Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "graptolite" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 46
Tytuł:
A new graptolite, intermediate between the Tuboidea and the Camaroidea
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20039.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Graptolithina
new graptolite
Camaroidea
Polska
graptolite
Ordovician
evolution
Tuboidea
Opis:
A new tuboid graptolite, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp.n., is described from a calcareous erratic boulder of middle Ordovician (Caradoc?) age from Poland. This encrusting form combines characters of both the tuboid and the camaroid graptolites, and is regarded as a purely morphological intermediate between them. This finding supports Kozłowski's (1949) concept of a close phylogenetic relationship between the orders Tuboidea and Camaroidea.
Znanych jest kilka rzędów osiadłych graptolitów, w większości opisanych przez Kozłowskiego (1938, 1949, 1962). Związki rodowe między tymi rządami są słabo poznane. Stosunkowo najlepiej wydaje się być udokumentowane pochodzenie kamaroidów (Camaroidea) od tuboidów (Tuboidea), sugerowane przez Kozłowskiego (1949). Zdaniem tego autora, Camaroidea rozwinęły się z inkrustujących Tuboidea, zbliżonych do rodzaju Epigraptus Eisenack (= Idiotubus Kozłowski). Rodzaj ten przypomina najprymitywniejszego znanego dotąd graptolita kamaroidowego, tj. Graptocamara Kozłowski. Zasadnicze różnice pomiędzy tymi dwoma rodzajami polegają na obecności lub braku bitek: liczba bitek w koloniach Epigraptus dwu- lub trzykrotnie, czasem nawet wielokrotnie, przewyższa liczbą autotek, podczas gdy Graptocamara całkowicie pozbawiona jest bitek (cecha właściwa dla Camaroidea, z wyjątkiem problematycznego rodzaju Bithecocamara Kozłowski). W pracy opisano nowego przedstawiciela inkrustujących graptolitów tuboidowych, Camarotubus graptocamaraeformis gen. et sp. n., którego uznano za kolejną formą pośrednią między Tuboidea a Camaroidea, a zwłaszcza między rodzajami Epigraptus a Graptocamara. Charakteryzuje się on silnie zredukowaną liczbą bitek - duże obszary kolonii pozbawione są bitek, a na innych występują one pojedynczo, rozmieszczone rzadko i nieregularnie. Nowy graptolit został opisany z ordowickiego (karadok?) głazu narzutowego, znalezionego w okolicach Mocht (ok. 60 km na północ od Warszawy). Camarotubus gen. n. z racji swojego stosunkowo młodego wieku nie może być traktowany jako przypuszczalny przodek rodzaju Graptocamara, znanego juz z tremadoku. Istnienie jego wskazuje jednak, że proces eliminacji bitek, co jest cechą progresywną, następował w różnych liniach ewolucyjnych Tuboidea i w różnych momentach czasu geologicznego, podobnie jak następowało eliminowanie bitek w szczepach wiodących od Dendroidea do Graptoloidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ultrastructure and building of graptolite dissepiments
Autorzy:
Urbanek, A
Mierzejewski, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22043.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paleontology
ultrastructure
graptolite
building
rhabdosome
dendroid graptolite
Hemichordata
Graptolithoidea
Dendroidea
Dictyonema
dissepiment
skeletal tissue
Ordovician
Opis:
Dissepiments or connecting bars between adjacent stipes in rhabdosomes of dendroid graptolites were studied by means of electron microscopy (SEM and TEM). The material, chemically isolated from rock matrix, originating from the Ordovician of Estonia and glacial boulders of Baltic origin found in Poland, is assigned provisionally to the genus “Dictyonema” sensu lato. Early growth stages of dissepiments are made only of the fusellar component. Older dissepiments are composed of the central core and the outer envelope: the central core is made of rather irregularly arranged growth units made of the fusellar tissue, whereas the outer envelope has a distinct cortical appearance. TEM observations indicate that the fusellar component is made of both typical fusellar and microfusellar tissues (the latter with complete and reduced microfuselli). The cortical component of dissepiments is made both of dependent and independent cortex. The opinion is advanced that the dissepiments were constructed externally by the mortaring activities of zooids, similar to that of Recent Cephalodiscus. Our observations indicate that bizooids were most probable dissepiment constructors. These results, in general, does not support earlier opinions that dissepiments are made of cortical tissue acquiring a fusellar aspect in some cases, and that dissepiments were produced by the extrathecal membrane surrounding the rhabdosome.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2009, 54, 2; 243-252
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kirkigraptus, a new retiolitid graptolite from Poland
Autorzy:
Kozlowska, A
Bates, D.E.B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21786.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
deposit
Polska
systematics
paleontology
Silurian
Kirkigraptus inexpectans
retiolitid skeleton
Retiolitidae
graptolite
Graptolithina
retiolitid graptolite
new species
new aspect
East European Platform
evolution
Opis:
The new retiolitid graptolite Kirkigraptus inexpectans gen. et sp. nov., from the Neodiversograptus nilssoni Biozone of the Bartoszyce borehole, Poland is described. It is unique among the retiolitids not having a preserved virgella or ancora. Instead the most proximal structures are two round proxi−lateral lists, joining the two genicular lists of the first thecae, connecting the two sides of the rhabdosome. The lists are interpreted as a possible homologue of the distal edge of the ancora umbrella in typical retiolitids. The size of rhabdosome with large proximal lateral orifices, and the ventral panels of thecae with mid−ventral lists, are similar to those of Plectograptus, whereas the two ancora sleeve panels consisting of spaced horizontal lists only, resemble those of Valentinagraptus. It is possible that the new retiolitid may represent a new pattern of development of the proximal end of the rhabdosome, different from that in all other retiolitids.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le developpement dun graptolite Tuboide
Rozwój graptolita tuboidowego
Razvitie tuboidnogo graptolita
Autorzy:
Kozlowski, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21603.pdf
Data publikacji:
1963
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paleontology
graptolite
Tuboidea
Dendrotubus wimani
Dendrotubus erraticus
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1963, 08, 2
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Silurian retiolitid graptolite Plectograptus: New observations and new species
Autorzy:
Bates, D.E.B.
Kozlowska, A.
Maletz, J.
Kirk, N.H.
Lenz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20525.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Graptoloidea
Plectograptus
Retiolitidae
rhabdosome
Silurian
graptolite
new species
paleontology
retiolitid graptolite
Ludlow
morphology
terminology
systematics
Opis:
The Ludlow genus Plectograptus, with the type species Retiolites macilentus Törnquist, 1887, collected from Thuringia (Germany), has been a widely−identified, monospecific, but poorly understood taxon for almost one hundred years. This was due to poor and incomplete preservation of the type material, and misidentification by subsequent authors up to 1995. The original, and only, type specimen of P. macilentus collected by Törnquist being lost, a neotype is herein selected from a small collection of Thuringian material. The genus has now been redefined and based on this, and SEM studies of isolated material, the defining characteristics of the genus are (i) the possession of a simple ancora umbrella with five radial lists with an incompletely developed rim; (ii) an ancora umbrella separated from lateral ancora sleeve walls by exceptionally large lateral orifices; (iii) the possession of mid−ventral lists; (iv) simple, orderly zigzag lateral wall ancora sleeve lists. Recently, two additional species, P. robustus and P. wimani, previously placed in different genera, were assigned to Plectograptus. This study recognizes three new species: P. mobergi, P. toernquisti, and P. trijunctus, bringing the total number of species to six. Species are distinguished by the presence or absence of genicular processes, inclination of the thecal ventral walls and mid−ventral lists, presence or absence of reticular lists, and three−way or four−way sleeve/lateral rod/apertural lip junctions.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2006, 51, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autothecal morphs and dormancy in the camaroid graptolite Xenotheka
Autorzy:
Mierzejewski, P
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23262.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Xenotheka klinostoma
Graptolithina
Camaroidea
Sweden
Ordovician
microfossil
ultrastructure
paleontology
dormancy
camaroid graptolite
Opis:
The camaroid graptolite Xenotheka klinostoma Eisenack, 1937 is described from the lower Llanvirn limestones of Gilbergabrottet, northern Öland, Sweden. Two distinct autothecal morphs are recognized: (1) normal morph (described for the first time), i.e. an autotheca with an unsculptured outer surface, devoid of both an outer lining and autothecal occlusion, and inhabited by an active zooid; and (2) sealed morph, i.e. an autotheca coated and occluded, provided with a sculptured outer lining made of a unique verrucose fabric, and inhabited by an inactive or dormant zooid. In addition, the existence of a hypothetical (3) unsealed morph or re−opened autotheca, devoid of an autothecal occlusion but provided with an outer lining, and inhabited by a reactivated zooid, is predicted. The sealed morphs may represent an adaptation which allowed their inhabitants to survive adverse conditions. The outer lining of Xenotheka is compared with a peculiar outer membrane found in the modern hemichordate Rhabdopleura, from the intertidal zone of Fiji, and with camaroid extracamaral tissue.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2003, 48, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolodendrum mutabile n.gen., n.sp. - an aberrant dendroid graptolite
Graptolodendrum mutabile n.gen., n.sp. - aberrantny graptolit dendroidowy
Graptolodendrum mutabile n.gen., n.sp. - aberrantnyjj dendroidnyjj graptolit
Autorzy:
Kozlowski, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22590.pdf
Data publikacji:
1966
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
paleontology
Graptolodendrum mutabile
new genus
new species
dendroid graptolite
graptolite
Polska
Dendroidea
Middle Ordovician
Ordovician
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1966, 11, 1
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Convergent evolution of two Silurian graptolites
Autorzy:
Lenz, A C
Melchin, M.J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21551.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
taxonomy
biostratigraphy
paleontology
Graptoloidea
nomenclature
graptolite species
convergent evolution
Cochlograptus veles
Testograptus testis
Silurian graptolite
Monograptidae
Opis:
The two graptolite speciesCochlograptus veles(Telychian, Upper Llandovery) and Testograptus testis(lower Homerian, upper Wenlock) are remarkably and uniquely similar in being strongly ventrally and planispirally coiled and in demonstrating an abrupt deflection in the immediate post−sicular regions of their rhabdosomes. The two species, however, are separated by a relatively large biostratigraphic gap and a global mass extinction, and they differ morphologically in the proportion of thecal overlap, different angles of inclination of the interthecal septa, relative proportions of the widths occupied by the free metathecae, the position of the sharp dorsal flexure relative to the tip of the sicula, and the presence of a distinctive, keel−like structure on T. testis. It is suggested therefore, that in spite of the strong proximal morphological parallelism between the two species, their origin is best explained as a remarkable example of convergent evolution. It is suggested that C. veles perhaps evolved from some modified monograptid such as Stimulograptus, whereas the small Testograptus group may have derived from some monograptid such as Monograptus flemingii. Cladistic analysis fully supports the independent derivation the two species. If correct, this hypothesis supports the validity of separate generic names for the two species, despite the close and unique rhabdosomal similarities, including proximal metathecal form.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2008, 53, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Graptolite-like fibril pattern in the fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs
Autorzy:
Mierzejewski, P
Kulicki, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22681.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
rhabdopleurid
rhabdopleurid pterobranch
Paleozoic
graptolite
Permian
Ordovician
taxonomy
ultrastructure
pterobranch
Opis:
The fusellar tissue of Palaeozoic rhabdopleurid pterobranchs has been studied using the SEM techniques. The fibrillar material of Ordovician Kystodendron ex gr. longicarpus and Rhabdopleurites primaevus exhibits a distinct dimorphism, comprising: (1) thinner, wavy and anastomosing/branching fusellar fibrils proper, producing a tight three-dimensional meshwork; and (2) long, more or less straight and unbranched cortical fibrils, sometimes beaded, and arranged in parallel. These fibrils are similar to the fusellar and cortical fibrils of graptolites, respectively. Until now, dimorphic fibrils and their arrangement within fusellar tissue were regarded as unique characters of the Graptolithina. In general, the fibrillar material of these fossils is partially preserved in the form of flaky material (new term) composed of flakes (new term). Flakes are interpreted as flattened structures originating from the fusion of several neighbouring tightly packed fibrils. A Permian rhabdopleurid, referred to as Diplohydra sp., reveals a fabric and pattern of fusellar tissue similar to that of both Ordovician rhabdopleurids but devoid (?) of cortical fibrils. The results presented here question views that: (1) substantial differences in fabric and pattern of fusellar tissue exist between fossil pterobranchs and graptolites; and (2) the ultrastructure of pterobranch periderm has remained unchanged at least since the Ordovician. The Palaeozoic rhabdopleurids investigated are closer ultrastructurally to graptolites than to contemporary pterobranchs. The pterobranchs and the graptolites should be treated as members of one class - the Graptolithoidea.
Przeprowadzono badania ultrastrukturalne perydemy trzech paleozoicznych pióroskrzelnych (Pterobranchia) z rzędu Rhabdopleurida: ordowickich Kystodendron ex gr. longicarpus (Eisenack) i Rhabdopleurites primaevus Kozłowski, oraz permskiego Diplohydra sp. Wykazano, że tkanka fuzellarna form ordowickich składa się z tego samego tworzywa co u graptolitów oraz wykazuje typowy dla nich dymorfizm fibrylarny i układ przestrzenny: tworzą ją stosunkowo cienkie, rozgałęziające się, powyginane włókna fuzellarne oraz grube, często równolegle ułożone włókna kortykalne. Włókien kortykalnych nie stwierdzono u Diplohydra sp., która zachowała jednak typowo graptolitowy charakter włókien fuzellarnych. Między włóknami wszystkich zbadanych form występują struktury określone jako płatki (flakes), powstałe wskutek cementacji kilkunastu lub więcej sąsiadujących ze sobą włókien. Materiał perydermalny zbudowany z płatków (flaky material - nowy terrnin) obserwowany był uprzednio u graptolitów. Stwierdzony w badanym materiale dymorfizm fibrylarny był dotąd uważany za właściwy jedynie graptolitom, podczas gdy tkanka fuzellarna pióroskrzelnych, zarówno kopalnych jak i współczesnych miała być zbudowana wyłącznie z cienkich, nierozgałęziających się włókien. Uzyskane wyniki potwierdzają trafność koncepcji Beklemiszewa (1951) o traktowaniu współczesnych i kopalnych pióroskrzelnych jako przedstawicieli gromady Graptolithoidea.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2001, 46, 3
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 46

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies