Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "of the Liturgy" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
O domniemanym związku anonimowej „Dumy” z XVI wieku z liturgią pasyjną
On the Supposed Link between an Anonymous Sixteenth-Century 'Duma' and the Liturgy of the Passion
Autorzy:
Zwolińska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26470636.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Biblioteka Krasińskich
muzyka polska
XVI-wieczna muzyka
Duma
Sixtus Dietrich
liturgia Wielkiego Tygodnia
Krasiński Library
Polish music
16th-century music
liturgy of Holy Week
Opis:
Przedmiotem artykułu jest anonimowy utwór opatrzony nazwą Duma, pochodzący z XVI-wiecznej rękopiśmiennej księgi chórowej o niepewnej sygnaturze (4173 lub 4713) ze zbiorów Biblioteki Ordynacji Krasińskich. Źródło to, zawierające łacińską polifonię religijną, zaginęło podczas II wojny, ale utwór ocalał  dzięki edycji w 1930 r. (seria Wydawnictwo Dawnej Muzyki Polskiej – Éditions de Musique Polonaise Ancienne, z. 8), wyróżniał się bowiem jako pozycja wpisana bez tekstu słownego i został uznany za wczesny przykład staropolskiej zespołowej muzyki instrumentalnej. Po wojnie opublikowano tę kompozycję także w wersji wokalnej, uznając ją za przykład świeckiej chanson bitewnej i dodając uznaniowo dobrany tekst z epoki. W niniejszym artykule postawiono jednak pytanie o ewentualny związek tego zagadkowego utworu z liturgią, kierując się faktem, że został zamieszczony w kolekcji o wyłącznie religijnych treściach. Wychodząc od pewnych cech stylu Dumy wykorzystano jako materiał porównawczy 4-głosową kompozycję Rumpelmette Sixtusa Dietricha (również beztekstową), skorelowaną z hymnem przeznaczonym do wykonania podczas matutinum tenebrarum. Podobieństwo utworów uwidacznia się w zakresie techniki kompozytorskiej, np. w stosowaniu figur redictae i elementów ilustracyjnych (imitatio tubarum czy timpanarum), natomiast różnice dotyczą faktury, np. w Dumie wyróżnia się wyeksponowanie partii górnego głosu. Pomimo tych różnic nie można wykluczyć, że oba utwory są świadectwem podobnej praktyki muzycznej, przekazanej w źródłach o różnej proweniencji. Stąd wynika podana w artykule propozycja uzupełnienia dawnych opinii o Dumie hipotezą o jej związku z liturgią Wielkiego Tygodnia czy innym nabożeństwem pasyjnym (np. Horae de Sancta Cruce).
This article discusses an anonymous work titled ‘Duma’ originally included in a sixteenth-century handwritten choirbook from the Krasiński Library in Warsaw (shelf mark 4173 or 4713). That source, which comprised sacred polyphony in Latin, was lost during the Second World War. The ‘Duma’, however, survived, thanks to an edition published in 1930 (in the series Early Polish Music Edition – Éditions de Musique Polonaise Ancienne, fasc. 8). Entered in the manuscript source without a text, it was singled out for publication as an early example of instrumental ensemble music in Poland. After the war, it was also published in a vocal version as a secular battle chanson and supplemented with a period text selected at the editors’ discretion. In this article, we examine what connection this enigmatic work might have to the liturgy, given that it was included in a volume of exclusively sacred material. Taking some stylistic features of the Duma as a point of departure, the author compared it to the (also textless) four-part Rumpelmette’ by Sixtus Dietrich, correlated with a hymn to be sung during the ‘matutinum tenebrarum’. The similarity between these works is evident in the area of composition technique, e.g. the use of ‘redictae’ figures and illustrative elements (‘imitatio tubarum’ and ‘timpanarum’). The differences concern the texture (for instance, the top part is prominent in the Duma). Despite these differences, it is possible that both pieces reflect a similar musical practice evidenced in sources of varying provenance. Hence the author supplements earlier opinions regarding the ‘Duma’ with a hypothesis concerning its links to the liturgy of Holy Week or some other Passiontide service (such as the ‘Horae de Sancta Cruce’).
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 3; 3-25
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Altar Casket with a Representation of St Thecla ad bestias from the Vicinity of the St Menas Church in Selib (Northern Sudan)
Autorzy:
Żurawski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484047.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:
St Thecla cult
altar casket
St Menas
Eastern liturgy
church architecture
Nubia
Christian altar
Holy Communion
Opis:
The excavations in Selib have brought to light a few objects used in the liturgical practices performed in the local churches. Among a dozen or so fragmentarily preserved chalices, juglets and patens, there is a terracotta roundel provided with a circular aperture in the upper side. Made of pinkish red clay, it is decorated with a repeated stamped motif of a haloed orant figure shown en face with arms held parallel to the upper body. It is accompanied by figures of animals set in profile. The masterly execution of the animal figures enables the recognition of the images of lionesses. Consequently the orant figure in between two metopes with a lioness each could only be St Thecla. The author suggests that the Selib roundel plausibly served as an altar casket placed on an altar to house a Eucharistic chalice. An alternative use would have been as a stand for a peculiar Nubian paten(?) with a depression in the bottom. Regardless of the real purpose, in the case of the Selib roundel the label of ‘altar casket’ is valid.
Źródło:
Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences); 2016, 29; 203-224
2084-6762
2449-9579
Pojawia się w:
Études et Travaux (Institut des Cultures Méditerranéennes et Orientales de l’Académie Polonaise des Sciences)
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Family as a Subject of Religious Celebration in the Lay Cultural Context
Rodzina jako podmiot celebracji religijnej w świeckim kontekście kulturowym
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480406.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
family
ritual
liturgy
laity
religion
rodzina
rytuał
liturgia
świeccy
religia
Opis:
This article presents the family as a subject of ecclesial life, realising liturgical celebrations which result from the connection between the official liturgy of the Church and religious rituals cultivated in families. The crisis situation of the family, as a domestic church, resulting, among others, from the crisis situation of the Christian faith, is described. The reason for this is the radically secular dimension of contemporary culture, in which the dimension of transcendence is absent. Concrete manifestations of this phenomenon were shown by factors of randomness, relativism, temporality and autonomy. The inadequacy of the theoretical description of the world and of the concrete existence, in which the dimension of mystery is still present has been shown as an opportunity. In such a situation, the family appears as a possible carrier of the transcendent needs of secular man.
Artykuł przedstawia rodzinę jako podmiot życia kościelnego, przeprowadzającą celebracje liturgiczne, które wynikają z połączenia oficjalnej liturgii Kościoła z rytuałami religijnymi kultywowanymi w rodzinach. Autor opisuje sytuację kryzysową rodziny jako kościoła domowego, wynikającą m.in. z sytuacji kryzysowej wiary chrześcijańskiej. Powodem tego jest radykalnie świecki wymiar współczesnej kultury, w którym brakuje wymiaru transcendencji. Konkretnymi przejawami tego fenomenu są czynniki wyrywkowości, relatywizmu, doczesności i autonomii. Autor pokazuje, że nieadekwatność teoretycznego opisu świata i konkretnej egzystencji, w której wymiar tajemnicy jest wciąż obecny, okazała się szansą. W takiej sytuacji bowiem rodzina jawi się jako potencjalny nośnik transcendentnych potrzeb człowieka świeckiego.
Źródło:
Nurt SVD; 2020, 1; 233-244
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mary in the Annunciation as a Type of Baptism
Maryja w zwiastowaniu typem chrztu
Autorzy:
Żelazny, Jan Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158052.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Duch Święty
Zwiastowanie
chrzest
liturgia
namaszczenie
Syria
Holy Spirit
Annunciation
Baptism
Liturgy
Anointing
Siria
Opis:
The study shows that there is a full parallel between Mary in the Annunciation and the baptism of believers. In the Oriental interpretation, the two-stage approach observed in the Annunciation scene: the Holy Spirit who cleanses and the Son who incarnates have their counterpart in the birth of a new man – a Christian who receives the Holy Spirit through the anointing with oil, and becomes a member of Christ in the waters of baptism. So we have a Mariology which is soteriologically oriented and inseparably connected with the person of Christ. This approach, biblical and in line with tradition, seems to be particularly interesting because it allows us to see the not always empha sized dimension of our Marian devotion.
W tradycji orientalnej pomiędzy sceną zwiastowania opisaną przez Łukasza a liturgią chrztu istnieje pełna symetria. Wynika to z jednej strony z odmiennych konotacji filologicznych w kręgu języka aramejskiego, z drugiej z innego teologicznego podejścia do samego chrztu. Temat narzucił strukturę artykułu. Wychodząc od analizy pojęcia ruḥā i ḥailā w ich filologicznym syryjskim znaczeniu, omówiono działania Ducha Świętego i Słowa w zwiastowaniu i chrzcie świętym. To pozwoliło na ukazanie koncepcji oczyszczenia i włączenia do ludu Bożego nowoochrzczonych, ukazując inny wymiar namaszczenia w czasie liturgii, jednocześnie wskazując na dalsze paralele. Ukazana została jedność dzieła odkupienia, w którym wszystkie elementy są ze sobą powiązane, a mariologia jest nierozerwanie związana ze zbawczym dziełem Chrystusa. Opierając się na dostępnych tłumaczeniach tekstów Ojców Syryjskich i współczesnych opracowań chrztu w liturgii orientalnej, artykuł ukazuje nieznany wymiar egzegezy sceny zwiastowania, jak i mariologii syryjskiej.
Źródło:
Vox Patrum; 2021, 80; 211-220
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pasja i antyk. Wawrzyńca Korwina (1465–1527) rozważania wielkanocne
Autorzy:
Zawadzki, Robert K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028237.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
literatura neolatynistyczna
poezja renesansowa
śmierć Boga
liturgia godzin
Neo-Latin literature
Renaissance poetry
death of the Lord
Liturgy of the Hours
Opis:
The article is an attempt of interpretation of seven poems written by Wawrzyniec Korwin which were inserted in St. Bonaventura`s homilies and constitute forms of prayers to be said daily by Christians. The author analyses the artistic skill of the language used by the poet. His poems keep fascinating their readers because of their language, i.e. style as a system of remarkable pattern of linguistic elements and ancient metre.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2021, 24; 155-171
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sylwetka i funkcja prezbitera w pierwszych wspólnotach chrześcijańskich na podstawie autentycznych listów św. Pawła. Lata 50–67 po Chr.
The person and function of a presbyter in the first Christian communities on the basis of authentic letter by St Paul. 50–67 BC
La figura del presbitero e il suo ruolo all’interno delle prime comunità cristi ane nelle autentiche lettere di san Paolo 50–67 dopo Cristo
Autorzy:
Zawadzki, Arnold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/503272.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
liturgia życia
prezbiter/starszy
uświęcający/uświęcenie
służba
autentyczne listy św. Pawła
liturgy of life
presbyter/elder
sanctifying/sanctification
service
the authentic letters of Saint Paul
liturgia della vita
presbitero/anziano
santificazione/azione
santificante
diaconia/ministero
autentiche lettere di San Paolo
Opis:
This article aims to present a short and clear presentation of ministerial priesthood in seven authentic letters by St Paul and his speech to the elders in Ephesus (Acts 20:14-28). Although St Paul does not write directly about ministerial priesthood (in his authentic letters we cannot find such terms as hiereus or hierateuma) the notion of mediation and sanctification (hagiasmos), which is typical of priestly service, is very distinct in the first Christian communities. Undoubtedly a reader of Paul’s letters is struck by a big accumulation of cultic and temple terminology which is typical of the Old Testament cult and its transfer to the most secular spheres of Christian life, which can be described as real liturgy. Starting from “liturgy of life” the author presents the subject of ministerial priesthood based on the original Pauline thought. The analysis of the most significant pericope helps us to understand the most important elements of ministerial priesthood according to St Paul and their short characteristics.
Il presente articolo si prefigge lo scopo di presentare una breve panoramica sul sacerdozio nell’ambito delle lettere autentiche di Paolo e del discorso ai presbiteri di Efeso (At 20,14–38). Sebbene in Paolo non si parla mai di sacerdozio (non vi si trova il termine hiereus né hierateuma), tuttavia l’idea di una mediazione e santificazione (hagiasmos) nell’ambito delle primitive comunità cristiane vi riemerge con forza. Sorprende senza dubbio che la terminologia cultuale, tipica del culto veterotestamentario, venga trasferita agli aspetti più profani della vita cristiana che non a caso può essere chiamata una vera e propria liturgia. È partendo da questa “liturgia della vita” che è possibile impostare un discorso sul sacerdozio in Paolo. Prendendo le mosse dalle pericopi più significative vengono enucleati e brevemente interpretati gli elementi più salienti del sacerdozio paulino.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2016, 25, 3; 25-42
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obecność eucharystyczna a uobecnienie Chrystusa w słowie Bożym. Studium inspirowane poglądami Roberta Sokolowskiego
Eucharistic Presence and the Re-presentation of Christ in the Word of God: A Study Inspired by the Views of Robert Sokolowski
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029716.pdf
Data publikacji:
2021-10-05
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
obecność eucharystyczna
uobecnienie słowa Bożego
liturgia słowa
sakramentalność słowa Bożego
Najświętszy Sakrament
Robert Sokolowski
Eucharistic presence
re-presentation of the Word of God
liturgy of the Word
sacramentality of the Word of God
Most Blessed Sacrament
Opis:
Robert Sokolowski pisał, że biblijne słowa uaktywniają obecność Boga. Czy można jednak mówić o sakramentalności słowa analogicznej do samego sakramentu? W artykule zebrano refleksje na temat „uobecnienia” słowa Bożego intra mysteriorum celebrationem. Kwestia ta wiąże się z tematem związku przeszłości z teraźniejszością w Eucharystii, którym zajmował się Sokolowski. W artykule zrekapitulowano poglądy filozofa dotyczące obecności eucharystycznej, w dialogu z którym dokonano następnie namysłu nad obecnością Chrystusa w słowie Bożym. Z „paschalnocentryczności” Pisma Świętego wynika jakiegoś rodzaju uobecnienie antycypacyjnego wydania się Boga w wydarzeniach zaświadczonych w natchnionych tekstach. Liturgia słowa musi prowadzić do kulminacyjnego wydarzenia Paschy i jego sakramentalnego uobecnienia. Nie może być mowy o „dwóch obecnościach” Pana w czasie Mszy Świętej. Słowa ustanowienia z Ostatniej Wieczerzy pełnią rolę w aktualizacji Paschy, zaś natchnione słowa nie są w taki sam sposób słowami „ustanawiającymi”. Dopiero w ich wewnętrznym ukierunkowaniu prowadzą do misterium Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie.
Robert Sokolowski writes that biblical words activate God’s presence. However, is it appropriate to speak about the sacramentality of the Word of God analogous to the sacrament itself? The article presents reflections on the word of God “becoming present” intra mysteriorum celebrationem. This issue is related to the topic of the relationship between the past and the present in the Eucharist, which Sokolowski deals with. The article recapitulates the philosopher's views on the Eucharistic presence, then, in dialogue with him, it reflects on the presence of Christ in the word of God. The “Passover centeredness” of Scripture implies a kind of re-presentation of God's anticipatory self-giving in the events witnessed to in the inspired texts. The liturgy of the Word must lead to the climax of the Easter event and its sacramental re-presentation. There can be no question of “two presences” of the Lord during the Holy Mass. The words of institution uttered at the Last Supper play a role in the actualization of the Passover, while the inspired words are not in the same way “institutive”. Only in their interior orientation do they lead to the mystery of Christ present in the Blessed Sacrament.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 3; 95-123
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The “Just Once” and “Once for Ever” of the Word of God
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028962.pdf
Data publikacji:
2022-03-23
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Joseph Ratzinger
Pascha Chrystusa
natchnione pisma
hermeneutyka eucharystyczna
liturgia a historia zbawienia
aktualizacja słowa Bożego
liturgia słowa
Christ’s Passover
inspired writings
eucharistic hermeneutics
liturgy and salvation history
making present of the word of God
liturgy of the word
Opis:
The text asks the question about the role of the Word of God in connection with Pascha and its being made present in the liturgy. The article first refers to Joseph Ratzinger’s theology of liturgy. According to the Bavarian theologian, in Christian worship the historical event of the Passover (“just once”) corresponds to its continuous actuality (“once for ever”). The essence of Jesus’ words and actions – as the Son of the Father – at the Last Supper remains always present. It is then shown that the inspired writings can only be understood in connection with the words of institution at the Last Supper. The privileged time for listening to the word of God is the liturgy, during which Christ-the Lamb becomes the Exegete who opens up the deepest sense of Scripture (“Eucharistic hermeneutics”). An analogy is then presented between the entry of the past Passover into the present of the liturgy and the actualization of the events witnessed in the inspired books. This kind of “making present” is related to the sacramental transformation of the Jewish scriptures and feasts that Christ accomplished. The historical experience is not recreated, but recapitulated in the Eucharistic Passover. In the Blessed Sacrament Christ is also present in the spoken (and written under inspiration) word. In turn, the liturgy of the word is the verbal aspect of the sacramental action.
W tekście postawiono pytanie o rolę słowa Bożego w związku z Paschą oraz z jej liturgicznym uobecnieniem. W artykule odwołano się najpierw do teologii liturgii Josepha Ratzingera. Według bawarskiego teologa w kulcie chrześcijańskim wydarzeniu historycznemu Paschy („raz jeden”) odpowiada jej nieustanna aktualność („raz na zawsze”). Istota słów i działań Jezusa – jako Syna Ojca – w czasie Ostatniej Wieczerzy pozostaje zawsze teraźniejsza. Następnie ukazano, że natchnione pisma mogą być zrozumiane jedynie w powiązaniu ze słowami ustanowienia z Ostatniej Wieczerzy. Uprzywilejowanym czasem słuchania słowa Bożego jest liturgia, w czasie której Chrystus-Baranek staje się Egzegetą otwierającym najgłębszy sens Pisma („hermeneutyka eucharystyczna”). Kolejno zaprezentowano analogię pomiędzy wkroczeniem przeszłej Paschy w teraźniejszość liturgii a uaktualnieniem wydarzeń, o których świadczą księgi natchnione. Tego rodzaju „uobecnienie” jest związane z przeobrażeniem sakramentalnym pism oraz świąt żydowskich, którego dokonał Chrystus. Nie następuje ponowne odtworzenie historycznych doświadczeń, lecz ich zrekapitulowanie w eucharystycznej Passze. W Najświętszym Sakramencie Chrystus jest obecny również w wypowiadanym (i spisanym pod natchnieniem) słowie. Z kolei liturgia słowa jest werbalnym aspektem działania sakramentalnego.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 1; 89-112
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Eucharistic Presence and Making Christ Present in the Word of God: A Study Inspired by the Views of Robert Sokolowski
Autorzy:
Zatwardnicki, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029027.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
eucharistic presence
making the word of God present
liturgy of the word
sacramentality of the word of God
Blessed Sacrament
Robert Sokolowski
Opis:
Robert Sokolowski wrote that biblical words activate the presence of God. But can we speak of the “sacramentality of the word” analogous to the sacrament itself? This paper collects reflections on the “making present” of the word of God intra mysteriorum celebrationem. This issue is related to the theme of the relationship between past and present in the Eucharist, which was dealt with by Sokolowski. The article summarizes this philosopher’s views on the Eucharistic presence, in dialogue with which it then reflects on the presence of Christ in the word of God. From the “Passover-centricity” of the Holy Scriptures stems a kind of making present the anticipatory self-giving of God in the events to which the inspired texts testify. The liturgy of the word must lead to the climactic event of Passover and its sacramental making present. There can be no question of “two presences” of the Lord at Mass. The words of institution from the Last Supper have a role in the actualization of the Passover, while the inspired words are not in the same way “instituting” words. It is only in their inner orientation that they lead to the mystery of Christ present in the Blessed Sacrament.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2021, 91, 5; 117-145
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy List biskupów Francji do katolików: Proponować wiarę w społeczeństwie aktualnym może być inspiracją dla Kościoła w Polsce? - antropologiczne i duchowe przesłanie
Can The Letter of the French Bishops to the French Catholics, Entitled: Proposing Faith to Contemporary Society Be Inspirational for the Church in Poland? The Anthropological and Spiritual Message of the Letter
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340016.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kryzys wiary
kryzys wartości ludzkich
rozeznanie
źródła wiary
doświadczenie wiary
liturgia
przepowiadanie
diakonia
crisis of faith
crisis of human values
spiritual recognition
roots of faith
experience of faith
liturgy
preaching
diacony
Opis:
This paper presents an analysis of the spiritual message sent by the French bishops to the French faithful in the Letter to the French Catholics: Proposing Faith to Contemporary Society. The author analyses the text in the anthropocentric perspective, giving the reader an insight into the axiological crisis in the French society. This helps explain why this society finds it difficult to open itself to spiritual, Christian values. At the same time, those aspects of the religious functioning that are still present in the French society are pinpointed as the assets on which the Church evangelization action should rely. Also discussed is the French crisis of the Catholic faith, and the methods that the episcopal Letter (composed by Claude Dagens, Bishop of Angouleme) suggests for overcoming the crisis. The need for the mobilization of the priests, more active prayer and apostolic associations and for the collective action of all the faithful is also emphasised. The change is only possible if the whole Church returns to the roots of the faith (the mystery of the Trinitarian God, Baptism, the Gospel and the sacraments); accepts a morality based on the experience of the faith, and not on the doctrinal law; preaches about salvation through Christ in a close relationship to the values of contemporary people; seeks power in her liturgy and in the service for the neighbour (diacony). The Letter can be inspirational for Polish Catholicism at the beginning of the Year of Faith. The author claims that the following elements of the Letter are worth pondering upon in the Polish context: (1) taking into account human experience in the time of axiological crisis; (2) a more integrated preaching of the Gospel, liturgy and the service for the neighbour; and (3) increased participation of the lay Catholics in religious communities, in order to shape one’s Catholic identity and to get engaged in the apostolic mission of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2012, 4; 17-44
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Common Relations Among Culture and Faith, Christian Spirituality—Historic View
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037568.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
culture
faith
education
liturgy
humanism
atheism
symbiosis of faith and culture
Opis:
The broken relation among culture and faith becomes “drama of our times” (Paul VI), thus, overcoming that broken relation has always been a challenge for the Church, catholic theology and spirituality. This article, first, signals the penetration of culture into Christianity and makes you more familiar with what ancients fought about culture. And next, gives two positive examples about shaping the culture through the faith; first, in the Karolin epoch (7th—9th century), using the example of Benedict monks’ contribution, second, in the golden era of French spirituality (17th century), using the examples of Saint Francis de Sales’ spiritual teachings and Saint Vincent de Paul’s educational and charity works. The further part of the article shows the progressing departure of culture from faith beginning with French Renaissance and through the era of Enlightenment until the complete cessation of common relation in philosophical currents of 19th century. The last part of the article shows the new relation of the Church to the world and culture initiated by the Second Vatican Council, which further was continued and developed through the teachings of the Popes Paul VI and John Paul II, and evangelism activity. Such relation is based upon a wide understanding of culture (what was worked out by secular science and expresses themselves (among other things) in inculturation of the faith, faith’s creative role of culture and intermediary role of faith in realization of evangelization.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 5 English Online Version; 5-41
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wzajemna relacja pomiędzy kulturą a wiarą i duchowością chrześcijańską – rys historyczny
The Common Relations among Culture and Faith, Christian Spirituality – Historic View
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037618.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
culture
faith
education
liturgy
humanism
atheism
symbiosis of faith and culture
Opis:
Zachwiana relacja pomiędzy kulturą a wiarą stała się „dramatem naszych czasów” (Paweł VI), dlatego też jej przezwyciężenie jest wyzwaniem dla Kościoła współczesnego, teologii katolickiej i duchowości. Artykuł przybliża najpierw pojęcie kultury w starożytności i sygnalizuje jego przenikanie do chrześcijaństwa. Następnie podaje dwa pozytywne przykłady kształtowania kultury przez wiarę: jeden w epoce karolińskiej (VII-IX w.) na przykładzie wkładu mnichów benedyktyńskich; drugi w złotym wieku duchowości francuskiej (w. XVII), na przykładzie nauczania duchowego św. Franciszka Salezego oraz działalności edukacyjnej i charytatywnej św. Wincentego à Paolo. W dalszej części artykułu ukazano oddalanie się kultury od wiary począwszy od francuskiego Odrodzenia, przez Oświecenie, aż do zerwania tej relacji w nurtach filozoficznych XIX w. W ostatniej części artykuł ukazuje nową relację Kościoła do świata i kultury zapoczątkowaną przez Sobór Watykański II, kontynuowaną i rozwijaną przez nauczanie papieży Pawła VI i Jana Pawła II oraz działalność ewangelizacyjną Kościoła. Opiera się ona na szerokim rozumieniu kultury wypracowanym przez nauki świeckie i wyraża się m.in. w inkulturacji wiary, kulturotwórczej roli wiary oraz w pośredniczącej roli kultury w procesie ewangelizacji.
The broken relation among culture and faith becomes “drama of our times” (Paul VI), thus, overcoming that broken relation has always been a challenge for the Church, catholic theology and spirituality. This article, first, signals the penetration of culture into Christianity and makes you more familiar with what ancients fought about culture. And next, gives two positive examples about shaping the culture through the faith; first, in the Karolin epoch (VII – IX century), using the example of benedict monks' contribution, second, in the golden era of French spirituality (XVII century), using the examples of Saint Francis Salezy's spiritual teachings and Saint Vincenty Paol's educational and charity works. The further part of the article shows the progressing departure of culture from faith beginning with French Renaissance and through the era of Enlightenment until the complete cessation of common relation in philosophical currents of XIX century. The last part of the article shows the new relation of the Church to the world and culture initiated by the Second Vatican Council, which further was continued and developed through the teachings of the Popes Paul VI and John Paul II, and evangelism activity. Such relation is based upon a wide understanding of culture (what was worked out by secular science and expresses themselves (among other things) in inculturation of the faith, faith's creative role of culture and intermediary role of faith in realization of evangelisation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 5; 5-44
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
St Maxim the Greek: Some notes on his understanding of the sacred time
Autorzy:
Zajc, Neža
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677886.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
St. Maxim the Greek
Bible
liturgy
grammar
theology
Old Church Slavonic
Opis:
St Maxim the Greek: Some notes on his understanding of the sacred timeBased on a manuscript by St Maxim the Greek, this article explores his specific understanding of the relationship between language and biblical tradition. It gives some answers to questions concerning his theology, which are posed by his liturgical experience of the sacred time, which is based not on repeating the excerptions from the patristic authors, but is primarily founded on his accurate reading and in-depth perception of the Holy Bible. Maxim the Greek, who in his personal writings showed a detailed knowledge of both the Old Testament and Slavonic biblical texts, was thus not only able to separate the canonical from the non-canonical sacred texts, but also successfully classified the Christian teachings according to ethical value, from the Old Testament prophets to the apostles and the Church Fathers. With his hierarchy he also gave meaning to the ontological-eschatological dimension (three levels – appropriate to the Holy Trinity) of their spiritual efforts. His knowledge, which also reflects the precise understanding of dogmatic theological decisions of the first ecumenical church councils, ranks highest the learning that comes directly from the Son of God, which Maxim the Greek experienced through his theological-liturgical prayer practice.Maxim found theologically unambiguous formulations which most profoundly determined the specific nature of his personal theology in the Byzantine hymnography dedicated to the Mother of God. All the mentioned facts lead the author to the further explore his specific Old Church Slavonic language, in which he managed to preserve not only the early Christian mentality but also the theological-liturgical characteristics of the ascetic and later monastic discipline that he learned in the monastery of Vatopedi at the Holy Mount Athos. The article concludes with the proposition that only through detailed study of the personal language of St Maxim the Greek can we arrive at a definition of his Theology. Św. Maksym Grek. Kilka uwag o jego rozumieniu czasu świętegoArtykuł poświęcony jest specyficznemu rozumieniu związku języka i tradycji biblijnej w manuskrypcie św. Maksyma Greka. Proponuje odpowiedzi na pytania dotyczącego jego teologii, jakie zostały zawarte w jego liturgicznym doświadczeniu świętego czasu, które nie polega na odtwarzaniu ekscerpcji z autorów patrystycznych, lecz jest przede wszystkim oparte na właściwym odczytaniu i dogłębnym rozumieniu Biblii. Maksym Grek, który w swoich pismach osobistych wykazuje szczegółową wiedzę na temat zarówno Starego Testamentu, jak i słowiańskich tekstów biblijnych, posiada umiejętność oddzielenia nie tylko tekstów kanonicznych od niekanonicznych, ale także z powodzeniem klasyfikuje nauki chrześcijańskie zgodnie z ich wartością etyczną, od proroków Starego Testamentu do apostołów i Ojców Kościoła. Hierarchią tą nadaje także znaczenie wymiarowi ontologiczno-eschatologicznemu (trzy poziomy – właściwe Świętej Trójcy) ich wysiłków duchowym. Wiedza, która ujawnia się również w precyzyjnym rozumieniu decyzji dogmatycznych pierwszych ekumenicznych soborów Kościoła, sytuuje najwyżej bezpośrednią naukę płynącą od Syna Bożego, której Maksym Grek doświadczył dzięki teologiczno-liturgicznej praktyce modlitewnej.W bizantyńskiej hymnografii odnajduje on jednoznaczne sformułowania teologicznie, poświęcone Matce Boskiej, które najdobitniej określają specyfikę jego osobistej teologii. Wszystkie wspomniane fakty wiodą do dalszych badań jego charakterystycznego języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, w którym stara się zachować nie tylko wczesną mentalność chrześcijańską, lecz także teologiczno-liturgiczne cechy ascetycznej, a później monastycznej, dyscypliny, której nauczył się w monastyrze Vatopedi na Świętej Górze Atos. Artykuł stawia tezę, że tylko szczegółowe badania języka św. Maksyma Greka pozwalają na zdefiniowanie jego teologii.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2016, 16
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hermeneutyka tekstów euchologijnych w służbie przepowiadania liturgicznego
Hermeneutics of Eschatological Texts in the Service of Liturgical Proclamation
Autorzy:
Żądło, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040398.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza
euchologia
hermeneutyka
homilia
liturgia
metoda
modlitwa
pragmatyka
semantyka
syntaktyka
analysis
euchology
hermeneutics
homily
liturgy
method
prayer
pragmatics
semantics
syntax
Opis:
Artykuł wychodzi swą treścią naprzeciw zagadnieniu związanemu z przepowiadaniem liturgicznym (głoszeniem homilii), opartym na tekstach euchologijnych i konstruowanym na bogactwie ich syntaktyczno-semantycznego znaczenia oraz teologiczno-pragmatycznych treści. Podobnie jak do osiągnięcia zamierzonego celu prowadzi adekwatnie dobrany sposób (metoda) postępowania, tak też do dobrego, czyli teologicznie pogłębionego przygotowania homilii doprowadzić mogą stosowne metody interpretacji tekstów, traktowanych jako inspirujące źródło dla liturgicznego przepowiadania. Zamiarem autora opracowania było zwrócenie uwagi na potrzebę wyjaśniania w homiliach bogactwa treści tekstów euchologijnych (nie tylko tekstów biblijnych, wchodzących w skład czytań mszalnych danej celebracji liturgicznej) oraz na pożytek posługiwania się przy tym metodami interpretacji tekstów literackich, do jakich zaliczają się również teksty poszczególnych modlitw danej Mszy św. Propozycja zawarta w treści artykułu wspomina o metodzie historyczno-krytycznej (umożliwia zapoznanie się z tekstem w kluczu diachronicznym), zapoznaje natomiast dokładniej (poprzez teoretyczny opis i odniesienie do przykładu) z metodą lingwistyczną, w ramach której bada się tekst w kluczy synchronicznym, poddając go analizie syntaktycznej, semantycznej i pragmatycznej. Próba uwrażliwienia na potrzebę pracy nad treścią homilii w oparciu o omówione w artykule metody hermeneutyczne jest tym bardziej na czasie, że w teologii liturgicznej są te metody już obecne od jakiegoś czasu. Warto więc przeszczepiać je również na grunt homiletyczny i posługiwać się nimi przy przygotowywaniu głoszonych podczas liturgii homilii, jako że aspekt teologiczny powinien odgrywać istotne znaczenie w homiletycznym przepowiadaniu.
The article’s contents faces the issue associated with liturgical proclamation (preaching a homily) based on eschatological texts that are constructed on the richness of their syntactic-semantic meaning and theological and pragmatic contents. Just as achieving the desired results requires using the adequately chosen method of proceedings, so too the good, that is, theologically deep preparation of the homily can be achieved by the appropriate method of interpreting texts, treated as an inspirational source for liturgical proclamation. The intent of the study was to draw attention to the need to explain in homilies the wealth of the contents of eschatological texts (not just biblical texts included in the Mass readings in a given liturgical celebration). This is done for the benefit of using the methods of interpreting literary texts, which also includes the texts of the prayers of a particular Mass. The proposal contained in the article mentions the historical-critical method, which makes it possible to read the text according to the diachronic key that accurately acquaints us with the linguistic method (by theoretical description and re-ference to the example). This allows us to examine the text according to synchronous keys, subjecting it to syntactic, semantic and pragmatic analyses. An attempt to be more sensitive to the need to work on the contents of homilies based on the hermeneutic method discussed in the article is all the more timely since liturgical theology methods have already existed for some time. It is also worth using them based on homiletics and in the preparation of the homily to be preached during the liturgy, since the theological aspect should play an important role in homiletic preaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 12; 93-114
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój obrzędu bierzmowania i jego związek z liturgią chrzcielną w rycie rzymskim od VIII do X wieku na podstawie źródeł liturgicznych
The Development of the Rite of Baptism and Its Connection with the Baptismal Liturgy in the Roman Rite from the 8th to the 9th Century on the Basis of Liturgical Sources
Autorzy:
Zachara, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062778.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bierzmowanie
chrzest
sakramentarze
pontyfikały
liturgia rzymska
confirmation
baptism
sacramentaries
pontificals
Roman liturgy
Opis:
The subject of the article is analysis of the rites of confirmation in several sacramentaries and pontificals of the Roman rite from the period between the 8th and the middle of the 10th centuries. During that time the short Roman rite of confirmation, consisting up till then of three basic ritual elements (epicletic prayer, application of chrism to the forehead, the sign of peace) is gradually enriched with new formulas and prayers. In this process the mentality of Frankish and Germanic people is expressed, that prefers longer and more dramatized ritual forms than the ones used in the Roman liturgy up till then. The process of development of the rite of confirmation is also connected with ever more frequent practice of autonomous administering of the rite of confirmation, outside the original context of baptismal liturgy. Especially the development of the final part of the rite, which ultimately assumes the form of a solemn pontifical blessing deserves a special attention, as well as the addition of the preamble opening the rite. The peak of the development is the Romano-Germanic Pontifical coming from the middle of the 10th century, that at the same time is the basis for all the later pontificals of the Roman rite.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 157-171
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies