Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "communitas" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-19 z 19
Tytuł:
Taniec w kręgu: nowe i dawne communitas
Autorzy:
Nowicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644527.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
circle dance
communitas
ethnic menace
ethnicity
communalism
ritual
Opis:
Circle dances are observed in various cultures and times. The paper indicates certain social, political and situational contexts of the phenomenon of communal circle dances in remote territories: Catalonia, Balcans, Sakha (Yakutia), Buriatya and USA. The author offers an interpretation of chosen cases in terms of Victor Turner’s concept of communitas. During the communal dances – sardana, corlu mari, yokhor, osuokhai and ghost dance – the idea of community, equality and unity is dominating over social structure divisions and resulting in forming the psychological and social communitas. This is why all analysed circle dances arise in the context of serious menace and destruction of ethnic integrity. Being together in a very literal sense through physical closeness during the same motoric behaviours, common singing produces feeling of power and unifications, reinforcing social identity and affirmation to a group. Circle dances are analysed in association with attempts to preserve group cultural and oft en even biological integrity.
Źródło:
Prace Etnograficzne; 2014, 42, 2; 147-171
0083-4327
2299-9558
Pojawia się w:
Prace Etnograficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siberian Circle Dances: the New and the Old Communitas
Autorzy:
Noiwicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810825.pdf
Data publikacji:
2016-06-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
circle dance
Burytats
Yakuts
Communitas
Siberian native nationalities
Opis:
The article explores the link between the circle dance and its cultural and political environment, its situational context. I analyze this phenomenon using the notion of communitas, created by Victor Turner, which relates to the state of a group when the unity, uniformity, and communality become more important than the internal diversity and social structure. The article is based on various material including interviews, records of observation, and visual documentation that I have gathered during fieldwork in ethnic Buryatia in 2000, 2010, 2012, 2013 and 2014, and in Yakutia in 2013. Presently in both republics circle dances often accompany ceremonies, celebrations, or cultural festivals organized by the authorities (state or local administrations, or non-governmental organizations.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2016, 194, 2; 249-260
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inspiracje myślą Floriana Znanieckiego w koncepcji communitas Victora Turnera
Florian Znaniecki’s thought inspiration in Victor Turner’s concept of communitas
Autorzy:
Pyszczek, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1538581.pdf
Data publikacji:
2021-09-10
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Victor Turner
Florian Znaniecki
communitas
wspólnota
reorganizacja kulturowa
communion
cultural reorganization
Opis:
Przedmiotem artykułu jest wpływ myśli Floriana Znanieckiego na koncepcję communitas Victora Turnera. Pierwsza część artykułu zawiera prezentację koncepcji communitas Victora Turnera. W części drugiej przedstawiono koncepcję wspólnoty Znanieckiego, do której odwołuje się Turner. Część trzecia ukazuje związki między jedną a drugą koncepcją oraz możliwości kontynuowania refleksji zapoczątkowanej przez nie obie.
The article concerns Florian Znaniecki’s thought inspiration in Victor Turner’s concept of communitas. The first part presents the concept of community by Victor Turner. The second one deals with Znaniecki’s concept of communion to which Turner referred. The last part shows the relationship between the two ideas and indicates the possibility of continuing the reflection started by both concepts
Źródło:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne; 2020, 26, 1-2; 57-67
2299-2367
Pojawia się w:
Uniwersyteckie Czasopismo Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Toward Theatrical Communitas
Ku teatralnej communitas
Autorzy:
Sajewska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112057.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
communitas
awangarda teatralna
bezproduktywność
eksces
bezużyteczność
wspólnota queer
wspólnota transwersalna
avant-garde theater
non-performance
excess
uselessness
queer community
transversality
Opis:
The term communitas, introduced into anthropological discourse by Victor Turner in the late 1960s, returned to humanist debates at the threshold of the twenty-first century by way of Roberto Esposito. Referring to Esposito’s concept of communitas, this essay brings out the anthropological tradition in thinking about the common, which Esposito had marginalized. The present author emphasized the importance of processuality and antistructural dimensions of egalitarian forms of togetherness, along with their potential to liberate human capacities of creativity. Examining the relation between munus and ludus, she shows theatricality residing immanently in the root of communitas. Focusing on the aesthetic and creative dimensions of togetherness helps in detecting multiple forms of commonality, and indicates various models of theatrical communitas. Exploring a nonnormative, transformative potential in experimental theater (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), she emphasizes collective, temporal, and excessive natures of theater that eschews the market-driven economy, along with the importance of a transversal communitas where the human being is only one of many actors. Some threads of the argumentation are expanded upon in a conversation with Leszek Kolankiewicz, included as an appendix.
Pojęcie communitas, wprowadzone do dyskursu antropologicznego przez Victora Turnera pod koniec lat 60. XX wieku, powróciło do debaty humanistycznej u progu XXI wieku za sprawą Roberta Esposito. Niniejszy esej przywraca zmarginalizowaną przez Esposito antropologiczną tradycję w myśleniu o tym, co wspólne. Autorka podkreśla znaczenie procesualności i antystrukturalności egalitarnych form bycia razem oraz ich potencjał wyzwalania kreatywności. Analizując relację między munus a ludus, ukazuje teatralność jako immanentną właściwość communitas. Skupienie na estetycznych i twórczych aspektach wspólnotowości pozwala odsłonić i nazwać wiele jej form oraz scharakteryzować rozmaite modele teatralnej communitas. Autorka wskazuje na nienormatywny i transformacyjny potencjał teatru eksperymentalnego (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), by podkreślić kolektywny, efemeryczny i ekscesywny charakter teatru wymykającego się ekonomii rynku, a także uwydatnić znaczenie transwersalnej communitas, w której człowiek jest tylko jednym z wielu aktorów. Niektóre wątki argumentacji zostały rozwinięte w umieszczonej w aneksie rozmowie z Leszkiem Kolankiewiczem.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 15-56
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cambios Sociales, Cuerpo, Género Y Communitas En Las Obras De La Fura Dels Baus
Social Change, Body, Gender and Communitas in the Works of La Fura dels Baus
Zmiany społeczne, ciało, płeć kulturowa i communitas w spektaklach La Fura dels Baus
Autorzy:
Kacprzak, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1523640.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
La Fura dels Baus
Transición Española
cuerpo
género
communitas
Spanish Transition to democracy
body
gender
hiszpańskie przejście do demokracji
ciało
płeć kulturowa
Opis:
La Fura dels Baus, una de las agrupaciones artísticas más longevas de la España democrática, debe ser estudiada como un fenómeno cultural y sociológico. Articulando ansias de la sociedad posfranquista, largo tiempo reprimidas, el grupo gozó de una popularidad que no se debió solamente a su calidad artística. Forman un conglomerado sui generis: la poética del grupo, su problemática “ideología” y su cambiante discurso del género. Intentamos demostrar cómo la compañía ayudó a superar algunos de los mayores traumas de la sociedad posfranquista, polemizando de paso con Mariët de Korver sobre si la compañía ha logrado, o no, devolverle a los españoles, el llamado “sentido de la communitas”.
La Fura dels Baus, a theatre group born with Spain’s transition to democracy, inspires both the culture criticism and social science research. They became one of the channels venting the long suppressed fears of post-Franco society and thus exerted influence far beyond the reach of their performance. This, rather eclectic assembly of teasers include the poetics, controversial ideology, and transformation of their status from a gender perspective. The author aims to examine the role of the troupe in the process of overcoming the traumas the post-Franco society had experienced. And she argues with Mariët de Korver about the ‘sense of belonging’ - if the troupe succeeded in restoring the so-called ‘communitas’ to the Spanish.
La Fura dels Baus, jedna z najdłużej istniejących grup teatralnych w demokratycznej Hiszpanii, powinna być analizowana jednocześnie jako zjawisko kulturowe i socjologiczne. Stała się jednym z kanałów komunikujących długo tłumione lęki społeczeństwa postfrankistowskiego oraz zdobyła popularność wynikającą nie tylko z jakości jej spektakli. Na ciekawego rodzaju konglomerat składają się: poetyka grupy, jej problematyczna „ideologia” oraz zmiany jej statusu z perspektywy gender. Autorka tekstu starała się wykazać, jak zespół wspomógł proces pokonywania traum w społeczeństwie postfrankistowskim oraz polemizuje z Mariët de Korver nt. czy grupie udało się przywrócić Hiszpanom tzw. „poczucie przynależności do communitas”.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2018, 58(1) Filologia; 106-117
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Consumers, Play and Communitas-an Anthropological View on Building Consumer Involvement on a Mass Scale
Autorzy:
Karpińska-Krakowiak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811416.pdf
Data publikacji:
2014-09-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
Communitas
consumer involvement
Heineken Open’er Festival
marketing events
play
the Fun Theory
Opis:
There is an increasing interest in effective methods for building consumer involvement on a mass scale. This paper offers an interdisciplinary theoretical framework for consumer involvement analysis and forwards an anthropological approach to this issue. It uses categories of play and communitas to examine cultural dynamics underlying consumer involvement. It summarizes and extends theoretical understanding of the topic and provides numerous examples from contemporary marketplace such as Heineken Open’er Festival and Volkswagen ‘Fun Theory’ initiative. Several research propositions are formulated for future empirical endeavors and implications for practice are defined.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2014, 187, 3; 517-332
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In Vino Veritas/Communitas/Civilitas? O Cywilizującej Towarzyskości Konsumpcji Wina
In Vino Veritas/Communitas/Civilitas? On the Civilising Sociability of Wine Consumption
Autorzy:
Wyborski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/973861.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Georg Simmel
sociability / towarzyskość
wine consumption / konsumpcja wina
civilizing / cywilizowanie
Opis:
The article refers to selected elements of the sociology of Georg Simmel. It accords in general with his theory in regards to the structure of social relations, and deals in particular with the idea of sociability and the meal. The author assumes that a collective embibing of wine is a specific form of culinary consumption constituting an area for manifesting sociability. Basing himself on interviews with wine consumers, the author’s aim is to reveal the manifestations of sociability during the common consumption of this drink and to indicate the elements determining the shape and order of the social interaction: for instance, common standards of taste. As the character of such an interaction is determined by the consumption of wine, which not only imposes a certain thematic framework, but also requires the participants’ mutual adaptation, the social value of drinking can be treated as one aspect of the possible civilising effects of wine.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2012, 56, 4; 121-147
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnota przez świętowanie. Nauryz we współczesnym Kazachstanie
Community through Celebrations: Nauryz in Contemporary Kazakhstan
Autorzy:
Nowicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1916344.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Nauryz
contemporary Kazakhstan
multi-ethnic society of Kazakhstan
communitas by Victor Turner
współczesny Kazachstan
wieloetniczne społeczeństwo kazachstańskie
communitas wg Victora Turnera
Opis:
The author aims to capture the significance of the celebration of Nauryz, the ancient celebration of spring, family, and local community. She describes various forms of celebrating Nauryz on the official, national, local, and family level in Kazakhstan. She emphasizes that the renewed tradition of celebrating Nauryz is part of a process deliberately adopted by the Kazakh authorities in the post-Soviet period in order to build a community from a state of many ethnicities. She states that all the ways of celebrating Nauryz appeal to the original motivation of sustaining, restoring, and strengthening the community. This leads to the formation of communitas (in Victor Turner’s sense), which is conducive to forming the inhabitants of modern Kazakhstan into a multi-ethnic community.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2021, 65, 2; 89-117
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Communitas of Mourning: Women in Black and Dah Teatar between War protest and Theater
Żałobna communitas: Kobiety w Czerni i Dah Teatar między protestem antywojennym a teatrem
Autorzy:
Biberstein, Sandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112073.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
communitas
opłakiwalność
Kobiety w Czerni
Dah Teatar
odpowiedzi/alność
wojna
protest
grievability
Women in Black
response-ability
war
Opis:
In wartime and post-war situations, the opposition of friend and enemy—based on national divisions—often condemns the dead “enemies” to be ungrievable. To grieve for the excluded others in such times means to break with the friend-enemy opposition. This article examines how the friend-enemy opposition is broken in the case of the actions of Women in Black and Dah Teatar in the context of the civil war in Yugoslavia. By analyzing the vigils of Žene u crnom (Women in Black) in Belgrade and the play Priča o čaju (The Story of Tea) by Dah Teatar, the author discusses the particular strategies through which grief was made possible beyond the friend-enemy opposition and how these strategies open a communitas of mourning. The term “communitas of mourning” refers to the concept of grievability, proposed by Judith Butler in Frames of War.
Podczas wojny i w rzeczywistości powojennej przeciwstawienie „przyjaciel–wróg” oparte na podziałach narodowych często odbiera zmarłym „wrogom” prawo do żałoby. Opłakiwanie wykluczonych innych w takich czasach oznacza zerwanie z tym przeciwstawieniem. Autorka artykułu analizuje dwa przypadki przekroczenia opozycji „przyjaciel–wróg” w kontekście wojny domowej w Jugosławii – działalność grupy Kobiety w Czerni i teatru Dah. Analizując czuwania belgradzkich Žene u crnom i spektakl Dah Teatar Priča o čaju (Opowieść o herbacie), omawia strategie umożliwiające opłakiwanie zmarłych poza tą opozycją oraz to, jak otwierają one żałobną communitas. Koncepcja „żałobnej communitas” wyrasta z refleksji nad życiem godnym opłakiwania zaproponowanej przez Judith Butler w książce Ramy wojny.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 99-121
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Internet jako źródło postaw prospołecznych
Internet as a Source of Pro−Social Attitudes
Autorzy:
Bierówka, J. P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2137814.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Internet
information society
reciprocity principle
communitas
common good
pro−social attitude
społeczeństwo informacyjne
zasada wzajemności
dobro wspólne
postawa prospołeczna
Opis:
The article aims at verification of the following thesis: the Internet as a platform of new interpersonal relationships promotes pro-social attitudes. They find their expression in various initiatives undertaken selflessly by individuals in order to actualise the common good (e.g. Linux, Wikipedia, support groups, knowledge-exchange portals, etc). Authoress' own research has been used for exemplification purposes. It has been assumed that human inclination to reciprocity constitutes, among others, a source of pro-social attitudes. This inclination can be more or less efficiently actualized, depending on the structure of human relations. The significance of reciprocity increases when the role of institutionalism, formalism and centralisation decreases. Nowadays, the patterns of social relations are subject to profound transformations primarily as a result of the development of the Internet. New social relations are more reciprocal in character. The Internet creates new communication space in which social or even pro-social nature of people can be fruitfully actualised.
W artykule podjęto próbę weryfikacji następującej hipotezy: Internet, stając się platformą nowych struktur relacji międzyludzkich, przyczynia się do rozpowszechniania postaw prospołecznych. Ich wyrazem są różnego rodzaju inicjatywy podejmowane bezinteresownie przez jednostki w celu realizowania dobra wspólnego (np. Linux, Wikipedia, grupy samopomocowe, portale wymiany wiedzy itp.). Odniesiono się tu głównie do źródeł zastanych, natomiast w celach egzemplifikacyjnych wykorzystane zostały badania własne. Weryfikując hipotezę – odwołując się do klasycznych i współczesnych teorii socjologicznych – przyjęto, że źródłem postaw prospołecznych człowieka jest między innymi jego skłonność do wzajemności. Cecha ta może być bardziej lub mniej skutecznie realizowana, w zależności od charakteru struktury międzyludzkich relacji. Znaczenie wzajemności wzrasta, gdy maleje w nich rola instytucjonalizacji, formalizacji i centralizacji. Wzory relacji społecznych ulegają obecnie gruntownym przemianom, przede wszystkim pod wpływem rozwoju Internetu. W nowej formie nie tylko sprzyjają one, ale nawet wymuszają zwrotny charakter relacji. Internet tworzy więc nową przestrzeń komunikacyjną, w której owocnie może realizować się społeczna czy wręcz prospołeczna natura człowieka.
Źródło:
Studia Socjologiczne; 2007, 3(186); 15-36
0039-3371
Pojawia się w:
Studia Socjologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liminalność jako doświadczenie terenowe w badaniu grupy bezdomnych Polaków w Brukseli
Liminality as a Field Experience in a Study of a Group of Homeless Poles in Brussels
Autorzy:
Mostowska, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/623128.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
bezdomność
migracje
communitas
liminalność
autoetnografia
homelessness
migration
liminality
autoethnography
Opis:
Migranci z Europy Środkowo-Wschodniej stanowią coraz większą część populacji osób bez dachu nad głową w miastach zachodniej Europy. Kulturowe aspekty podwójnej marginalizacji tych grup można rozpatrywać w ujęciu opozycji communitas i„struktury społecznej” zaproponowanej przez Victora Turnera. Dzięki materiałom zebranym podczas wielokrotnych powrotów w teren, opisuję przejawy istnienia communitas w relacjach wewnątrzgrupy: niechęć do ustrukturyzowania hierarchii w grupie, wzajemność, fizyczną bliskość i intymność, wspólny język i rytuały konsumpcji alkoholu. W relacjach grupy z otoczeniem liminalność objawia się zawłaszczaniem przestrzeni publicznej, praktykami czasowego odwrócenia statusów, wchodzeniem w role osób posiadających „mądrość życiową” oraz obawami przechodniów przed skalaniem kontaktem z bezdomnymi. Interpretacja ta pozostawia jednak wątpliwości co do stosowania określeń Turnera jako kategorii narzuconych z pozycji dominacji, wzmacnianej własnymi emocjonalnymi doświadczeniami z pracy terenowej.
Migrants from Central and Eastern Europe constitute a growing part of rough-sleeping population in the Western European cities. Cultural aspects of their multiple marginalization can be analyzed with the use of the opposition of communitas and “social structure” introduced by Victor Turner. Using extensive field material gathered during recurrent visits to the field, I show the manifestations of communitas within a group of Polish homeless in Brussels: reluctance to form hierarchical relationships, reciprocity, physical closeness and intimacy, shared language practices, and alcohol consumption rituals. Group’s interactions with the surrounding suggest further attributes of its members as being in a liminal stage: taking over the public space, practices of status reversal, taking roles of wise tricksters, and passers-by’s fears of contact with them. That description leaves doubts, however: Turner’s opposition is imposed from a position of power. This interpretation is further inflated by personal emotional experiences from the fieldwork.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2014, 10, 1; 42-65
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The theater is always dying
Teatr zawsze umiera
Autorzy:
Gontarski, Stanley
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042237.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Communitas
Victor Turner
David Mamet
Marshall McLuhan
Ariane Mnouchkin
Dionizja
Jerzy Grotowski
Teatr laboratorium
Peter Brook
Charles Marowitz
Richard Schechner
Antonin Artaud
Herbert Blau
Samuel Beckett
Dionysia
Laboratory Theatre
Opis:
The Theater Is always Dying traces the resilience of live theatrical performance in the face of competing performative forms like cinema, television and contemporary streaming services on personal, hand-held devices and focuses on theater’s ability to continue as a significant cultural, community and intellectual force in the face of such competition. To echo Beckett, we might suggest, then, that theater may be at its best at its dying since its extended demise seems self-regenerating. Whether or not you “go out of the theatre more human than when you went in”, as Ariane Mnouchkin suggests, or whether you’ve had a sense that you’ve been part of, participated in a community ritual, a Dionysia, or whether or not you’ve felt that you’ve been affected by a performative, an embodied intellectual and emotional human experience may determine how you judge the state of contemporary theater. You may not always know the answer to those questions immediately after the theatrical encounter, or ever deliberately or consciously, but something, nonetheless, may have been taking its course. You may emerge “more human than when you went in”.
Teatr zawsze umiera [The Theater Is always Dying] śledzi odporność spektakli teatralnych na żywo w obliczu konkurencyjnych form performatywnych, takich jak kino, telewizja i współczesne usługi przesyłania strumieniowego na osobistych, przenośnych urządzeniach, i koncentruje się na zdolności teatru do kontynuowania roli znaczącej siły kulturowej, społecznej i intelektualnej w obliczu takiej konkurencji. Przypominając Becketta, moglibyśmy zatem zasugerować, że teatr może być na najlepszej drodze umierania, ponieważ jego przedłużający się upadek wydaje się samoregenerować. Niezależnie od tego, czy „wychodzisz z teatru bardziej ludzko niż wtedy, gdy wchodzisz”, jak sugeruje Ariane Mnouchkin, czy też miałeś poczucie, że byłeś częścią, uczestniczyłeś w rytuale społeczności, Dionizja, czy niezależnie od tego, czy czułeś się dotknięty performatywem, ucieleśnione intelektualne i emocjonalne ludzkie doświadczenie może wpłynąć na to, jak oceniasz stan współczesnego teatru. Być może nie zawsze znasz odpowiedź na te pytania natychmiast po spotkaniu teatralnym, a może nawet celowo lub świadomie, ale mimo wszystko coś mogło się toczyć. Możesz okazać się „bardziej ludzki niż wtedy, gdy wszedłeś”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 191-209
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Necrocommunitas. Badanie obozów koncentracyjnych w fazie przejściowej
Necrocommunitas: A Study of Concentration Camps in the Transition Phase
Autorzy:
Zawodna-Stephan, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/781615.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
necrocommunitas
societas-communitas
anomie
liberation of Nazi concentration camps
dead bodies, corpses
anomia
wyzwolenie nazistowskich obozów koncentracyjnych
martwe ciała
Opis:
This text considers the question of how concentration camps in the transition phase can be studied. A transition phase appeared in certain camps a few months, weeks, or even days before the camp was liberated, and ended a few weeks later. As a result of the prisoners’ worsening living conditions, their high rate of mortality, and the weakening control of the camp staff , the social system that had been created in the camps fell apart and the new structures that would be established after liberation had not yet appeared. The author describes how certain concentration camps found themselves in a transition phase in the years 1944–1945, and then she provides two contrary ontological concepts (the theory of anomie and the theory of communitas) on which future research could be based. She pays particular attention to the meaning of dead bodies and the living’s relations with the dead. Consequently, she introduces the idea of necrocommunitas.
Źródło:
Kultura i Społeczeństwo; 2019, 63, 2; 39-59
2300-195X
Pojawia się w:
Kultura i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jestem sobie przedszkolaczek, nie grymaszę i nie płaczę” – pasowanie na przedszkolaka jako rytuał przejścia
“Kindergarten Here We Come! Clap Your Hands, Beat the Drums, We Are Ready, Everyone!” – Swearing-in Ceremony for Kindergarten Pupils as a Rite of Passage
Autorzy:
Jeziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850786.pdf
Data publikacji:
2013-02-28
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
rites de passage
ritual structure
communitas
pre-school education
socialization of children
primary socialization
Opis:
Anthropological concept of rites the passage in the sphere of pre-school education was applied in the paper. In the case of the ritual of appointing as preschool child one faces specific ritual as regards the place in which it takes place (kindergarten institution) and persons to which it is applied (children at the age of 3 and 4). The aim of a ceremony is socialization of an individual and integration with a group in the first place. Rites of passage share with the analyzed preschool ritual such features as rigid role scheme, structure of a ceremony of ritual actions, functions of a ritual, and the fact that by this ritual integration and cohesion of a group is maintained and the children’s bound with kindergarten workers is augmented. Although the ceremony of appointing as preschool child does not change the status of an individual, it performs important role related to role playing, international functions and the functions set on auto-identification of a child (that stem from group activity). Moreover, by the ceremony the youngest children can show their parents that they learn new abilities, partly different than the ones they experience at their homes. Methodological approach used in the study can be labeled as participant secret observation, close to the “participant-as-observer” category. The ceremony was observed in one of kindergartens in Toruń, in 26 children group, labeled as “Ladybirds”. Field observation was completed, firstly, by the photographic documentation (done during the ritual), secondly, by the ritual scenario (written by the kindergarten teachers), and thirdly, by the interview with the tutor of the observed group of children.
Źródło:
Kultura i Edukacja; 2013, 1(94); 82-100
1230-266X
Pojawia się w:
Kultura i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szkołownia jako kulturowa konceptualizacja Letnich Szkół Młodych Pedagogów
Szkołownia as a cultural conceptualization of Summer Schools of Young Pedagogues
Autorzy:
Dembiński, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/428648.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
Letnie Szkoły Młodych Pedagogów
Szkołownia
pedagogika
edukacja
gatunki performatywne
rytuał przejścia
liminalność
communitas
spektakl
gra
karnawał
klaun
Summer Schools of Young Pedagogues
pedagogical
education
performative genres
the rite of passage
liminal
spectacle
game
carnival
clown
Opis:
Istotą tej wypowiedzi jest próba wykazania, iż Letnie Szkoły Młodych Pedagogów w swojej autorskiej formie, realizowanej przez Marię Dudzikową, były ukształcającym (Bildung) fenomenem pedagogicznym, a przy tym polifonicznym zjawiskiem kulturowym. Jako fenomen pedagogiczny, odegrały unifikującą i holistyczną rolę w kształtowaniu myśli pedagogicznej rozwijanej w Polsce od 1993 roku. Natomiast jako zjawisko kulturowe, stały się wykonawczymi (performatywnymi) spektaklami rzeczywistości pedagogicznej, które sprowadzam do pojęcia Szkołowni – polifonicznej formy performatywnych gatunków kulturowych wykonań, stanowiących konceptualne podłożę dla liminalnych przemian świadomości jednostek, jak i samej pedagogiki.
The essence of this statement is the attempt to demonstrate, that Summer Schools of Young Pedagogues in his own (original) form, implemented by Maria Dudzikowa, were ukształcającym (Bildung) phenomenon pedagogical, and at the same, a polyphonic cultural occurrence. As a pedagogical phenomenon, played a unifying and holistic role in shaping the pedagogical thought developed in Poland since 1993. As a cultural occurrence, they became executive (performative) spectacles of pedagogical reality, which I bring to the notion of Szkołownia - polyphonic form of performative genres of cultural executive, constituting a conceptual foundation for liminal changes of consciousness of individuals, as well as pedagogy itself.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2019, 1 (26); 41-66
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lamentacja dla przyrody – (bez)nadzieja „Ziemskiego lamentu”?
A Lamentation for Nature – the (Dis)consolation of “Ziemski Lament”?
Autorzy:
Łopuszyńska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/44921717.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
lamentacja
żałoba
„Śpiewnik Pelpliński”
tradycyjny obrzęd wiejski
katastrofa klimatyczna
protest ekologiczny
pozaludzka przyroda
communitas
lamentation
mourning
"Śpiewnik Pelpliński"
traditional folk rite
climate disaster
ecological protest
non-human nature
Opis:
Founded in 2019, the “Ziemski Lament” [Earthly Lament] initiative revitalizes and recontextualizes the folk rite of singing lamentations and dirges which come from traditional rural culture. The group, which I describe using the category of communitas, performs songs taken from Śpiewnik Pelpliński, an extensive 19-century collection of religious songs. This type of communal expression is used to work through negative emotions caused by the consequences of the climate disaster and of exploitation of non-human nature. It is also an instrument of criticism of the strategies responsible for these phenomena. This article takes the study of the lamentation’s essential features and ways of circulation as the point of departure for a reflection on the functionality of this form of ecological protest.
Powstała w 2019 roku inicjatywa „Ziemski lament” rewitalizuje i rekontekstualizuje obrzęd śpiewu pieśni lamentacyjnych oraz żałobnych pochodzący z wiejskiej kultury tradycyjnej. Grupa, którą opisuję w kategoriach communitas, wykonuje utwory zaczerpnięte ze Śpiewnika Pelplińskiego. Ten rodzaj wspólnotowej ekspresji służy do przepracowywania negatywnych emocji wywołanych konsekwencjami katastrofy klimatycznej i eksploatacji pozaludzkiej przyrody. Jest także narzędziem krytyki odpowiedzialnych za te zjawiska strategii. Zawarte w artykule badanie cech gatunkowych oraz własności obiegu lamentacji stanowi punkt wyjścia do rozważań o funkcjonalności tej formy protestu ekologicznego.
Źródło:
Adeptus; 2021, 17
2300-0783
Pojawia się w:
Adeptus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczne aspekty pieszej pielgrzymki Władysława Reymonta na Jasną Górę
The musical aspects of Władysław S. Reymont’s pilgrimage on foot to Jasna Góra Monastery
Autorzy:
Śnieżek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408356.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Władysław Reymont
pielgrzymka
Jasna Góra
audiosfera
liminalność
kontestacja
droga
muzyka
śpiew
communitas
pilgrimage
audiosphere
liminality
contesting
journey
music
singing
Opis:
W setną rocznicę insurekcji kościuszkowskiej, 5 maja 1894 roku, dwudziestosiedmioletni, początkujący pisarz, Władysław Reymont, wyruszył wraz grupą pielgrzymkową z warszawskiej Pragi na Jasną Górę w celu napisania reportażu z pielgrzymki do „Tygodnika Ilustrowanego”. Dzieło najpierw opublikowane w odcinkach, następnie jako debiut książkowy (Pielgrzymka do Jasnej Góry. Wrażenia i obrazy, Warszawa 1895) zyskało przychylność krytyków i przyniosło młodemu literatowi rozpoznawalność. Etnograficzny zapis drogi Reymonta na Jasną Górę jest modelowym przykładem fazy liminalnej obrzędu przejścia według van Gennepa oraz Turnerowskiej communitas. Nie brak w nim również świadectw kontestowania niektórych dyskursów i postaw (Eade, Sallnow). Postawy te często ujawniają się w zachowaniach muzycznych pielgrzymów. Ponadto poprzez opisy śpiewu i muzyki autor Pielgrzymki dokumentuje zarówno nastroje kompanii pielgrzymkowej, jak i swoje własne. Jego relacje obfitują także w omówienia wydarzeń muzycznych, takich jak: spotkanie śpiewającego dziada, nabożeństwo majowe, msza na Jasnej Górze. W Reymontowskim reportażu znalazło się również miejsce na opis audiosfery pielgrzymowania z końca XIX wieku. Pisarz na sposób literacki scharakteryzował wszelkie dźwięki, brzmienia i szmery dostrzeżone w zmieniającym się krajobrazie dźwiękowym. Ukazał też pejzaż dźwiękowy samej kompanii, zarówno podczas drogi, jak i w czasie odpoczynku. Poprzez wspólny śpiew grupa z warszawskiej Pragi oswaja naznaczoną cierpieniem fazę liminalną rytuału pielgrzymki, jak również udomowia wędrówkę. Pielgrzymka do Jasnej Góry jest świadectwem wrażliwości muzycznej Reymonta. Wątki muzyczne podjął później w powieściach Chłopi i Fermenty. Do doświadczenia pielgrzymki odwołał się natomiast w Chłopach i noweli Matka.
For the centenary of the Kosciuszko Uprising, on 5th May 1894, Władysław Reymont, then a 27-year-old beginner writer, joined a pilgrimage from Warsaw’s Praga district to Jasna Góra. His aim was to write a report on the pilgrimage for Tygodnik Ilustrowany weekly. First published in instalments and later as his book debut (A Pilgrimage to Jasna Góra. Impressions and Images, Warsaw 1895), it was favourably received by the critics and earned the young writer some recognition. Reymont’s ethnographic account of the journey to Jasna Góra is a model example of what van Gennep calls the liminal phase of a rite of passage, and of Turner’s communitas. The book also contests some types of discourse and attitudes (Eade, Sallnow), frequently reflected in the musical activity of the pilgrims. By describing the song and music, the author presents both the moods of his journey companions and his own. His text abounds in descriptions of music events, such as meeting a wondering beggar-singer, the May devotions to the Blessed Virgin Mary, as well as a holy mass on Jasna Góra. Reymont’s report also describes the audiosphere of late 19th-century pilgrimages. The author characterises (in a literary fashion) all the sounds and noises that he discovered in the changing soundscape during his journey. He also describes the soundscape of the travelling company itself, on the move and in periods of rest. Group singing allowed the pilgrims from Praga to domesticate the liminal phase of the pilgrim rite, marked by suffering, and make the journey situation familiar as well. Reymont’s Pilgrimage to Jasna Góra demonstrates the writer’s sensitivity to music. He later introduced musical topics in his novels The Peasants and Ferments, while the experience of a pilgrimage recurs in The Peasants as well and in the novelette Mother. 
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 2; 89-102
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-19 z 19

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies