Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "heretyk" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Bruno i Caravaggio. Filozof heretyk i malarz heretyk w twórczości Gustawa Herlinga-Grudzińskiego
Autorzy:
Grigorova, Margareta
Nowosad, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645960.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Giordano Bruno
Caravaggio
Gustaw Herling-Grudziński
Opis:
Bruno and Caravaggio – the heretic philosopher and the heretic artist in the works of Gustaw Herling-Grudziński The present text follows the extraordinary “double portrait” of Bruno and Caravaggio – rebels in science and art, who are being „painted” by the Polish emmigrant writer in his works. They live together in his thoughts for many years. Herling writes series of texts about them, in which the position of the main character changes, but the remaining one is always inseparably present. The texts analyzed are his essay “Caravaggio” (1990) and the story about Giordano Bruno – “Deep shadow” (1994). There are fragments of them which are shown in “Journal Written at Night” (1985, 1996), and in “Talks in Dragonea” (1997) – between Herling and Bolecki. Key words: Giordano Bruno; Caravaggio; Gustaw Herling-Grudziński;
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2016, 16; 61-78
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy według Sokratesa z Konstantynopola i Hermiasza Sozomena kobieta heretyk mogła być piękna?
Autorzy:
Bralewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/688993.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Opis:
-
Źródło:
Przegląd Nauk Historycznych; 2017, 16, 2
1644-857X
2450-7660
Pojawia się w:
Przegląd Nauk Historycznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Apostata, heretyk, prorok czy mędrzec?
Apostate, Heretic, Prophet or Sage?
Autorzy:
Bocian, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480776.pdf
Data publikacji:
2019-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
Amarna
Aton
Echnaton
monoteizm
Nefertiti
Akhenaten
monotheism
Opis:
Artykuł przedstawia refleksję religijno-teologiczną, dotyczącą życia i działalności panującego w latach 1350-1334 przed Chr. faraona XVIII dynastii Egiptu Echnatona (Amenhotepa IV). Jakkolwiek posiadane dokumenty nie są zbyt liczne, a osoba władcy jest postacią nadzwyczaj kontrowersyjną, jednakże jego działalność warta jest szczególnego rozważenia. Po krótkim przedstawieniu życiorysu monarchy autor ukazał doktrynę atonizmu – monoteistycznej religii głoszonej i narzucanej poddanym przez faraona. Następnie rozważył, jakie przyczyny mogły doprowadzić do przyjęcia tej religii przez władcę. Zwrócił uwagę na podobieństwa pomiędzy atonizmem a jahwizmem (mozaizmem-judaizmem). Jedną z możliwych przyczyn religijnej rewolucji Echnatona była próba intelektualnego (logicznego) spojrzenia na problem religii starożytnych Egipcjan. Autor ukazał postać Echnatona i jego małżonki Nefertiti jako przykład racjonalnego podejścia do wyznawanej religii.
The article presents a religious and theological reflection with regard to the life and activity of the Pharaoh of the 18th Dynasty of Egypt, Akhenaten (Amenhotep IV), prevailing in the years 1350-1334 before Christ. Although the available documents are not very numerous, and the person of the ruler is an extremely controversial figure, his activity is worth considering. After a short presentation of the monarch’s biography, the author showed the doctrine of Atonism – a monotheistic religion that the pharaoh proclaimed and imposed on his subjects. Then he considered what reasons could lead to the adoption of this religion by the ruler. He drew attention to the similarities between Atonism and Jahvism (Mosaism-Judaism). One of the possible causes of the religious revolution of Akhenaten was the attempt of an intellectual (logical) look at the issue of the religion of ancient Egyptians. The author showed the figure of Akhenaten and his wife Nefertiti as an example of a rational approach to religion.
Źródło:
Nurt SVD; 2019, 1; 221-235
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witkacy Heretyk - Destrukcja w Czasach Konstruktywizmu
The Heretic Witkacy – Destruction in the Era of Constructionism
Autorzy:
Graś-Godzwon, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424384.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Piotr Piotrowski
Witkacy,
konstruktywizm,
rewolucja,
awangarda,
Constructionism,
Revolution,
Avant-Garde,
Opis:
Nawiązując do rocznicy rewolucji 1917 roku w Rosji artykuł przypomina rosyjski okres biografii Stanisława Ignacego Witkiewicza, zarysowuje wpływ tego okresu na radykalny katastrofizm artysty i zwraca uwagę na specyfikę recepcji twórczości Witkacego w realiach PRL. Okres rosyjski, choć od dawna uważany za kluczowy dla artystycznej postawy Witkacego był przez całe dziesięciolecia praktycznie nieznany i dopiero ostatnie lata przyniosły przełomowe odkrycia w tym zakresie. Odkrycia te pozwalają na szerszy przegląd ludzi, wydarzeń i trendów oddziałujących na autora „Nowych form w malarstwie” oraz na analizę tego jaki miały one wpływ na jego twórczość. Odkrycia te stają się także istotnym przyczynkiem dla analizy recepcji twórczości Stanisława Ignacego Witkiewicza w okresie PRL. Złożona specyfika tego okresu w powiązaniu ze szczątkową wiedzą na temat pobytu Witkacego w Rosji skutkowały ukształtowaniem wśród historyków sztuki i szerokim rozpowszechnieniem poglądu iż Witkacy był artystą awangardy. Zgoła odmienne wnioski przedstawił Piotr Piotrowski. Swą publikacją z 1985 roku pt. „Metafizyka obrazu” dokonał on w rzeczywistości dekonstrukcji współczesnej mu witkacologii, przedstawiając Witkiewicza jako artystę ariergardy, antyutopistę i katastrofistę – heretyka, który wybiera destrukcję w czasach panującego konstruktywizmu. Artykuł podkreśla oryginalność i wagę wkładu Piotrowskiego do witkacologii oraz potrzebę spojrzenia na jego rolę z dzisiejszej perspektywy badawczej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 85-95
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Małgorzata Szpakowska WIADOMOŚCI LITERACKIE prawie dla wszystkich Joanna Kuciel-Frydryszak Słonimski. Heretyk na ambonie
Małgorzata Szpakowska WIADOMOŚCI LITERACKIE for almost everyone Joanna Kuciel-Frydryszak Słonimski. Heretic on the pulpit
Autorzy:
Stanisławczyk, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/484217.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2014, 2 (57); 267-269
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Geneza herezji i postawa wobec heretyków na podstawie "Konstytucji apostolskich"
The Genesis of Heresy and the Attitude towards Heretics on the Basis of "The Apostolic Constitutions"
Autorzy:
Kieling, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/947509.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Konstytucje apostolskie
herezja
heretyk
geneza herezji
heresy
heretic
genesis of heresy
Apostolic Constitutions
Opis:
The basic source of the analysis is the text of The Apostolic Constitutions. The main object of the analysis is for the most part Book 8 entitled: About Schisms and heresis. The Apostolic Constitutions form a compilation of former texts such as:  Didaskalia, Didache, Traditio Apostolica. The aim of the study is the presentations of different views on the genesis of heresy  and different attitudes towards heretics. The collection consists of eight books  and has both a legal and liturgical character. It is also rich in doctrinal (theological) guidance. Moreover, it contains practical guidelines aimed at the clergymen and laity. The Apostolic Constitutions were written in Antakaya about year 380. At that time the city was highly multi-cultural and thrived being a centre of  the three cultures: Hellenic, Christan and Jewish. The paper consists of three parts followed by an introduction. In the first part the genesis of heresy in the Old Testament is described. The second part describes the origins of heresy in Christianity. The third part is devoted to practical guidelines relating to the Christians' attitudes towards heretics and their relations. The analysis of the text leads to the conclusion that rejecting the Law and the teaching of prophets and Apostoles as well as orthodox doctrine of Church results in heresy. The Apostolic Constitutions underline the distinctive authority of Saint Peter as a bishop of Rome and the preacher of the faith, as well as the apostolic character of the Christian doctrine.
Źródłem podstawowym powyższego opracowania jest tekst Konstytucji apostolskich (Consitutiones Apostolorum). Przedmiotem naszej analizy jest przede wszystkim VI księga tego dzieła zatytułowana: O schizmach i herezjach. Konstytucje apostolskie stanowią kompilację wcześniejszych tekstów jak: Didaskalia, Didache, Traditio Apostolica (nazwy te mogą zostać po łacinie). Celem opracowania jest przedstawienie poglądów na temat genezy herezji oraz postawy wobec heretyków.  Dzieło to składa się z ośmiu ksiąg i posiada przede wszystkim charakter prawno-liturgiczny. Zawiera ono również wiele wskazówek o charakterze doktrynalnym (teologicznym) i praktycznym, skierowanych do duchownych i świeckich. Konstytucje Apostolskie powstały w Antiochii ok. 380 roku. W tym czasie miasto to posiadało charakter wielokulturowy i przeżywało wielki rozwój, będąc silnym ośrodkiem kultury hellenistycznej, chrześcijańskiej i judaistycznej. Powyższy artykuł został poprzedzony wprowadzeniem i składa się z trzech części. W pierwszej części przedstawiono genezę herezji w Starym Testamencie. W drugiej  części ukazano początki herezji w chrześcijaństwie. Natomiast w trzeciej części zaprezentowano praktyczne wskazówki dotyczące postawy i relacji chrześcijan wobec herezji i heretyków. Analiza tekstu prowadzi do konkluzji, że odrzucenie Prawa i proroków, nauczania apostolskiego i prawowiernej doktryny Kościoła prowadzi do herezji. Konstytucje apostolskie  podkreślają szczególny autorytet św. Piotra jako biskupa Rzymu i nauczyciela wiary oraz apostolskość doktryny chrześcijańskiej.  
Źródło:
Vox Patrum; 2019, 71; 271-290
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Głęboka religijność Lutra”: Marcin Luter – heretyk czy bohater wiary?
“The Profound Religiousness of Luther”: Martin Luther — Heretic or Hero of Faith?
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035035.pdf
Data publikacji:
2020-07-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marcin Luter
luteranizm
reformacja
nauka o usprawiedliwieniu
katolickość Lutra
Martin Luther
Lutheranism
Reformation
the doctrine of justification
Luther’s Catholicity
Opis:
Celem artykułu jest sformułowanie odpowiedzi na pytanie: czy Lutra należy uważać za heretyka, czy też można w nim widzieć bohatera wiary? Istotną podstawą dla takiej odpowiedzi są najpierw wypowiedzi papieży ostatniego czterdziestolecia, aż po afirmację Lutra jako osobowości głęboko religijnej. Dalszych przesłanek dostarczają wyniki historycznych badań, które wskazują na głębokie zakorzenienie Lutra w ówczesnej teologii mistycznej. Uwidacznia się to w jego sposobie uprawiania teologii, gdzie głównym źródłem poznania stało się własne doświadczenie wiary. Teologia Lutra jest teologią egzystencjalną i w tej perspektywie należy widzieć także naukę o usprawiedliwieniu. Usprawiedliwienie z wiary było dla Lutra przede wszystkim żywym, duchowym doświadczeniem w osobistej relacji do Boga, które jednocześnie determinowało jego teologiczną refleksję. Zachowując świadomość spraw spornych, można stwierdzić, że w swych reformacyjnych intencjach Luter pozostał zakorzeniony w katolickiej tradycji wiary. Luter nie jest ani heretykiem, ani nie musi być uznawany za bohatera wiary – jest przede wszystkim reformatorsko nastawionym teologiem, który ma swe miejsce w ramach jednego, katolickiego Kościoła.
The article aims to answer the question whether Luther should be considered a heretic or whether he can be seen as a hero of faith? An important basis for such an answer are first the statements of the popes of the last forty years, and then Luther’s affirmation as a deeply religious personality. Further indications are provided by the results of historical research, which show that Luther was deeply rooted in the mystical theology of his time. This is evident in his way of practising theology, where his own experience of faith has become the leading source of theological understanding. Luther’s theology is existential one, and the doctrine of justification must also be seen in this perspective. For Luther, justification by faith was above all a living, spiritual experience in his personal relationship with God, which at the same time determined his theological reflection. Keeping in mind the controversial issues, it can be stated that Luther remained in his reforming intentions rooted in the Catholic tradition of faith. Luther is neither a heretic, nor does he have to be considered a hero of the faith—he is above all a reforming theologian, who has his place in the one Catholic Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 7; 141-162
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościelne ustawodawstwo antyheretyckie i działalność inkwizycyjna w świetle bulli Marcina V z 22 lutego 1418 roku
Die kirchliche Gesetzgebung gegen der Irrlehrer und die Tätigkeit der Inquistition im Lichte der Bulle Martins V. vom 22 Februar 1418
Autorzy:
Kucharski, Gerard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041414.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Kirchenrecht
Häretiker
Mittelalter
Inquisition
prawo kościelne
heretyk
średniowiecze
inkwizycja
church law
heretic
Middle Ages
inquisition
Opis:
Im Lichte der Bulle Martins V. vom 22. Februar 1418, die die Ansichten von John Wyclif, Johannes Hus und Hieronymus von Prag verurteilte und die Bekämpfung ihrer Anhänger empfahl, war die kirchliche Gesetzgebung gegen die Häretiker auf eine effektive Abschreckung potentieller Enthusiasten der Irrlehre vorbereitet. Große Verdienste für diese Art von Gesetzgebung hatte das in den Jahren 1414-1418 staffindende Konstanzer Konzil. Die dort gefaßten Beschlüsse über die Häresie und die Häretiker, die dann den Erzbischöfen von Gnesen, Salzburg und Prag zur Durchsetzung übergeben wurden, hemmten die Ausbreitung der Wyclifiten und der Hussiten ganz beträchtlich. Wir können davon ausgehen, daß sich die polnische Gesellschaft des 15. Jahrhunderts durchaus über die strengen Strafen im klaren war, die auf Irrlehren im Glauben standen. Mit dem zu diesem Zweck geschaffenen und mit den Verordnungen der Synoden gegen die Irrlehrer ausgerüsteten foquisitionsapparat und dem ihn unterstützenden „weltlichen Arm" (bracchium seculare), der alle angezeigten Personen vor kirchliche Gerichte brachte und auch die Strafen gegen die Irrlehrer vollzog, konnte die Reinheit des Glauben.s wirksam verteidigt werden. Die Furcht vor der kirchlichen Inquisition und ihrer Prozedur war stark verbreitet, aber wir können davon ausgehen, daß die von den kirchlichen Predigern noch angestachelte Furcht vor der Irrlehre, insbesondere vor dem Hussitismus und den Hussiten, weitaus stärker war. Ein weiterer wichtiger Faktor, der die Ausbreitung der Häresie hemmte, war, daß es in Polen im 15. Jahrhundert an sozialen, wirtschaftlichen und religiösen Bedingungen mangelte, die eine weitere Entwicklung der Doktrinen von John Wyclif und Johannes Hus ermöglicht hätten.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2000, 74; 235-262
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Αiρεσισ and αiρετικoσ in the Alexandrine school of the II and III centuries (Clement of Alexandria and Origen)
Αiρεσισ i αiρετικoσ w szkole aleksandryjskiej II i III wieku (Klemens Aleksandryjski i Orygenes)
Autorzy:
di Paolo, Maria Laura
Limone, Vito
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612841.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
herezja
heretyk
szkoła aleksandryjska
Klemens Aleksandryjski
Orygenes
heresy
heretic
Alexandrine school
Clement of Alexandria
Origen
Opis:
Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie pojęć a†resij i aƒretikÒj w rozumieniu dwóch głównych przedstawicieli Szkoły Aleksandryjskiej – Klemensa i Orygenesa. W Stromata słowo a†resij ma wiele znaczeń: po pierwsze odnosi się do „aktu wyboru”, następnie jest synonimem „szkoły” lub „sekty”, stąd też oznacza chrześcijańską „herezję”. Powiązanie między ludzką wolnością a szkołami, głównie filozoficznymi, lecz także medycznymi, wskazuje, że Klemens postrzega „herezję” jako błąd i mylny sposób myślenia z powodu złego, a nawet złośliwego wyboru, często o charakterze intelektualnym; sugeruje świadomą deformację posłannictwa. Stąd Klemens przeciwstawia gnostyckiemu aƒretikÒj „prawdziwego gnostyka”, człowieka wiary, który przez poznawanie tekstów biblijnych i wiedzy klasycznej jest oświecony przez Chrystusa (Stromata VII 92, 7). Mówiąc zaś o stosowaniu przez Orygenesa terminu a†resij w jego Contra Celsum, trzeba po pierwsze zauważyć, że słowo a†resij oznacza zawsze filozoficzne szkoły późnej starożytności (por. Contra Celsum 4, 45; 8, 53); po drugie zaś to, że Aleksandryjczyk ma na celu przekonanie swojego wroga Celsusa, że religia chrześcijańska nie odrzuca szkół filozoficznych, ani nie jest też czymś bardzo różniącym się od nich, nawet można uznać, że jest to również a†resij. Jako dowód ukazuje, że religia chrześcijańska i szkoły filozoficzne nie tylko mają pewne wspólne zagadnienia moralne i kosmologiczne (Contra Celsum 3, 66; 3, 80), ale także to, że chrześcijanie i filozofowie kierują się tymi samymi impulsami wiary (¥logoj for£; Contra Celsum 1, 10). Dlatego też w Contra Celsum Orygenesa a†resij oznacza nie tylko szkoły filozoficzne II i III w., lecz także religię chrześcijańską. Podsumowując, studium to jeszcze raz ukazuje, że dwaj Aleksandryjczycy prowadząc dialog z błyskotliwymi przedstawicielami ówczesnej filozofii, wezwani do wyjaśnienia znaczenia wiary od strony intelektualnej, z jednej strony używali pewnych pojęć i koncepcji charakterystycznych dla głównych szkół, z drugiej zaś odróżniali wiarę chrześcijańską od nich.
The aim of this study is to outline the use of the terms a†resij and aƒretikÒj according the two main representatives of the Alexandrine School, Clement and Origen. In the Stromateis the word a†resij has many meanings and, first of all, it is related to “the act of choice”, then, it is also a synonym for a “school” or a “sect”, hence it signifies Christian “heresy”. The connection between human freedom and schools, mainly philosophical ones, but also the schools of medicine, points out that Clement conceives “heresy” as an error, an incorrect way of thinking due to a wrong, even malicious choice, often of an intellectual nature; it suggests conscious deformation of a message. Hence, Clement contrasts the Gnostic aƒretikÒj and the “true Gnostic”, the man of faith who by studying the biblical texts and the Greek disciplines is enlightened by Christ (Stromata VII 92, 7). About the Origen’s usage of the term a†resij in his Contra Celsum it is worth to note that, firstly, the word a†resij always indicates the philosophical schools of Late Antiquity (cf. Contra Celsum 4, 45; 8, 53); secondly, that Origen aims at persuading his enemy, Celsus, that Christian religion is neither a refusal of philosophical schools nor something very different from them, but it may be regarded as an a†resij too and, in order to argue this, he shows that not only Christian religion and philosophical schools share some moral and cosmological topics (Contra Celsum 3, 66; 3, 80), but also that both Christians and philosophers are moved by the some ¥logoj for£ (Contra Celsum 1, 10). Therefore, in Origen’s Contra Celsum the a†resij means not only the philosophical schools of the II and III centuries, but also the Christian religion as long as it is accepted by the Heathens. In conclusion, this study shows, once again, that, as the two representatives of Alexandria were in dialogue with the brilliant exponents of the contemporary philosophy, they were called to explain the importance of faith on the intellectual side, using some terms and conceptions of the main schools, on the one side, and by distinguishing Christian faith from them, on the other.
Źródło:
Vox Patrum; 2017, 68; 73-84
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies