care for both a pregnant woman, a foetus and, eventually, a newborn with a brain tumour. We report here the main categories of the central nervous system (CNS) foetal tumours: subependymal giant cell astrocytoma (SEGA), teratomas, lipomas, medulloblastomas and germinomas. Foetal brain tumours are mainly sporadic and familial occurrences are rare. We cover prenatal diagnosis – ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI). Foetal brain tumours are relatively readily diagnosed by ultrasonography provided their diameter exceeded 10 mm. However, they may be difficult to detect if “covered” as in cases of unilateral ventriculomegaly or in asymmetric hydrocephalus. The medical procedures, problems of termination of pregnancy in Poland and postnatal prognosis are also described. Eventually, tumours of the CNS in pregnancy are also discussed.
    Dostępna literatura na temat nowotworów ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u płodów, chociaż niezwykle bogata, składa się głównie z doniesień kazuistycznych, opracowanych zarówno przez położników ultrasonografistów, jak i przez radiologów i neuropatologów. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa, metaanalizy obejmującej 92 przypadki z literatury, ilustrując tekst przykładami z własnego ośrodka referencyjnego – położniczo-pediatrycznego, w którym zapewniona jest kompleksowa opieka zarówno dla ciężarnej, płodu, jak i noworodka z nowotworem OUN. Omówiono podstawowe typy nowotworów wykrywanych w okresie prenatalnym. Są to: podwyściółkowy astrocytoma olbrzymiokomórkowy (SEGA), potworniaki, tłuszczaki, medulloblastoma i nowotwory terminalne. Nowotwory OUN płodu są najczęściej sporadyczne. Rodzinne występowanie anomalii spotyka się wyjątkowo rzadko. Na szczególną uwagę zasługuje diagnostyka prenatalna – ultrasonografia i obrazowanie z użyciem magnetycznego rezonansu jądrowego. Nowotwory OUN stosunkowo łatwo można uwidocznić ultrasonograficznie, gdy ich średnica przekracza 10 mm. Trudne do wykrycia i „przesłonięte” mogą być one w przypadkach jednostronnej wentrykulomegalii lub w asymetrycznym wodogłowiu. W niektórych przypadkach nie tylko nie udaje się ustalić dokładnego rozpoznania nowotworu OUN płodu, ale można rozpoznać ultrasonograficznie jedynie wodogłowie. Dopiero badanie neuropatologiczne okolicy wodociągu mózgu może ujawnić anomalie, np. pod postacią glioneuronalnego hamartomatu. Omówiono także postępowanie w przypadku stwierdzenia nowotworu u płodu, możliwość terminacji ciąży w Polsce oraz losy noworodka po porodzie. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę stwardnienie guzowate, krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego, hemimegaencephalon, „tętniak” żyły Galena oraz torbiele pajęczynówki. Opisano także problem nowotworu OUN u ciężarnej.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 3; 164-182
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mięsak histiocytarny u psów - obserwacje własne i przegląd piśmiennictwa
    Histiocytic sarcoma in dogs - the own observations and literature review
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/857682.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    bernenski pies pasterski
    choroby zwierzat
    miesaki histiocytarne
    wystepowanie
    czynniki ryzyka
    etiopatogeneza
    diagnostyka
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 02
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Klinimetria w mielopatii szyjnej
    Clinimetrics in cervical spondylotic myelopathy
    Autorzy:
    Opara, Józef
    Orkiszewska-Mokry, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058037.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    cervical spondylotic myelopathy (CSM)
    clinical evaluation
    clinimetrics
    outcome measure
    prognosis
    mielopatia szyjna
    klinimetria
    ocena kliniczna
    ocena wyników leczenia
    rokowanie
    Opis:
    Cervical spondylotic myelopathy (CSM) is a common disease. It is caused by increasing narrowing of the spinal canal causing compression on the nerve roots and spinal cord. The first symptoms usually are: whiplash neck pain, numbness of the hands, gait disorders, sphincter dysfunction and impotence. Neurological investigation firstly shows hand paresis and muscle atrophy, later on the paralysis of the lower limbs and the neurogenic bladder dysfunction. Often, it is concluded the presence of depression. Some patients required surgical treatment. In this review article the most commonly used scales for the clinimetric evaluation of patients with CSM has been described. There is a wide range scales for the basic clinical assessment of patients with CSM. The most commonly used are: Neck Disability Index (Modified Oswestry Low Back Pain Index), Ranawat grade, Nurick scale, Cooper scale, Myelopathy Disability Index (MDI), Japanese Orthopaedic Association (JOA) score, and European Myelopathy Score (EMS). For evaluation of pain most often used is Visual Analogue Scale (VAS; Carlsson, 1983). Basic depression scale used in CSM is Hospital Anxiety and Depression Scale (Zigmond and Snaith, 1983). In assessing the patient’s autonomy in activities of daily living (called activities of daily living, ADL) still widely used is Barthel Index. The most accurate estimation of everyday functional capacity is Functional Independence Measure (FIM). For assessment of hand function test most commonly used are: Nine Peg & Hole test (Kellor, 1971) and Jebsen-Taylor Test (1969). Prabhu et al. in 2005 assessed the results of surgical treatment of CSM’s using the Rapid Hand Flick Time (RHFT). For walking quantitative tests are most commonly used transition distance of 6 meters, 10 meters, 20 meters. Nurick in the year 1972 proposed six-level scale of qualitative walking assessment in patients with CSM which is commonly used so far. Ranawat assessed gait in patients with SCI in the CSM using neurological four-level scale (1979). Since more than 50 years for patient eligibility for surgery and the outcome measure the criteria Odom’s (1958) are still used. Myelopathy Disability Index (MDI) was created in 1996 by Casey et al. as modification of Stanford Health Assessment Questionnaire (HAQ). Modified by Keller, 1993 Japanese Orthopaedic Association Cervical Spinal Myelopathy Functional Assessment Scale (mJOACSMFAS) assesses four features: hand, gait, sensory and sphincter urinary bladder.
    Mielopatia szyjna (ang. cervical spondylotic myelopathy, CSM) jest dość częstą jednostką chorobową. Jej przyczyną jest narastające zwężenie kanału kręgowego powodujące ciasnotę śródkanałową skutkującą uciskiem na korzenie nerwowe, a następnie na rdzeń kręgowy. Pierwszymi objawami zazwyczaj są: bóle kręgosłupa szyjnego, drętwienie rąk, zaburzenia chodu, zaburzenia czynności zwieraczy i impotencja. Badanie neurologiczne wykazuje niedowłady i zaniki mięśni rąk, w okresie późniejszym może dochodzić do niedowładów piramidowych kończyn dolnych z dysfunkcją neurogenną pęcherza moczowego. Nierzadko stwierdza się także obecność depresji. Część chorych wymaga leczenia operacyjnego. W artykule przeglądowym przedstawiamy najczęściej używane skale służące do oceny klinimetrycznej chorych z CSM. Istnieje cały szereg skal służących do oceny klinicznej chorych z CSM. Najczęściej stosowane są: Neck Disability Index (modyfikacja Oswestry Low Back Pain Index), Nurick grade, Ranawat grade, skala Coopera, Myelopathy Disability Index (MDI), Japanese Orthopaedic Association (JOA) score i European Myelopathy Score (EMS). Do oceny bólu najczęściej używa się analogowej skali bólu – Visual Analogue Scale (VAS; Carlsson, 1983). Do oceny depresji najczęściej wykorzystuje się szpitalną skalę oceny depresji (Hospital Anxiety and Depression Scale; Zigmond i Snaith, 1983). W ocenie samodzielności chorego w czynnościach życia codziennego (ang. activities of daily living, ADL) szeroko jest jeszcze stosowany Indeks Barthel. Najdokładniejszą ocenę czynności życia codziennego zapewnia pomiar niezależności funkcjonalnej (The Functional Independence Measure, FIM). W celu oceny funkcji ręki najczęściej stosuje się test 9 otworów i 9 kołków (Nine Hole Peg Test; Kellor, 1971) oraz test Jebsena i Taylora (1969). Prabhu i wsp. w roku 2005 oceniali wyniki leczenia operacyjnego CSM przy pomocy pomiaru czasu szybkiego otwierania i zamykania dłoni. Do oceny ilościowej chodzenia najczęściej używane są testy przejścia dystansu 6 metrów, 10 metrów lub 20 metrów. Nurick zaproponował w roku 1972 sześciostopniową skalę jakościowej oceny chodu u chorych z CSM stosowaną powszechnie do tej pory. Ranawat oceniał zaburzenia chodu u chorych z CSM w tzw. czterostopniowej skali neurologicznej (1979). Od ponad 50 lat w celu kwalifikacji chorego do zabiegu i oceny jego wyników stosuje się kryteria Odoma (1958). Myelopathy Disability Index (MDI) powstał w roku 1996 przez modyfikację stanfordzkiego Health Assessment Questionnaire (HAQ). Skala Japońskiego Stowarzyszenia Ortopedycznego – Japanese Orthopaedic Association Cervical Spine Myelopathy Functional Assessment Scale (mJOACSMFAS) ocenia cztery funkcje: ręki, chodu, czucia i zwieraczy pęcherza moczowego.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 2; 89-93
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kryptokokoza u psów - objawy kliniczne, diagnostyka i leczenie
    Cryptococcosis in dogs - clinical signs, diagnosis, and treatment
    Autorzy:
    Gnat, Sebastian
    Łagowski, Dominik
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22180990.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    grzybice
    kryptokokoza
    etiologia
    Cryptococcus
    epidemiologia
    objawy kliniczne
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    choroby zwierząt
    dogs
    epidemiology
    diagnosis
    treatment
    Opis:
    Cryptococcosis is a systemic mycotic disease of animals and people worldwide, caused by an encapsulated yeast species of the genus Cryptococcus, which have a predilection for the nervous and respiratory systems. The majority of infections in dogs, are caused by Cryptococcus neoformans and Cryptococcus gattii. In contrast to cats, which frequently develop localized nasal or cutaneous disease, dogs more commonly experience systemic dissemination of the infection, resulting in a life-threatening illness. Hence, these dogs are frequently presented to emergency and critical care veterinarians. The aim of this article is to update veterinarians, that evaluate critically ill dogs, on recent research in the epidemiology, pathogenesis, clinical presentations, diagnosis, treatment, and public health considerations of cryptococcosis. The majority of dogs with cryptococcosis are purebred dogs, aged less than 6 years, but the disease can occur at any age. There is no sex predisposition. Clinical signs depend on the sites of infection, but frequent involvement of critical organs such as the CNS, eyes, gastrointestinal tract, myocardium, adrenal glands, and pancreas, is reported. The most commonly used antifungal drugs are azoles Treatment must be continued for at least 6 months and often for over a year after diagnosis. The prognosis for canine cryptococcosis is variable and depends upon disease severity, the cryptococcal strain, host immunity, and also on the financial capabilities of the owner.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2021, 96, 08; 568-574
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stłuszczenie wątroby u kotów - patogeneza, objawy i leczenie
    Hepatic lipidosis in cats - pathogenesis, symptoms and treatment
    Autorzy:
    Kosinska, H.
    Prostek, A.
    Kamola, D.
    Jank, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858288.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    koty
    choroby zwierzat
    stluszczenie watroby
    patogeneza
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2013, 88, 11
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak jajowodu – obraz kliniczny, diagnostyka, leczenie. Opis przypadku
    Fallopian tube carcinoma – clinical picture, diagnosis, treatment. Case study
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Lewandowski, Jan
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031521.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak jajowodu
    rozpoznanie
    leczenie
    czynniki prognostyczne
    rokowanie
    fallopian tube carcinoma
    diagnosis
    treatment
    prognostic factors
    prognosis
    Opis:
    Primary fallopian tube carcinoma (PFTC) is a rare tumor diagnosed mainly between the fourth and sixth decade of the patient’s life. The etiology of this cancer remains unknown. Presumably, genetic, hormonal, and reproductive factors like the ones in ovarian cancer may increase the PFTC risk. The germ-line BRCA1 and BRCA2 mutation is the only documented risk factor related to its etiology. Given the rarity of the incidence and diagnostic difficulties concerning the fallopian tube hyperplasic changes in early stages of disease, the diagnosis of PFTC is most often intraoperative and/or happens after the settlement of the final histopathological diagnosis. The pathologic process in early stages is characterized by a stingy or asymptomatic course. The Latzko’s triad, the group of classical symptoms of PFTC, is reported in 15% of cases. It is caused by infilling and decompression of partly blocked oviduct by the pathological process. One of the PFTC signs is the presence of retroperitoneal spread in the endosalpinx before ovaries are involved. The paper presents the case of PFTC treatment in 47-year-old patient diagnosed only intraoperatively, who was subject to conservative treatment 6 months prior to hospitalization – with no result. During this time appropriate diagnosis was not obtained. Combined treatment including surgery and chemotherapy was applied. After obtaining intraoperative positive histopathological exam for fallopian tube neoplastic process, radical surgical treatment was performed. The patient underwent the hysterectomy, adnexectomy, omentectomy, pelvic lymphadenectomy and surgical staging like in ovarian cancer. The adjuvant chemotherapy according to platinum and taxan protocol was administered. The surgical treatment is the base of fallopian tube therapy. In young women in early-stage of the disease, who wish to preserve fertility, conservative treatment is allowed. In other cases hysterectomy, adnexectomy, omentectomy, pelvic and para-aortic lymphadenectomy cytological smears and peritoneum sampling like in ovarian cancer protocol are made. In advanced cases the treatment includes the primary and secondary cytoreduction. In adjuvant therapy the first and the second line chemotherapy is used like in ovarian cancer protocols. At present there are not recommendations for hormonotherapy or adjuvant radiotherapy. The most important prognostic factors are the stage of the disease and the lack of optimal cytoreduction (residual tumor >2 cm). When compared to ovarian cancer, primary fallopian tube cancer more often tends to involve retroperitoneal space and to metastasize distantly. Due to the facts that its clinical symptoms appear earlier, it is diagnosed at earlier stages. A better prognosis regarding the survival in advanced cases points to a different biology of the neoplasm than the one in the ovarian cancer.
    Pierwotny rak jajowodu to rzadki nowotwór, o nie do końca znanej etiologii, rozpoznawany najczęściej w 4.–6. dekadzie życia. Przypuszcza się, że na jego rozwój mają wpływ czynniki genetyczne, hormonalne i reprodukcyjne podobne jak w przypadku raka jajnika. Jedynym udokumentowanym czynnikiem związanym z etiologią tego nowotworu są germinalne mutacje genu BRCA1 i BRCA2. Z uwagi na rzadkość występowania oraz trudności diagnostyczne dotyczące zmian rozrostowych w obrębie jajowodu we wczesnej fazie choroby rozpoznanie pierwotnego raka jajowodu ustalane jest najczęściej w trakcie zabiegu operacyjnego lub po uzyskaniu ostatecznego wyniku badania histopatologicznego. Proces chorobowy we wczesnych stadiach przebiega skąpoobjawowo lub bezobjawowo. W 15% przypadków występuje tzw. triada Latzki, czyli zespół klasycznych objawów pierwotnego raka jajowodu, będących następstwem wypełniania i opróżniania częściowo zablokowanego przez proces chorobowy jajowodu. Jedną z cech raka jajowodu jest możliwość występowania rozsiewu wewnątrzotrzewnowego już w przypadku zmian ograniczonych do śluzówki jajowodu, zwykle przed zajęciem przez proces chorobowy jajników. Przedstawiono przypadek pierwotnego raka jajowodu u 47-letniej kobiety, rozpoznanego dopiero śródoperacyjnie. Pacjentkę przez 6 miesięcy przed hospitalizacją leczono – bez efektu – zachowawczo, nie mogąc ustalić właściwego rozpoznania. Chorą poddano leczeniu chirurgicznemu i chemioterapii. Po uzyskaniu wyniku doraźnego badania histopatologicznego, potwierdzającego obecność procesu nowotworowego w obrębie jajowodu, przeprowadzono radykalne leczenie operacyjne, obejmujące wycięcie macicy z przydatkami, siecią większą, wyrostkiem robaczkowym i węzłami chłonnymi biodrowymi oraz chirurgiczną ocenę stopnia zaawansowania, jak w przypadku raka jajnika. W leczeniu uzupełniającym zastosowano chemioterapię z użyciem pochodnej platyny i leku z grupy taksanów. Podstawę leczenia raka jajowodu stanowi zabieg chirurgiczny. W przypadku młodych kobiet, pragnących zachować płodność, we wczesnych stadiach choroby możliwe jest postępowanie oszczędzające. W późniejszych stadiach wykonuje się wycięcie macicy z przydatkami, siecią większą, węzłami chłonnymi miednicznymi i okołoaortalnymi oraz pobiera się rozmazy cytologiczne lub wykonuje biopsję otrzewnej zgodnie z protokołem jak w przypadku raka jajnika. W stadiach zaawansowanych postępowanie obejmuje wykonanie pierwotnej lub wtórnej operacji cytoredukcyjnej. W leczeniu uzupełniającym stosuje się chemioterapię zarówno I, jak i II rzutu według schematów takich jak w leczeniu raka jajnika. Obecnie nie ma rekomendacji dotyczących stosowania radioterapii i hormonoterapii w leczeniu adiuwantowym. Do najważniejszych czynników prognostycznych należą stopień zaawansowania klinicznego i brak optymalnej cytoredukcji (zmiany resztkowe >2 cm). W porównaniu z rakiem jajnika rak jajowodu wykazuje większą tendencję do zajęcia przestrzeni pozaotrzewnowej i wystąpienia przerzutów odległych. Ponieważ objawy kliniczne pojawiają sie w nim wcześniej, częściej rozpoznawany jest we wczesnych stopniach zaawansowania. Lepsze rokowanie co do przeżycia w przypadkach zaawansowanej choroby wskazuje na odmienną niż w raku jajnika biologię nowotworu.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 3; 217-228
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nawracające krwawienia dootrzewnowe w przebiegu przewlekłej dializy otrzewnowej u dzieci
    Recurrent hemoperitoneum in chronic peritoneal dialysis in children
    Autorzy:
    Makulska, Irena
    Zwolińska, Danuta
    Kubicki, Dominik
    Jungiewicz, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032470.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    hemoperitoneum
    peritoneal dialysis
    prognosis
    treatment
    dializa otrzewnowa
    krwawienie dootrzewnowe
    dzieci
    leczenie
    rokowanie
    Opis:
    Introduction: Bleeding into the peritoneal cavity (hemoperitoneum) is one of the complications of chronic peritoneal dialysis (PD). Its occurrence varies from 6.1 to 8.4% of patients receiving this treatment. This complication always causes lot of anxiety, but is usually benign. On the other hand it might be also a sign of a serious pathology. Materials and methods: The analysis of records of PD patients with at least one incident of intraperitoneal bleeding, treated in the Department of Pediatric Nephrology Wrocław Medical University between 2001 and 2007 year, was performed. We analysed such the parameters like: sex, cause of the disease, age of the PD beginning, the first hemoperitoneum incident, its cause, frequency and intensity. The patient’s prognoses were also analysed. Results: In analysed time, PD was performed in 44 patients (21 girls, 23 boys) aged from 10 days to 21 years, mean 10.5 years. In our population of children on PD, hemoperitoneum occurred in 9.3% of patients. All of those cases were girls and all incidents were associated with menstruation. Conclusion: Recurrent intraperitoneal bleeding is benign in most cases. This type of bleeding is not associated with frequency of peritonitis, course of PD, does not impair filtration ability of the peritoneal membrane or influence survival of renal replacement therapy method or patients survival.
    Jednym z powikłań dializy otrzewnowej jest krwawienie do jamy otrzewnowej (hemoperitoneum). Występuje ono u 6,1–8,4% pacjentów dializowanych tą metodą. Budzi zawsze niepokój pacjenta i otoczenia, jednakże w większości przypadków jest powikłaniem łagodnym. Może być również objawem poważnej patologii. Materiał i metoda: Poddano analizie historie chorób pacjentów leczonych przewlekle dializą otrzewnową w Klinice Nefrologii Pediatrycznej Wrocławskiego Uniwersytetu Medycznego w okresie 2001–2007 roku, u których wystąpiło chociaż jedno krwawienie do jamy otrzewnowej. Analizowano takie dane, jak: płeć, przyczyna schyłkowej niewydolności nerek, wiek rozpoczęcia dializy otrzewnowej, czas wystąpienia pierwszego incydentu krwawienia i jego przyczyna, częstość występowania i natężenie krwawienia do jamy otrzewnowej, metody diagnostyczne i zastosowane leczenie, oraz prześledzono losy tych chorych. Wyniki: W analizowanym okresie dializą otrzewnową było leczonych 44 pacjentów (21 dziewczynek, 23 chłopców), w wieku od 10 dni do 21 lat (średnia 10,5 roku). U 9,3% chorych wystąpiło krwawienie do jamy otrzewnowej. W grupie tej były tylko dziewczynki i każde zdarzenie miało związek z cyklem miesięcznym. Wnioski: Krwawienie do jamy otrzewnowej, w większości przypadków, ma charakter łagodny. Krwawienie tego typu nie ma istotnego wpływu na częstość występowania zapalenia otrzewnej, przebieg dializy, nie zaburza zdolności filtracyjnej błony otrzewnowej oraz nie wpływa na przeżycie metody leczenia i przeżycie pacjentów.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 69-72
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niedrożność aortalno-biodrowa u koni
    Iliac artery thrombosis in horses
    Autorzy:
    Kozlowska, N.
    Kozniewski, P.
    Szymanska, J.
    Yan-Kalinska, M.
    Turek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858777.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    choroby zwierzat
    niedroznosc aortalno-biodrowa
    etiopatogeneza
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie farmakologiczne
    leczenie chirurgiczne
    trombektomia
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 08
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zaawansowane nowotwory masywu szczękowo-sitowego – wyzwanie terapeutyczne. Opis dwóch przypadków i analiza literatury
    Autorzy:
    Bieńkowska, Karolina
    Rzepakowska, Anna
    Osuch-Wójcikiewicz, Ewa
    Niemczyk, Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399679.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    guzy masywu szczękowo-sitowego
    leczenie
    naciekanie podstawy czaszki
    nowotwory złośliwe zatok przynosowych
    nowotwór złośliwy
    rokowanie
    Opis:
    Guzy masywu szczękowo-sitowego (MSS) są rzadkimi nowotworami złośliwymi i stanowią około 0,2–0,5% wszystkich nowotworów złośliwych człowieka. Początkowe objawy choroby nie są charakterystyczne, imitują stany zapalne zatok. Chorzy najczęściej zgłaszają jednostronną niedrożność nosa z krwisto-ropną wydzieliną oraz bóle głowy. Poza badaniem przedmiotowym, często z wykorzystaniem endoskopowej oceny jamy nosowej, dla dokładnej oceny rozległości zmian konieczne jest wykonanie: tomografii komputerowej zatok przynosowych oraz rezonansu magnetycznego. Badanie histopatologiczne wycinka z guza jest niezbędne do postawienia ostatecznej diagnozy i zaplanowania leczenia. Rak płaskonabłonkowy rogowaciejący to najczęściej rozpoznawany typ histologiczny w rejonie MSS. Inne częste nowotwory złośliwe tego obszaru to: gruczolakorak, rak gruczołowo-torbielowaty, chłoniaki, czerniaki błony śluzowej oraz nerwiak węchowy zarodkowy. Leczeniem z wyboru wszystkich złośliwych zmian MSS, poza chłoniakami, jest leczenie chirurgiczne. Niestety nadal duży odsetek zmian rozpoznawany jest w zaawansowanym stadium choroby, gdy naciek obejmuje struktury podstawy czaszki. W tych przypadkach decyzja o wykonaniu u chorego leczenia operacyjnego jest bardzo trudna i wymaga dużego doświadczenia w chirurgii podstawy czaszki. Z uwagi jednak na niską promienioczułość i niewielką skuteczność chemioterapii w rakach MSS, resekcja zmian i leczenie uzupełniające przyczyniają się do wydłużenia całkowitego przeżycia w tej grupie chorych. W artykule omówione zostały przypadki dwóch pacjentów z zaawansowanym nowotworem MSS, skierowanych do Kliniki Otolaryngologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.
    Źródło:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny; 2019, 8, 3; 24-30
    2084-5308
    2300-7338
    Pojawia się w:
    Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesnodziecięca niepłynność mówienia – opis przypadku
    Early childhood speech disfluency – a case report
    Autorzy:
    Dunaj, Jolanta
    Tarkowski, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945136.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    case study
    differential diagnosis
    early childhood
    normal speech disfluency
    prognosis
    stuttering
    diagnoza różnicowa
    jąkanie
    normalna niepłynność mówienia
    opis przypadku
    rokowanie
    wczesne dzieciństwo
    Opis:
    The aim of this work is presentation of the basic information concerning speech disfluency among young children, as well as a review of the three-year longitudinal research. A young boy was examined and the research was conducted by his mother (J.D.), who was advised and assisted by the supervisor (Z.T.). Although speech disfluency starts and develops mainly at preschool age, literature on the subject is relatively meagre and case studies are rarely presented. According to the ICD-10 diagnostic criteria, stuttering is treated as a behaviour and emotion disorder which starts in the childhood. It may be regarded as a psychosomatic disorder, whose structure consists of linguistic (e.g. speech disfluency), biological (e.g. increased muscle tension), psychological (e.g. fear of speaking) and social (e.g. isolation) factors, as well as relations between them. Such systemic and structural presentation of this disorder was used to describe the child examined. The following stages of his development were distinguished: I – disfluency which is basically fluent (1.0-2.5), II – natural speech disfluency (2.6-3.3), III – stuttering (3.4-3.9), IV – mainly semantic disfluency (3.1-4.1), V – deciding whether the disfluency develops into a normal or a pathological one (≥4.11). The following factors can be distinguished in the aetiology of this disorder: predisposing (family disposition, little articulatory activity, crossed lateralization), triggering (separation, competition, change of environment) and establishing (communicational stress, habit).
    Celem pracy jest prezentacja podstawowych informacji dotyczących wczesnodziecięcej niepłynności mówienia oraz przedstawienie wyników 3-letnich badań podłużnych małego chłopca, prowadzonych przez matkę (J.D.) pod kierunkiem oraz w asyście naukowego opiekuna (Z.T.). Chociaż niepłynność mówienia powstaje i rozwija się przede wszystkim w wieku przedszkolnym, światowa literatura na ten temat jest jednak stosunkowo skromna, a opisy przypadków są prezentowane sporadycznie. Według kryteriów diagnostycznych ICD-10 jąkanie jest zaliczanie do zaburzeń zachowania i emocji z początkiem w dzieciństwie. Może być ono traktowane jako zaburzenie psychosomatyczne o strukturze składającej się z czynników lingwistycznych (np. niepłynność mówienia), biologicznych (np. wzmożone napięcie mięśniowe), psychologicznych (np. lęk przed mówieniem) i społecznych (np. izolowanie się) oraz relacji między nimi. Takie systemowo-strukturalne ujęcie tego zaburzenia zostało wykorzystane do opisu badanego dziecka. W rozwoju dziecka wyróżniono fazę I – niepłynność w zasadzie płynną (1,0-2,5), II – normalną niepłynność mówienia (2,6-3,3), III – jąkanie (3,4-3,9), IV – niepłynność głównie semantyczną (3,1-4,1), V – rozstrzygającą o rozwoju niepłynności zwykłej lub patologicznej (≥4,11). W etiologii tego zaburzenia można wyróżnić czynniki predysponujące (skłonności rodzinne, niska sprawność artykulacyjna, lateralizacja skrzyżowana), wyzwalające (rozłąka, rywalizacja, zmiana otoczenia) i utrwalające (stres komunikacyjny, nawyk).
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 55-58
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w nerkach w chorobie Schönleina-Henocha – wpływ leczenia na rokowanie
    Renal involvement in Schönlein-Henoch disease – impact of treatment on prognosis
    Autorzy:
    Jobs, Katarzyna
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030623.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    schönlein-henoch purpura
    haematuria
    renal function
    biopsy
    treatment
    plamica schönleina-henocha
    krwinkomocz
    czynność nerek
    biopsja
    leczenie
    Opis:
    Schönlein-Henoch purpura is the commonest acute vasculitis in childhood. IgA deposits are seen in patient’s small blood vessels. They are the reason of local inflammation, circulatory disturbance and focal necrosis (vasculitis leukocytoclastica). Pathogenesis of the disease is not known. Plasma IgA (especially IgA1) level is increased and there are immune complexes and antibodies against IgA in the blood of affected patients. Complexes affects renal mesangium leading to various forms of glomerulonephritis. Renal symptoms have a wide range of severity, from asymptomatic microscopic haematuria to nephrotic syndrome and renal failure. Most renal involvement occurs early, 85% within first month. Nevertheless they can develop later, usually to 6 months from the beginning of the disease. They worsens generally good prognosis. Renal biopsy is indicated when there is the risk of long-term renal damage and more aggressive therapy is required. In estimation of the type of glomerulonephritis the ISKDC (International Study of Kidney Disease in Children) classification is commonly used. We describe here various strategies of the therapy of renal forms of the disease. Pulsed cyclophosphamide with methylprednisolone is well accepted therapy. Early intervention can prevent patients progressing to end stage renal failure.
    Choroba Schönleina-Henocha jest najczęstszą formą zapalenia drobnych naczyń u dzieci. W naczyniach chorych odkładają się kompleksy immunologiczne zawierające immunoglobulinę A (IgA), wywołują one miejscowy stan zapalny i prowadzą do zaburzeń przepływu krwi i powstawania miejscowych ognisk martwicy (vasculitis leukocytoclastica). Przyczyna choroby pozostaje nieznana. W patomechanizmie podkreśla się zwiększenie stężenia IgA (zwłaszcza IgA1) w surowicy oraz obecność krążących kompleksów IgA i przeciwciał przeciwko IgA. Kompleksy immunologiczne mogą odkładać się w mezangium nerek, prowadząc do powstania różnych form kłębuszkowego zapalenia. Objawy ze strony nerek mogą przybierać różną formę: od bezobjawowego mikroskopowego krwinkomoczu do w pełni wyrażonego zespołu nerczycowego i niewydolności nerek. Zmiany w nerkach zazwyczaj pojawiają się wcześnie, w 85% przypadków w pierwszym miesiącu trwania choroby. Mogą jednak wystąpić w ciągu 6 miesięcy od pojawienia się pierwszych objawów. Ich obecność zmienia pomyślne zazwyczaj rokowanie na gorsze. W przypadku gdy istnieje zagrożenie przewlekłego uszkodzenia nerek i rozważa się wprowadzenie agresywnego leczenia, pojawiają się wskazania do wykonania biopsji nerki. W ocenie rodzaju kłębuszkowego zapalenia nerek posługujemy się powszechnie klasyfikacją ISKDC (International Study of Kidney Disease in Children). W opracowaniu zostały opisane najczęściej stosowane metody leczenia nerkowej postaci choroby. dotychczas nie ustalono jednego obowiązującego sposobu postępowania. Najczęściej stosowane są połączenia kortykosteroidów oraz pulsów z cyklofosfamidu. Jak najszybsze wdrożenie leczenia może zapobiec wystąpieniu przewlekłej choroby nerek i jej postępowi do formy schyłkowej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 1; 54-57
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie trzustki u psów i kotów
    Pancreatitis in dogs and cats
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Ostrzeszewicz, M.
    Bonecka, J.
    Kalwas-Sliwinska, M.
    Degorska, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858435.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    koty
    choroby zwierzat
    zapalenie trzustki
    wystepowanie
    etiologia
    patogeneza
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    badania krwi
    ultrasonografia
    badania histopatologiczne
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2017, 92, 11
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie histopatologiczne w onkologii weterynaryjnej. Część III. Guzy z komórek tucznych u psów
    Histopathology in veterinary oncology. Part III. Mast cell tumors in dogs
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/860406.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    badania histopatologiczne
    psy
    nowotwory
    guz z komorek tucznych
    stopien zlosliwosci histologicznej
    znaczenie kliniczne
    barwienie immunohistochemiczne
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 03
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak płaskonabłonkowy jamy ustnej u kotów - obserwacje własne i przegląd piśmiennictwa
    Feline oral squamous cell carcinoma - the own observations and literature review
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Cyganska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/860707.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    koty
    choroby zwierzat
    nowotwory
    rak plaskonablonkowy jamy ustnej
    wystepowanie
    objawy chorobowe
    czynniki ryzyka
    etiopatogeneza
    diagnostyka
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 05
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Hornera u psów i kotów - okulistyczny sygnał występowania chorób o zróżnicowanym charakterze
    Horners’s syndrome in dogs and cats – ophthalmic sign of different diseases
    Autorzy:
    Madany, J.
    Wrzesniewska, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859601.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    koty
    choroby zwierzat
    zespol Hornera
    objawy chorobowe
    objawy okulistyczne
    etiologia
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 10
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prognostic relevance of hyponatremia after first-ever ischemic stroke
    Znaczenie hiponatremii u chorych z pierwszym w życiu udarem niedokrwiennym mózgu
    Autorzy:
    Kret, Bartłomiej
    Lasek-Bal, Anetta
    Holecki, Michał
    Hawrot-Kawecka, Anna
    Wilczyński, Krzysztof
    Duława, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1036593.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
    Tematy:
    stroke
    risk factors
    hyponatremia
    prognosis
    udar
    czynniki ryzyka
    hiponatremia
    rokowanie
    Opis:
    INTRODUCTION: Hyponatremia is examined as a prognostic factor after first-time ischemic cerebrovascular incident (CVA, ischemic stroke). MATERIALS AND METHODS: 677 patients were analyzed after first-time ischemic stroke and divided into two groups according to sodium concentration: ≤ 135 mmol/L and > 135 mmol/L. RESULTS: For patients with sodium levels ≤ 135 mmol/L, the median National Institutes of Health Stroke Scale (NIHSS) score was 5 points, the median Modified Rankin Scale (mRS) was 4 points, and the mortality within 1 month of ischemic stroke was 10.5%. Patients with sodium levels > 135 mmol/L: NIHSS 3 points, mRS 2 points and mortality 1 month after ischemic stroke 3.4%. Mortality within 1 month of ischemic stroke in hyponatremic patients: women 16.4%, men 3.5% (p = 0.0194). Greater disability was seen in eunatremic women as assessed by increased mRS scores (p = 0.005). CONCLUSIONS: Hyponatremia is associated with a worsened heath status in patients in the acute and sub-acute phase after first-time ischemic stroke and is associated with increased mortality within 1 month after the stroke. Women with hyponatremia were characterized by greater mortality within one month after their first-ever ischemic stroke. In women with normal serum sodium at the time of stroke, a higher degree of disability was observed as assessed by increased mRS scores compared to men.
    WSTĘP: Hiponatremię uważa się za czynnik ryzyka udaru mózgu. MATERIAŁ I METODY: Przeanalizowano 677 chorych z pierwszym w życiu udarem niedokrwiennym mózgu, których podzielono w zależności od stężenia sodu w surowicy na dwie podgrupy: ≤ 135 mmol/l i > 135 mmol/l. WYNIKI: U chorych ze stężeniem sodu ≤ 135 mmol/l mediana w skali NIHSS wyniosła 5 pkt, mediana oceny stopnia inwalidztwa według skali mRankin wynosiła 4 pkt, a śmiertelność w okresie jednego miesiąca od zachorowania wynosiła 10,5%, w grupie ze stężeniem sodu > 135 mmol/l stwierdzono odpowiednio: 3 pkt, 2 pkt, i 3,4%. U chorych z hiponatremią śmiertelność w ciągu miesiąca od zachorowania wynosiła u kobiet 16,4%, u mężczyzn 3,5% (p = 0,0194). U kobiet z prawidłową natremią obserwowano większy stopień inwalidztwa w skali mRankin (p = 0,005). WNIOSKI: Hiponatremia ma niekorzystny wpływ na stan pacjentów zarówno w ostrej, jak i podostrej fazie udaru oraz wiąże się ze zwiększoną śmiertelnością miesięczną od zachorowania. Kobiety z hiponatremią cechowała większa śmiertelność w ciągu jednego miesiąca po przebytym pierwszym w życiu udarze niedokrwiennym. U kobiet z prawidłowym stężeniem sodu w czasie pierwszego w życiu udaru niedokrwiennego stwierdzano wyższy stopień inwalidztwa ocenianego w skali mRankin w porównaniu z mężczyznami.
    Źródło:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2016, 70; 127-132
    1734-025X
    Pojawia się w:
    Annales Academiae Medicae Silesiensis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy warto profilaktycznie usuwać jajniki u chorych na raka jelita grubego?
    Prophylactic ovariectomy in patients with colorectal cancer: is it justified?
    Autorzy:
    Wysocki, Wojciech M.
    Kojs, Zbigniew
    Mituś, Jerzy
    Stelmach, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031292.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    rak jelita grubego
    przerzut w jajniku
    częstość
    rokowanie
    profilaktyczne wycięcie jajników
    ovarian metastasis
    incidence
    prognosis
    prophylactic ovariectomy
    colorectal cancer
    Opis:
    The article is a review of available literature concerning the incidence of synchronous and metachronous metastases of colorectal cancer to the ovaries. A separate analysis included data from autopsy and clinical studies (incidence in historic series: 5–10% in the former and 3–14% in the latter). Recent studies estimate the incidence of metastases of large bowel cancer to the ovaries at 0.9–2.9%. At the time of diagnosis, metastasis to the ovary usually takes the form of solid or solid-cystic tumor of over 4 cm in diameter, often bilateral (5–70%). Recent studies did not confirm higher incidence of metastases to the ovaries of tumors located in the rectum versus those located in the colon. Furthermore, we discuss prognostic value of metastases to the ovaries considering current TNM classification, highlighting newly created categories M1a (isolated metastasis, e.g. to the ovary) and M1b (multiple distant metastases). The authors suggest simplified clinical recommendations, advocating against prophylactic ovariectomy of grossly normal ovaries. On the other hand, excision of tumor-invaded ovary in premenopausal women or of both ovaries (diseased and normal contralateral) in postmenopausal women, appears justified. However, before undertaking such a procedure, one must be sure about absence of other tumor foci or – if they are present – about feasibility of complete excision of all other extraovarian metastases.
    W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat częstości występowania synchronicznych i metachronicznych przerzutów raka jelita grubego do jajników. Odrębnie analizowano dane pochodzące z badań pośmiertnych (częstość w badaniach historycznych 5–10%) oraz klinicznych (częstość w badaniach historycznych 3–14%). Częstość przerzutów raka jelita grubego w jajniku w aktualnych badaniach ocenia się na 0,9–2,9%. Przerzut w jajniku zwykle w chwili rozpoznania ma postać guza przekraczającego 4 cm średnicy, o budowie litej lub lito-torbielowatej, często obustronnego (u 50–70%). Nie obserwuje się obecnie częstszego pochodzenia przerzutów w jajniku z raka zlokalizowanego w odbytnicy w porównaniu z okrężnicą. Ponadto w tekście omówiono rokownicze znaczenie przerzutów w jajnikach w świetle aktualnej klasyfikacji TNM, zwracając uwagę na utworzenie nowych kategorii M1a (izolowany przerzut, między innymi w jajniku) i M1b (mnogie przerzuty odległe). Autorzy przedstawili także uproszczone wskazówki klinicznie, nie zalecając profilaktycznego wycinania niezmienionych jajników. Jednocześnie uzasadnione wydaje się wycięcie zmienionego jajnika u chorych przed menopauzą lub obu jajników (zmienionego i niezmienionego) u chorych po menopauzie. Warunkiem podjęcia zabiegu jest upewnienie się co do nieobecności innych ognisk choroby lub – w razie obecności takich zmian – możliwości doszczętnego usunięcia wszystkich pozajajnikowych przerzutów.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 55-61
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ranibizumab w leczeniu wysiękowego AMD – kilkuletnie obserwacje własne pacjentów z zachowaną dobrą ostrością wzroku mimo obecności rozległej błony neowaskularyzacji podsiatkówkowej
    Ranibizumab for wet AMD – several years own observations of patients with preserved good visual acuity despite of extensive subretinal neovascularization
    Autorzy:
    Śwituła, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929157.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Education
    Tematy:
    ranibizumab
    rokowanie
    zwyrodnienie plamki związane z wiekiem
    Opis:
    W codziennej praktyce klinicznej wyniki leczenia zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem w wieloletniej obserwacji – szczególnie u pacjentów z czynnikami ryzyka utraty widzenia, takimi jak duża powierzchnia błony neowaskularyzacji podsiatkówkowej – mogą się różnić od wyników uzyskanych w badaniach klinicznych. W artykule przedstawiono 3 przypadki pacjentów, u których wieloletnia terapia ranibizumabem mimo obecności dużej błony neowaskularyzacji pozwoliła zachować dobrą ostrość wzroku. Omówiono przyczyny mogące wpływać na rokowanie u pacjentów z wysiękową postacią zwyrodnienia plamki związanego z wiekiem leczonych ranibizumabem przez wiele lat.
    In everyday clinical practice, results of therapy for age-related macular degeneration in long-term observation, especially in patients with risk factors of visual loss like large area of subretinal neovascularization, may be different from results obtained in clinical studies. In this paper clinical cases of three patients were presented, in whom despite of large subretinal neovascularization, long- term ranibizumab therapy preserved good visual acuity. Factors influencing prognosis in patients with wet age-related macular degeneration treated with ranibizumab were analyzed.
    Źródło:
    OphthaTherapy; 2015, 2, 1; 48-55
    2353-7175
    2543-9987
    Pojawia się w:
    OphthaTherapy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie histopatologiczne w onkologii weterynaryjnej. Część VI. Nowotwory gruczołu sutkowego u kotek
    Histopathology in veterinary oncology. Part VI. Mammary gland tumors in cats
    Autorzy:
    Rodo, A.
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859062.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    koty
    kotki
    nowotwory
    nowotwory gruczolu sutkowego
    badania cytologiczne
    badania histopatologiczne
    czynniki rokownicze
    typ histologiczny nowotworu
    stopien zlosliwosci histologicznej
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 09
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przełyk olbrzymi u psów i kotów
    Megaesophagus in dogs and cats
    Autorzy:
    Jankowski, M.
    Gluszynska, A.
    Spuzak, J.
    Kubiak, K.
    Glinska-Suchocka, K.
    Borusewicz, P.
    Grzegory, M.
    Bakowska, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/862314.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    psy
    koty
    choroby przewodu pokarmowego
    przelyk olbrzymi
    przyczyny
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    badanie kliniczne
    badania krwi
    badania radiologiczne
    ezofagoskopia
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2014, 89, 04
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie histopatologiczne w onkologii weterynaryjnej. Część V. Mięsaki tkanek miękkich u psów
    Histopathology in veterinary oncology. Part V. Soft tissue sarcomas in dogs
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/858853.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    psy
    nowotwory
    miesaki tkanek miekkich
    wystepowanie
    badania cytologiczne
    badania histopatologiczne
    typ histologiczny nowotworu
    stopien zlosliwosci histologicznej
    nasilenie proliferacji
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 08
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapalenie powierzchni osiowej trzeszczek pęcinowych - opis przypadku klinicznego
    Axial osteitis of the sesamoid bones in a horse - a case report
    Autorzy:
    Turek, B.
    Obrochta, B.
    Berezowski, A.
    Buczkowska, R.
    Gorski, K.
    Granacka, V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/859622.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    konie
    trzeszczka pecinowa
    zapalenie powierzchni osiowej trzeszczek pecinowych
    etiologia
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 04
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rak płaskonabłonkowy jamy ustnej kotów - rozpoznawanie i leczenie
    Feline oral squamous cell carcinoma - diagnosis and treatment
    Autorzy:
    Zawlocka-Hutny, E.
    Jankowski, M.
    Kubiak, K.
    Glinska-Suchocka, K.
    Spuzak, J.
    Bakowska, J.
    Borusewicz, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/862170.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    koty
    nowotwory
    rak plaskonablonkowy jamy ustnej
    etiologia
    objawy chorobowe
    diagnostyka
    badania radiologiczne
    badania krwi
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2015, 90, 01
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Badanie histopatologiczne w onkologii weterynaryjnej. Część IV. Nowotwory gruczołu sutkowego u suk
    Histopathology in veterinary oncology. Part IV. Mammary gland tumors in female dogs
    Autorzy:
    Dolka, I.
    Sapierzynski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/861042.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    onkologia weterynaryjna
    badania histopatologiczne
    psy
    suki
    nowotwory
    nowotwory gruczolu sutkowego
    czynniki rokownicze
    stopien zaawansowania klinicznego
    typ histologiczny nowotworu
    stopien zlosliwosci histologicznej
    ocena zajecia naczyn krwionosnych
    leczenie
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2018, 93, 04
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ odstępu czasu między zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii na rokowanie u chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania klinicznego wg FIGO
    Impact of time-interval between surgery and institution of chemotherapy on prognosis in FIGO stage III ovarian cancer patients
    Autorzy:
    Starnawski, Michał
    Bidziński, Mariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/908251.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    chemotherapy
    ovarian cancer
    surgery
    time interval
    Opis:
    Ovarian cancer is the 5th most common malignancy in Polish women and is the 4th most common cause of death. Surgical treatment with subsequent platinum derivates-based chemotherapy combined with paclitaxel is the cornerstone of treatment of far advanced cases. The aim of this paper was to analyze patients treated since 1995 thru 1999 for FIGO stage III ovarian cancer. The primary end-point was progression-free survival (PFS). Based on our results, time interval between surgery and institution of chemotherapy had no influence on PFS in the study population. Median PFSs for particular quartiles were 8.4 months, 4.9 months, 7.8 months and 7.2 months respectively. Survival curves for these subgroups did not differ significantly (log rank test, p=0.74). Similar results were obtained when analyzing two groups of patients: those undergoing optimal surgical resection and those, in whom optimal procedure was impossible. In conclusion, time interval between surgery and adjuvant chemotherapy does not influence prognosis measured as progression-free survival in FIGO stage III ovarian cancer patients.
    Rak jajnika jest piątym pod względem częstości występowania nowotworem złośliwym u kobiet w Polsce i zajmuje czwarte miejsce wśród najczęstszych przyczyn zgonów. Leczenie operacyjne z następową chemioterapią opartą na pochodnych platyny w skojarzeniu z paklitakselem jest podstawową metodą terapii przypadków zaawansowanego raka jajnika. Celem niniejszej pracy była analiza chorych leczonych w latach 1995-1999 z powodu raka jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO. Głównym punktem końcowym stosowanym w analizie był czas do progresji choroby (PFS). Na podstawie wyników analizy statystycznej nie stwierdzono, aby odstęp czasu pomiędzy zabiegiem operacyjnym a rozpoczęciem chemioterapii miał wpływ na długość czasu do progresji choroby w badanej populacji. Mediany czasu do progresji choroby dla poszczególnych kwartyli wynosiły 8,4 miesiąca, 4,9 miesiąca, 7,8 miesiąca oraz 7,2 miesiąca. Krzywe przeżycia dla tych grup nie różniły się w sposób istotny statystycznie – test log rank: p=0,74. Podobnie sytuacja wyglądała w przypadku analizy dwóch grup pacjentek – tych, u których wykonano optymalną resekcję chirurgiczną, i w grupie kobiet, u których nie udało się przeprowadzić optymalnego zabiegu chirurgicznego. Należy zatem wysnuć wniosek, że odstęp czasu pomiędzy chirurgią i adiuwantową chemioterapią nie ma wpływu na rokowanie mierzone jako czas do progresji choroby w grupie chorych z rakiem jajnika w III stopniu zaawansowania wg FIGO.
    Źródło:
    Ginekologia Onkologiczna; 2006, 4, 3; 177-185
    1731-5379
    Pojawia się w:
    Ginekologia Onkologiczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwichnięcie soczewki oka jako jeden ze stanów nagłych w gabinecie weterynaryjnym
    Lens luxation as one of the emergency conditions in the veterinary surgery
    Autorzy:
    Michalska, Joanna
    Zdziennicki, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22005417.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    objawy kliniczne
    rozpoznawanie
    leczenie
    rokowanie
    zwierzęta towarzyszące
    stany nagłe
    tylne zwichnięcie soczewki
    zwichnięcie soczewki
    wtórne zwichnięcie soczewki
    pierwotne zwichnięcie soczewki
    przednie zwichnięcie soczewki
    lens luxation
    zonular fibres
    corneal oedema
    PLL
    Opis:
    This article aims at the presentation of ocular emergency in small animal veterinary surgery. Lens luxation is the displacement of the lens from its normal position in the eye, which caused by breaking its contact with the zonular fibres equatorially. Etiology is diverse. The most common are two types of dislocation – primary lens luxation (PLL), found mainly in terrier type breeds and secondary, caused by many factors, e.g. glaucoma, cataracts or trauma. In general, the lens can fall backwards, what is known as posterior luxation or it can fall forwards into the eye, what is known as anterior luxation. Anterior luxation, which is extremely painful, treated as an emergency, due to the possibility of sudden blindness resulting from rapidly progressing glaucoma. Symptoms, in the form of corneal edema, severe pain and the aphakic crescent, visible in the pupillary aperture, are quite characteristic and do not provide much diagnostic difficulty. Treatment depends on the form of dislocation. In the case of anterior dislocation, surgical methods are recommended, while in the case of posterior dislocation, pharmacological treatment with mydriatics is advised.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 05; 292-296
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzewna forma guza z komórek tucznych u kotów
    Visceral mast cell tumor in cats
    Autorzy:
    Sapierzyński, Rafał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/22021471.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    koty
    nowotwory
    mastocytoma trzewna
    objawy kliniczne
    diagnostyka
    badania dodatkowe
    badania krwi
    badania mikroskopowe
    barwienie immunohistochemiczne
    rokowanie
    czynniki rokownicze
    choroby zwierząt
    guz z komórek tucznych w formie śledzionowej
    guz z komórek tucznych w formie jelitowej
    cat
    cytology
    diagnosis
    intestinal mastocytoma
    prognosis
    splenic mastocytoma
    visceral mastocytoma
    Opis:
    This article aims at the presentation of diagnostic as well as clinical issues in feline oncology. Mast cell tumor (MCT), is very common in cats, with dermal form recognized most frequently. Visceral MCT however, is also common but it seems to be underdiagnosed in feline patients. Among feline mastocytomas of internal organs, two clinical forms were established: visceral/splenic MCT and intestinal MCT. Both forms are recognized in older cats without gender and breed predilections. Clinical signs are usually nonspecific, with vomiting, anorexia and body weight loss. Animals become anemic. Cytological examination of aspirates collected by fine–needle biopsy is usually diagnostic, however in cases of poorly differentiated MCTs histopathology supported by immunocytochemistry is necessary. There are no widely accepted prognostic factors in cats with splenic and intestinal mast cell tumors. The degree of neoplastic cells differentiation as well as mitotic index value, can be useful in cases of intestinal form. Splenectomy in splenic form is recommended, but in the intestinal form of feline MCT there is no treatment.
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2020, 95, 07; 427-432
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Patologia śledziony w praktyce małych zwierząt. Złośliwe zmiany guzowate
    Splenic pathology in small animal practice. Malignant tumors
    Autorzy:
    Sapierzynski, R.
    Kliczkowska-Klarowicz, K.
    Jonska, I.
    Stopka, D.
    Huc, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/857931.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krajowa Izba Lekarsko-Weterynaryjna
    Tematy:
    weterynaria
    zwierzeta towarzyszace
    sledziona
    patologia
    zmiany patologiczne
    zmiany guzowate
    zmiany guzowate zlosliwe
    naczyniakomiesak sledziony
    miesaki sledziony
    miesaki histiocytarne
    rozpoznanie
    badanie kliniczne
    badania laboratoryjne
    badania obrazowe
    badania cytologiczne
    badania histopatologiczne
    diagnostyka roznicowa
    rokowanie
    Źródło:
    Życie Weterynaryjne; 2019, 94, 03
    0137-6810
    Pojawia się w:
    Życie Weterynaryjne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) u młodej kobiety – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa i sposoby leczenia
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) in a young woman: case report, review of the literature and management options
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031046.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    diagnosis
    prognosis
    recurrence
    small cell carcinoma of the ovary – hypercalcemic type
    treatment
    leczenie
    rak drobnokomórkowy jajnika – typ hiperkalcemiczny
    rokowanie
    rozpoznanie
    wznowa
    Opis:
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) is an extremely rare neoplasm of the neuroendocrine tumor (NET) family, diagnosed mainly in young women in their second and third decade. In 50-75% of the cases it coexists with mostly asymptomatic hypercalcemia. Due to highly non-specific and cryptic course, much like ovarian cancer, in about half of the cases it is detected in far-advanced clinical stages. Determination of final diagnosis is possible only after surgery, based on comprehensive microscopic and immunohistochemical studies. Management of a primary SCCOHT diagnosed in a 19-year-old woman is discussed in detail. Initial surgical treatment did not result in a correct histological diagnosis. The patient underwent combined treatment, including surgery and chemotherapy. Over 3 years’ follow-up, she has been operated on six-fold. Even using several protocols of adjuvant chemotherapy after surgery, consecutive recurrences of the disease could not be prevented. To date, no uniform management protocol has been developed, due mainly to great rarity of this tumor type and its extremely aggressive behavior. Advanced cases require aggressive surgical treatment, including hysterectomy with adnexectomy and omentectomy. Considerable clinical dilemma is posed by young women, who wish to preserve fertility. Some authors suggest that faced with such an aggressive tumor type, even in early-stage cases, preservation of fertility in young women should not be taken into account. In late-stage cases, cytoreduction is recommended. Adjuvant and neoadjuvant chemotherapy of the pulmonary type (cisplatin + etoposide) is an important part of the therapy. In view of very aggressive behavior of the tumor, selected cases may require high-dose chemotherapy with autologous stem cell rescue (HD-SCR) as first-line adjuvant treatment or, even more frequently, as consolidation treatment. In early-stage cases, great hope is associated with the use of adjuvant radiotherapy after surgery and chemotherapy. SCCOHT is a rare condition with an aggressive clinical course and poor prognosis, where treatment outcomes are still far from satisfactory. In spite of treatment, most patients die during the first two years. Inability to perform large-scale randomized trials results in lack of optimal and universally accepted management protocol. Close cooperation of highly specialized oncologic centers is necessary to promote our understanding of biology of this tumor type.
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) to niezmiernie rzadki nowotwór z grupy guzów neuroendokrynnych (NET), rozpoznawany głównie u młodych kobiet, w drugiej i trzeciej dekadzie życia. W 50-75% przypadków towarzyszy mu najczęściej bezobjawowa hiperkalcemia. Z uwagi na niecharakterystyczny, skryty przebieg, jak w raku jajnika, rozpoznaje się go w około połowy przypadków w zaawansowanej postaci klinicznej. Ustalenie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko w przebiegu pooperacyjnym po wykonaniu ostatecznej oceny histopatologicznej z uzupełniającym badaniem immunohistochemicznym. Przedstawiono sposób leczenia pierwotnego raka drobnokomórkowego jajnika o typie hiperkalcemicznym stwierdzonego u 19-letniej chorej. Podczas pierwotnego zabiegu operacyjnego nie ustalono prawidłowego rozpoznania histopatologicznego. Pacjentkę poddano leczeniu skojarzonemu obejmującego chirurgię i chemioterapię. W ciągu 3 lat sześciokrotnie operowana. Pomimo stosowania różnych schematów chemioterapii uzupełniającej po leczeniu chirurgicznym nie udało się zapobiec kolejnym wznowom choroby. Jak dotąd nie ma ujednoliconego postępowania leczniczego z uwagi na niezmierną rzadkość występowania tego typu nowotworu, jak również jego wybitnie agresywny charakter. W przypadkach zaawansowanych wymagane jest agresywne postępowanie chirurgiczne obejmujące usunięcie macicy z przydatkami wraz z siecią większą. Olbrzymim dylematem klinicznym są młode kobiety, które chcą zachować płodność. Część autorów uważa, że przy tak agresywnym charakterze tego nowotworu nawet we wczesnych postaciach klinicznego zaawansowania nie powinno się brać pod uwagę zachowania płodności u młodych kobiet. Przy dużym zaawansowaniu klinicznym zalecana jest cytoredukcja. W leczeniu stosuje się chemioterapię, najczęściej adiuwantową, taką jak w typie płucnym – cisplatyna + etopozyd, a także neoadiuwantową. Z uwagi na bardzo agresywny charakter nowotworu w wyselekcjonowanych przypadkach stosuje się chemioterapię wysokodawkową z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych szpiku (HD-SCR) jako leczenie uzupełniające I rzutu, jak również częściej jako konsolidację leczenia. Duże nadzieje pokłada się w zastosowaniu radioterapii uzupełniającej po leczeniu skojarzonym obejmującym chirurgię z adiuwantową chemioterapią we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny to rzadki nowotwór o agresywnym przebiegu i niekorzystnym rokowaniu, którego wyniki leczenia są nadal niezadowalające. Większość chorych pomimo leczenia umiera w ciągu dwóch lat od rozpoznania. Niemożność przeprowadzenia badań randomizowanych skutkuje brakiem ustalonego optymalnego, obowiązującego leczenia tego nowotworu. Konieczna jest ścisła współpraca wysokospecjalistycznych ośrodków onkologicznych nad biologią tego nowotworu.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 206-215
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cardiometabolic risk prediction in patients with non-alcoholic fatty liver disease combined with subclinical hypothyroidism
    Przewidywanie ryzyka kardiometabolicznego u pacjentów z niealkoholową stłuszczeniową chorobą wątroby w połączeniu z subkliniczną niedoczynnością tarczycy
    Autorzy:
    Kolesnikova, Olena
    Vуsotska, Olena
    Potapenko, Anna
    Radchenko, Anastasia
    Trunova, Anna I.
    Virstyuk, Nataliya
    Vasylevska-Skupa, Liudmyla
    Kalizhanova, Aliya
    Mukanova, Nazerka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/27315426.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Politechnika Lubelska. Wydawnictwo Politechniki Lubelskiej
    Tematy:
    cardiometabolic risk
    non-alcoholic fatty liver disease
    subclinical hypothyroidism
    prediction
    binary regression logistic analysis
    validation of prognostic models
    ryzyko kardiometaboliczne
    niealkoholowe stłuszczenie wątroby
    subkliniczna niedoczynność tarczycy
    rokowanie
    binarna analiza regresji logistycznej
    walidacja modeli prognostycznych
    Opis:
    One of the most common diseases of our time is non-alcoholic fatty liver disease (NAFLD). Recently published research results indicate that patients with NAFLD along with traditional risk factors for cardiovascular diseases (CVD) have "new"risk factors such as endothelial dysfunction (ED), carotid intima-media thickness (CIMT), an increase in the CRP level, as well as risk factors combined into the Framingham scale. It is also knownthat combination of NAFLD with subclinical hypothyroidism (SH) forms an abnormal metabolic phenotype, which is associated with cardiometabolicrisk factors. The study of cardiometabolic predictors and vascular markers in patients with NAFLD in combination with SH willprovide an opportunityto improve the strategy of cardiovascular events prevention in such comorbid patients.
    Niealkoholowe stłuszczenie wątroby (NAFLD) jest jedną z najczęstszych chorób naszych czasów. Ostatnio opublikowane wyniki badań sugerują, że pacjenci z NAFLD, wraz z tradycyjnymi czynnikami ryzyka chorób sercowo-naczyniowych (CVD), mają "nowe" czynniki ryzyka, takie jak dysfunkcja śródbłonka (ED), grubość błony wewnętrznej i środkowej tętnicy szyjnej (CIMT), podwyższony poziom CRP i czynniki ryzyka połączone w skali Framingham. Wiadomo również, że połączenie NAFLD z subkliniczną niedoczynnością tarczycy (SH) tworzy nieprawidłowy fenotyp metaboliczny związany z czynnikami ryzyka kardiometabolicznego. Badanie predyktorów kardiometabolicznych i markerów naczyniowych u pacjentów z NAFLDw połączeniu z SH pozwoli na ulepszenie strategii zapobiegania zdarzeniom sercowo-naczyniowym u takich współistniejących pacjentów.
    Źródło:
    Informatyka, Automatyka, Pomiary w Gospodarce i Ochronie Środowiska; 2023, 13, 2; 64--68
    2083-0157
    2391-6761
    Pojawia się w:
    Informatyka, Automatyka, Pomiary w Gospodarce i Ochronie Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-50 z 50

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies