Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "persona" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-50 z 90
Tytuł:
Insight into Bergman’s Persona
Autorzy:
Danielewicz, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/704426.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Persona
identity
existentialism
Bergman
Opis:
The aim of the article is to discuss Ingmar Bergman’s film Persona in a philosophical context and analyze the problem of the identity of the main characters. During the analysis, elements of existential thought and Sartre's philosophy were used. The psychological and philosophical layer of the film combines the common theme of broadly understood existence. The focus was on the identity problems of the main characters of the film and the linguistic layer in the context of the interpersonal conflict.
Źródło:
Nauka; 2019, 1
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona (non) grata. Czy muzyka absolutna potrzebuje narratora?
Persona (non) grata. Does the absolute music need a narrator?
Autorzy:
Chęćka-Gotkowicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/522000.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
music alone
persona
narration
Opis:
Some narrative interpreters of absolute music canon — as Jenefer Robinson or Edward T. Cone — tend to perceive it as the symbolic utterance of a virtual musical character. This character, called musical persona, is supposed to have the ability to sustain listener’s interest as characters in literary fi ction do. The explanation for the fact that the piece of music is „powerfully moving” is that it depicts a „musical persona’s psychological drama”. In my paper I want to concentrate on Jenefer Robinson’s infl uential book Deeper than Reason and her conception of musical persona which seems to be highly controversial.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2013, 3; 11-25
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada reprezentacji zawarta w formule in persona Christi agere
The Role of Representation in in persona Christi agere Formula
Autorzy:
Dańczak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559384.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
in persona Christi
kapłaństwo
mężczyźni
prezbiter
reprezentacja
sakrament
men
presbyter
priesthood
representation
sacrament
Opis:
Formuła in persona Christi wyraża zasadę reprezentacji Chrystusa‑Głowy przez kapłana wobec wspólnoty Kościoła. Jest ona wspólna zarówno dla rozumienia episkopatu jak i prezbiteratu i jako taka przyczynia się w kontekście współczesnej dyskusji nad tożsamością poszczególnych stopni święceń do zaakcentowania tradycyjnego rozumienia kapłaństwa w teologii katolickiej, które wiązane jest ze sprawowaniem liturgii jako uobecnianiem uwielbionego Chrystusa. Zasada reprezentacji od starożytności chrześcijańskiej ujmowana była w głębokim powiązaniu z ogólną tożsamością celebransa‑kapłana. Wyraża się to w całościowym rozumieniu natury sakramentu święceń oraz m.in. w przekonaniu o możliwości dopuszczania do prezbiteratu wyłącznie mężczyzn.
By virtue of the sacramental consecration which the priest receives, he is conformed to Christ the Priest, in such a way that he can act in the Person of Christ the Head. The ordained priest acts in persona Christi. The priest does not simply become a functionary and the consecration does not set him apart to simply perform certain tasks in the Church. The sacraments are signs related to the events of salvation. The person who is ordained enters into the constitution of the sacramental sign: the priest is a sign of Christ in His relation to the Church. The theological argumentation also appeals to the complementarity of the sexes. Given the sacramental nature of the priesthood the one who acts not only by the power but also in the person of Christ should be a man. The “natural resemblance” of gender has sacramental significance, especially in the Eucharist, the mystery of the New Covenant. The priest is a man because he is a sacramental sign of Jesus Christ, who was and remains a man, in his Covenant relationship to the Church as her Head and Bridegroom. This sacramental symbolism makes both the ministry of Christ and the Church’s dependence on Christ visible.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 26; 27-42
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona liryczna w wierszach Cypriana Norwida i Emily Dickinson
Autorzy:
Karol, Samsel,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897124.pdf
Data publikacji:
2018-05-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Cyprian Norwid
Emily Dickinson
Roman Jakobson
Charles Baudelaire
lyrical persona
poetic function
Opis:
The study is devoted to personological analysis of the one-hundred-poem collection entitled Vade-mecum by Cyprian Norwid in the light of advanced and, above all, multidimensional research on the personology of the subject of creative activities of Emily Dickinson’s poems. Based to a large extent on Robert Weisbuch’s complex terminology from the canonical volume Emily Dickinson’s Poetry, using his typology of lyrical personas, the researcher on Norwid gains important, additional comparative literature tool allowing, e.g. the juxtaposition alongside each other of the types of poetry written by Norwid, Dickinson and Baudelaire (Norwid’s and Dickinson’s lyrical persona is – it seems – a mixture of a “wounded dialectician” and “engaging sufferer”, Baudelaire’s persona is, in turn, the marriage of features of an “engaging sufferer” and “withdrawn bard”). This is how the premodernist “theatre of personas” is created, the stronger that – which I am trying to emphasize in this text – despite appearances, it is possible to find similarities in the poetic language between the works of Norwid and Dickinson. In the same way, Norwid and Dickinson – in order to build their lyric – use a poetic function in the Jakobsonian sense: on the one hand, they strengthen and intensify its impact, on the other hand, they use it to “cover up” the phenomenon of linguistic disintegration of the world for which Modernist lyric poetry served in a special way as a detector, a kind of litmus paper.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 93-101
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klasyczna argumentacja a persona w inskrypcjach nagrobnych czasów nowożytnych
The Aantique Argumentation a persona in Inscriptions on Modern Gravestones
Autorzy:
Nowaszczuk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791392.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kompozycja inskrypcji nagrobnych
struktura epitafiów
aplikowanie loci a persona w twórczości funeralnej
zasady tworzenia napisów nagrobnych
Composition of gravestone inscriptions
structure of epitaphs
application of loci a persona in funeral writings
the rules for creating gravestone inscriptions
Opis:
Starożytni znawcy dziedziny retoryki formułowali katalogi loci a persona, czyli wypisy okoliczności (circumstantiae) albo atrybutów (attributa) dotyczących opisywanej postaci. Niektórzy z nich, jak Marek Fabiusz Kwintylian, doceniali znaczenie tych loci jako sedes argumentorum, czyli źródeł, którymi można posłużyć się w zakresie dowodzenia. Kategorie, które wyszczególnili antyczni uczeni są w wysokim stopniu zbieżne z tymi, jakie w charakterystyce postaci zmarłego, a przez to w strukturze inskrypcji nagrobnych wyodrębnili nowożytni teoretycy tej formy pisarstwa, jak choćby Thomas Correa, Jacobus Pontanus, Gaetano Felice Verani. Jak przekonuje wywód Christiana Weise w dziele De poesi hodiernorum politicorum sive de argutis inscriptionibus libri II, koincydencja nie jest przypadkowa. Uczony stwierdza wprost, że w tworzeniu napisów nagrobnych można wykorzystać topikę retoryczną z zakresu przyporządkowanego osobie (a persona). Twierdzenia badaczy gatunku znajdują potwierdzenia w zachowanym dorobku epigraficznym. Wysiłki pisarzy zmierzały ku temu, by jak najzwięźlej odnieść się do maksymalnej ilości loci a persona. Jak pokazano na przykładzie, tendencja do amplifikacji poprzez congeries, nie wiązała się z wielkością płyty nagrobnej i kosztami jej wykonania, lecz wynikała z upodobań estetycznych epoki.
Antique rhetoricians produced loci a persona directories, i.e. lists of circumstances (circumstantiae) or attributes (attributa) relating to the person being described. Some of them, such as Marcus Fabius Quintilianus, valued the importance of these loci as sedes argumentorum, i.e. sources that can be referred to for arguments. The categories identified by the antique scholars are largely consistent with those identified in the descriptions of the dead, and thus in the structure of gravestone inscriptions, by modern researchers studying this form of writing, including Thomas Correa, Jacobus Pontanus, Gaetano Felice Verani, to mention only a few. In his work entitled De poesi hodiernorum politicorum sive de argutis inscriptionibus libri II, Christian Weise argues that this coincidence is not accidental. This scholar points out clearly that rhetoric topics can be used for a persona epigraphic inscriptions. The assertions made by epigraph researchers are reflected in the preserved epigraphs. The writers made efforts to refer, as concisely as possible, to the largest possible number of loci a persona. An example shows that the tendency towards amplification through congeries was not linked with the size of the gravestone or the cost of making it, but was a result of the aesthetic preferences of the time.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 71-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La regola "persona est affirmanda" nella vita del Venerabile Servo di Dio Serafin Kaszuba OFMCap
The principle "persona est affirmanda" in the life of Venarable Serafin Kaszuba OFMCap
Autorzy:
Niewiadomski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035589.pdf
Data publikacji:
2020-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
zasada moralna
persona est affirmanda
bonum est faciendum
Serafin Kaszuba
personalizm
Opis:
According to the personalist ethicists the moral principle persona est affirmanda is very important in human life; some of them propose even to replace it with the general rule of the natural law: bonum est faciendum. The polish capuchin, Venerable Serafin Kaszuba, may be a special example of the life in the light of the principle persona est affirmanda. His moral discernment is used in this paper for analyzing – in practice – the relation between the usage of the moral standards and the place of the principle persona est affirmanda
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 150-165
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LOST IN TRANSLATION: THE VERBAL CHANGE FROM PERSONA TO PERSON
UTRACONE W PRZEKŁADZIE: ZMIANA WERBALNA Z OSOBISTOŚCI W OSOBĘ
Autorzy:
WU, Tzung-Mou
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920048.pdf
Data publikacji:
2017-02-08
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
koncepcja “osoby”
zmiana werbalna
prawo rzymskie
łaciński termin “persona”
tłumaczenie
concept of „person”
verbal change
Roman law
Latin word “persona”
translation
Opis:
This paper challenges the modern legal concept of “person” by analyzing the translation problems of some Roman law fragments. It shows why the Latin word “persona” cannot be the etymon of the vernacular “person,” and argues that the modern use of “person” stems from the nineteenth-century German juridical literature, especially that of F. C. von Savigny. This paper shows that “persona” forms a phrase with verbs like gerere, tenere and sustinere (bear, carry, hold, etc.) and has no meaning by itself. Such phrases require a noun complement in genitive form, as their synonym “represent,” which is transitive, needs a direct object. On the other hand, the modern literature attributes a sense to “person,” taking it as equivalent to “human individual” and using it word with the verb “be.” This use is a modern invention and cannot be re-translated into Latin without semantic confusion.
Artykuł analizuje współczesną koncepcję prawną „osoby” skupiając się na problemach tłumaczeniowych wybranych fragmentów prawa rzymskiego. Tekst dowodzi, że łaciński termin persona nie może być źródłem dla terminu osoba, jak i zastanawia się nad pochodzeniem współczesnego użycia terminu osoby wywodzącym się z XIX-wiecznej niemieckiej literatury sądowej, szczególnie F.C. von Savigny’ego. Persona tworzy zwroty z czasownikami jakimi jak gerere, tenere oraz sustinere (posiadać, mieć, trzymać itp.,), zaś termin ten sam w sobie nie posiada znaczenia. Zwroty takie wymagają rzeczownika w dopełniaczu, ze względu na to, że ich współczesny synonim reprezentować (czasownik przechodni) wymaga bezpośredniego dopełnienia. Współczesna literatura skłania się ku znaczeniu osoby, przyjmując je jako ekwiwalent dla człowieka jako jednostki, łącząc je z czasownikiem być (be).  
Cet article met en cause le concept juridique moderne de « personne » en analysant les problèmes de traduction de quelques fragments de droit romain. L’article explique pourquoi le mot latin « persona » ne peut pas être l’étymon du mot vernaculaire « personne », et que l’emploi moderne de « personne » remonte à la littérature juridique allemande de XIXe siècle, en particulier des écrits de F. C. von Savigny. Cet article constate que « persona » fait partie des expressions idiomatiques construites avec des verbes tels que gerere, tenere et sustinere (porter, tenir, supporter, etc.) et n’a pas de signification en lui-même. Ce genre d’expression a besoin d’un substantif en génitif comme complément, tout comme leur synonyme « représenter », qui est transitif, nécessite un complément d’objet direct. De l’autre côté, la littérature moderne attribue un sens au « personne », le traitant comme équivalent de l’ « individu humain » et l’employant avec le verbe « être ». Cet emploi est une invention moderne et ne peu se retraduire en latin sans perplexité sémantique.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2010, 2, 1; 141-152
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona i Cień w epoce wiktoriańskiej i w ponowoczesności. Jungowska analiza zachodnioeuropejskiej hipokryzji
PERSONA AND SHADOW IN THE VICTORIAN ERA AND POST-MODERNITY. JUNGIAN ANALYSIS OF WESTERN HYPOCRISY
Autorzy:
Olchanowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579404.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
Tematy:
Persona
Cień
hipokryzja
iluzje
samooszustwo
enancjodromia
ideał
duch czasu
Shadow
hypocrisy
self-deception
enantiodromia
ideal
illusions
zeitgeist
Opis:
Autor artykułu próbuje porównać z sobą widmo człowieka epoki wiktoriańskiej z widmem człowieka ponowoczesnego, perfekcjonistów, jeśli chodzi o obłudę i tłumienie tego, co wskazuje na kruchość ich masek. W epoce wiktoriańskiej idealny gentleman spychał w sferę Cienia seksualność, emocje i uczucia. Proces ten znalazł swój finał w wulkanicznej erupcji na frontach I wojny światowej. W epoce ponowoczesnej mamy do czynienia z neoliberalnym modelem człowieka sukcesu, entuzjastą wolnego rynku i globalnej monokultury, który jest zmuszony do tłumienia tego, co wykracza poza sztywny kanon poprawności politycznej. W konsekwencji zza jego maski wyziera przepełnione nietolerancją i fascynacją przemocą ciemne, nieoswojone królestwo.
The author of the article tries to compare a spectre of the man from Victorian Era to spectre of postmodern man, perfectionists, regarding to hypocrisy and suppression things which indicate the fragility their masks. During the Victorian Era a perfect gentleman pushed sexuality, emotions and feelings into the realm of Shadow. That process ended during the final in the volcanic eruption during the First World War. In the era of postmodernity we have to deal with neoliberal model of man of success, enthusiast of the free market and global monoculture, which is forced to suppress things transgressing beyond inflexible canon of political correctness. Whit the result from behind the mask there is a dark, untamed kingdom which is fulled of intolerance and fascination with violence.
Źródło:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2016, 11; 126-148
1896-5903
Pojawia się w:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona: maska z ludzką twarzą. O archeologii prawnej prawa osobowego
Autorzy:
Stagl, Jakob Fortunat
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1632216.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Phersu
persona
Spaemann
Roman law
law of persons
natural law
prawo rzymskie
prawo osobowe
prawo naturalne
Opis:
The article analyses the archaeology of the concept of ‘person’, from the Etruscan Phersu to the Roman ius personarum. The ‘law of persons’ was at the beginning just a tool for the domination of all those who were not patres familias, due to its origin in the sinister and sadistic Etruscan Phersu, a man-hunter with a mask. But, little by little, Phersu’s face changed and became human. The driving force behind this development, apart from natural law, was the idea of formal equality which morphed into a material category. The modern concept of person, which was developed in the middle ages, has its archaeological foundations in the persona of the ancients.
Źródło:
Studia Iuridica; 2020, 86; 256-285
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La persona handicappata nella Chiesa
Osoba niepełnosprawna w Kościele
Autorzy:
Zapotoczny, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695573.pdf
Data publikacji:
2019-01-01
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
La Chiesa considera l’handicappato nel fisico, nella mente o con altre carenze una persona particolarmente amata da Gesù Cristo. Dopo il 1989 se ne e sviluppata una vera consapevolezza e sono stati compiuti progressi nell’educazione speciale , il che significa che la famiglia e con le altre istituzioni educative, sotto la guida della Chiesa, può dare alla persona la possibilità di partecipare alla vita della fede e della grazia della salvezza. Atteggiamento ambita della Chiesa verso le persone disabili viene dalla continuazione della missione di Gesù, che è la pienezza della Parola di Dio rivolta all’uomo. Questa Parola è piena di amore, perché Dio ha creato l’uomo per amore e per amore resta nel dialogo e nella cooperazione. Gesù si identifica con le persone povere dando loro lo stesso valore inalienabile (Mt 25,40). La persona disabile è chiamata a portare nel corpo e nella psiche la Passione di Cristo. Il Santo Padre è consapevole del valore della vita dei disabili. Esprima costantemente la sua preoccupazione per chi mostra Cristo, specialmente con la sua sofferenza. Una persona disabile come membro della comunità della Chiesa è anche chiamata a ricevere le esigenze della santità di base: lo strumento essenziale educativo della chiesa e la chatechesi. Giovanni Paolo II sottolinea che gli uomini handicappati monitorati a causa della loro particolare situazione, nella vita richiedono cure speciali, hanno diritto allo stesso modo dei loro coetanei di conoscere i misteri della fede. La Chiesa cattolica in Polonia ha adottato e confermato le norme generali relative all’accoglienza delle persone disabili nel mondo e nella Chiesa. Il primo principio è quello di trattare un disabile come persona con diritti inalienabili. Questa affermazione deriva dal fatto che un essere umano ha il proprio, unico valore della dignità e della propria autonomia dal momento del concepimento e in ogni fase del suo sviluppo, indipendentemente dal loro stato di benessere fisico, mentale o spirituale. Il secondo principio - strettamente legato allo primo – è che una persona piena di disabilità è un soggetto che ha tutti i diritti, e si dovrebbe quindi agevolare la partecipazione alla società e alla Chiesa. Questo è tutto ciò che deve avvenire ai livelli e nei limiti delle capacità di ogni handicappato. Il terzo principio sottolinea che il livello di fede della società si misura sulla capacita di proteggere i disabili con stima ed amore.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2014, 22, 1
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autowizerunek jako maska
Personal Image as a Mask
Autorzy:
TYLIKOWSKA, Anna `
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047360.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
maska, persona, autoprezentacja, publiczny autowizerunek, rozwój indywidualny, relacje międzyludzkie, kultura
mask, persona, self-presentation, public self-image, personal development, interpersonal relationships, culture
Opis:
Procesy tworzenia i wykorzystywania przez ludzi publicznych autowizerunków są opisywane i wyjaśniane przez teorie autoprezentacji, koncentrujące się na motywach, strategiach i efektywności zachowań mających na celu kierowanie wrażeniem wywieranym na innych ludziach. Teorie te w niewielkim stopniu dotykają głębszych, skomplikowanych mechanizmów psychologicznych, wielorakich, w większości pozaosobowych uwarunkowań oraz dalekosiężnych, także etycznych konsekwencji autowizerunków, jakie ludzie kreują w świecie społecznym. Takie mechanizmy, uwarunkowania i konsekwencje przedstawiają psychologiczne teorie maski, zainicjowane przez Carla Gustava Junga i wciąż rozwijane. Psychologiczne teorie maski, posiadające szerszy zakres niż teorie autoprezentacji, wskazują szerokie spektrum uwarunkowań tworzenia i stosowania masek, definiowanych zwykle jako składnik osobowości reprezentujący „ja” w świecie społecznym. Uwarunkowania te można skategoryzować jako ewolucyjne, egzystencjalne, historyczno-kulturowe, społeczne i indywidualne. W tworzenie i stosowanie maski zaangażowane są specyficzne procesy emocjonalne, motywacyjne i poznawcze. Maska jest narzędziem prezentowania „ja” w świecie zewnętrznym, które zarazem ochrania „ja” i je kształtuje. Jej używanie może mieć różne konsekwencje, które – niezależnie od tego, czy są pozytywne, czy negatywne – mają wymiar etyczny. Do konsekwencji negatywnych należą: niezdolność budowania autentycznych relacji z innymi ludźmi, zahamowanie rozwoju indywidualnego oraz zaburzenia psychiczne. Pozytywne skutki wykorzystywania maski są związane z prorozwojowymi procesami samopoznania i poznawania świata społecznego. Współczesne społeczeństwa masowe wydają się zachęcać ludzi do kreowania takich publicznych autowizerunków, które nie sprzyjają ani indywidualnemu rozwojowi, ani etosowi służącemu budowaniu wspólnego dobra. Kulturowo-społeczne warunki naszych czasów mogą powodować usztywnianie masek, które ludzie wykorzystują, przyczyniając się do obniżania jakości życia osobistego i społecznego. W takich warunkach postulat Junga, wzywającego do rozpoznawania własnej maski, zyskuje dodatkową etyczną moc.
The idea of personal public image that people present to others corresponds with the psychological concept of self-presentation. Theories of self-presentation concentrate on motives, strategies and effectiveness of behaviours aiming to impression management, and partly neglect deeper, complicated psychological mechanisms, mostly non-personal determinants, and far-reaching, also ethical, consequences of the creation and usage of personal image in social world. Descriptions of such mechanisms, determinants, and consequences are offered by theories of a mask or persona that were initiated by Carl Gustav Jung and are still being developed. Psychological theories of a mask, having a broader range of description and explanation than self-presentation theories, indicate and discuss a variety of determinants of constructing and using a mask, usually defined as a part of personality that represents the self in social reality. These determinants can be categorized as evolutional, existential, historical, cultural, social and individual. The creation and usage of a mask is based on specific emotional, motivational and cognitive processes. A mask is an instrument of the presentation of the self in the outer world. It protects the self. It also shapes personal image of one’s self. Wearing a mask may have various consequences, both negative and positive, all of them having an ethical aspect. The most important are: inability to build authentic relationships, inhibition of personal development, and mental disorders. The positive results of wearing a mask are mostly developmental: using a mask supports the processes of acquiring knowledge about one’s individuality and social reality. Contemporary mass societies seem to favour an ethos of creating public self-images that does not encourage developmental changes of a personal mask. Such an ethos may cause rigidness of individual masks, effecting in a low quality of life, both personal and social. In this context, Jung’s postulate to recognize one’s own mask is gaining additional ethical power.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 2 (114); 61-80
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje doktryny actio personalis moritur cum persona w angielskim common law
Autorzy:
Halberda, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641213.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Pursuant to the maxim that actio personalis moritur cum persona, the claims and debts of the party become extinct on the day of its death. That is the reason why in English common law the successors could not sue their predecessor’s debtors; on the other hand, they were protected against the creditors of the deceased. It is difficult to exaggerate the importance of doctrine for the legal relations, especially within the scope of contract law. In the early years (12th–13th centuries) of the functioning of the doctrine nearly all personal actions came into play. However, lawyers began to create more and more exceptions that narrowed the maxim’s impact. As a result, at the beginning of the 17th century (the Pynchon’s case, 1611) the court had in fact transformed the doctrine of actio personalis moritur cum persona into the exception. It is worthwhile to note that the maxim’s history may act as an example of the peculiarity of English law and the domination of its procedural rules. Throughout the centuries the most important reason against the transmission of rights and duties was the practical impossibility of the wager of law’s application. In that case lawyers could only modify rules of evidence. Instead, in England it was decided to treat the claims and debts of the deceased as extinct. As a result, the consequences of the actio personalis moritur cum persona doctrine went much too far.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2010, 3
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczna rozrywka czy nowa retoryka? W stronę współczesnej widoczności medialnej polityków
Political Entertainment or New Rhetoric? Towards Contemporary Media Visibility of Politicians
Autorzy:
Walecka-Rynduch, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459187.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
MediaEgo
MediaPolis,
widoczność medialna
polityczna persona
Andrzej Duda
Pudelek.pl
MediaPolis
media visibility
political persona
Opis:
Numerous variables must be considered in an analysis of paradigms used to create the image of a politician in the contemporary media space. The author aims to describe the changes that have occurred in Poland in this area since the year 2015 (two concurrent election campaigns), associated with a completely new way of perception and thus with a new set of tools used to create the media image of a politician. The discussion is based on an original research category: a politician understood as a MediaEgo who exists in a complex media and political reality termed the MediaPolis. The contents of the Pudelek.pl web portal are discussed to identify the methods used to create the image of one of Polish politicians (who are analyzed by the author in terms of MediaEgo existence), President Andrzej Duda.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2016, 11; 137-151
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U zarania łacińskiego pojęcia osoby (persona). Przyczynek do teologicznego myślenia o osobie
The beginning of the concept of the term persona. A contribution to a theological thinking about a personal being
Autorzy:
Witko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612845.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
osoba
indywidualne istnienie
natura
relacja
person
individual being
nature
relationship
Opis:
The article presents the meaning of the term persona in the Latin literature. The author shows that Boetius’ understanding of this term as individuum or rationalis naturae individua substantia is not sufficient. The author proposes to explore Tertullian’s teaching about the human person. This ancient theologian used the term persona in a Christian sense. Thus he contributed to the development of the Christian vocabulary. We notice that in the Patristic sources there are keys for the theological reflection about the human person in a soteriological aspect; we can better understand the true nature of the human being (or person) in the light of the work of salvation accomplished by Jesus Christ.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 517-528
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sukces spektakli "Persona. Marilyn" i "Wycinka" Krystiana Lupy w Chinach – analiza zjawiska na podstawie relacji organizatorów
The success of Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Wycinka” [Woodcutters] in mainland China: The analysis of the phenomenon based on the organizers’ reports
Autorzy:
Gryszkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664582.pdf
Data publikacji:
2017-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
The research purpose was to examine the success of the Polish stage director Krystian Lupa’s performances presented in mainland China. The content of the study was divided into two separate articles. In the first article “The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Wycinka” [Woodcutters] in mainland China – analysis of the phenomenon based on the organizers’ report”, the main source of research is the interview with Marcin Jacoby, who at that time was the manager of the Asia Project in the Adam Mickiewicz Institute, which is a prime mover of Polish contemporary theatre display in China. Lupa’s performances in China were displayed in Hong Kong at first, but at that time did not achieve any success. While the Chinese people were used to theatre involved in social issues, sated with a constructive image of the world and the place of the individual within society, Polish theatre plays encountered all-encompassing misapprehension. As Polish organisers often mentioned in media, the base for the breakthrough was a collaboration with the director of the newly-created Tianjin Grand Theatre, who invited Kristian Lupa with his “Persona: Marilyn” to continental China for the first time, while at the same time taking care of very good promotion and media coverage. In the first article, all “back room” activities that could contribute to success of  Lupa’s performances in China were included. An unveiling of these arrangements can help the reader understand what constitutes a success of Polish modern theatre in China.
Źródło:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej; 2017, 12; 117-132
2353-8724
Pojawia się w:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sukces spektakli "Persona. Marilyn" i "Wycinka" Krystiana Lupy w Chinach – analiza zjawiska na podstawie recenzji prasowych chińskiej krytyki teatralnej
The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Woodcutters” in mainland China – spectators’ reaction and official reviews
Autorzy:
Gryszkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664576.pdf
Data publikacji:
2018-06-15
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
This publication is the second part of the article entitled “The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances Persona. Marylin and Woodcutters in mainland China”. The second part is an in-depth research of Chinese spectators’ reaction and official reviews. In this part, the writer scrutinises the background of Polish director Krystian Lupa’s performances played in China, namely: the purpose of invitation, accessible knowledge about Kristin Lupa in China, Chinese spectators’ spontaneous reactions (recorded by local TV and noted on unofficial sites), theatrical environment backstage commentaries and official press reviews. Seeking for appropriate data is one of the most difficult issues that the writer had to deal with. A major part of the content was available only via Internet, the ephemeral nature of which was another difficulty in conducting the study. All the content was previously translated into Polish. As the translation was a part of the writer’s examination, it also required valuable input. Through the thesis, the author seeks for the component of the plays that the Chinese press reviewers pinpointed as the most significant, as well as provides a detailed analysis of the differences between interpretations among Polish and Chinese audiences and links them to a particular sensitivity of these two cultures. At the same time, the thesis shows how interdisciplinary theatre can conquer culture conflicts and how meaningful are similar historical experiences.
Źródło:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej; 2018, 13; 63-85
2353-8724
Pojawia się w:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lo sport come un cammino verso il perfezionamento della persona umana
Sport jako droga doskonalenia człowieka
Autorzy:
Pogodzińska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695106.pdf
Data publikacji:
2018-12-12
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
Il contributo del magistero della Chiesa sullo sport inizia agli albori del ‘900 con Pio X. Al centro degli interventi dei Papi sullo sport, che sono oltre 200, c’è sempre l’uomo. Attraverso lo sport, che riguarda la persona umana e in particolare il corpo dell’uomo, si esprime la potenza, la bellezza, la gloria del Signore. Lo sport ha un valore per il corpo ma anche per lo spirito. Attraverso lo sport, l’uomo può crescere come persona. Lo sport ha delle grandi potenzialità: può far riscoprire il senso del sacrificio, il senso dell’impegno, della lealtà. Ma allo stesso tempo presenta anche vari rischi, quali l’ingerenza dell’economia e la ricerca della vittoria ad ogni costo. E’ comunque importante dire che ci sono anche delle grandi risorse per promuovere una crescita integrale della persona umana attraverso lo sport.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 18, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joanna Szczepkowska przerywa spektakl
Joanna Szczepkowska Interrupts the Play
Autorzy:
Waligóra, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889449.pdf
Data publikacji:
2020-10
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Szczepkowska
Lupa
Persona
embarrassing performance
interrupted play
Opis:
The article analyses the events that took place in Warsaw on 13 February 2010 during the premiere of Krystian’s Lupa production of Persona. Ciało Simone (Persona: Simone’s Body). The actress Joanna Szczepkowska, who played one of the main roles, interrupted the performance for a few seconds by doing three things: she stepped in among the spectators, raised her hand in a Hitler salute and bared her buttocks. The article examines the reasons for the actress’s insubordination and then reflects on the meaning of her behaviour and the reactions provoked by it in the theatre community.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 159; 1-38
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Una persona que jo cognoisso". Strategie "ja" autorskiego a topika wstępu w dziełach wybranych autorek francuskiego Średniowiecza
"Une persona que jo cognoisso". Stratégies du narra teur-auteur et les lieux communs des préfaces dans les ceuvres des femmes-écrivains du moyen âge français
Autorzy:
Sakowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322443.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
On a édité jusqu'à présent les textes de plusieurs femmes-écrivains du Moyen Age actives sur le territoire de la France dans les régions parlant les dialectes de la langue d'oїl. Certaines d'entre elles s'exprimaient en latin. Elles ont produit des ouvrages d'hagiographie, des poemes lyriques courtois, des traités parénétiques ainsi que des reuvres mystiques. Dans le présent article, je me propose d'envisager le discours prefaciel de ces auteurs et d'y examiner les moyens de composition et les manières de créer le sujet d'énonciation, en interrogeant tout particulièrement les lieux communs. J'ai analyse les reuvres de huit ecrivains qui sont les suivantes: Liber manualis de Dhuoda (841-843), les Lais de Marie de France (environ 1160-1180), La vie de seinte Catherine de Clemence de Barking (avant 1200), la Vie d'Edouard le confesseur d'une moniale anonyme de Barking (environ 1163-1189), la Vie seinte Audrée de Marie de Chatteris (avant 1285), le Speculum de Marguerite d'Oingt (1289-1294), Le Mirouer des simpies ames aneanties de Marguerite Porete (1285-1295), et enfin Les trois vertus de Christine de Pisan (1405). Ces femmes-écrivains développent diverses strategies du ,je" narratif. Les lieux communs apparaissent chez elles de façon abondante mais sans èxces. Elles n'ont pas toujours recours à celui de la modestie: parfois, elles l'abandonnent en construisant leur préface ainsi que leur image d'auteur avec une grand e confiance en soi. Contrairement à d'autres femmes-écrivains du Moyen Age, elles ne font pas référence à leur sexe. Le corpus envisagé permet de saisir la personnalité de quelques femmes alors meme que I'époque leur accordait rarement le privilège de la parole.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2006, 004; 11-20
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Embrion jest osobą
El embrion es persona
Autorzy:
Dziuba, Andrzej F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663597.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
embrion
embrion jako osoba
embryo
embryo as a person
Opis:
La tecnica ho existente permite hacer con el ser humano casi todo lo que se hace con vegetales y animales, por medio de transplantes, hibridación o clonación. Parece incluso que dentro de poco sera posible dar inicio a nuevas variedades de la especie hu mana. Aqui es necesario remrir a la bioetica y plantear cuestiones vinculadas con la problematica moral que tienen significación en las intervenciones medico-biológicas. En este dominio es fundamental responder a la pregunta G que es el hombre, cual es su destino y su dignidad? La pregunta planteada no se refiere a la cinigia de la celula humana, sino al valor de la persona humana, el valor del ser humano. El embrión <> Es una cuestión fundamental desde el punto de vista ontológico y moral. El ser humano no es, en un principio, individuo, para sólo despues - con el crecimiento, el tiempo y la cultura - llegar a ser persona. Se es persona por el propio hecho de ser uno quien es, y no a titulo de lo que se posee (p.ej. un dia de vida, determinado peso del cuerpo, bienes poseidos). Tampoco el ser persona depende de lo que uno logre ser о del reconocimiento que le confiera la sociedad о un grupo de gente. Tampoco se trata de la autoconciencia, la posibilidad de libre eleccion, incluido el reconocimiento de ello por la familia y la sociedad, etc. Si se supone esto, se abre de par en par la puerta al aborto, la eutanasia, la perseeucion de los retardadas mentales о nacidos con diferenta deformaciones. Par ende, el factor en acto necesario para ser persona no son susu posibilidades, sino su esencia „essere”, el propio acto de existir como individuo personal o persona humana. En consecuencia, lo fundamental aqui consiste en; ≪ due es el hombre en su esencia e inherente dignidad. En ultima instancia, las cuestiones plenteadas conciernen la pregunta si el aima humana es espiritual o sólo vegetativo-sensitiva. Si entonces admitimos que el embrión es persona, tenemos que constatar que desde el principio posee el aima espiritual. Esto tiene significacion para cada etapa de la vida del hombre: embrión, nińo, adulto, anciano. En el ser humano el aima espiritual en el adulto no es tal a causa deldesarrollo fisico о intelectual, del desarollo moral y religioso de la persona, pues el atma espiritual no se recibe con la educación o con prestarle atención, о bien junto con el amor. El alma es espiritual gracias a la constitución óntica del hombre. Por eso, en la persona, о bien el alma es espiritual desde el principio, о -bien nunca llegara a serlo.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1999, 10, 4; 215-225
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksander z Malonne – persona mixta. Wojowniczy biskup na krańcach chrześcijańskiego świata i jego kronikarski portret
Autorzy:
Kotecki, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Aleksander z Malonne
Bernard z Clairvaux
biskupstwo płockie
biskup-wojownik
Chronica Polonorum
De consideratione
Liber ad Milites Templi de laude novae militiae
mistrz Wincenty
persona mixta
Bernard of Clairvaux
Bishopric of Płock
Opis:
Alexander of Malonne – persona mixta: militant bishop at the edges of the Christian world and his historiographical portraitThe narration of the Master Vincentius dedicated to Alexander of Malonne (Chronica Polonorum, bk. III, chaps. 8–9), the bishop of Płock (1129–1156) is undoubtedly the most intriguing evidence addressing the commitment of the Polish medieval bishop in military action. Although such information goes well with other evidence indicating the aristocratic style of this bishop’s ministry resembling those of “courtier” Reichsbischof, Michał Tomaszek has already pointed out that motives as well as the entire construction of Vincentius’s story are the evidence of the chronicler’s reference to some early medieval literary patterns. This analysis makes it even clearer, highlighting however, that the chronicler while creating the portrait of Alexander of Malonne entered the more contemporary discourse on the admissibility limits of bishop’s military activity.The analysis shows that the starting point for the chronicler’s writing were the views of Bernard of Clairvaux stigmatizing all the possibilities of combining the attitudes appropriate for a warrior and a cleric. Vincentius, however, benefited from the “loophole” left by Clairvaux abbot and some canonists, which granted the permission to combine these two responsibilities with the restriction that actions taken by bishop would not cause the destruction of his spiritual perfection or pastoral function, and hence they would not change him into a chimera-monster. Being influenced by the idea of bishop as a persona mixta or gemina persona, the theory assuming the possibility of using two kinds of weapon (two swords) by the Church or even some views of St Bernard stated in his Liber ad Milites Templi de laude novae militiae, Vincentius advocated clearly for the possibility of getting the diocesan involved in the military sphere. The applied strategy aiming at the legitimization of Alexander’s actions, reveals Vincentius’s broad knowledge of arguments defending military prerogatives attributed to episcopacy, and says a lot about the chronicler itself, who did not have to be so ardent supporter of the Church reform as it is quite commonly believed.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2017, 55
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie rozkładu Persona III we wstępnej ocenie ryzyka powodziowego na rzece Odrze w obszarze Malczyc
The using of Person III distribution for initial assessment of flood risk on Odra river
Autorzy:
Kuźmiński, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/591468.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Maksima roczne
Przepływ rzeczny
Rozkład Persona III
Ryzyko powodziowe
Annual maxima
Flood risk
Fluvial floow
Person III distribution
Opis:
Artykuł jest poświęcony zastosowaniu teoretycznych rozkładów wartości ekstremalnych do szacowania ryzyka zagrożenia powodziowego na Dolnym Śląsku. W badaniu zostały wykorzystane maksymalne dobowe przepływy na rzece Odrze zebrane w stacji hydrologicznej w Malczycach w okresie 1971-2013. Z danych tych zostały wyselekcjonowane maksima roczne maksymalnych dobowych przepływów. Na ich podstawie został stworzony ich empiryczny rozkład prawdopodobieństwa, do którego został dopasowany teoretyczny rozkład Persona III. Po statystycznej weryfikacji dopasowania rozkładu teoretycznego do empirycznego został on zastosowany do oszacowania ryzyka zagrożenia powodziowego na badanym terenie.
The article concerns the application Person III distribution to estimate risk of risk flood danger in Lower Silesia. In study maximal daily flow on Odra river were used, that in the hydrological station Malczyce were gathered. From the collected date from period 1971-2013 annual maximum flows were selected. Based on selected maximum they empirical distribution was created, for which theoretical Person III distribution was fitted. After statistical verification of fitting one was used for assessment flood risk on studying area.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2016, 301; 151-163
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’etica nei procedimenti giudiziari
Ethics in judicial proceedings
Autorzy:
Indellicato, Michelle
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046509.pdf
Data publikacji:
2020-10-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
persona
etica
diritto
verità
procedimento giudiziario
person
ethics
law
truth
judicial process
Opis:
L’etica nei procedimenti giudiziari è una tematica di rilevante interesse che da sempre ha acceso il dibattito a livello culturale in generale e a livello etico – giuridico in particolare. Etica e diritto non sono su due piani differenti, bensì sono interconnessi. I procedimenti giudiziari, e gli operatori di diritto in esso coinvolti, non possono prescindere da questa interconnessione e devono essere imparziali, altrimenti ledono la dignità della persona e i suoi diritti fondamentali, come ad esempio il diritto alla verità, alla lealtà, alla giustizia, ad una convivenza democratica e civile per un’ordinata vita sociale e di relazione.
Ethics in judicial proceedings is a topic of considerable interest that has always sparked debate at the cultural level in general and at the ethical – legal level in particular. Ethics and law are not on different levels, but are interconnected. Judicial proceedings and all those involved in law enforcement cannot be separated from this interconnection and must be impartial, otherwise they undermine the dignity of a legal person and his fundamental rights, such as the right to truth, loyalty, justice, and a democratic and civil cohabitation for an orderly social life.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 201-208
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem osoby szafarza sakramentu małżeństwa
II problema di persona del ministro del matrimonio
Autorzy:
Rychlicki, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663735.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
szafarz sakramentu małżeństwa
minister of sacrament of Matrimony
Opis:
Nell’attuale dibattito teologico sulla persona del ministro del sacramento del matrimonio si tratta di capire il senso attribuito all’affermazione, che gli sposi „si conferiscono” il matrimonio. Alla luce della visione personalista dei sacramenti esiste il pericolo di „cosificazione” dei sacramenti, quando si dice della mutua donazione dell'uomo e della donna. II segno sacramentale deve essere inteso in relazione con tutta la realtà della comunione matrimoniale, perchè essa è il segno visibile dell’alleanza di Cristo con la Chiesa. Gli sposi, in forza dei reciproco consenso, partecipano alla grazia sacramentale significata dal rito che li unisce. Perciò loro sono il soggetto del sacramento e anche i suoi ministri. II sacramento però è originariamente l’atto di Cristo e della Chiesa. Perciò la ministerialità degli sposi è da concepire entre il contesta cristologico – ecclesiologico, cioè in dipendenza da Cristo operante nella Chiesa e tramite la Chiesa. Da quando la Chiesa ha definito una forma canonica „ad validitatem” del sacramento del matrimonio, quella non può essere ignorata. In forza di quella forma il sacerdote assistente è incluso all’efficacia dell’atto sacramentale del matrimonio. La sua presenza e la sua azione fanno parte della forma canonica valida per la celebrazione del matrimonio - sacramento. Così sacerdote assistente - anche se non appartiene, in sostanza, al segno sacramentale - entra corne il suo componente. Quindi la sua presenza non può essere ridotta ad un’assistenza solo giuridica.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1999, 10, 4; 125-138
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’approccio agatologico-cristologico al concetto di persona nella riflessione teatrologica-teologica di Hans Urs von Balthasar e di Józef Tischner
The agathological–christological approach to the concept of person in the theatrological-theological thought of Hans Urs von Balthasar and Józef Tischner
Autorzy:
Wołowski, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/571752.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
persona
teodramma
ruolo–missione
maschera-volto
Balthasar
Tischner
person
theodrama
role–mission
mask–face
Opis:
In quest’articolo, presentiamo l’approccio contemporaneo alla comprensione teologica del concetto di persona, formatosi nella corrente del pensiero teodrammatico, rappresentato da H. U. von Balthasar e da J. Tischner. Descriviamo gli aspetti fondamentali antropologici (agatologici–dialogici) e teologici (cristologici– trinitari) caratteristici degli approcci di entrambi gli autori. Prestiamo attenzione particolare ai contributi originali di Balthasar e di Tischner al problema preso in esame, soprattutto per quanto riguarda l’uso della terminologia teatrologica nelle considerazioni riguardanti la descrizione teologica del concetto di persona. L’asse dell’analisi la costituisce il paragone tra due teatrologiche–teologiche analogie chiave, riguardante la nozione di persona introdotte dagli autori su menzionati e concernente, rispettivamente, il rapporto ruolo-missione (Balthasar) e quello di maschera-volto (Tischner).
In this article we present the contemporary approach to the theological understanding of the concept of person according to the theodramatical current of thought represented by H. U. von Balthasar and J. Tischner. We describe the basic anthropological (agathological–dialogical) and teological (christological– trinitological) aspects characteristic for the approach of both authors. We pay a particular attention to the original contribution of Balthasar and Tischner in the analyzed problem, especially as far as the application of theatrological terminology to the considerations regarding the theological notion of person is concerned. The axis of the analysis is the comparison of the two key theatrological–theological analogies regarding the notion of person introduced by the above mentioned authors concerning respectively the relation role–mission (Balthasar) and mask–face (Tischner).
Źródło:
Polonia Sacra; 2019, 23, 1(55); 31-51
1428-5673
Pojawia się w:
Polonia Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La persona e l’insegnamento di Gesù Cristo e l’idea veterotestamentaria della sapienza
Osoba i nauczanie Jezusa Chrystusa a starotestamentowa idea Mądrości
Autorzy:
Pietkiewicz, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695377.pdf
Data publikacji:
2018-12-29
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
Siamo abituati ad osservare la persona e l’insegnamento di Gesù dal punto di vista profetico: in Gesù, vale a dire, si realizzarono tutte la profezie veterotestamentarie. È plausibile affermare che in Lui si siano compiuti anche gli scritti sapienziali dell’Antico Testamento? La Bibbia ebraica usa diversi termini per esprimere l’idea della sapienza, tra questi, i più usati sono quelli con radice ḥkm, che si riferiscono tanto alla sapienza e alle capacità umane quanto alla sapienza che proviene da Dio. Nel corso della storia del pensiero veterotestamentario l’idea della sapienza fu personificata e immaginata come un essere di sesso femminile: una donna giovane che attira l’attenzione dei giovani, una donna vecchia che conosce bene la vita, una sorella, una moglie o una fidanzata. Nei testi biblici si possono notare delle tensioni nell’immagine della sapienza personificata: infatti Essa è contemporaneamente umana e divina, creata ed eterna. Queste tensioni sono l’evidente testimonianza di come gli agiografi intuissero che nella Sapienza Divina c’era molto più di quanto la loro fede monoteistica permettesse loro di esprimere e cioè il mistero della Sapienza Divina che sarà poi rivelato nel Nuovo Testamento: Gesù Cristo che col suo insegnamento, portò alla perfezione la sapienza umana, e nel contempo rivelò se stesso quale vera Sapienza di Dio personificata.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 20, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Application of the Design Thinking Method in Customer Experience Management
Autorzy:
Prorok, Michał
Kosicka, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/11364516.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Lotnictwa
Tematy:
design thinking
customer experience management
customer experience
customer journey map
persona
Opis:
The aim of this paper is to conceptualize Design Thinking and customer experience management (CEM), to situate the use of the Design Thinking method in customer experience management processes and to present its practical application based on a case study from the financial services industry — the trade credit insurer, Euler Hermes Poland, Towarzystwo Ubezpieczeń S.A. This article is an attempt to identify actionable Design Thinking process elements and tools and their intersections with the components of the Customer Experience Management processes.
Źródło:
Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych; 2021, 42, 4; 35-40
2353-8414
Pojawia się w:
Marketing Instytucji Naukowych i Badawczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marlene Dietrich i "The Millionaire Waltz" Queen. Językowo-muzyczne konstrukcje persony w muzyce popularnej
Autorzy:
Gradowski, Mariusz
Konert-Panek, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1186474.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
musicology
persona
popular music
sociophonetics
stylization
Opis:
The paper adopts an interdisciplinary research perspective on popular music on the basis of the song The Millionaire Waltz by Queen. The main focus is placed on the key part of the song: the fragment in which the vocalist, Freddie Mercury, adopts German accent. This fragment is analyzed with reference to the concept of persona, both musical (A.F. Moore) and linguistic – as emphasized in the theory of style-shifting (A. Bell) and the third wave in sociolinguistics (P. Eckert). The analysis concentrates on the problem of the split between the performer, persona and protagonist in the song, as well as the artistic tension between projection and originality. The applied research tools and methods (Praat and Sonic Visualiser programs, as well as formal and auditive analises) lead to the conclusion confirming the popular impression according to which Freddie Mercury imitates Marlene Dietrich in the analyzed song. His performance may be theorized as an example of Referee Design. Yet, some linguistic and musical aspects of this stylization suggest that this interpretation is not unambiguous. The complex character of the persona created by Mercury may be seen as an asset which gives rise to a wide spectrum of meanings (Marlene – German diva – diva), corresponding with Queen’s artistic tropes (stylization, cabaret, operetta, contrast, humor, nostalgia, queer) and maintaining the balance between reproduction and innovation.
Źródło:
Załącznik Kulturoznawczy; 2020, 7; 301-326
2392-2338
Pojawia się w:
Załącznik Kulturoznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Los sustantivos de persona en -nte. El caso de la alternancia -nte/-nta para el femenino
Autorzy:
Ramírez García, Jessica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2079341.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
Tematy:
género
léxico
morfología
sufijos -nte/-nta
sustantivos
Opis:
En cuanto a los sustantivos de persona que terminan en el sufijo -nte, llaman la atención aquellos que presentan alternancia -nte/-nta, pero que, a su vez, son comunes en cuanto al género, como, por ejemplo, presidente/presidenta al lado de el/la presidente, de manera que alternan para el femenino la terminación -nte/-nta (la presidente/la presidenta). Ahora bien, el objetivo de esta investigación consiste, por un lado, en determinar si en el Diccionario académico (2014-2019) se ha producido un incremento de sustantivos de persona en -nte comunes en cuanto al género o con alternancia de género, ya sea por incorporaciones recientes o por cambios producidos en los masculinos en -nte. Y, por otro lado, en recoger información actual sobre los femeninos en -nta que cuentan con sus correspondientes femeninos en -nte, para lo cual se han realizado consultas en el Corpus del Español del Siglo XXI (CORPES XXI). Los resultados obtenidos confirman que sí se ha producido un incremento de este grupo de voces en -nte en el Diccionario, así como que existe un mayor empleo de los sustantivos en -nta en América, respecto de España, con ciertas excepciones.
Źródło:
Itinerarios; 2020, 32; 221-243
1507-7241
Pojawia się w:
Itinerarios
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem antycznej ekfrazy teatralnej. Część I: Postać
The Issue of Ancient Theatrical Ekphrasis. Part I: The Character
Autorzy:
Czerwińska, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/648682.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
ekphrasis
dramatis persona
ancient Greek tragedy
Euripides
Opis:
Ekphrasis is one of the forms that the Greek tragic dramatists used in their plays. From a dramaturgical point of view it was a very important element of play strictly connected with the conventions of the ancient theater. The examples taken from the Euripidean tragedy will be used to demonstrate the ways the ancient Greek tragedians applied ekphrasis in their works. Their review will start with descriptions, which can be conventionally called the ekphrasis of the theatrical “mask”. The term mask is understood here not sensu stricto as a part of actor’s costume, but as having a reference to what it hides. This type of ekphrasis may be found in visually inaccessible to the public of the Greek theater face of dramatis personae that is hidden behind the mask. It concealed facial expressions, so important to understand the action of the drama itself, as well as the role played by the actor. It is impossible to overestimate the importance of this dramaturgical element as a non-verbal means of communication which harmonizes with the text of play and its action and is crucial to perceive the intended meaning of the actors’ words.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2018, 21; 39-57
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dignity of the Human Person
La dignité de la personne humaine
Dignità della persona umana
Autorzy:
Loretan, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25723981.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Roman Catholic Church
Second Vatican Council
Vatican II
human person
freedom
human dignity
human rights
Église catholique romaine
Concile Vatican II
personne humaine
liberté
dignité humaine
droits de l’homme
Chiesa cattolica romana
Concilio Vaticano II
Vaticano II
persona umana
libertà
dignità umana
diritti umani
Opis:
The Vatican II fundamentally changed the ecclesiastical view towards the human person. Especially in Nostra aetate, Gaudium et spes, and Dignitatis humanae it strengthens the dignity of the human person and personal freedom as base for a world with equal rights for all mankind. Therefore, the council qualified discrimination of all kind as against God’s will. These statements have a huge impact on the necessary further development of theology and canon law.
Le concile Vatican II a fondamentalement changé la vision ecclésiastique de la personne humaine. En particulier dans Nostra Aetate, Gaudium et Spes et Dignitatis Humanae, il renforce la dignité de la personne humaine et la liberté personnelle comme bases d’un monde où tous les êtres humains jouissent de droits égaux. Par conséquent, le Concile a qualifié toute forme de discrimination comme étant contraire à la volonté de Dieu. Ces déclarations ont un impact considérable sur le développement nécessaire de la théologie et du droit canonique.
Il Vaticano II ha cambiato radicalmente la visione ecclesiastica nei confronti della persona umana. Soprattutto in Nostra Aetate, Gaudium et Spes e Dignitatis Humanae rafforza la dignità della persona umana e la libertà personale come base per un mondo con uguali diritti per tutta l’umanità. Pertanto, il concilio ha qualificato la discriminazione di ogni tipo come contraria alla volontà di Dio. Queste affermazioni hanno un enorme impatto sul necessario ulteriore sviluppo della teologia e del diritto canonico
Źródło:
Philosophy and Canon Law; 2022, 8, 2; 1-8
2450-4955
2451-2141
Pojawia się w:
Philosophy and Canon Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“Oscillate Wildly”: Morrissey’s art and persona as a continuation of Oscar Wilde’s artistic legacy
Autorzy:
Adamskich, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047635.pdf
Data publikacji:
2020-11-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Oscar Wilde
Morrissey
aestheticism
modernist literature
indie rock
Opis:
The works of Oscar Wilde form a link between late Victorian and modernist literature. His art and wit have continued to exert a great influence on other artists. The art of Morrissey, a legendary poet and singer, may serve as a case in point. Thus, this paper aims at presenting Morrissey’s works and persona as a continuation of Oscar Wilde’s artistic legacy. The article presents their attitude to life and to the process of creation. In view of that, breaking with traditional moral code, the artists’ fascination with beauty, their defense of humanity and all possible freedoms, as well as earnestness of their works, is depicted as the key to the analysis of their art. Thus, the writers’ rebellion against society and modern life, along with propounding aestheticism, will be investigated in this paper
Źródło:
Scripta Neophilologica Posnaniensia; 2020, 20; 249-261
1509-4146
Pojawia się w:
Scripta Neophilologica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walidacja w metrologii agrofizycznej
Validation in metrology of agrophysics
Autorzy:
Bieganowski, A
Persona, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1401763.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Agrofizyki PAN
Tematy:
agrofizyka
metrologia
metrologia agrofizyczna
walidacja
metody pomiarow
agrophysics
metrology
agrophysical metrology
validation
measurement method
Opis:
W pracy przedstawiono zagadnienia związane procedurą walidacyjną metod pomiarowych stosowanych w naukach agrofizycznych. Na poszczególnych etapach procedura ta zawiera w sobie określenie specyficzności, selektywności, wyznaczenia zależności funkcyjnej, dokładności, powtarzalności, odtwarzalności, zakresu, granicy detekcji, granicy oznaczalności, stabilności i niewrażliwości.
The problems of validation of measurement methods in agrophysics are described in this paper, Demonstrate of specificity, selectivity, functional dependence, accuracy, repeatability, reproducibility, limit of detection, limit of quantitation, stability and robustness should be demonstrated during the validation procedure.
Źródło:
Acta Agrophysica; 2000, 38; 15-27
1234-4125
Pojawia się w:
Acta Agrophysica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Black utopian and dystopian technological simulation: Tupac Shakur’s holographic persona at the Coachella Valley Music and Arts Festival
Autorzy:
Whitaker, Roy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828575.pdf
Data publikacji:
2020-07-09
Wydawca:
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Tupac Shakur
Afrofuturism
Technology
Utopia
Dystopia
Opis:
Tupac Shakur’s holographic persona at the Coachella Valley Music and Arts Festival in Indio, California is a point of departure for discussing the Black utopian and dystopian imagery in a future world through technological innovation. In conversation with hip hop studies and critical race theory, Afrofuturism is used as an aesthetic and humanistic methodology to interpret the manner in which Tupac’s posthumous representation complicates ethical, cultural, and theological debates about idealistic and undesirable depictions of Black virtual reality. Understanding Tupac’s routine through an Afrofuture perspective presents a model for assessing perceptions of virtual Black life in the context of a range of social issues, including the perspectives of alternative Black religious futures, resistance of Black artists to White appropriation and altering of Black dead people for the purposes of profit-making. Tupac’s performance underscores the need for broader dialogue, not only on the racial implications of post-human mediations in public space, but also the ideological challenges that Black scholars of future studies face due to larger cultural concerns, especially those of the White hegemony in a hyper-commodified digital age.
Źródło:
Świat i Słowo; 2020, 34, 1; 63-83
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LOS PADRES CAPADOCIOS Y EL CONCEPTO DE PERSONA
CAPPADOCIAN FATHERS AND THE CONCEPT OF PERSON
Autorzy:
Barreto, Luz Marina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507468.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Cappadocian fathers
God
Divine Trinity
person
metaphysics
John Zizioulas
Opis:
The thought of the Cappadocian fathers is linked to the Trinitarian nature of God. They strive for formulating a definition of divine person. The extent of the Cappadocian notion of person covers two other important ideas which refer to being someone: an ability to be in a fraternal relation with others, and a disposition to enter such a relation voluntarily. The Christian idea of divine person also implicates a concept of infinite dignity. The authoress shows that at the grassroots of the Western concept of person, associated with human inalienable rights, there are ceratin metaphysical intuitions.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2013, 2; 53-64
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LA INTERSUBJETIVIDAD EN EL PENSAMIENTO DE KAROL WOJTYLA Y SAN JUAN PABLO II: LA PERSONA ES CAPAZ DE SER PARA EL OTRO
Autorzy:
Rodriguez, Maria de las Mercedes Rosa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/915861.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Opis:
La visión del hombre que presenta Karol Wojtyla es transcendente, la persona no es un ser encerrado en sí mismo, que mira a los otros hombres como una amenza, bien al contrario es un ser relacional, y está constituido originalmente “para” y destinado “a” la comunión con otras personas; la intersubjetividad, ese actuar del hombre junto con otros, en la medida que permite a la persona alcanzar su propio e intrínseco desarrollo, se constituye como un derecho inalienable para la persona. Sin embargo, la relación de la persona con el otro está dada de forma potencial, y aún siendo necesaria, sólo se realiza en diálogo y en partcipación. Esta relación entre personas considerada como un derecho natural en el pensamientofilosófico de Karol Wojtyla, la encontramos igualmente formulada en el magisterio de San Juan Pablo II, donde la dignidad de la persona se expresará en términos de intersubjetividad.
Źródło:
Review of European and Comparative Law; 2016, 26-27, 3-4; 151-167
2545-384X
Pojawia się w:
Review of European and Comparative Law
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy bezosobowa tożsamość jest możliwa? O „zdemaskowanej” idei osoby Giorgio Agambena
Autorzy:
Wincław, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647259.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
person
mask
Agamben
Hobbes
Boetius
identity
subject
individual
osoba
maska
Boecjusz
tożsamość
podmiot
persona
indywiduum
Opis:
“Person” is a very old concept, which is strongly embedded in philosophy. It has come a long way in its semantic development and, according to Giorgio Agamben, whose views will be presented in this article, some of these periods are still alive in the influence of this concept. The Italian philosopher strives to prove that it is not a mere dictionary term, but a concept that has an almost performative power. In this article, the author tries to trace back, following Agamben’s views, the many contexts to which the term owes its existence (ancient philosophy, theatre, Christianity, Roman law, the early modern period), and especially the original meaning of the word ‘person’, that is, ‘mask’, which remains with it in close affinity, if not being identical to it. Finally, the author tries to outline in a few words the still vague yet rather obscure Agamben’s project, namely a philosophy that builds identity based on categories other than “person”.
„Osoba” to pojęcie bardzo stare i silnie osadzone w filozofii. Przemierzyło ono długą drogę semantycznego rozwoju i – jak twierdzi Giorgio Agamben, którego poglądy w tym artykule autor pragnie zreferować – niektóre z tych okresów wciąż w oddziaływaniu tego pojęcia są żywe. Włoski filozof próbuje dowodzić, że nie jest to zwykły słownikowy termin, lecz pojęcie o niemal performatywnej mocy. W niniejszym artykule autor próbuje prześledzić za Agambenem liczne konteksty, którym to pojęcie zawdzięcza swoje istnienie (filozofia starożytna, teatr, chrześcijaństwo, prawo rzymskie, nowożytność), a szczególnie pierwotne znaczenie słowa ‘osoba’, tj. ‘maska’, które pozostaje z nim w bliskim pokrewieństwie, jeśli nie jest z nim tożsame. Na koniec autor próbuje w kilku słowach nakreślić mglisty jeszcze i dość niejasny projekt Agambena – filozofii, która tożsamość buduje w oparciu o inne niż „osoba” kategorie.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2017, 42, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tra filosofia e teologia: l’aspetto “negativo” del concetto di persona alla luce della definizione di calcedonia e alcune sue ricadute antropologiche
Between philosophy and theology: the “negative” approach to the concept of person in the light of the chalcedonian definition and its anthropological consequences
Autorzy:
Calore, Giacomo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2148272.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
philosophy
person
Chalcedon
two-level ontology
filosofia
persona
Calcedonia
ontologia a due livelli
filozofia
osoba
ontologia dwupoziomowa
Opis:
La Costituzione conciliare Gaudium et spes indica chiaramente dove si devono ricercare le risposte a tutte le domande sull’uomo: nella Parola incarnata, in Gesù Cristo, “nuovo Adamo” (n. 22). La stessa Costituzione rimanda in questo punto ai concili che approfondirono proprio il mistero di Cristo, tra cui il Concilio di Calcedonia (451), mettendo così in risalto il signi¬ficato antropologico della sua famosa definizione di fede. Sulla base quindi delle analisi in particolare di Alois Grillmeier e di Adrian Magdici, l’articolo affronta l’odierna difficoltà della filosofia nella definizione di persona e in risposta presenta la sua distinzione cristologica dal concetto di natura introdotta a Calcedonia (persona non è natura: ontologia a due livelli), per trarre da questa sua “negativa” concezione alcune conseguenze antropologiche importanti per la nostra odierna civiltà occidentale – chiamata “antropocentrica” proprio per aver assimilato la centralità della persona dal cristianesimo.
Konstytucja soborowa Gaudium et spes naucza wyraźnie, gdzie należy poszukiwać odpowiedzi na wszystkie pytania o człowieka: w Słowie wcielonym, w Jezusie Chrystusie, „nowym Adamie” (nr 22). Ta sama Konstytucja odnosi się w tym punkcie do soborów, które właśnie zgłębiły tajemnicę Chrystusa, w tym i do Soboru Chalcedońskiego (451 r.), wskazując tym samym na antropologiczne znaczenie jego słynnej definicji wiary. Na podstawie analizy Aloisa Grillmeiera oraz Adriana Măgdici niniejszy artykuł omawia dzisiejsze trudności filozoficzne w definicji osoby, i w odpowiedzi na to przedstawia jej chrystologiczne odróżnienie od pojęcia natury, wprowadzone w Chalcedonie (osoba nie jest naturą: ontologia dwupozio¬mowa), aby wyciągać z jej „negatywnego” pojmowania niektóre antropologiczne wnioski ważne dla naszej dzisiejszej cywilizacji zachodniej. Ona to cieszy się mianem „antropocentrycznej”, właśnie dlatego że przyswoiła osobę i jej centralne znaczenie od chrześcijaństwa.
The Gaudium et spes constitution teaches where the answer to all the questions about man is to be sought: in the Incarnate Word, in Jesus Christ, “the new Adam” (No. 22). The Constitution relates here to the councils which explored the mystery of Christ, including the Council of Chalcedon (451), thus indicating anthropological meaning of its definition of faith. This article, based on analyses of Alois Grillmeier and Adrian Măgdici, discusses modern philosophical issues in the definition of person and, as a solution, proposes its Christological distinction from the concept of nature introduced by the Chalcedon (person is not nature: two-level ontology) to draw from its “negative” approach certain anthropological conclusions, important for our modern Western civilization called “anthropocentric” precisely because it incorporated person and its key status from Christianity.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2022, 29; 71-85
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sakramentalność małżeństwa w relacji do ludzkiej egzystencji
The Sacramentality of Marriage in Relation to Human Existence
Autorzy:
Parzych-Blakiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1601629.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sakrament małżeństwa
ewangeliczny etos
egzystencja Jezusa
małżeństwo chrześcijańskie
in Persona Christi
in Persona Ecclesiae
the Sacrament of Marriage
the evagelical ethos
the existence of Jesus
the Christian marriage
Opis:
Artykuł odpowiada na pytanie o specyfikę urzeczywistniania się egzystencji Jezusa w życiu małżonków sakramentalnych. Sakrament małżeństwa tworzy nową komórkę wspólnoty eklezjalnej. Małżonkowie sakramentalni wdrażają w swoje życie naukę Jezusa przez naśladowanie Jego etosu miłości. Dlatego zasadne jest stwierdzenie, że konkretyzacja egzystencji Jezusa w życiu małżonków sakramentalnych jest działaniem „in Persona Ecclesiae”.
The article answers the question for the specificity of the coming true of the existence of Jesus in the life of sacramental spouses. The sacrament of matrimony creates a new cell in the ecclesial community. The sacramental couple initiate into their own life Christ learning through the imitation of His love ethos. Therefore, it’s reasonable to conclude that the concretisation of Jesus’ existence in the sacramental-spouses’ life is “in persona Ecclesiae”.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 47-63
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba i głos: postać w najnowszym polskim dramacie
A Persona and a Voice – Dramatic Character in Recent Polish Drama
Autorzy:
Wąchocka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/510847.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
contemporary Polish drama character
identity crisis
voice
choir
Opis:
The disintegration of character in recent Polish drama is closely related to identity crisis and the ensuing negation of the basis and integrity of one's sense of self. A character can hardly be analysed as a person – more often than not, it resembles a linguistic or textual entity rather than a human being. The persona is replaced by a voice or a polyphonic collective body – a choir. In the dramatic works of contemporary Polish playwrights such as M. Ko-terski, M. Bieliński, M. Modzelewski, L. Amejko or D. Masłowska these forms can be real-ized as either a fragmented subject split into aspects that cannot be reconciled, or as the subject's external reality, which they perceive as fragmented, incomprehensible and hostile.
Źródło:
Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 27-42
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:
Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The contemporary multi-layered cybersecurity landscape and emerging nano-threats. An overview
Współczesny wielowarstwowy krajobraz cyberbezpieczeństwa i pojawiające się nano-zagrożenia. Przegląd
Autorzy:
Olszewski, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16539466.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Opolski
Tematy:
cyberspace
persona
cyberpersona
layers
cyberwar
adversary
Opis:
Presented article attempts to identify the key node located in the three-tier model of cyberspace, the node which is characterized by the greatest potential impact on the other elements essential for the functioning of the whole network, especially in the security context. Based on the network analysis, it was proposed to place the ‘persona’ in the center of interest, in other words the human factor. In this way – regardless of the future direction of the further development of artificial intelligence – an individual adversary is able to dispose the historically unprecedented ability to put an impact on the critical and – potentially – military infrastructure of the state. Thus, individual digitally-skilled person is capable of destabilizing the post-industrial society not only in the context of network/computer security, but also physical security (through the cyber-physical systems).
Źródło:
Studia Krytyczne/ Critical Studies; 2021, 10; 63-72
2450-9078
Pojawia się w:
Studia Krytyczne/ Critical Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Knowledge and Agency. The Case of Claes Rålamb and the Swedish Embassy to Istanbul, 1657–58
Autorzy:
Forss, Charlotta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036083.pdf
Data publikacji:
2022-01-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
History of knowledge
Ottoman Empire
Swedish Empire
agency
diplomatic persona
travel writing
Opis:
This article explores the interplay between knowledge and agency in early modern diplomacy. Focusing on the power dynamics of early modern empire through a case study of a Swedish embassy to the Ottoman Empire in 1657–58, the article shows how agency and knowledge interlinked throughout the diplomatic mission. At the centre of the study is Claes Rålamb, a Swedish nobleman who was sent to Istanbul to secure an alliance between Sweden and the Ottoman vassal state Transylvania. Rålamb’s journey to, and stay in, Istanbul was framed by global political developments, yet, it was also directly influenced by local customs and personal connections. In particular, Rålamb’s ability to act as an agent of the Swedish Empire was shaped by the difficulties of attaining reliable information. Moreover, the framework within which he was able to act changed between different stages of the journey. This makes the intersection between knowledge and agency a fruitful focal point for examining early modern empire, going beyond traditional national frameworks and categories of actors. Rålamb was sent out as an envoy of the Swedish empire, yet the meaning of that position changed constantly.
Źródło:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies; 2022, 5; 133-158
2545-1685
2545-1693
Pojawia się w:
Legatio: The Journal for Renaissance and Early Modern Diplomatic Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:
The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
El personalismo de Karol Wojtyla: persona, prójimo, comunidad, sociedad
Autorzy:
Burgos Velasco, Juan Manuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969873.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Karol Wojtyla/Juan Pablo II
personalismo
filosofía social
participación
comunidad
karol wojtyła/jan paweł ii
personalizm
filozofia społeczna
partycypacja
wspólnota
Opis:
PROPÓSITO CIENTÍFICO: Este texto presenta una visión sintética del personalismo de Karol Wojtyla/ Juan Pablo II poniendo especial énfasis en los aspectos sociopolíticos. PROBLEMA Y MÉTODOS DE INVESTIGACIÓN: La posición teórica de Karol Wojtyla/Juan Pablo II no es sencilla de establecer porque sufrió una evolución intelectual importante que, si no se tiene en cuenta, puede llevar a conclusiones erróneas sobre su pensamiento. Por ello, seguiremos un itinerario cronológico mostrando cómo a partir de sus influencias intelectuales originales, el tomismo y la fenomenología, elaboró progresivamente su propuesta original e integradora de filosofía personalista. PROCESO DE ARGUMENTACIÓN: Establecidos estos principios se muestran los rasgos principales de su propuesta personalista: 1) su contribución a la renovación de la ética a través de la denominada escuela ética de Lublin; 2) su elaboración de una original perspectiva sobre la ética sexual en Amor y responsabilidad; 3) algunas claves antropológicas de su obra maestra Persona y acción. Y, 4) sus propuestas en el ámbito sociopolítico, que se presentan a través de cuatro perspectivas: la participación como construcción de la persona en la acción social; su peculiar teorización de la relación persona‑sociedad; su propuesto sobre el bien común y los sistemas prójimo y comunidad. RESULTADOS DEL ANÁLISIS CIENTÍFICO: El análisis muestra que Karol Wojtyla ha sido capaz de desarrollar un personalismo original y potente a partir de sus premisas tomistas y fenomenológicas. Y, basado en esa original filosofía ha desarrollado también una perspectiva socio‑política original. Esta perspectiva es visible, entre otros aspectos, en su concepto de participación, la noción de bien común construida mediante la inclusión de una dimensión subjetiva; la tesis según la cual colectivismos e individualismos comparten la misma antropología y la primacía que otorga al sistema prójimo sobre el sistema comunidad en la estructuración de las relaciones sociales. CONCLUSIONES, INNOVACIONES, RECOMENDACIONES: Estos rasgos originales han sido estudiados en algunas investigaciones como las de Sánchez (2015) y Lozano (2016), pero todavía está pendiente un estudio en profundidad de esta aspecto de su pensamiento.
Źródło:
Horyzonty Polityki; 2016, 7, 19; 11-33
2082-5897
Pojawia się w:
Horyzonty Polityki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota teatru
The Essence of the Theatre
Autorzy:
Kaczmarek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807434.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
dramat
antropologia teatru
relacja
teodramatyka
persona
personalizm
osoba
aktor
rola
scena
theatre
drama
theatre anthropology
relationship
theo-drama
personalism
person
actor
role
scene
Opis:
Autor artykułu wychodząc z założenia, że teatr już w starożytnej Grecji był związany ze współuczestnictwem osób tworzących społeczność polis, postuluje by także we współczesnym spojrzeniu na teatr uwzględnić koncepcję człowieka, który tworzy teatr i który do niego przychodzi. Relacyjny wymiar teatru istnieje od starożytności, gdy był on związany z polityczną i religijną funkcją jednoczącą społeczeństwo,  aż do współczesnej koncepcji teatru,  jako sztuki autonomicznej. Najważniejsza konsekwencja wynikającą z tego zestawienia (teatr i antropologia) ukazuje sztukę teatru jako miejsce formowania się koncepcji świata jako spektaklu (propozycje H. U. von Balthasara i H. Gouhier’a, J. Tischnera, A. Krąpca). Widz może odnaleźć na scenie metaforyczny obraz własnego życia, ogólny los człowieka jako istoty tragicznej, rozpiętej między życiem a śmiercią. Niezależnie od rodzaju realizowanego na scenie dzieła (komedia, tragedia, farsa) istotą teatru jest zawsze relacja między aktorem i widzem. Autor wskazuje także na genezę powstania teatru, pojęcie aktora, gry, roli, sceny oraz udziału widza. Ponieważ teatr jako sztuka nie ma utrwalonej formy, realizuje się w konkretnym czasie realizacji spektaklu (in statu nascendi), wymaga dlatego obecności odbiorcy w całym procesie swego trwania. Jest z tego powodu sztuką w swej istocie personalistyczną. Spektakl, o ile nie jest odbierany w kategoriach osobowych, przestaje być teatrem, a staje się widowiskiem pozbawionym relacji osobowych.
The author of the article, assuming that the theatre, already in Ancient Greece, was connected with co-participation of persons constituting the community of polis, calls for equal recognition of the idea of man, who creates the theatre and who visits it, in the contemporary outlook upon the theatre.     The relational dimension of the theatre has existed since antiquity when it was strictly connected with a political and religious function uniting the community and reached the point of contemporary perception of the theatre as an independent art. The most crucial outcome resulting from the combination (theatre and anthropology) shows the art of theatre as a place of forming the conception of the world as a performance (suggestions of H.U. von Balthasar and of H. Gouhier, of J. Tischner, of A. Krąpiec). On the stage, theatre audience can find a metaphorical image of his or her life, of general fate of a man portrayed as a tragic being, suspended between life and death. Independently of the kind of performance given on the stage (comedy, tragedy, farce), a relation between the actor and theatre audience is a clue issue of the theatre. The author also shows the genesis of theatre formation, outlines the notion of the actor, stage acting, theatre roles, scenes and of theatre audience participation. Because the theatre as an art form does not have a stiff pattern, it acquires its shape at a concrete point of time during the stage performance (in statu nascendi). Therefore it requires the presence of theatre audience throughout the whole time of its duration. Because of that aspect, it is fundamentally personalistic at its roots. If a stage performance is not viewed on the grounds of personalistic categories, it stops being called the theatre and turns into a show devoid of personalistic relationships.  
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2011, 2; 89-107
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legami capaci di futuro: dalle basi intersoggettive dello sviluppo della persona all’esperienza dello “stare” in relazione. Attaccamento, fiducia, desiderio e cura nei rapporti interpersonali
Autorzy:
Lerda, Gian Sandro
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781400.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
ties
attachment
trust
desire
care
Opis:
Many conceptual analyses of the structure and mode of operation of the contemporary society outline a worrying and discouraging framework. They describe the decadence of values and they depict a world populated with individuals who are narcissistically self-oriented, looking for the satisfaction of their own desires, unable to desire, build and keep stable, continual and deep relations and affects. Nevertheless, recent psychological research, supported by the evidence of neuroscientific research, has evidenced that the origins of the psychic development of the individual are connected to the domain of the relational experience. New-borns become persons in and thanks to the context of relations where they live and grown up. Thus, relations are an essential feature and a fundamental and peculiar experience for the human being. This is evident if we try to analyse aspects and dimensions, such as attachment, trust, desire and care. Attachment allows not only the survival but also the internalization of relational patterns which are necessary for life. The trust experience in the primal relations allows the vital energy to be addressed towards the world and to build ties thanks to the experience of faith in the other. Experimenting satisfaction and frustration, possibility and limits in the interpersonal relations fosters the development of desire and of the capability of wait, renounce, choice, care, as well as the necessity/opportunity of recognizing/knowing the other. Feeling himself or herself understood by a caring other prepares the ground for the experience of personal safety and thanks to some special pedagogical reinforcements, it opens to the possibility of taking care of someone else, in a structure of mutual exchanges and material, affective and spiritual support which is necessary for any human being. Significant socio-cultural changes occurred in the last decades have influenced those fundamental experiences and contributed to produce new relational styles and models which are characterised by precariousness and discontinuity. It is thus of primary importance to promote and sustain a reflection and education on these themes with the aim of fostering our needs and relations, whose expression is essential for the wellness and selfrealization of individuals and communities. And this is not only in order to achieve a harmonic development of growing-up subjects but even for adults who want to fully accomplish their life and the related needs of sharing, intimacy and generativity. These results have to be achieved by taking into consideration the peculiarity of modern life and by searching for creative solutions thanks to which, at least partially, we can try to combine the new claims with the essential experience of “being” in a relation.
Źródło:
Ethics in Progress; 2017, 8, 1; 174-196
2084-9257
Pojawia się w:
Ethics in Progress
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posłannictwo rodziny w formacji osoby ludzkiej i społeczeństwa
La missione della famiglia nella formazione della persona umana e della società
Autorzy:
Rychlicki, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1203415.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
kobieta
Kościół
małżeństwo
mężczyzna
państwo
rodzina
Chiesa
famiglia
femmina
matrimonio
Stato
uomo
Opis:
Refleksja nad misją rodziny w procesie formowania osoby i społeczeństwa staje się aktualna w kontekście kulturowych i ideologicznych niebezpieczeństw naszych czasów, które wpływają na naturę i fundamentalną tożsamość tych instytucji, których podstawą jest rodzina, oparta na małżeństwie. Poprzez pewne hasła – solidarność, demokracja, tolerancja i równość – które nabrały siły przekonywania w politycznej propagandzie i reklamie, zauważalna jest tendencja do zmiany tożsamości małżeństwa i rodziny, które są dwiema instytucjami ściśle ze sobą związanymi i ze swej natury ukierunkowanymi na cel, jakim jest dobro osoby i społeczeństwa. Zagrożenia te są sprzeczne z prawem naturalnym oraz zobowiązaniami rodziny i małżeństwa, zmierzającymi do formacji osób z nich się wywodzących. Chrześcijaństwo wyprowadza prawdę o roli małżeństwa i rodziny z doktryny obecnej w Piśmie Świętym. Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę oraz powierzył im funkcję przekazywania nowego życia i jego rozwoju fizycznego i duchowego. Dlatego żadna próba zmiany charakteru małżeństwa i rodziny nie może być akceptowana w świetle prawa naturalnego i prawa Stwórcy. Tylko wzajemna współpraca między instytucjami świeckimi i kościelnymi na rzecz rozwoju rodziny i życia ludzkiego może służyć dojrzałości społecznej i formacji osób oraz może stworzyć klimat pokoju i umocnić prestiż państwa.
La riflessione sulla missione della famiglia nel processo formativo della persona e della società diventa attuale nel contesto dei pericoli culturali e ideologici del nostro tempo, che colpiscono la natura e l’identità fondamentale di quelle istituzioni che hanno come base la famiglia fondata sul matrimonio. Mediante certi slogan – solidarietà, democrazia, tolleranza e parità – divenuti suggestivi e fortemente persuasivi nella propaganda politica e nella pubblicità, si tende a cambiare l'identità del matrimonio e della famiglia che sono due istituzioni strettamente legati fra loro e, per propria natura destinati ad avere come obiettivo il bene della persona e della società. Questi pericoli vanno contro la legge naturale e contro gli obblighi della famiglia e del matrimonio, diretti alla formazione delle persone da loro discendenti. Il cristianesimo deduce la verità del ruolo del matrimonio e della famiglia dalla dottrina presente nella Sacra Scrittura. Dio ha creato l’uomo come maschio e femmina e ha affidato loro la funzione di trasmettere nuova vita e il suo sviluppo sia fisico che spirituale. Perciò ogni tentativo di cambiare la natura del matrimonio e della famiglia non deve essere accettato alla luce del diritto naturale e della legge del Creatore. Solo la reciproca collaborazione tra le istituzioni laiche e quelle ecclesiastiche per lo sviluppo della famiglia e della vita umana può servire alla maturità sociale e alla formazione delle persone, e può creare un clima di pace ed un rafforzamento del prestigio dello Stato.
Źródło:
Studia nad Rodziną; 2019, 23, 1(51); 25-42
1429-2416
Pojawia się w:
Studia nad Rodziną
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Una Persona in tre Persone. La teologia trinitaria in Sergej Bulgakov
Autorzy:
Kowalczyk, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1368701.pdf
Data publikacji:
2021-06-24
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Bulgakov
Trójca
absolutna Osoba
Osoby Boskie
ontologia miłości
natura boska
sofiologia
Trinity
absolute Person
Divine Persons
ontology of love
divine nature
sophiology
Opis:
Teologia trynitarna Sergieja Bułhakowa jest w gruncie rzeczy rozwinięciem dwóch biblijnych stwierdzeń: „Bóg jest Duchem” i „Bóg jest miłością”. Bycie Duchem, i to Duchem absolutnym, oznacza, że Bóg jest absolutnym Ja, absolutną Osobą. A skoro tak, to Bóg ma w sobie także Ty, On, My, Wy. Ja nie może bowiem istnieć bez Ty. Objawienie dane nam w Jezusie Chrystusie pozwala powiedzieć, że owa pełnia relacji realizuje się między Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Stąd dla Bułhakowa Bóg jest Ja w trzech Ja czy też Osobą w trzech Osobach. Innymi słowy, Bóg jest Duchem absolutnym trój-hipostatycznym. Nasz autor przeciwstawia się tradycji, która wyprowadza doktrynę o Trójcy z pochodzeń wewnątrztrynitarnych rozumianych przyczynowo. W konsekwencji odrzuca koncepcję Boga Ojca jako odwiecznej przyczyny Syna i Ducha. Monarchia Ojca nie polega na byciu pierwszą przyczyną, ale na samoobjawianiu się w dwóch innych Hipostazach. Drugie stwierdzenie, tj. „Bóg jest miłością”, Bułhakow rozumie jako przede wszystkim ontologiczne, to znaczy wyrażające wewnętrzne życie Trójcy. Ponadto formułuje aksjomat ontologii miłości: nie ma miłości bez ofiary (kenozy) i nie ma miłości bez radości (błogosławieństwa). Także miłość w Bogu jest kenotyczna. Każda Osoba umniejsza siebie, aby dać „przestrzeń” innym Osobom. Jednocześnie kenoza jest przezwyciężana w radości odnalezienia siebie w jedności z innymi Osobami. Kenotyczne relacje między Boskimi Hipostazami mają swoją treść, zawartość, czyli to, co nazywamy Bożą naturą, życiem intratrynitarnym. Boska natura nie jest – podkreśla Bułhakow – jakąś statyczną wielkością, w której partycypują Osoby Boskie, ale jednym, trójhipostatcznym życiem, polegającym na manifestowaniu się Ojca, Syna i Ducha w wewnętrznym Bożym życiu (Sofia niestworzona) i na manifestowaniu się w nie-Bogu, czyli w stworzeniu (Sofia stworzona). Ta sofiologiczna perspektywa zmierza ku pokazaniu, że Trójca Przenajświętsza istnieje nie tylko w swej transcendencji, ale także w świecie i w człowieku, natomiast stworzenie istnieje nie obok Boga, ale w Bogu (panenteizm).
The trinitarian theology of Sergei Bulgakov is in fact an extension of two biblical statements: „God is Spirit” and „God is love”. To be Spirit, and to be absolute Spirit, means that God is the absolute I, the absolute Person. And if so, then God also has you, him, us, the plural you. I cannot exist without you. The revelation given to us in Jesus Christ allows us to say that this full relationship is realized between the Father, the Son and the Holy Spirit. Hence, for Bulgakov, God is I in three selves, or a person in three persons. In other words, God is an absolute tri-hypostatic Spirit. The author is opposed to the tradition that derives the doctrine of the Trinity from causal intra-Trinitarian origins. Consequently, he rejects the concept of God the Father as the eternal cause of the Son and the Spirit. The Father’s monarchy is not in being the first cause but in self-revelation in two other Hypostases. Bulgakov understands the second statement, i.e., „God is love,” as primarily ontological, that is, expressing the inner life of the Trinity. Moreover, he formulates the axiom of the ontology of love: There is no love without sacrifice (kenosis) and there is no love without joy (blessing). Also, love in God is kenotic. Each Person diminishes themselves in order to give „space” to other Persons. At the same time, kenosis is overcome in the joy of finding oneself in union with other Persons. The kenotic relations between the Divine Hypostases have their content, that is God’s nature, an intratrinitarian life. The divine nature is not – emphasizes Bulgakov – some static greatness in which the Divine Persons participate, but one, three-hypostatic life, consisting in the manifestation of the Father, Son and Spirit in God’s inner life (un-created Sophia) and in manifesting itself non-God, that is in creation (Sophia created). This sophiological perspective aims to show that the Holy Trinity exists not only in its transcendence, but also in the world and in the human being, while creation exists not next to God, but in God (panentheism).
Źródło:
Studia Bobolanum; 2021, 32, 1; 173-191
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem urzeczywistniania się osoby w czynie w personalistycznej filozofii wychowania Karola Wojtyły-Jana Pawła II
Il problema di realizzarsi della persona nell’atto nella filosofía personalistica dell’educazione di Karol Wojtyła-Giovanni Paolo II
Autorzy:
Chrobak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/495395.pdf
Data publikacji:
1999-06-30
Wydawca:
Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
Źródło:
Seminare. Poszukiwania naukowe; 1999, 15; 103-113
1232-8766
Pojawia się w:
Seminare. Poszukiwania naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-50 z 90

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies