Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "kenosis" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 26
Tytuł:
Uniżenie Syna Bożego a uświęcenie człowieka
Autorzy:
Orlicki, Michał Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1371176.pdf
Data publikacji:
2019-01-20
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
uświęcenie
kenoza
wcielenie
Logos
sanctification
kenosis
Incarnation
Opis:
Źródłem wszelkiej świętości i jedynym prawdziwie świętym jest tylko Bóg. To właśnie On wybiera sobie lud święty jako swoją szczególną własność, uświęca go i nie przestaje powoływać do świętości każdego z osobna, czyniąc z owej świętości jednocześnie dar i zadanie. Artykuł stara się odpowiedzieć na następujące pytania: Na czym polega świętość człowieka i jak dokonuje się „proces” jego uświęcenia? Jaką rolę w procesie tym odgrywa Chrystusowe wcielenie, przyjście na świat oraz Jego dobrowolne ogołocenie się (kenoza), wyzucie z Boskiej chwały i uniżenie, które widać w każdym niemal aspekcie Jego ludzkiego życia i publicznej działalności? Sięgając do dzieł współczesnej dogmatyki, ukazany jest związek między trzema pojęciami: wcielenie Logosu – kenoza Chrystusa – uświęcenie człowieka.
The source of all holiness and the only true saint is God alone. It is He who chooses the holy people for Himself as His special property, sanctifies them, and does not cease to bring to holiness everyone individually, making this holiness a gift and a task at the same time. In this short dogmatic study, the author answers the following questions: What would human being’s sanctity consist in and how is the “process” of his/her sanctification going? What role does the Christ’s Incarnation play in this process? What role plays His coming into the world and His free self-emptying (kenosis), depriving Himself of God’s glory and experiencing humiliation, which you can see in almost every aspect of His human life and public activity? Referring to the works of modern dogmatics, there is a connection between three concepts: the Incarnation of the Logos – the kenosis of Christ – the sanctification of the human being.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2019, 30, 1; 67-86
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Necessary, Kenotically-donated, & Self-giving Love
Autorzy:
McCall, Bradford
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512295.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
agape
philia
eros
kenosis
necessity
Thomas Jay Oord
Opis:
For the God of self-giving, kenotically-donated love, the decision to express love at all times comes first. In my conception, “full-Oorded” love would encompass what is ordinarily contained within the definition of agape love, but it would also include “eros love”, for the latter is the love of co-laborment. In my appropriation has of this terminology of eros love, it would be the type of love that the desires to, e.g., expand one’s territory or one’s domain, which makes it applicable to the modern theory of evolution by natural selection. Evolution – i.e., “descent with modification”, to invoke a Darwinian phrase – then, recognizes self-giving love, and the goodness thereof, in that species regularly undergo commensalist symbiotic relationships in nature, whereby one is aided by the other, while the “other” is neither “aided” nor “harmed”. This is self-giving love in its entirety, and a proper demonstration of it. My understanding of necessarily-expressed, “full-Oorded” love also includes dimensions of philia love. Philia could be akin to the symbiotic relationship known as mutualism in biology, especially since philia love has historically been associated with friendship or the interrelatedness of the natural world. Notably, Aristotle indicates that even nonhuman animals can express philia love . The relationships marked by philia, then, could be identified by mutuality, reciprocity, and cooperation , which fits the above biological connotation well. While agape or eros might benefit from cooperation, reciprocity, and mutuality, those two forms of love do not require any of those three nouns. Philia does. I contend, in fact, that the kenosis of the Spirit into creation amounts to self-giving, betrothed love through self-donation. The union, then of agape, eros, and philia love could be expressed as mutual aid, or full-orbed, or even as I like to say, “full-Oorded” love. Flourishing lives – be they human or some other mammal – I aver, consistently and necessarily express “full-Oorded” love. Oord suggests that Process philosophy can aid one to see that full-orbed love – that which I have designated “full-Oorded” love – plays an important part in the work to increase the common good of society as a whole. Indeed, “full-Oorded” love would repay evil with good as agape would; such a “full-Oorded” love would additionally welcome the intrinsic value and beauty in others, just like eros love does; and “full-Oorded” love would also recognize the import of friendship and mutuality as does philia love. Following Oord and Wojtyla again, since God commands that we show necessarily “self-giving”, “self-donating” love, we therefore indeed have the ability to love others as kenotically-donating entities, just as the creating Spirit does. When we act as a genuine conduit and amplifier of the creating Spirit’s self-donating and self-giving love, we can truly and entirely and infinitely love others, just as God does. Of course, we cannot expect that we humans will always love alike unto how God does because we do not have an eternal and unchanging nature that is necessarily inclined toward love , but we are at least always able to do it.
Źródło:
Studia Ełckie; 2019, 21, 2; 231-241
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“A Certain Way of Thinking”: Derrida, Weil and the Philippi Hymn
Autorzy:
Jesson, Stuart
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930467.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Derrida
Weil
metanoia
aporia
kenosis
God
Opis:
Toward the beginning of one of her notebooks, Simone Weil interrupts a dense series of reflections on war, force and prestige to write, in parentheses: “(To think on God, to love God, is nothing else than a certain way of thinking on the world.)” In some respects, this one sentence is a crystallization of everything Weil wrote about God. The thought of God is somehow inseparable from a new mode of attention to and valuation of things “here below”; that is, from “a certain way of thinking.” In the discussion that follows I reflect on how this “certain way of thinking” might be understood, in dialogue with a few exemplary moments from Derrida’s late work, Martin Hägglund’s reading of Derrida, as well as some biblical scholarship on Philippians 2: 5-11, and a number of richly suggestive comments from Weil’s notebooks. I show that the conceptual aporias that, on Derrida’s account, reliably emerge from ethical reflection are inchoately affirmed by Weil and (a certain reading of) the Philippi hymn. More than this, I will suggest that when read in this way, the latter allows for a new interrogation of the role that the experience of conceptual aporia may play in metanoia, the changing of mind.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2021, 5, 3; 7-22
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
THOMISTIC PERSONALISM IN DIALOGUE WITH MODERN DEPICTIONS OF KENOSIS
Autorzy:
McCall, Bradford
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/512446.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wydawnictwo Diecezjalne Adalbertinum
Tematy:
self-donation
Thomas J. Oord
John Polkinghorne
Karol Wojtyla
Opis:
If one looks at Wojtyla’s Love and Responsibility, they can see a number of different ways that he applies Thomistic Personalism. According to him, true personal love must include both an objective and a subjective dimension. Wojtyla refers to the law of ekstasis, according to which the lover goes outside the self to find a fuller existence in another. Moreover, the defining characteris-tic of betrothed love is self-donation. Picking up on Wojtyla’s characterization of betrothed love as self-donation, I argue that the bible gives good grounds for illustrating the Spirit as the active agent of God in the world, particularly re-garding the Spirit as life-giver and animator of all creation through self-donation (or self-giving). The kenosis of the Spirit into creation amounts to betrothed love through self-donation. Thomas Jay Oord’s depiction of “essen-tial kenosis” makes numerous asseverations that are constructive for depicting love as self-donation. Several years ago, a collection of essays by theologians and scientists explored creation as The Work of Love, pointing to divine action as kenosis in which it is asserted that the Spirit has chosen to invite creation into a cooperative relationship, which also coalesces with Wojtyla’s conception of love as self-donation. Ultimately, I contend, the essence of personal love is transcended by self-giving. In the final analysis, we are given the capacity of self-possession in order to be able to give ourselves away. The essence of the self, therefore, is to transcend the self through betrothed self-donated love.
Źródło:
Studia Ełckie; 2017, 19, 1; 21 - 32
1896-6896
2353-1274
Pojawia się w:
Studia Ełckie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunijno-trynitarna pozycja Ducha Świętego
Communional-Trinitary Position of the Holy Spirit
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035290.pdf
Data publikacji:
2019-11-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pneumatologia
Trójca Święta
Komunia
Filioque
kenoza
pneumatology
Holy Trinity
Communion
kenosis
Opis:
W Nowym Testamencie można zauważyć początki pneumatologii trynitarnej, która zaczęła się rozwijać w zmieniającym się kontekście świata kulturowego. Istotne znaczenie miało tu spojrzenie na Ducha Świętego w perspektywie miłości trynitarnej. Komunijny wymiar miało także nauczania o Filioque. Od średniowiecza rozpoczął się na Zachodzie pewien proces zapominania o Duchu Świętym i dopiero w nowszej teologii nastąpił w pneumatologii renesans, możliwy dzięki zintegrowaniu refleksji teologicznej i doświadczenia duchowego, w szczególności dzięki nowemu obudzeniu się w Kościele poczucia zjednoczenia na sposób komunii, które ośmieliło wybitnych teologów do podejmowania wnikliwych poszukiwań pneumatologicznych.
In the New Testament, you can see the beginnings of Trinitarian pneumatology, which began to develop in the changing context of the cultural world. The view of the Holy Spirit in the perspective of Trinitarian love was of great importance here. The communion dimension also had teaching about Filioque. From the Middle Ages, a process of forgetting the Holy Spirit began in the West and it was only in newer theology that a renaissance in pneumatology was possible thanks to the integration of theological reflection and spiritual experience, in particular, thanks to the new awakening of the Church’s sense of unification in a manner of communion that emboldened outstanding theologians to undertake a penetrating search in pneumatology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 7; 5-16
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hymn o Chrystusie (Flp 2,6-11)
Christ Hymn (Phil. 2:6-11)
Autorzy:
Kasiłowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596297.pdf
Data publikacji:
2021-09-01
Wydawca:
Akademia Katolicka w Warszawie
Tematy:
Chrystus
Św. Paweł
hymn
kenoza
objawienie
Christ
Saint Paul
kenosis
revelation
Opis:
Przedmiotem analiz egzegetycznych jest hymn Flp 2,6-11, tekst przed-Pawłowy, włączony do Listu do Filipian, jako zachęta do zachowania jedności we wspólnocie chrześcijan, przez przyjęcie postaw Chrystusa, które szczególnie objawiły się w Jego wcieleniu i męce. Autor odwołuje się w analizach do tekstów biblijnych, które wydają się pomagać w rozumieniu hymnu. Przedmiotem refleksji teologicznej w hymnie jest historyczna postać Jezusa Chrystusa, którą znamy ze świadectwa apostolskiego. Pierwsza część mówi o działaniu Jezusa (2,6-8), druga o odpowiedzi na nie Boga (2,9-11). Chrystus, którego życie duchowe jest scharakteryzowane przez „dar”, jest wzorem życia chrześcijańskiego. On myślał o innych, pragnął zbawienia innych i takie ma być życie duchowe chrześcijan. Mówienie o morphe theou to wypowiadanie się o bóstwie Jezusa w kontekście poznawania Jezusa w historii zbawienia. Stosunek Chrystusa do bóstwa należy rozumieć w ramach „obdarowania”, „bezinteresowności”, bo On sam jest absolutnym darem (ouch harpagmon hegesato). Gdzie występuje obdarowanie, tam jest myśl o jeszcze większym darze, i z tego bierze się kenoza Chrystusa. Znaczenie czasownikowi „ogołocić się” nadaje Ewangelia, czyli świadectwo o życiu historycznym Jezusa. Ogołocenie nie może dotyczyć tożsamości osoby („ja”), bo tej się nie zmienia. Wyraża się ono we wcieleniu, gdy Chrystus, nie przestając być sobą, przyjął na siebie „całe dziejowe ryzyko bytowania człowieka”. Szczególnym momentem ogołocenia jest śmierć na krzyżu, wobec której Chrystus nie broni się w sposób boski. Hymn mówi o Chrystusie przez pryzmat pierwszego Adama: podczas gdy Adam chciał stać się „jak bogowie”, Chrystus stał się sługą ludzi (por. Rz 5). Pomija się kolejne etapy wywyższenia: zmartwychwstanie, wniebowstąpienie, zajęcie miejsca po prawicy Boga. Wywyższenie nie jest logicznym następstwem, lecz wolnym aktem Boga, który dał Synowi godność Pana, jako człowiekowi, który był sługą. W hymnie mowa jest o adoracji całego stworzenia, które jest zdolne do tego aktu (Ap 5,13). Panowanie nad wszystkimi jest znakiem posiadania władzy boskiej wobec świata, który ma okazywać posłuszeństwo. Wyrażona jest prawda o jedności Boga Ojca i Pana Jezusa: wyznanie prawdy o Chrystusie jako Panu zmierza do chwały Boga Ojca, jak cały zbawczy plan (Rz 15,7-9). Jest to zgodne z teologią Pawła, który nalega na to, że wszystko bierze początek od Ojca i do Niego zmierza. Hymn, który zamieszcza Paweł w swoim Liście do Filipian, wyraża w formie poetyckiej to, co było doświadczeniem naocznych świadków i było głoszone w Ewangelii. Poddano teologicznej refleksji fakty objawienia. Jezus w czasie swojego ziemskiego życia nie dążył do objawienia swojej „chwały” eschatologicznej i ukrywał swoją tajemnicę mesjańską. Jego celem była służba ludziom, mająca doprowadzić ich do zbawienia. To dzieło stanowi podstawę Jego uwielbienia jako prawdziwego człowieka i Syna Bożego. 
The subject of exegetical analyses is the hymn Phil. 2:6-11, the pre-Paul text, included in the Letter to the Philippians as an encouragement to maintain unity in the Christian community by adopting Christ’s attitudes which manifested themselves in His incarnation and torment. The author refers in his analyses to Biblical texts that seem to help to understand the hymn. The subject of theological reflection in the hymn is the historical figure of Jesus Christ known from the apostolic testimony. The first part speaks of the actions of Jesus (2:6-8), the second part is the reaction of God to Jesus’ deeds (2:9-11). Christ, whose spiritual life is characterised by “a gift”, is the model of Christian life. He thought about others, He wanted the salvation of others and this is what the spiritual life of Christians is meant to be. To talk about morphe theou is to speak about the deity of Jesus in the context of getting to know Jesus in the history of salvation. The attitude of Christ to deity should be understood as part of “giving” and “selflessness” because He is an absolute gift (ouch harpagmon hegesato). Where there is endowment, there is the thought of an even greater gift, and from this comes the kenosis of Christ. The meaning of the verb “to be made nothing/to make oneself of no reputation” is given by the Gospel, i.e. the testimony of the historical life of Jesus. Making oneself nothing can not refer to the identity of a person (“I”), because it does not change. It is expressed in the incarnation, when Christ, without ceasing to be himself, took upon himself “the entire historical risk of human existence”. A special moment of being made nothing is His death on the cross, against which Christ does not defend himself in a divine way. The hymn speaks of Christ in the context of first Adam: while Adam wanted to become “like the gods”, Christ became a servant of men (see Rom 5). The successive stages of exaltation are omitted: resurrection, ascension, taking the place at the right hand of God. Exaltation is not a logical consequence, but a free act of God who gave the Son the dignity of the Lord as a man who was a servant. The hymn speaks of the adoration of all creation which is capable of this act (Rev 5:13). The dominion over all is a sign of having divine authority over the world which should show its obedience. The truth about the unity of God the Father and the Lord Jesus is expressed: the confession of the truth about Christ as Lord is directed to the glory of God the Father, as the entire saving plan (Rom 15:7-9). This is in accordance with Paul’s theology, who insists that everything takes from the Father and goes towards Him. The Hymn that Paul includes in his Letter to the Philippians expresses in a poetic form what the experience of eyewitnesses was and what was proclaimed in the Gospel. The facts of revelation were subjected to theological reflection. During his earthly life Jesus did not seek to reveal his eschatological “glory” and hid his messianic mystery. His purpose was to serve people to bring them to salvation. This work is the basis for His worship as a true human being and the Son of God.
Źródło:
Studia Bobolanum; 2018, 29, 1; 153-185
1642-5650
2720-1686
Pojawia się w:
Studia Bobolanum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
WHEN THE CHURCH SEEKS THE WAYS OF RECONCILIATION. Some Ecumenical Reflections
Kiedy Kościół szuka dróg pojednania. Kilka refleksji ekumenicznych
Autorzy:
Hryniewicz OMI, Wacław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595256.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Church
ecumenism
reconciliation
kenosis
primacy
hermeneutics
Opis:
Autor zwraca w artykule uwagę na siedmiokrotnie powtarzające się słowa z Księgi Apokalipsy (rozdz. 2–3): „Ten, kto ma uszy, niech usłyszy, co Duch mówi do Kościołów”. Słowa te nabierają szczególnego znaczenia w czasie, gdy wiele mówi się o kryzysie Kościoła i ekumenii oraz o ekumenicznej niecierpliwości. Kościół nie jest celem sam w sobie i dla siebie. Nie powinien zajmować się jedynie sobą, lecz swoje wysiłki skupiać na głoszeniu Ewangelii, Dobrej Nowiny, która jest wspólnym dobrem wszystkich chrześcijan i ludzi dobrej woli. Ewangelia daje radość i nadzieję, jak to podkreśla papież Franciszek w swojej adhortacji Evangelii gaudium. Skazani jesteśmy na szukanie dróg przezwyciężenia kryzysu, który jest nie tylko wyzwaniem, ale również szansą na pełniejszą realizację mądrości Ewangelii. W tym poszukiwaniu nie należy obawiać się tematów trudnych, takich jak niebezpieczeństwo zniewolenia przez pewne doktryny, które domagają się reinterpretacji, korekty i niezbędnych uzupełnień. Autor podkreśla konieczność powrotu do ”kenotycznego etosu”, czyli zdolności i odwagi do samoograniczenia i przezwyciężenia tego, co stoi na przeszkodzie do pojednania. Dotyczy to zwłaszcza trudnej i kluczowej kwestii prymatu biskupa Rzymu. Papież Franciszek mówi wręcz o potrzebie „nawrócenia papiestwa” (una conversione del papato). Przyszedł błogosławiony czas, aby hermeneutykę nieufności i podejrzliwości zastąpić hermeneutyką uczciwości i wzajemnego zaufania. Dialog ekumeniczny otwarł przed chrześcijaństwem nowe horyzonty. Trzeba odważnie kontynuować dotychczasowe wysiłki w celu nawrócenia Kościołów ku sobie i pojednania.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2013, 13; 5-24
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
DIVINE POWER AND THE SPIRITUAL LIFE IN AQUINAS
Autorzy:
Erb, Heather M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507542.pdf
Data publikacji:
2017-12-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Thomas Aquinas
John Polkinghorne
divine power
divine goodness
kenosis
process theology
spiritual life
sin of Lucifer
obedience
headship of Christ
Opis:
The role of divine power in Aquinas’s spiritual doctrine has often been neglected in favor of a focus on the primacy of charity, the controlling virtue of spiritual progress. The tendency among some thinkers (e.g. Polkinghorne) to juxtapose divine love and power stems from the stress on divine immanence at the cost of divine transcendence, and from an evolutionary (vs. classical) view of God with its ‘kenotic’ theodicy. A study of the ways in which divine power grounds and directs the spiritual life highlights the robust role that metaphysics plays in spiritual ascent for Aquinas, and offers a philosophical entry point to his doctrine. Themes in his doctrine of the spiritual life incorporate Platonic transcendent causal plenitude and Aristotelian causal axioms and motifs of growth and unity. From the side of theology, divine power is analyzed through several lenses, including power through weakness in Christ, the sin of Lucifer against the gift of being in contrast to the counsel of obedience, and the role of Christ’s human nature in the Church. Taken together, these themes combine to characterize divine power as redemptive medicine, as opposed to a distant, arbitrary force, and to reveal the ways in which Aquinas applies metaphysical insights to the supernatural order.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2017, 6, 4; 527-547
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Jan Chryzostom, VII Homilia w cyklu Homilii do Listu do Filipian
Autorzy:
Latawiec, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612790.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ojcowie Kościoła
Jan Chryzostom
homilia
tłumaczenie
List do Filipian
kenoza
John Chrysostom
homily
translation
Church Fathers
kenosis
Opis:
This study is the first Polish translation of John Chrysostom’s seventh homily in relation to the Letter to the Philippians. The study includes two sections. The first one is a theoretical introduction to St. John’s style, followed by investigation into the origin of the homily. The subject matter of Chrysostom’s work is also discussed. The first part of this study is also systematic analysis of elements showcasing the author’s rhetorical skills. The following part is the translation of aforementioned homily with a philological commentary and comparative analysis of the work in the light of description of its biblical references and its lexical analysis.
Niniejsza praca stanowi przekład VII homilii Jana Chryzostoma dotyczącej cyklu homilii do Listu do Filipian. Jest to pierwszy polski przekład wspomnianej homilii. Tekst poprzedzony został krótkim wstępem, w ramach którego omówione zostały kwestia czasu i miejsca powstania omawianej mowy, a także jej przedmiot. Wyróżnione zostały również główne zagadnienia podejmowane przez Złotoustego w obrębie homilii. Część wstępu stanowi opis struktury tekstu Chryzostoma, będący analizą elementów wskazujących na retoryczny kunszt autora. Przekład opatrzony został krótkim komentarzem w formie przypisów, dotyczących passusów, które mogą stanowić problem interpretacyjny.
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 611-630
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„CIERPIĘ, WIĘC JESTEM”. PROBLEMATYKA TEODYCEALNA W TEKSTACH ABPA JÓZEFA ŻYCIŃSKIEGO
“I SUFFER, THEREFORE I AM”: THEODICEAN THEMES IN THE TEXTS OF JÓZEF ŻYCIŃSKI
Autorzy:
Głąb, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488381.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cierpienie
Bóg
zło
kenoza
wszechmoc
suffering
God
evil
kenosis
omnipotence
Opis:
The article considers the most important theodicean problems in Józef Życiński’s texts. The author of the article examines the issue of the existence of God and evil taking into account the following arguments: (1) the argument from God’s kenotic presence in nature, (2) the argument from an unjustified extrapolation of the feeling of absurdity, (3) argument from the limits of God’s omnipotence, which includes (3a) the argument from the price for the another direction of evolution, and (3b) the argument from transworld depravity, (4) the argument from an analogy between limitation claims in logic and mathematics and ontological determinants of suffering, (5) the argument from moral beauty, persuasion and mystery.
Artykuł przedstawia najważniejsze wątki teodycealne zawarte w tekstach Arcybiskupa Józefa Życińskiego. Spory dotyczące istnienia Boga i zła w świecie zostają omówione z perspektywy argumentów za istnieniem Boga: (1) argumentu z kenozy Boga, (2) argumentu z nieuzasadnionej ekstrapolacji odczucia absurdu, (3) argumentu z ograniczenia wszechmocy Boga, który zawiera dwa argumenty: (3a) z ceny za inny kierunek ewolucji, oraz (3b) z deprawacji ponadświatowej, (4) argumentu z analogii między twierdzeniami limitacyjnymi w logice i matematyce a ontologicznymi uwarunkowaniami cierpienia, (5) argument z moralnego piękna, perswazji i tajemnicy.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2012, 60, 4; 77-99
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 26

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies