Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "persona" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 89
Tytuł:
Insight into Bergman’s Persona
Autorzy:
Danielewicz, Albert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/704426.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Persona
identity
existentialism
Bergman
Opis:
The aim of the article is to discuss Ingmar Bergman’s film Persona in a philosophical context and analyze the problem of the identity of the main characters. During the analysis, elements of existential thought and Sartre's philosophy were used. The psychological and philosophical layer of the film combines the common theme of broadly understood existence. The focus was on the identity problems of the main characters of the film and the linguistic layer in the context of the interpersonal conflict.
Źródło:
Nauka; 2019, 1
1231-8515
Pojawia się w:
Nauka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona (non) grata. Czy muzyka absolutna potrzebuje narratora?
Persona (non) grata. Does the absolute music need a narrator?
Autorzy:
Chęćka-Gotkowicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/522000.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Muzyczna im. Stanisława Moniuszki w Gdańsku
Tematy:
music alone
persona
narration
Opis:
Some narrative interpreters of absolute music canon — as Jenefer Robinson or Edward T. Cone — tend to perceive it as the symbolic utterance of a virtual musical character. This character, called musical persona, is supposed to have the ability to sustain listener’s interest as characters in literary fi ction do. The explanation for the fact that the piece of music is „powerfully moving” is that it depicts a „musical persona’s psychological drama”. In my paper I want to concentrate on Jenefer Robinson’s infl uential book Deeper than Reason and her conception of musical persona which seems to be highly controversial.
Źródło:
Aspekty Muzyki; 2013, 3; 11-25
2082-6044
Pojawia się w:
Aspekty Muzyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasada reprezentacji zawarta w formule in persona Christi agere
The Role of Representation in in persona Christi agere Formula
Autorzy:
Dańczak, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/559384.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
in persona Christi
kapłaństwo
mężczyźni
prezbiter
reprezentacja
sakrament
men
presbyter
priesthood
representation
sacrament
Opis:
Formuła in persona Christi wyraża zasadę reprezentacji Chrystusa‑Głowy przez kapłana wobec wspólnoty Kościoła. Jest ona wspólna zarówno dla rozumienia episkopatu jak i prezbiteratu i jako taka przyczynia się w kontekście współczesnej dyskusji nad tożsamością poszczególnych stopni święceń do zaakcentowania tradycyjnego rozumienia kapłaństwa w teologii katolickiej, które wiązane jest ze sprawowaniem liturgii jako uobecnianiem uwielbionego Chrystusa. Zasada reprezentacji od starożytności chrześcijańskiej ujmowana była w głębokim powiązaniu z ogólną tożsamością celebransa‑kapłana. Wyraża się to w całościowym rozumieniu natury sakramentu święceń oraz m.in. w przekonaniu o możliwości dopuszczania do prezbiteratu wyłącznie mężczyzn.
By virtue of the sacramental consecration which the priest receives, he is conformed to Christ the Priest, in such a way that he can act in the Person of Christ the Head. The ordained priest acts in persona Christi. The priest does not simply become a functionary and the consecration does not set him apart to simply perform certain tasks in the Church. The sacraments are signs related to the events of salvation. The person who is ordained enters into the constitution of the sacramental sign: the priest is a sign of Christ in His relation to the Church. The theological argumentation also appeals to the complementarity of the sexes. Given the sacramental nature of the priesthood the one who acts not only by the power but also in the person of Christ should be a man. The “natural resemblance” of gender has sacramental significance, especially in the Eucharist, the mystery of the New Covenant. The priest is a man because he is a sacramental sign of Jesus Christ, who was and remains a man, in his Covenant relationship to the Church as her Head and Bridegroom. This sacramental symbolism makes both the ministry of Christ and the Church’s dependence on Christ visible.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2010, 26; 27-42
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona liryczna w wierszach Cypriana Norwida i Emily Dickinson
Autorzy:
Karol, Samsel,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/897124.pdf
Data publikacji:
2018-05-25
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Cyprian Norwid
Emily Dickinson
Roman Jakobson
Charles Baudelaire
lyrical persona
poetic function
Opis:
The study is devoted to personological analysis of the one-hundred-poem collection entitled Vade-mecum by Cyprian Norwid in the light of advanced and, above all, multidimensional research on the personology of the subject of creative activities of Emily Dickinson’s poems. Based to a large extent on Robert Weisbuch’s complex terminology from the canonical volume Emily Dickinson’s Poetry, using his typology of lyrical personas, the researcher on Norwid gains important, additional comparative literature tool allowing, e.g. the juxtaposition alongside each other of the types of poetry written by Norwid, Dickinson and Baudelaire (Norwid’s and Dickinson’s lyrical persona is – it seems – a mixture of a “wounded dialectician” and “engaging sufferer”, Baudelaire’s persona is, in turn, the marriage of features of an “engaging sufferer” and “withdrawn bard”). This is how the premodernist “theatre of personas” is created, the stronger that – which I am trying to emphasize in this text – despite appearances, it is possible to find similarities in the poetic language between the works of Norwid and Dickinson. In the same way, Norwid and Dickinson – in order to build their lyric – use a poetic function in the Jakobsonian sense: on the one hand, they strengthen and intensify its impact, on the other hand, they use it to “cover up” the phenomenon of linguistic disintegration of the world for which Modernist lyric poetry served in a special way as a detector, a kind of litmus paper.
Źródło:
Przegląd Humanistyczny; 2017, 61(4 (459)); 93-101
0033-2194
Pojawia się w:
Przegląd Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Klasyczna argumentacja a persona w inskrypcjach nagrobnych czasów nowożytnych
The Aantique Argumentation a persona in Inscriptions on Modern Gravestones
Autorzy:
Nowaszczuk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791392.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kompozycja inskrypcji nagrobnych
struktura epitafiów
aplikowanie loci a persona w twórczości funeralnej
zasady tworzenia napisów nagrobnych
Composition of gravestone inscriptions
structure of epitaphs
application of loci a persona in funeral writings
the rules for creating gravestone inscriptions
Opis:
Starożytni znawcy dziedziny retoryki formułowali katalogi loci a persona, czyli wypisy okoliczności (circumstantiae) albo atrybutów (attributa) dotyczących opisywanej postaci. Niektórzy z nich, jak Marek Fabiusz Kwintylian, doceniali znaczenie tych loci jako sedes argumentorum, czyli źródeł, którymi można posłużyć się w zakresie dowodzenia. Kategorie, które wyszczególnili antyczni uczeni są w wysokim stopniu zbieżne z tymi, jakie w charakterystyce postaci zmarłego, a przez to w strukturze inskrypcji nagrobnych wyodrębnili nowożytni teoretycy tej formy pisarstwa, jak choćby Thomas Correa, Jacobus Pontanus, Gaetano Felice Verani. Jak przekonuje wywód Christiana Weise w dziele De poesi hodiernorum politicorum sive de argutis inscriptionibus libri II, koincydencja nie jest przypadkowa. Uczony stwierdza wprost, że w tworzeniu napisów nagrobnych można wykorzystać topikę retoryczną z zakresu przyporządkowanego osobie (a persona). Twierdzenia badaczy gatunku znajdują potwierdzenia w zachowanym dorobku epigraficznym. Wysiłki pisarzy zmierzały ku temu, by jak najzwięźlej odnieść się do maksymalnej ilości loci a persona. Jak pokazano na przykładzie, tendencja do amplifikacji poprzez congeries, nie wiązała się z wielkością płyty nagrobnej i kosztami jej wykonania, lecz wynikała z upodobań estetycznych epoki.
Antique rhetoricians produced loci a persona directories, i.e. lists of circumstances (circumstantiae) or attributes (attributa) relating to the person being described. Some of them, such as Marcus Fabius Quintilianus, valued the importance of these loci as sedes argumentorum, i.e. sources that can be referred to for arguments. The categories identified by the antique scholars are largely consistent with those identified in the descriptions of the dead, and thus in the structure of gravestone inscriptions, by modern researchers studying this form of writing, including Thomas Correa, Jacobus Pontanus, Gaetano Felice Verani, to mention only a few. In his work entitled De poesi hodiernorum politicorum sive de argutis inscriptionibus libri II, Christian Weise argues that this coincidence is not accidental. This scholar points out clearly that rhetoric topics can be used for a persona epigraphic inscriptions. The assertions made by epigraph researchers are reflected in the preserved epigraphs. The writers made efforts to refer, as concisely as possible, to the largest possible number of loci a persona. An example shows that the tendency towards amplification through congeries was not linked with the size of the gravestone or the cost of making it, but was a result of the aesthetic preferences of the time.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 71-92
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La regola "persona est affirmanda" nella vita del Venerabile Servo di Dio Serafin Kaszuba OFMCap
The principle "persona est affirmanda" in the life of Venarable Serafin Kaszuba OFMCap
Autorzy:
Niewiadomski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035589.pdf
Data publikacji:
2020-12-05
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
zasada moralna
persona est affirmanda
bonum est faciendum
Serafin Kaszuba
personalizm
Opis:
According to the personalist ethicists the moral principle persona est affirmanda is very important in human life; some of them propose even to replace it with the general rule of the natural law: bonum est faciendum. The polish capuchin, Venerable Serafin Kaszuba, may be a special example of the life in the light of the principle persona est affirmanda. His moral discernment is used in this paper for analyzing – in practice – the relation between the usage of the moral standards and the place of the principle persona est affirmanda
Źródło:
Warszawskie Studia Teologiczne; 2020, 33, 2; 150-165
0209-3782
2719-7530
Pojawia się w:
Warszawskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LOST IN TRANSLATION: THE VERBAL CHANGE FROM PERSONA TO PERSON
UTRACONE W PRZEKŁADZIE: ZMIANA WERBALNA Z OSOBISTOŚCI W OSOBĘ
Autorzy:
WU, Tzung-Mou
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920048.pdf
Data publikacji:
2017-02-08
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
koncepcja “osoby”
zmiana werbalna
prawo rzymskie
łaciński termin “persona”
tłumaczenie
concept of „person”
verbal change
Roman law
Latin word “persona”
translation
Opis:
This paper challenges the modern legal concept of “person” by analyzing the translation problems of some Roman law fragments. It shows why the Latin word “persona” cannot be the etymon of the vernacular “person,” and argues that the modern use of “person” stems from the nineteenth-century German juridical literature, especially that of F. C. von Savigny. This paper shows that “persona” forms a phrase with verbs like gerere, tenere and sustinere (bear, carry, hold, etc.) and has no meaning by itself. Such phrases require a noun complement in genitive form, as their synonym “represent,” which is transitive, needs a direct object. On the other hand, the modern literature attributes a sense to “person,” taking it as equivalent to “human individual” and using it word with the verb “be.” This use is a modern invention and cannot be re-translated into Latin without semantic confusion.
Artykuł analizuje współczesną koncepcję prawną „osoby” skupiając się na problemach tłumaczeniowych wybranych fragmentów prawa rzymskiego. Tekst dowodzi, że łaciński termin persona nie może być źródłem dla terminu osoba, jak i zastanawia się nad pochodzeniem współczesnego użycia terminu osoby wywodzącym się z XIX-wiecznej niemieckiej literatury sądowej, szczególnie F.C. von Savigny’ego. Persona tworzy zwroty z czasownikami jakimi jak gerere, tenere oraz sustinere (posiadać, mieć, trzymać itp.,), zaś termin ten sam w sobie nie posiada znaczenia. Zwroty takie wymagają rzeczownika w dopełniaczu, ze względu na to, że ich współczesny synonim reprezentować (czasownik przechodni) wymaga bezpośredniego dopełnienia. Współczesna literatura skłania się ku znaczeniu osoby, przyjmując je jako ekwiwalent dla człowieka jako jednostki, łącząc je z czasownikiem być (be).  
Cet article met en cause le concept juridique moderne de « personne » en analysant les problèmes de traduction de quelques fragments de droit romain. L’article explique pourquoi le mot latin « persona » ne peut pas être l’étymon du mot vernaculaire « personne », et que l’emploi moderne de « personne » remonte à la littérature juridique allemande de XIXe siècle, en particulier des écrits de F. C. von Savigny. Cet article constate que « persona » fait partie des expressions idiomatiques construites avec des verbes tels que gerere, tenere et sustinere (porter, tenir, supporter, etc.) et n’a pas de signification en lui-même. Ce genre d’expression a besoin d’un substantif en génitif comme complément, tout comme leur synonyme « représenter », qui est transitif, nécessite un complément d’objet direct. De l’autre côté, la littérature moderne attribue un sens au « personne », le traitant comme équivalent de l’ « individu humain » et l’employant avec le verbe « être ». Cet emploi est une invention moderne et ne peu se retraduire en latin sans perplexité sémantique.
Źródło:
Comparative Legilinguistics; 2010, 2, 1; 141-152
2080-5926
2391-4491
Pojawia się w:
Comparative Legilinguistics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona i Cień w epoce wiktoriańskiej i w ponowoczesności. Jungowska analiza zachodnioeuropejskiej hipokryzji
PERSONA AND SHADOW IN THE VICTORIAN ERA AND POST-MODERNITY. JUNGIAN ANALYSIS OF WESTERN HYPOCRISY
Autorzy:
Olchanowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579404.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Kujawsko-Pomorska Szkoła Wyższa w Bydgoszczy
Tematy:
Persona
Cień
hipokryzja
iluzje
samooszustwo
enancjodromia
ideał
duch czasu
Shadow
hypocrisy
self-deception
enantiodromia
ideal
illusions
zeitgeist
Opis:
Autor artykułu próbuje porównać z sobą widmo człowieka epoki wiktoriańskiej z widmem człowieka ponowoczesnego, perfekcjonistów, jeśli chodzi o obłudę i tłumienie tego, co wskazuje na kruchość ich masek. W epoce wiktoriańskiej idealny gentleman spychał w sferę Cienia seksualność, emocje i uczucia. Proces ten znalazł swój finał w wulkanicznej erupcji na frontach I wojny światowej. W epoce ponowoczesnej mamy do czynienia z neoliberalnym modelem człowieka sukcesu, entuzjastą wolnego rynku i globalnej monokultury, który jest zmuszony do tłumienia tego, co wykracza poza sztywny kanon poprawności politycznej. W konsekwencji zza jego maski wyziera przepełnione nietolerancją i fascynacją przemocą ciemne, nieoswojone królestwo.
The author of the article tries to compare a spectre of the man from Victorian Era to spectre of postmodern man, perfectionists, regarding to hypocrisy and suppression things which indicate the fragility their masks. During the Victorian Era a perfect gentleman pushed sexuality, emotions and feelings into the realm of Shadow. That process ended during the final in the volcanic eruption during the First World War. In the era of postmodernity we have to deal with neoliberal model of man of success, enthusiast of the free market and global monoculture, which is forced to suppress things transgressing beyond inflexible canon of political correctness. Whit the result from behind the mask there is a dark, untamed kingdom which is fulled of intolerance and fascination with violence.
Źródło:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji; 2016, 11; 126-148
1896-5903
Pojawia się w:
Rocznik Naukowy Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej w Bydgoszczy. Transdyscyplinarne Studia o Kulturze (i) Edukacji
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Persona: maska z ludzką twarzą. O archeologii prawnej prawa osobowego
Autorzy:
Stagl, Jakob Fortunat
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1632216.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Phersu
persona
Spaemann
Roman law
law of persons
natural law
prawo rzymskie
prawo osobowe
prawo naturalne
Opis:
The article analyses the archaeology of the concept of ‘person’, from the Etruscan Phersu to the Roman ius personarum. The ‘law of persons’ was at the beginning just a tool for the domination of all those who were not patres familias, due to its origin in the sinister and sadistic Etruscan Phersu, a man-hunter with a mask. But, little by little, Phersu’s face changed and became human. The driving force behind this development, apart from natural law, was the idea of formal equality which morphed into a material category. The modern concept of person, which was developed in the middle ages, has its archaeological foundations in the persona of the ancients.
Źródło:
Studia Iuridica; 2020, 86; 256-285
0137-4346
Pojawia się w:
Studia Iuridica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La persona handicappata nella Chiesa
Osoba niepełnosprawna w Kościele
Autorzy:
Zapotoczny, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695573.pdf
Data publikacji:
2019-01-01
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
La Chiesa considera l’handicappato nel fisico, nella mente o con altre carenze una persona particolarmente amata da Gesù Cristo. Dopo il 1989 se ne e sviluppata una vera consapevolezza e sono stati compiuti progressi nell’educazione speciale , il che significa che la famiglia e con le altre istituzioni educative, sotto la guida della Chiesa, può dare alla persona la possibilità di partecipare alla vita della fede e della grazia della salvezza. Atteggiamento ambita della Chiesa verso le persone disabili viene dalla continuazione della missione di Gesù, che è la pienezza della Parola di Dio rivolta all’uomo. Questa Parola è piena di amore, perché Dio ha creato l’uomo per amore e per amore resta nel dialogo e nella cooperazione. Gesù si identifica con le persone povere dando loro lo stesso valore inalienabile (Mt 25,40). La persona disabile è chiamata a portare nel corpo e nella psiche la Passione di Cristo. Il Santo Padre è consapevole del valore della vita dei disabili. Esprima costantemente la sua preoccupazione per chi mostra Cristo, specialmente con la sua sofferenza. Una persona disabile come membro della comunità della Chiesa è anche chiamata a ricevere le esigenze della santità di base: lo strumento essenziale educativo della chiesa e la chatechesi. Giovanni Paolo II sottolinea che gli uomini handicappati monitorati a causa della loro particolare situazione, nella vita richiedono cure speciali, hanno diritto allo stesso modo dei loro coetanei di conoscere i misteri della fede. La Chiesa cattolica in Polonia ha adottato e confermato le norme generali relative all’accoglienza delle persone disabili nel mondo e nella Chiesa. Il primo principio è quello di trattare un disabile come persona con diritti inalienabili. Questa affermazione deriva dal fatto che un essere umano ha il proprio, unico valore della dignità e della propria autonomia dal momento del concepimento e in ogni fase del suo sviluppo, indipendentemente dal loro stato di benessere fisico, mentale o spirituale. Il secondo principio - strettamente legato allo primo – è che una persona piena di disabilità è un soggetto che ha tutti i diritti, e si dovrebbe quindi agevolare la partecipazione alla società e alla Chiesa. Questo è tutto ciò che deve avvenire ai livelli e nei limiti delle capacità di ogni handicappato. Il terzo principio sottolinea che il livello di fede della società si misura sulla capacita di proteggere i disabili con stima ed amore.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2014, 22, 1
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autowizerunek jako maska
Personal Image as a Mask
Autorzy:
TYLIKOWSKA, Anna `
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047360.pdf
Data publikacji:
2020-01-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
maska, persona, autoprezentacja, publiczny autowizerunek, rozwój indywidualny, relacje międzyludzkie, kultura
mask, persona, self-presentation, public self-image, personal development, interpersonal relationships, culture
Opis:
Procesy tworzenia i wykorzystywania przez ludzi publicznych autowizerunków są opisywane i wyjaśniane przez teorie autoprezentacji, koncentrujące się na motywach, strategiach i efektywności zachowań mających na celu kierowanie wrażeniem wywieranym na innych ludziach. Teorie te w niewielkim stopniu dotykają głębszych, skomplikowanych mechanizmów psychologicznych, wielorakich, w większości pozaosobowych uwarunkowań oraz dalekosiężnych, także etycznych konsekwencji autowizerunków, jakie ludzie kreują w świecie społecznym. Takie mechanizmy, uwarunkowania i konsekwencje przedstawiają psychologiczne teorie maski, zainicjowane przez Carla Gustava Junga i wciąż rozwijane. Psychologiczne teorie maski, posiadające szerszy zakres niż teorie autoprezentacji, wskazują szerokie spektrum uwarunkowań tworzenia i stosowania masek, definiowanych zwykle jako składnik osobowości reprezentujący „ja” w świecie społecznym. Uwarunkowania te można skategoryzować jako ewolucyjne, egzystencjalne, historyczno-kulturowe, społeczne i indywidualne. W tworzenie i stosowanie maski zaangażowane są specyficzne procesy emocjonalne, motywacyjne i poznawcze. Maska jest narzędziem prezentowania „ja” w świecie zewnętrznym, które zarazem ochrania „ja” i je kształtuje. Jej używanie może mieć różne konsekwencje, które – niezależnie od tego, czy są pozytywne, czy negatywne – mają wymiar etyczny. Do konsekwencji negatywnych należą: niezdolność budowania autentycznych relacji z innymi ludźmi, zahamowanie rozwoju indywidualnego oraz zaburzenia psychiczne. Pozytywne skutki wykorzystywania maski są związane z prorozwojowymi procesami samopoznania i poznawania świata społecznego. Współczesne społeczeństwa masowe wydają się zachęcać ludzi do kreowania takich publicznych autowizerunków, które nie sprzyjają ani indywidualnemu rozwojowi, ani etosowi służącemu budowaniu wspólnego dobra. Kulturowo-społeczne warunki naszych czasów mogą powodować usztywnianie masek, które ludzie wykorzystują, przyczyniając się do obniżania jakości życia osobistego i społecznego. W takich warunkach postulat Junga, wzywającego do rozpoznawania własnej maski, zyskuje dodatkową etyczną moc.
The idea of personal public image that people present to others corresponds with the psychological concept of self-presentation. Theories of self-presentation concentrate on motives, strategies and effectiveness of behaviours aiming to impression management, and partly neglect deeper, complicated psychological mechanisms, mostly non-personal determinants, and far-reaching, also ethical, consequences of the creation and usage of personal image in social world. Descriptions of such mechanisms, determinants, and consequences are offered by theories of a mask or persona that were initiated by Carl Gustav Jung and are still being developed. Psychological theories of a mask, having a broader range of description and explanation than self-presentation theories, indicate and discuss a variety of determinants of constructing and using a mask, usually defined as a part of personality that represents the self in social reality. These determinants can be categorized as evolutional, existential, historical, cultural, social and individual. The creation and usage of a mask is based on specific emotional, motivational and cognitive processes. A mask is an instrument of the presentation of the self in the outer world. It protects the self. It also shapes personal image of one’s self. Wearing a mask may have various consequences, both negative and positive, all of them having an ethical aspect. The most important are: inability to build authentic relationships, inhibition of personal development, and mental disorders. The positive results of wearing a mask are mostly developmental: using a mask supports the processes of acquiring knowledge about one’s individuality and social reality. Contemporary mass societies seem to favour an ethos of creating public self-images that does not encourage developmental changes of a personal mask. Such an ethos may cause rigidness of individual masks, effecting in a low quality of life, both personal and social. In this context, Jung’s postulate to recognize one’s own mask is gaining additional ethical power.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 2 (114); 61-80
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dzieje doktryny actio personalis moritur cum persona w angielskim common law
Autorzy:
Halberda, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641213.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Opis:
Pursuant to the maxim that actio personalis moritur cum persona, the claims and debts of the party become extinct on the day of its death. That is the reason why in English common law the successors could not sue their predecessor’s debtors; on the other hand, they were protected against the creditors of the deceased. It is difficult to exaggerate the importance of doctrine for the legal relations, especially within the scope of contract law. In the early years (12th–13th centuries) of the functioning of the doctrine nearly all personal actions came into play. However, lawyers began to create more and more exceptions that narrowed the maxim’s impact. As a result, at the beginning of the 17th century (the Pynchon’s case, 1611) the court had in fact transformed the doctrine of actio personalis moritur cum persona into the exception. It is worthwhile to note that the maxim’s history may act as an example of the peculiarity of English law and the domination of its procedural rules. Throughout the centuries the most important reason against the transmission of rights and duties was the practical impossibility of the wager of law’s application. In that case lawyers could only modify rules of evidence. Instead, in England it was decided to treat the claims and debts of the deceased as extinct. As a result, the consequences of the actio personalis moritur cum persona doctrine went much too far.
Źródło:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa; 2010, 3
2084-4115
2084-4131
Pojawia się w:
Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczna rozrywka czy nowa retoryka? W stronę współczesnej widoczności medialnej polityków
Political Entertainment or New Rhetoric? Towards Contemporary Media Visibility of Politicians
Autorzy:
Walecka-Rynduch, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459187.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
MediaEgo
MediaPolis,
widoczność medialna
polityczna persona
Andrzej Duda
Pudelek.pl
MediaPolis
media visibility
political persona
Opis:
Numerous variables must be considered in an analysis of paradigms used to create the image of a politician in the contemporary media space. The author aims to describe the changes that have occurred in Poland in this area since the year 2015 (two concurrent election campaigns), associated with a completely new way of perception and thus with a new set of tools used to create the media image of a politician. The discussion is based on an original research category: a politician understood as a MediaEgo who exists in a complex media and political reality termed the MediaPolis. The contents of the Pudelek.pl web portal are discussed to identify the methods used to create the image of one of Polish politicians (who are analyzed by the author in terms of MediaEgo existence), President Andrzej Duda.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica; 2016, 11; 137-151
2083-1765
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Linguistica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
U zarania łacińskiego pojęcia osoby (persona). Przyczynek do teologicznego myślenia o osobie
The beginning of the concept of the term persona. A contribution to a theological thinking about a personal being
Autorzy:
Witko, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612845.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
osoba
indywidualne istnienie
natura
relacja
person
individual being
nature
relationship
Opis:
The article presents the meaning of the term persona in the Latin literature. The author shows that Boetius’ understanding of this term as individuum or rationalis naturae individua substantia is not sufficient. The author proposes to explore Tertullian’s teaching about the human person. This ancient theologian used the term persona in a Christian sense. Thus he contributed to the development of the Christian vocabulary. We notice that in the Patristic sources there are keys for the theological reflection about the human person in a soteriological aspect; we can better understand the true nature of the human being (or person) in the light of the work of salvation accomplished by Jesus Christ.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 64; 517-528
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sukces spektakli "Persona. Marilyn" i "Wycinka" Krystiana Lupy w Chinach – analiza zjawiska na podstawie relacji organizatorów
The success of Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Wycinka” [Woodcutters] in mainland China: The analysis of the phenomenon based on the organizers’ reports
Autorzy:
Gryszkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664582.pdf
Data publikacji:
2017-12-13
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
The research purpose was to examine the success of the Polish stage director Krystian Lupa’s performances presented in mainland China. The content of the study was divided into two separate articles. In the first article “The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Wycinka” [Woodcutters] in mainland China – analysis of the phenomenon based on the organizers’ report”, the main source of research is the interview with Marcin Jacoby, who at that time was the manager of the Asia Project in the Adam Mickiewicz Institute, which is a prime mover of Polish contemporary theatre display in China. Lupa’s performances in China were displayed in Hong Kong at first, but at that time did not achieve any success. While the Chinese people were used to theatre involved in social issues, sated with a constructive image of the world and the place of the individual within society, Polish theatre plays encountered all-encompassing misapprehension. As Polish organisers often mentioned in media, the base for the breakthrough was a collaboration with the director of the newly-created Tianjin Grand Theatre, who invited Kristian Lupa with his “Persona: Marilyn” to continental China for the first time, while at the same time taking care of very good promotion and media coverage. In the first article, all “back room” activities that could contribute to success of  Lupa’s performances in China were included. An unveiling of these arrangements can help the reader understand what constitutes a success of Polish modern theatre in China.
Źródło:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej; 2017, 12; 117-132
2353-8724
Pojawia się w:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sukces spektakli "Persona. Marilyn" i "Wycinka" Krystiana Lupy w Chinach – analiza zjawiska na podstawie recenzji prasowych chińskiej krytyki teatralnej
The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances “Persona. Marylin” and “Woodcutters” in mainland China – spectators’ reaction and official reviews
Autorzy:
Gryszkiewicz, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/664576.pdf
Data publikacji:
2018-06-15
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Opis:
This publication is the second part of the article entitled “The success of Polish stage director Krystian Lupa’s performances Persona. Marylin and Woodcutters in mainland China”. The second part is an in-depth research of Chinese spectators’ reaction and official reviews. In this part, the writer scrutinises the background of Polish director Krystian Lupa’s performances played in China, namely: the purpose of invitation, accessible knowledge about Kristin Lupa in China, Chinese spectators’ spontaneous reactions (recorded by local TV and noted on unofficial sites), theatrical environment backstage commentaries and official press reviews. Seeking for appropriate data is one of the most difficult issues that the writer had to deal with. A major part of the content was available only via Internet, the ephemeral nature of which was another difficulty in conducting the study. All the content was previously translated into Polish. As the translation was a part of the writer’s examination, it also required valuable input. Through the thesis, the author seeks for the component of the plays that the Chinese press reviewers pinpointed as the most significant, as well as provides a detailed analysis of the differences between interpretations among Polish and Chinese audiences and links them to a particular sensitivity of these two cultures. At the same time, the thesis shows how interdisciplinary theatre can conquer culture conflicts and how meaningful are similar historical experiences.
Źródło:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej; 2018, 13; 63-85
2353-8724
Pojawia się w:
Gdańskie Studia Azji Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lo sport come un cammino verso il perfezionamento della persona umana
Sport jako droga doskonalenia człowieka
Autorzy:
Pogodzińska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/695106.pdf
Data publikacji:
2018-12-12
Wydawca:
Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
Opis:
Il contributo del magistero della Chiesa sullo sport inizia agli albori del ‘900 con Pio X. Al centro degli interventi dei Papi sullo sport, che sono oltre 200, c’è sempre l’uomo. Attraverso lo sport, che riguarda la persona umana e in particolare il corpo dell’uomo, si esprime la potenza, la bellezza, la gloria del Signore. Lo sport ha un valore per il corpo ma anche per lo spirito. Attraverso lo sport, l’uomo può crescere come persona. Lo sport ha delle grandi potenzialità: può far riscoprire il senso del sacrificio, il senso dell’impegno, della lealtà. Ma allo stesso tempo presenta anche vari rischi, quali l’ingerenza dell’economia e la ricerca della vittoria ad ogni costo. E’ comunque importante dire che ci sono anche delle grandi risorse per promuovere una crescita integrale della persona umana attraverso lo sport.
Źródło:
Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2018, 18, 2
2544-6460
Pojawia się w:
Wrocławski Przegląd Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Joanna Szczepkowska przerywa spektakl
Joanna Szczepkowska Interrupts the Play
Autorzy:
Waligóra, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/889449.pdf
Data publikacji:
2020-10
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
Szczepkowska
Lupa
Persona
embarrassing performance
interrupted play
Opis:
The article analyses the events that took place in Warsaw on 13 February 2010 during the premiere of Krystian’s Lupa production of Persona. Ciało Simone (Persona: Simone’s Body). The actress Joanna Szczepkowska, who played one of the main roles, interrupted the performance for a few seconds by doing three things: she stepped in among the spectators, raised her hand in a Hitler salute and bared her buttocks. The article examines the reasons for the actress’s insubordination and then reflects on the meaning of her behaviour and the reactions provoked by it in the theatre community.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 159; 1-38
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Una persona que jo cognoisso". Strategie "ja" autorskiego a topika wstępu w dziełach wybranych autorek francuskiego Średniowiecza
"Une persona que jo cognoisso". Stratégies du narra teur-auteur et les lieux communs des préfaces dans les ceuvres des femmes-écrivains du moyen âge français
Autorzy:
Sakowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/19322443.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
On a édité jusqu'à présent les textes de plusieurs femmes-écrivains du Moyen Age actives sur le territoire de la France dans les régions parlant les dialectes de la langue d'oїl. Certaines d'entre elles s'exprimaient en latin. Elles ont produit des ouvrages d'hagiographie, des poemes lyriques courtois, des traités parénétiques ainsi que des reuvres mystiques. Dans le présent article, je me propose d'envisager le discours prefaciel de ces auteurs et d'y examiner les moyens de composition et les manières de créer le sujet d'énonciation, en interrogeant tout particulièrement les lieux communs. J'ai analyse les reuvres de huit ecrivains qui sont les suivantes: Liber manualis de Dhuoda (841-843), les Lais de Marie de France (environ 1160-1180), La vie de seinte Catherine de Clemence de Barking (avant 1200), la Vie d'Edouard le confesseur d'une moniale anonyme de Barking (environ 1163-1189), la Vie seinte Audrée de Marie de Chatteris (avant 1285), le Speculum de Marguerite d'Oingt (1289-1294), Le Mirouer des simpies ames aneanties de Marguerite Porete (1285-1295), et enfin Les trois vertus de Christine de Pisan (1405). Ces femmes-écrivains développent diverses strategies du ,je" narratif. Les lieux communs apparaissent chez elles de façon abondante mais sans èxces. Elles n'ont pas toujours recours à celui de la modestie: parfois, elles l'abandonnent en construisant leur préface ainsi que leur image d'auteur avec une grand e confiance en soi. Contrairement à d'autres femmes-écrivains du Moyen Age, elles ne font pas référence à leur sexe. Le corpus envisagé permet de saisir la personnalité de quelques femmes alors meme que I'époque leur accordait rarement le privilège de la parole.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2006, 004; 11-20
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Embrion jest osobą
El embrion es persona
Autorzy:
Dziuba, Andrzej F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663597.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
embrion
embrion jako osoba
embryo
embryo as a person
Opis:
La tecnica ho existente permite hacer con el ser humano casi todo lo que se hace con vegetales y animales, por medio de transplantes, hibridación o clonación. Parece incluso que dentro de poco sera posible dar inicio a nuevas variedades de la especie hu mana. Aqui es necesario remrir a la bioetica y plantear cuestiones vinculadas con la problematica moral que tienen significación en las intervenciones medico-biológicas. En este dominio es fundamental responder a la pregunta G que es el hombre, cual es su destino y su dignidad? La pregunta planteada no se refiere a la cinigia de la celula humana, sino al valor de la persona humana, el valor del ser humano. El embrión <> Es una cuestión fundamental desde el punto de vista ontológico y moral. El ser humano no es, en un principio, individuo, para sólo despues - con el crecimiento, el tiempo y la cultura - llegar a ser persona. Se es persona por el propio hecho de ser uno quien es, y no a titulo de lo que se posee (p.ej. un dia de vida, determinado peso del cuerpo, bienes poseidos). Tampoco el ser persona depende de lo que uno logre ser о del reconocimiento que le confiera la sociedad о un grupo de gente. Tampoco se trata de la autoconciencia, la posibilidad de libre eleccion, incluido el reconocimiento de ello por la familia y la sociedad, etc. Si se supone esto, se abre de par en par la puerta al aborto, la eutanasia, la perseeucion de los retardadas mentales о nacidos con diferenta deformaciones. Par ende, el factor en acto necesario para ser persona no son susu posibilidades, sino su esencia „essere”, el propio acto de existir como individuo personal o persona humana. En consecuencia, lo fundamental aqui consiste en; ≪ due es el hombre en su esencia e inherente dignidad. En ultima instancia, las cuestiones plenteadas conciernen la pregunta si el aima humana es espiritual o sólo vegetativo-sensitiva. Si entonces admitimos que el embrión es persona, tenemos que constatar que desde el principio posee el aima espiritual. Esto tiene significacion para cada etapa de la vida del hombre: embrión, nińo, adulto, anciano. En el ser humano el aima espiritual en el adulto no es tal a causa deldesarrollo fisico о intelectual, del desarollo moral y religioso de la persona, pues el atma espiritual no se recibe con la educación o con prestarle atención, о bien junto con el amor. El alma es espiritual gracias a la constitución óntica del hombre. Por eso, en la persona, о bien el alma es espiritual desde el principio, о -bien nunca llegara a serlo.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1999, 10, 4; 215-225
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aleksander z Malonne – persona mixta. Wojowniczy biskup na krańcach chrześcijańskiego świata i jego kronikarski portret
Autorzy:
Kotecki, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/603587.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Aleksander z Malonne
Bernard z Clairvaux
biskupstwo płockie
biskup-wojownik
Chronica Polonorum
De consideratione
Liber ad Milites Templi de laude novae militiae
mistrz Wincenty
persona mixta
Bernard of Clairvaux
Bishopric of Płock
Opis:
Alexander of Malonne – persona mixta: militant bishop at the edges of the Christian world and his historiographical portraitThe narration of the Master Vincentius dedicated to Alexander of Malonne (Chronica Polonorum, bk. III, chaps. 8–9), the bishop of Płock (1129–1156) is undoubtedly the most intriguing evidence addressing the commitment of the Polish medieval bishop in military action. Although such information goes well with other evidence indicating the aristocratic style of this bishop’s ministry resembling those of “courtier” Reichsbischof, Michał Tomaszek has already pointed out that motives as well as the entire construction of Vincentius’s story are the evidence of the chronicler’s reference to some early medieval literary patterns. This analysis makes it even clearer, highlighting however, that the chronicler while creating the portrait of Alexander of Malonne entered the more contemporary discourse on the admissibility limits of bishop’s military activity.The analysis shows that the starting point for the chronicler’s writing were the views of Bernard of Clairvaux stigmatizing all the possibilities of combining the attitudes appropriate for a warrior and a cleric. Vincentius, however, benefited from the “loophole” left by Clairvaux abbot and some canonists, which granted the permission to combine these two responsibilities with the restriction that actions taken by bishop would not cause the destruction of his spiritual perfection or pastoral function, and hence they would not change him into a chimera-monster. Being influenced by the idea of bishop as a persona mixta or gemina persona, the theory assuming the possibility of using two kinds of weapon (two swords) by the Church or even some views of St Bernard stated in his Liber ad Milites Templi de laude novae militiae, Vincentius advocated clearly for the possibility of getting the diocesan involved in the military sphere. The applied strategy aiming at the legitimization of Alexander’s actions, reveals Vincentius’s broad knowledge of arguments defending military prerogatives attributed to episcopacy, and says a lot about the chronicler itself, who did not have to be so ardent supporter of the Church reform as it is quite commonly believed.
Źródło:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes; 2017, 55
0081-7147
Pojawia się w:
Studia Źródłoznawcze. Commentationes
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie rozkładu Persona III we wstępnej ocenie ryzyka powodziowego na rzece Odrze w obszarze Malczyc
The using of Person III distribution for initial assessment of flood risk on Odra river
Autorzy:
Kuźmiński, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/591468.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach
Tematy:
Maksima roczne
Przepływ rzeczny
Rozkład Persona III
Ryzyko powodziowe
Annual maxima
Flood risk
Fluvial floow
Person III distribution
Opis:
Artykuł jest poświęcony zastosowaniu teoretycznych rozkładów wartości ekstremalnych do szacowania ryzyka zagrożenia powodziowego na Dolnym Śląsku. W badaniu zostały wykorzystane maksymalne dobowe przepływy na rzece Odrze zebrane w stacji hydrologicznej w Malczycach w okresie 1971-2013. Z danych tych zostały wyselekcjonowane maksima roczne maksymalnych dobowych przepływów. Na ich podstawie został stworzony ich empiryczny rozkład prawdopodobieństwa, do którego został dopasowany teoretyczny rozkład Persona III. Po statystycznej weryfikacji dopasowania rozkładu teoretycznego do empirycznego został on zastosowany do oszacowania ryzyka zagrożenia powodziowego na badanym terenie.
The article concerns the application Person III distribution to estimate risk of risk flood danger in Lower Silesia. In study maximal daily flow on Odra river were used, that in the hydrological station Malczyce were gathered. From the collected date from period 1971-2013 annual maximum flows were selected. Based on selected maximum they empirical distribution was created, for which theoretical Person III distribution was fitted. After statistical verification of fitting one was used for assessment flood risk on studying area.
Źródło:
Studia Ekonomiczne; 2016, 301; 151-163
2083-8611
Pojawia się w:
Studia Ekonomiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’etica nei procedimenti giudiziari
Ethics in judicial proceedings
Autorzy:
Indellicato, Michelle
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046509.pdf
Data publikacji:
2020-10-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
persona
etica
diritto
verità
procedimento giudiziario
person
ethics
law
truth
judicial process
Opis:
L’etica nei procedimenti giudiziari è una tematica di rilevante interesse che da sempre ha acceso il dibattito a livello culturale in generale e a livello etico – giuridico in particolare. Etica e diritto non sono su due piani differenti, bensì sono interconnessi. I procedimenti giudiziari, e gli operatori di diritto in esso coinvolti, non possono prescindere da questa interconnessione e devono essere imparziali, altrimenti ledono la dignità della persona e i suoi diritti fondamentali, come ad esempio il diritto alla verità, alla lealtà, alla giustizia, ad una convivenza democratica e civile per un’ordinata vita sociale e di relazione.
Ethics in judicial proceedings is a topic of considerable interest that has always sparked debate at the cultural level in general and at the ethical – legal level in particular. Ethics and law are not on different levels, but are interconnected. Judicial proceedings and all those involved in law enforcement cannot be separated from this interconnection and must be impartial, otherwise they undermine the dignity of a legal person and his fundamental rights, such as the right to truth, loyalty, justice, and a democratic and civil cohabitation for an orderly social life.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 3; 201-208
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem osoby szafarza sakramentu małżeństwa
II problema di persona del ministro del matrimonio
Autorzy:
Rychlicki, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663735.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
szafarz sakramentu małżeństwa
minister of sacrament of Matrimony
Opis:
Nell’attuale dibattito teologico sulla persona del ministro del sacramento del matrimonio si tratta di capire il senso attribuito all’affermazione, che gli sposi „si conferiscono” il matrimonio. Alla luce della visione personalista dei sacramenti esiste il pericolo di „cosificazione” dei sacramenti, quando si dice della mutua donazione dell'uomo e della donna. II segno sacramentale deve essere inteso in relazione con tutta la realtà della comunione matrimoniale, perchè essa è il segno visibile dell’alleanza di Cristo con la Chiesa. Gli sposi, in forza dei reciproco consenso, partecipano alla grazia sacramentale significata dal rito che li unisce. Perciò loro sono il soggetto del sacramento e anche i suoi ministri. II sacramento però è originariamente l’atto di Cristo e della Chiesa. Perciò la ministerialità degli sposi è da concepire entre il contesta cristologico – ecclesiologico, cioè in dipendenza da Cristo operante nella Chiesa e tramite la Chiesa. Da quando la Chiesa ha definito una forma canonica „ad validitatem” del sacramento del matrimonio, quella non può essere ignorata. In forza di quella forma il sacerdote assistente è incluso all’efficacia dell’atto sacramentale del matrimonio. La sua presenza e la sua azione fanno parte della forma canonica valida per la celebrazione del matrimonio - sacramento. Così sacerdote assistente - anche se non appartiene, in sostanza, al segno sacramentale - entra corne il suo componente. Quindi la sua presenza non può essere ridotta ad un’assistenza solo giuridica.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1999, 10, 4; 125-138
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 89

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies