Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kenosis" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-26 z 26
    Tytuł:
    Uniżenie Syna Bożego a uświęcenie człowieka
    Autorzy:
    Orlicki, Michał Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371176.pdf
    Data publikacji:
    2019-01-20
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    uświęcenie
    kenoza
    wcielenie
    Logos
    sanctification
    kenosis
    Incarnation
    Opis:
    Źródłem wszelkiej świętości i jedynym prawdziwie świętym jest tylko Bóg. To właśnie On wybiera sobie lud święty jako swoją szczególną własność, uświęca go i nie przestaje powoływać do świętości każdego z osobna, czyniąc z owej świętości jednocześnie dar i zadanie. Artykuł stara się odpowiedzieć na następujące pytania: Na czym polega świętość człowieka i jak dokonuje się „proces” jego uświęcenia? Jaką rolę w procesie tym odgrywa Chrystusowe wcielenie, przyjście na świat oraz Jego dobrowolne ogołocenie się (kenoza), wyzucie z Boskiej chwały i uniżenie, które widać w każdym niemal aspekcie Jego ludzkiego życia i publicznej działalności? Sięgając do dzieł współczesnej dogmatyki, ukazany jest związek między trzema pojęciami: wcielenie Logosu – kenoza Chrystusa – uświęcenie człowieka.
    The source of all holiness and the only true saint is God alone. It is He who chooses the holy people for Himself as His special property, sanctifies them, and does not cease to bring to holiness everyone individually, making this holiness a gift and a task at the same time. In this short dogmatic study, the author answers the following questions: What would human being’s sanctity consist in and how is the “process” of his/her sanctification going? What role does the Christ’s Incarnation play in this process? What role plays His coming into the world and His free self-emptying (kenosis), depriving Himself of God’s glory and experiencing humiliation, which you can see in almost every aspect of His human life and public activity? Referring to the works of modern dogmatics, there is a connection between three concepts: the Incarnation of the Logos – the kenosis of Christ – the sanctification of the human being.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 67-86
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Necessary, Kenotically-donated, & Self-giving Love
    Autorzy:
    McCall, Bradford
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512295.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
    Tematy:
    agape
    philia
    eros
    kenosis
    necessity
    Thomas Jay Oord
    Opis:
    For the God of self-giving, kenotically-donated love, the decision to express love at all times comes first. In my conception, “full-Oorded” love would encompass what is ordinarily contained within the definition of agape love, but it would also include “eros love”, for the latter is the love of co-laborment. In my appropriation has of this terminology of eros love, it would be the type of love that the desires to, e.g., expand one’s territory or one’s domain, which makes it applicable to the modern theory of evolution by natural selection. Evolution – i.e., “descent with modification”, to invoke a Darwinian phrase – then, recognizes self-giving love, and the goodness thereof, in that species regularly undergo commensalist symbiotic relationships in nature, whereby one is aided by the other, while the “other” is neither “aided” nor “harmed”. This is self-giving love in its entirety, and a proper demonstration of it. My understanding of necessarily-expressed, “full-Oorded” love also includes dimensions of philia love. Philia could be akin to the symbiotic relationship known as mutualism in biology, especially since philia love has historically been associated with friendship or the interrelatedness of the natural world. Notably, Aristotle indicates that even nonhuman animals can express philia love . The relationships marked by philia, then, could be identified by mutuality, reciprocity, and cooperation , which fits the above biological connotation well. While agape or eros might benefit from cooperation, reciprocity, and mutuality, those two forms of love do not require any of those three nouns. Philia does. I contend, in fact, that the kenosis of the Spirit into creation amounts to self-giving, betrothed love through self-donation. The union, then of agape, eros, and philia love could be expressed as mutual aid, or full-orbed, or even as I like to say, “full-Oorded” love. Flourishing lives – be they human or some other mammal – I aver, consistently and necessarily express “full-Oorded” love. Oord suggests that Process philosophy can aid one to see that full-orbed love – that which I have designated “full-Oorded” love – plays an important part in the work to increase the common good of society as a whole. Indeed, “full-Oorded” love would repay evil with good as agape would; such a “full-Oorded” love would additionally welcome the intrinsic value and beauty in others, just like eros love does; and “full-Oorded” love would also recognize the import of friendship and mutuality as does philia love. Following Oord and Wojtyla again, since God commands that we show necessarily “self-giving”, “self-donating” love, we therefore indeed have the ability to love others as kenotically-donating entities, just as the creating Spirit does. When we act as a genuine conduit and amplifier of the creating Spirit’s self-donating and self-giving love, we can truly and entirely and infinitely love others, just as God does. Of course, we cannot expect that we humans will always love alike unto how God does because we do not have an eternal and unchanging nature that is necessarily inclined toward love , but we are at least always able to do it.
    Źródło:
    Studia Ełckie; 2019, 21, 2; 231-241
    1896-6896
    2353-1274
    Pojawia się w:
    Studia Ełckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “A Certain Way of Thinking”: Derrida, Weil and the Philippi Hymn
    Autorzy:
    Jesson, Stuart
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1930467.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
    Tematy:
    Derrida
    Weil
    metanoia
    aporia
    kenosis
    God
    Opis:
    Toward the beginning of one of her notebooks, Simone Weil interrupts a dense series of reflections on war, force and prestige to write, in parentheses: “(To think on God, to love God, is nothing else than a certain way of thinking on the world.)” In some respects, this one sentence is a crystallization of everything Weil wrote about God. The thought of God is somehow inseparable from a new mode of attention to and valuation of things “here below”; that is, from “a certain way of thinking.” In the discussion that follows I reflect on how this “certain way of thinking” might be understood, in dialogue with a few exemplary moments from Derrida’s late work, Martin Hägglund’s reading of Derrida, as well as some biblical scholarship on Philippians 2: 5-11, and a number of richly suggestive comments from Weil’s notebooks. I show that the conceptual aporias that, on Derrida’s account, reliably emerge from ethical reflection are inchoately affirmed by Weil and (a certain reading of) the Philippi hymn. More than this, I will suggest that when read in this way, the latter allows for a new interrogation of the role that the experience of conceptual aporia may play in metanoia, the changing of mind.
    Źródło:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2021, 5, 3; 7-22
    2544-302X
    Pojawia się w:
    Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    THOMISTIC PERSONALISM IN DIALOGUE WITH MODERN DEPICTIONS OF KENOSIS
    Autorzy:
    McCall, Bradford
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/512446.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
    Tematy:
    self-donation
    Thomas J. Oord
    John Polkinghorne
    Karol Wojtyla
    Opis:
    If one looks at Wojtyla’s Love and Responsibility, they can see a number of different ways that he applies Thomistic Personalism. According to him, true personal love must include both an objective and a subjective dimension. Wojtyla refers to the law of ekstasis, according to which the lover goes outside the self to find a fuller existence in another. Moreover, the defining characteris-tic of betrothed love is self-donation. Picking up on Wojtyla’s characterization of betrothed love as self-donation, I argue that the bible gives good grounds for illustrating the Spirit as the active agent of God in the world, particularly re-garding the Spirit as life-giver and animator of all creation through self-donation (or self-giving). The kenosis of the Spirit into creation amounts to betrothed love through self-donation. Thomas Jay Oord’s depiction of “essen-tial kenosis” makes numerous asseverations that are constructive for depicting love as self-donation. Several years ago, a collection of essays by theologians and scientists explored creation as The Work of Love, pointing to divine action as kenosis in which it is asserted that the Spirit has chosen to invite creation into a cooperative relationship, which also coalesces with Wojtyla’s conception of love as self-donation. Ultimately, I contend, the essence of personal love is transcended by self-giving. In the final analysis, we are given the capacity of self-possession in order to be able to give ourselves away. The essence of the self, therefore, is to transcend the self through betrothed self-donated love.
    Źródło:
    Studia Ełckie; 2017, 19, 1; 21 - 32
    1896-6896
    2353-1274
    Pojawia się w:
    Studia Ełckie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Komunijno-trynitarna pozycja Ducha Świętego
    Communional-Trinitary Position of the Holy Spirit
    Autorzy:
    Jagodziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035290.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pneumatologia
    Trójca Święta
    Komunia
    Filioque
    kenoza
    pneumatology
    Holy Trinity
    Communion
    kenosis
    Opis:
    W Nowym Testamencie można zauważyć początki pneumatologii trynitarnej, która zaczęła się rozwijać w zmieniającym się kontekście świata kulturowego. Istotne znaczenie miało tu spojrzenie na Ducha Świętego w perspektywie miłości trynitarnej. Komunijny wymiar miało także nauczania o Filioque. Od średniowiecza rozpoczął się na Zachodzie pewien proces zapominania o Duchu Świętym i dopiero w nowszej teologii nastąpił w pneumatologii renesans, możliwy dzięki zintegrowaniu refleksji teologicznej i doświadczenia duchowego, w szczególności dzięki nowemu obudzeniu się w Kościele poczucia zjednoczenia na sposób komunii, które ośmieliło wybitnych teologów do podejmowania wnikliwych poszukiwań pneumatologicznych.
    In the New Testament, you can see the beginnings of Trinitarian pneumatology, which began to develop in the changing context of the cultural world. The view of the Holy Spirit in the perspective of Trinitarian love was of great importance here. The communion dimension also had teaching about Filioque. From the Middle Ages, a process of forgetting the Holy Spirit began in the West and it was only in newer theology that a renaissance in pneumatology was possible thanks to the integration of theological reflection and spiritual experience, in particular, thanks to the new awakening of the Church’s sense of unification in a manner of communion that emboldened outstanding theologians to undertake a penetrating search in pneumatology.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 5-16
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hymn o Chrystusie (Flp 2,6-11)
    Christ Hymn (Phil. 2:6-11)
    Autorzy:
    Kasiłowski, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596297.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-01
    Wydawca:
    Akademia Katolicka w Warszawie
    Tematy:
    Chrystus
    Św. Paweł
    hymn
    kenoza
    objawienie
    Christ
    Saint Paul
    kenosis
    revelation
    Opis:
    Przedmiotem analiz egzegetycznych jest hymn Flp 2,6-11, tekst przed-Pawłowy, włączony do Listu do Filipian, jako zachęta do zachowania jedności we wspólnocie chrześcijan, przez przyjęcie postaw Chrystusa, które szczególnie objawiły się w Jego wcieleniu i męce. Autor odwołuje się w analizach do tekstów biblijnych, które wydają się pomagać w rozumieniu hymnu. Przedmiotem refleksji teologicznej w hymnie jest historyczna postać Jezusa Chrystusa, którą znamy ze świadectwa apostolskiego. Pierwsza część mówi o działaniu Jezusa (2,6-8), druga o odpowiedzi na nie Boga (2,9-11). Chrystus, którego życie duchowe jest scharakteryzowane przez „dar”, jest wzorem życia chrześcijańskiego. On myślał o innych, pragnął zbawienia innych i takie ma być życie duchowe chrześcijan. Mówienie o morphe theou to wypowiadanie się o bóstwie Jezusa w kontekście poznawania Jezusa w historii zbawienia. Stosunek Chrystusa do bóstwa należy rozumieć w ramach „obdarowania”, „bezinteresowności”, bo On sam jest absolutnym darem (ouch harpagmon hegesato). Gdzie występuje obdarowanie, tam jest myśl o jeszcze większym darze, i z tego bierze się kenoza Chrystusa. Znaczenie czasownikowi „ogołocić się” nadaje Ewangelia, czyli świadectwo o życiu historycznym Jezusa. Ogołocenie nie może dotyczyć tożsamości osoby („ja”), bo tej się nie zmienia. Wyraża się ono we wcieleniu, gdy Chrystus, nie przestając być sobą, przyjął na siebie „całe dziejowe ryzyko bytowania człowieka”. Szczególnym momentem ogołocenia jest śmierć na krzyżu, wobec której Chrystus nie broni się w sposób boski. Hymn mówi o Chrystusie przez pryzmat pierwszego Adama: podczas gdy Adam chciał stać się „jak bogowie”, Chrystus stał się sługą ludzi (por. Rz 5). Pomija się kolejne etapy wywyższenia: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zajęcie miejsca po prawicy Boga. Wywyższenie nie jest logicznym następstwem, lecz wolnym aktem Boga, który dał Synowi godność Pana, jako człowiekowi, który był sługą. W hymnie mowa jest o adoracji całego stworzenia, które jest zdolne do tego aktu (Ap 5,13). Panowanie nad wszystkimi jest znakiem posiadania władzy boskiej wobec świata, który ma okazywać posłuszeństwo. Wyrażona jest prawda o jedności Boga Ojca i Pana Jezusa: wyznanie prawdy o Chrystusie jako Panu zmierza do chwały Boga Ojca, jak cały zbawczy plan (Rz 15,7-9). Jest to zgodne z teologią Pawła, który nalega na to, że wszystko bierze początek od Ojca i do Niego zmierza. Hymn, który zamieszcza Paweł w swoim Liście do Filipian, wyraża w formie poetyckiej to, co było doświadczeniem naocznych świadków i było głoszone w Ewangelii. Poddano teologicznej refleksji fakty objawienia. Jezus w czasie swojego ziemskiego życia nie dążył do objawienia swojej „chwały” eschatologicznej i ukrywał swoją tajemnicę mesjańską. Jego celem była służba ludziom, mająca doprowadzić ich do zbawienia. To dzieło stanowi podstawę Jego uwielbienia jako prawdziwego człowieka i Syna Bożego. 
    The subject of exegetical analyses is the hymn Phil. 2:6-11, the pre-Paul text, included in the Letter to the Philippians as an encouragement to maintain unity in the Christian community by adopting Christ’s attitudes which manifested themselves in His incarnation and torment. The author refers in his analyses to Biblical texts that seem to help to understand the hymn. The subject of theological reflection in the hymn is the historical figure of Jesus Christ known from the apostolic testimony. The first part speaks of the actions of Jesus (2:6-8), the second part is the reaction of God to Jesus’ deeds (2:9-11). Christ, whose spiritual life is characterised by “a gift”, is the model of Christian life. He thought about others, He wanted the salvation of others and this is what the spiritual life of Christians is meant to be. To talk about morphe theou is to speak about the deity of Jesus in the context of getting to know Jesus in the history of salvation. The attitude of Christ to deity should be understood as part of “giving” and “selflessness” because He is an absolute gift (ouch harpagmon hegesato). Where there is endowment, there is the thought of an even greater gift, and from this comes the kenosis of Christ. The meaning of the verb “to be made nothing/to make oneself of no reputation” is given by the Gospel, i.e. the testimony of the historical life of Jesus. Making oneself nothing can not refer to the identity of a person (“I”), because it does not change. It is expressed in the incarnation, when Christ, without ceasing to be himself, took upon himself “the entire historical risk of human existence”. A special moment of being made nothing is His death on the cross, against which Christ does not defend himself in a divine way. The hymn speaks of Christ in the context of first Adam: while Adam wanted to become “like the gods”, Christ became a servant of men (see Rom 5). The successive stages of exaltation are omitted: resurrection, ascension, taking the place at the right hand of God. Exaltation is not a logical consequence, but a free act of God who gave the Son the dignity of the Lord as a man who was a servant. The hymn speaks of the adoration of all creation which is capable of this act (Rev 5:13). The dominion over all is a sign of having divine authority over the world which should show its obedience. The truth about the unity of God the Father and the Lord Jesus is expressed: the confession of the truth about Christ as Lord is directed to the glory of God the Father, as the entire saving plan (Rom 15:7-9). This is in accordance with Paul’s theology, who insists that everything takes from the Father and goes towards Him. The Hymn that Paul includes in his Letter to the Philippians expresses in a poetic form what the experience of eyewitnesses was and what was proclaimed in the Gospel. The facts of revelation were subjected to theological reflection. During his earthly life Jesus did not seek to reveal his eschatological “glory” and hid his messianic mystery. His purpose was to serve people to bring them to salvation. This work is the basis for His worship as a true human being and the Son of God.
    Źródło:
    Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 153-185
    1642-5650
    2720-1686
    Pojawia się w:
    Studia Bobolanum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    WHEN THE CHURCH SEEKS THE WAYS OF RECONCILIATION. Some Ecumenical Reflections
    Kiedy Kościół szuka dróg pojednania. Kilka refleksji ekumenicznych
    Autorzy:
    Hryniewicz OMI, Wacław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595256.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Church
    ecumenism
    reconciliation
    kenosis
    primacy
    hermeneutics
    Opis:
    Autor zwraca w artykule uwagę na siedmiokrotnie powtarzające się słowa z Księgi Apokalipsy (rozdz. 2–3): „Ten, kto ma uszy, niech usłyszy, co Duch mówi do Kościołów”. Słowa te nabierają szczególnego znaczenia w czasie, gdy wiele mówi się o kryzysie Kościoła i ekumenii oraz o ekumenicznej niecierpliwości. Kościół nie jest celem sam w sobie i dla siebie. Nie powinien zajmować się jedynie sobą, lecz swoje wysiłki skupiać na głoszeniu Ewangelii, Dobrej Nowiny, która jest wspólnym dobrem wszystkich chrześcijan i ludzi dobrej woli. Ewangelia daje radość i nadzieję, jak to podkreśla papież Franciszek w swojej adhortacji Evangelii gaudium. Skazani jesteśmy na szukanie dróg przezwyciężenia kryzysu, który jest nie tylko wyzwaniem, ale również szansą na pełniejszą realizację mądrości Ewangelii. W tym poszukiwaniu nie należy obawiać się tematów trudnych, takich jak niebezpieczeństwo zniewolenia przez pewne doktryny, które domagają się reinterpretacji, korekty i niezbędnych uzupełnień. Autor podkreśla konieczność powrotu do ”kenotycznego etosu”, czyli zdolności i odwagi do samoograniczenia i przezwyciężenia tego, co stoi na przeszkodzie do pojednania. Dotyczy to zwłaszcza trudnej i kluczowej kwestii prymatu biskupa Rzymu. Papież Franciszek mówi wręcz o potrzebie „nawrócenia papiestwa” (una conversione del papato). Przyszedł błogosławiony czas, aby hermeneutykę nieufności i podejrzliwości zastąpić hermeneutyką uczciwości i wzajemnego zaufania. Dialog ekumeniczny otwarł przed chrześcijaństwem nowe horyzonty. Trzeba odważnie kontynuować dotychczasowe wysiłki w celu nawrócenia Kościołów ku sobie i pojednania.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2013, 13; 5-24
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DIVINE POWER AND THE SPIRITUAL LIFE IN AQUINAS
    Autorzy:
    Erb, Heather M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/507542.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-30
    Wydawca:
    International Étienne Gilson Society
    Tematy:
    Thomas Aquinas
    John Polkinghorne
    divine power
    divine goodness
    kenosis
    process theology
    spiritual life
    sin of Lucifer
    obedience
    headship of Christ
    Opis:
    The role of divine power in Aquinas’s spiritual doctrine has often been neglected in favor of a focus on the primacy of charity, the controlling virtue of spiritual progress. The tendency among some thinkers (e.g. Polkinghorne) to juxtapose divine love and power stems from the stress on divine immanence at the cost of divine transcendence, and from an evolutionary (vs. classical) view of God with its ‘kenotic’ theodicy. A study of the ways in which divine power grounds and directs the spiritual life highlights the robust role that metaphysics plays in spiritual ascent for Aquinas, and offers a philosophical entry point to his doctrine. Themes in his doctrine of the spiritual life incorporate Platonic transcendent causal plenitude and Aristotelian causal axioms and motifs of growth and unity. From the side of theology, divine power is analyzed through several lenses, including power through weakness in Christ, the sin of Lucifer against the gift of being in contrast to the counsel of obedience, and the role of Christ’s human nature in the Church. Taken together, these themes combine to characterize divine power as redemptive medicine, as opposed to a distant, arbitrary force, and to reveal the ways in which Aquinas applies metaphysical insights to the supernatural order.
    Źródło:
    Studia Gilsoniana; 2017, 6, 4; 527-547
    2300-0066
    Pojawia się w:
    Studia Gilsoniana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Św. Jan Chryzostom, VII Homilia w cyklu Homilii do Listu do Filipian
    Autorzy:
    Latawiec, Zofia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612790.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Ojcowie Kościoła
    Jan Chryzostom
    homilia
    tłumaczenie
    List do Filipian
    kenoza
    John Chrysostom
    homily
    translation
    Church Fathers
    kenosis
    Opis:
    This study is the first Polish translation of John Chrysostom’s seventh homily in relation to the Letter to the Philippians. The study includes two sections. The first one is a theoretical introduction to St. John’s style, followed by investigation into the origin of the homily. The subject matter of Chrysostom’s work is also discussed. The first part of this study is also systematic analysis of elements showcasing the author’s rhetorical skills. The following part is the translation of aforementioned homily with a philological commentary and comparative analysis of the work in the light of description of its biblical references and its lexical analysis.
    Niniejsza praca stanowi przekład VII homilii Jana Chryzostoma dotyczącej cyklu homilii do Listu do Filipian. Jest to pierwszy polski przekład wspomnianej homilii. Tekst poprzedzony został krótkim wstępem, w ramach którego omówione zostały kwestia czasu i miejsca powstania omawianej mowy, a także jej przedmiot. Wyróżnione zostały również główne zagadnienia podejmowane przez Złotoustego w obrębie homilii. Część wstępu stanowi opis struktury tekstu Chryzostoma, będący analizą elementów wskazujących na retoryczny kunszt autora. Przekład opatrzony został krótkim komentarzem w formie przypisów, dotyczących passusów, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 611-630
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „CIERPIĘ, WIĘC JESTEM”. PROBLEMATYKA TEODYCEALNA W TEKSTACH ABPA JÓZEFA ŻYCIŃSKIEGO
    “I SUFFER, THEREFORE I AM”: THEODICEAN THEMES IN THE TEXTS OF JÓZEF ŻYCIŃSKI
    Autorzy:
    Głąb, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488381.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    cierpienie
    Bóg
    zło
    kenoza
    wszechmoc
    suffering
    God
    evil
    kenosis
    omnipotence
    Opis:
    The article considers the most important theodicean problems in Józef Życiński’s texts. The author of the article examines the issue of the existence of God and evil taking into account the following arguments: (1) the argument from God’s kenotic presence in nature, (2) the argument from an unjustified extrapolation of the feeling of absurdity, (3) argument from the limits of God’s omnipotence, which includes (3a) the argument from the price for the another direction of evolution, and (3b) the argument from transworld depravity, (4) the argument from an analogy between limitation claims in logic and mathematics and ontological determinants of suffering, (5) the argument from moral beauty, persuasion and mystery.
    Artykuł przedstawia najważniejsze wątki teodycealne zawarte w tekstach Arcybiskupa Józefa Życińskiego. Spory dotyczące istnienia Boga i zła w świecie zostają omówione z perspektywy argumentów za istnieniem Boga: (1) argumentu z kenozy Boga, (2) argumentu z nieuzasadnionej ekstrapolacji odczucia absurdu, (3) argumentu z ograniczenia wszechmocy Boga, który zawiera dwa argumenty: (3a) z ceny za inny kierunek ewolucji, oraz (3b) z deprawacji ponadświatowej, (4) argumentu z analogii między twierdzeniami limitacyjnymi w logice i matematyce a ontologicznymi uwarunkowaniami cierpienia, (5) argument z moralnego piękna, perswazji i tajemnicy.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2012, 60, 4; 77-99
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dziedzictwo antyku w twórczości Romana Brandstaettera (kilka przybliżeń)
    Heritage of the Classical Antiquity in Roman Brandstaetter’s Literary Works (A Few Examples)
    Autorzy:
    Kaczmarek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1892219.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    antyk grecki
    chrześcijaństwo
    mitologia
    tragedia grecka
    anagnorisis
    kenosis
    ancient Greece
    Christianity
    mythology
    Greek tragedy
    Opis:
    The subject matter of the article is the relationship between ancient literature and Brandstaetter’s writings. The Polish writer interprets motifs from Greek mythology and ancient dramas in the light of Christian anthropology. The author of the article demonstrates examples of such an interpretation in Brandstaetter’s “Odys płaczący” (“Odysseus Weeping”), in which the effect of anagnorisis is broadened by the Christian understanding of kenosis. Odysseus’ return home becomes a metaphor of the paschal passage from sin to grace.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 3; 81-92
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sens dziejów i kenoza w myśli Augusta Cieszkowskiego i Włodzimierza Sołowjowa
    The sense of history and kenosis in August Cieszkowski’s and Vladimir Solovyov’s thought
    Autorzy:
    Sikora, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/423348.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Cieszkowski
    Solovyov
    Christian mysticism
    Hegel’s philosophy
    Sołowjow
    mistycyzm chrześcijański
    filozofia Hegla
    Opis:
    August Cieszkowski was one of the brilliant Polish thinkers of the nineteenth century, who combined Hegel’s philosophy with Christian mysticism. The main subject of this text is a presentation of the role of kenosis in a historical perspective and the category of future, which means the union of humanity, end of time and creating The Common’s Church. Additionally, I am going to show the relation between Cieszkowski’s and Vladimir Solovyov’s philosophy (especially the theory of Godmanhood). Both views are similar and search, in their criticism of Hegel’s system, for a way to messianistical redemption. The purpose of the comparison is to indicate the similarities in the philosophy of August Cieszkowski and Vladimir Solovyov, relating to the problem of a sense of history and kenosis.
    Źródło:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych; 2015, 27; 139-157
    0860-4487
    Pojawia się w:
    IDEA. Studia nad strukturą i rozwojem pojęć filozoficznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    GianniegoVattima postulat słabego chrześcijaństwa
    Gianni Vattimo’s Postulate of Week Christianity
    Autorzy:
    Kobylińska, Zdzisława
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/496890.pdf
    Data publikacji:
    2016-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    nihilizm;
    relacja miedzy chrześcijaństwem a nihilizmem;
    ontologia;
    etyka miłosierdzia;
    myśl słaba;
    bioetyka;
    kenoza;
    relationship between Christianity and nihilism;
    ontology;
    nihilist ethics of mercy;
    weak thought;
    bioethics;
    kenosis;
    Opis:
    Gianni Vattimo (1936-) is one of the most popular European thinkers and one of the most important representatives of philosophical postmodernism. He has also become prominent outside of the philosophical circles for his political activism in supporting gay rights as well as for his position as a Member of the European Parliament. His ideas have had a wide-ranging influence on such disciplines as feminism, theology, sexuality studies and globalization. In our article, we have presented Vattimo’s original concept of “weak thought”. The expression pensiero debole (“weak thought”) refers to the theory of a weakening of existence in the times of the end of metaphysics. The consequence of weak thought should be weak Christianity and the ethics of mercy as illustrated by “bioethics without dogmas”.
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2016, 37, 3; 61-71
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Simone Weil i Kaija Saariaho. Paradoksy literacko-muzyczne
    Simone Weil and Kaija Saariaho. Literary and Musical Paradoxes
    Autorzy:
    Kucia-Kuśmierska, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2033898.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    paradox
    kenosis
    Simone Weil
    Kaija Saariaho
    relations between literature and music
    comparative studies
    philosophy
    paradoks
    kenoza
    związki literatury z muzyką
    komparatystyka
    filozofia
    Opis:
    Artykuł jest próbą porównania, w jaki sposób poetyka paradoksu realizuje się w pisarstwie filozoficzno-teologicznym Simone Weil oraz w języku muzycznym fińskiej kompozytorki Kaiji Saariaho w jej oratorium La Passion de Simone, poświęconym życiu i twórczości Weil. Przewodnikiem na drodze analizy komparatystycznej jest etymologia paradoksu, począwszy od jego znaczeń związanych z przeciwstawianiem się doksie, rozumianej jako zbiór przyjętych przez ogół mniemań, po odczytanie paradoksu jako ‛bycia obok’ (para) ‛chwały’ (doxa). Oba zakresy semantyczne przenikają tkankę tekstów Weil, zarówno na poziomie języka pełnego sprzeczności, jak i na poziomie rozważanej idei kenozy – największego paradoksu teologicznego, zasadzającego się na zderzeniu boskiej natury Chrystusa z pozbawieniem Go chwały w momencie Ukrzyżowania. Język muzyczny Saariaho wyzyskuje weilowskie sprzeczności, zestawiając ze sobą kontrastowe masy brzmień. Zamienia także muzyczny czas na wrażenie muzycznej przestrzeni oraz w sposób paradoksalny naśladuje dźwiękami ciszę.
    The article attempts to compare how the poetics of paradox is realised in the philosophical and theological writings of Simone Weil and in the musical language of the Finnish composer Kaija Saariaho in her oratorio La Passion de Simone, dedicated to Weil’s biography and work. The etymology of paradox is a guide for the comparative analysis, from its meaning in opposition to doxa understood as a set of generally accepted beliefs to the reading of paradox as being ‛close to’ (para) ‛glory’ (doxa). Both semantic ranges permeate the fabric of Weil’s texts, both at the level of a language full of contradictions and at the level of the considered idea of kenosis, which is the greatest theological paradox, based on the clash between Christ’s divine nature and depriving him of glory at the time of his Crucifixion. Saariaho’s musical language exploits Weilian contradictions, juxtaposing contrasting masses of sound. It also transforms musical time into an impression of musical space and, paradoxically, imitates silence with sounds.
    Źródło:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2021, 10; 67-97
    2299-7458
    2449-8386
    Pojawia się w:
    Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Father in the Communion of the Holy Trinity
    Ojciec w komunii Trójcy Świętej
    Autorzy:
    Jagodziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050747.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    relacja
    osoba
    perychoreza
    komunia
    kenoza
    relation
    person
    perichoresis
    communion
    kenosis
    Opis:
    Holy Trinity is the Communion of Persons. Relational understanding of Persons in the Holy Trinity is closely related to the concept of perichoresis. Most importantly, God is the Father. He is the Trinitarian source of Deity and exists in the Communion with the Son and the Holy Spirit. The mystery of love in God H.U. von Balthasar expresses with the help of the concept of kenosis, which did not take place only at the moment of incarnation or death of Jesus on the cross, but in God himself. In explaining of this image Balthasar does not use the full harmony of the meaning of communion, but dramatic metaphors of “killing”, “expropriation”, “separation” and even “absolute istinction” between the Father and Son. However, there is a question about the legitimacy of abandoning the metaphor of mutual community commonly used in Trinitology.
    Trójca Święta to Komunia Osób. Relacyjne rozumienie Osób w Trójcy Świętej jest ściśle związane z pojęciem perychorezy. Bóg jest przede wszystkim Ojcem. On jest trynitarnym źródłem Bóstwa i istnieje w Komunii z Synem i Duchem Świętym. Tajemnicę miłości w Bogu H.U. von Balthasar wyraża za pomocą pojęcia kenozy, która nie miała miejsca tylko w momencie wcielenia lub śmierci Jezusa na krzyżu, ale w samym Bogu. Wyjaśniając ten obraz, Balthasar nie wykorzystuje pełnego harmonii znaczenia komunii, lecz dramatyczne metafory „zabijania”, „wywłaszczenia”, „oddzielenia”, a nawet „absolutnego rozróżnienia” między Ojcem a Synem. Istnieje jednak pytanie o zasadność porzucenia metafory wspólnoty powszechnie stosowanej w trynitologii.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 1; 5-17
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie ewangelizatora według świadectwa Kiko Arguello
    The evangelizer’s experience according to Kiko Arguello’s testimony
    Autorzy:
    Miczyński, Jan Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339983.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kerygmat
    ewangelizacja
    kenosis
    nawrócenie
    doświadczenie
    kerygma
    evangelization
    conversion
    experience
    Opis:
    Kiko-Argüello’s testimony contains a description of his conversion, growing in faith and of his service to God in the Church. It shows a figure of a man who became an evangelizer. The experience of kenosis, a charismatic experience of God in one’s inside as well as in other people – the poor – is inscribed in the history of his life. Kiko emphasizes the power of God’s action during the preaching of the kerygma – the Gospel. He points to the signs, owing to which modern non-believers open their ears to the preaching of the Gospel. They are: unity among the disciples of Jesus and their love for their enemies. The article shows the importance of modern Christians’ mission of evangelization of in the secularized world.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2013, 5; 91-100
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hermeneutyka podstawowych pojęć chrystologicznych w teologii Hansa Ursa von Balthasara
    The Hermeneutics of the Basic Christological Concepts of Hans Urs von Balthasars Theology
    Autorzy:
    Jóźwik, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1600804.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Balthasar
    posłuszeństwo
    kenoza
    universale concretum
    Pascha
    obediecne
    kenosis
    Passover
    Opis:
    Chrystologia Hansa Ursa von Balthasara wydaje się niezrozumiała bez wnikliwej analizy kluczowych dla niej pojęć, do których należą: misja, posłuszeństwo, kenosis, universale concretum. Tylko dzięki przyjrzeniu się misji Jezusa Chrystusa oraz Jego bezwzględnemu posłuszeństwu wydaje się możliwe rozpoznanie w Nim prawdziwego Syna Ojca. Porzucenie postaci Bożej (Flp 2,7), wejście w doświadczenie kenozy, pokazuje radykalizm oddania się woli Posyłającego oraz poddanie działaniu Ducha. Tym samym tajemnica Jezusa Chrystusa staje się niemożliwa do opowiedzenia bez odniesienia do Misterium Trinitas, a także bez uwzględnienia wydarzenia Paschy. Ostatecznie jednak dopiero kategoria chrystologiczna, jaką jestuniversale concretum, pozwala zobaczyć, że „prawdziwie Ten był Synem Bożym” (Mt 27,54).
    In order to comprehend the chrystology of Hans Urs von Balthasar, one of the most prominent of twentieth-century theologians, it is apparently essential to familiarize with the key concepts employed by the Swiss theologian whilst describing the Christ Event. Doubtless, in chrystological reflection of Balthasar it is mission, obedience, kenosis and universale concretum. Scrutinizing the key concepts of Balthasar’s chrystology one cannot separate them from their paschal as well as intra-trinitarian context. Hence, hermeneutics of terms: mission, obedience, kenosis and universale concretum requires presenting them in the light of the Triune immanent life and also His work within the Salvation History. Comprehension of these Balthasar’s chrystology concepts necessitates recalling their primary meanings and the way of understanding by the Swiss theologian as well as referring to biblical, philosophical or cultural perspective. Eventually, setting in an appropriate context and taking Misterium Paschalis and Misterium Trinitatis into consideration may help to outline the horizon of Balthasar’s chrystology.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2013, 7, 2; 141-155
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Charyzmatyczno-kenotyczny wymiar przynależności do Kościoła
    Charismatic and Kenotic Dimension of Belonging to the Church
    Autorzy:
    Moskałyk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340910.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    charyzmat
    kenoza
    Duch Święty
    przynależność do Kościoła
    charisma
    kenosis
    the Holy Spirit
    belonging to the Church
    Opis:
    The entire New Covenant, penetrated by the Spirit, introduces man to the events from the life of Christ. These events are best presented and continued in the Church. He who accepts the gift of membership in the Body of Christ simultaneously accepts membership in the charisma of the Holy Spirit. Thus, one is no longer merely an individual – one finds the strength to exist and act together with others for common good. The true communion in community with others makes one better understand the charisma of one’s belonging to the Church. The entire charismatic reality of the Church empowers her members to bravely follow the apostles. An open relation to the Church makes one see her as imperfect, limited with human fault, i.e. marked with kenotic reality. The perspective of charismatic and kenotic realization of the Church even more strongly reveals the Church’s redemptory mission in the world. Simultaneously it becomes a stimulus for all believers for a truly Christian identification.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2009, 1; 33-47
    2081-6731
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Ekumenicznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Русское старчество как служение сверхнормативной любви Христовой
    Rosyjska instytucja starców jako służba ponadnormatywnej miłości Chrsytusowej
    Autorzy:
    Хоружий, Сергей
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057257.pdf
    Data publikacji:
    2018-12-21
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Spiritual experience
    Russian eldership
    hesychasm
    Christian love
    kenosis
    Optina Pustyn’
    Paisius Velichkobsky
    Amvrosy of Optina
    doświadczenie duchowe
    rosyjska instytucja starców
    hezychazm
    miłość Chrystusowa
    kenoza
    Optina Pustyń
    Paisjusz Wieliczkowski
    Ambroży z Optiny
    Духовный опыт
    русское старчество
    исихазм
    любовь Христова
    кеносис
    Оптина пустынь
    Паисий Ве-
    личковский
    Амвросий Оптинский
    Opis:
    Статья анализирует феномен старчества в духовной традиции Православия, трактуя его как антропологический механизм трансляции духовного опыта. Описаны этапы исторической эволюции старчества, ведущей к расширению его служения за пределы монашеской, а затем и церковной среды. Главное внимание уделяется последнему этапу эволюции – русскому старчеству 19-20вв., внутренняя суть которого определяется как сверхнормативная любовь Христова, имеющая свой совершенный образ в Искуплении и Крестной Жертве Христа. Показано, что в русском старчестве создается особая этическая формация, принципами которой являются кенозис, смирение и абсолютное принятие Другого.
    The article presents the analysis of the phenomenon of the eldership in the Orthodox spiritual tradition interpreting this phenomenon as an anthropological mechanism of the translation of spiritual experience. Historical evolution of the eldership is reconstructed which leads to its expansion beyond the limits of the monastic and then also ecclesiastic medium. The main attention is paid to the last stage of the evolution, the Russian eldership of the 19-20th cc. The essence of this phenomenon is qualified as the supra-normative love of Christ, the perfect manifestation of which is the Redemption and the Sacrifice on the Cross of Christ. It is shown that the Russian eldership creates an original ethical formation, main principles of which are kenosis, humility and the absolute acceptance of the Other.
    Artykuł analizuje fenomen instytucji starców w duchowej tradycji Prawosławia, traktując go jako antropolgiczny mechanizm translacji duchowego doświadczenia. Opisano etapy historycznej ewolucji instytucji starców, prowadzącej do rozprzestrzenienia się ich służby poza obręb środowiska mniszego, a co za tym idzie – cerkiewnego. Najwięcej uwagi poświęcono ostatniemu etapowi ewolucji – rosyjskiej instytucji starców na przełomie XIX i XX wieku. Istotą tego fenomenu jest ponadnormatywna miłość Chrystusowa, której najdoskonalszym wyrazem jest Odkupienie i Ofiara Chrystusa na Krzyżu. Ukazano, iż rosyjska instytucja starców wytworzyła specyficzny kodeks etyczny, którego głównymi założeniami są kenoza, pokora i absolutna akceptacja Innego.
    Źródło:
    ELPIS; 2018, 20; 205-210
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’inabitazione della Trinità: una verità dimenticata? Studio dogmatico-spirituale-pastorale
    Zamieszkanie Trójcy Świętej w człowieku: zapomniana prawda? Studium dogmatyczno-duchowo-pastoralne
    Autorzy:
    Kowalczyk, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37523674.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    indwelling
    Holy Spirit
    Trinity
    grace
    kenosis
    mysticism
    zamieszkanie Boga
    Duch Święty
    Trójca
    łaska
    kenoza
    mistyka
    inabitazione
    Spirito Santo
    Trinità
    grazia
    kenosi
    mistica
    Opis:
    Non molte dottrine cattoliche hanno così tanti luoghi scritturistici che le fondano, come la dottrina dell’inabitazione trinitaria. Nonostante ciò, essa nonè, oggi, un tema frequente nella riflessione teologica e nella predicazione. In questa situazione, non soltanto la lettura attenta del Nuovo Testamento ci invita a riprendere il mistero dell’inabitazione, ma siamo interpellati anche dai preziosi testidel Magistero della Chiesa (Divinum illud munus di Leone XIII, Mystici Corporis Christi di Pio XII) e dalle numerose testimonianze dei santi mistici (p.es. Teresa d’Avila, Giovanni della Croce, Elisabetta della Trinità, Faustina Kowalska), peri quali, proprio la presenza di Dio nei loro cuori, costituiva il fondamento di tutte le altre esperienze spirituali. L’inabitazione non è solo una estetica e bella verità,accanto a tante altre, ma per la sua realtà estatica, può offrire un filo rosso per la riflessione di tutte le materie di teologia e catechetica. Una delle difficoltà che ostacola un vero rinnovamento teologico, spirituale e pastorale del mistero dell’inabitazione, consiste in una tale idealizzazione che i fedeli rimangono convinti che la cosa non li riguarda, poiché non si sentono santi e degni. In questo punto, crux di tante contraddizioni e mal comprensione della vita battesimale, si potrebbe sviluppare il tema della kenosi dello Spirito Santo. Esso ci aiuta a percepire la presenza amorevole di Dio in tutti, anche di fronte all’uomo debole e peccatore. L’eccedenza dell’amore di Dio uno e trino è chiamata in causa. È vero che il concetto dell’inabitazione riguarda l’uomo che si trova nella grazia santificante (Spiritus inhabitans), ma – primo – tale stato non significa una piena perfezione, e – secondo – lo Spirito (Spiritus movens) si fa vicino anche ai grandi peccatori per riportarli alla grazia.
    Niewiele katolickich doktryn jest tak dobrze umocowanych w Piśmie Świętym, jak doktryna o zamieszkaniu Trójcy Przenajświętszej w człowieku. Mimo to prawda ta nie jest dziś często obecna w teologicznej refleksji, czy też w przepowiadaniu. Tymczasem nie tylko uważna lektura Nowego Testamentu zaprasza nas do podjęcia misterium zamieszkania Boga w ludzkiej duszy, ale jesteśmy do tego wezwani także przez teksty Magisterium Kościoła (Divinum illud munus Leona XIII, Mystici Corporis Christi Piusa XII) oraz przez liczne świadectwa świętych mistyków (np. Teresa z Avila, Jan od Krzyża, Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, Faustyna Kowalska), dla których właśnie obecność Boga w ich sercach tworzyła fundament wszystkich innych duchowych doświadczeń. Zamieszkanie Boga w człowieku nie jest jedynie jakąś estetyczną, piękną prawdą obok wielu innych prawd, ale oferuje nam nić przewodnią w teologicznej i katechetycznej refleksji. Jedna z przeszkód w prawdziwej teologicznej, duchowej i duszpasterskiej odnowie tajemnicy zamieszkania Boga polega na pewnej jej idealizacji, która każe wiernym myśleć, że to nie jest dla nich, ponieważ nie czują się ani święci, ani godni. Wobec tej sytuacji można by rozwinąć temat kenozy Duchy Świętego, aby pomóc wiernym w dostrzeżeniu pełnej miłości obecności Boga w ludziach, także tych słabych i grzesznych. Jest prawdą, że pojęcie zamieszkania Boga dotyczy – według katolickiej doktryny –człowieka, który znajduje się w stanie łaski uświęcającej (Spiritus inhabitans), ale – po pierwsze – bycie w stanie łaski nie oznacza jakiejś doskonałości, a po drugie, Duch (Spiritus movens) zbliża się także na swój sposób do wielkich grzeszników, aby ich doprowadzić do stanu łaski.
    Not many Catholic doctrines have as many scriptural references to them as the doctrine of Trinitarian indwelling. Despite this, it is not a frequent theme in theological reflection and preaching today. In this situation, not only does the New Testament invite us to take up the mystery of indwelling, but so do the precious texts of the Magisterium of the Church (Divinum illud munus of Leo XIII, Mystici Corporis Christi of34 Pius XII) and the numerous testimonies of saints (e.g., Teresa of Avila, John of the Cross, Elizabeth of the Trinity, Faustina Kowalska), for whom the very presence of God in their hearts was the foundation of all other spiritual experiences. Indwelling is not just a beautiful truth next to many others. In fact, it can offer a guiding thread for reflection on all matters of theology andpreaching. One of the problems hindering a theological, spiritual and pastoral renewal of the mystery of indwelling lies in an idealized perception. This idealization leads the faithful to believe that it does not pertain to them because they do not consider themselves holy. At this point the theme of the kenosis of the Holy Spirit could be developed. It helps us to perceive God’s loving presence even in the weak and sinful human beings. It is true that the concept of indwelling concerns persons who find themselves in the state of sanctifying grace (Spiritus inhabitans), but – first – this state does not mean full perfection, and – second – the Spirit (Spiritus movens) also draws near to great sinners in order to bring them back to grace.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 7-34
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłosierdzie Boże w pełni objawione i zrealizowane w Jezusie Chrystusie
    Divine Mercy Fully Revealed and Realized in Jesus Christ
    Autorzy:
    Sienkiewicz, Edward
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601712.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    miłosierdzie Boże
    wcielenie Słowa
    odkupienie
    miłość
    zjednoczenie
    grzech
    wszechmoc Boga
    uniżenie - kenoza
    Divine Mercy
    incarnation of the Word
    redemption
    love
    unity
    sin
    God's omnipotence
    humility - kenosis
    Opis:
    Boga jako miłosiernego Ojca objawia już Stary Testament. Na podstawie tej tradycji objawienie to można uznać również za przygotowujące do wcielenia Bożego Słowa, wypełniającego Boże obietnice i realizującego w pełni miłosierdzie Ojca. Zjednoczony z ludzką naturą Boży Syn najpełniej także ukazuje, kim jest Bóg i kim dla Boga jest człowiek. Objawia również, czym jest miłość Boga do człowieka, nie tylko niecofająca się przed grzechem, ale na podstawie tego zjednoczenia – w ten sam sposób jak Syna – obejmująca każdego człowieka. Tak rozumiane miłosierdzie Boże nie ogranicza się tylko do przebaczenia grzechów,ale jest zaproszeniem człowieka przez Boga do możliwej dopiero w Jezusie Chrystusie cudownej wymiany miłości, w której uczestniczy obdarowujący miłosierdziem i nim obdarowany.
    God is shown as merciful already in the Old Testament. However, it is in the fulfillment of God’s promises in the incarnation of the Word that the realization of Divine mercy achieves its fullness. That is why the Word incarnate is also a revelation of the nature of Divine mercy. Its quintessence is made visible in Jesus Christ, who brings God closer to man and makes man capable of self understanding. In the Son the Father reveals Himself as inconceivable Love, whose consequence is creation and redemption. The Father not only does not withdraw His love in response to human sin, but in the Son becomes united with each man, thus showing the fundamental nature of His mercy. It is realized most fully in the work of Jesus Christ, in whom God loves every man with the same love as His own Son. In the Son, who united himself with the human nature, the Father also enables man to respond to Divine love. This means inviting and introducing man to the relation of mercy. Thus, mercy ceases to be a unilateral process and becomes the best way for man to unite with God through the imitation of Jesus.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 2; 23-41
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deus-caritas jako zasada chrześcijańskiego teocentryzmu w interpretacji J. Ratzingera/Benedykta XVI
    Deus-caritas as the Principle of Christian Theocentrism in J. Ratzinger/Benedict XVI’s Interpretation
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233941.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bóg
    Chrystus
    miłość
    teocentryzm
    myśl
    rozum
    ojcostwo
    mimesis
    nadmiar
    kenoza
    God
    Christ
    love
    theocentrism
    thought
    reason
    fatherhood
    overabundance
    kenosis
    Opis:
    The meeting of the Biblical understanding of God as love and the Christian concept of theocentrism is an original feature of J. Ratzinger/Benedict XVI's theology. The present Pope shows that in fact both these truths: about God as love and about God as the center of any reality, condition each other and explain each other. It is so because God loves as He exists (in relation, One in the Trinity), creates (all the world and man in it) and saves (giving Himself to the world in Christ, in overabundance). At the same time He Himself remains for man, created in His likeness, a model to be imitated and the only just measure of love of relation (fatherhood) and generosity. This is why it is just the theocentric (heading towards God) thought – and only this – that can give hope to the world and satisfy the desires of the human heart; it is only this thought, which is ultimately love that is more powerful than death.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 271-288
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Józef Egipski – latorośl owocująca nad źródłem. Stary Testament na współczesnej ambonie
    Joseph of Egypt—a Fruitful Vine above the Spring: The Old Testament in the Modern Pulpit
    Autorzy:
    Krasowski, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32070980.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Józef Egipski
    sen
    nienawiść
    studnia
    więzienie
    zarządca
    Egipt
    kenoza
    bracia
    Joseph of Egypt
    dream
    hatred
    well
    prison
    governor
    Egypt
    kenosis
    brothers
    Opis:
    Joseph is born as a very expected and wanted child. The translation of this name is may God multiply or just add. Sold by brothers gets to Egypt. In spite of adversities and injustice he is faithful to God. When he explains Pharaoh’s dream he is appointed governor of whole Egypt. During harvests he stores cereal in granaries to distribute it to the people in time of famine. When his family also suffers from hunger it comes to Egypt. Joseph makes himself known to his brothers and without bearing them a grudge for done wrong he brings father and whole family and settles them in the most fertile part of Egypt. Joseph’s history is the story of the shaping and strengthening belief in God. His way is the way of kenosis. Joseph saves people from death by starvation. He is so then an announcement of Messiah who will pass the way of stripping by saving all people from their sins and eternal death. This story gives also an answer to the question: what is mature piety of Christian life. This maturity is expressed in the fact to see, understand and accept the story of our life.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 209-226
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Credo in Patrem omnipotentem. Z namysłu nad wszechmocą Boga
    Credo in Patrem omnipotentem. Reflections on God’s Omnipotence
    Autorzy:
    Nadbrzeżny, Antoni
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234100.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wszechmoc Boga
    paradoks wszechmocy
    wszechmoc absolutna
    ojcowski wymiar wszechmocy Bożej
    kosmiczna kenoza wszechmogącego Boga
    samoograniczenie Boga
    God's Omnipotence
    omnipotence paradox
    absolute omnipotence
    paternal aspect of divine omnipotence
    cosmic kenosis of the Omnipotent God
    Opis:
    The Christian Creed contains the truth about God as Omnipotent Father. God’s Omnipotence has been subject to critical reflection of both natural and systematic theologians throughout history. This paper is an attempt to present the nature of God’s Omnipotence and determining the scope of the concept. The first part of the paper present contradictions within the concept of God's Omnipotence. Next, the author presents a survey of the best recognized conceptions of God's Omnipotence, created by Christian thought. The latter part of the paper is devoted to the conception of absolute omnipotence, as proposed by Stanisław Judycki. Finally, the author presents the notion of divine omnipotence in its paternal and kenotic aspects.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 99-115
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chrześcijańska koncepcja stworzenia i jej implikacje w perspektywie problematyki „Deus absconditus – Deus revelatus”
    The Christian Concept of Creation and Its Implications in Light of the Question “Deus Abscondutus – Deus Revelatus”
    Autorzy:
    Słomka, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233172.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    act of creation
    God-world relationship
    natural evil
    moral evil
    God’s kenosis
    akt stwórczy
    relacja Bóg–świat
    zło naturalne
    zło moralne
    kenoza Boga
    Opis:
    W świetle niektórych tez, wywodu i argumentacji zawartych w najnowszej książce Jacka Wojtysiaka Między ukryciem a jawnością. Esej z filozofii religii i teologii filozoficznej (2023) w niniejszym artykule prezentuję ważne elementy chrześcijańskiej koncepcji aktu stwórczego i relacji Bóg-–świat oraz wynikających z tego konsekwencji dla wyrażania istotnych składników doktryny religijnej. Argumentuję, że nie jest możliwe stworzenie świata z (względną) autonomią oraz (względną) ludzką wolnością, w którym nie ma zła naturalnego i zła moralnego. W tym kontekście podkreślam wagę aspektowego i racjonalnego ujęcia relacji Stwórca–stworzenie oraz znaczenie teorii kenozy, w której akt kreacji przedstawiany jest jako swoiste samoograniczenie Boga.
    In light of the argumentation and some of the theses introduced by Jacek Wojtysiak in his latest book Między ukryciem a jawnością. Esej z filozofii religii i teologii filozoficznej [Between Hiddenness and Openness: An Essay in the Philosophy of Religion and Philosophical Theology], (2023), this article presents important components of the Christian concepts of the creative act and the God-world relationship as well as the consequences of this view for the expression of the essential elements of religious doctrine. I argue that it is impossible to create a world with (relative) autonomy and (relative) human freedom, in which there is no natural and moral evil. In this context, I emphasize not only the weight of an aspectual and rational approach to the Creator-creation relationship, but also the significance of the theory of kenosis, in which the act of creation is depicted as a kind of self-limitation of God.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 4; 179-198
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczne rozumienie zbawienia i jego znaczenie w życiu Kościoła
    Theological Understanding of Salvation and its Significance in the Life of the Church
    Autorzy:
    Barth, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233910.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Odkupienie
    usprawiedliwienie
    zbawienie
    nowe stworzenie
    zbawienie społeczne
    zbawienie w Kościele
    powszechność zbawienia
    kenoza
    miłość staurologiczna
    Redemption
    justification
    salvation
    new creature
    social salvation
    salvation in the Church
    universality of salvation
    kenosis
    staurological love
    Opis:
    All attempts at describing the mystery of salvation are only partial. The idea of salvation, although it is considered a little archaic today, deserves being examined closely again as one of the concepts that belong to absolutely key ones. It appears as a “structure of our construction and of our future”, so it refers to the essence of man and is sort of “prophecy of his existence”. Theology of salvation appears to every man as a promise – or a suggestion – that a man is not alone and that he builds himself, exceeding himself and accepting the fact that God is different. Salvation is always visible where a certain “possibility”, a potentiality emerges in front of a human person; that is, where a being is not completed and has a perspective of being positively different. Salvation is where there is a meaning. Who utters the word “salvation”, says that nothing in his life of in the history of the world is subject to fatalism, nothing is inexcusable, impossible to mend, incurable. This truth testifies that although God has not liberated us from evil yet, He has liberated us from the tyranny of evil. Christ’s salvation shows – and here it is exceptional again – what reality should be like for us and by us, and what it will be like through God’s faithfulness to His promises and through faithfulness of our response.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 61-80
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-26 z 26

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies