Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ostracods" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-25 z 39
Tytuł:
Palaeoecological analysis of Berriasian ostracods of the central Crimea
Autorzy:
Savelieva, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061054.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ostracods
Berriasian
palaeoecology
central Crimea
małżoraczki
paleoekologia
Krym centralny
Opis:
The author has completed a palaeoecological analysis of assemblages of ostracods, collected from the sections of the Berriasian deposits of central Crimea. The strata belonging to this stage are divided into four formations, and these into stratigraphic subdivisions of member rank, numbered 1–29. The members accumulated in deeper and shallower environments in a shallow marine basin, and are distinguished on the basis of the characteristic features of the composition of the ostracod complexes. Changes of temperature conditions and water mobility were identified.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 163--174
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molluscs and ostracods of the qarun lake:preliminary report from fa-1 core in faiyum oasis, Northern Egypt
Autorzy:
Szymanek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026006.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Molluscs
ostracods
Holocene
Qarun Lake
Egypt
Egipt
Opis:
A research was conducted on the Holocene lake sediments from the full-cored FA-1 drilling at the southern shore of the Qarun Lake in the Faiyum Oasis in northern Egypt. Altogether 10 taxa of molluscs and 8 taxa of ostracods were identified in the examined deposits, with total amounts of 768 and 2872 individuals, respectively. The fauna was investigated with palaeoecological purpose and allowed for preliminary reconstruction of sedimentary environment in the lake. The occurrence of Valvata nilotica Jickeli, 1874 and Gomphocythere sp. in the lower part of the core and a low proportion of carapaces (2.4–28%) indicated freshwater and higher-energy conditions, respectively. Rapid expansion of Cyprideis torosa (Jones, 1850) at a depth of 18 m could point to very short saline episode in the lake. The increase in salinity and drop of water level were evidenced in the uppermost part of the core (4–3.5 m), when the lake was dominated by Hydrobia ventrosa (Montagu, 1803), Cerastoderma glaucum (Poiret, 1789) and C. torosa. The steady sedimentation in a shallow lake was also supported by considerable amount of complete ostracod carapaces (45%). The faunal assemblage and smooth valves of C. torosa suggested salinity of 14–25‰.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2017, 34; 39-45
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Hirnantian deep-water refuge for warm-water ostracods in Baltoscandia
Autorzy:
Truuver, K.
Meidla, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059998.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Upper Ordovician
Baltic Palaeobasin
ostracods
north-eastern Poland
Kętrzyn IG1 borehole
Opis:
The latest Ordovician is marked by a severe climate change, the Hirnantian glaciation. This climatic event affected many marine taxa including ostracods. Rich and abundant ostracod assemblages of the Baltic Palaeobasin were severly impoverished. Many of the typical pre-Hirnatian warm-water ostracod species died out, but also some distinct, cold-water species appeared. Two very different but likely coeval latest Ordovician ostracod assemblages are recorded in the Baltic countries and north-eastern Poland. The latest Ordovician Estonian Shelf (inner ramp) is characterized by the Medianella aequa association whilst sections in the Livonian Basin (middle to outer ramp) reveal the Harpabollia harparum association that is thought to represent a cold-water assemblage belonging to the Dalmanitina-Hirnantia Fauna sensu lato. A transitional assemblage composed of a “species mixture” of typical Hirnantian cold-water and some pre-Hirnantian warm-water ostracod species is described for the first time from the Kętrzyn IG1 borehole, north-eastern Poland. The assemblage is dominated by Cryptophyllus pius sp. n. The genus Cryptophyllus is rare in the two other well-known assemblages. The discovery suggests that marginal parts of the Baltic Palaeobasin could serve as a kind of refuge for the last representatives of the ostracod faunas of the inner shelf of Baltic Palaeobasin. The Hirnantian assemblage is replaced by the low-diversity recovery assemblage that is dated as late Hirnantian-Silurian in Estonia and other areas. This suggests that the position of the systemic boundary in the Kętrzyn borehole and elsewhere in north-eastern Poland should be re-evaluated.
Źródło:
Geological Quarterly; 2015, 59, 4; 738--749
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palaeogeography of Late Glacial and Lower Holocene lakes in the Pomeranian Bay on the basis ofmalacofauna and ostracods and seismoacoustic data
Autorzy:
Krzymińska, Jarmila
Przedziecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026791.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Pomeranian Bay
malacofauna
ostracods
seismoacoustic data
Opis:
Within a small (2.5 x 2.5 km) test field, located in the eastern part of the Pomeranian Bay, the geological structure was sq investigated in detail using seismoacoustic profiling and coring. In the cores, mineral grain size and micro- and macrofauna were analysed. Basing on seismoacoustic records, three main seismostratigraphic units were distinguished. The lowest unit is built of sand and muddy sand. Higher up lies the unit of sandy mud, in some places - of clay. Fauna assemblages indicate cold climate conditions, and clearly point to an existence of lacustrine reservoir of oligotrophic character. Analysis of cores shows that sedimentation began in bog conditions. The lakes in the area existed till the Atlantic period, when due to sea transgression they became filled with sandy sediments. The third unit is built mainly of fine sand, locally medium sand, even with addition of gravel. Basing on the presence of marine fauna, this unit is classified as marine sand.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2001, 18; 3-10
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Silurian myodocope ostracods from Poland
Autorzy:
Perrier, V.
Olempska, E.
Siveter, D.J.
Williams, M.
Legiot, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22910.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Newly collected material reveals that the Silurian myodocope ostracods from the Holy Cross Mountains, Poland comprise ten species (one new to science) belonging to four families: Bolbozoidae, Entomozoidae, Rhomboentomozoidae, and Cypridinidae. Biostratigraphic control using graptolites indicates that all three Polish outcrops investigated are of about the same chronostratigraphical level: middle Gorstian, lower Ludlow. The new occurrences in Poland extend the known distribution of several species and reinforce data that show many Silurian myodocope species with wide dispersal. Our new observations on the Holy Cross Mountains material confirm that the occurrences of Silurian myodocopes are mostly associated with pelagic animals and with rocks ranging from mudstone, siltstone or shale deposited in open- or deep-shelf marine settings. The cosmopolitan distribution of these ostracods, coupled with their facies and faunal associations, supports the notion of an ostracod (myodocope) ecological shift from benthic to planktonic habitats during the late Wenlock and Ludlow.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2019, 64, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lower Eifelian ostracods from the West Swietokrzyskie Mountains
Małżoraczki z dolnego eiflu zachodniej części gór Świętokrzyskich
Autorzy:
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22755.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Twenty-two benthic ostracod species have been described from the lower Eifelian Partitus Zone, the Chimaerothyris dombrowiensis local brachiopod biozone. The species described by Gürich (1896) and Kummerow (1953) from the lower Eifelian of Dąbrowa have been revised and the following new ones described: Sulcatiella pusilla, Evlanella kielcensis, Jefina larga, Cytherellina clara, Orthocypris magna, Bairdiacypris subbafasi and Cryptophyllus nidae. Neotypes of the following species have been designated: Rishona obliqua (Gürich), Poloniella devonica Gürich, Evlanella humiliformis (Gürich) and Bythocyproidea polaris (Gürich).
W pracy przedstawiono zespół dolnoeifelskich małżoraczków z wapieni lokalnej biozony ramienionogowej Chimaerothyris dombrowiensis z Dąbrowy i ze Zbrzy (fig. 1). W utworach tych wyróżniono 32 gatunki małżoraczków należących do 27 rodzajów (Tablica 1). Opisano 22 gatunki w tym 7 jako nowe (pl. 1—5): Sulcatiella pusilla sp. n., Evlanella kielcensis sp. n., Jefina larga sp. n., Cytherellina clara sp. n., Orthocypris magna sp. n., Bairdiacypris subbafasi sp. n. i Cryptophyllus nidae sp. n. Spośród okazów topotypowych wyznaczono neotypy gatunków: Rishona obliqua (Gürich), Poloniella devonica Gürich, Evlanella humiliformis (Gürich) i Bythocyproidea polaris (Gürich). Na podstawie konodontów występujących w wapieniach poziomu Chimaerothyris dombrowiensis profilu Grzegorzowic, w sposób pośredni określono wiek osadów z Dąbrowy i ze Zbrzy, zawierających zbadane małżoraczki, na dolny eifel. W przybliżeniu odpowiada on konodontowemu poziomowi partitus, będąc najprawdopodobniej wiekowym ekwiwalentem osadów formacji Lauch z Gór Eifel.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1989, 34, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integrated palaeontological characteristics (ammonites, ostracods, foraminifers, dinocysts) of the Berriasian deposits of central Crimea
Autorzy:
Savelieva, J.
Feodorova, A.
Shurekova, O.
Arkadiev, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061034.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Berriasian
biostratigraphy
ostracods
foraminifers
spores
pollen
dinoflagellates
ammonites
palaeoecology
correlation
central Crimea
biostratygrafia
małżoraczki
otwornice
zarodniki
pyłek
wiciowce
amonity
paleoekologia
Krym centralny
Opis:
The Berriasian deposits of the central Crimea have been studied in order to compose a composite sequence of the stage with detailed palaeontological characterization. The Berriasian includes the Bedenekyrskaya Formation (packstones), Bechku Formation (siltstones, sandstones) and Kuchkinskaya Formation (sponge packstones, clays, siltstones, and coral-algal bioherm framestones). The Jacobi, Occitanica and Boissieri zones were identified based on ammonites found in the sections. A micropalaeontological analysis determined the following: 6 foraminiferal assemblages, the Costacythere khiamii – Hechticythere belbekensis and Costacythere drushchitzi – Reticythere marfenini ostracod assemblages, and a Phoberocysta neocomica dinocyst assemblage. Palaeoecological analysis of the ostracod and foraminiferal associations indicates a moderately warm marine basin with normal salinity and shallow depths (tens of meters). Only the sponge horizon was probably deposited in a deeper-water environment.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 129--162
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recent ostracods from Admiralty Bay, King George Island, West Antarctica
Autorzy:
Majewski, Wojciech
Olempska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052043.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Antarctica
King George Island
Ostracoda
Recent
Źródło:
Polish Polar Research; 2005, 26, 1; 13-36
0138-0338
2081-8262
Pojawia się w:
Polish Polar Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Jurassic ostracods of the Częstochowa Region (Poland)
Małżoraczki środkowo-jurajskie regionu Częstochowskiego
Srednejurskie ostrakody Chenstokhovskogo rajjona (Polsha)
Autorzy:
Blaszyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23018.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1967, 12, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foraminifera and ostracods from the carbonate sediments of the Polish Zechstein
Otwornice i małżoraczki z węglanowych osadów cechsztynu Polski
Autorzy:
Woszczynska, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22938.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Fifty six species of foraminifera (17 new) and twenty six species of ostracods (4 new) have been described from the carbonates of the Polish Zechstein (cyclothems PZ1, PZ2, PZ3). In the regions of peri-Baltic syneclise and Podlasie depression the microfauna occurs in deposits of cyclothems PZ1, PZ2 and PZ3, while in the Koszalin—Chojnice region and at the pre-Sudetian monocline the microfauna has been found only in deposits of PZ1 cyclothem. Geinitzina richteri — Roundyella lebaensis zone characteristic of cyclothem PZ1 and Lingulina minima — Dorsoobliquella pulchra zone, characteristic of PZ2 and PZ3, have been distinguished in Poland.
Z osadów cyklotemów PZ1, PZ2 i PZ3 opisano i zilustrowano (plansze 1—10) 56 gatunków otwornic (17 nowych) oraz 26 gatunków małżoraczków (4 nowe). Próby do badań pochodzą z wierceń z następujących regionów (fig. 1, tabela 1): 1. synekliza peribałtycka, 2. obniżenie podlaskie, 3. strefa Koszalina-Chojnic i 4. monoklina przedsudecka. Zbadano 4.000 prób, z których mniej niż 30% zawierało mikrofaunę. Materiał do badań stanowią wyizolowane ze skały, dobrze zachowane skorupki i, na ogół, całe pancerzyki małżoraczków. Nie badano mikrofauny w szlifach skał. Rozprzestrzenienie regionalne mikrofauny w cechsztynie Polski jest bardzo niejednolite: najbardziej zróżnicowane gatunkowo i najliczniejsze są otwornice i małżoraczki w wierceniach z obszaru syneklizy peribałtyckiej i następnie, obniżenia podlaskiego, a najuboższy w mikrofaunę jest obszar monokliny przedsudeckiej. Również rozprzestrzenienie stratygraficzne mikrofauny jest niejednakowe w poszczególnych cyklotemach (tabela 2). W Wapieniu Cechsztyńskim (cyklotem PZ1) mikrofauna, a zwłaszcza otwornice, jest bardzo zróżnicowana gatunkowo (w tym wiele nowych gatunków) i występuje bardzo licznie. Wykazuje ona duże powiązania z mikrofauną całej Europy (ponad 30 gatunków wspólnych z nadbałtyckim obszarem ZSRR i ponad 40 z basenami Europy zachodniej). W Dolomicie Głównym (cyklotem PZ2) mikrofauna jest mniej zróżnicowana niż w Wapieniu Cechsztyńskim, a otwornice tracą dominującą rolę w zespołach faunistycznych. W porównaniu z otwornicami Wapienia Cechsztyńskiego, w Dolomicie Głównym występuje zespół odmienny, zawierający wiele nowych gatunków. Wśród małżoraczków większość gatunków przechodzi z Wapienia Cechsztyńskiego, lecz również pojawiają się nowe gatunki. Mikrofauna Dolomitu Głównego Polski różni się od mikrofauny pozostałych regionów Europy swoim dużym zróżnicowaniem. Ma ona większe powiązania z fauną Europy wschodniej (nadbałtycki obszar ZSRR), z którą łączy ją 7 gatunków, niż Europy zachodniej, z którą ma tylko 2 gatunki wspólne (tabela 2). W Dolomicie Płytowym mikrofauna z obszaru Polski, licząca 16 gatunków (w tym nowy gatunek otwornicy), ma tylko 2 gatunki wspólne ze wschodnim obszarem Europy i żadnych elementów wspólnych z pozostałymi partiami basenu cechsztyńskiego. Odmienny skład mikrofaunistyczny, jaki obserwuje się pomiędzy osadami poszczególnych cyklotemów pozwala na wyróżnienie dwóch zespołowych poziomów mikrofaunistycznych w cechsztynie Polski: I — Geinitzina richteri — Roundyella lebaensis, który obejmuje osady cyklotemu PZ1 oraz II — Lingulina minima — Dorsoobliquella pulchra, który obejmuje osady cyklotemów PZ2 i PZ3. Opracowane materiały są przechowywane w Muzeum Instytutu Geologicznego w Warszawie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1987, 32, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostracods from the Purbeckian of Central Poland
Małżoraczki z purbeku Polski Środkowej
Autorzy:
Sztejn, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23135.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ostracod
Purbeckian
Central Poland
Polska
Ostracoda
paleontology
Opis:
The recent stratigraphical and paleontological research in the Jurassic/Cretaceous boundary sequence in central Poland confirmed a validity of the hitherto accepted local ostracod zonation. Six ostracod zones have been compared with the zones distinguished in England, France and Germany. From 51 ostracod species and subspecies recorded in the sequence of superposing marine-brackish and brackish-fresh-water sediments the author describes the following new species and subspecies: Limnocythere biverrucosa, Timiriasevia polonica, Cypridea aleksandrowiensis, C. wandae, C. binodosa polonica, C. dunkeri spinosa, C. granulosa polonica, C. lata polonica, C. obliqua polonica, C. prealta iuvencula and C. tumescens granulosa.
W pracy ukazano zróżnicowanie zespołów małżoraczkowych w purbeku Kujaw (figs. 1—4, tabele 1—2) oraz przedstawiono opisy i ilustracje (pls. 1—8) 4 nowych gatunków (Limnocythere biverrucosa, Timiriasevia polonica, Cypridea aleksandrowiensis, C. wandae) i 7 podgatunków (Cypridea binodosa polonica, C. dunkeri spinosa, C. granulosa polonica, C. lata polonica, C. obliqua polonica, C. prealta iuvencula, C. tumescens granulosa). Dotychczasowe badania zespołów małżoraczków purbeckich były oparte na stosunkowo niewielkiej liczbie gatunków. Znaczne powiększenie kolekcji, które się dokonało w ciągu ostatnich lat, umożliwiło przeprowadzenie rewizji uzyskanych dotąd wyników. Nowe obserwacje pozwoliły utrzymać dotychczasowy, lokalny podział stratygraficzny purbeku na 6 poziomów małżoraczkowych, określonych literami od F do A (por. Bielecka i Sztejn 1966). Na podstawie nowych danych można polskie poziomy małżoraczkowe wiązać z poziomami z Europy zachodniej. Osady purbeku w Polsce są w pełni wykształcone tylko na Kujawach i tylko tam można stwierdzić obecność wszystkich lokalnych poziomów małżoraczkowych. W poziomie F, osady facji purbeckiej tworzyły się w środowisku morskim o okresowo mniejszym lub większym zasoleniu. W poziomie E, w centralnej części zbiornika oberwuje się mikrofaunę środowiska morskiego, a wśród osadów ewaporatowych (we wkładce wapiennej) nieliczne małżoraczki, które najprawdopodobniej reprezentują środowisko hypersalinarne. Ubożenie taksonomiczne i masowy rozwój małżoraczków rodzaju Cypridea świadczą o okresowym wysładzaniu się zbiornika, które powiększało się następnie w poziomie D. W poziomach C i В środowisko stało się brakiczno-słodkowodne, a następnie w poziomie A, przez zwiększenie zasolenia, stało się środowiskiem morsko-brakicznym. Analogicznie do purbeku Anglii (por. Anderson 1985), w polskim purbeku wyróżniono zespoły małżoraczków charakterystyczne dla trzech faz ekologicznych: brakiczno-słodkowodnej fazy C, morsko-brakicznej fazy S oraz hypersalinarnej fazy E. Na Kujawach przeważają małżoraczki fazy S (fig. 2). W polskim purbeku obserwuje się zdecydowaną przewagę małżoraczków nad otwornicami. Stwierdzono tu obecność następujących nadrodzin małżoraczków. Cytheracea, Darwinulacea i Cypridacea. Szczególnie wiele rodzajów należy do Cytheracea. Niektóre małżoraczki, jak Klieana alata Martin, Rhinocypris jurassica (Martin), Cypridea prealta prealta Bielecka i C. lata polonica subsp. n. występują masowo i w kolekcji liczą od około tysiąca do kilku tysięcy skorupek. Inne są reprezentowane zaledwie przez kilka lub kilkanaście egzemplarzy, do nich należą M. (Macrodentina) maculata Malz, M. (Dictyocythere) aff. mediostricta transfuga Malz i Protocytheropteron brodiei (Jones). Otwornice, to nieliczne formy zlepieńcowate. Wśród nich najlepiej jest reprezentowany rodzaj Ammobaculites, wykazujący bardzo dużą tolerancję na zmiany zasolenia w środowisku.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostracoda of the Eemian Interglacial at Kruklanki in NE Poland
Autorzy:
Namiotko, Tadeusz
Szczechura, Janina
Namiotko, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027451.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
NE Poland
Eemian Interglacial
lacustrine chalk
ostracods
Opis:
The assemblage of lacustrine ostracods found in the Eemian Interglacial sediments at Kruklanki (Masurian Lake Dis- s q trict, northeastern Poland) contains 18 species belonging to 13 genera. The most dominant species are Candona neglecta Sars, 1887, Limnocytherina sanctipatricii (Brady et Robertson, 1869), Limnocythere inopinala (Baird, 1843) and Candona candida (O.F. Muller, 1776). Cyclocypris serena (Koch, 1838), llyocypris decipiens Masi, 1905, Pseudocandona insculpta (G.W. Muller, 1900) and Leucocythere mirabilis Kaufmann, 1892 are recorded for the first time from the Eemian of Poland; the latter two species are also new for the Eemian lacustrine deposits of Europe. The ecological requirements of the recognised ostracod species as well as their geographic ranges in the Quaternary of Europe are summarised. Based on these data, past habitat type is estimated as a deeper littoral of a lake with reasonably cold, well-oxygenated and calcium-rich waters. The present state of knowledge of the Eemian ostracods from Poland is reviewed and their comparison with the Eemian ostracod assemblages from Europe is briefly given. Comparison of the ostracod fauna! assemblage from Kruklanki with those from other Eemian sites in Poland enables to establish and describe one general type of ostracod assemblages characteristic for lacustrine littoral in this interglacial.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2003; 3-24
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Two new Bathonian ostracods of the genus Progonocythere
O dwóch nowych ostrakodach batońskich z rodzaju Progonocythere
O dvukh novykh batskikh ostrakodakh roda Progonocythere
Autorzy:
Blaszyk, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21277.pdf
Data publikacji:
1959
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two new Upper Bathonian species : Progonocythere polonica n. sp . and Progonocythere ogrodzieniecensis n, sp. are described from the Clydoniceras discus zone in Ogrodzieniec near Zawiercie, Poland. The ontogeny and development of the hinge in t he successive instars of the species P. polonica n . sp. have been studied. The presence there has been ascertained of a sieve plate closing up the lumen of straight pore canals.
Praca przedstawia wyniki badań nad Progonocythere polonica n. sp , i P. ogrodzieniecensis n. sp , z górnego batonu, z poziomu Clydoniceras discus. Materiał zebrany został przez autora w Ogrodzieńcu koło Zawiercia. Duża liczba osobników dorosłych i młodych gatunku P. polonica n, s p. pozwoliła prześledzić jego rozwój ontogenetyczny, który graficznie przedstawiony jest na wykresie (fig . 2). Obwód koła podzielono na 36 części , z których każda równa się ok. 0,028 mm. Czarne prostokąty odpowiadają wielkości skorupek w poszczegó1nych stadiach rozwojowych. Obok po stronie wewnętrznej są ich wartości liczbowe. Na zewnętrznym pasie podano wartości , w których powinna była nastąpić wylinka. Wartości te są wynikiem uzyskanym na podstawie procentowego współczynnika wzrostu. U Progonocythere polonica n. sp, skorupka jednego stadium do następnego powiększa swoje wymiary w przybliżeniu o stały współczynnik procentowy (1,26), co jest potwierdzeniem prawa Brooksa rozwoju osobniczego ostrakodów. Wewnątrz koła, przy pomocy nawiasów, wydzielono odcinki (od 1 do VI ). odgraniczające poszczególne cykle rozwojowe. Przeprowadzone obserwacje nad P. polonica n. sp, i P. ogrodzieniecensis n. sp. pozwoliły na wykrycie nowych szczegółów morfologicznych, nie opisanych u dotychczas znanych przedstawicieli rodzaju Progonocythere. Są to: 1) kształt skorupki - u wszystkich gatunków rodzaju Progonocythere linia brzegu zawiasowego, przechodząc na tylny odcinek skorupki, zagina się pod kątem 40 ° ; 2) kanaliki porowe - występują na całych skorupkach i widoczne są również w strefie brzeżnej ; ujścia tych kanalików u P. polonica n. sp . i P. ogrodzieniecensis n. sp . w części centralnej skorupki nakryte są płytką sitowatą od strony zewnętrznej.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1959, 04, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biostratigraphy of the Emsian to Eifelian in the Holy Cross Mountains (Poland)
Autorzy:
Fijałkowska-Mader, A.
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059160.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Holy Cross Mountains
palynomorphs
conodonts
ostracods
foraminifers
biostratigraphic correlation
Opis:
The paper give a biostratigraphic interpretation of the Emsian to Eifelian in the Łysogóry and Kielce regions of the Holy Cross Mountains, based on the different groups of microfossils: miospores, conodonts, ostracods and foraminifers. Four miospore zones were identified in the uppermost Pragian, Emsian and lowermost Eifelian: Verrucosisporites polygonalis-Dibolisporites wetteldorfensis (PW), Emphanisporites annulatus-Brochotriletes bellatulus (AB), Emphanisporites foveolatus-Verruciretusispora dubia (FD) and Acinosporites apiculatus-Grandispora protea (AP). In the Łysogóry region, the Emsian and lowermost Eifelian comprises four cono-dont zones: serotinus,patulus,partitus and costatus, three ostracod assemblages and several foraminifer assemblages. In the Kielce region, deposits from the Emsian/Eifelian boundary interval yield conodonts from the patulus and partitus zones, two ostracod assemblages and assemblages of agglutinated foraminifers. The joint biostratigraphic analysis allows a tentative correlation of the lithostratigraphic units from both areas. It also provides independent control/calibration on the different biostratigraphical systems. The Pragian/Emsian boundary is located in the lower part of the Barcza Formation and in the lower part of the Haliszka Formation, whereas the Emsian/Eifelian boundary lies in the upper part of the Grzegorzowice Formation and in the upper part of the Winna Formation.
Źródło:
Geological Quarterly; 2011, 55, 2; 109-138
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eridostraca a new suborder of ostracods and its phylogenetic significance
Eridostraca - nowy podrząd Ostracoda i jego filogenetyczne znaczenie
Eridostraca - novyjj podotrjad Ostracoda i ego filogeneticheskoe znachenie
Autorzy:
Admaczak, F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20165.pdf
Data publikacji:
1961
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
This paper reports the results of investigations on the structure and texture of multilamellar ostracod carapaces and of comparative studies on the microstructure of the shell in Leperditiidae Jones and Healdiidae Harlton. The writer's inferences are that the multilamellar ostracod carapace has been derived from Conchostraca (Phyllopoda) with concentric growth lines. The consequent result is the separation of the group Eridoconchinae Henningsmoen into a distinct suborder - the Eridostraca. A new genus, Aberroconcha, has been established in this suborder and two species from the Middle Devonian of Poland a redescribed as new: Aberroconcha plicata and A. devonica. Moreover, one new species of Eridoconcha Ulrich & Bassler, equally of Devonian age, is described: Eridoconcha granulifera. A concept of the diphyletic origin of ostracods is postulated, based on the morphology and microstucture of their carapace.
Rozprawa ta zawiera rezultaty badań nad morfologią Eridoconchidae Henningsmoen i obserwacje nad mikrostrukturą pancerzy przedstawicieli kilku prymitywnych grup paleozoicznych Ostracoda. Rozpatrywany w niej problem obejmuje rownież zagadnienia związane z genezą pancerza ostrakodowego. Wysunięte w tej pracy tezy oparte zostały na obserwacjach zarówno Ostracoda, jak i kambryjskich Archaeostraca oraz współczesnych Conchostraca. Materiały, na których dokonane zostały te badania, zebrano z dewonu środkowego w Górach Świętokrzyskich (Wydryszów, Grzegorzowice, Skały, Świętomarz-Śniadka). Prócz tego zbadano okazy Aberroconcha magna (Harris) z ordowiku Platformy Syberyjskiej, przekazane autorowi przez Dr W. A. Iwanową z Instytutu Paleontologicznego Akademii Nauk ZSRR w Moskwie. Do celów porównawczych wykorzystano również Ostracoda ze Związku Radzieckiego (Estonia, Platforma Rosyjska, Platforma Syberyjska) i ze Stanów Zjednoczonych, jak również materiały z głazów narzutowych pochodzenia skandynawskiego oraz współczesne z Adriatyku i wiele innych. W badaniach tych uwzględniono w szerokim zakresie studia porównawcze nad mikrostrukturą pancerzy, oparte na szlifach cienkich i seryjnych naszlifowaniach. Stosowano też fluorydyzacje skorupek w celu zbadania struktury pancerza, jego laminacji i budowy wewnętrznej Eridoconchidae. Szczegółowa analiza morfologiczna skorupek Eridoconchidae wykazała, że pancerze tych zwierząt zbudowane były z licznych blaszek ułożonych jedna pod drugą, odzwierciedlających kolejne fazy wzrostu zwięrzecia. Poszczególne blaszki stanowią elementy wylinkowe, nie zrucane w procesie wzrostu. Pod tym względem pancerze Eridoconchidae przypominają stosunki panujące u Conchostraoa (Phyllopoda), różnią sie jednak od tych ostatnich ilością blaszek na pancerzu, która w obrębie rodzajów Aberroconcha n. gen. i Eridoconcha Ulrich & Bassler dochodzi do 11 i liczby tej nie przekracza. Poza tym, skorupki tych zwierząt są z reguły wapienne, a tylko partie centralne blaszek są chitynowe i wpuklone do środka skorupki, tworząc komory, jak to jest u przedstawicieli rodzaju Aberroconcha. Reprezentują one jeden z najprymitywniejszych typów Ostracoda; nie osiagnęły jeszcze zdolności linienia, która jest cechą charakterystyczną dla małżoraczków. Obok form typu Aberroconcha, zarówno z Polski, jak i z Platformy Syberyjskiej, zbadano i opisano gatunki rodzaju Eridoconcha, z których dwa (E. rugosa Ulrich & Bassler, E. arsiniata (Stover)) znane są ze Stanów Zjednoczonych. Ich pancerze mają wszystkie blaszki całkowicie wapienne. Stanowi on dalsze ogniwo morfologiczne rozwoju pancerza ostrakodowego. Liczba faz wzrostu u tego rodzaju pozostaje nadal wysoka (do 11), a poszczególne blaszki ściśle do siebie przylegają. Swoisty typ budowy pancerza Eridoconchidae uzasadnia wyodrębnienie tej grupy ostrakodów w samodzielny podrząd - Eridostraca n.subordo. Stanowisko filogen etyczne tego podrzędu, do którego włączono również proponowaną nową rodzinę - Cryptophyllidae, cechujacą się skorupkami zbudowanymi z niewielkiej liczby blaszek (od 6 do 1), - jest pośrednie między Conchostraca a Ostracoda, z grupy Palaeocopa. Wysunięta przez Levinsona (1951) dla skorupek wieloblaszkowych Ostracoda hipotez a "retencji linienia", jako cechy przystosowawczej dla niewielkiego kręgu form, wydaje się niesłuszną , ponieważ mała liczba blaszek na pancerzu takich form, jak np. Cryptophyllus Levinson, nie ilustruje retencji, lecz przypuszczalnie inicjację linienia, zaś skorupki wieloblaszkowe Eridoconchidae (Aberroconcha i Eridoconcha) wskazują na pierwotny stan budowy, odziedziczony po swoich wieloblaszkowych przodkach z grupy Conchostraca. Pod względem morfologicznym istnieją stopniowe przejścia od pancerza wieloblaszkowego (Aberroconcha, Eridoconcha), poprzez pancerz o niewielkiej liczbie blaszek (Cryptophyllus), do pancerza trzy- , dwu- i jednoblaszkowego (Conchoprimitia Öpik, Milleratia Swartz, Schmidtella Ulrich). Wskazują one równocześnie na sposób powstania dużej grupy paleozoicznych Ostracoda, a przede wszystkim prymitywnej i ważnej pod względem filogenetycznym grupy Leperditellidae Ulrich & Bassler. Badania prowadzone nad Eridoconchidae rzucają jednocześnie światło na pochodzenie Ostracoda. Okazało się, że znana od dawna koncepcja paleontologiczna pochodzenia Ostracoda z grupy Bradoriidae Matthew (Ulrich & Bassler, 1931; Raymond, 1946), nie wyczerpuje całkowicie zagadnienia. Autor uważa, że z grupy kambryjskich Bradoriidae (Archaeostraca) mogły wyodrębnić się tylko bardzo prymitywne ostrakody, a mianowicie Leperditiidae Jones. Odznaczają się one dużymi rozmiarami pancerza, obecnością odcisków mięśniowych na skorupce, których w grupie Palaeocopa na ogół brak. Pancerz tych małżoraczkow (Leperditiidae) ma strukturę pryzmatyczną, a w jego jednoblaszkowej skorupce wyróżnić można trzy warstwy: 1) zewnętrzną, ciemno zabarwioną ; 2) środkową, przezroczystą; 3) wewnętrzną, grubszą od zewnętrznej i również ciemno zabarwioną. Podobny typ struktury pancerza i wyraźne odciski mięśniowe, złożone z licznych śladów przyczepow adduktorów, mają przedstawiciele Healdiidae Harlton (Podocopa). W związku z tym autor jest skłonny wyprowadzić te ostatnie z Leperditiidae. Jeśli chodzi o mikrostrukturę pancerza Eridostraca, to jest ona kryptokrystaliczna. Po sfluorydyzowaniu można na ich skorupkach wyróżnić dwie warstwy: 1) zewnetrzną, ciemno zabarwioną, 2) wewnetrzną, przezroczystą. Poza tym na skorupkach przedstawicieli tego podrzędu mięśnie zwierające nie pozostawiają śladów przyczepu ścięgien. Analogiczne stosunki panują wśród prymitywnych Leperditellidae (Conchoprimitia), których przodkami, według wszelkiego prawdopodobieństwa, były wieloblaszkowe Eridostraca. Ta ostatnia grupa, jak już wspomniano, wykazuje duże podobieństwo do jednego z najprymitywniejszych szczepów skorupiaków, a mianowicie Conchostraca, których pancerz jest z reguły chitynowy (bardzo rzadko wapienny). Powstanie pancerza ostrakodowego dokonało się na drodze głębokich przeobrażeń, polegających m.in na uzyskanej stopniowo zdolności przyswajania soli węglanowych i wydalania ich w postaci blaszek wapiennych oraz na zdolności zrzucania skorupek wylinkowych. Na podstawie dokonanych obserwacji i badań można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że występujące w paleozoiku grupy małżoraczków wskazują na difiletyczne pochodzenie tego rzędu. Szczep Leperditiidae wywodziłby się z Archaeostraca (Bradoriidae), szczep zaś obejmujący Eridostraca zwiazany byłby z Conchostraca (Lepidittidae Kobayashi). DIAGNOZY Podrząd Eridostraca n. subordo Ostracoda o pancerzu wieloblaszkowym, rzadziej jednoblaszkowym, wapiennym, z krótkim, prostym brzegiem zawiasowym i wypukłym dorsalnym. Maksymalna liczba blaszek na skorupce - 11. Mikrostruktura pancerza kryptokrystaliczna. Występowanie : ordowik - dewon (jura?). Rozprzestrzenienie geograficzne : Ameryka, Azja, Europa. Aberroconcha n. gen. Owalne Eridoconchidae z licznymi (9-11) blaszkami na pancerzu, o prostym brzegu zawiasowym. Niezwapniałe elementy blaszek, wpuklone do środka skorupki, tworzą komory. Dymorfizm nie znany. Wystepowanie: ordowik - dewon. Rozprzestrzenienie geograficzne: Ameryka Północna, Europa (Góry Świętokrzyskie), Azja (Platforma Syberyjska). Aberroconcha plicata n. sp. (pl. III , fig. 1 a-c) Pancerz średniej wielkości, umbonalny, wieloblaszkowy, z licznymi (do 10) pasmami przyrostowymi. Blaszki chitynowe, wpuklone do środka skorupki, tworzą niewielkie komory. Aberroconcha devonica n. sp. (pl. IV, fig. 2 a-c) Pancerz prawie owalny, średniej wielkości, z licznymi (9) blaszkami na pancerzu. Poszczególne blaszki zwapniałe i częściowo wpuklone do wnętrza skorupki. Przednia część pancerza ostro ścięta. Eridoconcha granulifera n. sp. (pl. III. fi g. 2 a- c) Zarys skorupki owalny. Liczne drobne granulacje na ostatnich pasmach przyrostowych. Blaszki, całkowicie wapienne, przylegają do siebie na całej powierzchni, Liczba blaszek - 9.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1961, 06, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palaeoenvironmental changes in the Holsteinian (MIS 11c) palaeolake at Ortel Królewski II (Eastern Poland) in the light of ostracod analysis
Autorzy:
Wasążnik, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2025230.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ostracods
MIS 11
palaeolakes
climate change
Opis:
Lacustrine deposits from Ortel Królewski II (Eastern Poland) represent the Holsteinian Interglacial (MIS 11c). They are characterized by an extremely rich occurrence of ostracod and mollusc fauna. Collected samples represent pre-optimal part of the Holsteinian Interglacial corresponding to Picea–Alnus, Taxus and Pinus–Larix zones. Based on ostracod assemblage analysis a depth of the paleolake, the energy of the environment and the average January and July air temperature were reconstructed. Ostracods from Ortel Królewski II indicate a lake with possible periodic overflow surrounded by periodically flooded grasslands, which existed in the study area during the pre-optimal part of Holsteinian Interglacial.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2018, 35; 91-102
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historia pierwszej w Warszawie pracowni mikropaleontologicznej
History of the first micropalaeontological laboratory in Warsaw
Autorzy:
Gawor-Biedowa, Eugenia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076091.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
mikropaleontologia
otwornice
małżoraczki
Państwowy Instytut Geologiczny
micropalaeontology
foraminifers
ostracods
Polish Geological Institute
Opis:
Micropalaeontological Laboratory at the Polish Geological Institute in Warsaw was organized by Władysław Pożaryski in 1947. The studies were going towards the development of regional micropalaeontological stratigraphic schemes of Mesozoic deposits of Poland (excluding the Carpathians) and dating rocks, based on micropalaeontological analyses. Results of examination of a huge number of samples (over 90,000) have been the basis for biostratigraphical reports and monographs, diagnoses of many new taxa, and over 1000 archival collections of Mesozoic, Paleogene and Neogene microfaunas. The golden era of the Laboratory had lasted almost four decades.
Źródło:
Przegląd Geologiczny; 2020, 68, 5; 449--460
0033-2151
Pojawia się w:
Przegląd Geologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The earliest ostracods from the Ordovician of the Prague Basin, Czech Republic
Autorzy:
Lajblová, K.
Kraft, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138871.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Ostracoda
Middle Ordovician
Barrandian area
Prague Basin
taxonomy
palaeobiogeography
ordowik
Barrandian
dorzecze
Praga
systematyka
paleobiogeografia
Opis:
The earliest ostracods from the Bohemian Massif (Central European Variscides) have been recorded from the Middle Ordovician of the Prague Basin (Barrandian area), in the upper Klabava Formation, and became an abundant component of fossil assemblages in the overlying Šárka Formation. Both early ostracod associations consist of eight species in total, representing mainly eridostracans, palaeocopids, and binodicopids. The revision, description, or redescription of all species and their distribution in the basin is provided. Their diversification patterns and palaeogeographical relationships to ostracod assemblages from other regions are discussed.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 4; 367-392
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New insights into the early diversification of the Ostracoda: Tremadocian ostracods from the Cordillera Oriental, Argentina
Autorzy:
Salas, M.J.
Vaccari, N.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22883.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
insight
early diversification
Ostracoda
Tremadocian
ostracod
Argentina
Andes Mountains
Opis:
New species of ostracods from the Tremadocian in the northwest region of Argentina are described. These are among the earliest well−documented records of ostracods, which shed new light onto the early diversification of the group. The described fauna consists of seven species, five of which are new: Saltite uchuy sp. nov., Saltite kuraq sp. nov., Conchoprimitia? iglesiasi sp. nov., Orechina violetae sp. nov., and Orechina catalinae sp. nov. The fauna consists primarily of soanellids, a non−dimorphic family of palaeocopids, and of binodicopids. One factor leading to diversification of the group in this region may have been the complex configuration of the northwest basin, which had a restricted pattern of circulation. The distribution of the first ostracods is largely restricted to Gondwana and peri−Gondwana regions. Accordingly, it is possible to envision that the origin or at least an important radiation of the group was centred in this region. Both the Soanellidae and the genus Orechina would have originated in Gondwana and would have become widespread later during the Middle Ordovician. The Tremadocian fauna located in Argentina show significant affinities with fauna located in the warm−water setting of the east Gondwana, mainly in Australia and China.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2012, 57, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Carboniferous ostracods from the borings in North-western Poland
Małżoraczki karbońskie z wierceń Północno-Zachodniej Polski
Kamennougol'nye ostrakody iz burovykh skvazhin v Severo-Zapadnojj Pol'she
Autorzy:
Blaszyk, J.
Natusiewicz, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23402.pdf
Data publikacji:
1973
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1973, 18, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sieve-type normal pore canals in Jurassic ostracods: A review with description of a new genus
Autorzy:
Lord, A.R.
Cabral, M.C.
Danielopol, D.L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2082183.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Ostracoda
Cytheroidea
normal pore canals
systematics
Jurassic
Cretaceous
Europe
Opis:
Sieve-type normal pore canals (StPC) occur commonly in living and fossil cytheroid ostracods but their biological function(s) and evolutionary history are poorly known. The new genus Minyocythere and its four species: Minyocythere macroporosa sp. nov., M. angulata sp. nov., M. maculosa, and M. tuberculata from the Middle Jurassic have StPC prominently developed, display a range of normal pore canals, and provide a context for review of the geological record and palaeobiological potential of these structures, and their application as a taxonomic tool compared with classical approaches. The related Cretaceous genus Dolocythere is reviewed and Dolocythere amphistiela sp. nov. described. The significance of StPC for comparative morphology, systematics, palaeobiology and environmental interpretation are discussed. The range of normal pore canals observed, including StPC, is greater than previously described and several types can occur on one animal implying different life functions. The potential of normal pore canals especially StPC for systematic use is established although good preservation is essential. The functional significance of normal pore canals and their setae must be verified with living material before their evolutionary history can be deduced and their application to palaeoenvironmental interpretation and modern environmental monitoring enhanced.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2020, 65, 2; 313-349
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benthic ostracods from the Early-Middle Frasnian transition in the north-western East European Platform, Russia
Autorzy:
Evdokimova, I O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21796.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
benthic ostracod
ostracod
Early-Middle Frasnian
Frasnian
paleontology
East European Platform
Russia
Ostracoda
Main Devonian Field
Opis:
Pronounced changes in benthic ostracod associations in the north−west part of the East European Platform, across the Early–Middle Frasnian (Devonian) transition, track a marine transgression event. More than 80 ostracod species belonging to the Eifelian Mega−Assemblage were recorded. Cavellinidae and Acratiidae generally dominate the Early Frasnian Sargaevo Horizon. Middle Frasnian ostracod associations of the Semiluki Horizon are more diverse and are characterised by different dominant both geographically and stratigraphically, resulting from significant palaeo−basin bottom relief and benthic biotope differentiation. The ostracod associations are indicative of very shallow, well oxygenated semi−restricted epeiric environment, with occasional marine influence, alternating with short periods of open shelf conditions. The relative abundance of ostracod species in the different associations, and faunal diversity indices, show considerable variations throughout the Early–Middle Frasnian, and suggest a less restricted position within an intra−platform setting in the Middle Frasnian, relative to a more restricted ostracod habitat in the Early Frasnian. The succession of Early–Middle Frasnian micro−benthic associations within the Main Devonian Field seems to be of a regional scale, and resulted from a marine regression−transgression couplet, corresponding to eustatic cycles IIb–IIc. This was paired with synsedimentary tectonic subsidence in adjacent areas of the north−east East European Platform, progressively improving marine water circulation in the extremely shallow−water shelf seas.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2006, 51, 4; 773-778
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ordovician ostracods from East Central Iran
Autorzy:
Ghobadi Pour, M.
Williams, M.
Vannier, J.
Meidla, T.
Popov, L.E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22059.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
geographic setting
Iran
Ordovician
Ostracoda
Shirgesht Formation
brachiopod
geological setting
ostracod
paleontology
trilobite
systematics
ostracod fauna
biogeography
stratigraphy
Opis:
Ordovician ostracods are described for the first time from Iran, enhancing the record of this group from the Lower Palaeozoic of the Middle East. The ostracods occur in the Shirgesht Formation, in the east central part of the country, and comprise Ogmoopsis achaemenid sp. nov., Cerninella aryana sp. nov., Ordovizona amyitisae sp. nov., cf. Aechmina? ventadorni, Vogdesella sp., and podocope taxa tentatively identified as species of Longiscula, Pullvillites, and Rectella. These taxa were hitherto unknown from this region. The ostracod−bearing interval is associated with trilobites (Neseuretinus) and brachiopods (Nicolella) that suggest a late Middle Ordovician age. Although the ostracod fauna is small, it demonstrates biogeographical links at genus−level, and possibly at species−level, with the fauna of the late Middle Ordovician Travesout Formation of western France, which also lay in a peri−Gondwanan palaeogeographical setting. It also suggests the potential use of some ostracods as stratigraphical tools for correlating Ordovician rock successions between Europe and the Middle East.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2006, 51, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Late Devonian Upper Kellwasser Event and entomozoacean ostracods in the Holy Cross Mountains, Poland
Autorzy:
Olempska, E
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20081.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ostracod
Polska
entomozoacean ostracod
Ostracoda
Upper Kellwasser Event
paleoenvironment
Famennian
stratigraphy
Frasnian
Late Devonian
Devonian
Entomozoacea
extinction
Holy Cross Mountains
paleontology
Opis:
Late Frasnian–Early Famennian entomozoacean ostracod assemblages from the Płucki section in the Holy Cross Mountains were studied to establish the effect of the “Kellwasser bio−event” on the planktonic biodiversity and faunal content. The composition of ostracod assemblages changes from a moderately diverse (10 species) Entomoprimitia–Richterina– Nehdentomis–Nandania dominated “background” assemblage characterising a pre−event interval, to an Entomoprimitia−assemblage during the event interval, and finally to a Franklinella−dominated post−event assemblage in the Middle Palmatolepis triangularis conodont Zone. The Frasnian–Famennian extinction caused substantial losses among entomozoacean lineages. In the Płucki section it occurred in two closely spaced steps within the Palmatolepis linguiformis conodont Zone. The first step, at the base of the dark cephalopod limestone (Upper Kellwasser Horizon), reduced the abundance and the species diversity of entomozoaceans to only two Entomoprimitia species. The vacant niche was then filled by the new, immigrant species Entomoprimitia (Entomoprimitia) kayseri which is dominant in the Upper Kellwasser interval. All these species were lost at the second step within the Upper Kellwasser Horizon. The entomozoaceans remained virtually absent during a long time interval between the end−Frasnian crisis and the Middle Pa. triangularis Zone. They reappear as new species from refugia lineages (Franklinella, Nehdentomis) and became widespread, indicating favourable ecological conditions. Some 13 species have been identified and assigned to seven genera. Rabienella? lagowiensis sp. nov. is proposed.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2002, 47, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-25 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies