Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ostracods" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 39
Tytuł:
Palaeoecological analysis of Berriasian ostracods of the central Crimea
Autorzy:
Savelieva, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061054.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ostracods
Berriasian
palaeoecology
central Crimea
małżoraczki
paleoekologia
Krym centralny
Opis:
The author has completed a palaeoecological analysis of assemblages of ostracods, collected from the sections of the Berriasian deposits of central Crimea. The strata belonging to this stage are divided into four formations, and these into stratigraphic subdivisions of member rank, numbered 1–29. The members accumulated in deeper and shallower environments in a shallow marine basin, and are distinguished on the basis of the characteristic features of the composition of the ostracod complexes. Changes of temperature conditions and water mobility were identified.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 163--174
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Molluscs and ostracods of the qarun lake:preliminary report from fa-1 core in faiyum oasis, Northern Egypt
Autorzy:
Szymanek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026006.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Molluscs
ostracods
Holocene
Qarun Lake
Egypt
Egipt
Opis:
A research was conducted on the Holocene lake sediments from the full-cored FA-1 drilling at the southern shore of the Qarun Lake in the Faiyum Oasis in northern Egypt. Altogether 10 taxa of molluscs and 8 taxa of ostracods were identified in the examined deposits, with total amounts of 768 and 2872 individuals, respectively. The fauna was investigated with palaeoecological purpose and allowed for preliminary reconstruction of sedimentary environment in the lake. The occurrence of Valvata nilotica Jickeli, 1874 and Gomphocythere sp. in the lower part of the core and a low proportion of carapaces (2.4–28%) indicated freshwater and higher-energy conditions, respectively. Rapid expansion of Cyprideis torosa (Jones, 1850) at a depth of 18 m could point to very short saline episode in the lake. The increase in salinity and drop of water level were evidenced in the uppermost part of the core (4–3.5 m), when the lake was dominated by Hydrobia ventrosa (Montagu, 1803), Cerastoderma glaucum (Poiret, 1789) and C. torosa. The steady sedimentation in a shallow lake was also supported by considerable amount of complete ostracod carapaces (45%). The faunal assemblage and smooth valves of C. torosa suggested salinity of 14–25‰.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2017, 34; 39-45
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Hirnantian deep-water refuge for warm-water ostracods in Baltoscandia
Autorzy:
Truuver, K.
Meidla, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059998.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Upper Ordovician
Baltic Palaeobasin
ostracods
north-eastern Poland
Kętrzyn IG1 borehole
Opis:
The latest Ordovician is marked by a severe climate change, the Hirnantian glaciation. This climatic event affected many marine taxa including ostracods. Rich and abundant ostracod assemblages of the Baltic Palaeobasin were severly impoverished. Many of the typical pre-Hirnatian warm-water ostracod species died out, but also some distinct, cold-water species appeared. Two very different but likely coeval latest Ordovician ostracod assemblages are recorded in the Baltic countries and north-eastern Poland. The latest Ordovician Estonian Shelf (inner ramp) is characterized by the Medianella aequa association whilst sections in the Livonian Basin (middle to outer ramp) reveal the Harpabollia harparum association that is thought to represent a cold-water assemblage belonging to the Dalmanitina-Hirnantia Fauna sensu lato. A transitional assemblage composed of a “species mixture” of typical Hirnantian cold-water and some pre-Hirnantian warm-water ostracod species is described for the first time from the Kętrzyn IG1 borehole, north-eastern Poland. The assemblage is dominated by Cryptophyllus pius sp. n. The genus Cryptophyllus is rare in the two other well-known assemblages. The discovery suggests that marginal parts of the Baltic Palaeobasin could serve as a kind of refuge for the last representatives of the ostracod faunas of the inner shelf of Baltic Palaeobasin. The Hirnantian assemblage is replaced by the low-diversity recovery assemblage that is dated as late Hirnantian-Silurian in Estonia and other areas. This suggests that the position of the systemic boundary in the Kętrzyn borehole and elsewhere in north-eastern Poland should be re-evaluated.
Źródło:
Geological Quarterly; 2015, 59, 4; 738--749
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Palaeogeography of Late Glacial and Lower Holocene lakes in the Pomeranian Bay on the basis ofmalacofauna and ostracods and seismoacoustic data
Autorzy:
Krzymińska, Jarmila
Przedziecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2026791.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Pomeranian Bay
malacofauna
ostracods
seismoacoustic data
Opis:
Within a small (2.5 x 2.5 km) test field, located in the eastern part of the Pomeranian Bay, the geological structure was sq investigated in detail using seismoacoustic profiling and coring. In the cores, mineral grain size and micro- and macrofauna were analysed. Basing on seismoacoustic records, three main seismostratigraphic units were distinguished. The lowest unit is built of sand and muddy sand. Higher up lies the unit of sandy mud, in some places - of clay. Fauna assemblages indicate cold climate conditions, and clearly point to an existence of lacustrine reservoir of oligotrophic character. Analysis of cores shows that sedimentation began in bog conditions. The lakes in the area existed till the Atlantic period, when due to sea transgression they became filled with sandy sediments. The third unit is built mainly of fine sand, locally medium sand, even with addition of gravel. Basing on the presence of marine fauna, this unit is classified as marine sand.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2001, 18; 3-10
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Silurian myodocope ostracods from Poland
Autorzy:
Perrier, V.
Olempska, E.
Siveter, D.J.
Williams, M.
Legiot, N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22910.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Newly collected material reveals that the Silurian myodocope ostracods from the Holy Cross Mountains, Poland comprise ten species (one new to science) belonging to four families: Bolbozoidae, Entomozoidae, Rhomboentomozoidae, and Cypridinidae. Biostratigraphic control using graptolites indicates that all three Polish outcrops investigated are of about the same chronostratigraphical level: middle Gorstian, lower Ludlow. The new occurrences in Poland extend the known distribution of several species and reinforce data that show many Silurian myodocope species with wide dispersal. Our new observations on the Holy Cross Mountains material confirm that the occurrences of Silurian myodocopes are mostly associated with pelagic animals and with rocks ranging from mudstone, siltstone or shale deposited in open- or deep-shelf marine settings. The cosmopolitan distribution of these ostracods, coupled with their facies and faunal associations, supports the notion of an ostracod (myodocope) ecological shift from benthic to planktonic habitats during the late Wenlock and Ludlow.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2019, 64, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lower Eifelian ostracods from the West Swietokrzyskie Mountains
Małżoraczki z dolnego eiflu zachodniej części gór Świętokrzyskich
Autorzy:
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22755.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Twenty-two benthic ostracod species have been described from the lower Eifelian Partitus Zone, the Chimaerothyris dombrowiensis local brachiopod biozone. The species described by Gürich (1896) and Kummerow (1953) from the lower Eifelian of Dąbrowa have been revised and the following new ones described: Sulcatiella pusilla, Evlanella kielcensis, Jefina larga, Cytherellina clara, Orthocypris magna, Bairdiacypris subbafasi and Cryptophyllus nidae. Neotypes of the following species have been designated: Rishona obliqua (Gürich), Poloniella devonica Gürich, Evlanella humiliformis (Gürich) and Bythocyproidea polaris (Gürich).
W pracy przedstawiono zespół dolnoeifelskich małżoraczków z wapieni lokalnej biozony ramienionogowej Chimaerothyris dombrowiensis z Dąbrowy i ze Zbrzy (fig. 1). W utworach tych wyróżniono 32 gatunki małżoraczków należących do 27 rodzajów (Tablica 1). Opisano 22 gatunki w tym 7 jako nowe (pl. 1—5): Sulcatiella pusilla sp. n., Evlanella kielcensis sp. n., Jefina larga sp. n., Cytherellina clara sp. n., Orthocypris magna sp. n., Bairdiacypris subbafasi sp. n. i Cryptophyllus nidae sp. n. Spośród okazów topotypowych wyznaczono neotypy gatunków: Rishona obliqua (Gürich), Poloniella devonica Gürich, Evlanella humiliformis (Gürich) i Bythocyproidea polaris (Gürich). Na podstawie konodontów występujących w wapieniach poziomu Chimaerothyris dombrowiensis profilu Grzegorzowic, w sposób pośredni określono wiek osadów z Dąbrowy i ze Zbrzy, zawierających zbadane małżoraczki, na dolny eifel. W przybliżeniu odpowiada on konodontowemu poziomowi partitus, będąc najprawdopodobniej wiekowym ekwiwalentem osadów formacji Lauch z Gór Eifel.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1989, 34, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Integrated palaeontological characteristics (ammonites, ostracods, foraminifers, dinocysts) of the Berriasian deposits of central Crimea
Autorzy:
Savelieva, J.
Feodorova, A.
Shurekova, O.
Arkadiev, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061034.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Berriasian
biostratigraphy
ostracods
foraminifers
spores
pollen
dinoflagellates
ammonites
palaeoecology
correlation
central Crimea
biostratygrafia
małżoraczki
otwornice
zarodniki
pyłek
wiciowce
amonity
paleoekologia
Krym centralny
Opis:
The Berriasian deposits of the central Crimea have been studied in order to compose a composite sequence of the stage with detailed palaeontological characterization. The Berriasian includes the Bedenekyrskaya Formation (packstones), Bechku Formation (siltstones, sandstones) and Kuchkinskaya Formation (sponge packstones, clays, siltstones, and coral-algal bioherm framestones). The Jacobi, Occitanica and Boissieri zones were identified based on ammonites found in the sections. A micropalaeontological analysis determined the following: 6 foraminiferal assemblages, the Costacythere khiamii – Hechticythere belbekensis and Costacythere drushchitzi – Reticythere marfenini ostracod assemblages, and a Phoberocysta neocomica dinocyst assemblage. Palaeoecological analysis of the ostracod and foraminiferal associations indicates a moderately warm marine basin with normal salinity and shallow depths (tens of meters). Only the sponge horizon was probably deposited in a deeper-water environment.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2014, 12, 1; 129--162
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recent ostracods from Admiralty Bay, King George Island, West Antarctica
Autorzy:
Majewski, Wojciech
Olempska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2052043.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Antarctica
King George Island
Ostracoda
Recent
Źródło:
Polish Polar Research; 2005, 26, 1; 13-36
0138-0338
2081-8262
Pojawia się w:
Polish Polar Research
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Jurassic ostracods of the Częstochowa Region (Poland)
Małżoraczki środkowo-jurajskie regionu Częstochowskiego
Srednejurskie ostrakody Chenstokhovskogo rajjona (Polsha)
Autorzy:
Blaszyk, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23018.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1967, 12, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foraminifera and ostracods from the carbonate sediments of the Polish Zechstein
Otwornice i małżoraczki z węglanowych osadów cechsztynu Polski
Autorzy:
Woszczynska, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22938.pdf
Data publikacji:
1987
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Fifty six species of foraminifera (17 new) and twenty six species of ostracods (4 new) have been described from the carbonates of the Polish Zechstein (cyclothems PZ1, PZ2, PZ3). In the regions of peri-Baltic syneclise and Podlasie depression the microfauna occurs in deposits of cyclothems PZ1, PZ2 and PZ3, while in the Koszalin—Chojnice region and at the pre-Sudetian monocline the microfauna has been found only in deposits of PZ1 cyclothem. Geinitzina richteri — Roundyella lebaensis zone characteristic of cyclothem PZ1 and Lingulina minima — Dorsoobliquella pulchra zone, characteristic of PZ2 and PZ3, have been distinguished in Poland.
Z osadów cyklotemów PZ1, PZ2 i PZ3 opisano i zilustrowano (plansze 1—10) 56 gatunków otwornic (17 nowych) oraz 26 gatunków małżoraczków (4 nowe). Próby do badań pochodzą z wierceń z następujących regionów (fig. 1, tabela 1): 1. synekliza peribałtycka, 2. obniżenie podlaskie, 3. strefa Koszalina-Chojnic i 4. monoklina przedsudecka. Zbadano 4.000 prób, z których mniej niż 30% zawierało mikrofaunę. Materiał do badań stanowią wyizolowane ze skały, dobrze zachowane skorupki i, na ogół, całe pancerzyki małżoraczków. Nie badano mikrofauny w szlifach skał. Rozprzestrzenienie regionalne mikrofauny w cechsztynie Polski jest bardzo niejednolite: najbardziej zróżnicowane gatunkowo i najliczniejsze są otwornice i małżoraczki w wierceniach z obszaru syneklizy peribałtyckiej i następnie, obniżenia podlaskiego, a najuboższy w mikrofaunę jest obszar monokliny przedsudeckiej. Również rozprzestrzenienie stratygraficzne mikrofauny jest niejednakowe w poszczególnych cyklotemach (tabela 2). W Wapieniu Cechsztyńskim (cyklotem PZ1) mikrofauna, a zwłaszcza otwornice, jest bardzo zróżnicowana gatunkowo (w tym wiele nowych gatunków) i występuje bardzo licznie. Wykazuje ona duże powiązania z mikrofauną całej Europy (ponad 30 gatunków wspólnych z nadbałtyckim obszarem ZSRR i ponad 40 z basenami Europy zachodniej). W Dolomicie Głównym (cyklotem PZ2) mikrofauna jest mniej zróżnicowana niż w Wapieniu Cechsztyńskim, a otwornice tracą dominującą rolę w zespołach faunistycznych. W porównaniu z otwornicami Wapienia Cechsztyńskiego, w Dolomicie Głównym występuje zespół odmienny, zawierający wiele nowych gatunków. Wśród małżoraczków większość gatunków przechodzi z Wapienia Cechsztyńskiego, lecz również pojawiają się nowe gatunki. Mikrofauna Dolomitu Głównego Polski różni się od mikrofauny pozostałych regionów Europy swoim dużym zróżnicowaniem. Ma ona większe powiązania z fauną Europy wschodniej (nadbałtycki obszar ZSRR), z którą łączy ją 7 gatunków, niż Europy zachodniej, z którą ma tylko 2 gatunki wspólne (tabela 2). W Dolomicie Płytowym mikrofauna z obszaru Polski, licząca 16 gatunków (w tym nowy gatunek otwornicy), ma tylko 2 gatunki wspólne ze wschodnim obszarem Europy i żadnych elementów wspólnych z pozostałymi partiami basenu cechsztyńskiego. Odmienny skład mikrofaunistyczny, jaki obserwuje się pomiędzy osadami poszczególnych cyklotemów pozwala na wyróżnienie dwóch zespołowych poziomów mikrofaunistycznych w cechsztynie Polski: I — Geinitzina richteri — Roundyella lebaensis, który obejmuje osady cyklotemu PZ1 oraz II — Lingulina minima — Dorsoobliquella pulchra, który obejmuje osady cyklotemów PZ2 i PZ3. Opracowane materiały są przechowywane w Muzeum Instytutu Geologicznego w Warszawie.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1987, 32, 3-4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostracods from the Purbeckian of Central Poland
Małżoraczki z purbeku Polski Środkowej
Autorzy:
Sztejn, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23135.pdf
Data publikacji:
1991
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ostracod
Purbeckian
Central Poland
Polska
Ostracoda
paleontology
Opis:
The recent stratigraphical and paleontological research in the Jurassic/Cretaceous boundary sequence in central Poland confirmed a validity of the hitherto accepted local ostracod zonation. Six ostracod zones have been compared with the zones distinguished in England, France and Germany. From 51 ostracod species and subspecies recorded in the sequence of superposing marine-brackish and brackish-fresh-water sediments the author describes the following new species and subspecies: Limnocythere biverrucosa, Timiriasevia polonica, Cypridea aleksandrowiensis, C. wandae, C. binodosa polonica, C. dunkeri spinosa, C. granulosa polonica, C. lata polonica, C. obliqua polonica, C. prealta iuvencula and C. tumescens granulosa.
W pracy ukazano zróżnicowanie zespołów małżoraczkowych w purbeku Kujaw (figs. 1—4, tabele 1—2) oraz przedstawiono opisy i ilustracje (pls. 1—8) 4 nowych gatunków (Limnocythere biverrucosa, Timiriasevia polonica, Cypridea aleksandrowiensis, C. wandae) i 7 podgatunków (Cypridea binodosa polonica, C. dunkeri spinosa, C. granulosa polonica, C. lata polonica, C. obliqua polonica, C. prealta iuvencula, C. tumescens granulosa). Dotychczasowe badania zespołów małżoraczków purbeckich były oparte na stosunkowo niewielkiej liczbie gatunków. Znaczne powiększenie kolekcji, które się dokonało w ciągu ostatnich lat, umożliwiło przeprowadzenie rewizji uzyskanych dotąd wyników. Nowe obserwacje pozwoliły utrzymać dotychczasowy, lokalny podział stratygraficzny purbeku na 6 poziomów małżoraczkowych, określonych literami od F do A (por. Bielecka i Sztejn 1966). Na podstawie nowych danych można polskie poziomy małżoraczkowe wiązać z poziomami z Europy zachodniej. Osady purbeku w Polsce są w pełni wykształcone tylko na Kujawach i tylko tam można stwierdzić obecność wszystkich lokalnych poziomów małżoraczkowych. W poziomie F, osady facji purbeckiej tworzyły się w środowisku morskim o okresowo mniejszym lub większym zasoleniu. W poziomie E, w centralnej części zbiornika oberwuje się mikrofaunę środowiska morskiego, a wśród osadów ewaporatowych (we wkładce wapiennej) nieliczne małżoraczki, które najprawdopodobniej reprezentują środowisko hypersalinarne. Ubożenie taksonomiczne i masowy rozwój małżoraczków rodzaju Cypridea świadczą o okresowym wysładzaniu się zbiornika, które powiększało się następnie w poziomie D. W poziomach C i В środowisko stało się brakiczno-słodkowodne, a następnie w poziomie A, przez zwiększenie zasolenia, stało się środowiskiem morsko-brakicznym. Analogicznie do purbeku Anglii (por. Anderson 1985), w polskim purbeku wyróżniono zespoły małżoraczków charakterystyczne dla trzech faz ekologicznych: brakiczno-słodkowodnej fazy C, morsko-brakicznej fazy S oraz hypersalinarnej fazy E. Na Kujawach przeważają małżoraczki fazy S (fig. 2). W polskim purbeku obserwuje się zdecydowaną przewagę małżoraczków nad otwornicami. Stwierdzono tu obecność następujących nadrodzin małżoraczków. Cytheracea, Darwinulacea i Cypridacea. Szczególnie wiele rodzajów należy do Cytheracea. Niektóre małżoraczki, jak Klieana alata Martin, Rhinocypris jurassica (Martin), Cypridea prealta prealta Bielecka i C. lata polonica subsp. n. występują masowo i w kolekcji liczą od około tysiąca do kilku tysięcy skorupek. Inne są reprezentowane zaledwie przez kilka lub kilkanaście egzemplarzy, do nich należą M. (Macrodentina) maculata Malz, M. (Dictyocythere) aff. mediostricta transfuga Malz i Protocytheropteron brodiei (Jones). Otwornice, to nieliczne formy zlepieńcowate. Wśród nich najlepiej jest reprezentowany rodzaj Ammobaculites, wykazujący bardzo dużą tolerancję na zmiany zasolenia w środowisku.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1991, 36, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ostracoda of the Eemian Interglacial at Kruklanki in NE Poland
Autorzy:
Namiotko, Tadeusz
Szczechura, Janina
Namiotko, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027451.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
NE Poland
Eemian Interglacial
lacustrine chalk
ostracods
Opis:
The assemblage of lacustrine ostracods found in the Eemian Interglacial sediments at Kruklanki (Masurian Lake Dis- s q trict, northeastern Poland) contains 18 species belonging to 13 genera. The most dominant species are Candona neglecta Sars, 1887, Limnocytherina sanctipatricii (Brady et Robertson, 1869), Limnocythere inopinala (Baird, 1843) and Candona candida (O.F. Muller, 1776). Cyclocypris serena (Koch, 1838), llyocypris decipiens Masi, 1905, Pseudocandona insculpta (G.W. Muller, 1900) and Leucocythere mirabilis Kaufmann, 1892 are recorded for the first time from the Eemian of Poland; the latter two species are also new for the Eemian lacustrine deposits of Europe. The ecological requirements of the recognised ostracod species as well as their geographic ranges in the Quaternary of Europe are summarised. Based on these data, past habitat type is estimated as a deeper littoral of a lake with reasonably cold, well-oxygenated and calcium-rich waters. The present state of knowledge of the Eemian ostracods from Poland is reviewed and their comparison with the Eemian ostracod assemblages from Europe is briefly given. Comparison of the ostracod fauna! assemblage from Kruklanki with those from other Eemian sites in Poland enables to establish and describe one general type of ostracod assemblages characteristic for lacustrine littoral in this interglacial.
Źródło:
Studia Quaternaria; 2003; 3-24
1641-5558
2300-0384
Pojawia się w:
Studia Quaternaria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Two new Bathonian ostracods of the genus Progonocythere
O dwóch nowych ostrakodach batońskich z rodzaju Progonocythere
O dvukh novykh batskikh ostrakodakh roda Progonocythere
Autorzy:
Blaszyk, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21277.pdf
Data publikacji:
1959
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Opis:
Two new Upper Bathonian species : Progonocythere polonica n. sp . and Progonocythere ogrodzieniecensis n, sp. are described from the Clydoniceras discus zone in Ogrodzieniec near Zawiercie, Poland. The ontogeny and development of the hinge in t he successive instars of the species P. polonica n . sp. have been studied. The presence there has been ascertained of a sieve plate closing up the lumen of straight pore canals.
Praca przedstawia wyniki badań nad Progonocythere polonica n. sp , i P. ogrodzieniecensis n. sp , z górnego batonu, z poziomu Clydoniceras discus. Materiał zebrany został przez autora w Ogrodzieńcu koło Zawiercia. Duża liczba osobników dorosłych i młodych gatunku P. polonica n, s p. pozwoliła prześledzić jego rozwój ontogenetyczny, który graficznie przedstawiony jest na wykresie (fig . 2). Obwód koła podzielono na 36 części , z których każda równa się ok. 0,028 mm. Czarne prostokąty odpowiadają wielkości skorupek w poszczegó1nych stadiach rozwojowych. Obok po stronie wewnętrznej są ich wartości liczbowe. Na zewnętrznym pasie podano wartości , w których powinna była nastąpić wylinka. Wartości te są wynikiem uzyskanym na podstawie procentowego współczynnika wzrostu. U Progonocythere polonica n. sp, skorupka jednego stadium do następnego powiększa swoje wymiary w przybliżeniu o stały współczynnik procentowy (1,26), co jest potwierdzeniem prawa Brooksa rozwoju osobniczego ostrakodów. Wewnątrz koła, przy pomocy nawiasów, wydzielono odcinki (od 1 do VI ). odgraniczające poszczególne cykle rozwojowe. Przeprowadzone obserwacje nad P. polonica n. sp, i P. ogrodzieniecensis n. sp. pozwoliły na wykrycie nowych szczegółów morfologicznych, nie opisanych u dotychczas znanych przedstawicieli rodzaju Progonocythere. Są to: 1) kształt skorupki - u wszystkich gatunków rodzaju Progonocythere linia brzegu zawiasowego, przechodząc na tylny odcinek skorupki, zagina się pod kątem 40 ° ; 2) kanaliki porowe - występują na całych skorupkach i widoczne są również w strefie brzeżnej ; ujścia tych kanalików u P. polonica n. sp . i P. ogrodzieniecensis n. sp . w części centralnej skorupki nakryte są płytką sitowatą od strony zewnętrznej.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1959, 04, 4
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biostratigraphy of the Emsian to Eifelian in the Holy Cross Mountains (Poland)
Autorzy:
Fijałkowska-Mader, A.
Malec, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059160.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Holy Cross Mountains
palynomorphs
conodonts
ostracods
foraminifers
biostratigraphic correlation
Opis:
The paper give a biostratigraphic interpretation of the Emsian to Eifelian in the Łysogóry and Kielce regions of the Holy Cross Mountains, based on the different groups of microfossils: miospores, conodonts, ostracods and foraminifers. Four miospore zones were identified in the uppermost Pragian, Emsian and lowermost Eifelian: Verrucosisporites polygonalis-Dibolisporites wetteldorfensis (PW), Emphanisporites annulatus-Brochotriletes bellatulus (AB), Emphanisporites foveolatus-Verruciretusispora dubia (FD) and Acinosporites apiculatus-Grandispora protea (AP). In the Łysogóry region, the Emsian and lowermost Eifelian comprises four cono-dont zones: serotinus,patulus,partitus and costatus, three ostracod assemblages and several foraminifer assemblages. In the Kielce region, deposits from the Emsian/Eifelian boundary interval yield conodonts from the patulus and partitus zones, two ostracod assemblages and assemblages of agglutinated foraminifers. The joint biostratigraphic analysis allows a tentative correlation of the lithostratigraphic units from both areas. It also provides independent control/calibration on the different biostratigraphical systems. The Pragian/Emsian boundary is located in the lower part of the Barcza Formation and in the lower part of the Haliszka Formation, whereas the Emsian/Eifelian boundary lies in the upper part of the Grzegorzowice Formation and in the upper part of the Winna Formation.
Źródło:
Geological Quarterly; 2011, 55, 2; 109-138
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies